46 χρονια από τη δολοφονία του Τσε

Ερνέστο Τσε Γκεβάρα

της Έλσας Βαρελίδου

Ήταν 9 Οκτωβρίου του 1967, 1.10 μ.μ., όταν με εννιά πυροβολισμούς ο υπαξιωματικός του βολιβιανού στρατού Μάριο Τεράν εκτελούσε κατόπιν διαταγής τον κομαντάντε Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, τον «μικρό θεό» της Λατινικής Αμερικής. 46 χρόνια μετά το θάνατό του, πολλοί είναι αυτοί που θα μιλήσουν για το φλογερό επαναστάτη. Μεταξύ αυτών και αυτοί που μας μιλάν τη γλώσσα του συστήματος, φύση-θέση θανάσιμοι εχθροί του, οι οποίοι συνειδητά θα κλείσουν τα μάτια στο ανεξίτηλο σημάδι που άφησε στις καρδιές των καταπιεσμένων και εξεγερμένων του κόσμου.

Ακόμα και στην περίπτωση του απελευθερωτικού αγώνα του κουβανικού λαού απέναντι στο φασισμό, στον οποίο ο Τσε πρωτοστάτησε, πρώτη επιστρατεύουν τη γνωστή «καταδίκη της βίας από όπου και αν προέρχεται» (sic). Σε αυτό ο Τσε τους έχει ήδη απαντήσει:

«Δεν πολεμάμε από ευχαρίστηση, δεν χωράει γλέντι γύρω από το σώμα του νεκρού. Η επανάσταση είναι δυστυχώς το μοναδικό και αναγκαίο στάδιο για την απελευθέρωση των καταπιεσμένων».

Δεύτερη επιστρατεύεται η στρέβλωση και η υποτίμηση της προσωπικότητας του επαναστάτη. Τον ονομάζουν «ρομαντικό», «ενθουσιώδη», «ονειροπόλο», «πρεσβευτή της αγνής αγάπης» και, αφού τα καταδικάσουν όλα αυτά (τον έρωτα, το ρομαντισμό, την ελπίδα) ως ξεπερασμένα, ηττημένα, ουτοπικά καταλήγουν ότι «έχει τη θεϊκή ηλιθιότητα του ήρωα» (όπως είχε γράψει κάποτε ο κ. Πρετεντέρης), που είναι πάνω από όλα ηλιθιότητα.

Ωστόσο, σε πείσμα όλων αυτών, η «αθανασία» του Τσε δεν μπορεί να συνοδεύει ούτε έναν αφελή ούτε έναν ηλίθιο. Αντίθετα πρόκειται για έναν μεγαλοφυή αντάρτη με κοφτερή σκέψη, με υψηλή μόρφωση, με εξαιρετικές στρατιωτικές ικανότητες, με σπουδαία πολιτική πορεία και συγγραφικό έργο, που είχε τη δυνατότητα να συνδυάζει τέλεια και ισορροπημένα τη θεωρία με την πράξη, στρατευμένος στον ορθόδοξο και αγνό μαρξισμό του. Η εφημερίδα Time τον παρουσίαζε ως το πιο «συναρπαστικό και επικίνδυνο μέλος την Τριανδρίας Κάστρο-Ραούλ-Γκεβάρα, που καθοδηγεί την Κούβα με ψυχρούς υπολογισμούς, ασύγκριτη ικανότητα, υψηλή νοημοσύνη και μεγάλη αίσθηση του χιούμορ».

Όμως, ο Τσε ακτινοβολεί και συνεγείρει συνειδήσεις κυρίαρχα ως ηθικό πρότυπο ενός ασυμβίβαστου αγωνιστή και συνεπή διεθνιστή, που δεν μπαίνει σε καλούπια, που άφησε αξιώματα και έφυγε από την Κούβα, το 1965, για να πολεμήσει στην Αφρική και μετά στα βουνά της Βολιβίας. Ήταν ο άνθρωπος των αρετών, της αυτοθυσίας, ο γενναίος, ο μη-γραφειοκράτης, ο οραματιστής, ο κομμουνιστής-ανθρωπιστής. Και σήμερα, την εποχή των ξεφτισμένων οραμάτων και χαμένων αξιών, είναι ζωντανός θρύλος, είναι «παρών» σε κάθε διαδήλωση, οπουδήποτε στον κόσμο, είναι ίνδαλμα της παγκόσμιας νεολαίας, σύμβολο ριζικής αμφισβήτησης και διαρκούς επανάστασης.

Απέναντι σε όσους προσπαθούν να κοντύνουν το ανάστημα του Τσε Γκεβάρα για να κρύψουν τη δική τους γύμνια και μικροπρέπεια, έχουμε να παραθέσουμε μονό το μεγαλείο που μας εμπνέει:

«Προπαντός, να είστε πάντοτε ικανοί να νιώσετε όσο πιο βαθιά γίνεται οποιαδήποτε αδικία που διαπράττεται κατά οποιουδήποτε σ’ οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Είναι η πιο όμορφη αρετή ενός επαναστάτη»

Στα παιδιά του

πηγη:http://ilesxi.wordpress.com/