Η Ελλάδα και "το πέταγμα της πεταλούδας..."

                                                         

                   Το πέταγμα της πεταλούδας...

του ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ

ΑΡΚΕΙ ένα πέταγμα μιας πεταλούδας στην Ανατολή, για να γκρεμίσει γέφυρες και ουρανοξύστες στη Δύση; Ενα φαινομενικά ασήμαντο γεγονός μπορεί να προκαλέσει τέτοια εντροπία που να ταρακουνήσει το Σύμπαν;

Δεν το λέω εγώ· οι θεωρίες του χάους το λένε. Και ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα στην Ανγκελα Μέρκελ...
«ΑΝΗΣΥΧΩ», της είπε. «Βρες λύση στο πρόβλημα της Ελλάδας τώρα! Γιατί αν τινάξει τα φτεράκια της αυτή η... πεταλουδίτσα, δεν θα κινδυνεύσει μόνον το ευρώ, αλλά και η, ασθενική, ανάπτυξη στην Αμερική». Αυτό είπε στην Ανγκελα ο Μπαράκ· σε ελεύθερη μετάφραση...
ΣΙΓΑ το πέταγμα της πεταλούδας... Δυο φτερουγίσματα έκανε μόνο. Προσπαθώντας να ξεφύγει από την κατάθλιψη, βγήκε από το σπίτι και φτερούγισε στην πλατεία... Αυτή η «α-πολιτίκ» πεταλουδίτσα, η «βολεμένη» από το πελατειακό σύστημα του διεφθαρμένου κράτους των κομμάτων, που «αγανακτεί τώρα γιατί της κόβουν τα προνόμια». Αυτή που την τάιζαν απόγνωση τα ΜΜΕ και της έδιναν με τις χούφτες τα αντικαταθλιπτικά. Μια μικρή πεταλουδίτσα, ασήμαντη, φαινομενικά ακίνδυνη, χωρίς βαθιά γνώση, ελπίδα και εναλλακτική. Ούτε μια μολότοφ δεν έχει κουράγιο να φτιάξει. Απλώς δραπέτευσε από τον καναπέ και την TV, τίναξε τα φτερά της και βγήκε στην πλατεία.
Ο Ομπάμα ανησύχησε. Η Μέρκελ έκανε ένα βήμα πίσω για τη συμμετοχή ιδιωτών στην επιμήκυνση. Το ΔΝΤ άφησε κατά μέρος τους τσαμπουκάδες για την 5η δόση. Και... οι Κινέζοι (ω, ναι: οι Κινέζοι!) προσφέρθηκαν να «βοηθήσουν» την Ευρώπη για ν' αντιμετωπίσει τα χρέη των κρατών της.
ΤΗΝ περασμένη Δευτέρα γράφαμε πως η Ελλάδα έγινε, από σπόντα, βόμβα και προτρέπαμε: «Φέρσου σαν βόμβα»! Την προπερασμένη, πως είμαστε ένας μικρούλης θρόμβος, που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα αν και πότε θα προκαλέσουμε εμφραγματάκι ή εγκεφαλικούλι... Σήμερα το αλλάζουμε λίγο: δεν είμαστε τίποτα πιο σημαντικό από μια μικρή πεταλουδίτσα... Αυτή είναι η ανυπολόγιστη δραπραγματευτική μας δύναμη.
ΑΝ δεν πετάξεις - πέθανες! Να στο ξαναπώ;... Το παιχνίδι είναι στημένο. Τα λεφτά που μας δάνεισαν, δεν υπήρχαν πραγματικά· ήταν αέρας, υπερτιμημένοι άυλοι τίτλοι, στα χαρτιά. Δεν μας τα δίνουν για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις, αλλά για να τους τα ξαναδώσουμε πίσω. Να ταΐσουμε τις αχόρταγες τράπεζές τους. Δεν μας βοηθάνε. Επενδύουν, ανακυκλώνοντας το χρήμα και μας χρεώνουν πανωτόκια. Οσο και να κάνουμε «οικονομία», αυτό το χρέος θα αυξάνει και δεν θα μπορεί ποτέ να πληρωθεί.
ΣΕ τι μπορούμε να ελπίζουμε; Μα... στη μερική παραγραφή. Αν κάποιος μας δάνειζε, θα επαναγοράζαμε μέρος των ομολόγων μας από τη δευτερογενή αγορά στο 60-65% της αξίας τους· όπως κάνει η ΕΚΤ. Γιατί δεν συμφωνούν σε μια τέτοια (επι)λύση; Γιατί δεν βγάζουν ευρωομόλογα; Γιατί θέλουν να μη χάσουν ούτε ένα ευρώ από τα πανωτόκια. Κι αν δεν μπορούμε να τους τα δώσουμε, να μας πάρουν μπιρ παρά τη δημόσια - εθνική περιουσία και το σκαλπ.
ΜΟΝΟ που η Μεγάλη Βρετανία χρωστάει περισσότερα από μας... Αν συνυπολογίσεις και το ιδιωτικό χρέος των τραπεζών, των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών. Και το Βέλγιο είναι σε κακή κατάσταση... Αν χρωστάς, λέει, πάνω από 100% του ΑΕΠ σου, είσαι επικίνδυνος. Η Ιταλία είναι ήδη στο 104% και η Αμερική πάει φουλ για κατοστάρα... Αμα πέσει η Πορτογαλία, έπεσε και η Ισπανία· γιατί «κρατάει» μεγάλο μέρος του χρέους των Πορτογάλων.
ΜΙΑ ριζική λύση υπάρχει. Να διαγραφεί μεγάλο μέρος από τα χρέη των κρατών. Να το ρίξουμε στον κουβά· όπως κάνουμε στα χαρτιά. Γιατί αν πάνε να πάρουν και το τελευταίο ευρώ από τη σύνταξη που έχει η γιαγιά, μπορεί να ανοίξει το παράθυρο και να αφήσει ελεύθερη καμιά πεταλουδίτσα...