Oριζόντια Έκλειψη: Στις 8 Οκτωβρίου, ο Ήλιος & η Σελήνη θα ανατείλουν μαζί για μερικά λεπτά

…Στην αγκαλιά του σκοταδιού, στην ήρεμη γαλήνη

τι κάνουν άραγε μαζί ο Ήλιος κι η Σελήνη…

Πανσέληνος & 2η σεληνιακή έκλειψη της χρονιάς:

8 Οκτωβρίου 2014, στις 13:52

Πρόκειται για ένα σπάνιο φαινόμενο που ονομάζεται οριζόντια έκλειψη και οι τυχεροί που θα μπορούν να την απολαύσουν είναι οι κάτοικοι της ανατολικής ακτής των Ηνωμένων Πολιτειών, της Αυστραλίας, της Δυτικής Ασίας και των νησιών του Ειρηνικού Ωκεανού. Φυσικά καμία έκλειψη δεν είναι ίδια, αλλά αυτό που πρόκειται να συμβεί την Τετάρτη, δεν συμβαίνει συχνά.

 Το φαινόμενο θα είναι ορατό από 2 έως 9 λεπτά.

Είναι ένα φωτεινό τέχνασμα στο οποίο, η Γη θα περάσει ανάμεσα στον ήλιο και το φεγγάρι, επισκιάζοντας το φεγγάρι σε μια διαδικασία που θα ξεκινήσει στις  6:25 π.μ. και θα διαρκέσει μέχρι την ανατολή του ηλίου. Αυτό σημαίνει ότι κατά τη διάρκεια μιας μικρής χρονικής περιόδου, οι τυχεροί θα είναι σε θέση να δουν ταυτόχρονα την ανατολή του ήλιου και της σελήνης! 

Αρκετές φορές ο ήλιος και το φεγγάρι φαίνονται κατά τη διάρκεια της ημέρας και σε άλλες περιόδους του έτους. Όμως, η ταυτόχρονη εμφάνιση και των δυο πλανητών είναι εξαιρετικά σπάνια. Κατά τη διάρκεια μιας σεληνιακής έκλειψης, καταγράφεται μια σπάνια στιγμή την οποία τόσο το φεγγάρι όσο και ο ήλιος είναι ακριβώς 180 μοιρες από τη Γη!  Το φως διαθλάται στην ατμόσφαιρα της Γης, σε μια ορισμένη γωνία κοντά στον ορίζοντα και δημιουργεί μια οπτική ψευδαίσθηση ότι τόσο ο ήλιος όσο και το φεγγάρι φαίνονται  ελαφρώς ψηλότερα στον ουρανό και ως εκ τούτου, λιγότερο από 180 μοίρες. Έτσι δημιουργείται ένα “μαγικό παράθυρο” στο οποίο μπορούμε να δούμε τις δύο ουράνιες σφαίρες ταυτόχρονα.

Αυτό το υπεροχο φαινόμενο θα είναι ορατό στην Αυστραλία, τη Δυτική Ασία, τα νησιά στον Ειρηνικό Ωκεανό, και σε μεγάλο μέρος της Βόρειας Αμερικής! 

                                

Πηγή: nocomments.gr

Για τον Κουβανό εξόριστο René Gonzalez

Πέντε κουβανοί αγωνιστές, ο Χεράρδο Ερνάντες, ο Ρενέ Γκονζάλες, ο Ραμόν Λαμπανίνο, ο Φερνάντο Γκονζάλες και ο Αντόνιο Γκερέρο είναι δεσμώτες της κυβέρνησης των ΗΠΑ από τις 12 Σεπτέμβρη 1998. Το «έγκλημά» τους είναι ότι βρήκαν στοιχεία που έφεραν στο φως τις τρομοκρατικές ενέργειες ενάντια στη Κούβα που σχεδιάζονται και οργανώνονται σε αμερικανικό έδαφος με την ανοχή και την υποστήριξη του επίσημου κράτους από τότε που συντελέστηκε η κουβανική επανάσταση τον Γενάρη του 1959. Από τότε μέχρι σήμερα, τέτοιες τρομοκρατικές επιθέσεις, δολιοφθορές και άλλες εγκληματικές πράξεις, εκτελεσμένες από αντεπαναστατικές, αντικουβανικές οργανώσεις έχουν στοιχίσει τη ζωή σε 3500 περίπου ανθρώπους, έχουν αφήσει χιλιάδες άλλους ανάπηρους και έχουν προκαλέσει σημαντικές ζημιές στην οικονομία του νησιού.

Οι 5 κουβανοί αγωνιστές καταδικάστηκαν με μία δικαστική διαδικασία παρωδία στο Μαϊάμι. Οι κατηγορίες που επιστρατεύτηκαν, κύρια η συνομωσία για διάπραξη κατασκοπείας και η συνομωσία για διάπραξη δολοφονιών κατέρρευσαν από την ανυπαρξία στοιχείων. Ωστόσο οι ποινές που επιβλήθηκαν ήταν εξοντωτικές και οι συνθήκες κράτησης απάνθρωπες, με μεγάλα χρονικά διαστήματα στην απομόνωση και ανυπέρβλητα εμπόδια στις επισκέψεις συγγενών.

Οι Πέντε αντιστέκονται και το αλύγιστο πνεύμα τους έχει κερδίσει πλατιά αλληλεγγύη, εντός και εκτός των φυλακών, εντός των ΗΠΑ και διεθνώς.

Ένας από τους Πέντε, ο Ρενέ Γκονζάλες που είχε καταδικαστεί σε 15 έτη, αποφυλακίστηκε στις 7 του περασμένου Οκτώβρη. Ωστόσο οι αρχές των υποχρεώνουν να παραμείνει εντός των ΗΠΑ, στο Μαϊάμι, για τρία ακόμα χρόνια, υπό το καθεστώς της «εποπτευόμενης απελευθέρωσης». Σήμερα ο αδελφός του στην Κούβα έχει διαγνωστεί με επιθετικό καρκίνο. ΟΙ δικηγόροι υπεράσπισης έχουν αιτηθεί 15ήμερη άδεια προκειμένου να μεταβεί ο Ρενέ στην Κούβα.

Παραθέτουμε την επιστολή που έγραψε πρόσφατα ο Ρενέ στον αδελφό του Ρομπέρτο.

24 Φλεβάρη 2012

Αδελφέ μου για μια ζωή:

Ποτέ δεν πίστευα ότι θα χρειαζόταν να γράψω αυτό το γράμμα. Μοιραζόμαστε την ίδια αποστασιοποίηση από την αλληλογραφία, κάτι που φαινόταν ξεκάθαρα κατά τις αντίστοιχες διεθνείς αποστολές μας και αποδείχθηκε τελεσίδικα κατά την μοναδική εμπειρία που ζήσαμε τα τελευταία είκοσι χρόνια. Με άλλα λόγια, μόνο  έκτακτες περιστάσεις όπως οι σημερινές θα με υποχρέωναν να το γράψω.

Εάν οι συνθήκες ήταν φυσιολογικές, αυτά τα πράγματα θα σου τα έλεγα προσωπικά, και πολλά δεν θα χρειαζόταν καν να τα πω. Θα πρέπει να είναι αρκετό για σένα να παλεύεις με νύχια και με δόντια ενάντια σε μια ασθένεια που προσπαθεί να σε καταβροχθίσει, χωρίς να προστίθεται και η αντιπαράθεση με μια πάθηση πολύ πιο θανατηφόρα για τον άνθρωπο: το μίσος.

Το μίσος που δεν μου επιτρέπει να ανταμείψω όλες αυτές σου τις προσπάθειες με την αγκαλιά που αξίζεις και που θα θέλαμε να σου δώσουμε και οι Πέντε.

Το μίσος που δεν μου επιτρέπει να προσθέσω το γέλιο μου σε καθένα από τα περιστατικά που προκύπτουν από το τεράστιο θάρρος σου.

Το μίσος που με υποχρεώνει να μαντεύω τη δύναμη της αναπνοής σου μέσω του τηλεφώνου, να παρακολουθώ έτσι τις αδρές μετατοπίσεις του μετώπου στη μάχη που δίνεις.

Το μίσος που μου επιβάλλει την αγωνία του να μην μπορώ να συντροφέψω όλους εκείνους που σε αγαπούν και που με εμποδίζει από το να είμαι εκεί για να στηρίξω τη Σαρί και τα αγόρια.

Το μίσος που μου αρνείται να είμαι μάρτυρας του πώς μεγαλώνουν τα ανίψια μας, που έχουν γίνει άντρες και γυναίκες με το πέρασμα των χρόνων. Πόσο περήφανος μπορείς να αισθάνεσαι για τα παιδιά σου!

Το μίσος που δεν μου επιτρέπει απλά να αγκαλιάσω τον αδελφό μου. Που με αναγκάζει να παρακολουθώ μέσα από έναν παράλογο και μακρινό εγκλεισμό μια διαδικασία της οποίας θα έπρεπε να είμαι μέρος, όπως κάθε άλλο άτομο που έχει εκτίσει μια ποινή φυλάκισης, μια ποινή ήδη αρκούντως μεγάλη, υπαγορευμένη και αυτή από το μίσος, χωρίς να είναι ποτέ αρκετή γι αυτό.

Τι μπορεί να κάνει κανείς μπροστά σε τόσο μίσος; Υποθέτω αυτό που κάνουμε πάντα: Να αγαπάμε τη ζωή και να αγωνιζόμαστε γι αυτήν, τόσο τη δική μας όσο και των άλλων. Να αντιμετωπίζουμε όλα τα εμπόδια με ένα χαμόγελο στα χείλη, με ένα επίκαιρο αστείο, με αυτόν τον καιροσκοπισμό που έχει φωλιάσει μέσα μας από την παιδική μας ηλικία. Να τραβήξουμε μπροστά, να γινόμαστε όμορφοι, να μην παραδινόμαστε ποτέ, πάντα μαζί και πολύ κοντά, όσο και αν και επιμένουν να με χωρίσουν  από όλους όσους αγαπώ, για να μας τιμωρήσουν έτσι όλους.

Σήμερα έρχονται στο νου αυτές τις όμορφες μέρες από τα χρόνια που υπήρξες αθλητής. Εσύ στην πισίνα και εμείς στις κερκίδες, φωνάζοντας το όνομά σας ενώ εσύ κολυμπούσες, και ο ήχος των φωνών μας, να φτάνει σε σένα διακεκομμένα, κάθε φορά που τιναζόταν το κεφάλι σου από το νερό για να αναπνεύσεις. Μετά μας έλεγες πως μερικές φορές μπορούσες να ακούσεις το όνομά σου ολόκληρο, και άλλες φορές την αρχή,  άλλες το τέλος. Έτσι εμείς εκπαιδευόμασταν να περιμένουμε πότε θα βγάλεις το κεφάλι σου από το νερό και, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, όλοι μαζί, φωνάζαμε το όνομά σου. Δεν μπορούσες να μας δεις, αλλά η φασαρία της παρουσίας μας έφτανε ως εσένα και το ήξερες, αν και δεν μπορούσαμε να παρέμβουμε άμεσα στη μάχη που διεξαγόταν στην πισίνα.

Σήμερα, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ενώ αντιμετωπίζεις με όλες σου τις δυνάμεις αυτή την πρόκληση εγώ συνεχίζω να σε ενθαρρύνω, παίρνοντας τώρα τη θέση μου στο πλάι της οικογένειας που εκείνη την εποχή δεν είχες ακόμη χτίσει. Αν και δεν μπορείς να με δεις ξέρεις ότι είμαι εκεί δίπλα σου, μαζί με τους δικούς σου που είναι και δικοί μου. Ξέρεις πως αυτός ο αδελφός σου, από την ασυνήθιστη εξορία του, από την αγωνία του αναγκαστικού χωρισμού, μέσα στις συνθήκες αυτής της πλέον παράλογης εποπτευόμενης απελευθέρωσης, μέσα από την αξιοπρέπεια της ιδιότητάς τους ως Κουβανού πατριώτη όπως είσαι και εσύ και μέσα από την αγάπη που φυτεύτηκε από το αίμα και τις εμπειρίες που μας ενώνουν, είναι και θα είναι πάντα μαζί σου. Κάθε φορά που βγάζεις το κεφάλι σου από το νερό να πάρεις ανάσα θα μπορείς να με νιώθεις να φωνάζω μαζί με τα ανίψια μου.

Ανάπνευσε, αδερφέ, ανάπνευσε!

Ο αδελφός σου σε αγαπάει,

René

• Επισκεφθείτε τον ιστιότοπο www.freethefive.org

πηγη:http://enedramag.wordpress.com/

«Σταματήστε αυτή την τρέλα!»

Επιστολή του σκηνοθέτη Φατίχ Ακίν προς τον «σιωπηλό» Πρόεδρο της Τουρκίας

Ανοιχτή επιστολή προς τον Πρόεδρο της Τουρκίας Αμπντουλά Γκιούλ απευθύνει ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης Φατίχ Ακίν με την οποία τον παρακαλεί να πάρει θέση και «να σταματήσει την τρέλα που έχει μετατρέψει τη χώρα σε ένα πεδίο μάχης ανάμεσα στην αδίστακτη αστυνομία και τους ανυπεράσπιστούς διαδηλωτές».

Στην επιστολή του γεννημένου στη Γερμανία 40χρονου σκηνοθέτη τουρκικής καταγωγής αναφέρονται περιστατικά αγριότητας των αστυνομικών δυνάμεων κατά την καταστολή των κινητοποιήσεων στην πλατεία Ταξίμ και καλείται ο Γκιούλ να σταματήσει «αυτή την τρέλα».


Η επιστολή του σκηνοθέτη:


«Σας γράφω για να σας ενημερώσω για τα γεγονότα που συνέβησαν το βράδυ του Σαββάτου, γιατί τα τουρκικά μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν φρόντισαν να τα καλύψουν ούτε στο ελάχιστο. Το Σάββατο το βράδυ εκατοντάδες πολίτες τραυματίστηκαν για ακόμη μια φορά από τις αστυνομικές αρχές στην Κωνσταντινούπολη. Ενας 14χρονος χτυπήθηκε στο κεφάλι από ένα δακρυγόνο και έχει υποστεί εγκεφαλική αιμορραγία. Μεταφέρθηκε μετά από εγχείρηση σε τεχνητό κώμα και σε θανάσιμη κατάσταση. Εθελοντές γιατροί που ήθελαν να βοηθήσουν τους τραυματισμένους διαδηλωτές συνελήφθησαν με την αιτιολογία της τρομοκρατίας. Αυτοσχέδια νοσοκομεία βομβαρδίστηκαν με δακρυγόνα. Οι δικηγόροι που εκλήθησαν για να υπερασπίσουν τους διαδηλωτές, συνελήφθησαν και αυτοί.

Οι δράσεις της αστυνομίας στην Κωνσταντινούπολη είναι όσο τρομακτικές όσο αυτές στη συνάντηση των G8 στη Γένοβα: Η αστυνομία έριξε δακρυγόνα σε κλειστά δωμάτια όπου ζούσαν παιδιά. Απείλησαν τουρκικούς σταθμούς να δείχνουν μόνο άσχετα ντοκιμαντέρ την ώρα των επεισοδίων. Οσοι προσπάθησαν να κάνουν ρεπορτάζ για τα γεγονότα, τους επέβαλλαν πρόστιμα και άλλα ποινικά μετρα. Επίσης απαγορεύτηκε η επικήδεια τελετή για τον Εθέμ Σαρισουλούκ που πέθανε κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων.

Αντί αυτών, ένας βοηθός γραμματέας της κυβέρνησης ονομάζει όλους τους διαδηλωτές στην πλατεία Ταξίμ ως "τρομοκράτες". Και εσύ τιμημένε Πρόεδρε είσαι σιωπηλός. Δέκα χρόνια πριν εσύ και το κόμμα σου εκλεχθήκατε με την υπόσχεση να πάρετε θέση για τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα όλων των πολιτών της Τουρκίας. Δεν θέλω να πιστέψω ότι εγκαταλείψατε τη συνείδησή σας με σκοπό να αποδείξετε τη δύναμή σας. Απευθύνομαι στη συνείδησή σας: Σταματήστε αυτήν την τρέλα!»


O Ακίν θεωρείται από τους σημαντικότερους κινηματογραφιστές της Γερμανίας και έχει βραβευτεί στις Κάννες για το φιλμ «Στο χείλος του παραδείσου» το 2007.


πηγη:http://www.lifo.gr/now/world/29339

ROGER WATERS: Eνορκος στο “Δικαστήριο Ράσελ” για την Παλαιστίνη!

Ο Roger Waters, ιδρυτικό μέλος του βρετανικού ροκ συγκροτήματος των Pink Floyd, ανακοίνωσε ότι, μαζί με την βραβευμένη με Πούλιτζερ συγγραφέα Alice Walker, την αγωνίστρια για τα πολιτικά δικαιώματα Angela Davis και άλλους, θα λάβει μέρος στην επιτροπή του Δικαστηρίου Ράσελ για την Παλαιστίνη, που θα γίνει στη Νέα Υόρκη, στις 6-7 Οκτωβρίου 2012.

Οι θαυμαστές του Γουότερς τον γνωρίζουν εδώ και δεκαετίες  για τις  προοδευτικές ιδέες του και τα πρωτοποριακά του άλμπουμ, όπως το Dark Side of the Moon και The Wall, τα οποία έχουν πωληθεί σε εκατοντάδες εκατομμύρια αντίτυπα.

 Ο Γουότερς, του οποίου η τρέχουσα περιοδεία, “The Wall Live,” βρίσκεται στην κορυφή των διεθνών πωλήσεων εισιτηρίων συναυλιών για το 2012, επέλεξε να συμμετάσχει ως ένορκος στην τέταρτη και τελευταία διεθνή ακρόαση, λέγοντας, «Το Δικαστήριο Ράσελ για την Παλαιστίνη πρόκειται να ρίξει φως σχετικά με το τι συμβαίνει στα κατεχόμενα εδάφη, προκειμένου να μπορέσουμε να δώσουμε βάρος στο επιχείρημα ότι ο παλαιστινιακός λαός θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό.”

Σε ένα σύντομο βίντεο που έφτιαξε για το Δικαστήριο Ράσελ για την Παλαιστίνη, ο Γουότερς εξηγεί, «θα μου ζητηθεί, ως ένορκος, να καθίσω να ακούσω τη μαρτυρία  που, ίσως, θα μου δώσει κάτι περισσότερο από μια αίσθηση για το πού μπορεί να βρίσκεται η λύση. Υπάρχει μια μη βίαιη λύση στο πρόβλημά τους που μπορεί να μας σταματήσει να σκοτώνουμε ο ένας τα παιδιά τους άλλου για τα επόμενα 100 χρόνια.” 

Το Δικαστήριο Ράσελ για την Παλαιστίνη ξεκίνησε το 2009, μετά από την αιματηρή επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα, κατά την οποία σκοτώθηκαν περίπου 1.400 Παλαιστίνιοι, και έκτοτε εργάζεται για να φέρνει σε επαφή  νομικούς εμπειρογνώμονες, επιστήμονες, ακτιβιστές και άλλους ανθρώπους που θα εκθέτουν την πραγματικότητα της 45 ετών στρατιωτικής κατοχής του Ισραήλ και τον εποικισμό των παλαιστινιακών εδαφών.  

Οι προηγούμενες συναντήσεις είχαν πραγματοποιηθεί στη Βαρκελώνη, το Λονδίνο και το Κέιπ Τάουν. Στις ακροάσεις έχουν παρουσιασθεί, η στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Ισραήλ, η συνενοχή των επιχειρήσεων στην κατοχή της Παλαιστίνης και το ζήτημα του κατά πόσον το Ισραήλ είναι ένοχο για το έγκλημα του απαρτχάιντ.

Η τέταρτη και τελευταία συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στις 6-7 Οκτωβρίου το 2012, στην ιστορική Μεγάλη Αίθουσα της Νέας Υόρκης στο Cooper Union (7 East 7th Street, Manhattan).

πηγη:http://stovoreiostereomatiselva.blogspot.gr/

50 εκατομμύρια οι πεινασμένοι στις ΗΠΑ

Ξέρετε πώς λέγεται ο πεινασμένος στη σύγχρονη φρασεολογία των αμερικάνικων στατιστικών; «Διατροφικά ανασφαλής»! Το υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ συντάσσει κάθε χρόνο μια έκθεση που μετράει πόσοι είναι αυτοί οι άνθρωποι, βάσει ερωτηματολογίων στα οποία απαντούν 44 χιλιάδες περίπου νοικοκυριά (σε σύνολο 119 εκατομμυρίων), δηλαδή ένα πολύ μικρό δείγμα (της τάξης του 0.04%). Τα ερωτηματολόγια περιέχουν ερωτήσεις του τύπου: «Ανησυχήσαμε αν θα μας φτάσει το φαγητό πριν πάρουμε λεφτά να αγοράσουμε περισσότερο. Αυτό σας συνέβη συχνά, ορισμένες φορές ή ποτέ κατά τη διάρκεια των τελευταίων 12 μηνών;». «Τους τελευταίους 12 μήνες μήπως χάσατε βάρος επειδή δεν υπήρχαν λεφτά για φαγητό»; Από τις απαντήσεις που δίνουν οι ερωτώμενοι οι στατιστικολόγοι τους κατατάσσουν στους «διατροφικά ασφαλείς», «ανασφαλείς» ή «πολύ ανασφαλείς».

Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του υπουργείου Γεωργίας (βλ. http://www.ers.usda.gov/publications/err-economic-research-report/err141. aspx), οι πεινασμένοι ολοένα και αυξάνονται. Από το 1998 μέχρι το τέλος του 2011, τα νοικοκυριά που κατατάχτηκαν στην κατηγορία «ανασφαλείς» (συμπεριλαμβανομένων και των «πολύ ανασφαλών») αυξήθηκαν από 12.1 εκατομμύρια (11.7% του συνόλου) σε 17.8 εκατομμύρια (14.9% του συνόλου). Αυτό σημαίνει ότι από τους 36.15 εκατομμύρια πεινασμένους του 1998 έχουμε φτάσει στους 50.12 εκατομμύρια, δηλαδή 38% αύξηση, ποσοστό υπερδιπλάσιο της αύξησης του πληθυσμού, που για την ίδια χρονική περίοδο ήταν μόλις 15%! Για τους «διατροφικά πολύ ανασφαλείς», δηλαδή αυτούς που πεινάνε πολύ, η αύξηση είναι ακόμα μεγαλύτερη. Σύμφωνα με τον πίνακα 1Α της έκθεσης (απ’ όπου και έχουμε πάρει τα στοιχεία που δημοσιεύουμε), το 1998 ήταν 9.86 εκατομμύρια, ενώ το 2011 έφτασαν τα 16.89 εκατομμύρια, δηλαδή ποσοστό αύξησης 71%! Ξέρετε πόσο αυξήθηκε το αμερικάνικο ΑΕΠ την ίδια χρονική περίοδο; 29.4% (σε σταθερές τιμές 2005).
 

Το αμερικάνικο όνειρο γίνεται εφιάλτης για όλο και περισσότερους ανθρώπους, επιβεβαιώνοντας περίτρανα αυτό που ο Μαρξ είχε τονίσει πριν από ενάμιση αιώνα στο Κεφάλαιο:
 

«Οσο μεγαλύτερος είναι ο κοινωνικός πλούτος, το κεφάλαιο που λειτουργεί, η έκταση και η ένταση της αύξησής του, επομένως και το απόλυτο μέγεθος του προλεταριάτου και η παραγωγική δύναμη της εργασίας του, τόσο μεγαλύτερος είναι ο βιομηχανικός εφεδρικός στρατός (σ.σ. οι άνεργοι)... Οσο μεγαλύτερος όμως είναι αυτός ο εφεδρικός στρατός σε σχέση με τον εν ενεργεία εργατικό στρατό, τόσο μαζικότερος είναι ο σταθεροποιημένος υπερπληθυσμός, που η φτώχεια του είναι αντιστρόφως ανάλογη προς τα βάσανα της δουλειάς του. Τέλος, όσο πιο μεγάλο είναι το εξαθλιωμένο στρώμα της εργατικής τάξης και ο βιομηχανικός εφεδρικός στρατός, τόσο πιο μεγάλος είναι ο επίσημος παουπερισμός (σ.σ. εξαθλίωση). Αυτός είναι ο απόλυτος γενικός νόμος της κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης» («Το Κεφάλαιο», τ. 1, σ. 667).
 

Οπως όλοι οι οικονομικοί νόμοι, έτσι κι αυτός μπορεί να τροποποιηθεί από διάφορα πολλαπλά περιστατικά, όπως επισημαίνει ο Μάρξ, παρολαυτά όμως, σε βάθος χρόνου είναι αυτός που επικρατεί, δείχνοντας πού οδηγεί την ανθρωπότητα ο καπιταλισμός, στο όνομα του οποίου πίνουν νερό όλοι, από τους «σοσιαλιστές» της δεκάρας μέχρι τους νεοναζί.

πηγη:http://www.eksegersi.gr/index.php

Αφρική: Τα μονοπώλια βάζουν στο χέρι και το νερό

             
                                                                     

Ούτε πρόσβαση στα πηγάδια δεν θα έχουν οι κάτοικοι περιοχών της Αφρικής που βλέπουν τη γη τους να αγοράζεται από ξένα και ντόπια μεγάλα συμφέροντα...

Tα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα μετά το 2008, οπότε είχαμε αύξηση-ρεκόρ στις τιμές βασικών τροφίμων διεθνώς, άρχισε να πολλαπλασιάζεται το φαινόμενο της υφαρπαγής τεράστιων καλλιεργήσιμων εκτάσεων γης στην Αφρική, έναντι πινακίου φακής, από ξένες χώρες και πολυεθνικές εταιρείες με σκοπό είτε την παραγωγή τροφίμων για κατανάλωση στις λεγόμενες πλούσιες χώρες, είτε για την παραγωγή βιοκαυσίμων. Μεγάλος ήταν ο σάλος που είχε τότε δημιουργηθεί από την κατάληψη τεράστιων γόνιμων εκτάσεων γης (περίπου 45.000.000 εκτάρια!) σε βάρος των τοπικών κοινοτήτων, της εγχώριας αγροτικής παραγωγής και οικονομίας αναπτυσσόμενων χωρών, όπως η Αιθιοπία, η Ζάμπια, το Νότιο Σουδάν, η Ουγκάντα... Ωστόσο, τώρα διαπιστώνεται μία εξίσου σοβαρή «παράπλευρη» επίπτωση της υφαρπαγής καλλιεργήσιμης γης από τα μονοπώλια, καθώς διαπιστώνεται πως αυτή πάει χέρι χέρι με την αρπαγή και την καταστροφή κρίσιμων για την επιβίωση υδροφόρων οριζόντων...
Προ βδομάδων, η μικρή Μη Κυβερνητική Οργάνωση «GRAIN» κατήγγειλε σε έκθεσή της ότι πίσω από την υφαρπαγή της αγροτικής γης σε αφρικανικές χώρες κρύβονται συμφέροντα που ορέγονται κάτι ακόμη πιο πολύτιμο: τα νερά ποταμών και λιμνών της περιοχής που τίθεται υπό την παντιέρα μίας ξένης κυβέρνησης ή μιας πανίσχυρης εταιρείας από τη Σαουδική Αραβία, την Ινδία, τη Βρετανία ή το Ντουμπάι.Οπως σημειώνει εκπρόσωπος της οργάνωσης, όσοι αγοράζουν τεράστιες εκτάσεις αφρικανικής γης, ανεξάρτητα από το εάν έχουν την έδρα τους στο Λονδίνο ή στην Αντίς Αμπέμπα, δεν θέλουν να βάλουν στο χέρι μόνον το έδαφος αλλά και το νερό, επιδιώκοντας ελεύθερη και δίχως περιορισμούς πρόσβαση στους τοπικούς υδροφόρους ορίζοντες μιας που δεν είναι δυνατόν να παραχθούν τρόφιμα δίχως νερό!
Αυτό εξηγεί γιατί αρκετές σαουδαραβικές εταιρείες αγοράζουν ή ενοικιάζουν για δεκαετίες (μέθοδος λίζινγκ) εκατομμύρια εκταρίων γης σε αναπτυσσόμενες χώρες όχι τόσο για την παραγωγή τροφίμων με προορισμό την κατανάλωσή τους στη Σαουδική Αραβία, αλλά την εκμετάλλευση νερού, που λείπει δραματικά από τη συγκεκριμένη χώρα...
Προφανώς, δεν έχουν μόνον οι Σαουδάραβες τη φαεινή ιδέα υφαρπαγής της γης και του νερού αναπτυσσόμενων αφρικανικών χωρών, αλλά και εταιρείες από την Ινδία, όπως η «Karuturi Global» από το Μπανγκαλόρ, αφού ο μόνος τρόπος για να μη λείψουν τα τρόφιμα από τον ολοένα και αυξανόμενο (με εφιαλτικούς ρυθμούς) ινδικό πληθυσμό είναι όχι μόνον η εξασφάλιση καλλιεργήσιμης γης, αλλά και πόσιμου νερού...
«Ο πραγματικός θησαυρός δε βρίσκεται στη γη αλλά στο νερό» παραδεχόταν πρόσφατα χαρακτηριστικά ο Νιλ Κράουντερ, από τη βρετανική χρηματιστηριακή εταιρεία «Chayton Capital» που έχει ενοικιάσει με τη μέθοδο λίζινγκ μεγάλα τσιφλίκια στη Ζάμπια.
Εάν συλλογιστεί κανείς πως ήδη ένας στους τρεις Αφρικανούς ζει σε περιβάλλον όπου το πόσιμο νερό σπανίζει, τότε αντιλαμβάνεται τις δραματικές συνέπειες που θα έχει για την επιβίωση των αφρικανικών λαών η υφαρπαγή γης και υδροφόρων οριζόντων από τους καπιταλιστές τις επόμενες δεκαετίες... Πόσο δε μάλλον όταν το πολυτιμότερο για τη ζωή αγαθό, το νερό, 
απειλείται μεταξύ άλλων και από τις κλιματικές αλλαγές.

Οργασμός άρδευσης γύρω από το Νείλο...
Από τις πιο ταλαιπωρημένες, υδρολογικά, περιοχές της Αφρικής είναι εκείνες που εκτείνονται κατά μήκος του μεγαλύτερου ποταμού της ηπείρου, του Νείλου, όχι μόνον από την εποχή κατασκευής του μεγάλου φράγματος του Ασουάν (κατά τη δεκαετία του 1960) ή από τις συμφωνίες «μοιράσματος» των νερών που είχε επιβάλει η αποικιοκράτειρα Βρετανία. Στην περιοχή Γκαμπέλα της Αιθιοπίας, όπου βρίσκεται η μεγαλύτερη ποσότητα νερών του Νείλου, κοντά στα σύνορα με το Νότιο Σουδάν, εταιρείες όπως η σαουδαραβική «Saudi Star» και η ινδική «Karuturi» κατασκευάζουν ήδη τεράστια αρδευτικά κανάλια που θα αυξήσουν μαζικά τη διοχέτευση τεράστιων υδάτινων όγκων στα τσιφλίκια μακρόχρονης μίσθωσης...
Αντίστοιχα στο Νότιο Σουδάν τα περίπου 5.000.000 εκτάρια γης που δόθηκαν με λίζινγκ σε ξένες εταιρείες από το 2006 -δημιουργώντας συνολικά μία περιοχή ίσης έκτασης με την Ολλανδία!- είναι βέβαιο πως θα αρδευτούν και πάλι από τον ποταμό Νείλο σε βάρος των τοπικών αγροτικών κοινοτήτων...


Στο στόχαστρο και ο Νίγηρας
Δεν είναι όμως μόνον ο Νείλος -το μεγαλύτερο σε μήκος ποτάμι της Αφρικής- στο στόχαστρο ξένων χωρών και εταιρειών, αλλά και ο ποταμός Νίγηρας που ξεδιψά ένα μεγάλο κομμάτι της δυτικής Αφρικής. Ο Νίγηρας, που υπολογίζεται πως έχει ήδη χάσει μέσα σε 30 χρόνια το ένα τρίτο των νερών του, εξαιτίας φραγμάτων, αρδευτικών έργων, ξηρασίας, μόλυνσης κλπ, προβλέπεται πως θα χάσει άλλο τόσο μέσα στις επόμενες λίγες δεκαετίες εξαιτίας των κλιματικών αλλαγών.
Στο Μάλι οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών έχουν υπογράψει συμβόλαια για την εκχώρηση 470.000 εκταρίων γης σε ξένες εταιρείες από τη Λιβύη, την Κίνα, τη Βρετανία, τη Σαουδική Αραβία, τα οποία δεν μπορούν να αξιοποιηθούν δίχως νέα αρδευτικά έργα από τον Νίγηρα.
Στην Αιθιοπία, σάλο είχαν προκαλέσει την περασμένη άνοιξη, τα σχέδια της αιθιοπικής κυβέρνησης να εκδιώξει με τη βία των όπλων από την πατρογονική γη χιλιάδες ανθρώπους προκειμένου να κατασκευάσει γιγαντιαίο υδροηλεκτρικό έργο και να δημιουργήσει χώρο για φυτείες ζαχαροκάλαμου στην κοιλάδα του ποταμού Ομο, με δραματικές επιπτώσεις - μεταξύ άλλων - για την ύπαρξη της παρακείμενης λίμνης Τουρκάνα, από την οποία πηγάζει το ποτάμι.
Στην Κένυα, «πόλεμος» έχει ξεσπάσει ανάμεσα στον ντόπιο πληθυσμό και την κεντρική κυβέρνηση προκειμένου να εκχωρηθούν σε ξένα συμφέροντα τεράστιες εκτάσεις γης που βρίσκονται στο δέλτα του ποταμού Τάνα.
Η ήδη υποβαθμισμένη λεκάνη και το Δέλτα του ποταμού Σενεγάλη στη δυτική Αφρική έχει τεθεί στο πιάτο ξένων εταιρειών έπειτα από συμφωνίες που έκλεισε μαζί τους η κυβέρνηση για την εκχώρηση εκατοντάδων χιλιάδων εκταρίων γης, παρά τις έντονες αντιδράσεις των κατοίκων.
Είναι κάτι παραπάνω από προφανείς οι δραματικές συνέπειες για την επιβίωση τοπικών αφρικανικών πληθυσμών, αγροτικών κοινοτήτων αλλά και της ντόπιας χλωρίδας και πανίδας, εάν δεν σταματήσει άμεσα η συνεχιζόμενη υφαρπαγή γης και νερού από ξένα και ντόπια μεγάλα συμφέροντα. Το μόνον που μπορεί να ανακόψει και να ανατρέψει τέτοια σχέδια είναι η πάλη των λαών της περιοχής ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό για να γίνουν οι ίδιοι αφέντες στον τόπο τους.

                                   


πηγη:http://konserbokoyti.blogspot.gr/2012/07/blog-post_2220.html

ΚΟΥΒΑ: H ζωή μέσα από τη κουλτούρα

Ο Φιντέλ Κάστρο παραχωρησε την εξουσία στον 80χρονο αδελφό του, Ραούλ Κάστρο που έχει εφαρμόσει οικονομικές μεταρρυθμίσεις, χωρίς ομως συμβιβασμούς σχετικά με το μονοπώλιο του Κομμουνιστικού Κόμματος στην εξουσία. 

Η λογοκρισια παραμενει αμετάβλητη. Η εκπομπη Cobra συναντα εργαζομενους στον πολιτιστικό τομέα της Κούβας και μιλαει μ αυτους για να καταλάβει πως ειναι να ζεις και να εργαζεσαι στη μεγαλύτερη πολη της Καραϊβικής.

Ο βιβλιοπώλης Guivei Reina Francia είναι ένα παράδειγμα του νέου τύπου των ιδιοκτητών μικρών επιχειρήσεων που γίνονται ολο πιο συνηθισμενες, δεδομένου ότι πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι απολύθηκαν. 

Το καθεστώς έχει χαλαρώσει τους περιορισμούς στην ατομική ιδιοκτησία και τις επιχειρήσεις. Ο Francia λεει ότι ο ίδιος είναι ένας από τους λίγους που έχει μια πρωτόγονη μορφη διαδικτύου, επειδη η πληροφορηση εξακολουθει να ελέγχεται αυστηρά.  

Δεν υπάρχει το Google, ή άλλες μηχανές αναζήτησης και οι κουβανικες σελιδες κυριαρχουν, εχουν π.χ το Red Social, μια μορφη facebook για την Κουβα, αλλα το διαστημα που συνεβει η λεγομενη Αραβικη Ανοιξη, αν και τα ΜΜΕ της χώρας δεν την αναφεραν, μπορουσε κανεις να εχει προσβαση στα γεγονοτα, οπως ειπε ο Guivei, μεσω της Wikipedia, που τη χρησιμοποιησε σαν ειδησεογραφικό κανάλι.

Ο Alfonso X, που είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς μουσικούς και εργατες του πολιτισμου ειναι και διοργανωτης του φεστιβαλ Peace & Love Havanna, που εγινε τον Μαρτιο, για δευτερη συνεχη χρονια και λεει οτι σε αντιθεση με ο τι ισως κανεις πιστευει, οι Κουβανοι ειναι απο τους καλυτερα ενημερωμενους λαους, οσον αφορα τα μουσικα πραγματα. 

Alfonso X

Υπαρχουν πολλα ειδη μουσικης στη σημερινη Κουβα, punk, rock, techno, hiphop, fusion κ.α. Εκτος απο τους Κουβανους καλλιτεχνες ηρθε φετος ενας απο τη Νορβηγια και αρκετοι Σουηδοι, οπως οι δημοφιλεις Veronica Maggio, οι Maskinen και ο Timbuktu που οπως δηλωσε στην εκπομπη ερχεται για δευτερη συνεχη φορα στο φεστιβαλ, εχοντας τις καλυτερες εντυπωσεις. 

Η Κουβα, λεει ο Timbuktu, ειναι μια μοναδικη χωρα που η μουσικη και η κουλτουρα ειναι σε μεγαλη εκτιμηση, [μαθαμε οτι περισυ 2,5 εκατομμυρια επισκεπτες πηγαν σε εκθεση βιβλιων που διοργανωνεται καθε χρονο στον ιδιο χωρο] και δηλωνει οτι η Αβανα ειναι μια απο τις πιο ρομαντικες πρωτευουσες στο κοσμο, χωρις διαφημιστικες επιγραφες, που προσπαθουν να τραβηξουν τη προσοχη του κοσμου.

To φρουριο El Morro

Οι καλλιτεχνες εμφανισθηκαν μπροστά από δέκα χιλιάδες Κουβανους στη σκηνή, στο πανεμορφο κλασσικό φρούριο, El Morro,  που βρισκεται στην είσοδο του λιμανιού της Αβάνας.

Η εκπομπη μιλησε επισης με καλλιτέχνες οπως τον K´cho, τον E Sextol και τη συγγραφεα Wendy Guerra για το τι σημαίνει να είσαι εργατης της κουλτουρας στη Κουβα. Τα βιβλία της Wendy Guerra, δημοσιεύονται μόνο στο εξωτερικό. Την άνοιξη, το πρώτο της μυθιστόρημα θα εκδοθει στα Σουηδικά. Ο Εl Sexto είναι αμφιλεγόμενος καλλιτέχνης γκράφιτι που συχνά αντιμετωπιζει προβληματα λόγω της δουλειας του. 

Ο διεθνούς φήμης εικαστικος K´cho πιστεύει ότι η τέχνη πρεπει να είναι πάντα δωρεάν, και λεει οτι δεν έχει καμία δυσκολία στο να εκφραστει ελεύθερα και ετσι πρεπει να ειναι παντου, λεει

K´cho

Λεει επισης, στην εκπομπη, οτι, οταν για πρωτη φορα ταξιδεψε εκτος Κουβας, στα 21 του, οσο περισσοτερο εβλεπε πως ειναι οι αλλες χωρες, τοσο πιο πολυ αγαπουσε τη Κουβα. Εκτος Κουβας παντως, τον θεωρουν σαν κριτικο του καθεστωτος, αλλα οπως ο ιδιος λεει, γνωριζει και στηριζει τους αδερφους Καστρο.

Το site του του διεθνους οργανισμου για τη προστασια των απανταχου δημοσιογραφων, CPJ, ισχυριζεται οτι ειναι η πρωτη φορα, φετος, μετα απο 50 χρονια που δεν υπαρχουν πια φυλακισμενοι δημοσιογραφοι στη Κουβα.

Οι Inti Herrera και Claudia Calvino, παραγωγοι της πρωτης κινηματογραφικης κουβανικης ταινίας ζόμπι «Juan de los Muertos» (ο Χουάν των νεκρων), η οποία, μεταξύ άλλων, παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Στοκχόλμης, αρνουνται παντως να διαλεξουν πλευρα. "Kαποιοι δημοσιογραφοι που μας πηραν συνεντευξη, λενε, ηθελαν οπωσδηποτε να διαλεξουμε πλευρα". Υπαρχουν ίχνη κοινωνικής κριτικής στην ταινία, αλλα θα είναι μεταξύ των πρώτων που θα παράγονται στο εξης χωρίς παρεμβολές από τις κουβανικές αρχές.

(Aπο μια συναυλια του Κουβανου Αlfonso X, περισυ στη Στοκχολμη, στο Mosebacke, 5/07/ 2011)

ΠΗΓΗ:http://stovoreiostereomatiselva.blogspot.com/2012/04/h.html#more

Ντροπιαστικοί αριθμοί - ανησυχητικά δεδομένα για τις γυναίκες σε όλο τον κόσμο

130 εκατομμύρια γυναίκες έχουν υποστεί ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων και άλλοι ντροπιαστικοί αριθμοί που μαρτυρούν ότι αυτός ο κόσμος δεν είναι καθόλου δίκαιος με το ασθενές φύλο.

Το ήξερες;
- 66% των γυναικών παγκοσμίως είναι αγράμματο.

- 1 στις 3 γυναίκες παγκοσμίως πεθαίνει από σεξιστική βία.
- 2 εκατομμύρια κορίτσια από 5-15 ετών αναγκάζονται να δουλεύουν ως πόρνες κάθε χρόνο.

 
- Στο 9,9% όλων των επαγγελμάτων, οι γυναίκες πληρώνονται λιγότερο από τους άντρες.
- Οι γυναίκες αποτελούν το 70% της παγκόσμιας φτώχειας.
- 600 γυναίκες βιάστηκαν κάθε μέρα το 2006 στην Αμερική.

 
- Οι γυναίκες κατέχουν μόλις το 1% της παγκόσμιας γης.

 
- 130 εκατομμύρια γυναίκες έχουν υποστεί ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων.

 
                Τώρα ξέρεις.

                                                                                                  πηγη:http://www.cosmo.gr/

Η Κούβα που αλλάζει

                             

Όταν γύρω στο τέλος του 2010 οι αρχές της Κούβας ανακοίνωσαν ότι σκόπευαν να αποσυμφορήσουν το κράτος, αρχής γενομένης από τον Μάρτιο του επόμενου έτους, με απολύσεις της τάξης του μισού έως ενός εκατ. κρατικών υπαλλήλων, από το σύνολο των 4.5 περίπου εκατ., η αλήθεια είναι ότι αυτό ακούστηκε σαν σεισμός πολλών ρίχτερ. Κάποιοι χάρηκαν, γιατί ίσως θα γίνονταν μάρτυρες μιας άλλης πτώσης κάστρου του υπαρκτού σοσιαλισμού, από τα τελευταία εναπομείναντα, κάποιοι άλλοι θορυβήθηκαν γιατί μαζί με την Κούβα ίσως χανόταν και το όνειρο για έναν άλλο καλύτερο κόσμο.

Και η Κούβα κατόρθωσε να οικοδομήσει αυτόν τον άλλο κόσμο, να ξαναδώσει πίσω την χαμένη αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια του λαού της, να εξαφανίσει την ανέχεια, την πείνα, την εγκληματικότητα, την ανασφάλεια για το αύριο και να παραμείνει σταθερά όλες αυτές τις δεκαετίες, από το 1959 μέχρι σήμερα δίπλα στους φτωχούς και τους μη προνομιούχους. Σύμφωνα με έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας, όλα αυτά τα χρόνια πέτυχε να εξασφαλίσει δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες και συντάξεις για όλους, υψηλής ποιότητας παιδεία και περίθαλψη, κάτι που τής το αναγνωρίζουν ακόμα και οι εχθροί της, πέτυχε να εξαφανίσει τον αναλφαβητισμό, (στην υπόλοιπη Λατ. Αμερική ανέρχεται στο 9%), πέτυχε να αυξήσει το προσδόκιμο ζωής στα 79 χρόνια, (στις ΗΠΑ είναι στα 78 και στη Λατ. Αμερική στα 73), πέτυχε να μειώσει τη βρεφική θνησιμότητα στις 6 ανά 1000 γεννήσεις, (στις ΗΠΑ είναι 8 και στη Βραζιλία 19), και κυρίως να κρατήσει σε αφθονία και ζωντανά το ρούμι, τη ρούμπα και το πούρο.

Μετά την πτώση της Σοβ. Ένωσης που σήμαινε και το τέλος της βοήθειας, στρατιωτικής και μη, και ενός πολύτιμου και σταθερού εμπορικού εταίρου, πολλοί θεώρησαν ότι οι μέρες του Φιντέλ ήταν μετρημένες. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν συνέβη, αλλά είναι αλήθεια ότι η οικονομία του νησιού δέχτηκε ισχυρό πλήγμα, με αποτέλεσμα ανάμεσα στο 1989-1993 να συρρικνωθεί κατά 35%. Ως απάντηση, ο Κάστρο εγκαινίασε τη λεγόμενη “Ειδική Περίοδο σε Καιρό Ειρήνης” ανοίγοντας την οικονομία στον τουρισμό, (2.5-3 εκατ. ξένοι επισκέπτες κατ' έτος), στις ξένες επενδύσεις, στην νομιμοποίηση μικρών οικογενειακών επιχειρήσεων και στην υιοθέτηση διπλού νομίσματος, άλλο για το εσωτερικό και άλλο για τους ξένους. Ο Τσάβες εμφανίστηκε ως ο από μηχανής θεός, παρέχοντας στην Κούβα φτηνό πετρέλαιο, με αντάλλαγμα παροχή τεχνογνωσίας σε θέματα διοίκησης, αγροτικής ανάπτυξης, και ιατρικής περίθαλψης.

Το συνεχιζόμενο embargo των ΗΠΑ, οι καταστροφικοί τυφώνες, 16 τον αριθμό που έπληξαν το νησί ανάμεσα στα 1998-2008, καθώς και η κρίση του 2008, που έδωσε το παρόν και στην Κούβα, με την αύξηση των τιμών των τροφίμων και τη μείωση των εξαγωγών και του τουρισμού, έφεραν στην επιφάνεια την κόπωση και τις δυσλειτουργίες του συστήματος, όπως ανακλώνται στη πτώση του βιοτικού επιπέδου και την πτώση της παραγωγής και της παραγωγικότητας. Για παράδειγμα, το ήμισυ της αγροτικής γης παραμένει ακαλλιέργητο, το 70% των τροφίμων εισάγεται από το εξωτερικό, παρατηρείται μεγάλη έλλειψη κατοικίας, ενώ σημαντικό ποσοστό των εργαζομένων στο κράτος παραμένει χωρίς αντικείμενο εργασίας.

Μέσα στα πλαίσια αυτά ήρθε το πακέτο μεταρρυθμίσεων του Ραούλ για άνοιγμα μέρους της οικονομίας, κυρίως της αγροτικής και των υπηρεσιών, στην ιδιωτική πρωτοβουλία, η οποία όμως είχε αρχίσει ήδη να εμφανίζεται με συνεταιρισμούς κουρέων, κομμωτηρίων, οδηγών ταξί και αγροτών. Μέχρι τον περασμένο Οκτώβριο περίπου 338,000 χιλιάδες είχαν ζητήσει άδεια για ν' ανοίξουν τη δική τους μικρή επιχείρηση, όπως εστιατόριο, ξυλουργείο, επισκευές κλπ, ενώ υπάρχει σχέδιο η διαχείριση πολλών κρατικών επιχειρήσεων να δοθεί στους ίδιους τους εργαζόμενους. Επίσης αίρονται οι περιορισμοί στην αγορά υπολογιστών, κινητών τηλεφώνων και στην αγοροπωλησία κατοικιών και αυτοκινήτων, αλλά προβλέπεται και κατάργηση των πάσης φύσεως επιδοτήσεων.

Τι γίνεται λοιπόν με την Κούβα; Εγκαταλείπει το σοσιαλιστικό μοντέλο, οδεύοντας τάχιστα προς τον καπιταλισμό; Θα αντιγράψει την Κίνα και το Βιετνάμ; Ή απλώς αποτελεί μια χειραφετητική αλλαγή με ελαχιστοποίηση του κρατικού πατερναλισμού και με περισσότερο ρόλο για τους πολίτες; Στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται για απολύσεις όπως τις γευόμαστε στα μέρη μας, καθ' ότι κανείς εργαζόμενος δεν πρόκειται να βρεθεί άνεργος στο δρόμο δίχως σπίτι, δίχως τροφή και δίχως κοινωνικές παροχές. Αλλά για ενθάρρυνση της ατομικής επιχειρηματικότητας, σε εθελοντική βάση μέσα από συνεταιρισμούς και κοπερατίβες.

Οι μέχρι τώρα κινήσεις του Ραούλ φαίνονται αρκετά προσεκτικές και δείχνουν ότι τουλάχιστον προς το παρόν, η Κούβα προτίθεται να διατηρήσει το πολύτιμο κοινωνικό της μοντέλο, να περιοριστεί στο μοντέλο των μικρο-επιχειρήσεων και να αποτρέψει την έκρηξη των ανισοτήτων και της διαφθοράς, όπως συνέβη στην Κίνα. Για το λόγο αυτό διατηρεί σχετική καχυποψία ως προς τις ανεξέλεγκτες ξένες επενδύσεις, με τα όποια της ανοίγματα να περιορίζονται προς συγκεκριμένες μόνο χώρες, όπως Κίνα, Βραζιλία και Βενεζουέλα.

Το πιο πιθανό είναι ότι η Κούβα θα ακολουθήσει το δικό της μοντέλο, αυτό της επέκτασης της μικρο-ιδιοκτησίας και της μικρο-επιχειρηματικότητας, με ένα μέρος της κρατικής ιδιοκτησίας σε μη-στρατηγικούς τομείς να περνά σε συνεταιριστικές μονάδες.

Στην ευόδωση αυτών των σχεδίων, υπάρχουν όμως δυο σημαντικοί παράγοντες που θα πρέπει να ληφθούν υπ' όψιν. Ο ένας, είναι η μεγάλη ηλικία του Ραούλ, και ο άλλος η κακή υγεία του Τσάβες καθώς και η πιθανότητα να χάσει στις επόμενες εκλογές, τον Οκτώβρη του 2012 από τον ανερχόμενο Καπρίλες.

Συγκεκριμένα, ο Ραούλ έχει πατήσει τα 80 και είναι απίθανο να βρίσκεται στην εξουσία για περισσότερο από πέντε χρόνια. Επιπλέον, δεν φαίνεται κάποιος που να μπορεί να τον διαδεχτεί. Ο Φιντέλ κράτησε τα παιδιά του εκτός πολιτικής, ενώ κανένα από τα παιδιά του Ραούλ, αν και ενεργά, (ο γιός του είναι σύμβουλος εθνικής ασφάλειας και η κόρη του ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των gay), δεν κατέχουν θέσεις στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος. Επομένως το θέμα της διαδοχής παραμένει ανοιχτό, με τις όποιες απρόβλεπτες εξελίξεις.

Εξ αιτίας των πολύ στενών δεσμών της Κούβας με τη Βενεζουέλα, μια απώλεια του Τσάβες, είτε φυσική, είτε λόγω αντικατάστασής του στην Προεδρία, θα αποτελούσε μεγάλο πλήγμα για το νησί. Ο Καπρίλες είναι απίθανο να συνεχίσει με την ίδια ένταση την πολιτική του προκατόχου του, επομένως, η Κούβα σε μια τέτοια εξέλιξη θα βρισκόταν αρκετά απομονωμένη.

Και τέλος, αν και για πολλά χρόνια ανέγγιχτο, το θέμα του embargo από τις ΗΠΑ δεν θεωρείται πια ταμπού, ούτε από τους ίδιους τους κουβανούς εξόριστους. Μετά τις εκλογές, ο Ομπάμα, που κατά πάσα πιθανότητα θα επανεκλεγεί, προβλέπεται να το ανακινήσει και πιθανόν να το άρει. Μια τέτοια ενέργεια πρόκειται να έχει ανεξέλεγκτες επιδράσεις στην Κούβα, αν μη τι άλλο από την αθρόα προσέλευση εκατομμυρίων αμερικανών τουριστών.

Πάντως, για όσους ονειρεύονται μια βόλτα με τις παλιές αμερικάνικες sedan κατά μήκος της παραλιακής λεωφόρου Malecón, και μια περιήγηση στην Πλατεία της Επανάστασης με φόντο το τεράστιο πορτρέτο του Τσε, υπάρχει ακόμα καιρός…

πηγη:http://barbudosdesierramaestra.blogspot.com/2012/04/blog-post_728.html