Η ΒΙΟΜΕ ανοίγει το δρόμο για την αυτοδιαχείριση

Η ΒΙΟΜΕ ανοίγει το δρόμο για την αυτοδιαχείριση Εδώ και πάνω από 3 χρόνια οι εργάτες της ΒΙΟΜΕ δίνουν ένα πρωτόγνωρο αγώνα αξιοπρέπειας, έναν αγώνα επιβίωσης. Με το σύνθημα «Αν δε μπορείτε εσείς, μπορούμε εμείς», εδώ και ένα χρόνο επαναλειτουργούν το εργοστάσιο υπό εργατικό έλεγχο δημιουργώντας ένα υπόδειγμα αυτοδιαχείρισης μέσα στις πιο σκληρές συνθήκες εργασιακής βαρβαρότητας.

 Δυο βίντεο από την εκδήλωση-συζήτηση με θέμα "Η ΒΙΟΜΕ ανοίγει το δρόμο για την αυτοδιαχείριση", που διοργάνωσε η Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης (Αθήνας) στον αγώνα των εργατών της ΒΙΟΜΕ, στις 16/12/2013 στο Πολυτεχνείο.

 Στα βίντεο παρακολουθούμε τις τοποθετήσεις του Αλέκου Σιδερίδη από το Σωματείο Εργαζομένων στη ΒΙΟΜΕ και του Κώστα Χαριτάκη από την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης (Αθήνας).

Τα βίντεο είναι από την ιστοσελίδα της εφημερίδας «Δράση»

ΠΗΓΗ:http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2013/12/blog-post_8700.html

VIDEO.BBC.Ελλάδα. Ένα εκατομμύριο οι απλήρωτοι εργαζόμενοι. Απλήρωτοι ναυτεργάτες από εφοπλιστές, κλειστά ναυπηγεία & το σκάνδαλο υποβρυχίων.

Η εφοπλιστική εταιρεία δεν επικοινώνησε ούτε  με το πλήρωμα, ούτε με το BBC.
Η Abu Dhabi Mar που εκμεταλλεύεται τα Ναυπηγεία αρνήθηκε να μιλήσει, όπως έκανε και το Ελληνικό υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

Το θέμα των απλήρωτων ναυτεργατών από τους εφοπλιστές παίρνει διεθνείς διαστάσεις, καθώς υπάρχει και το σχετικό ρεπορτάζ του ASSOCIATED PRESS. με τίτλο "Εκατοντάδες ναυτεργάτες μένουναπλήρωτοι για μήνες" με τις εταιρείες πάλι να αρνούνται να σχολιάσουν.

Εκτός από τον αγώνα των 54 ναυτεργατών του «Πηνελόπη Α» στη Ραφήνα, με το οποίο ασχολείται το βρετανικό δίκτυο, ίδια κατάσταση υπάρχει στον Βόλο με το επιβατηγό-οχηματαγωγό πλοίο «Πρωτέας», με την πλοιοκτήτρια εταιρεία να οφείλει δεδουλευμένες αποδοχές άνω των δύο μηνών, ενώ δεν έχει καταβάλει τα δώρα γιορτών για δύο χρόνια.

Παράλληλα σε επίσχεση εργασίας από τις 13 Νοεμβρίου βρίσκονται οι ναυτικοί του δεξαμενόπλοιου «Θησέας» της «Adriamar Shipping, ενώ από τις 18 Νοεμβρίου η εφοπλιστική εταιρεία τούς διέκοψε την τροφοδοσία και την παροχή πετρελαίου, με αποτέλεσμα οι ναυτεργάτες να βρίσκονται εγκαταλελειμμένοι και χωρίς πρόσβαση στο λιμάνι, καθώς το πλοίο έχει μείνει αρόδο στην Ελευσίνα!

Απλήρωτοι παραμένουν για τέσσερις μήνες και οι ναυτεργάτες στο δεξαμενόπλοιο «Προμηθέας» της ίδιας εταιρείας.

(Στοιχεία από ρεπορτάζ της Εφημερίδας Συντακτών)
Όπως σχολιάζει στο ρεπορτάζ και ο Mark Lowen του BBC, “είναι μια ιστορία που απλά δεν θα περίμενε κανείς να ακούσει σε μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το 2013. Αλλά και πάλι, στη σημερινή Ελλάδα, υπάρχουν απλά τόσα πολλά που σοκάρουν”.
Ακολουθεί το ρεπορτάζ του BBC News , μεταφρασμένο, καθώς και το video.
Το πλήρες κείμενο και στα Αγγλικά, στο τέλος της ανάρτησης του LEFTeria-news

To εκατομμύριο των απλήρωτων εργαζομένων στην Ελλάδα.
Mark Lowen BBC News, Αθήνα

  Στέκεται αδρανής, δεμένη στη στεριά, το κουφάρι σιγά-σιγά σκουριάζει.
Το Πηνελόπη έπρεπε να κάνει μια καθημερινή διέλευση από το λιμάνι της Ραφήνας, έξω από την Αθήνα, στα όμορφα νησιά Άνδρο, Τήνο και Μύκονο. Αλλά από το καλοκαίρι, έχει κολλήσει, το πλήρωμα της αρνείται να πλεύσει, δεδομένου ότι δεν έχει πληρωθεί εδώ και μήνες.
Το πλοίο έχει πάρει το όνομά του από τη σύζυγο του Οδυσσέα. Λέγεται ότι περίμενε υπομονετικά για την επιστροφή του από τον Τρωικό πόλεμο. Αλλά η υπομονή των εργαζομένων αυτών εξαντλείται γρήγορα.

Περίπου 20 έχουν καταλάβει το πλοίο και ζουν επάνω στο σκάφος, από φόβο μήπως χάσουν τη δουλειά τους εντελώς, αν εγκαταλείψουν το πλοίο. Και έτσι μένουν σε ένα εγκαταλειμμένο κέλυφος χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα ή τρεχούμενο νερό, με τα μαγειρεία σκοτεινά και κλειστά, τα σαλόνια επιβατών με τις σειρές των κενών θέσεων.
Σε ένα διάδρομο, μια επιγραφή υπερήφανα αναφέρει: “οι τέλειες διακοπές σας αρχίζουν εδώ”. Η ειρωνεία δεν έχει χαθεί για τους απελπισμένους εργαζόμενους.
«Η κατάσταση εδώ είναι πολύ δύσκολη», λέει ο Αντώνης Γιακουμάτος, ο ύπαρχος. "Μένουμε σε ένα πλοίο φάντασμα. Αισθάνομαι πολύ λυπημένος και θυμωμένος επειδή δεν έχω χρήματα να πάω και να δω τη γυναίκα και τα παιδιά μου."
Ρωτάω να μου πεί για το πως ήταν η ατμόσφαιρα επάνω στο σκάφος, όταν το πλοίο ταξίδευε.
"Ήταν πολύ καλά. Έβλεπα τα χαμόγελα των επιβατών και ήξερα ότι έκανα τη δουλειά μου καλά. Τώρα είναι άδειο. Νιώθω σαν να περιμένω να πεθάνω εδώ."

Το πλήρωμα - και το BBC - προσπάθησαν να επικοινωνήσουν με την εταιρεία, Agoudimos Lines, αλλά εις μάτην. Υποτίθεται ότι βρίσκεται σε οικονομικό πρόβλημα και έτσι παρακρατεί μισθούς, έχοντας την πεποίθηση ότι οι εργαζόμενοι θα προτιμούσαν αυτό από το να μην έχουν καθόλου δουλειά.

Αλυσιδωτές επιπτώσεις
Οι εργαζόμενοι στο Πηνελόπη είναι μερικοί από το ένα εκατομμύριο εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα, που θα μείνουν απλήρωτοι. Το Ινστιτούτο Εργασίας της Ελληνικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας (ΓΣΕΕ) αποκάλυψε αυτή την εβδομάδα ότι μία στις δύο εταιρείες δεν πληρώνουν το προσωπικό στην ώρα τους.
Ένα μεγάλο μέρος της έμφασης σχετικά με την οικονομική κρίση στην Ελλάδα έχει δωθεί στις περικοπές στον δημόσιο τομέα, αλλά αυτή είναι η άλλη πλευρά της ιστορίας – οι ιδιωτικές εταιρείες που καταρρέουν από την πτώση της ζήτησης. Και ο Πλάτων Τήνιος, οικονομολόγος στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά, λέει ότι αυτά τα δύο συνδέονται.
«Ο δημόσιος τομέας της εξάγει τα προβλήματά του στον ιδιωτικό τομέα», λέει. «Όταν το κράτος συμπιέζεται – κάτι που συμβαίνει συχνά - το πιο εύκολο πράγμα είναι να αναβάλει την πληρωμή των προμηθευτών Ως εκ τούτου, φέρνει πρόβλημα ρευστότητας στον ιδιωτικό τομέα.».
Μπορεί η ελληνική οικονομία να επιτύχει κάποτε μια ισχυρή ανάπτυξη, μετά από χρόνια ύφεσης, εάν ο ιδιωτικός τομέας χωλαίνει έτσι; ρωτάω
“Δεν νομίζω”, απαντά. “Αλλά υπάρχει ένα άλλο πρόβλημα: οι τράπεζες έχουν σταματήσει τη χορήγηση δανείων ή, όταν το κάνουν, είναι σε πολύ υψηλά επιτόκια Έτσι, οι εταιρείες προσπαθούν να εξοικονομήσουν από όπου μπορούν, και η καθυστέρηση των πληρωμών στους εργαζόμενους είναι η ευκολότερη μορφή χρηματοδότησης”.

Στην άλλη μεριά της Αθήνας τα Ελληνικά Ναυπηγεία, είναι μια ακόμα χειρότερη ιστορία. Οι 1.200 εργαζόμενοι δεν έχουν πληρωθεί από τον Απρίλιο του 2012. Οι γερανοί σταμάτησαν, τεράστιες πλωτές αποβάθρες σκουριάζουν στο νερό - μια από τις βασικές βιομηχανίεςστην Ελλάδα παρέλυσε.

“Είναι η δουλειά μου εδώ και 33 χρόνια”, λέει ο Κώστας Χατζόπουλος, καθώς κοιτάζει τα παλιά μηχανήματα.
“Ήταν η ζωή μου, η εμπειρία μου, οι τεχνικές μου γνώσεις. Τώρα για να επιβιώσω δανείζομαι χρήματα από φίλους και ζητάω φαγητό από την Εκκλησία”.
Εδώ, εν μέρει πρέπει να κατηγορήσεις τη διαφθορά. Το ναυπηγείο άνηκε στο παρελθόν σε μια γερμανική εταιρεία, την HDW, τώρα μέρος της ThyssenKrupp.
 

Το 2000, η ελληνική κυβέρνηση υπέγραψε μια θολή σύμβαση για να πληρώσει τον ιδιοκτήτη για κατασκευή και εκσυγχρονισμό των υποβρυχίων του Ελληνικού ναυτικού στο ναυπηγείο. Το κόστος - σχεδόν 3 δισ. ευρώ (£ 2,5 δισ., 4 δισ. δολάρια) - ήταν κρυμμένο από τα στοιχεία για το έλλειμμα της Ελλάδας, ώστε η χώρα να ενταχθεί στην ευρωζώνη.
Το 2010, η πλειοψηφία των μετοχών του ναυπηγείου αγοράστηκε από την Abu Dhabi Mar, μια εταιρεία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, αναμένοντας τις πληρωμές για την παραγγελία.
Αλλά με την οικονομική κρίση, ο πρώην τεράστιος αμυντικός προϋπολογισμός της Ελλάδας – οι στρατιωτικές δαπάνες της ήταν οι υψηλότερες στην ΕΕ, ως ποσοστό του ΑΕΠ - μειώθηκε σε μέγεθος.
Τώρα, η σύμβαση δεν έχει αποπληρωθεί και έτσι η εταιρεία έχει παρακρατήσει μισθούς.
Η Abu Dhabi Mar αρνήθηκε να μιλήσει, όπως έκανε και το Ελληνικό υπουργείο Εθνικής Άμυνας, αλλά ένας βουλευτής του κυβερνητικού συνασπισμού, ο Μάκης Βορίδης, επιμένει ότι η εταιρεία έχει υπαναχωρήσει από τις υποχρεώσεις της.
«Δεν έχουν κάνει το έργο που προορίζονταν να κάνουν και έτσι το κράτος δεν θα πληρώσει», λέει.
"Νομίζω ότι χρησιμοποιούν το κοινωνικό πρόβλημα που δημιουργούν, αφήνοντας τους εργαζόμενους απλήρωτους για να πιέσουν το κράτος να δώσει τα χρήματα που δεν οφείλει. Πρέπει να λύσουμε το πρόβλημα, αλλά με έναν τρόπο που να σέβεται τα χρήματα των φορολογουμένων."
Οι τακτικές διαδηλώσεις των εργατών των ναυπηγείων απέτυχαν να σπάσουν  το αδιέξοδο, αλλά τώρα είναι απλά κάποιοι ανάμεσα στους τόσους, που έχασαν το δίχτυ ασφαλείας της μιας σταθερής απασχόλησης.

Η Ελλάδα έχει ήδη ρεκόρ ανεργίας πάνω από 27%, αλλά σε αυτό δεν συμπεριλαμβάνεται το περίπου ένα εκατομμύριο απλήρωτοι εργαζόμενοι.
Είναι μια ιστορία που απλά δεν θα περίμενε κανείς να ακούσει σε μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το 2013. Αλλά και πάλι, στη σημερινή Ελλάδα, υπάρχουν απλά τόσα πολλά που σοκάρουν.



Πηγή: LEFTeria-news

ΔΙΑ

Ο Γ. Δελαστίκ αποδεικνύει με αριθμούς οτι δεν ζούσαμε με δανεικά

Μια σπουδαία συνέντευξη του Γιώργου Δελαστίκ που πρέπει να ακούσετε. Παρακάτω σημειώνω τα βασικά και ζουμερά σημεία της. Με αριθμούς το χρέος της χώρας από τη μεταπολίτευση και μετά καθώς και τα δάνεια που πήραμε από το 2009 μέχρι σήμερα.

Άραγε θα προχωρήσουν σε χιλιάδες πλειστηριασμούς κατοικιών οι τράπεζες; Ή τους είναι άχρηστα αυτά τα σπίτια; Ο κόσμος νομίζει οτι δε θα του πάρουν τα σπίτια επειδή δεν έχουν τι να τα κάνουν. Όμως οι τράπεζες θα τα πάνε στη διατραπεζική αγορά και θα τα παίξουν ως εγγύηση, θα παιχτεί τζόγος και ας ρημάξουν τα ντουβάρια των πραγματικών σπιτιών. Οι τραπεζικές αξίες παραμένουν σταθερές ως το 2016 ακριβώς για να παιχτεί αυτό το παιχνίδι. Μετά όπως είπε ο Στουρνάρας θα πέσουν οι αντικειμενικές σε Εκάλη, Κηφισιά κλπ και θα ανέβουν στις φτωχογειτονιές.

Όσο κυλά ο χρόνος τόσο πιο δύσκολη γίνεται η αντίσταση στους δανειστές αν δεν λάβεις επαναστατικά μέτρα. Το 2009 η Ελλάδα χρώσταγε σε ιδιωτικές ευρωπαϊκές τράπεζες 134 δις ευρώ. Αν ο Παπανδρέου έλεγε δεν έχω να πληρώσω τίναζε στον αέρα του ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα. Ότι δανειστήκαμε αποπλήρωσε τα χρέη προς ιδιωτικές τράπεζες. Έτσι έχει κρατικοποιηθεί το ελληνικό δημόσιο χρέος. Από πλευράς οικονομικής έχουν εξουδετερώσει τις συνέπειες για το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα στην περίπτωση που η Ελλάδα δεν πληρώσει και φύγει από το ευρώ αλλά υπάρχει το πολιτικό ζήτημα για την ευρωζώνη. Ανοίγει το ζήτημα οτι η ευρωζώνη δεν είναι αναπότρεπτη και μπορεί να διαλυθεί. Αυτό θα σημάνει και ένταση κερδοσκοπικών επιθέσεων από άλλα χρηματοπιστωτικά κέντρα της Αμερικής, Αγγλίας, Ιαπωνίας.

Το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα έχει κεφαλαιακή τρύπα 280 δις ευρώ. 1,2 τρις ευρώ είναι τα κόκκινα δάνεια της ευρωζώνης. Κάθε μήνα οι τράπεζες της ευρωζώνης δίνουν λιγότερα δάνεια απ' ότι τον αντίστοιχο μήνα του προηγούμενου χρόνου. Το ευρώ έχει δομικό πρόβλημα. Κάθε ευρωπαϊκή τράπεζα θα επιδιώξει να επιβιώσει κατασπαράσσοντας τις άλλες, και εκεί θα επιβιώσουν οι πιο ισχυρές των ισχυρών κρατών και σίγουρα όχι οι ελληνικές. Δεν υπάρχουν περιθώρια για να δοθούν δάνεια. Τα περί ανάπτυξης στη χώρα μας είναι παραμύθια. Το 2014-16 πρέπει να πληρώσουμε σε δόσεις 19 δις ευρώ. Πού θα βρεθούν; Έχουμε δανειστεί 25 δις από το ΔΝΤ, 53 δις από χώρες της ευρωζώνης, 72 δις από τον ΕΜΣ, σύνολο 150 δις σε τρία χρόνια συν 41 δις για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών,  σύνολο 191 δισ. Ξεχρεώνουμε το 2041 που λήγουν οι δανειακές δόσεις προς τις χώρες της ευρωζώνης, το 2047 για τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, το 2046 θα δώσουμε την τελευταία δόση για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Το 2023 θα εξοφλήσουμε το ΔΝΤ. Αυτά με βάση τα δάνεια που πήραμε μέχρι τώρα. Είναι ασύλληπτα τα ποσά.

Μύθος οτι το δημόσιο χρέος το εκτίναξε ο Ανδρέας Παπανδρέου έως και ο Κώστας Καραμανλής. Ψέμα οτι κάναμε κοινωνική πολιτική και ευημερούσαμε με δανεικά. Ο Κ. Καραμανλής το 1975 έχει δημόσιο χρέος 24,7% του ΑΕΠ. Το 1981, έξι χρόνια μετά, το παραδίδει στον Α. Παπανδρέου 34,5% του ΑΕΠ. Το 1988, επτά χρόνια μετά το χρέος είναι 66,8% του ΑΕΠ, δηλαδή 30 ποσοστιαίες μονάδες παραπάνω. Το 1990 ο Μητσοτάκης το παραλαμβάνει στο 70% του ΑΕΠ. Σε τέσσερα χρόνια, το 1993 το παραδίνει 111,6% του ΑΕΠ, 40 ποσοστιαίες μονάδες παραπάνω χωρίς κοινωνική πολιτική και ευημερία, ισχυριζόμενος οτι νοικοκυρεύει τη χώρα. Μέσα σε 4 μόλις χρόνια. Το 2008, 15 χρόνια μετρά, το χρέος είναι 110% του ΑΕΠ χαμηλότερο οριακά από το χρέος που παρέδωσε ο Μητσοτάκης. Την εποχή που ο ελληνικός λαός γνωρίζει τη μεγαλύτερη ευημερία το χρέος δεν έχει αυξηθεί ως ποσοστό του ΑΕΠ. Δανειζόμασταν τόσα όσα μπορούσαμε να αποπληρώσουμε. Φέτος, μέσα σε 4 χρόνια, το χρέος είναι 175% του ΑΕΠ, την ώρα που καταβυθίζεται το βιωτικό μας επίπεδο. Το 2007 και 2008 μόνο το 4-5% των δανείων δε εξυπηρετείτο. Σήμερα το ποσοστό αυτό φτάνει το 32%.

Εκ βάθρων ανατροπή του πολιτικού σκηνικού έχει ήδη συντελεστεί. Τα τρία "αντιμνημονιακά" - με τη Χρυσή Αυγή, όπως την αντιλαμβάνεται ο ψηφοφόρος της - κόμματα πήρανε 42% τον Ιούνιο του 2012 ενώ το 2009 ήτανε 5%. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ παίζεται αν θα είναι σε θέση να πιάσουν το 35% στις ευρωεκλογές. Αν το άθροισμά τους πέσει κάτω από 30% τότε οδηγούμαστε σε κατάρρευση της κυβέρνησης. Αλλιώς μπορεί να επιβιώσει αλλά όχι πέραν του Φεβρουαρίου του 2015 οπότε πρέπει να γίνει εκλογή προέδρου.

Οι Γερμανοί δεν φοβούνται τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή έχασε τη μάχη της κυβέρνησης της Αριστεράς που επαγγελλόταν πέρσι. Θα κάνει μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση που θα εκφράζει τα στρώματα εκείνα που θέλουν την επιστροφή στην κατάσταση του 2008. Θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση όπου θα θέλει να κάνει πράγματα αλλά δεν θα είναι σε θέση να τα υλοποιήσει.

Τίθεται δίλημμα ευρώ ή εθνικό νόμισμα, αν δεν αλλάξει η Γερμανική πολιτική που δεν φαίνεται κάτι τέτοιο. Οι συνέπειες του κοινού νομίσματος γίνονται όλο και πιο επαχθείς για τους πληθυσμούς των ευρωπαϊκών κρατών πλην των Γερμανών όπου το κατώτατο ωρομίσθιο 8,5 ευρώ και ο κατώτατος μισθός είναι 1500 ευρώ μικτά!

Υπάρχει ελπίδα και θα εκδηλωθεί και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο πάρα πολύ σύντομα.

O εξαιρετικός Γιώργος Δελαστίκ μιλά στον καλό δημοσιογράφο Γιώργο Σαχίνη και στο κρητικό ραδιόφωνο.

 

Πηγή βίντεο tvxs

Συγκλονιστική μαρτυρία 18χρονου στο Schooligans

          
«Αρχίζει να την κλωτσά με μανία στο στήθος και να της φωνάζει: Θα πεθάνεις καρι@λα» 

Απολύτως γλαφυρή η μαρτυρία του 18χρονου Γιώργου στη σελίδα των Schooligans περιγράφει όσα έζησε κατά τη διάρκεια αστυνομικού ελέγχου το μεσημέρι της 17ης Νοέμβρη στην οδό Σταδίου.

"17 Νοέμβρη, μία και μισή το μεσημέρι, μόνος μου στη Σταδίου με δυο σπρέι στην τσάντα. Ο δρόμος είναι άδειος. Ξαφνικά πετάγονται από το πουθενά 20 ΜΑΤαδες. «Επ, παλικάρι, ταυτότητα!», τους την δείχνω.«Πάμε λίγο πιο πάνω!», τους ακολουθώ. «Κάτσε κάτω!», κάθομαι. «Πού μένεις;», «Αγία Παρασκευή», «Α καλά, κατάλαβα, πλουσιόπαιδο!», δεν απαντάω. «Τι έχεις στην τσάντα;», μου την ανοίγουν. «Τι έχεις στις τσέπες;», πάω να σηκωθώ να τους δείξω. «Κάτσε κάτω ρε, τι νομίζεις ότι είσαι; Έξυπνος; Τι είναι αυτά εδώ;». Κρατάει δυο μάσκες για δακρυγόνα που βρήκε στην τσάντα μου. Τις είχα για την πορεία, «Τι τις θες; Σαν να μην μας τα λες καλά! Αναρχικός μου φαίνεσαι!».

Δε μιλάω. «Τι είναι αυτο εδώ;», μου δείχνει ένα μικρό αναρχικό άλφα, ζωγραφισμένο με μπλάνκο πάνω στην τσάντα μου, «Αλφα» του λέω. «Με περνάς για βλάκα, ε;! Δεν γουστάρεις αστυνομία, ε;! Αν με πετύχαινες μόνο μου βράδυ θα με έσπαγες στο ξύλο, ε;! Σήκω!», σηκώνομαι. Μ' αρπάζει από το λαιμό και με τραβάει κοντά του με δύναμη. «Μην κάνεις καμιά μαλακία! Κατάλαβες;!». Μου καρφώνει ένα γκλοπ στη μέση και στην επόμενη γωνία με δίνει σε πέντε ασφαλίτες με πολιτικά. Αυτοί με κολλάνε στον τοίχο, ξαναψάχνουν την τσάντα μου, δε βρίσκουν τίποτα παράνομο, γράφουν τ' όνομά μου και με χώνουν σε μια κλούβα μαζί με άλλα δυο παιδιά.

Τρεις ώρες πριν την πορεία μας πάνε στη ΓΑΔΑ. Μπαίνουμε στο ισόγειο. Ξανά έλεγχος. Μια μπατσίνα φωνάζει υστερικά: «Κλείστε τα κινητά σας και βγάλτε τις κάρτες σας!». Ρωτάω αν μπορώ να πάρω ενα τηλέφωνο τη μάνα μου. Πετάγεται ένας μπάτσος: «Έλα ρε μάγκα, άσε ήσυχη την μανούλα σου, γιατί να την ανησυχήσεις;». Δεν απαντάω, αυτός συνεχίζει. «Τι κατέβηκες στην πορεία ρε βλάκα; Δεν έχεις καταλάβει πως το Πολυτεχνείο είναι ξεπερασμένο; Ε;!». Μου 'ρχεται να τον βρίσω. Μπορείς ρε μαλάκα μπάτσε να τελειώσεις μια φράση χωρίς το γαμημένο το «ε!»; Μπορείς; Ε;! Δε λέω τίποτα και κλείνω το κινητό μου.

 Μας ανεβάζουν σ' ένα ψηλό όροφο -είμαστε πάνω από 200 άτομα. Μας βάζουν σε μια σειρά. Μια μπατσίνα μας φωνάζει και μας ρωτάει ένα σωρό μαλακίες! «Στο Θεό πιστεύετε; Σε ποιον Θεό;»! Μας πάνε σ' ένα κελί. Νομίζω ότι είμαι σ' ελληνική ταινία. Μόνο ο μπαγλαμάς λείπει. Κοιτάω γύρω μου και βλέπω καμιά 20αριά άτομα και μέσα σε αυτούς δυο κορίτσια 14-15 χρονών. Πιο δίπλα ένας τύπος με χειροπέδες που απ' ό,τι ακουσα μετά ήταν μαφιόζος της νύχτας μπλεγμένος με ναρκωτικά και πουτάνες... Πώς βάζεις, ρε μαλάκα μπάτσε, 15 χρονών κοριτσάκι δίπλα σε μαστροπό;!! Μας φωνάζουν έναν-έναν για δακτυλικά αποτυπώματα. Κανονικό φάκελο! «Πώς σε λένε; Πού μένεις; Ποιο είναι το νούμερο του κινητού σου; Με ποιους θα πήγαινες στην πορεία;». Κάνουν και χιούμορ: «Αφησε μας και ένα αυτόγραφο με τα δαχτυλάκια σου»! Μια κοπελίτσα 15 χρονων βάζει τα κλάματα, τρέμει! Πιο πριν, μια αστυνομικός -γυναίκα ευτυχώς- της είχε κάνει σωματικό έλεγχο. Μέσα στο σουτιέν, στα εσώρουχα, παντού!

Κατά τις εφτά μας αφήνουν. Κρατούσαν για έξι ώρες διακόσια άτομα, όλα με ταυτότητες, χωρίς να 'χουν κάνει τίποτα και χωρίς να 'χουν επικοινωνία με τους δικούς τους. Σωστή απαγωγή! ΟΙ δικοί μου είναι απ' έξω και με περιμένουν. Γυρίζω σπίτι.
Την άλλη μέρα πετυχαίνω την κοπελίτσα που έκλαιγε. «Ντρέπομαι!», μου λέει. «Την κολλητή μου που πήγε στην πορεία τη βαράγανε πέντε ΜΑΤάδες μέχρι που κάποια στιγμή έρχεται ο ανώτερός τους και τους σταματάει. Την βλέπει κάτω στο δρόμο να σπαράζει ματωμένη και αρχίζει μόνος του να την κλωτσάει με μανία στο στήθος και να φωνάζει: "ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΜΩΡΗ ΚΑΡΙΟΛΑ! ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ!"»... «Ντρέπομαι», μου ξαναλέει, «εγώ έκλαιγα στο κελί και την φίλη μου κόντεψαν να την σκοτώσουν...».

Πηγή: sschooligans

ΠΗΓΗ:http://www.toxwni.gr/index.php

Μη φοβάστε, νικάμε: Το ημερολόγιο της «Αλληλεγγύης για όλους» (βίντεο - φωτ.)

Φωτογραφίες-βίντεο: Άγγελος Καλοδούκας


Το Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ γέμισε με εικόνες από έναν κόσμο που ανατέλλει, έναν κόσμο αλληλεγγύης!

Την Τετάρτη 12/12, το Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ (Ρήγα Παλαμίδου 2, Ψυρρή) γέμισε με εικόνες από έναν κόσμο που ανατέλλει, έναν κόσμο αλληλεγγύης. Η «Αλληλεγγύη για όλους» παρουσίασε ένα φωτογραφικό οδοιπορικό στις χαρές και τις μάχες, στον αθέατο αλλά εξόχως δημιουργικό κόσμο των κινημάτων. Δέκα τέσσερις (14) φωτορεπόρτερ συνεργάστηκαν για πρώτη φορά ώστε να δημιουργήσουν ένα ημερολόγιο που να σας κάνει να δείτε τον κόσμο με αισιοδοξία



Παραθέτουμε για το γεγονός απόσπασμα από ένα έξοχο άρθρο της Σταυρούλας Πουλημένη από το σάιτ alter thess: http://www.alterthess.gr/content/ena-klik-stin-allileggyi-ena-imerologio-gia-ena-peirama-eleytherias.
«Ένα φωτογραφικό οδοιπορικό στον κόσμο της αλληλεγγύης, ένα ημερολόγιο στιγμών αμοιβαίας συνεισφοράς όλων αυτών που επλήγησαν ανεπανόρθωτα από την κρίση αλλά βρήκαν το κουράγιο να χαράξουν έναν διαφορετικό δρόμο από αυτόν της ελεημοσύνης και της υποταγής, κυκλοφορεί εδώ και λίγες μέρες σε χιλιάδες αντίτυπα σε όλη την Ελλάδα.



Τα τρία τελευταία χρόνια του μνημονίου σε διάφορες γειτονιές της Ελλάδας άνθρωποι όλων των ηλικιών, γυναίκες και άνδρες προσπάθησαν να βρουν τους δικούς τους συλλογικούς τρόπους για να αντιμετωπίσουν προβλήματα όπως η στέγαση, η σίτιση, η απόλυση, η αδυναμία πρόσβασης στα νοσοκομεία. Παράλληλα επινόησαν εκείνους τους τρόπους για  να επικοινωνήσουν χωρίς η αδυναμία να γίνεται εμπόρευμα και η φτώχεια ενοχή.
Οι αυτοοργανωμένες δομές αλληλεγγύης που «ξεφύτρωσαν» σε πολλές γωνιές της χώρας μας απέδειξαν όλο αυτό το διάστημα ότι η αλληλεγγύη είναι ο μοναδικός οδηγός αντίστασης στην πολιτική της εξαθλίωσης και ένα «φυτώριο» σχέσεων εμπιστοσύνης μακριά από λογικές εξάρτησης και φιλανθρωπίας.
Ένας οδηγός που μας κάνει να βλέπουμε τον κόσμο με αισιοδοξία. Για το ημερολόγιο αυτό συνεργάστηκαν 14 φωτογράφοι απ`όλη την Ελλάδα οι οποίοι συνεισέφεραν αφιλοκερδώς με τον δικό τους μοναδικό τρόπο έτσι ώστε ο αθέατος κόσμος της αλληλεγγύης, ο κόσμος αυτός που δεν αναφέρεται ούτε με μικρά γράμματα στις οθόνες των τηλεοράσεων αλλά αντιστέκεται σε όλα τα success story της κυβέρνησης, να γίνει  ημερολόγιο και με την βοήθεια της «Αλληλεγγύης για όλους»  να προσφέρει οικονομική στήριξη σε όλες τις δομές που το έχουν ανάγκη».



Στο φακό του left μίλησαν: η Μυρτώ Μπολότα, από «Αλληλεγγύη για όλους», η Ντίνα Δασκαλοπούλου, δημοσιογράφος, «Εφημερίδα Συντακτών» και ο Στέλιος Ματσάγκος, φωτορεπόρτερ:







Περισσότερες φωτογραφίες, εδώ.

πηγη: http://left.gr/news/mi-fovaste-nikame-imerologio-tis-allileggyis-gia-oloys-vinteo-fot#sthash.PVP4Txwy.dpuf

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Τι είναι το ESM...?

Λέγεται από πολλούς, και όχι άδικα, ότι όσο πιο ουσιαστικές είναι οι αλλαγές που μεθοδεύονται από τις εξουσίες, τόσο πιο αθόρυβα επιχειρείται η εφαρμογή τους. Οι λόγοι είναι αυτονόητοι και δεν κρίνουμε σκόπιμο να επεκταθούμε.
Χωρίς τυμπανοκρουσίες, λοιπόν, ο Ευρωπαϊκός Μόνιμος Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) με έδρα το Λουξεμβούργο εξέδωσε την 1η Ιουλίου μια λακωνική ανακοίνωση μόλις 139 λέξεων:

«Από την 1η Ιουλίου 2013, ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ΕΜΣ) είναι ο μοναδικός και μόνιμος μηχανισμός για την αντιμετώπιση των νέων αιτήσεων για οικονομική ενίσχυση από τα κράτη μέλη της ευρωζώνης. Από αυτή την ημέρα το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) δεν μπορεί πλέον να συμμετάσχει σε νέα προγράμματα χρηματοδότησης, ή να συνάψει νέες συμφωνίες δανείου. Ο Klaus Regling, Διευθύνων Σύμβουλος του ΕΜΣ και διευθύνων σύμβουλος του EFSF, δήλωσε: «Σήμερα ένα σημαντικό κεφάλαιο του EFSF τελειώνει και όλα τα πιθανά νέα καθήκοντα θα αναληφθούν από το ΕΜΣ, το μόνο ταμείο διάσωσης της νομισματικής ένωσης». Αυτό συμβαίνει σύμφωνα με την Συμφωνία Πλαίσιο για το ΕΤΧΣ που υπογράφηκε από τα 17 κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ και το Καταστατικό του EFSF. Το EFSF θα παραμείνει ενεργό στη χρηματοδότηση των εν εξελίξει προγραμμάτων για την Πορτογαλία, την Ιρλανδία και την Ελλάδα.»
Και τί έγινε, θα αναρωτηθεί κάποιος, τί μας ενδιαφέρουν κάτι τέτοια;
Η ανακοίνωση αλλά και το περιεχόμενό της δεν σχολιάστηκαν από κανένα κόμμα της πολύχρωμης βεντάλιας που ξεκινά από τον αριστερισμό και τον σταλινισμό και φτάνει ως τον χρυσαυγιτισμό, του Κοινοβουλίου ή του εξωκοινοβουλίου, ούτε από την κυβέρνηση ούτε από την αντιπολίτευση. Γιατί θα έπρεπε να σχολιάσουν ότι, τυπικά έστω, ανεξάρτητα κράτη μπαίνουν οριστικά υπό την μόνιμη κηδεμονία ενός οργανισμού που δεν είναι απλώς άλλη μία off-shore, όπως ο EFSF (προσωρινός μηχανισμός στήριξης), αλλά οργανισμός με νομική προσωπικότητα και δικαιοπρακτικές ικανότητες κράτους και μάλιστα απολαμβάνει πολύ περισσότερα προνόμια και ασυλίες από ένα κοινό κράτος.
Επί της ουσίας έχουμε, και τυπικά, το πρώτο πρόπλασμα του Ευρωπαϊκού Υπερκράτους το οποίο συνέστησαν, σύμφωνα με την ιδρυτική του συνθήκη, τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που, αμετάκλητα και άνευ όρων, οφείλουν να συμμορφώνονται με τις αποφάσεις του Διοικητή και του ΔΣ του ESM. Η συμμετοχή των κρατών-μελών της ΕΕ που χρησιμοποιούν το κοινό νόμισμα είναι υποχρεωτική. Άρρητη αλλά σαφής στόχευση των εμπνευστών του ESM είναι η απορρόφηση, κατ’ αρχάς των υπερχρεωμένων κρατών και σταδιακά όλων των κρατών της Ευρωζώνης προς ένα νέο ενιαίο κράτος.
Στο άρθρο 32 της ιδρυτικής συνθήκης διαβάζουμε:
«Ο ΕΜΣ διαθέτει πλήρη νομική προσωπικότητα· έχει πλήρη δικαιοπρακτική ικανότητα:
α) να αποκτά και να διαθέτει κινητή και ακίνητη περιουσία,
β) να συμβάλλεται,
γ) να είναι διάδικος και
δ) να συνάπτει συμφωνία και/ή πρωτόκολλα για την έδρα, όποτε είναι αναγκαίο, για την εξασφάλιση της αναγνώρισης και της επιβολής του νομικού καθεστώτος και των προνομίων και ασυλιών του.
Ο ΕΜΣ, η ακίνητη περιουσία, οι πόροι του και τα περιουσιακά του στοιχεία, ανεξαρτήτως τοποθεσίας και κατόχου, χαίρουν ασυλίας από οιασδήποτε μορφής δικαστική διαδικασία, εκτός εάν ο ΕΜΣ παραιτηθεί ρητώς από την ασυλία του για τους σκοπούς οιασδήποτε διαδικασίας ή βάσει των όρων οιασδήποτε συμβάσεως, συμπεριλαμβανομένης της τεκμηρίωσης των χρηματοδοτικών του μέσων.
Η περιουσία, οι χρηματοδοτικοί πόροι και τα στοιχεία του ενεργητικού του ΕΜΣ, ανεξαρτήτως τοποθεσίας και κατόχου, χαίρουν ασυλίας έναντι έρευνας, επίταξης, δήμευσης, απαλλοτρίωσης ή οποιασδήποτε άλλης μορφής κατάσχεσης, αφαίρεσης ή δέσμευσης βάσει εκτελεστικών, δικαστικών, διοικητικών ή νομοθετικών μέτρων.
Τα αρχεία του ΕΜΣ και όλα τα έγγραφα που ανήκουν στον ΕΜΣ ή βρίσκονται στην κατοχή του είναι απαραβίαστα. Οι χώροι των εγκαταστάσεων του ΕΜΣ είναι απαραβίαστοι.
[...]
Στον βαθμό που είναι αναγκαίο για την άσκηση των δραστηριοτήτων που προβλέπονται στην παρούσα συνθήκη, όλη η περιουσία, οι χρηματοδοτικοί πόροι και τα στοιχεία του ενεργητικού του ΕΜΣ δεν υπόκεινται σε κανέναν περιορισμό, ρύθμιση, έλεγχο και μορατόρια οποιασδήποτε φύσεως. Ο ΕΜΣ απαλλάσσεται από οιαδήποτε υποχρέωση έγκρισης ή αδειοδότησης ως πιστωτικό ίδρυμα, πάροχος επενδυτικών υπηρεσιών ή άλλου είδους επίσημη αδειοδοτημένη, ή ρυθμιζόμενη οντότητα δυνάμει των νομοθεσιών εκάστου μέλους του ΕΜΣ.»
Από πού θα προέρχεται η κινητή και ακίνητη περιουσία που «μπορεί να αποκτά» ο ESM; Δεν χρειάζεται πολύ σκέψη, θα είναι η περιουσία των κρατών-μελών της ΕΕ που έχουν πια την υποχρέωση να συνάψουν δανειακή συμφωνία μόνο με τον ESM σύμφωνα με την συνθήκη («τα δάνεια ΕΜΣ θα απολαύουν καθεστώτος προτιμησιακού πιστωτή»). Ο ESM, όπως προβλέπεται στην ιδρυτική του πράξη, μπορεί να την διαχειριστεί όπως θέλει χωρίς κανέναν περιορισμό και υπό καθεστώς πλήρους ασυλίας. Επί της ουσίας, ο ESM θα αναλάβει να «εκκαθαρίσει εν λειτουργία» τα κράτη της ΕΕ, όπως μια τράπεζα-δανειστής εκκαθαρίζει μία χρεωκοπημένη εταιρία.
Δεν θα προέρχεται, όμως, μόνο από την υφιστάμενη κρατική περιουσία. O ESM έχει την δυνατότητα να προχωρήσει και σε κατασχέσεις των καταθέσεων μέσα από μια περίπλοκη διαδικασία που περιλαμβάνει την αξιολόγηση από μηχανισμό της ΕΚΤ, των τραπεζών σε «συστημικές» και «προβληματικές» και την συμμετοχή του λεγόμενου «ιδιωτικού τομέα» (bail in) στην διάσωση όσων κριθούν ότι πρέπει να σωθούν. Η διαδικασία του «bail in» θα είναι σε κάθε περίπτωση υποχρεωτική ώστε ο ESM να δανείσει χρήμα στις τράπεζες.
Είναι αυτό ακριβώς που έγινε στην Κύπρο και είναι ο οδηγός για τις επόμενες «διασώσεις» των οικονομιών.
Λαμβάνει, όμως, ειδική πρόνοια o ESM για την προστασία «ειδικών ομάδων καταθετών». Πρόκειται εδώ τόσο για τους μετόχους των τραπεζών που πίσω τους κρύβονται και τραπεζικοί κολοσσοί, όπως τα funds του Σόρος, της Morgan Stanley κ.τ.λ., αλλά και ειδικοί κάτοχοι επενδυτικών λογαριασμών ή τραπεζικών επενδυτικών προϊόντων.
Οι δύο ανωτέρω κατηγορίες διατήρησαν τα κεφάλαια τους από τις χρεωκοπημένες κυπριακές τράπεζες, ενώ αντίθετα έχασαν τις καταθέσεις τους όλοι οι μικροκαταθέτες, τα ασφαλιστικά ταμεία και τα ιδρύματα.
Επίσης, μπορούμε να καταλάβουμε λίγο καλύτερα γιατί βιάζονται οι εγχώριοι υπάλληλοι να προβούν στην (κατά στάδια) κατάσχεση της ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας μέσω της φορολόγησης και των τραπεζών, αφού μέσω του κράτους θα προικοδοτήσουν τον ESM, όπως ορίζει με ακρίβεια η ιδρυτική του πράξη.
Υπερβολές, θα πουν κάποιοι, «μα, γίνονται τέτοια πράγματα»; Όπως φαίνεται, η συζήτηση έχει ήδη ξεκινήσει με το γνωστό πινγκ-πονγκ για το «νέο χρηματοδοτικό κενό» της Ελλάδας που, μαντέψτε, θα καλύψει ο ESM με τα ανάλογα ανταλλάγματα φυσικά. Σύμφωνα, λοιπόν με δημοσιεύματα, ο διοικητής του ESM Klaus Regling απαιτεί την παράδοση του ΤΑΙΠΕΔ στο ESM και την μεταφορά της έδρας του στο Λουξεμβούργο. Στο ίδιο μήκος κύματος, ο πρόεδρος των γερμανών βιομηχάνων απαιτεί την άμεση εκποίηση των κρατικών περιουσιακών στοιχείων της Ελλάδας. Μολονότι πίσω από τέτοιες δηλώσεις κρύβονται και επιχειρηματικά συμφέροντα, όπως ότι ο πρόεδρος των γερμανών βιομηχάνων και ιδιοκτήτης βιομηχανιών μετάλλου ίσως να ήθελε τη ΛΑΡΚΟ για παράδειγμα, η ουσία του ζητήματος παραμένει.
Για να μην αδικήσουμε κανέναν, η Χρυσή Αυγή εξέδωσε βαρυσήμαντη ανακοίνωση επί του θέματος:
Κάθε καλός τοκογλύφος πρώτα σε καταστρέφει οικονομικά και έπειτα σου αρπάζει την περιουσία. Η τρόικα ολοκληρώνει το σχέδιό της για την Ελλάδα με την υφαρπαγή του εθνικού μας πλούτου και των ακινήτων του Δημοσίου, μέσω κερδοσκοπικής εταιρίας του Λουξεμβούργου. Η Χρυσή Αυγή απαιτεί άμεση καταγγελία του μνημονίου και άρνηση πληρωμής του παράνομου, τοκογλυφικού χρέους. Η κρατική μας περιουσία ανήκει στον ελληνικό λαό.
Όπως βλέπουμε, το πρόβλημα για τη Χρυσή Αυγή είναι ότι η υφαρπαγή θα γίνεται στο Λουξεμβούργο και όχι στην Αθήνα. Υπενθυμίζουμε, ότι η χιλιοτραγουδισμένη ΧΑ ψήφισε την τροπολογία για πώληση νησιών με τον εθνικιστικό φερετζέ, να μην έχει αντίρρηση ο υπουργός άμυνας.
Εδώ καταντάει απαραίτητη μια επισήμανση. Η ίδρυση του ΤΑΙΠΕΔ, στην οποία δεν είχε αντίρρηση, επί της ουσίας, κανένα κόμμα, εκτός από ορισμένες φωνασκίες για «ξεπουλήματα» προς οπαδική κατανάλωση, εξυπηρετούσε μια απαίτηση των Δανειστών με τρόπο ιδιαίτερα επωφελή για τα κόμματα (κυβερνητικά και αντιπολιτευτικά), αλλά και τις συνδικαλιστικές νομενκλατούρες των υπό ξεπούλημα κρατικών εταιριών. Τα κόμματα και οι μηχανισμοί τους, που είχαν επίσημα ή άτυπα λόγο για τον διοικητή και το ΔΣ του ΤΑΙΠΕΔ, λειτουργούσαν ως ο ενδιάμεσος κρίκος ανάμεσα στα διάφορα παζάρια μεταξύ εγχώριων συμφερόντων και «φίλιων επιχειρηματιών» και εξωχώριων ανταγωνιστών, με το αζημίωτο φυσικά. Η εμπειρία από τις πρώην ανατολικές και αφρικάνικες χώρες (με βάση τα μετέπειτα «σκάνδαλα»…), δείχνει ότι μέρισμα από την λεηλασία είθισται να απολαμβάνουν όλοι ανεξαιρέτως οι φύλαρχοι και τα κομματικά ταμεία, μεγάλων και μικρών κομμάτων, παλαιών ή νεόκοπων.
Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί η συνολική αδράνεια για αποκρατικοποιήσεις «μπιρ παρά», κατά το δή λεγόμενον μεγάλων οργανισμών, όπως ο ΟΛΠ, η ΔΕΗ, η Λάρκο, ο ΟΠΑΠ κτλ.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, τα κομματικά ταμεία στο παρελθόν γέμιζαν από τις διάφορες αναθέσεις έργων στο δημόσιο για εξοπλισμούς, τηλεπικοινωνίες, που με τη σειρά τους γέμιζαν με αποδεικτικό υλικό τα γερμανικά ανακριτικά γραφεία. Υλικό πολύτιμο για τους Ισχυρούς, που όποια ώρα ήθελαν μπορούσαν να αναδιατάξουν το πολιτικό σκηνικό με «σκάνδαλα χρηματισμού» και πολυποίκιλους εκβιασμούς.
Οι Μεγάλοι Παίκτες, δεν ενδιαφέρονται να βάλουν τάξη στα «κακώς κείμενα» του ελληνικού κράτους, να σώσουν την ελληνική οικονομία, να διορθώσουν τα «ελαττώματα» των Ελλήνων και άλλα τόσα ωραία που απαριθμεί η καθιερωμένη μυθοπλασία και οι επαγγελματίες προπαγανδιστές της.
Έχουν διακηρύξει δεκάδες φορές, ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το οικόπεδο που λέγεται Ελλάδα, λόγω των γεωστρατηγικών και οικονομικών πλεονεκτημάτων και τίποτα περισσότερο.
Ούτε τα κτίσματα των ντόπιων έχουν κάποια σπουδαία αξία γι’ αυτούς (παρά τα θρυλούμενα για εξωπραγματικά real estate προγράμματα), ούτε οι υπάρχουσες υποδομές, κρατικές και ιδιωτικές, ούτε η ελληνική οικονομία στο σύνολό της και τα «συγκριτικά» της πλεονεκτήματα, που την προορίζουν για «σκραπ». Δεν ενδιαφέρονται ούτε για το «πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό» που εγκαταλείπει την χώρα μαζικά, αφού μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους με άλλους ρημαγμένους μετακινούμενους πληθυσμούς. Γνωρίζουν αυτό που γνωρίζει κάθε καλός τεχνοκράτης του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, ότι αυτό που έχει αξία είναι η γη.
Ίσως μπορεί να απαντηθεί με μια κάποια αξιοπιστία το ερώτημα: «Ως που θα πάει αυτή η κατάσταση;» Ώσπου να κατοχυρώσουν οι σύγχρονοι δικαιούχοι τα δικαιώματά τους σ’ αυτή τη γη, στη νέα περίοδο κυριαρχίας που οικοδομούν.
Πάλι θα βρεθούν κάποιοι που θα θεωρήσουν ως υπερβολικά και αβάσιμα τα παραπάνω και πως οι Ισχυροί θα επιλέξουν πιο μεσοβέζικους τρόπους για να κινηθούν προκειμένου να ικανοποιήσουν όλα τα γούστα.
Δυστυχώς, τα ίδια τα γεγονότα τούς διαψεύδουν οικτρά. Η ιστορία του ελλαδικού χώρου (και όχι μόνο) είναι μια ατέρμονη σειρά αιματηρών αγώνων ενάντια σε κατακτητές και στις συμμορίες τους, που δεν επεδίωκαν μόνο την συνολική υλική καταστροφή, αλλά το ολοκληρωτικό ξερίζωμα των ανθρώπων από τις εστίες τους. Η υπεράσπιση της γης και της πατρίδας υπήρξε η πρώτη και η ύστατη επαναστατική ιαχή στο δρόμο για την ελευθερία, μόνο που αυτή η ιαχή διακόπηκε· δεν ξεπεράστηκε, δεν ξεκαθαρίστηκε στις συνειδήσεις των εξεγερμένων ανθρώπων, δεν συνήψε ουσιαστικούς δεσμούς με το ολικά απελευθερωμένο μέλλον, την αναρχία. Πάντως, ποτέ δεν είναι αργά…

Απόγονοι του Κατιλίνα

Από την ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 130, Σεπτέμβριος 

                                                                                                 

πηγη:http://anarchypress.wordpress.com/

φαντάσματα...

Φρέναρα λίγο στο σημείο αυτό στην οδό Κασταμονής, είδα την πινακίδα για πολλοστή φορά και συνέχισα. «Εδώ στις αρχές του Μάρτη 1944 Γερμανοί και ντόπιοι συνεργάτες τους κρέμασαν Έλληνα πατριώτη». Κοιτάζω την πινακίδα και σκέφτομαι ότι θα μ’ άρεσε περισσότερο να έγραφε «εδώ Γερμανοί και ντόπιοι φασίστες κρέμασαν έναν άνθρωπο που αγωνιζόταν για την ελευθερία και έτυχε να είναι Έλληνας». Αναρωτιέμαι αν αυτή η σκέψη είναι σκέτη πόζα ή αν είναι αποτέλεσμα κάποιων τελευταίων διαβασμάτων σε συνδυασμό με την απέχθεια για τη σημερινή διακυβέρνηση του Κράτους της δεξιάς, που μας τρίβει στα μούτρα τη λέξη «έθνος» σε κάθε ευκαιρία. Είτε μιλάμε για την πολιτική διαμαρτυρία, είτε μιλάμε για το περιστατικό με τη μάνα που έχασε το παιδί της τις προάλλες, για ό,τι και να μιλάμε, δεν σταματάει η επίκληση στο έθνος. Όπως και να ‘χει, στέκομαι εδώ στην οδό Κασταμονής, στη Νίκαια, λίγο πριν φτάσω στη δουλειά και παρατηρώ την πινακίδα και παρατηρώ τα παλιάφαντάσματα.

Παρατηρώ φαντάσματα. Μια Σέρβα χάνει το παιδί της και κινδυνεύει με απέλαση. Ο άστεγος που κοιμόταν και τα συμπράγκαλα έφευγαν μακριά με τον αέρα, δεν πήρε χαμπάρι τίποτα. Κάποιοι υπάλληλοι, κάποιοι εργαζόμενοι, κάποιοι εργάτες προσάγονται πρωινιάτικα μπροστά σε κάποιο υπουργείο. Διαμαρτύρονται γιατί μπαίνουν σε κινητικότητα, μπαίνουν σε διαθεσιμότητα, πες το καλά επιτέλους, διαμαρτύρονται γιατί απολύονται. Ένας άνθρωπος σε μια εκπομπή μιλάει στο Βρούτση και μιλάει για την αναπηρία του από κάποιο παλιό εργατικό ατύχημα, για τα 600 ή τα 400 του ευρώ, μοναδικό του εισόδημα.
Παρατηρώ φαντάσματα, ζωντανά, πραγματικά, που αρνούνται να χαθούν μέσα στο χαμό και την αυταρχική ελληνική ιστορία.
Στο καφενείο «Χαλαρά» βλέπω μια παράσταση ( http://enfo.gr/ar2164 ). Μια παράσταση για κανονικούς ανθρώπους, γι’ αυτούς που μιλάει – τα ‘χουμε ξαναπεί – αριστουργηματικά ο Χρήστος Οικονόμου. Άνθρωποι δύσκολοι σε ζοφερούς καιρούς. Τι σημαίνει κρίση; Τι σημαίνει δουλειά, τι σημαίνει ζωή και τι θάνατος; Τα διηγήματα του Οικονόμου μιλάνε για τη Σέρβα μάνα, για το εργατικό ατύχημα κάποιου Πέτρου, για διαμαρτυρίες, αγωνίες και ματαιώσεις πριν γράψει γι’ αυτά η “Guardian”.



Ας μιλήσουμε για τη φτώχεια, για τον αληθινό κόσμο, ας μιλήσουμε για ανθρώπους, την ίδια ώρα ζωντανούς και φαντάσματα. Φαντάσματα γιατί δεν μιλάμε γι’ αυτούς παρά ελάχιστα, φαντάσματα γιατί περνάνε χρόνια ολόκληρα μέσα στη φωτιά και η επίσημη μνήμη τους αφήνει μόνιμα απ’ έξω, αρνείται να τους προσεγγίσει, να τους καταλάβει, να τους ακούσει. Η επίσημη μνήμη, η επίσημη ιστορία ασχολείται με τους βρούτσηδες και τους φαήλους. Ασχολείται με όσους πατάνε την γενική, αόρατη και παντοδύναμη σκανδάλη. Τα σκάγια όμως χτυπάνε τους από κάτω. Και οι από κάτω μιλάνε μόνο στ’ αυτιά όσων έχουν θάρρος και καρδιά ανοιχτή.
Η παράσταση (Blackout – μια μικρή διαμαρτυρία) παίζεται ανάμεσα σε κανονικούς ανθρώπους, όχι στο σύνηθες θεατρικό κοινό των γυναικών με τις γούνες ή της στρατιάς των εναλλακτικών. Θαμώνες ταβλαδόροι, γέροι που δεν βγάζουν ποτέ το μπουφάν τους, εργάτες που κρατάνε το τσίπουρο με όλη τους τη χούφτα. Κι ανάμεσά τους οι ήρωες της παράστασης και μεις οι θεατές. Ένας γέρος έτρωγε και ύστερα έκλεινε τα μάτια ακούγοντας τον ηθοποιό. Σε μια στιγμή γύρισε και τον κοίταξε. Ο ηθοποιός μιλούσε για έναν σιδερά.
Η παράσταση προσεγγίζεται με το αίσθημα. Οι ιστορίες των φαντασμάτων συνοδεύονται με τσίπουρο και η ζωή κάθεται πάνω στους ώμους μας ατόφια σαν ένα στέρεο κομμάτι κάρβουνο, ελαφριά και βρώμικη σαν τη στάχτη από ένα τασάκι.

*

Στέκομαι εδώ στην οδό Κασταμονής, στη Νίκαια και παρατηρώ την πινακίδα. Βρίσκομαι δίπλα σε έναν απ’ τους ήρωες της παράστασης. Αυτός δούλευε στην οδό Καισαρείας στο σούπερ μάρκετ δύο στενά από εδώ. Τα παλιά φαντάσματα συναντάνε τα νέα. Οι ντόπιοι φασίστες ακόμη στέλνουν κόσμο αδιάβαστο, οι εργάτες έχουν να αντιμετωπίσουν υπουργούς και αφεντικά και η επίσημη μνήμη εξακολουθεί να μην βρίσκει λόγια να πει για τους ανθρώπους που σηκώνουν τα χρόνια σαν φορτίο.

*

Πίνω ένα τσίπουρο στην υγειά των ανθρώπων που είδα, θαμώνων και συντελεστών της παράστασης (http://www.youtube.com/watch?v=2cCxZD2Z_vE), στο καφενείο «χαλαρά» στην οδό Εμμανουήλ Μπενάκη.
Ας σταματήσουμε να αναρωτιόμαστε όλο προσποίηση και γκρίνια, υπάρχει τέχνη μες στην κρίση; Υπάρχει, μόνο που κρύβεται σε στοές και καφενεία, ψιλοντρέπεται για τον εαυτό της και συνυπάρχει με την πραγματική ζωή. Όταν ανοίξει όμως το στόμα της, καίγονται τα σωθικά μας.

πηγη:http://tovytio.wordpress.com/

Μετά τους πρώτους νεκρούς...

Τραγουδώντας “λευτεριάς λίπασμα οι πρώτοι νεκροί” κρατιέσαι να μη δακρύσεις πολύ στο άκουσμα του νέου θανάτου. Ανάλογα με τα χρόνια που είσαι στους δρόμους και παλεύεις, που ο αγώνας για ζωή και πανανθρώπινη λευτεριά είναι η καθημερινότητά σου, κρατήθηκες πολλές φορές: Λαμπράκης, Πέτρουλας, Κουμής, Κανελλοπούλου, Βασιλακοπούλου, Καλτεζάς, Γρηγορόπουλος, Καναούτης, Φύσσας. Ή Γρηγόρης, Σωτήρης, Ιάκωβος, Σταματίνα, Σωτηρία, Μιχάλης, Αλέξης, Θανάσης, Παύλος, γιατί εμείς διαβάζουμε την ιστορία σε μικρά ονόματα. Κι οι άλλοι; Οι τρεις μετανάστες που πνίγηκαν στον Έβρο το Μάρτιο του 2011, ένα παιδία με τη μαμά του και ένας άντρας 25 χρονών, δε μάθαμε ποτέ τα μικρά τους ονόματα. Εκείνο το παιδί που σκοτώθηκε όταν ανατινάχτηκε δίπλα του ένα γκαζάκι;  Ο Λουκμάν που τον έφαγαν οι φασίστες; Ο παππούς που αυτοκτόνησε στο Σύνταγμα; Οι εκπαιδευτικοί που πνίγηκαν από το σχολείο στο σπίτι στη Ρόδο; Η δασκάλα που σκοτώθηκε ενώ ετοίμαζε τη σχολική γιορτή στη Θεσσαλονίκη; Οι χιλιάδες αυτόχειρες της κρίσης; Οι ανασφάλιστοι;

Δάκρυσες κάθε φορά και συνέχισες μετά με περισσότερη λύσσα να προσπαθείς να γυρίσει καπάκι η ζωή.

Με τόσο θάνατο δεν είναι το ίδιο πια. Είναι ένας αργός βασανιστικός και μακροχρόνιος πόλεμος που σου κλέβει λίγο λίγο τη ζωή μέχρι να στην πάρει τελείως. Και δεν ήταν μόνο το ’40. Δεν ήταν μόνο η κατοχή κι ο εμφύλιος. Ούτε τα πέτρινα χρόνια, ούτε η χούντα, ούτε η κρίση. Είναι ο καπιταλισμός που υπάρχει γιατί μας σκοτώνει, υπάρχει για να μας σκοτώνει.

Η πάλη λοιπόν σήμερα δεν είναι μόνο πάλη για δικαιώματα, πάλη για μισθό, πάλη για δημόσια αγαθά. Είναι πάλη για τη ζωή. Οι κομμουνιστές σήμερα πρέπει να οργανώσουν μια εξαθλιωμένη εργατική τάξη, μια πλειοψηφία ανέργων. Με νέα μέσα, σαν το ψάρι στο νερό να κολυμπήσουν στη νέα κατάσταση για να μην πεθάνει άλλη Σάρα. Με εργατικές λέσχες παντού για συλλογικές κουζίνες, ακόμα και λαϊκά συσσίτια, για πολιτισμό, θέατρο, κινηματογράφο, μουσική. Με πλατιά λαϊκή απεύθυνση γαι ξεσηκωμό και δράση για ζωή. Χωρίς αναβολές.

Γιατί ο πεινασμένος ή ο νεκρός δεν μπορεί να παλέψει. Μπορεί ο χορτάτος και ζωντανός μόνο; Σαφώς όχι. Αλλά η αντικαπιταλιστική αριστερά έχει τη γραμμή που σπάει την ανάθεση, δεν αρκείται στο να συγκροτήσει δεσμό με τον καταπιεσμένο, να τον εξυπηρετήσει. Μπορεί να τον πάρει μαζί της στο δρόμο για την ανατροπή να του πει ότι δε θα κάνει τίποτα για αυτόν, αλλά θα τα κάνουν όλα μαζί. Δεν αρκούν πια σήμερα οι νησίδες ελευθερίας και αυτοοργάνωσης όπου κάνει ο κόσμος αυτό που θα έκανε απλά χωρίς λεφτά. Σήμερα πρέπει τα σωματεία να γράφουν ανέργους, όλοι να οργανωθούν σε συνελεύσεις σε τοπικό επίπεδο με αποφασιστικό χαρακτήρα και σε συντονισμό με τα σωματεία να παλέψουν σε όλα τα επίπεδα και με όλους τους τρόπους.

Και να μην ξεχνάμε τα λόγια της Ρόζας:

“Έναν κόσμο πρέπει να τον αλλάξουμε, αλλά κάθε δάκρυ που χύνεται σήμερα ενώ θα μπορούσε να μη χυθεί, είναι μια καταγγελία”.

                                                                           Ειρήνη Μ.

Νέλσον Μαντέλα (18/07/1918 – 05/12/2013)

Αν δεν υπάρχει φαγητό
όταν υπάρχει πείνα
Αν δεν υπάρχουν φάρμακα
όταν υπάρχουν άρρωστοι
Αν υπάρχει αδιαφορία
και δεν γίνονται σεβαστά
τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα
Η δημοκρατία είναι ένα άδειο τσόφλι, 
ακόμα και αν οι πολίτες ψηφίζουν 
και έχουν Κοινοβούλιο.

                                         Νέλσον Μαντέλα

                                    

Σαββάτο 6 Δεκεμβρίου 2008....

Δ.Τ. της Περιβαλλοντικής Κίνησης Νάξου σχετικά με την εκδήλωση για το ΤΑΙΠΕΔ

                       

Νάξος, 3/12/2013

ΠΡΟΣ ΤΑ ΤΟΠΙΚΑ ΜΜΕ

ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΠΕ.ΚΙ.Ν

Την Τετάρτη 27 Νοέμβρη και πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση της ΠεΚιΝ στην αίθουσα Κορωνιδιατών Χώρας με θέμα: «Ενάντια στο ξεπούλημα των Αλυκών Αεροδρομίου και Αγίου Προκοπίου, του υγροτόπου στον Καλαντό και του Λιβαδιού Ηρακλειάς». 

Στη συζήτηση συμμετείχαν γύρω στα 40 άτομα. Η παρουσία της Χριστίνας Ευθυμιάτου ως προσφεύγουσας στο Συμβούλιο της Επικρατείας ενάντια στην απόφαση της παραχώρησης των περιοχών αυτών στο ΤΑΙΠΕΔ, όσο και του προέδρου του δημοτικού διαμερίσματος Αγίου Αρσενίου, καθώς επίσης και αρκετών μηχανικών, νομικών και κατοίκων του νησιού, οδήγησαν τη συζήτηση στις παρακάτω αποφάσεις.

1.       Είναι στις προθέσεις της κίνησης να διοργανωθεί μια ακόμα λαϊκή συνέλευση στον Άγιο Αρσένιο σχετικά με το ξεπούλημα των αλυκών (υπενθυμίζουμε ότι σε προηγούμενη συνέλευση στο χωριό οι κάτοικοι εξέφρασαν την άρνησή τους να πουληθεί ο τόπος)

2.       Επίσης, να διερευνηθεί αν μπορεί να πραγματοποιηθεί αντίστοιχη συνέλευση στο Φιλώτι που είναι το δημοτικό διαμέρισμα στο οποίο ανήκει ο Καλαντός

3.       Να συγκροτηθεί επιστημονική, κατά βάση, πρωτοβουλία που θα τεκμηριώσει και θα προτείνει μέτρα για την προστασία των ευαίσθητων οικοσυστημάτων τα οποία απειλούνται με ολοκληρωτική καταστροφή από τους επενδυτές

Όλοι οι παρευρισκόμενοι συμφώνησαν ότι η κινητοποίηση των τοπικών κοινωνιών είναι ο ακρογωνιαίος λίθος τόσο για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα των συγκεκριμένων περιοχών, όσο και για την προστασία και την αποκατάστασή τους από τις καταστροφές που έχουν ήδη υποστεί. Εξάλλου, πρόκειται για περιοχές ύψιστης περιβαλλοντικής σημασίας που παραχωρούνται με τους χειρότερους όρους σε ιδιώτες, ενώ εγκυμονούν κίνδυνοι για το περιβάλλον αφού βέβαιο επακόλουθο θα είναι η αλλαγή χρήσης τους. Γι’ αυτό και πρέπει να κινητοποιηθούμε όλοι οι κάτοικοι του νησιού.

πηγη:http://autonomiprotovnaxou.blogspot.gr/

Δεν σας δέχομαι σαν υπουργό, είναι ντροπή σας.

 

Η ΝΥΧΤΑ ΕΝΑΛΛΑΣΣΕΤΑΙ ΜΕ ΝΥΧΤΑ...ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΑΡΑ

             

Η 13χρονη Σάρα άφησε την τελευταία 
της πνοή το βράδυ της Κυριακής, όταν εκείνη και η 54χρονη μητέρα της, στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν άναψαν ένα μαγκάλι. Το σπίτι που έμεναν δεν είχε ρεύμα και αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος. 

Οι αναθυμιάσεις δηλητηρίασαν και σκότωσαν το παιδί. 

Το σκίτσο του Δημήτρη Χατζόπουλου αφορά αυτή την τραγωδία. Δείχνει ένα μαγκάλι σε ένα άδειο δωμάτιο. Ο καπνός που βγαίνει, σχηματίζει την Ελλάδα. Στον τοίχο, κρεμασμένο σε μια κρεμάστρα, ένα λευκό φόρεμα. 

                                             

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ 30-11-2013

ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 2000 ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ  ΒΡΕΘΗΚΑΝ  ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΔΗΛΏΣΟΥΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ  ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΤΗΣ  ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ  (ΜΕ  ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ  ΚΑΛΕΣΜΑ) ΗΤΑΝ ΠΕΡΙΠΟΥ 400 . 

Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΕΙΧΕ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΗΝ ΣΤΑΔΙΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕΙ ΤΟΥΣ ΝΕΟΝΑΖΙ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΕΒΕΊ  Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΦΑ ΚΑΙ   ΤΟΥΣ ΤΣΑΚΙΣΕΙ. ΤΕΛΙΚΑ Η ΠΟΡΕΙΑ ΓΥΡΙΣΕ ΠΑΛΙ ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΛΎΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ.

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΝΤΙΦΑ ME 200 ΠΕΡΙΠΟΥ ΑΤΟΜΑ ΥΠΗΡΧΕ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ  ΚΑΙ  ΗΤΑΝ ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΕΠΈΜΒΕΙ....ΑΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ. ΤΟ ΜΉΝΥΜΑ ΠΑΝΤΩΣ ΤΟ ΠΗΡΑΝ ΤΑ ΧΡΥΣΑΥΓΟΥΛΑ .

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ 

           ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΝΤΙΑ

ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

 ΣΕ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΝΗΣΙΑ 

Υ/Σ : ΤΑ ΝΟΥΜΕΡΑ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΙΔΙΑΝ ΑΠΟΨΗ.