ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ (ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ) ΣΤΟΝ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΧΩΡΟ "ΑΝΤΙΜΑΜΑΛΟ" ΧΩΡΑ ΝΑΞΟΥ

Βρομιά του Ρόμπερτ Σνάιντερ  -  Robert Schneider

Ένας αντιφασιστικός μονόλογος

από την Ομάδα Θεάτρου Σελίδα 231

Το Έργο

Το έργο γράφτηκε από τον Robert Schneider τo 1991 στην Αυστρία. Ρατσιστικές επιθέσεις σε σπίτια μεταναστών, βρίσκονταν σε έξαρση εκεί και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Η «Βρομιά» εκτός από ένα συγκλονιστικό αντιρατσιστικό κείμενο, αποτελεί μια αποκαλυπτική εξομολόγηση, για τη μοναξιά, το θυμό, το φόβο και το οδυνηρό αίσθημα ματαίωσης κάθε ανθρώπου που βιώνει το περιθώριο και τον αποκλεισμό

“Mε λένε Σαντ. Σαντ στα αγγλικά θα πει λυπημένος. Δεν είμαι λυπημένος, όχι, κι ας ζω σε μια χώρα όπου δεν έχω δικαίωμα να ζω…» Ο Σαντ ήταν φοιτητής. Τώρα πουλάει κόκκινα τριαντάφυλλα. Κλεισμένος στο δωμάτιό του εξομολογείται, χλευάζει, πονάει, βρίζει, ειρωνεύεται, νοσταλγεί. Ο Σαντ ορκίζεται πως: «…δεν έχω αγγίξει ποτέ βιτρίνα με τα δάχτυλά μου. Τις μυρίζω μόνο. Τ’ ορκίζομαι. Ειλικρινά αυτό δεν το’ χω κάνει ποτέ. Με τα δάχτυλα, θέλω να πω. Ξέρω ποιος είμαι…». 

Ο Σαντ είναι από το Ιράκ. Λιποτάκτησε από τον πόλεμο και βρέθηκε στην Ευρώπη που ονειρευόταν. Μικρός πίστευε πως μπορούσε να αγγίξει τα αστέρια, όμως στην Ευρώπη του 1991 όπου και γράφτηκε το έργο, βιώνει το περιθώριο και τον αποκλεισμό. Διηγείται ότι υπάρχουν μέρες που «δεν τολμάς να βγεις έξω από την πόρτα του σπιτιού σου» για να διορθώσει αμέσως… «όταν λέω πόρτα, εννοώ την πόρτα του σπιτονοικοκύρη, που στο κουδούνι γράφει το όνομα του προηγούμενου ή προ προηγούμενου νοικάρη…» Αθήνα 2015 αρκετά χρόνια αργότερα, θα ήταν διαφορετικός ο μονόλογος του Σαντ, μάλλον όχι. Ο Σαντ διηγείται μια ιστορία που έχει γραφτεί και θα συνεχίζει να γράφεται όσο κοινωνικές ανισότητες και πόλεμοι δημιουργούν περιθώρια όπου μετά βίας ζουν και αναπνέουν οι άνθρωποι. Ο Σαντ δεν είναι ο μόνος και δεν είναι μόνο μετανάστης και μια θεατρική παράσταση δεν μπορεί, παρά να είναι μόνο η αρχή ενός διαλόγου. Κοινοί αγώνες, αλληλεγγύη, αγάπη, μας οδηγούν στο ξέφωτο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Γιατί μόνο εκεί αναπνέουν οι άνθρωποι.

Η παράσταση

Η παράσταση, ξεκίνησε το ταξίδι της τον Μάρτιο του 2015 στο Αντιφασιστικό Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών στο ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ, συνέχισε στο ΤΡΙΚΥΚΛΟ για δέκα παραστάσεις και μετά πήρε τους δρόμους...Παρουσιάστηκε σε κοινωνικούς ανεξάρτητους χώρους, κινήσεις αλληλεγγύης, αντιφασιστικές πρωτοβουλίες και φεστιβαλ, στήριξε και θα στηρίζει ανεξάρτητες δράσεις αλληλεγγύης για πρόσφυγες και μετανάστες, κινήσεις πολιτών, συνεργατικά καφενεία κ.α. Η Είσοδος είναι ελεύθερη και η οικονομική συνεισφορά προαιρετική και καλοδεχούμενη. 

Μετάφραση:

Κοραλία Σωτηριάδου. Ερμηνεία: Γιώργος Μοσκιού . Σκηνοθεσία-μουσική επιμέλεια: Βίβιαν Κραββαρίτη. Σκηνογραφική/ενδυματολογική επιμέλεια/παραγωγή Oμάδα σελίδα 231 . Διάρκεια: 60 λεπτά 

Η ομάδα 

Η ομάδα θεάτρου σελίδα 231 είναι μια αυτοδιαχειριζόμενη ανεξάρτητη θεατρική ομάδα. Ιδρύθηκε το 2011. Eμπνεύστηκε από την αγάπη και την ανάγκη για καλλιτεχνική πράξη, έκφραση και δημιουργική συνδιαλλαγή. Μακριά από κάθε λογική "αυθεντίας", η ομάδα διαρκώς αναζητάει τρόπους επικοινωνίας - δημιουργίας - συνεργασίας - διαλόγου τόσο του ίδιου του έργου με την κοινωνία, όσο και του τρόπου αυτοοργάνωσης διαχείρισης και λειτουργίας της θεατρικής ομάδας ως μέρος του κοινωνικού συνόλου. Είμαστε ακόμη στην αρχή. FΒ Oμάδα Θεάτρου Σελίδα 231

Θεσμικά πλαίσια για την κάνναβη στην Ευρώπη και τον κόσμο

Οι πολιτικές και οι νομοθεσίες γύρω από την κάνναβη επηρεάζονται σε παγκόσμιο επίπεδο από τις νομικές συστάσεις της Συνθήκης του ΟΗΕ για τα Ναρκωτικά που ισχύει από το 1961 και κατατάσσει την κάνναβη στην κατηγορία των ελεγχόμενων (παράνομων) ουσιών μαζί με άλλα φυτά όπως η παπαρούνα του οπίου, τα φύλλα της κόκας, αλλά και τα παράγωγά τους. 

Στην πραγματικότητα πολλές χώρες εφαρμόζουν πλέον τις δικές τους νομικές πρωτοβουλίες και τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια πολύ αισιόδοξη κινητικότητα σε παγκόσμιο επίπεδο σε ότι αφορά την αποποινικοποίηση ή τη νομιμοποίηση της κάνναβης για ιατρική και ευφορική χρήση μέσω διαφορετικών μοντέλων. Οι πολιτικές που δίνουν έμφαση στην δημόσια υγεία, την μείωση της βλάβης, τα επιστημονικά δεδομένα και την πρόληψη κερδίζουν συνεχώς έδαφος. 

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υπάρχει ένα ενιαίο πλαίσιο για την κάνναβη, είτε για την ιατρική είτε για την ευφορική χρήση με αποτέλεσμα να έχουμε ένα μωσαϊκό από πολλές και διαφορετικές προσεγγίσεις. Ενώ κάποιες χώρες εμμένουν στην ποινικοποίηση και την καταστολή, περίπου 14 χώρες στην ευρύτερη Ευρώπη έχουν αποποινικοποιήσει ή νομιμοποιήσει την κάνναβη κυρίως για ιατρική χρήση, ή δείχνουν ανεκτικότητα, ή έχουν ανακοινώσει νομοθετικές πρωτοβουλίες για το αμέσως επόμενο διάστημα. Ας δούμε μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις: 

Η Πορτογαλία έχει αποποινικοποιήσει την κατοχή και προσωπική χρήση κάνναβης (και όλων των ουσιών) από το 2001 με θεαματικά αποτελέσματα σε ότι αφορά την μείωση της βλάβης και των προβληματικών χρηστών, την μείωση της χρήσης κάνναβης και ουσιών γενικότερα. Η κατοχή μέχρι 25 γραμμαρίων κάνναβης (ή η ποσότητα που χρειάζεται ένας χρήστης για 1 εβδομάδα) είναι αποποινικοποιημένη, η καλλιέργεια για προσωπική χρήση αν και δεν είναι νόμιμη, είναι ανεκτή. Δεν υπάρχει ακόμα ειδική πρόβλεψη για την ιατρική χρήση, αν και έχουν κατατεθεί σχέδια νόμου στην Βουλή και υπάρχει δημόσιος διάλογος πάνω στο θέμα. 

Στην Ισπανία έχει αποποινικοποιηθεί η καλλιέργεια (μέχρι 4 φυτά) και κατοχή κάνναβης για προσωπική χρήση από ενήλικες (σε κλειστούς χώρους) ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, ενώ τα τελευταία χρόνια έχει ρυθμιστεί η νόμιμη διανομή μέσα από τις 500 περίπου κοινωνικές λέσχες κάνναβης που έχουν δημιουργηθεί σε διάφορες περιοχές της χώρας. Η πώληση εκτός ελεγχόμενων χώρων και η μεταφορά της κάνναβης είναι παράνομη. Η αγορά, κατοχή και χρήση σε δημόσιους χώρους είναι πταίσμα που αντιμετωπίζεται με κατάσχεση της ποσότητας και πρόστιμο. Η πώληση σπόρων και κλώνων είναι νόμιμη αρκεί να μην γίνεται σε δημόσια θέα. Οι ασθενείς μπορούν να καλλιεργούν το φάρμακο τους ή να συμμετέχουν σε ιατρικές λέσχες κάνναβης τις οποίες έχουν ή συμμετέχουν ιατροί. Ο ιατρικός κόσμος μπορεί να συνταγογραφεί κάνναβη, ιδιαίτερα στην Καταλονία όπου από το 2001 έχει αποποινικοποιήσει την ιατρική χρήση της κάνναβης, και από το 2005 έχει αναπτύξει κρατικό πρόγραμμα χορήγησης του εισπνεόμενου φαρμάκου από κάνναβη Sativex. 

Στην Ιταλία η ιατρική χρήση της κάνναβης έγινε νόμιμη το 2007, ενώ το 2014 με νόμο έγινε νόμιμη και πιο εύκολη η συνταγογράφηση κάνναβης από τους γενικούς ιατρούς. Το κόστος μπορεί να καλύπτεται από την Περιφερειακό Σύστημα Υγείας και για να μειωθούν τα έξοδα εισαγωγών φαρμάκων από κάνναβη το Ιταλικό κράτος αποφάσισε το 2015 την καλλιέργεια ιατρικής κάνναβης από τον στρατό για ένα συγκεκριμένο αριθμό εγγεγραμμένων ασθενών. Η κατοχή μικρών ποσοτήτων κάνναβης για προσωπική χρήση είναι αποποινικοποιημένη εδώ και πολλά χρόνια στην Ιταλία, με εξαίρεση την περίοδο του Μπερλουσκόνι, και ενώ η αυτοκαλλιέργεια δεν επιτρέπεται από το νόμο, παρόλα αυτά τα τελευταία χρόνια υπάρχει ανοχή (για 1 φυτό σύμφωνα με το Ανώτατο Δικαστήριο) και έχουν ανοίξει κοινωνικές λέσχες κάνναβης σε διάφορες πόλεις. Η Ιταλική αγορά κάνναβης αποτιμάται στα 30 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο. 

HΑυστρία ήδη από το 1971 έχει νόμο που διαχωρίζει την προσωπική χρήση από την εμπορική διακίνηση ουσιών, με έμφαση στην θεραπεία και όχι στην φυλάκιση των χρηστών. Το 1980 η μείωση της βλάβης επικράτησε και με νόμο έναντι της ποινικοποίησης. Σύμφωνα με νόμο του 2016 είναι πλέον αποποινικοποιημένη η προσωπική χρήση και η κατοχή μέχρι 5 γραμμαρίων κάνναβης, ενώ από το 2008 οποιοσδήποτε αριθμός φυτών μπορεί να δικαιολογηθεί για προσωπική χρήση αν και εξακολουθεί να είναι παράνομη η καλλιέργεια με πιο αυστηρές ποινές για τους διακινητές. Η ιατρική χρήση της κάνναβης είναι θεωρητικά αποποινικοποιημένη από το 2008 και νόμος επιτρέπει μόνο στο κράτος την καλλιέργεια για ιατρικούς και ερευνητικούς σκοπούς. Η πώληση του φυτού για ιατρική χρήση δεν επιτρέπεται, αλλά πωλούνται νόμιμα συνθετικά σκευάσματα κάνναβης όπως το Dronabinol (με THC) και το Sativex (με THC και CBD) τα οποία συνταγογραφούνται. Το κόστος για τους ασθενείς ξεπερνάει τα 1000 ευρώ τον μήνα με αυτά τα σκευάσματα, ενώ δεν καλύπτονται πάντα από τις ασφαλιστικές. Η αυτοκαλλιέργεια για ιατρική χρήση δεν επιτρέπεται, αν και ασθενείς έχουν αθωωθεί στα δικαστήρια για περιπτώσεις καλλιέργειας. Με τον νόμο του 2016 δημιουργήθηκε ένα νομικό παράθυρο για την πώληση κάνναβης από φαρμακεία. 

Στο Βέλγιο σύμφωνα με Υπουργική Απόφαση του 2005, η κατοχή 3 γραμμαρίων κάνναβης είναι αποποινικοποιημένη για όλους τους ενήλικες, όπως και η καλλιέργεια ενός φυτού. Χάρη σε αυτή την απόφαση δημιουργήθηκε η πρώτη κοινωνική λέσχη κάνναβης στην Αμβέρσα το 2006. 

Στην Τσεχία η ιατρική χρήση της κάνναβης νομιμοποιήθηκε το 2013 και πλέον συνταγογραφείται αν και δεν καλύπτεται ασφαλιστικά. Οι ασθενείς μπορούν να εισάγουν μέχρι 30 γραμμάρια το μήνα φαρμακευτικής κάνναβης από την Ολλανδία (Bedrocan). Η κατοχή μέχρι 5 γραμμαρίων κάνναβης έχει αποποινικοποιηθεί για όλους τους ενήλικες, όπως και η καλλιέργεια μέχρι 5 φυτών με νόμο από το 2010, ενώ υπάρχει ένα ανεκτικό πλαίσιο ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Η Τσεχία θέλει να αποκτήσει ηγετικό ρόλο σε ότι αφορά την ιατρική έρευνα για την κάνναβη στην Ευρώπη και φιλοξενεί πλέον ένα από τα μεγαλύτερα επιστημονικά συνέδρια για την ιατρική χρήση της κάνναβης. 

Στην Φιλανδία οι εγγεγραμμένοι ασθενείς μπορούν από το 2010 να αγοράσουν φαρμακευτικά σκευάσματα (Bedrocan, Sativex) από 27 αδειοδοτημένα φαρμακεία. 

Στην Νορβηγία η κατοχή μέχρι 15 γραμμαρίων θεωρείται για προσωπική χρήση και αντιμετωπίζει μόνο χρηματικό πρόστιμο αν δεν επαναληφθεί (η σύλληψη). Επίσης κυκλοφορεί νόμιμα στα φαρμακεία και συνταγογραφείται η κάνναβη της Bedrocanκαι το σκεύασμα Bediol. 

Στην Δανία επιτρέπεται η συνταγογράφηση και εισαγωγή φαρμακευτικών σκευασμάτων από κάνναβη με ειδική άδεια για τους ασθενείς από το 2002. 

Στην Γερμανία η κατοχή κάνναβης σε ομοσπονδιακό επίπεδο δεν είναι νόμιμη, αλλά η χρήση είναι νόμιμη καθώς η αυτοπροσβολή δεν θεωρείται αδίκημα. Σε αυτή τη βάση πολλά κρατίδια έχουν αποποινικοποιήσει την κατοχή για προσωπική χρήση και τα όρια ποσοτήτων που επιτρέπονται κυμαίνονται από 6 έως 15 γραμμάρια (πχ στο Βερολίνο). Οι ασθενείς από το 2005 προμηθεύονται νόμιμα την κάνναβη της Bedrocan από την Ολλανδία, αλλά μόλις το 2016 με απόφαση του Ομοσπονδιακού Κρατιδίου μπορούν να την καλλιεργούν για προσωπική ιατρική χρήση καθώς το μηνιαίο κόστος των 800-1000 ευρώ με τα προϊόντα της Bedrocan είναι απαγορευτικά για αρκετούς ασθενείς και δεν καλύπτονται από το εθνικό σύστημα υγείας. Υπάρχει έντονη συζήτηση επίσης τελευταία για την ίδρυση κρατικού φορέα που θα ρυθμίσει νόμιμα την ιατρική χρήση (καλλιέργεια και διάθεση) της κάνναβης στην Γερμανία. 

Στην Ολλανδία δραστηριοποιείται η http://www.bedrocan.nl/links.html που παράγει από το 2005 κάνναβη για ιατρική χρήση (6 ποικιλίες, 7.5-18 ευρώ/γραμμάριο) με ειδική άδεια από το κράτος και προμηθεύει 4.000 ασθενείς στην Ολλανδία και άλλους τόσους σε Γερμανία, Φιλανδία, Ιταλία, Νορβηγία, Τσεχία και Καναδά. Η ιατρική χρήση της κάνναβης είναι νόμιμη και από το 2003 συνταγογραφείται από τους γιατρούς αν και δεν καλύπτεται από το ασφαλιστικό σύστημα. Η Ολλανδία είναι γνωστή για την ανεκτική πολιτική που εφαρμόζει ήδη από την δεκαετία του 1970 με την κάνναβη και την λειτουργία των coffeshops. Η νομοθεσία της είναι ιδιαίτερη καθώς η κατοχή μέχρι 5 γραμμαρίων κάνναβης είναι νόμιμη , ενώ η ίδια ποσότητα ανά άτομο μπορεί να πωληθεί νόμιμα από τα coffeeshop (με κόστος από 5 έως 25 ευρώ το γραμμάριο) που δεν μπορούν να έχουν περισσότερα από 500 γραμμάρια κάνναβης μέσα στο κατάστημα. Η καλλιέργεια για προσωπική χρήση μέχρι 5 φυτά είναι αποποινικοποιημένη, αλλά η πιο μαζική καλλιέργεια (για την κάλυψη των αναγκών των coffeeshop) δεν είναι νόμιμη. Η δημόσια χρήση επίσης απαγορεύεται. 

Στην Αγγλία η ιατρική χρήση της κάνναβης δεν έχει νομιμοποιηθεί, αλλά κυκλοφορεί νόμιμα ένα συνθετικό σκεύασμα κάνναβης που παράγεται εκεί. Το Sativexhttp://www.gwpharm.com/default.aspx έχει εγκριθεί σε 18 Ευρωπαϊκές χώρες και σε 8 από αυτές (Αγγλία, Ισπανία, Γερμανία, Ιταλία, Δανία, Σουηδία, Αυστρία, Τσεχία) κυκλοφορεί ήδη νόμιμα. Αν και το εθνικό σύστημα υγείας της Αγγλίας καλύπτει το Sativex για σκλήρυνση κατά πλάκας, παρόλα αυτά οι γιατροί δεν το συνταγογραφούν ευρέως, κυρίως λόγω του κόστους του που υπολογίζεται γύρω στις 5.600 λίρες Αγγλίας η ετήσια θεραπεία ανά ασθενή. Η εταιρία που το παράγει καλλιεργεί 2 θερμοκήπια με ετήσια παραγωγή 20.000 κιλά κάνναβης και εξυπηρετεί 10-15.000 ασθενείς. Το τελικό προϊόν βγαίνει στην αγορά με μια τιμή που κυμαίνεται από 600 έως 900 ευρώ τα 30ml (3 γραμμάρια) που είναι η ενδεδειγμένη δόση για 1 μήνα. Το παράδοξο με τη νομοθεσία στην Αγγλία είναι ότι το Sativex που είναι φαρμακευτικό παράγωγο της κάνναβης είναι νόμιμο, αλλά το ίδιο το φυτό δεν είναι. Από το 2004 έως το 2009 η κάνναβη είχε “πέσει” στην κατηγορία C των ελεγχόμενων ουσιών και ουσιαστικά είχε αποποινικοποιηθεί. 

Η Γαλλία ακολουθεί αυστηρή νομοθεσία σε ότι αφορά την κατοχή, χρήση, καλλιέργεια και πώληση κάνναβης, αλλά από το 2013 έχει κάνει νόμιμη τη χρήση φαρμακευτικών σκευασμάτων από κάνναβη με συνταγή από γιατρό. 

Στην Μάλτα από το 2014 σκευάσματα και φαρμακευτικά συμπυκνώματα κάνναβης για ιατρική χρήση θα πωλούνται από τα φαρμακεία, κατόπιν συνταγογράφησης από γιατρό. Η κατοχή μέχρι 3.5 γραμμαρίων κάνναβης και η καλλιέργεια ενός φυτού για προσωπική χρήση έχει αποποινικοποιηθεί και αντιμετωπίζει μόνο μικρό χρηματικό πρόστιμο. 

Η Κροατία έχει αποποινικοποιήσει την κατοχή για προσωπική χρήση κάνναβης από το 2013 (η καλλιέργεια και πώληση απαγορεύεται) διαχωρίζοντας τις ουσίες σε μαλακές και σκληρές, ενώ από το 2015 έχει νομιμοποιήσει τη χρήση φαρμάκων από κάνναβη για ασθενείς με καρκίνο, σκλήρυνση κατά πλάκας και AIDS. 

Η Σλοβενία έχει νομιμοποιήσει την ιατρική χρήση των κανναβινοειδών και των φαρμακευτικών σκευασμάτων από κάνναβη το 2014, ενώ η κατοχή μικρών ποσοτήτων κάνναβης για προσωπική χρήση είναι αποποινικοποιημένη. Η Ρουμανία και η ΠΓΔΜέχουν νομοθετήσει πρόσφατα για τη νομιμοποίηση φαρμακευτικών σκευασμάτων από κάνναβη ή την ιατρική χρήση των κανναβινοειδών, αν και το ίδιο το φυτό παραμένει παράνομο και η χρήση του ποινικοποιημένη. Στην Εσθονία η κατοχή μέχρι 7.5 γραμμαρίων κάνναβης θεωρείται ότι προορίζεται για προσωπική χρήση, έχει αποποινικοποιηθεί και επιβάλλεται μόνο χρηματικό πρόστιμο. 

Η Ελβετία εφαρμόζει ήδη από την δεκαετία του 1990 ανεκτικούς νόμους ως προς την κάνναβη με έμφαση στη μείωση της βλάβης, τη θεραπεία και την πρόληψη, αλλά και μεγάλη παράδοση στην καλλιέργεια. Το 2013 αποποινικοποίησε την κατοχή μέχρι 10 γραμμαρίων κάνναβης (που τιμωρείται όμως με πρόστιμο), ενώ μερικά καντόνια έχουν ανεκτική πολιτική σε ότι αφορά την καλλιέργεια για προσωπική χρήση συγκεκριμένου αριθμού δέντρων. Τέσσερις μεγάλες πόλεις έχουν δείξει επίσης ενδιαφέρον για την θεσμοθέτηση των κοινωνικών λεσχών κάνναβης, ως ένα αποτελεσματικό μοντέλο για την διάθεση κάνναβης. Η Ελβετία δεν έχει συγκεκριμένο νόμο για την ιατρική χρήση της κάνναβης αν και από το 2013 επιτρέπεται η εισαγωγή Sativex και Dronabinol.

Σε διεθνές επίπεδο, το Ισραήλ είναι πρωτοπόρο στην έρευνα γύρω από τις ιατρικές εφαρμογές της κάνναβης και των κανναβινοειδών εδώ και δεκαετίες. Εκεί έχουν ανακαλυφθεί τα πιο σημαντικά κανναβινοειδή, όπως η τετραυδροκανναβινόλη(THC) και η κανναβιδιόλη (CBD). Από το 2007 έχει νομιμοποιήσει την ιατρική εφαρμογή της κάνναβης και 8 εταιρείες με αποκλειστική άδεια από το κράτος που απασχολούν 160 υπαλλήλους παράγουν 9.000 κιλά ετησίως για 22.000 εγγεγραμμένους ασθενείς. Οι ασθενείς μπορούν να καλύψουν το κόστος της θεραπείας από τα ασφαλιστικά τους ταμεία. 

Η Ουρουγουάη έγινε η πρώτη χώρα στον κόσμο που νομιμοποίησε πλήρως την κατοχή, καλλιέργεια, διανομή και χρήση της κάνναβης στο τέλος του 2013. Αν και ο νόμος δεν έχει εφαρμοστεί ακόμα πλήρως, δίνει παρόλα αυτά τη δυνατότητα στους ενήλικες πολίτες της χώρας στην αυτο-καλλιέργεια 6 θηλυκών φυτών ή την ετήσια παραγωγή 480 γραμμαρίων κάνναβης, την συμμετοχή σε κοινωνικές λέσχες κάνναβης που καλλιεργούν μέχρι 99 φυτά για τα μέχρι 45 μέλη τους, ή την αγορά από κρατικά αδειοδοτημένα καταστήματα πώλησης (φαρμακεία) μέσα από την συμμετοχή σε κρατικό πρόγραμμα για την προμήθεια 40 γραμμαρίων κάνναβης τον μήνα προς 1 δολάριο το γραμμάριο. Με αυτό τον τρόπο η Ουρουγουάη θέλει να καταπολεμήσει το οργανωμένο έγκλημα, να ρυθμίσει την παραγωγή, να κοινωνικοποιήσει και να φορολογήσει την διανομή της κάνναβης. 

Στις ΗΠΑ αν και σε ομοσπονδιακό επίπεδο η κάνναβη είναι στην λίστα των παράνομων ουσιών, 18 πολιτείες την έχουν αποποινικοποιήσει, 24 Πολιτείες έχουν νομιμοποιήσει την ιατρική χρήση της κάνναβης, ενώ 4 από αυτές έχουν νομιμοποιήσει και την ευφορική- ψυχαγωγική, κάνοντας χρήση του θεσμού των δημοψηφισμάτων. Ήδη από το 1996 όπου η Καλιφόρνια νομιμοποίησε πρώτη την ιατρική χρήση, στις 24 Πολιτείες όσοι δηλώνουν ασθενείς και βγάζουν ειδική κάρτα- άδεια από γιατρό μπορούν να προμηθεύονται νόμιμα κάνναβη από ειδικά καταστήματα- φαρμακεία (dispensaries). Στις 4 πολιτείες που είναι καθολικά νόμιμη η κάνναβη δεν χρειάζεται άδεια γιατρού για την αγορά από τα ειδικά καταστήματα. Στις περισσότερες πολιτείες είναι νόμιμη και η αυτοκαλλιέργεια. Μέσα στο 2016 αναμένεται να ψηφίσουν άλλες 20 πολιτείες για τη νόμιμη ψυχαγωγική χρήση, ενώ ο ιατρικός σύλλογος της Καλιφόρνια τάχθηκε πρόσφατα υπέρ της νόμιμης ψυχαγωγικής χρήσης στην πολιτεία γιατί κάθε υπεύθυνη χρήση της κάνναβης είναι θεραπευτική. Στις ΗΠΑ έχει επικρατήσει ένα πιο εμπορικό μοντέλο που έχει προσελκύσει μεγάλους επενδυτές. Μόνο στην Καλιφόρνια η βιομηχανία της ιατρικής κάνναβης εξυπηρετεί περισσότερους από 572 χιλιάδες ασθενείς, αποτιμάται στα 1.5 δισεκατομμύρια δολάρια και απασχολεί χιλιάδες εργαζομένους. Η συνολική αγορά της κάνναβης στις ΗΠΑ υπολογίζεται ότι θα φτάσει τα 37-44 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2020 και θεωρείται ο πιο ραγδαία αναπτυσσόμενος κλάδος της Αμερικανικής οικονομίας. 

Συγκεκριμένες περιοχές του Καναδά έχουν μεγάλη παράδοση στην καλλιέργεια και κατανάλωση κάνναβης αν και δεν είναι ακόμα νόμιμη σε εθνικό επίπεδο. Σε τοπικό επίπεδο η κατοχή και προμήθεια κάνναβης είναι ουσιαστικά αποποινικοποιημένη ή σχεδόν νόμιμη σε αρκετές πόλεις, όπως και η αυτοκαλλιέργεια μικρού αριθμού δέντρων. Από το 2001 λειτουργούν ειδικά καταστήματα πώλησης ιατρικής κάνναβης σε διάφορες πόλεις (που καλλιεργούν επίσης κάνναβη), τα οποία εξυπηρετούν 70-80.000 ασθενείς που μπορούν να εισάγουν επίσης φαρμακευτικά σκευάσματα κάνναβης (Sativex, Cesamet) από το εξωτερικό. Οι εγγεγραμμένοι ασθενείς μπορούν να δικαιολογήσουν το κόστος της ιατρικής κάνναβης φορολογικά. Νόμος του 2013 επέβαλε οι ασθενείς να μπορούν να προμηθεύονται κάνναβη μόνο από αδειοδοτημένα καταστήματα αλλά να μην μπορούν πλέον να καλλιεργούν οι ίδιοι. Αυτός ο νόμος κρίθηκε αντισυνταγματικός πρόσφατα από το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο που έκρινε ότι όλοι οι ασθενείς μπορούν να καλλιεργούν το φάρμακό τους και κάλεσε τη νέα κυβέρνηση να παρουσιάσει ένα άλλο νόμο. Η νέα κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να αλλάξει τη νομοθεσία την άνοιξη του 2017 σε ένα πλαίσιο που θα αποποινικοποιήσει την χρήση και θα ρυθμίσει νόμιμα την κάνναβη. 

Η Αυστραλία έγινε άλλη μια χώρα που νομιμοποίησε πρόσφατα την ιατρική χρήση της κάνναβης, τη χρήση φαρμακευτικών σκευασμάτων από κάνναβη, καθώς και την καλλιέργεια και προμήθεια ιατρικής κάνναβης από αδειοδοτημένα καταστήματα και παραγωγούς. Η ψυχαγωγική χρήση είναι παράνομη σε ομοσπονδιακό επίπεδο, αλλά μερικές πολιτείες έχουν αποποινικοποιήσει την κατοχή και την αυτοκαλλιέργεια για προσωπική χρήση ορισμένου αριθμού δέντρων εδώ και αρκετά χρόνια. 

Εν συντομία οι εξελίξεις στην Λατινική Αμερική: 

Στην Χιλή υπάρχει από το 2004 η μεγαλύτερη κρατικά ελεγχόμενη καλλιέργεια κάνναβης για ιατρική χρήση. Παράγει 1.5 τόνους κάνναβη το χρόνο για περίπου 4.000 ασθενείς. Από το 2015 η κατοχή κάνναβης για προσωπική (ευφορική) και για ιατρική χρήση είναι αποποινικοποιημένη. 

Στην Κολομβία ο Πρόεδρος της χώρας νομιμοποίησε την ιατρική χρήση της κάνναβης το 2015, ενώ αποποινικοποιήθηκε η κατοχή για προσωπική χρήση καθώς και η αυτοκαλλιέργεια μέχρι 20 φυτών. Υπάρχει ήδη νομοθετική πρωτοβουλία στο Κογκρέσο της χώρας για την πλήρη νομιμοποίηση της κάνναβης. 

Στο Μεξικό πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου έκρινε αντισυνταγματικούς του νόμους που απαγορεύουν την κατοχή και αυτοκαλλιέργεια κάνναβης για προσωπική χρήση καθώς θεωρείται ατομικό δικαίωμα, ενώ από το 2009 έχει αποποινικοποιηθεί η κατοχή μικρών ποσοτήτων κάνναβης για προσωπική χρήση. Ο τωρινός Πρόεδρος του Μεξικού αν και δεν συμφωνεί με την πλήρη νομιμοποίηση έχει ανοίξει δημόσιο διάλογο πάνω στο θέμα. 

Το Πουέρτο Ρίκο νομιμοποίησε την ιατρική χρήση της κάνναβης το 2015, ενώ η Τζαμάικα την ίδια χρονιά αποποινικοποίησε την κατοχή 56 γραμμαρίων κάνναβης για προσωπική χρήση, την καλλιέργεια μέχρι 5 φυτών, και θα δώσει άδειες για την καλλιέργεια και πώληση κάνναβης για ιατρική, θρησκευτική και διατροφική χρήση. 

Στην Παραγουάη και το Περού η κατοχή κάνναβης για προσωπική χρήση είναι αποποινικοποιημένη, στα όρια των 8 και των 10 γραμμαρίων αντίστοιχα. Στην Κόστα Ρίκα η κατοχή για προσωπική χρήση και η αυτοκαλλιέργεια έχει ουσιαστικά αποποινικοποιηθεί. 

Στον Ισημερινό η κατοχή μέχρι 10 γραμμαρίων κάνναβης θεωρείται προσωπική χρήση και έχει αποποινικοποιηθεί από το 2013. Τέλος στην Αργεντινή από το 2009 έχει αποποινικοποιηθεί η κατοχή μικρών ποσοτήτων κάνναβης για προσωπική χρήση σε ιδιωτικούς χώρους σύμφωνα με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου. 

Ενδιαφέροντα συμπεράσματα που εξάγουμε από την βιβλιογραφία και την διεθνή εμπειρία:

• 250 εκατομμύρια πολίτες στην Ευρώπη και 500 εκατομμύρια διεθνώς έχουν νόμιμη πρόσβαση στην ιατρική χρήση της κάνναβης.
• Υπάρχει ένα αυξανόμενο ρεύμα αναγνώρισης της θεραπευτικής αξίας της κάνναβης και όσο περισσότερες χώρες προχωρούν σε νόμιμα μοντέλα ρύθμισης τόσο η έρευνα πάνω στα κανναβινοειδή θα επεκτείνεται και θα μαθαίνουμε όλο και περισσότερα γι αυτό το φυτό.
• Όπου έχει υπάρξει αποποινικοποίηση ή και νομιμοποίηση της ιατρικής και της ευφορικής χρήσης της κάνναβης δεν έχει σημειωθεί σημαντική αύξηση στη χρήση ανάμεσα στους νέους και τον γενικό πληθυσμό. Αντίθετα βλέπουμε ότι λόγω του ότι το μη απαγορευμένο δεν έλκει, υπάρχει μείωση του αριθμού όσων δοκιμάζουν κάνναβη έστω και μια φορά, ενώ μειώνεται η προβληματική χρήση ανάμεσα στους νέους όπως είδαμε σε Πορτογαλία, ΗΠΑ και Ισπανία.
• Όπου έχει γίνει νόμιμη η κάνναβη μειώθηκαν οι συλλήψεις και ο αριθμός των φυλακισμένων, έχει μειωθεί η εγκληματικότητα, έχουν εξοικονομηθεί πόροι από το δικαστικό σύστημα και την αστυνομία, έχουν μπει στα ταμεία πολλά εκατομμύρια από τους φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές, έχουν ενισχυθεί κοινωνικές υποδομές καθώς και τα κονδύλια για πρόληψη και θεραπεία.
• Μερικά από τα παράπλευρα οφέλη της κάνναβης που έχουν παρατηρηθεί όπου έχει αποποινικοποιηθεί/ νομιμοποιηθεί για ιατρική ή/και ευφορική χρήση περιλαμβάνουν επίσης μείωση της ενδοοικογενειακής βίας, μείωση της κατανάλωσης αλκοόλ και καπνού, μείωση των αυτοκτονιών, μείωση των τροχαίων, καθώς και μείωση της χρήσης και των θανάτων από οπιούχα συνταγογραφούμενα φάρμακα.
• Υπάρχουν διαφορετικά μοντέλα νόμιμης ρύθμισης ή και αποποινικοποίησης, άλλα πιο εμπορικά (όπως στις ΗΠΑ-dispensaries και την Ολλανδία- coffeshop), άλλα πιο κοινωνικά (όπως στην Ουρουγουάη και την Ισπανία- κοινωνικές λέσχες κάνναβης). Όλα έχουν να δείξουν μόνο θετικά αποτελέσματα σε ότι αφορά την απεξάρτηση του χρήστη από το οργανωμένο έγκλημα, την αποδυνάμωση της μαφίας και κόψιμο των ροών των εσόδων της που πλέον καταλήγουν σε νόμιμες επιχειρήσεις που πληρώνουν φόρους και προσλαμβάνουν υπαλλήλους.
• Τα φαρμακευτικά σκευάσματα που κυκλοφορούν κοστίζουν πολύ ακριβά (από 8 μέχρι 350 ευρώ το γραμμάριο), όπως και η κάνναβη στα Αμερικάνικα dispensaries (πχ στο Κολοράντο φτάνει τα 20 δολάρια το γραμμάριο), ιδιαίτερα σε σχέση με το κόστος της κάνναβης τις κοινωνικές λέσχες κάνναβης (3-8 ευρώ το γραμμάριο) και το κόστος αυτοκαλλιέργειας (0.5-2 ευρώ το γραμμάριο).
• Η παγκόσμια αγορά ιατρικής κάνναβης αποτιμάται στα 250 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2020.

Έρευνα και επιμέλεια ΜΘ- Ηλιόσποροι, Μάιος 2016.

Πηγές:

Κατέβασε από εδώ σε pdf την ολοκληρωμένη έκδοση του άρθρου με τις πηγές/ βιβλιογραφία. 

ΠΗΓΗ:http://iliosporoi.net/2013-03-08-18-19-57/663-2016-05-02-13-53-23

Ήταν κάποτε μια χώρα που την έλεγαν Ελλάδα

           

                                  του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Έχοντας περάσει στη Βουλή το ασφαλιστικό, το φορολογικό, τον "κόφτη", το υπερταμείο, την παράδοση των δημοσίων εσόδων στην τρόικα και όλα τα άλλα επονείδιστα μνημονιακά μέτρα, η κυβέρνηση Τσίπρα ήθελε να πιστεύει ότι το Eurogroup της Δευτέρας θα της έδινε ένα μικρό αντίδωρο, μια ελάχιστη ανταμοιβή, μια ανάσα βρε αδελφέ, εγκρίνοντας την ποθητή δόση και κάποια, έστω οριακή, ελάφρυνση του χρέους. Για άλλη μια φορά, όμως, υποχρεώθηκε να διασπιστώσει ότι πάντα υπάρχει ένα ακόμη σκαλί παρακάτω, στου κακού τη σκάλα.

Η περίφημη ελάφρυνση του χρέους, για την οποία πολύ νωρίς- πριν ακόμη εκλεγεί πρωθυπουργός- ο Αλέξης Τσίπρας και οι φωστήρες που τον περιτριγυρίζουν είχαν επενδύσει τις ελπίδες τους στο ΔΝΤ (δηλαδή στην Ουάσιγκτον), παραπέμπεται για μετά το 2018, σαν το κόκκαλο που μετατοπίζεται ολοένα και πιο μπροστά, για να τρέχουν ξωπίσω του τα πεινασμένα σκυλιά. Το πραγματικό αφεντικό του Eurogroup, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, δικαιολόγησε την παραπομπή του θέματος στις ελληνικές καλένδες, υπενθυμίζοντας ότι η Γερμανία έχει εκλογές του χρόνου και δεν μπορεί η σημερινή κυβέρνηση να δεσμεύσει την επόμενη για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα. Ενώ ο Τσίπρας μπορεί να δεσμεύσει όχι την επόμενη κυβέρνηση, αλλά τρεις επόμενες γενιές, τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά μας, μέχρι το...2025, φορτώνοντάς τους το αποικιακού τύπου υπερταμείο που είχε αξιώσει ο ίδιος ο Χερ Σόιμπλε, την αποφράδα νύκτα της 13ης προς 14η Ιουλίου του 2015!

Δεν τους έφτασε, όμως, η μεγαλύτερη υποθήκευση δημόσιου πλούτου στα μεταπολεμικά χρόνια, χειρότερη και από εκείνη των λεόντειων συμβάσεων της εποχής Πιουριφόι. Δεν τους έφτασε που παρέδωσαν εξ ολοκλήρου στην τρόικα τα δημόσια οικονομικά με άλλη μία "ανεξάρτητη (από τον ελληνικό λαό και τη Βουλή) αρχή", δηλαδή άλλον ένα μηχανισμό του ευρω- παρακράτους. Ο Σόιμπλε και οι ελάσσονες εταίροι του ήρθαν να απαιτήσουν νέα, επαχθή μέτρα προκειμένου να δώσουν, σε... υποδόσεις την υπεσχημένη δόση των 10,3 δισ (το μεγαλύτερο μέρος της οποίας πηγαίνει, ούτως ή άλλως, στα δικά τους Ταμεία, αφού προορίζεται για την αποπληρωμή του επαχθούς χρέους).

Αφού διαπίστωσαν πόσο πειθαρχημένος είναι ο λόχος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, τους άνοιξε η όρεξη και της ζητάνε να αλλάξει προς το χειρότερο τα μέτρα που μόλις χθες ψήφισε, προσθέτοντας ταπείνωση πάνω στην ταπείνωση: Ακόμη μεγαλύτερη επιδείνωση του ασφαλιστικού για αγρότες, μικροεπαγγελματίες, επιστήμονες, ακύρωση της πρωθυπουργικής δέσμευσης για μη επιστροφή των καταβεβλημένων του ΕΚΑΣ, εγγυήσεις για τον απόλυτο έλεγχο των διοικήσεων των τραπεζών, όπως και της αρχής δημοσίων εσόδων, από την τρόικα, άμεση προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων στο Ελληνικό και την Εγνατία.

Αποκορύφωμα του κυνισμού τους ήταν η αξίωση να εξασφαλιστεί το ακαταδίωκτο για τα μέλη της διοίκησης του κατοχικού υπερταμείου, εν όψει των εγκλημάτων σε βάρος του ελληνικού λαού που θα διαπράξουν στο μέλλον. Αν οι Αμερικανοί της εποχής του αθλιέστατου, μετεμφυλιακού προτεκτοράτου φρόντισαν να κατοχυρώσουν την ετεροδικία, ώστε οι άνδρες των στρατιωτικών τους βάσεων στην Ελλάδα να μην μπορούν να δικαστούν παρά μόνο στις ΗΠΑ, η Γερμανία της Μέρκελ και του Σόιμπλε τους ξεπερνάει κατά πολύ, αποκλείντας οποιαδήποτε δίωξη των υπαλλήλων τους, ακόμη και εκτός Ελλάδας.

Η περιφρόνηση με την οποία αντιμετωπίζουν οι ισχυροί της Ε.Ε. αυτή την απολύτως υποταγμένη κυβέρνηση φάνηκε και από την ανακοίνωση της Κομισιόν, όπου τονιζόταν ορθά- κοφτά ότι η εκταμίευση της δόσης μόνο αφού ο ESM εγκρίνει "συμπληρωματικό μνημόνιο" για την Ελλάδα. Μέχρι προ τινος και μόνο η λέξη "μνημόνιο" θα ανάγκαζε την κυβέρνηση Τσίπρα να βγει στα κάγκελα. Τώρα όμως που ο πρωθυπουργός έχει προσχωρήσει στην άποψη Δραγασάκη ότι "κακώς δαιμονοποιήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ η λέξη μνημόνιο", η κυβέρνηση κατάπιε το ουσιαστικό και πήγε κάτι να ψελλίσει μόνο για το επίθετο: Συμπληρωματικό μνημόνιο; Μόνο πάνω από το κρύο κορμί μας! Αλλά "συμπληρωμένο μνημόνιο" (όπως λέμε γιαούρτι κομπλέ); Ε, αυτό να το συζητήσουμε... Έτσι, για να γελάσουν κάθε πικραμένου ΣΥΡΙΖΑίου τα χείλη με τα χάλια τους.

Εδώ δεν χωράει πια κανένας συναισθηματισμός, καμία αναστολή, κανένα ελαφρυντικό λόγω προτέρου εντίμου βίου. Οι άνθρωποι αυτοί θα μείνουν στην ιστορία με το ανεξίτηλο στίγμα ότι ήρθαν στην εξουσία με τη σημαία της αξιοπρέπειας για να καταργήσουν την Ελλάδα σαν κυρίαρχη χώρα και να την μετατρέψουν σε απλό χώρο οικονομικής λεηλασίας, κοινωνικής εξαθλίωσης και νεοαποικιακής υποδούλωσης.

Αντί για υστερόγραφο, καταθέτουμε την άποψη του διακεκριμένου, Αμερικανού πανεπιστημιακού Μάικλ Χάντσον στο εναλλακτικό περιοδικό Counter Punch. Σε πρόσφατη συνέντυξή του, υποστήριξε ότι "το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο είναι η σύγχρονη μορφή του πολέμου", όπως αποδεικνύει η παράδοση της δημόσιας περιουσίας από την κυβέρνηση Τσίπρα, την οποία ο ίδιος χαρακτηρίζει "ξεπουλημένη". Και καταλήγει: 

"Η σημερινή Ελλάδα μοιάζει από πολλές απόψεις με την βομβαρδισμένη από τους Ναζί Ισπανία, στον περίφημο πίνακα του Πικάσο (τη Γκουέρνικα). Αυτή είναι η εκδοχή του ΔΝΤ για τον βομβαρδισμό της Ισπανίας από τους Ναζί, αυτό είναι το μήνυμα στους εργαζόμενους όλης της Ευρώπης προκειμένου να υποταχθούν".

ΠΗΓΗ : http://ygeionomikoi.gr/menu-arthra/menu-arth-koin-oik/4164-%CE%AE%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BA%CE%AC%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B5-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1

Ένας "σκασμός " από Ζαπατίστας..

                                                  Mετάφραση, επιμέλεια : Σύλβια Βαρνάβα

Πριν από 22  χρόνια,την 1η Γενάρη του 1994, σε μια άμεση διαμαρτυρία εναντίον της τότε πρόσφατα υπογεγραμμένης Συμφωνίας του Ελεύθερου Εμπορίου Βόρειας Αμερικής, εξεγερμένοι αγρότες Μάγια, που είχαν μόνοι τους οργανωθεί,κατέλαβαν έναν αριθμό από μικρές και μεγάλες πόλεις στην Τσιάπας, στην απομακρυσμένη νοτιοανατολική γωνιά του Μεξικού. Ζητούσαν δικαιώματα για τους αυτόχθονες πληθυσμούς του Μεξικού, οι οποίοι αντιμετώπιζαν για πολύ καιρό άδικη μεταχείριση και θεωρούσαν ότι με αυτή την εμπορική, οικονομική συμφωνία θα υπέφεραν ακόμη περισσότερο.

Ονομάζοντας τον εαυτό τους Ζαπατίστας από τον Emiliano Zapata, τον κύριο ηγέτη της μεξικανικής επανάστασης του 1910, παρουσιάστηκαν ως ένα λαϊκό κίνημα, που έκανε ανοιχτά έκκληση για μια νέα επανάσταση στο Μεξικό, η οποία θα αντικαθιστούσε μια κυβέρνηση, η οποία όπως υποστήριζαν δεν είχε καμία επαφή με τις ανάγκες του λαού της.

Ο χαρισματικός ηγέτης του EZLN γνωστός ως Υποδιοικητής Μάρκος, με την πίπα και την μπαλακλάβα του, σύντομα έγινε το πρόσωπο σύμβολο για τον αγώνα των ιθαγενών. Μετά την δολοφονία του δασκάλου Ζαπατίστα Galeano από παραστρατιωτικές ομάδας το 2014, ο υποδιοικητής Μάρκος παραιτήθηκε από εκπρόσωπος των Ζαπατίστας ανακοινώνοντας τον συμβολικό θάνατο του Μάρκο,ς μετονομάζοντας τον εαυτό του σε Galeano.  

Υπάρχει μια μόνο τρύπα από σφαίρα σε ένα κάγκελο στον δεύτερο όροφο του δημοτικού μεγάρου στη νότια πόλη του Μεξικού, στη Σαν Κριστόμπαλ ντε λας Κάσας.

Είναι το μόνο που απομένει από τα γεγονότα της Πρωτοχρονιάς του 1994, όταν εισέβαλαν ένοπλοι αντάρτες στο κτίριο εκπλήσσοντας τους πάντες. 

Οι μάχες ήταν βραχύβιες, καθώς στάλθηκε αμέσως ο στρατός για να αποκαταστήσει την τάξη. Λιγότερο από δύο εβδομάδες αργότερα, η Καθολική Εκκλησία διαπραγματεύτηκε μια ασταθή κατάπαυση του πυρός.

Ο στρατός κλήθηκε άμεσα για να επαναφέρει την τάξη.

Στην εφημερίδα της Concepcion Villafuerte επέλεξαν τότε οι Ζαπατίστας να δημοσιεύσουν τα αιτήματά τους. «Τα πρώτα έξι βασικά αίτηματά τους ήταν : γη, στέγη, τροφή, υγεία, εκπαίδευση και εργασία», θυμάται η κα Villafuerte.

«Tα υπόλοιπα ήταν πιο γενικά, αφορούσαν το σύνολο του Μεξικό: δικαιοσύνη, δημοκρατία και  ελευθερία  Ήταν οι βασικές ανάγκες για όλους, για όλους τους φτωχούς ανθρώπους, όχι μόνο για τους Ιθαγενείς».

Η Concepcion Villafuerte

Την ρωτάμε πόσοι από τους στόχους αυτούς έχουν επιτευχθεί μέχρι σήμερα. 

"Κανένας από αυτούς", απαντάει βλοσυρά.  "Αλλά, ούτε έχουν επιτευχθεί και για άλλους Μεξικανούς."

"Σήμερα έχουμε μια μεγαλύτερη οικονομική κρίση από ό, τι το '94. Και δεν είναι μόνο μια οικονομική κρίση, είναι μια κρίση στην εκπαίδευση, στην υγειονομική περίθαλψη."

Απ’όταν τελείωσε η μάχη, εξηγεί η ίδια, οι Ζαπατίστας έχουν δημιουργήσει τις δικές τους αυτόνομες κοινότητες, που ονομάζονται Caracoles, οι οποίες είναι ανεξάρτητες από την τοπική αυτοδιοίκηση και βρίσκονται στη γη, που πήραν πίσω από τους μεγάλους γαιοκτήμονες τη δεκαετία του 1990.

"Νομίζω ότι οι Ζαπατίστας είναι σε καλύτερη κατάσταση από ό, τι είμαστε εμείς", προσθέτει η κα Villafuerte.

Πολλές γυναίκες έπαιξαν βασικό στο κίνημα, με πολλές από αυτές να γίνονται διοικήτριες.

Η μικρή κλινική των Ζαπατίστας στην περιοχή Oventic

 

Είκοσι δύο χρόνια έχουν περάσει από τότε που οι Ζαπατίστας κήρυξαν τον πόλεμο στη μεξικανική πολιτεία, επειδή υπέγραψε τη Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου της Βόρειας Αμερικής (NAFTA), κλείνοντας οριστικά την αγροτική μεταρρύθμιση τροποποιώντας το άρθρο 27 του Συντάγματος, καθώς και για την έλλειψη οργανώσεων που θα διασφάλιζαν τις δίκαιες εκλογές στο Μεξικό. Την πρώτη ημέρα του 1994, ο EZLN πολέμησε και κατέλαβε τους δήμους  San Cristóbal, Ocosingo, Las Margaritas, Altamirano, Chanal, Huixtán και Oxchuc στην Τσιάπας. Ο επίσημος αριθμός των νεκρών του ένοπλου αγώνα ήταν 56 θύματα, στην πλειονότητά τους νέοι αυτόχθονες αντάρτες. Ο EZLN είχε επίσης απαγάγει και τον πρώην κυβερνήτη της Τσιάπας, Absalon Castellanos Domínguez, μαζί με τη σύζυγό του και τον αδελφό του. Οι όμηροι απελευθερώθηκαν αργότερα, χωρίς να έχουν πάθει κάτι.  

Οι Ζαπατίστας ανέμεναν, πως ο ένοπλος αγώνας τους θα ξεσήκωνε και άλλους αντάρτες  «κρυφών πυρήνων» σε όλο στο Μεξικό. Νόμιζαν ότι οι οργανώσεις αγροτών και συνδικάτων, θα τους ακολουθούσαν και θα ξεσηκώνονταν, ξεκινώντας ένα επαναστατικό πόλεμο εναντίον της κυβέρνησης. Πράγματι, η έκκληση αντήχησε σε πολλά μέρη του Μεξικού και άλλες εμπόλεμες ομάδες, συνδικάτα, αγρότες και κοινωνικές οργανώσεις εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στον EZLN. Αλλά γρήγορα έγινε σαφές ότι κάτι τέτοιο, δεν ήταν αρκετό για να ανατρέψει το αυταρχικό καθεστώς του PRI και ότι η νίκη με στρατιωτικά μέσα δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί. Η επανάσταση που αναμενόταν δεν συνέβη και πολλοί διέγνωσαν την πλήρη αποτυχία των Ζαπατίστας.

Αντ 'αυτού, η αρχική εξέγερση προκάλεσε μια ακανόνιστη ροή γεγονότων. Τη σύντομη περίοδο του ένοπλου αγώνα ακολούθησε μια φάση έντονων και περίπλοκων ειρηνευτικών συνομιλιών, που κατέληξαν στις συμφωνίες του Σαν Αντρές.  Αρκετές κατασταλτικές πράξεις διαπράττονταν από παραστρατιωτικές ομάδες εναντίον όσων τάσσονταν με τους Ζαπατίστας, συμπεριλαμβανομένης της επαίσχυντης δολοφονίας των 45 άοπλων αυτόχθονων γυναικών και παιδιών, που προσεύχονταν σε μια εκκλησία στο χωριό Acteal. Ακολούθησε η κοροϊδία ότι συμπεριλήφθηκαν στο Σύνταγμα του Μεξικού τα δικαιώματα των αυτόχθωνων κατοίκων. Δολοφονήθηκε η ακτιβίστρια ανθρώπινων δικαιωμάτων Digna Ochoa,  η οποία υπερασπιζόταν τους πολιτικούς κρατούμενους Ζαπατίστας  (ο ομοσπονδιακός εισαγγελέας του Μεξικού, είχε καταλήξει στην απόφαση, ότι η ακτιβίστρια πυροβόλησε τον εαυτό της με ένα πιστόλι,  ένα συμπέρασμα που κανείς δεν πιστεύει, καθώς η σφαίρα είχε εισχωρήσει  από την αριστερή πλευρά του κεφαλιού της και η Digna ήταν δεξιόχειρας ). Πραγματοποιήθηκαν πολλές κινητοποιήσεις (μερικές από αυτές σε εθνικό επίπεδο), που ακολουθούνταν από μεγάλες περιόδους σιωπής, όταν ο EZLN επέστρεφε στους λόφους (η σιωπή έγινε ένα τελετουργικό, καθώς χρησίμευσε και για να ιντριγκάρει τη μεξικανική κυβέρνηση για τις επόμενες δράσεις των Ζαπατίστας).

Φώτογραφία από την κοινότητα La Illusion, μία από τις 35 ή περισσότερες αυτόνομες κοινότητες των Ζαπατίστας ψηλά στα βουνά της Τσιάπας. Η La Illusion είναι 5 ώρες από την San Cristobal de las Casas. Οι Ζαπατίστας φορούν μάσκες και καλύπτουν τα πρόσωπά τους ως μορφή διαμαρτυρίας και αντίστασης, αυτοκαλούνται «Απρόσωποι» μετατρέποντας την ανωνυμία σε μια πηγή ενέργειας. Όταν ρωτήθηκαν για τις μάσκες, απάντησαν : "Έχουμε καλύψει τα πρόσωπά μας, για να μας δουν. Πεθαίνουμε για να ζήσουμε"

Πολλά από όσα συνέβησαν αυτά τα 22 χρόνια αποτελούν σημαντικούς σταθμούς, που οδήγησαν στην αυτοοργάνωση των Ζαπατίστας  και την δημιουργία των αυτόνομων Καλών Κυβερνήσεών τους. Αποτελεί ακόμη εκπληκτικό το γεγονός,  ότι οι αυτόχθονες πληθυσμοί από την Τσιάπας ξαφνικά ξεσηκώθηκαν μετά από αιώνες, που υπέφεραν ήσυχα τις άθλιες συνθήκες φτώχειας, καταπίεσης και εγκατάλειψης και δεν είναι πολύ σαφές ακόμη, πώς ακριβώς συνέβη κάτι τέτοιο. Δεν είναι πολύ σαφές πώς ακόμη και οι Ζαπατίστας, που πολλοί από αυτούς δεν κρατούσαν τίποτε περισσότερο από όπλα -παιχνίδια σκαλιστά από ξύλο, ξαφνικά έφτασαν στο επίκεντρο αυτού του αντικαπιταλιστικού αγώνα.

Ενώ η επανάσταση δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ με τον τρόπο που ανέμεναν το 1994 οι Ζαπατίστας, η ιδεολογία τους έχει ισχυρή παρουσία στην Τσιάπας και στο Μεξικό. Συνεχίζουν να αντιτίθενται φωναχτά και ν’αντιστέκονται στην κυβέρνηση,  έχουν διευρύνει τη ρητορική τους , έχοντας συμπεριλάβει ευρύτερα ζητήματα της παγκοσμιοποίησης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Σήμερα, ζουν με δόγμα τους, τον σεβασμό με κάθε κόστος και παλεύουν για "εργασία, γη, στέγη, τροφή, υγεία,  εκπαίδευση,  ανεξαρτησία,  ελευθερία,  δημοκρατία, δικαιοσύνη και ειρήνη."

Σήμερα, αν και ονομαστικά παραμένουν σε εμπόλεμη κατάσταση με τη μεξικανική πολιτεία, ο αγώνας των ανταρτών είναι περισσότερο ιδεολογικός παρά ένοπλος.  

Όσα και ό,τι κι αν είναι αυτά που κατάφεραν μέσα σε αυτά τα χρόνια από την εξέγερσή τους οι Ζαπατίστας,  λίγοι θα διαφωνούσαν με το συμπέρασμα, πως η εξέγερση μετατόπισε αμετάκλητα τη σχέση μεταξύ των αρχών και του γηγενούς πληθυσμού στην Τσιάπας.

Είναι ένα συναίσθημα που συνοψίζεται στην πινακίδα που υπάρχει στην είσοδο του Oventic: "Βρίσκεστε στο έδαφος των εξεγερμένων Ζαπατίστας . Εδώ οι άνθρωποι αποφασίζουν και η κυβέρνηση πρέπει να υπακούει".

Η κοινότητα Oventic

Οι κοινότητες των Ζαπατίστας βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στις μπανάνες, μια τέτοια φυτεία  φαίνεται στην φωτογραφία καθώς και στους κόκκους καφέ , που εμπορεύονται μέσω αυτοδιοικητικών συνεταιρισμών που επιβλέπονται από μια Καλή Κυβέρνηση (junta), που διανέμει τα κέρδη ανάμεσα σε αυτά τα φτωχά αλλά αυτοσυντηρούμενα και ανεξάρτηα χωριά.

Η εκπαίδευση είναι ένας τομέας στον οποίον εστιάζουν ιδιαίτερα οι Ζαπατίστας. Τάξεις ανάγνωσης πραγματοποιούνται  κάθε πρωί.

Κάθε κοινότητα έχει το δικό της ιατρικό κέντρο, το οποίο χρηματοδοτείται εν μέρει από τα κέρδη που προέρχονται από τον καφέ και τις μπανάνες των συνεταιρισμών.

Στη φωτογραφία φαίνεται το  «Γραφείο για τις Γυναίκες και την Αξιοπρέπεια». Οι Ζαπατίστας γυναίκες έχουν βαρύνοντα λόγο στη διαχείριση των κοινοτικών υποθέσεων, καθώς  άνδρες και γυναίκες είναι ίσοι σύμφωνα με το δόγμα των Ζαπατίστας. Οι γυναίκες κατέχουν πολλές θέσεις της ηγεσίας της οργάνωσης, μεταξύ άλλων και ως στρατιωτικοί διοικητές.

 

Ένας φίλος μοιράστηκε μαζί μας μια ερώτηση που έκανε στον οδηγό του, όταν είχε επισκεφτεί τις κοινότητες των Ζαπατίστας :

- «Πόσοι Ζαπατίστας υπάρχουν πραγματικά;»

- «Αυτή η ερώτηση μπορεί να απαντηθεί μόνο με έναν τρόπο: ¡ Un chingo! Ένας σκασμός !»

                            

ΠΗΓΗ : https://omniatv.com/blog/5794-%CE%B6%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82-22-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%86%CE%B5%CF%8D%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7%CF%82