ΤΑ ΣΟΒΑΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΛΥΚΕΙΟ ΝΑΞΟΥ ΠΑΡΑΜΈΝΟΥΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΈΝΟΥΝ ΑΜΕΣΕΣ ΛΥΣΕΙΣ

ΠΡΟΣ:
ΔΗΜΑΡΧΟ ΔΗΜΟΥ ΝΑΞΟΥ ΚΑΙ ΜΙΚΡΩΝ ΚΥΚΛΑΔΩΝ, κ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟ, κ. ΠΡΩΤΟΝΟΤΑΡΙΟ
ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ
Τ.Σ. ΔΗΜ. ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣΝΑΞΟΥ
ΣΧΟΛ. ΕΠΙΤΡΟΠΗ Β/ΘΜΙΑΣΕΚΠ/ΣΗΣ
ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, κ.ΜΑΝΙΟ ΑΝΤΩΝΗ
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΚΟΙΝ:
κ. Δ/ΝΤΗ ΓΕΝ. ΛΥΚΕΙΟΥ ΝΑΞΟΥ
ΣΥΛΛΟΓΟ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝΓΕΝ. ΛΥΚΕΙΟΥ ΝΑΞΟΥ
ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΓΕΛΝΑΞΟΥΜΜΕ

Κύριοι, έχουν περάσει  περισσότερες από 20 μέρες από το  χρονικό όριο που εσείς ορίσατε  και μας υποσχεθήκατε  ότι θα επισκεφτείτε το ΓΕ.Λ. Νάξου για να εκτιμήσετε τα κτιριακά προβλήματα που αναλυτικά σας παρουσιάσαμε στην  συνάντησή μας στις....

26 Σεπτεμβρίου και η οποία πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία μας. Δυστυχώς, μέχρι σήμερα, δεν έχετε προβεί σε καμία ενέργεια, με αποτέλεσμα, όχι μόνο να παραμένουν άλυτα,  σοβαρά, χρονίζοντα προβλήματα, αλλά να μην μπορούν να αντιμετωπιστούν ούτε αυτά που χρήζουν επείγουσας αντιμετώπισης.

Η αντιμετώπιση των προβλημάτων  αυτών δεν αφορά απλά και μόνο την  σωστή και εύρυθμη λειτουργία του Σχολείου, την ασφάλεια του ίδιου του διδακτηρίου και τη δημιουργία ενός ευχάριστου για τα παιδιά σχολικού περιβάλλοντος, που για εμάς είναι απολύτως αναγκαία.                                                                                                             Αφορά, πρώτα και κύρια, τους κινδύνους ασφάλειας και υγείας των παιδιών μας κατά το χρόνο παραμονής τους στο σχολείο, καθώς και όσων μαθητών αθλούνται στο προαύλιο χώρο του σχολείου στις ελεύθερες ώρες τους, λόγω έλλειψης ανάλογων δημόσιων ή δημοτικών χώρων.

Η αντιμετώπισή τους, εκτός ελαχίστων, δεν μπορεί να γίνει ούτε από τη σχολική κοινότητα ούτε από τη σχολική επιτροπή, όπως σας εξηγήσαμε. Χρειάζεται η γνώμη και μια  έκθεση της τεχνικής υπηρεσίας για  τους τρόπους αντιμετώπισής τους.

Τα πιο σοβαρά από τα προβλήματα που χρειάζονται άμεση αντιμετώπιση είναι:

Α. ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΔΑΚΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΧΩΡΟ

• Τα παράθυρα: Τα περισσότερα είναι καρφωμένα και βιδωμένα, δεν ανοίγουν είτε για λόγους ασφάλειας του κτηρίου, είτε γιατί κρέμονται, είτε γιατί θέλουν σοβαρή επισκευή. Από τα παράθυρα μπαίνουν νερά στις αίθουσες που κυριολεκτικά πλημμυρίζουν, ενώ στο εργαστήριο πληροφορικής υπάρχει σοβαρός κίνδυνος, επειδή τα νερά τρέχουν πάνω στις πρίζες. Δημιουργούνται προβλήματα στον αερισμό όλου του εσωτερικού χώρου του σχολείου και ιδιαίτερα σε δύο αίθουσες του ορόφου, όπου η ατμόσφαιρα στην αίθουσα διδασκαλίας είναι αποπνικτική. Η μπογιά τους έχει φύγει και φαίνονται τα ξύλα.   
• Οι εσωτερικές πόρτες χρειάζονται βάψιμο και γενική επισκευή και κάποιες από αυτές, ίσως και αντικατάσταση. Πρόβλημα υπάρχει επίσης και με τις πόρτες του ορόφου, που οδηγούν στα μπαλκόνια και στην έξοδο. Από εκεί μπαίνουν νερά, είναι μονίμως κλειδωμένες με λουκέτα για να μην ανοίγουν, δεν έχουν ανάκλιση τουλάχιστον για αερισμό του ορόφου. Το θέμα της εξόδου του ορόφου έχει να κάνει και με την εκκένωση του κτηρίου σε περίπτωση κινδύνου.
• Οι αίθουσες του σχολείου: έχουν να βαφτούν από την κατασκευή τους. Είναι απαράδεκτη η κατάστασή τους. Οι τοίχοι βρώμικοι. Πρέπει να βαφτούν άμεσα και να δρομολογηθεί το γενικό βάψιμο του σχολείο,υ εσωτερικά και εξωτερικά, να μη βρει και η επόμενη σχολική χρονιά το σχολείο σ΄ αυτή την κατάσταση. 
• Υγρασία, σκασίματα, ενώματα στη βάση του διδακτηρίου: Σε κάποιες αίθουσες, καθώς και στη σκάλα βόρεια, υπάρχει υγρασία. Σε μία μάλιστα αίθουσα χρειάζεται και ανακατασκευή η γυψοσανίδα που σκεπάζει τα καλώδια της αίθουσας. Εξωτερικά, το κτήριο έχει παντού σκασίματα. Η μόνωση του κτηρίου δεν έχει ελεγχθεί ποτέ από ειδικό. Γύρω - γύρω η «τοιχοποιία»(!;) του διδακτηρίου δεν ενώνεται με το δάπεδο του προαύλιου χώρου.
• Πυρασφάλεια – Συναγερμός: οι εγκαταστάσεις τους δεν λειτουργούν.  Χρειάζονται επανέλεγχο του δικτύου και διόρθωση.
• Τα ηλεκτρολογικά θέλουν έλεγχο - επισκευή και οι ρευματοδότες τοποθέτηση σε πιο ασφαλή για τους μαθητές σημεία. Σήμερα στις περισσότερες αίθουσες είναι ακριβώς στα πόδια των παιδιών. Υπάρχουν καλώδια που εξέχουν στους διαδρόμους και είναι καλυμμένα μόνο με μονωτική ταινία.
• Η μόνωση στην ταράτσα του σχολείου χρειάζεται έλεγχο από ειδικό.
• Τα μαρμάρινα σκαλιά στην κεντρική είσοδο του κτηρίου είναι σπασμένα σε κάποια σημεία και ολισθηρά, με άμεσο κίνδυνο για τα παιδιά. Ολισθηρά είναι επίσης τα μαρμάρινα σκαλιά που οδηγούν εξωτερικά στον 1^Ο όροφο.
• Οι μπασκέτες είναι σε κακή κατάσταση. Χρειάζονται έλεγχο για ασφάλεια, επισκευή και βάψιμο.
• Στον προαύλιο χώρο υπάρχουν τμήματα από κατεστραμμένες κολώνες φωτισμού που θέλουν αφαίρεση ή επισκευή τους για φωτισμό του σχολείου. Σε κάποιο σημείο, μάλιστα, είναι και επικίνδυνο να μην τραυματιστεί πολύ σοβαρά μαθητής.
• Στον προαύλιο χώρο του σχολείου θέτει σε κίνδυνο τους μαθητές και το κτήριο του ΚΕΓΕ που βγαίνει στην αυλή του σχολείου, γιατί πέφτουν οι σοβάδες του, τα δε κεραμίδια, με την κατάσταση της στέγης του εν λόγω κτηρίου, μπορεί να πέσουν στην αυλή.
• Τα κάγκελα του κτηρίου περιμετρικά, αλλά και των υπόγειων αιθουσών που έχουν τοποθετηθεί για ασφάλεια, είναι σε κακή κατάσταση. Αν δεν συντηρηθούν άμεσα, θα βγουν άχρηστα.
• Ο προαύλιος χώρος δεν έχει χώρο σκίασης πουθενά, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να σταθούν τα παιδιά έξω.
• Χρειάζεται επίσης φωτισμός στο βόρειο μέρος του προαυλίου, για καλύτερο έλεγχο των επίδοξων εισβολέων στο σχολείο, όπως πολλές φορές έχει γίνει και έχει καταγγελθεί.
• Αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου. Χρειάζεται γενική ανακαίνιση τόσο κτηριακά, όσο και σε υποδομή και εξοπλισμό. Η κατάστασή της δεν τιμά κανένα και την καθιστά ουσιαστικά εντελώς άχρηστη.

Παράλληλα με τα παραπάνω προβλήματα και σε συνέχεια και στήριξη των έγγραφων ενεργειών που έχει προβεί πολλάκις η Διεύθυνση του σχολείου, τόσο για τις κτηριακές ανάγκες του σχολικού χώρου όσο και για τον εξοπλισμό του, ενδεικτικά θα αναφερθούμε και εμείς στον παρακάτω άμεσα αναγκαίο εξοπλισμό του σχολείου.

Β. ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

• Το εργαστήριο πληροφορικής έχει άμεση ανάγκη για τη διεξαγωγή του μαθήματος πληροφορικής από:

• 10 οθόνες επίπεδες  19’’ ή 20’’
• 10 dvd drive
• 10 σκληρούς δίσκους
• 1 υπολογιστή για server (κεντρική μονάδα και οθόνη)

• Άλλα ΕΜΔ που χρειάζεται το σχολείο είναι 2 laptop, 2 desktop και 2 βιντεοπροβολείς. Παρά τα σχετικά έγγραφα προς τον ΟΣΚ, δεν έχουν αποσταλεί στο σχολείο τα παραπάνω ΕΜΔ.

Η αδιαφορία και η αναβλητικότητα απέναντι στα οξυμένα προβλήματα του ΓΕΛ Νάξου, σας καθιστά υπεύθυνους για ό,τι κι αν συμβεί.

Για το ΔΣ

     Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                  Η ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

                          

                                                                      Ψαρρά Ευδοκία                                                Ραγκούση  Άννα    

Πέθανε ο Λου Ριντ

Πέθανε σε ηλικία 71 ετών ο Λου Ριντ, εμβληματική φυσιογνωμία της ροκ και σημείο αναφοράς του μουσικού ρεύματος εδώ και σχεδόν πενήντα χρόνια. Η αιτία του θανάτου δεν έχει ακόμη διευκρινιστεί, ωστόσο τα διεθνή μέσα αναφέρουν πως πρόσφατα είχε υποβληθεί σε μεταμόσχευση ήπατος.

Όπως υπογραμμίζει το περιοδικό Rolling Stone, με το συγκρότημα Velvet Underground στα τέλη της δεκαετίας του εξήντα συνδύασε τη μουσική του δρόμου με την ευρωπαϊκή «avant-garde» παντρεύοντας ουσιαστικά την ομορφιά με τη δύναμη και δημιουργώντας μια νέα λυρική διάσταση στην ποίηση του «rock & roll». Ως «σόλο» δημιουργός, από τη δεκαετία του ‘70 μέχρι σήμερα, ο Λου Ριντ ήταν απρόβλεπτος προκαλώντας τους οπαδούς του σε κάθε βήμα του. Έπαιξε με ήχους glam, punk και alternative rock.

Ο Λούις Άλαν «Λου» Reed γεννήθηκε στο Μπρούκλιν το 1942. Στα πρώτα του βήματα εμπνεύστηκε από το «doo-wop» και το «rock & roll», αλλά και από την ποίηση του Ντέλμορ Σβαρτς. Ολοκληρώνοντας τις σπουδές του στο «Syracuse University» κάνει την πρώτη του εμφάνιση ως τραγουδοποιός με την Pickwick Records και το χιουμοριστικό χορευτικό τραγούδι «The Ostrich».
 

Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 ο Λου Ριντ με τον βιολιστί Τζον Κέιλ δημιουργούν το συγκρότημα «Primitives» το οποίο στη συνέχεια μετονόμασαν σε «Warlocks». Με τη προσθήκη του κιθαρίστα Στέρλινγκ Μόρισον και της ντράμερ Μοριν Τάκερ δημιουργείται ένα από τα ιστορικότερα συγκροτήματα της ροκ μουσικής οι Velvet Underground. 

Ως Velvet Underground θα τους γνωρίσει και ο Άντι Γουόρχολ, ο οποίος βοήθησε καθοριστικά στο να απογειωθεί η φήμη τους. Το δισκογραφικό ντεμπούτο των Velvet Underground «The Velvet Underground and Nico» αποτελεί ορόσημο για τη ροκ σκηνή, όπως σημειώνεται στο περιοδικό Rolling Stone, ενώ επιτυχία θα σημειώσουν και τα επόμενα τρία άλμουμ. (White Light/White Heat, 1968, The Velvet Underground, 1969, Loaded, 1970).
 

Με την αποχώρησή του από τους Velvet Underground ο Λου Ριντ θα ταξιδέψει στην Αγγλία όπου θα ξεκινήσει τη σόλο καριέρα του με το συγκρότημα «Yes». Ο Ριντ θα καθιερωθεί στο μουσικό στερέωμα με το επόμενο άλμπουμ του το «Transformer» (1972) με παραγωγό τον Ντέιβιντ Μπάουι, τον οποίο γνώρισε στο Λονδίνο. Ακολούθησαν και άλλοι δίσκοι όμως όχι τόσο επιτυχημένοι και με διάφορους πειραματισμούς. Μιλώντας στον δημοσιογράφο Λέστερ Μανγκς ο Λου Ριντ είχε δώσει μια απάντηση στους σφοδρούς επικριτές του: «Οι μαλακίες μου αξίζουν περισσότερο από τα διαμάντια των υπολοίπων».

Η ερωτική του ζωή και τα ναρκωτικά συντέλεσαν στη δημιουργία ενός «underground rock» μύθου. Ωστόσο στη δεκαετία του ’80 αλλάζει τρόπο ζωής. Παντρεύεται τη Σίλβια Μοράλες και κάνει μια νέα μουσική αρχή με το «Blue Mask» (1982) την καλύτερη δουλειά του, σύμφωνα με τους κριτικούς, από το Transformer.

Τα επόμενα χρόνια θα ακολουθήσουν τραγούδια με πολιτικό στίχο, ενώ θα αναπτύξει και πολιτική δράση. Όπως αναφέρεται στο Wikipedia «ο Ριντ έδειξε ενδιαφέρον για τα πολιτικά ζητήματα το 1986 όταν συμμετείχε στην περιοδεία της Διεθνούς Αμνηστίας A Conspiracy of Hope Tour. Στο άλμπουμ του New York το 1989, αποδοκίμασε το έγκλημα, τα υψηλά ενοίκια, τον πολιτευόμενο ιεροκήρυκα Τζέσε Τζάκσον, τον Γενικό Γραμματέα του Ο.Η.Ε. Κουρτ Βάλντχαϊμ ακόμη και τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β'. Επίσης, συνδεόταν φιλικά με τον Τσέχο αντιφρονούντα συγγραφέα και πολιτικό Βάτσλαβ Χάβελ».
 

Στις αρχές του ’90 οι Velvet Underground θα ενωθούν και πάλι για μια σειρά από επιτυχημένες συναυλίες στην Ευρώπη. Την ίδια εποχή χωρίζει με την Σίλβια Μοράλες και εμφανίζεται με την Λόρι Άντερσον με την οποία θα υπάρξουν και ζευγάρι στη σκηνή. Το 2008 θα παντρευτούν. Το 1996 το συγκρότημα Velvet Underground καταχωρήθηκε στο Rock and Roll Hall of Fame.  Ρίντ θα συνεχίσει τον ιδιότυπο καλλιτεχνικό του δρόμο και μετά το 2000 με διάφορες πειραματικές δημιουργίες. «Πάντα τα σκέφτομαι όλα αυτά  ως ένα βιβλίο. Θα έχουμε ένα μεγάλο αμερικανικό μυθιστόρημα, κάθε δίσκος και ένα κεφάλαιο», είχε δηλώσει στο Rolling Stone το 1987. 

                                              

πηγη:tvxs.gr

Φασισμός Α.Ε. – Νέο ντοκυμαντερ

Οι δημιουργοί των ντοκυμαντερ Χρεωκρατία και Catastroika επιστρέφουν με ένα νέο ντοκυμαντερ με τίτλο ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε. Θέμα τους οπως μαρτυράει και ο τίτλος ο φασισμός,  η ιστορική του εξέλιξη και η συνδεσή του με την οικονομία. Οπως αναφέρουν χαρακτηριστικά και στην ιστοσελίδα τους

Θέλουμε να σας διηγηθούμε μικρές, άγνωστες ιστορίες από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του φασισμού και τις διασυνδέσεις του με τα οικονομικά συμφέροντα κάθε εποχής. Θα ταξιδέψουμε από την Ιταλία του Μουσολίνι, στην Ελλάδα της κατοχής, του εμφυλίου και της δικτατορίας και από τη ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ στο σήμερα. Το νέο ντοκιμαντέρ θα συνεχίσει στα βήματα του Debtocracy και του Catastroika, όπου περιγράψαμε τα αίτια της κρίσης χρέους, τις επιπτώσεις του μνημονίου, την κατάλυση της δημοκρατίας και το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της χώρας.
Το ντοκιμαντέρ ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε φιλοδοξεί να εμπνευστεί και να εμπνεύσει τα αντιφασιστικά κινήματα όλης της Ευρώπης και ταυτόχρονα να συνεχίσει ένα από τα μεγαλύτερα πειράματα ανεξάρτητης δημοσιογραφίας. Για άλλη μια φορά απορρίπτουμε κάθε χρηματοδότηση από κόμματα και εταιρείες και ανακοινώνουμε ότι το ντοκιμαντέρ θα κυκλοφορήσει ελεύθερα, χωρίς περιορισμούς χρήσης και αναμετάδοσης. Και σε αυτή την περίπτωση σας θέλουμε όλους συμπαραγωγούς μας. Ενισχύστε οικονομικά την ολοκλήρωση του ντοκιμαντέρ στέλνοντας οποιοδήποτε ποσό μέσω Paypal ή τραπεζικού λογαριασμού αναφέροντας εάν θέλετε να MHN εμφανίζεται το όνομά σας στους τίτλους τέλους.

ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ
Τράπεζα ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αρ. λογ.:5102063603321 (Κ.Χ)
ΙΒΑΝ:GR40 0172 1020 0051 0206 3603 321
BIC: PIRBGRAA

Και μία μικρή γεύση από το teaser trailer που κυκλοφορεί

πηγη:http://parallhlografos.wordpress.com/

ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ

Σύλληψη φοιτητή για “απρεπή” ερώτηση στον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, John Kerry

                                        

Στη χώρα όπου η ελευθερία θεωρείται το υπέρτατο αγαθό… δεν επιτρέπεται να κάνεις ενοχλητικές ερωτήσεις. Ο άτυχος φοιτητής του video συλλαμβάνεται και υπόκειται μάλιστα και σε επιτόπιο ηλεκτροσόκ μπροστά στα μάτια των συμφοιτητών του, αλλά και του Αμερικανού Υπουργού Εξωτερικών John Kerry (από το 1:45). Το περιστατικό έλαβε χώρα στις 17/09/2007.

πηγη: http://thearkanproject.com/#sthash.moZW2XzX.dpuf

Η ιστορία πίσω από το βίντεο animation του Guardian για το Γκουαντάναμο

Ίσως το πιο σημαντικό σ’ αυτή την ιστορία είναι ότι για πρώτη φορά γίνεται καταγραφή μαρτυριών από κρατούμενους του Γκουαντάναμο, κι αυτό οφείλεται αποκλειστικά στην προσωπική πρωτοβουλία και τον αγώνα ΕΝΟΣ μόνο ατόμου, ενός δικηγόρου, που άρχισε να επισκέπτεται τις φυλακές και να συζητάει με τους κρατούμενους. Και το θλιβερό συμπέρασμα είναι ότι από το 2002 ως τώρα ΚΑΝΕΙΣ άλλος δεν μπήκε στον κόπο να προσπαθήσει να έρθει σε επαφή με αυτούς τους κρατούμενους, που βρίσκονταν εκεί χωρίς απαγγελία ποινής ή δίκη, και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει τις πραγματικές συνθήκες κράτησής τους. Αφορμή για να πάρει την απόφαση αυτός ο δικηγόρος ήταν βεβαίως η γενναία απόφαση των κρατουμένων για ομαδική απεργία πείνας, που συνεχίζεται ακόμα από κάποιους κρατούμενους.

filistina

Λίγοι – εκτός από τον στρατό των ΗΠΑ – έχουν δει, πόσο μάλλον καταγράψει,  τι συμβαίνει μέσα στη διαβόητη φυλακή του Γκουαντάναμο . Τώρα, η συγκλονιστική ταινία του Guardian, με τα λόγια  των ίδιων των  κρατουμένων στοχεύει να δείξει την κτηνωδία και τη κλειστοφοβία της καθημερινής ζωής εκεί . Αυτή είναι η συναρπαστική ιστορία πίσω από τη δημιουργία της … 

 Οι σκηνές στην ταινία που παρακολουθεί ο Σάμι αλ – Χατζ στο σπίτι του στη Ντόχα , στο Κατάρ , τον γυρίζουν πίσω στο πιο σκοτεινές ώρες που έχει ζήσει.. Δύο φορές την ημέρα , για 16 μήνες, ο αλ – Χατζ σιτιζόταν αναγκαστικά, στο Γκουαντάναμο, δεμένος σε μια καρέκλα. Στο ταινιάκι βλέπουμε μια αναπαράσταση αυτήςτης διαδικασίας στο Γκουαντάναμο. Το ταινιάκι που δημιουργήθηκε από δυο Βρετανούς δημοσιογράφους,  προκαλεί μια οικεία αίσθηση του μαρτυρίου .
«Μου θυμίζει τα δεινά που έχω υποστεί κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας μου. Ήταν οδυνηρό με κάθε έννοια της λέξης . Ένιωθα να ποεθαίνω δύο φορές κάθε μέρα κατά τη διάρκεια της αναγκαστικής σίτισης», λέει ο 44χρονος από το Σουδάν . Ο πρώην καμεραμάν του al – Jazeera, αλ – Χατζ  κρατήθηκε παράνομα και βασανίστηκε από τις Αρχές των ΗΠΑ για επτά χρόνια μέσα Γκουαντάναμο, πριν αφεθεί ελεύθερος  το 2008, χωρίς να του αποαγγελθεί ποτέ κατηγορία.
Περισσότερο από πέντε χρόνια αργότερα , το μυστήριο του τι συμβαίνει πέρα από τα παρατηρητήρια και τα συρματοπλέγματα περιμετρικά από τις πιο γνωστές , πιο αμφιλεγόμενα και πιο ακριβές φυλακές του κόσμου έχει βαθύνει. Ποιά είναι ακριβώς  η καθημερινή ζωή  στο εσωτερικό του Γκουαντάναμο ; Πώς αισθάνεται κανείς, τί μυρίζει, τί ακούει; Τι κάνουν οι κρατούμενοι όλη μέρα; Τι σκέφτονται ; Πώς τα βγάζουν πέρα ;
Εκτός από τις ελάχιστες φωτογραφίες, που συνήθως έχουν τραβηχτεί κάτω από αυστηρά ελεγχόμενες συνθήκες , σχεδόν τίποτα δεν υπάρχει που μας δίνει μια εικόνα της σύγχρονης ζωής μέσα στη φυλακή στην Κούβα.  Σίγουρα δεν υπάρχουν  ντοκιμαντέρ,ούτε συνεντεύξεις καταγραφής των συνθηκών που επικρατούν μέσα από τους τοίχους.  Είναι χαρακτηριστικό ότι η πιο γνωστή εικόνα που σχετίζεται με το στρατόπεδο παραμένει αυτή των  αλυσιδοδεμένων κρατούμενων με πορτοκαλί φόρμες, μια εικόνα που ελήφθη το 2002 σε ένα τμήμα του στρατοπέδου που δεν υπάρχει πια . Η πραγματική πληροφόρηση μέσα από το Γκουαντάναμο είναι εξίσου σπάνια . Όταν οι τελευταίες εκθέσεις για τις απεργίες πείνας του Μαρτίου άρχισαν να έρχονται στην επιφάνεια,  όπως πάντα ήταν ελλιπής και διαψεύτηκαν με δηλώσεις από το στρατό των ΗΠΑ .
Η κύρια πηγή των εκθέσεων ήταν ο Clive Stafford Smith , διευθυντής και ιδρυτής της νομικής βοήθειας Reprieve  , ο οποίος , έχοντας ακούσει ότι οι κρατούμενοι βρίσκονταν σε απεργία πείνας ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τις συνθήκες τους , άρχισε να επισκέπτεται τακτικά τους πελάτες του στο Γκουαντάναμο,  σε μια προσπάθεια να εξακριβώσει τι συνέβαινε . Ο Stafford Smith είχε τη δυνατότητα να επικοινωνεί μόνο με έναν κρατούμενο τη φορά, καιμόνο όταν ο κρατούμενος είχε συμφωνήσει να του κάνουν σωματική έρευνα πριν από κάθε συνάντηση. Οι συνεντεύξεις πραγματοποιήθηκαν κάτω από αυστηρά καθορισμένες συνθήκες και στον Stafford Smith είχε απαγορευθεί να καταγράψει έστω και μια λέξη. Μόνο όταν έβγαινε έξω από το κτήριο  μπορούσε να καταγράψει τις συνομιλίες με τους κρατούμενους .
«Οι κρατούμενοι λογοκρίνονται», λέει ο Cori Crider , ένας δικηγόρος στο Reprieve που έχει κάνει , επίσης, επισκέψεις στη φυλακή . “Ό, τι μου λένε στο τηλέφωνο ακούγεται – και διακόπτεται εάν οι αρχές ακούσουν κάτι που δεν τους αρέσει. Ό,τι μου γράφουν περνά μέσα από μια επιτροπή που λογοκρίνει,και δεν μπορείς να πάρεις συνέντευξη. Μπορείς μόνο να χρησιμοποιήσεις τις μαρτυρίες μέσω αυτού του λογοκριμένου υλικού”.
Καθώς η απεργία πείνας κλιμακωνόταν , ο Stafford Smith επέστρεψε στο Λονδίνο και στις 17 Απριλίου συναντήθηκε με τον παρατηρητή  του Waterloo Station για να παραδώσει  υλικό από τις συνομιλίες με τους κρατούμενους , μεταξύ των οποίων μία  συνάντησή του με τον τελευταίο Βρετανό κάτοικο μέσα στο στρατόπεδο, τον Shaker Aamer . Η συγκινητική περιγραφή των δεινών του Aamer   χτύπησε ευαίσθητες χορδές πολλών, όταν δημοσιεύθηκε στον Observer την επόμενη Κυριακή , μεταξύ των οποίων ο Μουσταφά Khalili , ο multimedia συντάκτης ειδήσεων της Guardian , και ο συνάδελφός του, παραγωγός του βίντεο  Guy Grandjean . Και οι δύο ήθελαν από καιρό να κάνουν ένα ντικιμαντέρ για το Γκουαντάναμο , αλλά γνώριζαν ότι ήταν σχεδόν αδύνατο να καταφέρεις κάτι σημαντικό . Ωστόσο, αυτό που οι καταγραφές του Στάφορντ Σμιθ κατάφεραν να περάσουν λαθραία προς τα έξω, ήταν τόσο υποβλητικό , τόσο ανθρώπινο  και τόσο ισχυρό …
“Είχαμε όλα αυτά τα συγκλονιστικά λόγια που περιγράφουν την άθλια κατάσταση  στο εσωτερικό του Γκουαντάναμο , αλλά χωρίς εικόνες”λέει ο Khalili . “Το μεγάλο πρόβλημα ήταν : πώς θα το κάνουμε αυτό; “
«Και τότε σκεφτήκαμε το κινούμενο σχέδιο», λέει ο Grandjean . Το ζευγάρι πλησίασε την Sherbet , μια ανεξάρτητη εταιρεία παραγωγής . Ο εκτελεστικός διευθυντής της Sherbert του , Jonathan Bairstow , αναγνωρίζει αμέσως ότι μπορεί να δημιουργηθεί ένα δυναμικό animation έτσι ώστε φωτιστεί αυτός ο σκοτεινός , μυστικοπαθής τομέας. ” Το υλικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ενδιαφέροντες τρόπους” λέει , ” όταν χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με την ακεραιότητα και την ευαισθησία .”
Εν τω μεταξύ , σελίδες και σελίδες νέων μαρτυρίες εισχωρούσαν μέσω Reprieve ,καθώς οι απεργίες πείνας συνεχίζονταν . Μέχρι τον Ιούνιο οι ειδήσεις για την απεργία κέρδιζαν έδαφος . Οι αρχικές αρνήσεις από τους στρατιωτικούς ότι η απεργία πείνας συνεχίζεται δώσανε θέση στην παραδοχή ότι στο σύνολο των 166 κρατουμένων , οι 104 ήταν σε απεργία πείνας και οι 44 σιτίζονταν με τη βία.
Αρχικά , η ιδέα ήταν να γίνει η ταινία με τις μαρτυρίες των πέντε κρατουμένων οι οποίοι είχαν εγκριθεί για  απελευθέρωση από τις αρχές των ΗΠΑ , αλλά «σύντομα έγινε προφανές ότι θα ήταν δύσκολο να αναπτυχθεί ένα συναισθηματικό δέσιμο με πέντε χαρακτήρες», λέει ο Grandjean . Αντ ‘αυτού οι μαρτυρίες βασίστηκαν σε δύο κρατούμενους , τους οποίες αναγνωρίζουμε από τα χαρακτηριστικά τους, στο animation: τον Aamer και τον Μαροκινό Younous Chekkouri . Οι χαρακτήρες τους λειτουργούν συμβολικά εκπροσωπόντας τα δεινά των κρατουμένων » .
 Λίγοι άνθρωποι εκτός τον αμερικανικό στρατό έχουν εισέλθει στο Γκουαντάναμο πιο συχνά από ό, τι ο Stafford Smith κατά τα τελευταία έξι χρόνια . Οι προσπάθειες για να είναι σίγουρο ότι η ταινία θα προσομοίαζε την πραγματικότητα ήταν τεράστιες.  Δεν είχε σημασία πόσο καλή θα φαίνεται η ταινία, αυτό που έπρεπε να αποδωθεί ήταν το συναίσθημα.
” Οι σκιτσογράφοι ρωτούσαν συνεχώς: Είναι σωστό αυτό;  Έχει γίνει αυτό; ώς σας φαίνεται αυτό”; λέει ο Crider . O Hodgson δούλεψε πάνω από 200 ώρες για τα περισσότερα από 80 σχέδια της ταινίας . Αργότερα, μια ομάδα θα επενδύσει άλλες 1.000 ώρες για να τελειοποιήσει το κινούμενο σχέδιο – ειδικά η σκηνή της αναγκαστικής σίτισης ήταν ιδιαίτερα έντονη, απαιτούσε 25 ξεχωριστά καρέ το δευτερόλεπτο.
 Μέχρι το τέλος του Αυγούστου , η το σχεδιαστικό κομμάτι ήταν έτοιμο και η διαδικασία επικεντρώθηκε στο ποιος  θα μπορούσε καλύτερα να αφηγηθεί τις μαρτυρίες . Το ρόλο αυτό δέχτηκαν να πραγματοποιήσουν οι ηθοποιοί Peter Capaldi και David Morrissey. Ο Capaldi απήγγειλε τη μαρτυρία του χαρακτήρα του Chekkouri  ενώ ο Morrissey απήγγειλε τη μαρτυρία του  Aamer .
H Fonic πρόσθεσε στη συνέχεια μουσική και εφέ για να αναπαράγει την καταπιεστική ταυτότητα ενός τόπου όπου οι ήχοι όπως οι νυχτερινές πορείες των φρουροί  David-Morrissey χρησιμοποιούνται για να βασανίζουν τους κρατούμενους . « Οι ήχοι είναι η μισή ταινία, είναι πολύ σημαντικό », λέει ο Hodgson , ο οποίος παρείχε τη βαριά αναπνοή κατά τη διάρκεια της αναγκαστικής σίτισης .
Ένας άλλος καλλιέχνης  που έχει συμβάλλει στις εν λόγω αποκαλύψεις, είναι ο rapper Mos Def – ο οποίος εμφανίζεται σε βίντεο  να υπόκειται στη διαδικασία της αναγκαστικής σίτισης. Το βίντεο  έγινε στις αρχές του χρόνου, για να τραβήξει την προσοχή στις βιαιοπραγίες που διαπράττονται στο Γκουαντάναμο .
 Τελικά, ο αντίκτυπος της ταινίας θα καθορίσει την επιτυχία της . Μια έκδοση με αραβικούς υποτίτλους θα επεκτείνει την πρόσβασή της στις κοινότητες όπου το Γκουαντάναμο παραμένει σε μεγάλο βαθμό ένα συνώνυμο για την αδικία .
” Ελπίζω ότι θα προσθέσει κάτι στην όλη συζήτηση σχετικά με το Γκουαντάναμο”, λέει ο Khalili , ” και να ενημερώσει τους ανθρώπους που δεν έχουν καμία ιδέα για το τι συμβαίνει εκεί . Αλλά δεν είναι μόνο για το Γκουαντάναμο , είναι για κρατούμενους σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι κρατούνται χωρίς απαγγελία κατηγορίας”.

Το βίντεο animation του Guardian με ελληνικούς υπότιτλους:

πηγη:http://omniatv.com/

Το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ρόδου εγκαλεί τους βουλευτές για το εποχικό επίδομα

Casus belli αποτελεί για τους ξενοδοχοϋπαλλήλους της Ρόδου η ψήφιση της τροπολογίας με την οποία θα μπορούν να λάβουν επίδομα ανεργίας για 3,5 μήνες, όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ρόδου. Επίσης, καλεί τους βουλευτές του νομού να δηλώσουν άμεσα πως θα παραιτηθούν αν δεν γίνει η απαραίτητη αλλαγή του νόμου και επαναφοράς της τροπολογίας στο αρχικό στάδιό της.

Αναλυτικά στην ανακοίνωση του Σωματείου Ξενοδοχοϋπάλληλων Ρόδου αναφέρονται τα εξής:

«Με την κατάθεση από τους βουλευτές της τροπολογίας για το επίδομα ανεργίας και με την προϋπόθεση ότι αυτό θα υπερψηφιστεί την Τρίτη, προβλέπεται να επιδοτηθούν οι εποχικά εργαζόμενοι με 3 μήνες και 5 ημέρες ανεξαρτήτως των όσων ορίζονται από τον Ν.3986/11. Το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ρόδου καταγγέλλει σε όλο το ροδιακό λαό τη δικομματική κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ για την ταφόπλακα που βάζουν σε χιλιάδες ανέργους στα τουριστικά και όχι μόνο επαγγέλματα.

»Ο νεκροθάφτης υπουργός εργασίας και οι βουλευτές που θα το υπογράψουν την Τρίτη θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Ας διορθώσουν έστω και την τελευταία στιγμή τη μεγάλη αδικία που γίνεται σε βάρος χιλιάδων οικογενειών που από τον μήνα Ιανουάριο θα αναγκάζονται να πουλούν τα υπάρχοντά τους, ώστε να μπορέσουν να ζήσουν τις οικογένειές τους.

»Όπως γνωρίζουμε αυτή τη στιγμή τρέχουν στον ΟΑΕΔ προγράμματα 2 δις εκατομμυρίων ευρώ. Από αυτά, τα 150 εκατομμυρίων θα καταλήξουν στις τσέπες των εργοδοτών. Θα μπορούσε η δικομματική κυβέρνηση να σταματήσει να επιδοτεί τους μεγαλοκαρχαρίες και να δώσει τα λεφτά στους ανέργους. Δεν ζητάμε ελεημοσύνη, ζητάμε δικαιοσύνη και διόρθωση της μεγάλης αδικίας που γίνεται σε βάρος των εργαζομένων.»

«Προς κυβερνητικούς βουλευτές του νομού μας

»Μην πανηγυρίζετε, το μόνο που καταφέρατε να κάνετε για άλλη μια φορά είναι να εξαγριώσετε τον κόσμο. Μην επικαλείστε συνεχεία την τρόικα ότι θα σταματήσει τη χρηματοδότηση (φόβου του Δαναούς και δώρα φέροντες). Εάν λοιπόν όπως λέτε τόσο καιρό θέλετε να βοηθήσετε, το μόνο πλέον μέσο πίεσης προς τη μνημονική – τροικανή κυβέρνηση είναι να δηλώσετε επισήμως ότι θα παραιτηθείτε άμεσα εάν δεν γίνει η απαραίτητη αλλαγή του νόμου, ώστε να δείξετε την επιτακτική ανάγκη αλλαγής και επαναφοράς της τροπολογίας στο αρχικό της στάδιο. Κάθε άλλη ενέργεια (ψήφιση της τροπολογίας) θα είναι αιτία πολέμου.

Το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ρόδου δηλώνει ότι αυτή η τροπολογία δεν είναι ούτε ανάσα (όπως δηλώνει ο Κος Προύτζος) ούτε προσωρινή λύση γιατί οι ξενοδοχοϋπάλληλοι δεν είναι πειραματόζωα. Εάν δεν υπάρξει αλλαγή από την επόμενη μέρα θα είμαστε όλοι μαζί ενωμένοι στους δρόμους».

Αρχική πηγή: εφημερίδα Πρόοδος Δωδεκανήσου
Αναδημοσίευση από ertopen.com

πηγη:http://www.apnet.gr/menu-anakoinoseis/menu-anak-syndikaton/7350-to-swmateio-ksenodoxoypallilwn-rodou-egkalei-tous-vouleftes-gia-to-epoxiko-epidoma

Φούλαρέ το!

Εθνικός ευεργέτης!...

Ο Βαρδής Βαρδινογιάννης θα καλύψει το κόστος για τα καύσιμα των τανκς και των αεροσκαφών για την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Προφανώς, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για το πρόστιμο 240 εκατομμυρίων ευρώ στην Motor Oil που ακυρώθηκε τον περασμένο Αύγουστο αλλά και για την δωρεάν παραχώρηση της ψηφιακής άδειας για το Star και το Mega.
Στους Ιταλούς μπορεί να πεις «ΟΧΙ», στον Βαρδινογιάννη αποκλείεται.
Υποθέτω πως τα καύσιμα για την παρέλαση της 25ης Μαρτίου θα τα καλύψει ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Είχε κι αυτός τα «τυχερά» του την χρονιά που πέρασε.
Ο κ. Βαρδινογιάννης σκοπεύει να καλύψει και τα καύσιμα για την θέρμανση και την κίνηση όλων των Ελλήνων για τον βαρύ χειμώνα που έχουμε μπροστά μας.
Στην φωτογραφία, βλέπετε τον κ. Βαρδινογιάννη να δίνει στην υπεύθυνη της κυβέρνησης για την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου χρήματα για να βάλει καύσιμα στα τανκς και στα αεροσκάφη.

(Τι γελοία και ξεφτιλισμένη χώρα που είναι η Ελλάδα. Και αυτή η γελοιότητα αυξάνεται διαρκώς.)

πηγη:http://pitsirikos.net/2013/10/%CF%86%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B1%CF%81%CE%AD-%CF%84%CE%BF/

Πώς είναι να είσαι πρόσφυγας; Ένα παιχνίδι του ΟΗΕ δίνει μια πειστική απάντηση

                                                Κάνε κλικ για να παίξεις

Καλώς Όρισες στο Ταξίδι Φυγής, το παιχνίδι που σου δίνει την ευκαιρία να βιώσεις τι σημαίνει να είσαι πρόσφυγας.

Με αυτά τα λόγια η πρώτη σελίδα του παιχνιδιού υποδέχεται τους υποψήφιους μετανάστες. Ειδοποιός διαφορά με την πραγματικότητα, ότι οποιαδήποτε στιγμή μπορείς να σταματήσεις να παίζεις. Η Ύπατη Αρμοστία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες προχώρησε στην έκδοση αυτού του ηλεκτρονικού Point and Click παιχνιδιού, όπου ο παίκτης-πρόσφυγας, μέσα από μια σειρά επιλογών και ερωτήσεων, προχωράει στα μονοπάτια που βαδίζουν χιλιάδες πρόσφυγες ανά τον κόσμο, καθημερινά, χωρίς την επιλογή να τα ξαναπερπατήσουν, να ξαναπαίξουν. Πως είναι, άραγε, η ζωή τους

πηγη:http://kolopaidablog.blogspot.gr/2013/09/blog-post_7418.html#more

Φεμινιστικοί ακτιβισμοί ως μέσα για την αντικαθεστωτική πάλη: H σύγχρονη Ρωσία στο φόντο της υπόθεσης δίωξης των Pussy Riot

Φαίνεται πως η βαθιά πληγωμένη μετακομμουνιστική Ρωσία μέχρι και σήμερα υποφέρει, μεταξύ άλλων, από μία παλινδρόμηση προς τις βαθύτατα συντηρητικές αξίες του ορθόδοξου χριστιανικού υλικού πολιτισμού: πατριαρχία, θεσμοποιημένη ομοφοβία, μισογυνισμός. Αναμφίβολα, σε εμβληματικό «κήρυκα» του σύγχρονου σκοταδισμού αναδεικνύεται ο Β. Πούτιν.

Της Αλίκης Κοσυφολόγου «Death to prison, Freedom to protest» Στίχος από το Ομώνυμο τραγούδι των Ρussy Riot Tελευταίο του κατόρθωμα η απαγόρευση της δημόσιας αναφοράς σε ομόφυλο σεξουαλικό προσανατολισμό. Το επίμαχο νομοσχέδιο, το οποίο σημειωτέον εγκρίθηκε από 436 μέλη της Δούμας,  κατασκευάζει την έννοια της  «ομοφυλοφιλικής προπαγάνδας», εισάγοντας την στο πεδίο των αξιόποινων πράξεων οδηγώντας κατά συνέπεια στην ποινικοποίηση καθαυτού του ομόφυλου σεξουαλικού προσανατολισμού. Πάντως, ούτε οι καταγγελίες σύσσωμης της αντιπολίτευσης για νοθεία υπέρ του κόμματος «Ενωμένης Ρωσίας» σε επάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις από το 2007 ως το 2011 φαίνεται να τον έχουν πτοήσει. Αντίθετα, χωρίς να εγκαταλείψει τους ρυθμούς συστηματικής σωματικής άσκησης - στην οποία οφείλει εξάλλου και την εντυπωσιακή φυσική του κατατομή - υπερηφανεύεται δημόσια για την σταθεροποίηση των ρυθμών ανάπτυξης της ρωσικής οικονομίας επί των ημερών του. Η  αντεπανάσταση που φιλοδοξεί να ηγείται ο μυώδης ρώσος πολιτικός έχει κάνει σημαία την αγάπη για την πατρίδα, την χριστιανική ορθόδοξη θρησκεία και την οικογένεια. Η ψήφιση του νόμου  για τα «εγκλήματα» που προσβάλλουν το θρησκευτικό αίσθημα – τέθηκε σε ψηφοφορία μαζί με το νομοθέτημα σχετικά με την «ομοφυλόφιλη προπαγάνδα» και εγκρίθηκε από 308 βουλευτές –παρουσιάστηκε ως υλικό απότοκο του πνεύματος της υπεράσπισης των βαλλόμενων από τον αθεϊσμό χριστιανικών ηθών που διακατέχει την σημερινή ρωσική εξουσία, ωστόσο όλα δείχνουν πως η επιλογή της εισαγωγής αυτού του νόμου στη σημερινή συγκυρία δεν είναι ουδέτερη πολιτικά, ούτε άσχετη με την πολύκροτη υπόθεση της δίωξης των Pussy riot. Όπως έχει φανεί μέχρι τώρα, ούτε ο ίδιος, ούτε οι συνεργάτες του δεν είχαν υπολογίσει στον διεθνή αντίκτυπο της συγκεκριμένης υπόθεσης, ο οποίος έχει οδηγήσει μέχρι και την οργάνωση καμπάνιας της Διεθνούς Αμνηστίας* για την απελευθέρωση των δύο μελών του συγκροτήματος που παραμένουν μέχρι σήμερα προφυλακισμένες. Όλα ξεκίνησαν, όταν τον Φεβρουάριο του 2012, στο πλαίσιο προεκλογικής εκστρατείας κατά του Πούτιν, οι νεαρές με τις πολύχρωμες κουκούλες «έψαλαν» μία εξυβριστική προσευχή εναντίον του μέσα σ ένα καθεδρικό ναό διακινώντας διαδικτυακά και το ανάλογο βίντεο που τις κατέγραφε εν ώρα δράσης. Ένα μήνα αργότερα, τρία από τα μέλη του συγκροτήματος συνελλήφθησαν με την κατηγορία του χουλιγκανισμού. Μέχρι σήμερα, κι ενώ οι Νάντια Ταλανίκοβα και η Μαρία Αλιοκίνα παραμένουν έγκλειστες εκτίοντας ποινή για «χουλιγκανισμό υποκινούμενο από θρησκευτικό μίσος», ολοένα και πληθαίνουν οι καταγγελίες των ίδιων, των δικηγόρων τους και των οικείων τους για τις αθλιότατες συνθήκες κράτησης τους. Μάλιστα, πρόσφατα η Ταλανίκοβα κατήγγειλε το καθεστώς υπερεργασίας που υποβάλλονται οι κρατούμενες στη φυλακή της Μορδόβια, οπού κρατείται και η ίδια, ενώ επίσης ανέφερε και για τις ανεπίσημες πρακτικές πειθάρχησης που ακολουθούνται όπως για παράδειγμα αποστέρηση των γυναικών από το να πάνε τουαλέτα για μία ολόκληρη ημέρα, ή επίσης οι ξυλοδαρμοί που συμβαίνουν πάντα με την ανοχή της διοίκησης των φυλακών. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας και οι δύο γυναίκες προχώρησαν η μία μετά την άλλη σε απεργία πείνας, την οποία σταμάτησαν πρόσφατα Το μπλογκ που έχει δημιουργηθεί για να υποστηρίξει την καμπάνια για την απελευθέρωση τους: http://freepussyriot.org/ δέχεται καθημερινά εκατοντάδες μηνύματα υποστήριξης και αλληλεγγύης, όπως αντίστοιχα συμβαίνει και με τον λογαριασμό στο twiter: @freepussyriot, που έχει φτιαχτεί για τον ίδιο σκοπό. Όμως ποια είναι στην πραγματικότητα η απήχηση του αγώνα αυτών γυναικών στα πλατιά πληττόμενα από την φτώχεια κομμάτια της ρωσικής κοινωνίας και μάλιστα εν όψει ακόμη ενός βαρύ και οδυνηρού χειμώνα; Οπωσδήποτε, η υπόθεση αυτή έχει συμβάλλει καθοριστικά για να πέσει άπλετο φως και να δοθεί διεθνής δημοσιότητα στην απουσία και του ελάχιστου ίχνους δημοκρατικότητας στην λειτουργία της μονοκρατορίας του Πούτιν στη Ρωσία από το 2000 μέχρι και σήμερα. Αλλά σε ποιο βαθμό στη σημερινή Ρωσία τα γεγονότα αυτά θα μπορούσαν να τροφοδοτήσουν ένα ρεύμα προοδευτικών κοινωνικών διεκδικήσεων; Και μάλιστα όταν δεν υπάρχει κανενός είδους δημοκρατική –κοινωνικά προοδευτική παράδοση που να μπορεί να εγγυηθεί την εκκίνηση μιας τέτοιας διαδικασίας. Για παράδειγμα, ας μη ξεχνάμε εξάλλου ότι στη Ρωσία παρέμενε μέχρι το 1993 ενεργός ο νόμος που απαγόρευε την ομοφυλοφιλία. Το πνιγηρό κοινωνικό κλίμα που συντηρούνταν κάτω από τη σκέπη βαθύτατα αντιδραστικών θεσμών δεν άφησε μεγάλα περιθώρια για την δημιουργία αντίρροπων κοινωνικών ρευμάτων. Η έντονη ρευστότητα των πρώτων μετασοβιετικών χρόνων ευνόησε την στροφή προς απηρχειωμένες αξίες καθώς και προς την ορθόδοξη εκκλησία. Η παραμονή του Πούτιν στην εξουσία για περισσότερο από 12 χρόνια δεν είναι φαινόμενο που χωρά σε υπεραπλουστευτικές ερμηνείες, ωστόσο είναι βέβαιο πως το προφίλ του άνδρα με πυγμή, που έντεχνα καλλιεργεί έχει συνεισφέρει σημαντικά σ αυτήν. Δεν είναι τυχαίο ότι μικρό πλήγμα υπέστη η δημοτικότητα του μετά την αποκάλυψη του δεσμού που διατηρούσε με την πρωταθλήτρια της ρυθμικής γυμναστικής Αλίνα Καμπάεβα. Παρ όλα αυτά, η προεκλογική καμπάνια εναντίον του, στην οποία συμμετείχαν και οι Pussy Riot, είναι δείκτης εμφάνισης ενός μέρους της ρωσικής κοινωνίας που δυσφορεί  με το μεγάλο δημοκρατικό έλλειμμα και με την καταστολή που έχει επιβάλλει ο σύγχρονος μονάρχης. Εξάλλου, η πρόσφατη καταδίκη τριάντα ατόμων για την συμμετοχή του σε «ταραχές» που έγιναν κατά τη διάρκεια διαδήλωσης κατά του Πούτιν τον Μάιο του 2012  –μεταξύ των οποίων και του Μιχαήλ Κοσένκο, ο οποίος καταδικάσθηκε να υποβληθεί σε υποχρεωτική ψυχιατρική θεραπεία– αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα φρονηματικής δίωξης και κατά συνέπεια δημιουργεί εκ νέου και με ρητούς–υλικούς όρους ομάδες αντιφρονούντων που συγκρούονται ανοιχτά με το επίσημο κράτος. Mέσα στο πλαίσιο αυτό, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι και οι Pussy Riot εντάσσονται στην κατηγορία των «νέων» ρώσων αντιφρονούντων. Το ειδικό ενδιαφέρον που γεννάται εν προκειμένω και σε σχέση με τα ζητήματα του φύλου δεν εξαντλείται αποκλειστικά στο ότι πρόκειται για γυναίκες που βρίσκονται υπό δίωξη. «Ένα τέλος για στους σεξιστές πουτινιστές» (The fucking end to sexist putinists!) ακούγεται στο ρεφραίν του τραγουδιού Κροπότκιν – Βότκα, ενώ στο «Raze the pavement», οι εξελίξεις στον αραβικό κόσμο φαίνεται πως έχουν γίνει πηγή έμπνευσης αφού γράφεται: «ο αιγυπτιακός αέρας είναι καλός για τα πνευμόνια, κάνε μία Ταχρίρ στην Κόκκινη Πλατεία». Τα τραγούδια των νεαρών γυναικών μουσικών με τις γκροτέσκες στολές έχουν ένα σαφές πολιτικό περιεχόμενο καθώς καταγγέλλουν την αστυνομική καταστολή, την δικαστική αυθαιρεσία και την αντικοινωνική διάσταση της ρώσικης κυβερνητικής πολιτικής που οδηγεί στην ολοένα και μεγαλύτερη εμβάθυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Παράλληλα, έχουν πολλές αναφορές στο ίδιο το πρόσωπο του Πούτιν, όπου τον καταγγέλλουν, μεταξύ άλλων αλλά και κυριότερα, για τον σεξισμό του. Με ύφος που ακολουθεί την  παράδοση του επιθετικού αναρχικού φεμινισμού τα πανκ υβρίδια «στολίζουν» τον Πούτιν με ένα σωρό βαρείς χαρακτηρισμούς όπως: άθλιο δικτάτορα, σεξιστή κοκ. Η προκλητική τους εμφάνιση γίνεται μέρος της πολιτικής πρόκλησης των  κοριτσιών που απαρτίζουν το συγκρότημα. Εν προκειμένω πρέπει να σημειωθεί ότι στις περισσότερες από τις περφορμανς τους οι Pussy Riot έχουν καλυμμένα τα πρόσωπα τους. Ανάλογα, οι σύγχρονες τους femen*,  -αν και οι ακτιβισμοί τους διέπονται από ένα πνεύμα έντονο μητροκεντρισμού και υπό την έννοια αυτή διαφοροποιούνται από αυτούς των Pussy Riot- , θέτουν επίσης την προκλητική εμφάνιση ως αιχμή των πολιτικών τους παρεμβάσεων –επιλέγουν να εμφανίζονται γυμνόστηθες. Όταν το 1913 η σουφραζέτα Έμιλι Ντειβιντσον έριξε το άλογο της μπροστά στον βασιλιά Γεώργιο κατά τη διάρκεια του επίσημου αγώνα ιπποδρομιών στο Έψομ, εισήγαγε την ιδέα του ακτιβισμού ως μέσου πολιτικής πάλης και ειδικότερα ως μέσου πάλης στον αγώνα για την πολιτική και κοινωνική χειραφέτηση των γυναικών. Αρκετές δεκαετίες αργότερα κι ενώ είχε προηγηθεί η ανάδειξη του ριζοσπαστικού δεύτερου φεμινιστικού κύματος, από τη δεκαετία του ογδόντα κι έκτοτε, οι φεμινιστικοί ακτιβισμοί έγιναν περισσότερο πειραματικοί και με έντονα  στοιχεία περφορμανς. Σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα φάνηκε πως το αίτημα για «άμεση δράση» υπονομεύτηκε από την ίδια της καινοτομίας της φόρμας. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την σε ένα βαθμό σεπαρατιστική λογική που επικράτησε στους κόλπους του ριζοσπαστικού φεμινιστικού κινήματος περιόρισε την πολιτική εμβέλεια τέτοιων πρακτικών. Η «φεμινιστικοποίηση» της καταγγελίας της αυταρχικής εξουσίας και  κατά συνέπεια η χρήση ενός φεμινιστικού χαρακτήρα ακτιβισμού ως μέσου για την αντικαθεστωτική πάλη είναι ίσως η πιο σημαντική καινοτομία που συνεισφέρουν οι Pussy riot ή ακόμη και οι Femen στην παγκόσμια πάλη για χειραφέτηση πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική. Προφανώς, μέχρι ώρας, υπό διακύβευση παραμένει η υλική σύνδεση τέτοιων εγχειρημάτων με τις υπόλοιπες ριζοσπαστικές κοινωνικές αντιστάσεις που αναδύονται στη σημερινή συγκυρία της «παλινόρθωσης».  Εξάλλου, αν υπάρχει ένα στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί από κάθε νεοφώτιστο κίνημα σήμερα είναι αυτό της καλλιέργειας της υπέρβασης της μονομέρειας των σκοπών των αγώνων. *Εκτός από την καμπάνια της Διεθνούς Αμνηστίας, αρκετοί διάσημοι μουσικοί εκφράσει την αλληλεγγύη τους στις Pussy Riot  όπως οι: Βeaste boys, Genesis, Red Hot chili peppers, Rise Against, Kορτνει Λοβ, Μαντόνα, Πωλ Μαρκάτνει, Μπιορκ, Γιόκο Όνο, Πάτι Σμιθ * Οι Femen συστάθηκαν στην Ουκρανία το 2008, υποστηρίζουν όμως την διεθνή τους δικτύωση.                                 πηγη:http://www.rednotebook.gr/details.php?id=10814

"Αγαπημένε Che" του Eduardo Galeano

 

Mια συνέντευξη του Eduardo Galeano στον Iosu Perales που δημοσιεύθηκε στο βιβλιo με τίτλο «Αγαπημένε Che».

Ας αρχίσουμε την συζήτηση μιλώντας για την προσωπικότητα του Τσε. Ο αντάρτης της Σιέρα Μαέστρα, ο μύθος της Βολιβίας, είναι ίσως ο πιο γνωστός παγκοσμίως. Ωστόσο ο Τσε έχει μια πολύπλευρη συνεισφορά, που επικεντρώνεται στην ανάδειξη του υποκειμενικού παράγοντα της επανάστασης. Αναδεικνύεται δηλαδή, στα γραπτά του, στην συμπεριφορά του, ο ρόλος του ανθρώπου στον μετασχηματισμό της κοινωνίας , η σταθερή του προσήλωση στην ουτοπία του κομμουνισμού.

Τον κατηγόρησαν για βολονταρισμό επειδή επέμενε πολύ στον παράγοντα άνθρωπο. Εγώ πιστεύω ότι αυτό δεν είναι βολονταρισμός, με την αστική έννοια, αλλά απλή επαναφορά στην πραγματικότητα αυτού που είναι αυτονόητο, γιατί οι αιτιοκρατικές μηχανιστικές αντιλήψεις, για τις οποίες ο Μαρξ δεν ευθύνεται, θέτουν την ελευθερία έξω από τον άνθρωπο, όπως ο Πλεχάνοφ που σε ορισμένα γραπτά του, μοιάζει να υποβαθμίζει την ελευθερία του ανθρώπου, στην ελευθερία που έχει το φεγγάρι να περιστρέφεται γύρω από την γη. Ο Τσε τοποθετεί την ελευθερία στην συνείδηση και στον πρωταγωνιστικό ρόλο που αυτή παίζει στην ιστορία της ανθρωπότητας. Οι οικονομίστικες αντιλήψεις προδίδουν τον μαρξισμό, και τον υποβαθμίζουν σε έναν απλό ωρολογιακό μηχανισμό, σύμφωνα με τον οποίο ο σοσιαλισμός είναι εφικτός επειδή ήρθε η ώρα του και έχει ήδη καθοριστεί τι πρέπει να συμβεί. Ακόμα και με το άσθμα του ήταν ολοκληρωμένος. Θα πρέπει να σημειώσουμε το ιστορικό γεγονός ότι στον Τσε δεν υπήρχε αντίφαση σε αυτό που είπε και σε αυτό που έκανε, και αυτό είναι που δεν του συγχωρούν οι δογματικοί. Αμφισβήτησε την εξουσία και το χρήμα και έπαιξε τη ζωή του κορώνα-γράμματα. Τοποθετήθηκε ενάντια σε αυτούς που βλέπουν τα πράγματα με δύο μέτρα και σταθμά. Ο Τσε προειδοποιούσε για τον κίνδυνο της απληστίας, λέγοντας «προσέξτε  τους κινδύνους της απληστίας» και γι αυτό, αυτοσαρκαζόταν που τα χαρτονομίσματα είχαν την υπογραφή του, όταν ήταν πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας της Κούβας.Έλεγε, προσέξτε τις παραχωρήσεις που κάνουν τον εγωισμό κινητήριο μοχλό της επανάστασης και της ζωής, γιατί αυτές οι παγίδες με έναν μαγικό τρόπο βάζουν τέλος στην επανάσταση , εμπεριέχονται μέσα στην κοινωνική επανάσταση και επιβιώνουν στον καπιταλισμό, σαν ένα δηλητήριο που μπορεί να γαμήσει την διαδικασία οικοδόμησης της νέας κοινωνίας.

Μιλάτε για έναν εξαιρετικό άνθρωπο. Πολλές φορές όμως αναρωτιέμαι, ότι δεν έχουμε σταματήσει να εξιδανικεύουμε τον Τσε, οικοδομώντας μια θεϊκή εικόνα γι αυτόν, και παρασυρόμαστε σε αυτό, γιατί τελικά έχουμε ανάγκη από έναν νέο θεό.

Μετά τον θάνατό του, το σύστημα διαπίστωσε ότι αυτό που αντιπροσώπευε ο Τσε ήταν πολύ επικίνδυνο, και στην συνέχεια προσπάθησε να το ελέγξει. Πώς να το πω; Η προσπάθεια εμπορευματοποίησης του επιχείρησε να λανσάρει ένα είδος Mπούφαλο Μπίλ της αριστεράς. Ταυτίζουν τον Τσε με την ένοπλη βία και προσπαθούν να υποβαθμίζουν το έργο και την σκέψη του, μόνο στο στρατιωτικό τομέα. Ακόμα και η αριστερά το άφησε να πλανάται, δεν έχει βέβαια σημασία, γιατί ένας μύθος αληθινός και όχι ψεύτικος, είναι ένας μύθος επικίνδυνος. Ο Τσε θα μπορούσε να κάνει λάθος σε κάποια ζητήματα. Η αποτυχία στη Βολιβία δεν θα μπορούσε να εξηγηθεί μόνο από την προδοσία της αριστεράς εκεί, αλλά θεωρώ ότι ήταν λάθος εκτίμηση του χρόνου και του τόπου. Επέλεξε ένα μέρος αραιοκατοικημένο, ερειπωμένο, που η αγροτική μεταρρύθμιση θα έκανε περισσότερο κακό παρά καλό, και η γενικότερη κατάσταση δεν ήταν αυτή που πίστευε. Εκεί διεξήχθη ένας διαλόγων κωφών, για τον αντάρτικο «εστιασμό» και το χώρο , για το αν είναι η υποτιθέμενη σπίθα που θα αναφλέξει το λιβάδι ή αν το λιβάδι ήταν ευνοϊκό για τη σπίθα. Ο Τσε και οι άνθρωποι του βρισκόταν σε απόλυτη μοναξιά. Όμως το ουσιαστικό μήνυμά του δεν ήταν σε λάθος χρόνο και τόπο, παρότι αλλοιώθηκε με μια εικόνα του, που εμφανίζεται ως κυρίαρχη και έφτασε σε σημείο να υποβαθμίσει και να αμβλύνει την ουσία, που αναπαράγεται στο χρόνο. Με άλλα λόγια, το μήνυμά του ξεπερνάει την αντίληψή του για τον «εστιασμό», και μπορεί να συζητηθεί, να αμφισβητηθεί και να τροφοδοτηθεί με επιχειρήματα.

Θέλετε να πείτε, ότι το σημαντικό είναι η ουσία και όχι το φαινομενικό και συγκυριακό;

Φυσικά, τα γεγονότα ολοκληρώνονται όταν αποδεικνύονται. Η αντίληψή του για την διεύρυνση και όχι την απομόνωση της επανάστασης – αυτό ήταν το δράμα της επανάστασης στην Σοβιετική Ένωση – είναι το σημαντικό. Η αντίληψη του εξειδικεύεται για την επανάσταση σε όλη την ήπειρο (Λατινική Αμερική). Και νομίζω ότι ο Τσε είχε πάντα την ανησυχία να μην καταλήξει η Κούβα ένα είδος «λεκέ στη θάλασσα», μια εξαίρεση στον κανόνα. Δυστυχώς, δεν έζησε για να δει την νίκη της Επανάστασης στη Νικαράγουα, που ήταν μια επιβεβαίωση ότι η Κούβα δεν είναι μόνη. Από το 1979 εκεί κάτω, η ίδια η κουβανική επανάσταση που έπαιξε ζωτικό ρόλο στον θρίαμβο των Σαντινίστας, κατά κάποιο τρόπο τροφοδοτείται από την εμπειρία της Νικαράγουα. Γι’ αυτό, και σωστά λένε οι Νικαραγουάνοι ότι δεν πρόκειται να κάνουν μια άλλη Κούβα, αλλά μια άλλη Νικαράγουα. Αλλά αυτή η εμπειρία, η οποία δεν είναι πρότυπο, δεν αντιγράφεται, επηρεάζει την Κουβανική εμπειρία και το αντίστροφο. Είναι αναγκαίος ο διάλογος, και οι διάλογοι που γίνονται με τον καθρέπτη ή τον τοίχο, δεν είναι πραγματικοί. Αυτό που είναι λυπηρό είναι ότι ο Τσε δεν πρόλαβε να δει με τα μάτια του, να αισθανθεί τα νέα επαναστατικά σκιρτήματα της Λατινικής Αμερικής.

Μου φαίνεται ελκυστική η ιδέα των κατόπτρων, με την έννοια ότι ένα μόνο, δεν είναι αρκετό. Δεν νομίζω ωστόσο ότι η στρατηγική του Τσε για την Λατινική Αμερική ήταν τόσο μονολιθική.

Η ιστορία της Λατινικής Αμερικής είναι μία ιστορία τρελή, και η πραγματικότητά της είναι πολύπλευρη και σύνθετη, και απαιτείται πάνω από ένας καθρέπτης για να εξετάσουμε το υπόλοιπό της πρόσωπο. Και γι αυτό, τα συστήματα της Λατινικής Αμερικής βαδίζουν αργά ή γρήγορα στο τέλος τους και θα ναυαγήσουν πάνω στα βράχια της πραγματικότητας. Ο Τσε δεν έκανε λάθος όταν έλεγε ότι οι επιφανειακές αλλαγές δεν θα επιβιώσουν, και οι βαθιές αλλαγές απαιτούν την αναγκαία βία, αλλά είπε επίσης ότι δεν πρέπει να υπάρχει σύγχυση, ότι ο ένοπλος αγώνας για να αποκρυσταλλώσει αυτές τις βαθιές αλλαγές, απαιτεί ορισμένες προϋποθέσεις και όταν υπάρχει ανοικτό πολιτικό πεδίο πρέπει τα βήματά μας να είναι πολύ προσεχτικά. Πολλές γκάφες έγιναν επικαλούμενες τον Τσε, ενάντια στις παραινέσεις του και σε αντίθεση με τις θέσεις του.

Με σόκαρε πάντα αυτή η ιδέα του Τσε, ότι ο επαναστάτης πρέπει πάντα να κινείται με συναισθήματα αγάπης. Όταν χρειάζεται να συσσωρευτεί τόσο μίσος, ώστε να πούμε «φτάνει πια», πως είναι δυνατόν να επιτευχθεί αυτή η αρμονία αγάπης και μίσους;

Πιστεύω ότι η αγάπη και το μίσος πάνε μαζί, είναι απόλυτα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Όποιος αγαπά την ελευθερία, μισεί το αντίθετό της, κάθε αγάπη που δεν περιλαμβάνει το μίσος είναι ατελής και υποκριτική. Σε αυτή την ιδέα του Τσε δεν υπάρχει ίχνος πουριτανισμού. Η πραγματικότητα της ζωής δεν έχει καμία σχέση με την υποκριτική ηθική.

Ο Τσε ζει;

Κοίτα, σε μια γη σαν την Λατινική Αμερική, που η ασθένεια της ανικανότητας είναι χρόνια και που στο όνομα του ρεαλισμού κηρύσσουν την παραίτηση και μας καλούν να περιμένουμε και να περιμένουμε, ελπίζοντας να κουραστούμε από την αναμονή, ο Τσε είναι ο ανυπόμονος, ο άνθρωπος της ελπίδας και γι’αυτό είναι ένας προφήτης, ένας είδος Ησαΐα της Λατινικής Αμερικής, ένας κήρυκας μιας άλλης εποχής. Ίσως πρέπει να πούμε ότι και εμείς επίσης, έχουμε την υπομονή να περιμένουμε τον Τσε, την επιστροφή του Τσε. Σίγουρα, ο Τσε ζει στον καθένα που πιστεύει σε αυτά που ο ίδιος πίστευε, και ζει μέσα στα μεγάλα λαϊκά απελευθερωτικά κινήματα, σε αυτή τη γη που δεν την έχει καταδικάσει κανένας θεός σε αυτή την δυστυχία.

Πηγή: Nuestra America, 2003 (Fuente: SoloLiteratura.com y Bolivianet.com). Μετάφραση κειμένου: Βαγ. Γονατάς & Λ. Κωνσταντίνου από το Guevaristas / Αναδημοσίευση από Barikat

αναδημοσίευση : http://ilesxi.wordpress.com/