Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής Χαλκί Νάξου

                                              

Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής

Χαλκί Νάξου

           

Η  Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής αποτελεί το μεγαλύτερο μουσικό γεγονός που συμβαίνει ταυτόχρονα σε 22 χώρες της Ευρώπης. Η ιστορία της Ευρωπαϊκής Γιορτής της Μουσικής ξεκινά στη Γαλλία το 1982 την 21^η  Ιουνίου - συμβολική ημερομηνία λόγω του θερινού ηλιοστασίου - όταν γιορτάστηκε για πρώτη φορά η Γιορτή της Μουσικής, με σκοπό να βγούνε «όλοι οι μουσικοί στους δρόμους».. Η χώρα μας είναι η πρώτη στην οποία πραγματοποιήθηκε η Γιορτή εκτός Γαλλίας, όταν το 1985 η Αθήνα έγινε η 1η Πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Από τότε η Γιορτή της Μουσικής πήρε Ευρωπαϊκή διάσταση και μετονομάστηκε σε Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής.

Οι φετινές εκδηλώσεις είναι αφιερωμένες στη Μελίνα Μερκούρη και στην Ευρώπη του Πολιτισμού, αφιερωμένες στο όραμα της Μελίνας και τους τόσο επίκαιρους λόγους που γέννησαν το θεσμό των Ευρωπαϊκών Πολιτιστικών Πρωτευουσών, όταν ήδη το 1983 είχε αναφέρει ότι «η Ευρώπη χρειάζεται ψυχή» και πως «μόνο ο πολιτισμός μπορεί να την προσφέρει».

Η ΕΓΜ Ελλάδος έχει ως αποστολή την προώθηση της Γιορτής της Μουσικής, δηλαδή, της προώθησης της ζωντανής μουσικής, την υποστήριξη νέων δημιουργών και την προβολή ανερχόμενων και καταξιωμένων καλλιτεχνών. Οι ζωντανές μουσικές εκδηλώσεις αποτελούν μια ψυχαγωγική αφορμή ανακάλυψης διαφορετικών μουσικών ειδών για το ευρύτερο κοινό, διοργανώνονται κατά κύριο λόγο σε δημόσιους χώρους και η πρόσβαση, είναι πάντα ελεύθερη.

Η Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής είναι απλά το γεγονός που εμπειρικά και διαισθητικά συνδέει ανθρώπους σε περισσότερες από 30 πόλεις σε ολόκληρη τη χώρα. Μια ιδέα και μια ετήσια συνάντηση που και φέτος φέρνει κοντά περισσότερους από 4.000 ανθρώπους από όλες τις γωνιές της Ελλάδας. Όλοι θα ενωθούν πανελλαδικά, μεταδίδοντας ένα ηχηρό μήνυμα ενότητας, αρμονίας και ελπίδας.

Στη Νάξο η Γιορτή της Μουσικής ήρθε για πρώτη φορά το 2011, σε ένα διήμερο που συνολικά συμμετείχαν 9 μουσικά σχήματα και οι συναυλίες διήρκεσαν πάνω από 10 ώρες. Από το 2012 και κάθε χρόνο, η ΕΓΜ πραγματοποιείται ανανεωμένη και δυναμική στο Χαλκί, στον κεντρικό πεζόδρομο του χωριού.

Η φετινή Γιορτή της Μουσικής θα διεξαχθεί για άλλη μια φορά στο Χαλκί στις 20 και 21 Ιουνίου, με τη συμμετοχή  είκοσι τεσσάρων καλλιτεχνών!

Το Σάββατο 20 Ιουνίου θα εμφανιστούν οι: 

Duo Capricioso και Μαριάννα Ζάχου (Έντεχνο Ελληνικό- Αθήνα)

Voyage Trio feat. George Likoudis (Jazz - Αθήνα)

Κrazy Baldheadz (Αρχοντοsurf- Rockabiλαικα - Αθήνα)

Την Κυριακή 21 Ιουνίου θα εμφανιστούν οι:

Ρεμπετάστα (Ρεμπέτικο fusion - Νάξος)

Playdate (Jazz Fusion - Αθήνα)

Κώστας Βασιλιάγκος και Ανδρέας Στεργίου (Federico Garcia Lorca στο Ελληνικό Τραγούδι - Αθήνα)

Βασίλης Παναγιωτίδης (Έντεχνο - Rock - Αθήνα)

Για αναλυτικές πληροφορίες και καθημερινή ενημέρωση δείτε τη σελίδα μας στο facebook:

https://www.facebook.com/EuropeanMusicDayNaxos

           

Οι συναυλίες αρχίζουν στις 21:00 και πάντα με ελεύθερη είσοδο γιατί τα καλύτερα πράγματα στη ζωή είναι δωρεάν!

Παράλληλη Δράση - Ανοιχτό εργαστήρι «Ηλιογραφίας»

Το απόγευμα του Σάββατου 20 Ιουνίου από τις 18:00 μέχρι τις 21:00 

Η επιλογή της 21 Ιουνίου ως ημερομηνίας για τον εορτασμό της Ευρωπαϊκής Γιορτής της Μουσικής δεν είναι τυχαία. Η 21 Ιουνίου, η μεγαλύτερη ημέρα του χρόνου, είναι προαιώνια και παραδοσιακά συνδεδεμένη με γιορτές προς τιμή του φωτοδότη Ήλιου. Με αυτή την αφορμή ο Σύλλογος μας σε συνεργασία με τον Ντιέγκο Λόπεζ Καλβίν (Diego López Calvín), Ισπανό φωτογράφο και πρωτοπόρο στην τέχνη της «Ηλιογραφίας» (Solarigrafia) οργανώνει ανοιχτό εργαστήρι «Ηλιογραφίας» στο Χαλκί Νάξου.

Ο Ντιέγκο Λόπεζ Καλβίν επισκέφθηκε τη Νάξο το χειμώνα του 2014 και τοποθέτησε κάμερες σε διάφορα σημεία του νησιού. Οι κάμερες αυτές καταγράφουν το τοπίο της Νάξου και την πορεία του ήλιου μέσα σ’ αυτό από το Νοέμβριο του 2014 μέχρι  και σήμερα. 

 Στο εργαστήρι θα γίνει ανοιχτή συζήτηση για την τέχνη της «Ηλιογραφίας και προβολή των φωτογραφιών που παράχθηκαν από τις φωτογραφικές μηχανές που είναι σε ανοιχτή έκθεση από το Νοέμβριο του 2014.  Θα μάθουμε τις βασικές αρχές για την τέχνη της pinhole camera και θα δημιουργήσουμε τις δικές μας φωτογραφικές μηχανές για να κάνουμε «Ηλιογραφίες».

Την 21^η Ιουνίου κατά τη διάρκεια των συναυλιών της Ευρωπαϊκής Γιορτής της Μουσικής θα προβληθούν φωτογραφίες «Ηλιογραφίας» 

Διοργάνωση:

ΠολιτιστικόςΣύλλογος Τραγαίας

Γιάννης Καρποντίνης(τοπικός συντονιστής της ΕΓΜ στη Νάξο)

Τζιμης Πανουσης/Γιαννης Αγγελακας - Η Katyusha του ΚΚΕ +στιχοι

Αριστεριτζηδες πυροσβεστες

εργατοπατερες του λαου

λοβοτομημενες μαριονετες

του υπαρκτου του σουρεαλισμου

Απ' του Αρη τα ενδοξα τα χρονια

στους χιλιαστες του Περισσου

με τις ξυλινες καταγγελιες

του κοινοβουλιου η μαιμου

με τις κρατικες επιδοτησεις

τους μισθους ντροπης των βουλευτων

πλαι πλαι μαζι με χρυσαυγιτες

ορντινατσα των καπιταλιστων

Απ' της Βαρκιζας την κωλοτουμπα

που εδωσε τα οπλα στα σκυλια

οι σφραγιδοκρατες νταβατζηδες

κοροιδευουνε την εργατια

Οι Magic de Spell μελοποιούν τον μεγάλο κομμουνιστή ποιητή Ρόκε Ντάλτον

Πιο πολιτικοί και αιχμηροί από ποτέ επιστρέφουν οι Magic de Spell στη νέα τους δισκογραφική δουλειά όπου μελοποιούν και το ποίημα “Στο όνομα εκείνων” του Ρόκε Ντάλτον.


Ο Ρόκε Ντάλτον γεννήθηκε στις 14 του Μάη 1935 στο Σαν Σαλβαδόρ, πρωτεύουσα του Ελ Σαλβαδόρ, σε συνθήκες που δεν γνώριζε ούτε ο ίδιος όπως έλεγε όταν τον ρωτούσαν. Ο πατέρας του ήταν ένας πλούσιος βορειοαμερικανός που στην πραγματικότητα δεν έζησε ποτέ μαζί τους αν και πλήρωνε για τη μόρφωσή του. Η μητέρα του ήταν μια φτωχή σαλβαδοριανή νοσοκόμα.

Σπούδασε σε ένα ισουήτικο κολέγιο της χώρας του και στη συνέχεια σε πανεπιστήμια της Χιλής και του Μεξικού. Προσχώρησε στο κομουνιστικό κόμμα το 1957 και ανέπτυξε πλούσια δράση. Το 1960 συνελήφθηκε από το δικτατορικό καθεστώς του αντισυνταγματάρχη Χοσέ Μαρία Λέμους και καταδικάστηκε σε θάνατο δια τουφεκισμού. Όμως λίγες μέρες πριν από την προγραμματισμένη εκτέλεση το καθεστώς ανατράπηκε και ο Ρόκε βγήκε από τη φυλακή.

To 1965 τον συνέλαβαν ξανά και καταδικάστηκε πάλι σε θάνατο. Την παραμονή της εκτέλεσής του ένας σεισμός έριξε τους τοίχους της φυλακής. Έτσι κατάφερε να δραπετεύσει και να γλιτώσει ακόμα μια φορά. Ταξίδεψε σε πολλές χώρες και εργάστηκε σε αρκετές από αυτές. Από τη Γουατεμάλα, την Ονδούρα, τη Χιλή, το Μεξικό και την Κούβα έως την Τσεχοσλοβακία, την Κορέα, το Βιετνάμ και άλλες.

Το 1973 μετά από εξορία δεκατριών χρόνων επέστρεψε παράνομα για τελευταία φορά στην πατρίδα του όπου ίδρυσε μαζί με άλλους τον Επαναστατικό Στρατό του Λαού –ΕRP που τη δεκαετία του 1980 έγινε το ισχυρότερο από τα πέντε ένοπλα επαναστατικά κινήματα που σχημάτισαν το «Μέτωπο Εθνικής Απελευθέρωσης Φαραμπούντο Μαρτί» γνωστό με τα αρχικά FMLN.

Είχε γράψει πολλά βιβλία κυρίως ποίηση. Τιμήθηκε με πολλά βραβεία διαφόρων χωρών ως ένας μεγάλος ποιητής, μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος, ιστορικός, ένας από τους μεγαλύτερους και πιο πρωτότυπους εκπροσώπους της σύγχρονης λατινοαμερικανικής λογοτεχνίας.

Στις 10 του Μάη 1975 δολοφονήθηκε άνανδρα από μέλη του κινήματος που ο ίδιος ίδρυσε με την υποψία ότι ήταν πράκτορας του εχθρού. Αργότερα παραδέχτηκαν ότι εκτελέστηκε άδικα, ότι ο Ρόκε Ντάλτον ήταν αθώος και πρωτοπόρος.

Στο όνομα εκείνων

Στο όνομα εκείνων
που πλένουν τα ρούχα των άλλων
(και καθαρίζουν την ξένη βρωμιά από τα άσπρα)
Στο όνομα εκείνων
που προσέχουν τα παιδιά των άλλων
(και πουλούν την εργατική τους δύναμη υπό τη μορφή μητρικής αγάπης και ταπεινώσεων)
Στο όνομα εκείνων
που ζουν σε ξένο χώρο
(που δεν είναι σπλάχνα ευγενικά αλλά τάφος ή φυλακή)
Στο όνομα εκείνων
που τρώνε τα ψίχουλα των άλλων
(και τα μασάνε ακόμα και με ένα αίσθημα κλέφτη)
Στο όνομα εκείνων
που ζούνε στη χώρα των άλλων,
τα σπίτια και τα εργοστάσια και τα καταστήματα και οι δρόμοι
και οι πόλεις και τα χωριά και οι ποταμοί
και οι λίμνες και τα ηφαίστεια και τα βουνά
ανήκουν πάντοτε σε άλλους
(γι’ αυτό και η αστυνομία και ο στρατός είναι εκεί προστατεύοντας τους εναντίον μας)
Στο όνομα εκείνων
που δεν έχουν τίποτε άλλο από πείνα,
εκμετάλλευση, ασθένειες,
δίψα για δικαιοσύνη και για νερό,
κατατρεγμούς, καταδίκες, μοναξιά, εγκατάλειψη,
καταπίεση και θάνατο,
κατηγορώ την ατομική ιδιοκτησία
που μας στέρησε τα πάντα.

Το τραγούδι περιλαμβάνεται στο CD:Magic de Spell – Γιάννης Παλαμίδας – “Πρόγονε πίθηκε, εσύ τι λές;”

ΠΗΓΗ:http://info-war.gr/2015/01/%CE%BF%CE%B9-magic-de-spell-%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%BF-%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%BC%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B9%CF%83/

ΤΑ ΜΠΛΟΥΖ ΤΟΥ ΠΡΙΓΚΗΠΑ

ΤΑ ΜΠΛΟΥΖ ΤΟΥ ΠΡΙΓΚΗΠΑ 1992, ΜΒΙ 10529 Η ΑΣΠΡΗ ΠΛΕΥΡΑ [Πλευρά Α'] 1) Το μπλουζ του εργατόπαιδου 2) Η παράγκα του Θωμά 3) Αν ήσουν φίλος 4) Ζειμπέκικο μπλουζ 5) Το μπλουζ του παλιοκάραβου 6) Τα σιγανά ποτάμια Η ΜΑΥΡΗ ΠΛΕΥΡΑ [Πλευρά Β'] 1) Ο χαρμάνης 2) Το μπλουζ του Ρουμπόλα 3) Το μπλουζ του Αϊ Ονούφρη 4) Το μπλουζ του αποχωρισμού 5) Κρίμα το παιδί 6) Το μήνυμα Μουσική – Στίχοι – Ερμηνεία: Παύλος Σιδηρόπουλος Παίζει κιθάρα ο Παύλος Σιδηρόπουλος Παραγωγή: Πάνος Ηλιόπουλος («ΠΟΡΤΑ ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΕΙ») Επιμέλεια παραγωγής: Μελίνα Σιδηροπούλου, Πάνος Ηλιόπουλος Πίνακας εξωφύλλου: Μίλτος Παπαστεργίου Σκίτσο οπισθοφύλλου: Μαρία Προγουλάκη Φωτογραφίες έκδοσης: αρχείο Μελίνας Σιδηροπούλου

Η ενασχόληση του Παύλου με το αμιγώς ρεμπέτικο τραγούδι, με το ελληνικό blues, όπως το ονόμαζε ο ίδιος, πηγαίνει αρκετά χρόνια πίσω για να διαπεράσει μέχρι το τέλος το σύνολο σχεδόν της καλλιτεχνικής δημιουργίας του. Τον Φεβρουάριο του 1979 ο Παύλος συμμετέχει φωνητικά στη μεγάλη συναυλία του Δημήτρη Πουλικάκου στο Σπόρτινγκ με το 13μελές συγκρότημα-θίασο κανονικό, Παραμύθι χωρίς όνομα. Ένα σχήμα, όπου συμμετείχαν πολλοί ετερόκλητοι μεταξύ τους καλλιτέχνες, σαν τον Μηνά Αλεξιάδη (πιάνο), τον Πάνο Κατσιμίχα (φυσαρμόνικα), τον Σταύρο Λογαρίδη (κιθάρα, φωνητικά), αλλά και την Ελευθερία Αρβανιτάκη (φωνητικά). Σημειωτέον ότι την Αρβανιτάκη την είχε γνωρίσει ο Πουλικάκος κατά τη συμμετοχή του στις παραστάσεις του Διονύση Σαββόπουλου στον Σκορπιό με τον τίτλο Γιγαντεώρημα.  Λογικό, λοιπόν, να περίμενε κανείς ότι μέσω της Ελευθερίας Αρβανιτάκη θα ερχόταν ο Παύλος σε επαφή με την Οπισθοδρομική Κομπανία. Σύμφωνα, πάντως, με τη μαρτυρία του Άγγελου Σφακιανάκη, ιδρυτικού μέλους των Οπισθοδρομικών και σημερινού μουσικού παραγωγού, η πρώτη φορά που μοιράστηκαν το stage με τον Παύλο Σιδηρόπουλο ήταν στην περίφημη συναυλία συμπαράστασης στον Γ. Σερίφη , πάλι στο Σπόρτινγκ, στις 9 Ιανουαρίου του 1978! Λίγα χρόνια μετά και συγκεκριμένα το 1982, όταν ο Παύλος είχε ήδη γράψει Τα μπλουζ του πρίγκηπα, και οι Οπισθοδρομικοί είχαν εκδώσει τον πρώτο, πολύ επιτυχημένο από καλλιτεχνικής και εμπορικής άποψης, δίσκο τους, εκείνος πήγε και βρήκε τον Γιάννη Εμμανουηλίδη και τον Άγγελο Σφακιανάκη, δίνοντας τους μία κασέτα με τα ρεμπετοειδή τραγούδια του. Η συνεργασία όμως του Παύλου Σιδηρόπουλου με την Οπισθοδρομική Κομπανία δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, κυρίως λόγω αντιρρήσεων και ενστάσεων που είχε το τότε διευθυντικό καθεστώς της εταιρείας Lyra για το ενδεχόμενο αποτέλεσμα. Τα τραγούδια εκείνης της κασέτας (ηχογραφήσεις της διετίας 1980-81, με εξαίρεση Το μπλουζ του Ρουμπόλα και Το μπλουζ του Άι-Ονούφρη, που ήταν του ΄79) είχαν γραφτεί από τον Παύλο στα Νέα Στύρα Ευβοίας, τη Σαντορίνη και την Αθήνα και όπως ήδη αναφέρθηκε, αποτέλεσαν τη μεταθανάτια έκδοση-ντοκουμέντο Τα μπλουζ του Πρίγκηπα, εν έτει 1992 από το label Η Πόρτα Που Ανοίγει του Πάνου Ηλιόπουλου. Το κομμάτι Κρίμα το παιδί, ως Ας την καρδιά σου, βέβαια, είχε πρωτοκυκλοφορήσει ηλεκτρικά διασκευασμένο στο Άντε και καλή τύχη μάγκες, το πρώτο μεταθανάτιο άλμπουμ του Παύλου Σιδηρόπουλου το 1991 με τους Απροσάρμοστους. Ακόμη ένα έξοχο δείγμα της τριβής του Παύλου Σιδηρόπουλου με το αντικείμενο του ρεμπέτικου υπάρχει στο άλμπουμ Χωρίς μακιγιάζ του 1989. Από ζωντανή ηχογράφηση στη μουσική σκηνή Μετρό, ακούμε τη σύνθεση του, Τα σιγανά ποτάμια, κομμάτι σαφώς επηρεασμένο από τη μυθολογία του περιθωριακού ρεμπέτικου της δεκαετίας του 1930 κυρίως.   ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΣΚΟ «Τα Μπλουζ του Πρίγκιπα είναι ένας ιδιαίτερα φορτισμένος συναισθηματικά δίσκος, ένας δίσκος παρεϊστικος και βαθιά ελληνικός». Κώστας Ζαχόπουλος, περιοδικό ΟΖ, 13 Μαρτίου 1992 «Δεν είναι απλώς ένα δισκογραφικό ντοκουμέντο. Πρόκειται για κάτι πολύ περισσότερο: για μια φωνή που ακούγεται υπόγεια, έναν ήχο που πασχίζει απεγνωσμένα να κρατήσει το μυστικό του –να μη φτάσει ποτέ σε βέβηλα αφτιά-, μια αλληγορία εικόνων που αποκωδικοποιείται μόνο με μαύρα γυαλιά πολαρόιντ. Χρειάζεται η κατάλληλη γωνία. Και μόνο τότε το μπλουζ ξεχύνεται πλημμυρίζοντας τα κύτταρα του εγκεφάλου. Μόνο τότε τα τραγούδια αυτά είναι μια πόρτα που ανοίγει. Για να μην κλείσει ποτέ πια...[...] Λαϊκά μπλουζ που κρατούν στο ακέραιο το ήθος, το ύφος και τις γραμμές του παλιού ρεμπέτικου [...] Εμείς γινόμαστε μάρτυρες ενός καλά κρυμμένου όλα αυτά τα χρόνια μυστικού. Οφείλουμε να το σεβαστούμε στο ακέραιο». Γιώργος Χαρωνίτης, περιοδικό Αθηνόραμα, 20 Μαρτίου 1992 «Ένα μπλουζ, ένα ροκ, ένα τραγούδι, μια μουσική τέλος πάντων –πείτε την όπως σας βολεύει- που να διασπά τα εθνικά και χρονικά στεγανά και να μην υπακούει σε ιδιομορφίες άλλες από αυτές που προτείνει το βλέμμα του καλλιτέχνη την τυχαία στιγμή που ατενίζει την εποχή, απ’ό,τι μαρτυρούν οι ελληνικοί δρόμοι των «πρόχειρων» δεκάχρονων και δωδεκάχρονων αυτών ηχογραφήσεων, δεν κατάφερε να καρποφορήσει τελικά στα χέρια του Παύλου Σιδηρόπουλου. Κάτι που δε μας αφορά καθόλου. Γιατί τι είναι επιτέλους σημαντικότερο για τον άνθρωπο των ήχων: να επικοινωνήσει με τη γενικότητα ενός ρεύματος ή με τη θέρμη μιας ανήσυχης και γεμάτης αγάπη ψυχής;» Αργύρης Ζήλος, περιοδικό Αθηνόραμα, 20 Μαρτίου 1992 «Ο Παύλος έζησε όλα τα γεγονότα της εποχής μας. Τη δύναμη των ονείρων αλλά και τη λαχανιασμένη ανάσα της. Και αυτή την εποχή την τραγούδησε όμορφα. Γιατί «είμαστε ωραία κι αλανιάρικα παιδιά, άμα γουστάρεις είμαστε και από τ’άλλα, κι αν εσύ τώρα πλατσουρίζεις στα ρηχά, εμείς γνωρίσαμε και κύματα μεγάλα». [...] Και όσο κι αν ο Παύλος δεν πρόλαβε να τα ολοκληρώσει μουσικά, έχουν ωστόσο όλη τη ζεστή ατμόσφαιρα μιας αυθεντικής δημιουργίας. Έτσι που νιώθεις, ακούγοντας τον Παύλο και την κιθάρα του, ότι παίζει έτσι, απλά, για τα φιλαράκια του. Αυτή η μουσική κατάθεση του Παύλου άνοιξε μια νέα γέφυρα επικοινωνίας με το έργο του. [...] Γιατί ο Παύλος ένιωθε την αγωνία της εποχής μας. Όσο κι αν έλεγε «νομίζω άδικα τις ώρες μου πως χάνω», είχε πολλά ακόμα να πει στους δικούς του μουσικούς κώδικες». Γιάννης Πανουτσόπουλος, εφημερίδα Πριν, 22 Μαρτίου 1992 «Τα πιο όμορφα λόγια και οι πιο όμορφες χειρονομίες προς τον «πρίγκιπα» της ελληνικής μουσικής, τον Παύλο Σιδηρόπουλο, έγιναν τους τελευταίους μήνες που το εγγόνι του θρυλικού Ζορμπά δε βρίσκεται ανάμεσά μας. Άλλο ένα τέτοιο δείγμα: Τα Μπλουζ του Πρίγκιπα». Δημήτρης Βάρος, εφημερίδα Έθνος, 29 Μαρτίου 1992 «(...) ένα σπάνιο ντοκουμέντο μιας πραγματικής ψυχής που απογυμνώνεται μόνη της μαζί με έξι χορδές μπροστά σ’ένα μικρόφωνο. Μια –τύποις- ηχογράφηση του 1981, μια κραυγή αγωνίας, ένα ζεϊμπέκικο ή αν θέλετε ένα πραγματικό μπλουζ. Ανεκτίμητο». Νίκος Χασσίδ, περιοδικό Εικόνες, 31 Μαρτίου 1992

πηγη:http://pavlos-sidiropoulos.gr/

Pink Floyd - "Great Gig in the Sky"

              


"And I am not frightened of dying any time will do
I don't mind. Why should I be frightened of dying? 
There's no reason for it you've gotta go sometime." 
"If you can hear this whispering you are dying." "I never said I was frightened of dying." 

26-28 Σεπτεμβρίου στη Νάξο η «4η μουσική συνάντηση Λαϊκών Πνευστών Νοτίου Αιγαίου»

                  
  

"Πώς κοιμάστε τόσα ματωμένα βράδια;" (στη μνήμη του ράπερ Raw Assault)

γράφει η filistina



«ζούμε γρήγορα παλεύουμε για ένα ατόφιο τίποτα/ δεν ξέρουμε πού πάμε αλλά βαδίζουμε με σίγουρα βήματα/ παλεύουμε κι ας φύγουμε μια ώρα αρχύτερα.»(Σίγουρα Βήματα, Magoofana Chain Gang)


Πέρασε ένας χρόνος από τότε που ο Raw Assault, αυτό το υπέροχο παιδί, αυτός ο εξαιρετικός ράπερ έφυγε από τη ζωή. Μια ζωή μάλλον πολύ αργή για έναν άνθρωπο που δεν χαλάρωνε και δεν βολευόταν ούτε για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου.  Όποιος έχει ακούσει τον Raw Assault να ραπάρει θα έχει σίγουρα  νιώσει τον ήχο της φωνής του γεμάτο  οργή και παράπονο και τις λέξεις, σα σφαίρες, να διαδέχονται με απίστευτη ταχύτητα και ένταση η μία την  άλλη - λες και ήθελε να μας ξυπνήσει: "Πώς κοιμάστε τόσα ματωμένα βράδια;" 


Ο Raw Assault των Magοofana Chain Gang, o Στέφανος,  μας άφησε στις 6 Σεπτέμβρη του 2013, αφήνοντας πίσω του ένα μεγάλο και πολύτιμο έργο αληθινού, ευαίσθητου και αντιστασιακού λόγου.


Ένα από τα παιδιά της "γενιάς του Δεκέμβρη", ο Στέφανος, ένιωθε τη θηλιά που δένουν στο λαιμό, αυτοί που μας θέλουν σκλάβους,  να σφίγει: "Συστήνομαι Chain Gang" μας είπε, και προσπάθησε να πετάξει από πάνω του αυτούς που περπατάγαν με τα "βρώμικα πόδια τους"πάνω στο κεφάλι του.

Τα μέλη των Magοofana Chain Gang, οι αγαπημένοι του φίλοι, διέλυσαν το συγκρότημα μετά το θάνατο του Στέφανου, δηλώνοντας με αυτή την πράξη τους ότι το συγκρότημα ήταν το δημιουργικό αποτέλεσμα  της δουλειάς και του κοινού οράματος που έφτιαξαν όλοι μαζί, και δεν θα μπορούσε να συνεχιστεί αν κάποιος θα έλειπε.


Στην αξιοπρεπέστατη ανακοίνωσή τις διάλυσης του συγκροτήματος, οι Magoofana Chain Gang αφήνουν τον ίδιο τον Raw Assault  να μιλήσει για τον εαυτό του:

"Αν με νικήσουν ή χαθώ τότε ας γλυτώσουν τα λόγια

γι' αυτόν που από νωρίς είχε αγαπήσει τις λέξεις
αν με νικήσουν αδερφέ μου

μόνο τα λόγια να ξεφύγουν"

Magoofana Chain Gang was:

Raw Assault: Rap / Στιχοι
Humano: Vocals / Παραγωγή / Sampling / Κιθαρα / Στιχοι
Paul: Κιθάρα
Gary: Κρουστά
Άρης: Drums
P.H.Stone: Μπασσο / Artwork / Animation

πηγη:http://poetrybar.blogspot.gr/2014/09/raw-assault.html

Οι Active Member συμπληρώνουν είκοσι χρόνια : «Θα μας βρίσκουν πάντα μπροστά τους»

                 

" Οι στίχοι τους κι η μουσική
πόρνες στο κόκκινο χαλί για τους πελάτες.
Παντού νταβάδες χορηγοί,
γιατί η ντροπή στον τόπο αυτό πάντα είχε πλάτες. "

Οι Active Memeber συμπλήρωσαν 20 χρόνια και καλούν τους φίλους τους σε μια γιορτή στον Πολυχώρο «Τεχνόπολις» στο Γκάζι, την Τετάρτη 29 Αυγούστου.

IΣΛΑΝΔΙΑ: Η Patti Smith τραγουδα με τον..Russel Crow!

O Russell Crowe και η Patti Smith εξεπληξαν τους Ισλανδους οταν τραγουδησαν μαζι τη περασμενη Κυριακη, στα πλαισια της πολιτιστικης βραδυας, στο Reykjavik, το "Because the Night", εφ οσον ο Russell Crow βρεθηκε εκει για τις αναγκες της γυρισματος της ταινιας του Darren Aronofsky, Noah, στην οποια πρωταγωνιστει, ενω το κοινο ειχε την ευκαιρια να απολαυσει το ντουετο του με την  Patti Smith.

Ο Russell τραγουδησε εκπλησσοντας το κοινο με τη φωνη του, λεγοντας οτι αγαπα την Ισλανδια, οπως λεει στο video. O Kαναδος ηθοποιος και μουσικος, Alan Doyle, επισης συμμετειχε συνοδευοντας τους στη σκηνη.

....................................................

πηγη:http://stovoreiostereomatiselva.blogspot.gr/

ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ ΣΤΟΝ ΚΑΛΟΞΥΛΟ ΝΑΞΟΥ 04/08/2012