ΜΥΝΗΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΤΩΝ ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΖΌΜΕΝΟ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΛΑΟ ΣΤΗ ΓΑΖΑ.

Ο Στρατός των Ζαπατίστας για την Εθνική Απελευθέρωση (EZLN) αυτό το Σαββατοκύριακο καταδίκασε  τον "πόλεμο εξόντωσης" που διεξάγει το Ισραήλ ενάντια στον παλαιστινιακό λαό στη Γάζα.

Κατά την Πρώτη ανταλλαγή των Αυτοχθόνων Λαών στο Μεξικό με τους Ζαπατίστας  και τη συνάντηση τους στην Τσιάπας, ο Comandante Tacho εξέφρασε την αλληλεγγύη μεταξύ των αυτοχθόνων απελευθερωτικών κινημάτων στο Μεξικό και την Παλαιστίνη, λέγοντας στον παλαιστινιακό λαό, ότι οι Ζαπατίστας "τους αγκαλιάζουμε σήμερα , όπως κάναμε πάντα. "

Ο Tacho ανακοίνωσε τη δήλωση για λογαριασμό των Ιθαγενών της Παράνομης Επαναστατικής Επιτροπής – της Γενικής Διοίκησης του EZLN. Η εισαγωγική δήλωση περιελάμβανε μια εκ νέου δήλωση αλληλεγγύης των Ζαπατίστας προς τους Παλαιστίνιους.

Τα λόγια του Comandante Tacho διατυπώθηκαν στο πλαίσιο μιας ευρύτερης δήλωσης σχετικά με την πάλη απελευθέρωσης των αυτόχθονων λαών. Το μήνυμά του, ακολουθεί ένα μήνυμα αλληλεγγύης, που δημοσιοποιήθηκε στα τέλη της άνοιξης από μια ομάδα Παλαιστινίων ακτιβιστών, η οποία καταδίκαζε την κυβέρνηση του Μεξικού, που προωθεί και στηρίζει τις επιθέσεις στην Τσιάπας.  

   Παρακάτω είναι ένα απόσπασμα από το μήνυμα του Comandante Tacho, (εδώhttp://enlacezapatista.ezln.org.mx/2014/08/05/inauguration-of-the-first-exchange-of-indigenous-peoples-of-mexico-with-zapatista-peoples/ ολόκληρη η δήλωση του Comandante Tacho )

3 Αυγούστου 2014 

«Σύντροφοι και συντρόφισσες του Εθνικού Συνεδρίου των Αυτοχθόνων.

     Ερχόμαστε για να μοιραστούμε την δυστυχία και τον πόνο, που προκαλείται από το νεοφιλελεύθερο σύστημα .

     Αλλά όχι μόνο αυτό.

  Συναντιόμαστε επίσης για να μοιραστούμε την πολύτιμη γνώση, την εμπειρία μας στον αγώνα και την οργάνωση, καθώς και τους στόχους και τις προκλήσεις μας.

     Αυτό το κάνουμε, για να αντιμετωπίζουμε τους νεοφιλελεύθερους καπιταλιστές εισβολείς, που μας έχουν κάνει τόσο μεγάλη ζημιά.

     Αυτοί οι εισβολείς δεν έμειναν ικανοποιημένοι με την κλοπή και τις λεηλασίες, που πραγματοποιήθηκαν από τους κατακτητές το 1492.

     Οι κονκισταδόρες συνάντησαν την αντίσταση των λαών, των φυλών, και των αυτόχθονων λαών, αυτών των εδαφών, της χώρας αυτής που ονομάζεται Μεξικό.

     Σκότωσαν όσους αντιτάχθηκαν στην υποταγή της ισπανικής μοναρχίας.
Αυτοί οι ασεβείς εισβολείς βασανιστές έβαψαν τα χέρια τους με το αίμα των αυτόχθονων και έκλεψαν τον πλούτο που φρόντιζαν οι παλαιότεροι πρόγονοί μας.
     Εκδίωξαν όλους τους ινδιάνους του Μεξικού και όλης της Λατινικής Αμερικής με στόχο την εξάλειψη των ιθαγενών λαών και την ακύρωση της ύπαρξή τους.

     Δεν το πέτυχαν αυτό. Το ότι είμαστε τώρα εδώ είναι η απόδειξη.

     Ωστόσο, η επικοινωνία με τις κοινωνίες των προγόνων μας χάθηκε, οι σχέσεις των κοινοτήτων αυτών χάθηκαν.

     Αλλά η σοφία και η ευφυΐα των παλαιότερων παππούδων μας, κρύφτηκε από την ισπανική εισβολή.
Και με αυτές, οι αυτόχθονες λαοί ανακατασκεύασαν την ύπαρξή τους.

   Αναπτυχθήκαμε, ξεχασμένοι από τους ισχυρούς, για 500 χρόνια σε όλες τις γωνιές του Μεξικού, της πατρίδας μας.

     Εμείς, ως αυτόχθονες λαοί, αγνοηθήκαμε, εξαπατηθήκαμε, ξεχαστήκαμε, μας εκμεταλεύτηκαν και μας υποδούλωσαν στην κυριαρχία τους για περισσότερα από 500 χρόνια.

     Και τώρα, μέσα από την αύξηση των νεοφιλελεύθερων δυνάμεων, η μηχανή της καταστροφής, εμφανίζεται για άλλη μια φορά με σκοπό να εξαφανίσει τους λαούς μας.
  Την έχουν κάνει αυτή τη μηχανή, μεγαλύτερη και πιο σύγχρονη, που υποστηρίζεται από τους νόμους και τις κακές κυβερνήσεις, προκειμένου να εισβάλουν και πάλι.
   Έχει ένα νέο σχέδιο στέρησης και εκδίωξη μας από τη μητέρα γη μας, χρησιμοποιώντας τα μηχανήματα της δύναμης του χρήματος, λεηλατώντας τα πλούτη, που η μητέρα γη έχει κρατήσει και διατηρήσει ασφαλή για εκατομμύρια χρόνια.

     Με αυτή τη μηχανή  έρχεται ο θάνατος και η καταστροφή των λαών μας και της μητέρας γης μας.

     Όταν αρθρώνουμε αυτές τις δύο λέξεις, τις τόσο γνωστές στους λαούς – τις λέξεις του θανάτου και της καταστροφής-  η καρδιά και το βλέμμα μας πηγαίνει προς τον παλαιστινιακό λαό. Ακούμε και διαβάζουμε να μιλάνε για «τη σύγκρουση στη Γάζα», σαν να υπάρχουν δύο ίσες δυνάμεις που αντιμετωπίζει ο ένας τον άλλο, λες και η λέξη  "σύγκρουση", θα κρύψει το θάνατο και την καταστροφή, έτσι ώστε ο θάνατος δεν θα σκοτώσει και η καταστροφή δεν θα καταστρέψει .

     Αλλά ως ιθαγενείς που είμαστε, ξέρουμε ότι αυτό που συμβαίνει εκεί, δεν είναι μια «σύγκρουση», αλλά μια ΣΦΑΓΗ, ότι η κυβέρνηση του Ισραήλ διεξάγει έναν πόλεμο εξόντωσης κατά του παλαιστινιακού λαού. Όλα τα άλλα είναι απλώς λόγια για να προσπαθήσουν να κρύψουν την πραγματικότητα.

     Αλλά γνωρίζουμε επίσης, ως ιθαγενείς που είμαστε, ότι ο παλαιστινιακός λαός θα αντισταθεί και θα ανυψωθούν πάλι, ότι και πάλι θα αρχίσουν να βαδίζουν  και ότι θα είναι γνωστό στη συνέχεια, ότι, αν και είμαστε μακριά στο χάρτη, οι λαοί των Ζαπατίστας, τους αγκαλιάζουν σήμερα, όπως κάναμε πάντα, με την συλλογική μας καρδιά.

     Και εδώ στο χάρτη μας, η δύναμη της μηχανής των χρημάτων του πολέμου είναι χωρίς εγκέφαλο, χωρίς μνήμη, ασεβής, σαν ένα άγριο ζώο που εξαπέλυσε εναντίον των αυτοχθόνων λαών μας στο Μεξικό.

     Δεν νοιάζονται για την καταστροφή και το θάνατο ολόκληρων λαών, ολόκληρων φυλών και εθνών.

     Εμείς, ως οι αυτόχθονες λαοί του Μεξικού δεν προστατευόμαστε από τη νομοθεσία και από τις κακές κυβερνήσεις.

     Η ελπίδα μας βρίσκεται μόνο στον εαυτό μας.

     Κανείς δεν πρόκειται να έρθει να μας σώσει, απολύτως κανείς δεν θα πολεμήσει για μας.
Ούτε πολιτικά κόμματα, ούτε πολιτικοί, ούτε νόμοι, δεν υπάρχει τίποτα εκεί για εμάς.

     Συντρόφισσες και συντρόφοι. Τα πολιτικά κόμματα, οι νόμοι και οι κακές κυβερνήσεις το έχουν αποδείξει αυτό με σαφήνεια.»

Την ίδια ημερομηνία, η Cuyo Films και ο Pablo A. Tonatiuh Álvarez Reyes κυκλοφόρησαν ένα βίντεο με τίτλο "η Νεολαία Μεξικού εκφράζει ένα μήνυμα αλληλεγγύης για τον Παλαιστινιακό Λαό." Σε αυτό, διαβάζουν μια δήλωση του 2009 από τον υποδιοικητή Μάρκος  για την επιχείρηση επίθεση Συμπαγές Μολύβι στη Λωρίδα της Γάζας, την περίοδο Δεκέμβριος 2008 - Ιανουάριος 2009

Η νεολαία διάβασε τη δήλωση στην αραβική γλώσσα με υπότιτλους στα Ισπανικά, Αγγλικά, Πορτογαλλικά και Γαλλικά.
Παρακάτω το βίντεο που κυκλοφόρησε :

(πηγη: http://electronicintifada.net/blogs/jimmy-johnson/zapatistas-condemn-israels-war-extermination-against-palestinians

πηγη:http://enlacezapatista.ezln.org.mx/2014/08/05/inauguration-of-the-first-exchange-of-indigenous-peoples-of-mexico-with-zapatista-peoples/)

 

πηγη:omnia tv.gr

                                           (μετάφραση, επιμέλεια Sylvia)

Brian Eno. Το γράμμα του στον David Byrne για το Ισραήλ και την Γάζα!

 

Ο Brian Eno έστειλε ένα γράμμα στον David Byrne σχετικά με τη Γάζα και το Ισραήλ. Ο Byrne το μοιράζεται στην ιστοσελίδα του. Στις απορίες που εκφράζει ο Brian απαντά ο Εβραιοαμερικανός δημοσιογράφος Peter Schwartz.

O David Byrne σημειώνει: «Έλαβα αυτό το email την περασμένη Παρασκευή από τον φίλο μου, τον Brian Eno. Το μοιράστηκα με το γραφείο μου και όλοι αισθανθήκαμε μεγάλη ευθύνη να δημοσιεύσουμε το βαρύ, άξιο σημείωμα του Brian. Σε απάντηση, ο φίλος του Brian, Peter Schwartz, έδωσε μια ιστορική εξήγηση για το πώς φτάσαμε εδώ. Αυτό που είναι σαφές είναι ότι κανείς δεν έχει το ηθικό έρεισμα».

Ο Brian Eno γράφει: «Έχω την αίσθηση ότι σπάω έναν άγραφο κανόνα με αυτή την επιστολή, αλλά δεν μπορώ να σιωπήσω άλλο. Σήμερα είδα έναν Παλαιστίνιο άνδρα να κλαίει κρατώντας μια πλαστική τσάντα μεταφοράς του κρέατος. Ήταν ο γιος του. Είχε τεμαχιστεί (λέξη του νοσοκομείου) από μια ισραηλινή πυραυλική επίθεση - προφανώς χρησιμοποιώντας το νέο τους όπλο, βόμβες flechette. Ίσως γνωρίζετε τι είναι αυτά - εκατοντάδες μικρά βελάκια χάλυβα συσκευάζονται γύρω από εκρηκτικό και σκίζουν τη σάρκα. Το αγόρι ήταν ο Mohammed al-Khalaf Nawasra. Ήταν 4 ετών. Ξαφνικά σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να ήταν ένα από τα παιδιά μου στην τσάντα, και αυτή η σκέψη με αναστάτωσε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. 

Τότε διάβασα ότι ο ΟΗΕ είχε δηλώσει ότι το Ισραήλ θα μπορούσε να είναι ένοχο για εγκλήματα πολέμου στη Γάζα, και θέλησε να ξεκινήσει μια επιτροπή γι' αυτό. Η Αμερική δεν θα υπογράψει για τη σύστασή της».

«Τι συμβαίνει στην Αμερική; Ξέρω από την εμπειρία μου πόσο λοξές είναι οι ειδήσεις σας και πόσο λίγα θα έχετε ακούσει για την άλλη πλευρά αυτής της ιστορίας. Αλλά -για όνομα του Θεού!- δεν είναι δύσκολο να μάθετε. Γιατί η Αμερική συνεχίζει την τυφλή υποστήριξη της μονόπλευρης άσκησης εθνοκάθαρσης; ΓΙΑΤΙ; Απλώς δεν το καταλαβαίνω. Η Αμερική που ξέρω είναι συμπονετική, ανεκτική, δημιουργική, εκλεκτική και γενναιόδωρη. Οι Αμερικανοί φίλοι μου συμβολίζουν αυτά τα πράγματα για μένα. Αλλά ποια Αμερική στηρίζει αυτό τον φρικτό μονόπλευρο αποικιοκρατικό πόλεμο;»

«Ήμουν στο Ισραήλ τον περασμένο χρόνο με τη Μαίρη. Η αδελφή της εργάζεται για το UNWRA στην Ιερουσαλήμ. Ο Shadi, ο οποίος είναι σύζυγος της αδελφής της και παράλληλα επαγγελματίας ξεναγός, και ο Oren Jacobovitch, ένας Ισραηλινός Εβραίος που αποχώρησε από την υπηρεσία IDF διότι αρνήθηκε να χτυπήσει τους Παλαιστίνιους, μας ξενάγησαν και είδαμε σπαρακτικά πράγματα. Σπίτια Παλαιστινίων να περικλείονται από συρματόπλεγμα για να προλάβουν τους έποικους από το να ρίχνουν σκατά και κάτουρα και χρησιμοποιημένες σερβιέτες στους κατοίκους. Παιδιά Παλαιστινίων στον δρόμο τους προς το σχολείο να ξυλοκοπούνται από ισραηλινά παιδιά υπό τις επιδοκιμασίες και το χειροκρότημα των γονιών τους. Ένα ολόκληρο χωριό υπό έξωση και παραμονή σε σπηλιές. Τα σημεία ελέγχου και όλες οι ατελείωτες καθημερινές ταπεινώσεις. Σκεφτόμουν, "οι Αμερικανοί το ανέχονται πραγματικά αυτό; Νομίζουν πως είναι εντάξει;  Ή μήπως απλά δεν γνωρίζουν τι γίνεται;”».

«Είτε μας αρέσει είτε όχι, στα μάτια της πλειονότητας του κόσμου, η Αμερική αντιπροσωπεύει τη Δύση. Φοβούμαι ότι όλα τα πολιτισμικά επιτεύγματα του Διαφωτισμού και του δυτικού πολιτισμού έχουν απαξιωθεί από αυτή την κατάφωρη υποκρισία. Ο πόλεμος δεν έχει καμία ηθική δικαιολογία που να μπορώ να δω - ούτε καν μια πραγματιστική αξία».

«Λυπάμαι που σας επιβαρύνω με όλο αυτό. Ξέρω ότι είστε απασχολημένοι και σε διαφορετικό βαθμό αλλεργικοί στην πολιτική, αλλά αυτό είναι πέρα από την πολιτική. Είναι η σπατάλη του πολιτισμικού κεφαλαίου που έχουμε δημιουργήσει από γενιά σε γενιά. Καμία από τις ερωτήσεις σε αυτό το e-mail είναι ρητορική: Πραγματικά δεν καταλαβαίνω και εύχομαι να μπορούσα».

Σε απάντηση του Brian Eno, ο Peter Schwartz εξηγεί την ιστορία του Ισραήλ ώστε να δείξει γιατί συμβαίνουν όλα αυτά από τη μεριά τόσο των Εβραίων όσο και των εθνών. Ανάμεσα σε άλλα, γράφει:

«Αγαπητοί Brian και φίλοι. Σας γράφω για να ανταποκριθώ στο γράμμα σας σχετικά με τη Γάζα και το πώς η Αμερική ανταποκρίνεται. Αξίζει μια απάντηση. Τα συναισθήματά μου και η πραγματικότητα είναι πολύπλοκα σε πολλά επίπεδα: οι πραγματικότητες της αραβο-ισραηλινής ιστορίας και των συγκρούσεων, η παγκόσμια πολιτική και η σύγχρονη αμερικανική ιστορία / δημογραφικά στοιχεία. Και τα τρία επίπεδα αλληλεπιδρούν για να δημιουργήσουν τη σημερινή κατάσταση. Και για να καταλάβετε τη στάση των ΗΠΑ, θα πρέπει να εξετάσετε την ιστορία. Επιτρέψτε μου να πω ότι, όπως γνωρίζετε, είμαι μετανάστης και παιδί επιζώντων του Ολοκαυτώματος. Είμαι πολιτισμικά Εβραίος, αλλά χωρίς θρησκευτικές ή πνευματικές κλίσεις, είμαι άθεος. Και πιστεύω ότι η δημιουργία του εβραϊκού κράτους του Ισραήλ ήταν ένα ιστορικό λάθος που είναι πιθανό να καταστρέψει τη θρησκεία πίσω από αυτό. Οι δράσεις των εθνικών κρατών να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους έρχονται συνήθως σε αντίθεση με τις ηθικές αξίες που μπορεί να ασπάζεται μια θρησκεία. Και η αντίφαση είναι πλέον πολύ εμφανής στη συμπεριφορά του Ισραήλ. Το Ισραήλ θα καταστρέψει τον ιουδαϊσμό».

«Η γενιά μου και το μεγαλύτερο μέρος της σημερινής αμερικανικής ηγεσίας μεγάλωσε με τους Ισραηλίτες ως καλούς και τους Άραβες/Πέρσες ως κακούς και άπληστους. Η νεότερη γενιά, στην ηλικία του γιου μου του Ben (24 ετών), έχει μια πολύ πιο ισορροπημένη εικόνα. Η συμπεριφορά του Ισραήλ τις τελευταίες δύο δεκαετίες έχει καταστρέψει ό,τι ηθικό είχαν οι Ισραηλινοί. Επιπλέον, το ισραηλινό λόμπι στην Αμερική ήταν πολύ αποτελεσματικό στην πολιτική αρένα και οι Άραβες ομόλογοι ήταν αντιπαραγωγικοί. Έτσι, οι ηγέτες μας, οι οποίοι δημιούργησαν ομάδα με το ευγενές Ισραήλ και τους κακούς  Άραβες και υποστηρίζονται από τις εβραϊκές πολιτικές συνεισφορές, είναι κατηγορηματικά υπέρ του Ισραήλ ενώ οι νέοι της εβραϊκής κοινότητας είναι τουλάχιστον πιο διχασμένοι. Τελικά η δημογραφία θα κερδίσει καθώς μια νέα, πιο σκεπτόμενη γενιά έρχεται στην εξουσία, μια γενιά για την οποία το Ισραήλ δεν θα φέρει το ίδιο ηθικό βάρος όπως έκανε για τους γονείς τους. Δεν νομίζω ότι υπάρχει οποιαδήποτε τιμή γύρω από αυτό που συμβαίνει. Το Ισραήλ έχει χάσει τον δρόμο του και διαπράττει φρικαλεότητες προς το συμφέρον της δικής του επιβίωσης».

«Βρισκόμαστε σε ένα ιστορικό αδιέξοδο. Το Ισραήλ θα κάνει ό,τι χρειάζεται για να επιβιώσει. Δεν θα φύγουν. Και η αραβική ταυτότητα έχει γίνει η αντιπολίτευση του Ισραήλ. Θα περάσουν αιώνες, αν όχι ποτέ, πριν αποδεχθούν την ύπαρξη του Ισραήλ. Έτσι, οι δύο πλευρές δικαίως θα αισθάνονται πάντα ότι απειλούνται. Δεν θα υπάρξει άλλη κατάσταση εκεί, παρά μόνο διαρκής πόλεμος φυλών με περιστασιακή ανακωχή. Και σε αυτή την αέναη κατάσταση πολέμου, θα υπάρξουν πολλές ευκαιρίες για φρίκη και από τις δύο πλευρές. Μπορούμε μόνο να ελπίζουμε ότι θα μειωθεί το επίπεδο της βίας, αλλά η αληθινή ειρήνη θα παραμείνει απατηλή».

Μπορείτε να διαβάσετε όλο το γράμμα στα αγγλικά, στο site του David Byrne 

[Πηγή: www.doctv.gr]

Shujayea: Σφαγή την Αυγή--Shujayea: Massacre at Dawn

Ένα συγκλονιστικό φιλμ με αποκλειστικές σκηνές από την ημέρα της ισραηλινήςεπίθεσης στην πυκνοκατοικημένη συνοικία του Shujayea στην πόλη της Γάζας. Μια ταινία των Amjad Almalki και Ahmed Ashour.

Aπό τα ερείπια της Γάζας. "Μην κλαίτε για μένα"

Του SAM BAHOUR (μετάφραση, επιμέλεια Sylvia)

   Mε δεδομένο, ότι η τελευταία τρομακτική χυδαιότητα της επιθετικότητας του Ισραήλ εναντίον της Λωρίδας της Γάζας συνεχίζεται, οι αριθμοί των νεκρών αυξάνονται. Τα παιδιά της Παλαιστίνης πληρώνουν το υψηλότερο τίμημα, τόσο εκείνων που έχουν σκοτωθεί ή τραυματιστεί, και ίσως ακόμη περισσότερο, εκείνων που επιβιώνουν.

Επειδή γράφω εδώ και δεκαετίες για το πώς η παρατεταμένη στρατιωτική κατοχή του Ισραήλ και οι ατελείωτες παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου-πόσο μάλλον η κραυγαλέα περιφρόνηση τους για το δικό τους συμφέρον, θα μας οδηγούσαν σε αυτό ακριβώς το σημείο, νέες αναλύσεις και θέσεις είναι δύσκολο να βρεθούν . Οι μόνες λέξεις που μπορώ να συντάξω τώρα, ενώ οι εικόνες της σφαγής είναι φρέσκες  χαραγμένες  στο μυαλό μου, είναι οι λέξεις που μπορεί να προέρχονται από ένα από τα παιδιά θύματα , των οποίων η ζωή διακόπηκε από ένα χρηματοδοτούμενο από τις ΗΠΑ, ισραηλινό μαχητικό  F-16  .
Παρακάτω είναι μια φανταστική επιστολή του θύματος:

"Αγαπητή ανθρωπότητα,

Γεια σας. Το όνομά μου είναι Eman, που σημαίνει «πίστη» στα αραβικά. Αμφιβάλλω αν θα με έχετε δει ή αν με θυμάστε, μόνο συγκεκριμένες φωτογραφίες που εμφανίζονται στην οθόνη της τηλεόρασής σας, αυτές είναι μόνο που θυμάστε. Είμαι ένα Παλαιστίνιο παιδί από τη Γάζα. Μου αρέσουν οι κούκλες μου, να παίζω με την αδελφή μου, και το κολύμπι. Μου είπαν ότι πολλοί από εσάς να κλαίτε για μένα, αλλά σας παρακαλώ μην κλαίτε για μένα. Μόλις έφτασα σε αυτό το μέρος και θέλησα να γράψω για να σας ενημερώσω ότι είμαι εντάξει. Πραγματικά, είμαι μια χαρά. Απλά μου λείπει η μαμά μου.

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εδώ, όπως ακριβώς πίσω στο σπίτι στη Γάζα. Πολλά παλαιστίνια παιδιά, πάρα πολλά, κάποια είναι εδώ για πολύ καιρό. Γιατί θέλετε να κλάψετε μόνο για μένα;
Ο  γείτονάς μου έφτασε πριν από λίγους μήνες από τον προσφυγικό καταυλισμό Yarmouk στη Συρία, μοιράζεται ένα δωμάτιο με κάποιον, που ήρθε από ένα διαφορετικό στρατόπεδο προσφύγων στο Νότιο Λίβανο, ονομάζεται Σάμπρα ο οποίος έφτασε τον Σεπτέμβριο του 1982. Πραγματικά δεν ξέρω τι είναι  στρατόπεδο προσφύγων , έστω και αν η μαμά μου είπε, ότι είναι και κει ένα μέρος που ζούμε.

Κάτω από το δρόμο είδα ένα πολύ μεγαλύτερο κορίτσι, ίσως και 13 ετών. Το όνομά της είναι επίσης Iman, αλλά το γράφει με  "I". Η Iman ήρθε εδώ τον Οκτώβριο του 2004. Μου είπε ότι πήγαινε με τα πόδια στο σπίτι της  από το σχολείο, όχι μακριά από το σπίτι μου στη Γάζα, όταν ένας ισραηλινός στρατιώτης αδειάσε το όπλο του πάνω της, αφού εκείνη τραυματίστηκε και έπεσε στο έδαφος.  Λέει, ότι  σε ραδιοεπικοινωνίες  τον άκουσε να λέει  ότι «επιβεβαιώνει την δολοφονία». Εγώ πραγματικά δεν ξέρω ούτε αυτό τι σημαίνει.

Υπάρχουν πολλοί ηλικιωμένοι εδώ, πάρα πολλοί: μαμάδες και μπαμπάδες. Μερικοί έχουν τα παιδιά τους μαζί τους και μερικοί είναι μόνοι. Στην πραγματικότήτα είδα ένα σημάδι σε ένα σπίτι, που έγραφε, ότι το άτομο, έφθασε από το Kufer Kassem το 1948 (πριν πολλά χρόνια δηλαδή!). Νομίζω ότι το Kufer Kassem δεν είναι μακριά από τη Γάζα, αλλά πραγματικά δεν ξέρω, γιατί ο μπαμπάς μας ποτέ δεν μας πήγε ταξίδια μακριά.

Τέλος πάντων, έγινα φίλη με ένα άλλο κορίτσι ακριβώς στην ηλικία μου, την Αμάλ, το όνομά της σημαίνει «ελπίδα» και είναι από την Κανά του Λιβάνου. Ζει με τις αδερφές της, η μία έφτασε εδώ το 1996 και η άλλλη το 2006. Υπάρχουν πραγματικά πολλοί καλοί άνθρωποι εδώ από το Λίβανο.
Βλέπεις, έχω καλή παρέα, γι 'αυτό σε παρακαλώ, μην κλαις για μένα.
Είμαι ακριβώς 8 ετών και 23 ημερών, αρκετά μεγάλο κορίτσι, δεν θα λέγατε; Έχω μια αδερφή και δύο μεγαλύτερους αδερφούς, ή τουλάχιστον η μαμά μου λέει ότι έχω δύο αδελφούς. Έχω δει μόνο τον έναν, ο άλλος, λέει μαμά, ζει σε μια ισραηλινή φυλακή και είναι εκεί πολύ καιρό. Ακόμα κι αν δεν τον έχω δει ποτέ, τον αγαπώ.

Είναι αλήθεια ότι γεννήθηκα στη Γάζα, αλλά ο παππούς, μου είπε, όταν ήμουν πολύ μικρή, ότι το πραγματικό μας σπίτι είναι σε ένα μέρος που ονομάζεται Αl-Majdal. Έχει ακόμα το κλειδί για το σπίτι του. Είναι πολύ σκουριασμένο, αλλά νομίζω ότι μπορεί ακόμη να χρησιμοποιηθεί. Πάω στοίχημα ότι δεν ξέρετε πού βρίσκεται η Al-Majdal , αλλά μπορείτε να ξέρετε ένα μέρος που ονομάζεται Ashkelon. Καταλαβαίνω πώς μπορεί αυτό να συμβεί , αυτό συμβαίνει όλη την ώρα. Αυτοί οι άνθρωποι που έκαναν την γιαγιά και τον παππού να  έρθουν στη Γάζα συνεχίζουν να αλλάζουν τα ονόματα των πάντων, ακόμη και τα δικά τους ονόματα. Δεν άλλαξαν, μόνο το όνομα της Αl-Majdal, άλλαξαν τα ονόματα και πολλών πόλεων και χωριών, πάρα πολλών.  Ο μπαμπάς μου είπε, ότι μια οργάνωση που ονομάζεται Zochrot, πηγαίνει σε διάφορες περιοχές και βάζει πινακίδες με τα αρχικά ονόματα απ’ όπου παλαιστινιακές πόλεις και χωριά σβήστηκαν από το πρόσωπο του χάρτη. Με αυτό τον τρόπο κανείς δεν θα ξεχάσει. Πραγματικά δεν χρειάζεται να ανησυχείτε, γιατί εδώ πρέπει να έχουν ένα πολύ μεγάλο υπολογιστή, όπου υπάρχουν όλα τα αρχικά ονόματα, τίποτα δεν έχει ξεχαστεί. Επομένως, σας παρακαλώ, μην κλαίτε για μένα.

Επιτρέψτε μου να σας πω, τι μου συνέβη τον περασμένο μήνα. Ήταν η αρχή του Ραμαζανιού. Λατρεύω το Ραμαζάνι, γιατί στο τέλος του μήνα, υπάρχει μια μεγάλη γιορτή και ο μπαμπάς μας παίρνει όλους στην αγορά και ο καθένας μας επιτρέπεται να αγοράσει δύο παιχνίδια. Λίγες μέρες πριν από το τέλος του Ραμαζανιού, η μαμά μας πηγαίνει για να αγοράσουμε καινούργια ρούχα και παπούτσια. Αυτή είναι η πιο ευτυχισμένη στιγμή του έτους για μένα και τον αδελφό και την αδελφή μου. Αλλά αυτό το έτος, η μαμά ήταν λυπημένη. Kαθόταν στο δωμάτιό μου και έκλαιγε, ενώ φρόντιζε την μικρή μου αδερφή. Όταν την ρώτησα γιατί έκλαιγε, είπε ότι δεν θα μπορούσε να μας  αγοράσει καινούρια , επειδή όλα τα καταστήματα ήταν κλειστά. Κατάλαβα (είμαι σχεδόν 9 ετών, ξέρετε), έτσι της έκανα έκπληξη. Πήγα στην ντουλάπα μου και έβγαλα το φόρεμά μου από το περσινό Ραμαζάνι και ξεσκόνισα τα ροζ δερμάτινα παπούτσια, που η μαμά μου αγόρασε την τελευταία ημέρα των γενεθλίων μου και της είπα ,ότι μπορεί να σταματήσει να κλαίει γιατί δεν με πειράζει να φορέσω  παλιά ρούχα, ακόμη και αν δεν ταιριάζουν. Αλλά μετά έκλαιγε ακόμη περισσότερο. Νομίζω ότι ξέρω γιατί έκλαιγε. Οι γείτονες έπαιζαν με πυροτεχνήματα όλη τη νύχτα και την ημέρα, ακόμα κι αν το Ραμαζάνι ήταν μόνο στην πρώτη εβδομάδα του. Συνήθως τα πυροτεχνήματα, τα ανάβουν μόνο κατά το τέλος του Ραμαζανιού. Τη ρώτησα αν ήθελε να πάω να τους πω να σταματήσουν, αλλά είπε όχι, της άρεσε να τους ακούει. Έκανα και γω πως μου αρέσουν  τα πυροτεχνήματα, αλλά δεν νομίζω ότι μου έλεγε την αλήθεια, επειδή είναι  πολυ τρομακτικά, ειδικά τη νύχτα. Χαίρομαι που δεν υπάρχουν πυροτεχνήματα εδώ.

Τέλος πάντων, καθώς έβαζα πίσω στο ντουλάπι τα ρούχα μου,  κάτι συνέβη. Θέλω να σας πω τι συνέβη, αλλά πραγματικά δεν ξέρω πώς. Ένιωσα σαν να κολυμπούσα, αλλά δεν κολυμπούσα. Το νερό δεν ήταν σαν εκείνο στην  μπανιέρα, ήταν ζεστό και κολλώδες. Όταν κοίταξα προς τα κάτω νομίζω, ότι ήταν  και κόκκινο. Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι να κοιτάω ψηλά και να βλέπω το φωτιστικό στο δωμάτιό μου, αυτό που μοιάζει με το κεφάλι ενός κλόουν (ο μπαμπάς μου το αγόρασε , όταν γεννήθηκε η αδελφή μου). Έπεφτε, ερχόταν καταπάνω μου. Ξέρω ότι αυτό δεν βγάζει νόημα, επειδή τα ταβάνια δεν πέφτουν, αλλά ορκίζομαι ότι έτσι ακριβώς φαινόταν.

Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι, είναι ότι ήρθα σε αυτό το ωραίο μέρος. Μου αρέσει εδώ, αλλά μου λείπει πραγματικά μαμά και η μικρή μου αδελφή. Αναρωτιέμαι γιατί δεν ήρθαν εδώ μαζί μου. Στη μαμά θα άρεσε πολύ. Έχουμε ηλεκτρική ενέργεια όλη την ημέρα και τη νύχτα και τα καταστήματα δεν κλείνουν ποτέ. Πραγματικά, δεν αστειεύομαι. Στο σπίτι μου εδώ, μπορώ να πίνω κατευθείαν νερό από τη βρύση κάθε φορά που είμαι διψασμένη. Ένας από τους φίλους μου μου είπε, ότι όταν μεγαλώσω λίγο ακόμη, θα μπορούμε να πάμε μακρινά ταξίδια, ακόμη και στην Ιερουσαλήμ. Δεν είμαι σίγουρη, που ακριβώς είναι αυτό, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα μπω σε αεροπλάνο για πρώτη φορά για να πάω εκεί.
Θέλω να σας πω πολύ περισσότερα, αλλά  θα πρέπει να σας γράψω ξανά αργότερα, γιατί πρέπει να φύγω τώρα. Οι δύο καινουργίοι φίλοι μου, ο Hadar και η Issa, φέρνουν τα ποδήλατά τους  και τα μοιραζόμαστε, μου δίνουν και μένα να κάνω βόλτα. Μπορείτε να πείτε στη μαμά μου, να μου στείλει το ποδήλατό μου; Ξέχασα, επίσης, την οδοντόβουρτσά μου, πάνω στη βιασύνη μου για να έρθω εδώ και την χρειάζομαι και αυτήν. Πείτε  της να μην μου στείλει το γιορτινό μου φόρεμα και τα παπούτσια μου. Θέλω να τα φορέσει η αδερφή μου για το Ραμαζάνι το επόμενο έτος, γιατί αμφιβάλλω αν τα καταστήματα θα ανοίξουν σύντομα. Και ένα ακόμη πράγμα, παρακαλώ: πείτε στη μαμά να αδειάσει τον κουμπάρα μου, και να στείλει,  όλες τις οικονομίες μου στο Ταμείο Αρωγής για τα παιδιά της Παλαιστίνης, The Palestine Children Relief Fund, διότι είμαι σίγουρη, ότι πολλοί από τους φίλους μου που δεν ήρθαν μαζί μου θα χρειαστούν πολλή βοήθεια.
Μετά την βόλτα με το ποδήλατο θα έρθω πίσω στο σπίτι να πάρω έναν υπνάκο. Ήμουν τόσο χαρούμενη που βρήκα το CD εδώ με το ίδιο ακριβώς τραγούδι που η μαμά μου τραγουδούσε πριν τον ύπνο. Είναι αυτό :

Βλέπετε; Είμαι μια χαρά. Πραγματικά, μην κλαίτε για μένα. Κλάψτε για τον εαυτό σας.

Με αγάπη,

Eman"

ΠΗΓΗ:http://www.counterpunch.org/2014/08/04/dont-cry-for-me/)

Κλείνει επιχείρηση 43 ετών επειδή ανεμογεννήτριες προκαλούν προβλήματα υγείας σε υπαλλήλους, κυρίως γυναίκες.

Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον συγκέντρωσε, ιδίως στο Facebook, η ανάρτηση του Σαββάτου για τις αποβολές παραμορφωμένων εμβρύων σε φάρμα εκτροφής μινκ στη Δανία, όπου πέρυσι εγκαταστάθηκαν τέσσερις μεγάλες ανεμογεννήτριες. Είναι βέβαια λυπηρό ότι, μόλις λίγες μέρες νωρίτερα, η ανάρτηση σχολιασμού του θανάτου της γυναίκας στα Χανιά, όταν η ΔΕΗ της έκοψε το ρεύμα, συγκέντρωσε μόλις το 1/6 των αναγνωστών των προβλημάτων των μινκ. Μας κινούν την περιέργεια οι περίεργες φωτογραφίες; Χάνουμε την ανθρωπιά μας στα χρόνια των μνημονίων; Διαβάσαμε κι αλλού για την άτυχη γυναίκα, ενώ όχι για τα μινκ; Ας είναι …

Πάλι από τη Δανία έρχονται τα νέα κι αυτή τη φορά αφορούν προβλήματα σε ανθρώπους, όχι σε ζώα. Όπως δημοσιεύτηκε σε Δανέζικη εφημερίδα, εδώ και τρία χρόνια η μεγάλη Σουηδική εταιρεία ενέργειας Vattenfal, έχει εγκαταστήσει 10 ανεμογεννήτριες στη περιοχή Lammefjord, κοντά στο Gislinge, περίπου 75χλμ δυτικά της Κοπεγχάγης. Στην ίδια περιοχή, σε απόσταση 4-700μ. απο τρείς ανεμογεννήτριες, υπήρχε τα τελευταία 43 χρόνια ένα ...
μεγάλο φυτώριο, το Lammefjordens Stauder ("τα πολυετή φυτά του Lammefjord"), με 15 υπαλλήλους και ετήσιο κύκλο εργασιών 12 εκατ. κορόνες Δανίας (περίπου 1,6 εκατ. ευρώ, ισοτιμία Ευρώ/kroner=7,456). Και λέμε "υπήρχε", επειδή πλέον το φυτώριο πάει για κλείσιμο, θα μείνουν μόνο λίγοι εποχιακοί υπάλληλοι. Σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη του φυτώριου, που τον βλέπουμε στη φωτογραφία, όλες οι γυναίκες-υπάλληλοι παραπονιόντουσαν για ανωμαλίες του έμμηνου κύκλου και αρκετοί υπάλληλοι είχαν συνεχείς πονοκεφάλους. Μόλις έγινε γνωστή η υπόθεση με τη φάρμα των μινκ, πέντε υπάλληλοι παραιτήθηκαν! Όλοι τους είναι πλέον πεισμένοι ότι τα προβλήματα υγείας τους οφείλονται στις χαμηλές συχνότητες των ανεμογεννητριών. Οι υπάλληλοι φοβούνται ότι θα αποκτήσουν χρόνιες ασθένειες και ο ιδιοκτήτης ότι ενδεχομένως θα είναι υπεύθυνος αν γεννηθεί κάποιο παραμορφωμένο παιδί. Αγγλική μετάφραση του Δανέζικου δημοσιεύματος δίνει το World Council for Nature, που κατέγραψε και το περιστατικό με τη φάρμα των μινκ.

Ο ιδιοκτήτης του φυτώριου πρόκειται πλέον να κινηθεί νομικά, ζητώντας αποζημίωση για την επιχείρησή του και εξετάζει με το δικηγόρο του αν θα στραφεί εναντίον της Vattenfal, που έβαλε τις ανεμογεννήτριες, ή εναντίον του Δήμου του Holbæk, που ενέκρινε την τοποθέτηση των ανεμογεννητριών.

Ο Δήμαρχος του Holbæk εξέφρασε τη θλίψη του για το κλείσιμο της επιχείρησης, είπε ότι έστειλε υγειονομικό αρμόδιο τόσο από το εθνικό σύστημα υγείας όσο και από το Υπουργείο Υγείας, για να εξετάσουν το θέμα από κοντά, αλλά η νομοθεσία για τα αιολικά είναι σαφής στο τι επιτρέπεται και τι όχι και η Vattenfal έχει συμμορφωθεί με τη νομοθεσία για τα όρια θορύβων.

Οι αναρτήσεις μας βρίσκονται και στο Facebook, στη διεύθυνσηGreeklignite! Πατήστε «Μου αρέσει» (Like) στη σελίδα μας, για να έχετε πιο άμεση ενημέρωση! 

Το World Council for Nature συσχετίζει ευθέως τη συμπεριφορά των αρμοδίων για τις ανεμογεννήτριες με αντίστοιχες συμπεριφορές των κυβερνήσεων στο παρελθόν για τις συνέπειες από το κάπνισμα, τον αμίαντο, τη θαλιδομίδη, κλπ, όταν οι κυβερνήσεις έπαιρναν το μέρος των ιδιωτικών συμφερόντων και αγνοούσαν τα προβλήματα στη δημόσια υγεία. Ζητά επιδημιολογική μελέτη, την εκτέλεση συστηματικών μετρήσεων των υποηχητικών θορύβων έως 0,1Hz μέσα στα σπίτια, που βρίσκονται κοντά σε ανεμογεννήτριες, και, προληπτικά, την απαγόρευση εγκαταστάσεων ανεμογεννητριών ισχύος >1MW σε απόσταση μικρότερη των 10χλμ από κατοικημένες περιοχές μέχρις ότου ολοκληρωθούν και δημοσιευθούν οι πιο πάνω μελέτες. 

Να κάνουμε εδώ μια παρένθεση, για να μεταφέρουμε σχόλιο που κατατέθηκε προχθές από αναγνώστρια, στην ανάρτηση για τη φάρμα των μινκ: "Είμαι κάτοικος Χανίων και το γεγονός αυτό το έχω βιώσει προσωπικά, όσες φορές τυχαίνει να περνάω με το αυτοκίνητο από το σημείο του Ομαλού, όπου πλέον υπάρχουν καμιά δεκαριά από δαύτες, (ανεμογεννήτριες), ο σκύλος μου ενώ ΚΟΙΜΑΤΑΙ σχεδόν σε όλη την υπόλοιπη διαδρομή, μόλις πλησιάζουμε προς αυτές, ταράζεται ξυπνάει γαυγίζει και δείχνει μια ανεξήγητη συμπεριφορά… το ίδιο έχει συμβεί ΚΑΘΕ φορά στο συγκεκριμένο σημείο του δρόμου και συνεχίζεται έως ότου απομακρυνθούμε, είμαι φυσικά υπέρ των εναλλακτικών μορφών ενέργειας, αλλά ιδανικό θα ήταν να έχει ο καθένας μας μια μικρή, οικιακή στο σπίτι του κι όχι αυτά τα τέρατα που εγκατέστησαν στον τόπο μας". 

Η υπόθεση του φυτώριου συνδέθηκε πλέον στο Δανέζικο τύπο με την υπόθεση της φάρμας των μινκ, πήρε ευρεία δημοσιότητα και μια βουλευτής έθεσε το θέμα με ερώτηση προς τον Υπουργό Υγείας. Η απάντηση ήταν "ελληνικού τύπου", "άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε", καθώς στην πραγματικότητα μάλλον κανείς δεν γνωρίζει τι ακριβώς συμβαίνει.

Υπάρχει βέβαια η παλιά σοφή παροιμία "το λύκο τον βλέπουμε, το ντορό ψάχνουμε;" (ενώ βλέπουμε τον υπαίτιο, ψάχνουμε τα σημάδια) κι όταν όλοι δείχνουν με το δάκτυλο τις ανεμογεννήτριες, η Δανέζικη κυβέρνηση προτιμά να κοιτάζει το δάκτυλο. 

Μήπως είναι καμιά αρρώστια κολλητική των πολιτικών και την έχουν σ' όλο τον κόσμο; Να κάνουν ό,τι μπορούν για να προστατέψουν τις μεγάλες εταιρείες, ακόμη και σε βάρος της υγείας των πολιτών; Είναι όλοι τόσο απασχολημένοι, που κανένας δεν έκατσε ποτέ να δει την αληθινή ιστορία, που μετέφερε στον κινηματογράφο η Τζούλια Ρόμπερτς σαν Έριν Μπρόκοβιτς; Ή απλά, με μια λέξη, αυτός είναι ο καπιταλισμός; Όπου προηγείται το κέρδος κι έπεται η υγεία;

πηγη:http://greeklignite.blogspot.gr/2014/08/43.html

ΧΙΡΟΣΊΜΑ 6 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1945 - ΓΑΖΑ 6 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2014...

Ο χρόνος σταμάτησε στη Χιροσίμα, 6 Αυγούστου 1945...

Σάν σήμερα, πριν 47 χρόνια, ένα... "αγοράκι" που θ' άλλαζε την μοίρα του κόσμου βρισκόταν μέσα στην κοιλιά της "χαρούμενης 'Ενολα" και περίμενε να γεννηθεί.

"Χαρούμενη 'Ενολα" ήταν το όνομα ενός αμερικανικού βομβαρδιστικού. Ενα όνομα που θα μείνει στην ιστορία σαν συνώνυμο του διαβόλου. Γιατί η "χαρούμενη 'Ενολα" μετέφερε την ίδια την κόλαση. Μία κόλαση, που οι Αμερικανοί με την φαντασία που τους χαρακτηρίζει, είχαν ονομάσει "αγοράκι".

Το..."αγοράκι" ήταν το όνομα της ατομικής βόμβας που έσκασε πάνω από την Χιροσίμα. Της πρώτης ατομοβόμβας που χρησιμοποιήθηκε. Από εκείνη την μέρα η ανθρωπότητα γνωρίζει πολύ καλά το πρόσωπο της κόλασης.

Σαν χθες το απόγευμα, στις 5 Αυγούστου 1945, τα πάντα ήταν έτοιμα στην βάση Τινιάν των νησιών "Μαριάνες" του Ειρηνικού για την γέννηση του "λιτλ μπόϊ" (αγοράκι). Η ανθρωπότητα θα έκανε τον τελευταίο ήρεμο ύπνο της. Η εποχή της αθωότητας τελείωνε εκείνη τη νύχτα.

Σαν σήμερα, το πρωί της 6ης Αυγούστου 1945, η "χαρούμενη 'Ενολα" ('Ενολα Γκέϊ) ξεκινούσε από το Τινιάν για την Ιαπωνία. Στόχος η πόλη της Χιροσίμα. Το τι ακολούθησε το ξέρουμε επακριβώς με ακρίβεια δευτερολέπτου.

Ωρα 8.05. Η "χαρούμενη 'Ενολα" βρίσκεται πάνω από την Χιροσίμα.
Ωρα 8 και 13 λεπτά. Η"χαρούμενη 'Ενολα" παίρνει την διαταγή νά αφήσει το "αγοράκι".
Ωρα 8, 15 λεπτά και 17 δευτερόλεπτα. Το "αγοράκι" αποκολλάται από το αεροπλάνο κι αρχίζει να πέφτει αργά με αλεξίπτωτο προς την Χιροσίμα.
Ωρα 8, 16 λεπτά και 2 δευτερόλεπτα. Το "αγοράκι" πυροδοτείται με ηλεκτρονικό μηχανισμό σε ύψος 600 μέτρων πάνω από την Χιροσίμα. Η πρώτη ατομική βόμβα σκάει!

Το διαβολικό "αγοράκι" είχε γεννηθεί. Κι έφερνε μαζί του την κόλαση, που στην αρχή είχε την μορφή ενός κόκκινου νεφελώματος σε σχήμα μανιταριού. Τι ακολούθησε; Ας δούμε την περιγραφή των Φλέτσερ Κνέμπελ και Τσαρλς Μπέϊλι από το βιβλίο τους "Χωρίς σπουδαίο λόγο".

Το εκτυφλωτικό φως. Για όσους βρίσκονταν εκεί και επέζησαν για να θυμούνται τη στιγμή που ο άνθρωπος για πρώτη φορά έστρεψε εναντίον του τις στοιχειακές δυνάμεις του σύμπαντός του, το πρώτο δευτερόλεπτο ήταν καθαρό φως, εκτυφλωτικό, έντονο φως - φως μιας τρομακτικής ομορφιάς και ποικιλίας. Μπορεί να υπήρξε και ήχος, αλλά κανείς δεν τον άκουσε.

Οι καμμένες σκιές. Η αρχική λάμψη εξαπέλυσε μία σειρά από δεινά. Πρώτη ήρθε η θερμότητα. Κράτησε για μια στιγμή, ήταν όμως τόσο έντονη που: Eλιωσε τα κεραμίδια στις στέγες και τους κρυστάλλους του χαλαζίτη μέσα στους γρανιτόλιθους. Kαρβούνιασε σε έκταση δύο σχεδόν μιλίων τους τηλεφωνικούς στύλους. Κι έκανε στάχτη τα ανθρώπινα πλάσματα, που βρίσκονταν εκεί κοντά, σε τέτοιο βαθμό ώστε τίποτα δεν έμεινε σαν κατάλοιπο, παρά μόνο οι σκιές τους καμμένες πάνω στην άσφαλτο ή πάνω στους πέτρινους τοίχους. Σε μία ακτίνα τεσσάρων χιλιομέτρων κάηκε το γυμνό δέρμα όλων των ανθρώπων.

Ο σαρωτικός άνεμος. Μετά το κάψιμο ήρθε η έκρηξη. Εκρηξη σαρωτική με κίνηση απομακρύνσεως από την πύρινη σφαίρα, με τη δύναμη ενός ανέμου 800 χιλιομέτρων την ώρα. Μόνο τα αντικείμενα που παρουσίαζαν ελάχιστη επιφάνεια αντιστάσεως -οι κουπαστές στις γέφυρες, οι σωλήνες, οι στύλοι- παρέμειναν στην θέση τους. Κατά τα λοιπά, μέσα σ' έναν γιγάντιο κύκλο με διάμετρο 3,5 χιλιομέτρων, τα πάντα είχαν γίνει συντρίμμια.

Οι πύρινοι πίδακες. Η θερμότητα και η έκρηξη προκάλεσαν και τροφοδότησαν χιλιάδες φωτιές σε χιλιάδες σημεία μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Σε ορισμένα σημεία η ίδια η γη έμοιαζε να ξερνά φωτιά - γιατί ήταν αμέτρητες οι φλόγες, σαν πύρινοι πίδακες που αναπήδησαν αυτόματα από την ακτινοβόλα θερμότητα.

Η μαύρη βροχή. Λίγα λεπτά μετά την έκρηξη, άρχισε να πέφτει μια παράξενη βροχή. Οι σταγόνες ήταν μεγάλες σαν καρύδια και μαύρες! Το τρομακτικό αυτό φαινόμενο προέκυψε από την εξάτμιση της υγρασίας της πύρινης σφαίρας και την συμπύκνωσή της στο σύννεφο που ανέβλυζε από αυτή. Καθώς το σύννεφο που είχε σχηματισθεί από τους υδρατμούς και τον κονιορτό της Χιροσίμα έφτασε σε μεγαλύτερο ύψος και σε ψυχρότερα στρώματα αέρα, οι υδρατμοί συμπυκώθηκαν και έπεσαν κάτω σαν βροχή. Η βροχή δεν ήταν ικανή να σβήσει τις φωτιές, ήταν όμως ικανή, σαν "μαύρη βροχή", να αποκορυφώσει την κατάπληξη και τον πανικό.

Ο "άνεμος της φωτιάς". Μετά την βροχή ήρθε ο άνεμος - ο μεγάλος "άνεμος της φωτιάς- που φύσαγε προς το κέντρο της καταστροφής και στροβιλιζόταν και μεγάλωνε την έντασή του καθώς ο αέρας πάνω από την Χιροσίμα θερμαινόταν διαρκώς και περισσότερο και πύρωνε από τις μεγάλες φωτιές. Ο άνεμος φυσούσε τόσο ορμητικά που ξερίζωνε πελώρια δέντρα από τα πάρκα, όπου κατέφευγαν όσοι είχαν επιζήσει.

"Είδαμε την λάμψη". Χιλιάδες άνθρωποι τρέχανε, τρέχανε αλόγιστα, τρέχανε στα τυφλά, χωρίς να ξέρουν για που - μόνο και μόνο για να βγουν έξω από την πόλη. Μερικοί στα προάστια, όταν τους έβλεπαν να έρχονται, νόμιζαν στην αρχή ότι ήταν Νέγροι, όχι Ιάπωνες - τόσο μαύρο ήταν το δέρμα τους. Οι πρόσφυγες δεν μπορούσαν να εξηγήσουν πως είχαν καεί. "Είδαμε την λάμψη", έλεγαν, "και να τι συνέβη"...

Ο απολογισμός ήταν τρομακτικός. Το "αγοράκι" είχε σκοτώσει μέσα σε ελάχιστα λεπτά 78.150 ανθρώπους και είχε τραυματίσει 9.284. Αλλοι 13.939 άνθρωποι εξαφανίστηκαν εντελώς (κατακάηκαν, εξατμίσθηκαν, έλιωσαν) και η επίσημη στατιστική τους θεωρεί... "αγνοούμενους".

Η ατομική βόμβα στην Χιροσίμα ρίχθηκε με την πεποίθηση ότι οι Ιάπωνες θα συνθηκολογούσαν αμέσως κι έτσι θα τελείωνε ο πόλεμος και θα αποφευγόταν η άσκοπη... αιματοχυσία. Οι Ιάπωνες δεν συνθηκολόγησαν.

Στις 9 Αυγούστου 1945 στις 12 το μεσημέρι οι Αμερικανοί έρριξαν άλλη ατομική βόμβα στο Ναγκασάκι. Ο νέος απολογισμός: 36.000 νεκροί, 40.000 τραυματίες και το Ναγκασάκι πλήρως ισοπεδωμένο.

Αμέσως μετά, στις 10 Αυγούστου, η Ιαπωνία αποφάσισε να παραδοθεί. Στις 2 Σεπτεμβρίου 1945 υπογράφτηκε η συμφωνία παράδοσης άνευ όρων πάνω στο αεροπλανοφόρο "Μισούρι". Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος είχε τελειώσει. Κι άρχιζε η ατομική εποχή.

Σήμερα, που ο ψυχρός πόλεμος αποτελεί παρελθόν, ας μην θυμηθούμε τους επιστήμονες, τους πολιτικούς, τους στρατιωτικούς και τις ιδεολογίες του τρόμου που συνδέθηκαν με την ατομική εποχή και τις διαβολικές ισορροπίες της "πυρηνικής ειρήνης".

Σήμερα, που το αίτημα για πλήρη κατάργηση των πυρηνικών όπλων δεν μοιάζει πια να είναι ουτοπία, ας θυμηθούμε τα λόγια του Αλβέρτου Αϊνστάϊν για την πυρηνική ειρήνη:"Δεν ξέρω πως θα γίνει ο Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος. Αυτό που ξέρω είναι ότι ο Δ' Παγκόσμιος Πόλεμος θα γίνει με πέτρες."

Σήμερα, ας προσευχηθούμε για τα θύματα της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι. Θύματα που ανήκουν σ΄ όλη την ανθρωπότητητα...

πηγη:http://nikitidis.blogspot.gr/2007/08/6-1945.html

Ανακοίνωση της ισραηλινής αναρχoκομμουνιστικής ομάδας Ahdut σχετικά με τον παλαιστινιακό αγώνα

 Ανακοίνωση - Θέση της ισραηλινής αναρχoκομμουνιστικής ομάδας Ahdut (Ενότητα) σχετικά με τον παλαιστινιακό αγώνα

μετάφραση-επιμέλεια: Filistina

Το σιωνιστικό αποικιστικό σχέδιο, που χρηματοδοτείται από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, και συνεχίζεται στην υπηρεσία τους, έχει υποδουλώσει την Παλαιστίνη και έχει επίμονα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να εκτοπίσει τις αυτόχθονες μάζες έξω από την περιοχή που κυβερνάται από αυτό, ή  τουλάχιστον, να τις επικεντρώσει σε περιορισμένους θύλακες.
Παλαιστίνιοι, ενός τμήματος του παλαιστινιακού λαού, απέφυγαν την απέλαση  και έγιναν πολίτες του Ισραήλ, που υφίστανται όμως διακρίσεις από το νόμο και τις συνήθεις πρακτικές του Ισραήλ. Το κράτος του Ισραήλ επιμένει σε μέτρα που αποσκοπούν στην εκδίωξη τους. Τον τελευταίο καιρό τα μέτρα αυτά επικεντρώνονται στο σχέδιο Πράουερ για τη Νεγκέβ, το οποίο παραπέμπει στο σχέδιο του 1970 για εξιουδαϊσμό  της Γαλιλαίας, και στα γεγονότα της Ημέρας της Γης (30 Μαρτίου 1976).
Ένα άλλο τμήμα του παλαιστινιακού λαού, στα εδάφη που το Ισραήλ κατέλαβε το 1967, ζει ως επί το πλείστον υπό στρατιωτικό καθεστώς. Οι ισραηλινές στρατιωτικές αρχές έχουν πολύ μεγαλύτερη ελευθερία δράσης  εκτοπίζοντας τους Παλαιστίνιους ή συγκεντρώνοντάς τους σε θύλακες  μέσα στην ισραηλινή επικράτεια. Επίσης, το Ισραήλ αυξάνει σταδιακά τις κατασχέσεις της γης των Παλαιστινίων, εμποδίζει την ατομική και συλλογική τους οικονομική ανάπτυξη, αρνείται την ελεύθερη κυκλοφορία τους, τη συνάθροιση και τον λόγο και καταστέλει με  διάφορα μέσα την αντίστασή τους στον συνεχιζόμενο εποικισμό και την κατοχή. Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι στην Παλαιστίνη υπάρχουν δύο ξεχωριστές οικονομίες: οι Παλαιστίνιοι στις περιοχές του 1948 έχουν ενσωματωθεί πλήρως στην ισραηλινή οικονομία - ως εργαζόμενοι με διακρίσεις στους μισθούς και ως κάτοικοι πόλεων και  χωριών που πάσχουν από υπο-ανάπτυξη,  και ένα σημαντικό μέρος των Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη εργάζονται για ισραηλινά αφεντικά ή για τοπικές εμπορικές επιχειρήσεις, που πωλούν τα προϊόντα τους στην αγορά του Ισραήλ - είτε στους εποικισμούς στη Δυτική Όχθη ή στην επίσημη επικράτεια του Ισραήλ.Οι περισσότεροι από τους Παλαιστίνιους που έχουν εκδιωχθεί από τη χώρα και τους απογόνους τους, καθώς και πολλοί από αυτούς που έχουν διαφύγει από τα κύματα της μετατόπισης και  απέλασης, ζουν ως πρόσφυγες ή εσωτερικά εκτοπισμένοι - είτε στις περιοχές που έχουν κατακτηθεί το 1948 ή το 1967, ή στις γειτονικές χώρες.
Με τα χρόνια, οι Παλαιστίνιοι έχουν αντισταθεί στη  μετατόπιση, στην καταπίεση και στην εκμετάλλευσή τους. Ανάλογα με την τοποθεσία, η αντίστασή τους παίρνει διάφορες μορφές: κάποιοι διαδηλώνουν ή κάνουν συμβολικές δράσεις, κάποιοι αντιδρούν με άμεσες ενέργειες, κάποιοι επιλέγουν τον ένοπλο αγώνα,  κάποιοι είναι μη-βίαιοι, κάποιοι είναι βίαιοι αλλά άοπλοι. Οι περισσότερες πράξεις αντίστασης δεν συνεπάγονται τη συνεργασία με τους Ισραηλινούς που αντιτίθενται στη σιωνιστική πολιτική, αλλά μερικοί   συνεργάζονται με τους εν λόγω ακτιβιστές. Η πολύμορφη αντίσταση των παλαιστινιακών εργαζόμενων μαζών, όλα αυτά τα χρόνια, έχει καταφέρει κυρίως  την επιβράδυνση και τον περιορισμό των διαδικασιών της υποταγής  αλλά δυστυχώς  γενικά δεν είναι σε θέση να γυρίσει πίσω τον χρόνο.  
Δεν συμμεριζόμαστε την ψευδαίσθηση ορισμένων τμημάτων των παλαιστινιακών και των ισραηλινών εργαζόμενων ότι στην παρούσα άσχημη κατάσταση  πρέπει να γίνει δεκτή η «λύση δύο κρατών». Η διχοτόμηση της Παλαιστίνης σε δύο κράτη είναι η επιδίωξη, εδώ και περίπου εκατό χρόνια, των παγκόσμιων δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένων της Βρετανίας, της Γαλλίας, των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ. Αυτό είναι ένα μέρος της γενικής παρέμβασής τους στη Μέση Ανατολή, η οποία είναι καταδικασμένη σε αδιέξοδο, σε δεσποτικά καθεστώτα, σε εθνικό και θρησκευτικό μίσος και στον πόλεμο, παρακωλύοντας την οικονομική και πολιτική ανάπτυξη που επιθυμούν οι κάτοικοι της περιοχής. Η δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους, αν διατεθεί το 15% ή το 25% του εδάφους της Παλαιστίνης από την βρετανική  κυριαρχία,  δεν θα επιλύσει τα θεμελιώδη προβλήματα της χώρας, και σίγουρα δεν θα «τερματίσει τη σύγκρουση»: στην καλύτερη περίπτωση θα είναι ένας συμβιβασμός μεταξύ της ισραηλινής καπιταλιστικής ελίτ και του καθεστώτος  της Παλαιστινιακής Αρχής με το οποίο συνεργάζεται. Οι τοπικοί παράγοντες θα αποκτήσουν το προνόμιο για  να καταπιέζουν και να εκμεταλλεύονται άμεσα τον παλαιστινιακό πληθυσμό για το δικό τους όφελος και προς όφελος ξένων συμφερόντων.
Είναι αλήθεια, ότι η αποχώρηση του Ισραήλ από τα εδάφη που κατέλαβε το 1967 θα βάλει ένα φρένο στις άμεσες διαδικασίες κατάσχεσης γης και στην καταπίεση των Παλαιστινίων που ζουν εκεί υπό τις ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ. Θα μείωνε, κατά πάσα πιθανότητα, την τριβή και τις αντιπαραθέσεις μεταξύ των κατοίκων της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας με τους ισραηλινούς στρατιώτες και τους εποίκους, καθώς και τις ισραηλινές στρατιωτικές επιθέσεις, οι οποίες αναζωπυρώνουν το διάχυτο μίσος και την ενίσχυση του εθνικισμού μεταξύ των κατακτητών και των κατεκτημένων. Η αποχώρηση αυτή μπορεί επίσης να καταστήσει δυνατή μια περιορισμένη επιστροφή των προσφύγων στο έδαφος του παλαιστινιακού κράτους.Ωστόσο, μια συμφωνία για την ίδρυση ενός τέτοιου παλαιστινιακού κράτος θα παραχωρούσε στο Ισραήλ τη διεθνή νομιμοποίηση των κατακτήσεών του στον πόλεμο του 1948 και τη  Νάκμπα - την αποστέρηση, εκρίζωση και εκδίωξη εκατοντάδων χιλιάδων (τώρα εκατομμύριων) Παλαιστινίων. Μια τέτοια συμφωνία θα ενισχύσει την πολιτική και τον οικονομικό διαχωρισμό μεταξύ των δύο τμημάτων της χώρας, όπου και στα δύο υπάρχουν Παλαιστίνιοι κάτοικοι, καθώς και ο διαχωρισμός μεταξύ των δυο λαών, του εβραϊκού και του αραβικού.  Αυτό θα εμπόδιζε τον αγώνα για μια δίκαιη λύση στη συνεχιζόμενη αντιπαράθεση με το σιωνιστικό κίνημα - του οποίου τα κύρια θύματα είναι οι Παλαιστίνιοι εργάτες, αλλά που βλάπτει επίσης με διάφορους τρόπους τους Εβραίους εργάτες μέσα στο Ισραήλ. Εφ' όσον οι πρόσφυγες δεν έχουν επιστρέψει και δεν έχουν ανακτήσει αυτά που τους έκλεψαν,  εφ 'όσον το εθνικιστικό-σιωνιστικό καθεστώς του Ισραήλ - το οποίο αποκλείει, διακρίνει και καταπιέζει τα παλαιστινιακά ζητήματα και τους πολίτες του - εξακολουθεί να υπάρχει, δεν πρόκειται να υπάρξει «παύση της σύγκρουσης».
Άλλα τμήματα  εργαζομένων, ιδιαίτερα μεταξύ των Παλαιστινίων, υποστηρίζουν τη δημιουργία ενός δημοκρατικού κράτους για όλους τους κατοίκους της Παλαιστίνης-Ισραήλ.Η δημιουργία ενός  ενιαίου δημοκρατικού κράτους, μπορεί να παράσχει ίσα πολιτικά δικαιώματα σε όλους τους πολίτες του, και να θέσει τέλος στην επίσημη θεσμική διάκριση εναντίον των Παλαιστινίων. Θα επιτρέψει πολύ πιθανόν την επιστροφή των προσφύγων. Επίσης, για να γίνει δυνατή η σύσταση ενός τέτοιου κράτους θα πρέπει να διαλυθεί το κράτος του Ισραήλ αλλά και η Παλαιστινιακή  Αρχή, σε πείσμα των στόχων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Έτσι, το πρόγραμμα αυτό βασίζεται σε ένα μέτρο ελπίδας σε αντίθεση με την απελπισία και τη συναίνεση στην υπάρχουσα πολιτική πραγματικότητα.Ωστόσο, η ελπίδα αυτή είναι λανθασμένη, διότι εφ 'όσον η καπιταλιστική-σιωνιστική ελίτ που κυβερνάει το Ισραήλ δεν έχει ηττηθεί, το μόνο κράτος που μπορεί να επιτευχθεί είναι το ήδη υπάρχον.
Ακόμη και αν θα μπορούσε να πετύχει η προσπάθεια για τη δημιουργία ενός ενιαίου και δημοκρατικού κράτους, ας μην ξεχνάμε ότι τα κράτη γενικά, και ιδίως τα δημοκρατικά κράτη, είναι πολιτικές μορφές που καταρτίζονται και συντηρούνται από άρχουσες τάξεις μειονοτήτων, για να συντηρούν τα συστήματα καταπίεσης και εκμετάλευσης των κοινωνικών σχέσεων. Ο χαρακτήρας της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης ποικίλλει και γίνεται όλο και πιο εκλεπτυσμένος στις αναπτυγμένες χώρες, αλλά και ο θεμελιώδης χαρακτήρα της δεν εξαφανίζεται ούτε για μια στιγμή. Σε μια τέτοια κατάσταση οι Παλαιστίνιοι και Εβραίοι εργάτες θα ζουν σε μια κοινωνία όπως αυτή της Νοτίου Αφρικής, όπου μια μικρή μειοψηφία λευκών καπιταλιστών και των μη-λευκών νέων συντρόφων τους, κατέχουν τα περισσότερα των μέσων παραγωγής και τη  γη  και οι πολυεθνικές εταιρείες απολαμβάνουν μεγάλη ελευθερία δράσης.
Επιβεβαιώνουμε εκ νέου το συμπέρασμα των προκατόχων μας στον αγώνα: Η ήττα της καπιταλιστικής-σιωνιστικής άρχουσας τάξης και του έργου του εποικισμού και των κατασχέσεων παλαιστινιακής γης,απαιτεί μια βαθιά κοινωνική επανάσταση, όχι απλώς μια πολιτική επανάσταση, αλλά μια μεταμόρφωση των σχέσεων παραγωγής και όλων των άλλων θεμελιωδών κοινωνικών σχέσεων. Επιπλέον, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι μια τέτοια επανάσταση θα είναι δυνατή μόνο σε περιφερειακή κλίμακα, σε πολλές γειτονικές χώρες ταυτόχρονα και όχι ξεκομμένα στην Παλαιστίνη-Ισραήλ. Μόνο ένας τέτοιος μετασχηματισμός θα καταστήσει δυνατή την οικοδόμηση μιας μη-απολυταρχικής κοινωνίας απαλλαγμένης από την εκμετάλλευση, στην οποία η ελευθερία, η ισότητα και η αδελφότητα θα επικρατήσουν πραγματικά, στην οποία η συσσωρευμένη εθνικιστική εχθρότητα θα διαλυθεί.
Μαζί με όσα ειπώθηκαν παραπάνω, ας αναφέρουμε και το προφανές: Θα συνεχίσουμε να συμμετέχουμε, ως οργάνωση αλλά και ατομικά, μαζί με τους Παλαιστίνιους κατοίκους της Δυτικής Όχθης,με Ισραηλινούς  και άλλους ακτιβιστές, στον καθημερινό αγώνα ενάντια σε όλες τις πτυχές της κατοχής και της καταπίεσης στα κατεχόμενα εδάφη του 1967. Θα στηρίξουμε και θα συνεργαστούμε όσο καλύτερα μπορούμε με τον αγώνα των κατοίκων της Γάζας ενάντια στις επιθέσεις του Ισραήλ και στην ισραηλο-αιγυπτιακή πολιορκία. Και θα είμαστε ενεργοί εντός των συνόρων του 1948 ενάντια στις διακρίσεις, την καταπίεση και την εκδίωξη των Παλαιστινίων εργατών που έχουν ισραηλινή υπηκοότητα.

Ισραηλινή Aναρχοκομμουνιστική Οργάνωση Ahdut (Ενότητα)

ΠΗΓΗ: anarkismo
ΔΙΑΒΑΣΤΕ και την Συνέντευξη του μέλους της αναρχοκομμουνιστικής οργάνωσης Ahdut, Ιλάν Σαλίφ


ΠΗΓΗ:https://omniatv.com/

Madrugada ~ Strange Color Blue (Ελληνικοί υπότιτλοι) -Greek subs-

Οι Madrugada ήταν Νορβηγικό ροκ συγκρότημα που δημιουργήθηκε στην πόλη Stokmarknes το 1992. Το συγκρότημα αρχικά αποτελούνταν από τα μέλη Σίβερτ Χόιεμ (φωνητικά), Ρόμπερτ Μπούρας (κιθάρα) και Frode Jacobsen (μπάσο).

Οι Madrugada ήταν γνωστοί για τον χαρακτηριστικό νωχελικό και ελαφρά μελαγχολικό τους ήχο. Είχαν δώσει αρκετές επιτυχημένες συναυλίες στην Ελλάδα. Μετά το θάνατο του κιθαρίστα τους, Ρόμπερτ Μπούρας στις 12 Ιουλίου 2007, αποφάσισαν να ολοκληρώσουν τις ηχογραφήσεις τους και στις 15 Νοεμβρίου 2008 πραγματοποίησαν την τελευταία τους συναυλία στο Όσλο. Ο τραγουδιστής τους, Σίβερτ Χόιεμ, ακολουθεί σόλο καριέρα.

πηγη:Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μαθήτρια μου στη Γάζα

από solon antartis

Η Μαθήτρια μου στη Γάζα
Δυσκολεύομαι να γράψω αυτό το καλοκαίρι. Οι εικόνες που με βομβαρδίζουν είναι τόσο οικείες και αβάστακτες. Αναδύονται από το Υποσυνείδητο όπου τις καταχώνιασα πριν από 40 χρόνια με κάθε εικόνα και κάθε είδηση από την κατεχόμενη Παλαιστίνη.
Η εικόνα βγαλμένη από τα τρίσβαθα της συλλογικής ανθρώπινης μας συνείδησης. Της κοινής μοίρας που μας βολοδέρνει μέσα στους μαιάνδρους του χωροχρόνου.

Το κορίτσι ψάχνει μέσα στα χαλάσματα.

40 χρόνια πριν ένα αγόρι κρυμμένο κάτω από το κρεβάτι του ακούει τους ήχους των βομβαρδισμών.
Το αγόρι αφουγκράζεται την καρδία εντός του. Χτυπά δαιμονισμένα. Τα χείλη στεγνά, κρύος ιδρώτας το αίσθημα του Φόβου στον υπέρτατο του βαθμό.



Το κορίτσι σκύβει μέσα στα ερείπια

Το αγόρι έχει πάψει να υπάρχει ως δομημένη προσωπικότητα. Ένα μέρος του – αυτό που αργότερα θα ονόμαζε; ψυχή – αποστασιοποιείται παντελώς από την πραγματικότητα. Τα πάντα πλέον βιώνονται σε αργή κίνηση, δισδιάστατα σαν να μην είναι πραγματικά, σαν να εκτυλίσσονται μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου κινουμένων σχεδίων. Ο πατέρας του σκύβει και το αρπάζει. Σχεδόν με βία το παίρνει στο μικρό Volkswagen με τα νούμερα FA910. Το “αυτοκίνητο του λαού” τους περνά μέσα από πεδία μαχών, αεροπλάνα σφυρίζουν, βόμβες πέφτουν, στα βουνά, στα βουνά, η προαιώνια φυγή, η προαιώνια σωτηρία, τόσο κοντά, τόσο μακριά.

Το κορίτσι αναγνωρίζει αυτό που έψαχνε

Το αγόρι μεγάλωσε. Στο σχολείο κάνουν ασκήσεις για την αεροπορία. Το αγόρι πέφτει δίπλα στο περιτείχισμα βάζοντας τα χέρια του στο κεφάλι. Κάθε φορά σαν να κινητοποιείται ένας αόρατος μηχανισμός, με κάθε άσκηση η ψυχή του; η συνείδηση του; βγαίνει εκτός και βιώνει ξανά τα πράγματα δισδιάστατα αποστασιοποιημένα. Το πνεύμα γνωρίζει: ο διχασμός σώματος πνεύματος οδηγεί πέρα από το φόβο.



Το κορίτσι σχεδόν θριαμβευτικά ανασύρει το βιβλίο. Κοιτάζει το φωτογράφο με την ίδια αποστασιοποίηση. Ο κόσμος είναι εντός της. Το βλέμμα κοιτάζει αλλά δεν βλέπει.

Το αγόρι διαβάζει. Ξεφυλλίζει τα σκονισμένα βιβλία. Μέσα τους χάνεται Ζει!. Ένας άλλος κόσμος ανοίγεται εντός του. Ήρωες και ηρωίδες ζωντανεύουν. Οι Τρώες και οι Τρωαδίτισσες τον συντροφεύουν στα βιβλία και τα παιχνίδια της γειτονιάς. Και ο Αινείας μέσα στα χαλάσματα της πόλης του διαλέγει αυτό που μπορεί να κουβαλήσει με τα χέρια του όπως όρισαν οι κατακτητές — Αχαιοί, Τούρκοι, Ισραηλίτες – φορτώνοντας στην πλάτη του το γέρο πατέρα του.



Το κορίτσι αναγνωρίζει το μικρό σημειωματάριο. Ποιός ευλογημένος δάσκαλος να έχει διαβάσει τους στίχους της, την κατάθεση της ψυχής της;

Το αγόρι μεγάλωσε κι έγινε δάσκαλος. Ο πολιτισμός του τον ανέστησε τον έσωσε, τον άνδρωσε. Μέσω του αγκάλιασε τον ξένιο Δία και τους δεσμούς της φιλοξενίας. Τώρα διδάσκει σε παιδιά όπως εκείνον, πρόσφυγες από τα πέρατα της γης, κάποια το ίδιο φοβισμένα με εκείνον τότε πριν από 40 χρόνια. Ο πολιτισμός του ξανά και ξανά τον επισκέπτεται από τότε μέσα από τις πράξεις μέσα από τους στίχους. Αδυνατεί να κατανοήσει ακόμη και τώρα στα -άντα πώς είναι δυνατόν άνθρωποι που ορίζουν τους εαυτούς τους ως Έλληνες να τάσσονται με το μέρος του καταπιεστή και του σφαγέα, να χαίρονται με τον πόνο του μικρού και του καταπιεσμένου.
Το φως του τόπου του τον λούζει με την ίδια αγάπη για τον τόπο του και τους ανθρώπους του και για τη μικρή μαθήτρια του στη Γάζα. Κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει



Το κορίτσι τέλειωσε. Στρέφει απότομα και επιστρέφει. Πάντα επιστρέφει. Η αποφασιστικότητα φωτίζει το πρόσωπο της. Και τα όπλα που κρατά στα χέρια της είναι πολύ πιο ισχυρά από τις βόμβες και τις σφαίρες του σιωνιστικού κράτους.

Το αγόρι κλαίει. Ο δάσκαλος αναγνωρίζει στο βλέμμα και την κίνηση τις αδελφές, τις μανάδες και τις γιαγιάδες του με το αγέρωχο βλέμμα και την άρνηση να υποταχτούν μήτε σε Θεούς μήτε σε ανθρώπους.
Μέσα από το στόμα της, μέσα από το στόμα όλων τους αρχετυπικά ακούει τη φωνή τους ευλογία και κατάρα εις αιώνας αιώνων:

“Κάλλιο μια φούχτα τιμημένη στάχτη παρά γονατισμένος ο λεβέντης μου!”

Η Ελευθερία δεν κάνει εκπτώσεις. Ο αγώνας για τη δική μας Ελευθερία χρειάζεται να αγκαλιάζει και τον αγώνα για Ελευθερία όλων των σκλαβωμένων λαών στον κόσμο.

Insallah!

Πηγή: CyprusIndyMedia.org - pylitonfilon

ΠΗΓΗ:http://seisaxthia.wordpress.com/2014/08/01/%ce%b7-%ce%bc%ce%b1%ce%b8%ce%ae%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%b1-%ce%bc%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%b3%ce%ac%ce%b6%ce%b1/

ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ / Call For Action From Palestinian Anarchists

July 29, 2014 by bayareaintifada & Thomas Gata-“True Democracy NOW!” / Facebook
Κάλεσμα Αναρχικών της Παλαιστίνης για οργάνωση διαδηλώσεων έξω από τις Αιγυπτιακές πρεσβείες ώστε να δεχτεί η Αίγυπτος να ανοίξει τα σύνορα της με την Παλαιστίνη.

         

(Οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν κανένα άλλο χώρο διαφυγής για να γλιτώσουν -τουλάχιστον τα παιδιά με τις μάνες τους- από τη γενοκτονία που επιτελείται εναντίον τους από το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ. Η μόνη τους ελπίδα είναι να ανοιχτούν τα σύνορα στη Rafah που κρατάει πεισματικά και απάνθρωπα κλειστά η Αίγυπτος.)

From Palestinian Anarchists

Israel continue the aggression on Gaza, And Egypt government still closed Rafah border in face of Palestinian Civilians and injured, it’s a genocide…
We Ask you Comrades to Start organize a real Demonstration in front of Egyptian Embassy for the sake of Gaza to force it to Open the Borders..
Lets Start to Organize it, I can’t believe this all happen, it’s Genocide in Gaza


ΠΗΓΗ:http://bayareaintifada.wordpress.com/2014/07/29/call-for-action-from-palestinian-anarchists/

ΠΗΓΗ:http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/2014/08/01/%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%b5%cf%83%ce%bc%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%b9%ce%ba%cf%89%ce%bd-%cf%84%ce%b7%cf%83-%cf%80%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%bd%ce%b7/

Είμαι το Ισραήλ (greek version) I am Israel

Ακόμα και ένα 12χρονο κοριτσάκι ξέρει την αλήθεια

ΠΑΝΟ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ ΑΠΟ ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΝΑΞΟΥ