Deep Purple-Child in Time - Aφιερωμένο στα παιδιά" θύματα "όλου του κόσμου....

                        


μετάφρασα κάποιες λέξεις κλειδιά για να βγάλετε το νόημα από τους στίχους που είναι προφανές ένα προφητικό αριστούργημα!

Sweet child in time, you'll see the line
Line that's drawn between good and bad
See the blind man shooting at the world
Bullets flying, ooh taking toll(τίμημα-φόρο)
If you've been bad - Oh Lord I bet you have
And you've not been hit oh by flying lead
You'd better close your eyes, aahaouho bow your head
Wait for the ricochet (εξοστρακισμός)
Sweet child in time, you'll see the line
Line that's drawn between good and bad
See the blind man shooting at the world
Bullets flying, mm taking toll
If you've been bad - Lord I bet you have
And you've not been hit oh by flying lead(ιπτάμενο μολύβι-σφαίρα)
You'd better close your eyes, aahaao bow your head
Wait for the ricochet

Deep Purple - Child in time

"Γλυκό παιδί σύντομα θα δεις τη γραμμή......αυτή που χωρίζει το καλό με το κακό ......δες τον τυφλό άνδρα να πυροβολεί στο πλήθος .....σφαίρες πετούν και ¨παίρνουν¨ χρωστούμενα ......"
"Αν υπήρξες κακός .... ω Κύριε  στοιχηματίζω ότι έχεις υπάρξει .....και χτυπηθείς από σφαίρα ...τότε καλύτερα κλείσε τα μάτια ...χαμήλωσε το κεφάλι σου και περίμενε τον εξοστρακισμό"

Σύντομοι στίχοι , ποιητικοί σε ένα τραγούδι που διαρκεί 12,15 λεπτά. Οι ερμηνίες που δίνονται πάμπολλες , έχουν διχάσει όσους λατρέψαν αυτό το κομμάτι .....Περισσότερο μένω σ αυτά που είπε ο ίδιος ο Ian Gillan σε συνέντευξη του το 2002.


"Στο μουσικό μέρος πατήσαμε σε τραγούδι που ήδη υπήρχε (It's A Beautiful Day - Βombay calling -ψάξτε το στο youtube -) και έπαιξε ο John Lord στα keyboards σε κάποια πρόβα μας . Ηταν ωραία μελωδία και θεώρησα ότι με κάποιες μικροαλλαγες θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν βάση... Όμως ποτέ μου δεν είχα ακούσει το γνήσιο Bombay calling αλλά  με αφορμή τον ψυχρό πόλεμο σαν βασικό θέμα έγραψα τον πρώτο στίχο 'Sweet child in time, you'll see the line' και έτσι προέκυψαν και οι υπόλοιποι στίχοι στην συνέχεια." 


Προφανώς λόγο πολέμου τότε (Βιετναμ) το τραγούδι άγγιξε τον κόσμο και έγινε επιτυχία. Ακόμα πιό προφανέστα όμως έχει διαχρονικά μηνύματα . Αυτό που μένει σε μένα απο τους στίχους είναι κάτι πολύ περισσότερο από τις λίγες αράδες που λεει σαν ψυχρή μετάφραση ..... 

 Όλοι μας πασχίζουμε να βρούμε την γραμμή που χωρίζει το καλό με το κακό ...είναι ανθρώπινο...( χωρίς όμως να το καταφέρνουμε) ....
Πάντα θα υπάρχει ο ΄τυφλός που πυροβολεί ΄   αδιακρίτως το πλήθος. Δεν είναι τυφλός φυσικά αλλά οτιδήποτε μπορεί να στερήσει την ύπαρξη μας παίρνοντας τα ¨χρωστούμενα¨ μας  ....
Αν υπήρξες κακός ......ω Κύριε στοιχηματίζω ότι ο καθένας μας υπήρξε ( όλοι κουβαλάν αμαρτίες ) .... όταν έρθει η ώρα που σε χτυπάει η ¨σφαίρα¨ ...κλείσε τα μάτια γύρε το κεφάλι και ετοιμάσου να συναντήσεις αυτό που θα σε μάθει ποιά είναι η γραμμή τελικά μεταξύ καλού και κακού.....

Φυσικά για το ρεσιτάλ ερμηνίας και μελωδίας που απέδωσαν οι Deep Purple σ αυτό το τραγούδι ούτε λόγος.....                                                                     musictraveling.blogspot.com

                                                     
Και ένα  live  γιατί αξίζει να το  δείτε  σαν  οπτικοακουστικό θέαμα  

                                                Τέχνης Άνεμος  

Από την κρίση στη σήψη

           ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ
                        Αθήνα, 27 Οκτωβρίου 2011

Ελληνίδες και Έλληνες,
Η συμφωνία που μόλις πετύχαμε ανοίγει νέες προοπτικές για την χώρα μας.
Μας δίνει  την δυνατότητα να καθορίσουμε το δικό μας μέλλον.
Η προσπάθεια του Ελληνικού λαού αποδίδει.
Βήμα – βήμα μάς έφερε στο χθεσινό βράδυ, στις χθεσινές αποφάσεις.
Τα αποτελέσματα δεν ήρθαν τυχαία.
Η δική μας συλλογική προσπάθεια είναι που  μας έδωσε τα πιο σπουδαία όπλα για την διαπραγμάτευση.
Όχι απλώς για το χρέος μας ή για τη χρηματοδότησή μας, αλλά για το ίδιο το μέλλον μας.
Η χθεσινή  απόφαση μας δίνει χρόνο, μας απομακρύνει από την ανασφάλεια.
Μας δίνει  την ευκαιρία να χαράξουμε και  να ακολουθήσουμε τον δικό μας  δρόμο.
Και θέλω να διαβεβαιώσω – αυτή η απόφαση σε καμία περίπτωση δεν θα δημιουργεί πρόβλημα για το τραπεζικό σύστημα ή για τις συντάξεις.
Το αντίθετο.
Δημιουργεί  νέες δυνατότητες από την ανάπτυξη, την ρευστότητα στην πραγματική οικονομία, μέχρι την στήριξη στην κοινωνική  πρόνοια και την εξυγίανση  στο τραπεζικό σύστημα.
Μας δίνει  και το κουράγιο για να προχωρήσουμε μπροστά, με καλύτερες προϋποθέσεις.
Διαπραγματευτήκαμε  και καταφέραμε να διαγράψουμε ένα  πολύ σημαντικό μέρος του χρέους μας.
Δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ έφυγαν από τις πλάτες του Ελληνικού λαού. Οι τράπεζες, αντί για τους πολίτες, θα πληρώσουν αυτό το κόστος. Είναι όμως μια πιο δίκαιη κατανομή των βαρών του χρέους μας.
Πετύχαμε  επιπλέον να καλύψουμε τις δανειακές  ανάγκες της χώρας μας για  τα επόμενα χρόνια.
Και μάλιστα  με πολύ ευνοϊκούς όρους.
Το αποτέλεσμα της χθεσινής διαπραγμάτευσης είναι  μεγάλης σημασίας για την πατρίδα  μας.
Έχοντας ελαφρύνει  τον Ελληνικό λαό από τα βάρη του παρελθόντος θέλουμε του χρόνου να είναι η πρώτη χρονιά που δεν προστίθενται νέα χρέη στις πλάτες του.

                           

Με τα παραπάνω λόγια ο παπατζής παραγγελιοδόχος περιέγραψε την σωτηρία του έθνους που ήταν αποτέλεσμα της αναδιάρθρωσης του χρέους.
Γεννά
ται λοιπόν το ερώτημα: Αφού η συμφωνία της αναδιάρθρωσης προβλέπει  κούρεμα δεκάδων δισεκατομμυρίων από το χρέος της Ελλάδας, γιατί ο ίδιος πριν ένα χρόνο, στην διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης, σε ερώτηση που του έγινε με θέμα την αναδιάρθρωση, απάντησε ότι «η αναδιάρθρωση είναι μια λογική χρεοκοπίας»; Τα λόγια του:

«Η λογική της αναδιάρθρωσης του χρέους, ουσιαστικά δηλαδή το να είχαμε πει κάποια στιγμή ότι προχωράμε σε στάση πληρωμών, θα ήταν καταστροφική για την οικονομία μας, για την αξιοπιστία μας, για το μέλλον μας. Τότε θα ήταν που θα μιλάγαμε, όχι για το δέκατο τρίτο και δέκατο τέταρτο μισθό, ή μάλλον για τη σύνταξη ή τον μισθό, αλλά θα μιλάγαμε για τον τρίτο και τον τέταρτο και τον πέμπτο μισθό στο δημόσιο τομέα. Θα μιλάγαμε για την πιθανή κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος. Θα μιλάγαμε για τον αποπληθωρισμό των περιουσιών των Ελλήνων, σε τέτοιο βαθμό που θα ήταν μια τραγωδία για κάθε νοικοκυριό. Και αυτό ακριβώς αποφύγαμε. Άρα, δεν υπάρχει τέτοια συζήτηση και κάναμε αυτό που κάναμε, ακριβώς για να μην μπούμε σε μια λογική χρεοκοπίας».

Και γιατί μια τόσο επιτυχημένη συμφωνία που ο ΓΑΠ την πιστώνει  στην «προσπάθεια του Ελληνικού λαού», στον εαυτό του και στους ήρωες βουλευτές του, του προκαλεί μέσα σε μια μέρα τέτοια αναστάτωση ώστε να αναγγείλει και να δρομολογήσει δημοψήφισμα με το ερώτημα «ναι ή όχι στη νέα δανειακή σύμβαση»;
Είναι ικανός ένας σύμβουλος του παπατζή ΓΑΠ, έστω και αν είναι λέκτορας του Χάρβαρντ, έστω και αν ήταν ο συνοδός του πατέρα του όταν αυτός επέστρεψε στην Ελλάδα μετά την χούντα και ονομάζεται Ρίτσαρντ Πάρκερ, να τον επηρέασε τόσο, όπως γράφει το σημερινό Βήμα, ώστε να οπισθοχωρήσει άτακτα;
Γιατί ο Μπενίτο Βενιζέλος, ο άνθρωπος που δήλωνε στον Αντένα την ημέρα που ο ΓΑΠ ανακοίνωσε το δημοψήφισμα:  « Ο Έλληνας πολίτης μπορεί να πει άνετα όχι στην δανειακή σύμβαση αλλά πρέπει να ξέρει της συνέπειες των πράξεων του» και που όταν ρωτήθηκε, «Γιατί όχι εκλογές αλλά δημοψήφισμα» απάντησε «Μήπως οι ερωτήσεις σας προσβάλουν τον Έλληνα πολίτη;», υπαναχώρησε και την άλλη μέρα  και από τα Νέα «κύκλοι» του, μια και ο ίδιος ξαφνικά και συμπτωματικά ήταν κλινήρης,  δηλώνουν: «Ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος δεν γνώριζε την πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου για τη διενέργεια δημοψηφίσματος,» όσο για την συνέντευξη που έδωσε αμέσως μετά σε τηλεοπτικό σταθμό, το έκανε διότι «εκείνη τη στιγμή δεν είχε άλλη επιλογή»;
Πώς να ερμηνεύσουμε τη μη άρνηση των Σαρκοζί- Μέρκελ όσο αφορά την διεξαγωγή δημοψηφίσματος, μα την απαίτηση να πάρει το δημοψήφισμα την μορφή του «ναι ή όχι στην παραμονή της χώρας στο ευρώ»;
Τι ήταν αυτό που έκανε τον παπατζή πρώτα να ανακαλέσει το δημοψήφισμα με όποιο ερώτημα και να προκαλέσει ψήφο εμπιστοσύνης από την βουλή και μάλιστα όχι για την κυβέρνηση του μα για μια κυβέρνηση που ακόμα δεν υπάρχει;(!!!)
Είναι αλήθεια ότι ο παπατζής ΓΑΠ έχει υπογράψει σχετικά με την εθελοντική ανταλλαγή ομολόγων της αναδιάρθρωσης του χρέους, δηλαδή ότι τα νέα ομόλογα δεν θα εκδίδονται με βάση το Ελληνικό δίκαιο, όπως είναι μέχρι τώρα, αλλά με βάση το Βρετανικό Δίκαιο;
Δηλαδή σε περίπτωση εξόδου της χώρας από το ευρώ θα πρέπει να  αποπληρώσει τα ομόλογα σε ευρώ και όχι σε δραχμή ή όπως αλλιώς ονομαστεί το νέο νόμισμα. Άρα αν δεν τα καταφέρει, τότε σύμφωνα με το Βρετανικό δίκαιο, οι ξένοι και οι ντόπιοι  πιστωτές και εταίροι μας θα μπορούν να κατάσχουν περιουσία της Ελλάδας. Συμπέρασμα: Η χώρα με απόφαση του παπατζή και των αχυρένιων σκυλιών του, είτε με ευρώ είτε με καπιταλιστική δραχμή είτε με συντεταγμένη ή όχι χρεοκοπία, είναι δεμένη χειροπόδαρα.
Γι αυτό και όλοι αποδέχτηκαν το «κούρεμα».
Το ίδιο άλλωστε προβλέπεται και στην δανειακή σύμβαση του 2010 με το ΔΝΤ.
Ο δημόσιος πλούτος της χώρας έτσι και αλλιώς είναι υπόθεση της γερμανικής εταιρίας  Roland Berger η οποία είναι και δημιουργός του σχεδίου «Εύρηκα» το οποίο ανάμεσα σε άλλα προβλέπει και ανταλλαγή χρέους με δημόσιο πλούτο.
Εσχάτως στην υπόθεση αυτή έχει εμπλακεί η ΜΚΟ «σωματείο ΚΑΠΠΑ» που πίσω από αυτήν είναι ο Στέφανος Μάνος παρέα με τον Γενικό Διευθυντή του ΙΟΒΕ και  Πρόεδρο της ΜΚΟ «Ομίλος Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας μας» (ΟΠΕΚ)  Γιάννη Στουρνάρα , δικηγορικά γραφεία και στελέχη των real estate.
Σε ανύποπτο δε χρόνο, το ΙΣΤΑΜΕ, στο οποίο προεδρεύει ο  Μόσιαλος με αντιπρόεδρο τον πρόεδρο της ΜΚΟ Greentank και πρωθυπουργικό αδελφό Νικολάκη Παπανδρέου, παρουσίασε «συνοπτικά το ιστορικό των πολιτικών εκμετάλλευσης δημοσίων νήσων πλήρους κυριότητας, καθώς και τις αιτίες αποτυχίας των εν λόγω πολιτικών που συνοψίζονται στην αδυναμία συγκρότησης ενός ειδικού επιχειρησιακού σχεδίου αξιοποίησης και στην αποφυγή ανάληψης πολιτικού κόστους εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας». Προφανώς και μετά τις συμφωνίες του καλοκαιριού και του Οκτωβρίου η «ανάληψη πολιτικού κόστους» ξεπεράστηκε.
Επομένως, καθόλου τυχαία ο ιδιοκτήτης εταιρίας fund και οικονομολόγος Ρουμπινί με επενδυμένα συμφέροντα δικά του και των πελατών του, σε σεμινάριο σε πελάτες του είπε πως το σχέδιο του ΔΝΤ και της Γερμανίας για την Ελλάδα είναι να στηριχθεί για τόσο χρονικό διάστημα, όσο να είναι έτοιμος ένας μηχανισμός διάσωσης της Ιταλίας και της Ισπανίας και μέχρι τότε, όταν πια θα είναι προφανές πως τα μέτρα λιτότητας δεν πετυχαίνουν, η Ελλάδα να αφεθεί να πτωχεύσει. Ο Ρουμπίνι προσδιόρισε τη χρονική στιγμή σε ένα χρόνο περίπου από σήμερα. Η Ελπίδα ΔΝΤ – Γερμανίας είναι πως μέχρι την πτώχευση της Ελλάδας, Ιταλία και Ισπανία θα αντέξουν και δε θα καταρρεύσουν υπό το βάρος των δικών τους προβλημάτων.
Οι παραπάνω επιχειρηματικές νουθεσίες του Ρουμπινί καλά θα κάναμε να τις δούμε σε σύμφυση με την συζήτηση που έχει ανοίξει για την «οικονομική διακυβέρνηση»,  με πρόταση της Γερμανίας, η οποία κάνει λόγο για αλλαγή των συνθηκών της ΕΕ, ώστε να είναι εφικτή ακόμα και η απομάκρυνση ή αποχώρηση ενός κράτους μέλους από την Ευρωζώνη, όταν δε συμμορφώνεται με τους καπιταλιστικούς δείκτες που επιβάλλουν οι συμφωνίες για τα δημοσιονομικά.
Δεν πρέπει να αμελούμε σε αυτό τον ορυμαγδό τεχνητών γεγονότων που δημιουργήθηκαν τις τελευταίες μέρες και πίσω από τις κουρτίνες του δημοψηφίσματος, ότι κάθε άλλο παρά αποτέλεσμα ενός ψυχικά ανισόρροπου ανθρώπου ήταν.
Μα αποτέλεσμα του ανταγωνισμού των ΗΠΑ με την ΕΕ για τον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας και της αγοράς του χρήματος.
Μα και στους κόλπους της ΕΕ εκτυλίσσεται μια πραγματική σφαγή ανάμεσα αφενός στις καπιταλιστικές κυβερνήσεις Γερμανίας-Γαλλίας για το εύρος της ελληνικής ελεγχόμενης χρεοκοπίας, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο θα διασφαλιστούν τα συμφέροντα των τραπεζών των χωρών τους και αφετέρου σε μεγαλοεκπροσώπους του κεφαλαίου, ακόμα και μεταξύ τραπεζών, για τον επιμερισμό της δικής τους και μόνο ζημιάς. Άρα, ακόμα και στο εσωτερικό της αστικής τάξης, ισχυρά συμφέροντα κερδοσκοπικών αποφύσεων συγκρούονται ανελέητα μεταξύ τους.
Ακόμα και στο εσωτερικό της χώρας, η κυβέρνηση του παπατζή εκ των πραγμάτων καταστρέφει αφενός τις συμμαχίες με τα μεσοστρώματα λόγω των μέτρων και την πτώση του βιοτικού επιπέδου τους και αφετέρου διαταράσσει  τη συνοχή της αστικής τάξης εξαιτίας των ανταγωνισμών για το ποια μερίδα θα ωφεληθεί ή θα πληγεί περισσότερο από την ελεγχόμενη καταστροφή μέρους του κεφαλαίου που απαιτεί η κρίση.
Έτσι γίνεται φανερό ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δυσκολεύεται να διαχειριστεί την κρίση που απαιτεί συνεχώς μέτρα και έτσι βάζει επιτακτικά το ζήτημα της «Εθνικής συναίνεσης» που θα επιτευχτεί μόνο με κυβέρνηση «Εθνικής σωτηρίας» που θα προκύψει χωρίς εκλογές μα με συντονισμένες απειλές και εκβιασμούς.
Μια εκτρωματική κυβέρνηση που σκοπό θα έχει να προστατέψει τα διακινδυνευόμενα συμφέροντα του αστικού πολιτικού συστήματος και τα ιδιωτικά λάφυρα των κεφαλαιοκρατών, με σκοπό την διασφάλιση και την αέναη αναπαραγωγή του καπιταλισμού.
Όσο αφορά τώρα την ίδια την «συναίνεση» είναι άλλο ένα  σπουδαίο τέχνασμα  της εξουσίας όπως και το δημοψήφισμα, για να πείσεις κάποιον να κάνει κάτι ενάντια στο συμφέρον του. Διότι δεν στηρίζεται σε υπαρκτούς συλλογισμούς και υπαρκτά στοιχεία, αλλά σε υπολογισμούς συμφερόντων που για κάποιον που «μορφώνεται» μόνο από τα ΜΜΕ είναι δύσκολο να τους αμφισβητήσει μια και βλέπει μόνο το περιτύλιγμα και όχι το περιεχόμενο, αγνοώντας ταυτόχρονα την φρίκη των πολιτικών παρασκηνίων. Με σκοπό ο κόσμος να μείνει αμέτοχος μα όχι απαθής. Διότι η χειραγώγηση θα συντελέσει ώστε αδιατάρακτα και χωρίς επικίνδυνους προβληματισμούς , ο κόσμος να συναινέσει στην εκτρωματική κυβέρνηση που θα προκύψει.
«Το θέμα έχει τελειώσει. Σε δύο ώρες στο υπουργικό συμβούλιο ο κ. Παπανδρέου θα θέσει και τυπικά την παραίτησή του νομίζω» σημείωσε μιλώντας στον ΣΚΑΪ ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης.
Το φασιστικό ΛΑ.Ο.Σ μετατράπηκε σε ρυθμιστή των εξελίξεων σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, την Μπακογιάννη, και την ΝΔ στο όνομα της συναίνεσης και της «σωτηρίας» της «πατρίδας».
Σωστή η επιλογή του ΛΑ.Ο.Σ, μια και αυτό που θα απομένει σε αυτά τα ανδρείκελα που θα κυβερνάνε συναινετικά  θα είναι ο ρόλος του τοποτηρητή των οικονομικών συμφερόντων των πολυεθνικών εταιριών, με δικαιοδοσία μόνο στην καταστολή και την ΒΙΑ.
Σε πείσμα όλων αυτών, από τα πολιτικά τσιράκια των εταιριών ως τους τιποτένιους χαρτογιακάδες που λυμαίνονται δημόσιους θώκους, και από τα κατακάθια του κυβερνητικού συνδικαλισμού ως τους τσανακογλείφτες δημοσιογράφους των ΜΜΕ, των Εφοπλιστών, που ζητούν «ομοψυχία», «πατριωτισμό», «συναίνεση» , απέναντι σε όλο αυτό το δηλητήριο πρέπει και επιβάλλεται να παρατάξουμε την Σύγκρουση!
Ας ετοιμαστούμε να  τους προϋπαντήσουμε  όπως τους αξίζει
Ή εμείς ή αυτοί. Πόλεμος στον Πόλεμο τους. Βία στην Βία τους

Για την τεχνική βοήθεια, Γαλαξιάρχης

Λένα Πλάτωνος

 Η Λένα Πλάτωνος είναι μουσικός, πιανίστα και συνθέτρια ηλεκτρονικής και έντεχνης μουσικής. Πρωταγωνίστησε στην ηλεκτρονική σκηνή της δεκαετίας του '80, ενώ το έργο της αποτέλεσε έμπνευση για έλληνες μουσικούς της electronica τις επόμενες δεκαετίες
Γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1951 στο Ηράκλειο Κρήτης, κόρη του Γεώργιου Πλάτωνος και της Αντιγόνης Αστρινάκη, μεγάλωσε όμως στην Αθήνα. Ο πατέρας της, Γεώργιος Πλάτων, ήταν γνωστός συνθέτης και πρώτος πιανίστας στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Η Λένα ξεκίνησε να παίζει πιάνο περίπου δυο ετών, και στη συνέχεια πήρε μαθήματα από τον πατέρα της. Σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών με την καθοδήγηση της Φοίβης Βάλληνδα και της Μαρίκας Παπαϊωάννου, και έγινε επαγγελματίας πιανίστα πριν κλείσει τα δεκαοκτώ, ενώ κέρδισε το 1963 το Α' Βραβείο του Διαγωνισμού Καίτης Παπαϊωάννου. Έφυγε με υποτροφία για σπουδές στο εξωτερικό, πρώτα στην Ακαδημία της Βιέννης και έπειτα στο Βερολίνο, όπου ήρθε σε επαφή με τη ροκ, τη τζαζ και την ανατολική μουσική. Γύρισε στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της δικτατορίας και συνεργάστηκε με τον Ηρακλή Τριανταφυλλίδη και το συγκρότημά του DNA, για να ξαναφύγει το 1975 στο Βερολίνο και να επιστρέψει οριστικά το 1978. Μαζί με τον τότε σύζυγό της, τον συνθέτη Δημήτρη Μαραγκόπουλο, άρχισε να συνεργάζεται με το Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, όπου και γνωρίστηκε με το Μάνο Χατζιδάκι, που ήταν τότε διευθυντής στο Τρίτο. Με τον Χατζιδάκι ανέπτυξε μια πολύχρονη επαγγελματική αλλά και φιλική σχέση. Συμμετείχε στην παραγωγή της εκπομπής Εδώ Λιλιπούπολη, γράφοντας στίχους και μουσική· δικές της συνθέσεις είναι ορισμένα από τα πιο γνωστά τραγούδια της εκπομπής, όπως τα Ρόζα-Ροζαλία και Ο Χορός των Μπιζελιών.
Το ντεμπούτο της στη δισκογραφία έγινε με το δίσκο Σαμποτάζ του 1981, που δημιουργήθηκε σε συνεργασία με τη Μαριανίνα Κριεζή, τη Σαβίνα Γιαννάτου -με τις οποίες είχε συνεργαστεί και στη Λιλιπούπολη- και τον τραγουδιστή Γιάννη Παλαμίδα. Ο δίσκος χαρακτηρίστηκε πρωτοποριακός για τα ελληνικά δεδομένα, τόσο για τη σύνθεση και τη στιχουργία όσο και για την έντονη χρήση του συνθεσάιζερ -με το οποίο η Πλάτωνος είχε αρχίσει να πειραματίζεται λίγο καιρό πριν- για πρώτη φορά στην ελληνική δισκογραφία. Ακολούθησε η κυκλοφορία 13 μελοποιημένων ποιημάτων του Κώστα Καρυωτάκη, έργο που είχε ολοκληρωθεί πριν το Σαμποτάζ αλλά κυκλοφόρησε δεύτερο μετά από επιμονή του διευθυντή της Lyra, Αλέκου Πατσιφά. Τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε Το '62 του Μάνου Χατζιδάκι, με μινιμάλ ηλεκτρονικές διασκευές 12 τραγουδιών του συνθέτη.
Ακολούθησαν τρεις προσωπικοί δίσκοι, που καθόρισαν το στίγμα της στην ελληνική ηλεκτρονική μουσική και αποτέλεσαν σημείο αναφοράς για μελλοντικές προσπάθειες: Μάσκες Ηλίου (1984), Γκάλοπ (1985), Λεπιδόπτερα (1986). Στους δίσκους αυτούς η Πλάτωνος στρέφεται ολοκληρωτικά στην ηλεκτρονική μουσική και σε πειραματικές κατευθύνσεις στη φόρμα, την ενορχήστρωση και το στίχο. Οι συνθέσεις της ακολουθούν μινιμαλιστικά μοτίβα με έντονη τη χρήση των πλήκτρων, σχηματοποιώντας προσεκτικά σκηνοθετημένα ηχοτοπία. Η φωνή, συχνά περασμένη από ηλεκτρονικά φίλτρα, άλλοτε παίζει κεντρικό ρόλο -έως και το μοναδικό σε συνθέσεις απαγγελίας- αλλά μπορεί και να χρησιμοποιείται και σαν απλό όργανο συνοδείας. Οι στίχοι της, συνήθως σουρεαλιστικοί στην εκφορά τους, είναι ωστόσο άμεσοι και θίγουν θέματα της καθημερινότητας και των προσωπικών σχέσεων, ειδικά του έρωτα και της αποξένωσης, και διακρίνονται για την τρυφερότητα και άλλες φορές την παιδική αθωότητά τους.
Ενδιάμεσα με τους παραπάνω, κυκλοφόρησε ο δίσκος Η Ηχώ και τα Λάθη της με παιδικά τραγούδια σε στίχους του Τζιάνι Ροντάρι, ενώ το 1986 η Πλάτωνος συνεργάστηκε με τους έτερους πρωτοπόρους της ηλεκτρονικής μουσικής στην Ελλάδα Μιχάλη Γρηγορίου και Βαγγέλη Κατσούλη στο έργο Μουσική για πλήκτρα. Το 1989 κυκλοφόρησε η παιδική όπερα Το Αηδόνι του Αυτοκράτορα, βασισμένη στο ομώνυμο παραμύθι του Άντερσεν, και δισκογραφικά η δεκαετία του '80 έκλεισε με δυο ακόμα δίσκους χαμηλότερων τόνων και σκοτεινού ύφους, Το Σπάσιμο των Πάγων με το Γιάννη Παλαμίδα το 1989, βασισμένο περισσότερο στο πιάνο και τα φυσικά όργανα, και Μη μου τους Κύκλους Τάρατε το 1991. Το 1990 η Πλάτωνος συνεργάστηκε με το Διονύση Σαββόπουλο σε ζωντανές εμφανίσεις και στο δίσκο του Αναδρομή '63-'89 και το 1991 με τη Δήμητρα Γαλάνη για τους Μύθους της Ευρώπης όπου έκανε την ενορχήστρωση σε τραγούδια Λένον, Βάιλ και άλλων.
Μετά από μια περίοδο αποχής από τη δισκογραφία και σταδιακής απομάκρυνσης και από τη δημοσιότητα, η Λένα Πλάτωνος επέστρεψε το 1997 με τις Αναπνοές σε συνεργασία με τη Σαβίνα Γιαννάτου, δίσκο με ερωτικά τραγούδια χαμηλών τόνων και ενορχηστρώσεις που πλησιάζουν το έντεχνο και τη τζαζ παρά την ηλεκτρονική μουσική. Τον ίδιο χρόνο κυκλοφόρησε η συλλογή Το Μίξερ της Λένας Πλάτωνος με διασκευές τραγουδιών της από γνωστούς καλλιτέχνες της ελληνικής ηλεκτρονικής σκηνής (Coti K, Κωνσταντίνος Βήτα, Μιχάλης Δέλτα, ΙΟΝ κ.α.), που γνώριζε τότε ιδιαίτερη άνθιση. Το 2000 κυκλοφόρησε το δίσκο Η Τρίτη Πόρτα με μελοποιημένα ποιήματα του Θόδωρου Ποάλα που τραγούδησε η Μαρία Φαραντούρη.
Το Μάρτη του 2003 παρουσίασε συνολικά το έργο της σε εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών για την οποία τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν. Το Δεκέμβρη του 2005 εκδόθηκε το βιβλίο Τα Λόγια μου (εκδ. Οδός Πανός) με τους στίχους από τα τραγούδια της. Το Φεβρουάριο του 2008 το cd-single της Σ' Αγάπησα κυκλοφόρησε σε 160.000 αντίτυπα μαζί με την "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", ενώ στις 18 Μαρτίου του 2008 κυκλοφόρησε ο νέος της δίσκος Ημερολόγια, αυτοβιογραφικού χαρακτήρα, με τον οποίο επιστρέφει στον ηλεκτρονικό ήχο. Στις 28 Ιουλίου του 2008 έγινε στο Ηρώδειο συναυλία αναδρομής στο έργο της, όπου εκτός από την ίδια συμμετείχαν η Έλλη Πασπαλά, Μάρθα Φριντζήλα, Κωνσταντίνος Βήτα, o Γιάννης Παλαμήδας και ο Vassilikos από τους Raining Pleasure.
Η Λένα Πλάτωνος έχει γράψει επίσης μουσική για το θέατρο, για χοροδράματα και για την τηλεόραση, καθώς και έργα κλασικής μουσικής. Εκτός από τη μουσική ασχολείται και με τη ζωγραφική και τις μινιατούρες και έχει εκθέσει κατά καιρούς έργα της, ενώ έχει φιλοτεχνήσει η ίδια τα εξώφυλλα σε αρκετούς από τους δίσκους της.

                                                        πηγη:Τέχνης Άνεμος                                                        

         Χρόνια Πολλά Λένα Πλάτωνος!

Σήμερα γιορτάζει μία πολύ σημαντική γυναίκα. Αυτή είναι μια συνέντευξη που έδωσε στον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο το 2008.

 

                   

Ακουσα το υπέροχο τραγουδάκι. Πολύ δυνατό, πολύ μπιτάτο. Την ίδια στιγμή προσπαθούσα να καταλάβω πώς το ‘φτιαξε ένας άνθρωπος που ζει μάλλον ήσυχα.
Μέσα μου δεν ζω καθόλου ήσυχα. Αντιλαμβάνομαι καταστάσεις εσωτερικές και εξωτερικές με πολλή ένταση.
Είναι θυμός αυτή η ένταση;Είναι πολλαπλά συναισθήματα. Ενίοτε θυμός - για πράγματα που συμβαίνουν στην πόλη μου, στο χώρο μου και διεθνώς.
Είναι σαν τη θάλασσα που στην επιφάνεια είναι πολύ ταραγμένη, αλλά στο βάθος υπάρχουν τα ήσυχα ρεύματα. Ή το αντίθετο;Στο βάθος της θάλασσας γίνεται της κακομοίρας.
Όχι στην επιφάνεια από τους ανέμους;Στο βάθος της θάλασσας είναι που υπάρχει αυτή η ατελείωτη, ανεξερεύνητη ζωή. Στο βάθος της θάλασσας τρώει το μεγάλο ψάρι το μικρό - και όχι στην επιφάνεια.
Αισθάνεσαι κάποιο είδος απειλής;Ναι, έχω ζήσει με τον εαυτό μου δύσκολες καταστάσεις. Έχω παλέψει με τον εαυτό μου. Με έχει προδώσει μερικές φορές.
Κάτι συνηθισμένο μου φαίνεται αυτό με τους ανθρώπους.Δεν το είπα σαν ασυνήθιστο. Εν πάση περιπτώσει, έχω ομολογήσει ότι ο μεγαλύτερος εχθρός μου επί Γης έχει υπάρξει ο εαυτός μου. Δεν φοβάμαι δηλαδή τους ανθρώπους, όπως φοβάμαι την εσωτερική φωνή.
Και προσπαθεί κανείς να συνθηκολογήσει μ' αυτό; Να συνομιλήσει;Ναι. Να συνομιλήσει, να αγαπήσει όσο πιο πολύ μπορεί τον εαυτό του και τελικά να συνθηκολογήσει μ' αυτή την αέναη πάλη η οποία είναι ενδογενής, ψυχοπαθολογική δηλαδή. Πότε τα καταφέρνει κανείς, πότε όχι, πότε χρειάζονται φάρμακα. Σε καταθλίψεις ας πούμε, έχω πάρει και φάρμακα.
Υπάρχει κάτι άλλο που να σε θεραπεύει εκτός από τη χημεία;Η αγάπη. Η αποδοχή. Και ο έρωτας. Και η τέχνη.
Με ποια σειρά;Έτσι όπως σου τα διέταξα. Αρκεί μπροστά να υπάρχει η αλήθεια.
Υπάρχουν δηλαδή στιγμές που η τέχνη σου σε στηρίζει σε αυτό που μπορούμε να πούμε «σκοτεινά διαλείμματα»;Πολύ, πολύ.
Τι κάνεις τότε;Κάνω τέχνη. Φτιάχνω ένα ποίημα, ένα τραγούδι, ή ακούω. Ακούω ατέλειωτες ώρες, τραγούδια και μουσική. Και το βράδυ που κοιμάμαι.
Αισθάνεσαι ένα είδος πληρότητας εκείνη τη στιγμή ή ένα είδος λήθης;Πληρότητας. Λήθης ποτέ. Λήθη αισθάνομαι με την τηλεόραση.
Τη λήθη δεν την αναφέρω με την κακή έννοια. Το λέω σαν αυτό το αίσθημα που διαλύεσαι μέσα σε μια άλλη ζωή, σε έναν άλλο κόσμο.
Μα είναι κόσμος δικός μου η τέχνη. Σβήνω μες στον κόσμο μου, θα μπορούσες να πεις. Είναι μια αυτοπαραδοχή - το σβήσιμο μέσα σε μένα την ίδια. Μέσα σε αυτό που διαθέτω, το οποίο είναι τέχνη, πάλι. Δεν είναι μόνο μουσική και ποίηση, είναι και ζωγραφική. Συχνά ζωγραφίζω.
Δεν τα έχω δει ποτέ. Τα κρατάς για σένα;Μου συνέβη κάτι πολύ δυσάρεστο. Με κλέψανε. Ένας άνθρωπος δικός μου. Και με αυτά τα πράγματα που χαθήκανε, χάθηκαν και οι ζωγραφικές που έκανα εδώ και τριάντα πέντε χρόνια. Μου έχουν μείνει δυο τρεις πίνακες και ένα μπλοκ ζωγραφικής.
Προηγουμένως είπες για τη λήθη της τηλεόρασης.Έχω μια περίεργη σχέση με την τηλεόραση. Γουστάρω τις εκπομπές τηλεπώλησης έργων τέχνης.
Γιατί;Εκεί έρχομαι σε επαφή με το πιο σκληρό προσωπείο της κοινωνίας μας, που είναι το να πουλάς ή να είσαι καταναλωτής.
Ανέκαθεν δεν συνέβαινε αυτό;Δεν φαίνεται πάντα.
Δεν φαίνεται έτσι ξεδιάντροπα εννοείς...Αυτή η σχέση, μου είναι τελείως ξεδιάντροπη. Κατά καιρούς, όταν έχω πιο πολλά χρήματα, ενδίδω. Αλλά ενδίδω συνειδητά, και λέω πως τώρα είμαι ένας απαίσιος καταναλωτής. Το πρόσωπό τους βέβαια είναι ενάρετων παρθένων.
Βλέπεις και αυτά τα δάχτυλα με τα δαχτυλίδια ζουμαρισμένα επί δύο ώρες;Βέβαια! Από κει πήρα στο τραγούδι «Σ' αγάπησα» την εκφωνήτρια που λέει «Λίγα κομμάτια σε κίτρινο χρυσό έχουν μείνει. Τώρα μπορείτε να τ' αποκτήσετε, σε αυτή την τιμή».
Έχεις σκεφτεί πως το μεγάλο πλήθος παρηγοριέται από αυτά τα χρυσά δαχτυλίδια, όπως εσύ παρηγοριέσαι από την τέχνη;Η κατανάλωση έχει γίνει μια παρηγοριά. Πιστεύω ότι ο άνθρωπος από τη φύση του είναι και κάπως καταναλωτής. Αλλά η υπερκατανάλωση είναι η αρρώστια που μας έχει επιβάλει ο καπιταλισμός. Μας την έχει επιβάλει με τον τρόπο των οσίων παρθένων, όπως σου είχα πει και πριν, δεν το αισθανόμαστε καταπελτικά να πέφτει επάνω μας. Αν και εγώ το έχω παρουσιάσει σε ένα κομμάτι μου από το Μη μου τους κύκλους τάραττε, στην «Υπεραγορά νο. 1 και νο. 2»: Εκεί έκανα μια διαδρομή σε ένα σουπερμάρκετ (πολύ σκληρή διαδρομή) όπου έβγαζα το χαρτί μου χωρίς να είναι γραμμένα τα προϊόντα που έχω γράψει εγώ σπίτι μου. Εκεί μέσα στους διαδρόμους έχανα πια τον προσανατολισμό μου και ξέφευγα από την ανάγκη μου. Και οι ανάγκες μου άρχιζαν πια να συμπλέουν με τις ανάγκες του εμπόρου.
Αν ο νέος δίσκος σου κατεβαζόταν παράνομα στο ίντερνετ πώς θα σου φαινότανε;Δεν θα μου φαινόταν και τόσο άσχημα. Έρχομαι σε επαφή με το ίντερνετ λόγω του Myspace.
Πόσους φίλους έχεις εκεί;Τρεις χιλιάδες!
Να τις εκατοστίσεις.Ευχαριστώ.
Δεν θα σε πείραζε λοιπόν πολύ;Μα εγώ δεν έχω βγάλει πολλά λεφτά από τη μουσική. Από εκπομπές στο ραδιόφωνο, παραγωγές, από τέτοιες δουλειές έχω βγάλει λεφτά.
Αισθάνεσαι ότι σε εκμεταλλεύτηκαν;Ναι, το πιστεύω αυτό.
Και τι νιώθεις;Θυμό. Θυμό νιώθω. Ένα θυμό τον οποίο προς το παρόν δεν τον έχω καναλιζάρει όπου θα ‘πρεπε, γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο να μπεις μέσα στις εταιρείες και να εξετάσεις τα διπλά τους βιβλία.
Ούτως ή άλλως οι εταιρείες ψοφάνε εξαιτίας της απληστίας τους.Ε, υπάρχει η Θεία πρόνοια φαίνεται.
Μεγαλώνοντας, έχεις δει κάτι που σε εξέπληξε όταν το είδες να γίνεται;Με έχει εκπλήξει, οδυνηρά, το πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος (που είμαστε όλοι πολυπρόσωποι και τουλάχιστον διττοί) να μπορεί να καταστρέψει τον εαυτό του, μόνος του.
Από επιλογή;Από επιλογή. Ξέρω αρκετούς ανθρώπους που παλεύουν άγρια. Αυτό είναι το μόνο που με έχει εκπλήξει. Τίποτε άλλο. Όλες οι ανακαλύψεις οι τεχνολογικές, οι ενδοσκοπήσεις των ψυχολόγων, οι στατιστικές, όλα αυτά είναι σαν να τα περίμενα. Καμιά φορά η φαντασία μου οργιάζει κιόλας και τολμώ να πω ότι έχει προλάβει.
Απέναντι στην αποχαλίνωση του καπιταλισμού και το ξεδιάντροπο στυλάκι της εποχής μας, τι πιστεύεις ότι κάνει την καλύτερη άμυνα;
Μόνο η τέχνη. Αλλά η τέχνη αντιστέκεται και σε άλλα. Σε αναπάντητα υπαρξιακά ερωτήματα, φερ' ειπείν, πάλι η τέχνη έρχεται να απαντήσει... Ακόμα και η εφαρμοσμένη τέχνη.
Τι εννοείς;Η τέχνη που υπηρετεί τον καπιταλισμό. Που τον υπηρετεί ξεκάθαρα.
Εσύ θα είχες πρόβλημα να κάνεις ένα έργο κατά παραγγελίαν μιας μεγάλης εταιρείας που φτιάχνει κουάκερ;Όχι. Δεν θα είχα. Πιο μικρή θα είχα αντιρρήσεις, τώρα πια όχι. Για το λόγο ακριβώς που σου είπα πριν. Η ύπαρξη και μόνο της τέχνης είναι μια αντίσταση - ακόμα και αν είναι ανακατεμένη με τον καπιταλισμό. Εγώ λογιάζω την τέχνη πιο δυνατή από τον καπιταλισμό. Είναι θρησκεία η τέχνη.
Ανέκαθεν είχες αυτή την πεποίθηση;Ανέκαθεν. Και το ‘χω δει αυτό όχι μόνο πάνω στον εαυτό μου, αλλά και πάνω στους ανθρώπους. Είναι καταλυτική η δύναμη της τέχνης.
Με τι ανθρώπους σου αρέσει να κάνεις παρέα; Με αυτούς που σκέφτονται σαν και σένα ή με ανθρώπους απλούς, αφελείς;Και τα δύο. Έχω κάνει παρέα με πολύ αγνούς ανθρώπους. (Ακούγεται το κελάηδισμα ενός πουλιού...) Αχ, ένα πουλάκι, ήρθε σαν απάντηση σε αυτό που με ρώτησες.
Και ποιους ερωτεύεσαι - τους μεν ή τους δε;Έχω ερωτευτεί και τους δύο, αλλά τους έχω ερωτευτεί πολύ δυνατά. Ίσως γιατί και μέσα μου έχω αυτά τα επίπεδα.
Υπάρχει κάτι που σου λείπει από τα παλιά;Η ανεμελιά μου. Η ανεμελιά μου, βρε παιδί μου, και τα γέλια που κάναμε με το παραμικρό. Οι αρλούμπες που κάναμε και ο σουρεαλισμός της ζωής όπως τον αντιλαμβανόμασταν. Βγαίναμε και καμιά φορά στο δρόμο και πηγαίναμε να ψωνίσουμε ντυμένοι έτσι, τελείως σουρεαλιστικά... Ήταν τότε και άλλα χρόνια. Ήταν ο χιπισμός που το ευνοούσε.
Τουλάχιστον το χόρτασες;Αν το χόρτασα λέει! Είχαμε φτάσει σε επίπεδα εξωφρενικά. Μιλούσαμε ανάποδα. Αρχίζαμε από το θαυμαστικό και όλα αυτά τα μουσικοποιούσαμε.
Κάτι από αυτό το κλίμα υπάρχει στο «Σαμποτάζ».Κάτι απ' αυτή την τρέλα υπάρχει στο «Σαμποτάζ». Και στις «Μάσκες Ηλίου» υπάρχει. Μετά θέλησα επίτηδες να γράψω λίγο πιο απλά γιατί τις «Μάσκες Ηλίου» τις είχα φοβηθεί λίγο.
Παραξέφυγαν;Παραξέφυγαν. Αλλά είχα πει, θα κάνω τη βουτιά στα βαθιά νερά. Και την έκανα. Και οι ακροατές μου λιγόστεψαν. Οι πωλήσεις λιγόστεψαν. Μετά λοιπόν, αποφάσισα στο «Γκάλοπ», χωρίς να βάλω πολύ νερό στο κρασί μου, να απλοποιήσω κάπως το στίχο μου. Στη μουσική δεν έκανα και τόσες παραχωρήσεις. Και δεν μου βγήκε σε κακό. Το «Γκάλοπ» είναι ένας δίσκος που έχει αγαπηθεί πάρα πολύ και ακόμα αγαπιέται.
Και μετά, σαν μια αλλαγή απότομη, ήταν ο «Καρυωτάκης»;
Όχι, δεν ήταν καθόλου απότομη. Τον Καρυωτάκη τον εμπεριέχω. Έχω μια ροπή προς την κατάθλιψη και από αυτή την άποψη, σε σχέση πάντα με τον αυτοσαρκασμό του, που τον λατρεύω, και σε σχέση με την ποιητική του διάσταση που την έχω βαθμολογήσει με υπεράριστα, η προσωπικότητά του η καταθλιπτική άγγιξε τον έναν πόλο της προσωπικότητάς μου.
Θυμάμαι τον Χατζιδάκι που παραληρούσε όταν πρωτοπαρουσίαζε το έργο.Θυμάσαι; Τον καημένο, παραληρούσε...
Το άξιζες - είναι αριστούργημα.Το αγαπώ πάρα πολύ... Και δεν το βαριέμαι ποτέ. Δεν μπορείς να καταλάβεις, Στάθη... Έτυχε και μέρα που έφτιαξα πέντε τραγούδια, το ένα μετά το άλλο και τα έβαλα όλα μετά στο δίσκο... Πίστευα και πιστεύω, έτσι, μέσα σε μια ελαστική αντίληψη των μεταφυσικών πραγμάτων, ότι εάν υπήρχε η ψυχή του Καρυωτάκη, είχε συντονισμό με τη δικιά μου εκείνη την περίοδο.
Πιστεύεις και σε πράγματα που δεν βλέπουμε;Ναι, πιστεύω - και η κβαντική φυσική ευτυχώς έρχεται και με σιγοντάρει. Προχθές διάβαζα σε ένα περιοδικό ότι υπάρχουν τουλάχιστον έντεκα διαστάσεις ύπαρξης.
Έχεις και θρησκευτικό αίσθημα;Έχω. Πιστεύω ότι υπάρχει κάποια δύναμη τεράστια, ένα υπερπολλαπλάσιό μας, που μέσα του κινούμαστε κι εμείς. Και είμαστε λίγο Θεοί - δεν είμαστε;
Μερικές φορές το νιώθω.Μα αυτό που νιώθουμε έχει σημασία. Έχει σημασία πολλή και αυτό που θα θέλαμε επίσης.
Και πώς στεκόμαστε απέναντι σε αυτό που λες τεράστια δύναμη; Η μία στάση είναι να πέσεις και να προσευχηθείς.Η μία στάση είναι να προσευχηθείς, ξεκινώντας από τον βαθύ σου εαυτό και πηγαίνοντας προς τα πάνω.
Εμένα δεν μου βγαίνει να προσεύχομαι. Θέλω με αυτήν τη μεγάλη δύναμη να συνδιαλλαγώ.Είναι γιατί δεν έχεις αφεθεί συναισθηματικά στο ανώτερό σου πράγμα. Συναισθηματικά είσαι κομπλαρισμένος. Αντιστέκεσαι. Λες «μα είναι δυνατόν τώρα να υπάρχει κάτι τόσο τεράστιο, ένας πατέρας, μια μάνα, μια αδερφή, ένας γιος;». Βάζω τα τυποποιημένα πρότυπα της ζωής μας εσκεμμένα, για να γίνω πιο αντιληπτή συναισθηματικά.
Μιλάς με παραβολές. Συναισθηματικά, σαν να είσαι κανένα μικρό παιδάκι.Το χρειάζομαι.
Το χρειάζεσαι; Ε, όλοι το χρειάζονται.
Εσύ προσεύχεσαι;Ναι.
Και ζητάς κάτι;Έχω ζητήσει και μου έχει δοθεί. Αλλά όχι προσευχή «Θεέ μου, σε παρακαλώ, δώσε μου...». Μιλάμε προσευχή που να αφορά όλα τα κύτταρα του οργανισμού. Βέβαια, τόσο μεγάλο ήταν και αυτό που ήθελα να μου δοθεί. Εκεί αποφάσισα να απευθυνθώ με όλο μου το είναι. Και μου δόθηκε, και το άκουσα κιόλας το πρωί που ξύπνησα. Άκουσα μια φωνή μέσα μου να λέει πως γι' αυτό που προσευχήθηκες θα σου δοθεί. Εγώ πιστεύω και στα θαύματα. Ο άνθρωπος μπορεί να καταφέρει εκπληκτικά πράγματα.
Με τη μητέρα σου είχες καλή σχέση;Με τη μητέρα μου είχα μπουρδουκλωμένη σχέση. Ανταγωνιστική. Ανταγωνιζόταν τους εραστές μου. Την καημένη! Εγώ δεν την ανταγωνιζόμουνα, ρε γαμώτο. Γιατί μου τα ‘κανες αυτά, βρε μανούλα; Όταν βρεθήκαμε μόνες μας, μετά το θάνατο του μπαμπά, η σχέση άλλαξε άρδην. Και ειδικά όταν εκείνη αρρώστησε, δύο μήνες μετά το θάνατο του πατέρα, έπαθε εγκεφαλικό και η ζωή της πια κρεμότανε από μια κλωστή και έπαθε κι άλλες αρρώστιες συμπληρωματικές, ε, τότε πια η σχέση μας άλλαξε, έγινε συμφιλιωτική και κάθισα μαζί της και καλλιέργησα αυτό το κομμάτι του εαυτού μου πάρα πολύ, και έμεινα μαζί με τη μανούλα, που ήταν πια μια μανούλα... Τα είχα πολύ ανάγκη αυτά να τα πάρω από τη μαμά μου. Γι' αυτό και χάθηκα. Με έκλεψε η μάνα μου.
Σ' έχει απασχολήσει πολύ το θέμα.Πολύ! Η Μέλανι Κλάιν, μια σπουδαία ψυχαναλύτρια, είχε κάνει παρατηρήσεις ψυχοκοινωνιολογικές, πάνω σε εθνότητες ανθρώπων και είχε συμβολίσει τη γη με τη μάνα. Και έλεγε για τους Ολλανδούς, φερ' ειπείν, ότι προκειμένου να κατακτήσουν τη μάνα τους -τη μάνα γη- και να μη φύγουν από κει να πάνε κάπου αλλού, προκειμένου να λύσουν αυτήν τη σχέση την ανταγωνιστική με τα εδάφη που δεν τους έδιναν ασφάλεια, έκατσαν εκεί και κατανάλωσαν τόση ενέργεια για να φτιάξουν τα φράγματα που όλο σπάγανε και αυτοί τα ξαναφτιάχνανε - ξανά και ξανά. Η Μέλανι Κλάιν έλεγε ότι αυτή είναι η προσπάθεια συμφιλίωσης και κατάκτησης της αγάπης τελικά.
Και της αποδοχής της μάνας.Ε, κάτι τέτοιο μου συνέβη και μένα όλα αυτά τα χρόνια και χάθηκα από τον κόσμο ως συνθέτρια. Δεν είχα και πολλή όρεξη να συνθέσω.
Γιατί;Δεν ξέρω. Υπήρχε και κάτι άλλο: Ο θάνατος του πατέρα έπεσε πάνω και στις δυο μας πολύ σκληρά. Εγώ με τον πατέρα μου είχα μια σχέση ιδανική. Έχασα το φιλαράκο μου. Το φίλο της ζωής μου. Τον έλεγα αδελφό τον μπαμπά μου. Η μαμά πάλι έχασε έναν άνθρωπο που είχε αγαπήσει πάρα πολύ - είχαν παντρευτεί από έρωτα, και ερωτευμένοι είχαν μείνει μέχρι τα γεράματά τους. Από αυτή την άποψη, είχα τουλάχιστον ένα ζευγάρι δίπλα μου που με έκανε να πιστεύω ότι ο μπορεί ο γάμος ή ο δεσμός της αγάπης, αν το θες, να διατηρηθεί μέχρι μια ηλικία.
Σε έκανε να πιστεύεις ότι κάποια στιγμή θα κάνεις κι εσύ ένα παιδί;Εγώ είχα ατυχία. Δεν είχα κάτι το οργανικό. Κάποια στιγμή ήθελα να κάνω παιδί, συνέβη κάτι, και μετά έχασα το τρένο.
Σου λείπει σήμερα;Εγώ την έχω την κόρη μου μέσα μου. Και η κόρη μου γράφει τη μουσική μου. Δεν τη γράφω εγώ. Εγώ έρχομαι σε επαφή με παιδιά δεκαοχτώ χρονών και μιλάμε σαν να ‘μαστε συνομήλικοι στο ΜySpace. Η κόρη μου γράφει τη μουσική μου. Το παιδί που έχω μέσα μου. Έχω ενσωματωθεί με αυτό το πλάσμα.
Κατάφερες τουλάχιστον μεγαλώνοντας να κάνεις ευκολότερα ορισμένα πράγματα στη ζωή;Ναι. Για μερικά το κατάφερα.
Όπως;Δεν θέλω να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες, αλλά κατά κάποιο τρόπο έλυσα το οικονομικό μου πρόβλημα. Όχι πως είμαι καμιά πλούσια, αλλά δεν έχω το άγχος.
Και στις εσωτερικές διεργασίες;Έχω καταφέρει να αγαπήσω πιο πολύ τον εαυτό μου. Να συμβιβαστώ με το χαρακτήρα μου. Με αυτό που με σέρνει από την κατάθλιψη στην επίθεση. Και να βρω κατά κάποιο τρόπο τη μέση οδό.
Την ισορροπία.Ή και όταν τα παθαίνω αυτά τα πράγματα, να είμαι πιο προστατευτική απέναντι στον αδύναμο εαυτό μου που τα παθαίνει αυτά.
Αισθάνεσαι άτυχη;Ναι, είναι ένα βάρος το οποίο έχω κουβαλήσει και το οποίο, δόξα σοι ο Θεός, παρ' ότι το κουβαλάω ακόμα, δεν το ‘χω βγάλει στην τέχνη μου.
Εν σπέρματι δεν υπάρχει στον Καρυωτάκη αυτή η άγρια μελαγχολία;
Υπάρχει. Αλλά κι εκεί ακόμα δεν του ‘βγαλα τη νόσο.
Υπάρχει η απειλή από πίσω.
Πιστεύω ότι στην τέχνη μου είμαι αρκετά νηφάλια. Έχω βγάλει βέβαια μια ψυχολογική κατάσταση πιο εσωτερική που δεν έχουν βγάλει άλλοι καλλιτέχνες και εκεί επάνω ακουμπούν οι ακροατές μου και γι' αυτό έχω φανατικούς ακροατές.
Είσαι ειλικρινής, γι' αυτό.Είμαι πολύ ειλικρινής. Αυτό επιθυμώ και δι' εσάς!
Υπάρχει και μια ηδονή στον πόνο καμιά φορά;Υπάρχει. Και πολύ μάλιστα.
Γι' αυτό λέμε «με μεθάει ο πόνος».Γι' αυτό. Και ειδικά στον Καρυωτάκη.
Ήταν θανατόληπτος. Φχαριστιόταν το σκοτάδι. Αισθανόταν την ανακούφιση που νιώθεις όταν αφήνεις τον εαυτό σου να πέσει.Αυτό το έχω νιώσει κι εγώ. Είναι μεγάλη ανακούφιση. Η παραδοχή του μεγάλου πόνου. Που πιο κάτω «ας είναι ο θάνατος!» λες. Ε, ας έρθει λοιπόν. Και τον περιμένεις. «Καλώς τον!» λες. Και σηκώνεις το κεφάλι ψηλά.
Γενικά υπάρχει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της τέχνης που διαπραγματεύεται αυτό το πράγμα. Ακόμα και στις καινούργιες μουσικές. Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά. Εσένα τι σου δίνει χαρά σήμερα, τώρα;Μου δίνει χαρά η αγάπη - το να δίνω από τον εαυτό μου σε έναν άλλο άνθρωπο. Και το να δίνει ένας άνθρωπος λίγο από τον εαυτό του σε μένα.
Άλλο;Να πάω μια μικρή βολτίτσα στον Χολαργό. Και να έρθω σε επαφή με το πράσινο. Να ακούσω τα πουλιά. Να δω τη θάλασσα. Έχω γράψει και ένα κομμάτι για τη θάλασσα στον καινούργιο μου δίσκο. Που είχα να τη δω δεκατέσσερα χρόνια. Έγραψα αυτό το ποίημα: «Τη θάλασσα δεκατέσσερα χρόνια είχα να τη δω / υποθέτω πως έτσι ξαναγεννιέται κανείς / ανοίγοντας τον εαυτό του σε μιαν ανείπωτη αγκαλιά / μοιρογνωμόνιο του ορίζοντα στη μητέρα του κόσμου / τη θάλασσα». Σ' αρέσει;
Πολύ.Αυτό έχει και ωραία μουσική.
Ποια θάλασσα είδες;Τη θάλασσα του Κορινθιακού Κόλπου. Στο Λουτράκι πήγαμε.
Ποιους ανθρώπους αισθάνεσαι πιο κοντά σου αυτή την εποχή;Αυτούς που κάνουν γκράφιτι στους τοίχους, ομάδες που κάνουνε ακτιβισμό, τους φτωχούς, αυτούς που ζούνε σε τρώγλες - έχω μια συμπάθεια γι' αυτούς.
Αισθάνεσαι και συγγένεια;Συγγένεια όχι. Καθόλου. Εμένα μ' αρέσει η πολυτέλεια.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πολυτέλεια που επιτρέπεις στον εαυτό σου;Να πάω ακριβές διακοπές. Βλέπω κάτι εκπομπές της ΕΤ3 με νησιά του Ειρηνικού. Σκεφτόμουνα μήπως θα μπορούσα να βρω τα λεφτά να πάω σε κανένα νησάκι για καμιά βδομάδα, που να ‘χει και σπα μέσα και να σου κάνουνε μασάζ, ξέρεις, όλα τα καλά. Από μικρή ήθελα διακοπές λουξ.
Πεντάστερες!Και εξάστερες. Και εξάσφαιρες!
Για τον ακτιβισμό που λέγαμε πριν, πιστεύεις ότι χρειάζεται να συμμετέχεις ενεργά ή φτάνει και περισσεύει η μουσική σου;Το θεωρώ πλεονασμό για μένα. Φτάνει και περισσεύει η μουσική μου. Οι άνθρωποι αυτοί είναι φτιαγμένοι από τα σπίτια τους, από την κοινωνία τους, από τον Θεό πιθανώς, για να είναι ακτιβιστές. Εγώ φτιάχτηκα καλλιτέχνις. Και κάνω ό,τι μπορώ, Στάθη μου. Πραγματικά σου λέω, κάνω ό,τι μπορώ. Θέλω να βγάζω τον καλύτερό μου εαυτό. Και προπαντός θέλω να είμαι ειλικρινής. Αγαπάω την αλήθεια.
Περισσότερο κι απ' τη χαρά;Ναι, περισσότερο. Με απελευθερώνει η αλήθεια. Αυτή μου δίνει χαρά! Και οι αληθινοί άνθρωποι, αυτοί που φωταγωγούν το γύρω τους με την αλήθεια τους, που εκπέμπεται από τα μάτια τους, από το μέτωπό τους, αυτοί μου δίνουν απέραντη χαρά και πίστη στη ζωή.
Καλλιτεχνικά υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι για σένα στην Ελλάδα σήμερα;
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου μου αρέσει σαν ποιητής και πιστεύω ότι λέει την αλήθεια. Νταραβερίζεται πολύ με το θάνατο...
Το θεωρείς αρετή αυτό;Ναι, γιατί ο θάνατος είναι κοντόφθαλμος - η μόνη βεβαιότητα. Και θέλει να ‘σαι γερό καρύδι για να νταραβερίζεσαι ανοιχτά μαζί του. Αληθινά όμως, χωρίς τζιριτζάντζουλες. Χωρίς ναρκισσισμούς πεισιθανάτιους... Όπως οι gothic ή οι emo...
Άλλος που αισθάνεσαι συνοδοιπόρο;Συνοδοιπόρους δεν αισθάνομαι πολλούς, για να είμαι ειλικρινής. Αισθάνομαι αρκετά μοναχούλα... Ο Σαββόπουλος μ' αρέσει πολύ - τον αγαπώ πάρα πολύ τον Σαββόπουλο.
Ως καλλιτέχνη ή ως άνθρωπο;Ως καλλιτέχνη. Ως άνθρωπο δεν τον ξέρω - δεν φανερώνεται πολύ εύκολα. Εμένα μου έχει φερθεί εξαιρετικά.
Τι χαρακτηρίζει τη μουσική του κατά τη γνώμη σου;Η χαρά. Σου φαίνεται περίεργο;
Ναι, ποτέ δεν το είχα σκεφτεί.Χαρά και αλήθεια. Του αρέσει να ξεστομίζει την αλήθεια. Στην προσωπική του ζωή δεν ξέρω πώς είναι - και δεν με νοιάζει και καθόλου. Αυτό που ακτινοβολεί σε εμάς είναι κάτι αληθινό - πολύ αληθινό. Και μ' αρέσει και πάνω στη σκηνή - κινητικός...
Εσύ δεν θες να ξαναβγείς στη σκηνή;Θα βγω στο Ηρώδειο, το καλοκαίρι... Θα κάνω μια αναδρομή σε όλο μου το έργο που έχω γράψει τους στίχους.
Χαίρομαι!Έχω τρακ βέβαια!
Άντε καλέ!Γράφ' το αυτό το «άντε καλέ», να το δω γραμμένο και να πάρω κουράγιο...

                                                                                

Ανοιχτή Συνέλευση Νάξου

 
                                                  

ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΣΤΑ ΝΕΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ

                                                        

Στην ανοιχτή συνέλευση  που έγινε , Παρασκευή 4/11, με θέμα την οργάνωση δράσεων για τη συλλογική

 άρνηση πληρωμής των νέων χαρατσιών (φόρος

επιτηδεύματος, τέλος ακίνητης περιουσίας) συμμετείχαν γύρω στα 35 άτομα, απ` όλη τη Νάξο.

Μετά από ενημέρωση και συζήτηση, αποφασίστηκε,  με κοινή συναίνεση, να αντισταθούμε στις ληστρικές επιδρομές του ελληνικού κράτους και της τρόικας. Να προπαγανδίσουμε στην τοπική κοινωνία, τη συλλογική άρνηση πληρωμής και να δημιουργήσουμε ένα δίκτυο ενημέρωσης και αντίστασης σε όλη τη Νάξο. Στο πλαίσιο αυτό, αποφασίστηκε αφισοκόλληση και μοίρασμα προκηρύξεων σε Χώρα και χωριά από τη Δευτέρα, με κατάληξη τη διοργάνωση συγκέντρωσης έξω απ` τη ΔΕΗ, την Πέμπτη 10 Νοέμβρη.

Ούτε ένα ευρώ στα νέα χαράτσια.

Ανοιχτή Συνέλευση Νάξου

ή “η εργατική τάξη πάει στον παράδεισο”

Το Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών,  φιλοξενεί την παράσταση:

“LARCO PROJECT”
Η παράσταση ανεβαίνει για την υποστήριξη του Κυριακάτικου Συσσιτίου που διοργανώνει το Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών. Ολοένα και περισσότερος κόσμος δεν μπορεί να ικανοποίησει ούτε τις βασικές του ανάγκες. Στεκόμαστε δίπλα του για να κρατηθεί η κοινωνία ζωντανή.
Η παράσταση θα ανέβει την Κυριακή 6 Νοέμβρη, με τη λήξη του συσσιτίου,  στις 12:30 στην Πλατεία της Σπλάτζιας. Η είσοδος θα είναι ελευθέρη. Μπορείτε να ενισχύσετε τα συσσίτια φέρνοντας τρόφιμα ή ότι επιθυμείτε.
Η Παράσταση βασίζεται σε δημοσιογραφική έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Ε” της “Κυρικάτικης Ελευθεροτυπίας” που αναφέρεται στην ιστορία του εργοστασίου της ΛΑΡΚΟ γραμμένη απο τη δημοσιογράφο της εφημερίδας Ντίνας Δασκαλοπούλου (“ΛΑΡΚΟ:Το χρονικό τριών προπωληθέντων θανάτων” – Εψιλον 25/10/2009, τευχ.967). Ο νέος εργασιακός μεσαίωνας που σφραγίζεται με τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, έχει οδηγήσει εργαζόμενους ακόμα και στο θάνατο. Ας θυμηθούμε ότι στο Υπουργείο που υποτίθεται πως έπρεπε να μεριμνά για τους εργαζόμενους, στο Υπ. Εργασίας, πριν ένα χρόνο βρήκε το θάνατο ανασφάλιστος μετανάστης εργάτης που καθάριζε το κτίριο.
Σύνθεση κειμένων, Δραματουργία, Σκηνοθεσία: Αντώνης Διαμαντής
Φωτογραφίες : Jonnek Jonneksson
Bastian Parschau
Παίζουν:
Ειρήνη Κουτσάκη
Ανάστα Αργυροπούλου
Γιώργος Νάκης
Γιώργος Ζωζωνάκης
Ελένη Στρατάκη
Δημήτρης Κιοστεράκης
Στη παράσταση ακούγονται κείμενα και ποιήματα των:
1)αποσπάσματα από το” Καθαρτήριο” του Δάντη.
2)ποιήματα των Εμπειρίκου, Λειβαδίτη, Βαλαωρίτη.
3)απόσπασμα απο το έργο “Χειμωνιάτικο Παραμύθι” του Ουίλιαμ Σαίξπηρ.
4)απόσπασμα από το βιβλίο του Γιώργου Κανάκη: “Ιερές Βλακείες”.
5)απόσπασμα απο το κείμενο του Σάμιουελ Μπέκετ: “Ηρεμιστικό”.
6)τα ποιήματα του Καίσαρα Βαλιέχο: “Μαύρος Μαντατοφόρος” και “Είστε νεκροί”.
7)αποσπάσματα από το βιβλίο του Δημήτρη Δημητριάδη: “Πεθαίνω σα Χώρα”.
8 ) οι στίχοι του τραγουδιού: “Νερό κι Αλάτι”.
9) αποσπάσματα από το “Κομμουνιστικό Μανιφέστο” του Κάρλ Μάρξ
===================================================================================
Όπως αναφέρει σε άρθρο της η ίδια η Ντίνα Δασκαλοπούλου, ο Αντώνης Διαμαντής και οι ηθοποιοί της ομάδας δούλεψαν για ένα χρόνο πάνω στο συγκεκριμένο κείμενο, στο οποίο ενσωμάτωσαν απόσπασμα από το «Καθαρτήριο» του Δάντη, από τις «Ιερές βλακείες» του Γιώργου Κανάκη, από το «Χειμωνιάτικο παραμύθι του Σαίξπηρ, από τη «Ζαν της ντροπής» του Νικολά Γκενκά και ποιήματα του Εμπερίκου, Λειβαδίτη και Βαλαωρίτη αλλά και το «Νερό κι αλάτι», ένα τραγούδι που έγραψαν οι Υπεραστικοί για τους μετανάστες απεργούς πείνας.

Το θεατρικό βασίζεται σε πραγματικές ιστορίες αλλά σε ένα συμβολικό επίπεδο παίρνει μια γενικότερη διάσταση «αφού η ΛΑΡΚΟ θα μπορούσε να είναι κάθε εταιρεία και κάθε καμένος εργάτης ο καθένας από εμάς».
Η παράσταση κλείνει εντυπωσιακά, με τους εργάτες να κείτονται ημίγυμνοι επί σκηνής ενώ απαγγέλλουν αποσπάσματα από το κομμουνιστικό μανιφέστο.
Το θέατρο ΟΜΜΑ ΣΤΟΥΝΤΙΟ ιδρύθηκε το 1991 στην Αθήνα. Από το 2000 έχει την βάση του στο Ηράκλειο Κρήτης. Έχοντας σαν έμπνευση την δουλειά του Θεατρικού Εργαστηρίου του Jerzy Grotowski και του Odin Teatret του Eugenio Barba, τώρα ακολουθεί τους δικούς του θεατρικούς δρόμους. Έχει ταξιδέψει με τις παραστάσεις του σε Ελλάδα και εξωτερικό, σε διεθνή θεατρικά φεστιβάλ σε Σερβία, Πολωνία, Ουγγαρία, Ιταλία, Ρωσία, Ινδία, Ιράν, Κύπρο, Κολομβία, Αίγυπτο, Σαρδηνία, Σκωτία, κ.ά. Από το 1993 δραστηριοποιείται και στο θέατρο δρόμου.
Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών   Χανίων
ΟΜΜΑ ΣΤΟΥΝΤΙΟ
το άρθρο της Ντίνας Δασκαλοπούλου ΛΑΡΚΟ: Το χρονικό τριών προπωληθέντων θανάτων απο το blog Λιθ-Άνθρακας.

 

Αυτή η Δευτέρα δεν θα είναι σαν τις άλλες Δευτέρες.

 

                                    
Αυτή τη Δευτέρα δεν θα ξυπνήσω στις 5:00 τα χαράματα, δεν θα μαζέψω τα τάπερ με τα φαγητά της βδομάδας, δεν θα κάνω 100 χιλιόμετρα για να φτάσω στην δουλειά μου. Γιατί δεν έχω πλέον δουλειά.
Η εταιρία μου αποφάσισε πως δεν υπάρχει πλέον θέση για μένα, με αποζημίωσε και με έστειλε στο ταμείο ανεργίας.
Θα περιμένει κανείς από έναν πρόεδρο Σωματείου όπως εγώ να πει πως τίποτα δεν πάει χαμένο, ψηλά το κεφάλι συνάδελφοι, θα βρεθούμε στους δρόμους και πως όλοι ενωμένοι μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Ωραία είναι όλα αυτά αλλά εγώ θα μιλήσω για συναισθήματα, για φόβους, για συμπεράσματα. Τα άλλα θα τα γράψω σε κάποια ανακοίνωση, μπας και την διαβάσει κανείς και αποφασίσει να σηκώσει τον κώλο του και βγει στους δρόμους.
Αυτή η Δευτέρα λοιπόν δεν θα είναι σαν τις άλλες Δευτέρες. Αυτή την Δευτέρα δεν θα είμαι εργαζόμενος εργάτης, αλλά άνεργος εργάτης.
Αλλά τελικά γιατί κάποιος γίνεται εργάτης?
Είναι εύκολη η απάντηση. Γιατί δεν μπόρεσε να γίνει κάτι άλλο. Ήταν η λογική κατάληξη για κάποιον που δεν τα πήγαινε καλά στο σχολείο ή επειδή ακολούθησε την δουλειά του πατέρα του, ή και για τα δύο μαζί.
Εκτός κι αν είσαι από μικρός μαλάκας και νομίζεις όπως εγώ, πως μόνο όποιος ζει μες την μουντζούρα μπορεί να λέει με περηφάνια πως είναι εργαζόμενος.
Αν έχεις και για πρότυπο έναν πατέρα μουντζούρη που πάντα έβριζε το «Δημόσιο» δεν θες και πολύ για να το πιστέψεις. Η αλήθεια είναι πως ο μπαμπάς έπαψε να βρίζει όλο το «Δημόσιο» από τότε που η αδερφή μου μπήκε στο «Δημόσιο».
Έτσι με άποψη και περηφάνια δήλωνα εργάτης στα 18 μου, έχοντας ως αφεντικό τον πατέρα μου και αγόραζα βιβλία του Μάρξ στα φεστιβάλ της ΚΝΕ, με επίτηδες μουτζουρωμένα χέρια για να δείχνω συνειδητοποιημένος εργάτης που μπορεί να μελετά και να καταλαβαίνει τον Μάρξ, καλύτερα από κάποιον διανοούμενο του κώλου..
Φυσικά τα βιβλία έμειναν στα ράφια αδιάβαστα γιατί και υπομονή δεν είχα αλλά ούτε και την ικανότητα να τα καταλάβω. Ίσως τώρα που θα έχω χρόνο να τα καταφέρω καλύτερα.
Εργάτης βέβαια παρέμεινα και στα 41 μου μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα γιατί από δω και μπρος κανείς δεν ξέρει.
Αυτό που κέρδισα από την τελευταία μου δουλειά, εκτός της πίεσης και της αναγκαστικής χρήσης δύο χαπιών την ημέρα για να μην υπερβεί τα όρια και δεν προλάβω να δω τον Άρη πρωταθλητή, είναι η πλήρης επιβεβαίωση των όσων υποψιαζόμουν για μερικά δείγματα εργατών, αλλά πάντα ντρεπόμουν να τα εκστομίσω, γιατί η εργατική τάξη είναι και περήφανη και αθάνατη.
Επιβεβαιώθηκα λοιπόν για το τυπικότερο δείγμα εργάτη.
Τυπικό, τυπικότατο δείγμα εργάτη είναι αυτός που χορεύει όπως και δήποτε με τσιγάρο στο στόμα την μεγαλύτερη μελοποιημένη απάτη όλων των εποχών, -από τον «τραγουδιστή του λαού»- «Το μερτικό μου απ’ τη χαρά μου το ‘χουν πάρει άλλοι γιατί είχα χέρια καθαρά και μια καρδιά μεγάλη». Τι απάτη θεέ μου. Να ξέρεις πως ο άλλος είναι ο ρουφιάνος του αφεντικού, λουφάρει μόνιμα και προκλητικά, έχει σκοτωθεί με τα αδέρφια του για την κληρονομιά του πατρικού του, κάθεται στο τραπέζι μόνο αν θα τον κεράσεις, σε τρελαίνει στην τράκα και παρ’ όλα αυτά διαρρηγνύει τα ιμάτια του χορεύοντας ή μάλλον χοροπηδώντας σαν κατσίκι ταυτιζόμενος με τα καθαρά χέρια και την μεγάλη καρδιά.
Χειρότερος όμως εργάτης όλων είναι εκείνος που αναλαμβάνει χρέη εργοδηγού. Εδώ μιλάμε για περίπτωση που χρήζει ψυχιατρικής ανάλυσης. Καταρχάς το δέχεται ως αποτέλεσμα της ικανότητας του στη δουλειά και ως φυσική εξέλιξη που δικαιώνει τους κόπους ετών. Συνήθως είναι ανίκανος να γράψει σωστά ακόμα και το όνομα του και όμως κρατά με μεγάλη υπευθυνότητα και κύρος τις καταστάσεις των εργαζόμενων. Αναλαμβάνει να πιέσει, να εκβιάσει και να απειλήσει όσους αντιδρούν για τις συνθήκες και επιδεικνύουν διάθεση για συνδικαλισμό. Φυσικά οι εργάτες τους μισούν και θεωρούν τους εαυτούς τους ικανότερους από δαύτους για την θέση του εργοδηγού. Βέβαια δεν ξεχνούν να γελούν με κάθε κρύο αστείο τους, να τους κερνούν καφέ ή να τους τροφοδοτούν με αυγά ή κότες από το χωριό. Αφού δεν μπόρεσαν να γίνουν το σκυλί του αφεντικού ας γίνουν τουλάχιστον το τσιμπούρι του σκύλου του αφεντικού. Και πετυχημένος σκύλος αφεντικού είναι εκείνος με τα περισσότερα τσιμπούρια. Τελικά αφεντικά χωρίς εργάτες θα υπήρχαν. Χωρίς εργοδηγούς όχι.
Έμαθα όμως και τα βασικά προσόντα ανώτερου υπαλλήλου που χειρίζεται υποθέσεις που αφορούν εργάτες και εργασιακά θέματα. Τα προσόντα αυτά είναι μόνο ένα. «Πρώην Αριστερός». Το προσόν που ανοίγει όλες τις πόρτες.
Ξέρει καλύτερα από τον καθένα την ψυχολογία των εργατών, εκβιάζει και πιέζει με τον καλύτερο τρόπο και πάντα βγαίνει κερδισμένος. Ας το πάρουν υπόψιν τους οι νυν αριστεροί πως κέρδος έχεις αν είσαι «πρώην» αριστερός και όχι «νυν». Μια σοβαρή εταιρία πάντα προσέχει να προσλαμβάνει ένα τέτοιο χρήσιμο υπάλληλο στους κόλπους της.
Το άλλο που προσέχει πολύ, είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ταύτιση της με τον στρατό.
Πρώτα απ’ όλα περνάς εξετάσεις όπως και στον στρατό. Έπειτα σου κάνουν εμβόλια όπως και στο στρατό. Μετά σου παρέχουν ομοιόμορφες φόρμες, άρβυλα και κράνη, όπως και στο στρατό. Ορκίζεσαι υπακοή υπογράφοντας σύμβαση που σου απαγορεύει να διαρρεύσεις οποιαδήποτε μυστικά της εταιρείας, δικαιούσαι άδεια όπως και στο στρατό και επιβιώνεις έχοντας βύσμα και ρουφιανεύοντας όπως και στο στρατό.
Τελικά αυτή η Δευτέρα δεν θα είναι σαν τις άλλες Δευτέρες. Ο φίλος μου ο Γιώργος θα πάει μόνος του για δουλειά και γω θα τρέχω στο ΙΚΑ και στον ΟΑΕΔ.
Μόνο σας παρακαλώ αν με δει κάποιος συνάδελφος απολυμένος στον δρόμο, ας μην με ξαναρωτήσει τι θα κάνουμε από δω και μπρος. Είμαι το ίδιο χεσμένος και πελαγωμένος που δεν θα μπορώ να του πω θα το παλέψουμε.
Το μόνο που θα του πω είναι πως έχουν κολλήσει στον εγκέφαλο μου οι στοίχοι του Αγγελάκα από το «ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ», το «Δεν είμαι μόνος, Δεν είμαι ο μόνος Όλα είναι δρόμος.»
Καιρός συνάδελφοι να αρχίσετε να ακούτε Τρύπες (φτάνει πια ο Καζαντζίδης και τα λερωμένα χέρια) και να βγείτε στους δρόμους. Πιαστείτε με κάποιον από το χέρι και μπείτε στην πορεία που θα περνά από δίπλα σας. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο όμορφοι είναι οι δρόμοι όταν τους περπατάς παρέα φωνάζοντας συνθήματα ενάντια σε όσους κατέστρεψαν τις Δευτέρες μας.
Αυτή η Δευτέρα δεν θα είναι σαν τις άλλες Δευτέρες.
Αλλά από δω και πέρα καμιά Δευτέρα δεν θα είναι σαν τις άλλες Δευτέρες.
Μέχρι να έρθει το Σαββατόβραδο που θα μοσχοβολά βασιλικό κι ασβέστη.
Τσελεπής Θεόδωρος
Ηλεκτροσυγκολλητής
Πρόεδρος Σωματείου «Η ΓΑΛΑΡΙΑ»
ΑΝΕΡΓΟΣ

Low Budget Festival

Με προϋπολογισμό χαμηλό, όπως υπονοεί και ο τίτλος του, αλλά με ηθικό ακμαίο και χιούμορ αφοπλιστικό, ο Λάκης Λαζόπουλος και εκπρόσωποι των δέκα νεανικών θεατρικών ομάδων, παρουσίασαν το πρόγραμμα του 2ου Low Budget Festival, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
                                                  
                             

Δέκα νέες παραγωγές και 30 δυναμικές παραστάσεις, στην πλειονότητά τους με συντελεστές νέους ανθρώπους θα «απελευθερωθούν» στο υπόγειο γκαράζ του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης από τις 21 Νοεμβρίου έως τις 20 Δεκεμβρίου.
                     
«Τελικά, να που είμαστε ένα με την εποχή. Όταν πέρσι ανακοινώναμε το 1ο Low Budget Festival, απλώς θέλαμε να υπογραμμίσουμε πως η τέχνη δεν χρειάζεται πολλά για να πει την αλήθεια. Μόνο τόλμη. Φέτος, το 2ο Low Budget Festival εξακολουθεί να αναζητά την τόλμη και το πάθος στην τέχνη, χωρίς να πτοείται καθόλου από την κρίση που μας περιβάλλει», ανέφερε σε σημερινή συνέντευξη Τύπου ο Λάκης Λαζόπουλος και πρόσθεσε: «Ακολουθήστε τούς νέους του θεάτρου γιατί αυτοί είναι το μέλλον του».
Εξάλλου, όπως τόνισαν σήμερα όλοι οι συμμετέχοντες του φεστιβάλ «η φαντασία και το ταλέντο αρκούν για να ασκήσει κανείς την τέχνη του σε εποχές χαμηλού προϋπολογισμού».
Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά το πρόγραμμα, το φεστιβάλ εγκαινιάζει την παράσταση του Σταμάτη Κραουνάκη με τίτλο «Η Σάντρα στο φως» (21,22,23/11). Το έργο που κάνει την παρθενική του εμφάνιση στη σκηνή του Low Βudget Festival, ολοκληρώθηκε μόλις λίγο πριν το τέλος του φετινού καλοκαιριού, με αφορμή τη συνάντηση του Άκη Δήμου με τη Μαρία Κοσκινά και τον Σταμάτη Κραουνάκη.
Πρόκειται για την «τρυφερή, σκοτεινή και σαρκαστική ιστορία μίας νεαρής γυναίκας -που, αν δεν ήταν ηρωίδα αυτού του μονολόγου, θα μπορούσε να είναι μία οποιαδήποτε μπαλάντα της P.J.Harvey- πιασμένης στην παγίδα του έρωτά της για έναν καλλιτέχνη ερωτευμένο περισσότερο με την κάμερά του», είπε ο Σταμάτης Κραουνάκης για την παράσταση.
Για τις νέες θεατρικές ομάδες ανέφερε πως «πρέπει να αποφασίσουν να δαγκώσουν το τέρας από την καρδιά του. Οι καλλιτέχνες είναι ώρα να κοιτάξουν κριτικά και αυτοκριτικά πίσω από τον λάκκο με τα σκουπίδια».
Τη... σκυτάλη παίρνει ο Μάξιμος Μουμούρης, ο οποίος σκηνοθετεί και ερμηνεύει έναν «μόνο και άχρονο Οιδίποδα (24, 25, 26/11), που σκάβει στα θεμέλια του κόσμου, του ανθρώπου, για να ανακαλύψει ό,τι θαμμένο δεν έχει ακόμα πεθάνει». Το κείμενο της παράστασης, που φέρει τον τίτλο «Dig!», βασίζεται στις τραγωδίες του Σοφοκλή «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους Επί Κολωνώ».
Ακολουθούν, το γοτθικό παραμύθι «Ένας κόμης στον Άδη» (27, 28, 29/11) από την ομάδα Cheek-Βones (Εύη Δόβελου, Ελένη Ευταξοπούλου, Αγγέλικα Σταυροπούλου, η «πολιτική ανυπακοή του Χένρυ Ντέιβιντ Θορώ το 2011» σε σκηνοθεσία και διασκευή της ομάδας So7 (30 /11 & 1, 2 /12), «Το Πάρκο», αυτοσχεδιασμός για τις τέσσερις εποχές, σκηνικό αφήγημα χωρίς λόγια με θέμα το ανεκπλήρωτο του έρωτα, τη μοναξιά και τη συντροφικότητα, το θέατρο και την πραγματικότητα από το Θέατρο Τέχνης «ΑκτίςΑελίου» (3, 4, 5/12) σε σενάριο Θωμά Βελισσάρη.
Στις 6, 7, 8 Δεκεμβρίου η Τζένη Αργυρίου ανεβάζει το «Dr. Maybe Darling Version 11.0.5 in process», με κεντρικό θέμα την αναποφαστιστικότητα. Ακολουθεί η περφόρμανς «PrimaMateria» από την ομάδα Nova Melancholia (9, 10, 11/12). Το έργο εμπνέεται από την αλχημιστική παράδοση και επιχειρεί να αναζητήσει στην Ελλάδα τού σήμερα, έναν καινούργιο δρόμο προς τον χρυσό.
Μία σκηνική προσέγγιση των ποιημάτων της Κικής Δημουλά επιχειρεί η Σύλβια Λιούλιου στην παράσταση «Μία μετέωρη κυρία» (12, 13, 14 /12). Η Ρούλα Πατεράκη συναντάται με τη σπουδαία ποίηση της Κικής Δημουλά σε μία αναμέτρηση που καταθέτει το ποιητικό και το προσωπικό.
Η ομάδα MAG, με τη σειρά της, ανεβάζει την έκτη της περφόρμανς υπό τον τίτλο «Ένας» (15, 16, 17/12) και αντλεί υλικό, τόσο σε περιεχόμενο όσο και στην ίδια τη μορφή της, από δύο βασικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης: την εμμονή και την επανάληψη.
Η αυλαία του φεστιβάλ θα πέσει με την παράσταση του Στάθη Γραφανάκη «Ο Εχθρός του Λαού - Μια Εθνική Ενδοσκόπηση» (18, 19, 20/12), βασισμένη στο έργο του Ερρίκου Ίψεν «Ένας Εχθρός του Λαού» (1882).
Όλες οι παραστάσεις του φεστιβάλ ξεκινούν στις 21.00 και η γενική είσοδος είναι 10 ευρώ. Επιπλέον, υπάρχει ενιαίο εκπτωτικό εισιτήριο 80€ για το σύνολο των παραστάσεων.

Το φεστιβάλ διοργανώνει, για δεύτερη χρονιά φέτος, Tospirto.net και το ίδρυμα Μ. Κακογιαννη

Η Νύχτα του Γκάι Φοκς

Γκαι Φώκς ενας σύγχρονος επαναστάτης με αιτία

Ζούμε στην εποχή που το να είσαι επαναστάτης και αντιεξουσιαστής(έκφραση που χρησιμοποιεί ο ΓΑΠ) επιβάλλεται.
Δημοκρατία δεν υπάρχει, οι θεσμοί γίνονται κουρελόχαρτο, ο κόσμος στους δρόμους πεινάει και παραμιλάει απο τα ψυχολογικά προβλήματα που του έχει προκαλέσει η εξουσία(ΜΜΕ, πολιτικοί)
Αυξήθηκαν οι αυτοκτονίες και τα ψυχιατρικά νοσήματα το τελευταίο διάστημα και όλα αυτά στο πλαίσιο του παιχνιδιού του καπιταλισμού.
Σήμερα 5 Νοεμβρίου 2011 το αφίερωμα θα γίνει σε μια άγνωστη  μορφή ενός επαναστάτη της Μεγάλης Βρετανίας.
Ο Γκάι Φωκς (αγγλ. Guy Fawkes, 13 Απριλίου 1570-31 Ιανουαρίου 1606), γνωστός επίσης κι ως Γκίντο Φωκς, γεννήθηκε στην Υόρκη (York) κι ήταν Άγγλοςστρατιώτης και μέλος μιας ομάδας Kαθολικών συνωμοτών, οι οποίοι οργάνωσαν τη Συνωμοσία της Πυρίτιδας στις 5 Νοεμβρίου 1605. Η συνωμοσία, όμως, ξεσκεπάστηκε πριν την ολοκλήρωση του σχεδίου: ο Γκάι Φωκς κι οι συνεργάτες του πέρασαν από ανακρίσεις με βασανιστήρια, κι έπειτα από δίκη καταδικάστηκαν κι εκτελέστηκαν για προδοσία κι απόπειρα δολοφονίας. Σε ορισμένες χώρες η επέτειος αυτής της αποτυχημένης απόπειρας γιορτάζεται στις 5 Νοεμβρίου σαν Νύχτα του Γκάι Φωκς (Guy Fawkes Night ή Bonfire Night).
Η Συνωμοσία της Πυρίτιδας του 1605 είχε οργανωθεί από μια ομάδα Καθολικών, με σκοπό τη δολοφονία του βασιλιά Ιακώβου Α’ της Αγγλίας, της οικογένειάς του και πολλών μελών της αριστοκρατίας, με την ανατίναξη των κτιρίων του Βρετανικού Κοινοβουλίου στο Λονδίνο κατά την έναρξη της Βουλής στις5 Νοεμβρίου 1605. Ανάμεσα στους συνωμότες πιο γνωστός είναι ο Γκάι Φωκς, Άγγλος στρατιώτης από το Γιόρκ.
Η Συνωμοσία οργανώθηκε σαν αντίδραση στην τυραννική βασιλεία του Ιακώβου Α’ και στα σκληρά μέτρα του προτεστάντη βασιλιά απέναντι στουςΚαθολικούς. Οι συνωμότες βρήκαν ένα κελάρι κάτω από το κτίριο της Βουλής των Λόρδων και συγκέντρωσαν 36 βαρέλια πυρίτιδας, τα οποία θα ανατίναζαν για να δολοφονήσουν τα μέλη του Κοινοβουλίου. Κάποιοι συνωμότες, ωστόσο, ανησυχούσαν από το γεγονός ότι στο κτίριο της Βουλής θα βρίσκονταν κι άλλοι Καθολικοί, σαν κι αυτούς, των οποίων η ζωή μπορεί να κινδύνευε. Έτσι στάλθηκε μια προειδοποιητική επιστολή στο Λόρδο Monteagle, τον οποίον προειδοποιούσαν να μην παρουσιαστεί στη συνέλευση. Του δημιουργήθηκαν όμως υποψίες κι έτσι ξεκίνησαν οι έρευνες στις υπόγειες σήραγγες κάτω από τηΒουλή των Λόρδων. Ο Γκάι Φωκς ανακαλύφθηκε και συνελήφθη το πρωινό της 5ης Νοεμβρίου. Μετά από βασανιστήρια, αποκάλυψε τα ονόματα των υπόλοιπων συνωμοτών, που είτε ήταν ήδη γνωστοί είτε νεκροί. Οi συνωμότες καταδικάστηκαν και στις 31 Ιανουαρίου εκτελέστηκαν με αγχόνη και διαμελισμό.
Εις ανάμνηση της αποτυχημένης απόπειρας του Γκάι Φωκς να ανατινάξει το Κοινοβούλιο, στην Αγγλία και άλλες χώρες η 5η Νοεμβρίου εορτάζεται σαν Νύχτα του Γκάι Φωκς (Guy Fawkes Night ή Bonfire Night). Πυροτεχνήματα λάμπουν στον αέρα, ενώ επικρατεί το έθιμο να καίγεται στη φωτιά ένα ομοίωμα του Γκάι Φωκς
Αυτές τις πληροφορίες τις βρήκα στην Wikipedia.
Πραγματικά εξαιρετικά το πράγμα για τον Γκάι Φωκς που όπως γνωρίζεται οι περισσότεροι
Η ιστορία του Γκάι Φωκς αποτέλεσε έμπνευση για το κόμικς των Άλαν Μουρ και Ντέιβιντ Λόιντ V for Vendetta,

     
                                                    
 κεντρικός ήρωας της οποίας είναι ο V, που φοράει μια μάσκα του Γκάι Φωκς. Αποτελεί πρότυπό του και σχεδιάζει να ανατινάξει το κτίριο του Κοινοβουλίου στις 5 Νοεμβρίου ενός μελλοντικού Λονδίνου, επιχειρώντας να θέσει τα θεμέλια για την ανατροπή του ολοκληρωτικού καθεστώτος φασισμού και τυραννίας που έχει επιβληθεί σε όλη τη χώρα. Χαλαρή διασκευή του κόμικ αυτού είναι και η ομώνυμη ταινία του 2006.
Ο Γκαί Φώκς ήταν δημοκράτης και αληθινός  αγωνιστής, ένα σύμβουλο ανατροπής της κακής εξουσίας, ένας απόγονος του δικού μας Αλέκου Παναγούλη  δυστυχώς τέτοια άτομα δεν γίνονται γνωστά στο ευρύ κοινό, η κάθε μορφή εξουσία και δεσποτείας προσπαθεί να μας πείσει ότι νοιάζεται για τον κακόμοιρο λαό.
Το μόνο που έχω να πω και να γράψω είναι το λαικό ποίημα που μας δείχνει ότι ο λαός ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ τον Γκαί Φώκς

Remember, remember, the 5th of November

The Gunpowder Treason and plot;

I know of no reason why Gunpowder Treason

Should ever be forgot.

Guy Fawkes, Guy Fawkes,

‘Twas his intent.

To blow up the King and the Parliament.

Three score barrels of powder below.

Poor old England to overthrow.

By God’s providence he was catch’d,

With a dark lantern and burning match

Holloa boys, Holloa boys, let the bells ring

Holloa boys, Holloa boys, God save the King!

Hip hip Hoorah !

Hip hip Hoorah !

A penny loaf to feed ol’Pope,

A farthing cheese to choke him.

A pint of beer to rinse it down,

A faggot of sticks to burn him.

Burn him in a tub of tar,’

Burn him like a blazing star.

Burn his body from his head,

Then we’ll say: ol’Pope is dead.

Ακόμα μια ισραηλινή πειρατεία, ως πότε;

                    

Σήμερα Παρασκευή 4/11, το μεσημέρι, ισραηλινά πολεμικά πλοία κατέλαβαν σε διεθνή ύδατα τα δύο μικρά επιβατηγά σκάφη «Tahrir» και «Saoirse» που συμμετέχοντας στην διεθνή αποστολή αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό «Freedom Waves» κατευθυνόντουσαν –με Έλληνες καπετάνιους- προς τη Λωρίδα της Γάζας. Οι ισραηλινοί κομάντος συνέλαβαν τους 27 συνολικά επιβαίνοντες και ρυμουλκούν τα σκάφη στο ισραηλινό λιμάνι Ashdod, εκεί που έχουν οδηγηθεί -και κρατούνται ακόμα- και άλλα καταληφθέντα σκάφη διεθνών αποστολών αλληλεγγύης, μεταξύ των οποίων τα ελληνόκτητα «Αρίων», «Ελεύθερη Μεσόγειος» και «Σφενδόνη».

Η ενέργεια αυτή του κράτους-τρομοκράτη της Μεσογείου δεν μας ξαφνιάζει. Είναι η πολλοστή φορά που εκδηλώνεται ισραηλινή πειρατική επίθεση σε διεθνή ύδατα, κατά παράβαση κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου, ενάντια σε διεθνείς αποστολές αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό, με διαβαθμίσεις βίας -φτάνοντας μέχρι και την εν ψυχρώ δολοφονία 9 Τούρκων ακτιβιστών στην δια θαλάσσης διεθνή αποστολή τον Μάη 2010-, ενάντια σε πρωτοβουλίες της κοινωνίας των πολιτών που προσπαθούν πέρα και έξω από τις αδρανείς και συνένοχες κυβερνήσεις τους να αναδείξουν την καταπάτηση κάθε δικαιώματος του παλαιστινιακού λαού.

Η αποδεδειγμένη δουλοπρέπεια της ελληνικής κυβέρνησης μπροστά στις επιλογές του νέου μας «στρατηγικού εταίρου», δεν μας επιτρέπει να τρέφουμε αυταπάτες για «έντονη αντίδραση» -όπως κάθε κυβέρνηση θα όφειλε να κάνει- αφού Έλληνες πολίτες, για μια ακόμα φορά συνελήφθησαν  αυθαίρετα σε διεθνή ύδατα και κρατούνται από τους Ισραηλινούς. Η ελληνική κυβέρνηση όμως έχει υποβάλει τα ευπειθή διαπιστευτήριά της στους Ισραηλινούς, επί ένα μήνα κράτησε παράνομα δεμένα σε ελληνικά λιμάνια τα πλοία της διεθνούς αποστολής «Freedom Flotilla – Stay Human» που στο τέλος Ιούνη 2011 είχαν ετοιμαστεί να αποπλεύσουν για τη Γάζα. Η ελληνική κυβέρνηση, απόλυτα αναντίστοιχη με τις διαθέσεις και τα συναισθήματα του ελληνικού λαού, φέρει ακέραια την ευθύνη για την τύχη των 2 Ελλήνων καπετάνιων, του Γιώργου Κλώντζα και του Ζαχαρία Στυλιανάκη.
Το σημερινό νέο πειρατικό επεισόδιο χαλυβδώνει και πεισμώνει περισσότερο το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, αποδεικνύει ότι το Ισραήλ -το «κράτος-παρίας» της Μεσογείου- είναι αυτό που φοβάται τα μηνύματα που μεταφέρει κάθε φορά ο στολίσκος, επιβεβαιώνει την δύσκολη θέση που το ίδιο βρίσκεται, επαληθεύει το αδιέξοδο που το οδηγεί η πολιτική του. Πλοία θα ετοιμαστούν και πάλι για να βάλουν πλώρη για την Γάζα, για την Παλαιστίνη, εκεί που η διεθνής αλληλεγγύη πάει για να συναντήσει την αξιοπρέπεια, την υπερηφάνεια και την αντίσταση!
Πρωτοβουλία «Ένα Καράβι για τη Γάζα»