Πάντα οι εξομολογήσεις έχουν άναρχη σκέψη ,γι’αυτό συγχωρείστε με για όποιο συντακτικό ή ορθογραφικό λάθος. Είμαι ένας από τους χιλιάδες ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής στις προηγούμενες εκλογές. Ο λόγος που γράφω αυτό το κείμενο είναι για να απολογηθώ και να ζητήσω δημόσια συγγνώμη στους συμπολίτες μου και τους φίλους μου που έβαλα κι εγώ το χέρι μου ώστε να βγεί αυτό το πράγμα που ονομάζεται κόμμα στην εξουσία. Θέλω να προλάβω τους Χρυσαυγίτες που θα πουν πως το κείμενο είναι προβοκατόρικο από κάποιο αναρχοκουμούνι και τους υπόλοιπους της αντιθέτου λογικής λέγοντας πως «και καλά» μετάνιωσα και ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Τίποτα από αυτά δεν ισχύει και αν είστε προκατελλειμένοι παρακαλώ μην κάνετε τον κόπο να συνεχίσετε την ανάγνωση. Δεν είμαι μέλος, ούτε κομματόσκυλο, δεν πήγα ποτέ σε κανένα γραφείο και σε καμία εκδήλωση να βαρέσω παλαμάκια σε κανένα ν. Ποτέ. Όμως θεωρώ χρέος μου να πω το παράπονό μου, ακόμα και αν αυτό δεν έχει καμία απολύτως σημασία ουσιαστικά. Με γλώσσα της καθημερινότητας θα πω πως «έφαγα το δόλωμα» και αυτό δεν μπορώ να μου το συγχωρήσω. Γιατί; Γιατί δεν είμαι 18 χρονών που βγήκα μόλις από το σπίτι μου. Γιατί δεν είμαι 60+ που θα πω «ελα μωρέ και τι έγινε». Είμαι 30 και έχω σώας τας φρένας (?) τους ψήφισα πιστεύοντας πως θα έρθει η στιγμή που θα κοιμόμαστε με τις πόρτες ανοιχτές. Πως θα εξαφανιστεί η εγκληματικότητα. Πως θα ανοίξουν νέες θεσεις εργασιας. ΜΑΛΑΚΙΕΣ. Εφόσον την πάτησα έτσι στα 30 μου, προσωπικά δηλώνω υπεύθυνα πως θα απέχω από κάθε εκλογική διαδικασία από εδώ και πέρα. Δεν έχω σωστή κρίση. Έφαγα το παραμύθι και οφείλω στον εαυτό μου πρώτα πρώτα να ζητήσω συγγνώμη. Στους γύρω μου που τους έγραφα όταν μου λέγανε πως δεν έχω καμία σχέση με δαύτους. Και στην κοινωνία ολόκληρη βασικά. «Μάγκες», όταν σφράγιζα τον φάκελο και τον έριχνα στην κάλπη, δεν ήταν για να σας δώσω το ελεύθερο να σφάζετε ό,τι σας χαλάει. Με τσεκούρι και φωτιά προχωρούσαν οι Βίκινγκς πριν κάτι αιώνες. Είμαι Έλληνας και αγαπάω την χώρα μου και τον γείτονα μου με τα ελαττώματα του. Βάλτε τα μαχαίρια στις τσέπες και κόψτε κάνα αχλάδι. Είμαστε λίγοι, δεν μπορούμε να μείνουμε λιγότεροι και δεν γουστάρω να βρεθώ απέναντι από τον Χ,Ψ φίλο μου στο δρόμο. Γι’ αυτό ψηφίζουμε. Για να τα λύνετε μέσα στο ρημάδι που λέγεται βουλή. Εκεί που απλώνετε την κωλάρα σας και παίρνετε ζεστό μαρούλι. Αν ήθελα να ψηφίσω χουλιγκανισμό, θα ψηφιζα Θυρα 13 , 7, 21 και πάει λεγόντας. Δεν σας ψήφισα για να σπάτε και να καίτε σαν μπαχαλάκηδες, ούτε για να δίνετε μεροκαματάκια σε τραμπούκους. Έχω τα αρχίδια να παραδεχτώ το λάθος μου. Στους κύκλους μου ήδη το έχω κάνει. Ίσως αν δεν κιότευα, να πήγαινα και ένα βήμα παραπέρα. Μακάρι να είναι το τελευταίο αίμα που χύθηκε. Μακάρι το παλικάρι που χάθηκε να είναι αφορμή για να μονιάσουμε όλοι και όχι για να απομακρυνθούμε. Τέλος, θέλω να πω, ποτέ δεν είναι αργά να παραδεχτείτε το λάθος σας όλοι. Ο 34χρονος, θα μπορούσα να είμαι εγώ, εσύ, το παιδί σου. Αριστεροί και δεξιοί και μαλακιές. Είμαστε άνθρωποι. Μονιάστε.
Υ.Γ. Από τα βάθη της καρδιάς μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του παιδιού, κουράγιο και δύναμη.
Και πάλι συγγνώμη.
πηγη:http://thearkanproject.com/post/63260142264#sthash.7qQjjRxg.dpuf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου