Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες) καθιερώθηκε να εορτάζεται στις
3 Δεκεμβρίου από το 1992, επειδή εκείνη την ημέρα η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε το Πρόγραμμα δράσης για τα ΑΜΕΑ. Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες δίνει την ευκαιρία στις κυβερνήσεις, στους οργανισμούς και στις κοινωνίες να εστιάσουν την προσοχή τους στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ανθρώπων με αναπηρία.
7-10% του παγκόσμιου πληθυσμού πάσχει από μια αναπηρία, γεγονός που σημαίνει ότι μπορεί να υπάρχουν περισσότεροι από 500 εκατομμύρια άνθρωποι με ειδικές ανάγκες. Το 80% κατ' εκτίμηση ζει σε αναπτυσσόμενες χώρες.
πηγη:sansimera.gr
Η 3η Δεκεμβρίου έχει οριστεί ως Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία, μια ευκαιρία να στρέψουμε την προσοχή μας στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες. Δυστυχώς, όμως, μια μέρα που διαρκεί ακριβώς 24 ώρες, καθώς από τις 4 Δεκεμβρίου κι έπειτα τα προβλήματα ξεχνιούνται ως δια μαγείας. Τα άτομα με ειδικές ανάγκες, που στην Ελλάδα αποτελούν το 9,3% του πληθυσμού, αντιμετωπίζουν καθημερινά πλήθος προβλημάτων που εντείνουν ακόμα περισσότερο την αντικειμενικά δυσκολότερη θέση στην οποία βρίσκονται. Τα εμπόδια στο φυσικό περιβάλλον και η έλλειψη προσβασιμότητας καθιστούν την ομαλή κυκλοφορία και συμμετοχή αυτών των ατόμων σε όλες τις εκφάνσεις του καθημερινού βίου από δύσκολη έως αδύνατη. Σ' αυτήν την κατάσταση έρχονται να προστεθούν οι διακρίσεις και η περιθωριοποίηση που υφίστανται. Ποια είναι, λοιπόν, η θέση μας απέναντι στο πρόβλημα;
Φυσικά είναι απαραίτητη η κρατική μέριμνα και η διάθεση περισσότερων πόρων για την υλοποίηση έργων - μεγαλύτερα πεζοδρόμια, ράμπες, ειδικές θέσεις στα μέσα μεταφοράς - και την βελτίωση αυτών που ήδη υπάρχουν, καθώς επίσης και η πολιτική υποστήριξη για την εύρεση περισσότερων θέσεων εργασίας και την συμμετοχή σε πολιτισμικές εκδηλώσεις για τα άτομα με αναπηρία. Ωστόσο, η λύση δεν έγκειται μόνο στις κρατικές πρωτοβουλίες. Χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας και συμπεριφοράς του συνόλου για την διευκόλυνση των ατόμων που το μόνο που απαιτούν είναι μια ισότιμη συμμετοχή στην κοινωνία, μια απαίτηση η ικανοποίηση της οποίας είναι στο χέρι μας.
Ας σκεφτούμε λοιπόν, την επόμενη φορά που θα επιχειρήσουμε να σταθμεύσουμε το αυτοκίνητο μας μπροστά σε μια ειδική ράμπα, να εγκαταλείψουμε το μηχανάκι μας επάνω στις ειδικές διαγραμμίσεις για τους τυφλούς ή να καταλάβουμε μια θέση που προβλέπεται για ΑΜΕΑ στο λεωφορείο, πως υπάρχουν άνθρωποι που στερούνται βασικά δικαιώματα λόγω της ηθελημένης ή όχι αβλεψίας μας. Η βελτίωση της καθημερινότητας των συνανθρώπων μας είναι υπόθεση όλων μας. Ας στρέψουμε, λοιπόν, το βλέμμα μας και ας βοηθήσουμε με πράξεις αυτούς που μας έχουν ανάγκη.
Φυσικά είναι απαραίτητη η κρατική μέριμνα και η διάθεση περισσότερων πόρων για την υλοποίηση έργων - μεγαλύτερα πεζοδρόμια, ράμπες, ειδικές θέσεις στα μέσα μεταφοράς - και την βελτίωση αυτών που ήδη υπάρχουν, καθώς επίσης και η πολιτική υποστήριξη για την εύρεση περισσότερων θέσεων εργασίας και την συμμετοχή σε πολιτισμικές εκδηλώσεις για τα άτομα με αναπηρία. Ωστόσο, η λύση δεν έγκειται μόνο στις κρατικές πρωτοβουλίες. Χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας και συμπεριφοράς του συνόλου για την διευκόλυνση των ατόμων που το μόνο που απαιτούν είναι μια ισότιμη συμμετοχή στην κοινωνία, μια απαίτηση η ικανοποίηση της οποίας είναι στο χέρι μας.
Ας σκεφτούμε λοιπόν, την επόμενη φορά που θα επιχειρήσουμε να σταθμεύσουμε το αυτοκίνητο μας μπροστά σε μια ειδική ράμπα, να εγκαταλείψουμε το μηχανάκι μας επάνω στις ειδικές διαγραμμίσεις για τους τυφλούς ή να καταλάβουμε μια θέση που προβλέπεται για ΑΜΕΑ στο λεωφορείο, πως υπάρχουν άνθρωποι που στερούνται βασικά δικαιώματα λόγω της ηθελημένης ή όχι αβλεψίας μας. Η βελτίωση της καθημερινότητας των συνανθρώπων μας είναι υπόθεση όλων μας. Ας στρέψουμε, λοιπόν, το βλέμμα μας και ας βοηθήσουμε με πράξεις αυτούς που μας έχουν ανάγκη.
Γεωργία Μάλλιου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου