Ανταίος Χρυσοστομίδης: Η συναναστροφή με τόσο μεγάλα πνεύματα σε κάνει σοφότερο

Το να ζεις κάποιες ώρες ή κάποιες μέρες παρέα με αυτά τα μεγάλα πνεύματα, σε κάνει σοφότερο" λέει ο Ανταίος Χρυσοστομίδης. Βέβαια από τη ζωή του γνωστού  δημοσιογράφου, μεταφραστή, τώρα και συγγραφέα δεν έχει λείψει η συναστροφή με συγγραφείς. Όμως η τηλεοπτική εκπομπή "Οι Κεραίες της εποχής μας" του έδωσε την ευκαιρία να συναντήσει την αφρόκρεμα της παγκόσμιας λογοτεχνίας των ημερών μας. Μεταγράφοντας τις συζητήσεις που έκανε είτε μόνος του είτε με το έτερο ήμισυ της εκπομπής, τη Μικέλα Χαρτουλάρη, προέκυψε το βιβλίο "Οι Κεραίες της εποχής μου" (εκδ. Καστανιώτη), το οποίο φωτίζει πτυχές της γραφής και της προσωπικότητας των 33 από τους συγγραφείς που συνάντησε αποκρυπτογραφώντας έτσι το έργο που τους έκανε γνωστούς σε όλο τον πλανήτη. Σαραμάγκου, Φουέντες, Λιόσα, Οζ, Ταμπούκι, Μπάνβιλ, Μούλις, Παμούκ, Πελεγκάνος, Ντάριο Φο, Τζον Λε Καρέ, Γκόρντιμερ... Κάθε συγγραφέας και μια ιστορία... Τριάντα τρεις ιστορίες σαν μυθιστόρημα. Αυτή ακριβώς είναι και η διαφορά του συγκεκριμένου βιβλίου από παρόμοια του είδους που αναλώνονται απλώς σε μια... απομαγνητοφώνηση. Ο Ανταίος Χρυσοστομίδης αποτυπώνει όσα η κάμερα δεν κατέγραψε, αποκρυπτογραφεί κάθε συγγραφέα μέσα από ιδιαίτερες πτυχές του έργου, της σκέψης, της δραστηριότητας, της καθημερινότητάς του και παραδίδει σελίδες όπου τα πρόσωπα γίνονται η αφετηρία για μια περιδιάβαση σε μεγάλα ζητήματα της εποχής μας. Ένας έμπειρος δημοσιογράφος, εξάλλου, όπως κατορθώνει να αλιεύει ειδήσεις από τον συνομιλητή του άλλο τόσο κατορθώνει να "δραπετεύσει" από τα στενά όρια μιας συζήτησης. Ο Ανταίος βρίσκει την ευκαιρία να αναγνώσει ο ίδιος τους συγγραφείς και το έργο τους και με ιδιαίτερη γλαφυρότητα να απλώσει τον κόσμο τους στο τραπέζι των αναγνωστών του. Δεν είναι τυχαίο που, λίγες εβδομάδες μετά την κυκλοφορία του, τυπώνεται ήδη η δεύτερη έκδοση του βιβλίου. Και ο συγγραφέας του ετοιμάζει τον δεύτερο τόμο με τις "Κεραίες της εποχής μου". Προσεχώς  Χέρτα Μίλερ, Ουμπέρτο Έκο, Μααλούφ, Βίλα Μάτας, Ίρβιν Γιάλομ, Λεονάρδο Παδούρα...

* Γιατί έγραψες αυτό το βιβλίο;
Θεωρώ ότι αυτή η τύχη που είχα να γνωρίσω όλους αυτούς τους συγγραφείς δεν έπρεπε να πάει χαμένη. Διότι, όπως και να το κάνουμε, μια εκπομπή στην τηλεόραση μπορεί να αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις αλλά εξακολουθεί να ισχύει και το γνωστό scripta manent. Επίσης ήθελα να καταγράψω τη δική μου ματιά πάνω σ' αυτούς τους συγγραφείς και να αφηγηθώ κάποιες ιστορίες που δεν εμφανίστηκαν στις ταινίες και που κατά τη γνώμη μου προσθέτουν στο πορτραίτο ενός συγγραφέα. Απ' αυτή την άποψη το βιβλίο ξεπερνά κατά πολύ τις τηλεοπτικές συνεντεύξεις, δεν είναι μια απλή καταγραφή τους αλλά είναι μια αρκετά προσωπική επιλογή από τα θέματα που συζήτησα μαζί τους. Έτσι κάθε συγγραφέα τον “κοιτάζω” μέσα από ένα θέμα που επιλέγω εγώ και που βεβαίως έχει σχέση με το έργο και την προσωπικότητά του. Έτσι στο βιβλίο περνάνε μια σειρά από θέματα που δεν έχουν άμεση σχέση με τη λογοτεχνία. Όπως, για παράδειγμα, η κρίση της διεθνούς Αριστεράς ή τα αδιέξοδα της σημερινής γραφειοκρατικής Ευρώπης, ή η μάστιγα του ρατσισμού, ή το όραμα της σεξουαλικής απελευθέρωσης.


* Πώς βγαίνεις εσύ πλέον μετά απ' αυτές τις γνωριμίες;
Ορισμένους απ' αυτούς όπως τον Λιόσα, τον Φουέντες, τον Όζ, τον Ταμπούκι, τους γνώριζα από πριν. Άλλους τους γνώρισα μέσω της εκπομπής. Αλλά και στις δύο περιπτώσεις το να ζεις κάποιες ώρες ή κάποιες μέρες παρέα με αυτά τα μεγάλα πνεύματα, σε κάνει σοφότερο. Πρέπει να πω ότι, με ελάχιστες ίσως εξαιρέσεις, οι περισσότεροι στάθηκαν αντάξιοι του έργου τους. Επιβεβαίωσαν μάλιστα μια άποψη που είχα από παλιά, ότι όσο πιο επιτυχημένος είσαι στον χώρο σου τοσο πιο απλός φαίνεσαι στα μάτια των άλλων. Μερικοί απ' αυτούς υπήρξαν ιδιαίτερα συγκινητικοί. Ο Λιόσα που δέχεται να δώσει συνέντευξη ενώ είχε καρκίνο του δέρματος. Ο Φουέντε ο οποίος μας έκανε τον Τσιτσερόνε στα “Μουράλες” του Ριβέρα. Η Γκόρντιμερ που δακρύζει ακούγοντας τραγούδια της φυλακής του απαρτχάιντ. Ο Οζ ο οποίος κουτσαίνοντας ανεβαίνει στα κατσάβραχα για να μας κάνει τη χάρη. Αυτοί είναι άνθρωποι επιτυχημένοι, χορτασμένοι, που σίγουρα δεν είχαν καμιά ανάγκη να διαφημιστούν μέσα απ' αυτές τις εκπομπές. Υπήρξαν όμως και οι εξαιρέσεις. Όπως ο Παμούκ για παράδειγμα του οποίου το Νόμπελ δεν κατάφερε να ακυρώσει τις ανασφάλειές του.


* Έχοντας συνομιλήσει με όλους αυτούς τους κολοσσούς, τι εντύπωση αποκόμισες για την παγκόσμια λογοτεχνία όπως δημιουργείται σήμερα;
Πολλοί λένε ότι σήμερα δεν έχουμε τα αριστουργήματα που έδωσε ο 19ος και το πρώτο μισό του 20ού αιώνα, κι ίσως είναι αλήθεια. Η λογοτεχνία όμως συμβαδίζει πάντα με την εποχή της. Κι αυτό που έχει σημασία είναι ότι η λογοτεχνία είναι ζωντανή, ότι εξακολουθεί να είναι ένας μοναδικός καθρέφτης της καθημερινότητας κι εξακολουθεί να μας κάνει να ονειρευόμαστε, να προβληματιζόμαστε, να μαθαίνουμε από τις ζωές των άλλων. Και είναι πολύ ευχάριστο ότι όλοι αυτοί οι συγγραφείς αποδεικνύονται πραγματικές κεραίες της εποχής μας, αφού δείχνουν μια μοναδική ευαισθησία για τα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα του καιρού μας.


* Μιλώντας μαζί τους, έχεις την εντύπωση ότι ο κόσμος μας που περιδινίζεται σε μια πολύπλευρη κρίση έχει τα πνευματικά εφόδια για να ξαναβγεί σε έναν καλύτερο κόσμο;
Η ζωή κάνει κύκλους και η ιστορία των ανθρώπων επίσης. Άρα υπάρχουν περίοδοι που βρισκόμαστε στο κάτω μέρος του κύματος, όπως τώρα, και περίοδοι που όλα φαίνονται πιο ρόδινα. Συζητώντας μ' αυτούς τους συγγραφείς, κυρίως, εκτός κάμερας είχα πάντα την αίσθηση ότι τους διακατέχει μια συγκρατημένη αισιοδοξία. Μερικές φορές υπερβολικά συγκρατημένη ίσως, αλλά αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι οι συγγραφείς είναι οι πιο οξυδερκείς παρατηρητές της καθημερινότητας. Γι' αυτούς ακόμα και το κακό εμπεριέχει μέσα του κάτι το θετικό, είναι κι αυτό τμήμα μιας ωραίας ιστορίας που αξίζει τον κόπο κάποιος να περιγράψει. Γράφω στον πρόλογό μου ότι πολλές φορές γράφοντας αυτό το βιβλίο είχα την αίσθηση ότι έγραφα εγώ ο ίδιος ένα μυθιστόρημα, με κεντρικούς χαρακτήρες τους συγγραφείς και με κεντρική ιδέα αυτή την αισιοδοξία τους για το αύριο.


* Ποιο είναι το μυστικό για μια καλή συνέντευξη;
Είναι πολύ απλό. Να κάνεις τον συνομιλητή σου να νιώσει άνετα. Δεύτερο είναι να έχεις μελετήσει τον συνομιλητή σου, τη ζωή του και το έργο του. Τρίτο, να μην πηγαίνεις επιθετικά για να βγάλεις κουνέλια από το καπέλο αλλά να του δώσεις την αίσθηση ότι εσύ είσαι με το μέρος του. Τότε ο συνομιλητής σου, όσο δύσκολος κι αν είναι -σκέφτομαι για παράδειγμα τη Νομπελίστα Χέρτα Μίλερ που με βασάνισε τρία χρόνια για να μου δώσει συνέντευξη- θα γίνει δικός σου. Όταν πηγαίνεις να αντιμετωπίσεις τον άλλο με σεβασμό, θα σε αντιμετωπίσει κι αυτός με σεβασμό κι ας είναι ο διασημότερος άνθρωπος του κόσμου.

* Πότε θεωρείται επιτυχημένη μια συνέντευξη;
Είναι η συνέντευξη που δεν διαφημίζει τον δημοσιογράφο αλλά τον συνεντευξιαζόμενο. Μοιάζει κοινότοπο αυτό που λέω, αλλά ειδικά στην Ελλάδα πολύ συχνά βλέπουμε το αντίθετο. Πετυχημένη είναι μια συνέντευξη που κατορθώνει να σου δώσει τα αρώματα της προσωπικότητας αυτού που δίνει τη συνέντευξη. Και βεβαίως, αν ο άνθρωπος αυτός πει πράγματα που δεν έχει ξαναπεί ή τα πει με έναν καλύτερο τρόπο, αυτή σίγουρα είναι μια επιτυχία.

* Αυτό το βιβλίο τελειώνει εδώ;
Όχι, άρχισα ήδη να ετοιμάζω τον δεύτερο τόμο, με εξίσου τρανταχτά ονόματα όπως τη Χέρτα Μίλερ, τον Ουμπέρτο Έκο, τον Μααλούφ, τον Βίλα Μάτας, τον Ίρβιν Γιάλομ, τον Λεονάρδο Παδούρα. Να σκεφτείς ότι θα ήθελα να παρατήσω οποιαδήποτε άλλη δουλειά κάνω αυτή την εποχή και να αφοσιωθώ απερίσκεπτος στις ιστορίες του δεύτερου τόμου. Έλα όμως που η ζωή, και η λογοτεχνία, με τραβάει από το μανίκι.

                                         


πηγη:http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=702939

...Στην διάρκεια των 5 ετών του αποκλεισμού της Γάζας το Ισραήλ έχει σκοτώσει 2.300 Παλαιστινίους.

              

Μια ολόκληρη γενιά παιδιών υποφέρει από ελλείψεις που σχετίζονται με υποσιτισμό πέρα από τα εγκληματικά ψυχολογικά τραύματα που τους προκαλούνται ως αποτέλεσμα των στρατιωτικών επιθέσεων του Ισραήλ στη Γάζα.
   Οι ισραηλινές δυνάμεις έχουν σχεδόν σκοτώσει 2.300 Παλαιστίνιους και τραυματίσει περίπου 7.700 στη Λωρίδα της Γάζας κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε ετών, όπως αναφέρει το Γραφείο του ΟΗΕ για το Συντονισμό των Ανθρωπιστικών Υποθέσεων.
  Το 27 τοις εκατό των θανάτων στη Γάζα ήταν γυναίκες και παιδιά, όπως αποδεικνύεται από έκθεση της υπηρεσίας του ΟΗΕ, όπου αναδεικνύονται οι επιδράσεις του αποκλεισμού της Γάζας από το Ισραήλ.
 Καθώς ο αποκλεισμός της Γάζας από το Ισραήλ μπαίνει στο έκτο έτος, οι προειδοποιήσεις αλλά και οι αντιδράσεις σχετικά με τις συνθήκες στη Γάζα, ολοένα αυξάνονται και εντείνονται.
 Εκθέσεις από τους διεθνείς οργανισμούς σχετικά με τον αντίκτυπο των πέντε ετών της πολιορκίας δίνουν την ζοφερή εικόνα της κατάστασης, όπου αποδεικνύεται, πως ο αποκλεισμός της Γάζας από το Ισραήλ, δεν είναι απλώς μια πολιτική συλλογικής τιμωρίας που επέβαλε στην περιοχή μετά την ανάληψη της κυβέρνησης από την Χαμάς, αλλά υπάρχει καθαρός στόχος ώστε να πάψει η ανάπτυξη στη Γάζα αλλά και να αφανίσει τους Παλαιστινίους. 
   H πολιορκία του Ισραήλ έχει επιπτώσεις σε κάθε πτυχή της ζωής στη Γάζα. Μια ολόκληρη γενιά παιδιών υποφέρουν από ασθένειες που σχετίζονται με τον υποσιτισμό, όπως η καχεκτική ανάπτυξη και η αναιμία, καθώς και από έντονα ψυχολογικά τραύματα που τους έχουν προκαλέσει οι διαρκείς επιθέσεις και οι συνθήκες που βιώνουν. 
  Οι νέοι της Γάζας, έχουν πολύ περιορισμένες επιλογές ως προς την Ανώτατη Εκπαίδευση, γεγονός που συμβάλει στην έλλειψη δυνατοτήτων ανάπτυξης της οικονομίας στη Γάζα. 
  Η πολιορκία της Γάζας θα έχει τεράστιο αντίκτυπο και για τα επόμενα χρόνια. Η ιστορία δεν θα κρίνει με επιείκεια  τον ρόλο που διαδραμάτισε η αυτο-αποκαλούμενη «διεθνής κοινότητα» ως προς την βοήθεια και την συνέργεια στην σκληρή πολιτική του Ισραήλ και στη διαχείριση της ανθρωπιστικής κρίσης στη Γάζα.
Εκατοντάδες παιδιά έχουν σκοτωθεί και χιλιάδες έχουν τραυματιστεί.
Η οργάνωση "Save the Children and Medical Aid for Palestinians" δημοσίευσε μια έκθεση σχετικά με τον αντίκτυπο του αποκλεισμού για την υγεία των παιδιών στη Γάζα.  Οι οργανώσεις προειδοποιούν πως "η μόνη πηγή νερού της Γάζας έχει γίνει πλέον πάρα πολύ επικίνδυνη, καθώς το νερό που πίνουν είναι γεμάτο λιπάσματα και ανθρώπινα απόβλητα,"  σημειώνοντας ότι η Γάζα είναι μία από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές στον κόσμο, με περισσότερα από 4,500 άτομα ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο.
Ένα δελτίο τύπου που συνοδεύει την έκθεση προσθέτει:
Από την εποχή που ξεκίνησε ο αποκλεισμός, ο αριθμός των παιδιών κάτω των τριών που υποβάλλονται σε θεραπεία για υδαρής διάρροια έχει διπλασιαστεί. Από τα υψηλά επίπεδα νιτρικών αλάτων που εντοπίστηκαν μερικά συνδέονται και με τον καρκίνο και αποτελούν τεράστιο κίνδυνο για τις εγκύους.
Το αποχετευτικό σύστημα της Γάζας έχει εντελώς διαλυθεί, μεγάλο μέρος του καταστράφηκε κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης Συμπαγές Μολύβι και οι εγκαταστάσεις επεξεργασίας είναι είτε υπερφορτωμένες  ή υπάρχει έλλειψη καυσίμων. Υπάρχουν ανοιχτοί βόθροι δίπλα στα σπίτια οικογενειών και μόλις τους πρώτους δύο μήνες του τρέχοντος έτους, τρία παιδιά πνίγηκαν στους ανοιχτούς υπονόμους.
Οι οργανώσεις προσθέτουν ότι οι περιορισμοί στην κυκλοφορία των προσώπων και των αγαθών από και προς τη Γάζα, καθώς και η μακροχρόνια φτώχεια, ως αποτέλεσμα της παράλυσης της οικονομίας της Γάζας, σημαίνει πως  "οι οικογένειες αδυνατούν να αγοράσουν θρεπτικές τροφές και είναι λιγότερο ικανές να παράγουν θρεπτικά τρόφιμα για τους εαυτούς τους. "  Πράγματι, το ένα τρίτο των παιδιών στη Γάζα ζουν σε συνθήκες φτώχειας. Ο υποσιτισμός, και οι σχετικές ασθένειες, όπως η αναιμία και ο νανισμός ως εκ τούτου βρίσκονται σε άνοδο στη Γάζα.
Εν τω μεταξύ, η έκθεση των οργανισμών αναφέρει πως,  "από το 2007, 605 παιδιά στη Γάζα έχουν σκοτωθεί,  ενώ έχουν τραυματιστεί 2,179 αποτέλεσμα των άμεσων επιθέσεων, και 60 παιδιά σκοτώθηκαν και 82 τραυματίστηκαν σε άλλες μάχες."
Ο Νορβηγός γιατρός Mads Gilbert σε μια πρόσφατη συνέντευξή του στην  Electronic Intifada, ότι ο μέσος όρος ηλικίας είναι 17,6 χρόνια στη Γάζα και το 58 τοις εκατό των κατοίκων της Γάζας είναι 18 ετών ή νεότεροι.
  Πέντε Χρόνια αποκλεισμού
 Το Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών για τον Συντονισμό των Ανθρωπιστικών Υποθέσεων (OCHA) κυκλοφόρησε ένα δελτίο με γεγονότα και αποδείξεις περιγράφοντας την επίδραση των πέντε ετών της πολιορκίας στη Λωρίδα της Γάζας.
 Ο αντίκτυπος της πολιορκίας στην οικονομία της Γάζας αποδεικνύεται ξεκάθαρα από τις στατιστικές, για παράδειγμα, 34 τοις εκατό του εργατικού δυναμικού της Γάζας, από το οποίο οι μισοί είναι νέοι, είναι άνεργοι. Επίσης, εξαιτίας των περιορισμών του Ισραήλ το 35 τοις εκατό των γεωργικών εκτάσεων της Γάζας και το 85 τοις εκατό των αλιευτικών υδάτων είναι εντελώς απρόσιτα. Οι περιορισμοί της αλιείας έχουν επηρεάσει σημαντικά την επιβίωση 35,000 ανθρώπων, ενώ όπως εκτιμάται 75,000 τόνοι προϊόντων χάνονται κάθε χρόνο εξαιτίας των περιορισμών διακίνησης, σύμφωνα με το OCHA.
Η έκθεση του OCHA σημειώνει και έναν επιπλέον κίνδυνο στη Γάζα ως προς την εργασία και τις κατασκευές.  "Από την εντατικοποίηση του αποκλεισμού το 2007, μέχρι σήμερα τουλάχιστον 172 Παλαιστίνιοι άμαχοι έχουν σκοτωθεί και 318 έχουν τραυματιστεί, ενώ εργάζονται στις σήραγγες μεταξύ Γάζας και Αιγύπτου" - οι οποίες αποτελούν τις μόνες διεξόδους ζωής που έχουν οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα, χάρη του ερμητικού κλεισίματος των ελεγχόμενων διαβάσεων από το Ισραήλ με τη Γάζα.
 Επιπτώσεις για όλες τις πτυχές της ζωής στη Γάζα
Το Ευρωπαϊκό Μεσογειακό Δίκτυο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων επεσήμανε σε δήλωση του πως ο αποκλεισμός της Γάζας  παραβιάζει χρόνια τώρα μια σειρά βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το "δικαίωμα στη ζωή, στην υγεία, στην εκπαίδευση, στην τροφή, στο νερό, στο βιοτικό επίπεδο και στην κατάλληλη στέγαση." Και προσθέτει: "Η κυβέρνηση του Ισραήλ υποστηρίζει ότι το κλείσιμο της Λωρίδας της Γάζας συμπεριλαμβάνεται στις μορφές των θεμιτών στόχων της πολιτικής του για "οικονομικό πόλεμο" εναντίον των κυβερνητικών Αρχών στη Γάζα. Το διεθνές δίκαιο όμως είναι σαφές: ο αποκλεισμός τους αποτελεί μια μορφή συλλογικής τιμωρίας απέναντι σε ολόκληρο τον άμαχο πληθυσμό της Γάζας και αποτελεί σαφή παραβίαση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου ".
 Ελλείψεις σε βασικά και απαραίτητα φάρμακα.
Εν τω μεταξύ, στη Γάζα έχει εξαντληθεί το 42 τοις εκατό των βασικών φαρμάκων, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) δήλωσε ότι "το Ισραήλ δεν επιτρέπει στο Υπουργείο Υγείας στη Γάζα να στείλει τον ιατρικό τους εξοπλισμό για  επισκευή" -  γεγονός που επηρεάζει το σύστημα υγείας στη Γάζα και του αφαιρεί την ικανότητα να παρέχει σωτήρια θεραπεία.
Το Πρακτορείο Ειδήσεων Ma'an προσθέτει, επικαλούμενο τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας  "κατά τη διάρκεια της επίθεσης του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας που διήρκεσε τρεις εβδομάδες το Δεκέμβριο του 2008, 15 από τα 27 νοσοκομεία καθώς και 45 κλινικές υπέστησαν τεράστιες ζημιές".
Το Ισραήλ εμπόδισε την μετακίνηση ασθενών για εξειδικευμένη θεραπεία έξω από τη Γάζα, καθώς και εξειδικευμένους γιατρούς να πάνε στην περιοχή για να συμβάλλουν στη θεραπεία τους. την Πρόληψη Προχωρώντας ιατρών τους από την εκπαίδευση, ενώ έχει επίσης εμποδίσει σε εθελοντικές υπηρεσίες να συμμετάσχουν στην ιατρική θεραπεία και φροντίδα των κατοίκων της Γάζας.  
"Οι 5 πιο συχνοί λόγοι για τους οποίους γίνεται αίτημα για παραπομπή ασθενών σε πιο εξειδικευμένη θεραπεία έξω από την Γάζα είναι για καρδιαγγειακά νοσήματα, ογκολογικά, οφθαλμολογικά, ορθοπεδικά, νευροχειρουργικά, όπως αναφέρει ο ΠΟΥ.
Τα Παλαιστινιακά νοσοκομεία στην Ανατολική Ιερουσαλήμ είναι τα πιο εξειδικευμένα κέντρα αλλά το Ισραήλ έχει αρνηθεί τα αιτήματα σε σχεδόν 12.000 ασθενείς.
"Στα τελευταία δύο χρόνια, 618 ασθενείς κλήθηκαν για ανάκριση από την ασφάλεια του Ισραήλ μετά την αίτηση τους για να πάρουν άδεια, ώστε να επισκεφτούν τα νοσοκομεία έξω από την Γάζα" αναφέρει ο Παγκόσμιος οργανισμός Υγείας.
Τα βασικά Παλαιστινιακά πανεπιστημιακά νοσοκομεία βρίσκονται στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, όμως συχνά το Ισραήλ έχει απαγορεύσει σε γιατρούς από τη Γάζα να συμμετάσχουν στα εκεί σεμινάρια κατάρτισης.

                                                     
http://europeanphoenix.net/en/component/content/article/48-health/1740-un-in-five-year-gaza-siege-israel-has-killed-2300-palestinians-.html

 ΠΗΓΗ:http://omniatv.com/

11 ΧΡΟΝΙΑ ΓΕΝΟΒΑ

ΟΛΟ ΤΟ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΕΔΩ:http://www.youtube.com/watch?v=LPZFqrbadKU

Η διαδήλωση που οργανώθηκε στη Γένοβα το τριήμερο 19-21 Ιουλίου του 2001, με αφορμή τη συνεδρίαση του G8, αποτελεί ορόσημο για το παγκόσμιο αντικαπιταλιστικό κίνημα. Όχι μόνο διότι για πρώτη φορά 300.000 άνθρωποι από όλο τον κόσμο πορεύτηκαν μαζί, διεκδικώντας έναν άλλο κόσμο, αλλά και γιατί εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι, σε κάθε γωνιά του πλανήτη, συνειδητοποίησαν τη δύναμή τους απέναντι σε μια εξουσία που δεν διστάζει ακόμα και να δολοφονεί προκειμένου να επιβεβαιώνεται. Στη μνήμη του δολοφονημένου από την αστυνομία αναρχικού Κάρλο Τζουλιάνι


                    


ΠΗΓΗ:http://www.rednotebook.gr/index.php?id=6362

Έρνεστ Μίλλερ Χέμινγουεϊ (21 Ιουλίου 1899 - 2 Ιουλίου 1961)

                   

"Να γράφεις πάντα μεθυσμένος....να διορθώνεις ξεμέθυστος...."
όποιος γράφει καμιά φορά, ξέρει καλά τι εννοεί. Να διαλέγεις τον θάνατό σου, έστω και αν αυτός είναι παρέα με ένα πιστόλι στον κρόταφο, αν έχεις ζήσει μια υπέροχη ζωή, όπως αυτή που αξιώθηκε να ζήσει ο Ernest Hemingway.Κοσμοπολίτης, με όλη την έννοια της λέξης στα δύσκολα χρόνια του πρώτου μισού του εικοστού αιώνα, ταξιδευτής και συλλέκτης εμπειριών μέσα από την δημοσιογραφία, ερωτευμένος με τον έρωτα και τη ζωή, τόσο σπουδαίος, τόσο αντιφατικός και τόσο συγκλονιστικός συγγραφέας, πανέμορφος από την νιότη μέχρι τα πρώϊμα γεράματα, που ευτυχώς δεν τον κατέλαβαν, αφού αυτός τα πρόλαβε, τα ακινητοποίησε και πέρασε στο πάνθεον των μεγάλων και ιδιοφυών ανθρώπων.
Τι μοναδική ζωή, από την Αμερική σε όλη την Ευρώπη, στην Κούβα και πίσω στην Αμερική, με αναγνώριση, υστεροφημία και μια σκιά, αυτή της θλίψης, της αυτοκαταστροφής, που συνοδεύει πάντα σπουδαίους ανθρώπους, λες και αυτό είναι πάντα το τίμημα μιας μεγαλοσύνης, το φράγμα του θεού, στο κοφτερό μυαλό των ανθρώπων.
Αυτοκτόνησε, λίγες μέρες πριν τα 62α γεννέθλιά του, σαν σήμερα, 2 Ιουλίου του 1961. Ήταν ο δεύτερος πιο όμορφος γέρος που ξέρω. Και ο "Γέρος και η Θάλασσα", είναι από τα πιο όμορφα βιβλία που διάβασα ποτέ. 
Να γράφεις πάντα μεθυσμένος. Να διορθώνεις ξεμέθυστος. Είναι μια καλή συμβουλή από έναν καλό άνθρωπο.           

                                            

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


O Έρνεστ Μίλλερ Χέμινγουεϊ (Ernest Miller Hemingway, 21 Ιουλίου 1899 - 2 Ιουλίου 1961) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς συγγραφείς του 20ού αιώνα, γνωστός ακόμα και για το δημοσιογραφικό του έργο. Αποτέλεσε μέλος της αποκαλούμενης "Χαμένης Γενιάς" (Lost Generation) των Αμερικανών λογοτεχνών στο Παρίσι, στις δεκαετίες 1920 και1930. Ανάμεσα στα πιο γνωστά έργα του συγκαταλέγονται Ο Γέρος και η Θάλασσα, Για ποιον χτυπά η καμπάνα και ο Αποχαιρετισμός στα όπλα. Το 1953 τιμήθηκε με το Βραβείο Πούλιτζερ, ενώ τον επόμενο χρόνο βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.


                  

Νεανικά χρόνια [Επεξεργασία]

Ο Χέμινγουεϊ σε ηλικία ενός έτους

Ο Χέμινγουεϊ γεννήθηκε το 1899 στο Όουκ Παρκ του Ιλλινόις, κοντά στην πόλη του Σικάγο, αποτελώντας τον πρώτο γιο – και δεύτερο από τα συνολικά έξι παιδιά – του Κλάρενς Έντμοντς Χέμινγουεϊ και της Γκρέις Χωλ. Είχε συνολικά τέσσερις αδελφές και έναν αδελφό, ενώ έλαβε τα ονόματά του από τον παππού του Έρνεστ Χωλ και τον θείο του Μίλλερ Χωλ. Η μητέρα του διέθετε ιδιαίτερη κλίση στο τραγούδι και στο παρελθόν είχε πραγματοποιήσει καριέρα στην όπερα διδάσκοντας παράλληλα μουσική και τραγούδι. Ο πατέρας του ήταν γιατρός αλλά και ερασιτέχνης ψαράς και κυνηγός, μεταδίδοντας στον Χέμινγουεϊ τη φυσιολατρεία και το ενδιαφέρον για τον αθλητισμό. Το Όουκ Παρκ, στο οποίο μεγάλωσε, αποτελούσε μία συντηρητική πόλη την οποία ο ίδιος αποκάλεσε αργότερα ως πόλη με "ανοιχτές αυλές και στενά μυαλά", ενώ ανατράφηκε σύμφωνα με την παράδοση, σε ένα έντονα θρησκευτικό περιβάλλον.

Κατά τη διάρκεια των γυμνασιακών του σπουδών, ο Χέμινγουεϊ διακρίθηκε για τις επιδόσεις του όχι μόνο στα γράμματα (ειδικότερα στη φιλολογία) αλλά και στα αθλήματα του μποξ και του αμερικάνικου ποδοσφαίρου. Παράλληλα, έγραψε τα πρώτα του άρθρα στην εφημερίδα Trapeze καθώς και στο λογοτεχνικό περιοδικό Tabula του γυμνασίου του. Αποφοιτώντας, δεν συνέχισε τις σπουδές του σε κάποιο κολέγιο, αλλά ξεκίνησε να εργάζεται ως δημοσιογράφος, το 1917, στην εφημερίδα The Kansas City Star, θέση στην οποία τελικά παρέμεινε για μόλις έξι μήνες. Κατά την σύντομη παραμονή του, ο ίδιος έγραψε πως έμαθε τους καλύτερους κανόνες συγγραφής, αναφερόμενος προφανώς στις οδηγίες προς τους δημοσιογράφους, για σύντομες προτάσεις και παραγράφους, ενεργητικά ρήματα και αυθεντικότητα στη γραφή.

Πρώτος παγκόσμιος πόλεμος [Επεξεργασία]

Σε ηλικία δεκαοχτώ ετών, ο Χέμινγουεϊ, μετά από προτροπή του πατέρα του, προσπάθησε να καταταχθεί στον Αμερικανικό στρατό για να λάβει μέρος στον Α' Παγκόσμιο πόλεμο. Τελικά απορρίφθηκε, πιθανά εξαιτίας προβλήματος όρασης του από το αριστερό του μάτι, ωστόσο δεν έχει διασωθεί ιατρικό αρχείο που να επιβεβαιώνει τον λόγο για τον οποίο απορρίφθηκε. Παρά την αδυναμία του να καταταγεί στο στρατό, το Δεκέμβριο του 1917, έγινε δεκτός ως εθελοντής οδηγός ασθενοφόρου του Ερυθρού Σταυρού και αφού αποχώρησε από την εφημερίδα όπου εργαζόταν, τον Απρίλιο του 1918αναχώρησε για το ιταλικό μέτωπο. Αρχικά επισκέφτηκε το Παρίσι και στη συνέχεια ταξιδεψε στο Μιλάνο στις αρχές Ιουνίου, όταν και έλαβε τις πρώτες διαταγές.

Σύντομα ήρθε σε επαφή με την τραγικότητα και τις βαρβαρότητες του πολέμου, έχοντας ως αποστολή την περισυλλογή πτωμάτων. Λίγες εβδομάδες μετά την άφιξή του στην Ιταλία, στις 8 Ιουλίου του1918, ο Χέμινγουεϊ τραυματίστηκε από θραύσματα, ενώ μετέφερε εφόδια στους στρατιώτες και τελικά παρασημοφορήθηκε από το ιταλικό κράτος για την ανδρεία του. Οι εμπειρίες του στο μέτωπο, η ανάρρωσή του σε νοσοκομείο του Μιλάνου μετά τον τραυματισμό του καθώς και η σχέση που ανέπτυξε με την νοσοκόμα Agnes von Kurowsky αποτέλεσαν υλικό για το μεταγενέστερο μυθιστόρημά τουΑποχαιρετισμός στα όπλα. Η αποτυχία του ειδυλίου του με την Agnes του προκάλεσε ένα βαρύ ψυχικό τραύμα που τον επηρέασε πολύ στην μετέπειτα ζωή του.

Πρώτα λογοτεχνικά έργα    [Επεξεργασία]

Με τη λήξη του πολέμου, ο Χέμινγουεϊ επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Όουκ Παρκ. Το 1920 άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος και ανταποκριτής της εφημερίδας Toronto Star Weekly τουΤορόντο. Τον επόμενο χρόνο, παντρεύτηκε την Χάντλυ Ρίτσαρντσον και για ένα διάστημα έζησαν στο Παρίσι, όπου ο Χέμινγουεϊ γνώρισε αρκετούς λογοτέχνες ενώ συνδέθηκε φιλικά με τον Σκοτ Φιτζέραλντ, τον Έζρα Πάουντ και τον Τζαίημς Τζόυς. Κάλυψε δημοσιογραφικά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο με σημαντικές ανταποκρίσεις για την καταστροφή της Σμύρνης και την ανταλλαγή πληθυσμών στη Θράκη. Παράλληλα, το 1923 ολοκλήρωσε και το πρώτο του βιβλίο, με τίτλο Τρία Διηγήματα και Δέκα Ποιήματα (Three Stories and Ten Poems) το οποίο εκδόθηκε στο Παρίσι από τον Robert McAlmon. Την ίδια χρονιά, ο Χέμινγουεϊ επέστρεψε για ένα σύντομο χρονικό διάστημα στην Αμερική λόγω της εγκυμοσύνης της συζύγου του και προκειμένου να γεννηθεί εκεί ο γιος τους, υπό καλύτερες συνθήκες. Την περίοδο αυτή, εργάστηκε στην εφημερίδα Toronto Daily Star ενώ παραιτήθηκε την 1η Ιανουαρίου του 1924 προκειμένου να επιστρέψει οικογενειακώς στο Παρίσι.

Μετά από σχετική σύσταση του Έζρα Πάουντ, ο Φορντ Μάντοξ Φορντ δημοσίευσε διηγήματά του Χέμινγουεϊ στο λογοτεχνικό περιοδικό Transatlantic Review. Την περίοδο 1925-1929 ολοκλήρωσε μερικά από τα σημαντικότερα έργα του, μεταξύ των οποίων η συλλογή διηγημάτων του Στον Καιρό μας (In Our Time), το μυθιστόρημα Ο Ήλιος ανατέλλει ξανά (The Sun Also Rises), η συλλογή Άντρες χωρίς γυναίκες (Men Without Women) και ο Αποχαιρετισμός στα Όπλα(1929), έργο με το οποίο γνώρισε και σημαντική αναγνώριση και εμπορική επιτυχία. Γνωρίστηκε επίσης με την Γερτρούδη Στάιν η οποία τον εισήγαγε στον κύκλο των καλλιτεχνών με επίκεντρο την Μονμάρτρη και ειδικότερα την λογοτεχνικήΧαμένη Γενιά (Lost Generation) των εξόριστων Αμερικανών συγγραφέων του Παρισιού.

Αμερική [Επεξεργασία]

Το 1927 χώρισε με την Χάντλυ Ρίτσαρντσον, παντρεύτηκε για δεύτερη φορά, την αμερικανίδα Πωλίν Φάιφερ, ανταποκρίτρια μόδας για τα περιοδικά Vanity Fair και Vogue και μαζί εγκαταστάθηκαν τον επόμενο χρόνο στo Key West τηςΦλόριντα, τόπο που αποτέλεσε μία σταθερή βάση για τον Χέμινγουεϊ τα επόμενα χρόνια. Στις 28 Ιουνίου απέκτησε τον δεύτερο γιο του, τον Πάτρικ ενώ το Δεκέμβριο του 1928 σημειώθηκε η αυτοκτονία του πατέρα του, ο οποίος αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα καθώς και προβλήματα υγείας. Η δημοσίευση του Αποχαιρετισμός στα Όπλα στις 27 Σεπτεμβρίου του 1929, του πρόσφερε σημαντική λογοτεχνική και εμπορική αναγνώριση. Το 1932 εκδόθηκε οΘάνατος στο απομεσήμερο (Death in the Afternoon), έργο στο οποίο ο Χέμινγουεϊ διαπραγματεύτηκε την ταυρομαχία, τόσο εγκυκλοπαιδικά όσο και με αναφορές στην μεταφυσική και θρησκευτική της διάσταση. Υπήρξε θαυμαστής των ταυρομαχιών ήδη από το 1925 μετά από ταξίδια του στην Ισπανία.

Το γραφείο του Χέμινγουεϊ στο Key West

Το καλοκαίρι του 1933, ταξίδεψε στην Αφρική όπου συμμετείχε σε σαφάρι για διάστημα περίπου τριών μηνών. Οι εμπερίες του αποτέλεσαν υλικό για το μυθιστόρημα Οι Πράσινοι Λόφοι της Αφρικής (Green Hills of Africa) που εκδόθηκε το 1935. Τον Μάρτιο του 1937 ο Χέμινγουεϊ ταξίδεψε στην Ισπανία προκειμένου να καλύψει δημοσιογραφικά τον ισπανικό εμφύλιο. Την περίοδο αυτή ανέπτυξε παράλληλα σχέση με την Μάρθρα Γκέλχορν, η οποία επίσης κάλυπτε τον πόλεμο, γεγονός που οδήγησε σε ένα δεύτερο διαζύγιο το 1940 και σε έναν τρίτο γάμο του με την Γκέλχορν, λίγες εβδομάδες αργότερα.

Κούβα                                                            [Επεξεργασία]

Μετά τον τρίτο του γάμο, ο Χέμινγουεϊ εγκαταστάθηκε στην Κούβα, στην βίλα Φίνκα Βίχια (Finca Vigia), κοντά στην Αβάνα. Το συγκεκριμένο σπίτι, αποτέλεσε το πρώτο που αγόρασε ο ίδιος ο Χέμινγουεϊ, έναντι 18.500 δολλαρίων. Είχε παλαιότερα ξαναταξιδέψει στην Κούβα, το 1928 και θα αποτελούσε την βάση του, σχεδόν μέχρι το θάνατό του. Στην εποχή που ξέσπασε ο Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος αρθρογραφεί υπερ της Δημοκρατίας και ενεργοποιείται γύρω από ομάδες συμπαθούντων που στέλνουν βοήθεια στα κυβερνητικά στρατεύματα. Ο ίδιος αποφασίζει να πάρει μέρος στις πολεμικές ανταποκρίσεις στο μέτωπο της Αραγωνας και κυρίως γύρω από την πολιορκημένη Μαδρίτη. Το ξενοδοχείο Φλόριντα στη Μαδρίτη στο οποίο έμενε συγκέντρωνε γύρω του τους πιο γνωστούς αμερικανούς εθελοντές στον πόλεμο τους οποίους γνώριζε προσωπικά και ήταν φίλος τους, όπως ο Ρόμπερτ Μέρριμαν αρχηγός των αμερικανικών εθελοντικών ταξιαρχιών και ο πιλότος άσσος Φρανκ Γκλάσκοου Τίνκερ υποσμηναγός της Δημοκρατικής Αεροπροίας. Στις ανταποκρίσεις του από την Ισπανία υπάρχουν προσωπικοί διάλογοι με αυτούς ακόμα και ποιήματα αφιερωμένα στους νεκρούς του φίλους.

Οι εμπειρίες του αυτές αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για το μυθιστόρημα του Για ποιόν χτυπά η καμπάνα, το οποίο ολοκλήρωσε στην Κούβα τον Ιούλιο του 1940. Το βιβλίο αναγνωρίζεται σήμερα ως ένα από τα σημαντικότερα έργα του Χέμινγουεϊ και όταν εκδόθηκε είχε μεγάλη εμπορική επιτυχία ενώ έλαβε και πολύ θετικές κριτικές. Πρόσωπα έμπνευσης για τους πρωταγωνιστούς του έργου αυτού ήταν , και με τα ίδια ακριβως ονόματα, το ζευγάρι Ρόμπερτ και Μάριον Μέριμμαν. Ο Ρόμπερτ του έργου όπως και ο αληθινός Ρόμπερτ Μέρριμαν θα πέσουν μαχόμενοι στην Ισπανία για το καθήκον , όπως αυτοί είχαν ορίσει στον ευατό τους

Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος [Επεξεργασία]

Μετά τη συμμετοχή των Ηνωμένων Πολιτειών στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ο Χέμινγουεϊ οργάνωσε μία επιχείρηση ανακάλυψης γερμανικών υποβρυχίων στις ακτές της Κούβας και των ΗΠΑ. Συγκέντρωσε αρκετούς φίλους και γνωστούς του ενώ παράλληλα εξόπλισε κατάλληλα το αλιευτικό του σκάφος (γνωστό και ως Pilar). Ονόμασε την οργάνωση αυτή Crook Factory ωστόσο δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Σύμφωνα με την σύζυγό του Μάρθα, το εγχείρημα του Χέμινγουεϊ αποτελούσε δικαολογία ώστε να αποφύγει μία πραγματική δημοσιογραφική αποστολή αλλά και για να διασκεδάσει με τους φίλους του.

Την Άνοιξη του 1944, ο Χέμινγουεϊ αποφάσισε τελικά να ταξιδέψει στην Ευρώπη για την δημοσιογραφική κάλυψη του πολέμου, με πρώτο σταθμό το Λονδίνο. Στο διάστημα αυτό, επήλθε ρήξη στη σχέση του με τη σύζυγό του ενώ παράλληλα γνώρισε την δημοσιογράφο του Time Μαίρη Γουέλς, με την οποία παντρεύτηκε τελικά – συνολικά για τέταρτη φορά – το 1946. Ο Χέμινγουεϊ επέστρεψε στην Αμερική τον Μάρτιο του ίδιου έτους, μετά τη λήξη του πολέμου.

Τελευταία χρόνια [Επεξεργασία]

Το 1950 εκδόθηκε το πρώτο μυθιστόρημα από την εποχή του Για ποιον χτυπά η καμπάνα, με τον τίτλο Across the River and Into the Trees, το οποίο πραγματεύεται μία ρομαντική ιστορία που εκτυλίσσεται στην μεταπολεμική Βενετία. Το μυθιστόρημα έλαβε κακές κριτικές ενταγμένες σε μία γενικότερη αμφισβήτηση της ικανότητάς του να συνεχίσει να δημιουργεί σημαντικά έργα. Η θεώρηση αυτή ανατράπηκε δύο χρόνια αργότερα, με την ολοκλήρωση της νουβέλας Ο Γέρος και η Θάλασσα, το 1951 και την έκδοσή της το Σεπτέμβριο του 1952. Δημοσιεύτηκε αρχικά στο περιοδικό Life και προκάλεσε πολύ θετικά σχόλια, οδηγώντας τελικά στην βράβευση του Χέμινγουεϊ με το Βραβείο Πούλιτζερ (1953) και τοΝόμπελ λογοτεχνίας (1954).

Αμέσως μετά την θερμή υποδοχή της νουβέλας, ταξίδεψε αρχικά στην Ισπανία και αργότερα στην Αφρική. Επί αφρικανικού εδάφους, συμμετείχε σε δύο αεροπορικά ατυχήματα τα οποία του προκάλεσαν σοβαρούς τραυματισμούς. Ενδεικτικό της σοβαρότητάς τους είναι το γεγονός πως αφού επέστρεψε στην Κούβα, του στάθηκε αδύνατο να παραστεί στην απονομή του Νόμπελ λογοτεχνίας, η οποία έλαβε χώρα στις 28 Οκτωβρίου του 1954. Αντ' αυτού, απέστειλε ένα γράμμα, το οποίο διάβασε ο Αμερικανός πρεσβευτής στη Σουηδία, Τζον Κάμποτ, ανακοινώνοντας την αποδοχή του βραβείου εκ μέρους του συγγραφέα.

Θάνατος [Επεξεργασία]

Τα επόμενα χρόνια αντιμετώπισε αρκετά προβλήματα υγείας που στάθηκαν εμπόδιο στην συνέχιση του έργου του. Η κατάστασή του επιδεινώθηκε επιπλέον από την υπερβολική χρήση αλκοόλ καθώς και από την κατάθλιψη που εμφάνιζε. Παρά τις αντιξοότητες, κατάφερε να ολοκληρώσει το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα Μία κινητή γιορτή (A Moveable Feast), έργο που τελικά εκδόθηκε μετά το θάνατό του. Αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Κούβα τον Ιούλιο του1960 και εγκαταστάθηκε στην πόλη Ketchum του Άινταχο. Τον ίδιο χρόνο, νοσηλεύτηκε στην κλινική Mayo λόγω της υψηλής του πίεσης αλλά κυρίως της κατάθλιψής και της παράνοιας του. Εκεί υποβλήθηκε και σε θεραπείες με ηλεκτροσόκ (ECT). Σύμφωνα με τον βιογράφο του Jeffrey Meyers, δέχθηκε 11 εως 15 θεραπείες τέτοιου είδους, οι οποίες όμως, όχι μόνο δεν τον βοήθησαν αλλά αντιθέτως είχαν αρνητικά αποτελέσματα προκαλώντας του απώλεια μνήμης και επιταχύνοντας πιθανά και την μελλοντική του αυτοκτονία.

Αποπειράθηκε για πρώτη φορά να αυτοκτονήσει την Άνοιξη του 1961 και τελικά στις 2 Ιουλίου αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι, λίγες ημέρες πριν τα εξηκοστά δεύτερα γενέθλιά του. Ο τάφος του βρίσκεται σήμερα στο καθολικό νεκτροταφείο του Ketchum.

Τα ΜΑΤ μπήκαν στη Χαλυβουργία -Εργαζόμενοι κατευθύνονται στη Χαλυβουργία για συμπαράσταση

Εξι κλουβες των ΜΑΤ, τα οποία επιτέθηκαν και σε βουλευτές του ΚΚΕ και του Συριζα, φρουρουν τώρα το εργοστασιο. Συνελλήφθησαν οι πεντε απεργοι που περιφρουρουσαν το χώρο κι εχουν γινει εννεα προσαγωγες. Η αποφαση του δικαστηρίου που εκρινε παρανομη την απεργια αφορουσε το γεγονός ότι την πρώτη φορά η αποφαση για την κήρυξη της απεργίας δεν πάρθηκε νομότυπα, οπότε δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για την παρουσία των ΜΑΤ εκεί, αφού εκτοτε οι αποφάσεις για τη συνέχιση της απεργίας πάρθηκαν νόμιμα. Ο Μάνεσης έχει ήδη πάρει άδεια για να φτιάξει ένα λιμάνι μπροστά από το εργοστάσιο, οπότε δεν παίζει και το χαρτί να κλείσει το εργοστάσιο.
Από το ρεπορταζ του Σπύρου Γεραρδη στο Κοκκινο

Τα ΜΑΤ μπήκαν στη Χαλυβουργία – Υπάρχει μία σύλληψη

Οποιος κατεβει χαλυβουργια να μην παει απο Ελευσινα,αλλα απο Ασπροπυργο….

Τα ΜΑΤ εχουν κλεισει τον δρομο και δεν θα καταφερει να φτασει ποτε….

Τα ΜΑΤ με τη βία άνοιξαν δρόμο να μπουν οι απεργοσπάστες και πεφτουν χημικα…

Αυτή είναι η είδηση που μόλις έφτασε στην alfavita.gr θα επανέλθουμε με νεότερα.

Ανακοίνωση, με αφορμή την επαναλειτουργία της Χαλυβουργίας, έπειτα από σχετική εντολή του Εισαγγελέα, εξέδωσε, πριν από λίγο το ΠΑΜΕ.

“Από νωρίς το πρωί δυνάμεις καταστολής με εντολή της τρικομματικής κυβέρνησης έπιασαν δουλειά στη χαλυβουργία προκειμένου να καταστείλουν τον ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών, συλλαμβάνοντας την περιφρούρηση των απεργών.

Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζομένους τα συνδικάτα να βρεθούν τώρα όλοι στην χαλυβουργία.”

Από:http://www.alfavita.gr

ΠΗΓΗ:http://dosepasa.wordpress.com/

Ενας γενναίος Έλληνας, ανθρωπιστής, δημοκράτης ταξιτζής…

Ο Σ. ήρθε από το Πακιστάν για να βρεί μια καλύτερη ζωή. Δουλεύει σε μηχανουργείο. Είναι καλός τεχνίτης. Ξέρει ηλεκτροσυγκόλληση, οξυγονοκόλληση, στράντζα, σχεδόν όλες τις δουλειές του μηχανουργείου.




Φοιτά στο Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά γιατί θέλει να μάθει καλά την ελληνική γλώσσα. «Αγαπώ αυτή τη χώρα και τους ανθρώπους της και παρά τις δυσκολίες θέλω να μείνω εδώ» λέει.

            Την Κυριακή 8 Ιουλίου το σχολείο μας είχε τη γιορτή λήξης των μαθημάτων. Ο Σ. ξεκίνησε από το σπίτι του στη Νίκαια στις 4:30 μ.μ. για να έρθει στο σχολείο νωρίτερα, γιατί εκείνος και η τάξη του είχαν την ευθύνη να ετοιμάσουν τον αύλειο χώρο, όπου θα γινόταν η γιορτή.

            Κατεβαίνοντας την 7^η Μάρτη, ρατσιστές με 15 περίπου μηχανές, όρμησαν πάνω του. Ο Σ. δεν μάσησε. Έπιασε αυτόν που πλησίασε να τον χτυπήσει, τον ακινητοποίησε και χρησιμοποιώντας τον σαν ασπίδα προσπάθησε να αμυνθεί.

            Οι άλλοι τον περικύκλωσαν ουρλιάζοντας και βρίζοντας. Τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για κείνον όταν άκουσε μια φωνή «Φίλε-φίλε μπές μέσα!». Ήταν ένας ταξιτζής που περνούσε εκείνη την ώρα. Ο Σ. έσπρωξε το ρατσιστή προς το μέρος των πολλών και μπήκε τρέχοντας στο ταξί που ξεκίνησε πριν καλά-καλά προλάβει να κλείσει την πόρτα.

            Οι ρατσιστές κυνήγησαν το ταξί στους δρόμους της Κοκκινιάς. Ένας με ένα ρόπαλο έσπασε το πίσω τζάμι. Σταμάτησαν να τους κυνηγούν μόνο όταν έφτασαν κοντά στο σχολείο. Ο Σ. έβγαλε ένα εικοσάευρω για να πληρώσει. Ο ταξιτζής του είπε «Φύγε-φύγε φίλε κινδυνεύουμε».

            Ο Σ. έτρεξε στο σχολείο. Πονούσε στην πλάτη και μας περιέγραψε όλα όσα συνέβησαν. «Δεν πρόλαβα ούτε να τον ευχαριστήσω. Μου έσωσε τη ζωή. Θέλω να τον συναντήσω» μας είπε.

            Και για μας είναι τιμή να γνωρίσουμε έναν τέτοιο άνθρωπο. Μας συγκινεί η πράξη του. Μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε και δείχνει πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που με κίνδυνο τη ζωή και την περιουσία τους υπερασπίζονται τον συνάνθρωπό τους.

            Αν με κάποιο τρόπο φτάσει αυτό το μήνυμα στον γενναίο, ανθρωπιστή και δημοκράτη ταξιτζή, τα τηλέφωνα του Α.Σ.Μ.Π. είναι στην ιστοσελίδα μας. Το e-mail του σχολείου μας είναι: asmpir@gmail.com

             Οι πόρτες του σχολείου είναι ανοιχτές για κείνον και ο Σ. ο μαθητής μας, κρατάει ακόμα ένα μεγάλο ευχαριστώ και περιμένει...

Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά

http://asmpeiraia.blogspot.gr/

πηγη:http://parallhlografos.wordpress.com/

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ - ΣΟΚ ΜΕΣΩ... ΜΙΣΘΟΔΙΚΕΙΟΥ

20.000€ ο πραγματικός μισθός του βουλευτή


Με αφορμή την προσφυγή δικαστικών αποκαλύπτεται ότι το «πάσης φύσεως κόστος» που δαπανά η Βουλή για τον κάθε βουλευτή είναι υπερδιπλάσιο από την αποζημίωση που δηλώνεται

            

Σε... απόγνωση είναι οι επικεφαλής της Βουλής μετά το στενό... πρεσάρισμα που τους έχουν κάνει δικαστικοί και συγκεκριμένα το ειδικό τμήμα του Μισθοδικείου, προκειμένου να τους γνωστοποιήσουν το πάσης φύσεως κόστος που δαπανά η Βουλή για τον κάθε βουλευτή.
Κι αυτό γιατί ύστερα από προσφυγές δικαστικών λειτουργών που ζητούν να κηρυχθούν παράνομες οι μειώσεις που έγιναν στον κλάδο τους, το εν λόγω δικαστήριο ανέβαλε την απόφασή του και ζητά από τη Βουλή διευκρινίσεις προκειμένου να καθορίσουν τους μισθούς των δικαστικών, αφού σύμφωνα με το Σύνταγμα «οι βουλευτές δικαιούνται αποζημίωσης η οποία είναι ίση με το σύνολο των πάσης φύσεως μηνιαίων αποδοχών του ανώτατου δικαστικού λειτουργού».
Αναμονή.
Αυτό το «πάσης φύσεως» αντέστρεψαν και οι δικαστικοί -αναφερόμενοι στους βουλευτές- προκειμένου, βάσει της απάντησης -που ματαίως περιμένουν από τον περασμένο Μάρτιο- να καθορίσουν τις αμοιβές τους.

Το έγγραφο μάλιστα στάλθηκε στον γενικό γραμματέα της Βουλής Θάνο Παπαϊωάννου και όχι στον πρόεδρο του Σώματος, διότι ο πρώτος ως υπηρεσιακός παράγοντας πρέπει να απαντήσει, κάτι που ωστόσο δεν έκανε παρά τη δίμηνη διορία που ανέφερε το έγγραφο, αφού είχε οριστεί νέα δικάσιμος στις 12 Ιουνίου 2012.
Ο λόγος της κοινοβουλευτικής «αφωνίας» είναι απλός, καθώς η Βουλή δυσκολεύεται να απαντήσει ότι το «πάσης φύσεως» κόστος του κάθε βουλευτή για το Κοινοβούλιο ξεπερνά τις 20.000 ευρώ (!) μηνιαίως ή τα 700 ευρώ ημερησίως.
Αναλυτικά το συνολικό κόστος του κάθε βουλευτή του Κοινοβουλίου είναι:

Ο στόλος των αυτοκινήτων που διαθέτει η Βουλή στους εθνοπατέρες. Κατά μέσο όρο το ελληνικό Κοινοβούλιο χρεώνεται 1.000 ευρώ τον μήνα για κάθε βουλευτή. Στο κονδύλι προστίθενται και έξοδα κίνησης ύψους 473 ευρώ το μήνα.

• Βάσει του προϋπολογισμού της Βουλής, η βουλευτική αποζημίωση για κάθε βουλευτή φτάνει συνολικά τα 8.000 ευρώ.
• Περίπου στα 1.100 ευρώ κατά μέσο όρο τον μήνα υπολογίζονται οι αμοιβές των βουλευτών από τη συμμετοχή τους στις κοινοβουλευτικές επιτροπές, με το συγκεκριμένο κονδύλι να ανέρχεται στα 2.875.000 ευρώ.

Το ποσό αυτό δεν είναι σταθερό, αφού οι βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου που συμμετέχουν, για παράδειγμα, στην Επιτροπή Οικονομικών παίρνουν πολλά περισσότερα χρήματα από άλλους, αφού οι συνεδριάσεις της εν λόγω επιτροπής είναι πολύ περισσότερες.
Οι... υπερωρίες.
Σημειώνεται ότι για κάθε επιτροπή ο βουλευτής παίρνει 150 ευρώ. Αλλα 150 τον μήνα παίρνουν οι βουλευτές από την επιπλέον αποζημίωση των συνεδριάσεων της Ολομέλειας στα θερινά τμήματα της Βουλής. Σύνολο για επιτροπές και θερινά 1.250 ευρώ τον μήνα.

• Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του Κοινοβουλίου για το 2012 το συνολικό ποσό για την κάλυψη της οικογενειακής παροχής και εργοδοτικών εισφορών υπέρ ΕΟΠΥΥ ανέρχεται στα 1.062.000 ευρώ ή 350 ευρώ για κάθε βουλευτή τον μήνα.
• Περίπου 1.000 ευρώ κατά μέσο όρο κοστολογούνται τα αυτοκίνητα των βουλευτών που τους παρέχονται από τη Βουλή. Μετά και τις μειώσεις στα μισθώματα και στον κυβισμό των αυτοκινήτων, για τους βουλευτές της Αττικής τα αυτοκίνητα 1.400 κυβικών κοστίζουν 750 ευρώ τον μήνα, ενώ για τους βουλευτές επαρχίας τα αυτοκίνητα 1.800 κυβικών κοστίζουν 1.200 ευρώ τον μήνα.
• Στον προϋπολογισμό προβλέπονται έξοδα κίνησης για τους βουλευτές ύψους 1.705.100 ευρώ ή 473 ευρώ τον μήνα για κάθε βουλευτή.
• Το κονδύλι του προϋπολογισμού του 2012 για το επίδομα οργάνωσης γραφείου των βουλευτών είναι 8.146.900 ευρώ, άρα κάθε βουλευτής παίρνει τον μήνα 2.263 ευρώ, στο οποίο περιλαμβάνονται και τα ταχυδρομικά τέλη που δικαιούται που είναι περίπου 1.000 ευρώ μηνιαίως.
• Επίδομα ενοικίου λαμβάνουν οι βουλευτές περιφέρειας που υπολογίζεται περίπου σε 1.000 τον μήνα για κάθε βουλευτή, με τους περισσότερους να διαμένουν σε μεγάλα ξενοδοχεία της Αθήνας ύστερα από συμφωνίες που έχουν γίνει με τη Βουλή.
• Για τα τηλέφωνά τους οι βουλευτές λαμβάνουν περίπου 11.800 ευρώ ετησίως για τα σταθερά τηλέφωνα (ή 983 ευρώ μηνιαίως) και άλλα 200 ευρώ τον μήνα ως πλαφόν για τα κινητά.

Παροχές
Μπορεί η αποζημίωση του βουλευτή να ξεπερνά κατά λίγο τα 8.000 ευρώ, όμως αν αθροιστεί το κόστος όλων των μηνιαίων αποδοχών, αυτή σχεδόν τριπλασιάζεται.



ΤΑ ΕΞΤΡΑ ΤΥΧΕΡΑ
Ελευθέρας και για... Παράλληλη απασχόληση
Μπορεί η αποζημίωση του βουλευτή να είναι περίπου 8.000 ευρώ τον μήνα, ωστόσο με την κοστολόγηση όλων των παροχών που δίνονται στους βουλευτές και παρά τις μειώσεις που τους έγιναν, το συνολικό ποσό που πληρώνει η Βουλή μηνιαίως για καθέναν από τους «300» φτάνει τις 20.479 ευρώ, ενώ την ίδια ώρα έχει αρθεί το ασυμβίβαστο και μπορεί ο κάθε βουλευτής να ασκεί παράλληλα το όποιο επάγγελμά του και να κερδίζει και από αυτό.
ΤΑΚΤΙΚΗ
Κρατούν στο συρτάρι την κοστολόγηση μέχρι νεωτέρας
Το ποσό των 20.000 είναι μικρότερο κατά περίπου 2.000 ευρώ για τους βουλευτές της πρωτεύουσας που αντιστοιχούν στο 1/3 της Βουλής, αφού οι συγκεκριμένοι δεν λαμβάνουν επίδομα διαμονής και αεροπορικά εισιτήρια, προκειμένου να μπορούν να μεταβαίνουν στην εκλογική τους περιφέρεια, όπως οι άλλοι συνάδελφοί τους.
Και φυσικά τα 12.000 ευρώ επιπλέον της αποζημίωσής του, που λαμβάνει είτε σε χρήματα, είτε σε παροχές ο κάθε βουλευτής, δεν μπορεί ούτε κατ΄ ελάχιστο να συγκριθούν με τις όποιες υπερωρίες ή σε κάποιες περιπτώσεις τα εκτός έδρας που λαμβάνουν κάποιοι λειτουργοί της Δικαιοσύνης.
«Φόρμουλα».
Αυτό που κάνει λοιπόν η Βουλή, με βάση τα παραπάνω δεδομένα, είναι να κρατά στο συρτάρι το έγγραφο των δικαστών και να μην απαντά, μέχρις ότου ενδεχομένως βρεθεί κάποια «φόρμουλα» και δικαιολογήσουν ή να βγάλουν εκτός αμοιβής κάποια από τα ποσά που παίρνουν οι βουλευτές ή ακόμα και να προχωρήσουν «σε περικοπές των προνομίων των βουλευτών», όπως είχε αναφέρει χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης την προπερασμένη Παρασκευή.

• ΧΑΜΗΛΕΣ... ΠΤΗΣΕΙΣ
  Το κόστος για τους δύο επιστημο­νικούς συνεργάτες που δικαιούται να έχει ο κάθε βουλευτής ανέρχεται περίπου στα 2.000 ευρώ μηνιαίως για τον κάθε συνεργάτη, άρα 4.000 ευρώ και για τους δύο. Επίσης οι βουλευτές επαρχίας δικαιούνται δύο μονά εισιτήρια την εβδομάδα προκειμένου να μεταβαίνουν στις περιφέρειές τους. Αυτό σημαίνει 104 μονά εισιτήρια τον χρόνο, τα οποία υπολογίζονται κατά μέσο όρο στα 11.500 ευρώ τον χρόνο ή 960 ευρώ τον μήνα.
• ΤΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ
  Το έγγραφο του δικαστηρίου έφτασε στη Βουλή εδώ και μήνες. Με αυτό οι δικαστές ζητούν να πληροφο­ρηθούν πόσο κοστίζει ο κάθε βουλευτής τον μήνα. Απάντηση δεν έχουν πάρει από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Κοινοβουλίου

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΚΟΥΛΑ

                                                            


πηγη:http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63684831