Πουέρτο Ρίκο, αποικία των ΗΠΑ.Ο παράδεισος μπορεί να περιμένει… Τραγικές οι ομοιότητες με την Ελλάδα!

της Νατάσας Ακριβάκη

Πριν λίγες μέρες ο Γκαρσία Παδίγια, κυβερνήτης του Πουέρτο Ρίκο, ανακοίνωσε ότι η νησιωτική χώρα δεν είναι σε θέση να πληρώσει το χρέος της, που ανέρχεται σε 73 δισεκατομμύρια δολάρια. Η δόση των 400 εκατομμυρίων δολαρίων, που έληγε την 1η Ιουλίου, δεν καταβλήθηκε. Παρ’ όλα αυτά, το Πουέρτο Ρίκο δεν μπορεί να κηρύξει χρεωκοπία – η οποία θα του παρείχε νομική προστασία από τους ιδιώτες πιστωτές και τη δυνατότητα αναδιάρθρωσης του χρέους, αφού ο ισχύων νόμος των ΗΠΑ δεν του αναγνωρίζει αυτό το προνόμιο. Επειδή το Πουέρτο Ρίκο δεν είναι «κανονική» πολιτεία των ΗΠΑ, ούτε βέβαια ανεξάρτητο κράτος. Είναι, απλά, μια αποικία της Ουάσιγκτον.

                   

                    Κάντε κλικ στο χάρτη και δείτε τον σε μεγαλύτερο μέγεθος

Η «Βιτρίνα της Καραϊβικής»

Στα τέλη της δεκαετίας του ’40, οι Ηνωμένες Πολιτείες, που «κληρονόμησαν» το Πουέρτο Ρίκο από την Ισπανία, το βάπτισαν «Βιτρίνα της Καραϊβικής», προβάλλοντάς το ως πρότυπο για όλη την Καραϊβική και τη Λατινική Αμερική. Υποτίθεται ότι εκεί συντελέστηκε ένα θαύμα εκβιομηχάνισης, που το υλοποίησε ανιδιοτελώς ο μεγάλος… ευεργέτης από το Βορρά σε ένα μικρό νησί, φτωχό, υπανάπτυκτο και αποικιοκρατούμενο.

Μετά την καταστροφή της παραδοσιακής πορτορικανής γεωργίας, η Ουάσιγκτον ενθάρρυνε τις επενδύσεις από την «πατρίδα», δηλαδή τις ΗΠΑ, εγκαινιάζοντας ένα σχέδιο εκβιομηχάνισης. Η διαδικασία αυτή ξεκίνησε με την εγκατάσταση ελαφρών βιομηχανιών, όπως η κλωστοϋφαντουργία, αλλά στη συνέχεια επιβλήθηκε η παρουσία της φαρμακευτικής και πετροχημικής βιομηχανίας. Αργότερα έφτασαν και οι βιομηχανίες της βιοτεχνολογίας και της ηλεκτρονικής.

Αποδιάρθρωση της πραγματικής οικονομίας

Πέρα από τη μεγάλη καταστροφή του περιβάλλοντος από τις εταιρείες αυτές, η διαδικασία αυτή δεν συνέβαλε διόλου στην πραγματική ανάπτυξη του νησιού. Πρόκειται για βιομηχανίες με ξένο κεφάλαιο, με εξαγωγικό προσανατολισμό, που ούτε παράγουν αυτά που χρειάζεται το νησί, ούτε τα κέρδη τους ωφελούν την οικονομία του Πουέρτο Ρίκο, αλλά τη Wall Street.

Καταστροφικός για την πραγματική οικονομία της χώρας ήταν και παραμένει άλλος ένας νόμος που επιβλήθηκε από την αποικιοκρατική δύναμη: το καμποτάζ. Περισσότερο γνωστός ως Jones Act του 1920, ο νόμος αυτός επιβάλλει την υποχρεωτική μεταφορά όλων των εμπορευμάτων μεταξύ των ΗΠΑ και του Πουέρτο Ρίκο από πλοία με σημαία των ΗΠΑ. Με λίγα λόγια, το κόστος των προστατευτικών ποσοστώσεων, φόρων, δασμών και προσαυξήσεων των ΗΠΑ στα πλοία και στα λιμάνια (το υψηλότερο στον κόσμο) μετακυλίεται στους πορτορικανούς καταναλωτές.

Για παράδειγμα, ένα κοντέινερ 6 μέτρων με εμπορεύματα από την ανατολική ακτή των ΗΠΑ για το Πουέρτο Ρίκο κοστίζει 3.063 δολάρια, ενώ το αντίστοιχο για τον Άγιο Δομίνικο κοστίζει 1.504 δολάρια. Η οικονομική επίπτωση αυτού του νόμου για το Πουέρτο Ρίκο, από το 1920 που ισχύει, αντιστοιχεί σε 75,8 δισεκατομμύρια δολάρια – νούμερο που υπερβαίνει το ποσό του τρέχοντος χρέους.

Σπιράλ χρέους, ύφεση και ανεργία

Η οικονομία του νησιού διέρχεται σοβαρή κρίση εδώ και πολλές δεκαετίες, και έχει ενταθεί εξαιτίας της παγκόσμιας κρίσης από το 2008. Το μεγαλύτερο μέρος του χρέους ανήκει σε «ιδιώτες επενδυτές» από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η τοπική «κυβέρνηση» των τοποτηρητών της Ουάσιγκτον πλήρωνε τα χρέη της παίρνοντας καινούρια δάνεια, που δεν μπορούσαν να αποπληρωθούν. Εξέδιδε ομόλογα τα οποία οι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης συνεχώς υποβάθμιζαν, γεγονός που ανάγκαζε την κυβέρνηση να πληρώνει όλο και υψηλότερα μερίσματα. Πλέον όμως έφτασε σε μια κατάσταση να μην έχει από πού αλλού να πάρει χρήματα για να πληρώσει τους ξένους ομολογιούχους – πληρωμές που, σύμφωνα με το αποικιακή νομοθεσία των ΗΠΑ, έχουν προτεραιότητα και βρίσκονται πάνω από την ευημερία του λαού…

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η ανεργία στο Πουέρτο Ρίκο ανέρχεται σε 11,8%. Αλλά, όπως πάντα, αυτοί οι αριθμοί δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα, καθώς η υποαπασχόληση μετριέται ως απασχόληση κ.λπ. Ακόμη, το Πουέρτο Ρίκο έχει κατακλυστεί από επιχειρηματίες των ΗΠΑ, καθώς η κυβέρνηση του Γκαρσία Παδίγια τους πρόσφερε ως κίνητρα τεράστιες φοροαπαλλαγές, καταστρέφοντας την ντόπια μεσαία τάξη. Έχει χαθεί το 20% των θέσεων εργασίας από το 2006.

Οι νέοι επιστήμονες φεύγουν, οι τράπεζες παίρνουν σπίτια, τα σχολεία κλείνουν

Επιπλέον, υπάρχει μια τεράστια ροή μετανάστευσης προς τις ΗΠΑ: 144 χιλιάδες άνθρωποι μόνο το 2014. Πολλοί από αυτούς είναι απόφοιτοι πανεπιστημίου. Μια πραγματική διαρροή εγκεφάλων! Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Ιατρικού Συλλόγου του Πουέρτο Ρίκο, «τον περασμένο χρόνο 361 γιατροί εγκατέλειψαν το νησί. Φέτος περιμένουμε να χάσουμε άλλους 500 ή και περισσότερους»… Σήμερα υπάρχει μόνο ένας παιδίατρος για κάθε 900 παιδιά και το ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας είναι 8,2%! Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται γενικευμένη επιδείνωση της υγείας του πληθυσμού, συμπεριλαμβανομένης της ψυχικής υγείας, ενώ καταγράφεται αύξηση στην κατάθλιψη και στις αυτοκτονίες.

Οι οικογένειες χάνουν τα σπίτια τους εξαιτίας του υψηλότατου κόστους ζωής και της μείωσης των εισοδημάτων τους. Ο κόσμος πολλές φορές πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στην πληρωμή της υποθήκης του σπιτιού ή στην καταβολή των εξόδων για την υγεία ή την εκπαίδευση των παιδιών. Το Μάιο η κυβέρνηση ανακοίνωσε το κλείσιμο 94 δημόσιων σχολείων και την «αναδιάρθρωση» άλλων 502. Προηγουμένως ο «Όμιλος της Βοστώνης», μια ομάδα «συμβούλων διαχείρισης» με έδρα τη Βοστώνη των ΗΠΑ και δράση σε όλο τον κόσμο, είχε συστήσει το κλείσιμο των σχολείων ως μέτρων λιτότητας.

Τους παίρνουν μέτρα

Το ξεπούλημα του Πουέρτο Ρίκο έχει αρχίσει από τη δεκαετία του ’80, όταν ιδιωτικοποιήθηκε η τηλεφωνική εταιρία. Από τότε όλες οι τοπικές κυβερνήσεις συνέχισαν αυτήν την πολιτική, ιδιωτικοποιώντας όλα τα δημόσια αγαθά: αεροδρόμια, υπηρεσίες υγείας, αυτοκινητόδρομους, ενώ δεν γλίτωσε ούτε η κερδοφόρα βιομηχανία του ανανά που ενίσχυε σημαντικά τον προϋπολογισμό. Η τρέχουσα «αναδιάρθρωση» των σχολείων είναι στην πραγματικότητα μια προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης. Οι λίγοι δημόσιοι οργανισμοί που δεν έχουν ιδιωτικοποιηθεί το οφείλουν στον αγώνα των εργαζομένων τους. Μεταξύ αυτών και η Αρχή Ηλεκτρικής Ενέργειας, που το συνδικάτο της την υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια.

Εκτός από το ξεπούλημα, η κυβέρνηση επέλεξε να πληρώνει το χρέος και με την επιβολή πρόσθετης φορολόγησης στον εργαζόμενο και ήδη εξαθλιωμένο λαό. Την στιγμή που κολοσσιαίες πολυεθνικές εταιρείες και πολυκαταστήματα βγάζουν δισεκατομμύρια πληρώνοντας γελοίους φόρους (αν τους πληρώνουν κι αυτούς…), ο λαός φορτώθηκε ένα επιπλέον 11,5% «Φόρο Πωλήσεων και Χρήσης», ενώ σχεδίαζαν και την επιβολή ξεχωριστού ΦΠΑ! Όμως, λόγω της τεράστιας αποδοκιμασίας από τους πολίτες, το τελευταίο μέτρο απορρίφθηκε τον Μάιο από το τοπικό νομοθετικό σώμα, τουλάχιστον προσωρινά.

Τι θα γίνει με το χρέος

Το μεγαλύτερο μέρος του χρέους το έχουν «ιδιώτες επενδυτές» στις ΗΠΑ, που κατέχουν αμοιβαία κεφάλαια. Μόλις το Πουέρτο Ρίκο σταματήσει να τους πληρώνει, αυτοί θα απευθυνθούν στα δικαστήρια για να πάρουν τα χρήματά τους πίσω. Το Πουέρτο Ρίκο θα πρέπει να συμμορφωθεί με τις αποφάσεις των δικαστηρίων της Νέας Υόρκης… Όπως ήδη τονίστηκε, όντας αποικία δεν δικαιούται να κηρύξει πτώχευση και άρα να απολάβει της προστασίας του διεθνούς δικαίου – το οποίο θέτει ως προτεραιότητα την κάλυψη των βασικών αναγκών των πολιτών.

Τη στιγμή δηλαδή που ακόμη και Δήμοι των ΗΠΑ, όπως το Ντιτρόιτ, μπορούν να αιτηθούν πτώχευση, σύμφωνα με τον αμερικανικό πτωχευτικό κώδικα, το Πουέρτο Ρίκο, που ορίζεται ως «περιοχή»(!), δεν μπορεί. ‘Έτσι, το Πουέρτο Ρίκο βρίσκεται στο έλεος των δικαστηρίων, τα οποία βλέποντας τα πολύ σαφή συμβόλαια ομολόγων του νησιού, θα αποφανθούν ότι πρέπει να πληρώσει τα χρέη του στο ακέραιο.

Είναι ξεκάθαρο ότι για να προσεγγιστεί μια οριστική λύση για το χρέος είναι απαραίτητη η ανεξαρτησία του Πουέρτο Ρίκο. Έτσι, δεν είναι περίεργο που σήμερα ξανάρχεται με δύναμη στο προσκήνιο το ιστορικό κίνημα του πορτορικάνικου λαού για ανεξαρτησία από τις ΗΠΑ, μετά από δεκαετίες άγριας καταστολής και εξόντωσης των αγωνιστών του!

Σημαντικές στιγμές στην ιστορία

1493: Το Πουέρτο Ρίκο «ανακαλύφθηκε» από τον Κολόμβο, ο οποίος το ανακήρυξε σε αποικία του ισπανικού θρόνου. Μεγάλο μέρος του ιθαγενούς πληθυσμού εξολοθρεύτηκε από τις επιδημίες που έφεραν οι άποικοι, ενώ πολλοί ιθαγενείς μετατράπηκαν σε δούλους.

1898: Μετά την ήττα της Ισπανίας στον πόλεμό της με τις ΗΠΑ, το Πουέρτο Ρίκο και οι υπόλοιπες αποικίες της ισπανικής αυτοκρατορίας (Κούβα, Φιλιππίνες) παραχωρήθηκαν στις ΗΠΑ έναντι 20 εκατομμυρίων δολαρίων.

1917: Οι πορτορικανοί θεωρούνται πολίτες των ΗΠΑ. Όμως μέχρι και σήμερα ένας πολίτης του Πουέρτο Ρίκο μπορεί να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα στη «μεγαλύτερη δημοκρατία στον κόσμο» μόνον εάν έχει μόνιμη κατοικία σε κάποια από τις 50 «κανονικές» πολιτείες των ΗΠΑ… Οι κάτοικοι του Πουέρτο Ρίκο εκλέγουν βέβαια έναν αντιπρόσωπο της χώρα τους στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, ο οποίος όμως δεν έχει δικαίωμα ψήφου.

1937: Άοπλη αντιαποικιακή εξέγερση καταστέλλεται από τα αμερικανικά στρατεύματα με δεκάδες νεκρούς.

1948: Υιοθετείται από τις ΗΠΑ ο «νόμος-φίμωτρο», βάσει του οποίου τιμωρείται αυστηρά η χρήση της πορτορικάνικης σημαίας, τα πατριωτικά τραγούδια και κάθε συζήτηση για ενδεχόμενη ανεξαρτησία του νησιού. Ο νόμος αυτός καταργήθηκε το 1957.

1950: Νέα αντιαποικιακή εξέγερση πνίγεται στο αίμα.

1952: Το Πουέρτο Ρίκο ορίζεται επισήμως ως «Ελεύθερη Συνδεδεμένη Πολιτεία». Αυτό μεταφράζεται στη διεθνή σκηνή ως «μη ενσωματωμένη επικράτεια των ΗΠΑ» ή, χρησιμοποιώντας έναν όρο από τον προηγούμενο αιώνα, ως αποικία.

Δεκαετίες 1960-80: Εμφάνιση και ισχυροποίηση του ένοπλου αντιαποικιακού κινήματος, με γνωστότερη οργάνωση το «Λαϊκό Στρατό Μπορίκουα» (ή Ματσετέρος). Αντιμετωπίζεται με αγριότητα από τις ΗΠΑ έως και σήμερα. Πολλοί ηγέτες του δολοφονούνται «εξωδικαστικά» από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες (τελευταία περίπτωση η δολοφονία του Οχέδα Ρίος, ιστορικού ηγέτη των Ματσετέρος, από πράκτορες του FBI το 2005). Σήμερα η πλειοψηφία των μελών του αντάρτικου εναντίον των ΗΠΑ που επέζησαν της καταστολής συμμετέχουν στο νόμιμο κίνημα για ανεξαρτησία.

2003: Μεγάλη νίκη του λαϊκού κινήματος, που μετά από πολυετείς αγώνες επιτυγχάνει την εκδίωξη του αμερικάνικου Πολεμικού Ναυτικού από το νησάκι Βιέκες, ανατολικά του Πουέρτο Ρίκο, το οποίο χρησιμοποιούνταν για στρατιωτικές ασκήσεις με βομβαρδισμούς που προκάλεσαν μεγάλα προβλήματα υγείας στον πληθυσμό και τεράστιες ζημιές στο περιβάλλον.

2012: Σε δημοψήφισμα το 61% των πορτορικανών ψήφισε υπέρ ισχυρής αυτονομίας από τις ΗΠΑ, το 33% υπέρ της διατήρησης του παρόντος καθεστώτος, και το 6% υπέρ της πλήρους ανεξαρτησίας.

ΠΗΓΗ : http://www.e-dromos.gr/puerto-rico-apoikia-ton-hpa/#sthash.M8uxva1G.dpuf

Επενδύσεις στις αυτοκτονίες..

               

Toυ ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ

Οι Ευρωπαίοι Εταίροι μας, τον παλιό καλό καιρό που είχαν αποικίες,απαγόρευαν κάθε βιομηχανική ανάπτυξη. Έπρεπε ναπουληθούν τα δικά τους τα προϊόντα και όλη η γεωργική παραγωγή των αποικιών ήτανσχεδιασμένη για να καλύπτει τις ανάγκες της μητρόπολης, άσχετα αν αυτό προκαλούσε λιμό στους ιθαγενείς. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής ήταν η δημιουργία ενόςτεράστιου μεταναστευτικού κύματος που εφοδίαζε τους αποικιοκράτες με φτηνό εργατικό δυναμικό. Δηλαδή, έγδερναν το βόδι δυο φορές. Οι πρώην αποικίες, ο λεγόμενος Τρίτος Κόσμος, μετά υπανάπτυχτος και στη συνέχεια υπό ανάπτυξη, είχεανάγκη από επενδύσεις. Και τα δύο ήταν ατού του:φτηνό εργατικό δυναμικό που θα έριχνε το κόστος του παραγόμενου προϊόντος και το άλλο, η απόλυτη ελευθερία της επενδύτριας εταιρίας που λειτουργούσε μι δικούς της νόμους και δεν είχε κανέναν έλεγχο από το κράτος. Και όλα αυτά πριν από την παγκοσμιοποίηση. Κριτήριο των επενδυτών ήταν το ύψος της αμοιβής της εργασίας. Ενδεικτικά αναφέρουμε κάποια στοιχεία, αν και σύμφωνα με την γνώμη άλλων ερευνητών είναι πολύ χαμηλότερα. Στην Ινδία το ημερομίσθιο είναι 51 λεπτά. Στο Βιετνάμ είναι 36 λεπτά. Και η χώρα που είναι πιοανταγωνιστική από όλες είναι το Μπαγκλαντές με 31 λεπτά. Και να δούμε τη έγινε στην Ινδίες με την επένδυση τηςUnion Carbide, ενός αμερικανικού κολοσσού, που ειδικεύεται στα φυτοφάρμακα και παράγει το παρασιτοκτόνο SEVIN. H Ινδία, κατά βάση αγροτική χώρα, και μια από τις μεγαλύτερες στον κόσμο, τόσο σε έκταση όσο και σε πληθυσμό, ήταν ο ιδανικός τόπος. Η παρουσία της UNION Carbide εκείχαιρετίστηκε από όλους σαν μια προσωπική επιτυχία της Ιντίτα Γκάντι που ήθελε να εκσυγχρονίσει τη χώρα της και να την οδηγήσει στην πρόοδο και την ανάπτυξη.

Το εργοστάσιο εγκαταστάθηκε σε μια πανέμορφη περιοχή, στην Μποπάλ,φτωχή αγροτική περιφέρεια, και ο τοπικός τύπος είδε να αναπτύσσεται η περιοχή. Και οι κάτοικοι ήταν ενθουσιασμένοι. Επιτέλους δουλειές με αμερικάνικες προδιαγραφές. Μέχρι που κατάλαβαν ότι η γη τους είχε νεκρωθεί από τα απόβλητα του εργοστασίου. Αυτό που θα γίνει στη Χαλκιδική με τα ορυχεία χρυσού. Κάποιοι διαμαρτυρήθηκαν αλλά ποιος τους άκουγε; Άρχισαν να πεθαίνουν άνθρωποι στο εργοστάσιο από τα χημικά, αλλά η επίσημη εκδοχή του θανάτου τους ήταν η ασθενική τους φύση. Και το 1984 γίνεται ένα ατύχημα και διαρρέει το φονικό αέριο MIC(μεθυλικό ισοκυάνιο) και σκοτώνει σχεδόν όλους τους κατοίκους της περιοχής. Σήμερα υπάρχουν σχεδόν 600.000 επιζήσαντες που έχουν ανάγκη ιατρικής περίθαλψης. Τιμωρήθηκε κανένας; Μόνο κάποιοι τοπικοί παράγοντες με συμβολικές ποινές. Τριάντα πέντε λεπτά φυλακή για κάθε νεκρό άνθρωπο. Και η υπόθεση ξεχάστηκε, αν και ακόμα στην περιοχή γίνονται τερατογενέσεις.

Ας πάμε στο Πακιστάν, στην πρωτεύουσα Ντάκα. Εκεί υπάρχουν 2500εταιρίες που κατασκευάζουν ρούχα, επώνυμα για τον ανεπτυγμένο κόσμο. Ανάμεσα τους , η Primark, Walmart και η Benetton. Πριν γίνει το μεγάλο έγκλημα του Απριλίου του 2013, υπήρχαν ήδη 500 νεκροί σε αυτά τα εργοστάσια και κανείς δεν έδωσε καμία σημασία. Και οι δουλείες προχωρούσαν κανονικά. Και όλοι καταναλωτές του αναπτυγμένου κόσμου φορούσαν επώνυμα ρούχα. Και το κτηριακό συγκρότημα Rana Plaza, ένα οκταώροφο εργοστάσιο ενδυμάτων, στην καρδιά της πρωτεύουσας τουΜπαγκλαντές, κατέρρευσε σκότωσε 1100 άτομα και τραυμάτισε άλλα2500. Το εργοστάσιο αυτό δούλευε για τις μεγάλες φίρμες που αναφέραμε παραπάνω. Ο ιδιοκτήτης διέφυγε στο εξωτερικό και εμεί ακόμα φοράμε τις ίδιες μάρκες. Τα ρούχα μας είναι βαμμένα με αίμα, αλλά δεν μας νοιάζει, αρκεί να είναι προσφορά και επώνυμα. Μήπως συμμετέχουμε στο έγκλημα για τη ματαιοδοξία της μάρκας;

Αγανακτούμε με τις κυβερνήσεις μας που βγήκαν από τη δική μας ψήφο.Έχουμε την ελευθερία να αλλάζουμε κυβέρνηση. Αλλά όχι την ελευθερία να αλλάξουμε το εαυτό μας. Προχθές Δεξιά, χθέςΠΑΣΟΚ, σήμερα Αριστερά. Πάντα κάποιος άλλος θα μας σώσει. Και υποστηρίζουμε αυτόν που κυριάρχησε τυχόν μπορέσουμε και βρούμε καμιά άκρη για μας. Σαν νοοτροπία και σαν πνεύμα τι διαφέρει αυτό από τον κλασικό δωσιλογισμό; Και αυτοί να βολευτούν ήθελαν. Και επί πλέον δημιούργησαν και εθνική σχολή. Από του 20000 περίπου ένοπλους Έλληνες που υπηρέτησαν τον Χίτλερ, ως ελληνόφωνοι Γερμανοί, στη μεγάλη τους πλειονότητα συνέχισαν το θεάρεστο έργο τους ως στελέχη του μετακατοχικού κράτους. Και είναι το λιγότερο γελοίο, μια κυβέρνηση της Αριστεράς, ωα γιορτάζει την 25η Μαρτίου με χουντικό στυλ, τσολιάδες και καραγκούνες, ενώ θα μπορούσε να ήταν η ημέρα του Πλήθωνα του Γεμιστού και της παράδοσης που κράτησε τη γλώσσα μας και μας έδωσε εθνική συνείδηση. Τουλάχιστον για κάποιους που παίζουν ακόμα νταούλια.

ΠΗΓΗ http://vathikokkino.gr/archives/94211

Ο Κέινς πήρε το όπλο του

             

Στο απόλυτο παράδειγμα των ηγετών του 21ου αιώνα που παρουσιάζουν ένα φιλολαϊκό προσωπείο ενώ στην πραγματικότητα λειτουργούν αποκλειστικά για τα συμφέροντα των ισχυρότερων επιχειρηματικών κέντρων της χώρας τους, έχει μετατραπεί ο Μπαράκ Ομπάμα. Ενώ λοιπόν ο προϋπολογισμός του 2016 παρουσιάστηκε σαν μια «αριστερή» στροφή, με μείωση των φορολογικών βαρών για τους πολλούς και αυξημένες ευθύνες για τους λίγους, ο πρόεδρος με μια μακιαβελική κίνηση εξασφάλισε ακριβώς το αντίθετο. Στα φιλολαϊκά μέτρα που εξήγγειλε συμπεριλαμβάνεται η δωρεάν φοίτηση σε κολέγια, φορο-ελαφρύνσεις σε μεγάλες οικογένειες, ενίσχυση της προ-νηπιακής πρόνοιας και επενδύσεις σε έργα υποδομής μέσω των οποίων θα μειωθεί η ανεργία.
Το μυστικό κρύβεται στο γεγονός ότι κανένα από αυτά τα μέτρα δεν πρόκειται να περάσει από το Κογκρέσο που βρίσκεται υπό τον έλεγχο των Ρεπουμπλικάνων. Αν ήθελε να προωθήσει έστω και ένα από αυτά τα μέτρα θα το είχε κάνει ότι είχε τον απόλυτο έλεγχο των νομοθετικών σωμάτων και όχι τώρα, που εξαρτάται πολιτικά από τους αντιπάλους του.

Συνεπώς οι υποσχέσεις δεν κοστίζουν τίποτα ενώ αντίθετα ενισχύουν το φιλολαϊκό προφίλ του προέδρου σε βάρος των ρεπουμπλικάνων. Αντίθετα τα μέτρα που θα περάσουν χωρίς κανένα πρόβλημα από το Κογκρέσο είναι αυτά που εξασφαλίζουν τη χρήση του κράτους σαν μηχανή ενίσχυσης του οικονομικού κατεστημένου.

Οι κρατικές δαπάνες πράγματι θα αυξηθούν, όπως υποσχέθηκε ο Ομπάμα, όμως οι αυξήσεις δεν θα αφορούν το κράτος πρόνοιας, που ο ίδιος ψαλιδίζει εδώ και χρόνια, αλλά το Πεντάγωνο, το οποίο καλείται να αυξήσει την παρουσία του και την επιθετική του στρατηγική για τη Μέση Ανατολή και την Ασία.

Στοιχεία που ήρθαν πρόσφατα στη δημοσιότητα αποδεικνύουν ότι ειδικές δυνάμεις του Αμερικανικού Πενταγώνου δραστηριοποιούνται πλέον σε περισσότερες από 100 χώρες του πλανήτη. Η μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση των στρατιωτικών δυνάμεων τα τελευταία χρόνια παρατηρείται στην Αφρική, με στόχο φυσικά τον περιορισμό της κινεζικής διείσδυσης. Το 60% των στρατιωτών, πάντως, που βρίσκονται εκτός αμερικανικού εδάφους σταθμεύουν πλέον στην κεντρική και ανατολική Ασία, προετοιμάζοντας το έδαφος για μελλοντικές αντιπαραθέσεις με τις ανερχόμενες οικονομικές υπερδυνάμεις της περιοχής. Πρόκειται για επιχειρήσεις που θα απαιτούν όλο και περισσότερα κεφάλαια τα επόμενα χρόνια στραγγαλίζοντας τις δημόσιες δαπάνες στο εσωτερικό των ΗΠΑ.

Το 2016 η στρατιωτική μηχανή των ΗΠΑ – και μέσω αυτής τα μεγαθήρια της πολεμικής βιομηχανίας, που ελέγχουν και αρκετούς ακόμη τομείς της αμερικανικής οικονομίας και τα μέσα ενημέρωσης, θα λάβουν 600 δισεκατομμύρια δολάρια. Σε αυτά περιλαμβάνεται αύξηση 38 δισεκατομμυρίων που εξήγγειλε επισήμως ο Αμερικανός πρόεδρος και άλλα 51 δις, που πέρασαν κάτω από το χαλί σαν έκτακτες δαπάνες λόγω της επιδείνωσης της κατάστασης στη Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Πρόκειται για μια επιθετική επιστροφή στον κεϊνσιανό μιλιταρισμό με τον οποίο ο Λευκός Οίκος θα εξασφαλίσει εκατόμβες αθώων θυμάτων στο εξωτερικό και αναδιανομή πλούτου από τους πολλούς προς το 1% του πληθυσμού στο εσωτερικό.

Ίσως η μοναδική σοβαρή «επένδυση» που αναμένεται να πραγματοποιηθεί εντός των συνόρων είναι η ενίσχυση των μηχανισμών επιτήρησης και καταστολής για τον έλεγχο του πληθυσμού. Η εξέγερση του Φέργκιουσον και τα επεισόδια που ακολούθησαν ύστερα από τις συνεχείς δολοφονίες μαύρων πολιτών από την αστυνομία έστειλαν ένα σαφές μήνυμα στην κυβέρνηση ότι θα πρέπει να προετοιμάζεται για νέες κοινωνικές αναταραχές, οι οποίες θα έχουν τον μανδύα φυλετικών συγκρούσεων ενώ θα αποτελούν το αποτέλεσμα του ταξικού πολέμου που έχει κηρύξει ο Ομπάμα στους φτωχότερους των φτωχών.

Το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών θα συνεχίσει να διευρύνεται με τρομακτικούς ρυθμούς καθώς ο προϋπολογισμός του 2016 εξασφαλίζει ότι για τα επόμενα πέντε χρόνια οι δημόσιες δαπάνες στο εσωτερικό των ΗΠΑ, ως ποσοστό του ΑΕΠ, θα είναι οι χαμηλότερες που έχουν καταγραφεί από τη δεκαετία του 60. Οι υποσχέσεις λοιπόν για στήριξη των μεσαίων στρωμάτων πέφτουν στο κενό, παρά τους πηχυαίους τίτλους που κατάφερε να επιβάλλει στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης ο ένοικος του Λευκού Οίκου.

Προς αυτή την κατεύθυνση κινούνται και οι φορολογικές ελαφρύνσεις που υποσχέθηκε στο μεγάλο κεφάλαιο. Εκτός από την περαιτέρω μείωση κατά 10% στη φορολογία μεγάλων επιχειρήσεων, θα θέσει σε εφαρμογή και ένα πρόγραμμα ξεπλύματος «μαύρου» και αφορολόγητου χρήματος. Με πρόσχημα την ανάγκη επιστροφής των περίπου δυο τρισεκατομμυρίων δολαρίων, που βρίσκονται «παρκαρισμένα» σε ξένες τράπεζες και δεν φορολογούνται, ο Ομπάμα πρότεινε μείωση της φορολογίας επαναπατρισμού κεφαλαίων από το 35% στο 14%.

Στο ερώτημα βέβαια που θα βρεθούν τα λεφτά ώστε να μπορέσουν να αυξηθούν οι στρατιωτικές δαπάνες και να χαλαρώσει περαιτέρω η φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου χωρίς να καταρρεύσει η αμερικανική οικονομία η απάντηση είναι στις περικοπές του κράτους πρόνοιας. Το ψαλίδισμα έως και κατά 400 δισεκατομμύρια δολάρια των δαπανών για την υγεία θα επιτρέψει κυριολεκτικά την κατασκευή αρμάτων μάχης και μαχητικών αεροσκαφών. Όσο θα μεγαλώνουν οι ουρές των συσσιτίων και οι λίστες των ανασφάλιστων στις ΗΠΑ τόσο θα αυξάνονται και τα θύματα της αμερικανικής πολεμικής μηχανής στο εξωτερικό.

Το φαινομενικά παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι οι εξαγγελίες Ομπάμα αντιμετωπίστηκαν από την πλειονότητα των αμερικανικών μέσων ενημέρωσης σαν απότομη «αριστερή» στροφή προκαλώντας και τις αναμενόμενες αντιδράσεις των ρεπουμπλικάνων. Μοιράζοντας για άλλη μια φορά ρόλους, ο πρόεδρος εξασφαλίζει ότι από το σύνολο των υποσχέσεών του θα εφαρμοστούν μόνο αυτές στις οποίες υπάρχει διακομματική αποδοχή – δηλαδή το περαιτέρω ψαλίδισμα του κράτους πρόνοιας αλλά και της φορολογίας μεγάλων επιχειρήσεων με παράλληλα έμφαση στη γιγάντωση του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος.

                                                                                     Άρης Χατζηστεφάνου
                                                                                 Εφημερίδα ΠΡΙΝ 8/2/2015

ΠΗΓΗ:http://info-war.gr/2015/02/%CE%BF-%CE%BA%CE%AD%CE%B9%CE%BD%CF%82-%CF%80%CE%AE%CF%81%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CF%8C%CF%80%CE%BB%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85/

Εργασιακός Μεσαίωνας στο πραγματικό εργαστήρι του Άγιου Βασίλη. Απομυθοποίηση

Το κόκκινο χρώμα έχει καλύψει τα ταβάνια και τα πατώματα, στάζει μπροστά από τα περβάζια των παραθύρων, ενώ οι τοίχοι είναι πιτσιλισμένοι με κόκκινες βούλες. Μοιάζει σαν ο καλλιτέχνης, Ανίς Καπούρ, να αφέθηκε και πάλι ελεύθερος να «δημιουργήσει» με το κέρινο κανόνι του. Αλλά αυτή, στην πραγματικότητα, είναι η εικόνα που αντικατοπτρίζει πώς φτιάχνονται τα Χριστούγεννα. Αυτή είναι η καρδιά του πραγματικού εργαστηρίου του Άγιου Βασίλη – χιλιάδες μίλια μακριά από το Βόρειο Πόλο, στην κινεζική πόλη Γιγού. 

Ο μύθος μπορεί να θέλει τον κόσμο να φαντάζεται τα Χριστούγεννα να οργανώνονται από ροδομάγουλα ξωτικά που φτιάχνουν στολίδια και παιχνίδια σε μια ξύλινη χιονισμένη καλύβα κάπου κοντά στον Αρκτικό Κύκλο. 

Όμως η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Οι πολύχρωμες μπάλες, τα εξίσου λαμπερά λαμπάκια αλλά και οι γιρλάντες, με τα οποία σίγουρα στολίσατε το δέντρο σας, έχουν έρθει από το Γιγού, 300 χιλιόμετρα νότια της Σαγκάη, όπου δεν υπάρχει ούτε ένα αληθινό χριστουγεννιάτικο δέντρο, ούτε μία φυσική νιφάδα χιονιού.

Υπό την ονομασία «Το Χριστουγεννιάτικο Χωριό της Κίνας», το Γιγού είναι η έδρα 600 συνολικά εργοστασίων που παράγουν το 60% από την παγκόσμια παραγωγή στολιδιών και χριστουγεννιάτικων διακοσμήσεων. Τα «ξωτικά» που στελεχώνουν τα εργοστάσια αυτά είναι κυρίως μετανάστες εργάτες, που δουλεύουν 12 ώρες την ημέρα για ένα μισθό που φτάνει περίπου τις 300 στερλίνες το μήνα (περίπου 381 ευρώ) και, απ’ ό,τι φαίνεται κανείς από αυτούς δεν φαίνεται να γνωρίζει τι ακριβώς είναι τα Χριστούγεννα.

«Μάλλον είναι κάτι σαν την κινεζική Πρωτοχρονιά για τους ξένους», λέει ο 19χρονος Γουέι, ένας εργάτης που ήρθε φέτος στο Γιγού από την αγροτική επαρχία Γκιζού και μίλησε στο κινεζικό πρακτορείο ειδήσεων Sina. Μαζί με τον πατέρα του, δουλεύουν μέρες ολόκληρες μέσα σε αυτό το κατακόκκινο μπουντρούμι, παίρνοντας χιονονιφάδες από πολυστερίνη, τις οποίες βουτούν σε κόλλα και μετά τις ρίχνουν μέσα σε μια μηχανή με χρώμα σε πούδρα, έως ότου γίνουν κατακόκκινες. Υπολογίζεται πως φτιάχνουν περισσότερες από 5.000 χιονονιφάδες σε ημερήσια βάση.

Κατά τη διάρκεια της εργασίας του, η κατακόκκινη πούδρα καλύπτει το σώμα τους από την κορυφή έως τα νύχια. Ο μπαμπάς του φοράει ένα καπέλο του Άγιου Βασίλη (όχι για να μπει σε γιορτινό πνεύμα, όπως λέει, αλλά για να μην βαφτούν και τα μαλλιά του κόκκινα από την πούδρα). Και οι δύο τους φορούν τουλάχιστον δέκα μάσκες προσώπου την ημέρα, σε μια προσπάθεια να μην εισπνεύσουν την ιδιαίτερα βλαβερή χρωματιστή σκόνη. Είναι μια κουραστική δουλειά και μάλλον δεν θα την ξανακάνουν του χρόνου: μόλις μαζέψουν αρκετά χρήματα, για να παντρευτεί ο Γουέι, σκοπεύουν να επιστρέψουν στην Γκιζού και να μην ξαναδούν τόσο πολύ κόκκινο χρώμα μπροστά τους ούτε ζωγραφιστό.

Πακεταρισμένες σε πλαστικές σακούλες, η λαμπερές πορφυρές χιονονιφάδες βρίσκονται κρεμασμένες με άλλα χριστουγεννιάτικα και γιορτινά μπιχλιμπίδια στα καταστήματα της Εμπορικής Αγοράς του Γιγού.

Το συγκρότημα με τα δεκάδες καταστήματα έχει χαρακτηριστεί από τα Ηνωμένα Έθνη ως η μεγαλύτερη αγορά λιανικών πωλήσεων στον κόσμο. Στην λεγόμενη «Περιοχή 2» της Αγοράς βρίσκονται όλα τα χριστουγεννιάτικα είδη.

Διάδρομοι με λαμπάκια LED, γιρλάντες, πλαστικά δέντρα σε μπλε, κίτρινο και φοσφοριζέ ροζ χρώμα, πλαστικά κουκουνάρια σε χρυσό και ασημί χρώμα. Μερικά από αυτά τα στολίδια μοιάζουν σαν χαμένα στη μετάφραση: ζωγραφισμένα πρόβατα σε καπέλα του Άγιου Βασίλη, τάρανδοι από ταρτάν και πολλά άλλα ανεξήγητα κινεζικά μπιμπελό, ενώ μπορεί κανείς να βρει ομοίωμα του Άγιου Βασίλη να παίζει σαξόφωνο.

Όμως η υπεραγορά του Γιγού φαίνεται πως έχει έναν πολύ δυνατό αντίπαλο: το Διαδίκτυο. «Κολοσσοί», όπως το Alibaba και το Made In China. Μόνο στον ιστότοπο του Alibaba, μπορεί κανείς παραγγείλει περισσότερα από 1,4 εκατ. διαφορετικά χριστουγεννιάτικα στολίδια και να τα έχει στο σπίτι του, κάνοντας απλά ένα κλικ. Την ίδια στιγμή, η αποθήκη της Αγοράς του Γιγού έχει μόλις 400.000 στοιβαγμένα προϊόντα

Ωστόσο, παρά τις διαφορές, οι πωλήσεις του Γιγού γνώρισαν ιδιαίτερη άνθιση την περίοδο της ύφεσης, αφού όλος ο κόσμος ήθελε να ψωνίσει κοψοχρονιά για τις γιορτές. Την ίδια ώρα, πάντως, ο διεθνείς πωλήσεις έχουν πέσει σημαντικά.

Ο Κάι Τσινγκλιάνγκ, αντιπρόεδρος της Ένωσης Βιομηχανιών Χριστουγεννιάτικων Προϊόντων του Γιγού, είπε πως πλέον οι εταιρείες της περιοχής στρέφονται περισσότερο προς τον ντόπιο πληθυσμό. Σύμφωνα, εξάλλου, με τον Economist, «ο Άγιος Βασίλης είναι περισσότερο γνωστός στην Κίνα σε σχέση με τον Ιησού»

Όπως δήλωσε ο Τσενγκ Γιαπίνγκ, συνιδρυτής του Εργοστασίου Μπογιάνγκ: «Το να κάθεσαι εδώ μέσα όλη μέρα και να βλέπεις όλα αυτά τα όμορφα στολίδια, σου φτιάχνει τη διάθεση».

Ωστόσο, μάλλον είναι απίθανο αυτοί που στέκουν στην άλλη άκρη της γραμμής παραγωγής να συμμερίζονται την άποψη του αφεντικού τους. Ιδίως όταν καλούνται να βάψουν τόνους από χιονονιφάδες για μόλις 99 πένες ημερομίσθιο (περίπου 1,26 ευρώ).

ΠΗΓΗ:http://tvxs.gr/news/kosmos/pragmatiko-ergastiri-toy-ai-basili-ergasiakos-mesaionas-gia-molis-126-%E2%82%AC-imeromisthio

Η φορολόγηση του πλούτου και η Αριστερά.

                                                                                                           του Χρήστου Λάσκου

Το βιβλίο που κάνει κυριολεκτικά θραύση παγκοσμίως είναι το Capital in the 21st Century (Το Κεφάλαιο στον 21ο αιώνα). Το βιβλίο του Πικετύ είναι χωρίς αμφιβολία αυτό που διαβάστηκε και συζητήθηκε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο στον αιώνα που διανύουμε. Αποτελεί το απόλυτο bestseller στις ΗΠΑ και ολόκληρο τον κόσμο από τη στιγμή που εκδόθηκε και προσανατολίζει σε σημαντικό βαθμό τη συζήτηση για τα οικονομικά ζητήματα σε πλανητικό επίπεδο.

Ο Πικετύ δεν θα μπορούσε να καταχωριστεί πολιτικά αριστερότερα από μια δεξιά εκδοχή της σοσιαλδημοκρατίας. Πρώην σύμβουλος του Ολάντ, τεχνοκράτης κοντά στο Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα για μεγάλο διάστημα, δεν έχει τη παραμικρή συμπάθεια προς οποιουδήποτε είδους αντικαπιταλισμό. Το αντίθετο: η παρέμβασή του θεωρεί πως συμβάλλει στη διάσωση του συστήματος σε μια στιγμή μείζονος ανισορροπίας. Ας δούμε, όμως, περί τίνος πρόκειται.

Η πορεία των ανισοτήτων

Το Capital in the 21st Century είναι πραγματικά ένα μνημειώδες έργο, το οποίο παρακολουθεί την εξέλιξη του καπιταλισμού σε κλίμακα αιώνων. Αξιοποιώντας εκτεταμένες σειρές στοιχείων αποδεικνύει πως υφίσταται μια σαφής αύξηση των ανισοτήτων στην κατανομή του εισοδήματος και του πλούτου στην πορεία της καπιταλιστικής περιόδου της ιστορίας, η οποία θεωρεί πως συνιστά «την κεντρική αντίφαση του καπιταλισμού».

Με τα δικά του λόγια, «το τελικό συμπέρασμα της μελέτης μου είναι πως μια οικονομία της αγοράς βασισμένη στην ιδιωτική ιδιοκτησία, αν αφεθεί… αναπτύσσει ισχυρότατες τάσεις απόκλισης, οι οποίες αποτελούν πιθανές απειλές για τις δημοκρατικές κοινωνίες» (σελ. 571). Κοινώς, το συμπέρασμα είναι πως από το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο έχει επισυμβεί μια τεράστια αύξηση των ανισοτήτων, η οποία, μάλιστα, είναι πολύ πιθανό πως θα διευρυνθεί στα επόμενα χρόνια. Αυτές οι ανισότητες είναι θεμελιωδώς παρασιτικές, στο μέτρο που δεν εξηγούνται από κανενός είδους αξιοκρατικές διανομές, αλλά αποκλειστικά και μόνο από την κληρονομιά πλούτου και προνομίων.

Ο Πικετύ ανιχνεύει στη διάρκεια του σύντομου εικοστού αιώνα μια πορεία των ανισοτήτων στον πλούτο σχήματος U. Εκκινώντας από το 1914 έχουμε μια μείωση των ανισοτήτων, που οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στην πελώρια καταστροφή πλούτου που σήμαναν οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι και η Μεγάλη Ύφεση του Μεσοπολέμου, ενώ μετά από το 1945 αρχίζει μια αύξηση, που αντιστοιχεί στη «φυσική» τάση της καπιταλιστικής δυναμικής και οδηγεί την κατάσταση σε ακραία όρια. Όλα τα στοιχεία δείχνουν πως ο 21ος αιώνας θα είναι πολύ περισσότερο άνισος ακόμη και από το 19ο. Προκειμένου, λοιπόν να αντιμετωπιστεί αυτή η εξέλιξη, καθώς και η πιθανή κοινωνική έκρηξη, θα πρέπει να επιβληθεί σε παγκόσμιο επίπεδο φορολογία στον πλούτο, ως αντεπιδρώσα ενέργεια έτσι ώστε τουλάχιστον να μετριαστεί αυτή η νομοτελειακή για τον καπιταλισμό εξέλιξη.

Η ανάγκη φορολόγησης του πλούτου

Πολλά θα μπορούσε ένας μαρξιστής να προσάψει στο βιβλίο του Πικετύ –και πολλά έχουν ήδη προσαφθεί. Εδώ, ωστόσο, το θέμα μου δεν είναι αυτό1. Ό,τι με ενδιαφέρει είναι να δείξω πως ακόμη και οι μετριοπαθέστερες φωνές καλούν σε φορολόγηση του πλούτου. Και η κλήση προκαλεί το ενδιαφέρον ευρύτατων, ακόμη και ακραία φιλοκαπιταλιστικών κύκλων.

Προς επίρρωση αυτού του ισχυρισμού –και ανεξάρτητα από το βιβλίο του Πικετύ– πολλές συντηρητικές δεξαμενές σκέψης, στην προσπάθειά τους να απαντήσουν στο μείζον πρόβλημα της χρέωσης των καπιταλιστικών οικονομιών, που κάνει εξαιρετικά επισφαλή την πορεία για υπέρβαση της κρίσης, διατυπώνουν προτάσεις φορολόγησης της περιουσίας προστρέχοντας στην πραγματικότητα σε αυτό που συνέβη μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην μεταπολεμική «χρυσή τριακονταετία», Στη Γερμανία, κύκλοι του Ινστιτούτου για την Οικονομική Ανάπτυξη (DIW), προτείνουν έκτακτη εισφορά της τάξης του 10% στα 4,5 εκατομμύρια πλουσιότερα νοικοκυριά ώστε να συγκεντρωθούν περί τα 230 δισ. ευρώ, ενώ στη Γαλλία προτείνεται από αντίστοιχους συστημικούς κύκλους εισφορά 17% στις μεγάλες καταθέσεις προκειμένου να περιοριστεί σημαντικά το δημόσιο χρέος, που αναμένεται να προσεγγίσει τα 2τρισ. μέσα στο 2014.

Όπως έγραψε η Εφημερίδα των Συντακτών στις 5 Νοεμβρίου του 2013, «[α]νάλογη εκτίμηση για την αναγκαιότητα μιας έκτακτης φορολόγησης 10% επί των περιουσιακών στοιχείων, προκειμένου να μειωθούν τα κρατικά χρέη, είχε διατυπώσει τον περασμένο Απρίλιο και ο επικεφαλής της Saxo Bank, Steen Jakobsen. Ο «σπόρος» της ιδέας για τη φορολόγηση [του πλούτου] είχε πέσει ήδη από το 2011, όταν ο αμερικανικός κολοσσός Boston Consulting Group είχε προτείνει σε έκθεσή του την επιβολή μιας παγκόσμιας έκτακτης εισφοράς 30% επί όλων των περιουσιακών στοιχείων στα μεσαία και υψηλά εισοδήματα ως την αποδοτικότερη λύση για να μειωθεί το παγκόσμιο χρέος». Όπως σημειώνεται σε αυτή τη μελέτη, δεδομένου πως το υπερβάλλον χρέος είναι 20 τρισ. δολάρια και οι πλουσιότερες κοινωνικές τάξεις κατέχουν πλούτο 74 τρισ. δολάρια, μια τέτοιας έκτασης παρέμβαση θα μπορούσε να επαναφέρει το χρέος σε βιώσιμα επίπεδα.

Όπως προαναφέρθηκε, οι λόγοι για τους οποίους σοσιαλφιλελεύθεροι και δεξιοί ενδιαφέρονται εργωδώς για τη φορολόγηση του πλούτου εκτείνονται από τους φόβους πως η συνέχιση της ίδιας κατάστασης δεν επαναφέρει στην επικαιρότητα μόνο τις περιγραφές της εξαθλίωσης που έκαναν η Τζέην Ώστεν και ο Μπαλζάκ, αλλά μαζί και την εξεγερσιακή δυναμική, που έδωσε τις μεγάλες Επαναστάσεις του παρελθόντος μέχρι την ανησυχία πως τα πράγματα στην παγκόσμια οικονομία δεν πρόκειται να διορθωθούν όσο συνεχίζεται η αργή απομόχλευση των χρεών και δεν αναλαμβάνεται μια εκτεταμένη καταστροφή κεφαλαίου, που αποτελεί τον αναγκαίο όρο για μια πραγματική ανάκαμψη.

Ανεξαρτήτως, πάντως, του λόγου για τον οποίο γίνεται αυτό, η πραγματικότητα είναι πως το συστημικό πολιτικό φάσμα συζητάει πολύ σοβαρά την ανάγκη φορολόγησης του πλούτου.

Η τοποθέτηση της Αριστεράς

Και η Αριστερά; Το λογικό θα ήταν η δική της τοποθέτηση να είναι σε πολύ ριζοσπαστικότερη κατεύθυνση. Άλλωστε, υπάρχει μια μακρά παράδοση από το Κομμουνιστικό Μανιφέστο -του οποίου το προγραμματικό αίτημα αρ. 3 ήταν η κατάργηση του κληρονομικού δικαιώματος- και το Πρόγραμμα της Ερφούρτης και εντεύθεν στο συγκεκριμένο ζήτημα, βάσει της οποίας η φορολόγηση του συσσωρευμένου πλούτου συνιστά αδιαπραγμάτευτο αίτημα του εργατικού κινήματος και του μεταβατικού προγράμματός του. Πολύ χαρακτηριστικό είναι το Πρόγραμμα του Γαλλικού Εργατικού Κόμματος του 1880, την εισαγωγή του οποίου συνέταξε ο ίδιος ο Μαρξ και όπου το σημείο 12 είναι: «Κατάργηση όλων των έμμεσων φόρων και μεταβολή των άμεσων φόρων σε μια προοδευτική φορολογία όλων των εισοδημάτων πέραν των 3000 φράγκων. Απαγόρευση της κληρονομιάς εκ πλαγίου και κάθε κληρονομιάς σε κατευθείαν γραμμή για ποσά που ξεπερνούν τα 20.000 φράγκα».
Ας έλθω, όμως στην τωρινή συζήτηση.
Όπως έχω ξαναγράψει2, “θεωρώ πως έχουμε δίκιο να σαρκάζουμε με τις πρακτικές της κυβέρνησης, η οποία επιτίθεται στην ακίνητη ιδιοκτησία, ενώ εξελέγη μέσα σε οιμωγές για τον «ερυθρό κίνδυνο» απαλλοτρίωσης των σπιτιών. Δεν ακούω, ωστόσο, με καμιά συμπάθεια επιχειρήματα, που εκφράστηκαν από τις γραμμές μας ως εάν να ήταν η άποψη του κόμματος, σύμφωνα με τα οποία εμφανιζόμαστε ως οι κατεξοχήν υπερασπιστές της… ατομικής ιδιοκτησίας. Προσέξτε: όχι της πρώτης κατοικίας, αλλά γενικώς και αορίστως. Σχεδόν σα να μην τίθεται ζήτημα φορολόγησης του συσσωρευμένου πλούτου.

Σε μια άλλη εκδοχή, κυρίως από την πλευρά του Αριστερού Ρεύματος, εμφανίστηκε και η ιδέα πως φορολογήσιμα θα έπρεπε να είναι μόνο όσα περιουσιακά στοιχεία αποφέρουν εισόδημα στον κάτοχό τους. Πάει να πει, δηλαδή, πως αν διαθέτω περιουσία πέντε εκατομμυρίων ευρώ, η οποία δεν αξιοποιείται άμεσα, δεν έχω να «φοβάμαι» τίποτε από μια κυβέρνηση της αριστεράς!

Επιπλέον, υπήρξα αυτήκοος μάρτυρας και της άποψης πως η αυτοτελής φορολόγηση των εσόδων από ενοίκια θα διατηρηθεί! Πράγμα απίστευτο αν κατανοήσουμε τι σημαίνει. Και σημαίνει πως το εισόδημα από μισθωτή εργασία θα φορολογείται στην κλίμακα, ενώ το εισόδημα από ιδιοκτησία όχι”.

Να κάνουμε αυτήν τη συζήτηση

Δεν είναι παράξενα όλα αυτά; Και δεν ρωτάω για λόγους κομμουνιστικής εμμονής –που κι έτσι δεν θα πείραζε- αλλά για λόγους εντελώς πρακτικούς. Μπορείς ν’ ασκήσεις κοινωνική πολιτική αν δεν «ενοχλήσεις» το συσσωρευμένο πλούτο;
Η απάντηση είναι, προφανώς όχι. Το πρόγραμμά μας ανέκαθεν προβλέπει περιουσιολόγιο3 γιατί επιδιώκουμε να αντλήσουμε άμεσα έσοδα για την ανακούφιση των πληττόμενων κοινωνικών κατηγοριών και μέσω της φορολόγησης του πλούτου.

Προτείνω, λοιπόν, να κάνουμε αυτήν τη συζήτηση ανοιχτά και σε βάθος, πολύ άμεσα. Με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο θα προσθέσουμε σημαντικά επιχειρήματα για τη στήριξη της μεγάλης προσπάθειας που κάνουμε. Το κυριότερο είναι πως θα επαναφέρουμε στην καθημερινή μας πολιτική παρέμβαση της σωστές διαχωριστικές: στην θέση ενός αδιαφοροποίητου λαϊκομετωπισμού την ταξική προσέγγιση, που δεν μπερδεύει την παρθένα με το Σατανά. Που ξέρει πως είναι άλλο ο άνεργος, άλλο η υπάλληλος των 300 ευρώ στο εμπορικό ή ο εκπαιδευτικός των 800 ευρώ και άλλο, έως εντελώς άλλο, ο ιδιοκτήτης και ο εργοδότης, ακόμη και ο «μεσαίος». Τόσο άλλος, που πολλές φορές οι αντιθέσεις μεταξύ τους είναι ανταγωνιστικές. Οπότε, γρήγορα έρχεται η ώρα να αποφασίσεις με ποιόν θα πας και ποιόν θα αφήσεις. Κι αν επιμείνεις να το αποφεύγεις στο διηνεκές δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην το πληρώσεις.

____________________

Σημειώσεις

1 Βλ. Πέτρος Σταύρου, «Για το βιβλίο του Piketty, το Κεφάλαιο και τις ανισότητες»,Red Notebook, 13 Ιουνίου 2014
2 Βλ. Χρήστος Λάσκος, Κρίση και αριστερή πολιτική, Νήσος, 2014
3 Για μια σοβαρή και περιεκτική πραγμάτευση του ζητήματος βλ. Φραγκίσκος Κουτεντάκης, «ΕΝΦΙΑ και φόρος καθαρής περιουσίας», Αυγή, 4 Σεπτεμβρίου 2014

Πηγή: Εποχή

πηγη:http://rednotebook.gr/2014/09/i-forologisi-kai-i-aristera/

Η οργή του Αυτοκράτορα: Αφήστε το χάος να καλύψει τον κόσμo.

Ο Ψυχρός Πόλεμος έχει επιστρέψει και έχει πάρει επικίνδυνη στροφή…

Του James Petras*

Χάος κυριαρχεί και εξαπλώνεται συνεχώς ενόσω εξοργισμένοι ηγέτες στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και οι πελάτες και σύμμαχοί τους επιδιώκουν πολέμους γενοκτονίας.

Μισθοφορικοί πόλεμοι στη Συρία∙ ισραηλινοί βομβαρδισμοί τρόμου στη Γάζα∙ πόλεμοι κατ’ εντολή στην Ουκρανία, το Πακιστάν, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη και τη Σομαλία.

Δεκάδες εκατομμύρια πρόσφυγες εγκαταλείπουν όπως-όπως τα σημεία ολικής καταστροφής. Τίποτα δεν είναι ιερό. Δεν υπάρχουν άσυλα. Σπίτια, σχολεία, νοσοκομεία και ολόκληρες οικογένειες αποτελούν στόχους καταστροφής.

Χάος βάσει σχεδίου

Στο κέντρο του χάους, ο πανικόβλητος πρόεδρος Ομπάμα χτυπά στα τυφλά, χωρίς να νοιάζεται για τις συνέπειες, πρόθυμος να διακινδυνεύσει μια οικονομική καταστροφή ή έναν πυρηνικό πόλεμο. Επιβάλλει κυρώσεις στο Ιράν∙ απαιτεί κυρώσεις για τη Ρωσία∙ εγκαθιστά πυραυλικές βάσεις από τις οποίες οι πύραυλοι θα φτάνουν σε πέντε λεπτά στη Μόσχα∙ στέλνει τηλεκατευθυνόμενα drones-δολοφόνους κατά του Πακιστάν, της Υεμένης και του Αφγανιστάν∙ εξοπλίζει μισθοφόρους στη Συρία∙ εκπαιδεύει και εξοπλίζει Κούρδους στο Ιράκ και χρηματοδοτεί τις αγριότητες του Ισραήλ στη Γάζα.

Τίποτα δεν πιάνει

Ο πρόεδρος του Χάους δεν βλέπει ότι το να κάνεις τους εχθρούς σου να πεινάσουν δεν εξασφαλίζει υποταγή: Τους ενώνει να αντισταθούν. Η καθεστωτική αλλαγή, η επιβολή εντολοδόχων με βία και τεχνάσματα, μπορεί να διαλύσει τον κοινωνικό ιστό σύνθετων κοινωνιών: Εκατομμύρια χωρικοί και εργάτες ξεριζώνονται και γίνονται πρόσφυγες. Λαϊκά κοινωνικά κινήματα αντικαθίστανται από οργανωμένες εγκληματικές συμμορίες και ληστοστρατούς.

Η Κεντρική Αμερική, το προϊόν δεκαετιών άμεσων και εντεταλμένων στρατιωτικών αμερικανικών επεμβάσεων, που απέτρεψαν τις πλέον βασικές δομικές αλλαγές, έχει γίνει μια χαοτική, ακατοίκητη κόλαση για εκατομμύρια ανθρώπους. Δεκάδες χιλιάδες παιδιά δραπετεύουν από την «ελεύθερη αγορά» τους – που συνεπάγεται μαζική φτώχεια, στρατιωτικοποιημένο κράτος και γκανγκστερική βία. Παιδιά-πρόσφυγες στα σύνορα των ΗΠΑ συλλαμβάνονται μαζικά και φυλακίζονται σε πρόχειρα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου υπόκεινται σε ψυχολογική, σωματική και σεξουαλική βία από αξιωματούχους και φύλακες. Έξω, αυτά τα άξια οίκτου παιδιά είναι εκτεθειμένα στο ρατσιστικό μίσος ενός φοβισμένου αμερικανικού κοινού που αγνοεί τους κινδύνους από τους οποίους δραπετεύουν αυτά τα παιδιά καθώς και το ρόλο της αμερικανικής κυβέρνησης στη δημιουργία αυτής της κόλασης.

Οι αεροπορικές Αρχές του Κιέβου με τη στήριξη των ΗΠΑ ανακατεύθυναν διεθνές επιβατικό αεροπλάνο προκειμένου να πετάξει πάνω από πολεμική ζώνη που βρίθει από αντιαεροπορικούς πυραύλους, καθώς τζετ του Κιέβου βομβάρδιζαν τις επαναστατημένες μικρές και μεγάλες πόλεις. Η πτήση καταρρίφθηκε και σχεδόν 300 άμαχοι χάθηκαν. Αμέσως μετά, τα Δυτικά ΜΜΕ πλημμύρισαν από έκρηξη κατηγοριών από το Κίεβο εναντίον του Ρώσου προέδρου Πούτιν χωρίς, όμως, αληθινά στοιχεία για να εξηγηθεί η τραγωδία/έγκλημα. Ο πολεμοχαρής πρόεδρος Ομπάμα και οι παρατρεχάμενοι πρωθυπουργοί της Ε.Ε. εξαπέλυσαν τελεσίγραφα, απειλώντας να μετατρέψουν τη Ρωσία σε κράτος-παρία. «Κυρώσεις, κυρώσεις παντού, αλλά πρώτα… η Γαλλία πρέπει να ολοκληρώσει την αξίας 1,5 δισ. πώληση στο Ρωσικό Ναυτικό». Και ο Δήμος του Λονδίνου αποκλείει τους Ρώσους ολιγάρχες από τις «κυρώσεις», ενσωματωμένοι ως είναι στο λονδρέζικο οικονομικό πλαίσιο που κάνει ξέπλυμα χρημάτων και παρασιτεί (το επονομαζόμενο FIRE από τα αρχικά των λέξεων Fire φωτιά, Insurance ασφάλιση και Real Estate ακίνητα). Ο Ψυχρός Πόλεμος έχει επιστρέψει και έχει πάρει επικίνδυνη στροφή… εξαιρώντας τις επιχειρήσεις.
Η αναμέτρηση ανάμεσα στις πυρηνικές δυνάμεις είναι στο δρόμο: Τόσο τα μανιασμένα βαλτικά κράτη όσο και η Πολωνία ζητούν πιο επιτακτικά από όλους πόλεμο με τη Ρωσία, λησμονώντας τις πάλαι ποτέ θέσεις τους στην πρώτη γραμμή του πυρός.

Κάθε μέρα η πολεμική μηχανή του Ισραήλ καταπίνει περισσότερα πτώματα παιδιών της Γάζας ενώ φτύνει περισσότερα ψέματα. Ζητωκραυγάζοντες Ισραηλινοί Εβραίοι κουρνιάζουν στους οχυρωμένους λόφους τους για να γιορτάσουν κάθε πύραυλο που χτυπά τα σπίτια και τα σχολεία στην πυκνοκατοικημένη γειτονιά της Shejaiya στην πολιορκούμενη Γάζα. Μια ομάδα ορθόδοξων και κοσμικών επιχειρηματιών στο Brooklyn οργανώνει ομαδικές επισκέψεις στα Ιερά Αξιοθέατα κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ για το βράδυ το πρόγραμμα προβλέπει διασκέδαση με τα πυροτεχνήματα στη Γάζα… με νυχτερινά γυαλιά οράσεως για να βλέπουν με μικρό αντίτιμο τις μανάδες που προσπαθούν να διαφύγουν και τα παιδιά να καίγονται…

Η Γερουσία των ΗΠΑ ψηφίζει ομόφωνα για άλλη μια φορά τη στήριξη της τελευταίας εκστρατείας μαζικών δολοφονιών του Ισραήλ – κανένα έγκλημα δεν είναι αρκετά εξαχρειωμένο για να… ταράξει τους κύκλους των Αμερικανών ηγετών. Είναι προσκολλημένοι σε ένα κείμενο των 52 προέδρων των Κύριων Αμερικανοεβραϊκών Οργανώσεων. Όλοι μαζί αγκαλιάζουν ένα Τέρας από την Αποκάλυψη που ροκανίζει τη σάρκα και τα κόκαλα της Παλαιστίνης.

Αλλά οι γαλαζοαίματοι Γάλλοι Σιωνιστές έχουν κυριαρχήσει επί του «σοσιαλιστή προέδρου» Ολάντ. Το Παρίσι απαγορεύει όλες τις αντιισραηλινές διαδηλώσεις παρά τις καθαρές αναφορές περί γενοκτονίας. Διαδηλωτές που υποστηρίζουν την αντίσταση στη Γάζα δέχονται δακρυγόνα και επιθέσεις από ειδικές αστυνομικές δυνάμεις – ο «σοσιαλιστής» Ολάντ υπηρετεί τις απαιτήσεις των δυνατών Σιωνιστικών οργανώσεων, καθώς πετάει στα άχρηστα τις δημοκρατικές παραδόσεις της χώρας του και τα «Δικαιώματα του Ανθρώπου».

Οι νεαροί διαδηλωτές του Παρισιού αντιστέκονται με οδοφράγματα και πέτρες από τα πεζοδρόμια πιστοί στις καλύτερες παραδόσεις της Παρισινής Κομμούνας κουνώντας τις σημαίες μιας ελεύθερης Παλαιστίνης. Ούτε μια «κόκκινη σημαία» παρούσα: Η γαλλική «Αριστερά» είναι είτε κάτω από τα κρεβάτια της ή σε διακοπές.

Υπάρχουν δυσοίωνα σημάδια πέρα από τα θέρετρα του πολέμου. Το Χρηματιστήριο ανεβαίνει ενώ η οικονομία βαλτώνει. Οι άγριοι κερδοσκόποι έχουν επιστρέψει στο μεγαλείο τους, διευρύνοντας το χάσμα ανάμεσα στην πλασματική και την αληθινή οικονομία πριν τον «κατακλυσμό», το χάος ενός ακόμη αναπόφευκτου κραχ.

Στο κάποτε φοβερό και καταπληκτικό Ντιτρόιτ της βιομηχανικής Αμερικής έχει κοπεί η παροχή καθαρού νερού σε δεκάδες χιλιάδες οικογένειες που δεν μπορούν να πληρώσουν για τις βασικές υπηρεσίες. Στα μέσα του καλοκαιριού, οικογένειες της πόλης αφήνονται να χρησιμοποιούν ως απόπατο αδιέξοδα δρομάκια και άδεια πάρκινγκ. Χωρίς νερό οι τουαλέτες είναι βουλωμένες, τα παιδιά δεν πλένονται. Ο Roscoe, υπεύθυνος για τα υδραυλικά, λέει ότι η δουλειά τον ξεπερνά.

Σύμφωνα με τους διάσημους οικονομολόγους μας, η οικονομία του Ντιτρόιτ «αναρρώνει… τα κέρδη αυξάνονται, είναι μόνο οι άνθρωποι που υποφέρουν». Η παραγωγικότητα έχει διπλασιαστεί, οι κερδοσκόποι είναι ικανοποιημένοι∙ οι συντάξεις έχουν σφαγιαστεί και τα ωρομίσθια είναι χαμηλά∙ αλλά οι Τίγρεις του Ντιτρόιτ είναι στην πρώτη θέση στο πρωτάθλημα μπέιζμπολ.

Τα δημόσια νοσοκομεία παντού κλείνουν. Στο Μπρονξ και το Μπρούκλιν, τα επείγοντα είναι γεμάτα. Χάος! Οι ειδικευόμενοι εργάζονται 36ωρες βάρδιες, και οι άρρωστοι και τραυματισμένοι ρισκάρουν με έναν γιατρό που του λείπει ύπνος. Εν τω μεταξύ, το Mανχάταν βρίθει από ιδιωτικές κλινικές και ιατρεία «μπουτίκ» για την ελίτ.

Οι Σκανδιναβοί έχουν ενστερνιστεί την πραξικοπηματική αρπαγή εξουσίας στο Κίεβο. Ο Σουηδός υπουργός Εξωτερικών Καρλ Μπιλτ ουρλιάζει για έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο με τη Ρωσία. Ο Δανός απεσταλμένος και ηγέτης του ΝΑΤΟ, Άντερς Φο-Ράσμουσεν, ξερογλείφεται μπροστά στην προοπτική βομβαρδισμού και καταστροφής της Συρίας σε μια επανάληψη της «νίκης» του NATO στη Λιβύη.

Οι Γερμανοί ηγέτες προσυπογράφουν τη συνεχιζόμενη γενοκτονία που διαπράττει το Ισραήλ στη Γάζα∙ είναι βολικά προστατευμένοι από οποιαδήποτε ηθική συνείδηση από ένα νοσταλγικό πέπλο «ενοχής» εξαιτίας των εγκλημάτων των ναζί πριν από 70 χρόνια.

Τζιχαντιστές τρομοκράτες που στηρίζονται από τη Σαουδική Αραβία στο Ιράκ έδειξαν το «απεριόριστο έλεός» τους… διώχνοντας, απλώς, χιλιάδες Χριστιανούς από την αρχαία Μοσούλη. Σχεδόν 2.000 χρόνια συνεχιζόμενης χριστιανικής παρουσίας ήταν αρκετά! Τουλάχιστον οι περισσότεροι διέφυγαν με τα κεφάλια στους ώμους τους.

Χάος παντού

Πάνω από 100.000 πράκτορες του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ πληρώνονται για να κατασκοπεύουν 2.000.000 μουσουλμάνους πολίτες και κατοίκους των ΗΠΑ. Αλλά κι αν δεν ήταν τα δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια που ξοδεύονται και οι δεκάδες εκατομμύρια συζητήσεις που ηχογραφούνται, οι ισλαμικές φιλανθρωπικές οργανώσεις καταδιώκονται και οι φιλάνθρωποι ενοχοποιούνται ως «στημένες επιχειρήσεις».

Πού πέφτουν οι βόμβες δεν ξέρει κανείς, αλλά ο κόσμος φεύγει. Εκατομμύρια δραπετεύουν από το χάος.

Αλλά δεν υπάρχει μέρος να πάνε! Οι Γάλλοι εισβάλλουν σε μισή ντουζίνα αφρικανικές χώρες, αλλά οι πρόσφυγες δεν γίνονται δεκτοί στη Γαλλία. Χιλιάδες πεθαίνουν στην έρημο ή πνίγονται περνώντας τη Μεσόγειο. Εκείνοι που τα καταφέρνουν, στιγματίζονται ως εγκληματίες ή προωθούνται σε γκέτο και στρατόπεδα.

Χάος κυριαρχεί στην Αφρική, τη Μέση Ανατολή, την Κεντρική Αμερική και το Ντιτρόιτ. Ολόκληρη η συνοριακή γραμμή των ΗΠΑ με το Μεξικό έχει γίνει στρατιωτικοποιημένο κέντρο κράτησης, ένα πολυεθνικό στρατόπεδο φυλάκισης. Η γενιά μας δεν γνωρίζει όρια.

Χάος κυριαρχεί στις αγορές. Το χάος μεταμφιέζεται σε εμπορικές κυρώσεις: χτες στο Ιράν, σήμερα στη Ρωσία και αύριο στην Κίνα. Ουάσινγκτον, πρόσεχε! Οι εχθροί σου βρίσκουν κοινό έδαφος, εμπορευόμενοι, κλείνοντας συμφωνίες, χτίζοντας άμυνες∙ οι δεσμοί τους γίνονται δυνατότεροι.

Χάος κυριαρχεί στο Ισραήλ. Πολεμοχαρείς Ισραηλινοί ανακαλύπτουν ότι ο Εκλεκτός Λαός του Θεού μπορεί κι αυτός να αιμορραγήσει και να πεθάνει, να χάσει πόδια, χέρια και μάτια στα στενά δρομάκια της Γάζας όπου φτωχά εξοπλισμένα αγόρια και άντρες υψώνουν το ανάστημά τους. Όταν οι ζητωκραυγές γίνουν χλευασμοί, θα επανεκλέξουν τον Bibi, τον τωρινό καθαγιασμένο χασάπη; Οι υπερπόντιοι αδελφοί, οι χρηματοδότες, οι λομπίστες και οι διάφοροι από την πολυθρόνα τους δολοφόνοι, θα αγκαλιάσουν αυτόματα κάποιο νέο πρόσωπο, χωρίς ερωτήσεις, χωρίς να μετανιώνουν ή χωρίς (θου Κύριε!) αυτοκριτική – αν είναι «καλό για το Ισραήλ και τους Εβραίους», τότε είναι και σωστό!

Χάος κυριαρχεί στη Νέα Υόρκη. Δικαστικές αποφάσεις ευνοούν τους πειρατές και τα κερδοσκοπικά κεφάλαια απαιτώντας 1000% επιστροφή σε παλιά Αργεντίνικα ομόλογα. Αν η Αργεντινή απορρίψει αυτόν τον οικονομικό εκβιασμό και χρεοκοπήσει, το ωστικό κύμα θα φτάσει απανταχού στις αγορές. Οι πιστωτές θα τρέμουν από την αμφιβολία: οι φόβοι για ένα νέο οικονομικό κραχ θα μεγαλώσουν. Θα καταφέρουν να ξεζουμίσουν άλλο ένα τρισεκατομμύριο για να ξεφύγουν;

Αλλά πού είναι τα λεφτά; Τα νομισματοκοπεία δουλεύουν μέρα νύχτα. Υπάρχουν λίγες μόνο σωσίβιες λέμβοι… αρκετές για τους τραπεζίτες και την Γουόλ Στριτ, το υπόλοιπο 99% θα πρέπει να κολυμπήσει ή να ταΐσει τους καρχαρίες.

Ο διεφθαρμένος οικονομικός Τύπος τώρα συμβουλεύει τους πολέμαρχους ποια χώρα να βομβαρδίσουν και τους πολιτικούς πώς να επιβάλουν κυρώσεις∙ δεν παρέχουν πλέον υγιείς οικονομικές πληροφορίες ούτε συμβουλεύουν επενδυτές για τις αγορές. Στα εκδοτικά σημειώματά τους κομπάζουν για να υποκινήσουν τους επενδυτές να τρέξουν να αγοράσουν στρώματα βασιλικού μεγέθους για να τα γεμίσουν, καθώς οι τράπεζες θα χάνονται.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ είναι στο χείλος της ψυχικής βλάβης: Είναι ένας ψεύτης αναλογιών Μινχάουζεν και πάσχει από πολιτική παράνοια, υστερία πολέμου και μεγαλομανία. Έχει πάθει αμόκ, βελάζοντας: «Εγώ κυβερνώ τον κόσμο: ή ηγεσία των ΗΠΑ ή τίποτα». Ολοένα και περισσότερο ο κόσμος έχει άλλο μήνυμα: «ΗΠΑ σημαίνει χάος».

Η Γουόλ Στριτ τον εγκαταλείπει. Οι Ρώσοι τον έχουν προδώσει. Οι Κινέζοι έμποροι κάνουν τώρα δουλειές εκεί που κάποτε ήμασταν εμείς και θα έπρεπε να παραμείνουμε. Παίζουν με πειραγμένα ζάρια. Οι πεισματάρηδες Σομαλοί αρνούνται να υποκύψουν σε έναν Μαύρο Πρόεδρο: απορρίπτουν αυτόν τον «Μάρτιν Λούθερ Κινγκ με τα τηλεκατευθυνόμενα drones»… Οι Γερμανοί είναι αποχαυνωμένοι καθώς οι Αμερικανοί ελέγχουν και ηχογραφούν την κάθε τους συζήτηση… για τη δική τους ασφάλεια! «Οι επιχειρηματίες μας είναι αχάριστοι μετά από όλα όσα έχουμε κάνει γι’ αυτούς», κλαψουρίζει ο Πρώτος Μαύρος Πρόεδρος. «Αυτοί βρίσκουν τρόπους και τη γλιτώνουν από τους φόρους μας, ενώ εμείς χρηματοδοτούμε τις επιχειρήσεις τους».

Τελικές λύσεις: Το τέλος του Χάους

Η μόνη λύση είναι να κάνουμε το επόμενο βήμα: το Χάος γεννά χάος. Ο Πρόεδρος προσπαθεί να δείξει «ποιος είναι ο αρχηγός». Ρωτά τους κοντινούς του συμβούλους πολύ δύσκολες ερωτήσεις: «Γιατί δεν μπορούμε να βομβαρδίσουμε τη Ρωσία, όπως το Ισραήλ τη Γάζα; Γιατί δεν κατασκευάζουμε ένα “σιδερένιο θόλο” πάνω από την Ευρώπη και να καταρρίψουμε τους ρωσικούς πυρηνικούς πυραύλους καθώς θα ρίχνουμε στη Μόσχα από τις νέες βάσεις μας στην Ουκρανία; Ποιες χώρες θα προστατεύουμε με το “θόλο” μας; Είμαι σίγουρος ότι οι άνθρωποι στην Ανατολική Ευρώπη και στα Βαλτικά Κράτη θα κάνουν με ευχαρίστηση την υπέρτατη θυσία. Εξάλλου, οι ηγέτες τους πρωτοστατούν για έναν πόλεμο με τη Ρωσία. Η ανταμοιβή τους, μια πυρηνική άχρηστη γη, αποτελεί μικρό τίμημα προκειμένου να εξασφαλιστεί η επιτυχία»!

Το σιωνιστικό λόμπι θα επιμείνει ώστε ο «Σιδερένιος Θόλος» να καλύπτει το Ισραήλ. Αλλά οι Σαουδάραβες ίσως προσπαθήσουν να δωροδοκήσουν τους Ρώσους προκειμένου να γλιτώσουν τα πετρέλαιά τους, καθώς η Μόσχα έχει στόχο τις πυραυλικές βάσεις των ΗΠΑ κοντά στη Μέκκα. Οι ραδιενεργοί σύμμαχοί μας στη Μέση Ανατολή θα πρέπει απλώς να βρουν μια νέα Ιερή Γη.
Ο Ομπάμα και οι σύμβουλοί του οραματίζονται να μειώσουν τον ασιατικό πληθυσμό κατά ένα ή δύο δισεκατομμύρια; Σχεδιάζουν αρκετές εκατοντάδες Χιροσίμες επειδή οι Κινέζοι ξεπέρασαν τις «κόκκινες γραμμές» του προέδρου; Η οικονομία και το εμπόριο της Κίνας μεγάλωσαν υπερβολικά γρήγορα, επεκτάθηκαν πολύ, έγιναν πολύ ανταγωνιστικά, πολύ ικανά, πολύ πετυχημένα στο να κερδίζουν μερίδια αγοράς, και αγνόησαν τις προειδοποιήσεις μας και την απαράμιλλη στρατιωτική μας δύναμη.

Το μεγαλύτερο μέρος της Ασίας θα εισπνεύσει πυρηνική σκόνη, εκατομμύρια Ινδοί και Ινδονήσιοι θα χαθούν ως παράπλευρες απώλειες. Οι επιζήσαντες θα γιορτάσουν με «ραδιενεργά ψάρια» σε μια φλεγόμενη θάλασσα.

Πέρα από το Χάος: Ο Νέος Αμερικανικός Τρόπος

Επειδή ο «Σιδερένιος Θόλος» μας θα μας έχει απογοητεύσει, θα πρέπει να αναδυθούμε από τις τοξικές μας στάχτες και να συρθούμε έξω από τις πυριτιδαποθήκες μας, με όνειρο μια Νέα Αμερική ελεύθερη από πολέμους και φτώχεια. Η Βασιλεία του Χάους θα έχει τελειώσει. Η «ειρήνη και τάξη» του νεκροταφείου θα βασιλεύσει πάνω από όλα.

Οι αυτοκράτορες θα ξεχαστούν.

Και δεν θα βρούμε ποτέ ποιος πυροδότησε εκείνον τον πύραυλο στο καταδικασμένο μαλαισιανό αεροπλάνο με τους 300 ανθρώπους – επιβάτες και πλήρωμα. Θα έχουμε χάσει το μέτρημα των χιλιάδων Παλαιστινίων γονιών και παιδιών που θα έχουν σφαγιαστεί στη Γάζα από τον Εκλεκτό Λαό του Θεού. Δεν θα μάθουμε πώς τα πήγαν οι κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας.
Δεν θα έχει καμία σημασία στη μεταπυρηνική εποχή, μετά το Χάος…

* Ο James Petras, πρώην καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Binghamton της Νέας Υόρκης, ασχολείται εδώ και 50 χρόνια με τη θεωρία της ταξικής πάλης, είναι σύμβουλος των χωρίς γη και δουλειά στη Βραζιλία και την Αργεντινή και συν-συγγραφέας του βιβλίου Globalization Unmasked (Εκδ. Zed Books). Το άρθρο γράφτηκε στις 28 Ιουλίου για το Information Clearing House
Δημοσίευση: Δρόμος της Αριστεράς, Φύλλο 225 – 2/8/2014

[Πηγή: Δρόμος της Αριστεράς, 05/08/2014]

[Μετάφραση: Νίκος Μαγνήσαλης]

πηγη:http://seisaxthia.wordpress.com/2014/08/09/%CE%B7-%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B1-%CE%B1%CF%86%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CF%87%CE%AC%CE%BF%CF%82-%CE%BD/#more-48704