Υπάρχει ελπίδα να αλλάξει αυτός ο κόσμος... Κεμάλ.

Παγκόσμια μέρα κατά της παιδικής κακοποίησης σήμερα. Πόσο σημαντικό είναι αυτό; Πόσο σημαντικό είναι να μην πονάμε (ψυχικά ή σωματικά) τα παιδιά; Όσο σημαντικό είναι οτιδήποτε μας πονάει αυτή τη στιγμή για ολόκληρο τον πλανήτη.  Της Κρυσταλίας Πατούλη

πηγη: http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/yparxei-esto-kai-mia-elpida-na-allaksei-aytos-o-kosmos-kemal-tis-krystalias-pato
Η εξάλειψη της παιδικής κακοποίησης είναι η σημαντικότερη εγγύηση για έναν ανθρώπινο πλανήτη που δεν θα προκαλεί πόνο στον εαυτό του.
Όμως ακόμα και πρόσφατες έρευνες, όπως π.χ. από τη χώρα μας, καταδεικνύουν πως ένα στα δύο παιδιά κακοποιείται. 
Σε ένα παιδί που ακόμα διαμορφώνεται η ψυχική του δομή, κάθε τι κακοποιητικό που βιώνει και δεν μπορεί να το διαχειριστεί, συνήθως, είτε το απωθεί κλειδώνοντάς το στο νευρικό του σύστημα, είτε το ενδοβάλλει, επίσης ασυνείδητα, δηλαδή, το… οικειοποιείται, επαναλαμβάνοντάς το.

Τι σημαίνει «δεν μπορεί να το διαχειριστεί»; Σημαίνει, συνήθως, πως το συγκεκριμένο κακοποιητικό βίωμα αποτελεί γι’ αυτό το μικρό παιδί, ψυχικό τραύμα.
Τι σημαίνει ψυχικό τραύμα; Σημαίνει ένα είδος σοκ, που τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου διαχωρίζονται, παύουν να συνεργάζονται, διότι δεν δύνανται να διαχειριστούν μαζί το τραυματικό γεγονός.
Τα συναισθήματα είναι πρωτόγνωρα (συνήθως απειλητικά), πολύ έντονα, και ένα παιδί δεν έχει την δυνατότητα να αναμετρηθεί μαζί τους βάζοντας τη λογική του να τα επεξεργαστεί.
Συμβαίνει, λοιπόν, ένα είδος αυτόματης λοβοτομής, ώστε να μπορέσει να συνεχίσει να ζει, χωρίς να… τρελαθεί.

Δεν χρειάζονται πολλές κακοποιήσεις για να τραυματιστεί ψυχικά ένα παιδί. Και μία εμπειρία κακοποίησης, αρκεί, για να εισχωρήσει στην… ομάδα των επιζώντων της βίας.
Τί σημαίνει «ομάδα» επιζώντων της βίας;
Σημαίνει μια εντελώς ανομοιογενή ομάδα που συνθέτεται από όλους εκείνους που έχουν υποστεί ένα έστω τραυματικό γεγονός, π.χ. από:

• Πόλεμο
• Αιχμαλωσία
• Βασανισμό
• Φυλάκιση
• Βιασμό
• Οποιαδήποτε μορφή βίας (ψυχική ή σωματική)
• Φυσικές καταστροφές
• Οποιαδήποτε μορφή κακοποίησης (ψυχική ή σωματική) – Άλλωστε, ο λόγος, η αιτία της, ελάχιστα παίζουν ρόλο.

Και γιατί ο λόγος, ή η αιτία της, παίζουν ελάχιστα ρόλο; Διότι:
Συμπτώματα της διαταραχής μετατραυματικού στρες, εκδηλώνονται σε όλους τους επιζώντες, οποιασδήποτε μορφής βίας!
Ακόμα, όμως, και ένα περιβάλλον που λείπει η αγάπη και η φροντίδα, μπορεί να λειτουργήσει τραυματικά, όπως εάν είχε υποστεί ένα παιδί οποιασδήποτε μορφής ψυχοσωματική κακοποίηση.
Δυστυχώς, οι γονείς ανά τον κόσμο, έχουν συνήθως άγνοια για όλα αυτά, όταν αποφασίζουν να γεννήσουν ένα παιδί και να το μεγαλώσουν. Κανείς δεν τους ενημέρωσε.
Κυρίως, όμως, έχουν συνήθως άγνοια για τα δικά τους παιδικά ψυχικά τραύματα, γι' αυτό και δεν τα διαχειρίστηκαν.
Το πιο πιθανό, λοιπόν, είναι ότι κινδυνεύουν να τα επαναλάβουν με ανάλογο τρόπο στα παιδιά τους.
"Άλλωστε, συχνά οι ενήλικες, καθώς και τα παιδιά, νιώθουν την ανάγκη να αναπαραστήσουν ασυνείδητα τη στιγμή του όποιου τρόμου έχουν βιώσει, με την ψευδαίσθηση ότι θα μεταβάλουν την κατάληξη της τραυματικής συνάντησης, με αποτέλεσμα ό,τι φοβούνται να κινδυνεύουν να το προκαλέσουν"!
Η επανάληψη της κακοποίησης που έχει υποστεί κάποιος, είτε σε άλλους (συμπεριλαμβανομένων των παιδιών), είτε στον ίδιο του τον εαυτό, υπάρχει ελπίδα να σταματήσει κάποτε, εάν ο ίδιος στην ενήλικη ζωή του επανεπεξεργαστεί (και με τα δύο του ημισφαίρια, δηλαδή, και με τη λογική και με τα συναισθήματά του) τα δικά του τραύματα, βρίσκοντας έναν -τουλάχιστον- γνώστη/αρωγό που θα τα κατανοήσει.
Διότι εάν κάποιος δεν τα επανέλαβε, αυτό συνέβη, διότι στη ζωή του το πιθανότερο είναι πως υπήρχε ένας ανάλογος γνώστης –αρωγός που  κατανόησε την κακοποίηση που υπέστη ως παιδί.
Τόσο σημαντική είναι η συμπαράσταση της κοινωνίας δίπλα σε ένα παιδί που κακοποιείται. Ακόμα και μόνο η κατανόηση για ότι άδικα βιώνει, μπορεί να είναι αρκετό, για να μην επαναλάβει ότι εισέπραξε.

Εάν ο κόσμος ακόμα και στον 21ο αιώνα, πλήττεται από πολέμους, κοινωνικές αδικίες, βία και φασισμό, η βασικότερη αιτία είναι η παιδική ηλικία των κατοίκων του, που σε συντριπτική πλειοψηφία έχουν κακοποιηθεί, χωρίς κανείς να τους έχει υπερασπιστεί ή κατανοήσει από το οικογενειακό ή κοινωνικό τους περιβάλλον και χωρίς στην ενήλικη ζωή τους, αυτοί οι ίδιοι, να έχουν επανεπεξεργαστεί τον... καθρέφτη τους.

Είναι, λοιπόν, προφανές, για ποιόν λόγο, κυβερνούν τις χώρες αυτής της γης, ψυχικά τραυματισμένοι ενήλικες, που ποτέ δεν άντεξαν να διαχειριστούν τα τραύματά τους, που τα κατάπιαν και να επαναλαμβάνουν ες αεί, γι αυτόν ακριβώς τον λόγο, συνεχίζοντας τους πολέμους, την οικονομική, πολιτική, κοινωνική, ρατσιστική και κάθε είδους βία, από την ελάχιστη έως την πιο φρικιαστική και αποτρόπαια.
"Όταν κάποτε η άγνοια που προέκυψε από την απώθηση της παιδικής ηλικίας εξαλειφθεί και η ανθρωπότητα ξυπνήσει από το λήθαργό της, θα μπορέσει να αναστείλει αυτή την παραγωγή του κακού..." Άλις Μίλερ

Αν υπάρχει, λοιπόν, έστω και μία ελπίδα να αλλάξει αυτός ο κόσμος... Κεμάλ, αυτή βρίσκεται πρώτα και κύρια, στο πώς μεγαλώνουν τα παιδιά του…

"Oι δικτάτορες είναι καταδικασμένοι σε αποτυχία και σε ψυχαναγκαστική επανάληψη. Και πάντα νέα θύματα θα πληρώνουν το τίμημα.
Και ο Χίτλερ με τη συμπεριφορά του αποκάλυψε σε όλον τον κόσμο πώς ήταν ο πατέρας του: καταστροφικός, ανελέητος, επιδειξιμανής, αδιάκριτος, αλαζονικός, διεστραμμένος, εγωκεντρικός, κοντόφθαλμος και ανόητος.
Με την ασυνείδητη μίμησή του τού έμεινε πιστός. Για τον ίδιο λόγο παρόμοια συμπεριφορά επέδειξαν επίσης δικτάτορες όπως ο Στάλιν, ο Μουσολίνι, ο Τσαουσέσκου, ο Ιντί Αμίν, ο Σαντάμ Χουσείν και τόσοι άλλοι.
Η βιογραφία του Χουσείν αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα ακραίας ταπείνωσης παιδιού, την οποία αργότερα πλήρωσαν με τη ζωή τους χιλιάδες θύματα της εκδικητικότητάς του.
Η άρνηση να μάθουμε από αυτά τα γεγονότα φαντάζει παράδοξη, ωστόσο δεν είναι δύσκολο να εξηγηθεί.
Ο αδίστακτος τύραννος κινητοποιεί τους συγκαλυμμένους φόβους των ανθρώπων που κακοποιούνται όταν ήταν παιδιά, ανθρώπων που δεν μπόρεσαν -και εξακολουθούν να μην μπορούν- να κατηγορήσουν τον πατέρα τους και οι οποίοι παραμένουν πιστοί σε αυτόν, παρά τα βασανιστήρια που έχουν υποστεί.
Ο τύραννος συμβολίζει αυτόν τον πατέρα από τον οποίο τα άτομα κρέμονται με κάθε τους κλωστή, με την ελπίδα ότι κάποτε, επιστρατεύοντας την τυφλότητά τους, θα τον μετατρέψουν σε στοργικό άνθρωπο". (Άλις Μίλερ, Το σώμα δεν ψεύδεται ποτέ, Εκδ. Ροές)

Συνοψίζοντας:

Κάποιοι έως και βαριά ψυχικά ασθενείς, δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν τον θάνατο, τον πόνο και την οργή που έχουν μέσα τους, γι αυτό τα προκαλούν στους άλλους.
Το πιο πιθανόν είναι, ότι κάποιος (-οι) τους τα προκάλεσε ατιμώρητος (σε μια ηλικία που ακόμα χτιζόταν η ψυχική τους δομή), και προφανώς, συγχρόνως, η κοινωνία γύρω τους έμεινε απαθής.
Αντιδρώντας στη φρίκη που εισέπραξαν οι ίδιοι, την ενδόβαλλαν, την κατάπιαν, έγιναν οι ίδιοι φρίκη για να την αντέξουν, γι' αυτό και επαναλαμβάνουν ότι τους αρρώστησε...
Η άρρωστη κοινωνία, βγάζει άρρωστους ανθρώπους. Κι ότι προκάλεσε την αρρώστεια τους -χωρίς να επέμβει καμία δικαιοσύνη- το επαναλαμβάνουν στους άλλους ή και στον εαυτό τους.
Γι αυτό ζουν -συνειδητά ή ασυνείδητα: Για να βλέπουν να πονάνε οι άλλοι από τον πόνο που προκάλεσαν. Για να καθρεφτίζονται σε... φωτογραφίες πόνου, που είναι οι ίδιοι, μέσα τους.
Αν συνεχίσει η κοινωνία να απαξιεί για την... παιδική ψυχή της, θα συνεχίσει να βλέπει το πρόσωπo αυτής της απαξίωσής μπροστά της.

Αν, όμως, η κοινωνία, Κεμάλ, μπορέσει να σταματήσει κάποτε την παιδική κακοποίηση, υπάρχει μια ελπίδα να αλλάξει.-

ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ «OFF SHORE»: ΖΟΥΝ ΤΟ ΜΥΘΟ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Το θέμα αποκαλύφθηκε την περασμένη βδομάδα. Αλλά, περιέργως πως (ή μήπως καθόλου περιέργως...) «χάθηκε».

Ας το υπενθυμίσουμε:

Οι αλλοδαπές εταιρείες που βρίσκονται στην Ελλάδα, οι λεγόμενες «οφ σορ», σύμφωνα με το έγγραφο που παρουσίασε ο υφυπουργός Οικονομικών Γ. Μαυραγάνης την περασμένη βδομάδα, ανέρχονται στις 21.065.

Από αυτές οι 16.580 είναι ενεργές.

Σύμφωνα με το έγγραφο, τα στοιχεία που προκύπτουν για τις «οφ σορ» εταιρείες όσον αφορά στις δηλώσεις Ειδικού Φόρου επί των Ακινήτων, είναι τα εξής:

Το 2003 υποβλήθηκαν 383 δηλώσεις και ο φόρος ανήλθε σε 4,8 δισ. ευρώ.

Το 2004: δηλώσεις 411 - φόρος 3,6 δισ. ευρώ.

Το 2005: δηλώσεις 352 - φόρος 3 δισ. ευρώ.

Το 2006: δηλώσεις 311 - φόρος 3,1 δισ. ευρώ.

Το 2007: δηλώσεις 275 - φόρος 2,8 δισ. ευρώ.

Το 2008: δηλώσεις 239 - φόρος 3,4 δισ. ευρώ.

Το 2009: δηλώσεις 201 - φόρος 3,4 δισ. ευρώ.

Το 2010: δηλώσεις 1177 - φόρος 3,4 δισ. ευρώ.

Το 2011: δηλώσεις 998 - φόρος 0,9 δισ. ευρώ

Το 2012: δηλώσεις 965 - φόρος 0,3 δισ. ευρώ.

Από τα καταπληκτικά αυτά στοιχεία εξάγονται τα εξής καταπληκτικότερα συμπεράσματα:

Πρώτο, από τις «οφ σορ» εταιρείες που λειτουργούν στην Ελλάδα, αυτό που συμβαίνει επί μια ολόκληρη δεκαετία είναι ότι δηλώσεις - ως υποχρεούνται - για τον προσδιορισμό του ειδικού φόρου επί των ακινήτων που διαθέτουν, καταθέτουν στην καλύτερη περίπτωση μόλις οι 7 (!) από τις 100 «οφ σορ» που λειτουργούν στην Ελλάδα και στη χειρότερη περίπτωση... η μία (!!!) από τις 100 «οφ σορ»!

Δεύτερον: Από το 2010 και μετά, από την εποχή των Μνημονίων δηλαδή και μετά, παρότι ο αριθμός των κατατεθεισών δηλώσεων έχουν έως και πενταπλασιαστεί, ο φόρος που καλούνται να πληρώνουν οι «οφ σορ» έχει μειωθεί έως και... δέκα φορές!

*

Αυτά τα θαυμάσια συμβαίνουν στην Ελλάδα τόσο όσον αφορά το γενικό, δηλαδή

α) τη μη υποβολή φορολογικών δηλώσεων μέχρι και από το 99% (!) των «οφ σορ» που λειτουργούν στην Ελλάδα,

όσο και σε ό,τι αφορά το ειδικό, δηλαδή

β) το φόρο που πληρώνουν αυτές που τελικώς υποβάλουν δηλώσεις, ο οποίος φόρος μειώθηκε έως και 92%! Και τούτο μετά την τροποποίηση του νόμου 3091/2002 (με τον οποίο επιβλήθηκε ειδικός φόρος 3% επί της αξίας των ακινήτων που ανήκουν σε νομικά πρόσωπα και νομικές οντότητες) από το νόμο 3842/2010.

Μια λεπτομέρεια:

Αυτός ο τόσο φιλικός προς τις «οφ σορ» εταιρείες δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 58, τεύχος Α, στις 23/4/2010.

Ηταν την ίδια μέρα που ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε από το Καστελόριζο την υπαγωγή της Ελλάδας σε καθεστώς Μνημονίων...

Κι άλλη λεπτομέρεια:

Αυτά συμβαίνουν σε μια Ελλάδα όπου 30.000 οικογένειες μένουν κάθε μήνα χωρίς ηλεκτρικό, γιατί, λόγω των χαρατσιών επί των ακινήτων, αδυνατούν να πληρώσουν το λογαριασμό και η ΔΕΗ τους κόβει το ρεύμα...

πηγη:iskra.gr

Έτσι ξεγελά την εφορία ο Μιχαλολιάκος

                                            

Ένα ρεπορτάζ αποκαλύπτει όλα όσα κάνει ο γραμματέας της Χρυσής Αυγής για να πληρώνει λιγότερους φόρους 


Είναι το ρεπορταζ της εφημερίδας Έθνος που υπογράφει ο Κώστας Νικολαίδης. Με τίτλο: « Λέει πολλά αλλά... δηλώνει λίγα» ο δημοσιογράφος παρουσιάζει μια λεπτομερέστατη έρευνα με όλα όσα κάνει ο γραμματέας της Χρυσής Αυγής για να πληρώνει λιγότερους φόρους. Ανάμεσα σε άλλα αποκαλύπτει ότι εργαζόμενοι του ξενοδοχείου « New Dream» στο οποίο ο Μιχαλολιάκος είναι μέλος του Διοικητικού συμβουλίου είναι αλλοδαποί: "Καταγγέλλει όλους τους πολιτικούς ως διεφθαρμένους αλλά ο ίδιος στη φορολογική του δήλωση εμφανίζει υπέρογκες δαπάνες για να γλιτώσει φόρο, ενώ ως... ηθικός και ενάρετος συμμετέχει στο διοικητικό συμβούλιο «ροζ» ξενοδοχείου στο οποίο απασχολούνται αλλοδαποί εργαζόμενοι. Δεν διστάζει να χαιρετάει ναζιστικά και να διακηρύσσει σε υψηλούς τόνους ότι τα χέρια του είναι καθαρά αφήνοντας σαφή υπονοούμενα για «βρώμικες δουλειές» και υπόγειες συναλλαγές του πολιτικού συστήματος. Αλλά φαίνεται ότι υπάρχουν πολλές γκρίζες ζώνες στις συναλλαγές του ιδίου, της συζύγου του και συγγενικών προσώπων με την Εφορία από εμπορικές δραστηριότητες. Εξαπολύει μύδρους στη Βουλή για υποταγή της χώρας στους ξένους δανειστές και υψώνει τη σημαία της εθνικής απελευθέρωσης και της φυλετικής καθαρότητας των Ελλήνων. Αλλά μετέχει στο διοικητικό συμβούλιο «ροζ» ξενοδοχείου μαζί με τη σύζυγό του και συγγενείς της, ενώ σύμφωνα με τα λεγόμενα το ακίνητο έχει ενοικιάσει από συγγενείς της γυναίκας του μια κάποια οικογένεια Βορειοηπειρωτών. Καταγγέλλει συλλήβδην όλους τους πολιτικούς για διεφθαρμένους, αλλά στη φορολογική δήλωση ως ατομική επιχείρηση έκδοσης εντύπων και εφημερίδων εμφανίζει υπέρογκες δαπάνες για να περιορίσει το καθαρό εισόδημά του και να γλιτώσει φόρο. Πρόκειται για τον αρχηγό της φιλοναζιστικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή» κ. Νίκο Μιχαλολιάκο, που από την έρευνα που κάναμε για τις επαγγελματικές του δραστηριότητες και τις συναλλαγές του ιδίου και της συζύγου του κ. Ελένης Ζαρούλια με την Εφορία προκύπτουν πολλά «σκοτεινά σημεία». Το πρώτο αφορά στη συμμετοχή τους στο Διοικητικό Συμβούλιο του ξενοδοχείου που φέρει το όνομα «New Dream» στην πλατεία Αττικής. Παρά το γεγονός ότι το ξενοδοχείο είναι εν λειτουργία από το 2000 και μετά υποβάλλει μηδενικές δηλώσεις ΦΠΑ αν και οι υπηρεσίες που παρέχει υπόκεινται σε ΦΠΑ και συνεπώς εισπράττει ΦΠΑ από τους πελάτες του. Πώς εξηγείται ότι για δώδεκα συνεχή έτη το ξενοδοχείο εμφανίζεται να μην εισπράττει ούτε ένα ευρώ ΦΠΑ από την παροχή υπηρεσιών και ως εκ τούτου να μην αποδίδει ΦΠΑ. Εκτός κι αν δεν εκδίδει καθόλου αποδείξεις, πράγμα που συνιστά βαριά φορολογική παράβαση. Επισημαίνεται ότι υπεύθυνοι ενώπιον του νόμου για την υποβολή των δηλώσεων ΦΠΑ είναι τα μέλη του Δ.Σ. του ξενοδοχείου. Σύμφωνα με τον νόμο, υποχρέωση να υποβάλλουν εκκαθαριστική δήλωση ΦΠΑ έχουν οι υποκείμενοι στον φόρο που ενεργούν φορολογητέες πράξεις ή και απαλλασσόμενες με δικαίωμα έκπτωσης του φόρου ακόμα και στην περίπτωση που δεν πραγματοποιήθηκε οικονομική δραστηριότητα, όπως και στην περίπτωση που η επιχείρηση δήλωσε ότι βρίσκεται σε αδράνεια. Οι δουλειές του αρχηγού της Χρυσής Αυγής και της συζύγου του πάνε από το καλό στο καλύτερο από το 2009 και μετά καθώς, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, στις φορολογικές τους δηλώσεις εμφανίζουν ολοένα και αυξανόμενα έσοδα που πέρυσι ξεπέρασαν συνολικά τα 120.000 ευρώ. Ειδικότερα το 2009 δήλωσε 20.000 και η σύζυγός του 12.000 ευρώ, το 2010 εμφάνισαν εισοδήματα 23.000 ευρώ και 17.000 ευρώ αντίστοιχα ενώ το 2011 ο κ. Μιχαλολιάκος δήλωσε ακαθάριστα έσοδα 103.000 ευρώ από ατομική επιχείρηση (έκδοση εντύπων και εφημερίδες). Την ίδια χρονιά η κ. Ελένη Ζαρούλια δηλώνει εισοδήματα 33.700 ευρώ από δωρεάν παραχώρηση ακινήτων, καταστημάτων και γραφείων, μεταξύ των οποίων και το ξενοδοχείο, αλλά δεν εμφάνισε εισόδημα από μερίσματα. Ρέκορντμαν στα έξοδα Ομως ο κ. Μιχαλολιάκος για να μειώσει το καθαρό εισόδημα και συνεπώς το ποσό του φόρου που έπρεπε να καταβάλει ενέγραψε υψηλές δαπάνες για την άσκηση της επαγγελματικής του δραστηριότητας. Ετσι το φορολογητέο εισόδημά του μειώθηκε περίπου στο ένα τέταρτο των εσόδων που εισέπραξε. Ειδικότερα, ενώ το 2011 κατά δήλωσή του τα ακαθάριστα έσοδα ανήλθαν σε 103.000 ευρώ, φορολογήθηκε για 23.000 ευρώ. Κι αυτό γιατί, σύμφωνα με τον φορολογικό νόμο, όταν κάποιος ασκεί ελεύθερο επάγγελμα ή έχει επιχείρηση αφαιρεί από τα ακαθάριστα έσοδα συγκεκριμένες κατηγορίες δαπανών που αναγνωρίζει η Εφορία για την άσκηση της επαγγελματικής του δραστηριότητας και το ποσό που απομένει αποτελεί το φορολογητέο εισόδημα. Μόνο που το ισχύον καθεστώς θέτει όρια στο ποσοστό των δαπανών που μπορεί να εκπέσει από τα έσοδα, το οποίο σε γενικές γραμμές κυμαίνεται στο 40%. Αν τα έξοδα που εμφανίζει ο επιτηδευματίας υπερβαίνουν το 50%, τότε θεωρείται ύποπτος για φοροδιαφυγή και παίρνει σειρά για τακτικό έλεγχο προκειμένου να διαπιστωθεί αν οι δαπάνες που εμφανίζει είναι πραγματικές ή «φουσκωμένες» με στόχο να περιορίσει το ποσό του φόρου. Στην περίπτωση όμως του κ. Μιχαλολιάκου καταρρίφθηκαν όλα τα ρεκόρ εξόδων, αφού οι δαπάνες που εμφάνισε για το έτος 2010 έφθασαν στο αστρονομικό ποσό των 80.000 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι το ποσοστό των εξόδων του κ. Μιχαλολιάκου επί του τζίρου του διαμορφώθηκε στο 78%. Δηλαδή για κάθε ευρώ που εισέπραττε είχε δαπάνες 78 ευρώ και συνεπώς «στην τσέπη έβαζε» μόλις 22 ευρώ. NEW DREAΜ Ξενοδοχείο νοικιασμένο σε άγνωστους Βορειοηπειρώτες και με μέλη του Δ.Σ. παντρεμένα με αλλοδαπές Αγνώστου ταυτότητας Βορειοηπειρώτες-ενοικιαστές, «συγγενική διαπλοκή» στο Διοικητικό Συμβούλιο με δύο μέλη μάλιστα να έχουν νυμφευθεί αλλοδαπές κατά παράβαση των αρχών και της ιδεολογίας της «Χρυσής Αυγής» συνθέτουν το σκηνικό στο Ξενοδοχείο «New Dream» στην πλατεία Αττικής Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου και διευθύνων σύμβουλος ο κ. Αθανάσιος Ζαρούλιας του Βασιλείου, αδελφός της συζύγου του κ. Μιχαλολιάκου, ο οποίος είναι παντρεμένος με Πολωνή. Η κ. Ελένη Ζαρούλια κατέχει θέση αντιπρόεδρου ενώ στο ΔΣ συμμετέχει και η μητέρα της, Αλεξάνδρα Δανέλη. Ο αρχηγός της «Χρυσής Αυγής» είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου. Αλλο μέλος του ΔΣ είναι ο Σωτήρης Μαρτίνος, ο οποίος είναι παντρεμένος με Φιλλιπινέζα. Ως υπεύθυνη διαχείρισης του ξενοδοχείου φέρεται η εταιρεία «ΛΥΔΙΑ- Ξενοδοχειακές και Τουριστικές Επιχειρήσεις Ανώνυμος Εταιρία», η οποία δηλώνει ως έδρα το ίδιο κτίριο της οδού Λιοσίων 121. Την εταιρεία εκπροσωπεί και δεσμεύει ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΔΣ της ανώνυμης εταιρείας που είναι ο κ. Αθανάσιος Ζαρούλιας. Στο ξενοδοχείο βρίσκουν καταφύγιο πολλά παράνομα ζευγάρια και «επαγγελματίες» του σεξ και είναι γνωστό σε όσους συνηθίζουν να περνούν λίγες ώρες χαλάρωσης με τρυφερή συντροφιά. Μάλιστα σε αντίθεση με το βασικό σύνθημα της «Χρυσής Αυγής» και του αρχηγού της «κάθε ξένος εργάτης, ένας Ελληνας άνεργος» στο ξενοδοχείο απασχολούνται και αλλοδαποί εργαζόμενοι όπως απεκάλυψε έρευνα της αστυνομίας με αφορμή περιστατικό κλοπής τον Αύγουστο του 2010 σε βάρος του ρεσεψιονίστ και ο οποίος σύμφωνα με την αστυνομία ήταν αλλοδαπός."

 Πηγή: www.lifo.gr

1o δημοτικό Νάξου γιορτή πολυτεχνείου 17η Νοέμβρη

Το παραμύθι της Χρυσής Αυγής και οι νεκροί του Πολυτεχνείου

Σε μια προσπάθεια απαξίωσης και διαστρέβλωσης της  εξέγερσης του Πολυτεχνείου προχώρησε την Τετάρτη η Χρυσή Αυγή. Κίνηση, άλλωστε, συνεπής με την έως τώρα πορεία της οργάνωσης αφού δεν έχουν περάσει πολλοί μήνες από τις 18 Μαΐου όταν σε  συνέντευξή του ο επικεφαλής της, Νίκος Μιχαλολιάκος, αμφισβητούσε την ύπαρξη νεκρών στα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου 1973.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ που δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Ελευθερία» της Μεσσηνίας,  στην Καλαμάτα  μοιράστηκαν φυλλάδια της Χρυσής Αυγής, στα οποία αμφισβητείται η ύπαρξη νεκρών κατά την διάρκεια της φοιτητικής εξέγερσης του '73 ενώ χαρακτηρίζεται παραμύθι ο αγώνας κατά της Χούντας. Μάλιστα οι συγγραφείς των φυλλαδίων προσφέρουν έως και... αμοιβή σε όποιον παρουσιάσει στοιχεία που θα πιστοποιούν ότι υπήρχαν νεκροί.

«Οχι το παραμύθι του Πολυτεχνείου, όχι στους ψεύτικους νεκρούς. -Η γενιά του Πολυτεχνείου - είναι υπεύθυνη για τη δυστυχία μας. Όλοι οι κλέφτες φυλακή!» γράφει το φυλλάδιο της Χρυσής Αυγής και συνεχίζει: «Πολυτεχνείο, Ζητούνται νεκροί, ο ευρών αμοιφθήσεται» γράφει την πρώτη σελίδα του, στην οποία υπάρχει η φωτογραφία της Μαρίας Δαμανάκη. Το φυλλάδιο υπογράφεται από τις Τ.Ο Καλαμάτας, Μεσσήνης και Κυπαρισσίας.

Η κίνηση αυτή έρχεται ως συνέχεια της δήλωσης του βουλευτή της Χρυσής Αυγής Αντώνη Γρέγου ο οποίος, πριν από λίγες μέρες, είχε πει πως η Χρυσή Αυγή σκοπεύει να προχωρήσει σε επισκέψεις στα σχολεία ενόψει του εορτασμού της επετείου.  

«Επειδή οι μέρες που έρχονται είναι λίγο περίεργες και θα δώσουν τροφή στις γνωστές αριστερίστικες και ψευτοαντιεξουσιαστικές εγκληματικές οργανώσεις να προβούν σε παράνομες ενέργειες, πλησιάζει και η 17 Νοέμβρη, και όπως ζήσαμε τον Δεκέμβριο του 2008, θα θέλαμε να μεριμνήσετε έγκαιρα και αποτελεσματικά ώστε τέτοια φαινόμενα παραβατικής συμπεριφοράς μαθητών και καθηγητών να παταχθούν. Ο ρόλος του μαθητή και του δασκάλου είναι σαφής και καθορισμένος και για εμάς η εκπαίδευση πρέπει να βασίζεται στο τρίπτυχο Πατρίς -Θρησκεία - Οικογένεια», είπε ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής απευθυνόμενος στον υφυπουργό Παιδείας  Θεόδωρο Παπαθεοδώρου. Επιπλέον σε ανακοινώσεις παρόμοιες με εκείνες των οργανώσεων της Μεσσηνίας έχουν προχωρήσει και άλλες τοπικές οργανώσεις της Χ.Α.  όπως π.χ. στην Αιτωλοακαρνανία.  

Τα αποτελέσματα της μελέτης του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών  

                     

Από τα μέσα του 2002 το  Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών  έχει ξεκινήσει μια έρευνα με τίτλο «Τεκμηριώνοντας τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973». Στο πλαίσιό της επιχειρείται συγκέντρωση και επεξεργασία με επιστημονικές μεθόδους τεκμηρίων που αφορούν σε πολλές παραμέτρους των γεγονότων, όπως το χρονικό της εξέγερσης, το επιχειρησιακό σχέδιο για την καταστολή της, η εξέλιξη των γεγονότων έξω από το Πολυτεχνείο κ.ο.κ. Ένα από τα ζητούμενα είναι, φυσικά, ο αριθμός και η ταυτότητα των θυμάτων. Αν και η έρευνα βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, επιχειρείται στο σημείο αυτό μια συνοπτική παρουσίαση των πρώτων διαπιστώσεων, με έμφαση στη «γενεαλογία» του ζητήματος.

Προσωρινά αποτελέσματα της έρευνας του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών

Η συγκέντρωση όλων των δεδομένων αποτέλεσε το πρώτο στάδιο της έρευνας στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Κάθε στοιχείο που είδε το φως της δημοσιότητας όλα αυτά τα χρόνια, οι επίσημες ανακοινώσεις του καθεστώτος, οι πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν στον παράνομο τύπο της εποχής, οι αγγελίες κηδειών στις εφημερίδες, οι κάθε προέλευσης λίστες που έκαναν την εμφάνιση τους μετά τη μεταπολίτευση, οι προανακριτικές και ανακριτικές έρευνες, οι συνεντεύξεις συγγενών, οι καταθέσεις μαρτύρων στη δίκη του 1975, συγκεντρώνονται, αποδελτιώνονται, συσχετίζονται κριτικά, αναζητείται η γενεαλογία τους, εντοπίζονται οι αλληλοεπικαλύψεις, οι παρανοήσεις, τα λάθη στην αντιγραφή και οι μεταξύ τους παρεκκλίσεις.

Η έρευνα προχωρά έτσι στη συγκρότηση ενός καταλόγου, ο οποίος παραμένει προσωρινός, καθώς εξακολουθεί συνεχώς να εμπλουτίζεται και να διορθώνεται. Για κάθε περίπτωση συγκροτείται ένας ιδιαίτερος φάκελος, με βιογραφικά στοιχεία, τις συνθήκες θανάτου και αναλυτική παράθεση όλων των πηγών που χρησιμοποιήθηκαν με συγκεκριμένα στοιχεία.

Μέχρι τη στιγμή αυτή, έχουν καταγραφεί εικοσιτέσσερις (24) πλήρως τεκμηριωμένες περιπτώσεις, όπως καταγράφονται συνοπτικά στον συνημμένο κατάλογο.

Παράλληλα, έχει συγκροτηθεί ένας κατάλογος δεκαέξι (16) ανωνύμων περιπτώσεων που είχε θεωρηθεί σε κάποια στιγμή της διαδικασίας ότι «προκύπτουν βασίμως» ως νεκροί, από επίσημες, επώνυμες και σχετικά αξιόπιστες καταθέσεις, με συγκεκριμένα στοιχεία.

Τέλος, η έρευνα έχει θέσει στο μικροσκόπιο τριάντα (30) επώνυμες περιπτώσεις, που εμφανίζονται επίμονα στους περισσότερους καταλόγους από το 1974 μέχρι και σήμερα, χωρίς να έχουν ποτέ τεκμηριωθεί. Όλες αυτές οι ανώνυμες και οι αμφιλεγόμενες επώνυμες περιπτώσεις παραμένουν σε εκκρεμότητα, προκειμένου να διερευνηθούν περισσότερο, προτού αποφασιστεί οριστικά να υιοθετηθούν ή να απορριφθούν.

Οι 24 πλήρως τεκμηριωμένες περιπτώσεις

1. Σπυρίδων Κοντομάρης του Αναστασίου, 57 ετών, δικηγόρος (πρώην βουλευτής Κερκύρας της Ένωσης Κέντρου), κάτοικος Αγίου Μελετίου, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 20.30-21.00, ενώ βρισκόταν στη διασταύρωση οδών Γεωργίου Σταύρου & Σταδίου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

2. Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ & Μάρνη, τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά που έριξαν εναντίον του άνδρες της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών (όπως λεγόταν τότε το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο).

3. Σωκράτης Μιχαήλ, 57 ετών, εμπειρογνώμων ασφαλιστικής εταιρείας, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.00 και 22.30, ενώ βρισκόταν μεταξύ των οδών Μπουμπουλίνας και Σόλωνος, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί απόφραξη της αριστεράς στεφανιαίας. Μεταφέρθηκε ημιθανής στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. (F Σεπτεμβρίου), όπου και πέθανε.

4. Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Αιγυπτία Τουρίλ Τεκλέτ» και η παρεξήγηση αυτή επιβιώνει ακόμη σε κάποιους «καταλόγους νεκρών».

5. Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών.

6. Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00, ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων), τραυματίστηκε θανάσιμα στον τράχηλο από πυρά της αστυνομίας. Μεταφέρθηκε στο πρόχειρο ιατρείο του Πολυτεχνείου, όπου απεβίωσε. Από εκεί μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Χαμουρλής».

7. Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973 ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια και στη συνέχεια κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, τρεις ημέρες αργότερα, στις 19.11.1973, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ.

8. Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, επονομαζόμενος Γεωργαράς, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοε-γκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα, 19.11.1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Τάφηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου στις 9.9.1974, έγινε τελετή στη μνήμη του.

9. Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, εργάτης, από το Παρ-θένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης. Κατά τις πρωινές ώρες της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στην πλατεία Βάθης, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19.11.1973.

10. Αικατερίνη Αργυροπούλου σύζυγος Αγγελή, 76 ετών, κάτοικος Κέννεντυ και Καλύμνου, Αγιοι Ανάργυροι Αττικής. Στις 10.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού της, τραυματίστηκε στην πλάτη από σφαίρα. Διακομίστηκε στην κλινική «Παμμακάριστος» (Κάτω Πατήσια), όπου νοσηλεύτηκε επί ένα μήνα και κατόπιν μεταφέρθηκε στο σπίτι της, όπου πέθανε συνεπεία του τραύματος της μετά από ένα εξάμηνο (Μάιος 1974).

11. Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών, οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 10.15 το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων, μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΑΩ» και «ΕΑΛΗΝΙΣ», τραυματίστηκε από ριπή πολυβόλου που έριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που επέβαινε ενός τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου πέθανε μετά από

12 μέρες, στις 30.11.1973.

12. Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. Στις 10.30 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα πολυκατοικίας επί της πλατείας Αιγύπτου 1, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Αυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Μεταφέρθηκε στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτωρίας), όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

13. Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Δυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.

14. Δημήτριος Παπαϊωάννου, 60 ετών, διευθυντής ταμείου αλευροβιομηχάνων, κάτοικος Αριστομένους 105, Αθήνα. Γύρω στις 11.30 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην πλατεία Ομονοίας, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του, συνεπεία εμφράγματος.

15. Γεώργιος Γεριτσίδης του Αλεξάνδρου, 47 ετών, εφοριακός υπάλληλος, κάτοικος Ελπίδος 29, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 12.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο του στα Νέα Λιόσια, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά που διέσχισαν τον ουρανό του αυτοκινήτου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.

16. Βασιλική Μπεκιάρη του Φωτίου, 17 ετών, εργαζόμενη μαθήτρια, από τα Αμπελάκια Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Μεταγένους 8, Νέος Κόσμος. Στις 12.00 το μεσημέρι της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα του σπιτιού της, τραυματίστηκε θανάσιμα στον αυχένα από πυρά. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και στη συνέχεια στον «Ευαγγελισμό», όπου πέθανε αυθημερόν.

17. Δημήτρης Θεοδώρας του Θεοφάνους, 52 ετών, κάτοικος Ανακρέοντος 2, Ζωγράφου. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ διέσχιζε με τη μητέρα του τη διασταύρωση της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας με τη λεωφόρο Παπάγου στου Ζωγράφου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά στρατιωτικής περιπόλου με επικεφαλής αξιωματικό (πιθανόν ο ίλαρχος Σπυρίδων Σταθάκης του Κ.Ε.Τ/Θ), που βρισκόταν ακροβολισμένη στο λόφο του Αγίου Θεράποντος. Εξέπνευσε ακαριαία και όταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο των Παίδων, απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

18. Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, ταχυδακτυλουργός, κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέϋδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

19. Αλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος, 59 ετών, συνταξιούχος εφοριακός, από το ΚεράσοΒο Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Νάξου 116, Αθήνα. Στις 13.30 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε με τις ανήλικες κόρες του στη διασταύρωση των οδών Δροσοπούλου και Κύθνου, απέναντι από το ΙΣΤ' Αστυνομικό Τμήμα, βρέθηκε εν μέσω πυρών, προερχομένων από τους αστυνομικούς του Τμήματος, με αποτέλεσμα να πάθει συγκοπή. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

20. Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου 63 ετών, βιοτέχνης, από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Γ' Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και τέλος στο Κ.Α.Τ., όπου και πέθανε στις 30.1.1974.

21. Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 12.00 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλαος Ντερτι-λής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.

22. Κυριάκος Παντελεάκης του Δημητρίου, 44 ετών, δικηγόρος, από την Κροκέα Λακωνίας, κάτοικος Φερρών 5, Αθήνα. Στις 12.00 με 12.30 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος, τραυματίστηκε θανάσιμα από πυρά διερχομένου άρματος μάχης. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου και πέθανε στις 27.12.1973.

23. Ευστάθιος Κολινιάτης, 47 ετών, από τον Πειραιά, κάτοικος Νικο-πόλεως 4, Καματερό Αττικής. Κτυπήθηκε στις 18.11.1973 από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, συνεπεία των οποίων πέθανε στις 21.11.1973.

24. Ιωάννης Μικρώνης του Αγγέλου, 22 ετών, φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, από την Ανω Αλισσό Αχαΐας. Συμμετείχε στην κατάληψη του Πανεπιστημίου Πατρών. Κτυπήθηκε μετά τα γεγονότα, υπό συνθήκες που παραμένουν ακόμη αδιευκρίνιστες. Συνεπεία της κακοποίησης του υπέστη ρήξη του ήπατος, εξαιτίας της οποίας πέθανε στις 17.12.1973 στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών, όπου νοσηλευόταν. Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, ο τραυματισμός του συνέβη στην Πάτρα, άλλες όμως πληροφορίες τον τοποθετούν στην Αθήνα. Η περίπτωση του παραμένει υπό έρευνα.

Η μελέτη αυτή έχει υιοθετηθεί από τη σχετική βιβλιογραφία ως η πλέον έγκυρη επιστημονική προσέγγιση στο ζήτημα (βλ. ενδεικτικά Δημήτρης Παπαχρήστος, Το Πολυτεχνείο ζει, εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα 2004, σελ. 41-45, Δημήτρης Χατζησωκράτης, Πολυτεχνείο '73, εκδόσεις Πόλις, Αθήνα 2004, σελ. 176-177, 424-425, Βαγγέλης Αγγελής & Ολύμπιος Δαφέρμος, Όνειρο ήταν, έκδοση ΕΔΙΑ-Οδυσσέας, Αθήνα 2005, σελ.378-388).

                  

απο το αρθρο του  Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ* στο ISKRA .gr

"Οταν ρωτούσαν τον Γκέμπελς για την εξολόθρευση των Εβραίων, απαντούσε:

«Αδύνατον, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα το γνώριζα»!

Επομένως τίποτα το πρωτότυπο από τα ναζιστικά αποβράσματα της Χρυσής Αυγής, που ως απόγονοι των ταγματασφαλιτών, ως επίγονοι του φασίστα Μεταξά και ως υπερασπιστές της χούντας των συνταγματαρχών, ισχυρίζονται πως δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο και πως οι νεκροί του Πολυτεχνείου είναι «μύθος».

Προφανώς «η Γη γυρίζει»...  "

                                                   

Το πόρισμα Τσεβά

Σημαντικές πληροφορίες για τα γεγονότα της εξέγερσης δίνει και το πόρισμα του εισαγγελέα Δημήτρη Τσεβά γραμμένο ένα χρόνο περίπου μετά τα γεγονότα. 

Διαβάστε εδώ το πόρισμα Τσεβά 

πηγη:http://www.tovima.gr/society/article/?aid=483974

Κλέφτες των ονείρων

                                                                       


             
                                                           

                                                                                       Της Κατερίνας Aγγελιδάκη

Για δέκα χρόνια η γενιά μου έχασε το Πολυτεχνείο. Δεν το προλάβαμε, ήμασταν ακόμα παιδιά. Μα δεν το κρατήσαμε «ζωντανό» ούτε μεγάλοι. Φρόντισαν γι’ αυτό εκείνοι που το «καρπώθηκαν» και το εξευτέλισαν εξαργυρώνοντας τη νιότη τους στο ταμείο. Κάθε χρονιά η επέτειος του Πολυτεχνείου χάνεται στη σκόνη του χρόνου. Τίποτα πιο πεθαμένο απ’ αυτό που γιορτάζεται με στεφάνια, τίποτα πιο ξεχασμένο από αυτό που υπενθυμίζεται με φανφάρα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα από το ότι η «γενιά του Πολυτεχνείου» είναι οι 50-100 εξεγερμένοι φοιτητές που αναρριχήθηκαν κατόπιν στην εξουσία. Είναι πολύ περισσότεροι, άγνωστοι σήμερα, που δεν καταδέχτηκαν να «διορθώσουν» την Ιστορία. Η δικιά μου η γενιά γεννήθηκε μέσα στη χούντα, μεγάλωσε στο μεταπολιτευτικό ψεύδος και δεν έχει να παρουσιάσει αγώνες. Στα 18 μας ήδη, ο μύθος του Πολυτεχνείου είχε χάσει την αίγλη του. Στα 20 μας καθόμασταν πλάτη με πλάτη στο «Ντόλτσε» με πρώην αγωνιζόμενους φοιτητές που είχαν γίνει υπουργοί, βουλευτές, κομματόσκυλα. Στα 23 μας τρώγαμε τη σαλάτα μας στα τραπεζάκια του «Βρούτου» δίπλα σε ανθρώπους της τέχνης, ευνοούμενους του συστήματος. Στα 25 μας, αντί για ρεμπέτικα, ακούγαμε τουμπερλέκια να συνοδεύουν το σκυλολόι του Αντρέα στα κουτούκια της μόδας.

Μας είπανε απολιτίκ και αδιάφορους. Μπορεί και να ήμαστε. Όμως πολλοί από μας διαβάζαμε την «Οκτάνα», αγαπούσαμε τη «Μαρία Νεφέλη», είχαμε λιώσει τον «Μεγάλο Ερωτικό», ξέραμε τον Κουνέλλη, είχαμε δει Δαμιανό, είχαμε βρεθεί σε αφιερώματα Μπέργκμαν, είχαμε πάρει γεύση από Μπέκετ. Κι ας χορεύαμε ντίσκο τα βράδια, κι ας μυρίζαμε κολόνια «Τσάρλι», κι ας μεθούσαμε με σφηνάκια B-52, κι ας κοροϊδεύαμε τις κνίτισσες με τα λερωμένα ταγάρια, κι ας μην αντέχαμε την τσιριχτή φωνή της Μαρίας κάθε 17 Νοέμβρη και όχι μόνο...

Κι ας ήθελαν οι μαμάδες μας να διοριστούμε και να κάνουμε καλούς γάμους. Όσοι υποκύψαμε, τουλάχιστον ντρεπόμαστε να το πούμε. Οι περισσότεροι σε κάθε επέτειο κοιτούσαμε με σεβασμό τη φωτογραφία της μάνας του Παναγούλη ντυμένης στα μαύρα έξω από το Πολυτεχνείο. Και τον κουλουρτζή που μοίραζε τζάμπα συσσίτιο δίπλα στην πύλη, και τα παιδιά που έφτιαχναν προκηρύξεις και κοιμόντουσαν στα γρασίδια.

Αυτό ήταν για μας το Πολυτεχνείο. Μια στιγμή άγριας νιότης, σαν από ταινία του Παζολίνι. Και η συνειδητοποίηση ότι οι επαναστάτες που ξεπουλιούνται είναι οι κλέφτες των δικών μας ονείρων.

                         επιλογη  φωτο-βιντεο : Τεχνης Ανεμος                             

πηγη: pontiki.gr

ΠΑΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ ΑΠΟ ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΝΑΞΟΥ

Το κερδοφόρο επάγγελμα του βουλευτή . Όλη η αλήθεια για τους μισθούς των 300

Συνολικά παραπάνω από 7.000 ευρώ τον μήνα καθαρά και στο χέρι λαμβάνει κάθε βουλευτής την ώρα που ο ίδιος έχει διαμορφώσει τον κατώτατο μισθό για τους νέους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα στα 510 ευρώ.

Μάλιστα μετά και τα πρόσφατα μέτρα που ψήφισαν, οι βουλευτές λαμβάνουν υπερδιπλάσιο μισθό από τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου (3.023 ευρώ), έναν καθηγητή πανεπιστημίου (1.459 ευρώ) και τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ (1.872 ευρώ).

Όπως δημοσιεύει το Πρώτο Θέμα, σύμφωνα με τα εκκαθαριστικά μισθοδοσίας, το μηνιαίο καθαρό πληρωτέο ποσό ανέρχεται κατά μέσο όρο σε 6.200 ευρώ. Σε αυτό πρέπει να προστεθεί και η αποζημίωση που λαμβάνει κάθε βουλευτής για τη... συμμετοχή του στις κοινοβουλευτικές επιτροπές και μεσοσταθμικά κυμαίνεται από 800 έως 1.000 ευρώ μηνιαίως.
Ειδικότερα, οι βουλευτές λαμβάνουν μηνιαίως και στο χέρι:

- Βουλευτική αποζημίωση 5.780,60 ευρώ
- Επίδομα οργάνωσης γραφείου 1.000 ευρώ κατά μέσο όρο

Εμφανίζονται διαφοροποιήσεις ανάλογα με την εκλογική περιφέρεια του βουλευτή.Στους βουλευτές της πρωτεύουσας δίνονται 935,88 ευρώ και οι βουλευτές της επαρχίας λαμβάνουν 1.169,99 ευρώ.

- Ταχυδρομικά τέλη 1.136,64 ευρώ

Το ποσό δίνεται προκειμένου να στέλνονται επιστολές σε ψηφοφόρους και όπως υποστηρίζουν οι βουλευτές, «το δαπανούμε όλο σε γραμματόσημα».

- Επίδομα κίνησης κατά μέσο όρο 550 ευρώ
- Οικογενειακή παροχή 50 ευρώ
- Αποζημίωση για συμμετοχή σε κοινοβουλευτικές επιτροπές και θερινά τμήματα 1.150 ευρώ

Εκτός όμως από τα χρήματα που παίρνουν στο χέρι οι βουλευτές, υπάρχουν και κάποιες άλλες παροχές των οποίων επωφελούνται, οι οποίες είναι οι ακόλουθες:

- Βουλευτικά Ι.Χ. 975 ευρώ
- Επίδομα ενοικίου 1.000 ευρώ
- Ατέλεια τηλεφωνική για τα πολιτικά γραφεία 917 ευρώ

Σύμφωνα με το άρθρο 2 του Ζ’ ψηφίσματος, οι βουλευτές δικαιούνται ατέλεια τηλεφωνικής επικοινωνίας. Η ετήσια δαπάνη της Βουλής για κάθε βουλευτή ανέρχεται σε 11.000 ευρώ.

- Ατέλεια κινητού τηλεφώνου 200 ευρώ

Τυχόν υπερβάσεις τις καλύπτει ο βουλευτής.

- Αεροπορικά εισιτήρια 875 ευρώ

Συνολικά 104 αεροπορικά εισιτήρια το χρόνο δικαιούνται οι βουλευτές της περιφέρειας, προκειμένου κάθε εβδομάδα να επιστρέφουν στις εκλογικές τους περιφέρειες.

- Δύο επιστημονικοί συνεργάτες 4.500 ευρώ

Σε κάθε βουλευτή παρέχονται 4 υπάλληλοι και 2 αστυνομικοί. Από τους υπαλλήλους οι δύο είναι αποσπασμένοι και άρα πληρώνονται από τις υπηρεσίες τους. Τους άλλους δύο τους επιλέγει ο ίδιος και πληρώνονται από τη Βουλή.

                 ε ρε      γλέντια....χαχαχα
                                                         

πηγη:http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/2012/11/blog-post_9210.html#more

Για τη συλλογική κουζίνα που έγινε στις 10.11.12

Περισσότερα από 40 άτομα ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Ανοιχτής Συνέλευσης Νάξου για την πραγματοποίηση συλλογικής κουζίνας το Σάββατο 10 Νοέμβρη στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Αντιμάμαλο στη Χώρα. Από τις 7 το απόγευμα και μετά ήρθαν στον χώρο και αρκετοί άνθρωποι που δεν είχαν ξανάρθει, σε ένα πνεύμα αλληλεγγύης, επικοινωνίας και συντροφικότητας, και προσέφεραν ο καθένας και η καθεμιά ό,τι μπορούσε. 

ΦΩΤΟ & ΒΙΝΤΕΟ: ΤΕΧΝΗΣ ΑΝΕΜΟΣ

πηγη:http://autonomiprotovnaxou.blogspot.gr/

Παρέμβαση έξω από τα γραφεία του ΟΑΕΔ Νάξου - Βίντεο

Την Τετάρτη 7/11 η Ανοιχτή Συνέλευση πραγματοποίησε παρέμβαση έξω από τα γραφεία του ΟΑΕΔ σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την κατάργηση των εποχικών επιδομάτων ανεργίας. Το μέτρο αυτό καταδικάζει χιλιάδες εργαζόμενους στον τουρισμό στην ένδεια και την εξαθλίωση. Στήθηκε μικροφωνική, γράφτηκαν συνθήματα και μοιράστηκαν προκηρύξεις. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν ενθαρρυντική.

ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 10/11 ΩΡΑ 19:00 ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΜΑΓΕΙΡΕΥΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΡΩΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ

 

ΚΑΘΕ 2ο ΚΑΙ 4ο ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙΜΑΜΑΛΟ ΓΙΑ ΧΑΛΑΡΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ, ΠΡΟΒΟΛΕΣ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΠΡΟΚΥΨΕΙ

Μου διώχνετε τους φίλους μου…

                                            
                                           
Εγώ θα μείνω...
Tης Αναστασίας Γιάμαλη

Μεγαλώσαμε εδώ, είναι ωραία εδώ, τι ωραία; Μαγικά είναι, έχει ήλιο, έχει θάλασσα, έχει αλάτι στα μαλλιά, άμμο κρυμμένη στα πιο παράξενα σημεία μιας τσάντας που δεν τινάξαμε… εδώ φοράμε σκούφους μονάχα επειδή έτσι γουστάρουμε, εδώ είναι νοέμβρης και δεν χρειάζεσαι μπουφάν, εδώ τρώμε σουβλάκια στο όρθιο, πίνουμε τσίπουρα και γελάμε, εδώ κλαίγαμε για αγόρια που δεν μας ήθελαν, μετά πετούσες μια μαλακία και σκάγαμε στα γέλια, εδώ έκλαψαν επειδή δεν τους θέλαμε, εδώ χαράξαμε τα ονόματα μας σε δέντρα -αυτά τα λίγα που υπάρχουν- εδώ κάναμε κοπάνες, εδώ μεθύσαμε και ξερνούσαμε στο μπάνιο κάποιου φίλου, εδώ – στο δωμάτιο μου – μας είχε βρεί η μάνα μου λιωμένες με ένα μπουκάλι τεκίλα και κάτι φλούδες από λεμόνια, θυμάσαι; Eδώ ξεκινήσαμε να ονειρευόμαστε, μετά ακούσαμε για «επανάσταση», μετά τα όνειρα άλλαξαν, εδώ φάγαμε χημικά , εδώ τρέξαμε, εδώ σε πήρα τηλέφωνο κλαίγοντας τότε που πέρασαν τα μέτρα και ψέκασαν εναν παππου μπροστα μου και φώναζε από το τηλέφωνο η μάνα σου να ρθεις με το αυτοκίνητο (!) στο αποκλεισμένο Σύνταγμα να με μαζέψεις γιατί ειμαι “βλαμμένο”, εδώ είδαμε το δίκιο εδώ και το άδικο, εδώ ανατριχιάσαμε με ένα σύνθημα και γελάσαμε με το “μωρο μου εισαι όμορφη σαν τράπεζα που καίγεται”… Τώρα φεύγεις… Ούτε η πρώτη είσαι ούτε η τελευταία… Εγώ θα μείνω.
Ο ένας μετά τον άλλον φεύγουν, ο ένας Λονδίνο, η άλλη Βέλγιο, Βερολίνο, ο άλλος Ολλανδία, Αμερική διάφοροι… Οικονομικοί μετανάστες… Ποιοι; Οι δικοί μου οι φίλοι… Αυτοί με τους οποίους σπούδασα, αυτοί με τους οποίους ονειρεύτηκα τις δουλειές και τις ζωές «των ονείρων» μας… Όνειρο γιόκ… Στην καλύτερη θα δουλεύουμε – όσοι είμαστε τυχεροί- δωδεκάωρα για ένα μισθό “χέσε μέσα”, ούτε ταξίδια, ούτε λεφτά, ούτε φοβεροί έρωτες (που χρόνος για έρωτες, δεν βλέπεις τι γίνεται!) ούτε μέλλον… έτσι θέλουν… Μία και σήμερα, όπως στο στρατό, κάθε μέρα γίνεται «μία και σήμερα»… Σκατά… το ξέρω πως δεν θες να ζεις με ένα 500άρικο, πως έχεις όνειρα… τα ίδια όνειρα έχουμε… Εγώ θα μείνω.
Ο ένας μετά τον άλλον αγανακτούν, και φεύγουν… έχουν γαμάτα βιογραφικά οι φίλοι μου… τους προσλαμβάνουν εύκολα έξω… χαίρομαι… Λυπάμαι που σκορπιζόμαστε… Λυπάμαι που μένω εδώ και οι άλλοι φεύγουν για ένα μέλλον που για να το ζήσουν θα πρέπει να μηδενίσουν το κοντέρ τους… Ένα κοντέρ που τις ταχύτητες του τις ανεβάσαμε μαζί τόσα χρόνια… Φεύγεις… θα σε στηρίξω, αλλά ρε γαμώτο, μην φύγεις! Δες πόσα καταφέραμε σε τόσο λίγο διάστημα, πίστευες τι θα συνέβαινε το 2008, πίστευες ότι θα μαζευόμασταν εκατοντάδες χιλιάδες στο Σύνταγμα για τόσους μήνες, πίστευες οτι θα πιανόμασταν χέρι χέρι για να μην χαθούμε μες τον κόσμο, πίστευες ότι θα πηγαίνουμε σε συγκεντρώσεις και δεν θα μαστε τρεις κι ο κούκος, πίστευες το αποτέλεσμα των εκλογών όταν γιορτάζαμε το βράδυ στο περίπτερο στο Πανεπιστήμιο και ήταν αυτό το αστείο παιδί με την πορτοκαλάδα που δεν μιλούσε, έλα πες, πιστεύεις την απόσταση που έχουμε διανύσει; Eγώ θα μείνω.
Ο ένας μετά τον άλλον πακετάρουν, γαμωσταυρίζουν, δακρύζουν και επιβιβάζονται σε ένα αεροπλάνο – όχι για ένα χρόνο που διαρκεί το μάστερ – για όσο…Η μάνα τους κλαίει από το τηλέφωνο τι να πει; λέει «Καλή τύχη»… Και όλο και περισσότερο ακούω το «Η Ελλάδα είναι μόνο για διακοπές»! Όχι ρε! Δεν είναι μόνο για διακοπές, γιατί αν αρχίσεις να το πιστεύεις, τότε θα την καταντήσουν μόνο για διακοπές, αλλά για τις διακοπές που θα σιχαίνεσαι να κάνεις… Εγώ θα μείνω.
Ο ένας μετά τον άλλον βλέπουν την πόλωση, τους φασίστες, την επικείμενη σύγκρουση… Μου είπες ότι κάτι μπάτσοι είχαν στριμώξει έναν μετανάστη, ότι τους έδειξε τα χαρτιά του και του τα σκισαν, μου είπες ότι στους φίλους του Δ. που τους έπιασαν τους ξερίζωσαν τις τζίβες μία μία, σοκαρίστηκες. Το ξέρω πως κάθε βράδυ ακούς για επιθέσεις χρυσαυγιτών σε μετανάστες, το ξέρω πως εσύ ήθελες να σώζεις γατάκια μην τα πατήσουν αυτοκίνητα και τώρα ασχολείσαι με τέτοια… Δεν ήμασταν προετοιμασμένες γι αυτό αλλά να που έτυχε… Και τώρα τι; ‘Ετσι απλά, δεν ζείς εδώ όπως θα θέλες και φεύγεις… Φεύγοντας από το πρόβλημα δεν λύνεται, μήπως πάντα φεύγαμε αναζητώντας την προσωπική διάσωση; Mήπως φτάσαμε εδώ επειδή συναινέσαμε σε αυτή την λάθος λογική; Kαι αν εκεί που πας, γίνουν σε λίγο καιρό τα ίδια, τι θα κάνεις; Θα πας αλλού; Θα γυρνάς με μια βαλίτσα τον πλανήτη για να βρείς που δεν έχει κρίση, μπάς και ζήσεις; Μια ζωή φευγάτη; Μπας και δω φευγάτη ήσουν; Mήπως όταν αδιαφόρησες- αστάθμητος παράγοντας βλέπεις η αδιαφορία- έφταιξες κι εσυ; Όπως κι εγώ. Τώρα έκλεισες και τα εισιτήρια. Εγώ θα μείνω.
Ο ένας μετά το άλλον, μιλούν από το skype φορώντας πυτζάμες μπροστά σε μια κάμερα με τους φίλους που τους έδιωξε η χώρα τους… Μας είπανε ότι όλα γίνονται για «την σωτηρία της πατρίδας»… Ποια πατρίδα ρε, η πατρίδα μπαίνει σε αερόπλάνο και μετακομίζει αλλού… Στην βαλίτσα της έχει έναν Πουλαντζά (δανεικό κι αγύριστο), τον Τρυποκάρυδο του Ρόμπινς και μια μπλούζα μου… Ποια “πατρίδα” χωρίς τους φίλους μου; Το πιο φιλόδοξο όνειρο είναι το δύσκολo. Και εδώ μένουμε λίγοι, όλο και λιγότεροι, δυναμώνουμε την φωνή μας (πάει μαζί με την οργή αυτό)… Αλλά δεν μπορώ να φωνάζω για δύο, για τρεις για δέκα, μένουμε λίγοι… Καταφέρνουν αυτό που θέλουν, μας αποδεκατίζουν, δεν το καταλαβαίνεις; Δεν γίνεται να φεύγεις και να μείνουμε εμείς οι λίγοι με τα παππούδια που ψήφισαν Σαμαρά… θα μας κάνουν τα ίδια και χειρότερα… Μείνε να το παλέψουμε… Μείνε να τους διώξουμε και να φτιάξουμε τον κόσμο μας όπως μας αξίζει, καλύτερο! Oνειρέψου με μάτια ανοιχτά εδώ… Δεν μπορώ μόνη μου… Μείνε να μη μείνουμε λίγοι… Εγώ θα μείνω.

                                             

Πηγη:Rednotebook.gr


πηγη:http://www.ksm.gr/