ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2014: ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ στις 10.30 π.μ. στην Περιφέρεια Νοτ. Αιγαίου (λιμάνι)

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2014

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ στις 10.30 π.μ. στην Περιφέρεια Νοτ. Αιγαίου (λιμάνι)

Εργαζόμενη, Εργαζόμενε, Νέες και Νέοι,

Την 1η Μάη του 1886, περίπου 100.000 εργάτες του Σικάγο διαδήλωναν στην πόλη τους, σε μια ημερομηνία που θα έμενε στην Ιστορία ως η Εργατική Πρωτομαγιά, διεκδικώντας το 8ωρο και το να μην ζουν μόνο για να δουλεύουν. Έκτοτε, το 8ωρο, οι Συλλογικές Συμβάσεις, η κοινωνική ασφάλιση, η άδεια μητρότητας, η άδεια, οι συνδικαλιστικές ελευθερίες, όλα τα δικαιώματα και συνολικά το εργατικό δίκαιο, δεν χαρίστηκαν, αλλά κατακτήθηκαν με σκληρούς αγώνες, με θυσίες και αίμα, μέσα από μια μακρά διαδρομή του εργατικού κινήματος. Από το Μάη του 1886, στην εργατική εξέγερση της Θεσσαλονίκης το 1936 και τη θυσία των αγωνιστών της εθνικής αντίστασης ενάντια στο φασισμό - ναζισμό το 1944 στην Καισαριανή, η εργατική Πρωτομαγιά σηματοδοτεί πάντα την πάλη της εργαζόμενης πλειοψηφίας για χειραφέτηση, δημοκρατία και κοινωνικά δικαιώματα.

  Σήμερα, 128 χρόνια μετά, τα δικαιώματα όλων γυρίζουν πολύ πίσω, στην εποχή και πάλι του Σικάγο ή και πιο πίσω ακόμη. 128 χρόνια μετά, οι εργαζόμενοι ζουν την βαρβαρότητα της πιο σκληρής επίθεσης του κεφαλαίου, που θέλει να πάρει την ιστορική ρεβάνς και να επαναφέρει τους εργαζόμενους στον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα. Κεφάλαιο και εργοδοσία, σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, εφαρμόζουν την απελευθέρωση των απολύσεων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, του δημόσιου Σχολείου και του δημόσιου Νοσοκομείου. Στο όνομα της “αξιολόγησης” και της “αναδιάρθρωσης” του δημόσιου τομέα, ξεκίνησαν τις πρώτες αναίτιες απολύσεις, εδώ και ένα αιώνα, δημοσίων υπαλλήλων, αρχίζοντας από τους εκπαιδευτικούς. Καταργούν γενικότερα όλα τα δημόσια και κοινωνικά αγαθά, ξεπουλούν αέρα, στεριά και θάλασσα στο όνομα της “ανάπτυξης”, χτίζοντας τη γη της επαγγελίας για τους εργοδότες και ανοίγοντας τις πύλες της κόλασης για τους εργαζόμενους.

Με τα περίφημα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας, τύπου “κοινωφελούς” εργασίας, “ωφελουμένων”, voucher, “μαθητείας”, ενοικίασης εργαζομένων κλπ, που τα προωθούν όχι μόνο στον ιδιωτικό τομέα αλλά και στους δήμους και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, μετατρέπουν όλη τη χώρα σε μια απέραντη Ειδική Οικονομική Ζώνη (ΕΟΖ) φτηνής, ευέλικτης, ενοικιαζόμενης στρατιάς εξαθλιωμένων ανθρώπων, χωρίς δικαιώματα. Παράλληλα, επιχειρούν την αφαίρεση των εργατικών ελευθεριών και την ποινικοποίηση των εργατικών διεκδικήσεων, βάζουν στο στόχαστρο τη συνδικαλιστική δράση, σχεδιάζουν να βάλουν χέρι στο δικαίωμα της απεργίας, γιατί θέλουν τους εργαζόμενους χωρίς συνδικάτα, για να μπορούν να τους ξεζουμίζουν χωρίς εμπόδια.

Έτσι, σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, είναι ανάγκη να συνδέσουμε τους τωρινούς αγώνες των εργαζομένων με τους εργατικούς αγώνες στο Σικάγο. Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι, που δεχόμαστε σήμερα την πιο σφοδρή και ανελέητη επίθεση του κεφαλαίου, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, έχουμε ανάγκη την οργάνωση, την ενότητα, την αλληλεγγύη μας, για να αγωνιστούμε.

Γιατί το τέλος της ιστορίας δεν ήρθε ! Γιατί την Ιστορία τη γράφουν οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους ! Για αυτό και πρέπει η φετινή Πρωτομαγιά να είναι η απαρχή των νέων συντονισμένων μας αγώνων ενάντια στη βαρβαρότητα που μας ετοιμάζουν. Πρέπει να είναι η αφετηρία της ανυποχώρητης ταξικής μας πάλης για την ανατροπή των πολιτικών της λιτότητας και της εξαθλίωσης.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ - ΕΕ – ΔΝΤ – ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ !

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ !

ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ !

Συντονιστικό Σωματείων και Εργαζομένων στις Κυκλάδες

Επιστολή - Μήνυμα από τον πατέρα ενός εγκαίρως αποχωρήσαντα χρυσαυγίτη .

Την ανοιχτή επιστολή από τον πατέρα «ενός εγκαίρως αποχωρήσαντα χρυσαυγίτη» προς τους γονείς εκείνους που έχουν τα παιδιά τους στη Χρυσή Αυγή δημοσιεύει το XYZContagion.

Η επιστολή δημοσιεύτηκε και σαν σχόλιο στο άρθρο «Χρυσή Αυγή: Η κρυφή ιεραρχία, η πραγματική ηγεσία, το “χρίσμα” για τα μυημένα μέλη και οι δοκιμασίες πριν τις τελετές μύησης (επιθέσεις σε ανύποπτους “εχθρούς της ράτσας”)». Η ορθογραφία είναι του πρωτοτύπου· το blog  δεν καμία παρέμβαση εκτός από κάποια σημεία στίξης και κάποια λάθη πληκτρολόγησης. Τα έντονα γράμματα, απλά για να τονίζονται τα ονόματα μέσα σε κάθε παράγραφο, και τα πλάγια, όταν υπάρχει παράθεση αποσπασμάτων (quoting). Οι τρεις φωτογραφίες είχαν δοθεί σαν λινκ, και ενσωματώθηκαν μέσα στο κείμενο.

Ανοιχτή επιστολή από τον πατέρα ενός εγκαίρως αποχωρήσαντα χρυσαυγίτη προς τους γονείς εκείνους που έχουν τα παιδιά τους στην Χρυσή Αυγή
Αξιότιμοι κ.κ. γονείς του Γιώργου Φουντούλη,
αξιότιμοι κ.κ. γονείς του Μάνου Καπελώνη,
αξιότιμοι κ.κ. γονείς των παιδιών που πήγαν στην Χρυσή Αυγή,
Είμαι ένας απλός συνταξιούχος και πατέρας τριών παιδιών, με μεγάλη ανησυχία για το μέλλον αυτού του τόπου και για το μέλλον των παιδιών μας.
Απόφάσισα να γράψω αυτήν την επιστολή, ώστε να μάθει ο κόσμος λίγα πράγματα από όσα πέρασε η οικογένειά μου το τελευταίο διάστημα, και δεν ζητώ τίποτα από κανένα. Θέλω μόνο να προσθέσω ένα λιθαράκι για να μάθει ο κόσμος την αλήθεια, την δική μου αλήθεια, έτσι όπως την έζησα.
Αγαπητέ κύριε και κυρία Φουντούλη, αγαπητέ κύρια και κυρία Καπελώνη,
γνωρίζω ότι ο πόνος σας είναι αβάσταχτος και ότι τίποτα δεν μπορεί να τον απαλύνει. Το να χάνει κανείς τα παιδιά του, και να αναγκάζεται να ζει μόνο τις αναμνήσεις και τις μνήμες του απ’ τα παιδιά, και όχι έχοντας τα δίπλα του, να μπορεί να τα αγκαλιάζει όποτε θέλει, σίγουρα είναι κάτι που μόνο όποιος το έχει βιώσει με τον πιο οδυνηρό τρόπο, μόνο αυτός το γνωρίζει.
Σας γράφω αυτές τις γραμμές, για έναν πολύ απλό λόγο: Για μια σκέψη που με βασανίζει και με κατατρώει: Για την σκέψη πως στη θέση τη δικιά σας, θα μπορούσα να ήμουν εγώ, και πως ο πόνος των οικογενειών σας θα μπορούσε να είναι πόνος και της δικής μου οικογένειας. Αν πιστεύετε ότι γνωρίζετε όλη την ιστορία με όλες τις πτυχές της, τότε δεν χρειάζεται να διαβάσετε παρακάτω. Αν όμως έχετε και την παραμικρή υποψία πως δεν σας τα έχουν πει όλα (και ποιό παιδί τα λέει όλα στους γονείς του;), τότε να μου επιτρέψετε να σας παροτρύνω να διαθέσετε τα επόμενα 5 λεπτά για να διαβάσετε αυτά που έχω βιώσει, και ίσως αυτά τα 5 λεπτά να είναι τα σημαντικότερα 5 λεπτά, στην προσπάθειά σας να καταλάβετε γιατί έγινε ό,τι έγινε, και γιατί περνάτε σήμερα αυτόν τον Γολγοθά.
Σκοπός μου δεν είναι να επαναφέρω οδυνηρά συναισθήματα. Σκοπός μου είναι να ενημερωθούν κι άλλοι γονείς, ώστε να αποφύγουν τους σκόπελους που πέρασε και η δική μου οικογένεια.
Βλέπετε, και το δικό μου παιδί είχε πλησιάσει και ήταν στην οργάνωση Χρυσή Αυγή.Προερχόμαστε από μια απλή, καθημερινή οικογένεια, μεγαλωμένοι όλοι μας με τις αξίες της φιλοπατρίας, του Χριστιανισμού και με την αγάπη και πρώτο μέλημα στην οικογένεια. Χωρίς να πολυμπλεκόμαστε με τα πολιτικά, ψηφίζαμε πάντα Δεξιά. Είμαστε άνθρωποι θρησκευόμενοι, που αγαπάνε την πατρίδα τους και που πιστεύουν ότι το κύτταρο της κοινωνίας είναι η οικογένεια, και για να είναι υγιής η κοινωνία, θα πρέπει να είναι υγιή και τα κύτταρά της, δηλαδή οι οικογένειες. Αυτό, σκέφτομαι ώρες-ώρες, είναι που μας έσωσε, και απέτρεψε το να φτάσει και στην δική μου οικογένεια κάποιο μεγάλο κακό. Το γεγονός πως με τα παιδιά, επιδιώκουμε να συζητάμε τα πάντα. Να γνωρίζουμε όσο το δυνατόν περισσότερες πτυχές της ζωής τους και όσο το δυνατόν περισσότερα πρόσωπα από όσο υπάρχουν στις ζωές των παιδιών μας, χωρίς όμως να γινόμαστε καταπιεστικοί ή να τα πεισθαναγκάζουμε να ζήσουν όπως θα θέλαμε εμείς να ζήσουν.
Γι’ αυτό και μου έκανε εντύπωση, όταν είχα ζητήσει από τον γιο μου να φέρει στο σπίτι για να γνωρίσουμε τον, ας πούμε, κοντύτερο προς αυτόν μέλος της Χρυσής Αυγής, δίπλα στον οποίο ο γιος μου “μαθήτευε” να και λειτουργεί στα πλαίσια της οργάνωσης και των “δράσεων” της. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή, και κρίνοντας από την εφημερίδα της ΧΑ που έφερνε το παιδί στο σπίτι, σχημάτισα την εντύπωση ότι πρόκειται για μια εξαιρετικά, ίσως υπερβολικά, φιλοπατριωτική οργάνωση. Κάποιες απορίες μού είχαν γεννηθεί αργότερα, όταν διαβάζοντας τα περιοδικά τους, καθώς είμαι συνταξιούχος και έχω αρκετό ελεύθερο χρόνο, έβλεπα πολλές αναφορές στον εθνικοσοσιαλισμό και σε ξένες προς την Ελλάδα θρησκείες. «Τι τα χρειαζόμαστε στην Ελλάδα όλα αυτά;», σκεφτόμουν, τους ρούνους, τις προσωπογραφίες του Ρούντολφ Εςς, τη Θούλη, τα μυστικιστικά τάγματα και ένα σωρό άλλα παρόμοια πράγματα, ξένα προς την Ελλάδα μας και τις παραδόσεις της. Ο γιος μου μού είπε ότι ο “εκπαιδευτής” του στη Χρυσή Αυγή είναι πολυάσχολος και ότι δεν θα μπορούσε να έλθει από το σπίτι για να συζητήσω μαζί του. Δεν έδωσα και πολύ μεγάλη σημασία σε αυτό, “ε, συμβαίνουν αυτά”, είπα μέσα μου.
Ούτε αργότερα πήγε το μυαλό μου στο κακό, όταν ο γιος μου έφερνε στο σπίτι κι άλλα βιβλία και άλλα αντικείμενα που έδειχναν μια τάση, μια ροπή προς τον εθνικοσοσιαλιστικό τρόπο ζωής, όπως το καταλαβαίνω τώρα. Εχοντας αρχίσει να μαθαίνω το ίντερνετ από αρκετά χρόνια τώρα, και με την βοήθεια των ανηψιών και των άλλων παιδιών της οικογένειας, άρχισα να διαβάζω πιο συστηματικά, απλά για να κατανοήσω τι ακριβώς πρεσβεύει αυτή η οργάνωση με τους μαίανδρους και τους πυρσούς και τα στρατιωτικά ρούχα.
Το σημείο καμπής ήταν όταν άκουσα μια μέρα τον γιο μου στο τηλέφωνο να κανονίζει ένα ραντεβού στις 11.00 η ώρα το βράδι. Τον ρώτησα τι θα έκαναν τέτοια ώρα έξω, και μου απάντησε «Δεν είναι τίποτα, πατέρα, είναι προγραμματισμένες δράσεις». Η αλήθεια είναι πως κι άλλες φορές είχε λείψει απ’ το σπίτι για διήμερα ή τριήμερα, και πως κι άλλες φορές περνούσε τη νύχτα του κάπου μακριά μας. Μας έλεγε πως “πήγαιναν εκδρομές”, στη φύση, πως έκαναν αθλοπαιδιές και πεζοπορία, για καλή φυσική κατάσταση.
Τώρα, εκ των υστέρων, βλέπω και καταλαβαίνω. Γιατί, όταν είχα ήδη μάθει και διαβάσει αρκετά για την οργάνωση, κάθησα, ή έστω προσπάθησα, να συζητήσω με τον γιο μου, και του έκανα πολλές ερωτήσεις για να μου εξηγήσει όσα δεν μπορούσα να καταλάβω. Δεν λέω μεγάλες κουβέντες, αλλά ίσως αν κι άλλοι γονείς φρόντιζαν να κάνουν το ίδιο, ίσως να περιόριζαν το κακό, και όσοι έχουν ακόμα τα παιδιά τους στην ΧΑ, ποτέ δεν είναι αργά, να ξεκινήσουν και τώρα ακόμα.
Τώρα έχω την πλήρη εικόνα. Τώρα καταλαβαίνω, όταν βλέπω εκείνη τη φωτογραφία του αδικοχαμένου παιδιού, του Γιώργου Φουντούλη, νύχτα στην Πάρνηθα, μαζί με τον Κασιδιάρη και άλλους 5 μαυροφορεμένους “συναγωνιστές”, που είναι τουλάχιστον 15-20 χρόνια μεγαλύτεροι απ’ τα παιδιά μας.



Τελικά, ο γιος μου μού τα είπε όλα, ή έστω, μού είπε πολλά, διότι τους δίνουν εντολές εκεί μέσα να μην αποκαλύπτουν τα όσα βλέπουν και ακούνε. Μου είπε πως για να γίνει τακτικό μέλος της οργάνωσης, και για να έχει δυνατότητες εξέλιξης και ανεβάσματος στην ιεραρχία τους, θα έπρεπε -πως να το πω τώρα αυτό;-, θα έπρεπε να συμμετάσχει και σε κάποιες ιδιαίτερες εκδηλώσεις (“δράσεις”) με έντονα θρησκευτικό-μυστικιστικό χαρακτήρα, που προορίζονταν μόνο για τους πολύ “εκλεκτούς” και αυτούς που ξεχώριζαν στον χαρακτήρα τους. Σαν να δίνει, ας πούμε, τα διαπιστευτήριά του, και σε μια άλλου τύπου “θρησκεία” ή δοξασία ή πνευματική εκδήλωση, δεν ξέρω πως να το πω. Τότε δεν καταλάβαινα πολλά πράγματα, και η “Θούλη” και τα “ερμητικά τάγματα” και οι “βόρειοι θεοί” ήταν ακατανόητα πράγματα για μένα. Και θα έπρεπε, μου έλεγε, να δώσει έναν “ιερό όρκο”, στο αίμα και στη φυλή. Παράξενα πράγματα αυτά, ακατανόητα, για έναν απλό Ελληνα και Χριστιανό, όπως είμαι εγώ. Τώρα που διάβασα, όμως, με μεγάλη προσοχή και επιμέλεια, τώρα καταλαβαίνω.
Ευτυχώς, μετά από πολλές συζητήσεις, το παιδί μου πείστηκε μόνο του και αποφάσισε να απομακρυνθεί από την οργάνωση, και να μην προχωρήσει σε όσα του ζητούσαν να κάνει. Τον πίεσα, είναι αλήθεια, και μου αποκάλυψε πως τους ορμήνευαν, αν τυχόν πιαστούν απ’ την αστυνομία, να αρνηθούν ότι είναι μέλη της ΧΑ. Αυτό μπορεί να ήταν και το τελευταίο χτύπημα, που με ανάγκασε να σηκώσω τους τόνους της φωνής μου και να του πω ότι δεν έχει καμιά δουλειά εκεί μέσα. Κι ευτυχώς που έγινε έτσι, δόξα το Θεό.
Κι έτσι -το λέω με πόνο ψυχής για τους άτυχους γονείς των δυο αδικοχαμένων παιδιών-, δεν θα είναι ο γιος μου λόγου χάριν, αυτός, που όταν αργότερα γραφτεί από τον ιστορικό του μέλλοντος η ιστορία που περνάμε τώρα λόγω της δράσης της ΧΑ, εκείνος που θα εικονίζεται σε μια φωτογραφία, ξημερώματα Παρασκευής 21ης Δεκεμβρίου, ψηλά στο βουνό της Πάρνηθας, μαζί με άλλους μαυροφορεμένους, να περιμένουν την έλευση του Θεού Ηλιου.
Γιατί, μπορεί να μην το ξέρουν οι γονείς που τα παιδιά τους βρίσκονται στα χέρια της ΧΑ, αλλά η 21η Δεκεμβρίου, το “χειμερινό ηλιοστάσιο” είναι μια απ’ τις γιορτές των απανταχού πιστών του εθνικοσιαλισμού και του Χίτλερ. Είναι η μικρότερη ημέρα του χρόνου, και η αρχή που η ημέρα αρχίζει να μεγαλώνει, και ο ήλιος να παραμένει ορατός όλο και περισσότερο, μέχρι το θερινό ηλιοστάσιο του Ιουνίου, όταν η ημέρα θα αρχίζει και πάλι να μικραίνει. Αυτό γιορτάζουν οι νεοναζί όλης της γης. Περιμένουν να δουν το ξημέρωμα, για να ξεδιπλώσουν την σημαία με τη σβάστικα και για να σηκώνουν το χέρι στον χιτλερικό χαιρετισμό και να φωνάξουν στον θεό-Ήλιο που ανατέλει “Ζήτω η Νίκη”, πιστοί στην κληρονομιά του “τελευταίου μεγάλου ισόθεου του 20ού αιώνα”, δηλαδή του ίδιου του Χίτλερ αυτοπροσώπως. συνεχίζουν μ’ αυτόν τον τρόπο, τον δικό του “όρκο” στα πεπρωμένα της “φυλής και του αίματος” και ορκίζονται να πάρουν εκδίκηση.
Αλήθεια, τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί, γύρω στα 40, που καθημερινή ημέρα, ημέρα εργάσιμη, βράδυ Πέμπτης προς Παρασκευή πρωί, μπορούν να λείπουν απ’ τα σπίτια τους και τις οικογένειες τους, και να τρέχουν να περάσουν μια ολόκληρη νύχτα σε ένα βουνό για να ανεμίσουν τη σβάστικα και να χαιρετίσουν “Χάιλ Χίτλερ”; Μοιάζει στη φωτογραφία εκείνη, να είναι μια φυσιολογική παρέα, ο Κασιδιάρης, ένα νεαρό παιδί και 5 μεγάλοι άντρες με βλοσυρό ύφος και με το μίσος να λάμπει στα μάτια τους; Είναι φυσιολογικά πράγματα αυτά για ένα παιδί στην 3η δεκαετία της ζωής του;
Εχουν κι άλλες τέτοιες “ιερές μέρες”, όπως διάβασα στα βιβλία τους και στα περιοδικά τους. Μία είναι στις αρχές Φεβρουαρίου, κι άλλη μία στα μέσα Απριλίου. Πηγαίνουν στο γερμανικό νεκροταφείο, στο Διόνυσο, έγραψαν οι εφημερίδες, μαζί με Γερμανούς ομοϊδεάτες τους νεοναζί, και κάνουν τελετές πάνω από τους τάφους των Γερμανών στρατιωτών που είναι θαμμένοι εκεί. Ψάχνω να μάθω κι άλλα, αυτοί οι άνθρωποι είναι “μανούλες” στο να κρύβουν την αλήθεια, αλλά το δίκιο και η αλήθεια πάντα νικάνε στο τέλος.
Οπως, επίσης, δεν θα είναι το δικό μου παιδί, εκείνο, που όταν θα του κάνουν ποτέ -ευτυχώς στο πολύ μακρινό μέλλον, αφού το παιδί μου γλύτωσε προς το παρόν- το καθιερωμένο χριστιανικό μας τρισάγιο, αντί για τα γνώριμά μας καντήλια και θυμιατά και κόλλυβα και τις ευχές του παπά, που ξέρουμε όλοι απ’ τις γειτονιές μας, αντί γι’ αυτά τι είδαμε; Είδαμε να “τιμούν” τη μνήμη των αδικοχαμένων παιδιών με … ρούνες!


Ποιός γονιός, μεγαλωμένος στην εκκλησία της ενορίας του, γνωρίζει τι ακριβώς είναι η “ρούνα”; Η ρούνα, αυτό το σύμβολο που μοιάζει με αρχαιοελληνικό κεφαλαίο Ψ, φαίνεται και στη φωτογραφία, σχηματισμένη με κεριά, είναι σύμβολο του αρχαίου κελτικού αλφάβητου, το οποίο χρησιμοποιούσαν οι αποκρυφιστές του Τρίτου Ράιχ. Όλοι οι νεοναζί παντού στον κόσμο το χρησιμοποιούν. Ήταν το σήμα κάποιων μονάδων τωνΤαγμάτων Εφόδου SA της χιτλερικής Γερμανίας. Υπάρχουν στο ίντερνετ όλα αυτά, ο καθένας μπορεί να τα βρει και να διαβάσει. Δεν ξέρω ειλικρινά πως θα ένοιωθα, αν έκαναν τέτοιο πονηρό εξωχριστιανικό “τρισάγιο” στη μνήμη των δικών μας των παιδιών, χρησιμοποιώντας αυτήν την απάτη, να “κλείνουν το μάτι” στους μυημένους μόνο. Θα ήταν σαν να μου λένε κατάμουτρα «πάρτο απόφαση, είχε γίνει πιστός ακόλουθος της θρησκείας των ναζί και του Χϊτλερ, και αυτό δεν αλλάζει, ούτε μετά θάνατον». Τρομάζω και στη σκέψη μόνο, ειλικρινά.
Οπως επίσης, χαίρομαι σαν πατέρας, αλλά και λυπάμαι για λογαριασμό άλλων πατεράδων και για τα παιδιά τους, που δεν είναι το δικό μου παιδί ο πρωταγωνιστής σε μια άλλη μεγάλη απρέπεια, από την πλευρά της οργάνωσης ΧΑ. Όλοι έχετε δει εκείνη την φωτογραφία των δυο παιδιών, του Γιώργου και του Μάνου, να ποζάρουν αποφασισμένοι στον φακό. Θα μπορούσε να είναι το δικό μου παιδί στη θέση τους, και ήταν για ένα διάστημα. Είναι το ίδιο γεροδεμένος, ευπαρουσίαστος, με ωραίο ανάστημα, ο ιδανικός για να κρατάει τις σημαίες τους και τα σύμβολά τους. Έχει επίσης μια κάποια, καλή θα έλεγα μόρφωση, ξέρει να μιλάει και να εκφέρει σωστά το λόγο και τα επιχειρήματα, και συνεπώς θα ήταν ο ιδανικός για να τον δούμε να ανεβαίνει στην ιεραρχία της ΧΑ. Όταν, όμως, είδα να δείχνει μια ιδιαίτερη προτίμηση στα μαύρα μπλουζάκια, όπως αυτό στη φωτογραφία που το φοράει ο Μάνος, άρχισα να αναρωτιέμαι. Είναι απλά μόδα ή είναι “κώδικας ντυσίματος”; Γιατί έχουν τέτοιες εμμονές μ’ αυτά τα πράγματα; Και όλα αυτά τα γοτθικά γράμματα στα γερμανικά, τι λένε και τι συμβολίζουν;
Τώρα έμαθα. Αν δείτε τα παιδιά σας να πληρώνουν, ακριβά μάλιστα, για να αποκτήσουν μπλούζα της μάρκας LONSDALE, που το γράφει μάλιστα με μεγάλα γράμματα στο στήθος, μην το προσπεράσετε. Αυτή η μάρκα είναι ιδιαίτερη προτίμηση για όλους τους νεοναζί απανταχού στη γη, γιατί αν φορέσεις από πάνω μια ζακέτα λόγου χάριν, αυτό που θα φαίνεται, θα είναι περίπου τα γράμματα “NSDAP”, που ως γνωστόν είναι τα αρχικά του εθνικοσοσιαλιστικού χιτλερικού κόμματος. Γονείς, το νου σας! Δεν έχουμε καμιά δουλειά εμείς να διαφημίζουμε το γερμανικό νεοναζιστικό κόμμα, και να πληρώνουμε από πάνω τα πανάκριβα αυτά ρούχα!
Τα πράγματα είναι χειρότερα, με αυτό το μπλουζάκι που ανάφερα πριν, στην γνωστή φωτογραφία των 2 παιδιών, που έχει γίνει αφίσα, πόστερ, γιγαντοαφίσα σε εθνικές οδούς, εξώφυλλα και άλλα πολλά. Μπορεί τα δυο σκυλιά να μην χτυπάνε κανένα καμπανάκι, ειδικά στον ανυποψίαστο, αλλά η επιγραφή στα γερμανικά «Nicht schuldig [...] im Sinne der Anklage» με τα μικρά γράμματα δίπλα, πρέπει να χτυπήσει πολλά καμπανάκια. Σημαίνει «Αθώος [...] υπό την έννοια του κατηγορητηρίου» και ήταν η τυποποιημένη φράση που είπαν όλοι οι κατηγορούμενοι ηγέτες του χιτλερικού κόμματος στις δίκες της Νυρεμβέργης, όπως ο Χέρμαν Γκέρινγκκαι ο Ρούντολφ Εςς κ.ά.. Ανάμεσά τους δεν ήταν ο Χϊτλερ, γιατί πρόλαβε και αυτοκτόνησε. Αλλά αν ήταν, κι αυτός θα την έλεγε τη φράση αυτή. Και αυτή η φράση είναι μυστικός κώδικας ανάμεσα στους νενοναζί ανά την υφήλιο και σημαίνει ουσιαστικά την πίστη τους στον ναζισμό. Πως πιστεύουν στην “κληρονομιά” των Χίτλερ, Γκέμπελς, Γκέρινγκ, Εςς κ.λπ και πως δεν διστάζουν να δηλώνουν κι αυτοί πιστοί «υπό την έννοια του κατηγορητηρίου», αν δηλαδή κάποιος τους πει Ναζί. Είναι σαν να λένε “Ναι, είμαστε Ναζί, Τιμή μας και καμάρι μας”.


Αυτά όλα τα έχουν γράψει και δημοσιογράφοι και υπάρχουν πολύ αναλυτικά σε ένα άρθρο μιας εφημερίδας, εδώ:
http://www.efsyn.gr/?p=144302
Τα παιδιά που τα σκότωσαν οι αδίστακτοι ακροαριστεροί τρομοκράτες, που στη θέση τους θα μπορούσαν να βρεθούν πολλά άλλα παιδιά, παιδιά δικά μας, έφυγαν άδικα, πριν προλάβουν να ζήσουν. Φυσικοί αυτουργοί ήταν αυτοί που σήκωσαν το όπλο.Υπάρχουν όμως και ηθικοί αυτουργοί, υπάρχουν και άλλοι υπεύθυνοι. Κάποια παιδιά προορίζονται να γίνουν “τακτικά μέλη”, όπως διάβασα και εδώ
http://xyzcontagion.wordpress.com/2014/04/24/kryfa-03-ierarxia-teletes/
Θα τους ζητήσουν να ασπαστούν δοξασίες και μιας άλλης θρησκείας και να ορκιστούν σε ξένα “ιδεώδη” και σε ξένες δοξασίες. Θα τους ζητήσουν να κάνουν, όπως τις λένε, “πολύμορφες νυχτερινές δράσεις“, και να περάσουν “διαβολοβδομάδες“, για αν αποδείξουν ότι μπορούν να γίνουν “στρατιώτες του εθνικσοσιαλισμού“. Τρέμω στην ιδέα, ότι στην θέση των κατηγορουμένων στις πρόσφατες δίκες για τις αιματηρές επιθέσεις σε ξένους, σε λαθρομετανάστες, αλλά και σε Έλληνες άλλων πολιτικών πεποιθήσεων, θα μπορούσε να είναι και το δικό μου παιδί, και να περνάμε τώρα έναν Γολγοθά. Γιατί, κανένας απ’ αυτούς τους κυρίους δεν υπολογίζει και το αντίθετο. Οτι μπορεί σε μια συμπλοκή που γίνεται για να αποδείξει ο “υποψήφιος” ότι αξίζει το “αίμα και την τιμή”, τελικά να γίνει εκείνος θύμα από θύτης.
Ο δικός μου ο γιος γλύτωσε, και τώρα δεν θέλει να ξανακούσει για τη Χρυσή Αυγή. Κι αυτού του είχαν υποσχεθεί ότι θα του βρουν δουλειά και ότι θα τον τακτοποιήσουν οικονομικά. Στις αρχές έδινε συνδρομή στη ΧΑ, και μου έλεγε πόσο εντύπωση του έκανε, διάφοροι εκεί μέσα, να μην εργάζονται, να τρέχουν όλη μέρα για τις δουλειές της ΧΑ, και να μην έχουν οικονομικό πρόβλημα κανένα. Κι άλλα παιδιά θα έχουν πέσει σ’ αυτήν την ανάγκη. Διαβάζω ότι ο αρχηγός τους δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του, Οτι ο Λαγός τα τελευταία 20 χρόνια, ζήτημα αν δούλεψε 2 ή 3 απ’ αυτά. Οτι οΠατέλης ήταν άεργος αλλά μπορούσε να δίνει καθημερινά 10 και 20 ευρώ χαρτζιλίκι στα παιδιά του. Κι ο δολοφόνος Ρουπακιάς, που νόμιζε ότι θα έλυνε το βιοποριστικό του πρόβλημα, είδαμε που κατέληξε. Στην υγειά των κορόιδων, άλλοι περνάνε μεγάλή ζωή και οι “τελευταίες τρύπες του ζουρνά” πληρώνουν τον λογαριασμό, θυσιάζοντας το μέλλον τους και το μέλλον των παιδιών τους. Στον Ρουπακιά, όχι μόνο δικηγόρο δεν του έβαλαν, όχι μόνο του είπαν “κόψε το λαιμό σου”, αλλά η γυναίκα του, όπως διαβάσαμε στις εφημερίδες, είναι υποχρεωμένη να ζητιανεύει και να παρακαλάει για 50 ευρώ, για να του δώσει να έχει μες στη φυλακή! Ωραία “μεγάλη ζωή” του υποσχέθηκαν! Αλλά την πληρώνουν τώρα αθώοι άνθρωποι, και κυρίως τα ανήλικα παιδιά του. Μπράβο σας!
Δεν τα θέλουμε τα λεφτά τους, όπως δεν θέλουμε το “αίμα” τους και την ανύπαρκτη “τιμή” τους. Τα λεφτά τους είναι ματωμένα, και στα χέρια τους έχει πέσει πολύ αίμα, αθώων ανθρώπων και ανυποψίαστων περαστικών. Δεν χρειαζόμαστε τη βία και το μίσος, είδαμε που οδηγούν αυτά. Στο θάνατο και στο θρήνο και στην απουσία των αγαπημένων μας προσώπων.
Κύριε Φουντούλη, διάβασα ότι αποδεχτήκατε την πρόταση της ΧΑ για να γίνετε ευρωβουλευτής, και είπατε ότι αν εκλεγείτε, θα αγωνιστείτε για τα δικαιώματα των θυμάτων της τρομοκρατίας και των οικογενειών τους, και για τα δικαιώματα τωνΑτόμων με Ειδικές Ανάγκες. Οι σκοποί σας είναι ευγενείς, οπωσδήποτε, αλλά είστε βέβαιος ότι επιλέξατε τους κατάλληλους ανθρώπους για να αγωνιστείτε μαζί τους; Τρομοκρατία δεν είναι και οι επιθέσεις σε ανυποψίαστους περαστικούς επειδή είναι ή μοιάζουν ξένοι ή αναρχικοί ή ροκάδες και φρικιά, όπως λέγαμε κι εμείς παλιά, ή επειδή είναι μελαχρινοί και σκούροι; Δεν τα ξέρετε αυτά, πως είναι απαραίτητη προϋπόθεση του μυημένου χρυσαυγίτη, το να αποδείξει ότι δεν τον φοβίζει η βία; Είδα να γράφουν στο ίντερνετ, με πολλά στοιχεία κι αποδείξεις, πάνω-κάτω, όσα έχω μάθει κι εγώ όλον αυτόν τον καιρό που ασχολούμαι να μάθω τα ενδότερα της κρυφής οργάνωσης, και συμφωνούν απολύτως. Δείτε και μόνος σας:
http://xyzcontagion.wordpress.com/2014/04/24/kryfa-03-ierarxia-teletes/
Για τα ΑμΕΑ και τους ψυχικά ασθενείς και τους ναρκομανείς, δεν έχετε διαβάσει τους σκοπούς της οργάνωσης, ότι δηλαδή αφού “μολύνουν την ράτσα”, δεν είναι άσχημη ιδέα να εφαρμοστούν πάνω τους “πρακτικές διοικητικής ιατρικής“; Διαβάστε εδώ, το “Βήμα” τα λέει, δεν τα λέω εγώ:
http://www.tovima.gr/society/article/?aid=471930
Εσείς δεν είσασταν που λέγατε «Μας έφαγαν το παιδί εκεί. Τους έκαναν πλύση εγκεφάλου εκεί»; Και τώρα, τους εξουσιοδοτείτε να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο, να καταστρέψουν κι άλλες ζωές, και μάλιστα στο όνομα και στη μνήμη του αδικοχαμένου βλασταριού σας; Δεν το χωράει το μυαλό μου αυτό, ειλικρινά.
Και θα επιτρέψετε να γίνουν όλα αυτά, την στιγμή που αδίστακτα ασελγούν στη μνήμη των δυο παιδιών; Και να “κλείνουν το μάτι” στους μυημένους μόνο, με τις ρούνες, τα σκυλιά και τις απολογίες απ’ τη Νυρεμβέργη και τις “ιερές μυστικιστικές επαιτείους”;
Ευτυχώς, σκέφτομαι, που η τύχη τα ‘φερε και δεν είμαι στη θέση σας, γιατί εγώ και κανένας στην οικογένειά μας δεν θα τα ανεχόταν αυτά τα πράγματα, τη στιγμή μάλιστα της χειρότερης δοκιμασίας που μπορεί να περάσει ένας γονιός, όταν πρέπει να μάθει να ζει με τον άδικο χαμό του γιου του.
Μια τελευταία κουβέντα, προς τους γονείς:
- “Γνωρίστε” τα παιδιά σας. Μάθετε τι τα απασχολεί και τι υπάρχει στο μυαλό τους. Ποτέ δεν είναι αργά να διορθωθεί η πορεία σε ένα κακό μονοπάτι, μια κακοτοπιά. Ανοίξτε συζητήσεις μαζί τους, κάντε τους ερωτήσεις. Ο κίνδυνος είναι μεγάλος και δεν είναι ορατός γιατί είναι πολύ καλά καμουφλαρισμένος. Οταν αποκαλυφτεί, μπορεί και να είναι αργά. Αυτή η οργάνωση έχει καταστρέψει πολλές ζωές, τόσο των “αντιπάλων” της, όσο και των “δικών” της. Μην αφήνετε κάποιους παρανοϊκούς και γεμάτους μίσος και μανιακούς με την εξουσία να χρησιμοποιήσουν τα παιδιά σας για τους δικούς τους καταστρεπτικούς σκοπούς και επιδιώξεις.
Μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία, ότι έχουν στόχο τα παιδιά μας, γιατί τα χρειάζονται σαν “εργαλεία” και σαν “πιστούς ακόλουθους” που ποτέ δεν φέρνουν αντιρρήσεις. Άλλωστε, μόνοι τους το είχαν πει, πριν πολλά χρόνια, όταν δεν τους ήξερε κανείς. Το αποκάλυψε αυτό μια εξαιρετική χριστιανική ιστοσελίδα, που δίνει τις δικές της χριστιανικές μάχες, για να περιορίσει τη διασπορά του κακού. Ο επονομαζόμενος και “Ντόκτωρ Γκέμπελς” της Χρυσής Αυγής, έγραφε το 2000:
- «Θα πάρουμε τα παιδιά σας».
Τα γράφει όλα εδώ:
http://www.egolpion.com/goldendown_orthodoxy2.el.aspx
Μην τους αφήσετε να γίνει το δικό τους.
Σώστε τα παιδιά σας, μην αφήνετε να σας τα πάρουν,
αυτή είναι η τελευταία μου κουβέντα,
και ο Θεός μαζί σας, να σας φωτίσει ελπίζω όπως φώτησε κι εμένα, δόξα το Θεό.
Υπογραφή:
Ενας ανήσυχος πατέρας τριών παιδιών.

πηγη:http://tvxs.gr/news/blogarontas/anoixti-epistoli-apo-ton-patera-enos-egkairos-apoxorisanta-xrysaygiti

Με κυβερνητικές πλάτες, οι εφοπλιστές δεν πληρώνουν: 400 δεν έδωσαν, 100 χρωστάνε

                      

Με την επίκληση... τεχνικών δυσκολιών, η κυβέρνηση δεν εχει εκδώσει τις απαραίτητες αποφάσεις ώστε να εισπραχθεί η έκτακτη συνεισφορά των ναυτιλιακών εταιριών (υπολογίζεται σε 400 εκατ, ευρώ), των ίδιων που χρωστάνε στα ασφαλιστικά ταμεία των ναυτεργατών περί τα 100 εκατομμύρια ευρώ.

Η «οικειοθελής φορολόγηση» των εφοπλιστών είχε εξαγγελθεί με ταρατατζούμ και φωτογραφίες χαμογελαστών χειραψιών σχεδόν ένα χρόνο πριν. Όπως γραφόταν τότε, «η συμφωνία αφορά τη δέσμευση των ελλήνων εφοπλιστών να υπάρξει εθελοντικός διπλασιασμός για τρία έτη της φορολογίας χωρητικότητας τόσο για τα πλοία υπό ελληνική σημαία, όσο και για τα πλοία με ξένη σημαία, που διαχειρίζονται εταιρίες εγκατεστημένες στην Ελλάδα. Για παράδειγμα αν ένας πλοιοκτήτης με πλοίο ελληνικής σημαίας, κατέβαλε μέχρι σήμερα 20.000 ευρώ ετησίως, με τη νέα συμφωνία θα καλείται εθελοντικά να καταβάλει 40.000 ευρώ τον χρόνο για τα επόμενα τρία χρόνια».

Χωρίς να επιδείξει ιδιαίτερο ζήλο, και κάνοντας ενδιάμεσα και μερικά δωράκια, η κυβέρνηση συμπεριέλαβε σε νόμο σχετική διάταξη τελικά τον Δεκέμβριο, που ορίζει ότι η παροχή της Ναυτιλιακής Κοινότητας για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης της χώρας, επιβάλλεται για 3 χρόνια (2014, 2015 και 2016) και υπολογίζεται με βάση τα πλοία τα οποία εκμεταλλεύεται, κατά κυριότητα ή μη, η κάθε πλοιοκτήτρια εταιρεία ή διαχειρίζεται η κάθε διαχειρίστρια εταιρεία αντίστοιχα.

Ωστόσο, μέχρι σήμερα, περίπου πέντε μήνες μετά την ψήφιση της σχετικής διάταξης, η κυβέρνηση δεν έχει προχωρήσει ακόμα στην υπογραφή των απαραίτητων υπουργικών αποφάσεων και την έκδοση των εγκυκλίων, για να ξεκινήσει η καταβολή της έκτακτης εισφοράς της ναυτιλιακής κοινότητας, και μάλιστα φαίνεται πως δεν προτίθεται να το κάνει πριν τις εκλογές.

Σε ανακοίνωσή του το υπουργείο Οικονομικών υποστηρίζει ότι «θα ήταν παράλογο να μη θελήσει η κυβέρνηση να εισπράξει την οικονομική παροχή της ναυτιλιακής κοινότητας(...)» και προβάλλει την αστεία δικαιολογία πως «ο λόγος για τον οποίο οι σχετικές διατάξεις δεν έχουν ακόμη εφαρμοστεί στην ολότητά τους είναι ότι προσέκρουσαν σε τεχνικές δυσκολίες, ιδίως σε θέματα ολοκλήρωσης των σχετικών ηλεκτρονικών εφαρμογών, οι οποίες αντιμετωπίζονται ταχύτατα».

Χρέη 101 εκατ. σε ασφαλιστικά ταμεία

Την ίδια στιγμή, οι «οικοθελώς» φορολογούμενοι εφοπλιστές - που μάλιστα είχαν αντιδράσει στο ενδεχόμενο η σχετική υποχρέωση να θεσπιστεί με διάταξη νόμου - χρωστούν εκατόν ένα εκατομμύρια στα Ταμεία των ναυτεργατών. Μόλις χθες,  σύμφωνα με τα αναλυτικά στοιχεία για τις οφειλές που διαβίβασε στη Βουλή ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Γιάννης Βρούτσης, τεκμηριώνεται πως οι εφοπλιστές χρωστούν το ποσό των 101.065.652,15 ευρώ προς το ΝΑΤ, ΚΕΑΝ και τα Ταμεία Πρόνοιας των ναυτεργατών, οι οποίες έχουν αποσταλεί προς βεβαίωση στις αρμόδιες Δ.Ο.Υ.

Πηγή: left.gr

«Μάθε Εργάτη Πως» ταινία μικρού μήκους

«Μάθε Εργάτη Πως» ταινία μικρού μήκους 

 Εμπνευσμένη από το έργο του Πωλ Λαφάργκ « Η Θρησκεία του Κεφαλαίου»

Σενάριο - Σκηνοθεσία: Σήφης Στάμου,Κώστας Σταματόπουλος

Δ. Φωτογραφίας:Ιωάννης Στέφανος Κούνης

Μοντάζ: Μαιρηλία Καλαϊντζιδου

Παραγωγή: Χρήστος Γιάννου, Κώστας Σταματόπουλος, Σήφης Στάμου

Παραγωγή: Μανώλης Πατεράκης

Με τους:

Δημήτρη Δρόσο , Ιωσήφ Πολυζωίδη , Κάτια Ζαρκάδα

Η μουσική της ταινίας είναι από το τραγούδι «Νόμος Είναι..»

Μουσική: Χρήστος Χατζησπύρου 

Στίχοι: Φάνης Μαργαρώνης 

Ερμηνεία: Βίκυ Αναστασίου

   

Γιατί δεν μιλάει κανείς συγκεκριμένα για το χρέος;

Δημήτρης Καζάκης
Αν σταματήσουμε για λίγο και σκεφτούμε μακριά από τις εντυπώσεις που δημιουργούν τα μέσα μαζικής προπαγάνδας, θα δούμε ότι ο πολιτικός διάλογος στη χώρας μας – αν υποθέσουμε ότι υφίσταται κάτι τέτοιο – δεν αφορά καθόλου τα θεμελιώδη προβλήματα της κατάστασής μας. Ποιο είναι λοιπόν το βασικό, το θεμελιώδες πρόβλημα της χώρας; Το χρέος. Τι κάνουμε με το χρέος.

Υπάρχει εχέφρων άνθρωπος σήμερα στην Ελλάδα, που μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός αυτό; Δεν νομίζω. Κι όμως. Τι παρατηρούμε στις αναμετρήσεις του επίσημου πολιτικού σκηνικού; Απουσιάζει σχεδόν κάθε σοβαρή συζήτηση για το τι μπορούμε να κάνουμε με το χρέος και πώς αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί αποφασιστικά. Δείτε ειδικά τις αντιπαραθέσεις των δελφίνων για την κυβέρνηση. Το χρέος περνά στο ντούκου. Σαν κάτι εντελώς δευτερεύων.


Μαζί στο ίδιο παιχνίδι

Το γιατί κάνει τέτοιο η κυβερνώσα παράταξη είναι εύκολα κατανοητό. Αποστολή της είναι η υπεράσπιση των συμφερόντων των δανειστών κι επομένως έχουν τεθεί στον αυτόματο πιλότο των πιο κερδοσκοπικών ορέξεών τους. Αυτό που δεν είναι κατανοητό, είναι γιατί η αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και η υπόλοιπη αντιπολίτευση, ακολουθεί κατά βήμα. Ενώ το φυσιολογικό θα ήταν να είχαν αναδείξει το ζήτημα του χρέους ως κορυφαίο, πράττουν ακριβώς το αντίθετο. Το έχουν υποβαθμίσει ως ένα στοιχείο της πολιτικής τους, όταν συνιστά την αφετηρία κάθε πολιτικής σήμερα στην Ελλάδας. Ενώ λένε ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, αρνούνται να μιλήσουν συγκεκριμένα. Χρησιμοποιούν μόνο συνθήματα.

Μα πώς είναι δυνατόν να μην μιλάς για το πώς θα κάνεις το χρέος βιώσιμο, ώστε να πάψει να αποτελεί κορυφαίο αναστολέα της κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης της χώρας υπέρ του λαού και των εργαζομένων; Πώς είναι δυνατόν να το προσπερνάς μιλώντας γενικά και αόριστα για αναδιάρθρωση με κούρεμα και πληρωμή του υπολοίπου με ρήτρα ανάπτυξης; Γιατί δεν λες πώς θα το κάνεις; Με βάση ποια διεθνή πρακτική και μεθοδολογία; Επενδύοντας στην καλή διάθεση των δανειστών; Ελπίζοντας ότι μια ωραία πρωία άγνωστο πού, άγνωστο πώς, άγνωστο από ποιόν, θα γεννηθεί ξαφνικά μια μεγάλη Ευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη για την μείωση συνολικά του χρέους στην ευρωζώνη, ή την ΕΕ; Είναι όλα αυτά σοβαρή πρόταση;

Αν έχετε προσέξει, κανείς στην αντιπολίτευση δεν θέλει το άνοιγμα μιας τέτοιας συζήτησης. Κανείς δεν θέλει να μιλήσει συγκεκριμένα και να δεσμευτεί για το τι πρέπει να γίνει με το χρέος. Ούτε και οι καλοί μας δημοσιογράφοι, οι οποίοι αν υπήρχε στον τόπο μας ελευθερία του τύπου και της ενημέρωσης, μπορούσαν κάλλιστα να εξαναγκάσουν τις πολιτικές δυνάμεις να μιλήσουν για όλα αυτά που δεν θέλουν, ή τα αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι. Ωστόσο, ο συνδυασμός μιας τρομακτικής αμορφωσιάς που διακρίνει το συνάφι, ιδίως τους πιο προβεβλημένους, η οποία συμπληρώνεται από την ξιπασιά εκείνου που εκ θέσεως δήθεν τα γνωρίζει όλα, αλλά και ο ασφυκτικός έλεγχος των εργολάβων της ενημέρωσης, δεν επιτρέπουν να υπάρξει σοβαρή δημοσιογραφία στον τόπο μας.

Από κοντά και το ΚΚΕ

Ακόμη και το ΚΚΕ που τυπικά τάσσεται υπέρ της διαγραφής του χρέους, μένει με επιμονή μόνο και αποκλειστικά στο σύνθημα χωρίς να μιλά για το «πώς». Λες και το χρέος μπορεί να διαγραφεί έτσι απλά από μια κυβέρνηση parordredumufti, με διαταγή του μουφτή. Όποια κι αν είναι αυτή, ότι κι αν πρεσβεύει.

Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να αδειάσεις, να γελοιοποιήσεις, να ξεφτιλίσεις στα μάτια του κόσμου ένα τόσο επίκαιρο αίτημα, από την μετατροπή του σ’ ένα απλό σύνθημα για χρήση μόνο των πιστών οπαδών. Ένα σύνθημα που η υλοποίησή του ανάγεται στην αποκλειστική πολιτική φαντασίωση της ηγεσίας του ΚΚΕ με τον ίδιο τρόπο που για κάθε θρησκόληπτο η λύτρωση του ανθρώπου από τα επίγεια κακά ανάγεται στην επουράνια ζωή. Απλά στη λογική της ηγεσίας του συγκεκριμένου κόμματος αυτό το άλμα λογικής ονομάζεται «επανάσταση» και έχει την ίδια σημασία που στη λογική του θρησκόληπτου κατέχει η έννοια του θανάτου.

Αυτή άλλωστε είναι και η θέση αυτού του κόμματος στον εσωτερικό καταμερισμό εργασίας του καθεστωτικού πολιτικού συστήματος σήμερα. Όσο περισσότερο ο εργαζόμενος λαός αγανακτεί από την ατολμία, την συγκαταβατικότητα και την αδυναμία να μιλήσουν για συγκεκριμένες λύσεις τα κόμματα διαχείρισης της υπάρχουσας εξουσίας, έχεις το ΚΚΕ να διδάσκει τα οφέλη της πολιτικής αδιαφορίας και παραίτησης.

Να διδάσκει δηλαδή ότι απαγορεύεται από θέση αρχής στον λαό και τους εργαζόμενους να χρησιμοποιούν κάθε υπαρκτό μέσο πάλης, κάθε δυνατότητα και ιστορική κατάκτηση του σύγχρονου πολιτισμού, με το πρόσχημα ότι τα όπλα και τα μέσα του αγώνα τους θα πρέπει αναγκαστικά να τα αντλήσουν από τον καπιταλισμό κι επομένως έχουν βεβηλωθεί στον αιώνα τον άπαντα. Μόνο μια εξαίρεση κάνουν σ’ όλα αυτά, την ψήφο στο κόμμα που μεταφράζεται σε κρατική επιδότηση για τους άεργους του μηχανισμού.

Πόσες και πόσες φορές δεν τους έχουμε ακούσει να λένε ότι αν είναι ο λαός και οι εργαζόμενοι να βελτιώσουν τη θέση τους και να πετύχουν μια διαγραφή του χρέους εντός του καπιταλισμού, τότε είναι δώρο, άδωρο. Το μόνο που τους επιτρέπεται είναι να καταγγέλλουν συλλήβδην τον καπιταλισμό και να συμπεριφέρονται σαν γνήσιοι πιστοί, οι οποίοι περιφρονώντας τις καθημερινές τους ανάγκες, οφείλουν να αναφωνήσουν: «Ας καταρρεύσει η χώρα μας, ας χαθεί το γένος μας, ας πεθάνουμε στην πείνα εμείς και οι οικογένειές μας, αλλά προς θεού ας μείνουν αμόλυντες οι αιώνιες αρχές μας!» Είναι η σημερινή παραλλαγή μιας παλιάς μεσαιωνικής θρησκευτικής αίρεσης που ονομάζονταν «Καθαροί» και πρέσβευαν την απόλυτη ταύτιση με το Θείο, μακριά από κάθε καθημερινή ανάγκη.

Για την ηγεσία του ΚΚΕ η καταγγελία του καπιταλισμού γενικά δεν είναι παρά το συνώνυμο της άρνησης κάθε εγκόσμιας ανάγκης, κάθε απαίτησης της αληθινής ζωής, προκειμένου, σύμφωνα με τον Δάντη της Θείας Κωμωδίας, ο πιστός να υποστεί την Κάθαρση για να βρεθεί στον Παράδεισο. Γι’ αυτό και αρνείται να μιλήσει με όρους αιτημάτων που μπορεί να παλέψει ο λαός προκειμένου να δει άμεσα και πρακτικά αποτελέσματα. Ένας τέτοιος αγώνας είναι δώρο, άδωρο, λέει και ξαναλέει. Μιλά με συνθήματα που εισάγουν τους πιστούς στην προσμονή μιας άλλης κοινωνίας, η οποία, όπως όλα τα προϊόντα της γνήσιας πίστης, είναι τόσο εφικτή, όσο και ο Παράδεισος του Δάντη.

Το σύνθημα λοιπόν της ηγεσίας του ΚΚΕ για διαγραφή του χρέους, δεν αφορά στον αγώνα να συσπειρωθεί η μεγάλη πλειοψηφία του λαού γύρω από το δημοκρατικό αίτημα του σβησίματος του χρέους χωρίς υποθήκες σε βάρος της χώρας και του λαού. Αφορά στην περιχαράκωση των πιστών οπαδών της στο κομματικό μαντρί, αλλά και στην επιβολή πρόσθετων διαχωρισμών μέσα στις τάξεις του ίδιου του λαού με βάση του τι πιστεύει κανείς για τον καπιταλισμό και το κεφάλαιο γενικά. Αυτή είναι η αποστολή της ηγεσίας του και γι’ αυτό επιδοτείται αδρά από το κατοχικό κράτος.

Αν δεν απαντάς στο χρέος, δεν απαντάς σε τίποτε.

Ωστόσο, το ζήτημα παραμένει κορυφαίο. Γιατί δεν μιλά κανείς συγκεκριμένα για το τι μπορεί να γίνει με το χρέος; Οι κυβερνώντες απαντούν ότι από την στιγμή που η Ελλάδα αποκαταστήσει την «αξιοπιστία» της στις αγορές, θα μπορεί να βγει να δανειστεί κι επομένως θέμα χρέους δεν υφίσταται. Αυτή η θέση από μόνη της είναι ο ορισμός της χρεοκοπίας.

Από την άλλη, η αξιωματική αντιπολίτευση υπόσχεται ότι θα διαπραγματευθεί μια νέα αναδιάρθρωση του χρέους με τέτοιο «κούρεμα» ώστε να μετατρέπει το υπόλοιπο του χρέους σε βιώσιμο. Αν και κανείς από τα ευφάνταστα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν μας έχει εξηγήσει τι εννοεί βιώσιμο χρέος, εμείς θεωρούμε – ίσως αυθαίρετα – ότι εννοούν εκείνο το υπόλοιπο χρέους, του οποίου η εξυπηρέτηση δεν αποτρέπει τουλάχιστον την πραγματική άνοδο του βιοτικού επιπέδου του λαού και την ευημερία της χώρας.

Με αυτό το κριτήριο γιατί δεν μας λένε ποιο από το υφιστάμενο δημόσιο χρέος θεωρούν βιώσιμο; Ο κ. Σταθάκης, μπερδεύοντας το επαχθές με το απεχθές χρέος μίλησε για 5%. Γιατί καλύτερα δεν μας λέει ο φέρελπις αυτός επιστήμων – που ο κ. Τσίπρας μπροστά στον πρόεδρο του ΣΕΒ τον έχρισε από τώρα ως μέλλοντα υπουργό οικονομικών, έστω κι αν δεν ξέρει ο άνθρωπος ούτε καν να ξεχωρίσει το επαχθές από το απεχθές χρέος – πόσο από το υφιστάμενο δημόσιο χρέος θεωρεί βιώσιμο; Πόσο μπορεί η σημερινή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας να σηκώσει με όρους εξυπηρέτησης του χρέους; Γιατί κανένας τους δεν μιλά με αριθμούς, ή τουλάχιστον πολύ συγκεκριμένα για ένα τόσο σπουδαίο, κορυφαίο ζήτημα;

Πώς είναι δυνατόν να πιστέψουμε ότι οι κύριοι της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι όντως διατεθειμένοι να διαπραγματευθούν την μείωση του χρέους της χώρας, ώστε αυτό να γίνει βιώσιμο, χωρίς να λένε κουβέντα για το τι θεωρούν αυτοί ως βιώσιμο; Πόσο επί τοις εκατό στο εθνικό εισόδημα, ή στις εξαγωγές, ή στο ΑΕΠ ως εξυπηρέτηση χρέους μπορεί να αντέξει η ελληνική οικονομία χωρίς να βιάζεται συστηματικά ο λαός; Ξέρουν, ή βαδίζουν στα τυφλά κι όποιον πάρει ο χάρος;

Το παράδειγμα του Περού

Δυστυχώς, το μόνο που ακούμε και βλέπουμε είναι αοριστίες και γενικότητες που δεν δεσμεύουν κανέναν και για τίποτε. Για να καταλάβει κανείς τι σημαίνει στ’ αλήθεια διαπραγμάτευση με τους δανειστές μιας χώρας από κάποιον που όντως θέλει να αλαφρώσει τον λαό και να γλυτώσει την χώρα από τα δεσμά του χρέους, θα αναφέρουμε ένα παράδειγμα. Μετά την ανακοίνωση του Μεξικό το 1982 ότι αναστέλλει τις πληρωμές του χρέους του, η παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά αντιμετώπισε μια πολύ μεγάλη κρίση χρέους. Αυτή επικεντρώθηκε στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπου βασικός δανειστής τους ήταν οι αμερικανικές τράπεζες.

Μια από τις πιο φτωχές χώρες της ηπείρου που πλήγηκε καίρια από την κρίση χρέους, η οποία ήταν αποτέλεσμα των ίδιων μ’ εμάς στυγνών νεοφιλελεύθερων πολιτικών από το ΔΝΤ για πάνω από 5 χρόνια, ήταν το Περού. Στις 14 Απριλίου 1985 τις προεδρικές εκλογές του Περού κερδίζει ο Άλαν Γκαρσία συγκεντρώνοντας το 45% του εκλογικού σώματος.

Ο Γκαρσία, ο οποίος ονομάστηκε και «Κένεντι της Λατινικής Αμερικής», ανέλαβε την προεδρεία σε ηλικία 36 ετών με μια εναρκτήρια ομιλία δριμύτατης καταγγελίας εναντίον όσων είχαν επιβάλλει τις πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού στο Περού, που εμείς στην Ελλάδα ονομάζουμε πολιτικές των μνημονίων. Κατήγγειλε ανοιχτά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ως ένα «σύγχρονο σύστημα του ιμπεριαλισμού.» Ο Γκαρσία είπε καθαρά: «Εμείς δεν έχουμε πάρε-δώσε με το ΔΝΤ… Θα παλέψουμε τις τράπεζες. Αυτές είναι ο εχθρός μας!» (Wall Street Journal, 30/8/1985) Και δήλωσε κάτι που δημιούργησε ρίγη τρόμου στις διεθνείς χρηματαγορές. Το Περού θα περιορίσει την εξυπηρέτηση του χρέους του μόλις σε 10% των εσόδων της οικονομίας του από τις εξαγωγές. Ήταν μια δέσμευση που είχε αναλάβει ως αντιπολίτευση και την τιμούσε ως εκλεγμένος Πρόεδρος του Περού.

Γιατί 10% των εσόδων από τις εξαγωγές; Διότι τόσο εκτιμούσε ότι μπορούσε να εξυπηρετήσει προκειμένου να του μείνουν πόροι για να αντιμετωπίσει την τρομακτική ανεργία, την φτώχεια, την ανέχεια, την οικονομική δυσπραγία και κατάρρευση. Κι δεν έμεινε εκεί. Την ίδια χρονιά πρωτοστατεί στη συνάντηση 11 κρατών της ηπείρου στην Καρθαγένη της Κολομβίας προκειμένου από κοινού να σχηματίσουν μέτωπο διαπραγμάτευσης με τους δανειστές.

Αυτό σημαίνει είμαι αποφασισμένος να διαπραγματευτώ με τους δανειστές και να πετύχω μείωση του χρέους. Καθορίζω πόσο είναι εκείνο που μπορεί η οικονομία μου και ο λαός να αντέξει ως εξυπηρέτηση χρέους και το δηλώνω ευθαρσώς στους δανειστές. Έτσι καθορίζεται το ποσοστό του χρέους που πρέπει να σβήσει. Ανεξάρτητα από το τι δέχονται, ή δεν δέχονται οι δανειστές. Φαντάζεστε τον Τσίπρα, ή έστω τον Καμμένο να κάνουν τέτοιες δηλώσεις; Να αναλαμβάνουν τέτοιου είδους δεσμεύσεις; Ούτε κατά φαντασία.

Αξίζει τον κόπο να πούμε σύντομα τι απέγινε ο Γκαρσία του Περού. Έμπλεξε σ’ έναν ολόκληρο κυκεώνα διαπραγματεύσεων με το ΔΝΤ και τις τράπεζες, ελπίζοντας ότι μπορεί να τους πείσει να δεχτούν οικιοθελώς το «κούρεμα» του χρέους του Περού κατά 60-70% ώστε να γίνει βιώσιμο. Προσπάθησε να εθνικοποιήσει το τραπεζικό σύστημα, αλλά οι απειλές του ΔΝΤ και των δανειστών να αποσυρθούν από τις διαπραγματεύσεις, τον έκαναν να σταματήσει. Οι πολιτικές κοινωνικής στήριξης των λαϊκών εισοδημάτων που εισήγαγε τα δυο πρώτα χρόνια της προεδρίας του αναπλήρωσαν εν πολλοίς τις απώλειες των προηγούμενων 5 ετών, αλλά ο πληθωρισμός που πυροδοτήθηκε από τον μονοπωλιακό έλεγχο της οικονομίας του Περού κυρίως από αμερικανικές πολυεθνικές, εξανέμισε τα όποια οφέλη για την εγχώρια αγορά.

Ταυτόχρονα, εμφανίστηκε στον ορίζοντα – καθόλου τυχαία – το «φωτεινό μονοπάτι» (Sendero Luminoso) μια αντάρτικη συμμορία με ιδεολογικές αναφορές στον Μάο, η οποία ανέλαβε το χτύπημα των ηλεκτρικών εγκαταστάσεων και των άλλων υποδομών της χώρας. Ο Γκαρσία στον πανικό του επέτρεψε στο «βαθύ κράτος» να αναλάβει τα ηνία και η σφαγή γενικεύτηκε με όρους εμφυλίου. Το 1990 ανατρέπεται με πραξικόπημα από τον φασίστα Φουτζιμόρι, ο οποίος μετατρέπει το Περού σε πειραματόζωο του ΔΝΤ και του νεοσυντηρητισμού εξ ΗΠΑ.

Ποτέ και πουθενά…

Μια ακόμη τραγική αποτυχία ενός σχεδίου επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους με την συναίνεση των δανειστών και του ΔΝΤ. Σ’ ολόκληρη την ιστορία των κρίσεων χρέους, καμιά χώρα δεν γλύτωσε – έστω και προσωρινά – από τα νύχια των δανειστών, με ότι αυτό συνεπάγεται για τον λαό, με διαπραγμάτευση που βασίζεται σε από κοινού συμφωνία. Θα τα καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να έχει ιδέα για το τι κάνει το δημόσιο χρέος της χώρας βιώσιμο; Και μάλιστα εντός της ευρωζώνης που επιτρέπει στους δανειστές να ελέγχουν σχεδόν απόλυτα την οικονομία της χώρας, ελέγχοντας το νόμισμα και το τραπεζικό σύστημα;

Για να έχουμε μια καθαρή εικόνα της πορείας του δημόσιου χρέους της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια παραθέτουμε τον παρακάτω πίνακα.

	2001	2002	2008	2009	2010	2011	2012	2013
ΚΑΘΑΡΟ ΕΘΝΙΚΟ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ (ΚΕΔΕ)	132.010	140.056	195.237	191.775	178.719	162.078	151.546	136.663
Εξυπηρέτηση δημοσίου χρέους	23.353	30.183	63.128	78.364	55.373	78.590	83.680	63.700
Σύνολο χρέους κεντρικής κυβέρνησης	155.838	171.020	262.071	298.524	340.286	367.978	305.537	325.900
Σύνολο εισαγωγών και εισπράξεων (ΣΕ&Ε)	55.232	54.274	97.928	73.069	73.839	76.069	69.166	67.724
Εξυπηρέτηση στο ΣΕ&Ε	42,3%	55,6%	64,5%	107,2%	75,0%	103,3%	121,0%	94,1%
Σύνολο χρέους στο ΣΕ&Ε	282,2%	315,1%	267,6%	408,6%	460,8%	483,7%	441,7%	481,2%
Σύνολο χρέους στο ΑΕΠ	106,4%	109,2%	112,4%	129,2%	153,2%	176,5%	158,0%	179,0%
Συνολικό χρέος στο ΚΕΔΕ	118,0%	122,1%	134,2%	155,7%	190,4%	227,0%	201,6%	238,5%
Εξυπηρέτηση στο ΚΕΔΕ	17,7%	21,6%	32,3%	40,9%	31,0%	48,5%	55,2%	46,6%
ΠΗΓΗ: Τράπεζα της Ελλάδας

Σύμφωνα με τον πίνακα η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους έχει εκτιναχθεί από το 42,3% επί του συνόλου των εισπράξεων της ελληνικής οικονομίας από εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών το 2001 στο 107, 2% το 2009 για να φτάσει το 2013 στο 94,1% μόνο προσωρινά. Κι ο λόγος είναι γιατί από το 2014 η εξυπηρέτηση θα αυξηθεί τόσο ως προς τους πληρωτέους τόκους, όσο και ως προς τα ληξιπρόθεσμα.

Το ίδιο δείχνει και η σύγκριση με το Καθαρό Εθνικό Διαθέσιμο Εισόδημα. Από το 17,7% του ΚΕΔΕ που απορροφούσε η εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους το 2001 έφτασε στο 31,0% το 2009 για να καταλήξει στα 46,6% το 2013. Να γιατί υπάρχει αυτή η διαρκής δραματική συρρίκνωση του εθνικού εισοδήματος και ο δραστικός περιορισμός τόσο της εγχώριας καταναλωτικής δαπάνης – που έχει οδηγήσει σε κατακόρυφη πτώση την εγχώρια αγορά – αλλά και της επενδυτικής δαπάνης.

Να σημειώσουμε εδώ ότι οι επενδύσεις, ιδίως παγίου κεφαλαίου, ήδη από το 2011 έχουν αρχίσει να υστερούν έναντι των αποσβέσεων παγίου κεφαλαίου στην ελληνική οικονομία. Αποσβέσεις παγίου κεφαλαίου εννοούμε την ηθική και υλική φθορά των παραγωγικών μέσων και όλων των υποδομών που διαθέτει η ελληνική οικονομία σε επίπεδο επιχείρησης, κράτους και νοικοκυριού. Φανταστείτε λοιπόν τι σημαίνει για μια οικονομία να μην μπορεί με τις επενδύσεις της ούτε καν να αναπληρώσει την φθορά του παραγωγικού εξοπλισμού και των υποδομών της.

Ποια ανάκαμψη και κουραφέξαλα όταν το 2013 οι ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου μόλις και μετά βίας ανήλθε στο 48,2% των συνολικών αποσβέσεων παγίου κεφαλαίου της ίδιας χρονιάς. Την περίοδο 2011-2013 η ελληνική οικονομία έχασε παραγωγικό εξοπλισμό και υποδομές, χωρίς να μπορεί να τα αναπληρώσει με νέες επενδύσεις, αξίας 47,8 δις ευρώ! Δηλαδή, για να υπάρξει ανάκαμψη θα πρέπει να δαπανηθούν κοντά στα 50 δις ευρώ μόνο και μόνο για να αναπληρωθεί η ηθική και υλική φθορά του παραγωγικού εξοπλισμού, των μέσων και των υποδομών της ελληνικής οικονομίας. Μόνο και μόνο για να πούμε ότι βάζουμε φρένο στην κατηφόρα. Για φανταστείτε να έχουμε να εξυπηρετήσουμε και το δημόσιο χρέος από πάνω;

Να γιατί κανείς δεν τολμά να μιλήσει συγκεκριμένα. Τι να πει όταν οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και οδηγούν μόνο σε ένα συμπέρασμα: συνολική διαγραφή του χρέους με απόφαση μιας αληθινά πατριωτικής και δημοκρατικής κυβέρνησης, που δεν θα μπλοφάρει με τους δανειστές, ούτε θα παίζει μαζί τους τις κουμπάρες με την φρούδα ελπίδα να τους πείσει, αλλά θα ξέρει πώς να οδηγήσει με αποφασιστικότητα την χώρα και το λαό μακριά από το σημερινό απόλυτα καταστροφικό αδιέξοδο.
Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 19/4/2014

πηγη:seisaxthiablog

H ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ - La Educación Prohibida Película Completa HD - ντοκιμαντέρ (Ελληνικοί υπότιτλοι)

Η Απαγορευμένη Εκπαίδευση (La Educacion Prohibida) είναι ένα ανεξάρτητο ντοκιμαντέρ για την εκπαίδευση που κυκλοφόρησε το 2012. Περιγράφει ποικίλες εναλλακτικές πρακτικές εκπαίδευσης και αντισυμβατικά σχολεία στη Λατινική Αμερική και την Ισπανία, και περιλαμβάνει εκπαιδευτικές προσεγγίσεις όπως η λαϊκή επιμόρφωση, το σύστημα Μοντεσσόρι, η προοδευτική εκπαίδευση, η εκπαίδευση Βάλντορφ, η κατ οίκον διδασκαλία.

Το ντοκιμαντέρ χωρίζεται σε 10 θεματικά επεισόδια, το καθένα από τα οποία παρουσιάζει μια διαφορετική πτυχή της εκπαίδευσης στο πλαίσιο του σχολείου και έξω από αυτό. Τα θέματα περιλαμβάνουν την ιστορία του σχολικού συστήματος, την εξουσία και δύναμη στα σχολεία, την αξιολόγηση και το διαχωρισμό των μαθητών, την κοινωνική λειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, καθώς και το ρόλο των εκπαιδευτικών και των οικογενειών.

Η ταινία περιέχει σχεδόν 30 λεπτά κινουμένων σχεδίων και μια φανταστική δραματοποιημένη ιστορία που συνδέει τα επεισόδια.

Είναι η πρώτη Ισπανική ταινία που χρηματοδοτήθηκε μέσω της μεθόδου πληθοχρηματοδότησης και προβλήθηκε ταυτόχρονα σε 130 πόλεις, σε 13 χώρες, με συνολικό αριθμό 18.000 θεατών μέσα σε μια μέρα.

ΠΗΓΗ: http://www.alfavita.gr/

«Οδυσσέα, γύρισε σπίτι» του Ιάκωβου Καμπανέλλη

•  Είκοσι χρόνια μετά το Δεύτερο Τρωικό Πόλεμο, ο Οδυσσέας ναυαγεί, μαζί με τους συντρόφους του, στο νησί της Κίρκης, όπου η φήμη για τις ηρωικές του πράξεις έχει προηγηθεί. Τα κατορθώματά του έπλασαν γύρω του έναν θρύλο, στον οποίο ο Οδυσσέας, μικρόσωμος και γερασμένος πια, δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Ετσι αναγκάζεται να γίνει «έμπορος» του ίδιου του του μύθου, ξεχνά τα αγνά ιδανικά και τα όνειρα με τα οποία ξεκίνησε κάποτε και μετατρέπεται σε έναν «επαγγελματία - ήρωα» για χάρη της πολιτικής αναγκαιότητας. Μια καυστική σάτιρα της οδυσσεϊκής περιπλάνησης, με συμβολικές αναφορές σε καταστάσεις της σημερινής εποχής.

Το μεγάλο κόλπο της Eurobank ολοκληρώνεται

Παναγιώτης Θεοδωρόπουλος

Με την έγκριση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, την Πέμπτη 17/4, για την εισαγωγή στο χρηματιστήριο των νέων κοινών μετοχών της Eurobank ολοκλήρωθηκαν οι σκανδαλώδεις κυβερνητικές μεθοδεύσεις για την πώληση της τράπεζας στους ιδιώτες με τεράστια ζημιά για το δημόσιο. 

Η «διάσωση» της Eurobank (μαζί με τις ανακεφαλοποιήσεις Νέου Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και Νέας Proton που της δόθηκαν ως δώρο), έχει στοιχίσει στο ελληνικό δημόσιο 10,45 δις ευρώ. Τώρα, ο βασικός μέτοχος της τράπεζας, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (δηλαδή το κράτος), πουλά το 66% των μετοχών που κατέχει στους ιδιώτες με συνολικό τίμημα μόλις 2,86 δισ. ευρώ!

 Η κυβέρνηση Σαμαρά δίνει το κλειδί τις τράπεζας σε ξένα funds που θα συμμετάσχουν στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, πραγματοποιώντας άλλο ένα μεγάλο έγκλημα σε βάρος των συμφερόντων του ελληνικού λαού, ο οποίος ουσιαστικά καλείται να ξαναπληρώσει, αυτή τη φορά την εκχώρηση της τράπεζας στους ιδιώτες…
Το μεγάλο κόλπο στήθηκε με το στρατηγικό σχεδιασμό της συγκυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, τις ευλογίες της τρόικας, και το φόρο αίματος που θα πληρώσουν τα λαϊκά στρώματα προκειμένου να παραδοθεί «καθαρή» και βιώσιμη στους γύπες των αγορών η μια εκ των τεσσάρων συστημικών τραπεζών.
Όχημα για το ξεπούλημα έγινε ο νέος νόμος 4254/2014, που αφορά την ανακεφαλοποίηση των τραπεζών και ψηφίστηκε τον Μάρτιο στη Βουλή από τους γαλαζοπράσινους βουλευτές.
Βάσει του νόμου θεσπίστηκε ότι εφόσον επενδυτές του ιδιωτικού τομέα συμμετάσχουν στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου των συστημικών τραπεζών με ποσοστό 50% ή μεγαλύτερο, το ΤΧΣ δεν έχει το δικαίωμα να συμμετέχει με δικά του κεφάλαια στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, απεμπολώντας ουσιαστικά το δικαίωμα παρέμβασης του κράτους στη διοίκηση της τράπεζας.
Το ΤΧΣ προχώρησε στην απόφαση αυτή μετά τις τελευταίες νομοθετικές ρυθμίσεις του ν. 4254/2014, που επιτρέπουν την εκποίηση της κρατικής ιδιοκτησίας στις τράπεζες επί ζημία του Δημοσίου, διασφαλίζοντας την ίδια στιγμή την απαλλαγή των μελών του Ταμείου από τις ευθύνες τους.
Αυτό όμως ήταν μόνο το πρώτο βήμα. Το νομοσχέδιο προέβλεπε ότι το ΤΧΣ μπορεί να πουλήσει τις μετοχές του σε ποσό πολύ χαμηλότερο από αυτό που τις είχε αγοράσει, προκειμένου να σώσει την τράπεζα του Σ. Λάτση, ο οποίος το 2013, στην προήγουμενη ανακεφαλοποίηση της Eurobank, είχε δηλώσει «αδυναμία» να συμμετέχει στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, ενώ απέφυγε να πληρώσει, όπως όφειλε, και τα 2,5 δις ευρώ «ζημιές» της τράπεζας που είχαν γίνει την περίοδο που είχε τη διαχείρηση της.
Με άλλα λόγια, το ΤΧΣ, υπό τις εντολές της κυβέρνησης και μετά την ψήφιση του ν. 4254, προχώρησε στην εκποίηση της κρατικής περιουσίας με ζημιά για το δημόσιο. Οι κυβερνώντες μάλιστα φρόντισαν στο νομοσχέδιο να προβλέψουν και απαλλαγή των μελών του Ταμείου από ποινικές ευθύνες, προκειμένου να προχωρήσουν χωρίς ενδοιασμούς το σκανδαλώδες έργο τους. Tους σχεδιασμούς της κυβέρνησης έχει αποκαλύψει το UNFOLLOW από τις αρχες του μήνα, στο τεύχος Απριλίου που κυκλοφορεί, στο ρεπορτάζ του Λ. Χαραλαμπόπουλου με τίτλο «Για πόσο θα πληρώνουμε τους τραπεζίτες Σάλλα, Κωστόπουλο, Λάτση;».
Οι κυβερνητικές μεθοδεύσεις είχαν αποτέλεσμα τα μέλη του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας να υπογράψουν συμφωνία με την ομάδα των έξι θεσμικών επενδυτών (Fairfax, Capital Research and Management, Wilbur Ross, Fidelity, Mackenzie, Brookfield) , οι οποίοι δεσμεύονται ότι θα συμμετάσχουν στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου με το ποσό των 1,332 δισ. ευρώ, προκειμένου να αποκτήσουν το 46,5%. των μετοχών της Eurobank.
Τα συγκεκριμένα funds θα καταβάλουν μόλις 0,30 ευρώ για κάθε νέα μετοχή. Ποσό μικρότερο ακόμα και από την χρηματιστηριακή τιμή της μετοχής, που τις μέρες της συμφωνίας ήταν περίπου στα 0,40 λεπτά του ευρώ. Το δώρο στους επενδυτές φαντάζει ακόμα μεγαλύτερο αν αναλογιστεί κανείς ότι πριν από ένα χρόνο το ΤΧΣ κατέβαλε 1,54 ευρώ ανά μετοχή προκειμένου να σώσει την τράπεζα του Σ. Λάτση. Τότε, το ΤΧΣ αγόρασε το 93,55% της Εurobank καταβάλλοντας το ποσό των 5,839 δις ευρώ. Σήμερα η προσφορά του αλλοδαπού επενδυτικού ομίλου, που αφορά το 47% περίπου της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου, είναι 1,332 δις, ενώ η διαδικασία κάλυψης και του υπολοίπου ποσού μέχρι τα 2,864 δις, δηλαδή 1,532 δις, θα γίνει από εγχώριους και αλλοδαπούς θεσμικούς επενδυτές.
Έτσι, το σχήμα των έξι funds που θα μπουν ως στρατηγικοί επενδυτές θα αποκτήσει σε τιμή ευκαιρίας το 46,5% της τράπεζας έναντι μόλις 1,332 δισ. ευρώ και μαζί με το υπόλοιπο περίπου 20% που θα διατεθεί στους ιδιώτες πάλι με τιμή μετοχής περίπου στα 0,30 του ευρώ, το ελληνικό δημόσιο πουλά το 66% με συνολικό τίμημα μόλις 2,86 δις ευρώ.
Αν αναλογιστεί κανείς ότι το ελληνικό δημόσιο έχει δώσει πάνω από 10,45 δις ευρώ για τη διάσωση της τράπεζας (5,7 δις ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση της Eurobank και 4,6 για το ΤΤ και την Proton Bank που εκχωρήθηκαν) η ζημιά για το ελληνικό δημόσιο με βάση την τιμή κτήσης των μετοχών από το ΤΧΣ ανέρχεται σε 7,59 δις ευρώ. Χρήματα αντίστοιχα με:

α) Δεκαπέντε φορές το κοινωνικό μέρισμα των 500 εκατ. ευρώ που θα μοιράσει η κυβέρνηση Σαμαρά σε χαμηλοσυνταξιούχους και ενστόλους.
β) Την κάλυψη κατά μιάμιση φορά του χρηματοδοτικού κενού του 2014, το οποίο η τρόικα το προσδιορίζει περίπου στα 4,5 δις ευρώ – δηλαδή δεν θα χρειαζόταν η κυβέρνηση να προχωρήσει σε νέο δανεισμό.
γ) Την κάλυψη κατά δύο φορές του δημοσιονομικού κενού του 2014, που το υπουργείο Οικονομικών εκτιμά ότι θα ανέλθει στα 2,5 δις ευρώ – δεν θα χρειαζόντουσαν δηλαδή νέα δημοσιονομικά μέτρα που η κυβέρνηση έχει στο συρτάρι της και ετοιμάζεται να επιβάλλει αμέσως μετά τις ευρωκελογές.

Το έγκλημα όμως ήταν προμελετημένο. Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου προχώρησε σε μια από τις μεγαλύερες απιστίες σε βάρος του Δημοσίου, με πρόσχημα την εισροή κεφαλαίων στη χώρα. Η πραγματικότητα είναι ότι καναδική Fairfax μαζί με τα με ισχυρά αραβικά συμφέροντα και τα αμερικάνικα κεφάλαια των Fairfax, WLR Recovery Fund, Fidelity κ.ά., άρπαξαν την τράπεζα έναντι πινακίου φακής και μόλις οι μετοχές της -με τα γνωστά χρημαστηριακά παιχνίδια- πάρουν την ανιούσα, θα μοσχοπουλήσουν εξασφαλίζοντας κέρδη δις ευρώ.
Στον αντίποδα, ο ελληνικός λαός θα κληθεί να πληρώσει για πολλοστή φορά τη διάσωση των τραπεζιτών και το αυγάτισμα των κερδών τους με νέες περικοπές στις αποδοχές του και την επιβολή νέων φόρων. Το ερώτημα που αναμένεται να απαντηθεί σύντομα είναι αν το μοντέλο της Eurobank θα εφαρμοστεί και στις υπόλοιπες συστημικές τράπεζες (Εθνική, Πειραιώς, Alpha), μετοχές των οποίων κατέχει το ΤΧΣ. Στην περίπτωση που εφαρμοστεί ο ελληνικός λαός θα κληθεί να πληρώσει δις ευρώ που μεταφράζονται σε νέα μνημονιακά μέτρα.

Πηγή: UNFOLLOW
inprecor

πηγη: seisaxthiablog

Για τους αυτούς που υποστηρίζουν ότι υπήρξε “οικονομικό θαύμα” επί στρατιωτικής χούντας (1967-1974)

                                                                                               του Ν. Μπογιόπουλου:

“Εχουμε και λέμε:


1) Το δημόσιο χρέος επί χούντας αυξήθηκε από 38,7 δισεκατομμύρια δραχμές τον Δεκέμβρη του 1967 σε 87,5 δισεκατομμύρια δραχμές τον Ιανουάριο του 1973.

2) Το εμπορικό έλλειμμα το 1973 ήταν πέντε φορές μεγαλύτερο από αυτό του 1968.

3) Το ποσοστό των δαπανών για την εκπαίδευση στο σύνολο των γενικών κρατικών δαπανών μειώθηκε από 11,6% σε 10%, όταν οι δαπάνες για την «άμυνα» και «δημόσια ασφάλεια» του αστυνομοκρατικού καθεστώτος μέσα σε μια πενταετία σχεδόν διπλασιάστηκαν.

4) Οι προσωπικές καταθέσεις μειώθηκαν από 34,2 δισεκατομμύρια δραχμές το 1972 σε 19,6 δισεκατομμύρια δραχμές το 1973.

5) Στην Ελλάδα, που είχε το χαμηλότερο ποσοστό πληθωρισμού μεταξύ όλων των χωρών του ΟΟΣΑ το 1961-71 (2,2%), ο δείκτης καταναλωτικών τιμών αυξήθηκε κατά 15,3% από το 1972 έως το 1973 και κατά 37,8% από τον Απρίλη του 1973 μέχρι τον Απρίλη του επόμενου έτους, και μάλιστα σε τομείς όπως τα είδη πρώτης ανάγκης και η υγεία. Το 1973 το ποσοστό του πληθωρισμού είχε επιφέρει μειώσεις των πραγματικών μισθών κατά 4%.
Το επιχείρημα του καθεστώτος ότι ο υψηλός πληθωρισμός ήταν εισαγόμενος αποδεικνύεται λάθος εφόσον η επιρροή των τιμών εισαγόμενων προϊόντων στο δείκτη χονδρικών πωλήσεων κατά τη διάρκεια του 1973-1974 ήταν μόλις περίπου 0,4%.

6) Στον αγροτικό τομέα, όπου απασχολούνταν το 44% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, αντί της πενταετούς πρόβλεψης του καθεστώτος για ανάπτυξη 5,2%, η αγροτική οικονομία αναπτύχθηκε κατά μόλις 1,8% στην περίοδο 1967 – 1974, σε αντίθεση με το 4,2% κατά την περίοδο 1963 – 1966. Οι εξαγωγές αγροτικών προϊόντων μειώθηκαν από το 63% του συνόλου των εξαγωγών το 1968 στο 48% το 1972. Το αποτέλεσμα ήταν το κατά κεφαλήν αγροτικό εισόδημα να πέσει από το 55% στο 43% του μέσου κατά κεφαλήν εθνικού εισοδήματος.

7) Οι φόροι που επιβάρυναν τα λαϊκά στρώματα ανέρχονταν στο 91% επί του συνόλου των φορολογικών εσόδων του καθεστώτος, τα οποία από 27,4% του ΑΕΠ το 1966, επί συνταγματαρχών και μέχρι το 1972 αυξήθηκαν στο 29,2%. Από την άλλη, οι φόροι επί των επιχειρήσεων μειώθηκαν κατά 10,9% την περίοδο 1972 – 73, η φορολογική «μεταρρύθμιση» του 1968 που μετέφερε το φορολογικό φορτίο στους ώμους της εργατικής τάξης με τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους πλουτοκράτες να απολαμβάνουν μεγαλύτερα φορολογικά προνόμια είχε ως συνέπεια οι φοροαπαλλαγές 464 μεγάλων επιχειρήσεων το 1971 να ήταν κατά τρεις φορές υψηλότερες από τους φόρους που οι ίδιες εταιρείες είχαν καταβάλει. Επίσης, τα φορολογικά έσοδα από τις ναυτιλιακές εταιρείες μειώθηκαν από 109 εκατομμύρια δραχμές το 1968 σε 29 εκατομμύρια το 1972 (μείωση 73%!), περίοδος κατά την οποία ο ελληνικός στόλος αυξήθηκε κατά 16,7 εκατομμύρια τόνους.

8) Το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών αυξήθηκε κατά οχτώ φορές, μεταξύ του 1967 και 1972. Το ισοζύγιο πληρωμών από μέσο πλεόνασμα 14,6 εκατ. δολαρίων την περίοδο 1960 – 66, εμφάνισε μέσο έλλειμμα την περίοδο 1967-73 ύψους 117 εκατομμυρίων δολαρίων.

Αυτά ήταν τα… «καλά» επί του καθεστώτος των συνταγματαρχών.

Από τη μια, φορολογικά και κάθε λογής προνόμια σε ντόπια και ξένα μονοπώλια, χαριστικές πράξεις στους φιλικά προσκείμενους στη χούντα Ωνάσηδες, Τομ Πάπες και Νιάρχους, φτηνό και φιμωμένο εργατικό δυναμικό, απαλλαγές από δασμούς και πακτωλός επιχορηγήσεων («νόμοι» 89/1967 και 378/1968) σε εφοπλιστές, βιομήχανους, μεγαλεμπόρους, μεγαλοξενοδόχους, επιβολή 300 ειδικών μέτρων παροχής πλήρους ελευθερίας στο εγχώριο και ξένο κεφάλαιο να κερδοσποπεί χωρίς κανέναν έλεγχο, και, από την άλλη «ξεχαρβάλωμα» όλων των οικονομικών δεικτών, αποσάθρωση της εγχώριας παραγωγής, βάρη στο λαό και μια πλασματική «ανάπτυξη» που πίσω της έκρυβε αθρόες εισαγωγές, επιμήκυνση πιστώσεων και τεχνητή κυκλοφορία χρήματος, που προέκυπτε από αναγκαστικό δανεισμό κι άλλες τέτοιες υψηλού επιπέδου δημοσιονομικές αλχημείες.

(Τα παραπάνω στοιχεία είδαν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας το 1975. Πηγή: Journal of the Hellenic Diaspora Vol 2 -1975-, Permanent URL:http://hdl.handle.net/10066/4929. Για αναλυτικότερη ενημέρωση στην επισκόπηση του Βασίλη Καφίρη, «Η ελληνική οικονομία κατά τη διάρκεια της δικτατορίας (1967 – 1974)», στο «greekjunda.blogspot.com»)”

 πηγη:http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/

Πηγή: http://tvxs.gr/news/%CE%AD%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%88%CE%B1%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CF%80%CE%B1%CE%BD/%CF%84%CE%B1-%C2%AB%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%AC%C2%BB-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%87%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%85

Ασυνόδευτος Ανήλικος Μετανάστης σε Αόριστο Διαρκείας

"Ασυνόδευτος ανήλικος μετανάστης"
Προσπαθώ να κατανοήσω μία μία κάθε λέξη
και μετά όλες μαζί .. Όσες φορές και να τις επαναλάβω
στο μυαλό μου είναι σαν να πέφτω σε ένα βαθύ γκρεμό.
Μιλάμε για παιδιά και εφήβους ηλικίας από 8 εως 17 χρονών από το Αφγανιστάν , το Πακιστάν , τη Συρία , τη Μαυριτανία , τη Σενεγάλη και την Αίγυπτο. Μιλάμε για παιδιά που χάσανε τους γονείς τους μπροστά στα μάτια τους παλεύοντας με τα κύματα κάποιο μοιραίο βράδυ , για παιδιά που οι γονείς τους προωθήθηκαν σε άλλες χώρες (ποιός ξέρει κάτω από ποιές συνθήκες) με ή χωρίς τη θέλησή τους και αυτά έμειναν πίσω αβοήθητα. Μιλάμε για παιδιά με βλέμμα απλανές που δεν ξέρουν καν αν συνεχίζουν να έχουν μια οικογένεια να τα περιμένει πίσω στην Πατρίδα τους  ή σε κάποια άλλη χώρα στο βάθος του ορίζοντα ενός απροσδιόριστου φόβου όπου δεν μπορούν να τον κατανοήσουν επαρκώς αφού ούτε και εμείς σαν ενήλικες δεν έχουμε βρει ακόμα εκείνα τα λογικά επιχειρήματα ώστε να πείσουμε αυτά τα παιδιά πως ό,τι τους συνέβη είναι απολύτως λογικό και σύνηθες πόσο μάλλον "δίκαιο". Ακόμα κι αν το προσπαθούσαμε θα ήταν ανήθικο.
Περίπου πενήντα τέτοια παιδιά φιλοξενούνται στις εγκαταστάσεις του Ξενώνα "Μέλλον" χωρίς να γνωρίζουν το τελικό τους προορισμό ή ακόμα και το πως φτάσανε ως εδώ γιατί ακόμα και αν το γνωρίζουν προσπαθούν εναγωνίως να το ξεχάσουν ..
Οι άνθρωποι που δουλεύουν σε αυτόν τον Ξενώνα έχουν αναλάβει την επιμέλεια αυτών των παιδιών και είναι υπεύθυνοι για την διατροφή τους , την ένδυση τους , την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη όπως και για την εκπαίδευσή τους στην εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας. Σε αυτό το πλαίσιο ήρθαν σε επικοινωνία με το Ανοιχτό μας Σχολείο και αφού μας γνώρισαν από κοντά , μας ζήτησαν να υποστηρίξουμε αυτή την προσπάθεια στελεχώνοντας με εθελοντές δασκάλους μας το εκπαιδευτικό πρόγραμμα αυτών των παιδιών με κάποιες ώρες διδασκαλίας εντός του Ξενώνα. Δεν μπορούσαμε λοιπόν , παρά να δεχτούμε αυτή την πρόταση με μεγάλη ευαισθησία και υπευθυνότητα. Οι δυσκολίες του εγχειρήματος με βάση την κατακερματισμένη ψυχολογία αυτών των παιδιών ήταν και παραμένει το μεγαλύτερο στοίχημα με τον εαυτό μας. Η ανάγκη μας να επικοινωνήσουμε μαζί τους και να δραστηριοποιηθούμε προκειμένου να βρούνε έναν συμπαραστάτη σε όλα αυτά που βιώνουν καθημερινά και να νιώσουν έστω μια υποτυπώδη ασφάλεια ήταν για μας μέγιστη υποχρέωση αν και γνωρίζαμε από την αρχή οτι η θέση του συνομήλικου φίλου , του αδερφού , του πατέρα και της μητέρας θα παραμείνουν για πάντα στην ψυχή τους αναντικατάστατες. Πέντε δάσκαλοι του Ανοιχτού μας Σχολείου για 12 ώρες την εβδομάδα παραδίδουν μαθήματα Ελληνικών και Αγγλικών σχεδόν από τον Ιανουάριο αφού η λειτουργία του συγκεκριμένου Ξενώνα έχει ξεκινήσει επίσημα από τον Οκτώβριο.

Στους χώρους του εκτός από την Υποδοχή κατά την είσοδο υπάρχει μια κοινή τραπεζαρία  όπου σερβίρεται το πρωϊνό , το γεύμα και το δείπνο ενώ όλες τις υπόλοιπες ώρες μπορούν να απασχολούνται εκεί τα παιδιά με διάφορα επιτραπέζια παιχνίδια. Τα παιδιά μπορούν να έχουν έξοδο αν το επιθυμούν καθημερινά μέχρι τις 8:00 μμ. αρκεί να επιστρέφουν εγκαίρως την προκαθορισμένη πάντα ώρα. Στους επάνω ορόφους του κτιρίου 
είναι τα δωμάτιά τους όπου συνήθως μένουν ανά δύο όπως και οι αίθουσες διδασκαλίας όπου έχουν εξοπλιστεί και διαμορφωθεί κατάλληλα για να υποδέχονται τα παιδιά κατά την διάρκεια του μαθήματος . Μερικοί από τους τοίχους του Ξενώνα είναι ζωγραφισμένοι στο χέρι ενώ διάφορα παιδικά βιβλία στην μητρική γλώσσα των παιδιών υπάρχουν στις βιβλιοθήκες των αιθουσών 
μαζί με τους υπολογιστές. Ωστόσο υπάρχουν ακόμα πάρα πολλά πράγματα που πρέπει να γίνουν και να βελτιωθούν προκειμένου 
αυτά τα παιδιά να καταφέρουν να πιστέψουν οτι ανήκουν κάπου 
και οτι δεν έχουν αφεθεί έρμαια στην τύχη τους.  Να ενδιαφερθούν ξανά 
για τις ζωές τους και να βρουν το χαμένο νόημα της ύπαρξή τους χωρίς να νιώθουν οτι τελείωσαν όλα πριν ακόμα αρχίσουν στην πιο τρυφερή τους ηλικία 
και οτι πραγματικά υπάρχει για αυτά ακόμα "Μέλλον" και όχι ένας Αόριστος Διαρκείας  του τύπου "έπαιξα - γέλασα - έκλαψα και τώρα τα έχασα όλα" 
ή ο γνωστός Υπερσυντέλικος του ρήματος "είχα"  κάποτε και εγώ μια οικογένεια ή ανθρώπους που ενδιαφερόντουσαν για μένα .. Χρειάζεται συστηματική δουλειά , διαρκή επιτήρηση και έλεγχος ως προς το αποτέλεσμα , μεθοδικότητα , αφοσίωση και αγάπη ώστε να μπορέσουμε να εμφυσήσουμε σε αυτά τα παιδιά νέα κίνητρα και όραμα. 
Μια πρόταση ζωής και όχι αυτο-ακύρωσης.

Σίγουρα όμως προσπάθειες σαν του συγκεκριμένου Ξενώνα αποτελούν στόχο για όλους εμάς που θέλουμε να σταματήσουμε να βλέπουμε Κρατητήρια 

και Στρατόπεδα να αποτελούν πλέον τους πιο συνηθισμένους χώρους υποδοχής και εγκλεισμού άτυπων μεταναστών ανεξαρτήτου ηλικίας ζώντας μέσα σε αυτή την εξαθλίωση. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για παιδιά !   

Είναι ίσως ο πιο πολιτισμένος τρόπος προκειμένου να προσεγγίσουμε 
μια κατάσταση που είναι δυσάρεστη για όλους με τρόπο ανθρώπινο 
και δημιουργικό. Να μην πιστέψουμε ξανά στον διαχωρισμό "κατωτέρων και ανωτέρων" επειδή οι συνθήκες που δημιουργούν τέτοιου είδους ανισότητες αλλάζουν ξαφνικά χωρίς να περιμένουν την συγκατάθεσή μας και τότε θα κριθούμε από τα έργα μας και την συνείδηση που μπορέσαμε να αναπτύξουμε για τόσο λεπτά και ευαίσθητα θέματα όπως είναι τα μάτια ενός παιδιού που δεν μπορεί να κατανοήσει τον λόγο που διώκεται ή τον λόγο που μπορεί να θεωρείται ανεπιθύμητο σε μια πολιτισμένη χώρα. 

Σε αυτό το σημείο θα ήταν καλό να θυμηθούμε ξανά την Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού η οποία ισχύει από το 1989 , έχει δε επικυρωθεί από την Ελλάδα και δημοσιεύθηκε στο Φ.Ε.Κ. 192/2.12.92 : http://www.unicef.gr/news/2009/crc20.php

πηγη:http://asmpeiraia.blogspot.gr/2014/03/blog-post_31.html