Κουίζ: Ποια μνημονιακή χώρα, εντός ευρωζώνης, έχει ήδη τυπώσει μόνη της ευρώ;

                

Όπως δήλωσε η Μακρή «Μπορούμε να κόψουμε μόνοι μας ευρώ στην Τράπεζα της Ελλάδας μέχρι 100 δις, ... Δεν είναι πρωτοφανές. Προβλέπεται από τη συνθήκη της ευρωζώνης», (http://tvxs.gr/news/ellada/anakoinosi-nd-gia-tis-diloseis-raxil-makri-pos-tha-kopsoyme-monoi-mas-eyro).

Η αλήθεια που φρόντισαν να κρύψουν επιμελώς, ή έστω, να περάσουν "στα ψιλά", τα καθεστωτικά ΜΜΕ στην Ελλάδα, μέσα στα πέντε τελευταία χρόνια ανελέητης διαστρέβλωσης και βομβαρδισμού προπαγάνδας, είναι ότι το τύπωμα χρήματος έχει ήδη συμβεί από την επίσης μνημονιακή και εντός ευρωζώνης, Ιρλανδία.

Σύμφωνα με άρθρο της Ιρλανδικής Independent με ημερομηνία 15/01/2011, η κεντρική τράπεζα της Ιρλανδίας διοχέτευσε εκτάκτως 51 δισ. ευρώ στο τραπεζικό σύστημα, τυπώνοντας μόνη της καινούργιο χρήμα. Σύμφωνα πάντα με το ίδιο δημοσίευμα, εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), δήλωσε ότι η κεντρική τράπεζα της Ιρλανδίας δημιουργεί μόνη της χρήμα για να το δανείσει στις τράπεζες και δεν το δανείζεται από την ΕΚΤ. Επίσης, είπε ότι η κεντρική τράπεζα μπορεί να δημιουργήσει δικά της κεφάλαια, εφόσον το κρίνει απαραίτητο, αρκεί να ενημερώσει την ΕΚΤ. (http://www.independent.ie/business/irish/central-bank-steps-up-its-cash-support-to-irish-banks-financed-by-institution-printing-own-money-26614131.html)

Και όχι μόνο αυτό. Σύμφωνα με δημοσίευμα της Βρετανικής Guardian με ημερομηνία 26 Σεπ. 2011, κυκλοφορούσαν έντονες φήμες στην Ιρλανδική πρωτεύουσα, ότι η κεντρική τράπεζα της Ιρλανδίας είχε προχωρήσει ήδη στη διαδικασία τυπώματος του παλιού νομίσματος, έτσι ώστε να είναι έτοιμη για ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ. (http://www.theguardian.com/business/ireland-business-blog-with-lisa-ocarroll/2011/sep/26/eurozone-crisis-ireland-euro-punt)

Αυτοί λοιπόν που ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα, ένα ισότιμο μέλος της ευρωζώνης και εντός μνημονίου, όπως η Ιρλανδία, δεν μπορεί να τυπώσει το δικό της ευρώ, ή λένε ψέματα, ή, πρέπει να απαντήσουν ξεκάθαρα, ποιοι και για ποιο λόγο δεν επέτρεψαν στη χώρα να τυπώσει εκτάκτως συγκεκριμένη ποσότητα χρήματος, παρά να είναι απόλυτα εξαρτημένη από την αγορά κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ και τις αποφάσεις του κάθε Ντράγκι. Είτε έτσι, είτε αλλιώς, την απάντηση την ξέρουμε ήδη: επειδή η Ελλάδα επιλέχθηκε να είναι το πειραματόζωο των βάρβαρων πολιτικών και επειδή το πείραμα πρέπει να ολοκληρωθεί πάση θυσία για να επεκταθεί σε όλη την Ευρώπη.

Επειδή όμως και το Ιρλανδικό πολιτικό σύστημα ήταν έρμαιο των τραπεζιτών, τροφοδοτώντας μια μαύρη τρύπα με δισεκατομμύρια, όπως στην περίπτωση του μεγάλου σκανδάλου της Αγγλο-Ιρλανδικής τράπεζας (http://failedevolution.blogspot.gr/2013/07/banksters-ecofin.html), όλα αυτά αποδεικνύουν ότι είναι καθαρά θέμα πολιτικής βούλησης για μια κυβέρνηση να επιλέξει να σταθεί δίπλα στην κοινωνία, αντί να σώζει με δισεκατομμύρια τους τραπεζίτες. Όλοι ξέρουμε τι επέλεξε το διαπλεκόμενο πολιτικό σύστημα, μέχρι σήμερα.

πηγη:http://failedevolution.blogspot.gr/2015/01/blog-post_80.html

Μύθοι και αλήθειες: Σε ποιες τσέπες κατέληξαν τα δάνεια των πιστωτών από το 2010

Το παραπλανητικό «αφήγημα» που θέλει τα δάνεια των πιστωτών να χρησιμοποιούνται για να παραμείνει σε λειτουργία το ελληνικό κράτος είναι διαδεδομένο, τόσο εντός όσο και εκτός των συνόρων. Προσφάτως, ο Ισπανός υπουργός Οικονομικών Λουίς ντε Γκίντος ισχυρίστηκε ότι η Ελλάδα μπόρεσε «να πληρώσει τους γιατρούς, τους αστυνομικούς, τους συνταξιούχους χάρη σε αυτήν την αλληλεγγύη»…

Την ώρα που η νέα ελληνική κυβέρνηση διαπραγματεύεται με τους Ευρωπαίους εταίρους είναι αναγκαίο να εξετάσουμε σε ποιους δόθηκαν, τελικώς, τα τεράστια ποσά που δανειστήκαμε, μέχρι σήμερα, για να καταλάβουμε καλύτερα το διακύβευμα αλλά και τη στρατηγική που ακολουθείται από κάθε πλευρά. Πριν ο Γιώργος Παπανδρέου βάλει στη ζωή μας το 2010 την Τρόικα, ο ευρύτερος ευρωπαϊκός χρηματοπιστωτικός τομέας είχε χορηγήσει στη χώρα μας δάνεια αξίας 310 δισ. ευρώ. Τότε, ανέλαβαν δράση οι τροϊκανοί, οι οποίοι μας έχουν δανείσει, το ιλιγγιώδες ποσό των 252 δισ.ευρώ, (μερικοί οικονομολόγοι το κατεβάζουν στα 227 δισ, αλλά όπως θα δείτε το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο).

Ποιοι εισέπραξαν, όμως, όλον αυτόν τον πακτωλό;

Από αυτά τα χρήματα, 34,5 δισ πήρε ο ιδιωτικός τομέας σαν «γλυκαντικό» προκειμένου να αποδεχθεί την αναδιάρθρωση του χρέους, το 2012. Άλλα 48,2 δισ. χρησιμοποιήθηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών μετά την αναδιάρθρωση, η οποία δεν έκανε καμία διάκριση μεταξύ Ελλήνων και ξένων δανειστών του ιδιωτικού τομέα. Τέλος, 149,2 δισ δαπανήθηκαν από το κράτος για την αποπληρωμή των χρεών και των τόκων. Αυτό σημαίνει ότι λιγότερο από το 10% (20,1 δισ) των κολοσσιαίων ποσών διατέθηκε για κρατικές λειτουργίες. Οι Έλληνες πολίτες επωφελήθηκαν από τα δάνεια «διάσωσης» του Δ.Ν.Τ, της Ε.Ε και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ή κυρίως οι ευρωπαϊκές και ελληνικές τράπεζες που είχαν, απερίσκεπτα, δανείσει χρήματα στο ελληνικό κράτος;

Tο ελληνικό δημόσιο χρέος παραμένει και σήμερα εφιαλτικό, ανέρχεται στα 317 δισ. Ωστόσο, τώρα τα 247,8 δισ. -78% του χρέους- οφείλονται στην Τρόικα. «Διάσωση», σίγουρα, υπήρξε για τον ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό τομέα, παράλληλα με το πέρασμα του χρέους από τον ιδιωτικό στον δημόσιο τομέα. Εξίσου, αδιαμφισβήτητο είναι ότι η χρηματοδότηση για την «ανάπτυξη» παραπέμφθηκε στις καλένδες, παρά τα όσα ακούγαμε στις Ευρωπαϊκές Συνόδους Κορυφής.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες και τα θεσμικά όργανα της ευρωζώνης έχουν πετύχει τον στόχο τους αν ήταν, πράγματι, πρόθεσή τους να κρατήσουν τις «μπότες τους στον σβέρκο της Ελλάδας» εξαιτίας της αποτυχίας του πολιτικού συστήματος, όπως υποστηρίζει στο βιβλίο του, ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Τιμ Γκάιτνερ. Σε κάθε περίπτωση, οι εταίροι οφείλουν να πληροφορήσουν τους πολίτες τους για το που πήγαν όλα αυτά τα χρήματα.

Έτσι, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις.

πηγη:https://infocannibal.wordpress.com/2015/02/05/%CE%BC%CF%8D%CE%B8%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B5%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B5%CF%82-%CF%84%CF%83%CE%AD%CF%80%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84/

Γιατί δεν μιλάει κανείς συγκεκριμένα για το χρέος;

Δημήτρης Καζάκης
Αν σταματήσουμε για λίγο και σκεφτούμε μακριά από τις εντυπώσεις που δημιουργούν τα μέσα μαζικής προπαγάνδας, θα δούμε ότι ο πολιτικός διάλογος στη χώρας μας – αν υποθέσουμε ότι υφίσταται κάτι τέτοιο – δεν αφορά καθόλου τα θεμελιώδη προβλήματα της κατάστασής μας. Ποιο είναι λοιπόν το βασικό, το θεμελιώδες πρόβλημα της χώρας; Το χρέος. Τι κάνουμε με το χρέος.

Υπάρχει εχέφρων άνθρωπος σήμερα στην Ελλάδα, που μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός αυτό; Δεν νομίζω. Κι όμως. Τι παρατηρούμε στις αναμετρήσεις του επίσημου πολιτικού σκηνικού; Απουσιάζει σχεδόν κάθε σοβαρή συζήτηση για το τι μπορούμε να κάνουμε με το χρέος και πώς αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί αποφασιστικά. Δείτε ειδικά τις αντιπαραθέσεις των δελφίνων για την κυβέρνηση. Το χρέος περνά στο ντούκου. Σαν κάτι εντελώς δευτερεύων.


Μαζί στο ίδιο παιχνίδι

Το γιατί κάνει τέτοιο η κυβερνώσα παράταξη είναι εύκολα κατανοητό. Αποστολή της είναι η υπεράσπιση των συμφερόντων των δανειστών κι επομένως έχουν τεθεί στον αυτόματο πιλότο των πιο κερδοσκοπικών ορέξεών τους. Αυτό που δεν είναι κατανοητό, είναι γιατί η αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και η υπόλοιπη αντιπολίτευση, ακολουθεί κατά βήμα. Ενώ το φυσιολογικό θα ήταν να είχαν αναδείξει το ζήτημα του χρέους ως κορυφαίο, πράττουν ακριβώς το αντίθετο. Το έχουν υποβαθμίσει ως ένα στοιχείο της πολιτικής τους, όταν συνιστά την αφετηρία κάθε πολιτικής σήμερα στην Ελλάδας. Ενώ λένε ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, αρνούνται να μιλήσουν συγκεκριμένα. Χρησιμοποιούν μόνο συνθήματα.

Μα πώς είναι δυνατόν να μην μιλάς για το πώς θα κάνεις το χρέος βιώσιμο, ώστε να πάψει να αποτελεί κορυφαίο αναστολέα της κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης της χώρας υπέρ του λαού και των εργαζομένων; Πώς είναι δυνατόν να το προσπερνάς μιλώντας γενικά και αόριστα για αναδιάρθρωση με κούρεμα και πληρωμή του υπολοίπου με ρήτρα ανάπτυξης; Γιατί δεν λες πώς θα το κάνεις; Με βάση ποια διεθνή πρακτική και μεθοδολογία; Επενδύοντας στην καλή διάθεση των δανειστών; Ελπίζοντας ότι μια ωραία πρωία άγνωστο πού, άγνωστο πώς, άγνωστο από ποιόν, θα γεννηθεί ξαφνικά μια μεγάλη Ευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη για την μείωση συνολικά του χρέους στην ευρωζώνη, ή την ΕΕ; Είναι όλα αυτά σοβαρή πρόταση;

Αν έχετε προσέξει, κανείς στην αντιπολίτευση δεν θέλει το άνοιγμα μιας τέτοιας συζήτησης. Κανείς δεν θέλει να μιλήσει συγκεκριμένα και να δεσμευτεί για το τι πρέπει να γίνει με το χρέος. Ούτε και οι καλοί μας δημοσιογράφοι, οι οποίοι αν υπήρχε στον τόπο μας ελευθερία του τύπου και της ενημέρωσης, μπορούσαν κάλλιστα να εξαναγκάσουν τις πολιτικές δυνάμεις να μιλήσουν για όλα αυτά που δεν θέλουν, ή τα αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι. Ωστόσο, ο συνδυασμός μιας τρομακτικής αμορφωσιάς που διακρίνει το συνάφι, ιδίως τους πιο προβεβλημένους, η οποία συμπληρώνεται από την ξιπασιά εκείνου που εκ θέσεως δήθεν τα γνωρίζει όλα, αλλά και ο ασφυκτικός έλεγχος των εργολάβων της ενημέρωσης, δεν επιτρέπουν να υπάρξει σοβαρή δημοσιογραφία στον τόπο μας.

Από κοντά και το ΚΚΕ

Ακόμη και το ΚΚΕ που τυπικά τάσσεται υπέρ της διαγραφής του χρέους, μένει με επιμονή μόνο και αποκλειστικά στο σύνθημα χωρίς να μιλά για το «πώς». Λες και το χρέος μπορεί να διαγραφεί έτσι απλά από μια κυβέρνηση parordredumufti, με διαταγή του μουφτή. Όποια κι αν είναι αυτή, ότι κι αν πρεσβεύει.

Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να αδειάσεις, να γελοιοποιήσεις, να ξεφτιλίσεις στα μάτια του κόσμου ένα τόσο επίκαιρο αίτημα, από την μετατροπή του σ’ ένα απλό σύνθημα για χρήση μόνο των πιστών οπαδών. Ένα σύνθημα που η υλοποίησή του ανάγεται στην αποκλειστική πολιτική φαντασίωση της ηγεσίας του ΚΚΕ με τον ίδιο τρόπο που για κάθε θρησκόληπτο η λύτρωση του ανθρώπου από τα επίγεια κακά ανάγεται στην επουράνια ζωή. Απλά στη λογική της ηγεσίας του συγκεκριμένου κόμματος αυτό το άλμα λογικής ονομάζεται «επανάσταση» και έχει την ίδια σημασία που στη λογική του θρησκόληπτου κατέχει η έννοια του θανάτου.

Αυτή άλλωστε είναι και η θέση αυτού του κόμματος στον εσωτερικό καταμερισμό εργασίας του καθεστωτικού πολιτικού συστήματος σήμερα. Όσο περισσότερο ο εργαζόμενος λαός αγανακτεί από την ατολμία, την συγκαταβατικότητα και την αδυναμία να μιλήσουν για συγκεκριμένες λύσεις τα κόμματα διαχείρισης της υπάρχουσας εξουσίας, έχεις το ΚΚΕ να διδάσκει τα οφέλη της πολιτικής αδιαφορίας και παραίτησης.

Να διδάσκει δηλαδή ότι απαγορεύεται από θέση αρχής στον λαό και τους εργαζόμενους να χρησιμοποιούν κάθε υπαρκτό μέσο πάλης, κάθε δυνατότητα και ιστορική κατάκτηση του σύγχρονου πολιτισμού, με το πρόσχημα ότι τα όπλα και τα μέσα του αγώνα τους θα πρέπει αναγκαστικά να τα αντλήσουν από τον καπιταλισμό κι επομένως έχουν βεβηλωθεί στον αιώνα τον άπαντα. Μόνο μια εξαίρεση κάνουν σ’ όλα αυτά, την ψήφο στο κόμμα που μεταφράζεται σε κρατική επιδότηση για τους άεργους του μηχανισμού.

Πόσες και πόσες φορές δεν τους έχουμε ακούσει να λένε ότι αν είναι ο λαός και οι εργαζόμενοι να βελτιώσουν τη θέση τους και να πετύχουν μια διαγραφή του χρέους εντός του καπιταλισμού, τότε είναι δώρο, άδωρο. Το μόνο που τους επιτρέπεται είναι να καταγγέλλουν συλλήβδην τον καπιταλισμό και να συμπεριφέρονται σαν γνήσιοι πιστοί, οι οποίοι περιφρονώντας τις καθημερινές τους ανάγκες, οφείλουν να αναφωνήσουν: «Ας καταρρεύσει η χώρα μας, ας χαθεί το γένος μας, ας πεθάνουμε στην πείνα εμείς και οι οικογένειές μας, αλλά προς θεού ας μείνουν αμόλυντες οι αιώνιες αρχές μας!» Είναι η σημερινή παραλλαγή μιας παλιάς μεσαιωνικής θρησκευτικής αίρεσης που ονομάζονταν «Καθαροί» και πρέσβευαν την απόλυτη ταύτιση με το Θείο, μακριά από κάθε καθημερινή ανάγκη.

Για την ηγεσία του ΚΚΕ η καταγγελία του καπιταλισμού γενικά δεν είναι παρά το συνώνυμο της άρνησης κάθε εγκόσμιας ανάγκης, κάθε απαίτησης της αληθινής ζωής, προκειμένου, σύμφωνα με τον Δάντη της Θείας Κωμωδίας, ο πιστός να υποστεί την Κάθαρση για να βρεθεί στον Παράδεισο. Γι’ αυτό και αρνείται να μιλήσει με όρους αιτημάτων που μπορεί να παλέψει ο λαός προκειμένου να δει άμεσα και πρακτικά αποτελέσματα. Ένας τέτοιος αγώνας είναι δώρο, άδωρο, λέει και ξαναλέει. Μιλά με συνθήματα που εισάγουν τους πιστούς στην προσμονή μιας άλλης κοινωνίας, η οποία, όπως όλα τα προϊόντα της γνήσιας πίστης, είναι τόσο εφικτή, όσο και ο Παράδεισος του Δάντη.

Το σύνθημα λοιπόν της ηγεσίας του ΚΚΕ για διαγραφή του χρέους, δεν αφορά στον αγώνα να συσπειρωθεί η μεγάλη πλειοψηφία του λαού γύρω από το δημοκρατικό αίτημα του σβησίματος του χρέους χωρίς υποθήκες σε βάρος της χώρας και του λαού. Αφορά στην περιχαράκωση των πιστών οπαδών της στο κομματικό μαντρί, αλλά και στην επιβολή πρόσθετων διαχωρισμών μέσα στις τάξεις του ίδιου του λαού με βάση του τι πιστεύει κανείς για τον καπιταλισμό και το κεφάλαιο γενικά. Αυτή είναι η αποστολή της ηγεσίας του και γι’ αυτό επιδοτείται αδρά από το κατοχικό κράτος.

Αν δεν απαντάς στο χρέος, δεν απαντάς σε τίποτε.

Ωστόσο, το ζήτημα παραμένει κορυφαίο. Γιατί δεν μιλά κανείς συγκεκριμένα για το τι μπορεί να γίνει με το χρέος; Οι κυβερνώντες απαντούν ότι από την στιγμή που η Ελλάδα αποκαταστήσει την «αξιοπιστία» της στις αγορές, θα μπορεί να βγει να δανειστεί κι επομένως θέμα χρέους δεν υφίσταται. Αυτή η θέση από μόνη της είναι ο ορισμός της χρεοκοπίας.

Από την άλλη, η αξιωματική αντιπολίτευση υπόσχεται ότι θα διαπραγματευθεί μια νέα αναδιάρθρωση του χρέους με τέτοιο «κούρεμα» ώστε να μετατρέπει το υπόλοιπο του χρέους σε βιώσιμο. Αν και κανείς από τα ευφάνταστα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν μας έχει εξηγήσει τι εννοεί βιώσιμο χρέος, εμείς θεωρούμε – ίσως αυθαίρετα – ότι εννοούν εκείνο το υπόλοιπο χρέους, του οποίου η εξυπηρέτηση δεν αποτρέπει τουλάχιστον την πραγματική άνοδο του βιοτικού επιπέδου του λαού και την ευημερία της χώρας.

Με αυτό το κριτήριο γιατί δεν μας λένε ποιο από το υφιστάμενο δημόσιο χρέος θεωρούν βιώσιμο; Ο κ. Σταθάκης, μπερδεύοντας το επαχθές με το απεχθές χρέος μίλησε για 5%. Γιατί καλύτερα δεν μας λέει ο φέρελπις αυτός επιστήμων – που ο κ. Τσίπρας μπροστά στον πρόεδρο του ΣΕΒ τον έχρισε από τώρα ως μέλλοντα υπουργό οικονομικών, έστω κι αν δεν ξέρει ο άνθρωπος ούτε καν να ξεχωρίσει το επαχθές από το απεχθές χρέος – πόσο από το υφιστάμενο δημόσιο χρέος θεωρεί βιώσιμο; Πόσο μπορεί η σημερινή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας να σηκώσει με όρους εξυπηρέτησης του χρέους; Γιατί κανένας τους δεν μιλά με αριθμούς, ή τουλάχιστον πολύ συγκεκριμένα για ένα τόσο σπουδαίο, κορυφαίο ζήτημα;

Πώς είναι δυνατόν να πιστέψουμε ότι οι κύριοι της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι όντως διατεθειμένοι να διαπραγματευθούν την μείωση του χρέους της χώρας, ώστε αυτό να γίνει βιώσιμο, χωρίς να λένε κουβέντα για το τι θεωρούν αυτοί ως βιώσιμο; Πόσο επί τοις εκατό στο εθνικό εισόδημα, ή στις εξαγωγές, ή στο ΑΕΠ ως εξυπηρέτηση χρέους μπορεί να αντέξει η ελληνική οικονομία χωρίς να βιάζεται συστηματικά ο λαός; Ξέρουν, ή βαδίζουν στα τυφλά κι όποιον πάρει ο χάρος;

Το παράδειγμα του Περού

Δυστυχώς, το μόνο που ακούμε και βλέπουμε είναι αοριστίες και γενικότητες που δεν δεσμεύουν κανέναν και για τίποτε. Για να καταλάβει κανείς τι σημαίνει στ’ αλήθεια διαπραγμάτευση με τους δανειστές μιας χώρας από κάποιον που όντως θέλει να αλαφρώσει τον λαό και να γλυτώσει την χώρα από τα δεσμά του χρέους, θα αναφέρουμε ένα παράδειγμα. Μετά την ανακοίνωση του Μεξικό το 1982 ότι αναστέλλει τις πληρωμές του χρέους του, η παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά αντιμετώπισε μια πολύ μεγάλη κρίση χρέους. Αυτή επικεντρώθηκε στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπου βασικός δανειστής τους ήταν οι αμερικανικές τράπεζες.

Μια από τις πιο φτωχές χώρες της ηπείρου που πλήγηκε καίρια από την κρίση χρέους, η οποία ήταν αποτέλεσμα των ίδιων μ’ εμάς στυγνών νεοφιλελεύθερων πολιτικών από το ΔΝΤ για πάνω από 5 χρόνια, ήταν το Περού. Στις 14 Απριλίου 1985 τις προεδρικές εκλογές του Περού κερδίζει ο Άλαν Γκαρσία συγκεντρώνοντας το 45% του εκλογικού σώματος.

Ο Γκαρσία, ο οποίος ονομάστηκε και «Κένεντι της Λατινικής Αμερικής», ανέλαβε την προεδρεία σε ηλικία 36 ετών με μια εναρκτήρια ομιλία δριμύτατης καταγγελίας εναντίον όσων είχαν επιβάλλει τις πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού στο Περού, που εμείς στην Ελλάδα ονομάζουμε πολιτικές των μνημονίων. Κατήγγειλε ανοιχτά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ως ένα «σύγχρονο σύστημα του ιμπεριαλισμού.» Ο Γκαρσία είπε καθαρά: «Εμείς δεν έχουμε πάρε-δώσε με το ΔΝΤ… Θα παλέψουμε τις τράπεζες. Αυτές είναι ο εχθρός μας!» (Wall Street Journal, 30/8/1985) Και δήλωσε κάτι που δημιούργησε ρίγη τρόμου στις διεθνείς χρηματαγορές. Το Περού θα περιορίσει την εξυπηρέτηση του χρέους του μόλις σε 10% των εσόδων της οικονομίας του από τις εξαγωγές. Ήταν μια δέσμευση που είχε αναλάβει ως αντιπολίτευση και την τιμούσε ως εκλεγμένος Πρόεδρος του Περού.

Γιατί 10% των εσόδων από τις εξαγωγές; Διότι τόσο εκτιμούσε ότι μπορούσε να εξυπηρετήσει προκειμένου να του μείνουν πόροι για να αντιμετωπίσει την τρομακτική ανεργία, την φτώχεια, την ανέχεια, την οικονομική δυσπραγία και κατάρρευση. Κι δεν έμεινε εκεί. Την ίδια χρονιά πρωτοστατεί στη συνάντηση 11 κρατών της ηπείρου στην Καρθαγένη της Κολομβίας προκειμένου από κοινού να σχηματίσουν μέτωπο διαπραγμάτευσης με τους δανειστές.

Αυτό σημαίνει είμαι αποφασισμένος να διαπραγματευτώ με τους δανειστές και να πετύχω μείωση του χρέους. Καθορίζω πόσο είναι εκείνο που μπορεί η οικονομία μου και ο λαός να αντέξει ως εξυπηρέτηση χρέους και το δηλώνω ευθαρσώς στους δανειστές. Έτσι καθορίζεται το ποσοστό του χρέους που πρέπει να σβήσει. Ανεξάρτητα από το τι δέχονται, ή δεν δέχονται οι δανειστές. Φαντάζεστε τον Τσίπρα, ή έστω τον Καμμένο να κάνουν τέτοιες δηλώσεις; Να αναλαμβάνουν τέτοιου είδους δεσμεύσεις; Ούτε κατά φαντασία.

Αξίζει τον κόπο να πούμε σύντομα τι απέγινε ο Γκαρσία του Περού. Έμπλεξε σ’ έναν ολόκληρο κυκεώνα διαπραγματεύσεων με το ΔΝΤ και τις τράπεζες, ελπίζοντας ότι μπορεί να τους πείσει να δεχτούν οικιοθελώς το «κούρεμα» του χρέους του Περού κατά 60-70% ώστε να γίνει βιώσιμο. Προσπάθησε να εθνικοποιήσει το τραπεζικό σύστημα, αλλά οι απειλές του ΔΝΤ και των δανειστών να αποσυρθούν από τις διαπραγματεύσεις, τον έκαναν να σταματήσει. Οι πολιτικές κοινωνικής στήριξης των λαϊκών εισοδημάτων που εισήγαγε τα δυο πρώτα χρόνια της προεδρίας του αναπλήρωσαν εν πολλοίς τις απώλειες των προηγούμενων 5 ετών, αλλά ο πληθωρισμός που πυροδοτήθηκε από τον μονοπωλιακό έλεγχο της οικονομίας του Περού κυρίως από αμερικανικές πολυεθνικές, εξανέμισε τα όποια οφέλη για την εγχώρια αγορά.

Ταυτόχρονα, εμφανίστηκε στον ορίζοντα – καθόλου τυχαία – το «φωτεινό μονοπάτι» (Sendero Luminoso) μια αντάρτικη συμμορία με ιδεολογικές αναφορές στον Μάο, η οποία ανέλαβε το χτύπημα των ηλεκτρικών εγκαταστάσεων και των άλλων υποδομών της χώρας. Ο Γκαρσία στον πανικό του επέτρεψε στο «βαθύ κράτος» να αναλάβει τα ηνία και η σφαγή γενικεύτηκε με όρους εμφυλίου. Το 1990 ανατρέπεται με πραξικόπημα από τον φασίστα Φουτζιμόρι, ο οποίος μετατρέπει το Περού σε πειραματόζωο του ΔΝΤ και του νεοσυντηρητισμού εξ ΗΠΑ.

Ποτέ και πουθενά…

Μια ακόμη τραγική αποτυχία ενός σχεδίου επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους με την συναίνεση των δανειστών και του ΔΝΤ. Σ’ ολόκληρη την ιστορία των κρίσεων χρέους, καμιά χώρα δεν γλύτωσε – έστω και προσωρινά – από τα νύχια των δανειστών, με ότι αυτό συνεπάγεται για τον λαό, με διαπραγμάτευση που βασίζεται σε από κοινού συμφωνία. Θα τα καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να έχει ιδέα για το τι κάνει το δημόσιο χρέος της χώρας βιώσιμο; Και μάλιστα εντός της ευρωζώνης που επιτρέπει στους δανειστές να ελέγχουν σχεδόν απόλυτα την οικονομία της χώρας, ελέγχοντας το νόμισμα και το τραπεζικό σύστημα;

Για να έχουμε μια καθαρή εικόνα της πορείας του δημόσιου χρέους της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια παραθέτουμε τον παρακάτω πίνακα.

	2001	2002	2008	2009	2010	2011	2012	2013
ΚΑΘΑΡΟ ΕΘΝΙΚΟ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ (ΚΕΔΕ)	132.010	140.056	195.237	191.775	178.719	162.078	151.546	136.663
Εξυπηρέτηση δημοσίου χρέους	23.353	30.183	63.128	78.364	55.373	78.590	83.680	63.700
Σύνολο χρέους κεντρικής κυβέρνησης	155.838	171.020	262.071	298.524	340.286	367.978	305.537	325.900
Σύνολο εισαγωγών και εισπράξεων (ΣΕ&Ε)	55.232	54.274	97.928	73.069	73.839	76.069	69.166	67.724
Εξυπηρέτηση στο ΣΕ&Ε	42,3%	55,6%	64,5%	107,2%	75,0%	103,3%	121,0%	94,1%
Σύνολο χρέους στο ΣΕ&Ε	282,2%	315,1%	267,6%	408,6%	460,8%	483,7%	441,7%	481,2%
Σύνολο χρέους στο ΑΕΠ	106,4%	109,2%	112,4%	129,2%	153,2%	176,5%	158,0%	179,0%
Συνολικό χρέος στο ΚΕΔΕ	118,0%	122,1%	134,2%	155,7%	190,4%	227,0%	201,6%	238,5%
Εξυπηρέτηση στο ΚΕΔΕ	17,7%	21,6%	32,3%	40,9%	31,0%	48,5%	55,2%	46,6%
ΠΗΓΗ: Τράπεζα της Ελλάδας

Σύμφωνα με τον πίνακα η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους έχει εκτιναχθεί από το 42,3% επί του συνόλου των εισπράξεων της ελληνικής οικονομίας από εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών το 2001 στο 107, 2% το 2009 για να φτάσει το 2013 στο 94,1% μόνο προσωρινά. Κι ο λόγος είναι γιατί από το 2014 η εξυπηρέτηση θα αυξηθεί τόσο ως προς τους πληρωτέους τόκους, όσο και ως προς τα ληξιπρόθεσμα.

Το ίδιο δείχνει και η σύγκριση με το Καθαρό Εθνικό Διαθέσιμο Εισόδημα. Από το 17,7% του ΚΕΔΕ που απορροφούσε η εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους το 2001 έφτασε στο 31,0% το 2009 για να καταλήξει στα 46,6% το 2013. Να γιατί υπάρχει αυτή η διαρκής δραματική συρρίκνωση του εθνικού εισοδήματος και ο δραστικός περιορισμός τόσο της εγχώριας καταναλωτικής δαπάνης – που έχει οδηγήσει σε κατακόρυφη πτώση την εγχώρια αγορά – αλλά και της επενδυτικής δαπάνης.

Να σημειώσουμε εδώ ότι οι επενδύσεις, ιδίως παγίου κεφαλαίου, ήδη από το 2011 έχουν αρχίσει να υστερούν έναντι των αποσβέσεων παγίου κεφαλαίου στην ελληνική οικονομία. Αποσβέσεις παγίου κεφαλαίου εννοούμε την ηθική και υλική φθορά των παραγωγικών μέσων και όλων των υποδομών που διαθέτει η ελληνική οικονομία σε επίπεδο επιχείρησης, κράτους και νοικοκυριού. Φανταστείτε λοιπόν τι σημαίνει για μια οικονομία να μην μπορεί με τις επενδύσεις της ούτε καν να αναπληρώσει την φθορά του παραγωγικού εξοπλισμού και των υποδομών της.

Ποια ανάκαμψη και κουραφέξαλα όταν το 2013 οι ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου μόλις και μετά βίας ανήλθε στο 48,2% των συνολικών αποσβέσεων παγίου κεφαλαίου της ίδιας χρονιάς. Την περίοδο 2011-2013 η ελληνική οικονομία έχασε παραγωγικό εξοπλισμό και υποδομές, χωρίς να μπορεί να τα αναπληρώσει με νέες επενδύσεις, αξίας 47,8 δις ευρώ! Δηλαδή, για να υπάρξει ανάκαμψη θα πρέπει να δαπανηθούν κοντά στα 50 δις ευρώ μόνο και μόνο για να αναπληρωθεί η ηθική και υλική φθορά του παραγωγικού εξοπλισμού, των μέσων και των υποδομών της ελληνικής οικονομίας. Μόνο και μόνο για να πούμε ότι βάζουμε φρένο στην κατηφόρα. Για φανταστείτε να έχουμε να εξυπηρετήσουμε και το δημόσιο χρέος από πάνω;

Να γιατί κανείς δεν τολμά να μιλήσει συγκεκριμένα. Τι να πει όταν οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και οδηγούν μόνο σε ένα συμπέρασμα: συνολική διαγραφή του χρέους με απόφαση μιας αληθινά πατριωτικής και δημοκρατικής κυβέρνησης, που δεν θα μπλοφάρει με τους δανειστές, ούτε θα παίζει μαζί τους τις κουμπάρες με την φρούδα ελπίδα να τους πείσει, αλλά θα ξέρει πώς να οδηγήσει με αποφασιστικότητα την χώρα και το λαό μακριά από το σημερινό απόλυτα καταστροφικό αδιέξοδο.
Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 19/4/2014

πηγη:seisaxthiablog

Η μεγάλη απάτη με τα διόδια και τα τέλη κυκλοφορίας !

1) Που πάνε τα 4 δις ευρώ το χρόνο από τις εισπράξεις σε διόδια και τέλη κυκλοφορίας;

Από πρόχειρους υπολογισμούς για ένα χιλιόμετρο ενός τμήματος εθνικού δρόμου πλάτους 20m, το κόστος για την κατασκευή του ανέρχεται στο ποσό του 8.000.000 ευρώ, δηλαδή με απλά λόγια το κόστος κατασκευής είναι 100ευρώ/m2 , αν υπολογίσουμε για γεφυρώσεις αρδευτικά κλπ ένα διπλάσιο κόστος ανοιγμένο σε m2 τροποποιείται σε 200ευρώ/m2.
Αν διπλασιάσουμε το συνολικό κόστος για απρόβλεπτα και διάφορα ειδικά έργα το συνολικό κόστος τροποποιείται σε 400 ευρώ/m2.
Αυτό σημαίνει ότι για την κατασκευή ενός χιλιομέτρου απαιτείται κόστος 400Χ20Χ1000=8.000.000 ευρώ /km.
Επίσης από πρόχειρους υπολογισμούς τα έσοδα σε ετήσια βάση από τις εισπράξεις των διοδίων ανέρχονται σε περίπου 2.177.000.000 ευρώ.
Τα τμήματα του εθνικού μας δικτύου που μπορούν να ενώσουν ολόκληρη την Ελληνική επικράτεια είναι:
1. ΑΘΗΝΑ-ΠΑΤΡΑ = 220km (εισπράξεις 50.000Χ6Χ366=110.000.000 ευρώ)
2. ΚΟΡΙΝΘΟΣ- ΚΑΛΑΜΑΤΑ= 250km (εισπράξεις 20.000Χ8Χ366=58.000.000 ευρώ)
3. ΠΑΤΡΑ-ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ=150km (εισπράξεις 20.000Χ4Χ366=30.000.000 ευρώ )
4. ΡΙΟ-ΙΩΑΝΝΙΝΑ=225km (εισπράξεις 40.000Χ18Χ366=263.000.000 ευρώ)
5. ΕΓΝΑΝΤΙΑ( ΙΩΑΝΝΙΝΑ-ΑΛΕΞ/ΛΗ) = 566km (εισπράξεις 100.000Χ6Χ366=219.000.000 ευρώ)
6. ΑΘΗΝΑ-ΘΕΣ/ΝΙΚΗ = 502km (εισπράξεις 150.000Χ23Χ366=1.262.000.000 ευρώ)
7. ΛΑΡΙΣΣΑ-ΙΩΑΝΝΙΝΑ= 189km
8. ΛΑΜΙΑ-ΑΝΤΙΡΙΟ=170km
9. ΧΑΝΙΑ-ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ=202km
10. ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ=45km (εισπράξεις 200.000Χ4Χ366=235.000.000 ευρώ)
Το συνολικό μήκος του παραπάνω δικτύου είναι 2.519km
Αν δεχθούμε ότι στη χώρα μας τα ΙΧ επιβατηγά και φορτηγά που κυκλοφορούν είναι περίπου 8.000.000 με ένα μέσο όρο 200 ευρώ το χρόνο που πληρώνουν για τέλη κυκλοφορίας , το κράτος εισπράττει 8.000.000Χ200=1.600.000.000 δίς ευρώ.
Με τους παραπάνω υπολογισμούς συγκεντρώνονται περίπου 3,77 δίς ευρώ το χρόνο για την «συντήρηση» των δρόμων.
Αν δεχθούμε ότι δαπανάται ένα ποσόν περίπου 20% για την συντήρηση και την λειτουργία των δρόμων, δηλαδή 770.000.000 ευρώ περισσεύουν 3δίς ευρώ.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ – ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ:

1.Για την κατασκευή ολοκλήρου του εθνικού δικτύου εκ του μηδενός απαιτούνται 2.519Χ8.000.000=20.152.000.000 ευρώ.
2.Με τις παραπάνω εισπράξεις σε 7 χρόνια έχει ανακατασκευαστεί το εθνικό δίκτυο εξ, ολοκλήρου.
3.Γιατί σταμάτησαν οι εργασίες συνέχισης των δρόμων και ανακοινώνουν προγράμματα ΕΣΠΑ για την συνέχιση τους;
4. Γιατί αυξήθηκαν οι εισφορές στα διόδια;
5.Γιατί με την κατάργηση διοδίων η χώρα μας πλήρωσε πρόστιμο σε εργολάβους 7.000.000 ευρώ, και πως υπολογίστηκε η ανταποδοτικότητα;
6. Πόσα χρήματα έβαλαν οι εργολάβοι για την κατασκευή των οδών που ελέγχουν;
7. Γιατί το κόστος κατασκευής στην Ελλάδα είναι τριπλάσιο από αυτό των Ευρωπαϊκών χωρών;
8.Ποιος θα πληρώσει την ζημιά για την κακοτεχνία στο τμήμα ΤΡΙΠΟΛΗ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗ που δεν λειτουργεί εδώ και 4 χρόνια και ανέρχεται σε 200 εκατομμύρια ευρώ σαν κόστος και άλλα 100 εκατομμύρια περίπου από στέρηση εσόδων από τα διόδια, δηλαδή συνολικά 300.000.000 ευρώ…;
9.Πού πήγαν οι εισπράξεις περίπου 15.000.000.000 ευρώ την τελευταία πενταετία που δεν έχει κατασκευασθεί ούτε ένα μέτρο δρόμου ενώ αυτές γίνονται κανονικά;
10. Πόσα χρήματα πρέπει να προσθέσουμε στα παραπάνω που έχουν εισπραχθεί από την Ευρώπη από εθνικά προγράμματα τύπου ΕΣΠΑ κλπ;
11. Πόσο μήκος δρόμου έχει κατασκευαστεί τα τελευταία 5 χρόνια και με ποιό κόστος;
Με πληροφορίες από Π. Παναγιωτόπουλο (Πολιτικός Μηχανικός) και ΕΣΥΠΡΟΤΑ (Εθελοντικός Σύλλογος Πρόληψης Τροχαίων Ατυχημάτων)

Επιπρόσθετα:
Η χρήση των ελβετικών αυτοκινητόδρομων και οδών ταχείας κυκλοφορίας υπόκειται για όλα τα μηχανοκίνητα οχήματα σε υποχρέωση πληρωμής διοδίων. Για μηχανοκίνητα οχήματα με μέχρι 3,5 t (ΕΙΧ, μοτοσικλέτες και τροχόσπιτα) υπάρχει υποχρέωση ειδικού σήματος βινιέτας).Πριν από τη χρήση αυτοκινητοδρόμων και οδών ταχείας κυκλοφορίας πρέπει να …αγοραστεί μία βινιέτα, η οποία ισχύει για απεριόριστες διαδρομές σε όλους τους αυτοκινητόδρομους και οδούς ταχείας κυκλοφορίας. Μέλη της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Ν. Πιερίας ταξίδεψαν αυτή την εβδομάδα στο εξωτερικό, βρέθηκαν με ΙΧ επιβατικό αυτοκίνητο στην Ελβετία και αγόρασαν μια vignette.Το κόστος της; 31 Ευρώ για όλο το χρόνο, δηλαδή 365 ημέρες με τη δυνατότητα χρήσης απεριόριστων διαδρομών, εννοείται και των πολυάριθμων τούνελ της ορεινής χώρας.Δηλαδή, ο Ελβετός πολίτης πληρώνει 31 ευρώ το χρόνο και έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί ελεύθερα ολόκληρο το εθνικό οδικό δίκτυο της χώρας του. Ο Έλληνας πολίτης, π.χ. ο κάτοικος Κατερίνης που εργάζεται στην Θεσσαλονίκη και πηγαινοέρχεται καθημερινά, πληρώνει 1.392 Ευρώ μόνο γι αυτή τη διαδρομή και μόνο για 20 εργάσιμες Χ 12 μήνες Χ 5,80 και ΟΧΙ για 365 μέρες !! (Πληρώνει όμως και τέλη κυκλοφορίας ενώ ο Ελβετός αγοράζει μόνο τη βινιέτα…)
cretadrive.gr
http://didymoteicho.net/forum/64–/4927————.html
Επισήμανση: Το άρθρο γράφτηκε το Μάιο του 2012 ! Κάντε αναπροσαρμογή ποσών για να τρελαθείτε εντελώς. 

2) Τι συμβαίνει με την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με τα λεγόμενα «διόδια» στους Ελληνικούς δρόμους

.

Αποφάσισα να δημοσιοποιήσω τα παρακάτω, επειδή παρατηρώ ότι : 
α) Υπάρχουν ακόμη Έλληνες οι οποίοι δεν γνωρίζουν τα δικαιώματα τους και τη δύναμη που τους δίνει το «Σύνταγμα της Ελλάδος» (ΣτΕ) καθώς και ο «Ποινικός Κώδικας» (Π.Κ) και άλλα Διατάγματα και Κανονισμοί του Κράτους. 
β) Συστηματικά υπάρχει στη κοινωνία μια προπαγανδιστική παραπληροφόρηση και διαστρέβλωση των πάντων, σε εξωφρενικά επίπεδα, έτσι ώστε να μπερδέψουν τους Έλληνες πολίτες, να τους φοβίσουν… και τελικά να τους φτάσουν σε σημείο να αηδιάσουν, και να παρατήσουν κάθε προσπάθεια αλλαγής της εις βάρος τους κατάστασης. 
Λοιπόν για να τελειώνουμε άπαξ και δια παντός με κάποια πράγματα, αποφάσισα να σας αποκαλύψω τι συμβαίνει με την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με τα λεγόμενα «διόδια» στους Ελληνικούς δρόμους, τι προβλέπεται, ποια είναι τα δικαιώματα μας και φυσικά ποιες είναι οι προβλεπόμενες ενέργειες σε περίπτωση που συμβεί, εις βάρος μας κάποια παρανομία και αυθαιρεσία, από οποιονδήποτε (τονισμένο διότι ο Έλληνας πλέον πρέπει να μάθει σιγά σιγά να αποφεύγει και να αποκρούει τις κατ’ επανάληψη παρανομίες και αυθαιρεσίες των «αστυνομικών οργάνων», εκτός από αυτές των ιδιωτικών εργολαβικών εταιριών). 

Λοιπόν..  

(1) Καταρχάς οι δρόμοι της χώρας είναι Εθνικοί, που σημαίνει ότι χαρακτηρίζονται έτσι επειδή για τη κατασκευή και τη συντήρηση τους, έχουμε δώσει όλοι οι Έλληνες (εκτός από τα γνωστά λαμογια) χρήματα από το υστέρημα μας. Για αυτό εξάλλου αποτελούν μέρος της λεγόμενης «Δημόσιας Περιουσίας», διότι είναι περιουσία όλων των Ελλήνων. 
Όλα αυτά προβλέπονται στο Νόμο 3155/55 (http://www.et.gr/index.php?option=com_wrapper&view=wrapper&Itemid=108&lang=en) , όπου μεταξύ άλλων προβλέπει και ορίζει τι είναι «εθνικοί οδοί», ποιος τις κατασκευάζει, ποιος τις συντηρεί και ποιος τις ανακαινίζει. Σωστά μαντέψατε! Το Κράτος με τις προβλεπόμενες υπηρεσίες του! Και με τι χρήματα; Όπως προβλέπει ο παραπάνω νόμος, για τη συντήρηση τους, προβλέπεται ένα ποσό 50% επί των δασμών των καυσίμων και 50% επί των τελών κυκλοφορίας των αυτοκινήτων κλπ. Δηλαδή, με τα χρήματα μας από τους φόρους και τα τέλη κυκλοφορίας, πρέπει το Κράτος και οι αρμόδιες υπηρεσίες του να συντηρούν και να κατασκευάζουν τους Εθνικούς δρόμους. Αυτό ακριβώς επεξηγεί, αποδεικνύει και καταδεικνύει το γιατί οι Εθνικοί δρόμοι, είναι Δημόσια και Εθνική περιουσία, δηλαδή περιουσία όλων μας. 
Κατά συνέπεια, οι αιτιάσεις των ιδιωτικών εταιριών που δήθεν «έχουν δικαίωμα λειτουργίας» επί των Εθνικών Οδών, ότι αυτές τους παραχωρηθήκαν νόμιμα και όχι παρατύπως, καταρρίπτονται πανηγυρικώς. Η Δημόσια περιουσία, δεν παραχωρείται, ούτε μπορεί να δοθεί, χάριν σύμβασης σε ιδιωτικές εταιρίες με σκοπό το κέρδος (διόδια). Και φυσικά όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο (πολιτικοί, μεγαλοεργολάβοι, διαπλεκόμενα ΜΜΕ με τους προηγούμενους κλπ), ψεύδεται, και το κάνει για προπαγανδιστικούς λόγους και για να εξυπηρετήσει τα σκοτεινά του συμφέροντα. 
Η Δημόσια Περιουσία λοιπόν της χώρας, ούτε «παραχωρείται», ούτε «εκμεταλλεύεται», ούτε «λειτουργείται», ούτε υπάρχουν «εταιρικά όρια ευθύνης» πάνω σε αυτή, όπως διατείνονται, είτε από δόλο, είτε από άγνοια οι μεγαλοεργολαβικες ιδιωτικές εταιρίες. Οι Εθνικοί Δρόμοι, ως Δημόσια περιουσία, ανήκουν στους Έλληνες πολίτες και ως εκ τούτου αυτές οι εταιρίες, δεν έχουν κανένα δικαίωμα «ιδιοκτησίας» ή «εκμετάλλευσης» ή «λειτουργίας», ή «ευθύνης» ή οποιοδήποτε άλλο δικαίωμα που εσφαλμένα και εκ του πονηρού θεωρούν ότι έχουν, επί αυτών. Το γεγονός αυτό (το ότι οι Εθνικοί Δρόμοι είναι περιουσία του Ελληνικού λαού), δεν αλλάζει, ούτε τροποποιείται, ούτε ερμηνεύεται κατά το δοκούν, ενώ το δικαίωμα των Ελλήνων επί της περιουσίας του, δεν παραχωρείται, ούτε «συμβατοποιείται», όπως εκείνοι επιθυμούν, ή θα επιθυμούσαν, όποια «σύμβαση», ή «συμφωνία» και να επικαλούνται. 
(2) Τα τέλη κυκλοφορίας των οχημάτων, καταβάλλονται από τους Έλληνες οδηγούς για να κυκλοφορούν ελεύθερα τα οχήματα τους, στους Ελληνικούς Δημόσιους δρόμους οι οποίοι όπως είδαμε, συντηρούνται και κατασκευάζονται από τα χρήματα αυτά. Τα τέλη κυκλοφορίας οι Έλληνες πολίτες κάτοχοι οχήματος, τα καταβάλλουν εδώ και δεκαετίες, πριν οι ιδιωτικές εργολαβικές κοινοπραξίες, διασπείρουν τους «σταθμούς διοδίων» στις οδούς, για να εισπράττουν τη «διέλευση» ή τη «χρήση». Οπότε, το ερώτημα παραμένει: για ποιο λόγο οι Έλληνες πολίτες να πληρώσουν τα παράνομα «διόδια» τους, αφού ούτως ή άλλως, αποδίδουν τα νόμιμα τέλη κυκλοφορίας των οχημάτων στο Κράτος, προκειμένου να κυκλοφορούν ελεύθερα σε όλους τους (κατασκευασμένους ήδη και συντηρημένους από το ΤΕΟ, από τα χρήματα αυτά) Δημόσιους Ελληνικούς δρόμους; Έκτος και εάν πονηρά, αυθαίρετα και προκλητικά, υπονοούν ότι δεν είναι Δημόσιοι δρόμοι, οπότε προσβάλλουν την νοημοσύνη μας και μετά το θέμα «παραπέμπει» αλλού και οι αιτιάσεις τους πλέον χρίζουν διαφορετικής αντιμετώπισης.. 
(3) Κοινή «παράβαση» είναι γενικά, η μη τήρηση των διατάξεων κάποιου νόμου καθώς και η πράξη των αντίθετων από εκείνα που αυτός ορίζει ή προβλέπει. Αρμόδιος για τη βεβαίωση της όποιας τέτοιας παράβασης, είναι το αστυνομικό όργανο, που την εντοπίζει στα πλαίσια των καθηκόντων του. Ο νόμος 3605/2007 που κατ’ επανάληψη παραπέμπουν και γράφουν στα διάφορα εσωτερικά έντυπα τους «αδυναμίας πληρωμής» δεν είναι τίποτα άλλο από τη δημοσιοποίηση της κύρωσης από τη Βουλή της «σύμβασης» που υπέγραψαν με το Ελληνικό Δημόσιο. Φυσικά μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά, καθώς όλο και περισσότεροι πολίτες έχουν πλήρη γνώση και εντοπίζουν τις παρανομίες τους και τις αυθαίρετες «πρακτικές τους» για την είσπραξη των «τελών διοδίων» και δεν πληρώνουν τα χαράτσια στα «διόδια» τους, ενώ παράλληλα ισχύει και η λεγόμενη «τροπολογία του Ρέππα», που καθιστά τη μη πληρωμή τέλους διοδίου ως «παράβαση» του ΚΟΚ. Ωστόσο όπως ο ίδιος ο ΚΟΚ ορίζει, η «παράβαση» βεβαιώνεται αυτοπροσώπως από τα αρμόδια αστυνομικά όργανα (άρα συμβάντα του στυλ: μας σταματαει η τροχαία 500 μέτρα μετά τα διόδια, αφού μας έχει «δώσει» κάποιος ιδιωτικός υπάλληλος των διοδίων, που επικοινωνεί με το περιπολικό σε περίεργες μη αστυνομικές συχνότητες, είναι παντελώς παράνομα και παίρνουμε τηλέφωνο την αστυνομία της περιοχής, και ζητάμε να μας προστατέψει από επίορκους αστυνομικούς υπαλλήλους, που κάνουν κατάχρηση εξουσίας και παράβαση καθήκοντος και παράβαση του Π.Κ και του ΚΟΚ). Από την άλλη πάλι, οι υπάλληλοι των εταιριών δεν είναι ούτε αστυνομικά όργανα ούτε ανακριτικοί υπάλληλοι γενικά (ένστολοι ή όχι) και όσο αφορά τη τακτική τους, να έχουν την απαίτηση (!) να ζητούν τα στοιχεία ταυτότητας των πολιτών, (κατά παράβαση του άρθρου 175 του Ποινικού Κώδικα), που δεν πληρώνουν τα «διόδια», να γνωρίζετε όλοι ότι διαπράττουν το βαρύτατο αδίκημα της αντιποίησης δημόσιας αρχής καθώς τούτο το δικαίωμα (του ελέγχου στοιχείων ταυτότητας και αναλόγως των καθηκόντων και τις ιδιότητας και του συμβάντος) το έχουν μόνο οι ένστολοι (αστυνομικοί, λιμενικοί, πυροσβέστες, στρατιωτικοί) και μη (λοιποί), ανακριτικοί υπάλληλοι. 
(4) Είναι φανερό λοιπόν ότι «ποντάρουν» στην αμάθεια και την άγνοια των πολιτών περί των δικαιωμάτων τους και περί των υφιστάμενων νόμων, για να επιτύχουν τους σκοπούς τους. 
(5) Γενικά: 
α. Σαν ιδιωτικές εταιρείες που λειτουργούν εντός Ελληνικής Επικρατείας, υπόκεινται στους Ελληνικούς νόμους και στο Ελληνικό Σύνταγμα και για όποιες παρανομίες κάνουν είναι υπόλογοι έναντι στην δικαιοσύνη. 
β. Οι δρόμοι τους οποίους εκ του πονηρού η εταιρείες τους αυθαίρετα ισχυρίζονται ότι «κατασκεύασαν» και «συντηρούν», προϋπήρχαν και κατασκευάστηκαν με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων. 
γ. Οι δρόμοι που αυθαίρετα η εταιρείες αυτές ισχυρίζονται ότι είναι «κομμάτι ευθύνης» των, είναι Δημόσιοι Εθνικοί δρόμοι, δηλαδή ανήκουν στο Ελληνικό λαό, επομένως δεν έχουν κανένα δικαίωμα «ευθύνης», «λειτουργιάς» και επιβολής κανενός «αντιτίμου χρήσης». 
δ. Τα κακόγουστα κτίσματα που αποκαλούνται «σταθμοί διοδίων» είναι αυθαίρετα, καθώς δεν έχουν τις προβλεπόμενες οικοδομικές άδειες από τις αρμόδιες αρχές (Πολεοδομία κλπ), δεν τηρούν τις προβλεπόμενες περιβαλλοντολογικές διατάξεις και γενικά αποτελούν τα πλέον επικίνδυνα και παρανόμως τοποθετημένα εμπόδια όσο αφορά τη τήρηση της ασφάλειας της ζωής, των συγκοινωνιών, της κυκλοφορίας και της μετακίνησης των Ελλήνων πολιτών. Είναι δε κατασκευασμένα και τοποθετημένα, κατά παράβαση του άρθρου 286-1, του Ποινικού Κώδικα. 
ε. Οι μπάρες που έχουν τοποθετήσει στους προαναφερόμενους «σταθμούς διοδίων», είναι παράνομες, καθώς εμποδίζουν την ελεύθερη και ασφαλή μετακίνηση και τη συγκοινωνία στους δρόμους, των Ελλήνων οδηγών (κατά παράβαση του άρθρου 290 του Ποινικού Κώδικα) και βάζουν σε κίνδυνο την ασφάλεια τους, ενώ παράλληλα με τη πράξη τους αυτή (τοποθέτηση μπαρών- εμποδίων), διαπράττουν το αδίκημα της παράνομης κατακράτησης (παράβαση του άρθρου 325, του Ποινικού Κώδικα). Επιπλέον στις περιπτώσεις παρεμπόδισης με μπάρες, της διέλευσης Στρατιωτικών οχημάτων σε φάλαγγα ή μεμονωμένα, διαπράττουν το αδίκημα της παρεμπόδισης κυκλοφορίας οχήματος Στρατιωτικών Αρχών. Επιπλέον στις περιπτώσεις παρεμπόδισης με μπάρες, των οχημάτων των Αστυνομικών Αρχών, διαπράττουν το αδίκημα της παρεμπόδισης του αστυνομικού έργου γενικά (και ενδεχόμενη παράβαση του άρθρου 288, τμήμα 1, του Ποινικού Κώδικα). 
στ. Οι κάμερες που έχουν τοποθετήσει στους προαναφερόμενους «σταθμούς διοδίων», κατά παράβαση του άρθρου 9α του Συντάγματος είναι αυθαίρετες, διότι η εταιρεία τους, δεν έχει εφοδιαστεί με την προβλεπόμενη άδεια χρήσης οπτικοαουστικών μέσων από την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (ούτε έχουν τη ρητή συγκατάθεση των πολιτών που καταγράφονται, όπως νόμος ορίζει), και ούτε πρόκειται να λάβουν ποτέ τέτοια άδεια καθώς σύμφωνα με την υφιστάμενη νομοθεσία, η χρήση μέσων βιντεοσκόπησης επιτρέπεται μόνο για θέματα που άπτονται τη Δημόσια Ασφάλεια, την Εθνική Άμυνα και τη φύλαξη δημοσίων χώρων. Άρα οι Αρχές που έχουν το δικαίωμα βάση νόμου να χρησιμοποιούν κάμερες είναι οι Στρατιωτικές και Πολιτικές (ΕΛΑΣ, Υπουργεία κλπ) και για τους προαναφερόμενους λόγους. Εκείνοι ως ιδιωτικές εταιρίες, για την απόδειξη των διάφορων ισχυρισμών τους, όχι (άρθρο 19, τμήμα 3, του Συντάγματος). 
ζ. Σε κανέναν Νόμο, Κώδικα, Διάταγμα κλπ δεν προβλέπεται η ύπαρξη εμποδίων στους δρόμους μεγάλης κυκλοφορίας και στις Εθνικές οδούς (μπάρες διοδίων) και ως εκ τούτου, οι εταιρείες τους και οι υπάλληλοι τους οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για το ανέβασμα και το κατέβασμα της μπάρας, είναι υπόλογοι έναντι των Ελληνικών νόμων και της Δικαιοσύνης, αφού παραβαίνουν καθημερινά και συστηματικά τα άρθρα 292 και 431 του Ποινικού Κώδικα. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι ήδη εκκρεμούν υποθέσεις καταστροφής ιδιωτικής περιουσίας (ΙΧ αυτοκίνητο), Δημόσιας περιουσίας (περιπολικό Αστυνομίας) κλπ, στις αρμόδιες διωκτικές Αρχές. 
η. Προσπαθούν να παρουσιάσουν τις παρανομίες τους, σαν νόμιμες ενέργειες και γενικά να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα περί τήρησης της νομιμότητας, παραβαίνοντας το άρθρο 420, του Ποινικού Κώδικα. 
θ. Κάνουν χρήση απειλής ψυχολογικής βίας, (χαρακτηρίζοντας τη μη καταβολή του «τέλους διοδίων» ως «παραβατική συμπεριφορά», και απειλές περί νομικών διαδικασιών) και εκφοβισμού, κατά παράβαση του άρθρου 7 του Συντάγματος, καθώς και του άρθρου 190 του Ποινικού Κώδικα, προκειμένου να διασφαλίσουν τα ιδιωτικά οικονομικά τους συμφέροντα, αδιαφορώντας για τις ζωές που χάνονται καθημερινά στις καρμανιόλες που αυτοί ονομάζουν δρόμους «μελετημένους- κατασκευασμένους και συντηρημένους» από την εταιρεία τους.

ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ

Σάββατο, 13 Αυγούστου 2011

http://epanastasi-gr.blogspot.com/2011/08/blog-post_7061.html

.

Σημειώστε παρακαλώ και ότι όλα τα τέλη έχουν ανταποδοτικό χαρακτήρα. Δηλαδή, με τα τέλη κυκλοφορίας υποτίθεται ότι αγοράζουμε το δικαίωμα να κυκλοφορήσουμε “ελεύθερα”  στις εθνικές οδούς της Ελλάδας χωρις να πληρώνουμε διόδια. Αγοράζουμε δηλαδή το συνταγματικό μας δικαίωμα  για “ελεύθερη” μετακίνηση στην χώρα

Άρθρο 5

Απαγορεύονται ατομικά διοικητικά μέτρα που περιορίζουν σε οποιονδήποτε Έλληνα την ελεύθερη κίνηση ή εγκατάσταση στη Χώρα

ΣΧΕΤΙΚΑ:

.

Τέλη κυκλοφορίας 2014: Τιμές και οδηγίες απόκτησης του εντύπου

τέλη κυκλοφορίας: Το 7% έχει πληρώσει, 35.000 πολίτες κατέθεσαν πινακίδες …

ΠΩΣ ΠΕΡΝΑΜΕ ΤΑ ΔΙΟΔΙΑ /ΝΟΜΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ | ΜΕΤΩΠΟ …

Γραπτή ερώτηση – Έρευνα OLAF για τον αυτοκινητόδρομο Κόρινθος -Τρίπολη-Καλαμάτα & τον κλάδο Λεύκτρο-Σπάρτη…

Έρευνα διεξάγει ο OLAF (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης), αν ήταν εσκεμμένη εκ μέρους των Δημοσίων Υπηρεσιών, η «πολύμηνη καθυστέρηση έγκρισης της τροποποίησης των περιβαλλοντικών όρων» του έργου Κόρινθος Τρίπολη Καλαμάτα & Λεύκτρο Σπάρτη, εξ αιτίας της οποίας προκλήθηκε «αναβολή της ημερομηνίας παράδοσής του αλλά και ενεργοποίηση ρήτρας υπέρ του παραχωρησιούχου για αποζημιώσεις 68 εκατομμυρίων ευρώ από το ελληνικό κράτος».

πηγη:JusticeForGreece

πηγη:http://seisaxthia.wordpress.com/

Μόνο... 1 δισ. από τα 34,3!

Αν και η κυβέρνηση στην αρχή άφηνε να διαρρέει ότι θα πληρώσει γύρω στα 7 δισ. ευρώ για την εξόφληση ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων του Δημοσίου σε ιδιώτες, τελικά θα διατεθεί μόλις 1 «φτωχικό» δισ. ευρώ 

Υλοποιείται το χειρότερο σενάριο, τελικά. Αναφερόμαστε στο πόσα χρήματα θα δοθούν για την εξόφληση ληξιπρόθεσμων υποχρε-ώσεων του Δημοσίου από την κολοσσιαία δανειακή δόση των 34,3 δισ. ευρώ. Στην αρχή η κυβέρνηση διοχέτευε ανεπίσημα πληροφορίες ότι το κράτος θα πληρώσει γύρω στα 7 από τα περίπου 9,5 δισ. ευρώ που χρωστάει σε ιδιώτες. Επειτα το ποσό αυτό έπεσε ξαφνικά στα 4, κατόπιν στα 2,5 και τελικά στα 2 δισεκατομμύρια. Oλα αυτά όχι από επίσημα κυβερνητικά χείλη. Την Πέμπτη μίλησε ο πρωθυπουργός και διέλυσε τις αυταπάτες. Δήλωσε πανευτυχής ότι 1 και μόνο 1 δισ. ευρώ θα διατεθεί μέχρι τέλος του μήνα και του χρόνου, για να πληρωθούν εφάπαξ, δήμοι, φαρμακοβιομηχανίες, φαρμακοποιοί κ.λπ.
Ψυχρολουσία για όλους. Μόνο 1 δισ. ευρώ από τα 34,3 της δόσης! Πού θα βρεθούν τα λεφτά για να πληρωθούν τα υπόλοιπα 8,5 δισ. που χρωστάει το Δημόσιο; Δεν ξέρουμε αν ο πρωθυπουργός σκοπεύει να εξαγγείλει σε λίγο πληρωμές άλλου 1 δισ. ευρώ για να αισθανθούμε ανακούφιση κατά το πρότυπο της καλύβας του Χότζα, αλλά πολύ αμφιβάλλουμε.
Τα δανεικά δεν φτάνουν, πάντως, για να ξεπληρώσει το Δημόσιο τα χρέη του. Ακόμη και αν υποτεθεί ότι οι δόσεις έρχονται κανονικά, πράγμα έτσι κι αλλιώς αμφίβολο, τα ποσά είναι μικρά. Τον Ιανουάριο θα έρθουν 7,2 δισ. για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και μόνο 2 δισ. ευρώ για τις ανάγκες του προϋπολογισμού και την εξόφληση χρεών. Τον Φεβρουάριο θα έρθουν 2,8 δισ. για προϋπολογισμό και χρέη και άλλα 2,8 δισ. τον Μάρτιο. Και όλα να τα έδινε η κυβέρνηση στους ιδιώτες που χρωστάει -πράγμα που δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο να το κάνει- πάλι δεν ξεχρέωνε.
Για να γλυκάνει τον κόσμο θα δώσει ο Αντ. Σαμαράς αυτό το δισεκατομμύριο. Να τον ξεγελάσει λιγάκι, να του καλλιεργήσει αυταπάτες ότι δήθεν θα βελτιωθεί και η δική του ζωή. Το Δημόσιο δεν πρόκειται να ξεχρεώσει. Δεν έχει ούτε την πρόθεση να το κάνει αυτό ο πρωθυπουργός, ούτε πολύ περισσότερο τα λεφτά. Πού και πού θα δίνει κάτι, νομίζοντας ότι έτσι θα συντηρείται μια ψευτοελπίδα σε μια χώρα που θα συνεχίσει να μαραζώνει με ολοένα και ταχύτερους ρυθμούς.
Να φτωχύνουν οι Ελληνες και μάλιστα δραματικά -όλοι ανεξαιρέτως και μαζί τους η χώρα- είναι ο αποκλειστικός στόχος του Μνημονίου. Αυτός ο στόχος προωθείται με εξαιρετική αποτελεσματικότητα και επιτυ­χία, είμαστε υποχρεωμένοι να ομολογή­σουμε. Το βλέπουμε όλοι πάνω μας, στις ζωές μας που υποβαθμίζονται ή εξαθλιώ­νονται. Το βλέπουμε γύρω μας, στην Ελλά­δα της απέραντης δυστυχίας, της φτώχειας, της ανεργίας. Μόνο η συγκυβέρ­νηση Σαμα­ρά, Βενιζέλου, Κουβέλη υποκρί­νεται ότι δεν βλέπει την καταστροφή που σκορπίζει η πολιτική της. Μόνο οι κερδο­σκό­ποι θησαυρίζουν στις πλάτες των Ελλήνων.
«Εις υγείαν των κορόιδων», λένε οι διεθνείς κερδοσκόποι. Εφριξε η Οικουμένη όταν μαθεύτηκε ότι ένας αμερικανικός κερδοσκοπικός οίκος έβγαλε μέσα σε τέσσερις μόλις μήνες μέσω της επαναγοράς ελληνικών κρατικών ομολόγων μισό... δισεκατομμύριο δολάρια! Μόλις οι αμερικανικοί οίκοι αξιολόγησης κατέταξαν τα ελληνικά ομόλογα στην κατώτατη κατηγορία των «σκουπιδιών», ο επίσης αμερικανικός κερδοσκοπικός οίκος αγόρασε ελληνικά ομόλογα σε τιμή 17 σεντς για ονομαστική αξία 1 δολαρίου. Τα πούλησε με την επαναγορά 34 σεντς στη διπλάσια τιμή. Εβγαλε κέρδος μισό δισεκατομμύριο και του έμειναν τα μισά ομόλογα, τα οποία προχθές άξιζαν... 1,5 δισ. γιατί ανέβηκε η τιμή των ελληνικών ομολόγων μετά την επαναγορά!
Εδώ η ίδια η ΕΚΤ, η οποία υποτίθεται ότι μας έσωσε, έχει βγάλει... κέρδος (!) από την αγορά ελληνικών ομολόγων, ύψους 11 δισ. ευρώ, οι κερδοσκόποι μάς πειράζουν; Εδώ έχουν βγάλει κέρδη από τη «βοήθεια» που μας δίνουν όλες οι κεντρικές τράπεζες των χωρών της Ευρωζώνης, που μας «έσωσαν» κι αυτές!
Θησαυρίζουν οι ξένοι, κράτη, τράπεζες ή κερδοσκόποι στις πλάτες των Ελλήνων και η κυβέρνηση Σαμαρά κόβει τις συντάξεις των γέρων που παίρνουν 500 ευρώ, τα επιδόματα των αναπήρων, στέλνει εκατομμύρια Ελληνες στην ανεργία, λεηλατεί τους μισθούς, γδέρνει τους φορολογούμενους, βυθίζει την Ελλάδα σε απέραντη μιζέρια. «Ομορφος κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος»...

                                                             του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

«Εις υγείαν των κορόιδων» είπαν οι κερδοσκόποι.

ΚΑΘΩΣ  ΕΜΕΙΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ 

ΤΑ "ΥΣΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ,"  



ΚΑΠΟΙΟΙ  ΑΛΛΟΙ  ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ,

ΕΝΤΑΤΙΚΑ

ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ ............  

"ΞΥΠΝΑ     ΡΕ   ΛΑΚΑΜΑ......

ΕΣΥ ΚΟΙΜΑΣΑΙ  

ΚΑΙ Η << ΤΥΧΗ ΤΟΥΣ >>



ΔΟΥΛΕΥΕΙ....."

Πρώτο θέμα χτες η Ελλάδα στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου. Με όχι όμως και τόσο κολακευτικό τρόπο. Κάτι σαν τη λαϊκή ρήση... «Εις υγείαν των κορόιδων!». Η εντυπωσιακή είδηση ήταν ότι ένας από τους μεγαλύτερους κερδοσκοπικούς οίκους του κόσμου ονόματι «Θερντ Πόιντ» του Αμερικανού δισεκατομμυριούχου Νταν Λόιμπ κέρδισε από την επαναγορά των ελληνικών ομολόγων... 500 εκατομμύρια δολάρια!

Ο αμερικανικός κερδοσκοπικός οίκος που διαχειρίζεται κεφάλαια ύψους 10 δισ. δολαρίων ξόδεψε ένα σοβαρό τμήμα αυτών των κεφαλαίων, 1 δισ. δολάρια για την ακρίβεια, και αγόρασε «ξεφτιλισμένα» ελληνικά ομόλογα του Δημοσίου στην τιμή των μόλις 17 λεπτών για ονομαστική αξία 1 ευρώ. Μέσα σε λιγότερο από έξι μήνες, με την επαναγορά τα πούλησε στην τιμή των 34 λεπτών ανά ευρώ - με κέρδος δηλαδή... 100%!
Πούλησε μάλιστα μόνο τα μισά ομόλογα που είχε στην κατοχή του, αξίας 500 εκατ. δολαρίων, και έτσι έβγαλε κέρδος 500 εκατομμύρια δολάρια. Τα άλλα μισά ομόλογα τα κράτησε για να τα πουλήσει σε ακόμη υψηλότερη τιμή που βάσιμα ελπίζει ότι θα ξεπεράσει τα 40 λεπτά ανά ευρώ, αποκομίζοντας έτσι υψηλότερα κέρδη.
Καθώς μάλιστα το ελληνικό δημόσιο χρέος, μετά την επαναγορά ομολόγων, που βρίσκεται πλέον σε χέρια ιδιωτών, ανέρχεται σε περίπου 30 δισ. ευρώ όλα κι όλα και μεγάλο μέρος αυτών σε ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, είναι προφανές ότι ο αμερικανικός κερδοσκοπικός οίκος, κατέχοντας ελληνικά ομόλογα αξίας τουλάχιστον 3 δισ. δολαρίων σε ονομαστική αξία, ενδέχεται να είναι ο σοβαρότερος ξένος κάτοχος ελληνικών ομολόγων.
Αυτό σημαίνει ότι σε ικανό βαθμό θα επιβάλει και τους όρους του σε ενδεχόμενη επόμενη επαναγορά ελληνικών ομολόγων ή θα τα διοχετεύσει εν καιρώ στη δευτερογενή αγορά με μεγάλο κέρδος.
«Για ποιον ήταν επιτυχία η ελληνική επαναγορά χρέους;» ήταν ο τίτλος ενός πολύ ενδιαφέροντος άρθρου του Γερμανού καθηγητή Οικονομίας Φρανκ Βέστερμαν. «Οι πιστωτές κερδίζουν, το κράτος και οι φορολογούμενοι όμως δεν κερδίζουν τίποτα από αυτήν» έδινε την απάντηση στον υπότιτλο. Ο Γερμανός καθηγητής έχει απόλυτο δίκιο, όπως αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας η προαναφερθείσα υπόθεση του αμερικανικού κερδοσκοπικού οίκου που κέρδισε ήδη μισό δισεκατομμύριο δολάρια αποκομίζοντας κέρδος 100% και προσδοκά να κερδίσει τουλάχιστον μισό δισ. δολάρια ακόμη, με κέρδος που ενδέχεται να ξεπεράσει το 150%! Αυτή είναι η μία πλευρά, αυτή των μυθικών ποσών που αποκομίζουν οι διεθνείς κερδοσκόποι εις βάρος των Ελλήνων.
Υπάρχει και η άλλη πλευρά. Ωραία, οι κερδοσκόποι κάνουν πάρτι «εις υγείαν των κορόιδων». Τουλάχιστον όμως κερδίζουν τίποτα το ελληνικό κράτος και οι Ελληνες φορολογούμενοι πολίτες; Απολύτως τίποτα, δηλώνει κατηγορηματικά ο Φρανκ Βέστερμαν, ο οποίος κάνει μερικές εύστοχες και οξυδερκείς παρατηρήσεις.
Πρώτα πρώτα, λέει, μέσω της επαναγοράς η Ελλάδα και οι Ελληνες υποχρεώνονται να πληρώσουν τώρα -και να υποστούν θυσίες γι' αυτό- το μοναδικό τμήμα του χρέους το οποίο δεν υπήρχε απολύτως καμιά ανάγκη να πληρώσουν σήμερα αφού αφορά υποχρεώσεις του μέλλοντος, ακόμη και του απώτερου! Εχει απόλυτο δίκιο. Βεβαίως και μειώνεται στα χαρτιά η αξία του ελληνικού δημόσιου χρέους με την επαναγορά, αλλά γιατί να πληρώσουμε (έστω και σε μειωμένη τιμή) σήμερα ομόλογα που λήγουν μετά από... δέκα έως και μετά από τριάντα χρόνια;
Γιατί να πρέπει να κόβονται σήμερα οι μισθοί και οι συντάξεις μας και να μας γδέρνει η εφορία για να πληρώσουμε ομόλογα που λήγουν το νωρίτερο το... 2023 και το αργότερο το 2042; Αν αυτό δεν είναι πράξη πολιτικής ηλιθιότητας, είναι πράξη συνειδητής εξυπηρέτησης των κερδοσκόπων και των επικυρίαρχων της πατρίδας μας μέσω της εξαθλίωσης του λαού μας - πράξη που δεν πρέπει να μείνει ατιμώρητη. Υπάρχει και μια δεύτερη πτυχή που βάζει ο Γερμανός καθηγητής. Έστω και αν το δημόσιο χρέος μειώθηκε διά της επαναγοράς ομολόγων, αυτό δεν σημαίνει καμιά ελάφρυνση για τον Ελληνα πολίτη.

 Για την εξυπηρέτηση του υπόλοιπου χρέους θα συνεχίσουν να πηγαίνουν για την αποπληρωμή του όλα τα μελλοντικά πρωτογενή πλεονάσματα του ελληνικού προϋπολογισμού. Τίποτα από αυτά δεν θα πηγαίνει για τη βελτίωση του επιπέδου ζωής των Ελλήνων! Όλα θα πηγαίνουν για το χρέος. Οι πολίτες της χώρας μας δηλαδή δεν έχουν να κερδίσουν απολύτως τίποτα όσο παραμένουμε υπό το μνημονιακό καθεστώς που πέταξε όλους τους Ελληνες στον μνημονιακό Καιάδα.

                                                                            Του Γιώργου Δελαστίκ

             

πηγη:http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/eis-ygeian-ton-koroidon-eipan-oi-kerdoskopoi-toy-giorgoy-delastik

ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΙΛΙΚΤΟΙ......

                       Τα υποζύγια φορολεηλατούνται -

                      οι πλουτοκράτες φοροαπαλλάσσονται! 

Επί μνημονίων, από τα 191,6 δισ. ευρώ των συνολικών

φορολογικών εσόδων, τα Νομικά Πρόσωπα, δηλαδή

οι επιχειρήσεις των κεφαλαιοκρατών, έχουν (;) πληρώσει

τα 9 δισ. ευρώ...

Φόροι: Το 97% ο λαός, το 3% οι πλουτοκράτες! 

Δεν ήταν ανάγκη όλη αυτή η παράσταση με το «πολύ σκληρό» φορολογικό νομοσχέδιο ώστε να εμφανιστεί μετά ο Σαμαράς και το νομοσχέδιο από «πολύ σκληρό» να γίνει... απλώς (!) «σκληρό».

Ετσι κι αλλιώς η φορολογική τους πολιτική είναι δεδομένη:

Τα υποζύγια φορολεηλατούνται -

οι πλουτοκράτες φοροαπαλλάσσονται!

Ο κανόνας ισχύει προ μνημονίων, ισχύει επί μνημονίων κι αν δεν ανατραπεί αυτή η πολιτική θα συνεχιστεί και μετά τα μνημόνια.

Τα στοιχεία είναι συγκεκριμένα και αποκαλυπτικά:

α) Την περίοδο 2004 - 2013 (Πίνακας 1) το σύνολο των άμεσων φόρων ανήλθε στα 196,9 δισ. ευρώ. Από αυτά, τα νομικά πρόσωπα, δηλαδή τα μονοπώλια και οι επιχειρήσεις των κεφαλαιοκρατών, πλήρωσαν μόλις 35,6 δισ. ευρώ (ποσοστό 18%).

Στο σύνολο δε των φορολογικών εσόδων του κράτους, ύψους 467,4 δισ. ευρώ μέσα στη δεκαετία, που περιλαμβάνουν και τους έμμεσους φόρους, οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία επιβαρύνουν τα λαϊκά στρώματα, η... συμμετοχή των πλουτοκρατών δεν ξεπέρασε το 7,6%.

Μάλιστα, ενδεικτικό της φορολογικής «δικαιοσύνης» είναι ότι από το 2004 σε σύγκριση με το 2013, το ποσοστό της συμμετοχής των κεφαλαιοκρατών στα συνολικά φορολογικά έσοδα έχει μειωθεί κατά τέσσερις σχεδόν φορές (!) και από το 11,9% έχει πέσει στο 3,3%.

Μέσα στη δεκαετία το ποσοστό της συμμετοχής των

Νομικών Προσώπων των κεφαλαιοκρατών στα

φορολογικά έσοδα μειώθηκε κατά σχεδόν 4 φορές (!),

από το 11,9% στο 3,3%...

 β) Την περίοδο 2010 - 2013 (Πίνακας 2), την περίοδο δηλαδή των μνημονίων, της κρίσης, των περικοπών σε μισθούς και συντάξεις και των «σκληρών αλλά δίκαιων μέτρων», επί συνόλου άμεσων φόρων ύψους 81,3 δισ. ευρώ, τα Νομικά Πρόσωπα έχουν πληρώσει μόλις 9 δισ. ευρώ (ποσοστό 11,1%).

Οσον αφορά στο σύνολο των φορολογικών εσόδων της ίδιας περιόδου, ύψους 191,6 δισ. ευρώ, οι φόροι ύψους... 9 δισ. ευρώ με τους οποίους «συμμετέχουν» οι πλουτοκράτες, δεν αντιστοιχούν παρά στο 4,7%...

ΠΗΓΗ:http://e-oikodomos.blogspot.gr/2012/12/blog-post_8.html

«Τα λεφτά μας πίσω από το χαράτσι της ΔΕΗ» σύμφωνα με δικαστική απόφαση

Η ΔΕΗ πλέον δε μπορεί να εισπράττει το ειδικό τέλος ακίνητης περιουσίας, το περιβόητο χαράτσι, σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση 1101/2012 που εκδόθηκε από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Η απόφαση, η οποία είναι αποτέλεσμα συλλογικής αγωγής από οργανώσεις και ομοσπονδίες καταναλωτών και έχει καθαρογραφεί, είναι προσωρινά εκτελεστή και πλέον υποχρεώνει τη ΔΕΗ να μην εισπράττει το χαράτσι.
Ο δικηγόρος Γιάννης Μυταλούλης, εκπρόσωπος των ομοσπονδιών και ενώσεων καταναλωτών που κατέθεσαν τη συλλογική αγωγή, δήλωσε στο www.koutipandoras.gr ότι «η απόφαση είναι προσωρινά εκτελεστή και δεν χρειάζεται να περιμένουμε την τελεσιδικία της. Ουσιαστικά η απόφαση αυτή απαγορεύει την είσπραξη ενός αντισυνταγματικού φόρου και λειτουργεί προς όφελος όλων των πολιτών της Ελλάδας. Εφόσον συνεχίζεται η είσπραξη, ο καταναλωτής μπορεί να ζητήσει αποζημίωση αφού η ΔΕΗ πλέον δρα παράνομα. Η απόφαση του ΣτΕ μιλούσε για αντισυνταγματικότητα του τέλους ακινήτων αλλά δεν διασφάλιζε την νομική υπεράσπιση του καταναλωτή, εν αντιθέσει με την απόφαση που καθαρογράφηκε».
Σύμφωνα με τον κ. Μυταλούλη, η απόφαση αυτή είναι προάγγελος και για άλλες τέτοιες αποφάσεις που θα προκύψουν και σε φορολογικά θέματα που στηρίζονται στα νέα μέτρα που επιβάλλει η ελληνική κυβέρνηση.

πηγη:http://www.koutipandoras.gr/?p=29508

H ώρα της αγελάδας

                                                                   



Του Κώστα Βαξεβάνη
Στην γνωστή ιστορία του Ναστραντίν Χότζα με το σπίτι, ένας φτωχός κάτοικος του χωριού τον επισκέπτεται για να του ζητήσει λύση στο πρόβλημά του. Το σπίτι όπου διαμένει είναι μικρό για την πενταμελή του οικογένεια, σχεδόν αβίωτο. Ο Χότζας ακούει με προσοχή το παράπονο και ως λύση προτείνει στο χωρικό να βάλει στο σπίτι του και μία κότα που έχει στην αυλή. Την επόμενη ημέρα, ο χωρικός ξαναπάει στο Χότζα και του δηλώνει το αυτονόητο, πως το σπίτι έγινε ακόμη πιο στενόχωρο. Ο Χότζας τότε του λέει πως η λύση είναι να βάλει μέσα σπίτι και το πρόβατο. Ο χωρικός προσπαθεί να διαμαρτυρηθεί αλλά ο Χότζας δεν του αφήνει περιθώριο.
Την άλλη μέρα ξαναπάει στο Χότζα σχεδόν κλαίγοντας, λέγοντάς του πως στο σπίτι δεν μπορούν να σταθούν ούτε όρθιοι. «Τότε πρέπει να βάλεις και την αγελάδα». Όταν την άλλη μέρα ο χωρικός πάει στον Χότζα περιγράφοντας την απελπισία του σε ένα σπίτι που είναι αδύνατο να ζήσουν, ο Χότζας του λέει να βγάλει το βράδυ όλα τα ζώα από το σπίτι. Στην επόμενη επίσκεψη ο χωρικός πάει χαρούμενος στο Χότζα. «Πώς σου φαίνεται το σπίτι;» τον ρωτάει. «Τεράστιο, πολύ μεγάλο για να ζω άνετα» απαντάει ο χωρικός.
Έχω την υποψία, πως βρισκόμαστε στο στάδιο της αγελάδας. Μόλις έχουν δώσει εντολή, στο σπίτι να μπει και η αγελάδα. Να ζήσουμε όλη τη δυσφορία για το αν θα πάρουμε τη δόση και πότε. Και στο τέλος, όταν όλα τα ζώα θα βγουν από το σπίτι, όταν θα πάρουμε τη δόση, θα νοιώσουμε μια μεγάλη ανακούφιση, όχι γιατί άλλαξε το σπίτι, η χώρα, αλλά γιατί κάποιοι τεχνητά δημιούργησαν δυσμενείς συνθήκες τις οποίες στη συνέχεια αναίρεσαν.
Είναι πολύ πιθανό στο παιχνίδι αυτό να μην παίρνει μέρος ο Σαμαράς. Να μην ξέρει δηλαδή πως είναι ένα παιχνίδι για να πιέσουν και τον ίδιο και ως άλλος Σημίτης να αναφωνήσει στο τέλος «ευχαριστούμε τους Γερμανούς» κατά το «ευχαριστούμε τους Αμερικάνους». Άλλωστε ο πρωθυπουργός αυτή την περίοδο είναι πολύ απασχολημένος με το πεδίο των ενδοκυβερνητικών εκβιασμών. Έχοντας πειστεί να κάνει αντιπροέδρους της κυβέρνησης τον Βενιζέλο και τον Κουβέλη, πρέπει να επιλέξει έναν ανασχηματισμό που θα ικανοποιεί την εσωκομματική ισορροπία αλλά και την ενδοκυβερνητική.
Ο καθένας στο κόμμα θέλει να γίνει υπουργός για να μην γίνει «ανεξάρτητος». Στη ΔΗΜΑΡ η πιθανότητα υπουργοποιήσεων καθορίζει στάσεις προσώπων απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, ενώ στο ΠΑΣΟΚ το θέμα είναι να υπάρχει απλώς ένας πυρήνας που να μπορεί να εμφανίζεται ως κόμμα, το οποίο να μπορεί να λέει πως εκπροσωπεί ο Βενιζέλος. Η μεγάλη αγωνία του Σαμαρά είναι πως αν μοιράσει θέσεις που θα δίνουν μια πολυκομματική εικόνα, υπάρχει κίνδυνος ανά πάσα στιγμή στο μέλλον να δημιουργηθεί κυβερνητική κρίση, αν δεν ικανοποιηθούν τα καπρίτσια των εταίρων. Κάποιοι σύμβουλοι του Σαμαρά του το λένε ξεκάθαρα «αν δώσεις ρόλο στο Βενιζέλο για να φανείς πολυσυλλεκτικός και οικουμενικός θα είσαι συνεχώς υπό την απειλή να ρίξει την κυβέρνηση».
Αυτά ίσως είναι τα προβλήματα του Σαμαρά την κρίσιμη «περίοδο της αγελάδας» και έτσι δεν έκανε τον κόπο να «διαβάσει» την γενική εικόνα. Για πρώτη φορά το ΔΝΤ, έδειξε να βάζει θέμα βιωσιμότητας του χρέους δημιουργώντας αν όχι προβλήματα, τουλάχιστον μια συζήτηση στο Eurogroup. Γι” αυτή την ευνοϊκή θέση του ΔΝΤ για την Ελλάδα, η ελληνική κυβέρνηση δεν είπε κουβέντα. Δεν τόλμησε να ψελλίσει πως πρέπει να ξαναδούμε την υπόθεση του χρέους ή την ευρωπαϊκή ευθύνη γι αυτό.
Την ώρα που το διεθνές τοπίο εμφανίζεται ευνοϊκό για μια συζήτηση που μπορεί να προκύψει αν όσοι κυβερνούν αυτή τη χώρα θελήσουν να βάλουν στο τραπέζι τα αυτονόητα, ο κύριος Σαμαράς έχει άλλες ασχολίες. Να μεταθέσει από την ΕΥΠ όσους δεν είναι κομματικά ταγμένοι, να επαναφέρει τους αξιωματικούς που έκαναν τις υποκλοπές και τις απαγωγές των Πακιστανών, να ελέγξει τη διεύθυνση παρακολουθήσεων. Είναι απασχολημένος για να βρει τη σχέση με τη Δικαιοσύνη η οποία δεν θα βάλει κάποιους φυλακή, αλλά θα έχει ανοιχτά τα αυτιά στις κυβερνητικές ανάγκες φίμωσης δημοσιογράφων ή και καλλιτεχνών.
Ο κύριος Σαμαράς είναι απασχολημένος με τις αντιλήψεις και τις κινήσεις αυτές που τον επιβεβαιώνουν καθημερινά ως έναν θρησκόληπτο, μικρής πολιτικής εμβέλειας, ο οποίος αντικαθιστά την παραγωγή της πολιτικής με βολικά ερμηνευτικά σχήματα. Όλο και περισσότερο ο Σαμαράς θυμίζει την ηλικιωμένη η οποία μπαίνει στο αυτοκίνητο, δεν φορά ζώνη ασφαλείας θεωρώντας αρκετό να κάνει το σταυρό της και να ψιθυρίσει επικλήσεις.
Ο ευρωπαϊσμός του Αντώνη Σαμαρά, αυτό το προεκλογικό μοντέλο που ρίχτηκε στη μάχη της ψήφου, είναι απλώς η προσήλωση στις εντολές μιας ελίτ, τις οποίες προσπαθεί να εφαρμόσει αναπαράγοντας φόβους στο εσωτερικό της χώρας. Δεν μπορεί ούτε να αντιληφθεί τις ευνοϊκές γι” αυτόν αντιθέσεις στην άλλη πλευρά των δανειστών, ούτε πολύ περισσότερο να δημιουργήσει θέση και όραμα για μια άλλη Ευρώπη. Και βέβαια ούτε πολιτική. Ζει απλώς την ώρα της αγελάδας, περιμένοντας τη λύση από τον Ναστραντίν Χότζα.

πηγη:http://www.koutipandoras.gr/?p=28920

ΝΑ ΟΙ ΦΟΡΟΦΥΓΑΔΕΣ - ΠΙΑΣΤΕ ΤΟΥΣ!

 

Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*
Κάθε φορά που επίκειται κατακλυσμός αντιλαϊκών μέτρων γινόμαστε μάρτυρες των «ιερεμιάδων» κατά της «φορολογικής ασυνειδησίας» και πλείστων τόσων αναθεμάτων ενάντια στους φοροφυγάδες.
*
Αλλά ποιοι είναι οι φοροφυγάδες;
Προφανώς δεν είναι οι εφοπλιστές που με τις περίπου εξήντα φοροαπαλλαγές δεν πληρώνουν ούτε ένα φράγκο για φόρο.
Δεν είναι οι πλουτοκράτες, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες. Δεν είναι, φυσικά, τα μονοπώλια και οι πολυεθνικές, που έχουν εξασφαλίσει διαχρονικά τέτοιους φορολογικούς νόμους και ρυθμίσεις, με τις οποίες απαλλάσσονται οι Ανώνυμες Εταιρείες ακόμα και για τα έξοδα... κομμωτηρίου των στελεχών τους.
Φοροφυγάδες, επίσης, δεν είναι οι κεφαλαιοκράτες - «επενδυτές», οι αποδέκτες, δηλαδή, των φορολογικών προνομίων και των κάθε λογής απαλλαγών, που οι ίδιες οι αιτιολογικές εκθέσεις των εκάστοτε κυβερνώντων - νομοθετών ομολογούν ότι αυτές οι φοροαπαλλαγές έχουν επιφέρει «ακαθόριστες» συνέπειες για το δημόσιο ταμείο...
*
                                                                       

Για μια ακόμα φορά, λοιπόν, ταυτόχρονα με την εξαπόλυση της νέας δέσμης των λαοκτόνων μέτρων, εντείνεται η γελοία προπαγάνδα και τα παραμύθια περί «αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής».
Ας δούμε, επομένως, όχι μόνο ποιοι φοροδιαφεύγουν (αυτό είναι γνωστό), αλλά και ποιοι πληρώνουν φόρους σε συνδυασμό με το ποιοι απαλλάσσονται («νόμιμα» και «ηθικά») από φόρους.
*
Θα σταθούμε σε ένα στοιχείο το οποίο είναι από μόνο του αποκαλυπτικό για το είδος της (ταξικής) δημοκρατίας που βασιλεύει
(και) στην ελληνική καπιταλιστική φορολογική Δανιμαρκία:
*
Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2012, που συνέταξαν, ψήφισαν και εφαρμόζουν οι «σωτήρες»,
το σύνολο των φορολογικών εσόδων,
που το συντριπτικό τους μέρος είτε με τη μορφή των άμεσων είτε με τη μορφή των έμμεσων φόρων, των χαρατσιών κ.λπ. πέφτει πάνω στις πλάτες εργαζόμενων, συνταξιούχων, ανέργων, ημιαπασχολούμενων, αυτοαπασχολούμενων βιοπαλαιστών,
ανέρχεται στα 53,301 δισ. ευρώ.
*
Προσέξτε τώρα το απίθανο, όπως αποτυπώνεται στον ίδιο τον προϋπολογισμό τους (πίνακας 3.5 του προϋπολογισμού του 2012):
Ενώ το σύνολο των φορολογικών εσόδων του κράτους (άμεσοι και έμμεσοι φόροι) ανέρχεται στα 53,301 δισ. ευρώ,
ενώ το σύνολο μόνο των άμεσων φόρων έχει υπολογιστεί στα 24,213 δισ. ευρώ,
από αυτά πόση λέτε θα είναι η επιβάρυνση των δεκάδων χιλιάδων μεγάλων επιχειρήσεων που λειτουργούν στη χώρα με τη μορφή της άμεσης φορολογίας;
Μόλις 2,157 δισ. ευρώ!
*
Δηλαδή, στη χώρα του Σαμαρά, του Βενιζελου και του Κουβέλη,
στη χώρα της τρόικας και των MEGA-κυνηγών της φοροδιαφυγής,
οι άμεσοι φόροι που έχουν προϋπολογιστεί να εισπραχτούν από τους κεφαλαιοκράτες,
δεν ξεπερνούν το 9% της συνολικής άμεσης φορολογίας και
δεν ξεπερνούν το 4% του συνόλου των άμεσων και έμμεσων φόρων!
***
                                                                                                      


Ομως, όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, υπάρχει συγκλονιστικότερο στοιχείο και από το προηγούμενο.
Συγκεκριμένα:
Αν ανατρέξει κανείς στον προϋπολογισμό του 2009 (πίνακας 2.3 του προϋπολογισμού του 2009) θα διαπιστώσει ότι τότε το ποσό των άμεσων φόρων που είχε προϋπολογιστεί να εισπράξει το κράτος από τις εταιρείες των κεφαλαιοκρατών, με τη μορφή της άμεσης φορολογίας των νομικών προσώπων,
ανερχόταν, επί συνόλου άμεσων και έμμεσων φόρων 61,565 δισ. ευρώ, στο
(έτσι κι αλλιώς αστείο) ποσό των 5,520 δισ. ευρώ.
*
Ποιο είναι το συμπέρασμα;
Πολύ απλό:
Στα τρία χρόνια που έχουν περάσει από τότε, κι ενώ ο λαός έχει υποστεί τα πάνδεινα, όταν η φοροληστεία για τα λαϊκά στρώματα έχει γυρίσει σε εποχές... «τουρκοκρατίας», όταν οι αυξήσεις στους φόρους πέφτουν σαν το χαλάζι,
για τις πολυεθνικές, για τα μονοπώλια, για τις μεγάλες ανώνυμες εταιρείες κ.λπ., οι άμεσοι φόροι
μειώθηκαν (!)
από 5,520 δισ. ευρώ το 2009
στα 2,157 δισ. ευρώ το 2012!
*
Δηλαδή, κατά την περίοδο που η φορολόγηση όλων των υπολοίπων έχει μετατραπεί σε θηλιά στο ικρίωμα της λιτότητας και των μειώσεων σε μισθούς και συντάξεις,
για τους πλουτοκράτες,
η άμεση φορολογία μειώθηκε κατά 61%!
*
Αλλά, προς Θεού, αυτό δε συνιστά φοροδιαφυγή.
Οχι, πρόκειται για νόμιμη και ηθική πολιτική...

*Δημοσιεύθηκε στο «Ριζοσπάστη» το Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου.

πηγη:http://konserbokoyti.blogspot.gr/