Πορεία Διαμαρτυρίας στο μονοπάτι του Ζα

Η συνάντηση θα γίνει στις 10.00πμ στον Πλάτανο στο Φιλώτι και στη συνέχεια θα κατευθυνθούμε με οχήματα στην Αγία Μαρίνα Δανακού. Από κει θα προχωρήσουμε στα 600 μέτρα που ισοπεδώθηκαν από τη μπουλντόζα.

Aνακοίνωση της Πε.Κι.Ν για το μονοπάτι του Ζα

Δεν είναι η πρώτη φορά που γινόμαστε μάρτυρες καταστροφικών επεμβάσεων στο τοπίο του νησιού και σε στοιχεία της πολιτιστικής του παράδοσης όπως τα ιστορικά μονοπάτια . Όμως η βάρβαρη εισβολή της μπουλντόζας στο εκατοντάδων ετών μονοπάτι που οδηγεί από την Αγία Μαρίνα Δανακού στην κορυφή του Ζα ευτυχώς δεν άφησε άφωνους όσους αγαπούν το νησί και σέβονται τον πολιτισμό και την ιστορία του. Οι άμεσες αντιδράσεις που οδήγησαν στη μεγάλη δημοσιότητα της καταστροφής, τόσο στο διαδίκτυο όσο και σε πανελλαδικές εφημερίδες, τελικά ανάγκασαν τον καταστροφέα να σταματήσει το άθλιο έργο του.

Τα κροκοδείλια δάκρυα του υπεύθυνου για την καταστροφή δεν μας πείθουν. Επίσης, οι «ευαισθησίες» από κείνους που συστηματικά συγκαλύπτουν ανάλογες πρακτικές (καταπατήσεις και μπαζώματα, παράνομοι δρόμοι που έχουν νομιμοποιηθεί χάρη στην αδράνεια και την αδιαφορία των αρμόδιων) αποδεικνύονται υποκριτικές. Εξάλλου, η κυρίαρχη άποψη των αρχών είναι η άνευ όρων ανάπτυξη με έργα χωρίς σεβασμό στην κλίμακα και στον χαρακτήρα του νησιού.

Ο Ζας, το ψηλότερο βουνό των Κυκλάδων δέχεται κάθε χρόνο χιλιάδες επισκέπτες οι οποίοι θέλουν να απολαύσουν την καταπληκτική θέα από την κορυφή του, που εμφορούνται από την αναζήτηση πιο αυθεντικών εμπειριών αναψυχής στο νησί και δεν περιορίζονται στα πρότυπα του ευτελούς μαζικού τουρισμού, αλλά έρχονται με σεβασμό και ενδιαφέρον. Τα μονοπάτια και τα ιστορικά μνημεία, αποτελούν την ζωντανή ιστορία του νησιού, δείκτης μιας ανυπέρβλητης κληρονομιάς στην οποία ορισμένοι συμπεριφέρονται σαν κοινοί βάνδαλοι. Είναι χρέος όλων μας να φροντίσουμε να μείνουν τόσο ο Ζας όσο και συνολικά τα μονοπάτια αλώβητα από την επέλαση των συμφερόντων, είτε πρόκειται για καταπατητές είτε για βιομηχανικές αιολικές ζώνες. Εξάλλου, το ιερό βουνών των αρχαίων έχει ήδη υποστεί μεγάλη κακοποίηση από τη διάβρωση χάρη στην υπερβόσκηση, η οποία προωθήθηκε άπλετα με τον τρόπο που δίνονται οι επιδοτήσεις από τα υπουργεία.

Η Περιβαλλοντική Κίνηση Νάξου ζητάει :
από όλους μας την ενεργοποίηση μας για να μη ξεχαστεί το θέμα του κατεστραμμένου μονοπατιού
από τις άμεσα εμπλεκόμενες υπηρεσίες (Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου- Τμήματα Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Εφορίες Αρχαιοτήτων και Νεότερων Μνημείων, κλπ) να ενημερώσουν δημόσια για την εξέλιξη της υπόθεσης καθώς επίσης για το χρονικό ορίζοντα της αποκατάστασης
από τις αρμόδιες υπηρεσίες να μη συγκαλύψουν την καταστροφή για μια ακόμη φορά κάτω από το προκάλυμμα της γραφειοκρατίας, αλλά να αποδώσουν τις ευθύνες όπου υπάρχουν, έτσι ώστε να μην διανοηθεί ξανά κανείς να διαπράξει αντίστοιχη αυθαιρεσία.

Από την πρώτη στιγμή που πληροφορηθήκαμε τη διάνοιξη του δρόμου, μέλη της ΠΕΚΙΝ κινητοποιήθηκαν και ενημέρωσαν τις αρμόδιες υπηρεσίες, καθώς επίσης φρόντισαν για την δημοσιοποίηση της καταστροφής, ενώ επισκεφτήκαμε και το σημείο για να εξακριβώσουμε τη ζημιά που είχε γίνει.

Η ΠΕΚΙΝ δεσμεύεται ότι θα παρακολουθεί το θέμα στενά, ακόμα και όταν φύγει από την επικαιρότητα, και θα είμαστε σε εγρήγορση μέχρι την πλήρη αποκατάσταση του μονοπατιού με υλικά και τεχνικές που συνάδουν με την προηγούμενη μορφή του.

ΠΗΓΗ:http://www.anoixtisynelefsinaxou.blogspot.gr/2014/05/blog-post_30.html

Λαχτάρησαν χτες 29 - 05 - 2014 στο «ΜΠΛΟΥ ΣΤΑΡ ΝΑΞΟΣ» . Θα γίνει έρευνα για το ότι κινδύνευσαν ανθρώπινες ζωές η θα το κάνουν τουμπέκα?

ΝΑΞΟΣ 1950

Λαχτάρησαν χτες βράδυ οι επιβάτες του επιβατηγού - οχηματαγωγού πλοίου «ΜΠΛΟΥ ΣΤΑΡ ΝΑΞΟΣ», στο οποίο από το Λιμεναρχείο Πειραιά δόθηκε άδεια απόπλου για Κυκλάδες, παρά το γεγονός ότι ήταν σε ισχύ έκτακτο δελτίο της ΕΜΥ που προειδοποιούσε για «έκτακτα επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα» και σφοδρή θαλασσοταραχή. Σύμφωνα με το υπουργείο, το πλοίο απέπλευσε με ανέμους έντασης 8 μποφόρ, νοτιοδυτικούς, με τάση ενίσχυσης.
Οπως καταγγέλλουν επιβάτες, όταν το καράβι βρέθηκε μεσοπέλαγα, από τη φουρτούνα «δεν έμεινε τίποτα όρθιο. Μετακινούνταν άνθρωποι, καρέκλες, ταμειακές μηχανές». Σύμφωνα με μαρτυρίες, μια γυναίκα τραυματίστηκε στο κεφάλι και μόλις το πλοίο κατέπλευσε στη Σύρο, με μια ώρα καθυστέρηση, την παρέλαβε ασθενοφόρο. Στο γκαράζ του πλοίου μετατοπίστηκε το φορτίο σε νταλίκες, γεγονός που καθυστέρησε την αποβίβαση οχημάτων στη Σύρο και τον απόπλου του πλοίου.
Στο μεταξύ, βλάβη εν πλω έπαθε την Τετάρτη το επιβατηγό - οχηματαγωγό πλοίο «Ταξιάρχης», το οποίο εκτελούσε το δρομολόγιο Λήμνος - Αγιος Ευστράτιος - Ψαρά. Το πλοίο «έμεινε» τα ξημερώματα από την αριστερή κύρια μηχανή του, ενώ προσέγγιζε τα Ψαρά, στα οποία δεν κατάφερε τελικά να καταπλεύσει. Ο «Ταξιάρχης» συνέχισε το δρομολόγιό του για Λαύριο με 37 επιβάτες, 57 φορτηγά, τρία ΙΧ και πέντε δίκυκλα. Από το Κεντρικό Λιμεναρχείο Λαυρίου απαγορεύτηκε ο απόπλους του πλοίου μέχρι την οριστική αποκατάσταση της βλάβης.

πηγη:http://www.naxosnow.gr/

Ελληνική Γλώσσα, Υπολογιστές, Bill Gates και Ηλιθιότητα

Επειδή η ανοχή στην ηλιθιότητα έχει όρια, ανεβάζουμε το ακόλουθο στο blog, ούτως ώστε να το δουν πολύ περισσότεροι, απ’ ό,τι αν ήταν στο φόρουμ. Αφορά ένα από τα δημοσιεύματα που βγάζουν τα κάθε λογής εθνικοπατριωτικά/φασιστικά (ίδιο ακριβώς είναι) blogs και στη συνέχεια αναπαράγει ο κάθε ηλίθιος ΕΛ, γεμάτος δόξα τιμή και υπερηφάνεια.
Προφανώς τα τελευταία ιδιαίτερα χρόνια που οι ΕΛ, ανακάλυψαν τα socials και το Blogspot, θα έχετε διαβάσει τα μύρια σχετικά με την ανερώτητα της ΕΛ-ληνικής φυλής. Έχουμε “μάθει” πως η ελληνική γλώσσα, ομιλείται από την Αλάσκα, τους Ινδιάνους του Περού, στην Αφρική, μέχρι την μακρινή Ινδία, ως ακόμα και στη Νέα Ζηλανδία και δεν ξέρω και πού αλλού. Ή μάλλον ξέρω. Ομιλείται και στην Κούφια Γη από τους μεγάλους εχθρούς του ΕΛ-ληνισμού τους ερπερτόμορφους (σοβαρά, έχει γραφεί κατά κόρον και αυτό). Ίσως ένα από τα κορυφαία, να είναι αυτό:

Εν αρχή ην η πέτρα και το ξύλο και ο ΈΛληνας που σμίλεψε τη πέτρα και δούλεψε το ξύλο.
Οι ΈΛληνες, δεν προέρχονται από το σπέρμα, αλλά αντιθέτως το σπέρμα προήλθε από αυτούς…

Μια αναζήτηση στο διαδίκτυο της παραπάνω πρότασης και των λέξεων κλειδιων (ΈΛληνες, ερπερτόμορφοι, κλπ), θα σας το αποδείξει.



Δεν θα επεκταθούμε σε αυτό, μπορείτε να δείτε σχετικά δείγματα γραφής των ελληνοπρεπών, σε αυτό το sub-fοrum του osarena.
Θα μιλήσουμε όμως για κάτι πιο… τεχνολογικό και πώς να μην είναι όταν το “έχει πει” ο ίδιος ο Bill Gates (γνωστός και σαν ευγονιστής και σαν καταστροφέας της τεχνολογικής εξέλιξης). Βέβαια είναι λίγο παράξενο αυτό, καθώς τα πατριωτικά blogs, μας έχουν πει πως ο Bill Gates, είναι Δρακονιανός και όπως όλοι ξέρουν οι Δρακονιανοί είναι εχθροί των ΕΛ.
Ο Δρακονιανός λοιπόν Gates, μάλλον για στάχτη στα μάτια, είναι και ΕΛ-ληνιστής. Δεν εξηγείται αλλιώς, καθώς το τελευταίο διάστημα, έχει αρχίσει να αναπαράγεται ξανά, κάτι που κάνει την εμφάνισή του, σχεδόν ανά εξάμηνο και αφορό, φυσικά, την ανωτερότητα της ΕΛ-ληνικής φυλής, της γλώσσας στην προκειμένη.
Δηλαδή, με λίγα λόγια, η τεχνολογική εξέλιξη και η υπολογιστική “επιστήμη”, οφείλουν την ύπαρξή τους στους ΕΛ. Αυτό δηλαδή:

Η ελληνική γλώσσα είναι η μόνη που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από Η/Υ.

ή, πιο… “επιστημονικά”:

Πρωτογένεια της ελληνικής γλώσσας, εκατομμύρια λέξεις, μαθηματική δομή, κατάλληλη για υπολογιστές.

Ορίστε, δείτε το και πιο αναλυτικά: Ελληνικά: Η γλώσσα των Υπολογιστών -Ταραταζούμ!
Συνεχίζοντας και για να το κάνουν πιο πειστικό, έβαλαν τα λόγια αυτά, στον μεγαλοκαπιτάλα που το μόνο που ξέρει από ελλάδα, είναι το πόσο εύκολα εξαγοράζονται οι πολιτικοί (βλέπε συμφωνία ελληνικού δημοσίου με Microsoft) και από κρουαζιέρες σε αυτήν.
Τώρα λοιπόν δημοσιεύουν το παρακάτω, τ’ οποίο φυσικά ποτέ δεν το έχει πει ο Gates και σίγουρα ποτέ δεν θα πει κάτι σχετικό, όποιος ασχολείται με την τεχνολογία, καθώς θα λιθοβοληθεί:

The Greek language has the best mathematical structure and it will be used for new generation of most sophisticated computers, because only in Greek language there are no limits.

Bill Gates

μετάφραση:

Η ελληνική γλώσσα έχει την καλύτερη μαθηματική δομή και θα χρησιμοποιηθεί για την νέα γενιά των πιο εξελιγμένων υπολογιστών˙ και αυτό, γιατί μόνον στην ελληνική γλώσσα δεν υπάρχουν όρια.

Μπιλ Γκέιτς

Και για να τελειώνει η ηλιθιότητα των γκομιπουτεράδων ΕΛ:
Οι υπολογιστές, την μόνη γλώσσα που διαβάζουν, είναι αυτή της μηχανής. Δυαδική. Μηδέν και Ένα (0 / 1). Αυτή είναι και έτσι ορίζεται, η μορφή ψηφιακής πληροφορίας που χρησιμοποιούν οι υπολογιστές.
Αυτή και ΜΟΝΟ αυτή:
Κάθε “0″ ή “1″ ονομάζεται bit. Η λέξη bit είναι σύντμηση των λέξεων binary digit (δυαδικό ψηφίο). Ο χαρακτηρισμός “δυαδικό” προέρχεται από το δυαδικό σύστημα αρίθμησης. Το bit αποτελεί την ελάχιστη μονάδα μέτρησης. Μια ομάδα αποτελούμενη από οκτώ bits ονομάζεται byte (ή ψηφιομάδα). Η μικρότερη ποσότητα πληροφορίας, που μπορούμε να δούμε εμείς στον υπολογιστή, καταλαμβάνει ένα byte μνήμης. Αφού κάθε bit μπορεί να πάρει 2 διαφορετικές τιμές (0 ή 1), κάθε byte που αποτελείται από 8 bits μπορεί πάρει 28=256 διαφορετικές τιμές. Η ποσότητα πληροφορίας του ενός byte είναι πολύ μικρή και συνεπώς χρησιμοποιούμε κάποια πολλαπλάσια της ποσότητας αυτής.
Έτσι, για παράδειγμα, αν εμείς πούμε στον υπολογιστή να προσθέσει τους αριθμούς 181 και 207, η εντολή μπορεί να είναι:

01101001 00110100 10110101 11001101

Ωστόσο, υπάρχουν γλώσσες που όπως λέμε είναι υψηλού επιπέδου και δρούν σαν ένας “συμβιβασμός” ανάμεσα στο τί καταλαβαίνει ο υπολογιστής και τι ο άνθρωπος. Οι γλώσσες αυτές δεν μοιάζουν φυσικά με τις ομιλούμενες γλώσσες, αλλά χρησιμοποιούν σύμβολα τα οποία είναι σχετικά εύκολο να τα μάθουμε.
Και για να χαριτολογήσουμε και λίγο, προφανώς οι χαζοχαρούμενοι, μπερδεύονται με το παρακάτω που εύστοχα διακωμώδησαν τα παιδιά από το MAGMA:



Τι άλλο να πούμε; Ααα, ναι. Έχουμε και άλλα:
H λέξη computer είναι ελληνική
Έρχονται οι Ελεύθεροι Άνθρωποι του Διαδικτύου και είναι ΈΛ-ληνες;

Τέλος εδώ, δεν αντέχω άλλο και ως επίλογο βάζω κάτι που είπε ο Στανισλάβ Λεμ (πολωνός συγγραφέας επιστ. φαντασίας):

Δεν ήξερα ότι υπήρχαν τόσο πολλοί ηλίθιοι στον κόσμο μέχρι που άρχισα να χρησιμοποιώ το Ίντερνετ

πηγη:osarena

Ευρωπαϊκό "ναι" στα μεταλλαγμένα, με πρωτοστάτες Μανιάτη - Βενιζέλο

• 
  
• 
  
  

Το "πράσινο φως" έδωσαν τα 28 κράτη-μέλη της Ε.Ε για την καλλιέργεια μεταλλαγμένων εντός της Ένωσης. Από την σύνοδο Μονίμων Αντιπροσώπων, στην οποία πάρθηκε η εν λόγω απόφαση, απείχε μόνο το Βέλγιο, ως ένδειξη διαμαρτυρίας.
Η συμφωνία θα επικυρωθεί στις 12 Ιουνίου στη σύνοδο των υπουργών Περιβάλλοντος στο Λουξεμβούργο και αφού την εγκρίνουν οι υπουργοί, θα πρέπει να πάρει «πράσινο» φως και από το νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μέχρι το τέλος του έτους.
Η Ελλάδα κατά, οι Βενιζέλος - Μανιάτης υπέρ
Πρωτοστάτης αλλά και υποβολέας της πρότασης, είναι η Ελλάδα, και συγκεκριμένα οι υπουργοί Περιβάλλοντος, Γιάννης Μανιάτης, και Εξωτερικών, Βαγγέλης Βενιζέλος. Οι δύο υπουργοί φαίνεται πως παίζουν πολύ καλά το παιχνίδι των μεγαλοπαραγωγών σπόρων, που εδώ και 15 χρόνια κυνηγάνε να πετύχουν την επικείμενη απόφαση. Το παιχνίδι αυτό είχε αποκαλύψει το HOT DOC στο τεύχος 51, έπειτα από καταγγελίες τριών περιβαλλοντικών οργανώσεων, της Greenpeace, της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρίας και της Ελληνικής Εταιρίας Προστασίας της Φύσης.
Όλα ξεκίνησαν στα μέσα του περασμένου Φεβρουαρίου, όταν ο Βαγγέλης Βενιζέλος καταψήφισε την πρόταση για έγκριση του καλαμποκιού TC1507, με παραγωγό θυγατρική της μεγαλοεταιρίας DuPont, όμως, την επόμενη μέρα "παρέλειψε" να συνυπογράψει επιστολή 12 υπουργών της Ε.Ε προς τον Επίτροπο Υγείας, παρά το γεγονός ότι το 89% των Ελλήνων τάσσονταν κατά των μεταλλαγμένων. Το πρώτο βήμα υπέρ των μεγαλοπαραγωγών και αναπόφευκτα των μεταλλαγμένων είχε γίνει. Αυτή τη στιγμή, το καλαμπόκι αυτό αναμένει έγκριση από την Ε.Ε για να ξεκινήσει η καλλιέργειά και διανομή του.
Το τελειωτικό χτύπημα το έδωσε ο Γιάννης Μανιάτης, ο οποίος πρότεινε ανοιχτά αλλαγή στον Ευρωπαϊκό Κανονισμό για τα μεταλλαγμένα. Η αλλαγή αυτή έλεγε πως για να απαγορέψει μια χώρα την καλλιέργεια ενός μεταλλαγμένου οργανισμού, ουσιαστικά θα έπρεπε πρώτα να πάρει την έγκριση της εταιρίας που το προωθεί. Θα έπρεπε, δηλαδή, τα αίτια απαγόρευσης να μην έρχονται σε αντίθεση με τις αξιολογήσεις της EFSA (Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων) σχετικά με τους περιβαλλοντικούς και υγιειονομικούς κινδύνους του υπό αμφισβήτηση προϊόντος. Η EFSA, όμως, δεν έχει εκδόσει ούτε μια αρνητική γνωμοδότηση για κανέναν μεταλλαγμένο οργανισμό.
Αυτή η πρόταση, αν και ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, δεν απερρίφθη, παρά "μεταλλάχθηκε" και τον Ιούνιο θα ψηφιστεί. Η μετάλλαξη έγινε ως εξής: μέσα στη συμφωνία αναφέρεται μεν το δικαίωμα κάθε χώρας που διαφωνεί να απαγορεύει την καλλιέργεια στα δικά της εδάφη, το οποίο όμως είναι απατηλό, καθώς η απαγόρευση θα ισχύει μόνο για λόγους δημόσιας τάξης ή καθορισμού χρήσεων γης, και όχι για τους πολύ βασικότερους λόγους απειλής της δημόσιας υγείας ή του περιβάλλοντος. Οι χώρες δεν θα έχουν καν το δικαίωμα να απαγορεύσουν τη διέλευση των μεταλλαγμένων οργανισμών από το έδαφός τους, ανοίγοντας έτσι διάπλατα το δρόμο της ανεξέλεγκτης διακίνησης των προϊόντων αλλά και του πιθανού λαθρεμπορίου, καθώς τα μεταλλαγμένα αναμένεται να έχουν χαμηλότερες τιμές.
Φαίνεται πως χάρη στις κινήσεις των δύο ελλήνων υπουργών και παρά τις αντιδράσεις όχι μόνο του κόσμου αλλά και μεγάλων περιβαλλοντικών οργανώσεων, τα μεταλλαγμένα σύντομα θα βρίσκονται στο πιάτο των ευρωπαίων πολιτών.


πηγη:
http://www.koutipandoras.gr/article/114747/eyropaiko-nai-sta-metallagmena-me-protostates-maniati-venizelo

«Mεταξύ του φωτός και της σκιάς» Τα τελευταία λόγια του Subcomandante Marcos

Το κείμενο που ακολουθεί διαβάστηκε από τον Μάρκος το Σάββατο 25 Μαϊου ημέρα μνήμης για τον Γκαλεάνο, μέρα που είχαν ανακοινώσει οι Ζαπατίστας και είχαν προσκαλέσει εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης και ανθρώπους να παραβρεθούν ώστε να ενημερωθούν για τις εξελίξεις σχετικά με την επίθεση και τα σχέδια του Ζαπατιστικού Στρατού.
«Mεταξύ του φωτός και της σκιάς» Τα τελευταία λόγια του Subcomandante Marcos
Σήμερα το πρωί, στο τέλος του αφιερώματος για τον σύντροφο Γκαλεάνο, πάνω από τρεις χιλιάδες Ζαπατίστας των βάσεων στήριξης και των αγωνιστών, μαζί με περίπου χίλια μέλη της Έκτης, άκουσαν τα «τελευταία δημόσια λόγια» του Εξεγερμένου Marcos του EZLN. Έξι ηγέτες της Μυστικής Επαναστατικής Επιτροπής Ιθαγενών, μαζί με τον Moisés και τον Μάρκος, ανέβηκαν στη σκηνή. Παρακάτω περιλαμβάνονται μερικά κομμάτια από τα πέντε μέρη της επιστολής του Μάρκος».
1. Μια δύσκολη απόφαση
«Η μάχη για την ανθρωπότητα και ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό ήταν και είναι δική μας, αλλά και πολλών άλλων από τα χαμηλά στρώματα. Ενάντια στον θάνατο, απαιτούμε τη ζωή, ενάντια στη σιωπή, τα λόγια και τον σεβασμό, ενάντια στην αμνησία, την μνήμη, ενάντια στην ταπείνωση και την περιφρόνηση, την αξιοπρέπεια, ενάντια στην καταπίεση, την εξέγερση, ενάντια στη σκλαβιά, την ελευθερία, ενάντια στην επιβολή, την δημοκρατία, ενάντια στο έγκλημα, την δικαιοσύνη.
Ο πόλεμος που διεξάγουμε μας έδωσε το προνόμιο να ακουστούμε, από γενναιόδωρα αυτιά και καρδιές που βρίσκονται κοντά ή και μακριά. Υπήρχε άγνοια και αδιαφορία και εξακολουθεί να υπάρχει, όμως καταφέραμε να προσελκύσουμε την προσοχή αρκετών. Στη συνέχεια, έπρεπε να ανταποκριθούμε σε ένα αποφασιστικής σημασίας ερώτημα: «ποιο θα είναι το επόμενο βήμα;»
Το να σκοτώσουμε ή να πεθάνουμε έμοιαζε η μόνη μοίρα μας.
Έπρεπε να ξαναχτίσουμε το μονοπάτι της ζωής, να χτίσουμε ό,τι αυτοί που βρίσκονται από πάνω είχαν καταστρέψει και συνεχίζουν να καταστρέφουν – την πορεία όχι μόνο των αυτόχθονων κοινοτήτων, αλλά και των εργαζομένων, των σπουδαστών, των εκπαιδευτικών, των νέων, και των αγροτών. Πάνω στο γεγονός ότι υπάρχουν διαφορές τόσο σε όσους είναι πάνω όσο και σε αυτούς που βρίσκονται από κάτω και αυτές οι διαφορές διώκονται και τιμωρούνται. Εμείς έπρεπε είτε να θυσιάσουμε το αίμα μας για την πορεία προς την εξουσία δίνοντας απλώς την ηγεσία σε άλλους ή να στρέψουμε τις καρδιές και τα μάτιά μας στους ανθρώπους που είμαστε – τους ιθαγενείς που προστατεύουν τη Γη και τη μνήμη.
Το δίλημμα μας δεν ήταν ανάμεσα στο να διαπραγματευτούμε ή να πολεμήσουμε, αλλά ανάμεσα στον θάνατο και την ζωή.
Εμείς επιλέξαμε να χτίσουμε ζωή, αλλά στη μέση ενός πολέμου – που δεν ήταν λιγότερο θανατηφόρος.
Οι νεκροί είναι όλοι εδώ, αλλά τώρα για να ζήσουν.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι κάποιοι πιστεύουν πως κάναμε λάθος με την επιλογή μας αυτή – ότι δηλαδή ένας στρατός δεν μπορεί και δεν πρέπει να προσπαθεί να επιβάλλει την ειρήνη. Με πολλούς τρόπους η σκέψη αυτή είναι σωστή αλλά ο κύριος λόγος για την επιλογή μας ήταν και είναι, το γεγονός ότι με μάχες, θα καταλήγαμε να εξαφανιστούμε. Ίσως κάναμε λάθος με την επιλογή να καλλιεργήσουμε τη ζωή αντί να υμνούμε τον θάνατο.
Αλλά κάναμε αυτή την επιλογή κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο και ακούγοντας ο ένας τον άλλο – βάση της συλλογικότητας που είμαστε. Εμείς επιλέξαμε εξέγερση. Με άλλα λόγια, εμείς επιλέξαμε τη ζωή.
Γνωρίζαμε και γνωρίζουμε ότι ο θάνατος είναι απαραίτητος ώστε να υπάρξει η ζωή και ότι για να ζήσουμε πρέπει να πεθάνουμε.»
2 . Παράλειψη
«Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι είκοσι χρόνια μετά ότι το «τίποτα για μας», η φράση αυτή αποδείχθηκε όχι απλώς μια καλή φράση για πανό και τραγούδια, αλλά μια πραγματικότητα – La Realidad.
Αν η συνέπεια είναι αποτυχία, τότε η ασυνέπεια είναι ο δρόμος προς την επιτυχία – η διαδρομή προς την εξουσία. Αλλά δεν θέλουμε να πάμε εκεί. Δεν μας ενδιαφέρει. Μέσα σε αυτές τις παραμέτρους, προτιμούμε να αποτύχουμε παρά να νικήσουμε.»
3 . Το μεταβαλλόμενο πρόσωπο του EZLN
«Σε αυτά τα είκοσι χρόνια έχουν υπάρξει πολλές, πολύπλοκες αλλαγές εντός του EZLN. Ορισμένοι σχολιαστές έχουν απλώς αναφερθει στην εμφανή αλλαγή – εκείνη των γενεών – και το γεγονός ότι εκείνοι που ήταν μικροί ή αγέννητοι όταν ξεκίνησε η εξέγερση παλεύουν σήμερα και οδηγούν την αντίσταση. Ορισμένοι «φιλομαθείς» σχολιαστές, πάντως, δεν έχουν αναφερθεί στις άλλες αλλαγές: την αλλαγή από την πολυμαθή μεσαία τάξη στους αυτόχθονες αγρότες, από την φυλή μιγάδων σε καθαρούς ιθαγενείς και – το πιο σημαντικό – από την επαναστατική πρωτοπορία στην δημιουργία συλλογικών κανόνων.
Η λατρεία του ατόμου βρίσκεται σε τέτοια πρωτοπορία από τους πιο ακραίους φανατικούς οπαδούς της… – σε μια μορφή αριστερής πολιτικής με ρατσισμό, που ισχυρίζεται ότι είναι επαναστατική. Ο EZLN δεν είναι ένα τίποτα από αυτά, για το λόγο αυτό, δεν μπορεί ο καθένας να είναι ένας Ζαπατίστα.
Από την μεταφορά της εξουσίας από τα ψηλά στα χαμηλά στρώματα, από την επαγγελματική πολιτική στην καθημερινή πολιτική, από τους ηγέτες στους ανθρώπους, από την περιθωριοποίηση των φύλων, στην άμεση συμμετοχή των γυναικών, από την υποτίμηση των διαφορετικών ατόμων στον εορτασμό των διαφορών».
4. Ένα διαφορετικό Ολόγραμμα: Τι δεν θα αποτελεί.
» Το πρωί της 1ης Ιανουαρίου του 1994, ένας στρατός γιγάντων – ή αυτόχθονων ανταρτών – συγκλόνισαν τον κόσμο με τα βήματα τους, όταν κατέβηκαν στις πόλεις [της Τσιάπας]. Λίγες μέρες αργότερα, με το αίμα των νεκρών μας ακόμα στους δρόμους, συνειδητοποιήσαμε ότι εκείνοι στο εξωτερικό δεν μας βλέπουν. Έχοντας συνηθίσει να κοιτούν αφ’υψηλού τις κοινότητες των ιθαγενών, δεν κοίταξαν πάνω για να μας δουν, έχοντας συνηθίσει να μας βλέπουν να ταπεινώνομαστε, οι καρδιές τους δεν καταλάβαιναν την αξιοπρεπή εξέγερση μας. Αντ “αυτού, επικεντρώνονταν μόνο στα πρόσωπα μας ως μιγάδες, το πρόσωπο του μιγά που θα μπορούσαν να δουν όταν φοράει κουκούλα. Οι αρχηγοί μας τότε είπαν: «βλέπουν μόνο τα πράγματα που είναι σύμφωνα με το δικό τους επίπεδο, όσο ασήμαντα κι αν είναι. Ας βάλουμε κάποιον στο επίπεδο τους, έτσι ώστε να μπορούν να τον δουν και, μέσω αυτού, να μπορούν να δουν και μας.
Και έτσι ξεκίνησε ένας σύνθετος ελιγμός της απόσπασης της προσοχής: ένα μαγικό τέχνασμα που ήταν φοβερό και θαυμάσιο, μια κατεργάρικη κίνηση που ταιριάζει στην ιθαγένικη καρδιά μας. Η εγχώρια σοφία των ιθαγενών προκάλεσε τον μοντέρνο κόσμο, σε ένα από τα προπύργια της – τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η κατασκευή της προσωπικότητας που ονομάζεται Μάρκος είχε αρχίσει.
Χρειαζόμασταν χρόνο για να τους εαυτούς μας και να βρούμε ανθρώπους ικανούς να μας δουν για αυτό που είμαστε. Χρειαζόμασταν χρόνο για να βρούμε τους ανθρώπους που θα μπορούσαν να μας δουν όχι από πάνω, αλλά από κάτω, άνθρωπους που θα μπορούσαν να μας κοιτάξουν στα μάτια με ενσυναίσθηση.
… Σας είπα ότι τότε ξεκίνησε η κατασκευή της προσωπικότητας. Αν μου επιτρέπετε να καθορίσω την προσωπικότητα Marcos, θα ήθελα να πω χωρίς δισταγμό ότι ήταν μια μεγάλη μεταμφίεση.
Είχαμε ξεκινήσει αρκετές πρωτοβουλίες για να βρούμε αυτιά συμπαθή να μας ακούσουν – να βρούμε άλλους σαν κι εμάς και διαφορετικούς από εμάς – να βρούμε τα βλέμματα και την προσοχή που χρειάζεται και μας αξίζει και αποτυγχάναμε κάθε φορά. Και ήταν έτσι μέχρι την Έκτη Διακήρυξη της Ζούγκλας Λακαντόνα – η πιο τολμηρή από τις πρωτοβουλίες που είχαμε ξεκινήσει ποτέ – τελικά μας έφερε σε επαφή με ανθρώπους που μας κοίταξαν στα μάτια, μας χαιρέτισαν και μας αγκάλιασαν.
Μέσα στο κίνημα, η πρόοδος των ανθρώπων ήταν εντυπωσιακή. Και αυτός είναι ο λόγος που ξεκινήσαμε το μάθημα «Ελευθερία Σύμφωνα με τους Ζαπατίστας». Συνειδητοποιήσαμε ότι υπήρχε τώρα μια γενιά που θα μας κοιτάξει στα μάτια και ήταν ικανή να μας ακούει και να μιλάει για εμάς, χωρίς να περιμένει την ηγεσία ή κάποια καθοδήγηση – χωρίς να σκοπεύει να διατάξει ή να υπακούσει. Η προσωπικότητα του Μάρκος δεν ήταν πλέον αναγκαία. Το επόμενο στάδιο του αγώνα των Ζαπατίστας ήταν έτοιμο.
Σύμφωνα με τις πεποιθήσεις μας και την πρακτική μας, η εξέγερση δεν χρειάζεται ηγέτες και προσωπικότητες, μεσσίες ή σωτήρες. Για να αγωνιστείς χρειάζεται μόνο να έχεις μια αίσθηση ντροπής, έναν βαθμό αξιοπρέπειας, και πολλή οργάνωση. Τα υπόλοιπα είτε εξυπηρετούν την συλλογικότητα είτε δεν εξυπηρετούν καθόλου.
5. Πόνος και οργή​​. Ψίθυροι και κραυγές.
Η σιωπή του πλήθους είπε: «Περίμενε, συντρόφε. Μην φεύγεις». Αλλά ο Μάρκος δεν είχε ακόμη τελειώσει. Συνέχισε παραθέτοντας μια σειρά από νεκρούς ή εξαφαφανισμένους συντρόφους, και πολιτικούς και κοινωνικούς κρατούμενος από την Ατένκο, την Ostula, την Oaxaca, την Πόλη του Μεξικού, την Ιταλία, την Τσιάπας, την Ελλάδα, την Παλαιστίνη, την Chéran, την Guerrero, την Morelos, την Puebla, την Chihuahua, την Sonora, την Jalisco, την Sinaloa και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Επίσης διαβάσε τα ονόματα των μεταναστών και των Mapuches, λέγοντας:
«Αυτή τη στιγμή, σε άλλα μέρη του Μεξικού και του κόσμου, ένας άνδρας, μια γυναίκα, ένας γκέυ, ένα αγόρι, ένα κορίτσι, ένας γέρος, μια ηλικιωμένη γυναίκα, μια μνήμη, έχει πληγεί από κοντινή απόσταση, από ένα σύστημα που προχωρά σε αδηφάγα εγκλήματα, μαχαίρια, νεκρούς, χλευασμούς, εγκατάλειψη…
Μόνο μερικά ονόματα:
Alexis Benhumea, δολοφονήθηκε στο Estado του México.
Francisco Javier Cortés, δολοφονήθηκε στο Estado του México.
Juan Vázquez Guzmán, δολοφονήθηκε στην Chiapas.
Juan Carlos Gómez Silvano, δολοφονήθηκε στην Chiapas.
El compa Kuy, δολοφονία DF.
Carlo Giuliani, δολοφονήθηκε στην Iταλία.
Aλέξης Γρηγορόπουλος, δολοφονήθηκε στην Ελλάδα.
Wajih Wajdi al-Ramahi δολοφονήθηκε σε ένα στρατόπεδο προσφύγων στην πόλη Ραμάλα της Δυτικής Όχθης. 14 ετών, πυροβολήθηκε στην πλάτη από έναν στρατιώτη του ισραηλινού στρατού, χωρίς πορείες, χωρίς διαμαρτυρίες στους δρόμους ή οτιδήποτε.
Matías Valentín Catrileo Quezada, δολοφονήθηκε στην Χιλή \.
Teodulfo Torres Soriano, México.
Guadalupe Jerónimo y Urbano Macías, Michoacán.
Francisco de Asís Manuel, εξαφανίστηκε από την Santa María Ostula
Javier Martínes Robles, εξαφανιστηκε από την Santa María Ostula
Gerardo Vera Orcino, εξαφανίστηκε απο την Santa María Ostula
Enrique Domínguez Macías, εξαφανίστηκε από την Santa María Ostula
Martín Santos Luna, εξαφανίστηκε Santa María Ostula
Pedro Leyva Domínguez, δολοφονήθηκε στην Santa María Ostula.
Diego Ramírez Domínguez, δολοφονήθηκε Santa María Ostula.
Trinidad de la Cruz Crisóstomo, δολοφονήθηκε Santa María Ostula.
Crisóforo Sánchez Reyes, δολοφονήθηκε στην Santa María Ostula.
Teódulo Santos Girón, δολοφονήθηκε στην Santa María Ostula.
Longino Vicente Morales, εξαφανίστηκε στην Guerrero.
Víctor Ayala Tapia, εξαφανίστηκε στην Guerrero.
Jacinto López Díaz “El Jazi”, δολοφονήθηκε στην Puebla.
Bernardo Vázquez Sánchez, δολοφονήθηκε στην Oaxaca
Jorge Alexis Herrera, δολοφονήθηκε στην Guerrero.
Gabriel Echeverría, δολοφονήθηκε στην Guerrero.
Edmundo Reyes Amaya, εξαφανίστηκε στην Oaxaca.
Gabriel Alberto Cruz Sánchez, εξαφανίστηκε στην Oaxaca.
Juan Francisco Sicilia Ortega, δολοφονήθηκε στην Morelos.
Ernesto Méndez Salinas, δολοφονήθηκε στην Morelos.
Alejandro Chao Barona, δολοφονήθηκε στην Morelos.
Sara Robledo, δολοφονήθηκε στην Morelos.
Juventina Villa Mojica, δολοφονήθηκε στην Guerrero.
Reynaldo Santana Villa, δολοφονήθηκε στην Guerrero.
Catarino Torres Pereda, δολοφονήθηκε στην Oaxaca.
Bety Cariño, δολοφονήθηκε στην Oaxaca.
Jyri Jaakkola,δολοφονήθηκε στην Oaxaca.
Sandra Luz Hernández, δολοφονήθηκε στην Sinaloa.
Marisela Escobedo Ortíz, δολοφονήθηκε στην Chihuahua.
Celedonio Monroy Prudencio, εξαφανίστηκε στην Jalisco.
Nepomuceno Moreno Nuñez, δολοφονήθηκε στην Sonora.
«Ακόμα κι αν πιάσουν και καταδικάσουν αυτούς που σας σκότωσαν, θα βρίσκουν πάντα άλλους που θα σας στήνουν ενέδρα και θα επαναλαμβάνουν το μακάβριο χορό που τελείωσε τη ζωή σας.
Η αδικία έχει τόσα πολλά ονόματα και προκαλεί τόσες πολλές κραυγές. Και μην ξεχνάμε ότι, ενώ ένα άτομο ψιθυρίζει, κάποιο άλλο κραυγάζει. Ακούγοντάς τους θα πρέπει να ενεργοποιηθούμε, ώστε να βρούμε μια διαδρομή που μετατρέπει την αδικία σε κάτι γόνιμο. Το μόνο που χρειάζεται είναι να χαμηλώσετε το κεφάλι σας και να ανυψώσετε την καρδιά σας.
Η δικαιοσύνη που θέλουμε είναι η συνεχής και η επίμονη αναζήτηση της αλήθειας.
Πιστεύουμε ότι είναι απαραίτητο κάποιος από μας να πεθάνει, έτσι ώστε ο Γκαλεάνο να μπορεί να ζήσει. Έτσι, έχουμε αποφασίσει ότι σήμερα, ο Marcos πρέπει να πεθάνει.
Και σε αυτές τις πέτρες που έχετε αφήσει στον τάφο του, θα μάθετε να μην πουλήσετε τον εαυτό σας, να μην παραδοθείτε και να μην ενδώσετε.
Στις 2:08 π.μ., δηλώνω ότι ο Εξεγερμένος Μάρκος – ο αυτοαποκαλούμενος υποδιοικητής από ανοξείδωτο χάλυβα – παύει να υφίσταται».
Δύο λεπτά αργότερα, μετά από κάποια χιουμοριστικά υστερόγραφα που χρησιμοποιήθηκαν για να ανυψώσουν λίγο την διάθεση, ο «Μάρκος», αποχώρησε από τη σκηνή για πάντα. Τα φώτα έσβησαν και ένα κύμα χειροκροτημάτων ακολούθησε από το πλήθος των οπαδών του έκτου και από τις βάσεις στήριξης των Ζαπατίστας και των αγωνιστών.
Στιγμές αργότερα η φωνή του πρώην υποδιοικητή ακούστηκε και πάλι, αλλά εκτός σκηνής, λέγοντας: «Καλημέρα σύντροφοι. Το όνομά μου είναι Γκαλεάνο. Εξεγερμένος Γκαλεάνο. Μου είπαν ότι, όταν θα ήταν να γεννηθώ και πάλι, θα ήταν συλλογικά».

Εξεγερμένος Γκαλεάνο.
Μεξικό Μάϊος του 2014.

(πηγή: http://floweroftheword.wordpress.com/)
(μετάφραση, επιμέλεια: Sylvia )

από :http://rednotebook.gr/2014/05/m-subcomandante/

Αυτές είναι οι 90 παραλίες «διαμάντια» που κινδυνεύουν με... συρματόπλεγμα!

Δείτε την «λίστα ΤΑΙΠΕΔ» με την απαγόρευση της ελεύθερης πρόσβασης στις παραλίες!
Δεν είναι μόνο η Ελαφόνησος, αλλά συνολικά 90 παραλίες, οι οποίες αναμένεται να περάσουν στα χέρια ιδιωτών!...

Σύμφωνα με πληροφορίες, στο μικροσκόπιο του ΤΑΙΠΕΔ έχουν ήδη μπει γνωστές παραλίες, οι οποίες αναμένεται να αξιολογηθούν με σκοπό να μεταβιβαστούν και έπειτα να πουληθούν σε ιδιώτες. Δύο από τις παραλιακές αυτές εκτάσεις έχουν ήδη πουληθεί σε ιδιώτες, ενώ σταδιακά προχωρούν οι διαδικασίες και για τις υπόλοιπες. Στον κατάλογο βρίσκονται «παράδεισοι» όπως...

η Γιάλοβα στην Μεσσηνία, η Τσαμπίκα και η Αγία Αγάθη στη Ρόδο, μερικές από τις καλύτερες παραλίες της Χαλκιδικής, ο Άγιος Προκόπιος στην Νάξο, τα Ατένι στην Ανδρο, ο Γαλησσάς στην Σύρο και η… μόνη προσβάσιμη παραλία στην Ηρακλειά!
Σύμφωνα με το νομοσχέδιο για τους αιγιαλούς, προβλέπεται ότι οι παραλίες που βρίσκονται μπροστά από δημόσια ακίνητα μπορούν ακόμα και να περάσουν σε κατάσταση αποκλειστικής χρήσης από τον ιδιώτη που θα τα αγοράσει με πλήρη απαγόρευση της ελεύθερης πρόσβασης!

Αυτή είναι η «λίστα ΤΑΙΠΕΔ» με τις παραλίες 

πηγη:http://naxos365.blogspot.gr/2014/05/90.html

Video: «Δεν θέλω άλλο μαύρο στη ζωή μου»

Video: «Δεν θέλω άλλο μαύρο στη ζωή μου»	κάντε κλικ  εδώ για να δείτε το βίντεο
	Οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών μιλούν για τον αγώνα τους που ξανάρχισε χτες, με την κατάληψη και πάλι του υπουργείου, μέχρι την τελική δικαίωση όλων τους.   Φωτογραφία:  Εύα Καραγκιοζίδου, Δρομογράφος

"ΣΤαγώνες" της Νέλλης Ψαρρού / "WAteRdrops" by Nelly Psarrou

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ, ΣΗΜΕΡΑ θα μπορούσε να είναι ο τίτλος αυτού του ντοκιμαντέρ.
Ταξιδεύοντας σε πέντε περιοχές της Ελλάδας (Θεσσαλονίκη, Αποπηγάδι Χανίων, ανατολική Χαλκιδική, Ασωπό και Βόλο) θα δούμε ότι ο πόλεμος του νερού δεν είναι ένα πιθανό σενάριο από το μακρινό μέλλον, αλλά μια πραγματικότητα που βιώνουν συμπολίτες μας εδώ και χρόνια και σήμερα χτυπά τις πόρτες όλων μας. Ο ίδιος ο τίτλος του ντοκιμαντέρ αναφέρεται ακριβώς στους αγώνες που γίνονται για τις σταγόνες της ζωής.
Το νερό είναι το πιο πολύτιμο αγαθό, το ίδιο το συστατικό της ζωής, εμείς οι ίδιοι και ό,τι μας περιβάλει. Είναι, επίσης, μια πηγή ζωής που δεν είναι ανεξάντλητη και γι’ αυτό απαιτείται οικονομία στη χρήση του και ισότητα στο μοίρασμά του. Το γεγονός ότι αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ίδιας της ζωής το καθιστά μια “εξαιρετική” ευκαιρία ευκαιριακού πλουτισμού για τους λίγους που θα καταφέρουν να το ελέγξουν. Η αστικοποίηση και η εκβιομηχάνιση έχουν θέσει πρόσθετους κινδύνους για το νερό: δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις οριστικής καταστροφής των υδάτινων πόρων και επισφάλειας της δημόσιας υγείας γι’ αυτό το λόγο.
Οι κοινωνίες των ανθρώπων ήταν ανέκαθεν αντίθετες στη διαχείρισή του από ιδιώτες επειδή θεωρούσαν ότι αποτελεί δικαίωμα και όχι προϊόν. Όμως, σε καιρούς “κρίσης”, τόσο η επιβαλλόμενη κατάσταση “έκτακτης ανάγκης” όσο και η αυξανόμενη καταστολή ανθρώπων και κοινωνικών δικαιωμάτων παραμερίζουν τις αντιστάσεις προς όφελος των λίγων. Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα έντονα στην Ελλάδα των Μνημονίων: σχέδια που έμεναν στα συρτάρια για χρόνια και έβρισκαν εμπόδιο την ίδια την κοινωνία, ξεπηδούν τώρα ως αναγκαιότητα “για να βγούμε από την κρίση”! Στην πραγματικότητα, η κρίση δεν είναι παρά το άλλοθι για μια σειρά σφετερισμών και αντισυνταγματικών πρακτικών που σε άλλη περίπτωση δεν θα τολμούσε κανείς να προτείνει δημόσια. Όπως θα δείξουμε μέσα από την έρευνά μας, αυτές οι πρακτικές έχουν εφαρμοστεί σε μικρή κλίμακα και στη χώρα μας, οδηγώντας σε ακραίες συγκρούσεις κατά τόπους εδώ και δεκαετίες. Σήμερα, με επίσημο τρόπο και την αναγκαία γι’ αυτό καταστολή, οι ελληνικές κυβερνήσεις ετοιμάζονται να παραδώσουν και το νερό της Ελλάδας στον έλεγχο των εταιρειών, ντόπιων και πολυεθνικών, παρόλο που η διεθνής εμπειρία υπαγορεύει το αντίθετο. Αναμενόμενο: σε όλο τον κόσμο, όπου το ΔΝΤ “έσωσε” μια χώρα , απαίτησε μαζικές ιδιωτικοποιήσεις σε αντάλλαγμα.





πηγη:
http://parallhlografos.wordpress.com/2014/05/13/%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%b3%cf%8e%ce%bd%ce%b5%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bd%ce%ad%ce%bb%ce%bb%ce%b7%cf%82-%cf%88%ce%b1%cf%81%cf%81%ce%bf%cf%8d/

ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΤΗΣ ΦΙΛΛΙΠΑΣ ΦΛΩΡΑΚΑ

19η ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΙ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΠΟΡΤΑ-ΞΕΝΙΑ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ.Η ΕΚΘΕΣΗ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 24 ΜΑΙΟΥ ΣΤΙΣ 8 ΤΟ ΒΡΑΔΥ (ΕΓΚΑΙΝΙΑ) ΚΑΙ ΘΑ ΔΙΑΡΚΕΣΕΙ ΜΕΧΡΙ 31 ΜΑΙΟΥ.(ΦΟΥΑΓΙΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ).ΚΑΙ Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΘΑ ΔΩΘΕΙ ΣΤΟ ΠΑΛΙΟ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟ(ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ) ΤΟΥ Κ.Δ.ΧΑΜΠΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΧΩΡΑ.(ΚΥΡΙΑΚΗ 7.30 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ).

Ο Κωνσταντίνος Τζούμας είναι ο Κ.Π. Καβάφης

Ο δυσθεώρητος ηθοποιός επιστρέφει στο σανίδι για να ερμηνεύσει τον μεγάλο Αλεξανδρινό ποιητή αυτοβιογραφούμενο, σε ένα θεατρικό βασισμένο αποκλειστικά σε σημειώματα, επιστολές και καταγεγραμμένες συζητήσεις.

Απόλυτο σκοτάδι. Ησυχία. Ξαφνικά, ένα σπίρτο ανάβει δυο κεριά. Δυο ψηλά, ξύλινα κηροπήγια, ακουμπισμένα σ’ ένα μικρό γραφείο. Από πάνω του, σκυμμένη μια λεπτή, σκελετώδης φιγούρα. Χοντρά στρογγυλά γυαλιά παραμορφώνουν το κουρασμένο βλέμμα του, η φλόγα τρεμοπαίζοντας ρίχνει σκιές στο μέτωπό του, να χορεύουν σαν τις σκέψεις στο γερμένο του κεφάλι. Σφιχτά τυλιγμένο στο λαιμό του ένα φουλάρι κατακόκκινο, σαν ξεραμένο αίμα, σπρώχνει το βλέμμα σου ν’ ακολουθήσεις τα μακριά του χέρια. Το ένα, με τα κομψά, λεπτά του δάχτυλα, σπρώχνει νευρικά μια πένα σ’ ένα μικρό κομμάτι χαρτί. Το άλλο, κρατά ένα ποτήρι γεμάτο σκουρόχρωμο αλκοόλ. Αναστενάζει. Η πένα πέφτει στο γραφείο, το ποτήρι σηκώνεται στα χείλη του και το βλέμμα σου στο πρόσωπό του. Είναι ο Κ.Π. Καβάφης. Μα, είναι και ο Κωνσταντίνος Τζούμας.

Όσο έχει ταυτίσει τη φωνή του με τα ραδιοφωνικά πρωινά του Εν Λευκώ, άλλο τόσο ακριβοθώρητη έχει γίνει και η επιβλητική φιγούρα του σε σανίδια και οθόνες. Όμως, σχεδόν μια δεκαετία αφότου αποσύρθηκε σιωπηρά απ’ την ηθοποιία, ο Κωνσταντίνος Τζούμας επιστρέφει, για να ενσαρκώσει «έναν γέροντα εξαντλημένο και κυρτό, σακατεμένο απ’ τα χρόνια και τις καταχρήσεις», όπως αυτοπροσδιορίζεται ο χαρακτήρας που ερμηνεύει, σ’ αυτήν την αυτοβιογραφική παράσταση για τον Κ.Π. Καβάφη. Ένα θεατρικό που αναμένεται να ανέβει το δεύτερο δεκαήμερο του Ιούνη στο θέατρο Τζένη Καρέζη. Εκεί όπου τρύπωσε και η Popaganda, για να κάνει χάζι με τις πρόβες.

Βασισμένο στα ημερολόγια του ίδιου του μεγάλου Αλεξανδρινού ποιητή, σε καταγεγραμμένες συνομιλίες, επιστολές και σημειώματα, το έργο φέρει την υπογραφή του Γιάννη Φαλκώνη. Ενός, όχι ακριβώς νέου, αλλά ούτε ακριβώς παλιού θεατρικού συγγραφέα και σκηνοθέτη, που προσηλύτισε τον Τζούμα όχι ακριβώς με τον συμβατικότερο τρόπο. Ως φωτογράφος κατ’ επάγγελμα, ο Φαλκώνης γνώρισε τον Τζούμα μέσα από μια σειρά ποιητικών αναγνώσεων: «Ο Γιάννης τα κάλυπτε φωτογραφικά, χρόνια τώρα και του έκανε εντύπωση, λέει, ο τρόπος που διάβαζα τον Καβάφη και άλλους ποιητές», θυμάται ο Τζούμας. «Υποθέτω ότι εννοεί ότι δεν είχαν τίποτε απ’ τον θεατρινίστικο τρόπο της υπερβολής, της γεμάτης τρικυμία και ορμή, ας πούμε. Δεν υπήρχε κάτι τέτοιο, γιατί η προσπάθειά μου ήταν πάντα να βγαίνει μπροστά το κείμενο, όχι τι αισθάνομαι εγώ ως ηθοποιός ή ως Κωνσταντίνος».

Κάπως έτσι φαίνεται να προσεγγίζει και το θεατρικό στις πρόβες: «Τι θα πει “κάνω τον Καβάφη”;» λέει. «Τρέχα γύρευε, αυτά είναι ευσεβείς πόθοι. Το πολύ-πολύ που μπορείς να κάνεις είναι να τον διαβάσεις και να αισθανθεί κάποιος που σε ακούει κάτι, αλλά να υποδυθείς; Ούτε γι’ αστείο, δεν μου περνάει καν απ’ το μυαλό». Ανατρέχοντας στην αρχή του για τις αναγνώσεις ποίησης, ο Τζούμας θυμάται τον τρόπο που διάβαζαν τα ποιήματά τους οι ίδιοι οι ποιητές: Αφήνοντας τις λέξεις τους να αποκαλύψουν μόνες τους τη δύναμή τους, το στίχο να αναδειχθεί απ’ τον ίδιο το ρυθμό του και να δώσει στο κείμενο τη δύναμη των συναισθημάτων με τα οποία είναι εμποτισμένο. Ωστόσο, ο τρόπος που κινείται στη σκηνή και μετριέται με το ρόλο, θα μπορούσες να πεις ότι κάπως σα να αντικρούει αυτά που λέει όταν ανάβουν τα φώτα. Όμως, ο τρόπος που κινείται ο Τζούμας, ο τρόπος που στέκει, διάολε, ακόμη και ο τρόπος που κάθεται σε μια καρέκλα, σε κοιτάζει και αναπνέει, ο νατουραλισμός του ο ίδιος, είναι μπολιασμένος με μια θεατράλε ιδιαιτερότητα, μια παραστατικότητα που παρασέρνει.

Όπως σε παρασέρνει και η φωνή του, όταν σου διηγείται την πρώτη του επαφή με την έντονη επίδραση που έχει ο Καβάφης στην ανάστατη ψυχή. «Με μια φίλη είχαμε περάσει μια ζόρικη φάση ένα βράδυ σπίτι μου και αποφασίσαμε να βγούμε να πάρουμε λίγο αέρα και να συνέλθουμε. Και βγήκαμε με μια ένταση και κάναμε μια βόλτα προς το Ζάππειο, όπου είχε έκθεση βιβλίου. Έπεσε το μάτι και των δυο μας στα Άπαντα του Καβάφη. Πήρα ένα εγώ, πήρε ένα αυτή, βγήκαμε στη λεωφόρο, πήρε ένα ταξί να πάει σπίτι της και εγώ γύρισα στο δικό μου. Πρέπει να ήταν 9μιση, 10 το βράδυ. Το άνοιξα και άραξα στον καναπέ. Όταν αισθάνθηκα την επιθυμία να αλλάξω λίγο, κάτι άλλο να κάνω, ήταν η ώρα 12μιση. Με είχε συνεπάρει, και όχι μόνο αυτό, μου είχε αλλάξει τη διάθεση. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση, γιατί μέχρι τότε πίστευα ότι η ποίηση, ε, είναι μια υψηλή τέχνη, ας πούμε, η οποία δεν επεμβαίνει όμως τόσο δραστικά στις διαθέσεις μας και στη σωματικότητά μας. Κι όμως».

Η τριβή του με τα κείμενα και τα ντοκουμέντα που έχει μοντάρει ο Φαλκώνης, του αποκάλυψαν και άλλες πλευρές του ποιητή: «Τις απόψεις του Καβάφη για την κρίση για παράδειγμα, δεν τις ήξερα. Και ότι η κρίση δεν είναι κάτι καινούργιο. Ούτε τις απόψεις που είχε για τα Ελγίνεια ήξερα. Εκφράζεται κατά καιρούς για διάφορα θέματα. Ούτε τη λατρεία του για τον Oscar Wilde ήξερα». Άλλα όμως, του ήταν πολύ οικεία, χωρίς να έχουν απαραίτητα άμεση σχέση με τον Καβάφη. «Μου αρέσουν πάρα πολύ τα βιογραφικά στοιχεία, από μικρός είχα μια τέτοια περιέργεια. Μ’ αρέσει να βλέπω πού συναντιούνται οι ζωές μας. Ξέρεις, τα διλήμματα και τα σταυροδρόμια είναι κοινά στους ανθρώπους, δεν υπάρχουν διαφορές. Η διαφορά είναι στο πώς το διαχειρίζεται ο καθένας. Και μ’ αρέσει αυτό κάθε φορά να το διαπιστώνω».

Η αφορμή ετούτου του θεατρικό, πάντως, δεν είναι η πρώτη που τον έφερε τόσο κοντά στον ποιητή. Θυμάται ένα περιστατικό, απ’ τα χρόνια του στη Νέα Υόρκη, όταν «κάποια στιγμή περνούσα έξω από ένα καφέ περήφανος για τα καινούργια μου δόντια -μια οδοντοστοιχία που μου είχε φτιάξει η τότε σύντροφός μου ως δώρο- και πετάχτηκε ένας κύριος από ένα καφέ και μου λέει “Ξέρετε τι διαβάζω αυτή τη στιγμή”;  -είχε τα Άπαντα του Καβάφη στο χέρι του. “Περνούσατε απ’ έξω”, μου λέει, “και κάτι σαν προέκταση, κάτι σαν να είχε σχέση. Από πού είστε;”, με ρωτάει. “Έλληνας”, του λέω. Με κοιτάει και ρωτάει “Ξέρετε μήπως και τον ποιητή;”. “Τον Καβάφη; Θα αστειεύεστε”, του λέω. Υπάρχει φοιτητής δραματικής σχολής που να μην πήγε να δώσει Καβάφη, την Ιθάκη ή τα Τείχη, για να περάσει σε μια σχολή»;

Να λοιπόν, που ο τυχαίος θαμώνας του καφέ της Νέας Υόρκης θα έχει στην παράσταση την ευκαιρία να δικαιωθεί. Ο Τζούμας θα ερμηνεύσει «έναν Καβάφη αυτοβιογραφούμενο, με τους ανθρώπους που έκανε παρέα τα βράδια, με νέους ποιητές, με ανθρώπους που του έπαιρναν συνεντεύξεις, με ζωγράφους που σύχναζαν στο σαλόνι του για να τον ζωγραφίσουν, με τις απόψεις που εξέφραζε κατά καιρούς. Έναν άνθρωπο ο οποίος ζει σ’ ένα σπίτι χωρίς ηλεκτρικό, από κάτω υπάρχει ένα πορνείο, ζει εκεί πέρα με κεριά, περνά πολλές ώρες στο γραφείο του την ώρα που δημιουργεί και οι σκιές και τα φαντάσματα τον επισκέπτονται. Ένας άνθρωπος που ήταν και ο ίδιος θεατρικός σαν χαρακτήρας, του αρέσανε αυτά, να δημιουργεί μιαν ατμόσφαιρα».

Εύλογα αναρωτιέται κανείς αν θα δούμε και την άλλη, την πικάντικη πλευρά της ζωής του. «Στην ποίησή του αυτά όλα είναι θύμησες», εξηγεί. «Δεν συμβαίνουν τώρα. Ο Καβάφης δεν έχει την ωμότητα των ποιητών που εκφράζουν τον ομοερωτισμό τους άμεσα. Έχει ανάμνηση του κάποτε, το οποίο είναι σχεδόν πλατωνικό, όμως δεν έχει καμία σχέση με το εδώ και τώρα, ότι ήρθε ένας έφηβος και πετάξαμε τα ρούχα στο πάτωμα, όπως είναι στους πίνακες του Francis Bacon, δυο κορμιά που παλεύουν με τη λίμπιντό τους. Όχι. Είναι θύμησες, είναι ανάμνηση. Εμείς πετυχαίνουμε τον Καβάφη σε μεγάλη ηλικία, λίγο πριν αποχωρήσει. Κάνει ένα-δυο ταξίδια στην Αθήνα, το ένα για την τραχειοτομή που του έκαναν για τον καρκίνο του. Δεν υπάρχει η άλλη πλευρά, η οποία δεν ξέρω και αν υπήρξε ποτέ, και αν υπήρξε, θα ήταν στη νεότητά του».

Όσο κι αν ο ίδιος ο Τζούμας λέει πως «δεν είναι ακριβώς μια παράσταση που θα την παίζεις ολόκληρη σαιζόν, είναι μερικές παραστάσεις κάποια βράδια, αφιερωμένες σε μια φυσιογνωμία που περισσότερο χαϊδεύει τον εγωισμό μου, παρά μου δημιουργεί δυσκολίες», όπως και να το κάνεις η επιστροφή του δεν παύει να είναι μια επιστροφή. Για την οποία, μάλιστα, έχει εμπιστευτεί έναν σχετικά άγουρο σκηνοθέτη. «Ο Γιάννης έχει έναν κόσμο ολόκληρο μέσα του που θέλει να τον βγάλει και χαίρεται σαν μωρό παιδί όταν υλοποιούνται πράγματα -είναι και jolly giant. Και δεν έχει σχέση με τους επαγγελματίες σκηνοθέτες, είναι κάτι πολύ διαφορετικό».

Όταν ρωτάω για την απειρία του Φαλκώνη, ο Τζούμας απαντά με την εμπειρία τη δική του: «Δεν υπάρχει πιο σέξυ πράγμα απ’ το να εκτίθεσαι. Ακόμη και στο μικρόφωνο μπροστά αν πεις κάτι που σου ξέφυγε, το βρίσκω εκπληκτικό. Μου το έλεγε ο Χατζιδάκις κάποτε, όταν είχαμε συνεργαστεί στην Πορνογραφία. Μου είπε “κοίτα, δεν σε θέλω επαγγελματία, σε θέλω αυτόν που ξέρω στη συναναστροφή, που τρώμε τα βράδια, που μιλάμε, που χαιρετιόμαστε, αυτά. Όχι ότι είμαστε επαγγελματίες και τέτοια”. Αγάπη γι’ αυτό που κάνουμε και αυτή τη φρεσκάδα της πρώτης λήψης, που λένε στο σινεμά. Αγάπη και επιθυμία δηλαδή, και το βασικό πράγμα για να κάνει κανείς πράγματα στη ζωή του, είναι η επιθυμία. Πρέπει να επιθυμείς, αλλιώς δεν βγαίνει τίποτα».

«Κ.Π.Καβάφης Αυτοβιογραφούμενος»: 11-18 Ιουνίου. Θέατρο Τζένη Καρέζη (Ακαδημίας 3, Αθήνας, τηλ.: 210 3625 520). 

ΠΗΓΗ:http://popaganda.gr/o-konstantinos-tzoumas-ine-o-k-p-kavafis/

Ελλάδα 2024: δύο ελαιοτριβεία και τρία συσκευαστήρια

                                      Photo: brcohn@Flickr

                                                                                               του Βασίλη Φραντζολά

Μου γεννήθηκε πολύ μεγάλη περιέργεια όταν διάβασα ότι ο Υπουργός Οικονομικών κύριος Στουρνάρας πήγε στο τελευταίο Eurogroup πριν από μία εβδομάδα και υπέβαλλε για έγκριση - συζήτηση ένα σχέδιο για το πού και πώς θα αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία τα επόμενα 10 χρόνια. Η είδηση συνοδευόταν από την πληροφορία ότι το σχέδιο βασίστηκε στην μελέτη “Greece 20/20” της εταιρείας McKinsey (του 2012 με χρηματοδότες τον ΣΕΒ και την Εθνική Τράπεζα) καθώς και σε μελέτη του ΙΟΒΕ. Λέω τι στο καλό, είναι δυνατόν να στέλνουμε ένα τέτοιο τόσο κρίσιμο σχέδιο στις Βρυξέλλες και εμείς να μην έχουμε πάρει είδηση; Τέλος πάντων, μετά από ψάξιμο στους ιστιότοπους του Υπ. Οικονομικών και του ΙΟΒΕ δεν βρήκα τίποτα σχετικό και τελικά κατέληξα να βρω στο διαδίκτυο στα αγγλικά μια εκτενή περίληψη της περίφημης μελέτης της McKinsey.

Αμέσως έκανα μέσα στο κείμενο ένα search με τις δύο λέξεις που με ενδιέφεραν “olive oil” και... έμεινα κόκκαλο. Πήγα και μια παράγραφο παρακάτω στην σελίδα 54 και έμεινα πάλι κόκκαλο! Δεν θα γράψω πολλά γιατί νομίζω ότι με τα πολλά λόγια κινδυνεύουμε να χάσουμε την ουσία για το σε ποια μορφή αγροτικής παραγωγής θέλουν (δεν θέλουμε - θέλουν) να μας πάνε. Η πρόταση λοιπόν της McKinsey προβλέπει με δυο λέξεις ότι: πέντε με έξι μεγάλες εταιρείες θα πρέπει να ελέγχουν όλη - ναι όλη - την γεωργική παραγωγή της Ελλάδος. Διαβάστε :
1. Για το ελαιόλαδο:
Αντί των 1.200 ελαιοτριβείων, που λειτουργούν σήμερα σε όλη τη χώρα, με μια μέση ετήσια παραγωγή περίπου 500 τόνους το καθένα, να δημιουργηθούν μόνο ΔΥΟ mega-ελαιοτριβεία δυναμικότητος 100.000 - 150.000 τόνων το καθένα που θα απορροφούν όλη την παραγωγή ελαιολάδου. Μάλιστα οι mega-μελετητές της μελέτης αναφέρουν την Κρήτη και την Πελοπόννησο σαν δύο προτεινόμενα μέρη εγκατάστασής τους. Και ποιος ο λόγος: για να επιτύχουμε “οικονομίες κλίμακος” και έτσι να μπορέσουμε να ανταγωνιστούμε με χαμηλές - ισοπεδωτικές τιμές την Ισπανία. Χάλια τα νεύρα μας. Πάει περίπατο βέβαια η περίφημη υψηλή ποιότητα και η “υπεροχή” του ελληνικού ελαιολάδου. Με κάποιο άλλο όραμα εμείς προσπαθούμε να μάθουμε τους νεώτερους: “ποιότητα- ποιότητα - ποιότητα” και αυτοί θέλουν να πάμε εντελώς αντίθετα: “ποσότητα - ποσότητα – ποσότητα”. Μα καλά, αφού δεν μας μένει απούλητο το ελαιόλαδο γιατί πρέπει να γκρεμίσουμε και άλλο την τιμή του; Να πάμε ακόμα πιο χαμηλά όπως η Τυνησία και η Συρία; Τι θα πετύχουμε; Αυτό που ξέρω είναι τι δεν θα πετύχουμε... καλύτερες μέρες για τον Έλληνα παραγωγό που είναι και το ζητούμενο. Και αυτό στον χώρο του ελαιολάδου, και όχι μόνο, μπορούμε να το πετύχουμε μόνο με πιο καλής ποιότητος ελαιόλαδα, όχι κατώτερης ποιότητος.
2. Για τα φρούτα και λαχανικά (και αναφέρει μάλιστα πατάτες, ντομάτες, μήλα και ροδάκινα):
Nα γίνουν 2 ή 3 μεγάλες μονάδες συσκευασίας σε Κεντρική και Βόρεια Ελλάδα και στην Πελοπόννησο.
3. Και το καλύτερο μας το φυλάνε στην επόμενη παράγραφο: Να ιδρυθεί μία (μία) εταιρεία διακίνησης όλων αυτών των αγροτικών προϊόντων με προτεινόμενο όνομα “Greek Foods Company” η οποία μπορεί να είναι ιδιωτική (ποιος τυχερός θα την πάρει μέσω... ΤΑΙΠΕΔ ίσως!) ή μια σύμπραξη δημοσίου - ιδιωτών (ΡΡΡ) με σκοπό την καλύτερη προώθηση στις ξένες αγορές και έτσι να επωφεληθούν, λέει, οι μικροί από τις συνέργειες που θα προκύψουν.

Photo: blog.charmingitaly.com

Και όμως, οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές μας που στριμώχνονται στα κανάλια και ασχολούνται με την “ευρωπαϊκή προοπτική”, τον Νότο και τον Βορά, την αλληλεγγύη και το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης και το μόνο που τους απασχολεί μερικές φορές είναι το μέγα θέμα της καθιστικής χωροταξίας των ευρωβουλευτών του Ποταμιού, είμαι σίγουρος ότι ούτε ένας τους δεν έχει καν σκεφτεί να ζητήσει από το Υπουργείο Οικονομικών να δει και να μελετήσει τι στο καλό «Σχέδιο Ανάπτυξης” έχουμε στείλει εκεί ακριβώς στις Βρυξέλλες ζητώντας την ευλογία για τη χρηματοδότησή του. Θα έπρεπε όμως, έτσι, έστω και από μια απλή περιέργεια...
Σημείωση προς τους mega-μελετητές της McKinsey: οι παραγωγοί ελαιολάδου στην Τοσκάνη, αφού με τα χρόνια χτίσανε με υπομονή και γνώση την ποιότητα του, το πουλάνε 7 με 10 ευρώ το λίτρο και εσείς θέλετε να μας πάτε στο 1,80 του απλού παρθένου της Ισπανίας; Aντί, λοιπόν, να βάλουμε στόχο στο αναπτυξιακό μας σχέδιο στον τομέα του ελαιολάδου μέσα από εκπαίδευση και εκσυγχρονισμό να κάνουμε μέσα στην επόμενη δεκαετία την Κρήτη την “Τοσκάνη της Ευρώπης”, εσείς και κάποιοι κρυμμένοι στο σκοτάδι θέλετε να πάμε αλλού.

ΠΗΓΗ:http://www.bostanistas.gr/?i=bostanistas.el.themata&id=2200

ΠΕ.ΚΙ.Ν : για το μονοπάτι του Ζα

              

        ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΝΑΞΟΥ                                                                            ΧΩΡΑ ΝΑΞΟΥ  Τ.Κ 84300

Νάξος, 19/05/2014

ΠΡΟΣ ΤΑ ΤΟΠΙΚΑ ΜΜΕ

ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΠΕ.ΚΙ.Ν

Ανακοίνωση για το μονοπάτι του Ζα

Δεν είναι η πρώτη φορά που γινόμαστε μάρτυρες καταστροφικών επεμβάσεων στο τοπίο του νησιού και σε στοιχεία της πολιτιστικής του παράδοσης όπως τα ιστορικά μονοπάτια . Όμως η βάρβαρη εισβολή της μπουλντόζας στο εκατοντάδων ετών μονοπάτι που οδηγεί από την Αγία Μαρίνα Δανακού στην κορυφή του Ζα ευτυχώς δεν άφησε άφωνους όσους αγαπούν το νησί και σέβονται τον πολιτισμό και την ιστορία του. Οι άμεσες αντιδράσεις που οδήγησαν στη μεγάλη δημοσιότητα της καταστροφής, τόσο στο διαδίκτυο όσο και σε πανελλαδικές εφημερίδες, τελικά ανάγκασαν τον καταστροφέα να σταματήσει το άθλιο έργο του.

Τα κροκοδείλια δάκρυα του υπεύθυνου για την καταστροφή δεν μας πείθουν. Επίσης, οι «ευαισθησίες» από κείνους που συστηματικά συγκαλύπτουν ανάλογες πρακτικές (καταπατήσεις και μπαζώματα, παράνομοι δρόμοι που έχουν νομιμοποιηθεί χάρη στην αδράνεια και την αδιαφορία των αρμόδιων) αποδεικνύονται υποκριτικές. Εξάλλου, η κυρίαρχη άποψη των αρχών είναι η άνευ όρων ανάπτυξη με έργα χωρίς σεβασμό στην κλίμακα και στον χαρακτήρα του νησιού.

Ο Ζας, το ψηλότερο βουνό των Κυκλάδων δέχεται κάθε χρόνο χιλιάδες επισκέπτες οι οποίοι θέλουν να απολαύσουν την καταπληκτική θέα από την κορυφή του, που εμφορούνται από την αναζήτηση πιο αυθεντικών εμπειριών αναψυχής στο νησί και δεν περιορίζονται στα πρότυπα του ευτελούς μαζικού τουρισμού, αλλά έρχονται με σεβασμό και ενδιαφέρον. Τα μονοπάτια και τα ιστορικά μνημεία, αποτελούν την ζωντανή ιστορία του νησιού, δείκτης μιας ανυπέρβλητης κληρονομιάς στην οποία ορισμένοι συμπεριφέρονται σαν κοινοί βάνδαλοι. Είναι χρέος όλων μας να φροντίσουμε να μείνουν τόσο ο Ζας όσο και συνολικά τα μονοπάτια αλώβητα από την επέλαση των συμφερόντων, είτε πρόκειται για καταπατητές είτε για βιομηχανικές αιολικές ζώνες. Εξάλλου, το ιερό βουνών των αρχαίων έχει ήδη υποστεί μεγάλη κακοποίηση από τη διάβρωση χάρη στην υπερβόσκηση, η οποία προωθήθηκε άπλετα με τον τρόπο που δίνονται οι επιδοτήσεις από τα υπουργεία.

Η Περιβαλλοντική Κίνηση Νάξου ζητάει :

-          από όλους μας την ενεργοποίηση μας για να μη ξεχαστεί το θέμα του κατεστραμμένου μονοπατιού

-          από τις άμεσα εμπλεκόμενες υπηρεσίες (Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου- Τμήματα Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Εφορίες Αρχαιοτήτων και Νεότερων Μνημείων, κλπ) να ενημερώσουν δημόσια για την εξέλιξη της υπόθεσης καθώς επίσης για το χρονικό ορίζοντα της αποκατάστασης

-          από τις αρμόδιες υπηρεσίες να μη συγκαλύψουν την καταστροφή για μια ακόμη φορά κάτω από το προκάλυμμα της γραφειοκρατίας, αλλά να αποδώσουν τις ευθύνες όπου υπάρχουν, έτσι ώστε να μην διανοηθεί ξανά κανείς να διαπράξει αντίστοιχη αυθαιρεσία.

-           

Από την πρώτη στιγμή που πληροφορηθήκαμε τη διάνοιξη του δρόμου, μέλη της ΠΕΚΙΝ κινητοποιήθηκαν και ενημέρωσαν τις αρμόδιες υπηρεσίες, καθώς επίσης φρόντισαν για την δημοσιοποίηση της καταστροφής, ενώ επισκεφτήκαμε και το σημείο για να εξακριβώσουμε τη ζημιά που είχε γίνει. Η ΠΕΚΙΝ δεσμεύεται ότι θα παρακολουθεί το θέμα στενά, ακόμα και όταν φύγει από την επικαιρότητα, και θα είμαστε σε εγρήγορση μέχρι την πλήρη αποκατάσταση του μονοπατιού με υλικά και τεχνικές που συνάδουν με την προηγούμενη μορφή του.

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΕ.ΚΙ.Ν

«Καθαρίζουν» χωρίς αφεντικά

Του ΣΑΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ

Εξαγωγές προϊόντων ξεκινούν σε λίγες μέρες οι πρώην εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. στη Θεσσαλονίκη, που αποδεικνύουν στην πράξη ότι η λειτουργία ενός εργοστασίου «χωρίς αφεντικά» μπορεί να πετύχει.

 Η ΒΙΟ.ΜΕ. λειτουργεί «χωρίς αφεντικά» επί 15 μήνες, λέει ο εκπρόσωπος των εργαζομένων, Αλέξανδρος Σιδερίδης Οι 23 πρώην εργαζόμενοι που συνέστησαν Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση στη ΒΙΟ.ΜΕ. πήραν κάποια μηχανήματα του εργοστασίου που είχαν βγει σε πλειστηριασμό, άλλαξαν κατεύθυνση στα προϊόντα που παρήγαν και πλέον κοιτούν εκτός συνόρων. Από οικοδομικά υλικά που παρήγε το εργοστάσιο και οδηγήθηκε στο κλείσιμο λόγω της καταβαράθρωσης του κλάδου της οικοδομής, στράφηκαν στην παραγωγή φυσικών καθαριστικών με βάση το σαπούνι και το ξύδι. Και πλέον έχουν παραγγελίες από τη Σουηδία, τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ιταλία.
«Πρόκειται για οργανώσεις και κινήματα που μας είχαν στηρίξει ηθικά, οικονομικά και υλικά όλο αυτό το διάστημα», λέει ο εκπρόσωπος των εργαζομένων, Αλέξανδρος Σιδερίδης. Η ΒΙΟ.ΜΕ. λειτουργεί «χωρίς αφεντικά» επί 15 μήνες. «Στην αρχή δίναμε τα φυσικά καθαριστικά σε οργανώσεις και κινήματα. Από όσα κερδίζαμε, μπορέσαμε να ζήσουμε όλους αυτούς τους μήνες, και να αγοράζουμε τις πρώτες ύλες για να συνεχίσουμε τη παραγωγή. Τώρα τα ζητάνε και κινήματα από το εξωτερικό», συνεχίζει ο Αλ. Σιδερίδης, και τονίζει ότι τα πάντα γίνονται με παραστατικά και τιμολόγια.
Το περασμένο Σαββατοκύριακο πραγματοποιήθηκε στο εργοστάσιο της ΒΙΟ.ΜΕ. πανελλαδική συνέλευση των αλληλέγγυων υποστηρικτών και εργαζόμενων σε διάφορους κλάδους. Μεταξύ άλλων, συζητήθηκε το θέμα της δικτύωσης του εγχειρήματος της ΒΙΟ.ΜΕ. και το πώς θα υπάρξει στενότερη συνεργασία μεταξύ των κινημάτων και των κοινωνικών συλλογικοτήτων, ώστε το εγχείρημα να διευρυνθεί. Στη συζήτηση συμμετείχαν εκπρόσωποι κινημάτων τόσο από την Ελλάδα όσο και από την Ευρώπη. Μεταξύ άλλων, το «παρών» έδωσαν μέλη τού υπό κατάληψη εργοστασίου «Οφιτσίνα Τσέρο» της Ρώμης, μέλη του ιταλικού κινήματος κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού, του «SOSτε το Νερό», της «Κίνησης 136», του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης, εργαζόμενοι στα Τσιμέντα Χαλκίδας, στην ΕΛΒΟ, και στην αυτοδιαχειριζόμενη ΕΡΤ3. Κύριο θέμα συζήτησης ήταν οι τρόποι με τους οποίους οι εργαζόμενοι μπορούν να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους και να λειτουργήσουν υπέρ της κοινωνίας, αλλά και των ιδίων, «χωρίς αφεντικά».
Χθες επρόκειτο να εκδικαστεί στα Δικαστήρια Θεσσαλονίκης αίτηση ακύρωσης του πλειστηριασμού μέσω του οποίου οι εργαζόμενοι που παραμένουν στη ΒΙΟ.ΜΕ. πήραν στα χέρια τους τμήμα του μηχανολογικού εξοπλισμού του εργοστασίου, ώστε να παράγουν τα φυσικά καθαριστικά. Την αίτηση ακύρωσης κατέθεσαν πρώην συνάδελφοί τους. Η συζήτηση όμως αναβλήθηκε για τις 16 Ιανουαρίου 2015.
Εξω από τα δικαστήρια πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση συμπαράστασης των εργαζομένων που παραμένουν στο εργοστάσιο, ενώ στο σημείο υπήρχε και ισχυρή αστυνομική, η οποία τελικά δεν χρειάστηκε να επέμβει.

Πηγή: Ελευθεροτυπία-inprecor
πηγη:http://seisaxthia.wordpress.com/2014/05/16/%ce%ba%ce%b1%ce%b8%ce%b1%cf%81%ce%af%ce%b6%ce%bf%cf%85%ce%bd-%cf%87%cf%89%cf%81%ce%af%cf%82-%ce%b1%cf%86%ce%b5%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac/