Ανοιχτή επιστολή τραπεζοϋπαλλήλων στην κοινωνία:Οι τράπεζες έχουν χρεοκοπήσει! Δεν χρωστάει κανένας!

Δεν χρωστάει κανένας, δεν θα πληρώσει κανένας! –

Η Τράπεζα, όταν σου έδινε τα δάνεια, δεν τα έδινε από την καλή της πρόθεση, ή επειδή της περίσσευαν…. Τα έδινε επειδή θα έβγαζε κέρδος και ήλπιζε στους καλούς οικονομικά καιρούς: ήξερε ότι είσαι Δημόσιος Υπάλληλος με έναν μισθό και τη δουλειά σου, ήξερε ότι δουλεύεις στο εργοστάσιο 10 χρόνια και ο μισθός σoυ θα είναι σχετικά σταθερός, υπολόγιζε στο μισθό σου, στη δουλειά σου. Και ας χρώσταγες κι αλλού, εις γνώση της σε δανειοδοτούσε…  Γιατί είχε βάλει τη ζωή και την περιουσία σου στο μάτι… Σου τα έδινε επειδή έτσι έβγαζε υπερκέρδη τόσα χρόνια…

Ανοιχτή επιστολή τραπεζοϋπαλλήλων στην κοινωνία

Είμαστε εργαζόμενοι στην Τράπεζα. Προσφέρουμε τον χρόνο μας προς εκμετάλλευση δουλεύοντας για λογαριασμό κάποιου άλλου. Ανήκουμε στην εργατική τάξη. Ανήκουμε δηλαδή στην τάξη αυτή που πλήττεται περισσότερο τα τελευταία 5 χρόνια τουλάχιστον… Μια πληττόμενη, υπερχρεωμένη εργατική τάξη, που ο καπιταλισμός και όλες οι τελευταίες κυβερνήσεις, φρόντισαν να «αλυσοδέσουν» με χρέη και ενοχές… Όχι μόνο εμάς, αλλά και τα παιδιά των παιδιών μας. Yποθήκευσαν όχι μόνο τα σπίτια, όχι μόνο τον μόχθο μας, όχι μόνο τον πλούτο που η δική μας εργατική τάξη παράγει, αλλά και το παρόν και το μέλλον όλων μας …

Κι επειδή θέλουμε να είμαστε εντάξει με την τάξη στην οποία ανήκουμε, την τάξη την εργατική  (από την οποία πολλοί συνάδελφοι φρόντισαν να θέσουν εαυτούς εκτός, επειδή φορούσαν κοστούμι και γραβάτα, και περιέφεραν εαυτούς ως στελεχάρες, τώρα τι στελεχάρες με 1000- 1500 ευρώ μισθό , μην το ψάχνετε, και πολλοί απ’ αυτούς έγιναν και μεγαλοσυνδικαλιστές με το αζημίωτο), έχουμε χρέος να σου πούμε την αλήθεια.

Η αλήθεια λοιπόν, είναι η εξής μία: η Τράπεζα (στην πραγματικότητα όλο το τραπεζικό σύστημα) έχει χρεοκοπήσει στην ουσία από τις απαρχές της «κρίσης», οι κυβερνήσεις προσπάθησαν να σώσουν τον ασθενή με παυσίπονες ενέσεις, με δάνεια δηλαδή, που αντί να λύνουν το πρόβλημα, το έκαναν όλο και μεγαλύτερο. Τα δάνεια αυτά όμως, τα δανείστηκαν αυτοί και τα χρωστάμε εμείς οι εργάτες. Σκέψου λίγο: τα δανείστηκε το κράτος, για να τα δώσει στην Τράπεζα που φαλίρισε, και τα πληρώνουμε όλοι εμείς διπλά και τρίδιπλα με κάθε λογής χαράτσια, εισφορές αλληλεγγύης, φόρους στο πετρέλαιο, ΦΠΑ, μειώσεις συντάξεων, ληστρικές επιθέσεις στα ασφαλιστικά ταμεία και…. Τελειωμό δεν έχει η λίστα!

Και φυσικά, έχει φροντίσει η Τράπεζα να σου υπενθυμίσει με κάθε λογής εκβιασμό ότι της χρωστάς κάτι «δανειάκια». Και απειλεί να σου πάρει το σπίτι, απειλεί να σε διασύρει στα δικαστήρια, απειλεί να σε εξευτελίσει ως άνθρωπο γενικότερα… Και αν δεν είναι αυτό το απόλυτο θέατρο παραλόγου , τότε τι είναι;

Κάπου εδώ λοιπόν, θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε τα πράματα… Έχουμε χρέος να το κάνουμε ως τραπεζοϋπάλληλοι.. Η Τράπεζα, όταν σου έδινε τα δάνεια, δεν τα έδινε από την καλή της πρόθεση, ή επειδή της περίσσευαν…. Τα έδινε επειδή θα έβγαζε κέρδος και ήλπιζε στους καλούς οικονομικά καιρούς: ήξερε ότι είσαι Δημόσιος Υπάλληλος με έναν μισθό και τη δουλειά σου, ήξερε ότι δουλεύεις στο εργοστάσιο 10 χρόνια και ο μισθός σoυ θα είναι σχετικά σταθερός, υπολόγιζε στο μισθό σου, στη δουλειά σου. Και ας χρώσταγες κι αλλού, εις γνώση της σε δανειοδοτούσε…  Γιατί είχε βάλει τη ζωή και την περιουσία σου στο μάτι… Σου τα έδινε επειδή έτσι έβγαζε υπερκέρδη τόσα χρόνια…

Και τώρα δεν έχεις δουλειά, παίρνεις τα μισά λεφτά (αν τα παίρνεις) , πληρώνεις τις απαιτήσεις των κυβερνήσεων (οι οποίες θυμίζουμε, είναι για να σώσουν πάλι την Τράπεζα), και φυσικά ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ! Και το κυριότερο, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ!!!

Τώρα λοιπόν που οι πλειστηριασμοί βρίσκονται προ των πυλών, που θέλουν να πάρουν τον μόχθο σου, το σπίτι σου… ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΧΡΩΣΤΑΣ! Και αυτό είναι που πρέπει να το διεκδικήσουμε, να το απαιτήσουμε! Γιατί η ανεργία έχει σπάσει κάθε ρεκόρ, τα είδη πρώτης ανάγκης όλο και ακριβαίνουν, ο μισθός κατάντησε επίδομα, πληρώνεις κάθε λογής παράλογο φόρο, δεν έχεις Παιδεία, Υγεία, δεν έχεις ούτε ψωμί, σου κόβουν το ρεύμα, τη θέρμανση, θα σου πάρουν και το νερό. Για τον αέρα που αναπνέεις, κρατούμε μια επιφύλαξη…

Απέναντι στην αδιαλλαξία κυβέρνησης, τρόϊκας, τραπεζών, μόνο ο αδιάλλακτος αγώνας ο δικός σου και όλης της εργατικής τάξης, όλου του λαού, μπορεί να τους υποχρεώσει να υποχωρήσουν. Με απεργιακό αγώνα διαρκείας, με τον έλεγχο του αγώνα στα χέρια μας για να μην μας ξεπουλάνε σε κάθε ευκαιρία συνδικαλιστές- τύπου ΓΣΕΕ, μπορούμε να τους ανατρέψουμε. Να σώσουμε τα σπίτια μας, το μέλλον μας. Με την οργάνωση του κόσμου σε κάθε γειτονιά.

Ήδη, έχουν βγάλει και ακονίζουν τα μαχαίρια τους οι Τραπεζίτες. Οι απαιτήσεις της Τρόικας είναι απόλυτα σαφείς. Δε θέλουν μόνο το σπίτι σου, θέλουν και το χωράφι σου, το μαντρί σου, ό, τι έχεις και δεν έχεις… Τους έδωσες το υστέρημά σου, το μισθό σου, τη δουλειά σου, ζητάνε και την αξιοπρέπειά σου. Για να γίνεις εσύ φτωχότερος, και η Τράπεζα και ο κάθε μεγαλοεφοπλιστής μέτοχός της, να γίνεται πλουσιότερος!!

Είναι ανάγκη πια, να γίνει λαϊκή απαίτηση τώρα η διαγραφή χρεών για τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τους χαμηλόμισθους. Να καταργηθούν άμεσα οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας. Να διαγράψει μονομερώς η χώρα το εξωτερικό χρέος. Να αποδεσμευτούμε από το νόμισμα του Eυρώ που μας αλυσόδεσε με χρέη. Να φύγουμε από το κοινό «σπίτι» που λέγεται ΕΕ, όπου μας υποχρεώνουν να ζούμε. Τα χρέη να τα πληρώσουν εκείνοι που πλούτισαν μέσα στην κρίση, οι τραπεζίτες και εφοπλιστές. Να μην πάει κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη (ή σε κάποιο ξένο fund, που θα έχουν καλέσει να κάνει τη «βρώμικη» δουλειά για ευνόητους λόγους).  Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα σου, ώστε όλοι μαζί να διεκδικήσουμε τη ζωή μας και όσα μας ανήκουν!

ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ;

Είμαστε εργαζόμενοι στις τράπεζες. Είμαστε αυτοί που  με απειλές παραμένουμε στο Κατάστημα και «καιγόμαστε» κάθε μέρα ζωντανοί. Είμαστε αυτοί, που δουλεύουμε απλήρωτες υπερωρίες και πολλές φορές και Σάββατοκύριακα. Είμαστε αυτοί που τρέμουμε πως κάθε μέρα απεργίας , μας φέρνει πιο κοντά στην πόρτα της εξόδου. Σε κάποιους από μας πήραν με το «έτσι θέλω» την απλήρωτη άδεια μας και τη μετέτρεψαν σε μετοχές. Παρόλα αυτά, εδώ και τόσα χρόνια εμείς δε μασάγαμε τα λόγια μας, καταγγείλαμε τους τραπεζίτες που κέρδιζαν δισεκατομμύρια, ζητούσαμε χαμηλότερα επιτόκια και άτοκα στεγαστικά δάνεια για χαμηλόμισθους και συνταξιούχους.

Δεν είμαστε μεγαλοστελέχη, δεν παίρνουμε παχυλές αμοιβές, δεν ταυτιζόμαστε μαζί τους. Δεν είμαστε συνδικαλιστές που ξεπουλάνε απεργίες, που λένε ότι δεν έχουμε τη δύναμη να νικήσουμε, που ξαφνικά δήθεν ανακάλυψαν την Αμερική. Μακριά από μας ο “συνάδελφός ” Παναγόπουλος, Πρόεδρος της ΓΣΕΕ, που συνομιλάει με τους τραπεζίτες και τους βιομήχανους και παίρνει μισθό μεγαλοδιευθυντή..  Είμαστε εργαζόμενοι σε συνθήκες γαλέρας όπως εσύ… Και μας έχεις στο πλευρό σου… Ας οργανωθούμε ενάντιά τους!

ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ

Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση Εργαζομένων Εθνικής Τράπεζας

Τράπεζα Πειραιώς: Too big to fail, too big to jail

Ο «πανούργος τραπεζίτης» Μιχάλης Σάλας, έγραφαν πριν από ένα χρόνο οι New York Times, έχει ένα όνειρο: Να κάνει την τράπεζά του «too big to fail (πολύ μεγάλη για να  καταρρεύσει)» ώστε να εξασφαλίσει την παρέμβαση της Ε.Ε για τη διάσωσή της. Υπήρχε μόνο ένα εμπόδιο στο δρόμο του… οι νόμοι και το Σύνταγμα της Ελλάδας.  Γι’ αυτό όμως μπορούσε να φροντίσει ο Αντώνη Σαμαράς.

Κλίμα θριάμβου επικρατούσε σε αρκετά ενημερωτικά site (και λίγο αργότερα και στις περισσότερες εφημερίδες) όταν ανακοινώθηκαν, στα τέλη Οκτωβρίου, τα αποτελέσματα των περίφημωνstress test των τραπεζών. Δίπλα στα διαφημιστικά banners της Πειραιώς έστεκαν πανηγυρικά τα δελτία Τύπου της τράπεζας. Τι κι αν το ίδρυμα του Μιχάλη Σάλα συγκαταλέγονταν στις 25 τράπεζες που απέτυχαν, τουλάχιστον στο τυπικό σκέλος της δοκιμασίας. Όπως έλεγε παλαιότερα και ένας γνωστός διευθυντής ειδήσεων: «Ας μην αφήνουμε την πραγματικότητα να χαλάει μια τόσο ωραία ιστορία». Για μια τράπεζα που απολαμβάνει εδώ και χρόνια την σκανδαλώδη εύνοια διαδοχικών κυβερνήσεων ακόμη και η επιτυχία στα τεστ αντοχής θα αποτελούσε ένα κάλπικο παράσημο.

Θα χρειαζόμασταν τόμους για να περιγράψουμε με λεπτομέρειες τα προκλητικά δώρα που έχει προσφέρει άμεσα ή έμμεσα το καθεστώς Σαμαρά – Βενιζέλου στην τράπεζα Πειραιώς. Τα 7,5 δις ευρώ, που ουσιαστικά χαρίστηκαν στον Σάλα μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, μιλούν από μόνα τους. Υπάρχει όμως μια ενδεικτική περίπτωση που φέρνει στο φως το μέγεθος της διαπλοκής της κυβέρνησης αλλά και των μεγάλων ΜΜΕ με τον τραπεζικό τομέα.

Η ιστορία μας ξεκινά το καλοκαίρι του 2014 όταν η κυβέρνηση καταθέτει μια φωτογραφική διάταξη με την οποία εξασφαλίζει ότι η τράπεζα Πειραιώς δεν θα χρειαστεί να πληρώσει ούτε ευρώ για την απορρόφηση των υποκαταστημάτων των κυπριακών τραπεζών. Στόχος ήταν να απαλλαγεί όχι μόνο από τα χρέη που κουβαλούσαν αυτές οι τράπεζες απέναντι στους μετόχους και ομολογιούχους τους αλλά και από τους φόρους εκατομμυρίων που θα έπρεπε να καταβάλλει στο ελληνικό δημόσιο για την μεταβίβαση.  Σύμφωνα με τις πιο μετριοπαθείς εκτιμήσεις και μόνο η συγκεκριμένη φοροαπαλλαγή ξεπερνά τα 200 εκ. ευρώ.

Η κυβέρνηση είχε προσπαθήσει να περάσει σχετικές φωτογραφικές τροπολογίες για την Πειραιώς μέσα σε άσχετους νόμους, τον Απρίλιο και το Δεκέμβριο του 2013, χωρίς επιτυχία. Ο Σάλας όμως συνέχισε να πιέζει και ο Σαμαράς έπρεπε να βρει επειγόντως έναν τρόπο να ικανοποιήσει τις εντολές των οικονομικών «προϊσταμένων» του. Το πρόβλημα ήταν ότι με βάσει τους υπάρχοντες νόμους κάθε σχετική προσπάθεια θα ήταν παράνομη αφού προσέκρουε σε τρεις βασικές αρχές του νομικού μας πολιτισμού: ότι απορροφώντας μιας επιχείρηση δέχεσαι και τα χρέη της, ότι για κάθε μεταβίβαση πληρώνεις κάποιο φόρο στο κράτος και πως όταν παίζεις με την περιουσία των άλλων οι νόμοι δεν μπορούν να έχουν αναδρομική ισχύ. Προφανώς για κάθε μια από αυτές τις αρχές η αστική δικαιοσύνη μπορεί αν ανοίξει όσα παράθυρα απαιτούν οι εκάστοτε ισχυροί. Το να τις καταργήσεις όμως και τις τρεις με μια διάταξη χρειάζεται θράσος που σπάνια συναντάται σε δημοκρατικά καθεστώτα.

Παρά το γεγονός ότι η διάταξη, που έφερε προς ψήφιση η κυβέρνηση, προκάλεσε την εντονότατη αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛ, πέρασε σχεδόν απαρατήρητη από τα μέσα ενημέρωσης. Το μέγεθος του δώρου που προσφέρθηκε στην Τράπεζα Πειραιώς έγινε πλήρως κατανοητό μόνο όταν μεγάλα δικηγορικά γραφεία, που εκπροσωπούσαν ομολογιούχους κυπριακών τραπεζών, άρχισαν να εξετάζουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της φωτογραφικής διάταξης.

Σε σχέση με την φοροαπαλλαγή, το μυστικό ήταν ότι στον προηγούμενο νόμο (Ν. 4150/2013, άρθρο 68) υπήρχε σαφής αναφορά στο άρθρο 16 του Ν. 2515, σύμφωνα με το οποίο μια τράπεζα προκειμένου να έχει φοροαπαλλαγή μόνο αν είναι «καθολικός διάδοχος» – κάτι που φυσικά δεν ισχύει στην περίπτωση των κυπριακών τραπεζών.  Στο νέο νόμο που ψηφίστηκε, λοιπόν, απλώς αφαιρέθηκε κάθε αναφορά στο άρθρο 16 του Ν. 2515 και ως δια μαγείας ο Σάλας δεν χρειάστηκε να δώσει στο ελληνικό δημόσιο ούτε ευρώ.

Παράλληλα όμως ορίστηκε ότι «στη συγκεκριμένη μεταβίβαση δεν εφαρμόζεται το άρθρο 479 του Αστικού Κώδικα», που σημαίνει ότι η Πειραιώς απαλλάσσεται από τις υποχρεώσεις της προς τρίτους, παρά το γεγονός ότι βρίσκονται σε εξέλιξη σχετικές δικαστικές ενέργειες αποζημίωσης από την πλευρά των μετόχων της Τράπεζας Κύπρου.

Και τι σημασία έχει, θα αναρωτηθεί κάποιος, αν χαρίσαμε στον Σάλα άλλα 200 εκατομμύρια ευρώ και αφήσαμε εκτεθειμένους και μερικούς ομολογιούχους, όταν του έχουμε δώσει τουλάχιστον 7,5 δις; Το πραγματικό πρόβλημα ήταν ότι η κυβέρνηση έδωσε στη διάταξη αναδρομική ισχύ προκειμένου να καλύψει την περίοδο των εξαγορών – απορροφήσεων των περιουσιακών στοιχείων των κυπριακών τραπεζών. Με άλλο νομικό καθεστώς έγιναν δηλαδή οι απορροφήσεις και με άλλο (δεν)φορολογήθηκαν.

Αν και η έννοια της αναδρομικότητας παρεισφρέει όλο και συχνότερα στη νομοθεσία της μνημονιακής Ελλάδας η συγκεκριμένη περίπτωση καταπατά κάθε έννοια συνταγματικής τάξης. Κι αυτό γιατί ο νομοθέτης δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να δώσει αναδρομική ισχύ σε νόμο ο οποίος ανατρέπει δικαιώματα που προστατεύονται από το Σύνταγμα, όπως είναι το δίκαιο της ιδιοκτησίας ή άλλα εμπράγματα ή ενοχικά δικαιώματα – ακριβώς δηλαδή το αντίθετο απ’ ότι συνέβη στην περίπτωση της Πειραιώς.

«Η διάταξη δεν είναι απλώς εξωφρενική αλλά φαίνεται να έχει γραφτεί από άνθρωπο που δεν γνωρίζει ή κάνει ότι δεν γνωρίζει βασικές αρχές της νομικής επιστήμης» μας έλεγε στέλεχος μεγάλου δικηγορικού γραφείου που παρακολουθεί εδώ και μήνες την υπόθεση.

Ενώ λοιπόν όταν τέθηκε στο παρελθόν θέμα αναδρομικής φορολόγησης των πολιτών ξεσηκώθηκε (δικαίως) και το σύμπαν, όταν η κυβέρνηση νομοθέτησε για την αναδρομική απαλλαγή της Πειραιώς από φόρους και υποχρεώσεις που της αναλογούσαν, τα μεγαλύτερα ΜΜΕ προτίμησαν να σιωπήσουν.  Ίσως γιατί όπως μας θύμιζαν στο σχετικό άρθρο τους και οι New York Times «η τράπεζα Πειραιώς είναι ένας από τους μεγαλύτερους διαφημιζόμενους στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης» και ως γνωστών όταν τρώμε… δεν μιλάμε.

Παρενθετικά να θυμίσουμε ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που τα ελληνικά ΜΜΕ κατάφεραν να αποσιωπήσουν μια υπόθεση της Πειραιώς, με τρόπο που παραπέμπει στη λειτουργία των media στη Βόρεια Κορέα. Όταν το πρακτορείο Reuters κατηγόρησε την οικογένεια Σάλα για ύποπτες δοσοληψίες οι μεγαλύτερες εφημερίδες και τα κανάλια αποσιώπησαν το γεγονός (υποθέτοντας προφανώς ότι κανένας στην Ελλάδα δεν ξέρει αγγλικά για να διαβάσει το πρωτότυπο άρθρο). Όταν όμως τράπεζα Πειραιώς επιχείρησε να διαψεύσει το δημοσίευμα, οι Έλληνες αναγνώστες και τηλεθεατές πληροφορήθηκαν ότι αυτό που ΔΕΝ είχαν διαβάσει την  προηγούμενη ημέρα ήταν αβάσιμο. Ήταν ίσως η πρώτη διάψευση, μιας ανύπαρκτης είδησης που έχει καταγραφεί στην παγκόσμια ιστορία των ΜΜΕ.

Η περίπτωση των φωτογραφικών και αντισυνταγματικών νόμων που πέρασε η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου δεν είναι ίσως το μεγαλύτερο δώρο που έχουν κάνει τα κόμματα εξουσίας στον Σάλα. Επιβεβαιώνει όμως, με ένα απόλυτα διεστραμμένο τρόπο, την πεποίθηση ορισμένων ότι ζούμε στην «τελευταία σοβιετική δημοκρατία». Μια κυβέρνηση όχι μόνο καταπατά την πεμπτουσία του αστικού συντάγματος, το οποίο φτιάχτηκε για να προασπίζεται την ατομική ιδιοκτησία, αλλά το κάνει για να προστατεύσει τράπεζες οι οποίες αν αφήνονταν να λειτουργήσουν με τους όρους της αγοράς ίσως να είχαν καταρρεύσει εδώ και χρόνια. Για άλλη μια φορά οι ζημιές κοινωνικοποιήθηκαν, τα κέρδη ιδιωτικοποιήθηκαν και όλοι έζησαν ευτυχισμένοι σε μια χώρα με «εθνικοποιημένες» τράπεζες που λειτουργούν υπό ιδιωτικό management

Άρης Χατζηστεφάνου

Unfollow Νοέμβριος 2014

Το μεγάλο κόλπο της Eurobank ολοκληρώνεται

Παναγιώτης Θεοδωρόπουλος

Με την έγκριση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, την Πέμπτη 17/4, για την εισαγωγή στο χρηματιστήριο των νέων κοινών μετοχών της Eurobank ολοκλήρωθηκαν οι σκανδαλώδεις κυβερνητικές μεθοδεύσεις για την πώληση της τράπεζας στους ιδιώτες με τεράστια ζημιά για το δημόσιο. 

Η «διάσωση» της Eurobank (μαζί με τις ανακεφαλοποιήσεις Νέου Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και Νέας Proton που της δόθηκαν ως δώρο), έχει στοιχίσει στο ελληνικό δημόσιο 10,45 δις ευρώ. Τώρα, ο βασικός μέτοχος της τράπεζας, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (δηλαδή το κράτος), πουλά το 66% των μετοχών που κατέχει στους ιδιώτες με συνολικό τίμημα μόλις 2,86 δισ. ευρώ!

 Η κυβέρνηση Σαμαρά δίνει το κλειδί τις τράπεζας σε ξένα funds που θα συμμετάσχουν στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, πραγματοποιώντας άλλο ένα μεγάλο έγκλημα σε βάρος των συμφερόντων του ελληνικού λαού, ο οποίος ουσιαστικά καλείται να ξαναπληρώσει, αυτή τη φορά την εκχώρηση της τράπεζας στους ιδιώτες…
Το μεγάλο κόλπο στήθηκε με το στρατηγικό σχεδιασμό της συγκυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, τις ευλογίες της τρόικας, και το φόρο αίματος που θα πληρώσουν τα λαϊκά στρώματα προκειμένου να παραδοθεί «καθαρή» και βιώσιμη στους γύπες των αγορών η μια εκ των τεσσάρων συστημικών τραπεζών.
Όχημα για το ξεπούλημα έγινε ο νέος νόμος 4254/2014, που αφορά την ανακεφαλοποίηση των τραπεζών και ψηφίστηκε τον Μάρτιο στη Βουλή από τους γαλαζοπράσινους βουλευτές.
Βάσει του νόμου θεσπίστηκε ότι εφόσον επενδυτές του ιδιωτικού τομέα συμμετάσχουν στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου των συστημικών τραπεζών με ποσοστό 50% ή μεγαλύτερο, το ΤΧΣ δεν έχει το δικαίωμα να συμμετέχει με δικά του κεφάλαια στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, απεμπολώντας ουσιαστικά το δικαίωμα παρέμβασης του κράτους στη διοίκηση της τράπεζας.
Το ΤΧΣ προχώρησε στην απόφαση αυτή μετά τις τελευταίες νομοθετικές ρυθμίσεις του ν. 4254/2014, που επιτρέπουν την εκποίηση της κρατικής ιδιοκτησίας στις τράπεζες επί ζημία του Δημοσίου, διασφαλίζοντας την ίδια στιγμή την απαλλαγή των μελών του Ταμείου από τις ευθύνες τους.
Αυτό όμως ήταν μόνο το πρώτο βήμα. Το νομοσχέδιο προέβλεπε ότι το ΤΧΣ μπορεί να πουλήσει τις μετοχές του σε ποσό πολύ χαμηλότερο από αυτό που τις είχε αγοράσει, προκειμένου να σώσει την τράπεζα του Σ. Λάτση, ο οποίος το 2013, στην προήγουμενη ανακεφαλοποίηση της Eurobank, είχε δηλώσει «αδυναμία» να συμμετέχει στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, ενώ απέφυγε να πληρώσει, όπως όφειλε, και τα 2,5 δις ευρώ «ζημιές» της τράπεζας που είχαν γίνει την περίοδο που είχε τη διαχείρηση της.
Με άλλα λόγια, το ΤΧΣ, υπό τις εντολές της κυβέρνησης και μετά την ψήφιση του ν. 4254, προχώρησε στην εκποίηση της κρατικής περιουσίας με ζημιά για το δημόσιο. Οι κυβερνώντες μάλιστα φρόντισαν στο νομοσχέδιο να προβλέψουν και απαλλαγή των μελών του Ταμείου από ποινικές ευθύνες, προκειμένου να προχωρήσουν χωρίς ενδοιασμούς το σκανδαλώδες έργο τους. Tους σχεδιασμούς της κυβέρνησης έχει αποκαλύψει το UNFOLLOW από τις αρχες του μήνα, στο τεύχος Απριλίου που κυκλοφορεί, στο ρεπορτάζ του Λ. Χαραλαμπόπουλου με τίτλο «Για πόσο θα πληρώνουμε τους τραπεζίτες Σάλλα, Κωστόπουλο, Λάτση;».
Οι κυβερνητικές μεθοδεύσεις είχαν αποτέλεσμα τα μέλη του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας να υπογράψουν συμφωνία με την ομάδα των έξι θεσμικών επενδυτών (Fairfax, Capital Research and Management, Wilbur Ross, Fidelity, Mackenzie, Brookfield) , οι οποίοι δεσμεύονται ότι θα συμμετάσχουν στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου με το ποσό των 1,332 δισ. ευρώ, προκειμένου να αποκτήσουν το 46,5%. των μετοχών της Eurobank.
Τα συγκεκριμένα funds θα καταβάλουν μόλις 0,30 ευρώ για κάθε νέα μετοχή. Ποσό μικρότερο ακόμα και από την χρηματιστηριακή τιμή της μετοχής, που τις μέρες της συμφωνίας ήταν περίπου στα 0,40 λεπτά του ευρώ. Το δώρο στους επενδυτές φαντάζει ακόμα μεγαλύτερο αν αναλογιστεί κανείς ότι πριν από ένα χρόνο το ΤΧΣ κατέβαλε 1,54 ευρώ ανά μετοχή προκειμένου να σώσει την τράπεζα του Σ. Λάτση. Τότε, το ΤΧΣ αγόρασε το 93,55% της Εurobank καταβάλλοντας το ποσό των 5,839 δις ευρώ. Σήμερα η προσφορά του αλλοδαπού επενδυτικού ομίλου, που αφορά το 47% περίπου της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου, είναι 1,332 δις, ενώ η διαδικασία κάλυψης και του υπολοίπου ποσού μέχρι τα 2,864 δις, δηλαδή 1,532 δις, θα γίνει από εγχώριους και αλλοδαπούς θεσμικούς επενδυτές.
Έτσι, το σχήμα των έξι funds που θα μπουν ως στρατηγικοί επενδυτές θα αποκτήσει σε τιμή ευκαιρίας το 46,5% της τράπεζας έναντι μόλις 1,332 δισ. ευρώ και μαζί με το υπόλοιπο περίπου 20% που θα διατεθεί στους ιδιώτες πάλι με τιμή μετοχής περίπου στα 0,30 του ευρώ, το ελληνικό δημόσιο πουλά το 66% με συνολικό τίμημα μόλις 2,86 δις ευρώ.
Αν αναλογιστεί κανείς ότι το ελληνικό δημόσιο έχει δώσει πάνω από 10,45 δις ευρώ για τη διάσωση της τράπεζας (5,7 δις ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση της Eurobank και 4,6 για το ΤΤ και την Proton Bank που εκχωρήθηκαν) η ζημιά για το ελληνικό δημόσιο με βάση την τιμή κτήσης των μετοχών από το ΤΧΣ ανέρχεται σε 7,59 δις ευρώ. Χρήματα αντίστοιχα με:

α) Δεκαπέντε φορές το κοινωνικό μέρισμα των 500 εκατ. ευρώ που θα μοιράσει η κυβέρνηση Σαμαρά σε χαμηλοσυνταξιούχους και ενστόλους.
β) Την κάλυψη κατά μιάμιση φορά του χρηματοδοτικού κενού του 2014, το οποίο η τρόικα το προσδιορίζει περίπου στα 4,5 δις ευρώ – δηλαδή δεν θα χρειαζόταν η κυβέρνηση να προχωρήσει σε νέο δανεισμό.
γ) Την κάλυψη κατά δύο φορές του δημοσιονομικού κενού του 2014, που το υπουργείο Οικονομικών εκτιμά ότι θα ανέλθει στα 2,5 δις ευρώ – δεν θα χρειαζόντουσαν δηλαδή νέα δημοσιονομικά μέτρα που η κυβέρνηση έχει στο συρτάρι της και ετοιμάζεται να επιβάλλει αμέσως μετά τις ευρωκελογές.

Το έγκλημα όμως ήταν προμελετημένο. Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου προχώρησε σε μια από τις μεγαλύερες απιστίες σε βάρος του Δημοσίου, με πρόσχημα την εισροή κεφαλαίων στη χώρα. Η πραγματικότητα είναι ότι καναδική Fairfax μαζί με τα με ισχυρά αραβικά συμφέροντα και τα αμερικάνικα κεφάλαια των Fairfax, WLR Recovery Fund, Fidelity κ.ά., άρπαξαν την τράπεζα έναντι πινακίου φακής και μόλις οι μετοχές της -με τα γνωστά χρημαστηριακά παιχνίδια- πάρουν την ανιούσα, θα μοσχοπουλήσουν εξασφαλίζοντας κέρδη δις ευρώ.
Στον αντίποδα, ο ελληνικός λαός θα κληθεί να πληρώσει για πολλοστή φορά τη διάσωση των τραπεζιτών και το αυγάτισμα των κερδών τους με νέες περικοπές στις αποδοχές του και την επιβολή νέων φόρων. Το ερώτημα που αναμένεται να απαντηθεί σύντομα είναι αν το μοντέλο της Eurobank θα εφαρμοστεί και στις υπόλοιπες συστημικές τράπεζες (Εθνική, Πειραιώς, Alpha), μετοχές των οποίων κατέχει το ΤΧΣ. Στην περίπτωση που εφαρμοστεί ο ελληνικός λαός θα κληθεί να πληρώσει δις ευρώ που μεταφράζονται σε νέα μνημονιακά μέτρα.

Πηγή: UNFOLLOW
inprecor

πηγη: seisaxthiablog