ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΗ, 

ΚΑΚΟΠΛΗΡΩΜΕΝΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Διανύοντας την τρίτη χρονιά των μνημονίων βιώνουμε πλέον και στη Νάξο την εξαθλίωση και τη φτώχεια. Το εισόδημα της πλειοψηφίας της κοινωνίας –καλώς ή κακώς – είναι σε άμεση συνάρτηση εδώ και πολλά χρόνια με τον τουρισμό. Είτε συμπληρωματικά με τις αγροτικές και οικοδομικές εργασίες είτε εξολοκλήρου, η ενασχόληση με την «βαριά βιομηχανία»της ελληνικής οικονομίας εξασφάλιζε μέχρι πρόσφατα ένα σχετικά καλό βιοτικό επίπεδο στους ντόπιους και ξένους εργαζόμενους στο νησί.

Οι πρόσφατες τροποποιήσεις και ρυθμίσεις των νομοθετικών διατάξεων για τις συλλογικές συμβάσεις επέβαλλαν σταδιακά τα τελευταία τρία χρόνια την φτωχοποίηση, την ανεργία και την ανέχεια. Τα μέτρα των μνημονίων(μειώσεις μισθών, χαράτσια)έχουν οδηγήσει ακόμη και αυτούς που έχουν την τύχη να εργάζονται, σε συνθήκες μεσαιωνικές. Πολύ περισσότερες ώρες δουλειάς για εξευτελιστικούς μισθούς, ανασφάλιστοι,λιγότερους μήνες απασχόλησης και επιπλέον με τη θέσμιση του νόμου 3986/2011 ο οποίος ισχύει από φέτος, που περικόπτεται δραστικά το επίδομα ανεργίας στους εποχικούς εργαζόμενους. Πόσοι θα μπορέσουν άραγε, να επιβιώσουν τον επόμενο χειμώνα χωρίς τη στήριξη έστω και του εξευτελιστικού επιδόματος ανεργίας;

Και ενώ οι προβλέψεις για τη σεζόν είναι ευοίωνες, αυτό θα επηρεάσει μονάχα τις τσέπες των αφεντικών και όχι των εργαζόμενων, οι οποίοι κατά πλειοψηφία θα δουλεύουν για 400-500 Ευρώ. Ο ίδιος πόλεμος έχει κηρυχτεί παντού και στους εργαζόμενους στο δημόσιο και τους συνταξιούχους. Με το καινούργιο πολυνομοσχέδιο που μόλις ψηφίστηκε ανοίγει ο δρόμος για χιλιάδες απολύσεις και ακόμη περισσότερες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις.

Κα εάν, εμείς, ακόμη εδώ ζούμε την τρομοκρατία στο οικονομικό επίπεδο, σε κάποια άλλα μέρη τα αφεντικά έχουν πάρει τα όπλα και πυροβολούν τους εργάτες που τολμούν να ζητήσουν τα δεδουλευμένα. Οι μετανάστες εργάτες της Μανωλάδας που δουλεύουν 16 ώρες για 22 ευρώ, που μένουν σε παραπήγματα ο ένας πάνω στον άλλο, χωρίς στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής, είναι το μοντέλο εργαζόμενου που ονειρεύονται για όλους μας. Με την προϋπόθεση βεβαίως να κρατάμε και το στόμα μας κλειστό, αλλιώς υπάρχουν και τα όπλα…

Όλα αυτά, βέβαια, δεν θα μπορούσαν να επιβληθούν πάρα μέσα σε ένα πλαίσιο ολοκληρωτισμού. Οι μαζικές διαδηλώσεις των τελευταίων χρόνων έχουν αντιμετωπίσει την βίαιη καταστολή. Οι απεργίες βγαίνουν παράνομες σε μια προσπάθεια τρομοκράτησης και ποινικοποίησης του αγώνα. Οι φυσικοί πόροι ξεπουλιούνται σε μια μερίδα μεγαλοεργολάβων, αρχής γενομένης στις Σκουριές Χαλκιδικής, ενώ η αντίσταση των τοπικών κοινωνιών καταστέλλεται άγρια με μεθόδους που θα ζήλευε ακόμη και η Χούντα. Επιπλέον, γίνεται προσπάθεια φίμωσης κάθε ανεξάρτητης φωνής ενημέρωσης, όπως το κινηματικό μέσο αντιπληροφόρησης athens indymedia.

Ζούμε μία φάση από τις πιο βάρβαρες του καπιταλισμού και ο δρόμος για να βγούμε από αυτήν δεν είναι η «ανάπτυξη» που υπόσχονται. Η ανάκαμψη που παπαγαλίζουν περνάει πάνω από τα πτώματά μας, τον εξευτελισμό της ζωής και την υποτίμηση της εργασίας. Το μοντέλο που προωθούν είναι αυτό της κυριαρχίας ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, με αναλώσιμους υπηκόους που θα δουλεύουν για 200Ευρώ, χωρίς ίχνος κοινωνικών παροχών –περίθαλψης ή παιδείας- και της βίαιης καταστολής κάθε μορφής αντίδρασης. Λογαριάζουν, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο…

Αυτός είναι ο λόγος που προωθούν και την ιστορική λήθη.Αυτός είναι ο λόγος που προσπαθούν να απαξιώσουν και το νόημα της Πρωτομαγιάς. Σήμερα που σημείο αιχμής της 1ης Μάη θα μπορούσε να γίνει η πάλη ενάντια στο κατάπτυστο πολυνομοσχέδιο, συνδικαλιστική γραφειοκρατία και κυβέρνηση επιλέγουν να γελοιοποιούν την ημέρα αυτή και να την αντιμετωπίζουν ως αργία μεταφερόμενη.

Η ιστορική συλλογική μνήμη των κοινωνικών - ταξικών αγώνων ενάντια στην κυριαρχία του καπιταλισμού, η υπενθύμιση των στιγμών όπου οι καταπιεσμένοι εξεγέρθηκαν και έκαναν κράτος και κεφάλαιο να φοβηθούν είναι χρέος μας. Στο Σικάγο του 1886 χιλιάδες εργάτες ξεσηκώθηκαν διεκδικώντας το 8ωρο. Σήμερα, 127 χρόνια μετά, στον ευρωπαϊκό νότο των μνημονίων κατακτήσεις για τις οποίες έχει χυθεί αίμα όλα τα χρόνια που ακολούθησαν το Σικάγο, παίρνονται πίσω σε μια νύχτα.

Να μην τους αφήσουμε. Το παρελθόν μας έχει διδάξει ότι η δύναμή μας βρίσκεται στους συλλογικούς αγώνες, στις απεργίες διαρκείας, στις καταλήψεις στους χώρους δουλειάς, στις αντιστάσεις στις γειτονιές, στην αλληλεγγύη. Η επανάκτηση της αξιοπρέπειάς μας περνάει μέσα από την αντίσταση. Περνάει μέσα από το γκρέμισμα του συστήματος που εξευτελίζει τις ζωές μας και βάζει πάνω απ’ όλα το κέρδος.Περνάει μέσα από τη δημιουργία μιας άλλης κοινωνίας που θα βασίζεται στην ελευθερία, την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση.

ΤΕΤΑΡΤΗ 1η  ΜΑΗ - ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

11 π.μ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Ανοιχτή Συνέλευση Νάξου

1^η Μάη 2013

Ιδού ο χρυσός σας! - «Save Rosia Montana»

τού Βασίλη Κ. Καλαμαρά
Το επίγειο ορυχείο χρυσού τής ρουμανικής κοιλάδας Ρόσια Μοντάνα θυμίζει το αρχαίο θέατρο τής Επιδαύρου ή οποιαδήποτε αρχαιοελληνικό θέατρο χωρίς κερκίδες...



Αυτές οι κερκίδες, είναι φέτες από ένα σκαμμένο τοπίο που εφιαλτικά συγκρούεται με την αρμονία τής φύσης. Αυτές οι κερκίδες που δεν είναι κερκίδες, δεν έχουν καν θαφτεί κάτω από τα άναρχα αγριόχορτα, που δίνουν ακόμα και σε ανενεργές βιομηχανικές περιοχές την ανειλημμένη υποχρέωση ενός θεού ειρήνης να ευλογήσει τα ερείπια και να τα μεταμορφώσει σε ωραίους ερειπιώνες.

Οχι αυτές οι κερκίδες έχουν χαρακτεί από εκσκαφικά μηχανήματα που δίνουν στο τοπίο την όψη σεληνιακού τοπίου, προτού πατηθεί από ανθρώπινο πόδι. Φυσάει ένας άνεμος προϊστορικός, σηκώνει το χώμα και το αναδεύει σε στρόβιλο επερχόμενου κακού.

Μάλλον το κακό έχει σφραγιστεί με την μουσική υπόκρουση, το συμφωνικό ποίημα «Μία Νύχτα στο Φαλακρό Βουνό» τού Ρώσου συνθέτη Μόδεστου Μουσόργκσκι. Αυτές οι μουσικές εικόνες, οι οποίες χωρούν όλα τα τοπία μετά την καταστροφή τους, όταν το πνεύμα τής άρνησης και τής αποστροφής χειρουργεί ανθρώπινες ψυχές με το νυστέρι τής απώλειας.  


Ακούμε τα μέρη αυτού του προγραμματικού συμφωνικού ποιήματος: Θορυβώδεις υπερφυσικές φωνές. Εμφάνιση των Πνευμάτων του Σκότους και του Θεού Τσέρνομπογκ. Δοξαστικό του Μαύρου Θεού. Μαύρη Λειτουργία. Γιορτή των Μαγισσών, που διακόπτεται από τους ήχους μιας μακρινής καμπάνας της εκκλησίας του χωριού. Τα Πνεύματα εξαφανίζονται. Αυγή.

Τα πνεύματα τού Κακού δεν θα εξαφανιστούν από τη Ρόσια Μοντάνα με το πρώτο φως τής αυγής. Δεν θα έχει ούτε την γοητεία τού εγκαταλελειμμένου, την γοητεία των χιλιάδων ετών που κρατούν εντός τους τα κτίσματα άλλων εποχών, απομεινάρια τής ανθρώπινης παρουσίας.
Η ανάμνηση των Ρωμαίων κατακτητών, όταν άνοιγαν «φρικτά» λαγούμια για να εξορύξουν χρυσό, έχουν απομείνει γιά να θυμίζουν ότι ο 'Αδης όταν γελάει, σχηματίζει στο πρόσωπό του ένα φιδίσιο χρυσό γέλιο εκκωφαντικό.

Στο κέντρο τής ορχήστρας η εβραϊκής καταγωγής Ρουμάνα ηθοποιός Μάγια Μόργκενστερν. Μπροστά της ένα ξύλινο τραπέζι αδειανό, που περιμένει να αδειάσουν από τοκογλυφικά πουγγιά κέρματα τού κέρδους, καθώς το ένα δέντρο μετά το άλλο πέφτουν νεκρά, με τις ρίζες τους να κοιτάνε προς τον ουρανό σαν ικέτες αρχαίου δράματος.

Μάλλον, έχουν ήδη πέσει και η αύρα τους επιβιώνει ως ένας καπνός καθισμένος σ' έναν αόρατο θρόνο που αποκαπνίζει την συμφορά και την μεταφέρει σ' ένα μέλλον που βαδίζει σε νέα φυτέματα κινούμενης και κινητικής χαράς.

Το γερμανογενές επώνυμο της Μόργκενστερν σημαίνει «Το άστρο τού πρωινού», αυτή όμως είναι η τραγωδός τής καταγγελίας, πετάει το βραχιόλι, αποχωρίζεται το κολιέ με το μενταγιόν και τραβάει με δύναμη τα σκουλαρίκια από τα τρυπημένα αυτιά.

Σε λίγα δευτερόλεπτα την παίρνουν τα αίματα. Κατρακυλάνε στον λαιμό της. Δεν είναι Μήδεια. Δεν σκοτώνει τα παιδιά της. Βάφεται στο αίμα, «αυτοκτονεί», γιατί μία εταιρεία εξόρυξης χρυσού πληγώνει την πατρίδα της, την Ρουμανία.

Μπροστά στον κινηματογραφικό φακό απαγγέλλει:

«Ορίστε, κύριοι. Ολος ο χρυσός μου. Μόνον αφήστε μας στην ησυχία μας». 

Το φιλμάκι γυρισμένο σε ασπρόμαυρη κόπια έχει τον αγγλικό τίτλο «Save Rosia Montana» («Σώστε τη Ρόσια Μοντάνα»).

Τα χωριά τής περιοχής Ρόσια Μοντάνα κλαίνε, γιατί το περιβάλλον τής κοιλάδας όπου κείτονται έχει ενταχθεί στον κατάλογο τών απειλούμενων πολιτιστικών και ιστορικών χώρων.

Η βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν» αναδεικνύει το θέμα, αλλά η κερδοφορία σφυράει αδιάφορα... Το ρεπορτάζ αναφέρει ότι το μεταλλείο θέλει εκ νέου να το θέσει σε λειτουργία η ρουμανική εταιρεία Gabriel Resources, η οποία δεν είναι...ρουμανική, καθώς ανήκει στην αμερικανική Lioumont.


Ιδιοκτήτης είναι ο Ρουμάνος Φρανκ Τίμις, ο οποίος, αφού αγόρασε το 95% τής εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός», το πούλησε στην καναδική EldoradoGold. Δηλαδή είχε εμπλακεί και στις δικές μας Σκουριές Χαλκιδικής. Γιαυτό οι κάτοικοι τής περιοχής αισθάνονται αλληλέγγυοι με τους Ρουμάνους τής Ρόσια Μοντάνα. Γιατί τους ενώνει ο κοινός αγώνας εναντίον τής εξόρυξης χρυσού.


Τα παράθυρα στην νομοθεσία είναι η κεντρική πύλη τής νομότυπης παρανομίας. Σ' αυτά επενδύουν οι επιχειρηματικοί εγκέφαλοι, οι οποίοι έχουν προγραμματίσει τη δημιουργία τεσσάρων ορυχείων ανοιχτής εξόρυξης και μίας μεγάλης δεξαμενής.

Υπάρχουν εποχές που ό,τι πιάνεις γίνεται χρυσός. Και σήμερα ζούμε στην εποχή τού χρυσού Τέλους ...Ελπίζουμε η αυγή που θα μάς ξημερώσει να μην είναι χρυσή...

                                                   πηγη:http://epikaira.gr/epikairo.php?id=58547&category_id=634

                                                     

Χιλιάδες φτωχοί άνθρωποι ζουν σε υπόγειες σήραγγες στις ΗΠΑ (+ FOTOS, VIDEO)

                                                           

           

Στις μεγάλες πόλεις των ΗΠΑ, μιας χώρας από τις πιο ευημερούσες του κόσμου, χιλιάδες άστεγοι ζουν κάτω από τους δρόμους, σε υπόγειες σήραγγες.

Την περασμένη εβδομάδα, σύμφωνα με τις αστυνομικές αρχές της πόλης Κάνσας, ανακαλύφθηκαν βαθιές σήραγγες όπου μια ομάδα αστέγων ζούσε σε σκηνές, τους οποίους όμως αμέσως εκδίωξαν με την αιτιολογία "μη ασφαλές περιβάλλον".

Οι αρχές δήλωσαν ότι ζούσαν μέσα στην αθλιότητα, περιβαλλόμενοι από σωρούς σκουπιδιών και βρώμικες πάνες.

Δεν έχει γίνει ακόμα σαφές ποιοι ακριβώς είναι αυτοί οι άστεγοι και πώς έσκαψαν τόσο βαθιά τούνελ.

Το 2010, το φως της δημοσιότητας είχε δει και η ιστορία περίπου 1.000 ανθρώπων που ζούσαν σε περίπου 321 μίλια από σήραγγες, ακριβώς κάτω από τους δρόμους του Λας Βέγκας. Επίπλωναν τις κατοικίες τους όσο μπορούσαν, ορισμένοι μάλιστα είχαν και κρεβάτια, ντουλάπια, ακόμη και μικρές βιβλιοθήκες που ήταν γεμάτες από εγκαταλελειμμένα βιβλία.

"Αυτοί είναι κανονικοί άνθρωποι όλων των ηλικιών που έχουν χάσει το δρόμο τους, συνήθως μετά από ένα τραυματικό γεγονός", είχε πει σε δήλωση του ο Matthew O'Brien, ένας δημοσιογράφος ο οποίος είχε συναντήσει τους «ανθρώπους των τούνελ» τυχαία, το διάστημα που πραγματοποιούταν έρευνες για μία υπόθεση δολοφονίας, και ο ίδιος μετέπειτα ίδρυσε μια οργάνωση για να βοηθήσει αυτούς τους ανθρώπους και έγραψε μάλιστα και ένα βιβλίο για το θέμα.

Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο, στους «ανθρώπους των τούνελ» συμπεριλαμβάνονται και πολλοί βετεράνοι πολέμου, οι οποίοι υποφέρουν από μετα-τραυματικό στρες. Επιπλέον, O'Brien εντόπισε και στοιχεία στις σήραγγες (παιχνίδια και αρκουδάκια) που αποδεικνύουν ότι στα τούνελ ζουν επίσης και παιδιά.

Εν τω μεταξύ, οι αρχές στη Νέα Υόρκη, συνεχώς προσπαθούν να εκδιώξουν τους ανθρώπους που ζουν στις σήραγγες κάτω από την πόλη, αλλά οι προσπάθειές τους αποτυγχάνουν συνεχώς.

Εκτός από τις χιλιάδες των αστέγων που ζουν σε σήραγγες, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι οι οποίοι διαμένουν σε σκηνές. Αυτή είναι η περίπτωση περίπου 80 άπορων στη πόλη Lakewood του Νιού Τζέρσευ, οι οποίοι ίδρυσαν ένα 'κάμπινγκ' το οποίο μάλιστα έχει μια εκκλησία και ένα πιάνο.

Νωρίτερα φέτος τον Απρίλιο, κάτοικοι του καταυλισμού κατέληξαν σε συμφωνία με τις αρχές για τις λεπτομέρειες του σχεδίου για εκκένωση.

Παρά τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης των ΗΠΑ ότι η ύφεση στη χώρα τελείωσε και τα πράγματα βελτιώνονται, παραδείγματα σαν και τα παραπάνω σαφώς δείχνουν το ακριβώς αντίθετο, ότι η φτώχεια και ο αριθμός των οικογενειών χωρίς σπίτια στις ΗΠΑ συνεχίζουν να αυξάνονται....

                                                                             πηγη:http://barbudosdesierramaestra.blogspot.gr/#!/

Ανοιχτή επιστολή από τις γυναίκες της Χαλκιδικής

“Είμαστε οι προγιαγιάδες που ζήσανε την κατοχή κι αποφασίσαμε ποτέ ξανά φασισμός. Είμαστε οι γιαγιάδες που ζήσανε τον εμφύλιο κι είπαμε ποτέ ξανά πόλεμος. Είμαστε οι μάνες που είδαμε τα παιδιά μας μετανάστες κι είπαμε πότε πια ρατσισμός. Είμαστε οι κόρες που ζήσαμε τη χούντα κι είπαμε ποτέ ξανά απολυταρχικό καθεστώς. Είμαστε οι εγγονές που δε ζήσανε ούτε κατοχή, ούτε εμφύλιο, ούτε μετανάστευση, ούτε χούντα και τώρα τα ζούμε όλα μαζί. Είμαστε οι δισέγγονες που ονειρεύονται, ελπίζουν, και απαιτούν ένα καλύτερο αύριο."

Οι γυναίκες της Χαλκιδικής στέλνουν μήνυμα αξιοπρέπειας, αγώνα και αποφασιστικότητας. Καλούν όλες τις γυναίκες της Ελλάδας και του κόσμου να σταθούν στο πλευρό τους και να δηλώσουν τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη τους.

Από την πρώτη ήδη ημέρα συλλογής υπογραφών, πάνω από 1700 γυναίκες από την Ιερισσό, Ν.Ρόδα, Ουρανούπολη, Αμμουλιανή και Μ. Παναγία, έχουν προσυπογράψει το κείμενο. Η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται σε ολόκληρη τη Χαλκιδική.

Θα υπάρχει συνεχής ενημέρωση για την πορεία συλλογής υπογραφών, ενώ μπορείτε να επικοινωνήσετε με τις αγωνιζόμενες γυναίκες της Χαλκιδικής στην ηλεκτρονική διεύθυνση sintfor@gmail.com


Ακολουθεί το κείμενο της επιστολής:



Ανοιχτή Επιστολή Γυναικών που αγωνίζονται ενάντια στην καταστροφή της Χαλκιδικής από την επέκταση των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων και την εξόρυξη χρυσού


“Είμαστε οι προγιαγιάδες που ζήσανε την κατοχή κι αποφασίσαμε ποτέ ξανά φασισμός. Είμαστε οι γιαγιάδες που ζήσανε τον εμφύλιο κι είπαμε ποτέ ξανά πόλεμος. Είμαστε οι μάνες που είδαμε τα παιδιά μας μετανάστες κι είπαμε πότε πια ρατσισμός. Είμαστε οι κόρες που ζήσαμε τη χούντα κι είπαμε ποτέ ξανά απολυταρχικό καθεστώς. Είμαστε οι εγγονές που δε ζήσανε ούτε κατοχή, ούτε εμφύλιο, ούτε μετανάστευση, ούτε χούντα και τώρα τα ζούμε όλα μαζί. Είμαστε οι δισέγγονες που ονειρεύονται, ελπίζουν, και απαιτούν ένα καλύτερο αύριο.

Μέχρι πριν λίγο καιρό δεν ξέραμε πόσο τσούζουν τα χημικά, τί είναι το μααλόξ, τί σημαίνει ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ΕΚΑΜ. Μέχρι πριν λίγο καιρό πιστεύαμε ότι η ΕΛ.ΑΣ υπάρχει για να προστατεύει τους πολίτες. Πιστεύαμε ότι το κράτος και οι λειτουργοί του βρίσκονται εκεί για να προάγουν τα συμφέροντα των πολιτών και να διασφαλίζουν τα δικαιώματά τους.

Μας έριξαν χημικά, μας κυνήγησαν, μας χτύπησαν, μας συνέλαβαν, μας ανέκριναν, μπούκαραν στα σπίτια μας και στα σχολεία μας. Μας κατηγόρησαν ότι δε σεβόμαστε τους νόμους. Μας χαρακτήρισαν αμόρφωτες, απληροφόρητες, ανυπάκουες, ψεύτρες - μέχρι και τρομοκράτισσες!

Όλα αυτά τα αντέξαμε. Άλλωστε εμείς φέραμε τα παιδιά μας στον κόσμο με ανείπωτο πόνο και τα μεγαλώνουμε με απίστευτο κόπο. Δεν μας πτοούν οι τρομοκρατικές τους πρακτικές.

Τώρα όμως χτυπάνε τους εγγονούς, τους γιούς, τους πατεράδες, τους αδερφούς μας. Τους αρπάζουνε μες στη νύχτα μπροστά στα τρομαγμένα μάτια των παιδιών μας. Τους κλειδώνουν στις φυλακές σαν κοινούς εγκληματίες με κατασκευασμένες κατηγορίες.

Λένε ότι υπερασπίζονται τη νομιμότητα!
Καταπατώντας νόμους και δικαιώματα;

Λένε ότι προωθούν με κάθε κόστος τις επενδύσεις προς όφελος του λαού!
Ασκώντας βία και τρομοκρατία στο λαό;

Λένε ότι οι αποφάσεις της δικαιοσύνης πρέπει να είναι σεβαστές!
Προκαταβάλλοντας τες και αγνοώντας τες όταν δε συμφωνούν;

Λένε ότι υπερασπίζονται τη δημοκρατία!
Προσβάλλοντας το τεκμήριο της αθωότητας που είναι μια από τις θεμελιώδεις αρχές της;

Καλούμε τις γυναίκες όλης της Ελλάδας, όλου του κόσμου, να σταθούν δίπλα στον αγώνα μας. Σ΄ έναν αγώνα αξιοπρέπειας. Σ΄ έναν αγώνα για την προστασία του μέλλοντος των παιδιών μας, του περιβάλλοντος και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σ΄ έναν αγώνα όπου οι ζωές των παιδιών μας να είναι πάνω απ΄τα κέρδη των εταιρειών. Κάνουμε έκκληση σε όλες σας! Ζητάμε τη στήριξη, συμπαράσταση και αλληλεγγύη σας, με όποιο τρόπο μπορείτε!

Καταγγέλλουμε την κατασκευή ενόχων και την ποινικοποίηση κοινωνικών αγώνων. Καταγγέλλουμε την αστυνομική βία, την κρατική καταστολή και τις δικονομικές αυθαιρεσίες. Καταγγέλλουμε τις τηλεοπτικές δίκες και καταδίκες.

Απαιτούμε την αποφυλάκιση των πατεράδων, γιών και αδερφών μας. Απαιτούμε άμεση, δίκαιη, αμερόληπτη και διαφανή απόδοση δικαιοσύνης.

Σε κάθε άλλη περίπτωση θα μας βρούνε απέναντί τους. Εμάς, τις προγιαγιάδες, τις γιαγιάδες, τις μάνες, τις κόρες, τις εγγονές και τις δισέγγονες. Όλες μας!”



Συντονιστικό Φορέων και Συλλόγων Σταγείρων-Ακάνθου ενάντια στην εξόρυξη χρυσού
Coordinating Committee of Associations of Stageira-Akanthos against gold mining

πηγη:http://left.gr/news/anoihti-epistoli-apo-tis-gynaikes-tis-halkidikis-minyma-axioprepeias-agona-apofasistikotitas

Για την εκδήλωση αλληλεγγύης στην ΒΑ Χαλκιδική

Χθες, 23 του Απρίλη στις 7.00 το απόγευμα,στήθηκε μικροφωνική στην Παραλία στη Χώρα της Νάξου με σκοπό την ενημέρωση της τοπικής κοινωνίας για τα τεκταινόμενα στις Σκουριές Χαλκιδικής. Διαβάστηκαν κείμενα διαφόρων συλλογικοτήτων πάνω στο θέμα και μοιράστηκαν κείμενα της Ανοιχτής Συνέλευσης Νάξου, τόσο για τις Σκουριές όσο και για την φίμωση του Indymedia.

Η αποδοχή του κόσμου ήταν ενθαρρυντική, καθώς και ενημερωμένος ήταν για τα γεγονότα, αλλά και ζητούσε περισσότερες πληροφορίες. Ως και τουρίστες έδειξαν ενδιαφέρον, οι οποίοι μάλιστα ήταν ενημερωμένοι και μας μίλησαν για την ολική καταστροφή που προκαλεί η εξόρυξη.

Στη συνέχεια στο στέκι Αντιμάμαλο προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ «Άπληστον Κέρδος» με ικανοποιητική συμμετοχή του κόσμου, (αρκετοί άνθρωποι που παρευρέθηκαν στη μικροφωνική ήρθαν και στην προβολή).

Η ολοκληρωτική καταστροφή των ζωών μας που μας επιφυλάσσουν τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά δεν θα μένει αναπάντητη. Όλοι αυτοί που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν ακόμη και τον αέρα που αναπνέουμε θα σκοντάφτουν πάνω σε σθεναρές αντιστάσεις από τις τοπικές κοινωνίες και από τον κόσμο της αντίστασης.

Οι αγώνες συνεχίζονται παντού και πάντα.

Η προκήρυξη που μοιράστηκε και διαβάστηκε από τη μικροφωνική.

Σε προηγούμενη ανάρτηση θα βρείτε το κείμενο αλληλεγγύης στα μέσα αντιπληροφόρησης, το οποίο μοιράστηκε και διαβάστηκε και στην παρέμβαση.

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗ Β.Α.ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ;

Σύμφωνα με την κυβέρνηση ονομάζεται ανάπτυξη, για τους κατοίκους αυτό που θέλει να κάνει το κράτος και η εταιρεία είναι καταστροφή.

Η πολυεθνική εταιρεία Ελληνικός Χρυσός, θυγατρική της καναδικής Edorado Gold Corporation μαζί με τον μεγαλοκαρχαρία Μπόμπολα,αγόρασε το δικαίωμα εκμετάλλευσης των ορυχείων έναντι πινακίου φακής και μάλιστα απαλλάχτηκε από οποιαδήποτε άλλη υποχρέωση για καταβολή φόρων αποκατάστασης του περιβάλλοντος. Ήταν τόσο απροκάλυπτο το σκάνδαλο, που η Κομισιόν έχει σύρει το ελληνικό κράτος στα ευρωπαϊκά δικαστήρια επειδή παραβιάστηκαν όλοι οι όροι διαφάνειας και ανταγωνιστικότητας, αφού το δημόσιο στην πραγματικότητα χάρισε το φιλέτο στην εταιρεία, η οποία, σημειωτέον, συστάθηκε μόλις μια μέρα πριν την παραχώρηση.

Θα στήσουν,λοιπόν, στην καρδιά του βουνού Κάκαβος, στην περιοχή Σκουριές ένα τεράστιο επιφανειακό όρυγμα βάθους 200μέτρων και διαμέτρου 700μέτρων. Οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις από τις μεταλλευτικές αυτές δραστηριότητες θα είναι πραγματικά ολέθριες. Τοξικά και ραδιενεργά απόβλητα θα μολύνουν τη γη και θα καταστήσουν οποιαδήποτε δραστηριότητα (γεωργική και κτηνοτροφική) εντελώς αδύνατη. Συνήθως οι εξορυκτικές δραστηριότητες για χρυσό χρειάζονται τεράστιες ποσότητες νερού που θα στεγνώσουν κυριολεκτικά τον υδροφόρο ορίζοντα ενώ η μόλυνση των νερών με βαρέα μέταλλα είναι δεδομένη. Με λίγα λόγια οποιαδήποτε άλλη ενασχόληση στην περιοχή, από την γεωργία μέχρι τον τουρισμό, εξοβελίζεται εξαιτίας της εκτεταμένης ρύπανσης τους περιβάλλοντος.

Στην ευρύτερη περιοχή της βορειανατολικής Χαλκιδικής κατοικούν περί τα 20.000 άτομα, και από αυτούς οι 1200 απασχολούνται από την μεταλλευτική εταιρεία, ενώ η επιχείρηση υπόσχεται ακόμη περισσότερες προσλήψεις για ανύπαρκτες θέσεις εργασίας, αφού οι εξορύξεις δεν έχουν αρχίσει, μόνο και μόνο για να δημιουργήσει έναν ιδιότυπο στρατό τραμπούκων που θα προασπίζονται τα συμφέροντά της.

Όσο για τους κατοίκους, δεν είναι η πρώτη φορά που αντιστέκονται στα σχέδια καταστροφής του τόπου τους από τις εταιρείες. Στη δεκαετία του 1990, έδωσαν έναν ανυποχώρητο και τελικά νικηφόρο αγώνα ενάντια στην, καναδική και πάλι, TVX Gold. Από το 2012, οι αγωνιζόμενοι κάτοικοι ξαναβγήκαν στους δρόμους των χωριών και στα μονοπάτια του δάσους. Κάτοικοι και αλληλέγγυοι διαδήλωσαν μαζικά πολλές φορές στην περιοχή,στη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και σε άλλες πόλεις. Πραγματοποιήθηκαν δεκάδες εκδηλώσεις, ενημερωτικές και αλληλεγγύης, ενώ τα αφεντικά της πληροφόρησης δεν είπαν κουβέντα. Σε όλες σχεδόν τις κινητοποιήσεις, κάτοικοι και αλληλέγγυοι αντιμετώπισαν βίαιες επιθέσεις από τα ΜΑΤ αλλά και από τους υποτακτικούς της εταιρείας. Εισβολές στα χωριά, προσαγωγές, ξυλοδαρμοί, συλλήψεις, βασανιστήρια και αποσπάσεις DNA, απαγωγές μέσα από τα σπίτια τους ή ακόμα και ανήλικων από το σχολείο, δακρυγόνα και χημικά ακόμα και ενάντια σε μαθητές και, πρόσφατα, η προφυλάκιση δυο κατοίκων, ενώ διώκονται με 7 κακουργήματα άλλοι 12.

Στη Χαλκιδική, το κράτος προστατεύει με λύσσα τους χρυσοθήρες της πολυεθνικής συμμορίας του Μπόμπολα. Το τροπάριο της ανάπτυξης που πλασάρεται στις μέρες μας σαν η μοναδική διέξοδος από την κρίση είναι η προπαγάνδα που επιχειρεί να εξωραΐσει τον μοναδικό στόχο των αφεντικών: αυτόν για κερδοφορία. Αυτό που σήμερα ονομάζουν ανάπτυξη είναι μια γιγαντιαία επιχείρηση λεηλασίας του φυσικού και δημόσιου πλούτου μέσα από διαδικασίες fast track, πάντα υπό το άγρυπνο βλέμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Προσπάθεια όλων αυτών των κατσαπλιάδων είναι ο εξανδραποδισμός των κοινωνιών και η βύθισή τους στο σκοτάδι του ολοκληρωτισμού.

Οι αγώνες που γίνονται σήμερα ενάντια στην εκποίηση και την ιδιωτικοποίηση του φυσικού και του κοινωνικού πλούτου, ενάντια στην καταστροφή χωριών και οικοσυστημάτων και την μετατροπή τους σε χωματερές –από τα φράγματα και την εκτροπή του Αχελώου,την εναντίωση στις βιομηχανικές αιολικές ζώνες στο Αποπηγάδι της Κρήτης, την αντίσταση της Κερατέας και τους αγώνες ενάντια στα χρυσωρυχεία στη Χαλκιδική,τον Έβρο και αλλού- είναι κομμάτια των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων ενάντια στη λεηλασία της φύσης και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ Β.Α. ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΓΙΑ ΖΩΗ

ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ

Ανοιχτή Συνέλευση Νάξου

Into the Fire: Τα κρυφά θύματα της λιτότητας στην Ελλάδα - ντοκυμαντέρ

Η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση. Μια κρίση όχι μόνο οικονομική. Εν μέσω της αυστηρής λιτότητας, η χώρα έχει κατακλυστεί από μια κρίση ασύλου, τα θύματα της οποίας δεν είναι άλλα παρά οι πλέον ευάλωτοι: οι Πρόσφυγες, -συμπεριλαμβανομένων των ανηλίκων- που άφησαν τα πάντα πίσω στην χώρα τους, με στόχο να βρουν ασφάλεια.

Ερχόμενοι στην Ελλάδα, αφήνονται άποροι και άστεγοι, αδύνατοι να κάνουν αίτηση για να στεγασθούν σε κάποιο, ενώ επίσης απειλούνται από τις αυξανόμενες ρατσιστικές επιθέσεις. Εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα, στέλνουν μήνυμα στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο: «Αφήστε μας να φύγουμε!»

Διανομή τύπου crowd-sourced

Το ντοκιμαντέρ Into the Fire πρόκειται για ένα πείραμα στον τομέα της διανομής. Καθώς όλοι μιλάνε για το crowd-funding -τρόπος με το οποίο έγινε και η χρηματοδότηση του ντοκιμαντέρ αποφασίζουμε να προχωρήσουμε αυτό το σκεπτικό ένα βήμα παραπέρα: Όχι μονάχα η παραγωγή, αλλά και η ίδια η διανομή του Into the Fire θα γίνει ως crowd-sourced. Στις 21 Απριλίου το Into the Fire θα κυκλοφορήσει ταυτόχρονα σε διάφορα website και πλατφόρμες σε ολόκληρο το διαδίκτυο.

Οι διεθνείς υπότιτλοι έχουν δημιουργηθεί επιτυχώς με την φιλοσοφία του crowd-sourced και την χρήση των social media. Μια ομάδα εθελοντών έχει μεταφράσει το film σε έναν αριθμό γλωσσών, ενώ νέοι εθελοντές συνεχίζουν να συμπληρώνουν την λίστα διαφόρων γλωσσών.

Ιστορικό παραγωγής

Τον Απρίλιο του 2012 επισκεφθήκαμε την Αθήνα με σκοπό να φτιάξουμε μια σειρά ταινιών μικρού μήκους, σχετικά με την λιτότητα. Πριν την αναχώρησή μας, ένας έφηβος μετανάστης από την Σομαλία επικοινώνησε μαζί μας στέλνοντας ένα email στο οποίο εξέθετε μια λίστα με προβλήματα που αντιμετώπιζε ο ίδιος και ο φίλος του. Τελικά τους συναντήσαμε και κινηματογραφήσαμε μια σειρά συνεντεύξεων σχετικά με τις βαθιά σοκαριστικές τους εμπειρίες στην Ελλάδα.

Κατά την διάρκεια ενός γυρίσματος, αυτό που ανακαλύψαμε για την κατάσταση των μεταναστών στην Ελλάδα ήταν συνταρακτικό. Με το που γυρίσαμε στο Λονδίνο, εξασφαλίσαμε επιπρόσθετη χρηματοδότηση, έτσι ώστε να μπορέσουμε να πάμε για δεύτερη φορά στην Ελλάδα και να εστιάσουμε στο τι πραγματικά συνέβαινε. Εκείνη την στιγμή, το film επεκτάθηκε με μια οργανική τάση που μας ξάφνιασε. Ήταν σα να έχει την δική του ζωή που μας παρέσυρε στο πέρασμά του.

Σταθήκαμε μάρτυρες του απόηχου μιας ρατσιστικής επίθεσης που διέλυσε τα μέλη και τους πόρους μιας ολόκληρης οικογένειας, ενώ οδήγησε ένα νέο άνθρωπο στο νοσοκομείο. Μας κάλεσαν στο πολυπληθές σπίτι ενός -μη καταγεγραμμένου- μετανάστη. Συζητήσαμε και με άλλους μετανάστες που για μήνες, ή και χρόνια ακόμη, περιμένουν να κάνουν αίτηση για να στεγασθούν σε κάποιο άσυλο. Ήμασταν παρόντες στην επικήδειο προσευχή (prayer vigil) εις μνήμην ενός νέου που τον μαχαίρωσαν έως θανάτου. Περάσαμε ένα πρωϊνό στο πάρκο, μαζί με άστεγους πρόσφυγες.

Κατά το διάβα μας, εντυπωσιαστήκαμε με την φιλοξενία, το πάθος και την ψυχή όσων συναντήσαμε. Αιφνιδιαστήκαμε και σοκαριστήκαμε από τις ιστορίες που μας αφηγήθηκαν. Ενθουσιαστήκαμε από την υποστήριξη που λάβαμε, καθώς πολλοί προσέφεραν τον χρόνο και τις ικανότητές τους, έτσι ώστε το film να γίνει πραγματικότητα. Στην ουσία, το ντοκιμαντέρ έγινε από το τίποτα. Κανείς δεν έχει πληρωθεί για την δουλειά που έχει προσφέρει. Παρ’όλα αυτά, αισθανθήκαμε πως αυτή η ιστορία πρέπει να ειπωθεί.

Προοπτικές

Ευχόμαστε να παρακολουθήσουν αυτή την ταινία όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι. Επιλέξαμε η διανομή να γίνει με την άδεια Creative Commons η οποία επιτρέπει την μη εμπορική διανομή και εκτέλεση (προβολή) του Into the Fire.

Η στρατηγική μας για την διανομή δεν είναι άλλη από την συμπόνια και την οργή όσων ακούνε αυτή την ιστορία: Θα συνεργαστούμε -εντός και εκτός διαδικτύου- με όσους ενδιαφέρονται να διοργανώσουν προβολές και να προβάλλουν το film online. Το κοινό δεν έχει πια μονάχα το ρόλο του δέκτη των media που παράγουμε, αλλά έχει ενεργό συμμετοχή, σχολιάζοντας και ενισχύοντας την προσπάθειά μας. Ευχόμαστε να αξιοποιήσετε αυτή τη δύναμη, έτσι ώστε να συζητηθεί η κατάσταση στην Ελλάδα. Είτε πρόκειται για μεγάλα website, προσωπικά blog ή social network, όπου το film θα ενσωματώνεται και θα μοιράζεται (embed / share), το κοινό θα μεγαλώσει με γεωμετρική πρόοδο.

Βιογραφικά συντελεστών

Μια από τις προηγούμενες δουλειές του Guy Smallman είναι το 15 Million Afghans, ένα ντοκιμαντέρ για τους άνεργους του Αφγανιστάν. Ο ίδιος, ως φωτορεπόρτερ (photojournalist) έχει εργαστεί σε όλη την Ευρώπη, τη Νότιο Αφρική και τη Μέση Ανατολή, καλύπτοντας τον πόλεμο στον Λίβανο (2006) και τις συνεχιζόμενες συγκρούσεις στο Αφγανιστάν. Δουλειά του έχει επίσης παρουσιαστεί στο μεγαλύτερο μέρος του Τύπου (εφημερίδες και περιοδικά) και των Media (BBC, Channel 4 και ITV) του Ην. Βασιλείου.

Η Kate Mara σπούδασε ‘Film and Video’ στο University of the Arts London. Αποφοιτώντας με ‘First Honours’ εργάστηκε ως ελεύθερη επαγγελματίας σε παραγωγή και post production, με ειδίκευση τα συμμετοχικά μέσα ενημέρωσης και ντοκυμαντέρ, σε κοινοτικό πλαίσιο. Το Into the Fire πρόκειται για την πρώτη της ανεξάρτητη παραγωγή.

*Οι πληροφορίες, στα αγγλικά, βρίσκονται το site του ντοκιμαντέρ και στα ελληνικά πάρθηκαν από το Freequency

πηγη:http://afterhistory.blogspot.gr/2013/04/into-fire.html

Ο ρατσισμός της Μανωλάδας ΔΕΝ είναι φυλετικός

Όλοι εντόπισαν την πηγή του προβλήματος για το ζήτημα της Μανωλάδας και άλλα παρόμοια προβλήματα στον φυλετικό ρατσισμό.

Λάθος. Δεν πρόκειται για φυλετικό ρατσισμό.
Οι Έλληνες, ακόμη και οι... ρατσιστές, δεν είναι φυλετικοί ρατσιστές.

Αν πίστευαν άλλωστε πως οι μαύροι συλλήβδην είναι κατώτεροι και άξιοι πυροβολισμών, τότε δε θα μαζεύονταν κατά χιιλιάδες να αποθεώνουν τον Σισέ, τον Τζεμπούρ, τον Ριβάλντο, τον Ντομινίκ Ουίλκινς ή τον Ντέιιντ Ρίβερς παλιότερα, δε θα πλήρωναν αδρά τα Παρασκευοσάββατα για να πάνε στα club όποτε παίζει R'n'B κάποιος, ακόμη και άσημος, μαύρος DJ, δε θα κουνιόντουσαν στους ρυθμούς της Rihanna, του 50-Cent ή της Beyonce.
Εκείνους οι Έλληνες ρατσιστές τους θεωρούν ανώτερους. Αν έρχονταν μια βόλτα από την Ελλάδα, τσιμπούκια θα τους έκαναν για ένα αυτόγραφο ή μια ματιά έστω.

Ο φυλετικός ρατσισμός είναι η αντίληψη πως μια άλλη φυλή είναι κατώτερη από εμάς και άξια περιφρόνησης, λόγω της φυλετικής ή εθνικής της καταγωγής.
Ο κοινωνικός ρατσισμός διακρίνει τους ανθρώπους σε δυνατούς-ανώτερους και αδύναμους-κατώτερους, περιθωριοποιεί και αποκλείει ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και άτομα παραβιάζοντας απρόκλητα σημαντικά ανθρώπινα δικαιώματα.

Τι είναι αυτό που διαχωρίζει λοιπόν τη στάση του μέσου Έλληνα απέναντι στον Σισέ και απέναντι στον Μπαγκλαντεσιανό εργάτη;
Μα προφανώς η κοινωνική του θέση. Η τάξη.

Ο Σισέ είναι μεγαλοαστός. Πλούσιος, επιτυχημένος, μοδάτος, με κάτι κούρσες από δω ως απέναντι, με χιλιάδες γκόμενες τα πόδια του. Κυκλοφορεί πάντα καθαρός και μυρωδάτος. Και έχει δόξα και λεφτά. Πολλά λεφτά.
Ο Μπαγκλαντεσιανός εργάτης φράουλας τι έχει; Είναι οικονομικός μετανάστης, η κατώτερη δηλαδή θέση στην κοινωνική πυραμίδα. Είναι στη χώρα μας χωρίς πρόσωπο, χωρίς χαρτιά, χωρίς στέγη. Ενδεχομένως δεν μπορεί να πλένεται καθημερινά, διότι δεν έχει μπάνιο. Μάλλον τα ρούχα του δεν είναι η τελευταία λέξη της μόδας, αλλά σκισμένα κουρέλια. Δεν τον ξέρει κανείς, δεν έχει μία, γιατί του τα πήρε ο δουλέμπορος, δεν έχει πενήντα γκόμενες γιατί έχει δεν ε΄χει λεφτά και τη γυναίκα του την έχει αφήσει πίσω, στην πατρίδα και της στέλνει κάθε τόσο ό,τι βγάζει για να ταΐσει το παιδί τους.
Τον αφρικανικής καταγωγής Σισέ ο Έλληνας ρατσιστής τον αποθεώνει.
Τον Μπαγκλαντεσιανό εργάτη ο Έλληνςα ρατσιστής τον πυροβολεί.

Το έγκλημα στη Μανωλάδα λοιπόν δεν είναι απότοκο του φυλετικού ρατσισμού. Αλλά του κοινωνικού ρατσισμού.
Δεν είδα κανένα κουραδόμαγκα να αφήνει απλήρωτο ή να πυροβολεί τον Σισέ ή τη Rihanna.
Προφανώς γιατί είναι πλούσιοι και διάσημοι.
Οι κουραδόμαγκες με τις ακραμπίνες άνοιξαν πυρ κατά εξαθλιωμένων εργατών.
Κι αυτό επειδή διαμαρτυρήθηκαν επειδή ήταν επί μήνες απλήρωτοι.
Ό,τι ακριβώς περνούν και οι Έλληνες εξαθλιούμενοι εργαζόμενοι, αφού όπως γνωρίζουμε εκατοντάδες χιλιάδες απ' αυτούς είναι απλήρωτοι για παραπάνω από 6 μήνες.



Θα με ρωτήσει κάποιος τώρα...
"μα τους Έλληνες απλήρωτους εργαζομένους δεν τους πυροβολούν.
Αυτό δεν αποδεικνύει τον φυλετικό ρατσιστικό χαρακτήρα της πράξης;"

Απαντώ πως οι επιστάτες του κάθε λογής "Ρήγα Χορμόβα" (βλ. "Το χώμα βάφτηκε κόκκινο") θα πυροβολούσαν άνετα και Έλληνες εργαζομένους που διαμαρτύρονται. Δεν το κάνουν -ακόμη- διότι φοβούνται την τιμωρία, αφού ο Έλληνας πολίτης, όσο εξαθλιωμένος κι αν είναι, έχει περισσότερα μέσα διεκδίκησης του δίκιου του.
Ενώ τον Μπαγκλαντεσιανό τον πυροβολούν άνετα, διότι δε φοβούνται τον νόμο. Ένας μετανάστης χωρίς χαρτιά προφανώς και δεν είναι σε θέση να κάνει μήνυση ή να καταφύγει στην επιθεώρηση εργασίας η στο ΙΚΑ και επομένως οι επιστάτες δρουν εκ του ασφαλούς. Μια που θα πάει στις αρχές για να δικεκδικήσει το δίκιο του και μια που θα απελαθεί.

Στους Έλληνες απλήρωτους εργαζομένους χρησιμοποιούν άλλα όπλα: εκβιασμούς, εκφοβισμούς, απειλή της απόλυσης και πολλά άλλα.
Ο ρατσισμός της Μανωλάδας είναι όμοιος με τον ρατσισμό της Χαλυβουργίας, των ναυπηγείων, του Jumbo, της Ιερισσού, των εταιρειών τηλεφωνίας που νοικιάζουν εργαζομένους κλπ.
Η διαφορά του όπλου απέναντι στους μεν και στους δε δεν οφείλεται δηλαδή στην αντίληψη των εργοδοτών περί φυλών, αλλά στις δυνατότητες που τους δίνει η κατάσταση.
Αν είχαν τη δυνατότητα να πυροβολήσουν και τους Έλληνες, θα το έκαναν χωρίς κανένα φυλετικό δισταγμό.

Αν και, όπως το πάμε, όπου να 'ναι θα αρχίσουν οι πυροβολισμοί και εναντίον Ελλήνων εργαζομένων. Δε θα αργήσει η μέρα.
Όλες οι βεβαιότητες εξάλλου διαλύονται τα τελευταία τρία χρόνια.
Επομένως ήρθε η ώρα να διαλυθεί κι αυτή η βεβαιότητα.
Κι εμείς απλά περιμένουμε τη στιγμή των πυροβολισμών, για να καταδικάσουμε τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται, όπου κι αν απευθύνεται και όπου κι αν αποσκοπεί.

Νεώτερα από το μακελειό της Μανωλάδας

Καταζητούμενοι μπράβοι απείλησαν τους αλλοδαπούς εργάτες για να μη μιλήσουν δημόσια

Μετά τις χθεσινές σκηνές αλλοφροσύνης, ο τρόμος στοίχειωσε τις αυτοσχέδιες παράγκες των αλλοδαπών εργατών γης από το Μπανγκλαντές, στη Νέα Μανολάδα.

Στις παράγκες, που μοιάζουν με μικρά θερμοκήπια, όπου η θερμοκρασία το καλοκαίρι ξεπερνά τους 40 βαθμούς, ζουν οι αλλοδαποί εργάτες Το χειρότερο είναι ότι κυριαρχεί μια συνωμοσία σιωπής, αφού όσοι δέχτηκαν τα δολοφονικά πυρά από τις κυνηγετικές καραμπίνες των μπράβων-επιστατών, απειλούνται με αντίποινα, αν μιλήσουν δημόσια.

Λίγο μετά τη χθεσινή εμφάνιση του 42χρονου εργάτη φράουλας από το Μπανγκλαντές, Εντι Χαν Λίτον, στην τηλεόραση της ΝΕΤ, ένας εκ των τριών καταζητούμενων-μπράβων από την Αστυνομία τού τηλεφώνησε και τον απείλησε ευθέως ότι θα τον σκοτώσει!

«Με πήρε τηλέφωνο 15 λεπτά μετά το ρεπορτάζ και μου είπε ότι είδε στην τηλεόραση τα όσα έλεγα κι όταν καθαρίσει με τα δικαστήρια θα με σκοτώσει, γιατί λέω πράγματα που δεν πρέπει», κατήγγειλε στην «Ε» ο 42χρονος εργάτης και περιέγραψε τα έργα των μακελάρηδων, όταν ζήτησε μαζί με τους ομοεθνείς του από το «αφεντικό» τα χρωστούμενα.

«Ζητήσαμε απ’ τους επιστάτες να μας δώσουν τα χρήματα κι εκείνοι αρνήθηκαν. Διαμαρτυρηθήκαμε και ζητήσαμε να έρθει εκεί το “αφεντικό”, αλλά αντί άλλης απάντησης έβγαλαν τα όπλα τους κι άρχισαν να μας πυροβολούν. Κάποιοι έπεσαν δίπλα μου χτυπημένοι άσχημα και γέμισαν αίματα. Εγώ δέχθηκα έναν πυροβολισμό και τραυματίστηκα στο χέρι και στο πόδι. Γλιτώσαμε από θαύμα. Δεν απειλήσαμε κανέναν και ζητήσαμε απλά τα χρήματά μας» είπε, φανερά σοκαρισμένος.

«Ο ιδιοκτήτης της καλλιέργειας μας κορόιδεψε. Μας έδωσε επιταγές ακάλυπτες κι όταν ζητήσαμε εξηγήσεις μας είπε ότι θα μας εξοφλήσει άμεσα. Συνολικά μας χρωστάει πάνω από 200.000 ευρώ σε 200 άτομα, περίπου. Δουλεύαμε σκληρά στα χωράφια και μας έδινε μόνο μακαρόνια και ρύζι για να τρώμε. Οχι χρήματα. Εχω ένα μικρό παιδί στην πατρίδα μου και έχω να στείλω λεφτά στην οικογένειά μου εδώ και πολλούς μήνες. Δεν έχουμε να πάρουμε ούτε τσιγάρα ούτε μια κάρτα να βάλουμε στο τηλέφωνο».

Για 100 ευρώ

Στον καταυλισμό της ντροπής με τις αυτοσχέδιες παράγκες που μοιάζουν με μικρά θερμοκήπια και με τη θερμοκρασία το καλοκαίρι να ξεπερνάει τους 40 βαθμούς, οι αλλοδαποί εργάτες αποκαλύπτουν σιγά σιγά όλες τις παραμέτρους του κοινού μυστικού της κοινωνίας της Νέας Μανολάδας.

Ολοι στο χωριό γνωρίζουν ότι για τις παράγκες τους δίνουν οι ίδιοι ενοίκιο στον ιδιοκτήτη του χωραφιού από εκατό ευρώ μηνιαίως η κάθε καλύβα… «Αυτό ισχύει επί χρόνια και δεν σταμάτησε ποτέ» μας είπαν.

«Γνωρίζουμε από καιρό το πρόβλημα στη Νέα Μανολάδα, αλλά δυστυχώς δεν έχουμε τα μέσα να κάνουμε κάποιες ουσιαστικές παρεμβάσεις. Καταδικάζουμε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο όσα συνέβησαν εις βάρος των αλλοδαπών εργατών γης και ζητάμε τη σύλληψη και καταδίκη των υπαιτίων. Δυστυχώς ο δήμος μας δεν μπορεί να προσφέρει κάτι ούτε να δώσει λύσεις σε μια περιοχή που κάθε χρόνο κατακλύζεται από χιλιάδες αλλοδαπούς εργάτες. Χρειάζεται πολιτική βούληση και αποφάσεις», τόνισε ο δήμαρχος Ανδραβίδας – Κυλλήνης, Δημήτρης Αρβανίτης.

Συλλήψεις

Η βουλευτής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ, Μαρία Κανελλοπούλου, κατήγγειλε ότι με στόχο να «εκλείψουν οι μάρτυρες της απόπειρας μαζικής δολοφονίας εναντίον των μεταναστών» η Αστυνομία προχώρησε σε συλλήψεις εργατών από το Μπανγκλαντές όταν πήραν εξιτήριο χθες το πρωί. Ωστόσο αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. τόνισαν ότι δεν έγινε τέτοια σύλληψη.

Οπως έγινε γνωστό, από τους συνολικά 28 και σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ. τραυματισμένους αλλοδαπούς της Νέας Μανολάδας νοσηλεύονται ακόμη επτά, τέσσερις στο νοσοκομείο του Πύργου και τρεις στο νοσοκομείο του Ρίου και, τουλάχιστον σύμφωνα με τους γιατρούς, δεν κινδυνεύει η ζωή τους.

Στις 5 χθες το απόγευμα στον τόπο του αιματηρού περιστατικού πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση διαμαρτυρίας και αλληλεγγύης στους εργάτες γης της Νέας Μανολάδας από 1.000 και πλέον μέλη του ΚΚΕ από Ηλεία, Αχαΐα και Μεσσηνία. Ανάλογες συγκεντρώσεις έγιναν στην Αθήνα στο Σύνταγμα και το υπουργείο Εργασίας.

Πηγή: Μακης Νοδάρος
--------------------------------

Πιάστηκαν οι τρεις δράστες μόλις έληξε το αυτόφωρο !

Εντοπίστηκαν και συνελήφθησαν το πρωί της Παρασκευής στην Αμαλιάδα οι τρεις επιστάτες που άνοιξαν πυρ την Τετάρτη εναντίον εκατοντάδων μεταναστών, επειδή διεκδίκησαν τα χρήματά τους για την εργασία τους στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας.

Οι δράστες είναι ένας 21χρονος, ένας 39χρονος και ένας 27χρονος, εις βάρος των οποίων είχαν εκδοθεί εντάλματα σύλληψης. Ο ένας από τους τρεις είναι γνωστός για τη δράση του, καθώς πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο που πριν από ένα χρόνο περίπου είχε σύρει με το αυτοκίνητό του έναν Αιγύπτιο στο κεντρικό δρόμο της Νέας Μανωλάδας. (του είχε κλείσει το χέρι με το τζάμι του αυτοκινήτου και τον τράβαγε επί ένα χιλιόμετρο, στο τέλος του έσπασαν τα δάχτυλα με ένα σφυρί, ο δράστης κυκλοφορούσε ελεύθερος !!)

Η δικογραφία που σχηματίζεται για τους πυροβολισμούς εις βάρος των μεταναστών αφορά σε κακουργηματικά αδικήματα, ενώ για τον επιχειρηματία-καλλιεργητή φράουλας, έναν 57χρονο, ο οποίος συνελήφθη την Τετάρτη στη Λάππα Αχαΐας, οι κατηγορίες είναι ηθική αυτουργία σε απόπειρα ανθρωποκτονίας και παράβαση του νόμου περί αλλοδαπών.

Το βράδυ της Πέμπτης, συνελήφθη ένας 38χρονος, σε βάρος του οποίου σχηματίστηκε δικογραφία για υπόθαλψη, καθώς όπως προέκυψε, παρείχε χθες κατάλυμα στους τρεις αναζητούμενους στην περιοχή Ρουπάκι Ηλείας. Υπενθυμίζεται ότι νωρίτερα χθες είχε συλληφθεί με την ίδια κατηγορία άλλος ένας 38χρονος σε χωριό της Πηνείας.

Όσον αφορά τον 57χρονο ιδιοκτήτη της καλλιέργειας όπου απασχολούνταν οι αλλοδαποί, μετά τη σύλληψή του διακομίστηκε στο Κέντρο Υγείας Βάρδας παραπονούμενος για προβλήματα υγείας και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Πύργου.

Σημειώνεται πως επτά μετανάστες εξακολουθούν να νοσηλεύονται τραυματισμένοι στα νοσοκομεία του Πύργου και της Πάτρας.
Πηγή: tvxs

O μικρότερος από τους δράστες πιάστηκε σε δρόμο της Μανωλάδας ενώ οι άλλοι δύο σε δικηγορικό γραφείο της πόλης, είπαν πως πήγανε εκεί προκειμένου να παραδοθούν. Η επίσκεψη του Δένδια όμως έπρεπε να “πουλήσει” στα ΜΜΕ, έτσι πιάστηκαν λίγο νωρίτερα από όσο είχαν προγραμματίσει. Κατέβηκε λοιπόν με καμιά 10ριά γαλονάδες, μοίρασε εντολές, μας υπενθύμισε το πρόσφατο προεδρικό διάταγμα για την επέμβαση της οικονομικής αστυνομίας σε περιπτώσεις ανασφάλιστης εργασίας, τέλος μας είπε πως δεν θα απελαθούν οι μετανάστες-θύματα.

Η αλήθεια είναι πως βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε πως 6 μετανάστες που βγήκαν από το νοσοκομείο προσήχθηκαν από μπάτσους σε αστυνομικό τμήμα της Πάτρας, προφανέστατα για “φιλοξενία” και απέλαση. Η κινητοποίηση αλληλέγγυων του ΠΑΜΕ, που έκανε διαδήλωση έξω από το αστυνομικό τμήμα όπως και άλλων στη Μανωλάδα, φαίνεται πως απέτρεψε την απέλαση: Οι μετανάστες, 20 ώρες μετά την “προσαγωγή ” τους εκεί μεταφέρθηκαν με κλούβα στο ΑΤ Βάρδας όπου έμειναν μέχρι αργά το βράδυ δίνοντας κατάθεση. Αυτό που πίεσε τον Δένδια να πει για μη απέλαση ήταν οι κινήσεις αλληλεγγύης και η διεθνής κατακραυγή για το γεγονός και όχι ο πρόσφατος νόμος που προστατεύει μετανάστες “χωρίς χαρτιά” που έχουν πέσει θύματα βίας.

Ανάλογες κινήσεις έγιναν και από το Βρούτση που έδωσε χθες “κατεπείγουσα εντολή” στον Ειδικό Γραμματέα του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας να στείλει στη Μανωλάδα κλιμάκιο του Σώματος ΣΕΠΕ.

Ολα αυτά είναι για τις εντυπώσεις, οι μετανάστες έπρεπε να είναι ασφαλισμένοι στον ΟΓΑ, ο οργανισμός έχει εξετάσει περίπου 200 υποθέσεις και έχει παραπέμψει στις αρχές τις 150 χωρίς να κουνηθεί φύλο. Οι μπάτσοι ξέρουν τι γίνεται, ποιοί είναι οι φασίστες και οι σωματέμποροι που πουλάνε ανθρωπους , χωρίς να τους αγγιζουν καν.
Ορθά το antinazizone επισημαίνει:

Η κυβερνητική υποκρισία ξεχειλίζει καθώς έσπευσε να καταδικάσει τα γεγονότα «ξεχνώντας» ότι είναι η πολιτική της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων που επέτρεψε στους μεγαλοπαραγωγούς φράουλας να επιβάλουν έναν απίστευτο εργασιακό μεσαίωνα όχι σήμερα αλλά εδώ και πολλά χρόνια.

Συγκεκριμένα διαβάζουμε ότι:
«…Ο υπουργός Εργασίας, Γι­άν­νης Βρούτσης, έδωσε κατεπείγουσα εντολή στον ειδικό γραμμα­τέα ΣΕΠΕ Μιχάλη Κανδαράκη να στείλει στην περιοχή κλιμάκιο του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας. Σε μήνυμά του ο υπουργός αναφέρει: «Καταδικάζω με τον πιο απερίφραστο τρόπο τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας, τη βία και την ανθρώπινη εκμετάλλευση.

»Η νομιμότητα στην αγορά εργασίας και η τήρηση των νόμων είναι αδιαπραγμάτευτη.

»Άλλωστε, έχω κατ’ επανάληψη τονίσει ότι η αδήλωτη και η ανασφάλιστη εργασία αποτελούν κοινωνικό και οικονομικό έγκλημα.

»Ήδη, με εντολή μου, επιλαμβάνεται του θλιβερού περιστατικού η Επιθεώρηση Εργασίας.

»Τα χθεσινά γεγονότα επιβεβαίωσαν την ορθότητα της κυβερνητικής πρωτοβουλίας να αναμιχθεί στην αντιμετώπιση της αδήλωτης εργασίας και η οικονομική αστυνομία». 

                                                                               (in.gr 18/4/13)

«Ξεχνάει» ο υπουργός όπως και οι συγκυβερνήτες των «ευαίσθητων» ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ ότι:

• το 2008 έγινε η πρώτη απεργία μεταναστών εργατών στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας
• από το 2008 ως το 2012 το τοπικό αστυνομικό τμήμα σχημάτισε περισσότερες από 200 δικογραφίες σε βάρος εκείνων που φιλοξενούσαν αλλοδαπούς στα κτήματά τους παράνομα και με το αζημίωτο, εκ των οποίων το 20% αφορούσε υποθέσεις για μαύρη εργασία ( Πρώτο Θέμα online 18-4-13)
• το 2011 2 δημοσιογράφοι της εφημερίδας το ΒΗΜΑ ξυλοκοπήθηκαν ανηλεώς ενώ έκαναν ρεπορτάζ στα χωράφια της Μανωλάδας
• τον Αύγουστο του 2012 άγνωστοι έσυραν «κρεμασμένο» στην πόρτα αυτοκινήτου Αιγύπτιο εργάτη πετώντας τον μετά από πολλά μέτρα αναίσθητο και αιμόφυρτο στην άκρη του δρόμου επειδή ζήτησε τα δεδουλευμένα του

Που ήταν οι υπουργοί εργασίας, οι επιθεωρήσεις, οι δικαστές, τα κυβερνητικά στελέχη να παρέμβουν στο θέμα; Τι ακριβώς αποτέλεσμα είχαν οι 200 δικογραφίες που έκανε η αστυνομία; Και βέβαια που ήταν τα λαγωνικά του Δένδια όταν αυτά συνέβαιναν μέρα μεσημέρι επί χρόνια;

Η απάντηση είναι μία: ήξεραν και έκαναν τα στραβά μάτια. Όπως τα κάνει και ο απίστευτος δήμαρχος Κυλλήνης-Ανδραβίδας. Ο Δημήτρης Αρβανίτης, μιλώντας στον ΒΗΜΑ 99,5 και στο Mega, το πρωί της Πέμπτης, τόνισε ότι: «πρόκειται για έναν επιχειρηματία που δρα με αυτόν τον τρόπο».

Επισήμανε, δε, ότι: «ο συγκεκριμένος δεν είναι καν από την περιοχή, αλλά από την Αθήνα, ενώ έχει έδρα στον Λάππα Αχαΐας, δηλαδή εκτός ορίων του δήμου Ανδραβίδας – Κυλλήνης».

Αυτό ενόχλησε τον δήμαρχο. Ότι είναι μόνο ένας –που δεν είναι– και ότι έχει έδρα εκτός των ορίων του δήμου του! Το ότι αυτά τα αίσχη έγιναν μέσα στο δήμο του τσιμουδιά!!

Την άποψη αυτή αντέκρουσε, μιλώντας στον ΒΗΜΑ 99,5, η πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Αμαλιάδας Νατάσσα Παναγιωτάρα:

«Τόσο στην Παλιά, όσο και στη Νέα Μανωλάδα υπάρχουν μεγαλοφραουλάδες που εκμεταλλεύονται μετανάστες, δεν είναι μόνο ένας εργοδότης που ενεργεί με αυτόν τον τρόπο» είπε.» Κανείς δεν ελέγχει σε ποια κατάσταση εργάζονται ή διαβιούν οι μετανάστες, πρόκειται για ”εργασιακό σκλαβοπάζαρο”. «Ζητάμε ελέγχους αλλά δεν γίνονται, γιατί -όπως μας λένε από την επιθεώρηση εργασίας- δεν υπάρχει το αναγκαίο προσωπικό», σημείωσε η κ. Παναγιωτάρα και πρόσθεσε ότι «κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι ακριβώς συμβαίνει στις επιχειρήσεις αυτές, αφού η πρόσβαση απαγορεύεται».

…Η αλήθεια είναι ότι στα φραουλοχώραφα δεν βρίσκονται πολλοί Έλληνες που να θέλουν να δουλεύουν 14 ώρες τη μέρα για λίγα ευρώ και να ζουν σε παραπήγματα με νάιλον. Αν υπήρχαν, οι δουλέμποροι θα δούλευαν με αυτούς όπως δουλεύουν μια χαρά με Έλληνες μια σειρά πολυεθνικές για 245 ή και 307 ευρώ 5ωρα ή και 8ωρα απολύτως νόμιμα με βάση τους μνημονιακούς μισθούς.

Η ίδια η Χρυσή Αυγή έχει στήσει δουλεμπορικά γραφεία σε διάφορες περιοχές όπου βρίσκει εργάτες με 18 ευρώ μεροκάματο για επιχειρηματίες. Αυτό θα πει «εθνική πολιτική για τη ανεργία». Δεν έχει σημασία ο εργασιακός μεσαίωνας για τους ναζί. Αρκεί αυτοί που τον υφίστανται να είναι Έλληνες και όχι ξένοι…

Όσα συνέβησαν στην Ηλεία προφανώς δεν συμβαίνουν μόνο εκεί. Πριν από λίγα χρόνια είχε αποκαλυφτεί στον τύπο ότι ροδακινοπαραγωγοί στην Β. Ελλάδα προσλάμβαναν μετανάστες από τη Βουλγαρία για να μαζέψουν τα ροδάκινά τους και όταν έφτανε η ώρα της πληρωμής τηλεφωνούσαν στην αστυνομία για να τους συλλάβει και να τους απελάσει.

Η υπόθεση είναι πολύ σοβαρή για να την αφήσουμε στα χέρια της ΓΣΕΕ…

Πηγή: Εργασιακό Δελτίο

πηγη:http://poetrybar.blogspot.gr/

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΣΤΙΣ ΣΚΟΥΡΙΕΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΦΙΛΙΠΠΑΣ ΦΛΩΡΑΚΑ - 1o Βραβείο:Μαρία Καρεγλά.

Το εργαστήριο συμμετείχε για άλλη μια χρονιά στο διαγωνισμό του ΟΙΚΑΔΕ της Τράπεζας Κύπρου και του Μουσείου Ελληνικής Παιδικής Τέχνης, με θέμα ː ‘’νερό, ο θησαυρός μου’’.
Η Μαρία Καρεγλά 10 ετών βραβεύτηκε με το 1^ο Βραβείο στη κατηγορία δημοτικό ανάμεσα σε 2.500 έργα ανά την Ελλάδα.
Ο διαγωνισμός που ξεκίνησε το Σεπτέμβριο του 2012 είχε πολύ μεγάλη απήχηση, καθώς συγκεντρώθηκαν 2.500 ατομικά και ομαδικά έργα από 244 σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς και καλλιτεχνικά εργαστήρια όλης της χώρα


ΑΤΟΜΙΚΑ-ΔΗΜΟΤΙΚΟ:

• 1o Βραβείο: Εργαστήρι Παιδικής Τέχνης ¨Φιλίππα Φλώρακα¨, Νάξος, Μαρία Καρεγλά.
• 
  
• 1ο Βραβείο: Εικαστικό Εργαστήρι Ακουαρέλα, Αιγάλεω, Λάμπρος Φαράζ
• 
  
• 2^ο Βραβείο: Ένωση Βαβδινών Θεσ/νικης «Νικόλαος Γερμανός», Ανδριάνα-Μαρία Λιάλιου
• 3^ο Βραβείο: Εικαστικό Εργαστήρι «Μαρίας Καραθανάση-Πέττα», Ανδραβίδας, Αλεξάνδρα Καραφλού