Ανοιχτή επιστολή τραπεζοϋπαλλήλων στην κοινωνία:Οι τράπεζες έχουν χρεοκοπήσει! Δεν χρωστάει κανένας!

Δεν χρωστάει κανένας, δεν θα πληρώσει κανένας! –

Η Τράπεζα, όταν σου έδινε τα δάνεια, δεν τα έδινε από την καλή της πρόθεση, ή επειδή της περίσσευαν…. Τα έδινε επειδή θα έβγαζε κέρδος και ήλπιζε στους καλούς οικονομικά καιρούς: ήξερε ότι είσαι Δημόσιος Υπάλληλος με έναν μισθό και τη δουλειά σου, ήξερε ότι δουλεύεις στο εργοστάσιο 10 χρόνια και ο μισθός σoυ θα είναι σχετικά σταθερός, υπολόγιζε στο μισθό σου, στη δουλειά σου. Και ας χρώσταγες κι αλλού, εις γνώση της σε δανειοδοτούσε…  Γιατί είχε βάλει τη ζωή και την περιουσία σου στο μάτι… Σου τα έδινε επειδή έτσι έβγαζε υπερκέρδη τόσα χρόνια…

Ανοιχτή επιστολή τραπεζοϋπαλλήλων στην κοινωνία

Είμαστε εργαζόμενοι στην Τράπεζα. Προσφέρουμε τον χρόνο μας προς εκμετάλλευση δουλεύοντας για λογαριασμό κάποιου άλλου. Ανήκουμε στην εργατική τάξη. Ανήκουμε δηλαδή στην τάξη αυτή που πλήττεται περισσότερο τα τελευταία 5 χρόνια τουλάχιστον… Μια πληττόμενη, υπερχρεωμένη εργατική τάξη, που ο καπιταλισμός και όλες οι τελευταίες κυβερνήσεις, φρόντισαν να «αλυσοδέσουν» με χρέη και ενοχές… Όχι μόνο εμάς, αλλά και τα παιδιά των παιδιών μας. Yποθήκευσαν όχι μόνο τα σπίτια, όχι μόνο τον μόχθο μας, όχι μόνο τον πλούτο που η δική μας εργατική τάξη παράγει, αλλά και το παρόν και το μέλλον όλων μας …

Κι επειδή θέλουμε να είμαστε εντάξει με την τάξη στην οποία ανήκουμε, την τάξη την εργατική  (από την οποία πολλοί συνάδελφοι φρόντισαν να θέσουν εαυτούς εκτός, επειδή φορούσαν κοστούμι και γραβάτα, και περιέφεραν εαυτούς ως στελεχάρες, τώρα τι στελεχάρες με 1000- 1500 ευρώ μισθό , μην το ψάχνετε, και πολλοί απ’ αυτούς έγιναν και μεγαλοσυνδικαλιστές με το αζημίωτο), έχουμε χρέος να σου πούμε την αλήθεια.

Η αλήθεια λοιπόν, είναι η εξής μία: η Τράπεζα (στην πραγματικότητα όλο το τραπεζικό σύστημα) έχει χρεοκοπήσει στην ουσία από τις απαρχές της «κρίσης», οι κυβερνήσεις προσπάθησαν να σώσουν τον ασθενή με παυσίπονες ενέσεις, με δάνεια δηλαδή, που αντί να λύνουν το πρόβλημα, το έκαναν όλο και μεγαλύτερο. Τα δάνεια αυτά όμως, τα δανείστηκαν αυτοί και τα χρωστάμε εμείς οι εργάτες. Σκέψου λίγο: τα δανείστηκε το κράτος, για να τα δώσει στην Τράπεζα που φαλίρισε, και τα πληρώνουμε όλοι εμείς διπλά και τρίδιπλα με κάθε λογής χαράτσια, εισφορές αλληλεγγύης, φόρους στο πετρέλαιο, ΦΠΑ, μειώσεις συντάξεων, ληστρικές επιθέσεις στα ασφαλιστικά ταμεία και…. Τελειωμό δεν έχει η λίστα!

Και φυσικά, έχει φροντίσει η Τράπεζα να σου υπενθυμίσει με κάθε λογής εκβιασμό ότι της χρωστάς κάτι «δανειάκια». Και απειλεί να σου πάρει το σπίτι, απειλεί να σε διασύρει στα δικαστήρια, απειλεί να σε εξευτελίσει ως άνθρωπο γενικότερα… Και αν δεν είναι αυτό το απόλυτο θέατρο παραλόγου , τότε τι είναι;

Κάπου εδώ λοιπόν, θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε τα πράματα… Έχουμε χρέος να το κάνουμε ως τραπεζοϋπάλληλοι.. Η Τράπεζα, όταν σου έδινε τα δάνεια, δεν τα έδινε από την καλή της πρόθεση, ή επειδή της περίσσευαν…. Τα έδινε επειδή θα έβγαζε κέρδος και ήλπιζε στους καλούς οικονομικά καιρούς: ήξερε ότι είσαι Δημόσιος Υπάλληλος με έναν μισθό και τη δουλειά σου, ήξερε ότι δουλεύεις στο εργοστάσιο 10 χρόνια και ο μισθός σoυ θα είναι σχετικά σταθερός, υπολόγιζε στο μισθό σου, στη δουλειά σου. Και ας χρώσταγες κι αλλού, εις γνώση της σε δανειοδοτούσε…  Γιατί είχε βάλει τη ζωή και την περιουσία σου στο μάτι… Σου τα έδινε επειδή έτσι έβγαζε υπερκέρδη τόσα χρόνια…

Και τώρα δεν έχεις δουλειά, παίρνεις τα μισά λεφτά (αν τα παίρνεις) , πληρώνεις τις απαιτήσεις των κυβερνήσεων (οι οποίες θυμίζουμε, είναι για να σώσουν πάλι την Τράπεζα), και φυσικά ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ! Και το κυριότερο, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ!!!

Τώρα λοιπόν που οι πλειστηριασμοί βρίσκονται προ των πυλών, που θέλουν να πάρουν τον μόχθο σου, το σπίτι σου… ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΧΡΩΣΤΑΣ! Και αυτό είναι που πρέπει να το διεκδικήσουμε, να το απαιτήσουμε! Γιατί η ανεργία έχει σπάσει κάθε ρεκόρ, τα είδη πρώτης ανάγκης όλο και ακριβαίνουν, ο μισθός κατάντησε επίδομα, πληρώνεις κάθε λογής παράλογο φόρο, δεν έχεις Παιδεία, Υγεία, δεν έχεις ούτε ψωμί, σου κόβουν το ρεύμα, τη θέρμανση, θα σου πάρουν και το νερό. Για τον αέρα που αναπνέεις, κρατούμε μια επιφύλαξη…

Απέναντι στην αδιαλλαξία κυβέρνησης, τρόϊκας, τραπεζών, μόνο ο αδιάλλακτος αγώνας ο δικός σου και όλης της εργατικής τάξης, όλου του λαού, μπορεί να τους υποχρεώσει να υποχωρήσουν. Με απεργιακό αγώνα διαρκείας, με τον έλεγχο του αγώνα στα χέρια μας για να μην μας ξεπουλάνε σε κάθε ευκαιρία συνδικαλιστές- τύπου ΓΣΕΕ, μπορούμε να τους ανατρέψουμε. Να σώσουμε τα σπίτια μας, το μέλλον μας. Με την οργάνωση του κόσμου σε κάθε γειτονιά.

Ήδη, έχουν βγάλει και ακονίζουν τα μαχαίρια τους οι Τραπεζίτες. Οι απαιτήσεις της Τρόικας είναι απόλυτα σαφείς. Δε θέλουν μόνο το σπίτι σου, θέλουν και το χωράφι σου, το μαντρί σου, ό, τι έχεις και δεν έχεις… Τους έδωσες το υστέρημά σου, το μισθό σου, τη δουλειά σου, ζητάνε και την αξιοπρέπειά σου. Για να γίνεις εσύ φτωχότερος, και η Τράπεζα και ο κάθε μεγαλοεφοπλιστής μέτοχός της, να γίνεται πλουσιότερος!!

Είναι ανάγκη πια, να γίνει λαϊκή απαίτηση τώρα η διαγραφή χρεών για τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τους χαμηλόμισθους. Να καταργηθούν άμεσα οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας. Να διαγράψει μονομερώς η χώρα το εξωτερικό χρέος. Να αποδεσμευτούμε από το νόμισμα του Eυρώ που μας αλυσόδεσε με χρέη. Να φύγουμε από το κοινό «σπίτι» που λέγεται ΕΕ, όπου μας υποχρεώνουν να ζούμε. Τα χρέη να τα πληρώσουν εκείνοι που πλούτισαν μέσα στην κρίση, οι τραπεζίτες και εφοπλιστές. Να μην πάει κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη (ή σε κάποιο ξένο fund, που θα έχουν καλέσει να κάνει τη «βρώμικη» δουλειά για ευνόητους λόγους).  Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα σου, ώστε όλοι μαζί να διεκδικήσουμε τη ζωή μας και όσα μας ανήκουν!

ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ;

Είμαστε εργαζόμενοι στις τράπεζες. Είμαστε αυτοί που  με απειλές παραμένουμε στο Κατάστημα και «καιγόμαστε» κάθε μέρα ζωντανοί. Είμαστε αυτοί, που δουλεύουμε απλήρωτες υπερωρίες και πολλές φορές και Σάββατοκύριακα. Είμαστε αυτοί που τρέμουμε πως κάθε μέρα απεργίας , μας φέρνει πιο κοντά στην πόρτα της εξόδου. Σε κάποιους από μας πήραν με το «έτσι θέλω» την απλήρωτη άδεια μας και τη μετέτρεψαν σε μετοχές. Παρόλα αυτά, εδώ και τόσα χρόνια εμείς δε μασάγαμε τα λόγια μας, καταγγείλαμε τους τραπεζίτες που κέρδιζαν δισεκατομμύρια, ζητούσαμε χαμηλότερα επιτόκια και άτοκα στεγαστικά δάνεια για χαμηλόμισθους και συνταξιούχους.

Δεν είμαστε μεγαλοστελέχη, δεν παίρνουμε παχυλές αμοιβές, δεν ταυτιζόμαστε μαζί τους. Δεν είμαστε συνδικαλιστές που ξεπουλάνε απεργίες, που λένε ότι δεν έχουμε τη δύναμη να νικήσουμε, που ξαφνικά δήθεν ανακάλυψαν την Αμερική. Μακριά από μας ο “συνάδελφός ” Παναγόπουλος, Πρόεδρος της ΓΣΕΕ, που συνομιλάει με τους τραπεζίτες και τους βιομήχανους και παίρνει μισθό μεγαλοδιευθυντή..  Είμαστε εργαζόμενοι σε συνθήκες γαλέρας όπως εσύ… Και μας έχεις στο πλευρό σου… Ας οργανωθούμε ενάντιά τους!

ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ

Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση Εργαζομένων Εθνικής Τράπεζας

Ο Σύρος γλύπτης Νιζάρ Αλί Μπαντέρ δίνει στις άψυχες πέτρες νόημα αποτυπώνοντας ιστορίες προσφύγων..

Ο Σύρος γλύπτης Νιζάρ Αλί Μπαντέρ ζει σε μία γειτονιά της Λαττάκειας και δίνει στις άψυχες πέτρες και τα βότσαλα, φωνή, κίνηση, περιεχόμενο. Στα πέντε χρόνια του εμφυλίου, δημιούργησε περισσότερα από 10.000 έργα, τα οποία «είναι η κραυγή απέναντι στην αδικία, την καταπίεση, τον θάνατο, την προσφυγιά».

Αφηγείται, μέσα από έργα του, τη ζωή στην πατρίδα του, το δράμα της Συρίας, τον πόλεμο, τη θλίψη, τον θάνατο και την προσφυγιά, ενώ παράλληλα στέλνει μηνύματα ανθρωπισμού και ελπίδας.

«Στην αρχή του πολέμου άρχισα να ανακαλύπτω περισσότερο τον εαυτό μου» λέει  και εξηγεί πώς ξεκίνησε τις νέες δημιουργίες του, στις οποίες αποτυπώνει μοναδικές ιστορίες από την καθημερινότητα στον τόπο του.

«Με συγκινούν τα παιδιά, οι άστεγοι, οι φτωχοί, οι καταπιεσμένοι, οι πεινασμένοι, όλοι εκείνοι που ουρλιάζουν από τον πόνο» λέει, προσθέτοντας πως δημιουργεί με πάθος, ειλικρίνεια και πίστη πάνω στις πέτρες, «που φωνάζουν δυνατά και απαιτούν να σταματήσει η γενοκτονία, που κραυγάζουν, ζητώντας το δικαίωμα της εκπαίδευσης για τα παιδιά της Συρίας».

«Πέντε χρόνια πόλεμος στην πατρίδα μου, κατέστρεψε ανθρώπους και πέτρες. Ζούμε περιμένοντας τον θάνατο», λέει για τον πόλεμο.

Ο καλλιτέχνης μαζεύει τα βότσαλα και τις πέτρες, από τις ακτές της Συρίας. Μάλιστα επέλεξε να τους δώσει ως χαρακτηρισμό, το αραβικό όνομα «safoun» από τα φυσικά τους χρώματα. Όπως εξηγεί, οι πέτρες έχουν χρώματα, όπως το χρυσοκόκκινο και αν τις παρατηρήσεις έχουν μορφή.

Τις μάζεψε κατά τη διάρκεια των πέντε χρόνων του πολέμου και δημιουργεί με πάθος. Ο Νιζάρ μιλάει με πληγωμένη περηφάνια για την πατρίδα του τη Συρία, που υπάρχει, όπως λέει, από το λυκόφως της ιστορίας, ως ένας φάρος πολιτισμού. Ο ίδιος, δηλώνει πως θα συνεχίσει, μέσα από τα έργα του, να στέλνει στον κόσμο μηνύματα ανθρωπισμού για να αλλάξει η ανθρωπότητα παλμό, ενώ παράλληλα θέλει να αποδείξει πως η επιμονή και η αποφασιστικότητα των Σύρων είναι μεγάλη. Μάλιστα, επισημαίνει πως δεν τον ενδιαφέρει να πλουτίσει ή να αποκτήσει φήμη, γιατί «έζησε φτωχός και θα πεθάνει φτωχός».

ΠΗΓΗ:https://xeimwniatikhliakada.wordpress.com/2015/10/11/%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%BB%CF%8D%CF%80%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BD%CE%B9%CE%B6%CE%AC%CF%81-%CE%B1%CE%BB%CE%AF-%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AD%CF%81-%CE%B4%CE%AF%CE%BD%CE%B5/files-php/#main

ΒΙΟΜΕ:Οι εργάτες που τα καταφέρνουν χωρίς αφεντικά (βίντεο ΕΤ3)

          

Το «ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΙΟ» ET3 στην πρώτη εκπομπή, παρουσιάζει τον αγώνα της αυτοδιαχειριζόμενης ΒΙΟ.ΜΕ. στη Θεσσαλονίκη. Πώς πήραν οι εργαζόμενοι το εργοστάσιο στα χέρια τους μετά την εγκατάλειψή του από την εργοδοσία. Πώς το λειτουργούν μέσα από συνελεύσεις, με κανόνες άμεσης δημοκρατίας και αυτοοργάνωση. Πώς οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. κατάφεραν, μαζί με τις ανοιχτές πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, εντός και εκτός Ελλάδας, να αναδείξουν έναν άλλο τρόπο παραγωγής και διασύνδεσης με την κοινωνία και να αποτελέσουν «παράδειγμα του αντι-σοκ δόγματος» για όλο τον κόσμο, όπως τους αποκάλεσε η Ναόμι Κλάιν. Και πώς ένα αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο μπορεί να γίνει κινητήριος μοχλός για κοινωνικές αλλαγές. Η αυτοδιαχειριζόμενη ΒΙΟ.ΜΕ., διεκδικεί την πολιτική και νομική λύση που θα της επιτρέψει να ξεδιπλώσει πλήρως την αυτοδιαχείριση που τώρα εφαρμόζει στους χώρους του εργοστασίου.             

                 




ΠΗΓΗ:http://info-war.gr/%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CE%BC%CE%B5%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AC%CF%84%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%87%CF%89/

Κάλεσμα σε συνάντηση, την Τετάρτη 7 Οκτωβρίου, από 5μηνίτες της Σύρου

Κάλεσμα από 5μηνίτες του νησιού

 

Από την ανεργία …… στην ανεργία. 

Ένα άλμα που κρατά 5 μήνες. 

Εργαζομένοι εκτός εργατικού δικαίου. 

Χωρίς άδειες. Χωρίς δώρα. Χωρίς 

δικαίωμα στην απεργία. Χωρίς 

επιδόματα. Χωρίς προστασία σε 

περίπτωση ατυχήματος. Χωρίς 

εκπροσώπηση. Χωρίς φωνή.

Ας βρεθούμε κι ας μιλήσουμε.

Στο στενό του οαεδ. Τετάρτη 07/10/15, 18:00

Πηγή: http://anavastao.espivblogs.net/

Σημείωση δική μας: Περισσότερη ενημέρωση για 5μηνίτες, αλλά και γενικότερα για επισφαλώς εργαζόμενους, μπορείτε να βρείτε στους συνδέσμους  http://www.5mina.gr/  και http://vforvoucherades.blogspot.gr/

ΠΗΓΗ:http://sidonistiko.blogspot.gr/2015/10/7-5.html

20 χρόνια Εργαστήρι Παιδικής Τέχνης Φ.Φλώρακα στη Νάξο ( ΦΩΤΟ & ΒΙΝΤΕΟ )

Όταν καλλιεργούσαν νόμιμα χασίς στην Αρκαδία. 'Όλα τα κορίτσια ήταν εύθυμα και πειρακτικά'

Το χασίς καλλιεργούνταν νόμιμα στην Αρκαδία, ενώ οι εργοστασιάρχες έκαναν και εξαγωγές σε όλο τον κόσμο. Η παραγωγή είχε φθάσει τις 5.000.000 οκάδες και στη συγκομιδή «όλα τα κορίτσια ήταν εύθυμα και πειρακτικά»

Η σχέση της ανθρωπότητας με το φυτό κάνναβη χάνεται στα βάθη της ιστορίας. Καλλιεργήθηκε από τα τέλη της νεολιθικής εποχής στην Κίνα, την Ινδία, τη Μεσοποταμία, την Αίγυπτο και στην Αρχαία Ελλάδα.

Η παραγωγή και η χρήση της κάνναβης αποτελούσε ανέκαθεν φλέγον ζήτημα για τις κοινωνίες μας. Διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στη διατροφή, την ιατρική, τις θρησκευτικές τελετουργίες ως ψυχαγωγική ουσία και ως πρώτη ύλη στην παραγωγή προϊόντων. Σε αντίθεση με τον Ινδουισμό και τον Βουδισμό, ο Χριστιανισμός  αρνείται κατηγορηματικά τη «θεϊκότητα» της κάνναβης.

Μετά τη σύσταση του Νεότερου Ελληνικού Κράτους ξεκίνησε η καλλιέργεια της κλωστικής κάνναβης για εμπορικούς σκοπούς, μέχρι την τελική απαγόρευσή της το 1957. Η χώρα μας μαζί με την Τουρκία και την Αίγυπτο αποτελούσαν σημαντικές εξαγωγικές δυνάμεις κάνναβης. Η  χρήση ήταν ελεύθερη και καλλιεργείτο σε πρόσφορα και αποδοτικά εδάφη όπως αυτά της Πελοποννήσου.

Το 1870 οι Νόμοι Αρκαδίας και Αργολίδας πρωτοστατούσαν στην καλλιέργεια της ευφορικής και κλωστικής κάνναβης. Η Τρίπολη από τα μέσα του 19ου αιώνα αποτελούσε κέντρο καλλιέργειας και εμπορίας χασίς. Πρώτος εισήγαγε τους σπόρους του χασίς στην Τρίπολη ο Γεώργιος Μακρόπουλος, γαμπρός του τότε δημάρχου Τριπόλεως Αθανασίου Γρηγορόπουλου.

Μετανάστες από την Ανατολή, την Αίγυπτο, την Κύπρο με υπουργική διαταγή, δίδαξαν στον Δήμο Ορχομενού Μαντινείας τη μεθοδολογία της καλλιέργειάς της. Η εφημερίδα της εποχής «Μορέας» αναφέρει ότι το 1904 η παραγωγή στη Μαντινεία ανερχόταν στις 5.000.000 οκάδες. Το χασίς εξάγονταν στην Αίγυπτο και τη Μέση Ανατολή. Η φήμη του το κατέτασσε ανάμεσα στα καλύτερα του κόσμου. Οι περισσότερες κατασχέσεις στην Τύνιδα της Τυνησίας είχαν σφραγίδα ελληνικών εργοστασίων, με κυριότερο τον οίκο «Σταύρου Κοτσακέ εν Τριπόλει». Υπήρχαν οι ποικιλίες καννάβι και ινδικό καννάβι.

Διέφεραν ως προς το ότι το καννάβι δεν είχε καθόλου οσμή. Τα δενδρύλλια ορθώνονταν σε ύψος 1 με 2 μέτρα και είχαν πάχος 1 με 3 εκατοστά. Τα φύλλα ήταν στενά και στο τελείωμά τους σαν το πριόνι.

Η σπορά γινόταν από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Απρίλιο με την ίδια διαδικασία της σποράς του σιταριού. Τα δενδρύλλια ωρίμαζαν μέχρι τον Αύγουστο, τα σκάλιζαν, έδιωχναν τα άγρια χόρτα, τα έκοβαν και τα άπλωναν στο χωράφι να ξεραθούν για 10 μέρες.

Τελικά τα μάζευαν σε δεμάτια και τα αποθήκευαν. Χαρακτηριστικές αναφορές της επίδρασης κατά τη συγκομιδή τους είναι ότι οι νεαρές κοπέλες της περιοχής, όταν έφευγαν από το χωράφι καθ’ οδόν προς το σπίτι τους, ήταν πάντα εύθυμες αλλά και πειρακτικές, σε σημείο θράσους, απέναντι στους περαστικούς. Στα εργαστήρια χασίς εργαζόταν πολύς κόσμος, μέχρι γυναίκες και παιδιά. Η κατεργασία γινόταν το χειμώνα, εποχή ακατάλληλη για γεωργικές εργασίες. Ξεχώριζαν το ξύλο από τα φύλλα και τον σπόρο.

Τα φύλλα τα έτριβαν αρχικά πάνω σε ειδικό συρμάτινο τελάρο με χοντρές τρύπες κι έπειτα σε τελάρα με πιο ψιλές τρύπες ώστε να απομονώνονται οι σπόροι. Τα φύλλα γίνονταν σκόνη, η οποία λόγω της ουσίας που περιείχαν σχηματιζόταν σε μία μάζα και κοβόταν σε πλάκες για κάπνισμα. Οι δε σπόροι πωλούνταν. Οι νοικοκυρές άπλωναν τους κορμούς των δενδρυλλίων  στις αυλές των σπιτιών ή στα αλώνια και τους  χτυπούσαν με ραβδί ώσπου να φύγουν τα υγρά από τον κορμό. Τη φλούδα του κορμού που απέμενε τη στέγνωναν στον ήλιο.

Έπειτα σχημάτιζαν μπάλες (τουλούμπες), τις έγνεθαν με τη ρόκα κι έκαναν κλωστές. Το χασίς το συσκεύαζαν σε χειροποίητα μικρά υφασμάτινα σακίδια, πάνω στα οποία τυπώνονταν με μαύρο ή κόκκινο μελάνι το σήμα του εργοστασίου, το όνομα και η διεύθυνση του εργοστασιάρχη.

Κάθε παραγωγός διέθετε ξεχωριστό διακριτικό σήμα για το προϊόν του.

Ο ελέφαντας ήταν σήμα του κτηματία Πέτρου Καραμάνου στο χωριό Στενό. Η ποιότητά του καθοριζόταν ανάλογα με τη χρονιά όπως στο κρασί. Ο Γάλλος περιηγητής Henry de Monfreid επισκέφτηκε ο ίδιος την οικογενειακή επιχείρηση Καραμάνου στο Στενό για να εμπορευτεί χασίς. Αναφέρει ότι υπήρχε οργανωμένο δίκτυο Ελλήνων, οι οποίοι αναλάμβαναν να συνοδεύσουν τους υποψήφιους πελάτες και να πάρουν τις τελωνειακές άδειες. Στο δίκτυο αυτό συμμετείχαν όχι μόνο άνθρωποι του περιθωρίου αλλά και μορφωμένοι, της καλής κοινωνίας, άνδρες και γυναίκες, μαζί με τους απαραίτητους μεταφραστές και τα ανάλογα τηλεγραφήματα. Από το Στενό θα φόρτωναν την παραγγελία του στον σιδηρόδρομο και από τον Πειραιά, με ελληνικό ατμόπλοιο θα μεταφερόταν στη Μασσαλία.

Ο περιηγητής δεν παρέλειψε να θαυμάσει την εργατικότητα, το πνεύμα οικονομίας, τη μυστικότητα, τη φιλοξενία των Ελλήνων και την ομορφιά της ελληνικής φύσης. Ο πελάτης είχε δικαίωμα δοκιμής του καπνού του χασίς. Το μέγεθος της φλόγας ήταν ανάλογο της  ποιότητάς του. Η σοδειά είχε αποθηκευτεί σε σκοτεινό υπόγειο, όπου εργάτες  χτυπούσαν με τα μπαστούνια τους σάκους για να κονιορτοποιήσουν το περιεχόμενο. Μετά φυλάσσονταν ολονυχτίς σε σιταποθήκη μέχρι το πρωί. Ακολουθούσε το κοσκίνισμά του από τις γυναίκες σε ειδικό τραπέζι και οι άντρες το τοποθετούσαν σε λεκάνες για να ομογενοποιηθεί. Μια υδραυλική πρέσα σχημάτιζε ομοιόμορφα μικρά σακίδια προς πώληση.

Υπήρχαν πολλά εργαστήρια στην Τρίπολη 

όπως του Αγγελίδη , Β. Βαφειόπουλου με 15 εργάτες στην οδό Σπετσεροπούλου και Νικηταρά. Ο Κ. Θαλασσινός, του Γεωργίου Σ.  Κωτσάκη με 20 εργάτες στην οδό Ταξιαρχών, του Π. Καράκαλου με 25 εργάτες, ο Τ. Καρακάλος, ο Σ. Καραμάνος, ο Γ. Καραχάλιος, ο Π. Καραχάλιος, ο  Π. Λυμπερόπουλος, ο Δ. Ματζαγριωτάκης, ο Ι. Μαυρόγιαννης, ο Κ. Μικρούλης, ο Γ. Μουτσόπουλος, ο Ν. Μουτσόπουλος, ο Γ. Μπακόπουλος, ο Δ. Ματζαγριωτάκης, ο Κ. Μαυρόγιαννη, ο  Μιχ. Κουγιούφας, ο Πέτρος Καραμάνος, ο Μ. Πετρόπουλος, ο Αργύρης Παπαοικονόμου, ο  Γ. Σπορίδης, ο Κ. Σπορίδης.

Η καλλιέργεια σταμάτησε εξαιτίας επίμονων πιέσεων της βρετανικής διπλωματίας ότι δεν θα αγόραζαν εις το εξής ελληνική σταφίδα, αν δεν έπαυε η καλλιέργεια κι η εξαγωγή χασίς. Δύο εκδοχές αιτιολογούν την εκβιαστική πίεση των Άγγλων. Η πρώτη ότι αντιμετώπιζαν μεγάλο πρόβλημα στην Αίγυπτο λόγω του ότι οι Αιγύπτιοι εργάτες κάπνιζαν πολύ χασίς με συνέπεια τη μείωση της ντόπιας παραγωγής.

Η δεύτερη εκδοχή είναι ότι με την κυκλοφορία του ινδικού χασίς θα αποκόμιζαν τεράστια οικονομικά οφέλη, αφού η Ινδία ήταν δική τους αποικία. Ως αποτέλεσμα της εξωτερικής πολιτικής, η Ελληνική Κυβέρνηση το 1906 επέβαλε φόρο στην καλλιέργεια χασίς και τελωνειακούς περιορισμούς. Το 1919 η Συνθήκη των Βερσαλλιών είχε θέσει ως όρο να καταργηθεί η καλλιέργεια και εμπορία χασίς λόγω εθισμού κι επιβλαβών επιπτώσεων στην υγεία. Η Ελλάδα ακολούθησε τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη και με το νομοθετικό διάταγμα της 7/11/1925 θεσπίστηκε η απαγόρευση  εμπορίου χασίς για δέκα χρόνια, έως την 1η Ιανουαρίου 1936.

Σκοπός ήταν να εξαντληθούν τα αποθέματα και να διατεθούν στο εξωτερικό, ώστε να μην ζημιωθούν οικονομικά. Κατά συνέπεια άρχισε να μειώνεται το εργατικό δυναμικό στα χασισοεργαστήρια και οι καλλιεργητές στη Μαντινεία άρχισαν να καλλιεργούν άλλα είδη. Μετά τη δικτατορία του Μεταξά επεβλήθησαν σκληρά μέτρα με αποτέλεσμα να σταματήσει οριστικά η καλλιέργεια κι εμπορία χασίς. Στις εκλογές του 1920, όταν ήρθε στην Τρίπολη για την προεκλογική περιοδεία ο Λεβιδαίος Αλέξανδρος Παπαναστασίου, υπουργός της Κυβέρνησης Βενιζέλου, οι συμπατριώτες του τον παρακάλεσαν να βοηθήσει στην αναστολή της απόφασης του νόμου της απαγόρευσης καλλιέργειας χασίς. Ο διακεκριμένος πολιτικός όχι μόνο δεν ενήργησε θετικά στο αίτημα των συμπατριωτών του, αλλά συνέστησε στον Νομάρχη να επιβάλει πιο αυστηρά μέτρα.

Το 1932 το Ελληνικό Κράτος απαγορεύει την καλλιέργεια και κατοχή ινδικής καννάβεως. Ο δήμαρχος Ορχομενού Μαντινείας Γ. Κ. Μακρής αναφέρει ότι από τις αποζημιώσεις των καλλιεργητών παρακρατήθηκε ένα ποσοστό και ότι αυτά τα κρατικά έσοδα στήριξαν έργα υποδομής  στην Πελοπόννησο.

                                

ΠΗΓΗ:http://news247.gr/eidiseis/mixani-tou-xronou/mhxanh-toy-xronoy-otan-kalliergousan-nomima-xasis-sthn-arkadia-ola-ta-koritsia-htan-euthyma-kai-peiraktika.3679357.html?utm_source=News247&utm_medium=MintaXasete_article&utm_campaign=24MediaWidget

20 χρόνια Εργαστήρι Παιδικής Τέχνης Φ.Φλώρακα στη Νάξο

Τα 20 δημιουργικά χρόνια του γιορτάζει το Εργαστήρι Παιδικής Τέχνης της Φιλίππας Φλώρακα στη Νάξο με έκθεση που εγκαινιάζεται την Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου στις 8 μ.μ. στο Φουαγιέ του Δημαρχείου, ενώ το Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου τα παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να βιώσουν μια αστρονομική βραδιά. 

Έκθεση από 25 έως 30 Σεπτεμβρίου στο Φουαγιέ του Δημαρχείου Νάξου

Καθημερινά: 10:00 - 13:00 & 18:00 - 21:00
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΘΕΣΗΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 8 μ.μ.

Εγκαίνια έκθεσης στο Φουαγιέ του Δημαρχειακού Μεγάρου και παράδοση διπλωμάτων στα παιδιά.

 

ΣΑΒΒΑΤΟ 8 μ.μ. 

“Γιορτή στη γειτονιά του ήλιου’’ - Αστρονομική βραδιά για παιδιά.

Εταιρεία Αστρονομίας και Διαστήματος - Παράρτημα Νάξου

Ομιλία και παρουσίαση διαφανειών από το Λεονάρδο  Χατζηανδρέου, Πυρηνικό Φυσικό.

Επίδειξη της σελήνης μέσο τηλεσκοπίου από τον Γιάννη  Σέρβο,τεχνικό υπολογιστών .

Στο χώρο της έκθεσης.

ΣΑΒΒΑΤΟ 4 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 5-8 μ.μ. και

ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 11-2 π.μ.                                       

Συμβουλευτική γονέων (όρια οικογένειας)  από το Δημήτρη Φλώρο Ψυχολόγο – Ψυχοθεραπευτή, Μ.Δ./ Middlesex University of London.

Στο χώρο του Εργαστηρίου 

Η Φιλίππα Φλώρακα και το Εργαστήρι Παιδικής Τέχνης

Πήγα  Δημοτικό Σχολείο στο Δανακό. Δάσκαλος ο προικισμένος Σπύρος Κουμελάς. Με βάζει να ζωγραφίσω την Νάξο, πάνω στο βράχο, στο χωματένιο προαύλιο του σχολείου. Η πρώτη μου επαφή με τα πινέλα...η συνέχειά μου.

  

Τώρα παίρνω τα δικά μου παιδιά από το χέρι και τα οδηγώ στη γνώση και την ελευθερία της Τέχνης που κατέχω από την εμπειρία που μου προσέφεραν, τα παιδιά, 20 χρόνια τώρα.

20 χρόνια Εργαστήριο Παιδικής Τέχνης που η αισθητική καλλιέργεια,ο εμπλουτισμός της φαντασίας με την αλήθεια που είναι κάθε παιδί, η τόνωση της δημιουργικότητας, η σημασία της ομάδας, μα κύρια η ελευθερία που μας παρέχει η ενασχολησή μας με την Τέχνη, είναι ότι προσπαθούμε να μπολιάσουμε στις ψυχές των παιδιών.

 

Συνεργαζόμαστε με το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Τate Modern Λονδίνου,το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, το Εργαστήρι Θεάτρου Πόρτα – Ξένια Καλογεροπούλου  

το Πανεπιστήμιο του New Castell.

Συμμετέχουμε σε Παννελλήνιους και Διεθνείς διαγωνισμούς μας, αποσπώντας βραβεία και διακρίσεις.

 

• Έργα των παιδιών έχουν εκτεθεί στο Μ . Ε . Π. Τ. και σε πολιτιστικούς χώρους της Αθήνας, στην Galery Tate Modern Λονδίνου, στα Πανεπιστήμια του New Castle, 
• New Jersey.
• Λειτουργούν τμήματα Θεάτρου και Γλυπτικής.
• Το Θέατρο, συμπληρώνει την έκφραση και την δημιουργικότητα. Συνταιριάζει τις ίδιες απόψεις μας στο τρόπο μετάδοσης της τέχνης.
• Η Γλυπτική επεξεργάζεται το Ναξιακό Μάρμαρο με τους ενήλικες μαθητές.
• Σεμινάρια για εκπαιδευτικούς,γονείς,γίνονται καθ όλη τη διάρκεια της χρονιάς.Κατασκευή παραδοσιακών Μουσικών οργανών, παραμύθια από ντόπιους παραμυθάδες,μουσικές συμμετοχές στις γιορτές του εργαστηρίου με τους  Λουδοβίκο των Ανωγείων, Μαρίζα Κωχ,  Άγγελο Μιχελή, παρουσιάσεις βιβλίων, ψυχοσωματικά εργαστήρια είναι δράσεις που οργανώνουμε.
• Τμήματα ενηλίκων.

ΠΗΓΗ:http://www.cycladesvoice.gr/?aid=56300

Γκραφίτι αφιερωμένο στις ψυχές που χάθηκαν στα νερά του Αιγαίου (Τοποθεσία Αλυκό Νάξου..? )

O Wild Drawing αφιερώνει το νέο του έργο στους ανθρώπους εκείνους που προσπαθούν να ξεφύγουν από τη φρίκη του πολέμου και γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης στον δρόμο τους προς την Ευρώπη. Και πολλοί από αυτούς, χάνουν τις ζωές και τις οικογένειες τους στα νερά του Αιγαίου.

2 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ, 7ΜΜ
ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΤΙΜΑΜΑΛΟ (ΟΔΟΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ)

ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ

Ο ΠΑΥΛΟΣ ΖΕΙ – ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ

Ξημερώματα της 18 Σεπτέμβρη 2013, τα τάγματα εφόδου της  Χ.Α. με επικεφαλής τον φασίστα Ρουπακιά,  δολοφόνησαν  τον αντιφασίστα Παύλο Φύσσα. Σε μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού του αντιφασιστικού κινήματος το κράτος υιοθετεί τότε τον  «αντιφασισμό» και διώκει την Χρυσή Αυγή, κλείνοντας στη φυλακή πολλά από τα στελέχη – δολοφόνους  της, ακολουθώντας όμως απελπιστικά αργούς ρυθμούς στην δικαστική διαδικασία που έχει οδηγήσει σταδιακά σχεδόν όλα τα καθάρματα εκτός φυλακής.  Γίνεται έτσι φανερό ακόμα και στους πιο καλόπιστους ότι ο φασισμός όχι μόνο γεννιέται και υποθάλπτεται από το σύστημα αλλά είναι κομμάτι του.

Δύο χρόνια μετά, η ημέρα αυτή, μέρα μνήμης και αντίστασης για εμάς, συμπίπτει με μια περίοδο πολιτικής κρίσης και αστάθειας. Είναι δύο ημέρες πριν τις εκλογές που κάλεσε «η πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση του συριζα για να επιβεβαιώσει τη συνέχεια των μνημονίων που φέρνουν ακόμη μεγαλύτερη εξαθλίωση και φτώχεια, περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις και απολύσεις, καταστροφή του φυσικού πλούτου και του περιβάλλοντος. Μιας εκλογικής διαδικασίας που όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου αντιμετωπίζει με αδιαφορία, απογοήτευση και απαξίωση.

Ταυτόχρονα, σε μια συγκυρία όπου καθημερινά πρόσφυγες και μετανάστες δολοφονούνται στην προσπάθειά τους να περάσουν τα σύνορα της Ευρώπης .  Μιας  Ευρώπης που η πολιτική των κρατών της, συμπεριλαμβανομένου και του ελληνικού, δημιουργεί τους πολέμους στη Μέση Ανατολή και κατά συνέπεια το κύμα των προσφύγων.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό της οικονομικής, πολιτικής και ιδεολογικής κρίσης το ρατσιστικό δηλητήριο των φασιστών μπορεί να βρει πρόσφορο έδαφος. Γι’ αυτό και ο αγώνας ενάντια στους φασίστες είναι κομμάτι του συνολικότερου αγώνα ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο. Είναι  αναπόσπαστο κομμάτι των ταξικών και κοινωνικών αγώνων αλλά και της πάλης ενάντια στο σύστημα που προωθεί τη λήθη και την ανοχή στην εξαθλίωση.  Είναι άμεσα συνδεδεμένος με τον αγώνα για μια κοινωνία αλληλεγγύης, αυτοοργάνωσης και ελευθερίας.  Ένας αγώνας που δίνεται καθημερινά στους δρόμους, τις γειτονιές, τους χώρους δουλειάς και εκπαίδευσης και όχι στα κοινοβούλια και τις κάλπες.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΜΟ

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ, 7ΜΜ

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΧΩΡΟ «ΑΝΤΙΜΑΜΑΛΟ», ΟΔ. ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

                                                                                                                                       ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΝΑΞΟΥ

ΠΗΓΗ:http://anoixtisynelefsinaxou.blogspot.gr/2015/09/2.html

ΤΙ ΘΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΜΙΑ ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΕΧΟΥΝ ΑΡΝΗΘΕΙ ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ ΝΑ ΑΠΟΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΑ ΧΡΕΗ ΤΟΥΣ;

Του ΣΤΑΜΑΤΗ ΡΗΓΑ

Στο πρόσφατο παρελθόν τέσσερις  χώρες έχουν προχωρήσει  σε μονομερείς παύσεις πληρωμών και διαγραφές του χρέους τους: Αργεντινή, Ισημερινός, Ρωσία και Ισλανδία.  Και στις τέσσερις αυτές χώρες ο πληθυσμός τους ζει καλύτερα σε ζητήματα όπως η ανεργία αλλά και η αύξηση του ΑΕΠ της κάθε χώρας, σε σχέση με την κατάσταση τους πριν αρνηθούν να αποπληρώσουν το χρέος τους. Στην Ελλάδα που συνεχίζει να πληρώνει το δημόσιο χρέος της τα αποτελέσματα ήταν τα αντίστροφα.

Πολλές φορές γίνεται λόγος για τη διαφοροποίηση μεταξύ των διαφόρων χωρών που αρνούνται να αποπληρώσουν το χρέος τους και την ίδια στιγμή για τις ιδιαίτερες γεωπολιτικές και οικονομικές συνθήκες της κάθε περιοχής. Αυτό φυσικά και ισχύει, και ποτέ η λειτουργία της οικονομικής ανάπτυξης δεν είναι πανομοιότυπη. Η πραγματικότητα είναι όμως αναντίρρητη: η μεγαλύτερη χώρα του πλανήτη και πρώην υπερδύναμη, η Ρωσία, δύο  χώρες της Λατινικής Αμερικής η Αργεντινή με νόμισμα απευθείας εξαρτημένο από το αμερικάνικο δολάριο και ο Ισημερινός με πληθυσμό κοντά σε αυτόν της Ελλάδας (15εκατ.) και τελικά μια χώρα του βορά της Ευρώπης με φυσικούς πόρους και πολύ μικρό πληθυσμό όπως η Ισλανδία, κατάφεραν να βελτιώσουν τη θέση τους, είτε λίγο είτε πολύ, με την άρνηση πληρωμής του χρέους τους

ΘΑ ΑΠΟΜΟΝΩΘΕΙ Η ΧΩΡΑ ΑΝ ΑΘΕΤΗΣΕΙ ΤΙΣ ΠΛΗΡΩΜΕΣ;

Το σεβασμό και τη διεθνή αναγνώριση τα κερδίζεις στο βαθμό που αποδεικνύεις ότι πρώτα και κύρια σέβεσαι τον εαυτό σου και τα δίκαια του λαού σου. Βεβαίως αρχικά θα υπάρξουν προσπάθειες για πολιτική και οικονομική απομόνωση της χώρας μας εκ μέρους των δανειστών μας. Οι πιστωτές μας (ΔΝΤ, ΕΚΤ, κράτη-μέλη της Ευρωζώνης, Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας) θα αντιδράσουν εναντίον της χώρας, αλλά η εμπειρία άλλων χωρών έχει δείξει ότι ούτε οικονομικά αυτό δεν έγινε κατορθωτό. Το κόστος που πλήρωσαν χώρες που κατ’ επανάληψη αθέτησαν πληρωμές ήταν αποκλεισμός από τις αγορές ομολόγων για κάποια χρόνια και άνοδος των επιτοκίων από 2,5%- 4%. Μια τέτοια προσπάθεια είναι ακόμη πιο δύσκολη στην περίπτωση της Ελλάδας, διότι λόγω θέσης και γεωπολιτικής σημασίας οι πιθανότητες για εναλλακτική χρηματοδότηση και οικοδόμηση συμμαχιών είναι εξαιρετικά μεγάλες.

Επίσης ακόμη και σήμερα η Ελλάδα δεν μετέχει στις εν λόγω αγορές, αλλά όλες οι προσπάθειές της για χρηματοδότηση γίνονται αφού ζητηθεί άδεια από τους δανειστές μας. Επιπροσθέτως  το σύνολο σχεδόν αυτής της χρηματοδότησης αναλώνεται στην μαύρη τρύπα του χρέους και όχι για το ξεπέρασμα της κρίσης. Η υπέρβαση ενός τόσο γιγαντιαίου εμποδίου, όπως το χρέος, δεν συγκρίνεται με τα πιθανά αναχώματα που μπορεί να βάλουν οι δανειστές.  

ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΡΑΤΟΣ ΠΑΡΙΑΣ;   

Στο καθαρά πολιτικό κομμάτι είναι βέβαιο ότι θα γίνει προσπάθεια πολιτικής απομόνωσης της χώρας. Το πλήγμα της Ευρωζώνης και του μπλοκ των δανειστών θα είναι μεγάλο. Όμως το ερώτημα είναι κατά πόσο αυτό είναι εφικτό για όποιον θέλει να το επιβάλλει.Τα επαναλαμβανόμενα παραδείγματα απομόνωσης που ακούγονται από τα ΜΜΕ είναι αυτό της Αλβανίας του Χότζα μέχρι το 1989 και αυτό της Β. Κορέας σήμερα. Κανείς δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι μιλάμε για δύο χώρες από τις 200 που υπάρχουν στον κόσμο και για ένα διάστημα 65 ετών μετά τον 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Επίσης καμία από τις δύο δεν απομονώθηκε επειδή αρνήθηκε να πληρώσει δάνεια. Καμία από τις άλλες χώρες που έχουν αρνηθεί να αποπληρώσουν δάνεια την τελευταία 20ετία δεν απομονώθηκε, ούτε πολιτικά κατέστη κράτος-παρίας.  

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΜΑΣ;

Το τελευταίο θέμα είναι ο πόλεμος με την Τουρκία και ότι θα αφεθούμε να αντιμετωπίσουμε μόνοι μας τον τουρκικό επεκτατισμό.Σήμερα για κάποιο λόγο αυτό παρουσιάζεται σχεδόν βέβαιο. Περίεργο φαίνεται πως θα γίνει αυτό όταν οι δύο χώρες έχουν προφανείς λόγους να συνεργάζονται οικονομικά αφενός και κυρίως οι Τούρκοι να μην έχουν δεύτερο μέτωπο όταν η κατάσταση στην Μ.Ανατολή τους αναγκάζει να βρίσκονται σχεδόν σε εμπόλεμη κατάσταση. Παρόλη την αφήγηση που έχει επικρατήσει την τελευταία 20ετία σε σχέση με τον ρόλο της ΕΕ και τις σχέσεις μας με την Τουρκία, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι  η Ελλάδα και η Τουρκία έχουν να εμπλακούν σε απευθείας πόλεμο από τον Άυγουστο του 1922. Επί 93 χρόνια οι δύο χώρες έχουν περάσει από κρίσεις και καμιά δεκαριά «παρ’ ολίγον» πολέμους. Όμως η συνεργασία τους διεθνώς, οι εμπορικές τους σχέσεις και το διεθνές πολιτικό σύστημα δεν οδήγησαν ποτέ στην εμπλοκή σε εμπόλεμη κατάσταση μεταξύ τους..  

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Επί σχεδόν 30 χρόνια , από τότε δηλαδή που μπήκαμε στην ΕΕ και κυρίως από την στιγμή που συμμετείχαμε στην Ευρωζώνη , όλα τα κυρίαρχα ΜΜΕ προώθησαν την αντίληψη ότι εκτός της Ευρώπης υπάρχει περίπου καμμένη γη. Η πραγματικότητα όμως είναι αδύνατο να σταματήσει να κάνει αισθητή την παρουσία της. Τα επιχειρηματικά συμφέροντα που ελέγχουν τα ΜΜΕ και άρα τον πολιτικό λόγο στην Ελλάδα όσο περνά ο καιρός φωνασκούν όλο και περισσότερο. Από τα οφέλη της Ευρώπης , περάσαμε στις φωνές περί καταστροφής εάν η Ελλάδα βγεί από τους κόλπους της. Όσο περισσότερο η πραγματικότητα γίνεται αφόρητη στην Ελλάδα τόσο η μόνη λύση για να εγκλωβιστεί ο κόσμος είναι η καθαρή γκεμπελίστικη προπαγάνδα. Αν όμως ο οποιοσδήποτε ψάξει να βρει στοιχεία για άλλες χώρες ή απλά σκεφτεί και θυμηθεί το πρόσφατο παρελθόν θα βρει τις απαντήσεις για το ποσο αξίζουν οι αφηγήσεις του ΣΚΑΙ ή του ΑΝΤ1  της ΝΔ , του Ποταμιού ή και προσφάτως του ΣΥΡΙΖΑ.

1. Στην Αργεντινή από 17,9% το 2002 σε 12,6% δύο χρόνια αργότερα (το 2004). Στην Ισλανδία από 7,2% το 2009 σε 6% το 2012. Και στον Ισημερινό από 7,3% το 2008, σε 6,5% το 2009, 5% το 2010, 4,2% το 2011.

2. Για παράδειγμα στην  Αργεντινή από -10,9% το 2002 σε 8,8% το 2003. Στη Ρωσία από -5,3% το 1998 σε 6,4% το 1999.

3. το μέγεθός του ΑΕΠ σημείωσε  μείωση  κατά -5,4% το 2010, κατά -8,9% το 2011,κατά -6,6% το 2012 και κατά 3,9% το 2013 . Η δε ανεργία έφτασε από 7,2% το 2008 σε 27,2% το 2014.

Ο Σταμάτης Ρήγας είναι ιστορικός

ΠΗΓΗ:http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=22015:xreos-rhgas&catid=58:oikonomiki-politiki&Itemid=182