Η αγέλη..

                 

Όχι η αγέλη των λύκων. Στις αγέλες των λύκων, λέγεται, ότι επικρατεί συντροφικότητα.

Η αγέλη των ανθρώπων. Μια ομάδα αφηνιασμένων, ανεγκέφαλων ζώων, με εξαιρετικά επιθετική συμπεριφορά σε αδύναμες μονάδες, δουλική στάση σε κάθε μορφής εξουσία, ύπουλοι στις μεταξύ τους σχέσεις, γελοία ανεύθυνοι στη στήριξη των επιλογών τους, υποκριτές και ψεύτες στις κοινωνικές τους εκδηλώσεις.

Με μια λέξη, ένα κοπάδι ανανδρίας κι απανθρωπιάς.

Ό,τι μπορεί να χαρακτηρίσει ένα νεοναζί, χαρακτηρίζει αυτόματα και τους δολοφόνους του Βαγγέλη Γιακουμάκη.

Την αγέλη των ανεγκέφαλων και αφηνιασμένων ζώων την είδαμε να κρατά μαχαίρι και να σφάζει το μετανάστη, να δολοφονεί τον Παύλο Φύσσα, να διαπομπεύει απ’ την τηλεόραση τις ορροθετικές, να οδηγεί στην απόγνωση το Βαγγέλη.

Ο φασισμός δεν επανήλθε στην νεοελληνική κοινωνία με τους χρυσαύγουλους. Μ’ αυτούς θεσμοθετήθηκε, έκατσε στα έδρανα της Βουλής και μισθώνεται από τον ελληνικό λαό. Ο φασισμός διαρρέει όλο το σώμα της νεοελληνικής κοινωνίας, ανεξάρτητα από δηθενιές επικλήσεις και ψηφολογικές επιλογές.

Καλλιεργείται μέσα στη φωλιά της μικροαστικής οικογένειας, που φροντίζει να αναπαράγει, με ευλάβεια, τη στερεότυπη μιζέρια και την καθωσπρέπει μούχλα, από τη βαθμοθηρία στο σχολείο, ως το πρότυπο της χαϊδιάρας κόρης και του μάγκα γιου.

Περνάει από το ανταγωνιστικό σχολείο, που αν δεν συντρίψει τον «αδύναμο κρίκο», θα του μάθει αποτελεσματικά να νοιώθει ηλίθιος και γι αυτό, δικαιολογημένα αναλώσιμος και χειραγωγήσιμος.

Φουντώνει στο στρατό, όπου εμπεδώνεται η αδιαμφισβήτητη εξουσία κάθε κομπλεξικού καψονόμουτρου.

Ολοκληρώνεται από την τηλεοπτική σκυλοπαρέα, που εγχαράσσει βαθιά και ανεξίτητα τατουάζ στα μυαλά των ανθρώπων.

Εμπεδώνεται στο εργασιακό περιβάλλον, όπου η αλληλεγγύη αντικαταστάθηκε από τη ρουφιανιά, η αξιοπρέπεια από το γλείψιμο και ο άγριος επιβιωτισμός της κρίσης αγιοποίησε το «ο θάνατός σου, η ζωή μου».

Το παραγόμενο προϊόν έχει ανθρωπομορφικά χαρακτηριστικά, χαμηλή αυτοεκτίμηση, ανούσια ζωή, σάπιο εγκέφαλο και στη θέση της συλλογικότητας, δηλαδή της συνύπαρξης και της συνδημιουργίας, αντιπαρατάσσει το κοπαδικό και αγελαίο, προκειμένου να αποκτά κάποια υπόσταση.

Έτσι κάπως ανατράφηκε η αγέλη των άναντρων που τσάκισε τη ζωή του Βαγγέλη. Το αντρόμετρό τους μετρήθηκε στο γραφείο του οικείου βουλευτή που τους παρείχε άσυλο και νταβατζιλίκι, στη ξεφτιλισμένη σιωπή των «παρατηρητών» (εκπαιδευτικών και συμφοιτητών) που φούσκωσαν την ασυδοσία, στην κουφαμάρα της εντεταλμένης «δικαιοσύνης» όταν το θέμα δημοσιοποιήθηκε και υπήρχε ακόμα καιρός, στην εθελοτυφλία όλων μας που δεν προκάνουμε γιατί πάντα υπάρχει κάτι πιο ασόβαρο για ν’ ασχοληθούμε.

Στη θεόστραβη «δικαιοσύνη» δε νομίζω να εναποθέτει κανένας ελπίδες για τις μαύρες ψυχές της αγέλης και τις σάπιες συνειδήσεις των «παρατηρητών».

Ούτε και πρόκειται να χάσουν τον ύπνο τους. Οι Ερινύες ήταν πάντα μια πολυτέλεια για όσους δε διανοούνται να συνεργήσουν στη φρίκη ή να τη συγκαλύψουν. Τα καθίκια ποτέ δεν οσφραίνονται τη σκατίλα τους. Τη διαχέουν ολόγυρα. Θα συνεχίσουν να τρώνε και να πίνουν. Το πολύ-πολύ, στα πλαίσια της βαρβατίλας και του αβάσταχτου αντρισμού τους, να καρφώσουν ο ένας τον άλλο για «καθαρίσουν». Όσο για τον «κύριο» βουλευτή και τους «κυρίους» εκπαιδευτικούς. Ο καθείς (εκ του καθίκης) εφ’ ω ετάχθη.

Καλά θα κάνουμε να χάσουμε εμείς λίγο τον ύπνο μας.

Γιατί, δίπλα στο πτώμα του Βαγγέλη Γιακουμάκη, βρέθηκε, σε πλήρη αποσύνθεση, το πτώμα ενός μεγάλου μέρους της νεοελληνικής κοινωνίας, εκλύοντας δηλητηριώδη πτωμαΐνη κι επικίνδυνα σαπρόφυτα.

Γιατί, όπως λέει και κάποιος άλλος (https://marionettesinc.wordpress.com) αν στη Σαλαμίνα σε σφάζουν γιατί είσαι Αιγύπτιος, στα Εξάρχεια επειδή είσαι 15 και βράζει το αίμα σου, στον Έβρο και το Φαρμακονήσι επειδή έτρεχες να γλυτώσεις απ’ τον πόλεμο και στα Γιάννενα επειδή οι φονιάδες ήταν πολύ «άντρες», κάποιο λόγο θα βρει ο φασίστας που κρύβεται δίπλα σου για να σε κάνει το επόμενο θύμα του.

ΠΗΓΗ:http://vathikokkino.gr/archives/93857

Ένα παράθυρο στα κελιά: τα όνειρα, το ψυχικό τραύμα και η ελπίδα μέσα στη φυλακή

      Κάρτα από τον Άλφρεντ Εσπινόζα

Της Αριέλ Μιν

Ένας άνδρας κάθεται στο γραφείο του σε μια άδεια τάξη. Οι ηλιαχτίδες ξεχύνονται από τις σιδερένιες μπάρες στο παράθυρο. Είναι μόνος- δεν υπάρχει δάσκαλος, ούτε άλλοι μαθητές και ο πίνακας είναι πεντακάθαρος. Ακίνητος, ο άνδρας, φαίνεται πως γράφει κάτι ένώ ο αστράγαλός του είναι αλυσοδεμένος .

Αυτή είναι η σκηνή που ο Άλφρεντ Εσπινόζα επέλεξε να δει ο κόσμος. Αυτό θα έβλεπαν οι άνθρωποι αν μπορούσαν να ρίξουν μια κλεφτή ματιά μέσα στο κελί του από εκείνο το παράθυρο, σε μια πολιτειακή φυλακή της Καλιφόρνιας όπου βρίσκεται.

'Η ίδια η ζωή είναι μια διαδικασία μάθησης' είπε ο Εσπινόζα στο γράμμα του στο NewsHour. 'Πάντα μαθαίνουμε κάτι, άσχετα με τις συνθήκες εδώ μέσα'.

O Εσπινόζα συμμετείχε σε ένα πρόγραμμα, που σκοπό είχε, κρατούμενοι από όλη τη χώρα να δημιουργήσουν μια καρτ-ποστάλ με εικόνες και λέξεις δικές τους και να τη στείλουν στην οργάνωση Philadelphia FIGHT, ένα μη-κερδοσκοπικό οργανισμό για τα δικαιώματα των οροθετικών. Από τους 2500 κρατούμενους που έλαβαν τις λευκές καρτ-ποστάλ, περισσότεροι από 250 τις έστειλαν πίσω με μια ζωγραφιά.

Η κάρτα του Ντάνιελ Φρέντρικσον.

Η ιδέα αυτή, για να σταλούν λευκές κάρτες σε φυλακές σε όλη τη χώρα μέσω του εντύπου Prison Health News, που δημοσιεύεται ανα τρίμηνο, ήταν του καλλιτέχνη και ακτιβιστή Mark Strandquist. Το έντυπο τυπώθηκε για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 2003 και έδινε τη δυνατότητα στην οργάνωση Philadelphia FIGHT να παρέχει ενημέρωση για ιατρικά θέματα, ειδήσεις, προσωπικές ιστορίες και ποίηση γραμμένη από πρώην και νυν κρατούμενους σε ένα αναγνωστικό κοινό χιλιάδων ανθρώπων μέσα στις φυλακές.

'Τι είναι αυτό που θα θέλατε να δει ο κόσμος, αν μπορούσατε να βάλετε ένα παράθυρο πάνω σ' ένα τοίχο της φυλακής;' λέει το κέιμενο στο πάνω μέρος της κάθε κάρτας, ζητώντας από τους κρατούμενους να δημιουργήσουν μια εικόνα ή ένα γραπτό μήνυμα που αντιπροσωπεύει αυτό το παράθυρο με θέα τον δικό τους κόσμο.

Στην πίσω πλευρά υπάρχει χώρος για να γράψουν οι κρατούμενοι το δικό τους μήνυμα.

Καρτ-ποστάλ από τον Μ. Καν

'Είναι ένας σύνθετος διάλογος που προσπαθεί να χωρέσει σε ένα πολύ μικρό χώρο'είπε ο Strandquist, που συνεργάζεται συχνά με ακτιβιστικές οργανώσεις που θέλουν να δώσουν δύναμη σε ανθρώπους μέσα από τη δημιουργικότητα και την τέχνη. 'Το απίστευτο είναι ότι ένα τόσο μικρό και λεπτό φύλλο χαρτιού μπορεί να μεταφέρει τόση ιστορία, ιδέες, αγώνα και να αποτελέσει μια όμορφη αντανάκλαση της ζωής και της αγάπης -πράγματα που δίνουν σ' αυτό το χαρτί απίστευτη δύναμη'.

Η ιδέα γι' αυτό το πρόγραμμα ήταν μια προέκταση του μεγαλύτερού του πρότζεκτ 'Παράθυρα της φυλακής' πάνω στο οποίο ξεκίνησε να δουλεύει το 2012.

Στο πρόγραμμα εκείνο, ο καλλιτέχνης απηύθυνε μια διαφορετική ερώτηση στους κρατούμενους στις φυλακές της Ουάσινγκτον: 'Αν υπήρχε ένα παράθυρο στο κελί σου με θέα ένα μέρος από το παρελθόν σου, ποιό θα ήταν αυτό το μέρος;'

Όταν οι άνθρωποι έγραψαν γράμματα περιγράφοντας τι θα ήθελαν να έβλεπαν από το παράθυρο της φυλακής- ένα αγαπημένο μέρος από τα παιδικά τους χρόνια ή κάπου που είχαν έντονες αναμνήσεις- ο Strandquist, έψαξε αυτά τα μέρη με τη βοήθεια των μαθητών του λυκείου Duke Ellington και των φοιτητών του πανεπιστημίου George Mason και όταν τα βρήκε τράβηξε φωτογραφίες. Οι φωτογραφίες τότε εκτυπώθηκαν και στάλθηκαν στους κρατούμενους.

'Κοιτάζοντας από το παράθυρο μου, μπορώ να δω αυτό το μακρύ διάδρομο. Η αδερφή μου κι εγώ τρέχαμε μέχρι τα μισά του διαδρόμου και φορώντας τις κάλτσες μας γλιστρούσαμε μέχρι το τέρμα. Εγώ ήμουν δώδεκα και η αδερφή μου έξι ετών, βλέπαμε τον κόσμο μέσα από την αθωώτητα των παιδικών ματιών μας. Αυτός ο διάδρομος ήταν ένα καταφύγιο ασφάλειας για μας, γέμιζε με τα γέλια και με τις πλάκες μας. Μου λείπει πολύ.' 

Γράμμα κρατουμένου/ Φωτογραφία Mark Strandquist.

'Μαθήματα υπάρχουν παντού γύρω μας....μπορεί να μην τα καταλαβαίνουμε ή να μην τους δίνουμε αξία. Κι αυτό γίνεται μέχρι να μπούμε στη διαδικασία να ανακαλύψουμε τις ρίζες μας. Στο Bestway έμαθα να ζω μαζί με ανθρώπους από διαφορετικές κατευθύνσεις της ζωής και να μαθαινω από αυτούς... από Ασιάτες...μέχρι Αμερικανούς και άλλους Λατινοαμερικανούς. Έμαθα για τους αγώνες τους και το μεροκάματο... έμαθα γιατί οι άλλοι εκτιμούν τόσο τη ζωή. Σήμερα, σε μια πολυ-πολιτισμική ατμοσφαιρα, το πολυκατάστημα Bestway, έχει έπιτύχει το στόχο του... έχει δημιουργήσει ένα όραμα.' απόσπασμα από γράμμα κρατουμένου

Ο καλλιτέχνης είπε πως δεν ήταν εύκολη η διαδικασία να ερμηνεύσει αυτά τα γράμματα σε μια γλώσσα καλλιτεχνική, σε μια μορφή τέχνης. 'Πρέπει να σκάψεις βαθιά στο σημείο εκείνο της ανθρώπινης ουσίας που επιτρέπει να δεις τον άλλο σε ανθρώπινο επίπεδο', είπε. 'Οι άνθρωποι είναι σαν σφουγγάρια, έτσι όταν δουλεύουμε με άτομα που φέρουν ψυχικό τραύμα, η ταύτιση που μπορεί να προκύψει είναι πολύ βαθιά.'

Το πρόγραμμα "Windows From Prison" , περιλαμβάνει ακόμα και νεαρά άτομα που βρίσκονται στη φυλακή. Ο Strandquist είχε επικοινωνήσει με τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό Free Minds DC, που χρησιμοποιεί βιβλία, δημιουργική γραφή και στήριξη από συνομήλικους σε έφηβους που δικάστηκαν και φυλακίστηκαν ως ενήλικες στη φυλακή DC.

'Έμεινα έκπληκτος με τη θεραπευτική ιδιότητα που είχε το πρόγραμμα αυτό. Ο τρόπος που είχε διατυπωθεί η ερώτηση οδήγησε τους κρατούμενους σε ένα εσωτερικό ταξίδι ψυχής και ανασκόπισης, που ήταν πολύ δυνατό.' είπε η Τάρα Λίμπερτ, η συνδιοργανώτρια και εκτελεστική διευθύντρια της Free Minds DC.

Ο Strandquist, δεν χρησιμοποίησε τις φωτογραφίες μόνο σε εκθέσεις και σε σχολικές τάξεις για να ενθαρρύνει την έναρξη ενός διαλόγου γύρω από το πρόβλημα της μαζικής φυλάκισης, αλλά επίσης συμφώνησε να εκτυπώσει τις φωτογραφίες σε δύο τεύχη του έντυπου Prison Health News, κάτι που σηματοδότησε και την συνεργασία του με την οργάνωση Philadelphia FIGHT.

O Τόμας Μπενίτεζ, ένας συμμετέχοντας στο πρόγραμμα με τις κάρτες, είναι συνδρομητής στο Philadelphia Health News και μπόρεσε να απολαύσει το τελικό προϊόν που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό.

'Βλέποντας και ακούγοντας τον αγώνα άλλων ανθρώπων...κατάλαβα πως δεν είμαι μόνος μου',έγραψε ο Μπενίτεζ στη NewsHour, όταν ρωτήθηκε πώς αντέδρασε στο πρόγραμμα "Windows From Prison.'

Ο Strandquist και η Philadelphia FIGHT ελπίζουν πως το πρόγραμμα αυτό θα είναι μία εξίσου 'δυναμική, θεραπευτική, εκπαιδευτική και διαδραστική' εμπειρία όπως και το Windows from Prison.

'Οι καρτ-ποστάλ είναι ο πόνος και η ζεστασιά της ψυχής, η τραγικότητα και η ανύψωση του συναισθήματος' είπε ο Naseem Bazargan, που εργάζεται στην Prison Health News. 'Είναι όμορφες. Όχι μόνο από άποψη αισθητικής αλλά από αυτό το εκπληκτικό βάθος που έχουν'.

Από τη μοναξιά και το ψυχικό τραύμα που βιώνουν καθημερινά μέχρι κριτική της δημόσιας αντίληψης για τη μαζική φυλάκιση, αρκετοί συμμετέχοντες έχουν χρησιμοποιήσει τις κάρτες για να μιλήσουν για διάφορα θέματα και συναισθήματα.

'Υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να συμβάλουν στο να κατανοήσουμε ποιός είναι ο κρατούμενος, άνθρωποι που προσπαθούν να αποκαλύψουν τους αγώνες και τα τραύματα αυτής της σφοδρής πραγματικότητας', είπε ο Strandquist.

'Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους έχουν πραγματικά μετανοιώσει γι΄αυτά που έκαναν και τους έφεραν σε αυτή την κατάσταση.'

H κάρτα του Τόμας Μπενίτεζ.

Ο Τόμας Μπενίτεζ ήθελε, ανάμεσα σε άλλα συναισθήματα, να υπογραμμίσει τη λαχτάρα και την αγάπη για την οικογένειά του.

'Θα ήθελα οι άνθρωποι να καταλάβουν ότι επειδή κάποιος είναι στη φυλακή, δεν σταματά να είναι άνθρωπος, να έχει συναισθήματα, επιθυμίες και όνειρα' έγραψε ο Μπενίτεζ σε επιστολή του στο NewsHour. 'Είμαστε άνθρωποι -απλά έχουμε έρθει σε αυτό το μέρος επειδή κάναμε κάτι λάθος στην κοινωνία και αρκετοί από εμάς προσπαθούν πραγματικά να αλλάξουν'.

Ο Strandquist και τα μέλη της οργάνωσης Philadelphia FIGHT προσπαθούν να οργανώσουν τις λεπτομέρειες για να μπορέσουν να εκθέσουν τις φωτογραφίες. Προσπαθούν να ξεκαθαρίσουν πού εντάσσεται το πρόγραμμα αυτό στο κίνημα ενάντια στη μαζική φυλάκιση.

'Όταν αντιμετωπίζουμε ένα τόσο ευαίσθητο θέμα αλλά και υλικό, είναι σημαντικό να έχουμε πλήρη επίγνωση του αντίκτυπου του πρότζεκτ αυτού και να καταλάβουμε πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το περιεχόμενό του καλύτερα, χωρίς (ακόμα και κατά λάθος) να εκμεταλλευτούμε τους ανθρώπους στη φυλακή ή να διαβιβάσουμε λάθος μηνύματα' είπε ο Naseem Bazargan.

Καρτ-ποστάλ από τον Μαρκ Μπράουν.

Για τον Μαρκ Μπράουν, η κάρτα αυτή δεν ήταν αρκετά μεγάλη για να χωρέσουν όλες οι σκέψεις και οι παρατηρήσεις του μέσα από το κελί του. Αλλά, αυτό δεν τον σταμάτησε από το να συμμετάσχει.

'Κάθε μέρα που μου δίνεται μέχρι το τέλος της ύπαρξής μου, θα προσππαθώ να είμαι ένας φορέας αλλαγής' έγραψε ο Μπράουν στην NewsHour. 'Δυστυχώς, τίποτα δεν αλλάζει αν δεν ενημερώσουμε τους έξω για το πώς είναι η ζωή εδώ μέσα'.

Μετάφραση: BlackCat

Φωτογραφίες Mark Strandquist

Πηγή:An artist sent prisoners blank postcards-look at what he got back!

ΠΗΓΗ:https://omniatv.com/blog/4855-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B8%CF%85%CF%81%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CE%B1-%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1%2C-%CF%84%CE%BF-%CF%88%CF%85%CF%87%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%8D%CE%BC%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%BB%CF%80%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CE%AE

Κοινό τοις πάσι..

Το σύστημα έχει ξεσκεπαστεί. Έπεσαν οι κουρτίνες των παρασκηνίων και βλέπουμε στο θέατρο του παραλόγου τους πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής μόνο με τα σώβρακά τους. Είναι όλοι ίδιοι, κρατώντας ο καθένας σε χαρτί το ρόλο που θα παίξει γραμμένο από τον ίδιο συγγραφέα. Χωρίς μακιγιάζ η αλήθεια φαντάζει τρομακτική αλλά από την άλλη είναι αλήθεια.

Έπαιξαν και το τελευταίο τους χαρτί με τις εκλογικές διαδικασίες οι  οποίες είχαν ποσοστά μοιρασμένα σε πάμπολλους συνδυασμούς αλλά από την άλλη είχαν το πραγματικό αποτέλεσμα όλων των πολιτικών θεατρίνων: Ολοκληρωτισμός.

Κατακερματίσαν την πολιτική σκηνή σε κόμματα (βγάζοντας στην σκηνή ακόμα και τους αθλιότερους κομπάρσους που τους τάιζαν χρόνια γι' αυτήν την ώρα ανάγκης), τα έδωσαν όλα στην πράξη εκλογές και αυτό που ξαναπήραν είναι αυτό που δημιουργήθηκε τα τελευταία 40 χρόνια στην χώρα: Πολίτες που δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει φιλελευθερισμός, ναζισμός, σοσιαλισμός, εθνικισμός, κομουνισμός και όποιον άλλο -ισμό νομίζουν ότι γνωρίζουν και πιστεύουν. Απλά στήριζαν το κόμμα-μαγαζί λόγω άγνοιας, εθελοτυφλίας, παράδοσης, λόγω χαζής αντίδρασης, λόγω επικίνδυνου ρομαντισμού  ή λόγω ιδιοτέλειας.

Δεν είμαστε όμως στις εποχές που η δεξιά καταπίεζε και ερχόταν ο σοσιαλισμός να σώσει τον λαό. Ούτε στις εποχές που ο ναζισμός έσφαζε και η δημοκρατία ήταν εκεί για να αντισταθεί. Ούτε στις εποχές που ο κομουνισμός θα σου έπαιρνε το σπίτι και στήριζες το φιλελεύθερο σύστημα. Όλοι οι -ισμοί έχουν μπει στο μπλέντερ και έχουν γίνει μια ομοιόμορφη μάζα όπως ακριβώς έχουν μπει στο μπλέντερ και οι ψηφοφόροι οι οποίοι δεν θέλουν να δουν ότι είναι στην ουσία ίδιοι όπως ίδια είναι και τα κόμματα που στηρίζουν με την ψήφο τους. Τα κόμματα και οι ιδεολογίες που έλεγαν ότι αντιπροσώπευαν πολτοποιήθηκαν με στόχο το Κοινό Κόμμα και ο λαός έγινε μάζα λόγω σύγχυσης και πανικού μην χάσει κι άλλα από αυτά που έχει ήδη χάσει. Κανείς όμως δεν έλαβε υπόψη την ανεξαρτησία που ήδη έχασε. Τι ρόλο παίζουν οι εκλογές όταν έχεις χάσει το δικαίωμα της ελευθερίας σου; 

Δεν υπάρχουν πλέον οι πολυτέλειες να σε σώσει το οποιοδήποτε κόμμα. Το Κόμμα είναι ένα που σε κυβερνά και το βλέπεις στην ολομέλεια της Βουλής και πολύ σύντομα θα το βλέπεις στην ολομέλεια της Ευρωβουλής. Αυτό το Κόμμα το μόνο που θέλει είναι να σώσει το αφεντικό του, που δεν είναι άλλο από την ΕΕ. Χρησιμοποιώντας το παλιό κόλπο “βάλε δημοκρατικά τους δήθεν αντιδραστικούς στο παιχνίδι" , οι λαοί θα νομίζουν ότι υπάρχει και αντίθετη άποψη από τον ολοκληρωτισμό. Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο που τον ρόλο της υπεράσπισης της εθνικής ταυτότητας των κρατών στην Ευρωβουλή θα τον παίξουν δύο Αποικιοκρατικές Αυτοκρατορίες που μόνο έθνη δεν σεβόταν, ούτε σέβονται: Η Αγγλική και η Γαλλική.

Επίσης για τον φερετζέ του πραγματικού ναζισμού που εξαπλώνεται ραγδαία σε όλη την Ευρώπη βάζουν στο παιχνίδι και εκφραστές του “παλιού” ναζισμού για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια των εθελοτυφλούντων. Ο κακός ναζισμός ενάντια στον καλό ναζισμό. Οι κακοί ρατσιστές εναντίον στους καλούς ναζιστές. Οι συνταγματικοί ενάντια στους αντισυνταγματικούς. Όμως όλοι ανήκουν στο Κόμμα και από το Κοινό Ταμείο τρέφονται με χρήμα κι έτσι μπορούν να χειραγωγούν τα απεγνωσμένα πλήθη.

Από την πλευρά του λαού, πλέον ο φασίστας και ο κομουνιστής πολίτης έχει την ίδια ακριβώς μοίρα. Το ίδιο και ο πρασινοφρουρός με τον παρακρατικό δεξιό. Όλοι έχουν το προσωπικό Γολγοθά που ανεβαίνουν κάθε μέρα, τα ίδια χαράτσια, τις ίδιες ικεσίες στο τραπεζίτη για το κόκκινο δάνειο, τους ίδιους αποχωρισμούς με τα παιδιά τους την ώρα που αυτά μπαίνουν στο αεροπλάνο για την ξενιτειά, την ίδια αναξιοπρέπεια στην ασθένεια και το ίδιο μαύρο μέλλον.

Αν ακόμα αντέχει μια μερίδα της μάζας είναι γιατί το Κόμμα τους χρειάζεται. Δίνοντάς τους ένα καλό μισθό τούς έχει όχι πλέον σε δημόσια ή επιδοτούμενη ιδιωτική εργασία, αλλά σε Κομματική εργασία διότι κοστίζουν λιγότερο από πριν. Έτσι, αποφεύγουν ξαφνικές κοινωνικές αντιδράσεις και είναι ο καλύτερος λόγος που η χώρα δανείζεται έτσι ώστε να υπάρχει χρέος, να παίρνει ευρωπαϊκές επιδοτήσεις που είναι μεγαλύτερες από το δήθεν χρέος κι έτσι κυλάει το Κοινό ευρωπαϊκό τραπεζικό χρήμα. Πολύ σύντομα ο ολοκληρωτισμός δεν θα τους χρειάζεται πλέον και τότε κι αυτοί θα μπουν με την σειρά τους στο μπλέντερ της κάτω κοινωνίας.

Πάντα, βέβαια, θα υπάρχουν οι ανάλογοι γερμανοτσολιάδες που για 70 ευρώ άνετα θα κόβουν κεφάλια είτε ανήκουν σήμερα σε ψηφοφόρους της Χ.Α, είτε σε ψηφοφόρους του Σύριζα. Ο ναζισμός δεν έχει ιδεολόγους υποστηρικτές, μόνο μισθοφόρους.
Φθάνουμε στο τέλος. Σε πολύ λίγο δεν θα χρειάζεται καν ο φερετζές Βουλή να είναι σε λειτουργία παρά μόνο εκπρόσωποι του Κόμματος ανά κράτος που με μία υπογραφή θα ορίζουν όχι το μέλλον σου αλλά αν θα πρέπει να ζήσεις ή να πεθάνεις και σε ποια εργοστάσια παραγωγής που στηρίζουν το Κόμμα θα εργάζεσαι. Στρατόπεδα αναγκαστικής δουλείας με το πέπλο της εργατικής απασχόλησης θα είναι και τίποτε περισσότερο. Κοινό Σύνταγμα, Κοινό Δίκαιο, Κοινά Εργασιακά Δικαιώματα, Κοινή Άμυνα, Κοινή Μοίρα.

Μέχρι να φθάσει στο ζενίθ της η Αυτοκρατορία του Κόμματος δεν θα υπάρξει καμία σθεναρή αντίσταση από κανέναν λαό. Όλα θα γίνουν ομαλά και φιλήσυχα, όπως το πάνε μέχρι σήμερα εισβάλλοντας χωρίς να βρουν αντίσταση από κανένα Ρούπελ, αποφεύγοντας τα λάθη του παρελθόντος που τους κόστισαν ακριβά σε χρήμα, σε στρατό και το σημαντικότερο σε διάρκεια ζωής. Από την άλλη όμως δεν θα υπάρχουν και τα Αναχώματα να ξεγελούν τον καταπιεσμένο προσφέροντάς του άνανδρα Ελπίδα. Ο ναζισμός χρειάζεται τα Αναχώματα μόνο μέχρι να φθάσει στην απόλυτη δύναμή του, μετά τα ισοπεδώνει.

Η Κοινή Πολιτική θα ρίξει τα σύνορα ειρηνικά αλλά από την άλλη θα δημιουργήσει έναν Κοινό Λαό που η κοινή του μοίρα ως δούλο θα γεννήσει έναν νέο -ισμό που θα τον απελευθερώσει. Χρονικά για πολύ λίγο, διότι ο Λαός υπάρχει από την στιγμή που γεννά από μόνος του την Εξουσία. 

ΠΗΓΗ:http://simplemangreek.blogspot.gr/2014/06/blog-post.html

Πρόβατα στην Πάτρα, στην ουρά, έξω από μεγαλοκατάστημα

Η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδος (ΟΙΥΕ) είχε καλέσει σε απεργία την Κυριακή 2/11/14, αντιδρώντας στην εργασία τις Κυριακές.  Ταυτόχρονα έγινε έκκληση στους καταναλωτές να υποστηρίξουν την αργία, δηλαδή να μηνψωνίσουν.

(Εδώ η σχετική ανακοίνωση:http://www.oiye.gr/Portals/0/%CE%91%CE%98%CE%97%CE%9D%CE%91%20%CE%A0%CE%A1%CE%9F%CE%9A%CE%A5%CE%A1%CE%A5%CE%9E%CE%97%20%CE%9F%CE%99%CE%A5%CE%95%20%CE%91%CE%A0%CE%95%CE%A1%CE%93%CE%99%CE%91%202%2011%2014.pdf)

Στην παραπάνω φωτογραφία φαίνεται πόσο πήραν υπόψη τους τον αγώνα υπεράσπισης της Κυριακάτικης αργίας στηνΠάτρα. Συγκεκριμένα η φωτογραφία αποτυπώνει πλήθος, κυρίως, νέων ανθρώπων, να περιμένει, σε τεράστια ουρά, το άνοιγμα του καταστήματος πολυεθνικής, που με αφορμή τα εγκαίνια του είχε το δέλεαρ “προσφορών”.

Παρεμπιπτόντως, δυο μέρες πριν από αυτή τη διαδήλωση καταναλωτικών προθέσων, δηλ. την περασμένη Παρασκευή 31/10, στην Πάτρα αυτοκτόνησε απολυμένος σχολικός φύλακας (Δες εδώ: Συγκίνηση και οργή στην κηδεία του σχολικού φύλακα που αυτοκτόνησε – http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=454988)

Δικαιολογημένο επομένως το ακόλουθο αγανακτισμένο κείμενο:

Γράφει ο Μαγια

Εμοιαζε με διαδήλωση, αλλά δεν ήταν! Ενα ανθρώπινο κοπάδι, κυρίως νεαρής ηλικίας πατρινών, περίμεναν υπομονετικά στην ατελείωτη ουρά, που είχε σχηματιστεί, για να περάσουν το κατώφλι του καταστήματος Σουηδικής αλυσίδας ρούχων, στο κέντρο της Πάτρας. Οι εκατό πρώτοι θα έπαιρναν δώρα …εκπλήξεις, ενώ όσοι και όσες ψώνιζαν επιδεικνύοντας την πρόσκληση των εγκαινίων θα είχαν 20% έκπτωση.
Μια μέρα ενωρίτερα, η Πάτρα, η πόλη καταγωγής του υπουργού Παιδείας Α. Λοβέρδου, που …διέταξε ΕΔΕ για την …απουσία του από τη δοξολογία, θρηνούσε μια ακόμη αυτοκτονία, ενός 62χρονου απολυμένου σχολικού φύλακα, θύματος τηςΜνημονιακής βαρβαρότητας.
Δεν ξέρω τι είδους ζωή ζούμε τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια των Μνημονίων. Πάντως σε ανθρώπους τέτοια ζωή δεν αξίζει.
Εσαεί επίκαιρος ο στίχος του Κώστας Βάρναλης: Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!
Ένα νέφος μοιρολατρίας και αλλοτρίωσης σκεπάζει τη χώρα. Κακομοιριά και ευθυνοφοβία. Ραγιαδισμός και ωχαδερφισμός. Μοναδικά μέσα επιβίωσης: το σκύψιμο του Χατζηαβάτη, ή η πονηριά του Καραγκιόζη. Περάσαμε από την παθητικότητα της γλυκιάς αναμονής στην νιρβάνα της απόλυτης αποχαύνωσης, περιμένοντας τον από μηχανής Θεό να μας βγάλει για μια ακόμη φορά από την κρίση.
Όμως, κάθε τραγωδία δεν έχει τον από μηχανής Θεό της. Ή, μάλλον, στη σημερινή βάρβαρη εποχή ο «από μηχανής θεός» βρίσκεται μέσα μας και θα έπρεπε, ήδη, να είχαμε φροντίσει να εμφανιστεί στους δρόμους, στις πλατείες και όπου αλλού «κτυπά η καρδιά» της καθημερινότητάς μας.

Θυμηθείτε, πόσο …κολακευτικά, εμμέσως πλην σαφώς, για την δουλοπρέπεια των Ελλήνων είχε μιλήσει ο Ζαν-Κλωντ-Γιουνγκερ: «Αν υλοποιούσαμε στη Γερμανία ή στη Γαλλία τις μεταρρυθμίσεις που έγιναν στην Ελλάδα, θα είχε γίνει εξέγερση στη βόρεια Ευρώπη»!

ΠΗΓΗ:http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/2014/11/04/%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%B2%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%AC%CF%84%CF%81%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AC-%CE%AD%CE%BE%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CE%BC/%CF%80%CE%AC%CF%84%CF%81%CE%B1/

Κατεδαφίσεις και στρατόπεδο συγκέντρωσης για τους Ρομά Χαλανδρίου

40 χρόνια περιμένανε για αυτή τη γιορτή. Οι Ρομά ζούνε εκεί από το 1974. Αλλά τώρα ήρθε η ανάπτυξη...

Για την Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου η εκτέλεση της κατεδάφισης και αναγκαστικής μεταστέγκασης των Ρομά στα βουνά, κάπου ανάμεσα σε Μέγαρα και Μάνδρα Αττικής. Σε μια πρώην αμερικάνικη βάση. Σε δασική περιοχή, απομονωμένοι, 12 χλμ από το κοντινότερο χωριό.

Οι αιτιολογίες της Αποκεντρωμένης Διοίκησης και των προηγούμενων δημοτικών αρχών του Χαλανδρίου,(οι οποίες ευθύνονται για υπεξαίρεση 3.000.000 περίπου ευρώ για έργα υποδομών στον καταυλισμό που δεν έγιναν ποτέ), πως ο καταυλισμός είναι αυθαίρετος, γίνεται καταπάτηση ιδιοκτησίας και πως “οι ρομά ενοχλούν τους γείτονες σε υπέρτατο βαθμό” είναι έωλοι.

Ιδιοκτήτες των οικοπέδων φαίνεται να είναι κάποιοι υπάλληλοι του υπουργείου Εμπορίου το 1967 (!) ενώ ισχύει η χρησικτησία, η οποία βάσει νόμου υποστηρίζει ότι μια ιδιοκτησία περνά στα χέρια εκείνου που την χρησιμοποιεί αποκλειστικά για τουλάχιστον 25 χρόνια.   Η περιοχή του καταυλισμού είναι ένα "φιλέτο" για το real estate και η παρουσία του καταυλισμού των Ρομά είναι ένα εμπόδιο για την "αξιοποίηση" του.

Οι Ρομά αντιτίθενται στην κατεδάφιση του καταυλισμού τους και στην αναγκαστική μετεγκατάσταση τους (εν είδει στρατοπέδου συγκέντρωσης), καθώς οι ίδιοι είναι εγγεγραμμένοι κάτοικοι του Δήμου Χαλανδρίου και δικαιούνται να στεγαστούν στο Χαλάνδρι και όχι να πάνε σε μια απομακρυσμένη περιοχή που θα είναι δύσκολη έως αδύνατη η πρόσβαση τους σε σχολεία και υπηρεσίες υγείας.      

Ο ΓΓ Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής, Μ. Αγγελάκας, παρουσίασε πριν από λίγο, μια ειδυλιακή κατάσταση για το στρατόπεδο συγκέντρωσης των Ρομά, ανακοινώνοντας ότι την Τρίτη 30/9 θα αρχίσουν οι κατεδαφίσεις κτισμάτων στον καταυλισμό.

Να μετρηθούμε λοιπόν.

Το 1ο ραντεβού είναι 05:00 στο ΚΕΝ (Κέντρο νεότητας) στη Δαναϊδών και το 2ο ραντεβού είναι στις 08:50 στον καταυλισμό (Μετρό Νομισματοκοπείο)

πηγη:https://athens.indymedia.org/

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΛΘΟΥΜΕ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ?...

Ελληνική Γλώσσα, Υπολογιστές, Bill Gates και Ηλιθιότητα

Επειδή η ανοχή στην ηλιθιότητα έχει όρια, ανεβάζουμε το ακόλουθο στο blog, ούτως ώστε να το δουν πολύ περισσότεροι, απ’ ό,τι αν ήταν στο φόρουμ. Αφορά ένα από τα δημοσιεύματα που βγάζουν τα κάθε λογής εθνικοπατριωτικά/φασιστικά (ίδιο ακριβώς είναι) blogs και στη συνέχεια αναπαράγει ο κάθε ηλίθιος ΕΛ, γεμάτος δόξα τιμή και υπερηφάνεια.
Προφανώς τα τελευταία ιδιαίτερα χρόνια που οι ΕΛ, ανακάλυψαν τα socials και το Blogspot, θα έχετε διαβάσει τα μύρια σχετικά με την ανερώτητα της ΕΛ-ληνικής φυλής. Έχουμε “μάθει” πως η ελληνική γλώσσα, ομιλείται από την Αλάσκα, τους Ινδιάνους του Περού, στην Αφρική, μέχρι την μακρινή Ινδία, ως ακόμα και στη Νέα Ζηλανδία και δεν ξέρω και πού αλλού. Ή μάλλον ξέρω. Ομιλείται και στην Κούφια Γη από τους μεγάλους εχθρούς του ΕΛ-ληνισμού τους ερπερτόμορφους (σοβαρά, έχει γραφεί κατά κόρον και αυτό). Ίσως ένα από τα κορυφαία, να είναι αυτό:

Εν αρχή ην η πέτρα και το ξύλο και ο ΈΛληνας που σμίλεψε τη πέτρα και δούλεψε το ξύλο.
Οι ΈΛληνες, δεν προέρχονται από το σπέρμα, αλλά αντιθέτως το σπέρμα προήλθε από αυτούς…

Μια αναζήτηση στο διαδίκτυο της παραπάνω πρότασης και των λέξεων κλειδιων (ΈΛληνες, ερπερτόμορφοι, κλπ), θα σας το αποδείξει.



Δεν θα επεκταθούμε σε αυτό, μπορείτε να δείτε σχετικά δείγματα γραφής των ελληνοπρεπών, σε αυτό το sub-fοrum του osarena.
Θα μιλήσουμε όμως για κάτι πιο… τεχνολογικό και πώς να μην είναι όταν το “έχει πει” ο ίδιος ο Bill Gates (γνωστός και σαν ευγονιστής και σαν καταστροφέας της τεχνολογικής εξέλιξης). Βέβαια είναι λίγο παράξενο αυτό, καθώς τα πατριωτικά blogs, μας έχουν πει πως ο Bill Gates, είναι Δρακονιανός και όπως όλοι ξέρουν οι Δρακονιανοί είναι εχθροί των ΕΛ.
Ο Δρακονιανός λοιπόν Gates, μάλλον για στάχτη στα μάτια, είναι και ΕΛ-ληνιστής. Δεν εξηγείται αλλιώς, καθώς το τελευταίο διάστημα, έχει αρχίσει να αναπαράγεται ξανά, κάτι που κάνει την εμφάνισή του, σχεδόν ανά εξάμηνο και αφορό, φυσικά, την ανωτερότητα της ΕΛ-ληνικής φυλής, της γλώσσας στην προκειμένη.
Δηλαδή, με λίγα λόγια, η τεχνολογική εξέλιξη και η υπολογιστική “επιστήμη”, οφείλουν την ύπαρξή τους στους ΕΛ. Αυτό δηλαδή:

Η ελληνική γλώσσα είναι η μόνη που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από Η/Υ.

ή, πιο… “επιστημονικά”:

Πρωτογένεια της ελληνικής γλώσσας, εκατομμύρια λέξεις, μαθηματική δομή, κατάλληλη για υπολογιστές.

Ορίστε, δείτε το και πιο αναλυτικά: Ελληνικά: Η γλώσσα των Υπολογιστών -Ταραταζούμ!
Συνεχίζοντας και για να το κάνουν πιο πειστικό, έβαλαν τα λόγια αυτά, στον μεγαλοκαπιτάλα που το μόνο που ξέρει από ελλάδα, είναι το πόσο εύκολα εξαγοράζονται οι πολιτικοί (βλέπε συμφωνία ελληνικού δημοσίου με Microsoft) και από κρουαζιέρες σε αυτήν.
Τώρα λοιπόν δημοσιεύουν το παρακάτω, τ’ οποίο φυσικά ποτέ δεν το έχει πει ο Gates και σίγουρα ποτέ δεν θα πει κάτι σχετικό, όποιος ασχολείται με την τεχνολογία, καθώς θα λιθοβοληθεί:

The Greek language has the best mathematical structure and it will be used for new generation of most sophisticated computers, because only in Greek language there are no limits.

Bill Gates

μετάφραση:

Η ελληνική γλώσσα έχει την καλύτερη μαθηματική δομή και θα χρησιμοποιηθεί για την νέα γενιά των πιο εξελιγμένων υπολογιστών˙ και αυτό, γιατί μόνον στην ελληνική γλώσσα δεν υπάρχουν όρια.

Μπιλ Γκέιτς

Και για να τελειώνει η ηλιθιότητα των γκομιπουτεράδων ΕΛ:
Οι υπολογιστές, την μόνη γλώσσα που διαβάζουν, είναι αυτή της μηχανής. Δυαδική. Μηδέν και Ένα (0 / 1). Αυτή είναι και έτσι ορίζεται, η μορφή ψηφιακής πληροφορίας που χρησιμοποιούν οι υπολογιστές.
Αυτή και ΜΟΝΟ αυτή:
Κάθε “0″ ή “1″ ονομάζεται bit. Η λέξη bit είναι σύντμηση των λέξεων binary digit (δυαδικό ψηφίο). Ο χαρακτηρισμός “δυαδικό” προέρχεται από το δυαδικό σύστημα αρίθμησης. Το bit αποτελεί την ελάχιστη μονάδα μέτρησης. Μια ομάδα αποτελούμενη από οκτώ bits ονομάζεται byte (ή ψηφιομάδα). Η μικρότερη ποσότητα πληροφορίας, που μπορούμε να δούμε εμείς στον υπολογιστή, καταλαμβάνει ένα byte μνήμης. Αφού κάθε bit μπορεί να πάρει 2 διαφορετικές τιμές (0 ή 1), κάθε byte που αποτελείται από 8 bits μπορεί πάρει 28=256 διαφορετικές τιμές. Η ποσότητα πληροφορίας του ενός byte είναι πολύ μικρή και συνεπώς χρησιμοποιούμε κάποια πολλαπλάσια της ποσότητας αυτής.
Έτσι, για παράδειγμα, αν εμείς πούμε στον υπολογιστή να προσθέσει τους αριθμούς 181 και 207, η εντολή μπορεί να είναι:

01101001 00110100 10110101 11001101

Ωστόσο, υπάρχουν γλώσσες που όπως λέμε είναι υψηλού επιπέδου και δρούν σαν ένας “συμβιβασμός” ανάμεσα στο τί καταλαβαίνει ο υπολογιστής και τι ο άνθρωπος. Οι γλώσσες αυτές δεν μοιάζουν φυσικά με τις ομιλούμενες γλώσσες, αλλά χρησιμοποιούν σύμβολα τα οποία είναι σχετικά εύκολο να τα μάθουμε.
Και για να χαριτολογήσουμε και λίγο, προφανώς οι χαζοχαρούμενοι, μπερδεύονται με το παρακάτω που εύστοχα διακωμώδησαν τα παιδιά από το MAGMA:



Τι άλλο να πούμε; Ααα, ναι. Έχουμε και άλλα:
H λέξη computer είναι ελληνική
Έρχονται οι Ελεύθεροι Άνθρωποι του Διαδικτύου και είναι ΈΛ-ληνες;

Τέλος εδώ, δεν αντέχω άλλο και ως επίλογο βάζω κάτι που είπε ο Στανισλάβ Λεμ (πολωνός συγγραφέας επιστ. φαντασίας):

Δεν ήξερα ότι υπήρχαν τόσο πολλοί ηλίθιοι στον κόσμο μέχρι που άρχισα να χρησιμοποιώ το Ίντερνετ

πηγη:osarena

Τέσσερα χρόνια μνημόνια: επιπτώσεις και αντιστάσεις από τη μεριά των γυναικών

Της Μαρίας Καραμεσίνη

Από το 2010 μέχρι σήμερα, οι πολιτικές λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης των μνημονίων μείωσαν ραγδαία το βιοτικό επίπεδο του πληθυσμού, σκόρπισαν φτώχεια και ανασφάλεια και επέφεραν δραματικές ανατροπές στην εργασία και την καθημερινή ζωή γυναικών και ανδρών. Οι παραπάνω πολιτικές συρρίκνωσαν εξίσου την ανδρική και γυναικεία απασχόληση, όμως οι γυναίκες πλήττονται περισσότερο απ’ ότι οι άνδρες από την ανεργία και την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων στον ιδιωτικό τομέα, τις πιέσεις που δέχεται η οικογένεια για να καλύψει με δραστικά μειωμένο εισόδημα τις ανάγκες των μελών που δεν υποστηρίζονται από το κοινωνικό κράτος και τις τριβές/συγκρούσεις μεταξύ των δύο φύλων που οξύνονται λόγω της κρίσης. Παρά τα υψηλά ποσοστά κατάθλιψης που εμφανίζουν οι γυναίκες, σύμφωνα με τις σχετικές έρευνες – υψηλότερα από αυτά των ανδρών – οι γυναίκες αντιστέκονται δυναμικά στην κρίση και τα Μνημόνια τόσο στην ιδιωτική σφαίρα όσο και στο δημόσιο χώρο. Ανατροπές στην εργασία των γυναικών Η κρίση και οι μνημονιακές πολιτικές είχαν μέχρι σήμερα και συνεχίζουν να έχουν δραματικές επιπτώσεις στην απασχόληση, την ανεργία και τους όρους εργασίας ανδρών και γυναικών. Στις γυναίκες επέφεραν πλήρη αντιστροφή της τάσης των προηγούμενων δεκαετιών συνεχούς ποσοτικής και ποιοτικής βελτίωσης της θέσης τους στην αμειβομένη εργασία. Ποια θέση όμως είχαν κατακτήσει οι γυναίκες στην αμειβόμενη εργασία πριν την κρίση, την οποία ανέτρεψαν και αντέστρεψαν οι μνημονιακές πολιτικές; Από τη μία πλευρά, οι γυναίκες υπερ-αντιπροσωπεύονταν στο ευέλικτο εργατικό δυναμικό που εμπλέκονταν σε προσωρινή ή μερική απασχόληση, η εργαζόταν χωρίς αμοιβή σε οικογενειακές επιχειρήσεις, σε θέσεις εργασίας που καταλάμβαναν κυρίως νέες, μετανάστριες και γυναίκες χαμηλού και μεσαίου εκπαιδευτικού επιπέδου. Από την άλλη πλευρά, η άνοδος του εκπαιδευτικού επιπέδου των γυναικών είχε οδηγήσει τη δυναμική είσοδο ιδίως των πιο μορφωμένων σε θέσεις σταθερής απασχόλησης και σε προστατευμένους κλάδους της οικονομίας, κυρίως στο δημόσιο τομέα, και τα επαγγέλματα υψηλού κύρους. Είναι χαρακτηριστικό ότι, το 2008, 81,5% των γυναικών μισθωτών είχαν σταθερή και πλήρη απασχόληση και 33,1% είχαν μόνιμη απασχόληση στο δημόσιο τομέα, ενώ 49,2% όλων των εργαζόμενων σε επιστημονικά επαγγέλματα και 50,2% των εργαζόμενων σε τεχνολογικά επαγγέλματα ήσαν γυναίκες. Τι συνέβη κατά τη διάρκεια της κρίσης; Μεταξύ 2008 και 2013 η γυναικεία απασχόληση συρρικνώθηκε κατά 19%, ενώ το ποσοστό απασχόλησης του γυναικείου πληθυσμού ηλικίας 20-64 ετών έπεσε κατά δέκα ποσοστιαίες μονάδες, επιστρέφοντας στο επίπεδο του 1998. Η συρρίκνωση της ανδρικής απασχόληση την ίδια πενταετία ήταν ακόμα μεγαλύτερη (22,3%). Αυτό συνέβη διότι κατά η πρώτη διετία της κρίσης έπληξε κυρίως την μεταποίηση και τις κατασκευές και την ανδρική απασχόληση, εφόσον η γυναικεία απασχόληση, συγκεντρωμένη κατά 79% στις υπηρεσίες, παρέμεινε σχετικά προστατευμένη και υποχώρησε ελαφρά. Η υιοθέτηση του πρώτου μνημονίου ήταν καταλυτική, διότι γενίκευσε και εμβάθυνε την ύφεση στο σύνολο της οικονομίας. Ως αποτέλεσμα της συρρίκνωσης των εισοδημάτων και της ζήτησης, σημειώθηκαν αθρόες απολύσεις στους κλάδους του εμπορίου και των ιδιωτικών υπηρεσιών, ενώ ο δημόσιος τομέας μείωσε δραστικά τους συμβασιούχους και σταμάτησε να προσλαμβάνει, πριν περάσει στις εφεδρείες, τις διαθεσιμότητες και, τελευταία, τις απολύσεις. Την τετραετία 2010-2013 η γυναικεία απασχόληση μειώθηκε κατά 16,5% (ακριβώς το ίδιο με την ανδρική), όμως οι ανισότητες φύλου απέναντι στην ανεργία παρέμειναν τεράστιες εις βάρος των γυναικών, με την ανεργία να πλήττει σήμερα μία στις τρεις γυναίκες και έναν στους τέσσερεις άνδρες που βρίσκονται στην αγορά εργασίας (ποσοστά ανεργίας Δεκεμβρίου 2013 32% και 24.5% αντίστοιχα). Ακόμα και στα κορίτσια 15-24 και τις νέες γυναίκες 25-29 ετών, τα ποσοστά ανεργίας είναι πολύ υψηλότερα των αγοριών/νέων ανδρών. Δραστικές αλλαγές στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα Η υπονόμευση της μονιμότητας της απασχόλησης στο δημόσιο τομέα και οι προσλήψεις με το σταγονόμετρο έχουν υπονομεύσει τις επαγγελματικές προοπτικές κυρίως των μορφωμένων γυναικών και των νέων κοριτσιών που μπαίνουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση σε επιστημονικούς κλάδους των οποίων οι απόφοιτοι έχουν ως κύρια επαγγελματική διέξοδο τον δημόσιο τομέα. Η διαθεσιμότητα των εκπαιδευτικών επαγγελματικών λυκείων – γυναικών στην πλειονότητα – είναι ένα πρόσφατο παράδειγμα του πώς ο δημόσιος τομέας έπαψε πλέον να αποτελεί για τις γυναίκες εργοδότη όχι μόνο μη προσλαμβάνοντας αλλά και απολύοντας γυναικείο εργατικό δυναμικό. Παράλληλα, η κατάργηση κυρίως «γυναικείων» ειδικοτήτων από τα επαγγελματικά λύκεια και η μεταφορά τους στα ΙΕΚ (όπου ισχύουν δίδακτρα) στερούν από κορίτσια των λαϊκών τάξεων το δικαίωμα στην δωρεάν παιδεία, που αποτέλεσε ιστορικά την απαραίτητη προϋπόθεση για την οικονομική χειραφέτηση των γυναικών των χαμηλών και μεσαίων στρωμάτων μέσω της πρόσβασης στην απασχόληση. Όσον αφορά τον ιδιωτικό τομέα, στον οποίο απασχολείται το υπόλοιπο μέρος του γυναικείου πληθυσμού – το πιο ευάλωτο –, εκεί οι αμοιβές και τα εργασιακά δικαιώματα αφενός έχουν περιοριστεί με μνημονιακούς νόμους αφετέρου καταστρατηγούνται στην πράξη. Οι γυναίκες αποτελούν τα μεγαλύτερα θύματα αυτών των εξελίξεων εφόσον αφενός υπερ-αντιπροσωπεύονται στις ευέλικτες μορφές απασχόλησης και στους χαμηλόμισθους εργαζόμενους και όσους αμείβονται με τις κατώτατες αποδοχές, αφετέρου είναι πιο υποχωρητικές από τους άνδρες στις ατομικές διαπραγματεύσεις μισθών και στους εκβιασμούς των εργοδοτών για επιβολή όρων και συνθηκών εργασίας που καταστρατηγούν δικαιώματα. Τέλος, η μητρότητα τις καθιστά περισσότερο ευάλωτες στις απόπειρες των εργοδοτών για περικοπές κόστους. Οι ετήσιες εκθέσεις πεπραγμένων του ΣΕΠΕ παρέχουν στοιχεία για εργατικές διαφορές που αφορούν την ίση μεταχείριση ανδρών και γυναικών στην απασχόληση και την εργασία και τη νομοθεσία για τις γονικές άδειες. Η συντριπτική πλειονότητα των παραβιάσεων αφορούν τη μητρότητα. Αφορούν τον απολύσεις εγκύων ή μητέρων κατά τη διάρκεια προστασίας της μητρότητας, τον εξαναγκασμό εγκύων σε παραίτηση, τη μη χορήγηση της ειδικής παροχής προστασίας της μητρότητας ή τη βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας σε προστατευόμενες μητέρες ή κατά την επάνοδο στην εργασία, όπως π.χ. η εφαρμογή της εκ περιτροπής απασχόλησης, που εντόπισε σε ειδική έκθεση ο Συνήγορος του Πολίτη. Δικαίωμα στη μητρότητα (και πατρότητα) Ακόμα χειρότερα από τις παραπάνω επιπτώσεις, υπονομεύεται το ίδιο το δικαίωμα των γυναικών στην μητρότητα ταυτόχρονα με το δικαίωμα των νέων στην οικονομική ανεξαρτησία και τη δημιουργία οικογένειας. Η υψηλή ανεργία, η επισφάλεια και οι πολύ χαμηλές αμοιβές στερούν από πολλά νέα ζευγάρια τη δυνατότητα να ζήσουν μαζί και από τις νέες γυναίκες και άνδρες την επιλογή να κάνουν παιδιά. Οι γάμοι μειώθηκαν κατά 12% μεταξύ 2010-2012, ενώ οι γεννήσεις κατά 12.5% την ίδια διετία. Το ποσοστό του ανασφάλιστου πληθυσμού χωρίς πρόσβαση στη δημόσια υγειονομική περίθαλψη έφθασε το 28% στα τέλη του 2013. Έτσι μία ανασφάλιστη έγκυος πρέπει να πληρώσει 650 ευρώ για τον προγεννητικό έλεγχο, άλλα 650 ευρώ για τον φυσιολογικό τοκετό ή 1200 ευρώ για καισαρική. Την ίδια στιγμή, η βρεφική θνησιμότητα, που προηγουμένως εμφάνιζε πτωτική τάση, αυξήθηκε κατά 43% μεταξύ 2008 και 2011, ενώ την ίδια περίοδο αυξήθηκαν κατά 19% οι γεννήσεις μωρών χαμηλού βάρους, κυρίως λόγω της έλλειψης πρόσβασης σε ιατρική παρακολούθηση κατά την εγκυμοσύνη. Επιπτώσεις στην οικογένεια και τις σχέσεις των δύο φύλων Άλλες επιπτώσεις των μνημονιακών πολιτικών είναι πολύ λιγότερο ορατές, διότι εμφανίζονται στο εσωτερικό της οικογένειας. Τέτοιες είναι το διαρκές στρες των γυναικών για να τα φέρουν βόλτα με τις ανάγκες στο σπίτι με περιορισμένα οικονομικά, να στηρίξουν ψυχολογικά τα μέλη της οικογένειας που δεν έχουν δουλειά και οικονομικά την οικογένεια όταν αποτελούν το μοναδικό μέλος του νοικοκυριού που έχει δουλειά, να φροντίσουν παιδιά και ηλικιωμένους όταν οι αιτήσεις για τοποθέτηση των παιδιών τους σε παιδικούς σταθμούς απορρίπτονται, όταν το ολοήμερο σχολείο περιορίζει το ωράριο λειτουργίας, όταν το πρόγραμμα του δήμου για βοήθεια ηλικιωμένων στο σπίτι καταργείται, όταν καταρρέουν οι δομές ειδικής αγωγής παιδιών, όταν τα προγράμματα απεξάρτησης χρηστών εξαρτησιογόνων ουσιών περικόπτονται ή όταν υπολειτουργούν τα θεραπευτήρια χρόνιων παθήσεων. Αθέατες επιπτώσεις της κρίσης είναι και οι συγκρούσεις μεταξύ συζύγων-συντρόφων και η ανδρική βία κατά των γυναικών που πολλαπλασιάζονται σε συνθήκες κρίσης της ανδρικής ταυτότητας λόγω παρατεταμένης ανεργίας και οξυμένων προβλημάτων επιβίωσης της οικογένειας, είναι και ο εγκλωβισμός γυναικών με παιδιά σε ανεπιθύμητους γάμους και σχέσεις λόγω οικονομικής επισφάλειας. Τα παραπάνω  φαινόμενα υποσκάπτουν την ψυχική υγεία, την ασφάλεια, την αξιοπρέπεια και την αυτοεκτίμηση των γυναικών και δηλητηριάζουν την καθημερινότητά τους.  Η Γραμμή SOS της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων (ΓΓΙΦ) καθώς και έρευνα της ΕΜΑΣ και του Ανδρολογικού Ινστιτούτου παρέχουν κάποιες ενδείξεις, αλλά εντέλει απουσιάζει μία εμπειρική έρευνα μεγάλης κλίμακας για το θέμα. Από άποψη πολιτικών αρωγής των θυμάτων, πρόσφατα τέθηκαν σε λειτουργία τα περισσότερα από τα 39 συμβουλευτικά κέντρα της ΓΓΙΦ και των Δήμων καθώς και περίπου 15 ξενώνες φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών. Ωστόσο απουσιάζουν εντελώς δομές που μπορούν να παρέχουν στήριξη στους άνδρες-θύτες ή σε ζευγάρια που αντιμετωπίζουν έντονες μεταξύ τους συγκρούσεις. Το στρες και οι πιέσεις που δέχονται οι γυναίκες επηρεάζουν αρνητικά την ψυχική τους υγεία. Πρόσφατη μελέτη του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής (ΕΠΙΨΥ) του Πανεπιστημίου Αθηνών αποκαλύπτει την αύξηση των καταθλιπτικών επεισοδίων κατά 50% μεταξύ 2011 και 2013 καθώς και την ανησυχητική αύξηση της μείζονος κατάθλιψης στον ελληνικό πληθυσμό από 3,3% το 2008 στο 12,3% το 2013. Είναι χαρακτηριστικό ότι η μείζων κατάθλιψη πλήττει περισσότερο τις γυναίκες από τους άνδρες (15,6% του γυναικείου έναντι 9% του ανδρικού πληθυσμού). Οι γυναίκες δυναμικός παράγοντας αντίστασης στην κρίση Η έμπρακτη και παραγνωρισμένη αντίσταση των γυναικών στην κρίση δεν εκφράζεται μόνο στην ιδιωτική σφαίρα, όπου αυτές καλούνται και αναλαμβάνουν περισσότερες υποχρεώσεις σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες και με τίμημα την αύξηση του στρες και της κατάθλιψης. Εκφράζεται και στη δημόσια σφαίρα με πολλαπλούς τρόπους. Πρώτον, σε πείσμα του ιλιγγιώδους ύψους της γυναικείας ανεργίας, δεν αποθαρρύνονται από τη διεκδίκηση του δικαιώματος στην αμειβόμενη εργασία. Τα στατιστικά στοιχεία μας λένε ότι, από την αρχή της κρίσης, χιλιάδες γυναίκες που πριν ήταν εκτός αγοράς εργασίας άρχισαν να αναζητούν εργασία για να αντισταθμίσουν τις συνέπειες στο οικογενειακό εισόδημα από την τεράστια υποχώρηση της ανδρικής απασχόλησης, τις πολιτικές των μνημονίων και την εκτίναξη της ανεργίας των νέων στα ύψη και την αύξηση των οικονομικών υποχρεώσεων των οικογενειών. Οι γυναίκες 30 έως 64 ετών αύξησαν σε αξιοσημείωτο βαθμό τη συμμετοχή τους στην αγορά εργασίας, παρόλο που την ίδια στιγμή οι εργαζόμενες άνω των 50 ωθούνταν μέσω των αλλαγών στο ασφαλιστικό σύστημα και κινήτρων εθελούσιας εξόδου στην πρόωρη συνταξιοδότηση και την έξοδο από την αγορά εργασίας. Αυτή η τεράστια κινητοποίηση των γυναικών προς αναζήτηση αμειβόμενης εργασίας σημειώνεται παράλληλα με την δυναμική κινητοποίηση γυναικών που έχουν εργασία για τη διατήρησή της. Οι καθαρίστριες του υπ. Οικονομικών δίνουν υποδειγματικό αγώνα. Το ίδιο υποδειγματική ήταν και η απεργία των διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημίων – στην πλειονότητά τους γυναίκες – ενάντια στη διαθεσιμότητα. Οι γυναίκες δηλαδή αρνούνται να παίξουν το ρόλο εφεδρικού στρατού εργασίας για το σύστημα. Τέλος οι γυναίκες αποτελούν την ψυχή και την πλειονότητα των εθελοντών όλων των δομών κοινωνικής αλληλεγγύης σε όλη τη χώρα και άλλων κινημάτων όπως αυτό των Σκουριών για τα μεταλλεία χρυσού. Δομική κρίση και αναδιαπραγμάτευση των έμφυλων ρόλων και σχέσεων Αποτελεί ειρωνεία ότι ενώ όλες οι ενδείξεις κραυγάζουν ότι οι γυναίκες αποτελούν δυναμικό παράγοντα αντίστασης στην τρέχουσα κρίση και είναι ορατές στο δημόσιο χώρο και στους κοινωνικούς αγώνες, συντελείται ταυτόχρονα μία συντηρητικοποίηση και αναδίπλωση της κοινωνίας προς πιο παραδοσιακά πρότυπα για τους ρόλους των δύο φύλων, ενώ εμφανίζεται και μια δυσανεξία απέναντι στις φεμινιστικές διεκδικήσεις για ισότητα των φύλων. Συντηρητικοποίηση που δεν περιορίζεται στον επιθετικό ανδρισμό της Χρυσής Αυγής και την  ιδεολογία συντηρητικών και πατριωτικών κομμάτων και φορέων, αλλά διαπερνά οριζόντια το κοινωνικό σώμα και παρατηρείται και στη ριζοσπαστική αριστερά. Στην καλύτερη περίπτωση, οι «δυσανεκτικοί» θεωρούν την ισότητα των φύλων σχεδόν κατακτημένη και τις εμμένουσες ανισότητες φύλου πρόβλημα «πολυτελείας» μπροστά στην καταβαράθρωση της κοινωνίας και της χώρας και την ανάγκη για αρραγές μέτωπο κοινωνικών αγώνων. Κάθε δομική κρίση του καπιταλισμού αποτελεί περίοδο έντονων ιδεολογικών αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων, και προπαντός αλλαγών στις κοινωνικές πρακτικές, που οδηγούν στη διαμόρφωση των νέων κυρίαρχων ιδεών, αντιλήψεων και κοινωνικών προτύπων. Στην τρέχουσα κρίση δεν δοκιμάζονται μόνο οι πρακτικές και οι αξίες της συλλογικής αντίστασης, της αλληλεγγύης, της ενεργού συμμετοχής και της κοινωνικής χειραφέτησης των πολιτών έναντι αυτών του κυνισμού, της ιδιοτέλειας, της απάθειας, της ιδιώτευσης και της μοιρολατρικής αποδοχής τετελεσμένων. Συντελείται επίσης αθόρυβα εντός της οικογένειας και στην κοινωνία η αναδιαπραγμάτευση των έμφυλων ρόλων, ταυτοτήτων και σχέσεων και του καταμερισμού εργασίας και των ευθυνών μεταξύ των δύο φύλων, προς το καλύτερο ή το χειρότερο. Το που θα γείρει τελικά η πλάστιγγα δεν έχει κριθεί ακόμα. Γι’ αυτό ο αγώνας για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών θα πρέπει να γίνεται στο όνομα και να ανοίξει το δρόμο σε μία ποιο δίκαιη κοινωνία, όπου η ισότητα των φύλων και η έμπρακτη αμφισβήτηση πατριαρχικών δομών και αντιλήψεων θα είναι συστατικό της στοιχείο. * H Mαρία Καραμεσίνη είναι Καθηγήτρια Οικονομικών της Εργασίας και της Κοινωνικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. ΠΗΓΗ:http://www.rednotebook.gr/details.php?id=12132

Κείμενο αστέγου από τα Χανιά

Όταν έμεινε άστεγος, ο Πάνος αποφάσισε αντί να μείνει στο δρόμο να κατοικήσει σε εγκαταλελειμμένο κτήριο, ιδιοκτησίας του Πολυτεχνείου Κρήτης

                                                                            Αναδημοσίευση από tokaravani.gr:

«ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ,Η «ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ» ΜΕ ΕΧΕΙ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ, ΜΕ ΚΥΡΙΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΝ ΟΛΟΕΝΑ ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΗ ΑΝΕΡΓΙΑ. ΣΤΙΣ 31/01/2014 ΛΟΓΩ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΔΥΣΧΕΡΙΑΣ, ΕΜΕΙΝΑ ΑΣΤΕΓΟΣ ΚΑΙ ΜΗΝ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΑΛΛΗ ΛΥΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ, ΠΗΡΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΝΑ ΣΤΕΓΑΣΤΩ ΣΤΟ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΜΕΝΟ ΚΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΜΕΛΙΔΟΝΗ, ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ.ΤΟ ΕΝ ΛΟΓΩ ΚΤΗΡΙΟ ΔΩΡΙΣΤΗΚΕ ΤΟ 1993 ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΚΑΤΟΙΚΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ.

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΤΟ ΒΡΗΚΑ ΗΤΑΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΟΤΕΤΣΙ,ΤΑ ΔΕ ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΗΤΑΝ ΑΚΑΛΥΠΤΑ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΣΑΠΙΣΟΥΝ ΤΕΛΕΙΩΣ ΤΑ ΞΥΛΙΝΑ ΠΑΤΩΜΑΤΑ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΚΑΤΩ ΟΡΟΦΩΝ ΑΛΛΗΣ ΕΠΙΣΗΣ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΜΕΝΗΣ ΟΙΚΙΑΣ.ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΤΕΤΑΜΕΝΗ ΥΓΡΑΣΙΑ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΥ ΙΣΟΓΕΙΟΥ ΟΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΕΙΤΑΙ.

ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΕΩΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ, ΔΙΝΩ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΩ, ΣΤΕΓΑΝΟΠΟΙΗΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΥΑΣΩ ΤΟ ΚΤΗΡΙΟ ΟΥΤΩΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΑΝΕΚΤΗ Η ΔΙΑΒΙΩΣΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΩ ΤΥΧΟΝ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΦΘΟΡΕΣ.

ΤΟ ΠΡΩΪΝΟ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ 28/01 ΔΕΧΤΗΚΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ, ΣΥΝΟΔΕΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΜΟΥ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΗΚΕ ΔΙΟΡΙΑ ΕΩΣ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 3/02 ΓΙΑ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΩ ΤΟ ΕΝ ΛΟΓΩ ΚΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΠΟΙΑ «ΜΕΛΕΤΗ».ΘΕΩΡΩΝΤΑΣ ΛΟΙΠΟΝ, ΠΩΣ ΑΦΟΥ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ, Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΕΧΟΥΝ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΟ ΑΠΡΟΧΩΡΗΤΟ, ΠΡΕΠΕΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΜΕΝΟΙ ΑΛΛΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΟΥΜΕ «ΣΩΤΗΡΕΣ» ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ.

ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΒΗΜΑ ΚΑΙ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΚΑΛΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΘΕΣΗ,ΝΑ ΠΡΑΞΕΙ ΑΝΑΛΟΓΑ.

ΥΓ. ΚΥΡΙΕ ΠΡΥΤΑΝΗ ΚΑΙ ΠΡΥΤΑΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ.

-ΠΡΩΤΟΝ. ΔΕΝ ΘΕΩΡΩ ΠΩΣ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΜΟΥ, ΣΑΣ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΣΕΤΕ ΤΟ ΧΑΛΙ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΤΗΡΙΟΥ.

-ΔΕΥΤΕΡΟΝ.ΔΕΝ ΔΙΕΚΔΙΚΩ ΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΤΗΡΙΟΥ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΣΤΕΓΗ.

-ΤΡΙΤΟΝ.ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΙ ΣΕ ΠΙΘΑΝΗ ΒΙΑΙΗ ΕΞΩΣΗ ΜΟΥ

ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ,ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΠΑΝΟΣ»

πηγη:http://www.thepressproject.gr/

φαντάσματα...

Φρέναρα λίγο στο σημείο αυτό στην οδό Κασταμονής, είδα την πινακίδα για πολλοστή φορά και συνέχισα. «Εδώ στις αρχές του Μάρτη 1944 Γερμανοί και ντόπιοι συνεργάτες τους κρέμασαν Έλληνα πατριώτη». Κοιτάζω την πινακίδα και σκέφτομαι ότι θα μ’ άρεσε περισσότερο να έγραφε «εδώ Γερμανοί και ντόπιοι φασίστες κρέμασαν έναν άνθρωπο που αγωνιζόταν για την ελευθερία και έτυχε να είναι Έλληνας». Αναρωτιέμαι αν αυτή η σκέψη είναι σκέτη πόζα ή αν είναι αποτέλεσμα κάποιων τελευταίων διαβασμάτων σε συνδυασμό με την απέχθεια για τη σημερινή διακυβέρνηση του Κράτους της δεξιάς, που μας τρίβει στα μούτρα τη λέξη «έθνος» σε κάθε ευκαιρία. Είτε μιλάμε για την πολιτική διαμαρτυρία, είτε μιλάμε για το περιστατικό με τη μάνα που έχασε το παιδί της τις προάλλες, για ό,τι και να μιλάμε, δεν σταματάει η επίκληση στο έθνος. Όπως και να ‘χει, στέκομαι εδώ στην οδό Κασταμονής, στη Νίκαια, λίγο πριν φτάσω στη δουλειά και παρατηρώ την πινακίδα και παρατηρώ τα παλιάφαντάσματα.

Παρατηρώ φαντάσματα. Μια Σέρβα χάνει το παιδί της και κινδυνεύει με απέλαση. Ο άστεγος που κοιμόταν και τα συμπράγκαλα έφευγαν μακριά με τον αέρα, δεν πήρε χαμπάρι τίποτα. Κάποιοι υπάλληλοι, κάποιοι εργαζόμενοι, κάποιοι εργάτες προσάγονται πρωινιάτικα μπροστά σε κάποιο υπουργείο. Διαμαρτύρονται γιατί μπαίνουν σε κινητικότητα, μπαίνουν σε διαθεσιμότητα, πες το καλά επιτέλους, διαμαρτύρονται γιατί απολύονται. Ένας άνθρωπος σε μια εκπομπή μιλάει στο Βρούτση και μιλάει για την αναπηρία του από κάποιο παλιό εργατικό ατύχημα, για τα 600 ή τα 400 του ευρώ, μοναδικό του εισόδημα.
Παρατηρώ φαντάσματα, ζωντανά, πραγματικά, που αρνούνται να χαθούν μέσα στο χαμό και την αυταρχική ελληνική ιστορία.
Στο καφενείο «Χαλαρά» βλέπω μια παράσταση ( http://enfo.gr/ar2164 ). Μια παράσταση για κανονικούς ανθρώπους, γι’ αυτούς που μιλάει – τα ‘χουμε ξαναπεί – αριστουργηματικά ο Χρήστος Οικονόμου. Άνθρωποι δύσκολοι σε ζοφερούς καιρούς. Τι σημαίνει κρίση; Τι σημαίνει δουλειά, τι σημαίνει ζωή και τι θάνατος; Τα διηγήματα του Οικονόμου μιλάνε για τη Σέρβα μάνα, για το εργατικό ατύχημα κάποιου Πέτρου, για διαμαρτυρίες, αγωνίες και ματαιώσεις πριν γράψει γι’ αυτά η “Guardian”.



Ας μιλήσουμε για τη φτώχεια, για τον αληθινό κόσμο, ας μιλήσουμε για ανθρώπους, την ίδια ώρα ζωντανούς και φαντάσματα. Φαντάσματα γιατί δεν μιλάμε γι’ αυτούς παρά ελάχιστα, φαντάσματα γιατί περνάνε χρόνια ολόκληρα μέσα στη φωτιά και η επίσημη μνήμη τους αφήνει μόνιμα απ’ έξω, αρνείται να τους προσεγγίσει, να τους καταλάβει, να τους ακούσει. Η επίσημη μνήμη, η επίσημη ιστορία ασχολείται με τους βρούτσηδες και τους φαήλους. Ασχολείται με όσους πατάνε την γενική, αόρατη και παντοδύναμη σκανδάλη. Τα σκάγια όμως χτυπάνε τους από κάτω. Και οι από κάτω μιλάνε μόνο στ’ αυτιά όσων έχουν θάρρος και καρδιά ανοιχτή.
Η παράσταση (Blackout – μια μικρή διαμαρτυρία) παίζεται ανάμεσα σε κανονικούς ανθρώπους, όχι στο σύνηθες θεατρικό κοινό των γυναικών με τις γούνες ή της στρατιάς των εναλλακτικών. Θαμώνες ταβλαδόροι, γέροι που δεν βγάζουν ποτέ το μπουφάν τους, εργάτες που κρατάνε το τσίπουρο με όλη τους τη χούφτα. Κι ανάμεσά τους οι ήρωες της παράστασης και μεις οι θεατές. Ένας γέρος έτρωγε και ύστερα έκλεινε τα μάτια ακούγοντας τον ηθοποιό. Σε μια στιγμή γύρισε και τον κοίταξε. Ο ηθοποιός μιλούσε για έναν σιδερά.
Η παράσταση προσεγγίζεται με το αίσθημα. Οι ιστορίες των φαντασμάτων συνοδεύονται με τσίπουρο και η ζωή κάθεται πάνω στους ώμους μας ατόφια σαν ένα στέρεο κομμάτι κάρβουνο, ελαφριά και βρώμικη σαν τη στάχτη από ένα τασάκι.

*

Στέκομαι εδώ στην οδό Κασταμονής, στη Νίκαια και παρατηρώ την πινακίδα. Βρίσκομαι δίπλα σε έναν απ’ τους ήρωες της παράστασης. Αυτός δούλευε στην οδό Καισαρείας στο σούπερ μάρκετ δύο στενά από εδώ. Τα παλιά φαντάσματα συναντάνε τα νέα. Οι ντόπιοι φασίστες ακόμη στέλνουν κόσμο αδιάβαστο, οι εργάτες έχουν να αντιμετωπίσουν υπουργούς και αφεντικά και η επίσημη μνήμη εξακολουθεί να μην βρίσκει λόγια να πει για τους ανθρώπους που σηκώνουν τα χρόνια σαν φορτίο.

*

Πίνω ένα τσίπουρο στην υγειά των ανθρώπων που είδα, θαμώνων και συντελεστών της παράστασης (http://www.youtube.com/watch?v=2cCxZD2Z_vE), στο καφενείο «χαλαρά» στην οδό Εμμανουήλ Μπενάκη.
Ας σταματήσουμε να αναρωτιόμαστε όλο προσποίηση και γκρίνια, υπάρχει τέχνη μες στην κρίση; Υπάρχει, μόνο που κρύβεται σε στοές και καφενεία, ψιλοντρέπεται για τον εαυτό της και συνυπάρχει με την πραγματική ζωή. Όταν ανοίξει όμως το στόμα της, καίγονται τα σωθικά μας.

πηγη:http://tovytio.wordpress.com/