Δικαστική νίκη για τους εργαζομένους της ΒΙΟΜΕ !

Η δικαστική απόφαση για το διορισμό της προσωρινής διοίκησης στη ΒΙΟΜΕ δικαιώνει τους εργαζόμενους. Αν και η σύνδικος προσπάθησε να κατασυκοφαντήσει τους εργαζόμενους και το εγχείρημά τους για να επανάφερει στη διοίκηση την οικογένεια Φιλίππου και να οδηγήσει την ΒΙΟΜΕ στη διάλυση και στην πτώχευση φαίνεται ότι το δικαστήριο πείστηκε από τα επιχειρήματα των εργαζόμενων για τη δυνατότητα της επαναλειτουργίας του εργοστασίου και ότι οι εργαζόμενοι είναι οι μοναδικοί εγγυητές της προστασίας του.

Με το διατακτικό της απόφασης διορίζεται μέλος προσωρινής διοίκησης ένας από τους προτεινόμενους των εργαζόμενων και δύο από των κατάλογο του πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης.

Περιατέρω η προσωρινή διοίκηση αναλαμβάνει εξουσίες διαχείρισης με σκοπό τον ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ, να παρίσταται στα δικαστήρια, να συνάπτει δικαιοπραξίες ΕΠΩΦΕΛΕΙΣ, ενώ η θητεία της διοίκησης θα είναι 5 μηνών. Τώρα χρειάζεται σκληρή δουλειά για την αποκάλυψη των σκανδάλων στην ΒΙΟΜΕ για τη σωτηρία της. 

Ο αγώνας θα νικήσει !

Δράσε και σκάσε...& A Jew Stands up for Palestine.

                          


Να επιχειρηματολογείς για τα αυτονόητα. Να κοινοποιείς τα χιλιοειπωμένα.
(...Πες μου ξανά για Παλαιστίνη, Ουκρανία, Συρία, Τσετσενία, Ν. Αφρική... # Μαρτινίκα, Γουαδελούπη, Νέα Καληδονία... 

...Σπάσ' τα και ξαναρίχ' τα εκείνα τα «άλλο τα μουντιάλ των πολυεθνικών κι άλλο η χαρά του παιχνιδιού» --- «άλλο το γήπεδο της ομάδας και άλλο οι επιχειρήσεις των μαφιόζων της μέρας και της νύχτας»... 

...Κάνε μου ξεβράκωμα δίκην ανατομίας την ανάγκη για δουλειά και την εναντίωση στη μισθωτή σκλαβιά.) 

Κι ας γονατίζεις όχι μόνο για να πάρεις πέτρα, αλλά και γιατί κουράζεσαι.
Κι ας σε λένε δοσίλογο όταν φοράς κουκούλα, κι ας ματαβγαίνεις εσύ ξεσκούφωτος μπας και γυρίσει ανάποδα ο ντουνιάς.

[Και:
Να μη σχεδιάζεις γραμμές για να μοιράσεις τα αξεχώριστα. Να μη φτιάχνεις θρησκεία το δικαίωμα στη ζωή με όρους επίθεσης και άμυνας. Να μην ορίζεις το θάνατο των άλλων σε δίκαιο και άδικο.

Να μην κρατάς ισορροπίες με όλους και όλα για να κρατήσεις ανοιχτό το μαυραγορίτικο κόμμα - γκρουπούσκουλο - μαγαζί σου.

Να μην είσαι «σκασίλα μου για όλα και κοιτάω την πάρτη μου».

Να μην κάνεις «σκονάκι» τα λόγια και τα τραγούδια των άλλων -όποιων «άλλων» σε βολεύει- σε καφετέριες και μπαράκια, σε πληκτρολόγια και σε κρεβάτια.]

Πολύ μπλα μπλα, ν-εαυτέ μου. Όπου κι αν είσαι δράσε και σκάσε.

      

ΠΗΓΗ:http://poetrybar.blogspot.gr/2014/07/blog-post_13.html#more

Ισπανοί καλλιτέχνες καταγγέλλουν το Ισραήλ για γενοκτονία των Παλαιστινίων

Δεκάδες Ισπανοί καλλιτέχνες ενώνουν τις φωνές τους και καλούν την Ευρωπαϊκή Ένωση να καταδικάσει τους βομβαρδισμούς στη Λωρίδα της Γάζας χαρακτηρίζοντας τις ενέργειες του Ισραήλ ως «γενοκτονία». Ανάμεσά τους οι: Πενέλοπε Κρουζ, η Ρόσα Μαρία Σαρντά, η Λόλα Ερέρα, ο Χ. Μπαρδέμ ή ο Εδουάρδο Νοριέγα, σκηνοθέτες όπως ο Πέδρο Αλμοδόβαρ, ο Μόντσο Αρμενταρίς ή ο Μπενίτο Σαμπράνο, και μουσικοί όπως οι Αμαράλ και Νάτσο Καμπίγιο.

«Η Γάζα ζει τη φρίκη αυτές τις μέρες, πολιορκημένη και δεχόμενη επίθεση από ξηρά θάλασσα και αέρα. Γκρεμίζουν τα σπίτια των Παλαιστινίων, τους αρνούνται το νερό, το φως, την πρόσβαση σε νοσοκομεία, σε σχολεία, στα περιβόλια, ενώ η Διεθνής Κοινότητα το επιτρέπει» υπογραμμίζουν οι Ισπανοί καλλιτέχνες και καλούν στην επιστολή τους την ΕΕ «να καταδικάσει τους βομβαρδισμούς από ξηρά, θάλασσα και αέρα κατά του παλαιστινιακού άμαχου πληθυσμού στη Λωρίδα της Γάζας».

Οι υπογράφοντες καταγγέλλουν ότι ο «πυροκροτητής» αυτής της βίας είναι «η ισραηλινή κατοχή» που «συνεχίζει να επεκτείνεται και να εισβάλει σε παλαιστινιακά εδάφη αντί να αναδιπλωθεί στα σύνορα του ’67» και απαιτούν κατάπαυση πυρός ενώ καλούν το Ισραήλ να άρει τον αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας, «την οποία η Γάζα υποφέρει για περισσότερο από μία δεκαετία».Επιπλέον ζητούν «να ανοίξουν τα συνοριακά περάσματα για να διευκολυνθεί η μετακίνηση του πληθυσμού, η είσοδος ιατρικών ομάδων, φαρμάκων και τροφίμων, η αποκατάσταση των τραυμάτων από τις ισραηλινές επιθέσεις σε σωματικό, ηθικό και ψυχολογικό επίπεδο που υφίσταται ο άμαχος πληθυσμός της Γάζας, και ειδικά ο παιδικός πληθυσμός», και «να ανοίξει ο δρόμος του διαλόγου μεταξύ Παλαιστινίων και ισραηλινών για να επιτευχθεί η ειρήνη, δίκαιη και διαρκής, ως λύση στη σύγκρουση».

Τέλος δηλώνουν «ενάντια στη χρήση βίας από όλες τις πλευρές» και ζητούν από την κυβέρνηση να ανακαλέσει τον πρέσβη της Ισπανίας στο Ισραήλ «μέχρι να σταματήσει η εγκληματική επίθεση στην Παλαιστίνη», ως «πειστική απόδειξη» της απόρριψης που αισθάνεται για τις «απερίγραπτες πράξεις του ισραηλινού στρατού».

πηγη:http://tvxs.gr/news/kosmos/ispanoi-kallitexnes-kataggelloyn-israil-gia-genoktonia-ton-palaistinion

Redemption Song | Playing For Change

"Κυνηγώντας Ελέφαντες".., στη Γάζα ξανά..(βιντεο ελλ. υποτιτλοι)

Εάν δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα μάτια σας για να βλέπετε , τότε θα τα χρειαστείτε για να κλάψετε » Ζ.Π. Σαρτρ

Αυτό που γίνετε στη λωρίδα της Γάζας σήμερα, έχει συμβεί και στο πρόσφατο παρελθόν.

Στο βραβευμένο ντοκιμαντέρ Κυνηγώντας Ελέφαντες (To Shoot an Elephant, Ισπανία), παρουσιάζεται η συγκλονιστική προσωπική μαρτυρία των σκηνοθετών Αλμπέρτο Άρσε και Μοχάμαντ Ρουτζάιλα με φόντο τη βίαιη ισραηλινή επίθεση στη Λωρίδα της Γάζας το Δεκέμβριο του 2008, μια επιχείρηση θανάτου ονόματι «Ρίψη Μολύβδου» που διήρκεσε 21 μέρες και άφησε πίσω της 1.412 νεκρούς Παλαιστίνιους. 
Οι δυο ντοκιμαντερίστες ήταν ανάμεσα στους λιγοστούς ξένους που κατάφεραν να εισχωρήσουν στην εμπόλεμη ζώνη και να καταγράψουν τα ρεαλιστικά στιγμιότυπα μιας εφιαλτικής πολιορκίας. Ορισμένες από τις σκηνές είναι ιδιαίτερα σκληρές ωστόσο οι κινηματογραφιστές επέλεξαν να μην τις αγνοήσουν. Σύμφωνα με τους δημιουργούς, ο τίτλος προέρχεται από την ομώνυμη ιστορία-δοκίμιο “Shooting an Elephant” του George Orwell, στην οποία περιγράφεται η ίσως αυτοβιογραφική για το συγγραφέα εμπειρία -ως αποικιοκρατικού υπαλλήλου της βρετανικής αυτοκρατορίας στη Μιανμάρ- του πυροβολισμού ενός ελέφαντα με σκοπό τη θανάτωσή του:

Πέθαινε, πολύ αργά και με μεγάλη οδύνη, αλλά σε κάποιον απόμακρο από εμένα κόσμο, όπου ούτε η σφαίρα δε μπορούσε πλέον να τον βλάψει. Ένοιωσα ότι έπρεπε να δώσω ένα τέλος σε αυτόν το φρικτό θόρυβο. Έμοιαζε απαίσιο να βλέπω το ζώο ξαπλωμένο εκεί, ανήμπορο να κουνηθεί κι ωστόσο ανήμπορο να πεθάνει, και παρόλα αυτά να μη μπορώ να το αποτελειώσω. Έστειλα να μου φέρουν το μικρό μου τουφέκι κι άδειασα τη μια σφαίρα μετά την άλλη στην καρδιά και στο λαιμό του. Δε φάνηκε να του προξενούσαν την παραμικρή εντύπωση. Οι βασανιστικές ανάσες συνεχίζονταν, το ίδιο ρυθμικές όσο και ο κτύπος των δεικτών ενός ρολογιού. ...στη συνέχεια, φυσικά, έγιναν ατέλειωτες συζητήσεις για τον πυροβολισμό του ελέφαντα. Ο ιδιοκτήτης ήταν εξοργισμένος, άλλα ήταν μοναχά Ινδός και δε μπορούσε να κάνει τίποτα. Εκτός αυτού, από νομική άποψη είχα πράξει το σωστό, γιατί ένας αφηνιασμένος ελέφαντας πρέπει να θανατώνεται, όπως ο λυσσασμένος σκύλος, όταν ο ιδιοκτήτης του αποτυγχάνει να τον τιθασεύσει.

                                     George Orwell - Shooting an Elephant

Ο υποτιτλισμός στα ελληνικά έγινε στο dotsub.com  
Πηγή: toshootanelephant.com

                                                                            

πηγη:http://tvxs.gr/webtv/ntokimanter/kynigontas-elefantes-sti-gaza

Ο Οικογενειάρχης που σκότωνε κουτάβια για να βρει την θαλπωρή στο βασίλειο των Κτηνών

Ελένη Καρασαββίδου

Ένας από τους πιο κοινούς πειρασμούς ο οποίος όμως οδηγεί στις μεγάλες συμφορές είναι ο πειρασμός των λέξεων: «Όλοι έτσι κάνουν». Έγραψε ο Τολστόι, θέλοντας να στηλιτεύσει τον ακίνητο, παθητικό άνθρωπο, που ακολουθεί ένα ρεύμα στο οποίο, είτε  το επέλεξε είτε όχι, βρίσκει μέσα του την συχνά κτηνώδη ασφάλεια και προστασία που προσφέρει μια μηχανική πλειοψηφία, ή μια αδιάσειστη θαρρεί ακόμη και στην μειοψηφία της «εξουσία».

Η ψεύτικη συνοχή που συχνότατα δημιουργείται πίσω από την επιφανειακή ομοιότητα (σε οποιοδήποτε χαρακτηριστικό βασισμένη) καλύπτει αρκετά σημαντικά πράγματα. Ένα από αυτά είναι ότι η απόσταση που χωρίζει έναν πεπαιδευμένο άνθρωπο από έναν αποκτηνωμένο είναι πολύ μεγαλύτερη από την απόσταση που χωρίζει έναν άνθρωπο από ένα ζώο. Και πως συχνά η αλληλεγγύη δεν έχει αταβίστικα να κάνει με το αν είσαι δίποδο ή τετράποδο. Άλλωστε ο άνθρωπος γενικά έχει πολύ δρόμο για να γίνει ζώο, αφού είναι το κτηνώδες πλάσμα που σκοτώνει μαζικά για το κέρδος ή την εκδίκηση και την χαρά.

Την προηγούμενη βδομάδα ένα ποσοστό κόσμου στην Ελλάδα πάγωσε από τον βάναυσο τρόπο με τον οποίον ένα ανθρωποειδές θανάτωσε ένα κουταβάκι στην Εύβοια. Το ξεγέλασε (τόσο εύκολο! ο εγκέφαλος τους είναι νηπιακός μπροστά μας) με λίγη τροφή, κι αυτό πιστεύοντας πως βρήκε λίγη αγάπη σε έναν επιθετικό για τα αδεσποτάκια (δίποδα και τετράποδα) κόσμο προσέγγισε, το έπιασε με σκοινί και με την καρέκλα του επέφερε ο άντρακλας θανατηφόρα  χτυπήματα στο κεφάλι.

Αλλά το μαγαζί ψητοπωλείο της ανθρωπόμορφης κτηνάρας όχι μόνο δεν άδειασε παρά τις κινητοποιήσεις των φιλόζωων αλλά γέμισε από ανθρώπους που υποστήριζαν χωρίς αιδώ πως αν όσοι υποστηρίζουν το νεκρό κουταβάκι είναι φιλόζωοι, οι ίδιοι που υποστηρίζουν την κτηνάρα είναι φιλάνθρωποι. Πώς δημιουργήθηκε αυτό το παντελώς ανυπόστατο διαχωριστικό δίπολο που απονέμει τον τίτλο του φιλάνθρωπου στα ρεμάλια που συμπαρατάσσονται με το κτήνος και όχι σε όσους παλεύουν για έναν αληθινά πιο ανθρώπινο κόσμο;

Ο «Κώστας», όπως είναι τ’ όνομα του φονιά, είναι ο μέσος Έλληνας, μέλος ενός λαού (παρά τον κίνδυνο της σχηματικής κι άρα άδικης περιγραφής) που έχει χτυπηθεί βάναυσα από την προγονοπληξία κι έχει αναπτύξει απίστευτα συμπλέγματα κατωτερότητας, τα οποία εκδηλώνονται ως σύμπλεγμα ψευδοανωτερότητας. Το Ελληνικό φαντασιακό συνέδεσε τον κάθε πικραμένο παρλαπίπα με τον Πλάτωνα και τον Σωκράτη, κι η ελληνικότητα, (και επί μέρους ταυτότητες πχ η κρητικότητα εντός της)  αναγορεύτηκε σε ιδιότητα μαγική, όχι σε ζήτημα (όπως και κάθε ιδιότητα, εθνοτική ή άλλη) βαθιάς και κριτικής παιδείας που με προσωπικό κόπο έπρεπε να κατακτήσεις. Καθήμενος στις «δάφνες του» θύμιζε σε συλλογικό επίπεδο το προσωπικό σύνδρομο που χτυπά συχνά παιδιά καλών οικογενειών ή ισχυρών προσωπικοτήτων, που βρίσκονται αμήχανα να κατέχουν μια θέση που η ψυχή τους γνωρίζει ότι δεν την αξίζουν και για να εντυπωσιάσουν λένε και κάνουν ό,τι μαλακία μπορείς να φανταστείς, μένοντας πάντοτε σε σχέση με το αληθινό αποτέλεσμα και την ζωή υποτονικοί και κάτω του μετρίου (από την Βουλή μέχρι τα κόμματα και τα ΑΕΙ, και όχι μόνο, γεμάτος ο τόπος αν θέλεις να εντρυφήσεις «κοινωνιολογικά»).

Ως ανταπάντηση βέβαια της ίδιας προβληματικής σχέσης σε ένα εκκρεμές που δεν θα μπορούσε να ισορροπήσει εύκολα, υιοθετώντας αρχικά την υγιή δόση ναρκισσισμού που λένε κι οι ψυχαναλυτές, (η οποία σε κάνει να αγαπάς τον εαυτό, συλλογικό ή ατομικό, συγκροτημένα  κι έτσι ν’ ανοίγεσαι στο «άλλο» αγαπώντας τό δημιουργικά και όχι χρησιμοθηρικά) ήρθε η πλήρης απόρριψη της Αγάπης για τον εαυτό, μένοντας αυτό που λέει η Κρίστεβα «παντοτινά ξένοι για τον εαυτό μας». Η πλειοψηφική παθογένεια  του περιούσιου λαού κι απέναντι η μειονοτική παθογένεια του Έλληνες είστε και φαίνεστε.
Αλλά ενώ η μειοψηφική παθογένεια χτυπιέται από παντού ώστε να μην συγκροτηθεί σε αίτημα αλλαγής όπως φυσιολογικά θα μπορούσε, η πλειοψηφική χαϊδεύεται με «κορυφαία» ανεκδοτολογικά ιδεολογήματα, όπως το περίφημο «φιλότιμο», φράση που ωραιοποιεί την απουσία συγκροτημένης, συνειδητής, στάσης ζωής από τον πολίτη ή συγκροτημένης, ισότιμης πολιτικής από την πλευρά αυτού που εκπροσωπεί το κράτος, (ή στην δική σου σχέση όταν απαιτείς από το κράτος, και πως όχι;) και τα ανάγει όλα σε θεάρεστη χειρονομία της «καλής στιγμής» και του «καλού ανθρώπου», που ’ναι και μάγκας κι άμα θέλει το κάνει να ’ουμε αλλά να που ‘χει «φιλότιμο»!

Βασικό χαρακτηριστικό του φιλότιμου είναι η απονομή χάρης, αλλά (προσέξτε!) στο ίδιο, στο όμοιο, ή στο ομοιότροπα διαφορετικό.

Έτσι σε μια οικογενειο-κεντρική μικροαστική κουλτούρα το όμοιο αφορά το «έχω ένα παιδί ρε παιδιά! νταξ! Ό,τι έγινε έγινε… Όλοι έτσι κάνουν».

Ο Κώστας  ως κουτοπόνηρος ελληναράς (Έλληνα μάγκα σερνικέ όλου του κόσμου πανικέ δεν τραγουδούσε το τραγούδι του Notis; Ναι είναι αλήθεια! Πατεράδες κρύβουν τις κόρες τους στην άλλη άκρη της γης, άνδρες ξυπνούν τρέμοντας στο Μεξικό πως θα βγάλουν τη μέρα, άστα! ένας ελληνικός πλανήτης, όπου ελληνικότητα είναι η… μαγκιά…)  ο Κώστας λοιπόν αμέσως άρχισε να χρησιμοποιεί τις οικογενειακές αξίες τονίζοντας πως έχει ένα 9χρονο παιδί… 
Χρησιμοποιώντας με άλλα λόγια το μοναδικό νομιμοποιημένο τρόπο ζωής που οι διακρίσεις υπέρ του (από υπηρεσιακή μοριοδότηση ως εκκλησιαστικές ευλογίες) δεν κάνουν τους ταγούς του συστήματος να ομιλούν περί συντεχνίας.
Να μην παρεξηγηθώ: Το να χρησιμοποιείς την προσωπική σου ζωή για να κερδίσεις πόντους είναι αηδιαστικό όποια κι αν είναι η προσωπική επιλογή σου. Το ίδιο θα αντιδρούσα αν έλεγε «αχ εγώ ο έρμος που δεν έκανα παιδιά…». Αλλά δεν είναι η 2η επιλογή που νομιμοποιεί τα απίστευτα στην χώρα της μικροαστικής καταστροφής, είναι η πρώτη.  Και πως όχι αφού δεν αφορά καν μόνο την Ελλάδα; Η οικογενειοκεντρική κουλτούρα δεν υπήρξε πολιτικά ουδέτερη. Μελετητές ενδελεχής όπως ο Gorham έδειξαν πως ο «οικογενειακός παραδείσιος κήπος» καθιερώθηκε τους 4 τελευταίους αιώνες και χρησιμοποιήθηκε σε Δύση (και Ανατολή… πηγή και της αριστερής συντήρησης) για να αποτραβήξει και να παθητικοποιήσει το κοινωνικό υποκείμενο από τις αλλοτριώσεις του βιομηχανικού καπιταλισμού και των πολιτικών συστημάτων που συνδέθηκαν ως συμμαχικά ή γιαλαντζί αντίπαλα μαζί του. 
Σε αυτό το «αυτονόητο» του» ολοκληρωμένου κοινωνικά ανθρώπου» μέσω του γάμου και της τεκνοποιίας ανταπάντησε το πλέον θεμελιακό κοινωνικό κίνημα που γονιμοποίησε κι όλα τα άλλα, το φεμινιστικό, το οποίο ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 70  και το 2ο κύμα αποκαθήλωσε την μάσκα του φιλήσυχου δήθεν πολίτη υποστηρίζοντας (βλέπε πχ Michele Barrett and Mary Mclntosh The Anti-Social Family) πως η οικογένεια όπως την εννοεί το πλειοψηφικό ρεύμα είναι (στην πράξη…) όχι το θεμέλιο της κοινωνίας μα αντίθετα ο πιο αντικοινωνικός θεσμός αφού σε κάνει να ενδιαφέρεσαι μονάχα γι’ αυτήν σπάζοντας την συλλογικότητα της υπόλοιπης, αποξενωμένης εκ των πραγμάτων κι εκ των τραυμάτων, κοινωνίας… Στην κυνική ακρότητα του αυτό το φαινόμενο, αφού έτσι κι αλλιώς ανάγεται σε ακροτελεύτιο φρούριο «ασφάλειας» σε μια «κοινωνία» διάσπαρτων κι ανταγωνιστικών ατομικοτήτων, δημιουργεί το είδος «της» (και «του»  πια αφού κι η γυναίκα κατέβηκε στην αγορά εργασίας ή είχε προίκα)  ανθρώπου που προσδοκά να παντρευτεί ένα βαρβάτο επάγγελμα κι έπειτα κλαίγεται και νιώθει αδικημένη  (ή αδικημένος) που δεν της έλαχε «άνθρωπος σωστός»!

Σε αυτόν τον χιλιοεμπεδωμένο ηθικίστικο και συμπεριφορικό αταβισμό και στα μικροσυμφέροντα του  απευθύνθηκε ο Κώστας, θυμίζοντας πως έχει ένα 9χρονο παιδί, πως είναι «ένας από εμάς» (από εσάς)/ από αυτούς) δηλαδή, λες και η τιμωρία του ζητήθηκε γιατί είναι ή δεν είναι πατέρας, λες κι ο ίδιος σεβάστηκε το παιδί του (άραγε το σέβεται γενικά;) ή το παιδί ενός άλλου πλάσματος όταν σκότωνε το κουτάβι.
Αλλά το τρικ πέτυχε και το μαγαζί γέμισε γιατί δεν είναι τρικ, γιατί είναι πολλοί ακριβώς έτσι, που ζουν έτσι, που ψηφίζουν έτσι, που συμπεριφέρονται έτσι.
Θαυμάζοντας τον εαυτό τους (την εαυτή τους) στον κοινωνικό, πολιτικό, καθημερινό καθρέφτη. Τον γεμάτο λερωμένες γωνιές καθρέφτη από τον τρόπο που φερόμαστε στους άλλους, ξένους (εκτός αν τα τσεπώνουμε, οπότε…) ανάπηρους, ζώα, ομοφυλόφιλους, γυναίκες, πολιτικούς ή αθλητικούς αντιπάλους. Από τον συμπλεγματικό τρόπο με τον οποίον φερόμαστε στον εαυτό μας, μικραίνοντας τον κι εκδικούμενοι στο βάθος αυτήν την αίσθηση πως ό,τι κι αν κάνουμε δεν θα ‘μαστε ποτέ αρκετά καλοί για τους «γονείς/προγόνους» μας, γι’ αυτό και δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτε. Είμαστε ήδη οι πιο καλοί απ’ όλους. Ακόμη κι αν σκοτώνουμε μπορούμε πάντα να συνευρεθούμε για να πιούμε ένα κρασάκι!  Φιλότιμο! Στηρίζουμε στην στραβή, στον εκφασισμό και στα ποικίλα θραύσματά του, έναν πατέρα, έναν άνθρωπο «φυσιολογικό όπως εμείς» ρε γαμώτο!   
Έλληνες, όχι ο μοναδικός, αλλά ένας ακόμη λαός (για τους δικούς του όμως ιδιαίτερους λόγους) με ειδικές ανάγκες… Δε βαριέσαι! Γιατί, οι άλλοι είναι καλύτεροι;
«Όλοι έτσι κάνουν!»

ΠΗΓΗ:http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/o-oikogeneiarxis-poy-skotone-koytabia-gia-na-brei-tin-thalpori-sto-basileio-ton-

Απαρτχάιντ! Εκεί όπου η κάθε ζωή μετράει, εάν ανήκεις στο σωστό έθνος και στην σωστή θρησκεία!

 

Το παραπάνω βίντεο έχει τίτλο "Ο Ισραηλινός στρατός εξηγείται" και δίνει, αν και με σαρκαστικό τρόπο, τις πραγματικές διαστάσεις, συνοδεία στοιχείων και δηλώσεων, των στόχων του Ισραηλινού κράτους επί των Παλαιστηνίων και των εδαφών της Γάζας και της Δυτικής Όχθης.
Ακολουθεί μεταφρασμένο το κείμενο της αφήγησης....

---

Απαρτχάιντ. Εκεί όπου η κάθε ζωή μετράει, εάν ανήκεις στο σωστό έθνος και στην σωστή θρησκεία.
Ο στρατός μας κάνει υπερωρίες για να διασφαλίσει το δικό σας Απαρτχάιντ, εφαρμόζοντας μια απλή και αποτελεσματική στρατηγική : 

"Αν σκοτώσουμε τις οικογένειες τους, θα τους τρομοκρατήσουμε."  Oren Shachor, Υποστράτηγος ε.α

Τα τελευταία δέκα χρόνια σκοτώναμε κατά μέσο όρο δύο απο τα παιδιά τους, σε εβδομαδιαία βάση.
Απο το 2000 μέχρι σήμερα, σκοτώσαμε 1500 απο τα παιδιά τους.
Μόλις πρόσφατα, στις 15 Μαϊου, σκοτώσαμε (ON VIDEO) δύο παιδιά στην Δυτική Όχθη. Όταν ανταπέδωσαν σκοτώνοντας τρία δικά μας, απαντήσαμε σκοτώνοντας αρκετά δικά τους.
(...συμπεριλαμβανομένου ενός που το κάψαμε ζωντανό!...)
Συλλάβαμε εκατοντάδες, κατεδαφίσαμε τα σπίτια τους, ξυλοφορτώσαμε τα παιδιά τους και όλα αυτά ON VIDEO!

Όταν ανταπέδωσαν, εκτοξεύοντας ρουκέτες απο την Γάζα, μας έδωσαν την ευκαιρία που ψάχναμε για να ξεκινήσουμε την επιχείρηση "Protective Edge" (μτφ. "Λεπίδα προστασίας") κάνοντας τους ένα "κόντρα ξύρισμα"!

Αλλά δεν χρειαζόμαστε αφορμές. Δεν τους περιμένουμε να επιτεθούν.
Εκτοξεύουμε πυραύλους στην Γάζα απο τον Απρίλιο. Ενεργούμε προληπτικά και δεν αφήνουμε τις "παύσεις πυρός" να μας εμποδίζουν, γιατί αυτά είναι για εκείνους κι όχι για εμάς!

Δεν προστατεύουμε απλά ένα Απαρτχάιντ, χτίζουμε μια κοινωνία!
Φέρνουμε κοντά ανθρώπους με κοινές αξίες, παρέχοντας παράλληλα και δωρεάν ψυχαγωγία.

Με τις "υψηλής ακριβείας επεμβάσεις" μας μπορούμε να στοχεύουμε παιδιά που παίζουν σε μια παραλία ή ακόμη και μια καφετέρια γεμάτη ανθρώπους που παρακολουθούν Μουντιάλ!
Αυτό βέβαια δεν είναι πόλεμος. Όταν πολεμάς, πληγώνεσαι!
Αυτό είναι μια σειρά "χειρουργικά εκτελεσμένων δολοφονιών με υψηλής ακριβείας παράπλευρες απώλειες".

Ανεξαρτήτως τι κάνουμε εμείς... ΕΚΕΙΝΟΙ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ απαντώντας στους βομβαρδισμούς μας...με τις ρουκέτες τους.
Θυμηθείτε! Ο IDF δήλωσε :

"Το Ισραήλ αποχώρησε πλήρως απο την Λωρίδα της Γάζας, με την απαγκίστρωση του Αυγούστου το 2005"
Δήλωση IDF 8/7/2014

Αλλά είμαστε μετριόφρωνες. Δεν φύγαμε απο την Γάζα.
Πήραμε 8.000 ισραηλινούς εποίκους απο την Γάζα και πήγαμε 14.000 στην Δυτική Όχθη.
Αν και αποσύραμε τουςστρατιώτες μας απ'τα σύνορα της Γάζας, διατηρήσαμε τον έλεγχο : - των συνόρων
- της ακτογραμμής
- του εναέριου χώρου
- της υδροδότησης
- της ηλεκτροδότησης
- των εισαγωγών
- των εξαγωγών...
...ακόμα και των διατροφικά προσλαμβανομένων θερμίδων!Η αλήθεια είναι ότι, βάσει του διεθνούς δικαίου, η Γάζα είναι ακόμη κατεχόμενη ... ΑΠΟ ΕΜΑΣ!
Σταματήσαμε να κατέχουμε την Γάζα, χωρίς να σταματήσουμε την κατοχή της Γάζας.

Ακόμα κι αν κάποιο πλοίο προσπαθήσει να σπάσει το εμπάργκο φέρνοντας ανθρωπιστική βοήθεια, κάνουμε επίθεση, λέγοντας σε όλους ότι ήταν γεμάτο τρομοκράτες οπλισμένους με τρομοκρατικά όπλα, όπως σιδηρολοστούς, σουγιάδες τσέπης και ... κυάλια.

Μετατρέψαμε την Γάζα σε "ανοιχτού τύπου" φυλακή, για να κρατήσουμε ασφαλές το Απαρτχάιντ σας!
Μάλιστα είναι τέτοια η επιτυχία στην Γάζα, που σκεφτόμαστε αντίστοιχες ενέργειες και για την Δυτική Όχθη!
Όπως άλλωστε έχει πεί κι ο Μπέντζαμιν :

"Δεν υπάρχει περίπτωση, με βάση οποιαδήποτε συνθήκη, να παραιτηθούμε του ελέγχου ασφαλείας της περιοχής δυτικά του Ιορδάνη ποταμού."
Μπέντζαμιν Νετανιάχου, 2014.

Σίγουρα παραπονιούνται κι αντιστέκονται κάποιες φορές, αλλά η διαχείριση του Απαρτχάιντ σημαίνει ότι "κλαδεύεις ότι περισσεύει" ανά διαστήματα.
Κι αν καταφέρουμε να δημιουργήσουμε έναν "χάρτη πόνου"(*), θα συνεχίσουμε κάνοντας απλά την δουλίτσα μας!

(*) "Αν υπάρξει κάποιου είδους χάρτης, ένας "χάρτης πόνου" του εχθρού, βάση του οποίου θα δημιουργούμε τόσο πόνο, ωστε ο εχθρός να πρέπει να το ξανασκεφτεί..."
Ανώτερος αξιωματικός Ισραηλινού στρατού.

Σκοτώνουμε οικογένειες, προστατεύοντας το δικό σας Απαρτχάιντ, χωρίς να αντιμετωπίζουμε καμία συνέπεια!

          Ξανά...
          ...και ξανά...
             ... ΚΑΙ ΞΑΝΑ!------------------------------------------------------------------------------
πηγή : Apartheid Adventures
μετάφραση- απόδοση : tr.libre



πηγη:https://omniatv.com/

Guantanamera | Playing For Change | Song Around The World

Για την Παλαιστίνη τραγούδα και γέλα... Η μουσική της Ιντιφάντα

 Τη μουσική της Ιντιφάντα και της διεθνούς αλληλεγγύης σε αυτήν, γιατί η αντίσταση του παλαιστινιακού λαού δεν θα βρεθεί από τους ιστορικούς και τους ανθρώπους του μέλλοντος μόνο σε βιβλία και οπτικά ντοκουμέντα. Θα βρεθεί ηχογραφημένη και τραγουδισμένη από Παλαιστίνιους και Έλληνες, από Αμερικάνους, Ισπανούς και Γάλλους. Η Ιντιφάντα, πέρα από σύνθημα στα χείλη μας και έμπνευση στη σκέψη μας, έχει γίνει και γίνεται μελωδίες και ρυθμοί, στίχοι και τραγούδια. 

πηγη: http://www.toperiodiko.gr/%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B7-%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B3%CE%AD%CE%BB%CE%B1/

Yann Tiersen - Palestine

Κυβερνητική ντρίμπλα για αδειοδοτήσεις αυθαιρέτων σε αιγιαλούς και παραλίες

Μπορεί το νομοσχέδιο για τους αιγιαλούς να προκάλεσε εντονότατες αντιδράσεις ακόμη και εντός των κυβερνητικών κόλπων, ωστόσο το υπουργείο Οικονομικών δεν φαίνεται να πτοείται και προσπαθεί με νομικές ντρίμπλες, όπως γράφει το newmoney.gr να αλλάξει τον σχεδιασμό προσφέροντας άφεση αμαρτιών στους επίδοξους καταπατητές αιγιαλών και παραλιών.
Το κυβερνητικό σκεπτικό είναι απλό: θα ακολουθηθεί η ίδια τακτική που ακολουθήθηκε για τους ημιυπαίθριους και τα αυθαίρετα κτίσματα, ώστε να καμφθούν οι οποίες αντιρρήσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας και θα προκριθεί ως «λύση» η… «προσωρινή αδειοδότηση» των παράνομων κτισμάτων.
Το νομοσχέδιο φαίνεται να έχει πάρει ήδη την έγκριση του Γκίκα Χαρδούβελη, ο οποίος πιστός στην πολιτική του προκατόχου του Γιάννη Στουρνάρα δεν ενοχλείται από τις εύλογες αντιδράσεις ακόμη και στελεχών της ίδιας της Νέας Δημοκρατίας και εμφανίζεται έτοιμος να καταθέσει το σχέδιό του, το οποίο εγκρίνει το Μαξίμου, ακόμη και σε κάποιο από τα θερινά τμήματα της Βουλής, πράγμα πάντως που προσπαθεί να αποτρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το σκεπτικό της κυβέρνησης αφορά έργα που έχουν κατασκευαστεί χωρίς να υφίσταται απόφαση παραχώρησης της παράκτιας χρήσης, τα οποία τώρα οι επιχειρηματίες θα μπορούν να νομιμοποιήσουν πληρώνοντας το ανάλογο τίμημα στο κράτος, δηλαδή την αποζημίωση αυθαίρετης χρήσης.
Για τις περιπτώσεις αυτές, λένε στο υπουργείο Οικονομικών, θα δίνεται άδεια λειτουργίας (όχι οριστική «νομιμοποίηση») για τα έργα και τις εγκαταστάσεις που κατασκευάστηκαν πριν από την ισχύ του υπό ψήφιση νόμου, υπό τις ίδιες προϋποθέσεις που απαιτούνται για την κατασκευή νέων έργων στον αιγιαλό, με κυριότερη εξ αυτών την περιβαλλοντική αδειοδότηση που εγκρίνεται με τους όρους και τους κανόνες που υπόκεινται στην αρμοδιότητα του ΥΠΕΚΑ και δεν αλλάζουν με το νομοσχέδιο. Επίσης, στο υπουργείο υποστηρίζουν ότι αδειοδότηση θα δίνεται μόνο για υποδομές που επιτρέπονται στον αιγιαλό όπως έργα κοινής ωφελείας, λιμενικά και βιομηχανικά έργα (σκάλες φόρτωσης κ.ά.).
Με το ίδιο νομοσχέδιο επιτρέπεται η απευθείας παραχώρηση τμημάτων αιγιαλού και κοινόχρηστης παραλίας σε πρόσωπα που εκμεταλλεύονται ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, κατασκηνώσεις και άλλες επιχειρήσεις, ενώ επιτρέπεται η κατασκευή λιμενικών έργων σε ιδιωτικά νησιά. Αντίθετα, τα κτίσματα που δεν εμπίπτουν στις ειδικές περιπτώσεις παραχώρησης θα θεωρούνται παράνομα και θα κατεδαφίζονται.
Με το εν λόγω νομοσχέδιο, αναφέρει το newmoney.gr η κυβέρνηση απευθύνει προσκλητήριο στα μεγάλα επιχειρηματικά κεφάλαια να έρθουν για επενδύσεις στην Ελλάδα του μνημονίου μέσω της ευκαιρίας που δίνεται για την αξιοποίηση χιλιάδων στρεμμάτων χερσαίας γης για επενδυτικούς και εμπορικούς σκοπούς.

Το ερώτημα είναι πώς; Καταπατώντας με το γράμμα του νόμου αιγιαλούς και παραλίες για τις οποίες η Ελλάδα μπορεί να περηφανεύεται και χάρη στην ανόθευτη ομορφιά των οποίων, μπορεί ακόμη να μιλάει για τουρισμό;


ΠΗΓΗ:http://www.koutipandoras.gr/article/118699/kyvernitiki-ntrimpla-gia-adeiodotiseis-aythaireton-se-aigialoys-kai-paralies

My philosophy for a happy life: Sam Berns at TEDxMidAtlantic

Λαϊκή συνέλευση για το θέμα του Αγίου Προκοπίου

Την Κυριακή 20/07/2014 και ώρα 11:30 Π.Μ στη ταβέρνα "ΜΟΛΟΣ" ιδιοκτησίας Μάρκου Μαργαρίτη στη γωνία Αγίου Προκοπίου θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση ( ανοικτή συζήτηση - ενημέρωση ) σχετικά με την εκποίηση ακινήτων στη Διοικητική Περιφέρεια της Δημοτικής Κοινότητας Αγίου Αρσενίου από το ΤΑΙΠΕΔ.

ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΑΖΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΓΙΟΥ ΑΡΣΕΝΙΟΥ

Γάζα: Το τελευταίο παιχνίδι…, του Πάνου Χαρίτου

• 
  

Στη Γάζα δεν έχει σημασία τι έκανες, πού πήγες, τι έμαθες και τι έχεις κατά νου να γράψεις. Στο τέλος η ίδια η Γάζα είναι εκείνη που θα σου υποδείξει το θέμα.
Έτσι λοιπόν χθες, μετά από τρίωρη πρωινή περιπλάνηση στη γειτονιά της Ζεϊτούν κι άλλη μια απογευματινή στην πόλη της Γάζας, επέστρεψα στο ξενοδοχείο. Κοντοστάθηκα για λίγο στην τραπεζαρία συζητώντας με τους υπόλοιπους συναδέλφους κι ανέβηκα στο δωμάτιο που βρίσκεται στο δεύτερο όροφο του Beach Hotel μπροστά από την παραλία. Ενστικτωδώς η πρώτη μου κίνηση μπαίνοντας ήταν, όπως πάντα, να ανοίξω το παράθυρο ώστε κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών το ωστικό κύμα να μην εκτονώνεται επάνω στα τζάμια με κίνδυνο να σπάσουν.
Έκατσα στο τραπέζι, άνοιξα το κομπιούτερ, κοίταξα την ώρα στο επάνω μέρος της οθόνης και ήταν ακριβώς 16:16 όταν ακούστηκε ο ήχος από την έκρηξη ενός βλήματος προερχόμενου από πολεμικό πλοίο του Ισραήλ. Το ωστικό κύμα ανέκοψε τη φορά του ανέμου για ελάχιστο χρόνο. Η έκρηξη ήταν υπερβολικά κοντά. Το δωμάτιο σείστηκε. Έτρεξα στο παράθυρο και είδα καπνό να αναδίδεται από ένα κιόσκι στον λιμενοβραχίονα, περίπου 100 μέτρα μακριά μας.
Τέσσερις σιλουέτες ξεπρόβαλαν πηδώντας τα βράχια που χωρίζουν το λιμάνι από την αμμουδιά. Τέσσερα παιδιά έτρεχαν μακριά από σημείο της έκρηξης με κατεύθυνση προς το ξενοδοχείο μας. Κοίταξα τα παράθυρα των γύρω δωματίων κι όλοι οι συνάδελφοι έστεκαν κι αυτοί, προσπαθώντας να κατανοήσουν την εικόνα.
Έστρεψα και πάλι το βλέμμα στην παραλία. Οι πιτσιρικάδες τα έδιναν όλα. Τα πόδια βούλιαζαν στην άμμο, έσπρωχναν όπως μπορούσαν για να φύγουν μακριά. Το ξενοδοχείο των δημοσιογράφων απείχε πλέον μόλις 50 μέτρα. Είχαν καλύψει τη μισή απόσταση για να φτάσουν σε αυτό που θεωρούσαν ασφαλές καταφύγιο. Τότε συνειδητοποιούν πως ανάμεσα στο ξενοδοχείο και την παραλία υπάρχει περίφραξη. Δίπλα ακριβώς από εμάς στέκει άλλο ένα ξενοδοχείο, το «Al Deira Hotel». Η απόσταση άλλα 100 μέτρα κι οι πιτσιρικάδες βάζουν πλώρη για εκεί.
Τη στιγμή εκείνη, ένα δεύτερο βλήμα σκάει στην ακτή. Τρία από τα παιδιά τραυματίζονται και πέφτουν στην άμμο. Το τέταρτο έχει δεχθεί θραύσμα, εξακολουθεί όμως να τρέχει και τελικά φτάνει στον μαντρότοιχο του επόμενου ξενοδοχείου. Κάποιοι συνάδελφοι πηδούν στην παραλία και τον μεταφέρουν στην ασφάλεια του υπαίθριου εστιατορίου. Αν και τα κατάφερε, έχει τραυματιστεί σοβαρά. Χάνει πολύ αίμα, ωστόσο διατηρεί τις αισθήσεις του και περιγράφει τι ακριβώς συνέβη. Εν τω μεταξύ άλλοι δημοσιογράφοι έχουν φέρει από τα δωμάτια το κουτί με τα είδη πρώτων βοηθειών. Δένουν με δύναμη τα σημεία πάνω από τις πληγές για να σταματήσουν την αιμορραγία και τοποθετούν γάζες μέχρι να φτάσει το ασθενοφόρο για να τον παραλάβει.
«Ένιωθα λες και με ακολουθούσαν με το κανόνι. Ήταν λες και οι πύραυλοι κυνηγούσαν τα πόδια μας» είπε σε όσους έστεκαν από πάνω του.
Μαζί με τους υπόλοιπους δημοσιογράφους από το «Beach Hotel» κατεβήκαμε στην παραλία, κατευθυνόμενοι προς τα τρία άλλα παιδιά. Είχαν περάσει όχι παραπάνω από δυο λεπτά από το χτύπημα όταν φτάσαμε κοντά τους. Ήταν όμως ήδη αργά για το ένα εξ αυτών και τα άλλα δύο ήταν βαριά τραυματισμένα. Το θέαμα αποκρουστικό. Η έκρηξη προκλήθηκε ακριβώς στα πόδια τους. Η περιγραφή της εικόνας δεν ενδείκνυται. Τα ασθενοφόρα καταφθάνουν και τα παιδιά διακομίζονται στο νοσοκομείο.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες, τρία από αυτά έπαιζαν μπάλα κι ένα μπάλωνε πρόχειρα ένα δίχτυ ψαρέματος, πριν το ναυτικό ανοίξει πυρ εναντίον τους.
Στο σύνολό τους οι δημοσιογράφοι έχουν επιδοθεί στην αναζήτηση μιας εξήγησης αναφορικά με το γιατί τέσσερα πιτσιρίκια ηλικίας 12-15 ετών που έπαιζαν μπροστά από το ξενοδοχείο μας αποτέλεσαν στόχο των ισραηλινών δυνάμεων. Η λογική παραιτείται κι έτσι αναζητούμε την απάντηση στα πιο επίσημα χείλη από πλευράς Ισραήλ. Καλούμε διαδοχικά από τις 16:30 μέχρι τις 16:40 τον εκπρόσωπο Τύπου του ισραηλινού υπουργείου Άμυνας, αναζητώντας την απάντηση στο γιατί. «Ερευνούμε το συμβάν και θα σας καλέσουμε πίσω εμείς», ήταν η απάντηση που λάβαμε όλοι. Μέχρι και τις εννέα το βράδυ, οπότε ολοκληρώθηκε αυτό το άρθρο, απάντηση δεν λάβαμε…
Από το νοσοκομείο μαθαίνουμε ότι και τα τέσσερα παιδιά υπέκυψαν στα τραύματά τους.
Ο συνάδελφος που έδεσε τις πληγές του μοναδικού αγοριού που κατάφερε να φτάσει στο ξενοδοχείο απομακρύνεται από τον κύκλο. Βγαίνει στην αυλή και ζητάει ένα τσιγάρο από κάποιον περαστικό. Το έκοψε πριν από επτά μήνες, σχολιάζει ένας άλλος που τον παρακολουθεί να απομακρύνεται.
Δύο ώρες αργότερα, έξω από το ξενοδοχείο οι ντόπιοι μαζεύονται για να παρευρεθούν στην κηδεία των αγοριών. Αποφασίζουν να ακολουθήσουν αντίθετα τη διαδρομή που τα αγόρια διήνυσαν στην παραλία για να τα οδηγήσουν στην τελευταία τους κατοικία. Η μπάλα με την οποία έπαιζαν δεν βρέθηκε ποτέ. Χάθηκε στις φλόγες μαζί με το δίχτυ ψαρέματος…
Τα στατιστικά του πολέμου
Επιστρέφω ξανά στο δωμάτιο για να βάλω τις σκέψεις σε μια σειρά. Οι άμαχοι που έχουν χάσει τη ζωή τους στη Λωρίδα της Γάζας σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη ανέρχονται στο 80% των 200 και πλέον ατόμων που επίσημα καταγράφονται.
Από την πλευρά του Ισραήλ ένας νεκρός και περίπου 100 τραυματίες (στην πλειονότητά τους υπέστησαν μετατραυματικό σοκ από τον ήχο των εκρήξεων), ενώ στη Γάζα οι τραυματίες ανέρχονται σε περισσότερους από 1.400.
Θεωρητικά και μετά την κριτική που έχει δεχθεί το Ισραήλ από μέρος της διεθνούς κοινότητας αλλά και την Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες, οι δυνάμεις του θα επιδείκνυαν μεγαλύτερη προσοχή στον τρόπο με τον οποίο επιχειρούν. Όμως το χτύπημα μπροστά από το ξενοδοχείο όπου διαμένουν οι ξένοι δημοσιογράφοι προκαλεί τη λογική.
Ήδη από προχθές το βράδυ είχε προαναγγελθεί η εντατικοποίηση των βομβαρδισμών και γι” αυτό είχε ζητηθεί από 100.000 άτομα που κατοικούν στο ανατολικό τμήμα της Γάζας να το εγκαταλείψουν. Η πλειονότητα αυτών αγνόησαν την προειδοποίηση και παρέμειναν στις εστίες τους.

Οι διαβουλεύσεις για εκεχειρία
Αν και οι επιθέσεις εξακολουθούν και από πλευράς Χαμάς και των άλλων ισλαμικών οργανώσεων, και οι δυο πλευρές επιζητούν το τέλος των εχθροπραξιών. Ωστόσο το πρόβλημα που υπάρχει είναι πως αμφότεροι επιθυμούν να εξέλθουν ως νικητές από αυτή την αναμέτρηση και για να το διασφαλίσουν διεκδικούν διαφορετικούς διαύλους για την εκεχειρία.
Η Χαμάς -που δεν εμπιστεύεται την Αίγυπτο και τον πρόεδρο Αλ Σίσι- δήλωσε πως δεν θα συμμετάσχει στις ειρηνευτικές συνομιλίες του Καΐρου. Ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς βρίσκεται ήδη στην αιγυπτιακή πρωτεύουσα και το Ισραήλ θα ήθελε η εκεχειρία να είναι αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης γιατί εκτιμούν πως ο Αλ Σίσι δεν θα ενδώσει στις όποιες πιέσεις για όρους από τη Χαμάς. Ωστόσο η ισλαμική οργάνωση της Γάζας επιδιώκει να φέρει στο προσκήνιο μια πρόταση για εκεχειρία μέσω Κατάρ και Τουρκίας.
Η Τουρκία δεν θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή από το Ισραήλ λόγω των πρόσφατων αλλά και παλαιότερων δηλώσεων του πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν κατά του Ισραήλ. Έτσι, για την ώρα βρισκόμαστε σε αδιέξοδο, δίχως να διαφαίνεται κάποιος τρίτος δρόμος που θα μπορούσε να αποτελέσει εναλλακτική πρόταση.
Το βέβαιο πάντως είναι πως οι επόμενες τρεις ημέρες -οπότε και θα ολοκληρωθούν οι συνομιλίες στο Κάιρο- θα κρίνουν και την έκβαση των εχθροπραξιών στη Γάζα.


πηγη:http://rednotebook.gr/2014/07/gaza-to-teleftaio-paixnidi/

«Success story» με μισή Ελλάδα...

Με διαδικασίες fast track  ξεπουλάμε πλέον τα πάντα σε αυτή

τη χώρα… Μετά  το ρεύμα, το νερό, τον ορυκτό μας πλούτο,

την ακίνητη μας περιουσία, τώρα ξεπουλάμε και τις παραλίες

μας όπως  λέει εύστοχα  το  γαλλικό ραδιοφωνικό δίκτυο,

επικαλoύμενο δημοσιεύματα του ελληνικού Τύπου,

σύμφωνα με τα οποία, 110 ελληνικές παραλίες βγαίνουν

στο «σφυρί»!!!
Μας πήραν χαμπάρι στο εξωτερικό ότι ξεπουλάμε και μας

κράζουνε  και μάλιστα όχι άδικα αφού πλέον η πολιτική

ηγεσία δεν έχει τον θεό της  διότι σύμφωνα με τo «France Info»

θεωρούνται υπό προστασία αρκετές από τις παραλίες προς

πώληση  αφού προστατεύονται από το δίκτυο «Natura 2000»!!!
Μάλιστα πέρα από τις παραλίες έβαλαν στο μάτι και τα δάση

όπου πλέον με εισήγηση δασάρχη και απόφαση του γενικού

γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης θα μπορεί όποιος

θέλει να προχωρά σε σύνθετες τουριστικές εγκαταστάσεις,

μεγάλα έργα υποδομής και πλήθος επενδυτικών

δραστηριοτήτων και εκμεταλλεύσεων μέσα στα δάση!!!
Φαίνεται όμως ότι στην Κυβέρνηση δεν ιδρώνει τ’ αυτί αφού

έχουν πάρει σαφείς εντολές από τους δανειστές μας!!!  Για

αυτό και στο νέο περιβαλλοντικό νομοσχέδιο σπάει το άβατο

του αιγιαλού και του δημόσιου δάσους, προκειμένου να

εξυπηρετηθούν επιχειρηματικές εκμεταλλεύσεις και άλλες

“αναπτυξιακές” δραστηριότητες.
Μάλιστα όπως αναφέρει το CISD “παρά τη σοβαρότητα και

κρισιμότητα των νομοθετημάτων αυτών για το μέλλον της

ανάπτυξης της χώρας μας, η κυβέρνηση επέλεξε να τα

καταθέσει προς ψήφιση στα θερινά τμήματα της Βουλής, με

συνοπτικές διαδικασίες κατεπείγοντος χαρακτήρα νόμο για

τον Χωρικό και Πολεοδομικό Σχεδιασμό, όσο και τα Σχέδια

Νόμου για τον Αιγιαλό – Παραλία και για τα Δάση, ακόμα και

με το πρόσχημα της Μνημονιακής Υποχρέωσης”.
Εκείνοι βέβαια που χαίρονται και ακονίζουν τα δόντια τους

για τα δωράκια των Σαμαροβενιζέλων είναι τα εγχωρία και

διεθνή λαμόγια, που βλέπουν ευκαιρία να θησαυρίσουν εις

βάρος του ελληνικού λαού !!!

πηγη:http://seisaxthia.wordpress.com/2014/07/16/success-story-%ce%bc%ce%b5-%ce%bc%ce%b9%cf%83%ce%ae-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%ac%ce%b4%ce%b1/#more-48093

Και καθώς όλοι γιορτάζουν τον Άγιο Νικόδημο κάποιοι άλλοι ετοιμάζονται να πουλήσουν τον Άγιο Προκόπιο.....

Φωτο από τις μετρήσεις που γίνονται στην παραλία του Αγίου Προκοπίου 

ΗΤΑΝ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΗΛΙΟ... ΣΤΗ ΝΑΞΟ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΠΑΡΟ...

ΧΘΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΕΙΧΑΜΕ ΗΛΙΟ...ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΝΑΞΟΥ 

ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΣΕ ΡΟΛΟ ΗΛΙΟΥ ...ΑΠΟ ΤΗ ΝΑΞΟ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΠΑΡΟ...ΟΠΩΣ ΚΑΠΟΤΕ ΕΙΠΕ ΜΙΑ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ ΦΊΛΗ..

LIGHT IN BABYLON - Hinech Yafa - Istanbul

ΠΥΡΓΟΣΠΙΤΑ ΣΤΗ ΝΑΞΟ

Στην περιήγησή σας στο νησί της Νάξου θα συναντήσετε διάσπαρτα πολλούς ενετικούς πύργους, μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς που άφησαν κατά το πέρασμά τους οι Ενετοί. Πύργους που αξίζει να επισκευθείτε από κοντά και να θαυμάσετε την πέτρινη κατασκευή τους με την μοναδική αισθητική που συνδυάζει κυκλαδική και δυτική αρχιτεκτονική, με πολεμίστρες και επάλξεις, καθώς και τις μαρμάρινες ανάγλυφες παραστάσεις στις προσόψεις τους, μεταφερόμενοι νοερά σε μια άλλη εποχή. Η Νάξος είναι το μοναδικό ελληνικό νησί στο οποίο υπάρχει τόσος μεγάλος αριθμός πύργων. Οι πιο πολλοί πύργοι του νησιού έχουν χαρακτηριστεί ως "ενετικοί" ή "φράγκικοι" και οι περισσότεροι έχουν κατασκευαστεί στην περίοδο της Τουρκοκρατίας και όχι όπως πιστεύετε στην εποχή του δουκάτου του Αιγαίου (1207 - 1566). Διακρίνονται σε τρεις κυρίως κατηγορίες:

σε αυτούς που αποτελούσαν τμήματα της οχύρωσης των κάστρων με αμυντικό χαρακτήρα, στους πύργους-οικίες που ήταν συνήθως παραθεριστικά θέρετρα των αρχόντων, με βοηθητικά κτίσματα γύρω τους (αποθήκες, φούρνους, σταύλους, πατητήρια) και στα πυργομονάστηρα, που αποτελούσαν ορθόδοξα μοναστήρια, με μορφή πύργου για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των πειρατικών επιδρομών.
Τους περισσότερους ενετικούς πύργους θα τους συναντήσετε στο εσωτερικό του νησιού, σε εύφορες περιοχές, χωρίς να έχουν οπτική επαφή με τη θάλασσα. Σε αρκετούς από αυτούς έχουν κτιστεί κοντά τους καθολικά -τωρινά ορθόδοξα- μοναστήρια.

Οι κυριώτεροι πύργοι της Νάξου είναι: Πύργος Della Rocca Barozzi στο κάστρο της χώρας (Δείτε Ενετικό Μουσείο) Πύργος των Crispi - Γλέζου στο κάστρο της χώρας. Είναι ένας από τους 12 ή 9 ή 7 πύργους που κτίστηκαν περιμετρικά του κάστρου, και σώζεται στην αρχική του μορφή. Ο πύργος είναι γνωστός και σαν της Απεραθίτισσας που σύμφωνα με νεώτερες απόψεις κτίστηκε τον 15ο αιώνα. Σήμερα στεγάζει το Βυζαντινό Μουσείο, μετά την δωρεά του από την οικογένεια Γκλέζου στην Αρχαιολογική Υπηρεσία. Η είσοδός του βρίσκεται μετά την Τρανή Πόρτα στο εσωτερικό του κάστρου. Το εντυπωσιακό οικόσημο των Barozzi (στέμμα, ξίφος, φτερό και παράσημα), στολίζει το υπέρθυρο της εισόδου, ενώ το οικόσημο των Crispi (τρεις ρόμβοι, διακοσμημένοι με φύλλα αμπέλου), στολίζει το υπέρθυρο της εσωτερικής πόρτας, η οποία οδηγεί στη μεγάλη σάλα του πύργου Η σάλα του πύργου είναι εντυπωσιακή και η θέα από την ταράτσα του μοναδική, δίνοντας την δυνατότητα άμεσης επόπτευσης για πιθανό κίνδυνο. Αρχικοί ιδιοκτήτες ήταν οι Crispi, ενώ μετέπειτα ανήκε στην ιδιοκτησία του διοικητή της Βλαχίας Φραγκόπουλου ή Αγά. Κατόπιν πέρασε στην ιδιοκτησία του Μεγάλου Διερμηνέα της Υψηλής Πύλης Barozzi, με τελικό ιδιοκτήτη τον Π. Γκλέζο. Πύργος του Μπαζαίου ή Μοναστήρι του Τίμιου Σταυρούστο Σαγκρί. Το καστρομονάστηρο βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από τη Χώρα (12ο χλμ. του δρόμου προς το εσωτερικό του νησιού). Το αρχικό κτίριο κτίστηκε περίπου το 12ο αιώνα, περνώντας στα χέρια των Βενετών μετά το 1207 και στη συνέχεια το 1554 πάλι στην ορθόδοξη Εκκλησία. Με την πάροδο των ετών έγινε η οχύρωση για την απόκρουση των πειρατών, πέρνοντας την σημερινή πυργοειδή μορφή τον 17ο αιώνα. Μετά την διάλυσή του το 1833 με το διάταγμα των Βαυαρών και προς το τέλος του 19ου αιώνα αποκτήθηκε από την οικογένεια Μπαζαίου (Basegio). Από το 2000 χρησιμοποιείται ως πολιτιστικό κέντρο, φιλοξενώντας εκθέσεις, θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες και άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Πύργος του Φραγκόπουλου - Δέλλα Ρόκα στο Κουρουνοχώρι (Μέλανες). Από τους πιο παλιούς πύργους του νησιού με την ύπαρξή του να μαρτυρείται από τον 14ο αιώνα. Σύμφωνα με τις παραδόσεις στην περιοχή αυτή δολοφονήθηκε ο δούκας Nicolo dalle Carceti από τον Crispo το 1383. Πύργος Γκρατσία - Μπαρότση - Φραγκόπουλου στο Χαλκί. Επιβλητικός πύργος που ανήκε στην οικογένεια των Barozzi, μία από τις ισχυρότερες της Νάξου Πύργος Χειμάρρου νοτιοανατολικά του νησιού και του όρους Ζευς, κοντά στην περιοχή του Κλειδού. Ο Πύργος του Χειμάρρου είναι ακόμη ένα σημείο αναφοράς για τη Νάξο.  Στο εντυπωσιακό καλοδιατηρημένο αμυντικό οικοδόμημα του 4ου αι. π.Χ. ο κυκλικός πύργος ύψους 15 μ. δεσπόζει επιβλητικά. Είναι κτισμένος με διπλό τοίχο από ντόπιο μάρμαρο. Η είσοδός του είναι στη νότια πλευρά και το μοναδικό παράθυρο βρίσκεται στο ύψος των 10 μ. Στο εσωτερικό του διακρίνονται το ισόγειο με τρεις ορόφους που συνδέονται με μαρμάρινη σκάλα. Χρησιμοποιήθηκε ως παρατηρητήριο και οι στενές πολεμίστρες υπενθυμίζουν τον αμυντικό χαρακτήρα του κτίσματος. Παλαιόπυργος της Πλάκας ανάμεσα στο χωριό Τρίποδες (Βίβλος) και την παραλία της Πλάκας. Είναι αρχαίος ελληνικός πύργος, που ανήκει μάλλον στην μυκηναϊκή περίοδο. Πύργος - Μονή της Υψηλοτέρας στη Γαλήνη. Είναι οθόδοξο καστρομονάστηρο, χτισμένο πιθανά το 1620 από την ορθόδοξη οικογένεια των Κόκκων, οι οποίοι ήταν σφοδροί πολέμιοι του φραγκικού φεουδαλισμού κατά την τουρκοκρατία, συντελώντας με τους αγώνες τους, στη σταδιακή κατάργησή του. Αποτελεί ένα από τα ισχυρότερα φρούρια στο νησί οχυρομένο με πολεμίστρες και ζεματίστρες, για τον φόβο των πειρατών. Το μοναστήρι βρίσκεται μέσα στον Πύργο Αγγελοπούλου με την μεταβυζαντινή εκκλησία στο κέντρο της εσωτερικής αυλής του. Ο στρογγυλός πύργος διαθέτει πολεμίστρες, επάλξεις, ζεματίστρα και μεγάλους χωρίς ανοίγματα τοίχους, θυμίζοντας φρούριο και όχι μοναστήρι. Πύργος - Μονή Φανερωμένης. Βρίσκεται λίγο έξω από τις Εγγαρές στη βορειοδυτική Νάξο. Κτίσμα των τελών του 16ου αιώνα με φορητές εικόνες και παλαιότερα με πλούσια βιβλιοθήκη. Σύμφωνα με αναφορές των ντόπιων, κάποτε οι μοναχοί αντιστάθηκαν στους πειρατές με όπλο τους τις κυψέλες των μελισσών που εκσφενδόνιζαν εναντίον τους. Σήμερα η εκκλησία λειτουργεί με ιερέα που την επισκέπτεται.  Πύργος - Μεσαιωνικό Οχυρό στην Αγιά. Βρίσκεται στην περιοχή της Αγιάς σε στρατηγικό σημείο, στο βόρειο άκρο του νησιού. Ανήκε στην οικογένεια των Κόκκων, άλλης μιας ισχυρής οικογένειας ορθοδόξων της ματαμεσαιωνικής Νάξου. Χρονολογείται κατά τον 17ο αιώνα, ενώ το 1992 έπαθε σημαντικές ζημιές από πυρκαγιά. Πύργος Παλαιολόγου στο Σαγκρί. Βρίσκεται λίγο έξω από το Σαγκρί και ανήκε στην οικογένεια Barozzi. Εχει κατασκευαστεί στο τέλος του 17ου αιώνα. Πύργος του Μαρκοπολίτη - Παπαδάκη στους Ακάδημους. Πύργος του Μαρκοπολίτη στο Κεραμί. Είναι από τους ελάχιστους πύργους που δεν κτίστηκαν από τους Ενετούς. Ανεγέρθηκε τον 18ο αιώνα από τον Ελληνορθόδοξο άρχοντα Μαρκοπολίτη, ως δείγμα αμφισβήτησης της εξουσίας και της ισχύος των Βενετών της περιοχής.  Πύργος του Barozzi στο Φιλότι. Κτίσμα του 1650 στο κέντρο του Φιλοτίου. Ανήκε στον Barozzi, έναν από τους πιο σημαντικούς και πιο σκληρούς φεουδάρχες της Νάξου. Πύργος του Μπαρδάνη στην Απείρανθο. Από τους λίγους πύργους που έχουν κτιστεί σε μέρος με υψηλό υψόμετρο (όπως και ο πύργος Ζευγώλη). Είναι γνωστός και με την ονομασία των πρώτων ιδιοκτητών Sforza - Castri που αποτέλεσαν τις πιο σημαντικές οικογένειες του νησιού, με αξιοσημείωτο φέουδο τους την Απείρανθο κατά το 17ο αιώνα. Περιήλθε στην οικογένεια των σημερινών ιδιοκτητών του (όπως και ο πύργος Ζευγώλη), αμέσως μετά την επανάσταση του 1821 και την απελευθέρωση της Απειράνθου από την φεουδαρχία.  Πύργος του Ζευγώλη στην Απείρανθο. Κτισμένος πάνω σε βράχο στην είσοδο του χωριού αποτελεί ένα εντυπωσιακό κτίσμα, κατοικία των φεουδαρχών της εποχής. Κατασκευάστηκε τον 17ο αιώνα με αρχικούς ιδιοκτήτες τους Castri και μετέπειτα τους Sommaripa. Περιήλθε στην οικογένεια των σημερινών ιδιοκτητών του, αμέσως μετά την επανάσταση του 1821. Πύργος του Μπελώνια στο Γαλανάδο. Θεωρείται από τους παλαιότερους της Νάξου με κατασκευή πριν το 1610 που ανήκε στους Belogna. Ο πύργος εντυπωσιάζει με την επιβλητικότητά του και προσφέρει πανοραμική θέα στη Χώρα της Νάξου. Στο προαύλιο του πύργου κτίστηκε σύμφωνα με τις ενδείξεις γύρω στο 1300 ο δίκλιτος ναός του Αγίου Ιωάννου με το ένα κλίτος να είναι ορθόδοξο και το άλλο καθολικό. Σε μια πλευρά του εξωτερικού τοίχου, είναι εντοιχισμένο το οικόσημο της οικογένειας Belogna. Σημερινός ιδιοκτήτης του είναι ο Μιχαήλ Μαραγκός, ιδιοκτήτης και του Αρχοντικού των Λορεντάνο, στο Κάστρο της Χώρας Πύργος - Μονή του Φωτοδότη Χριστού στο Δανακό. Αποτελεί το αρχαιότερο και σημαντικότερο πυργομονάστηρο της Νάξου, με αγιογραφίες και χρονολογημένες επιγραφές τουπαραπέμπουν στη βυζαντινή εποχή. Τη μορφή του οχυρού πήρε τον 15ο αιώνα. Κτίσμα της βυζαντινής περιόδου, κατασχέθηκε από τους κατακτητές Λατίνους και παραχωρήθηκε το 1227 από τον Μάρκο Α' Σανούδο σε βενεδικτίνους μοναχούς. Με την έλευση των τούρκων και την άρση των περιορισμών κατά της ορθόδοξης Εκκλησίας, περιήλθε στη μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου της Πάτμου, που ανήκει μέχρι σήμερα. Τελευταία έχουν γίνει εργασίες συντήρησης με τον κίνδυνο κατάρρευσής της να απομακρύνεται. Πύργος της οικογένειας Μαρκόπολι, στην Άνω Ποταμιά. Πυργάκι της οικογένειας Πραντούνα, στις Εγγαρές. Πύρ.γος Όσκελου του 17ου αι., στο Καστράκι. Διαθέτει εξαιρετική θέα προς Πάρο, Ιο, Σίκινο, Φολέγανδρο και άλλα νησιά. κτίστηκε πιθανά τον 17ο αι. και ανήκε στις οικογένειες Conte και Sommaripa

ΠΗΓΗ:http://www.hotelsline.gr/root/newhotel/mx/m_Naxos_Pyrgoi.asp