Aπόσπασμα από κείμενο του Μανδηλαρα στην εφημερίδα του το 1960: Μαζί τα φάγαμε...
Από τη Βικιπαίδεια
Ο Νικηφόρος Μανδηλαράςήταν Έλληνας νομικός, δημοσιογράφος και εκδότης εφημερίδας. Είναι περισσότερο γνωστός σαν δικηγόρος υπερασπίσεως στη δίκη για την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ που ποτέ δεν ολοκληρώθηκε.
Βιογραφικό
Γεννήθηκε στην Κόρωνο της Νάξουτο 1928. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα ενώ παράλληλα εργαζόταν. Αφού τελείωσε τις σπουδές του εργάστηκε στο δικηγορικό γραφείο του Γ.Β.Μαγκάκη και αργότερα άνοιξε δικό του γραφείο. Μαζί με τονΕυάγγελο Γιαννόπουλο, τον Γιώργο Ασημακόπουλο, τον Σταύρο Κανελλόπουλο και άλλους ίδρυσε την Ένωση Δημοκρατικών Δικηγόρων Ελλάδος. Υπερασπίστηκε πολλές φορές πολίτες που διώκονταν για την πολιτική τους δράση και στην υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ ανέλαβε την υπεράσπιση των κατηγορουμένων. Σχεδίαζε να πολιτευτεί με την Ένωση Κέντρου στις εκλογές που ήταν προγραμματισμένες να διεξαχθούν τον Μάιο του 1967 και οι οποίες τελικά δεν έγιναν εξ αιτίας της επιβολής της δικτατορίας.
Ο θάνατός του
Λόγω της ανάμειξής του στην υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ ως συνηγόρου υπεράσπισης και της πολιτικής του δράσης, ο Νικηφόρος Μανδηλαράς κινδύνευε μετά την επιβολή της δικτατορίας. Έτσι στις 17 Μαΐου του 1967 επιβιβάστηκε κρυφά στο πλοίο VITA-R με σκοπό να διαφύγει στην Κύπρο. Πέντε ημέρες αργότερα όμως λιμενικοί βρήκαν το πτώμα του στην παραλία Γενναδίου της Ρόδου.
Κατά την εκδοχή των αρχών, ο καπετάνιος του πλοίου Πέτρος Πόταγας έριξε τον Μανδηλαρά στη θάλασσα με ένα σωσίβιοπροκειμένου ο τελευταίος να κολυμπήσει ως την ακτή και να αποφύγει τη σύλληψη. Όμως ο δικηγόρος πηδώντας από το πλοίο, τραυματίστηκε στο κεφάλι και στη συνέχεια πνίγηκε και το πτώμα του ξεβράστηκε στην ακτή.
Υποστηρίζεται ωστόσο με βάση στοιχεία που υπάρχουν ότι ο Νικηφόρος Μανδηλαράς πρέπει να βγήκε στην ακτή όπου συνελήφθη και δολοφονήθηκε. Πρώτον ο Μανδήλαρας με τη σωματική διάπλαση που είχε ήταν απίθανο να τραυματιστεί πηδώντας από το πλοίο και να μην καταφέρει να κολυμπήσει μέχρι τη στεριά. Επίσης από φωτογραφίες του νεκρού Μανδηλαρά φαίνεται πως είχε δεχτεί χτυπήματα στο κεφάλι και είχε μια τρύπα στο στήθος. Ακόμα όταν βρέθηκε το πτώμα του έτρεχε αίμα από το αυτί του, κάτι που δε θα μπορούσε να συμβεί αν είχε πνιγεί. Η δε έκθεση των γιατρών που εξέτασαν τη σορό του δεν υπεβλήθη άμεσα αλλά αφού έφτασε από το εξωτερικό, λίγες μέρες αργότερα, ο ιατροδικαστήςΚαψάσκης.
Επιπλέον υπάρχει η μαρτυρία του Ροδίτη δικηγόρου Γιώργου Χιωτάκη, φίλου του Μανδηλαρά, δημάρχου Ρόδου το 1964και πολιτευτή της Ένωσης Κέντρου, σύμφωνα με την οποία στις 18 Μαΐου τον πλησίασε μέσα στο δικαστικό μέγαρο ένας χωρικός και του είπε πως μεταφέρει μήνυμα του Μανδηλαρά που κρύβεται στην παραλία της Λάρδου. Ο Χιωτάκης με τον ίδιο χωρικό έστειλε μήνυμα στον Μανδηλαρά ζητώντας του να ορίσει τόπο συνάντησης, καθώς όμως δεν έλαβε απάντηση αποφάσισε την επομένη να ψάξει να τον βρει μόνος του. Στη διαδρομή με το αυτοκίνητο τον παρακολουθούσαν άνδρες της ασφάλειας και έμαθε ότι οι αρχές αναζητούσαν ένα δραπέτη. Δύο μέρες αργότερα ο Χιωτάκης έμαθε από τις εφημερίδες ότι ξεβράστηκε το πτώμα ενός αγνώστου άνδρα στην παραλία Γενναδίου.
Στη δίκη που ακολούθησε ο καπετάνιος Πέτρος Πόταγας καταδικάστηκε σε δώδεκα μήνες φυλάκιση για ανθρωποκτονία εξ αμελείας. Αργότερα ο Πόταγας έφυγε οικογενειακώς για την Νότια Αφρική όπου σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα. Παρ' όλες τις προσπάθειες που έγιναν μετά την πτώση τις δικτατορίας για να γίνει αναψηλάφηση της υπόθεσης δεν κατέστη δυνατή η επανάληψη της δίκης.
(Απο διαδηλωση του NPD στο Βερολινο, Πρωτομαγια του
2013, Πηγη Svt)
70
χρόνια μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η ακροδεξιά της Γερμανίας βρισκεται
μπροστα σε μια ευρωπαϊκή επιτυχια. Η καταργηση του
εμποδιου επι τοις
εκατοστις
ευρωπαϊκές εκλογές μπορεί να δώσει μια θεση
στο
Στρασβούργο στους γνωστους και μη εξαιρετεους NPD
.
Όταν
το Γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο στα τέλη Φεβρουαρίου αποφασισε ότι το 1%
εμπόδιο αποτελει
διακριση για τις στις
ευρωπαϊκές εκλογές της 25 Μαΐου,
χάρηκαν όχι μόνο τα μικρά κόμματα οπως το Κόμμα των Πειρατών, αλλα και το αντι
-ΕΕ Εναλλακτικο κομμα για τη Γερμανια (AFD).
Ακόμα
και το παλιό NPD, (Nationaldemokratische Partei Deutschlands), NPD, το
Εθνικοδημοκρατικο Κόμμα της
Γερμανίας, ανεπνευσε καθαρό αέρα και γρήγορα κατάλαβε ότι
αυτό μπορεί να σημαίνει τόσο μια οσο και δύο έδρες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το
NPD
πηρε στις τελευταίες εθνικές εκλογές γύρω στο 1,5% των ψήφων . Αν
επαναληφθει αυτο στα τέλη Μαΐου θα παει τουλάχιστον
μια από της 96 έδρες της Γερμανίας
στο Στρασβούργο, στους πρώην
κληρονόμους
των Ναζί .
Στις
Ευρωπαϊκές εκλογές, ο πρώην ηγέτης του NPD Udo Voigt φιγουραρει ως πρώτο
όνομα. Ο
62χρονος, ο πατέρας του οποίου ήταν μέλος της SA (Sturmabteilung),
αιχμάλωτος πολέμου στη Σοβιετική Ένωση έως το 1949 και στη συνέχεια οδηγός για
τον βρετανικό στρατό στη Γερμανία - ήταν πρώην αξιωματικός της Luftwaffe και
ηγετης του NPD απο το 1996-2011.
Έχει
προκαλέσει σε μεγάλο βαθμό: Πριν από τις περιφερειακές εκλογές στο Βερολίνο το
2011 είχε φωτογραφηθει με ένα δερμάτινο σε μια μοτοσικλέτα σε εκλογικες αφίσες
υπό τον τίτλο ''Πατηστε γκαζι". Το
2009 καταδικάστηκε σε επτά
μηνη φυλάκιση με αναστολη, γιατι στο Παγκόσμιο Κύπελλο του
2006 αγωνίστηκε για μια ''πραγματικη εθνικη ομαδα", χωρις εγχρωμους παίκτες. To
2008
παραβρεθηκε στη κηδεια του συντροφου του Friedhelm Busse ο οποιος θάφτηκε
εχοντας μια σημαία με τη σβάστικα στον τάφο του .
-Αυτη
δεν ήταν μια μέρα "απελευθερωσης", αλλά μια ήττα για τη Γερμανία και τίποτα για
να γιορτάσουμε, ειπε μπροστα σε 3.000 ομοϊδεάτες τους στο Βερολίνο για την
60ή επέτειο από το τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, το
2005.
Οι
Γερμανικές αρχές έχουν επανειλημμένα προσπαθησει να απαγορεύσουν το NPD, χωρίς
επιτυχία . Η
υπηρεσία ασφαλείας θεωρει το κόμμα ως ''απειλή για τη συνταγματική τάξη".
Κατά
ειρωνικό τρόπο, η πιθανότητα για μια επιτυχια στις ευρωπαϊκές εκλογές ηρθε σε
μια εποχή που το κόμμα πραγματικά αισθάνεται χειρότερα από ό, τι εδώ και πολλά
χρόνια . Η
οικονομία είναι χάλια, οι αριθμοί των μελών μειώνονται και οι ηγέτες
διαπληκτίζονται.
Εν
όψει των ευρωπαϊκών εκλογών προσπαθει ο Voigt να μαζεψει νέες δυναμεις μέσα από
την κρίση γύρω από την Κριμαία, όπου το NPD καθώς και πολλοί ομοϊδεάτες τους
στην Ευρώπη υποστηρίζουν τις δράσεις τόσο της Ρωσίας οπως και των θυμωμένων με
τους Ρώσους, εχθρικους ακροδεξιους της
Ουκρανίας
"Δεν υπάρχουν όρια στην
ψευδολογία της Δύσης...Στην
εικόνα μας της πατριωτικης Ευρώπης - μιας Ευρωπης οπου οι αδελφικες χωρες-
περιλαμβάνουν τόσο τη Ρωσία και την Ουκρανία, αλλά όχι ξένες δυνάμεις, όπως τις
Ηνωμένες Πολιτείες και τη Τουρκία ", λεει ο Voigt σε ένα αρθρο.
ΙΝFO
Το
Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας ( NPD ) ιδρύθηκε το 1964 από τα
απομεινάρια του Εθνικού Κόμματος της Γερμανίας ( DRP ),το οποίο είχε αρκετους
ηγέτες,
πρώην μέλη της χιτλερικής περιόδου του Ναζιστικου Κόμματος
(NSDAP).
Στα
τέλη της δεκαετίας του 1960 το κόμμα έλαβε στην καλύτερη περίπτωση 4,3% στις
κοινοβουλευτικές εκλογές το 1969 , κυρίως χάρη στoυς δεξιους ψηφοφόρους που
αποδοκίμαζαν οτι οι τοτε CDU συγκυβερνουσαν σε συνασπισμό με το SPD
. Μετά
από πολλά χρόνια με πολύ μικρή υποστήριξη αυξηθηκε η δημοτικότητα του NPD στη
δεκαετία του 1990, μετά την επανένωση της Γερμανίας. Στην
Ομοσπονδιακή Βουλή το κόμμα έχει φθάσει σε περισσότερο από 1 % των ψήφων στις
τρεις τελευταίες εκλογές.
Σε
περιφερειακό επίπεδο , το κόμμα εκπροσωπείται στη Σαξονία και στο κρατιδιο
Mecklenburg - Vorpommern . Ο
αρχηγός του κόμματος είναι ο 61χρονος Udo Pästörs που ανέλαβε πρόσφατα τον
Δεκέμβριο , όταν ο αντιπρόσωπος Holger Apfel ξαφνικά παραιτήθηκε. Λόγω μιας
εσωτερικής εκστρατείας μίσους, ήταν η εξήγησή του. Λόγω
της σεξουαλικής κακοποίησης ενός νεαρού συναδέλφου κόμματος , υποστήριξαν οι
αντιπαλοι τους.
Μελέτη του Πανεπιστημίου του Portsmouth εντοπίζει αιτιώδη σχέση μεταξύ περικοπών και αύξησης του αριθμού των ανδρών που αυτοκτόνησαν μεταξύ 2009 και 2010 στην Ελλάδα
Οι περικοπές των δαπανών στην Ελλάδα έχουν προκαλέσει περίπου 500 αυτοκτονίες ανδρών (male suicides) από τότε που ξεκίνησε η εφαρμογή τους, σύμφωνα μελέτη που είδε το φως της δημοσιότητας. Η έρευνα εντόπισε θετική συσχέτιση μεταξύ της λιτότητας και των ποσοστών των αυτοκτονιών. Η έρευνα 30 σελίδων έχει τίτλο «ο αντίκτυπος της δημοσιονομικής λιτότητας στην αυτοκτονία: Εμπειρικά δεδομένα της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας» και δημοσιεύτηκε στην επιστημονική περιοδική έκδοση «Social Science and Medicine journal» από τους Νικόλαο Αντονακάκη και Alan Collins από το Πανεπιστήμιο του Portsmouth. Κάθε 1% κρατικών περικοπών προκαλεί αύξηση κατά 0,43% στις αυτοκτονίες μεταξύ του ανδρικού πληθυσμού, σύμφωνα με την έρευνα. Μεταξύ 2009 και 2010, σημειώθηκαν 551 θάνατοι με αποκλειστική αιτία τη δημοσιονομική λιτότητα, ισχυρίζονται οι ερευνητές. Ακολουθούν οι δείκτες αυτοκτονιών στην Ελλάδα με βάση την ηλικία και το φύλο κατά την περίοδο 1968 - 2009. Οι μισές αυτοκτονίες του 2010 οφείλονται στη λιτότητα τονίζει στον Guardian ο Νικόλαος Αντονακάκης που αναζήτησε τη συσχέτιση μεταξύ των πολιτικών λιτότητας και της αύξησης των αυτοκτονιών μετά από περιστατικά γνωστών του ανθρώπων που έδωσαν τέλος στη ζωή τους. Σύμφωνα με την έρευνα, οι άνδρες μεταξύ 45 και 89 ετών είναι η κατηγορία με τον μεγαλύτερο κίνδυνο λόγω των περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, ενώ δεν παρατηρήθηκε αξιοσημείωτη αύξηση των αυτοκτονιών στο γυναικείο πληθυσμό. «Η συγκεκριμενοποίηση αυτή μπορεί να βοηθήσει τις υπηρεσίες υγείας ώστε να κινηθούν στοχευμένα» επισημαίνει ο Νικόλαος Αντονακάκης.
Θα στηθεί, για πέμπτη χρονιά, ένα αλλιώτικο παζάρι με σπόρους
Θα ακούσουμε χρήσιμες πληροφορίες για τη σπορά, τη συλλογή
και τη φύλαξη των σπόρων και θα ανταλλάξουμε εμπειρίες.
Σκοπός μας είναι να διατηρηθούν οι ποικιλίες αυτές, ειδικά την περίοδο που
διανύουμε, της κυριάρχησης των υβριδίων
και της προσπάθειας εκμετάλλευσης των γεωργικών προϊόντων από πολυεθνικές
εταιρείες.
Οι σπόροι θα δίνονται
δωρεάν! Όσοι έχουν σπόρους από τοπικές ποικιλίες
μπορούν να τους φέρουν και να συμπεριληφθούν στο παζάρι
Για πληροφορίες επικοινωνήστε στoτηλέφωνo: 6977387578
Διοργάνωση:
·ΟΜΑΔΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΔΡΥΜΑΛΙΑΣ ΝΑΞΟΥ
Ανελέητοι και άκρως αποκαλυπτικοί είναι οι αριθμοί που ανακοίνωσε την Τετάρτη η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία, η Eurostat. Μονοσήμαντο το συμπέρασμα: όποια χώρα της Ευρωζώνης υπαχθεί σε καθεστώς Μνημονίου πνίγεται αμέσως από την έκρηξη του δημόσιου χρέους της! Την ορθότητα του ισχυρισμού αυτού αποδεικνύει πρώτα πρώτα το γεγονός ότι βάσει των στοιχείων της Eurostat το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος μεταξύ όλων των χωρών, όχι μόνο της Ευρωζώνης αλλά και ολόκληρης της ΕΕ των 28 κρατών, το έχουν οι χώρες του ευρώ που βρίσκονται υπό μνημονιακό καθεστώς.
Στις 5 χειρότερες θέσεις βρίσκονται οι 4 μνημονιακές χώρες (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Κύπρος) συν την Ιταλία. Μετά την παρεμβολή του Βελγίου ακολουθεί η Ισπανία, για να κλείσει η πρώτη χειρότερη επτάδα, αποδεικνύοντας ότι και στις δύο χώρες που ασκείται ήπια μνημονιακή πολιτική χωρίς τυπικά να έχουν υπαχθεί σε καθεστώς Μνημονίου, το δημόσιο χρέος έχει απογειωθεί (Ιταλία, Ισπανία).
Είναι πολύ αποκαλυπτικό το γεγονός ότι από τις 15 χώρες της ΕΕ με το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος, οι... 13 ανήκουν στην Ευρωζώνη - συμπεριλαμβανομένης μάλιστα και της Γερμανίας! Ας δούμε όμως πρώτα τις μνημονιακές χώρες, με τη σειρά κατάταξης - αρνητικής φυσικά. Πρώτη πρώτη φιγουράρει η Ελλάδα, με δημόσιο χρέος 175,1% του ΑΕΠ της. Ακολουθεί η Ιταλία με 132,6% και έπεται σε απόσταση αναπνοής η Πορτογαλία, με δημόσιο χρέος ίσο με το 129% του ΑΕΠ της. Λίγο πιο πίσω η Ιρλανδία με 123,7% και η Κύπρος με 111,7% του ΑΕΠ. Μετά το Βέλγιο (101,5%) και η Ισπανία (93,9%).
Η Ελλάδα και η Ιταλία, όπως και το Βέλγιο, είχαν ανέκαθεν υψηλό δημόσιο χρέος, το οποίο απλώς απογειώθηκε ξεπερνώντας κάθε όριο φαντασίας στην περίπτωση της Ελλάδας, όταν αυτή τέθηκε υπό μνημονιακό καθεστώς. Η Ισπανία, η Ιρλανδία, η Κύπρος, η Πορτογαλία δεν έχουν παράδοση υψηλού χρέους. Το 2007, πριν από την κρίση, βάσει των στοιχείων της Eurostat, το δημόσιο χρέος της Ιρλανδίας ανερχόταν στο 25% του ΑΕΠ της. Μόλις όμως μπήκε σε Μνημόνιο, το 2013 το χρέος της εκτοξεύθηκε στο... 123,7% του ΑΕΠ της - αυξήθηκε δηλαδή κατά το ασύλληπτο ποσοστό του... 394,8%! Σχεδόν πενταπλασιάστηκε! Το 2007 και πάλι, το δημόσιο χρέος της Κύπρου ήταν οριακά κάτω από το όριο του 60% του Μάαστριχτ - βρισκόταν στο 58,3% του ΑΕΠ της. Το 2013, μην έχοντας καν κλείσει έναν χρόνο μνημονιακού καθεστώτος, το κυπριακό δημόσιο χρέος είχε σχεδόν διπλασιαστεί: 111,7% του ΑΕΠ της!
Περίπου ίδια η κατάσταση και στην Πορτογαλία. Στο 68,3% του ΑΕΠ το δημόσιο χρέος της το 2007, σχεδόν διπλάσιο το 2013 ύστερα από τρία χρόνια μνημονιακού καθεστώτος - 129%. Οποια χώρα δηλαδή μπήκε σε μνημονιακό καθεστώς, καταστράφηκε αναφορικά με το δημόσιο χρέος της! Να μην ξεχνάμε ότι το 2010, βλέποντας ότι η Ελλάδα παρουσίασε δημόσιο χρέος ύψους 129,7% για το 2009, οι Ευρωπαίοι εταίροι της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου μάς είπαν τότε ότι με τόσο υψηλό ποσοστό χρέους η χώρα μας είναι χρεοκοπημένη. Αν υποθέσουμε ότι είχαν δίκιο, γιατί τότε πήραν την Ιρλανδία, φόρτωσαν όλο το κόστος αποπληρωμής των χρεών των τραπεζών της στο εξωτερικό στον ιρλανδικό λαό και εκτόξευσαν το δημόσιο χρέος της στο 123,7% του ΑΕΠ της, ποσοστό που οι ίδιοι είπαν στους Ελληνες το 2010 ότι σηματοδοτεί τη χρεοκοπία της χώρας και τώρα μας λένε ότι η Ιρλανδία συνιστά... υπόδειγμα μνημονιακής σωτηρίας; Είναι φανερό ότι μας θεωρούν ηλίθιους οι Γερμανοί και μας κοροϊδεύουν!
Εμάς μας έλεγαν ότι είμαστε χρεοκοπημένοι με χρέος 129% του ΑΕΠ και μας... «έσωσαν» βάζοντάς μας να χρωστάμε το 175% (!) του ΑΕΠ μας, στους Ιρλανδούς είπαν ότι ήταν χρεοκοπημένοι και τους «έσωσαν» αυξάνοντας το χρέος τους στο 124%, σε ποσοστό δηλαδή που σε εμάς έλεγαν ότι σηματοδοτεί τη χρεοκοπία μας! «Εσωσαν» και τους Πορτογάλους εκτοξεύοντας και το δημόσιο χρέος αυτών στο 129% -χρεοκοπώντας τους δηλαδή κατά τους δικούς τους ισχυρισμούς- και τώρα... επαινούν τη δεξιά πορτογαλική κυβέρνηση που βγαίνει με «επιτυχία» στις αγορές! Είναι να τρελαίνεται κανείς με το απύθμενο πολιτικό θράσος τους και την προκλητικότητα που το κάνουν, προσβάλλοντας κατάμουτρα τη νοημοσύνη μας. Ας ελπίσουμε ότι ως πρώτο δείγμα αντίδρασης των Ευρωπαίων πολιτών, τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών θα αποτελέσουν ράπισμα κατά αυτής της εξωφρενικής γερμανικής Νέας Τάξης Πραγμάτων στην Ευρώπη. Ιδωμεν...
Τα παιδιά κάτω στον κάμπο". Μουσική-στίχοι:Μάνος Χατζιδάκις. Το τραγούδι γράφτηκε το 1945 για το έργο "Το καλοκαίρι θα θερίσουμε" του Αλέξη Δαμιανού που σκηνοθέτησε ο Γιώργος Σεβαστίκογλου. Τριάντα χρόνια αργότερα (1974), για τις ανάγκες της ταινίας "Sweet Movie" του Ντούσαν Μακαβέγιεφ, ο Χατζιδάκις το χρησιμοποιεί για να σχολιάσει μιαν απ' τις ειρωνείες της Ιστορίας: το 1943, οι Ναζί ξεθάβουν τα πτώματα Πολωνών αιχμαλώτων που είχαν σφαγιασθεί απ' τους Σοβιετικούς το 1940 στο δάσος του Κατύν. "The urchins down in the meadow". Music & lyrics by Manos Hadjidakis, vocals by Maria Katira. [SUBTITLES WITH ENGLISH LYRICS] This song comments a scene of Dušan Makavejev's "Sweet Movie" (1974), which includes film footage utilised by the German propaganda: In 1943, the Nazis discovered mass graves of Polish prisoners-of-war that had been massacred by the Soviets in 1940 at Katyń forest.
"Les garnements dans le pré". Musique et paroles de Manos Hadjidakis, chantée par Maria Katira. Un comment musical pour une séquence du film culte de Dušan Makavejev "Sweet Movie" (1974), qui contient ce vieux ciné-journal utilisé par la propagande allemande: En 1943, les nazis ont exhumé les cadavres des prisonniers de guerre polonais, qui ont été massacrés par les sovietiques en 1940 dans la forêt de Katyń.
"I ragazzi giù nel campo". Musica e parole di Manos Hadjidakis, interpretato da Maria Katira. [SOTTOTITOLI CON VERSI IN ITALIANO da Pier Paolo Pasolini e Dacia Maraini] Un commento musicale per una scena del film culto di Dušan Makavejev "Sweet Movie" (1974) che contiene questo vecchio cinegiornale utilizzato dalla propaganda tedesca: Nel 1943 i nazisti hanno scoperto le fosse comuni di prigionieri di guerra polacchi, massacrati nel 1940 dalla NKVD sovietica nella foresta di Katyń.
Στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Κατήρα
«Μην περπατάς πίσω μου, δεν μπορώ να σε οδηγήσω, μην περπατάς μπροστά μου, δεν μπορώ να σε ακολουθήσω, περπάτα πλάι μου και γίνε φίλος μου»
Πρωτομαγιά του 1976. Το αγαπημένο του Fiat Mirafiori, δώρο της συντρόφου του Οριάνας Φαλάτσι, ξεφεύγει από την πορεία του και καταλήγει σε ένα υπόγειο κατάστημα στη λεωφόρο Βουλιαγμένης. Η τροχαία εκδίδει ανακοινωθέν όπου αναφέρεται σε τροχαίο. Η Φαλάτσι, όταν την ρωτούν, απαντά: «Ποιος είπε ότι ήταν ατύχημα;».
Τα ερωτηματικά γύρω από το δυστύχημα που οδήγησε στον θάνατο τον 36χρονο τότε Αλέξανδρο Παναγούλη παραμένουν αναπάντητα. Η οικογένειά του θεωρούσε πάντα ότι «τον σκότωσαν τον Αλέκο». Υποστηρίζουν ότι μέσα στο αυτοκίνητο είχε μαζί του φακέλους σχετικούς με τα όργανα ασφαλείας της Χούντας (Φάκελος ΕΣΑ) και περιείχε αδιαμφισβήτητες αποδείξεις εις βάρος ορισμένων πολιτικών που συνεργάστηκαν με την χούντα.
Ποιος ήταν ο Αλέξανδρος Παναγούλης
Ο Αλέξανδρος Παναγούλης (2 Ιουλίου 1939 – 1 Μαΐου 1976) υπήρξε πολιτικός και ποιητής. Δραστηριοποιήθηκε στον αγώνα κατά της Δικτατορίας της Χούντας των Συνταγματαρχών (1967-1974). Παγκόσμια γνωστός, ιδιαίτερα για την θαρραλέα του πράξη, την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου στις 13 Αυγούστου 1968, αλλά και για την αντοχή του στα βασανιστήρια που ακολούθησαν. Στην μεταπολίτευση εκλέχθηκε βουλευτής με την Ένωση Κέντρου (Ε.Κ.).
Ο Αλέξανδρος Παναγούλης γεννήθηκε στην Γλυφάδα. Δευτερότοκος γιος της Αθηνάς Κακαβούλη (1908-1991) και του Βασιλείου Παναγούλη, αξιωματικού του στρατού ξηράς. Αδερφός του Γεωργίου Παναγούλη, θύματος του καθεστώτος των Συνταγματαρχών, και του Ευσταθίου Παναγούλη, μετέπειτα πολιτικού άνδρα. Από την πλευρά του πατέρα του κατάγεται από την Δίβρη (Λαμπεία) Ηλείας και από την πλευρά της μητέρας του από το Σύβρο Λευκάδας. Εξαιτίας της κατοχής από τις δυνάμεις του Άξονα, ο Α. Παναγούλης πέρασε μέρος της παιδικής του ηλικίας στη Λευκάδα. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο στην Σχολή Μηχανολόγων-Ηλεκτρολόγων.
Η πολιτική του δράση
Πνεύμα ελεύθερο και δημοκρατικό, ο Αλέξανδρος Παναγούλης εντάχθηκε από νεαρή ηλικία στις κεντρώες πολιτικές δυνάμεις του τόπου: στην Ένωση Κέντρου (Ε.Κ.) του Γεωργίου Παπανδρέου. Συγκεκριμένα ο Α. Παναγούλης εντάχθηκε στην οργάνωση της νεολαίας του κόμματος – Οργάνωση Νέων της Ένωσης Κέντρου (Ο.Ν.Ε.Κ.) που μετονομάζεται στη συνέχεια σε Ελληνική Δημοκρατική Νεολαία (Ε.ΔΗ.Ν.) – για να αναλάβει μετά την μεταπολίτευση την προεδρία της στις 3 Σεπτεμβρίου του 1974.
Αντιδικτατορική δράση
Ο Αλέξανδρος Παναγούλης συμμετείχε ενεργά στον αγώνα για την επαναφορά της δημοκρατίας και εναντίον του στρατιωτικού καθεστώτος του Γ. Παπαδόπουλου (1967-1974). Λιποτάκτησε από το στράτευμα και ίδρυσε την οργάνωση Εθνική Αντίσταση. Αυτοεξορίστηκε στην Κύπρο για να καταστρώσει σχέδιο δράσης. Εκεί έρχεται σε επαφή με τους πολιτικούς άνδρες του τόπου, όπως ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης, με σκοπό να τους ζητήσει να συνδράμουν στην αντίσταση. Επανέρχεται στην Ελλάδα και μαζί με στενούς του συνεργάτες σχεδιάζει την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου την 13η Αυγούστου 1968 κοντά στη Βάρκιζα. Αποτυγχάνει και συλλαμβάνεται. Όπως σημειώνει η Οριάνα Φαλάτσι στην συνέντευξη της με τον Αλέξανδρο Παναγούλη μετά την απελευθέρωση του, η πράξη του ήταν μια πολιτική πράξη εναντίον της δικτατορίας. Η Φαλάτσι αναφέρει τον Α. Παναγούλη ως εξής: Δεν επιδίωξα να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Δεν είμαι ικανός να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Επιδίωξα να σκοτώσω έναν τύραννο.
Μετά από μερόνυχτα συνεχούς βασανισμού, οδηγείται ημιθανής στο νοσοκομείο και κατόπιν δικάζεται από το Στρατοδικείο στις 3 Νοεμβρίου 1968 και καταδικάζεται δις εις θάνατον, μαζί με άλλα μέλη της Εθνικής Αντίστασης, στις 17 Νοεμβρίου 1968.
Μεταφέρεται στην Αίγινα για την εκτέλεση η οποία όμως ματαιώθηκε χάρη στις πιέσεις της διεθνούς κοινότητας και αφού προσπάθησαν να πείσουν τον Παναγούλη να υπογράψει για να του δοθεί χάρη. Στις 25 Νοεμβρίου 1968 ο Παναγούλης μεταφέρθηκε από την Αίγινα στις Στρατιωτικές Φυλακές του Μπογιατίου (Σ.Φ.Μ.), όπου και του επιβλήθηκε η "ποινή του εντοιχισμού" όπως λέει ο ίδιος. Από εκεί δραπετεύει στις 5 Ιουνίου 1969, συλλαμβάνεται όμως εκ νέου και οδηγείται προσωρινά στο στρατόπεδο στου Γουδή για να μεταφερθεί μετά από ένα μήνα και πάλι στις φυλακές Μπογιατίου. Εκεί τον περιμένει η απομόνωση σε κελί που το έφτιαξαν ειδικά για τον Παναγούλη και ήταν σαν αντίγραφο τάφου. Επιχειρεί να δραπετεύσει αρκετές φορές ανεπιτυχώς. Γράφει ποιήματα ως διέξοδο. Συνεχίζει να γράφει ακόμα και όταν του κατάσχουν κάθε γραφική ύλη χρησιμοποιώντας για μελάνι το αίμα του και για χαρτί τους τοίχους του κελιού-τάφου του.
Ο Α. Παναγούλης σύμφωνα με ορισμένους αρνείται την πρόταση απονομής χάριτος που του προσέφερε η χούντα. Τον Αύγουστο του 1973 – μετά από τεσσεράμισι σχεδόν χρόνια φυλάκισης – απελευθερώθηκε βάση της γενικής αμνηστίας που απένειμε το καθεστώς των συνταγματαρχών στους πολιτικούς κρατούμενους, κατόπιν της αποτυχημένης προσπάθειας του Γ. Παπαδόπουλου να φιλελευθεροποιήσει το καθεστώς του. Αυτοεξορίζεται εκ νέου, αυτή τη φορά στην Φλωρεντία της Ιταλίας, για να επαναδραστηριοποιηθεί στην αντίσταση, ουσιαστικά όμως συνεχίζει την αντίσταση στην Ελλάδα ερχόμενος κρυφά όπου και οργανώνει ομάδες αντίστασης.
Μεταπολίτευση
Στην μεταπολίτευση ο Αλέξανδρος Παναγούλης εκλέγεται βουλευτής της Β΄ Αθηνών με την Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις (Ε.Κ.-Ν.Δ., σήμερα Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου) στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974.
Επιδιώκει την απομόνωση των πολιτικών που συνεργάστηκαν με το δικτατορικό καθεστώς της Χούντας και εξαπολύει σωρεία καταγγελιών. Λίγο μετά την εκλογή του έρχεται σε ρήξη με την ηγεσία του κόμματος του γιατί είχε συγκεντρώσει στοιχεία για τη συνεργασία του Δημήτρη Τσάτσου με το χουντικό καθεστώς, με συνέπεια να αρνηθεί να συνυπάρξει με τον "προδότη" στο ίδιο κόμμα και παραιτείται. Παρέμεινε όμως στη Βουλή των Ελλήνων ως ανεξάρτητος βουλευτής. Επιμένει στις καταγγελίες του και έρχεται σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης, Ευάγγελο Αβέρωφ και τον Δημήτρη Τσάτσο. Δέχθηκε πολιτικές πιέσεις αλλά και απειλές για τη ζωή του για να αποσύρει τις καταγγελίες του, όπως διαρρήξεις στο πολιτικό του γραφείο, μηνύματα που του άφηναν άγνωστοι κλπ.
Ποιητικό έργο
Ο Αλέξανδρος Παναγούλης βασανίζεται καθημερινά, με τα πιο ευφάνταστα, σκληρά και αποκρουστικής σύλληψης βασανιστήρια καθ΄ όλη την διάρκεια της κράτησης του. Η αυτοκυριαρχία του, η αυτοπειθαρχία του, το πείσμα στο να υπερασπιστεί αυτό που πιστεύει και το χιούμορ που διέθετε λειτουργούν σαν ασπίδες χάρη στις οποίες κατορθώνει να επιβιώσει τον σωματικό και ψυχικό βιασμό. Κατά πολλούς, στις φυλακές του Μπογιατίου γράφει τα καλύτερα του ποιήματα στον τοίχο του κελιού του ή σε μικροσκοπικά παλιόχαρτα, με μελάνι συχνά το ίδιο του το αίμα. Πολλά από τα ποιήματα του δεν διασώθηκαν. Αρκετά όμως από αυτά είτε κατάφερε να τα βγάλει από την φυλακή με διάφορους τρόπους είτε να τα ξαναγράψει αργότερα χάρη στο ισχυρό μνημονικό του. Το 1972, ενώ ήταν ακόμη στη φυλακή, εκδίδεται στο Παλέρμο η πρώτη ποιητική του συλλογή στα Ιταλικά Altri seguiranno: poesie e documenti dal carcere di Boyati (Άλλοι θα ακολουθήσουν: ποίηση και ντοκουμέντα από τις Φυλακές του Μπογιατίου) με εισαγωγικό σημείωμα από τον Ιταλό πολιτικό Φερούτσιο Πάρη και τον Ιταλό σκηνοθέτη και καλλιτέχνη Πιέρ Πάολο Παζολίνι. Για το έργο του αυτό ο Α. Παναγούλης βραβεύτηκε με το Διεθνές Βραβείο Λογοτεχνίας Βιαρέτζιο (Premio Viareggio Internazionnale) τη χρονιά που ακολούθησε. Μετά την απελευθέρωση του ο Α. Παναγούλης εξέδωσε στο Μιλάνο την δεύτερή του ποιητική συλλογή στα Ιταλικά Vi scrivo da un carcere in Grecia (Μέσα από Φυλακή σας γράφω στην Ελλάδα) με εισαγωγικό σημείωμα από τον Πιέρ Πάολο Παζολίνι. Είχε προηγηθεί η έκδοση στα ελληνικά τετραδίων όπως η συλλογή με τίτλο Η Μπογιά.
Ποιήματα
Vi scrivo da un carcere in Grecia, 1974
Διεύθυνσή μου
Ένα σπιρτόξυλο για πέννα
αίμα στο πάτωμα χυμένο για μελάνι
το ξεχασμένο περιτύλιγμα της γάζας για χαρτί
Μα τι να γράψω;
Τη Διεύθυνσή μου μονάχα ίσως προφτάσω
Παράξενο και πήζει το μελάνι
Μέσ’ από φυλακή σας γράφω
στην Ελλάδα
(Στρατιωτικές Φυλακές Μπογιατίου, 5 Ιουνίου 1971 – Μετά ξυλοδαρμό)
Το σύμβολο
Η ελληνική πολιτεία, κατόπιν παρότρυνσης συναγωνιστών, φίλων και θαυμαστών του, για την αναγνώριση της προσφοράς του Αλέξανδρου Παναγούλη εξέδωσε σαν ελάχιστο φόρο τιμής γραμματόσημο (σειρά «Πρόσωπα» - 20 δρχ. του 1996), τηλεκάρτα (100 μονάδων του 1996) και έδωσε το όνομα του σε δημόσιους χώρους (π.χ. δρόμους, πλατείες), μεταξύ των οποίων και ο σταθμός «Άγιος Δημήτριος/Αλέξανδρος Παναγούλης» του μετρό της Αθήνας (2004).
Δείτε την εκπομπή-αφιέρωμα στον Αλέξανδρο Παναγούλη, η οποία περιλαμβάνει συνέντευξη που παραχώρησε, με κάθε μυστικότητα στον Ιταλό δημοσιογράφο Silvano Agosti λίγες μέρες μετά την αμνήστευση που απένειμε το καθεστώς των συνταγματαρχών στους πολιτικούς κρατουμένους στις 21/8/1973.
To πολύτιμο αυτό ντοκουμέντο παραχωρήθηκε από τον Agosti στην ΕΡΤ.
