Υπόδικος ο Γ. Παπανδρέου και το σύστημα ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.

                                           
                                                                   
Του Γιώργου Δελαστίκ - "Επίκαιρα"
 
Συντριπτικό ήταν το πολιτικό πλήγμα κατά του Γιώργου Παπανδρέου και της περί αυτόν ηγετικής ομάδας υπουργών του ΠΑΣΟΚ από την κίνηση του οικονομικού εισαγγελέα Γρηγόρη Πεπόνη.Το αίτημα παραπομπής στη Βουλή του φακέλου της παραποίησης των στατιστικών στοιχείων του ελληνικού ελλείμματος από την ΕΛΣΤΑΤ, ώστε να υπαχθεί η Ελλάδα υπό καθεστώς Μνημονίου, αναδεικνύει το βάρος του οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού εγκλήματος που διεπράχθη εναντίον της χώρας μας από την κυβέρνηση Παπανδρέου. Η υπόδειξη διερεύνησης της ενδεχόμενης ύπαρξης ποινικών ευθυνών πολιτικών προσώπων, όπως ο τέως πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, ο τέως υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Παπα-κωνσταντίνου, κ.ά., αντανακλά την καθολική υποψία των Ελλήνων ότι οι πολιτικοί πρωταγωνιστές του εγκλήματος κατά του ελληνικού λαού έδρασαν συνειδητά, εκτελώντας προδιαγεγραμμένο σχέδιο.

Πανικό προκάλεσε σε υπουργούς του ΠΑΣΟΚ η αναφορά στο διαβιβαστικό έγγραφο του οικονομικού εισαγγελέα προς τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ότι «από το σύνολο του συλλεγέντος αποδεικτικού υλικού και ιδίως από μαρτυρικές καταθέσεις προέκυψαν στοιχεία σχέσιν έχοντα με αξιόποινες πράξεις του νόμου περί ευθύνης υπουργών και πρόσωπα κατέχοντα συγκεκριμένες θέσεις στην κυβέρνηση της Ελλάδας».

0 Παπακωνσταντίνου στον τοίχο

Το διαβιβαστικό του οικονομικού εισαγγελέα είναι καταπέλτης. «Σε πλείστες των μαρτυρικών καταθέσεων ρητώς γίνεται λόγος για διόγκωση και αυθαίρετο προσδιορισμό του δημοσίου ελλείμματος του 2009 αφενός και, αφετέρου, ευθυνών του τότε πρωθυπουργού, μελών της τότε κυβερνήσεως και τότε αρμοδίων υπουργών Οικονομικών», υπογραμμίζεται.

Πέραν του Γιώργου Παπανδρέου, η ολέθρια διακυβέρνηση του οποίου επανέρχεται στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου, σε δεινή θέση περιέρχεται ο τότε υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, υπουργός Περιβάλλοντος στην κυβέρνηση Παπαδήμου σήμερα, ο οποίος, μαζί με τον τότε υφυπουργό -και νυν αναπληρωτή υπουργό- Οικονομικών, Φίλιππο Σαχινίδη, και άλλους, χαμηλότερου πολιτικού επιπέδου, συνεργάτες τους, είχε τον άμεσο χειρισμό της υπόθεσης.
Υπενθυμίζεται ότι η παραιτηθείσα από τη διοίκηση της ΕΛΣΤΑΤ, καθηγήτρια Ζωή Γεωργαντά, οι δηλώσεις της οποίας είχαν δημοσιοποιήσει την παραχάραξη των στατιστικών στοιχείων προκειμένου να συρθεί η χώρα μας σε καθεστώς υποτέλειας μέσω Μνημονίου, είχε καταγγείλει ότι «οι κύριοι Παπακωνσταντίνου και Βάλτερ Ράντερμαχερ [Σ.Σ.: πρόκειται για το Γερμανό διευθυντή της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας] είχαν επιβάλει το νόμο της σιωπής».
Ούτε λίγο ούτε πολύ, δηλαδή, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου εμφανίζεται συνεργαζόμενος με το Γερμανό διευθυντή της Eurostat προκειμένου να υπαγάγουν την Ελλάδα σε καθεστώς απώλειας της οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας της. Πρόκειται για κατηγορία που, εφόσον τεκμηριωθεί, οδηγεί απευθείας τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου στο Ειδικό Δικαστήριο, με πιθανότατη την καταδίκη του.

Αντιδράσεις πανικού

Την κατηγορία της πολιτικής συνωμοσίας με ξένους κατά της Ελλάδας προσπαθεί να αντιστρέψει ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου και να τη μετατρέψει σε... επιχείρημα υπέρ του! Στην πανικόβλητη απαντητική δήλωσή του κάνει λόγο για «αμφισβήτηση των επικυρωμένων από τη Eurostat στατιστικών στοιχείων της Ελλάδας», πράγμα το οποίο θεωρεί αδιανόητο, μες στον παροξυσμό δουλοφροσύνης του, την ίδια ώρα που η Ζωή Γεωργαντά έχει καταγγείλει από το Σεπτέμβριο ότι ο Ανδρέας Γεωργίου, υπάλληλος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που «φυτεύτηκε» από την κυβέρνηση Παπανδρέου ως πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, «αποδεχόταν τα στοιχεία που του έδινε ο επικεφαλής της Eurostat, Βάλτερ Ράντερμαχερ, και τα έστελνε πίσω» ως στοιχεία πρ-ερχόμενα δήθεν από την ΕΛΣΤΑΤ, την Ελληνική Στατιστική Αρχή!
Έστελναν, δηλαδή, οι Γερμανοί στον Γεωργίου τα στατιστικά στοιχεία για την ελληνική οικονομία που θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή σε καθεστώς Μνημονίου και αυτός τα ενέκρινε, λέει η Ζωή Γεωρ-γαντά. Προσπάθεια «ποινικοποίησης της αλήθειας για τη δεινή θέση της χώρας» ισχυρίζεται ότι διαβλέπει ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ευελπιστώντας να τη γλιτώσει.

Το... «μακελειό» του Λοβέρδου

Δεν είναι ο μόνος αυτός από τους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ που τελούν σε κατάσταση πανικού. «Έχουμε να κάνουμε με μια καλά οργανωμένη παρέμβαση στην πολιτική και οικονομική ζωή, που θέτει σε άμεσο κίνδυνο τα εθνικά (!) συμφέροντα», δήλωσε πομπωδώς ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ και «ριγμένος» από τον Γιώργο Παπανδρέου κατά το σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου, Πάνος Μπεγλίτης. Τίθενται «σε άμεσο κίνδυνο τα εθνικά συμφέροντα», δηλαδή, μας λέει ο Μπεγλίτης, αν πάει φυλακή ο Παπακωνσταντίνου! Ο κάθε υπουργός του ΠΑΣΟΚ ταυτίζει, δηλαδή, τον εαυτό του με το... «εθνικό συμφέρον»!
Οι άνθρωποι έχουν χάσει κάθε επαφή με την κοινωνία... Ακόμη και ο Λουδοβίκος της Γαλλίας ταύτιζε με τον εαυτό του μόνο το κράτος, όχι το έθνος - και ήταν και απόλυτος μονάρχης, όχι απλός «κηπουρός» που ο Γιωργάκης έκανε υπουργό!

Πιο απολαυστικός, όμως, ήταν την Κυριακή το πρωί στο MEGA ο Ανδρέας Λοβέρδος. Αυτός μας απείλησε ότι... «θα γίνει μακελειό (!)», αν τολμήσει κανείς να παραπέμψει σε δίκη τον Γιώργο Παπανδρέου εξαιτίας της παραχάραξης των στατιστικών στοιχείων για να βάλει την Ελλάδα σε καθεστώς υποτέλειας. Το διασκεδαστικό είναι ότι την ίδια μέρα, την Κυριακή, δημοσιευόταν στο Βήμα ολοσέλιδη συνέντευξή του, όπου έλεγε ότι «τώρα η παράταξη πρέπει να αλλάξει ηγεσία» και πως με νέα ηγεσία το ΠΑΣΟΚ θα πάει καλύτερα στις εκλογές απ' ό,τι με τον Γιώργο αρχηγό!
Κατά τα άλλα, ήταν έτοιμος να πρωτοστατήσει στο «μακελειό» για χάρη του Παπανδρέου! Ο φαρισαϊσμός στην αποθέωσή του...
Η ουσία είναι, βεβαίως, ότι ο Ανδρέας Λοβέρδος γνωρίζει πως βρίσκεται στην κορυφή της λίστας με τους πιο μισητούς υπουργούς της κυβέρνησης Παπανδρέου, μαζί με τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, την Αννα Διαμαντοπούλου, τον Θεόδωρο Πάγκαλο κ.ά. Για τον εαυτό του, λοιπόν, νοιάζεται ο υπουργός Υγείας, να μην παραπεμφθεί σε δίκη ο ίδιος. Σωστά εκτιμά ότι, αν παραπεμφθεί στο Ειδικό Δικαστήριο ο Γιώργος Παπανδρέου, αποκλείεται να τη γλιτώσει αυτός!

Πολιτική «μπόχα» συμμοριών

Σαν να μην έφτανε η κορυφαία υπόθεση της παραχάραξης των στατιστικών στοιχείων από την κυβέρνηση Παπανδρέου για να οδηγήσει τη χώρα στο ζυγό του Μνημονίου, ήρθε και η υπόθεση των συμμοριών τοκογλύφων και εκβιαστών της θεσσαλονίκης, για να αισθανθεί ο κόσμος ακόμη μεγαλύτερη αποστροφή κατά των πολιτικών, των καθεστωτικών κομμάτων που συναποτελούν την κυβέρνηση Παπαδήμου και συγκυβερνούν μέσω αυτής.
Στέλεχος του ΠΑΣΟΚ το κορυφαίο στέλεχος του ΣΔΟΕ που συμμετείχε στη συμμορία. Μάλιστα, πανηγυρίζοντας, εκπρόσωποι της παπανδρεϊκής πτέρυγας του κόμματος προσπαθούσαν να τον «χρεώσουν» στον Ευάγγελο Βενιζέλο, του οποίου ήταν πολιτικός φίλος.
Υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης του ΛΑΟΣ ήταν ο αρχηγός της συμμορίας. Συνδεόμενος στενότατα με τη Νέα Δημοκρατία και την Εκκλησία ήταν ο δημοσιογράφος - εισπράκτορας της συμμορίας.
Παρωνυχίδα, βεβαίως, μπροστά στα ανατριχιαστικά γεγονότα των εξεταζόμενων από τις δικαστικές Αρχές επιλήψιμων οικονομικών δραστηριοτήτων ατόμων που συνδέονται στενότατα τόσο με τον υπο δικαστική εκκρεμότητα περιφερειάρχη, Παναγιώτη Ψωμιάδη, όσο και με τον τέως δήμαρχο, Βασίλη Παπαγεωργόπουλο, προερχομένων αμφοτέρων από τη ΝΔ, με τον εισαγγελέα, μάλιστα, να ζητά την προφυλάκιση του τέως δημάρχου.

Απονομιμοποίηση κομμάτων

Η τόσο στενή σύνδεση στελεχών πολιτικών κομμάτων με συμμορίες του κοινού ποινικού εγκλήματος συνιστά νέο, ισχυρότατο πλήγμα απονομιμοποίησης του πολιτικού προσωπικού και του κομματικο- πολιτικού συστήματος. Υπάρχει ήδη διάχυτη στην κοινωνία η άκρα περιφρόνηση προς τους πολιτικούς λόγω της ληστρικής πολιτικής που ακολουθούν οι κυβερνήσεις τους εναντίον των εισοδημάτων των εργαζομένων, των μικρομεσαίων, των συνταξιούχων. Έρχεται τώρα από πάνω και η χιονοστιβάδα αποκαλύψεων ότι όλο και περισσότερα κορυφαία στελέχη τους μετατρέπονται κυριολεκτικά σε κακοοιούς συμμοριών και γκάνγκστερ, οπότε ολοκληρώνεται η απαξίωση των κυβερνητικών κομμάτων.
Οι ίδιοι οι πολιτικοί, φυσικά, ενδιαφέρονται πρωτίστως για την αλληλοκάλυψή τους, γιατί είναι τόσοι πολλοί αυτοί που βρίσκονται έκθετοι σε παράνομες πράξεις, ώστε κανένας δεν τολμά να βάλει φυλακή τον άλλο. Φοβούνται -και δικαίως- ότι όποιος τιμωρηθεί θα «ξεράσει» όσα ξέρει για τους άλλους. Έτσι η μπόχα τούς πνίγει όλους.