ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΗ, 

ΚΑΚΟΠΛΗΡΩΜΕΝΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Διανύοντας την τρίτη χρονιά των μνημονίων βιώνουμε πλέον και στη Νάξο την εξαθλίωση και τη φτώχεια. Το εισόδημα της πλειοψηφίας της κοινωνίας –καλώς ή κακώς – είναι σε άμεση συνάρτηση εδώ και πολλά χρόνια με τον τουρισμό. Είτε συμπληρωματικά με τις αγροτικές και οικοδομικές εργασίες είτε εξολοκλήρου, η ενασχόληση με την «βαριά βιομηχανία»της ελληνικής οικονομίας εξασφάλιζε μέχρι πρόσφατα ένα σχετικά καλό βιοτικό επίπεδο στους ντόπιους και ξένους εργαζόμενους στο νησί.

Οι πρόσφατες τροποποιήσεις και ρυθμίσεις των νομοθετικών διατάξεων για τις συλλογικές συμβάσεις επέβαλλαν σταδιακά τα τελευταία τρία χρόνια την φτωχοποίηση, την ανεργία και την ανέχεια. Τα μέτρα των μνημονίων(μειώσεις μισθών, χαράτσια)έχουν οδηγήσει ακόμη και αυτούς που έχουν την τύχη να εργάζονται, σε συνθήκες μεσαιωνικές. Πολύ περισσότερες ώρες δουλειάς για εξευτελιστικούς μισθούς, ανασφάλιστοι,λιγότερους μήνες απασχόλησης και επιπλέον με τη θέσμιση του νόμου 3986/2011 ο οποίος ισχύει από φέτος, που περικόπτεται δραστικά το επίδομα ανεργίας στους εποχικούς εργαζόμενους. Πόσοι θα μπορέσουν άραγε, να επιβιώσουν τον επόμενο χειμώνα χωρίς τη στήριξη έστω και του εξευτελιστικού επιδόματος ανεργίας;

Και ενώ οι προβλέψεις για τη σεζόν είναι ευοίωνες, αυτό θα επηρεάσει μονάχα τις τσέπες των αφεντικών και όχι των εργαζόμενων, οι οποίοι κατά πλειοψηφία θα δουλεύουν για 400-500 Ευρώ. Ο ίδιος πόλεμος έχει κηρυχτεί παντού και στους εργαζόμενους στο δημόσιο και τους συνταξιούχους. Με το καινούργιο πολυνομοσχέδιο που μόλις ψηφίστηκε ανοίγει ο δρόμος για χιλιάδες απολύσεις και ακόμη περισσότερες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις.

Κα εάν, εμείς, ακόμη εδώ ζούμε την τρομοκρατία στο οικονομικό επίπεδο, σε κάποια άλλα μέρη τα αφεντικά έχουν πάρει τα όπλα και πυροβολούν τους εργάτες που τολμούν να ζητήσουν τα δεδουλευμένα. Οι μετανάστες εργάτες της Μανωλάδας που δουλεύουν 16 ώρες για 22 ευρώ, που μένουν σε παραπήγματα ο ένας πάνω στον άλλο, χωρίς στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής, είναι το μοντέλο εργαζόμενου που ονειρεύονται για όλους μας. Με την προϋπόθεση βεβαίως να κρατάμε και το στόμα μας κλειστό, αλλιώς υπάρχουν και τα όπλα…

Όλα αυτά, βέβαια, δεν θα μπορούσαν να επιβληθούν πάρα μέσα σε ένα πλαίσιο ολοκληρωτισμού. Οι μαζικές διαδηλώσεις των τελευταίων χρόνων έχουν αντιμετωπίσει την βίαιη καταστολή. Οι απεργίες βγαίνουν παράνομες σε μια προσπάθεια τρομοκράτησης και ποινικοποίησης του αγώνα. Οι φυσικοί πόροι ξεπουλιούνται σε μια μερίδα μεγαλοεργολάβων, αρχής γενομένης στις Σκουριές Χαλκιδικής, ενώ η αντίσταση των τοπικών κοινωνιών καταστέλλεται άγρια με μεθόδους που θα ζήλευε ακόμη και η Χούντα. Επιπλέον, γίνεται προσπάθεια φίμωσης κάθε ανεξάρτητης φωνής ενημέρωσης, όπως το κινηματικό μέσο αντιπληροφόρησης athens indymedia.

Ζούμε μία φάση από τις πιο βάρβαρες του καπιταλισμού και ο δρόμος για να βγούμε από αυτήν δεν είναι η «ανάπτυξη» που υπόσχονται. Η ανάκαμψη που παπαγαλίζουν περνάει πάνω από τα πτώματά μας, τον εξευτελισμό της ζωής και την υποτίμηση της εργασίας. Το μοντέλο που προωθούν είναι αυτό της κυριαρχίας ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, με αναλώσιμους υπηκόους που θα δουλεύουν για 200Ευρώ, χωρίς ίχνος κοινωνικών παροχών –περίθαλψης ή παιδείας- και της βίαιης καταστολής κάθε μορφής αντίδρασης. Λογαριάζουν, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο…

Αυτός είναι ο λόγος που προωθούν και την ιστορική λήθη.Αυτός είναι ο λόγος που προσπαθούν να απαξιώσουν και το νόημα της Πρωτομαγιάς. Σήμερα που σημείο αιχμής της 1ης Μάη θα μπορούσε να γίνει η πάλη ενάντια στο κατάπτυστο πολυνομοσχέδιο, συνδικαλιστική γραφειοκρατία και κυβέρνηση επιλέγουν να γελοιοποιούν την ημέρα αυτή και να την αντιμετωπίζουν ως αργία μεταφερόμενη.

Η ιστορική συλλογική μνήμη των κοινωνικών - ταξικών αγώνων ενάντια στην κυριαρχία του καπιταλισμού, η υπενθύμιση των στιγμών όπου οι καταπιεσμένοι εξεγέρθηκαν και έκαναν κράτος και κεφάλαιο να φοβηθούν είναι χρέος μας. Στο Σικάγο του 1886 χιλιάδες εργάτες ξεσηκώθηκαν διεκδικώντας το 8ωρο. Σήμερα, 127 χρόνια μετά, στον ευρωπαϊκό νότο των μνημονίων κατακτήσεις για τις οποίες έχει χυθεί αίμα όλα τα χρόνια που ακολούθησαν το Σικάγο, παίρνονται πίσω σε μια νύχτα.

Να μην τους αφήσουμε. Το παρελθόν μας έχει διδάξει ότι η δύναμή μας βρίσκεται στους συλλογικούς αγώνες, στις απεργίες διαρκείας, στις καταλήψεις στους χώρους δουλειάς, στις αντιστάσεις στις γειτονιές, στην αλληλεγγύη. Η επανάκτηση της αξιοπρέπειάς μας περνάει μέσα από την αντίσταση. Περνάει μέσα από το γκρέμισμα του συστήματος που εξευτελίζει τις ζωές μας και βάζει πάνω απ’ όλα το κέρδος.Περνάει μέσα από τη δημιουργία μιας άλλης κοινωνίας που θα βασίζεται στην ελευθερία, την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση.

ΤΕΤΑΡΤΗ 1η  ΜΑΗ - ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

11 π.μ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Ανοιχτή Συνέλευση Νάξου

1^η Μάη 2013