Θα προσπαθήσω να μεταφέρω τις εντυπώσεις και τα συναισθήματα που εισέπραξα από την χθεσινοβραδινή θεατρική παράσταση που είδα στο "Ιάκωβος Καμπανέλλης"με τίτλο ¨"εθισμένη πολιτεία".
H πρώτη εντύπωση ήταν πολύ θετική για τον απλό λόγο ότι δεν πληρώσαμε εισιτήριο , αλλά αντιθέτως υπήρχε ελεύθερη είσοδος και σε περίοδο οικονομικής κρίσης κάτι τέτοιο είναι ευπρόσδεκτο, σκεπτόμενος βέβαια ότι κάποιοι άλλοι έχουν αναλάβει τα έξοδα της παράστασης (σπόνσορες ,δήμος κλπ ). Αν και ο.... εκπρόσωπος αυτών που προλόγισε την παράσταση με έκανε να "ανησυχήσω" για λίγο ,λέγοντας ότι θα πληρώσουμε στην έξοδο......θυμίζοντας μου μια παλιά ελληνική ταινία με τον Χατζηχρήστο που είπε την ίδια ατάκα .....τι πρωτότυπο χιούμορ...!
Τελειώνοντας ευτυχώς γρήγορα ο... εκπρόσωπος τις καθιερωμένες μπούρδες, άρχισε η παράσταση με τον σκηνοθέτη και ηθοποιό αυτής να προσφωνεί με ύφος και στιλ τους ηθοποιούς .
Αυτό μου έκανε αρνητική εντύπωση, δεδομένου ότι είμαστε στο 2012 πλέον και κάτι τέτοιου είδους παλιομοδίτικες τσαχπινιές νομίζω ανήκουν σε άλλες δεκαετίες....Εν πάσι περιπτώσει το προσπέρασα γρήγορα και αφοσιώθηκα στo έργο αν και τα διαρκή χειροκροτήματα σε κάθε πετυχημένη ατάκα
(τι κακή συνήθεια...), μου αποσπούσαν την προσοχή .
Το φως λοιπόν χαμήλωσε και άρχισε ένα παιχνίδι λόγου και εικόνας με φως από φακούς που πράγματι είχε αρκετό ενδιαφέρον από μόνο του, άσχετα το κείμενο, που κατά την δική μου άποψη κάτι πήγαινε να πει για την όλη κατάσταση που βιώνουμε αλλά σε αρκετά σημεία είχε αστοχίες και βάδιζε πάνω σε ευαίσθητα κομμάτια της κοινωνίας που εύκολα μπορούν να παρεξηγηθούν.
Δεν θα σταθώ όμως σε αυτό αλλά στους ηθοποιούς .
Ο Γιάννης Φραγκίσκος που ξεκίνησε πρώτος με τον μονόλογο του δεν με έπεισε γιατί το κείμενό του ήταν μέτριο, το παιχνίδι όμως με το φως και το σκοτάδι του έδωσε κάτι που σου κινούσε το ενδιαφέρον άσχετα με τα λεγόμενα .Στον ρόλο του απειραθίτη νομίζω ότι τα κατάφερε πολύ καλύτερα και έβγαλε αυθορμητισμό και ταλέντο μαζί γιατί τα έχει.
Ο Γιώργος Νανούρης που σκηνοθέτησε την παράσταση και έπαιξε το διπλό ρόλο του σκηνοθέτη και ηθοποιού μου άρεσε περισσότερο στο ρόλο του σκηνοθέτη.Ο φωτισμός η λιτή σκηνοθετική άποψη, αλλά και η μουσική προσέγγιση άρεσαν αρκετά και ήταν μια ευχάριστη έκπληξη .
Η Νίτσα Μαμουζέλου στο ρόλο της πόρνης μου έβγαλε ναι μεν το συναίσθημα, αλλά από την άλλη μου έδινε την εντύπωση ότι βλέπει το ρόλο "από ψηλά" με την έννοια, του ότι τα βιώματα της δεν έχουν καμία σχέση με το ρόλο.Είμαι σίγουρος ότι έχει μεγαλώσει σε πολύ πιο "ιδανικές συνθήκες " και αυτό φαίνεται με μια πιο προσεκτική ματιά.Στο δεύτερο ρόλο της ήταν πολύ καλύτερη , δείχνοντάς μας τον συνδυασμό ταλέντου και σπουδών στο θέατρο.
Τέλος θέλω να αναφερθώ στον Λευτέρη Ελευθερίου που νομίζω ότι έχει πάρα πολλά να δώσει , αρκεί να προσέξει να κάνει τις σωστές επιλογές.Αν και τα κείμενα δεν ήταν και τα καλύτερα ο Ελευθερίου τα υποστήριξε και έβγαλε στο κοινό συναισθήματα , έχοντας πάρει και το μεγαλύτερο μέρος της παράστασης πάνω του.
Συγχαρητήρια στα παιδιά για την όλη προσπάθεια και τους εύχομαι καλή τύχη σε ότι κάνουν από εδώ και πέρα.
H παράσταση "εθισμένη πολιτεία" είναι μια αξιόλογη δουλειά. . Tο χάρηκα γιατί στη Νάξο δεν έχουμε την τύχη να βλέπουμε συχνά παραστάσεις αλλά ούτε έχουμε τη δυνατότητα να πηγαίνουμε στην Αθήνα γιαυτό το σκοπό λόγω των γνωστών προβλημάτων....
Ελπίζω να συνεχίσουν την προσπάθεια για καλό θέατρο αυτά τα παιδιά είτε είναι μαζί στο μέλλον ,είτε χώρια.
Υ/Σ: Δεν είμαι κριτικός θεάτρου και η όλη πρόθεση που είχα να μεταφέρω την δική μου εμπειρία από την παράσταση θέλω να διαβεβαιώσω ότι είναι ειλικρινή και καλοπροαίρετη σαν απλός θεατρόφιλος .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου