Οι φαβέλες της Αθήνας

Σε «αποθήκες» ανθρώπινων ψυχών και απαγορευμένους χώρους για τους κατοίκους έχουν μετατραπεί τα κεντρικά πάρκα της Αθήνας, με κυβέρνηση και δήμο να βολεύονται από τα αυτοσχέδια παραπήγματα που κρύβουν το πρόβλημα των χιλιάδων αστέγων πίσω από θάμνους και φυλλωσιές

Τσαντίρια και αυτοσχέδια παραπήγματα που φιλοξενούν τους απόκληρους της οικονομικής κρίσης, τους τοξικοεξαρτημένους και τους μετανάστες μιας ανύπαρκτης για το θέμα πολιτικής αντιμετώπισης, έχουν κατακλύσει τα πάρκα της Αθήνας, μετατρέποντάς τα σε ιδιότυπες φαβέλες.

Στο Πεδίον του Άρεως, τον λόφο Φινοπούλου, το πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα και τον λόφο Φιλοπάππου η κατάσταση είναι απελπιστική, με τον δήμο και την πολιτεία να σφυρίζουν αδιάφορα και επί της ουσίας να δηλώνουν αδυναμία να αντιμετωπίσουν τόσο το πρόβλημα των χιλιάδων αστέγων όσο και το πρόβλημα της πλήρους υποβάθμισης των πνευμόνων πρασίνου στις ξεχασμένες γειτονιές της Αθήνας, όπως είναι η Κυψέλη, η Ακαδημία Πλάτωνα και ο Κολωνός.

Οι κάτοικοι είναι πεπεισμένοι ότι κυβέρνηση και δήμος βολεύονται να κρύβεται το πρόβλημα πίσω από τα δέντρα και τις φυλλωσιές. Βολεύονται με τα τσαντίρια και τα παραπήγματα που έχουν στηθεί μέσα στα πάρκα, τα οποία έτσι κι αλλιώς συστηματικά απαξιώνουν εδώ και χρόνια δήμος και περιφέρεια. Και είναι οι ίδιοι κάτοικοι που προσφέρουν χείρα βοηθείας στους αστέγους με εβδομαδιαίο συσσίτιο, όπως συμβαίνει για παράδειγμα εδώ και χρόνια στο Πεδίον του Άρεως.

Η κατάσταση έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις, με τον αριθμό των αστέγων να αυξάνεται συνεχώς, χωρίς όμως να υπάρχει κανείς στην Ελλάδα που να γνωρίζει το μέγεθος του προβλήματος αφού δεν υπάρχει αξιόπιστη απάντηση μέσα από μια συγκεκριμένη μέθοδο καταγραφής. Είναι χαρακτηριστικό της αυξητικής τάσης που καταγράφεται ότι το 73% των Ελλήνων που σιτίζονται μέσω των δημοτικών προγραμμάτων είναι άνεργοι τα τελευταία 2 χρόνια, ενώ το 31% του συνόλου των Ελλήνων προσήλθαν για πρώτη φορά στο συσσίτιο τους τελευταίους 6 μήνες!

Οι προσπάθειες που γίνονται σε τοπικό επίπεδο από δήμους, μη κερδοσκοπικές οργανώσεις και Εκκλησία είναι μεν αξιέπαινες, δεν μπορούν όμως όχι να αντιμετωπίσουν αλλά ούτε καν να προσεγγίσουν το πρόβλημα αφού δεν υπάρχει κεντρική στρατηγική και συντονισμός αντιμετώπισης.

Η έλλειψη κεντρικής στρατηγικής είναι οφθαλμοφανέστατη και στον τρόπο αντιμετώπισης των αστέγων και στον τρόπο αντιμετώπισης των εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών που βρίσκονται ένα βήμα από το να βρεθούν στον δρόμο και ζουν υπό την απειλή της έξωσης, της κατάσχεσης, χωρίς ηλεκτρικό και θέρμανση. Η κατάσταση μάλιστα αναμένεται να επιδεινωθεί δραματικά όταν σταματήσουν τα μέτρα προστασίας της πρώτης κατοικίας.

Οι «γειτονιές» της  δυστυχίας

Στο Πεδίον του Άρεως ζουν μόνιμα πάνω από 50 άστεγοι, αριθμός που πολλαπλασιάζεται περιστασιακά. Τσαντίρια και αυτοσχέδια παραπήγματα έχουν στηθεί περιμετρικά του άλσους, μέσα στις φυλλωσιές και τους θάμνους, και έχουν δημιουργηθεί κατά τόπους «γειτονιές». Όπως είπε στο «Π» ο πρόεδρος του συλλόγου «Αθηνά» Μανόλης Μπαχλιτζανάκης, αλλού έχουν στήσει τα παραπήγματά τους μετανάστες από τις αφρικανικές χώρες, αλλού μετανάστες από τα Βαλκάνια, αλλού Έλληνες άστεγοι, αλλού οι τοξικοεξαρτημένοι. Οι εικόνες σκληρές. Στον έναν ίσκιο ένας νέος άνθρωπος τρυπιέται στο παγκάκι με τα σκόρπια υπάρχοντά του, στον άλλο ίσκιο μια γυναίκα, που ζει εδώ και λίγο καιρό με τον άντρα της στο πάρκο, σκουπίζει την «αυλή» της αυτοσχέδιας καλύβας της.

Η κατάσταση ίδια και στα άλλα πάρκα της Αθήνας, στον λόφο Φινοπούλου, λίγο πάνω από την οδό Μουστοξύδη, στον λόφο του Φιλοπάππου, όπου η σπηλιά του Σωκράτη φιλοξενεί αστέγους - απόρους της πόλης, στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα.

Το Πεδίον του Άρεως είναι σε άθλια κατάσταση αφού, όπως μας επισήμανε ο κ. Μπαχλιτζανάκης, αν και δαπανήθηκαν πάνω από 10 εκατομμύρια ευρώ για την ανάπλασή του, αφέθηκε στη μοίρα του. Δεν υπάρχει καθαριότητα, δεν υπάρχει ασφάλεια, παρά μόνο καταστροφές στις υποδομές.

Όταν, όμως, αφήνεις έναν τέτοιο χώρο να ρημάξει, φυσικό επακόλουθο είναι να αποτελέσει την εύκολη λύση και για την πολιτεία προκειμένου το πρόβλημα των αστέγων να κρυφτεί, έστω σε έναν βαθμό, από τη βιτρίνα της πόλης.

Η πλειονότητα των ανθρώπων που καταφεύγουν στα πάρκα δεν είναι απλοί άστεγοι, μας είπε ο αντιδήμαρχος Καθημερινότητας Γιώργος Αποστολόπουλος, είναι χρήστες ναρκωτικών, αλκοολικοί και άτομα με ψυχολογικά προβλήματα. «Επομένως, θα μπορούσαν να βρουν φιλοξενία μόνο σε ξενώνες με ειδική υγειονομική υποδομή, ώστε να υπάρξει η κατάλληλη περίθαλψη και φροντίδα γι’ αυτούς.. Τέτοιοι ξενώνες μπορούν να δημιουργηθούν από την πολιτεία σε κεντρικό κυβερνητικό επίπεδο, αφού αυτή έχει μεγάλες νοσοκομειακές υποδομές, έμπειρο ιατρικό προσωπικό και εξοπλισμό. Με αυτόν τον τρόπο και οι συνάνθρωποί μας θα μπορέσουν να σωθούν και οι πράσινοι χώροι της πόλης θα διατηρήσουν τον χαρακτήρα τους».

Ο κ. Αποστολόπουλος, αναφερόμενος, εξάλλου, στην κατάσταση του Πεδίου του Άρεως και του λόφου Φινοπούλου, τόνισε ότι δεν υπάγονται στον δήμο, υπογράμμισε ότι κανένας από τον δήμο δεν βολεύεται με αυτήν την κατάσταση και με τους συνανθρώπους μας να υποφέρουν, επισήμανε όμως ότι «από την πλευρά βέβαια της κεντρικής πολιτικής εξουσίας, θα πρέπει όλοι να γνωρίζουμε ότι στην πολιτική όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος».

Το θέμα, βέβαια, δεν είναι η αντιμετώπιση του διπλού προβλήματος μέσα από μια στιγμιαία επίδειξη ενδιαφέροντος και πυγμής, μέσα από επιχειρήσεις - σκούπα που θα έχουν αποτέλεσμα την απομάκρυνση των αστέγων για τα μάτια του κόσμου και για μικρό χρονικό διάστημα, αλλά η υιοθέτηση μιας πολιτικής για την όλο και αυξανόμενη ανθρωπιστική κρίση, παράλληλα με την προστασία των ελεύθερων χώρων στις υποβαθμισμένες, με επιλογή της πολιτείας, γειτονιές της Αθήνας που λειτουργούν ως «αποθήκες» ανθρώπινων ψυχών και ως απαγορευμένοι χώροι για τους κατοίκους.

Ανθρωπιστική κρίση

Η αντιμετώπιση των χιλιάδων αστέγων γίνεται μέχρι σήμερα με αξιέπαινες προσπάθειες και τη χορήγηση των στοιχειωδών, όπως συσσίτιο, σε τοπικό επίπεδο, χωρίς όμως κανέναν σχεδιασμό, χωρίς καμιά στρατηγική.

Το πρόβλημα και εδώ είναι διπλό, αφορά δηλαδή και τον τρόπο αντιμετώπισης των ήδη αστέγων αλλά και τον τρόπο αντιμετώπισης εκείνων που βρίσκονται ένα βήμα πριν από την έξοδό τους στον δρόμο. Όπως επισήμανε στο «Π» η Ιωάννα Περτσινίδου, συντονίστρια προγράμματος «Συν στο Πλην», της οργάνωσης Praksis, αν και η Ελλάδα αντιμετωπίζει ιστορικά τη μεγαλύτερη ύφεση σε καιρό ειρήνης και οι άνθρωποι που πλέον βιώνουν απειλή έξωσης, ζουν σε σπίτι που δεν έχει ηλεκτρικό ρεύμα ή θέρμανση ή ζουν στον δρόμο αυξάνονται καθημερινά, κανείς δεν θα μπορέσει να αποτυπώσει μιαν απάντηση αξιόπιστα αφού δεν υπάρχει μέθοδος καταγραφής για τον αριθμό των αστέγων.

Είναι χαρακτηριστικό, όπως λέει η κ. Περτσινίδου, ότι μόλις το 2012 όρισε η Ελλάδα ποιος θεωρείται άστεγος στην ελληνική επικράτεια, περιορίζοντας ουσιαστικά το θεμελιώδες δικαίωμα κάθε ανθρώπου σε ασφαλή και αξιοπρεπή κατοικία μόνο σε όσους διαμένουν νόμιμα στη χώρα!

Η συντονίστρια του προγράμματος «Συν στο Πλην» εφιστά την προσοχή και στο γεγονός ότι το πρόβλημα δεν περιορίζεται στους αστέγους που ζουν στον δρόμο. «Συνήθως όταν μιλούμε για αστέγους έχουμε στο μυαλό μας μόνο όσους ζουν στον δρόμο. Ωστόσο καταδεικνύεται ότι το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο και πλέον αγγίζει τον καθένα από μας είτε άμεσα είτε έμμεσα».

Η σκοτεινή μέχρι σήμερα πλευρά του προβλήματος, όπως επισημαίνει η Praksis, προσδιορίζεται ενδεικτικά και μόνο «από τις 40.000 προειδοποιήσεις διακοπής που είχε στείλει η ΔΕΗ τον Ιανουάριο 2012, τα 83.000 στεγαστικά δάνεια που στήριζε ο ΟΕΚ και έμειναν σε εκκρεμότητα από την κατάργηση του Οργανισμού και όλα όσα ενδεχομένως απειλούνται στην περίπτωση που αρθούν τα μέτρα προστασίας πρώτης κατοικίας από τον Ιανουάριο του 2014. Άγνωστος ακόμη είναι ο αριθμός των κατασχέσεων, των οριστικών αποφάσεων εξώσεων και τελικά όλων όσων έχουν καταφύγει σε συγγενείς και φίλους γιατί απλά δεν μπορούν πια να καλύψουν τα καθημερινά τους έξοδα».

Στο ερώτημα, λοιπόν, πόσοι είναι τελικά οι άστεγοι, δεν μπορεί να υπάρξει αξιόπιστη απάντηση παρά μόνο η αλήθεια των ανθρώπων που καθημερινά προσφεύγουν στην Praksis και στον Δήμο της Αθήνας για μια χείρα βοηθείας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, τα Κέντρα Ημέρας που λειτουργεί η Praksis δέχονται καθημερινά κατά μέσο όρο 170 ανθρώπους που επιθυμούν να κάνουν ένα μπάνιο, να πλύνουν τα ρούχα τους, να ξεκουραστούν για λίγο, να δουν γιατρό, κοινωνικό επιστήμονα ή εργασιακό σύμβουλο προκειμένου να αναζητήσουν από κοινού απαντήσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Συνολικά, από τον Μάιο του 2012 που ξεκίνησε η λειτουργία τους, με την υποστήριξη του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος», έχουν καταγραφεί 3.184 άνθρωποι οι οποίοι έχουν πραγματοποιήσει 49.893 επισκέψεις. Παράλληλα, το πρόγραμμα σίτισης του Δήμου Αθηναίων προσφέρει 1.400 γεύματα την ημέρα, 365 μέρες τον χρόνο. Συνολικά, υπολογίζονται σε περισσότερους από 20.000 οι πολίτες που προσφεύγουν στις κοινωνικές δομές του Δήμου της Αθήνας, όπως στους δύο Ξενώνες Φιλοξενίας Αστέγων, το Υπνωτήριο Αστέγων, τον Ξενώνα Φιλοξενίας στην Ομόνοια, τις κλίνες του ΚΥΑΔΑ, το Κοινωνικό Παντοπωλείο, το πρόγραμμα «Αλληλεγγύη στην Οικογένεια», τον «Κόμβο Αλληλοβοήθειας Πολιτών».

Οι πρωτοβουλίες αυτές, όμως, είναι δυστυχώς σταγόνα στον ωκεανό, τη στιγμή που δεν υπάρχει κεντρική διαχείριση της ανθρωπιστικής κρίσης.

Στον «πάγο» το Σχέδιο Δράσης

Εδώ και σχεδόν δυο χρόνια, το Εθνικό Σχέδιο Δράσης, που συμπεριλαμβάνει όλα τα επίπεδα παρέμβασης, δηλαδή πρόληψη και φροντίδα, είναι «παγωμένο» και βρίσκεται, όπως επισήμανε στο «Π» η κ. Περτσινίδου, στα συρτάρια των υπουργείων Εργασίας και Υγείας. Ένα Σχέδιο Δράσης που δημιουργήθηκε μέσα από διαδικασίες διαβούλευσης με την Κοινωνία των Πολιτών στο πλαίσιο του νόμου 4052/2012.

Τους λόγους για τους οποίους έχει «παγώσει» δεν τους γνωρίζουν οι οργανώσεις, που επισημαίνουν ότι αυτό που πρέπει να γίνει άμεσα, γιατί είναι εξαιρετικά σημαντικό, είναι επιτέλους να ξεπαγώσει. Όπως επισημαίνει η συντονίστρια του προγράμματος «Συν στο Πλην», «είναι σημαντικό για την Ελλάδα να σταματήσει η εξάσκηση κοινωνικής πολιτικής να κατακερματίζεται κατά βουλές και βολές που απλά επιβαρύνουν αντί να φροντίζουν όσους χρειάζονται φροντίδα. Οι όποιες αλλαγές έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, έχουν οδηγήσει στην πλήρη κατάρρευση οποιασδήποτε μορφής πρόνοιας υπήρχε, όσο προβληματική και αν ήταν αυτή. Χιλιάδες επιδόματα διακόπηκαν βίαια, χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένος σχεδιασμός για το αύριο. Οριζόντιες περικοπές στον χώρο της υγείας, και συγκεκριμένα στον χώρο της ψυχικής υγείας, έχουν στερήσει την απαραίτητη φροντίδα σε χιλιάδες ανθρώπους».

Η κ. Περτσινίδου κάνει λόγο για σπασμωδικές αντιδράσεις, όπως η κατάργηση του ΟΕΚ, οι επιχειρήσεις - σκούπα στο κέντρο της Αθήνας, τα σχετικά μέτρα που αφορούν την άρση της προστασίας της πρώτης κατοικίας, έστω και με κριτήρια, όλα δείγματα, όπως λέει, αποσπασματικών πολιτικών που αφήνουν σε εκκρεμότητα αυτούς που πάντα βρίσκονταν οριακά στον κοινωνικό ιστό: «Όλα δείγματα σπασμωδικής αντίδρασης σε μια κρίση που όφειλε να μας ταρακουνήσει, αν μη τι άλλο, για όλα αυτά που ενδεχομένως ήταν κακώς κείμενα».

Η Praksis υπογραμμίζει ότι είναι σημαντικό να υπάρξει σχεδιασμός, δέσμευση και συντονισμός για παρεμβάσεις που έχουν ολιστικό χαρακτήρα, και το Εθνικό Σχέδιο Δράσης είναι ένα καλό παράδειγμα, εάν βγει από το συρτάρι.

Ευρώπη: 4 εκατομμύρια άστεγοι

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Ε.Ε., περισσότεροι από 4 εκατομμύρια πολίτες βρίσκονται κάθε χρόνο χωρίς στέγη για μικρή ή μεγάλη περίοδο, ενώ περισσότεροι από 3 εκατομμύρια πολίτες, σύμφωνα με τη μελέτη του Ευρωβαρόμετρου για το 2010, αισθάνονται λόγω οικονομικών συνθηκών άμεσα τον κίνδυνο να βρεθούν στον δρόμο. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο αριθμός των αστέγων αυξάνεται συνεχώς τα τελευταία τέσσερα χρόνια σε 15 χώρες της Ε.Ε., ανάμεσά τους και στην Ελλάδα.

Αίσθηση προκάλεσαν τον περασμένο Ιούνιο στο Ευρωκοινοβούλιο, στο πλαίσιο της συζήτησης για την ίδρυση «Ταμείου Απόρων», τα στοιχεία που παρουσίασε η εισηγήτρια Ιρλανδέζα ευρωβουλευτής Έμερ Κοστέλο, για τα επίπεδα φτώχειας στην Ευρώπη των 27, αφού υπολογίζονται σε 120 εκατομμύρια οι Ευρωπαίοι, σχεδόν το ένα τέταρτο του συνολικού πληθυσμού, που απειλούνται από τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Παράλληλα, περισσότεροι από 40 εκατομμύρια αντιμετωπίζουν σημαντικές στερήσεις και δεν μπορούν ούτε μέρα παρά μέρα να εξασφαλίσουν ένα θρεπτικό φαγητό, ενώ σχεδόν έξι εκατομμύρια παιδιά δεν έχουν ένα δεύτερο ζευγάρι παπούτσια.

Όπως επισημαίνει η οργάνωση Praksis, σύμφωνα επίσης με τα τελευταία στοιχεία της έρευνας που αφορά την Ποιότητα της Ζωής και τον αντίκτυπο της κρίσης σε αυτήν, συνεχώς αυξάνεται και ο αριθμός των ανθρώπων που κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους λόγω αδυναμίας αποπληρωμής βασικών λειτουργικών εξόδων, είτε πρόκειται για στεγαστικά δάνεια είτε ενοίκιο ή λογαριασμούς. Είναι χαρακτηριστικό ότι από το 4% το 2007, το ποσοστό έφτασε στο 6% το 2011.

3.500.000 Έλληνες ζουν κάτω από το υπολογιζόμενο όριο της φτώχειας

60% μείωση του μισθού του είχε ένας στους 10 Έλληνες

83% των Ελλήνων έκανε περικοπές στη θέρμανση της κατοικίας του

80% έκανε περικοπές σε βασικά είδη διατροφής

50% δεν είναι σε θέση να καλύψει τις βασικές του ανάγκες (ΙΜΕ ΓΕΣΕΒΕ Δεκέμβριος 2012). 31% των Ελλήνων πολιτών βρίσκεται αντιμέτωπο με το φάσμα της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού

70% του συνόλου των σιτιζομένων είναι άνδρες

60% του συνόλου των σιτιζομένων είναι ηλικίας από 36 έως 65 ετών

73% από τους Έλληνες σιτιζομένους μέσω των προγραμμάτων του Δήμου Αθηναίων είναι άνεργοι περίπου 2 χρόνια

46% των σιτιζομένων είναι μεταξύ 36 και 55 ετών

50% των σιτιζομένων είναι άγαμοι

7,5% των σιτιζομένων έχει πανεπιστημιακές σπουδές

66% είναι στο σύνολο των σιτιζομένων οι Έλληνες

41% προσήλθε στο συσσίτιο για πρώτη φορά τους τελευταίους 6 μήνες

31% του συνόλου των Ελλήνων προσήλθε για πρώτη φορά στο συσσίτιο τους τελευταίους 6 μήνες

76% δηλώνει μηδενικό εισόδημα

11% έχει ένα ελάχιστο εισόδημα μέχρι 320 ευρώ

68% των Ελλήνων σιτιζόμενων ανέργων δεν είναι στον ΟΑΕΔ

1.400 γεύματα την ημέρα προσφέρει ο Δήμος της Αθήνας, 365 μέρες τον χρόνο

To «λεξικό» της ντροπής

Η FEANTSA, η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία των οργανώσεων που εργάζονται με τους αστέγους, έχει αναπτύξει μια τυπολογία για την έλλειψη στέγης, που ονομάζεται ETHOS, προκειμένου να κατανοήσουμε το πολυσύνθετο πρόβλημα της έννοιας της έλλειψης «οικίας». Έτσι, υπάρχουν τέσσερις κατηγορίες ατόμων που δεν μπορούν να εκπληρώσουν το θεμελιώδες δικαίωμα στην κατοικία, όπως αυτό αναφέρεται στην Οικουμενική Διακήρυξη για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου του ΟΗΕ.

ΑΣΤΕΓΟΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ: Διαμονή στον δρόμο ή σε δημόσιους χώρους, χωρίς το κατάλυμα να μπορεί να θεωρηθεί τόπος κατοικίας. Άνθρωποι χωρίς σταθερό τόπο διαμονής, που χρησιμοποιούν για διανυκτέρευση υποβαθμισμένα καταλύματα.

ΣΤΕΡΟΥΜΕΝΟΙ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ: Διαμονή σε ξενώνες για αστέγους, σε ξενώνες γυναικών, σε κέντρα για μετανάστες, άτομα που βγαίνουν από Ιδρύματα (σωφρονιστικά, ψυχιατρικά, προγράμματα απεξάρτησης), άτομα που λαμβάνουν μακροχρόνια υποστήριξη, όπως ηλικιωμένοι άστεγοι.

ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΣΤΕΓΑΣΗΣ : Άνθρωποι που ζουν υπό την απειλή έξωσης, που φιλοξενούνται προσωρινά από συγγενείς ή φίλους, που διαμένουν σε καθεστώς παράνομης ή παράτυπης υπενοικίασης - κατάληψης, που έχουν προχωρήσει σε παράνομη καταπάτηση γης για στεγαστικό σκοπό.

ΑΝΕΠΑΡΚΗ - ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΚΑΤΑΛΥΜΑΤΑ: Άτομα που ζουν σε προσωρινά ή πρόχειρα καταλύματα, όπως τροχόσπιτα, αυτοκίνητα, παραπήγματα ή παράγκες, λυόμενα ή containers, κατειλημμένα κτήρια ακατάλληλα για κατοίκηση ή ζουν κατά δεκάδες υπερβαίνοντας το ανώτατο επιτρεπτό όριο σε μια κατοικία

Το «λεξικό» της ντροπής μάς βοηθάει να κατανοήσουμε ότι το θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα στην κατοικία δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, αλλά πρέπει να πληροί τρεις βασικές παραμέτρους που συνιστούν την έννοια του «σπιτιού», και συγκεκριμένα:

■ Ένα κατάλληλο οίκημα (ή χώρο), στο οποίο το άτομο και η οικογένειά του έχουν την αποκλειστική κυριότητα (φυσική διάσταση).

■ Να διαθέτει προσωπικό χώρο και να απολαμβάνει τις κοινωνικές του σχέσεις (κοινωνική διάσταση).

■ Να έχει κανείς έναν νόμιμο τίτλο για την ιδιοκτησία ενός χώρου (νομική διάσταση).

ΠΗΓΗ:http://www.topontiki.gr/article/61255/Oi-fabeles-tis-Athinas

Συντονιστικό ενάντια στην απελευθέρωση των πλειστηριασμών και τις εξώσεις σήμερα στις 18.00 στο θέατρο «Εμπρός» στου Ψυρρή

«Οχι στους πλειστηριασμούς» σε 12 πόλεις της Ελλάδας

Καμπάνια ενημέρωσης ενάντια στους πλειστηριασμούς πραγματοποιούν σήμερα ενώσεις καταναλωτών σε όλη την Ελλάδα, σε συνεργασία με την ΕΚΠΟΙΖΩ. Σε κεντρικά σημεία 12 πόλεων διανέμονται φυλλάδια και συγκεντρώνονται υπογραφές ενάντια στους πλειστηριασμούς: Αθήνα στις 8.00 π.μ., κεντρική έξοδος Μετρό πλ. Συντάγματος, Θεσσαλονίκη 11.00 π.μ. Αριστοτέλους 7, Πάτρα 9.00 π.μ. πλ. Αγ. Γεωργίου και τις πρωινές ώρες σε Καβάλα, Ηράκλειο Κρήτης, Μυτιλήνη, Σέρρες, Χίο, Ιωάννινα, Αλεξανδρούπολη, Φλώρινα, Κοζάνη.

Ηδη πάνω από 12.000 άτομα έχουν υπογράψει διαδικτυακά, χειρόγραφα ή με sms ενάντια στην απελευθέρωση των πλειστηριασμών ακινήτων από τον Ιανουάριο του 2104, ζητώντας να παγώσουν για άλλα τρία χρόνια τουλάχιστον. Επιπλέον, απαιτούν να μην επιτραπεί η πώληση των επισφαλών δανείων των ελληνικών συστημικών τραπεζών που βρίσκονται υπό κρατικό έλεγχο σε ξένες εταιρείες με αδιαφανείς διαδικασίες και σε εξευτελιστικές τιμές, οι τράπεζες να προσαρμόσουν τις οφειλές και να μειώσουν τα επιτόκια και το κράτος να λάβει αποτελεσματικά μέτρα για τη ρύθμιση χρεών, σύμφωνα με τις πραγματικές δυνατότητες των οφειλετών.

Εκτιμάται ότι αν ισχύσει η απελευθέρωση πλειστηριασμών, ενδέχεται να βγουν στο σφυρί πάνω από 25.000 ακίνητα μέσα στο 2014, καθώς τα «κόκκινα» δάνεια επηρεάζουν περίπου 180.000 νοικοκυριά. Το προστατευτικό πλαίσιο που παύει να ισχύει από 31/12 προστατεύει τα ακίνητα από πλειστηριασμό (όχι από κατάσχεση) για οφειλές σε τράπεζες έως 200.000 ευρώ και την κύρια κατοικία για οφειλές πάνω από 200.000. Η προστασία δεν ισχύει για χρέη σε εφορία, ΔΕΚΟ ή ιδιώτες, με αποτέλεσμα να βγαίνουν στο σφυρί κατοικίες ακόμα και για μηδαμινά χρέη, όπως επιχειρήθηκε πρόσφατα στον Πύργο για χρέος 200 ευρώ στη WIND!

«Ως ΕΚΠΟΙΖΩ έχουμε διαχειριστεί πάνω από 12.000 υπερχρεωμένους οφειλέτες, αλλά δεν έχουμε βρει λύση με τις τράπεζες που παραμένουν ανάλγητες, παρά τις ρεαλιστικές μας προτάσεις», εξηγεί η πρόεδρος της ΕΚΠΟΙΖΩ και της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Καταναλωτών, Παναγιώτα Καλαποθαράκου.

«Aπαιτούμε να δοθούν κίνητρα, μέσω της αναπροσαρμογής των ενυπόθηκων δανείων στις σημερινές αξίες των ακινήτων που έχουν μειωθεί δραματικά. Για τα καταναλωτικά δάνεια που ελήφθησαν σε βάθος δεκαετίας, ζητάμε να πληρώσουν οι καταναλωτές με βάση το εισόδημά τους τα τέσσερα χρόνια και το υπόλοιπο να διαγραφεί, καθώς έχουν αποπληρώσει ήδη το κεφάλαιο και μεγάλο μέρος των τόκων. Τα επιτόκια είναι ληστρικά. Δεν μπορεί κάποιος να πληρώνει σε όλη του τη ζωή ένα καταναλωτικό δάνειο», καταλήγει.

Στις 18.00 σήμερα το απόγευμα στο θέατρο «Εμπρός» συναντιούνται δομές αλληλεγγύης και φορείς ενάντια στη νέα φοροεπιδρομή, τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς, με κάλεσμα της «Αλληλεγγύης για όλους».

Αφροδίτη Τζιαντζή 

πηγη:http://www.efsyn.gr/?p=148393

Οι πλειστηριασμοί αφορούν όλους μας, μπορούμε να αντισταθούμε!

Ερωτήσεις-βίντεο: Άγγελος Καλοδούκας

Με την Τόνια Κατερίνη (από την συλλογικότητα «Αλληλεγγύη για Όλους») και την Κατερίνα Κνήτου, (Νομική Ομάδα Πολιτών ενάντια στα Χαράτσια και τους Πλειστηριασμούς) συζητάμε το σημαντικό θέμα της στέγης σήμερα, θέμα πραγματικά ζωτικής σημασίας.

                       
                       

Κάποτε οι αστικές δυνάμεις παρουσίαζαν το υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης στην Ελλάδα, ως στοιχείο ευημερίας και κοινωνικής ειρήνης. Αυτό ίσχυε πριν από λίγα χρόνια, αλλά όχι πλέον. Τα χαράτσια, ο νέος Ενιαίος Φόρος Ακινήτων, η φτώχια και η ανεργία θέτουν τη μικρή ιδιοκτησία στέγης υπό διωγμό στη μνημονιακή Ελλάδα.
Από τις αρχές του νέου έτους (τον Ιανουάριο του 2014) θα αρθεί η προστασία από πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, ενώ καταργείται και το όριο προστασίας από πλειστηριασμούς για οφειλές μέχρι 200.000 ευρώ που υπήρχε μέχρι σήμερα.
Η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε αυτό ο μέτρο την ίδια στιγμή που: 3 στα 4 δάνεια είναι «κόκκινα», ενώ το 65% των πιστωτικών καρτών και καταναλωτικών δανείων πληρώνονται εκπρόθεσμα (σύμφωνα με την Ένωση Εργαζομένων Καταναλωτών της ΓΣΕΕ).
Εξ αυτού υπολογίζεται ότι θα προκύψουν απαιτήσεις πλειστηριασμών για περισσότερα από 180.000 ακίνητα. Χειρότερα, οι απαιτήσεις για πλειστηριασμούς αφορούν σε ποσοστό 80% πρώτη κατοικία. Καθόλου τυχαία, λοιπόν, οι υπερχρεωμένοι πολίτες εμφανίζουν κατάθλιψη σε ποσοστό 45% ενώ έχουμε εκτόξευση του αριθμού των αυτοκτονιών στη μνημονιακή Ελλάδα.
Όπως χαρακτηριστικά μας λέει στη συνέντευξη η Τόνια Κατερίνη:
«Μεταξύ του 2010 και 2011 είχαμε μια αύξηση 26% των αυτοκτονιών και από το 2007 έως το 2011ήταν 45%! Δηλαδή μιλάμε για μια ραγδαία αύξηση των αυτοκτονιών.»
Ευτυχώς, όπως προκύπτει από τη συζήτηση με την Τόνια Κατερίνη και την Κατερίνα Κνήτου, υπάρχει κινητοποίηση «από τα κάτω», από τους ίδιους τους εργαζόμενους που αυτοοργανώνονται και αντιδρούν. Μερικά παραδείγματα, απ’ όσα αναφέρονται και στη συνέντευξη: σε τέσσερις περιπτώσεις (Πέραμα, Καμίνια, Κηφισιά και Ηράκλειο Κρήτης) είχαμε άμεσες και  αποτελεσματικές κινητοποιήσεις που απέτρεψαν πλειστηριασμούς.
Στα Καμίνια ανεστάλη η διαδικασία πλειστηριασμού σε κατοικία άνεργου μεταλλεργάτη για διάφορα μικρά χρέη στην εφορία (ακόμα και από κλήσεις τροχαίας) συνολικού ύψους 2.700 Ευρώ.Στο Ηράκλειο Κρήτης ομάδα πρωτοβουλίας βρίσκεται κάθε Τετάρτη στο αρμόδιο ειρηνοδικείο για το μπλοκάρισμα οποιουδήποτε πλειστηριασμού.
Στη συνέντευξη που ακολουθεί συζητάμε, επίσης, για την κατάσταση και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που επλήγησαν από την οικονομική κρίση, ιδιαίτερα τον ευρωπαϊκό νότο. Τις επιπτώσεις πάνω στους εργαζόμενους, αλλά και τις αντιστάσεις.

πηγη:: http://left.gr/news/synenteyxi-sto-leftgr-oi-pleistiriasmoi-aforoyn-oloys-mas-mporoyme-na-antistathoyme#sthash.KiXcqh5p.dpuf

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΝΗΚΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΔΥΣΗ ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΠΛΕΟΝ ΑΝΗΚΟΥΜΕ ΣΤΟΝ Ε.Μ.Σ. ....

Ολόκληρη η Ελλάδα ανήκει πλέον στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας...

Με μια περιεκτική σε ουσία – για όποιον ξέρει να διαβάζει – και λιτή ανακοίνωση ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ΕΜΣ) με έδρα το Λουξεμβούργο εξέδωσε την εξής ανακοίνωση: «Από την 1η Ιουλίου 2013, ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ΕΜΣ) είναι ο μοναδικός και μόνιμος μηχανισμός για την αντιμετώπιση των νέων αιτήσεων για οικονομική ενίσχυση από τα κράτη μέλη της ευρωζώνης. Από αυτή την ημέρα το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) δεν μπορεί πλέον να συμμετάσχει σε νέα προγράμματα χρηματοδότησης, ή να συνάψει νέες συμφωνίες δανείου. Ο Klaus Regling, Διευθύνων Σύμβουλος του ΕΜΣ και διευθύνων σύμβουλος του EFSF, δήλωσε: «Σήμερα ένα σημαντικό κεφάλαιο του EFSF τελειώνει και όλα τα πιθανά νέα καθήκοντα θα αναληφθούν από το ΕΜΣ, το μόνο ταμείο διάσωσης της νομισματικής ένωσης». Αυτό συμβαίνει σύμφωνα με τη Συμφωνία Πλαίσιο για το ΕΤΧΣ που υπογράφτηκε από τα 17 κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ και το Καταστατικό του EFSF. Το EFSF θα παραμείνει ενεργό στη χρηματοδότηση των εν εξελίξει προγραμμάτων για την Πορτογαλία, την Ιρλανδία και την Ελλάδα.»

Η ανακοίνωση, όπως και το ίδιο το γεγονός ότι όλες οι χρεωστικές απαιτήσεις που προκύπτουν από τις δυο δανειακές συμβάσεις της Ελλάδας με την ευρωζώνη, πέρασαν από 1/7/2013 στον μόνιμο ΕΜΣ, πέρασε στα «ψιλά». Δεν θεώρησε κανένας ότι συνιστά ιδιαίτερου ενδιαφέροντος εξέλιξη. Οι κυβερνώντες δεν έχουν κανένα λόγο να τραβήξουν την προσοχή του κόσμου στην εξέλιξη αυτή. Ούτε η αντιπολίτευση. Κι ο λόγος είναι απλός. Θα πρέπει να πάρουν θέση και να εξηγήσουν πώς είναι δυνατό να νοείται τυπικά ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος υπό την επίσημη κηδεμονία ενός μόνιμου, το ξαναλέμε, μόνιμου οργανισμού διαχείρισης χρεοκοπιών, τον ΕΜΣ.

Η ΣΥΝΘΗΚΗ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΟΥ ΕΜΣ

Ο ΕΜΣ δεν είναι κάτι απλό. Είναι ένα ίδρυμα ελεγχόμενης χρεοκοπίας με έδρα το Λουξεμβούργο για τις χώρες της ευρωζώνης που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στα χρέη τους. Η συνθήκη για τον ΕΜΣ δεν είναι παρά μία συνθήκη χρέους για την προστασία του ευρώ. Το διοικητικό συμβούλιο και ο διευθύνων σύμβουλος έχουν απόλυτη εξουσία έναντι των κρατών μελών που οφείλουν να συμμορφώνονται «άνευ όρων και αμετάκλητα», όπως ορίζεται αυτολεξεί στην Συνθήκη Ίδρυσης του ΕΜΣ. Στην ουσία πρόκειται για το στήσιμο ενός ανεξέλεγκτου οργανισμού με έδρα το Λουξεμβούργο ώστε να μην υπόκειται σε κανέναν έλεγχο και καμία εξουσία, δικαστική, ή άλλης μορφής.

Ας δούμε τι προβλέπει η Συνθήκη Ίδρυσης του ΕΜΣ. Επιγραμματικά με το άρθρο 32 παρ. 2 της Συνθήκης: «Ο ΕΜΣ διαθέτει πλήρη νομική προσωπικότητα· έχει πλήρη δικαιοπρακτική ικανότητα:

α) να αποκτά και να διαθέτει κινητή και ακίνητη περιουσία,

β) να συμβάλλεται,

γ) να είναι διάδικος και

δ) να συνάπτει συμφωνία και/ή πρωτόκολλα για την έδρα, όποτε είναι αναγκαίο, για την εξασφάλιση της αναγνώρισης και της επιβολής του νομικού καθεστώτος και των προνομίων και ασυλιών του.»

Η παρ. 3 του ίδιου άρθρου αναφέρει: «Ο ΕΜΣ, η ακίνητη περιουσία, οι πόροι του και τα περιουσιακά του στοιχεία, ανεξαρτήτως τοποθεσίας και κατόχου, χαίρουν ασυλίας από οιασδήποτε μορφής δικαστική διαδικασία, εκτός εάν ο ΕΜΣ παραιτηθεί ρητώς από την ασυλία του για τους σκοπούς οιασδήποτε διαδικασίας ή βάσει των όρων οιασδήποτε συμβάσεως, συμπεριλαμβανομένης της τεκμηρίωσης των χρηματοδοτικών του μέσων.»

Η παρ. 4 του ίδιου άρθρου αναφέρει: «Η περιουσία, οι χρηματοδοτικοί πόροι και τα στοιχεία του ενεργητικού του ΕΜΣ, ανεξαρτήτως τοποθεσίας και κατόχου, χαίρουν ασυλίας έναντι έρευνας, επίταξης, δήμευσης, απαλλοτρίωσης ή οποιασδήποτε άλλης μορφής κατάσχεσης, αφαίρεσης ή δέσμευσης βάσει εκτελεστικών, δικαστικών, διοικητικών ή νομοθετικών μέτρων.»

Οι παρ. 5 & 6 του ίδιου άρθρου αναφέρουν: «Τα αρχεία του ΕΜΣ και όλα τα έγγραφα που ανήκουν στον ΕΜΣ ή βρίσκονται στην κατοχή του είναι απαραβίαστα. Οι χώροι των εγκαταστάσεων του ΕΜΣ είναι απαραβίαστοι.»

Ενώ οι παρ. 8 & 9 του ίδιου άρθρου αναφέρουν: «Στον βαθμό που είναι αναγκαίο για την άσκηση των δραστηριοτήτων που προβλέπονται στην παρούσα συνθήκη, όλη η περιουσία, οι χρηματοδοτικοί πόροι και τα στοιχεία του ενεργητικού του ΕΜΣ δεν υπόκεινται σε κανέναν περιορισμό, ρύθμιση, έλεγχο και μορατόρια οποιασδήποτε φύσεως. Ο ΕΜΣ απαλλάσσεται από οιαδήποτε υποχρέωση έγκρισης ή αδειοδότησης ως πιστωτικό ίδρυμα, πάροχος επενδυτικών υπηρεσιών ή άλλου είδους επίσημη αδειοδοτημένη, ή ρυθμιζόμενη οντότητα δυνάμει των νομοθεσιών εκάστου μέλους του ΕΜΣ.»

ΕΝΑ ΥΠΕΡΚΡΑΤΟΣ…

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ο ΕΜΣ διαθέτει πλήρη δικαιοπρακτική ικανότητα ανάλογη οποιουδήποτε κράτους και ειδικά καθεστωτικά προνόμια που δεν διαθέτει κανένα άλλο κράτος μέλος. Πρόκειται για ένα υπερκράτος που στην πράξη μπορεί να εκποιήσει άλλα κράτη στο όνομα της δανειοδοτικής διευκόλυνσης. Μπορεί ακόμη και να αποκτήσει περιουσία (κινητή και ακίνητη) άλλου κράτους ως δική του κάτω από το καθεστώς των όρων δανειακής διευκόλυνσης που παρέχει. Αυτή την περιουσία μπορεί να την διαχειριστεί όπως θέλει χωρίς κανέναν περιορισμό και υπό καθεστώς πλήρους ασυλίας σε όλα τα κράτη μέλη.

Αυτό πρέπει να το προσέξουμε ιδιαίτερα. Οι πληροφορίες λένε ότι ήδη εξετάζεται από τον ΕΜΣ ένα σχέδιο τιτλοποίησης εισπράξεων από μελλοντική αξιοποίηση κρατικών ακινήτων. Το σχέδιο αυτό προωθεί το Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ). Το σχέδιο έχει ως μίνιμουμ στόχο έσοδα 1 δισ. ευρώ, αλλά θεωρείται ότι δύσκολα θα ξεκινήσει πριν από τον Νοέμβριο.

Στο πλαίσιο του προγράμματος θα εκδοθούν ομόλογα που θα αντανακλούν τα έσοδα από την αξιοποίηση επιλεγμένων ακινήτων τα οποία εν συνεχεία θα πωληθούν σε ενδιαφερόμενους επενδυτές. Υποψήφια προς τιτλοποίηση είναι πολλά από τα 1.000 ακίνητα που, σύμφωνα με το Μνημόνιο, έχουν ή επίκειται να μεταβιβαστούν στο Ταμείο μέσα στο 2013. Τέτοια ακίνητα είναι για παράδειγμα το βασιλικό κτήμα στο Τατόι, η έκταση 500 στρεμμάτων δίπλα στο Στάδιο Ειρήνης & Φιλίας, παραθαλάσσιες περιοχές στη Χαλκιδική, αλλά και ομάδες ακινήτων που ανήκουν σε υπουργεία όπως των Αγροτικής Ανάπτυξης και Εθνικής Άμυνας, σε ΟΤΑ, οργανισμούς κ.ά. Το ακριβές μοντέλο θα προέλθει από μελέτη βιωσιμότητας που εκπονεί ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας ύστερα από συνεννόηση με την κυβέρνηση, και η οποία θα περιγράφει τα πιθανά έσοδα, τη δομή της τιτλοποίησης, τη μορφή που θα πρέπει να έχουν τα πακέτα ακινήτων κ.ο.κ.

Στην πράξη αυτό που θα συμβεί είναι να μεταφερθεί η κυριότητα όλης της ακίνητης περιουσίας του ελληνικού δημοσίου στον ΕΜΣ που θα πρέπει να εγγυηθεί τα τιτλοποιημένα ομόλογα, ή για να αποτελέσουν εγγύηση για τους τίτλους που θα κληθεί να εκδώσει ο ίδιος ο Μηχανισμός για την Ελλάδα. Έτσι, τα ακίνητα θα μετατραπούν σε περιουσιακό στοιχείο του ΕΜΣ και θα διατεθούν σύμφωνα με τις δικές του προτεραιότητες και ανάγκες. Ενώ η τιτλοποίηση εσόδων του ελληνικού δημοσίου αναγκαστικά θα επεκταθεί σε όλες τις πιθανές πηγές, φορολογικές και μη.

ΠΡΟΣ ΝΕΟ «ΚΟΥΡΕΜΑ» ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ…

Ιδίως όταν προς το τέλος του έτους αναγκαστεί η τρόικα να προχωρήσει σε νέο «κούρεμα» του δημόσιου χρέους της Ελλάδας προκειμένου να το εμφανίσει ότι συγκρατείται. Η μέθοδος του κουρέματος θα είναι κατά πάσα πιθανότητα η επαναγορά ελληνικών ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά, όπως έγινε και τον περασμένο Νοέμβριο. Για να πληρώσει το ελληνικό δημόσιο αυτή την πιθανή επαναγορά θα χρειαστεί ρευστό και μάλιστα αρκετό μιας και η τρέχουσα τιμή του 10ετούς ελληνικού ομολόγου στη δευτερογενή έχει πλησιάσει το 60% της ονομαστικής του αξίας. Αυτό σημαίνει ότι αν το ελληνικό δημόσιο χρειαστεί να προχωρήσει σε επαναγορά, τότε θα πρέπει να βρει 6 δις ευρώ σε ρευστό για κάθε 10 δις ευρώ ονομαστικής αξίας ελληνικά ομόλογα.

Μην ξεχνάμε ότι η επαναγορά περί των 30 δις ευρώ ονομαστικής αξίας ελληνικών ομολόγων τον περασμένο Νοέμβριο στοίχισε στο ελληνικό δημόσιο 11,7 δις ευρώ, που δανείστηκε από το EFSF. Τώρα θα χρειαστεί να δανειστεί από τον ΕΜΣ. Μόνο που ο συγκεκριμένος Μηχανισμός έχει αναλάβει ήδη και την δανειοδότηση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών στην Κύπρο και την Ισπανία. Στη σειρά συνωστίζονται κι άλλες τράπεζες από την Ελλάδα, την Ιταλία, κοκ. Τα διαθέσιμα του ΕΜΣ που εγγυώνται οι κυβερνήσεις των κρατών μελών εκτιμάται ότι δεν επαρκούν για να σηκώσει ο συγκεκριμένος μηχανισμός τον δανεισμό τόσο των τραπεζών απευθείας, όσο και των κρατών που έχουν ανάγκη χρηματοδότησης. Κατά συνέπεια η τιτλοποίηση εσόδων του κράτους, δημόσιας περιουσίας, αλλά και ιδιωτικής περιουσίας πρώτα και κύρια διαμέσου της φορολογίας, θα αποτελέσει μια αναγκαστική πηγή επιπρόσθετων εγγυήσεων και πόρων για τον ΕΜΣ. Στην πράξη δεν θα υπάρξει τίποτε αξίας στην χώρα που δεν θα υποθηκευτεί, ή δεν θα περάσει στην κυριότητα του Μηχανισμού.  

Μην ξεχνάμε επίσης και το κορυφαίο. Από την στιγμή που εντάσσεται ένα κράτος μέλος υπό την κηδεμονία του ΕΜΣ και δεχτεί τους όρους δανειακής διευκόλυνσης, παραιτείται από κάθε δυνατότητα κατοπινής διαπραγμάτευσης, ή επαναδιαπραγμάτευσης των όρων και των συνθηκών. Μιας και «όλη η περιουσία, οι χρηματοδοτικοί πόροι και τα στοιχεία του ενεργητικού του ΕΜΣ δεν υπόκεινται σε κανέναν περιορισμό, ρύθμιση, έλεγχο και μορατόρια οποιασδήποτε φύσεως», όπως αναφέρει ρητά η παρ. 8 του άρθρου 32. Κι όλα αυτά υπό καθεστώς πλήρους ασυδοσίας μιας και δεν υφίσταται κανενός είδους έλεγχος, εκτός απ’ αυτόν που νομιμοποιεί το ΔΣ του ίδιου του ΕΜΣ. Μπροστά στον ΕΜΣ καταλύονται ακόμη και οι δικαστικές αρχές των κρατών μελών, μιας και από την Συνθήκη δεν έχουν κανενός είδους δικαιοδοσία πάνω του, στην περιουσία του, στους χρηματοδοτικούς πόρους του, στα στοιχεία του ενεργητικού του, στα αρχεία του και στο προσωπικό του.

ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΟΥΡΕΜΑ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ

Ένα επιπλέον στοιχείο που φέρνει μαζί ο ΕΜΣ είναι και το γεγονός ότι απ’ εδώ και μπρος θα αναλαμβάνει την χρηματοδότηση ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Η πρόταση είναι παλιά και την στήριξε από τους πρώτους ο κ. Σόρος, αυτός ο μέγας φιλάνθρωπος των αγορών και μέγας ευεργέτης της αριστεράς των καφέ και των δημοσίων σχέσεων. Μετά το θέμα σήκωσε ο μέγας Ολάντ, αλλά και η «μοναδική ελπίδα της Ευρώπης σήμερα,» όπως μας είπαν οι Βαρουφάκης-Γκαλμπρέιθ, ο κ. Τσίπρας. Οι δε σύμβουλοι του κ. Τσίπρα έχουν ξεσκιστεί να το επαναλαμβάνουν.

Ελάτε όμως να δούμε τι σημαίνει κάτι τέτοιο εκτός από τα προφανή. Όταν λέμε τα προφανή, εννοούμε την επιβολή μνημονίου πολιτικής για κάθε νέα δανειακή σύμβαση ανεξάρτητα αν γίνεται για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ή τον δανεισμό του κράτους. Όπως ακριβώς έκανε το ΕΜΣ με την Κύπρο, όπου ο Μηχανισμός ανέλαβε την ανακεφαλαιοποίηση των χρεοκοπημένων τραπεζών του νησιού με παράλληλη επιβολή ενός άθλιου μνημονίου που εκτός του κουρέματος των καταθέσεων προβλέπει την διευκόλυνση των διαδικασιών πλειστηριασμού των ενυπόθηκων δανείων όταν ο ιδιώτης δανειολήπτης δεν μπορεί να ανταποκριθεί.

Μπορεί να προχωρήσει ο ΕΜΣ σε απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ενός κράτους μέλους χωρίς η χώρα και ο λαός της να πάθε τα ίδια με τους Κυπρίους; Όχι. Να πώς απαντά ο ίδιος ο ΕΜΣ στο ερώτημα, θα υπάρξει κάποιο bail-in ή άλλης μορφής συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην περίπτωση απευθείας χρηματοδότησης των τραπεζών;

«Ναι. Άμεση ανακεφαλαιοποίηση από τον ΕΜΣ θα τεθεί μόνον εφόσον τα ιδιωτικά κεφάλαια εμπλακούν πρώτα. Ένα κατάλληλο επίπεδο bail-in θα πρέπει να εφαρμοστεί πρώτα σύμφωνα με τους κοινοτικούς κανόνες κρατικών ενισχύσεων και την εφαρμογή των αρχών της Οδηγίας για την Αποκατάστασης και Εξυγίανσης της Τράπεζας (BRRD) αμέσως μετά την έναρξη της εποπτείας των τραπεζών από τον Ενιαίο Εποπτικό Μηχανισμό των ευρωπαϊκών τραπεζών (SSM). Αυτό το νέο εποπτικό ρόλο προβλέπεται να αναληφθεί από την ΕΚΤ κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2014, μετά από αξιολόγηση του ισολογισμού των τραπεζών που θα εποπτεύονται από τον SSM.»

Αυτό σημαίνει ότι μπορέσει να αναλάβει την χρηματοδότηση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών αν, πρώτα, υπάρξει κατάλληλο σχήμα bail-in και αφ’ ότου λειτουργήσει ο νέος Ενιαίος Εποπτικός Μηχανισμός. Τι σημαίνει bail-in; Σημαίνει με εσωτερική χρηματοδότηση, δηλαδή αφού πρώτα φορτωθούν οι καταθέτες και οι μέτοχοι των τραπεζών μέρος των ζημιών. Όπως ακριβώς έγινε στην Κύπρο. Και πότε θα γίνει αυτό; Μετά το δεύτερο εξάμηνο του 2014, όταν ο SSM που έχει αναλάβει να στήσει η ΕΚΤ θα είναι εν λειτουργία. Αυτός ο νέος εποπτικός μηχανισμός θα αποφασίζει ποια τράπεζα είναι «συστημική» και άρα πρέπει να διασωθεί σε βάρος καταθετών και μετόχων, ποια πρέπει να κλείσει ή να συγχωνευθεί με βάση κριτήρια που αφορούν την ενίσχυση της ολιγοπωλιακής σύνθεσης του τραπεζικού καρτέλ στο επίπεδο ολόκληρης της ευρωζώνης. Θα πέφτει λόγος στο κράτος μέλος; Ούτε κατά διάνοια. Θα αποφασίζουν αποκλειστικά οι τραπεζίτες της ΕΚΤ.

Και για να μην έχουμε καμιά αυταπάτη να τι συνεχίζει και λέει ο ίδιος ο ΕΜΣ: «Οι βασικές αρχές της BRRD συμφωνήθηκαν από το Συμβούλιο ECOFIN στις 27 Ιουνίου 2013. Οι εθνικές αρχές θα είναι σε θέση να εφαρμόσουν bail-in, δηλαδή να διαγράψουν, ή να μετατρέψουν σε ίδια κεφάλαια τις απαιτήσεις των μετόχων και των πιστωτών των αφερέγγυων τραπεζών. Σύμφωνα με το νέο καθεστώς, οι ασφαλισμένες καταθέσεις (κάτω από € 100,000) θα είναι πλήρως προστατευμένες, ενώ οι ανασφάλιστες καταθέσεις (άνω των € 100.000) δεν προστατεύονται, αλλά θα πρέπει να δοθεί προτιμησιακή μεταχείριση για ορισμένες ομάδες των καταθετών. Ένα bail-in που ισοδυναμεί με τουλάχιστον 8% των συνολικών υποχρεώσεων της τράπεζας και ιδίων κεφαλαίων θα πρέπει να αντληθούν κεφάλαια από τον Μηχανισμό. Σε έκτακτες περιστάσεις, μια εθνική αρχή εξυγίανσης μπορεί να ζητήσει χρηματοδότηση από εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης.» 

Τι σημαίνουν όλα αυτά σε απλά ελληνικά; Ότι δεν πρόκειται να γίνει κανενός είδους ανακεφαλαιοποίηση από τον ΕΜΣ αν πρώτα δεν κουρευτούν οι καταθέσεις κατ’ ελάχιστο 8%. Μην σας ξεγελά η δήλωση ότι οι καταθέσεις έως 100 χιλιάδες ευρώ είναι προστατευμένες. Δεν είναι έτσι. Πρώτο, γιατί δεν υπάρχει κανενός είδους πρόβλεψη για την εμπράγματη προστασία των καταθέσεων αυτών, εκτός από νόμους και οδηγίες στα χαρτιά χωρίς αντίκρισμα σε διαθέσιμο ρευστό. Δεύτερο, θυμηθείτε τι έγινε στην Κύπρο. Ναι μεν κουρεύτηκαν κατά 40% οι καταθέσεις άνω των 100 χιλιάδων ευρώ, αλλά η δέσμευση των καταθέσεων και οι περιορισμοί αναλήψεων χτύπησαν όλους τους καταθέτες, νοικοκυριά, ελευθεροεπαγγελματίες και επιχειρήσεις. Το ίδιο θα γίνει και σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση εφαρμοστεί «κούρεμα» (bail in) καταθέσεων.

ΜΕΓΑΛΟΜΕΤΟΧΟΙ ΥΠΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ

Το ίδιο ισχύει και για τους μετόχους των τραπεζών. Έχει ενδιαφέρον εδώ να υπογραμμίσουμε την δήλωση του ΕΜΣ ότι «θα πρέπει να δοθεί προτιμησιακή μεταχείριση για ορισμένες ομάδες των καταθετών.» Μην αυταπατάστε ότι πρόκειται για εκδήλωση ευαισθησίας υπέρ των μικρομετόχων των τραπεζών και των αποταμιευτών. Όχι κάθε άλλο. Η προτιμησιακή μεταχείριση αφορά στους μεγαλοκατεθέτες επενδυτικών λογαριασμών, διαμέσου των οποίων κινούνται κεφάλαια για τοποθετήσεις σε τίτλους της χρηματαγοράς, ή σε κάθε λογής επενδύσεις. Όπως επίσης και υπέρ των μεγαλομετόχων των τραπεζών που σε πολλές περιπτώσεις είναι επενδυτικά κεφάλαια (funds) ή άλλες τράπεζες. Αυτοί που θα υποστούν το bail in είναι οι μικρομέτοχοι και όσα ασφαλιστικά ταμεία, ΝΠΙΔ και ΝΠΔΔ διαθέτουν μετοχές σε τράπεζες.

Τι συνάγουμε απ’ όλα αυτά; Κάτι πολύ απλό. Ο ΕΜΣ θα χρειαστεί στα τέλη του πρώτου εξαμήνου του 2014 να προβεί σε ένα νέο δανειακό πακέτο προς την Ελλάδα. Το πακέτο αυτό θα έχει δυο σκέλη: Αφενός την εκ νέου χρηματοδότηση της «μαύρης τρύπας» του δημόσιου χρέους που δεν μπορεί με κανένα τρόπο να τιθασευτεί. Και αφετέρου, την χρηματοδότηση ενός νέου γύρου ανακεφαλαιοποίησης των ήδη χρεοκοπημένων εγχώριων τραπεζών. Μόνο που αυτή την φορά θα γίνει ταυτόχρονα με «κούρεμα» καταθέσεων και ολοκληρωτικής απαξίωσης των τραπεζικών μετοχών που κατέχουν μικρομέτοχοι, ασφαλιστικά ταμεία και νομικά πρόσωπα.

Αυτός είναι ο σχεδιασμός τους προκειμένου να έχει προλάβει η ΕΚΤ να στήσει τον SSM προκειμένου να προστατέψει τους τραπεζίτες, τις πρακτικές τους, αλλά και τις διαπλοκές τους αναμεταξύ τους και με το δημόσιο ταμείο. Αυτό το νόημα έχει η Τραπεζική Ένωση που προωθεί η ευρωζώνη. Να κρατηθούν μακριά οι καταχρηστικές πρακτικές του ευρωπαϊκού τραπεζικού καρτέλ από τα εθνικά κράτη που ελλοχεύει η δικαιοσύνη και η λογοδοσία σ’ αυτήν. Αν μέχρι σήμερα έχει δοθεί γη και ύδωρ στις τράπεζες δεν είναι τίποτε μπροστά σ’ αυτό που θα συμβεί απ’ εδώ και μπρος. Γι’ αυτό και θέλουν να θωρακίσουν θεσμικά το τραπεζικό καρτέλ μετατρέποντάς το επίσημα σε Τραπεζική Ένωση.

Ποιο αξιοπρεπές κράτος θα δεχόταν έναν τέτοιο μηχανισμό; Ποιο σοβαρό κράτος θα δεχόταν να τεθεί υπό την δικαιοδοσία και την δικαιοπρακτική ικανότητα ενός τέτοιου μηχανισμού, όπως είναι το ΕΜΣ; Μόνο εκείνο το κράτος που θέλει να τεθεί υπό καθεστώς κατοχής και εκποίησης.

Πώς μπορούμε να μιλάμε για εθνική κυριαρχία μετά την υπαγωγή μας σ’ έναν τέτοιο μηχανισμό; Ποιος νοιάζεται; Πάντως όχι η συμπολίτευση και η αντιπολίτευση που αρνούνται και οι δυο να σηκώσουν το θέμα. Κι ο λόγος είναι απλός. Μας τον εξήγησε ο κ. Στουρνάρας στις 17/7/13 όταν απαντούσε στον κ. Τσίπρα: «Μιλάτε για εντολές διεθνών κέντρων. Ποιος τα πιστεύει αυτά πια; Ποια διεθνή κέντρα; Αυτά που μας έδωσαν τα 240 δισεκατομμύρια; Ποιος ακούει και πιστεύει περί διεθνών κέντρων, κλαμπ κλπ.;» Έτσι είναι. Όταν ξεπουλάς την χώρα ολόκληρη και παραχωρείς την κυριαρχία της σ’ έναν υπερκρατικό οργανισμό σαν τον ΕΣΜ, είναι λογικό να μην πιστεύεις στα διεθνή κέντρα. Βλέπετε πάνω από το κεφάλι του Στουρνάρα και των υπολοίπων επικρέμεται σαν δαμόκλειος σπάθη η επιταγή του άρθρου 120 παρ. 3 του Συντάγματος: «O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.» 

Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 28/7/2013

Διαφωνείς με την ΕΕ; Φυλακή!

Την ψήφισαν τελικά προχτές οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ την επαίσχυντη τροπολογία , το άκρον άωτον της ευρωδουλείας: θα χώνουν στη φυλακή όποιον διαφωνεί με την εξωτερική πολιτική της ΕΕ! Όχι δεν πρόκειται για κακόγουστο αστείο. Από την Πέμπτη 24 Οκτωβρίου ο Ποινικός Κώδικας της Ελλάδας περιλαμβάνει και το άρθρο 485Α με τίτλο: "Παραβάσεις Κανονισμών της ΕΕ" βάσει του οποίου τιμωρείται με φύλακιση μέχρι δύο ετών όποιος παραβιάζει κυρώσεις εναντίον κρατών, οργανώσεων ή προσώπων που έχει επιβάλει η ...ΕΕ! Απίστευτο , εξωφρενικό, αλλά δυστυχώς πέρα για πέρα αληθινό. Η σφοδρότατη κοινοβουλευτική αντίδραση του ΚΚΕ, το οποίο ανέδειξε την αισχρή κοινοβουλευτική στάση και μέσω του Ριζοσπάστη που προχτές έκανε κεντρικό πρωτοσέλιδο θέμα του την αποκρουστική τροπολογία της κυβέρνησης καθιστώντας την ευρύτερα γνωστή , ξεγύμνωσε ακόμη περισσότερο τους αδίστακτους ευρώδουλους Σαμαρά και Βενιζέλο. Δεν απέτρεψε την υπερψήφισή της από τους κυβερνητικούς σύγχρονους "γερμανοτσολιάδες" της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή.Yποχρέωσε όμως την κυβέρνηση να εγκαταλείψει το "μπαλαμούτι" , την απάτη δηλαδή χρησιμοποίησης και του ΟΗΕ προκειμένου να συγκαλύψει την προσπάθεια εξόντωσης μέσω φυλάκισης οποιουδήποτε Έλληνα αντιστέκεται στις αποφάσεις της ΕΕ εναντίον χωρών ή οργανώσεων που δεν υποκύπτουν στη γραμμή του Τέταρτου Γερμανικού Ράιχ και των υποτελών του στην ΕΕ! Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες από την αρχή τάχθηκαν εναντίον της κυβερνητικής τροπολογίας και την καταψήφισαν. Η ΔΗΜΑΡ στην αρχή είχε ταχθεί υπέρ , αλλά βλέποντας στη συνέχεια το θόρυβο που ξεσηκώθηκε και τον αυτοεξευτελισμό που υπέστη, προτίμησε στο τέλος να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια και να μην πάρει μέρος στην ψηφοφορία προκειμένου να διασώσει ό,τι ήταν δυνατό να σωθεί.                                                                               Είναι πραγματικά κατάπτυστη η στάση του Σαμαρά και του Βενιζέλου και πρέπει σίγουρα να δόσουν λόγο και για την τροπολογία αυτή, όταν θα απομακρυνθούν από την εξουσία. Αυτονόητο είναι πως το άρθρο του Ποινικού Κώδικα πρέπει να καταργηθεί αμέσως από την επόμενη κυβέρνηση της Ελλάδας , αν φυσικά αυτή δεν είναι γερμανόδουλη όσο η σημερινή κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Η αρχική τροπολογία που έφεραν τα δύο κόμματα , πέρα από την προσπάθειά τους να θολώσουν τα νερά συμπεριλαμβάνοντας και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για να καλύψουν το γεγονός πως η εξόντωση των αντιπάλων της ΕΕ τους ενδιέφερε , ήταν ως εξής:«Όποιος με πρόθεση παραβιάζει κυρώσεις ή περιοριστικά μέτρα που έχουν επιβληθεί σε βάρος κρατών ή οντοτήτων ή οργανισμών ή φυσικών ή νομικών προσώπων, με αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ ή με κανονισμούς της ΕΕ, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών εκτός αν από άλλη διάταξη προβλέπεται βαρύτερη ποινή. Οι διατάξεις του προηγούμενου εδαφίου εφαρμόζονται και όταν οι προβλεπόμενες σε αυτό πράξεις δεν είναι αξιόποινες κατά τους νόμους της χώρας στην οποία τελέστηκαν».! Τελικά είναι τόσο ξετσίπωτοι που αφαίρεσαν εντελώς το μπαλαμούτι του ΟΗΕ, άλλαξαν την τουλάχιστον εξάμηνη φυλάκιση με κατ΄ανώτατο όριο δύο χρόνια φυλάκισης και τελικά την ψήφισαν αδίστακτα μόνοι τους. Εξόφθαλμος στόχος της κυβέρνησης Σαμαρά- Βενιζέλου και των ποταπών βουλευτών τους είναι να ποινικοποιήσουν κάθε είδους πολιτική δράση που με λόγια ή πράξεις αρνείται να υποταχθεί στη γραμμή της ΕΕ στην εξωτερική πολιτική. Αν για παράδειγμα η ΕΕ χαρακτηρίσει οριστικά και αμετάκλητα "τρομοκρατική οργάνωση" οργανώσεις της Χεζμπολάχ στο Λίβανο ή το PKK στο τουρκικό Κουρδιστάν , όποιος Έλληνας συμπαραστέκεται στις οργανώσεις αυτές από εδώ και πέρα να.. φυλακίζεται! Ακόμη και η Χούντα των συνταγματαρχών είναι συζητήσιμο αν σε έστελνε εξορία ή σε βασάνιζε για θέματα εξωτερικής πολιτκής - αλλά ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος δεν έχουν κανέναν απολύτως ενδοιασμό να φυλακίζουν όποιον Έλληνα διαφωνεί με την πολιτική της ΕΕ εναντίον κρατών , οργανώσεων ή προσώπων! Είναι προφανές ότι λειτουργούν ως τυφλά όργανα του Τέταρτου Ράιχ. Η Ελλάδα θα έπρεπε να είχε μετατραπεί ολόκληρη σε μια απέραντη φυλακή, πολύ χειρότερη από εκείνη της χούντας, αν ο εμετικός αυτός νόμος του Σαμαρά και του Βενιζέλου ίσχυε π.χ. την εποχή του πολέμου του ΝΑΤΟ και της ΕΕ εναντίον της Γιουγκοσλαβίας, αφού σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις εκείνης της εποχής έως και το...97%(!) των Ελλήνων τάσσονταν και ντε φάκτο εναντίον της γραμμής της ΕΕ στο θέμα αυτό. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αφήσουμε να ισχύσει στην πράξη ο κατάπτυστος νόμος του Σαμαρά και του Βενιζέλου. Είχε απόλυτο δίκιο ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης , όταν έλεγε στη Βουλή: " Η απειθαρχία και η ανυπακοή εδώ είναι επιβεβλημένες. Είναι καθήκον κάθε ανθρώπου που θέλει την πρόοδο της κοινωνίας και δεν μπορεί να υποταχθεί στη λογική του "να μπει στο γύψο όλη η ανθρωπότητα" ή έστω ολόκληρη η Ευρώπη, να αντιταχθεί στην εκδοχή που τελικά ψήφισαν οι βουλευτές ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.                                                                                                     *Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΠΡΙΝ" του Σαββάτου 26 Οκτωβρίου 2013

"Αζούρ και Ασμάρ"... στο Αντιμάμαλο

Η Ανοιχτή Συνέλευση Νάξου καλεί παιδιά και γονείς στην προβολή της ταινίας "Αζούρ και Ασμάρ" του Οσελό. που θα γίνει στον αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό-πολιτικό χώρο Αντιμάμαλο το Σάββατο απόγευμα στις 6.00. 

                    Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Υπόθεση: Μια φορά κι έναν καιρό, δυο παιδάκια μεγάλωναν στη στοργική αγκαλιά της ίδιας γυναίκας. Ο Αζούρ, ο ξανθός γαλανομάτης γιος ενός ευγενούς κι ο Ασμάρ, με τα κατάμαυρα μάτια, ο μελαχρινός γιος της γκουβερνάντας. Τα δυο αγόρια μεγάλωναν σαν αδέρφια, μέχρι την ώρα που η μοίρα τα χώρισε βάρβαρα. Αλλά ο Αζούρ, μαγεμένος από τις ιστορίες της γκουβερνάντας, για τη μυθική Πριγκίπισσα των Νεραϊδών, δεν θα ησυχάσει μέχρι να τη βρει... Ανοίγει τα πανιά του για τη μακρινή χώρα... Χρόνια και καιροί περνούν και τα ομογάλακτα αδέρφια νέοι άντρες πια κι αντίζηλοι, ξεκινούν τη μεγάλη περιπέτεια για την ανακάλυψη της Μαγικής Χώρας. Για την κατάκτηση της καρδιάς της Νεράιδας. Οι κίνδυνοι και τα θαύματα διαδέχονται το ένα το άλλο, μέχρι...
Όμορφες εικόνες, σχέδια και χρώματα διαμορφώνουν με αφαιρετικότητα μία πολύ ενδιαφέρουσα όσο και επίκαιρη στα τελικά νοήματά της ιστορία. Η κίνηση σε μία συνεχή μινιμαλιστική μάχη με την ακινησία , οι "γωνίες" της τεχνικής του animateur Οσελό στρογγυλεύουν και σμιλεύουν τις παιδικές ψυχές σωστά, αγνά και τίμια, χωρίς "μίκυ μάους" καχυποψία! Ταινία φτιαγμένη κυρίως για έξυπνα παιδιά και γονείς με σενάριο παράδειγμα προς μελέτη και διδασκαλία σε σχολές παιδαγωγικής ακαδημίας.
Ο σεβασμός στην κοινωνικοποίηση του ατόμου και η αλληλεγγύη των ανθρώπινων σχέσεων περνάνε από πολλές περιπέτειες, αρκεί να υπάρχει προσήλωση και πίστη στα ιδανικά των στόχων.

ΦΩΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΟΙΚΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΝΑΞΟΥ ΣΤΟΝ ΤΟΠΙΚΟ Ο.Α.Ε.Δ.

ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ...

ΠΗΓΗ:http://pitsirikos.net/2013/11/%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CF%82/

Κάλεσμα για δράση έξω από τον ΟΑΕΔ Νάξου

                                                                 

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

Τέσσερα χρόνια «κρίσης» μας έχουν πάει δεκαετίες πίσω σαν κοινωνία. Ζούμε μέσα στην κατήφεια και τη μιζέρια, με την αγωνία πώς-θα-τα-βγάλουμε- πέρα να κυριαρχεί σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας. Η βίαιη φτωχοποίηση της κοινωνίας έχει εντείνει την αδυναμία και τον φόβο, έχει βυθίσει μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού στην υποταγή και τη δουλικότητα. Μαζί με το γαϊτανάκι της διάλυσης κάθε δομής πρόνοιας του κράτους, μαζί με την υποτίμηση της εργασίας και την κατάργηση των κοινωνικών δικαιωμάτων, έχουμε παράλληλα τη φασιστικοποίηση του κράτους, την άγρια καταστολή και την ποινικοποίηση κάθε αγώνα που αμφισβητεί το καθεστώς. 

Η οργή είναι διάχυτη αλλά δεν έχει σαφή ταξικά και πολιτικά χαρακτηριστικά. Το ίδιο εύκολα που βρίζει κάποιος τους πολιτικούς, μπορεί να στραφεί ενάντια στους μετανάστες ή σε συλλογικότητες που δεν ευθυγραμμίζονται με το κυρίαρχο πολιτικό  σκηνικό. Ο κοινωνικός κανιβαλισμός μεγαλουργεί. Φροντίζουν γι΄αυτό, άλλωστε, όχι μόνο οι οργανωμένες παρακρατικές φασιστικές συμμορίες όπως η Χαυγή, αλλά και οι μισθοφόροι των ιδιωτικών εταιρειών, όπως οι ελεγκτές στα μέσα μαζικής μεταφοράς -οι οποίοι μέσα στο καλοκαίρι έφτασαν μέχρι το φόνο του 19χρονου επιβάτη Θανάση Καναούτη-, αυτοί που κόβουν το ρεύμα στα φτωχά νοικοκυριά, κλπ. Η φτώχεια είναι μια απίστευτη βία, αλλά η εξουσία χρειάζεται άλλη τόση βία για να πνίξει το όνειρο και να κρατήσει την κοινωνία καθηλωμένη.

Μέσα στον ορυμαγδό των μέτρων που έρχονται και ξανάρχονται, αφού δεν τους βγαίνει ποτέ ο λογαριασμός, τίποτα πια δεν μας κάνει εντύπωση. Το βαθύ κράτος των μμε έχει φροντίσει γι’ αυτό εφόσον όλα αυτά τα χρόνια, καθημερινά, προλείανε το έδαφος για τα μνημόνια, για το ξεπούλημα της γης και του φυσικού πλούτου. Ένα πλέγμα εξουσιών –μμε, δικαστές, αστυνομία, γραφειοκράτες συνδικαλιστές κ.ά.- μας στραγγαλίζει συνεχώς για να παθητικοποιηθούμε και να δεχτούμε μοιρολατρικά αυτό που επιβάλλουν. Νέοι φόροι, χαράτσια ακόμα και στα αγροτεμάχια, νέες περικοπές συντάξεων - για να βγουν τα ταμεία που οι ίδιοι τόσο καιρό λεηλάτησαν. Διαλύουν το δημόσιο σύστημα υγείας και ο αρμόδιος τηλεπλασιέ-υπουργός τάσσεται κυνικά με δηλώσεις του υπέρ της ιδιωτικοποίησης της περίθαλψης.

Μαζί με την κατάργηση κάθε προνοιακής δομής, το κράτος θεσμοθετεί την ελεημοσύνη δίνοντας άλλη μια βολή στους εργαζόμενους, όχι μόνο στο οικονομικό επίπεδο αλλά και στο επίπεδο της αξιοπρέπειας, αφού αντιμετωπίζονται ανοιχτά πλέον σαν ζητιάνοι. Ας πάρουμε για παράδειγμα το επίδομα ανεργίας που δινόταν στους εποχιακά εργαζόμενους στον τουρισμό. Πρώτα ήρθαν οι μειώσεις και οι περικοπές, μετά από λίγο καιρό νομοθετήθηκε η πλήρης κατάργησή του. Στη συνέχεια η κυβέρνηση, με μια τροπολογία-κοροϊδία που δεν αναιρεί την ουσία του νόμου, έρχεται να δώσει ένα μικρό βοήθημα μόνο για τρεις μήνες, και αυτό όχι για όλους. Μοιράζουν ελεημοσύνη κάθε χρόνο κι όχι κάθε δυο χρόνια. Την ίδια ώρα, βέβαια, η κυβέρνηση χρηματοδοτεί μέσα από προγράμματα του ΟΑΕΔ τους μεγαλοεργοδότες με 2,2 δις ευρώ, τα 150εκατομ. από αυτά καταλήγουν αποκλειστικά στις τσέπες ξενοδόχων. Εκεί λοιπόν καταλήγουν τα έσοδα από τον περιβόητο φόρο αλληλεγγύης που κλέβουν από όσους έχουν ακόμα και μια κακοπληρωμένη εργασία.

Η κρίση αποκαλύφτηκε τελικά ότι δεν είναι παρά ένα εργαλείο στα χέρια των αφεντικών για να πλουτίσουν ακόμα περισσότερο. Στον τουρισμό το 60% των εργαζόμενων δουλεύει ανασφάλιστο, με εξευτελιστικά μεροκάματα για ατελείωτες ώρες και για μικρότερη περίοδο πραγματικής εργασίας, αφού όλοι προσλαμβάνουν εργάτες για λιγότερο διάστημα.

Οι ζωές μας αποτιμούνται σα νούμερα στα τεφτέρια των τροϊκανών και των υπουργείων. Στο βωμό της «δημοσιονομικής εξυγίανσης», το πλιάτσικο ενάντια στην κοινωνία γιγαντώνεται. Τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά προστατεύουν έτσι τα συμφέροντά τους και εδραιώνουν την κυριαρχία τους. Με 1,5 εκατ. ανέργους και άλλους τόσους εργαζόμενους που δουλεύουν για ψίχουλα και συχνά πληρώνονται περιστασιακά, οι κοινωνικές ισορροπίες αλλά και οι αντοχές ακροβατούν σε τεντωμένο σχοινί. Αυτό που επιδιώκει το κράτος όσον αφορά είτε το επίδομα ανεργίας στους εποχιακούς εργαζόμενους, είτε με τις συντάξεις, είτε με τις παροχές υγείας στους φτωχούς, είτε με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, κλπ, είναι να μας εθίσουν σε μια πολιτική ελεημοσύνης όπου θα δεχόμαστε με ευγνωμοσύνη την φιλευσπλαχνία του «αφέντη» και να λέμε, πάλι καλά. Σα να μην είμαστε εμείς οι εργαζόμενοι αυτοί που παράγουμε όλον αυτό τον πλούτο, σα να μη μας ανήκει όλος ο κόσμος.

Αλλά όσο σκύβουμε το κεφάλι, τους δίνουμε χώρο για να μας πατήσουν. Όσο δεν μιλάμε ακούγονται μόνον αυτοί. Ενάντια στη λεηλασία της ζωής μας, να οργανώσουμε την αντίστασή μας από τα κάτω για….

…ΝΑ ΜΗ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΑΕΔ ΝΑΞΟΥ

ΤΡΙΤΗ 5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, 10.30πμ.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ-ΑΦΙΣΟΚΟΛΛΗΣΗ-ΜΟΙΡΑΣΜΑ ΚΕΙΜΕΝΩΝ

ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ

ΤΕΤΑΡΤΗ 6 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, 11.00πμ,

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ ΝΑΞΟΥ

Ανοιχτή Συνέλευση Νάξου

Συνέλευση κάθε Δευτέρα, 6.30μμ στον πολιτικό-κοινωνικό χώρο      «Αντιμάμαλο»στην Παπαβασιλείου

Το «ΟΧΙ» και οι Σκουριές του

                                                                                       του Κωστή Μασούρα

-Τι γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου;

Στην ερώτηση αυτή, που μας έθεταν κάθε τέλη Οκτώβρη δασκάλες στο δημοτικό κάτω από φωτογραφίες του Μεταξά, τηλεδημοσιογράφοι σε ρεπορτάζ του πεζοδρομίου και απεγνωσμένοι σύντροφοι σε στιγμές νοσταλγίας του άλλου, του κόκκινου Οκτώβρη, προσπαθούμε να απαντήσουμε κάθε χρόνο.

-Ελάτε μωρέ να σας πω εγώ. Ελάτε που ’μαι γενιά του ’40…

Φέτος, θα αφήσουμε να μας δώσει την απάντηση η Ιερισσιώτισσα γιαγιά της Χαλκιδικής.
Θα την αφήσουμε να μας πει για την πατρίδα μας μέσα από την ιδιαίτερη δική της πατρίδα, τη Χαλκιδική. Αλλά θα αφήσουμε και τη Χαλκιδική να μας πει για τις γιαγιάδες και τους παππούδες μας.
Γιατί οι αγώνες τιμώνται με αγώνες και οι κάτοικοι της Χαλκιδικής έχουν δικαιωματικά φέτος το λόγο. Αλλά και γιατί, η πρόσφατη ιστορία της Χαλκιδικής προσομοιάζει με τραγικό τρόπο τη σύγχρονη ιστορία του τόπου μας.
Η Χαλκιδική λοιπόν, θα μας έλεγε η γιαγιά, είναι μία από τις πιο όμορφες γωνιές της χώρας. Τα κλισέ και οι “μισαλλοτοπίες” των σύγχρονων εκπορθητών της περισσότερο συσκοτίζουν, παρά φανερώνουν τον κρυμμένο πλούτο της. Τον πλούτο αυτό μπορεί να ανακαλύψει όποιος περπατήσει στις ανέγγιχτες πλαγιές του Χολομώντα και στο απειλούμενο δάσος των Σκουριών, όποιος κατασκηνώσει στις ελάχιστες πλέον ελεύθερες παραλίες της Σιθωνίας και δει την ανατολή του ήλιου πίσω από το αποκλεισμένο όρος Άθως. Τον πλούτο αυτό γνωρίζουν ήδη και θρηνούν όσοι πρόλαβαν να περιηγηθούν τη Χαλκιδική μέχρι τη δεκαετία του ’70 ή όσοι βρήκαν μόνιμο καταφύγιο στα βουνά της, μετά την περιήγησή τους σε κάθε γωνιά των Βαλκανίων. Γιατί η Χαλκιδική φέρει ταυτόχρονα, περισσότερο ίσως από κάθε άλλη περιοχή της Ελλάδας, τα ίχνη της άγριας επέλασης του κεφαλαίου πάνω στο φυσικό και οικιστικό περιβάλλον, στις παραγωγικές σχέσεις και στους ανθρώπους της. Από τον πολεοδομικό κι αισθητικό βιασμό της κατά τις δεκαετίες του ’80 και του ’90, μέχρι τους εμπρησμούς των δασών και τα φαραωνικής κλίμακας επικείμενα εξορυκτικά έργα στην επιφάνειά της, και από το τσουνάμι του κιτς στις παράκτιες περιοχές της, μέχρι τον οικονομικό στραγγαλισμό της τοπικής οικονομίας και τη σύγχρονη εγκατάλειψή της, η μικρή αυτή φλούδα γης αποτυπώνει με το χαρακτηριστικότερο τρόπο την καταστροφική επίδραση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και “ανάπτυξης” πάνω στη φύση και τον άνθρωπο, σε βαθμό που τείνει να τους καταστήσει, ένθεν κακείθεν, κυριολεκτικά “αγνώριστους”.
Είναι, θα λέγαμε, μία μικρογραφία του ελληνικού οικονομικοκοινωνικού σχηματισμού, όπου το σύγχρονο δομημένο περιβάλλον στη βάση της ατομικής ιδιοκτησίας του χώρου και των μέσων παραγωγής του, αλλά και αντίστροφα, ως βασικό πεδίο πραγμάτωσης των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, προβάλλεται με εξαιρετικά αποκρουστικό και παραμορφωτικό τρόπο στο φόντο του απαράμιλλης ομορφιάς φυσικού τοπίου της χώρας και του παραδοσιακού περιεχομένου των κοινωνικών σχέσεων που αναπτύχθηκαν σε αυτό.
Το κυρίαρχο γαλαζοπράσινο χρώμα της Χαλκιδικής χάθηκε σταδιακά από το γεωγραφικό χάρτη της χώρας. Διατηρούταν όμως, μέχρι πρόσφατα, στον αντίστοιχο πολιτικό χάρτη. Σίγουρο χαρτί για το εκάστοτε αστικό πλέγμα εξουσίας και τους βορειοελλαδίτες εκπροσώπους του, η περιοχή της Χαλκιδικής δε φάνηκε να αποτελεί ευεπίφορο πεδίο κοινωνικοπολιτικών εντάσεων.
Σαν την Ελλάδα του Μεσοπολέμου, που έμοιαζε να συνομιλεί σε διαφορά φάσης με τα κοινωνικοπολιτικά τεκταινόμενα στην Ευρώπη. Την ίδια στιγμή που η εργατική τάξη επιχειρούσε την κατάληψη των ουρανών εξ εφόδου σε πολλές χώρες της Ευρώπης, στον απόηχο του κοσμοϊστορικού 1917 της Ρωσίας, το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα αναζητούσε τα πρωτοπόρα μέλη των οργανώσεών του σε ξερονήσια και φυλακές.
Μέχρι το 1940, όποτε τον τόπο αυτό κλήθηκαν να υπερασπίσουν αυτοί που φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν στα έγκατά του, ενάντια στον ξένο κατακτητή. Στο πλευρό του ξένου κατακτητή και η πρώην «εθνικόφρων» φρουρά της πατρίδας που φόρεσε τη γερμανική στολή και στράφηκε εκ νέου ενάντια στον αγωνιζόμενο λαό. Η εποποιία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ολοκληρώθηκε με την εκκαθάριση του ελληνικού εδάφους από τα ναζιστικά στρατεύματα και τους ντόπιους συνεργάτες τους, προτού ο “εθνικός κορμός” του αστικού κράτους ανανήψει από το δωσιλογικό παρελθόν του και στείλει τους πρωταγωνιστές του απελευθερωτικού αγώνα πίσω στα γήινα κολαστήρια και τα εκτελεστικά αποσπάσματα ως “προδότες”. Τη φενάκη του αστικού πατριωτισμού είχε αποκαλύψει αρκετά νωρίτερα ο Άρης Βελουχιώτης στον ιστορικό λόγο του στη Λαμία:

«Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σε όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι’ αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.
Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και οι πεζούλες μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.
Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τις πεζούλες μας εδώ;»

Ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ θα μπορούσε να εκφωνεί το λόγο του κάτω από ένα πανό, σαν αυτό που γράφτηκε 70 σχεδόν χρόνια μετά σε κάποια από τις πολλές λαϊκές εκδηλώσεις αντίστασης των κατοίκων της Χαλκιδικής ενάντια στην καταστροφική επέλαση του κεφαλαίου:

           

               Χρυσάφι είναι ο τόπος μας, χρυσάφι το νερό μας,
               χρυσάφι είναι το βουνό και τ’όμορφο χωριό μας

Αντί για τανκς, πολυβόλα και ταγματασφαλίτες, οι κάτοικοι της Χαλκιδικής αντιμετώπισαν μπουλντόζες, εξορυκτικά μηχανήματα και το στρατό των ΜΑΤ, φέρνοντας πάλι αντιμέτωπους στο κοινωνικό προσκήνιο τους δύο “πατριωτισμούς”:

Από τη μία ο θεσμικός πατριωτισμός του αστικού κράτους, της κυβέρνησης που μαζί με την ΕΕ και το ΔΝΤ προώθησαν το μεγαλύτερο ξεσπλάχνισμα του τόπου, ξεπουλώντας τα εδάφη και υπεδάφη της Χαλκιδικής και της μισής Ελλάδας έναντι πινακίου φακής στο ελληνικό και ξένο κεφάλαιο.
Και από την άλλη ο πατριωτισμός των υπερασπιστών της γης και της ελευθερίας αυτού του τόπου, «της καλύβας και της πεζούλας» που έλαβε και πάλι κλήση –ως φάρσα της ιστορίας θα έλεγε κανείς- σε απολογία για τα «αντεθνικά» έκτροπα που προκάλεσε.
Το τραγούδι της γιαγιάς, το τραγούδι τον ηττημένων, που ήχησε 7 δεκαετίες μετά σα νικηφόρο άσμα ως άλλο αντάρτικο, αφουγκράστηκαν χιλιάδες -εκατοντάδες χιλιάδες- κόσμου, που ενώθηκαν σε ένα πρωτόγνωρο για τα χρονικά της “γαλαζοπράσινης” Χαλκιδικής κίνημα συμπαράστασης στον αγώνα ενάντια στους σύγχρονους αποικιοκράτες. Αυτό το κίνημα αποσιωπήθηκε και κατασυκοφαντήθηκε από τα ΜΜΕ, κατονομάστηκε ως “δίκτυο τρομοκρατών», βίωσε την πιο ωμή καταστολή και οδηγήθηκε σε δικαστήρια και κρατητήρια από τους επίσημους “προστάτες του έθνους”, τους πραιτοριανούς του κεφαλαίου.
Κάθε μέτωπο της μάχης έχει και τις συμμαχίες του. Απέναντι στον αγώνα των κατοίκων βρέθηκαν, εκτός των κυβερνητικών δυνάμεων και των ΜΜΕ, και οι πολιτικοί απόγονοι των Ταγμάτων Ασφαλείας, οι φασίστες της Χρυσής Αυγής. Σε μία έξαψη του “πατριωτισμού” τους πήραν τη φυσική θέση τους στο πλευρό του επιτιθέμενου κεφαλαίου, πίσω από στις μπουλντόζες των πολυεθνικών, τα σύγχρονα πάντσερ της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Την ίδια θέση έλαβε και ο Δήμαρχος Πάχτας που, τιμώντας την παράδοση των Πλυτάδων, πήρε κι αυτός τη θέση που του υπαγόρεψε ο αστικός πατριωτισμός του, ως πολιτικός εκπρόσωπος της El Dorando Gold και της Ελληνικός Χρυσός ΑΕ.

Δεν θα επιχειρήσουμε τον παραλληλισμό του κινήματος συμπαράστασης στον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής με το ΕΑΜικό κίνημα, ερεθίζοντας, όπως συμβαίνει συχνά, τις φαντασιώσεις της καθ’ημάς Αριστεράς απέναντι στο ανεκπλήρωτο της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης. Αντικρίζοντας όμως αυτή την υπόμνηση της ιστορικής επανάληψης, τρομάζει η σκέψη πως, ακόμη κι αν η Χαλκιδική απελευθερωθεί από το τον ζυγό των πολυεθνικών και των κυβερνητικών συνεργατών τους, μπορεί κάποτε τα παιδιά και τα εγγόνια μας να τιμούν την απελευθέρωση αυτή μέσα από λίβελους για τις γιαγιάδες της Ιερισσού και δαφνοστεφανώνοντας την προτομή του Πάχτα και του Μιχαλολιάκου. Ότι δηλαδή επιχειρεί να διαπράξει η επίσημη “εθνική” αφήγηση για την 28η Οκτωβρίου, φτάνοντας στο σημείο να τιμά επί δεκαετίες με επίσημα μνημόσυνα σε πηγάδες και βουνοκορφές τα στρατεύματα κατοχής και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Γιατί οι συνθηκολογήσεις και οι Βάρκιζες δεν επιδρούν στην ιστορία μόνο προς τα εμπρός, αλλά και προς τα πίσω. Γίνονται καταστροφικές χρονομηχανές, σαν τις μπουλντόζες, όπως θα έλεγε το αληθινό παραμύθι της γιαγιάς, που υποσκάβουν το παρελθόν για να ξεριζώσουν από αυτό κάθε επιβλαβές στοιχείο για τους επικαρπωτές του μέλλοντος.
Οι πολλαπλές εκβάσεις του σύγχρονου κοινωνικού πολέμου θα αποτελέσουν τα ιστοριογραφικά τιμαλφή του μέλλοντος αυτού. Επιχειρώντας μία απάντηση στο αρχικό ερώτημα λοιπόν, η Χαλκιδική μας υπενθυμίζει το μέλλον. Οι αγώνες γράφουν ιστορία, αλλά ταυτόχρονα υπερασπίζονται την ήδη γραμμένη ιστορία με το αίμα των λαών. Η Ιερισσός, η Μεγάλη Παναγιά και οι Σκουριές ξεσκουριάζουν τη συλλογική μνήμη και μας υπογραμμίζουν ότι το «ΟΧΙ» του ‘40 αποτελεί το χρυσάφι της ιστορίας που ανήκει στον αγωνιζόμενο λαό και όχι στους εθνικούς παραχαράκτες της. Αυτό είναι και το πραγματικό χρυσάφι που βρίσκεται βαθιά μέσα στα ελεύθερα χώματα της Χαλκιδικής και στο χώμα κάθε τόπου, πάνω στο οποίο οι κάτοικοί του υπερασπίστηκαν τη ζωή και την αξιοπρέπειά τους.
Και δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει.

πηγη:http://ilesxi.wordpress.com/

Το παρακράτος φτιάχνει μάρτυρες για την ΧΑ. Του Σ. Κούλογλου

                                                                           

Η προβοκάτσια είναι χοντροκομμένη. Θυμίζει “τα χρόνια του μολυβιού” στην Ιταλία την δεκαετία του 70 και τις δολοφονικές επιθέσεις των μυστικών υπηρεσιών που φορτώνονταν στην αριστερά. Εδώ και 6 εβδομάδες οι νεοναζί είχαν περάσει στην άμυνα, η Βουλή είχε ψηφίσει την άρση της ασυλίας βουλευτών της και οι έρευνες για τις εγκληματικές δραστηριότητες της συνεχίζονταν. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, αυτό το Σαββατοκύριακο επρόκειτο να γίνουν και νέες συλλήψεις στελεχών της Χρυσής Αυγής. Μόνο μερικά φέρετρα μπορούσαν να εμποδίσουν την παραπέρα εξάρθρωση της.

Ήδη τις προηγούμενες μέρες, έγκυροι παρατηρητές από τον “Πατριωτικό Χώρο” που παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις, προέβλεπαν ένα “μεγάλο χτύπημα” που θα ανέτρεπε το σκηνικό. Οι δολοφόνοι των μελών της Χρυσής Αυγής έκαναν ακριβώς αυτό: πρόσφεραν στους νεοναζί τους μάρτυρες που είχαν τόσο μεγάλη ανάγκη.
Μόλις μερικά λεπτά μετά το έγκλημα, ο ντετέκτιβ Κασιδιάρης το είχε ήδη εξιχνιάσει. Οι δράστες ήταν “αριστεροί τρομοκράτες”,τους οποίους έχει αφήσει ελεύθερους το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, την ώρα που φυλακίζει τους “αγωνιστές” θαυμαστές του Χίτλερ. Οι δε ηθικοί αυτουργοί είναι τα ΜΜΕ που τους συκοφαντούν, κατέληξε ο βουλευτής της ΧΑ, που όπως και οι υπόλοιποι συνάδελφοι του που βρέθηκαν στον τόπο του εγκλήματος είχαν ξαναβρεί το έξαλλο στιλ στο οποίο διακρίθηκαν και πριν την δολοφονία Φύσσα. Το κλίμα είχε αλλάξει: “δικαιολογημένα είναι θυμωμένοι οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής”, συμπέραινε η παρουσιάστρια των ειδήσεων του Αντέννα,ούτε μια ώρα μετά την δολοφονία!
Στην πραγματικότητα βέβαια, σε κάθε σκοτεινή ενέργεια όπως είναι όλες οι τρομοκρατικές ενέργειες, ένα από τα βασικά ερωτήματα είναι ποιος ωφελείται από αυτές. Στην περίπτωση των δολοφονιών στο Νέο Ηράκλειο, η κυβέρνηση δεν είναι από τους ωφελημένους. Μπορεί με τις νέες δολοφονίες να ξεχνιούνται προσωρινά τα νέα οικονομικά μέτρα που ζητάει η τρόικα και η κυβερνητική νευρική κρίση(ο διευθυντής του “Βήματος” προέβλεπε το πρωί πιθανή πτώση της δικομματικής) αλλά το κλίμα της πολιτικής αστάθειας που δημιουργείται υπογραμμίζει ότι η κυβέρνηση ελέγχει όλο και λιγότερο τις εξελίξεις.
Απ΄ ότι φαίνεται έχει χάσει τον έλεγχο και του παρακράτους. Ίσως οι έρευνες στο σπίτι και το γραφείο του Καρχιμάκη, πράγμα που φέρνει αντικειμενικά σε δυσκολότερη θέση το ΠΑΣΟΚ αποσταθεροποιώντας παραπάνω την κυβέρνηση, να ήταν στην ίδια κατεύθυνση.
Το βέβαιο είναι ότι οι δύο δολοφονίες εγκαινιάζουν ένα νέο κύκλο αίματος, που αν τα χέρια του παρακράτους δεν κοπούν, δεν πρόκειται να σταματήσει εδώ. Το επόμενο θύμα θα προέρχεται πιθανότατα από την άλλη πλευρά, έτσι ώστε να διευκολυνθεί η στρατηγική της έντασης που το Μέγαρο Μαξίμου εγκαινίασε για να αντιμετωπίσει την αριστερά, αλλά τώρα γυρνάει σαν μπούμεραγκ σε βάρος του. 'Η, καλύτερα, σε βάρος αυτών που δεν έχουν χάσει τελείως την ψυχραιμία τους, μπροστά στην προοπτική απώλειας της εξουσίας...
Το πιθανότερο είναι, τις επόμενες μέρες, κάποια άγνωστη ή εξαφανισμένη για χρόνια τρομοκρατική οργάνωση, να αναλάβει την ευθύνη της δολοφονικής επίθεσης. Και αυτή την φορά ίσως να προσέξουν και να μην βγάλουν προκήρυξη με καθαρευουσιάνικες εκφράσεις, όπως έβγαλε η μαιμού-οργάνωση για την επίθεση στα γραφεία της ΝΔ.
Στη πραγματικότητα όμως, δεν υπάρχει σήμερα τρομοκρατική οργάνωση στην Ελλάδα που να μπορεί να οργανώσει μια τόσο καλοσχεδιασμένη επίθεση, όπως η σημερινή. Αντί λοιπόν να ξεκινήσει ξανά τις αηδίες περί δύο άκρων, η κυβέρνηση θα πρέπει να διαλύσει το παρακράτος, να βρει τους δολοφόνους και να συνεχίσει την εξάρθρωση της άλλης εγκληματικής οργάνωσης που ελπίζει τώρα, με δύο μάρτυρες σημαία, να ξαναμπεί στο παιχνίδι. Και τα σημερινά γεγονότα απέδειξαν, ότι η παρουσία της είναι καταστροφική για την χώρα και την πολιτική ομαλότητα.

ΠΗΓΗ:http://tvxs.gr/news/omada-tvxs/parakratos-ftiaxnei-martyres-gia-tin-xrysi-aygi-toy-s-koylogloy

Ούτε μια σπιθαμή γης στα γουρούνια!

Γράφει ο askordoulakos 

«Μόνο ένα κτήνος μπορεί να συνιστά στους φτωχούς να κάνουν οικονομία .... το να συνιστούμε οικονομία στους φτωχούς είναι κάτι τόσο εξωφρενικό, όσο και υβριστικό. Είναι σαν να συμβουλεύουμε έναν που πεινάει να τρώει λιγότερο.»

Όσκαρ Ουάιλντ , «The Soul of Man και under Socialism» 1891. 
_______________

ΔΕΔΟΜΕΝΟ 1ο

    
Στις 22 και 23 Οκτώβρη, πριν 7 μέρες δηλαδή, πραγματοποιήθηκε η «4η  Ελληνογερμανική Συνέλευση των Δημάρχων της Νυρεμβέργης», με τον χαριτωμένο τίτλο « Ο Δήμος του μέλλοντος», στην οποία συμμετείχε το ... crème de la crème των δωσιλόγων Δημάρχων   κι ο εντεταλμένος της Μέρκελ στην Ελλάδα, Χάνς Γιόαχιμ Φούχτελ.

Επί της ουσίας, σκοπός του παραπάνω πανηγυριού ήταν να δοθούν μαθήματα και οδηγίες για το πώς οι δήμοι θα επιβάλλουν τοπική φορολογία στους πολίτες, το πώς θα ιδιωτικοποιηθούν δημοτικές υπηρεσίες, πως θα απαλλαγούν από υπηρεσίες δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα, με ποια διαδικασία θα δώσουν τα απορρίμματα σε ιδιώτες επιχειρηματίες, πως ενδεχομένως θα γίνουν οικονομικές ζώνες γερμανικών συμφερόντων στην Ελλάδα κ.λ.π.

Βέβαια, για το σκοπό και το περιεχόμενο τοιούτου είδους ...συνελεύσεων  σας είχαμε προϊδεάσει εδώ και καιρό με την ανάρτηση, που είχε τίτλο «Το σύγχρονο γερμανικό Αnschluss και το σημερινό πατριωτικό καθήκον της Αριστεράς», όπου  σημειώναμε ότι η στρατηγική των κατακτητών είναι η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ της νομικής προσωπικότητας του ελληνικού κράτους και η σταδιακή ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΗ της ελληνικής επικράτειας από το γερμανικό κράτος (έτσι εξηγείται η σκοπούμενη και μεθοδευμένη διάλυση των κρατικών δομών).

ΔΕΔΟΜΕΝΟ 2ο

    
Από την 1η Ιούλη  ολόκληρη η Ελλάδα ανήκει πλέον στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ΕΜΣ). Η Συνθήκη Ίδρυσης του ΕΜΣ στο άρθρο 32 παρ. 2 της Συνθήκης αναφέρει ρητά: «Ο ΕΜΣ διαθέτει πλήρη νομική προσωπικότητα· έχει πλήρη δικαιοπρακτική ικανότητα:
α) να αποκτά και να διαθέτει κινητή και ακίνητη περιουσία,
β) να συμβάλλεται,
γ) να είναι διάδικος και
δ) να συνάπτει συμφωνία και/ή πρωτόκολλα για την έδρα, όποτε είναι αναγκαίο, για την εξασφάλιση της αναγνώρισης και της επιβολής του νομικού καθεστώτος και των προνομίων και ασυλιών του».

Στην ίδια ως άνω Συνθήκη Ίδρυσης, στο άρθρο 32 § 08, προβλέπεται ότι «Στον βαθμό που είναι αναγκαίο για την άσκηση των δραστηριοτήτων που προβλέπονται στην παρούσα συνθήκη, όλη η περιουσία, οι χρηματοδοτικοί πόροι και τα στοιχεία του ενεργητικού του ΕΜΣ δεν υπόκεινται σε κανέναν περιορισμό, ρύθμιση, έλεγχο και μορατόρια οποιασδήποτε φύσεως».  
Επί της ουσίας λοιπόν, ξεπουλήθηκε ολόκληρη η χώρα και παραχωρήθηκε η κυριαρχία της, σ’ έναν υπερκρατικό οργανισμό, σαν τον ΕΣΜ, δεμένη χειροπόδαρα.

ΔΕΔΟΜΕΝΟ 3ο

Είναι γνωστό πλέον το θέμα με τη φορολογία των οικοπέδων και των αγροτεμαχίων. Το ζήτημα δεν είναι το ύψος του φόρου, αλλά ότι έτσι ακόμα και το τελευταίο χωραφάκι της ελληνικής υπαίθρου αποκτά ΑΝΤΕΙΚΙΜΕΝΙΚΗ ΑΞΙΑ και μ’αυτόν τον τρόπο ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΕΤΑΙ άπασα η ακίνητη περιουσία των Ελλήνων, ώστε ν’απαλλοτριωθεί πιο εύκολα το οικόπεδο, που λέγεται Ελλάδα.

Χτες βράδυ εμφανίστηκε στο δελτίο του  Σκάι, το χοντρόπετσο και γλοιώδες κάθαρμα που  εμπνεύστηκε το συγκεκριμένο ν/σ και παριστάνει τον τεχνοκράτη σύμβουλο του Στουρνάρα, ονόματι Καραβίτης. Το συγκεκριμένο υποκείμενο ήταν στην παρέα  του Στουρνάρα, ήταν δηλαδή εις εκ των αξιωματούχων/συμβούλων του Σιμητικού καθεστώτος που μας έβαλαν στην ΟΝΕ με το γνωστό τρόπο κι αντί να σαπίζει σε κάποια φυλακή, εξακολουθεί ν’ αρπάζει (ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΑΛΛΩΝ) και τα τελευταία εναπομείναντα ψίχουλα από το τραπέζι του λαού.

Το μόνο που απαντούσε σε ό,τι τον ρωτούσαν ήταν «ΕΤΣΙ ΝΟΜΙΖΩ», ή «ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ». Τόσο... χαρισματικός! Άλλωστε και μόνο το παρουσιαστικό του κι η εκφορά του λόγου του (αστοιχείωτος, που δε μπορεί να συντάξει μια πρόταση, περιοριζόμενος σ’ εκφράσεις κλισέ) τον κατατάσσει δικαίως στο πάνθεον των προθύμων καθαρμάτων, που υπάρχουν διαχρονικά σε κάθε χώρα και σπεύδουν να υπηρετήσουν όποιον έχει το «πάνω χέρι».

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

«Εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας», όπως είπε ο Άρης στη Λαμία. Ούτε σπιθαμή γης στα καθάρματα!

Και μην ξεχνάμε: Να κρατήσουμε ψηλά, το πνεύμα του Μετώπου!

ΠΗΓΗ:http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2013/10/blog-post_4013.html

Ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑ ΧΩΝΕΙ ΓΕΡΑ ....