Τομά Σανκάρα: Ένας Αφρικανός μάρτυρας στον αγώνα έναντια στο χρέος
του Καπυμπάρα
Ο Τομά Σανκάρα (1949-1987), πρόεδρος της Μπουρκίνα Φάσο από το 1983 μέχρι τη δολοφονία του το 1987, υπήρξε ένας από τους ανθρώπους που προσπάθησαν να οδηγήσουν την Αφρική στην πραγματική ανεξαρτησία και να ελευθερώσουν τους λαούς της από τα δεσμά της φτώχειας.
Ήταν στρατιωτικός -αξιωματικός στους αλεξιπτωτιστές- και έγινε πρόεδρος της χώρας στις 4 Αυγούστου 1983 μετά από στρατιωτικό πραξικόπημα τμήματος του στρατού, κυρίως νεαρών χαμηλόβαθμων αξιωματικών, υπό την ηγεσία του Μπλεζ Κομπαορέ και λίγες μέρες μετά την κινητοποίηση χιλιάδων λαού που ζητούσε από τη στρατιωτική κυβέρνηση της χώρας την απελευθέρωσή του.
Το 1984 μετονόμασε τη χώρα από Άνω Βόλτα σε Μπουρκίνα Φάσο, που σημαίνει “χώρα των ακέραιων ανθρώπων”. Τα χρόνια που κυβέρνησε επιχείρησε να τερματίσει την εξάρτηση της χώρας από τη Γαλλία, την πρώην αποικιακή μητρόπολη, και να επιτύχει τη διατροφική αυτάρκειά της στρέφοντας την αγροτική οικονομία προς την εξυπηρέτηση των εσωτερικών αναγκών. Έδωσε μάχη για την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού, ιδιαίτερα των γυναικών, και προώθησε τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία ποινικοποιώντας της παραδοσιακή πρακτική της κλειτοριδεκτομής και προωθώντας την οικονομική ανεξαρτησία των γυναικών μέσω της δουλειάς και τις εκπαίδευσης. Στους λόγους του προέτρεπε τις γυναίκες να δουλεύουν για να μην έχουν ανάγκη τους άντρες για να τις συντηρούν, έτσι ώστε να μην αναγκάζονται να παντρεύονται κάποιον χωρίς να τον αγαπούν. Παράλληλα, είχε καθιερώσει και μια πανεθνική ημέρα, όπου οι άντρες έπρεπε, πέρα από τη συνηθισμένη εργασία τους, να κάνουν και τις “γυναικείες” δουλειές του σπιτιού με σκοπό να καταλάβουν την αξία τους και να κατανοήσουν τη δύσκολη θέση της γυναίκας στην παραδοσιακή κοινωνία.
Προσπάθησε να προωθήσει τη συμμετοχή του λαού στη λήψη των αποφάσεων ιδρύοντας σε όλες τις περιοχές της χώρας Επιτροπές για την Άμυνα της Επανάστασης. Η λειτουργία τους δεν ήταν υποδειγματική ούτε χωρίς προβλήματα, όμως δεν ήταν λίγες οι φορές που οι αποφάσεις τους δεν επικύρωσαν τις αποφάσεις τις κυβέρνησης ακυρώνοντάς τις.
Στην εξωτερική πολιτική προσανατολίστηκε στη συμμαχία με χώρες όπως η Κούβα και η Νικαράγουα που αμφισβητούσαν την κυριαρχία της Δύσης, ενώ υποστήριξε τα κινήματα αυτοδιάθεσης των λαών στη Νότια Αφρική, τη Ναμίμπια, την Παλαιστίνη και τη Δυτική Σαχάρα.
Η τελευταία του πολιτική πρωτοβουλία ήταν η προσπάθεια να συγκροτηθεί μια αφρικανική κίνηση για την ηθική, πολιτική και νομική άρνηση του χρέους των χωρών της Αφρικής, καθώς θεωρούσε τα δεσμά του χρέους υπεύθυνα για την εξάρτηση, την κατάρρευση της κοινωνίας και την καταστροφή κάθε προοπτικής ανάπτυξης προσανατολισμένης στην εξυπηρέτηση των αναγκών των αφρικανικών λαών.
Την πρωτοβουλία του αυτήν την πλήρωσε με τη ζωή του καθώς η Γαλλία σε συνεργασία με την Ακτή Ελεφαντοστού (κύρια σύμμαχό της στην περιοχή), τη Λιβύη του συνταγματάρχη Καντάφι και τον Λιβεριανό πολέμαρχο Τσαρλς Τέιλορ (μετέπειτα πρόεδρο της χώρας και σήμερα καταδικασμένο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας) οργάνωσε πραξικόπημα με επικεφαλής τον παλιό του σύντροφο Μπλεζ Κομπαορέ στις 15 Οκτωβρίου 1987, κατά τη διάρκεια του οποίου ο Σανκάρα και δώδεκα συνεργάτες του δολοφονήθηκαν. Σήμερα ο Μπλεζ Κομπαορέ κυβερνά ακόμα τη Μπουρκίνα Φάσο και θεωρείται ειλικρινής φίλος της Γαλλίας…
Ακολουθεί βίντεο με την ομιλία του Τομά Σανκάρα στις 29 Ιουλίου 1987, στην έδρα του Οργανισμού Αφρικανικής Ενότητας στην Αντίς Αμπέμπα της Αιθιοπίας με θέμα τη δημιουργία ενός Ενιαίου Μετώπου ενάντια στο Χρέος:
μέρος α΄:
μέρος β΄ :__________________________________________________________________________________________________________________
Μπουρκίνα Φάσο
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η χώρα ήταν γνωστή ως Άνω Βόλτα. Στις 4 Αυγούστου 1984 ο πρόεδρος Τόμας Σανκαρά (Thomas Sankara) άλλαξε το όνομα έτσι ώστε να σημαίνει «χώρα των εντίμων ανθρώπων» στις δύο μεγαλύτερες ιθαγενείς γλώσσες την Μοσσί (Mossi) και την Ντιούλα (Dioula). Ανεξαρτητοποιήθηκε από τη Γαλλία το 1960. Η κυβερνητική αστάθεια τις δεκαετίες 70 και 80 ακολουθήθηκε από πολυκομματικές εκλογές στις αρχές της δεκαετίας του 90. Χιλιάδες αγρότες της χώρας μεταναστεύουν κάθε χρόνο προς τα νότια στην Ακτή Ελεφαντοστού και τη Γκάνα. Η πρωτεύουσα Ουαγκαντουγκού είναι γνωστή από τους ντόπιους και ως "Ουάγκα"(Ouaga).
Μπουρκίνα Φάσο έχει κυρίως τροπικό κλίμα με δύο ξεχωριστές εποχές:την βροχερή περίοδο με 600 ως 900 mm βροχόπτωσης, και την ξηρή περίοδο. Η βροχερή περίοδος διαρκεί περίπου 4 μήνες, από Μάιο/Ιούνιο ως Σεπτέμβριο και είναι πιο σύντομη στα βόρεια της χώρας.
Όπως όλη η δυτική Αφρική, η Μπουρκίνα Φάσο κατοικήθηκε νωρίς, κυρίως από κυνηγούς - τροφοσυλλέκτες στο βορειοδυτικό της τμήμα (12000 με 5000 π.Χ.). Το 1973 ανακαλύφθηκαν τα εργαλεία τους (ξυστήρια,κοπίδια και κεφαλές βελών). Η χρήση του σιδήρου, της κεραμικής και των λίθων ήρθε γύρω στα 1500 με 1000 π.Χ., μαζί με πνευματικές αναζητήσεις, όπως καταδεικνύεται από ερείπια τάφων που ανακαλύφθηκαν.
Κατά τη διάρκεια των 15ου και 16ου αιώνα η Μπουρκίνα Φάσο υπήρξε σημαντικό οικονομικό κέντρο της Αυτοκρατορίας Σονγκάι (Songhai).
Αποικιοκρατία και ανεξαρτησία
Το 1896 το βασίλειο των Μόσσι ηττήθηκε από τις Γαλλικές δυνάμεις και η χώρα έγινε γαλλικό προτεκτοράτο. Το 1898 το μεγαλύτερο μέρος της χώρας είχε κατακτηθεί. Το 1904 η περιοχή της Μπουρκίνα Φάσο ενσωματώθηκε στη Γαλλική Δυτική Αφρική. Η χώρα κατέκτησε την ανεξαρτησία της το 1960. Το 1966 έγινε το πρώτο στρατιωτικό πραξικόπημα στη χώρα. Η τάξη αποκαταστάθηκε το 1978. Ακολούθησαν άλλα δύο πραξικοπήματα,το τελευταίο από τον Τομάς Σανκαρά (Thomas Sankara). Ο σημερινός πρόεδρος Μπλεζ Κομπαορέ (Blaise Compaoré) βρίσκεται στην εξουσία από το 1987, ύστερα από πραξικόπημα κατά το οποίο δολοφονήθηκε ο Τομάς Σανκαρά.
Διακυβέρνηση
Το Σύνταγμα της 2ας Ιουνίου του 1991 καθιέρωσε ημιπροεδρική κυβέρνηση με κοινοβούλιο (Assemblée). Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται κάθε 5 χρόνια και μπορεί να διαλύσει το κοινοβούλιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου