Αγγελοι.............!?

 Από τι είναι φτιαγμένοι οι άγγελοι;

Πόσοι άγγελοι χωρούν στο κεφάλι μιας καρφίτσας; Πώς θα ήταν να κουβεντιάζεις με έναν άγγελο; Μπορείς να τον αγγίξεις; Πώς αντιλαμβάνεται κανείς την παρουσία ενός αγγέλου; Είναι μερικά από τα ερωτήματα για αυτά τα μεγαλοπρεπή και μυστηριώδη πλάσματα που έχουν τροφοδοτήσει θρύλους και παραμύθια, και πυροδότησαν τη φαντασία των μεγάλων συγγραφέων και όχι μόνο.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Οι άγγελοι αποτελούν πνευματικά υπερφυσικά όντα που συναντώνται σε πολλά θρησκευτικά συστήματα. Οι άγγελοι συνήθως αποτελούν τη μεσολαβητική βαθμίδα ανάμεσα στο βασίλειο του υπερβατικού και του κοσμικού. Στις δυτικές θρησκείες τα αγαθά πνεύματα καλούνται άγγελοι, ενώ τα πονηρά δαίμονες.

Ετυμολογία

Η έννοια άγγελος μπορεί να σημαίνει:

1. Γενικά, αυτός που φέρνει ειδήσεις
2. Τα αόρατα όντα που διαβιβάζουν ειδήσεις ή λειτουργικά πνεύματα

Στην αρχαία Ελλάδα η έννοια άγγελος χαρακτήριζε κάποιον ο οποίος μετέδιδε ειδήσεις, πληροφορίες ή αγγελίες. Ο Όμηρος στα έργα του ήδη εμφανίζει τη λέξη με αυτή την έννοια, ενώ και οι Ηρόδοτος, Ξενοφώντας την χρησιμοποιεί για να περιγράψει ειδικούς απεσταλμένους μεταφοράς μηνυμάτων ή πληροφοριών. Επίσης οι άγγελοι χρησιμοποιούνται και σε άλλα καθήκοντα, όπως σύναψη συνθηκών ή είσπραξη χρημάτων. Ως θεϊκή ή υπερβατική παρουσία η έννοια άγγελος εμφανίζεται για πρώτη φορά στο πρόσωπο του Ερμή, ο οποίος προσφωνείται ως άγγελος της Περσεφόνης από τον Όμηρο. Επίσης κατά τον Πλάτωνα ο Κάτω Κόσμος έχει τους αγγέλους του, οι οποίοι καλούνται «άγγελοι καταχθόνιοι».

Στα Εβραϊκά η αντίστοιχη λέξη מלאך‎ mal'akh χρησιμοποιείται για να δηλώσει είτε θείο είτε ανθρώπινο αγγελιαφόρο. Η λατινική εκδοχή, εντούτοις, διακρίνει τον θείο ή πνευματικό αγγελιαφόρο από τον άνθρωπο με τις έννοιες angelus(δάνειο από την Ελληνική γλώσσα) και legatus «απεσταλμένος».

Ιδιότητες

Οι άγγελοι κατά τον Μέγα Βασίλειο δημιουργήθηκαν πριν από τον υλικό κόσμο, ενώ ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος συμπληρώνει πως δημιουργήθηκαν με κίνητρο την «εκστατική» του αγάπη και αγαθότητα, με σκοπό να συμμεριστούν ως λογικά όντα τη μακαριότητά του. Οι άγγελοι σύμφωνα με το Χριστιανισμό είναι μέρος του σύμπαντος κόσμου και ο κάθε άγγελος έχει την δική του ατομικότητα, χαρακτήρα και θέληση. Επίσης ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνόςπροσπαθώντας να δώσει έναν ορισμό περί των αγγέλων αναφέρει ότι είναι φύσεις νοερές, αεικίνητες, αυτεξούσιες, ασώματες. Υπηρετούν τον Θεό και είναι κατά χάριν αθάνατες, που δεν περιορίζονται από το χρόνο και το χώρο, ενώ δεν έχουν φύλο. Παρ΄ όλη τη καθαρότητα και απλότητα της αγγελικής φύσης, οι άγγελοι είναι δεκτικοί της κακίας. Αποτέλεσμα της ελευθερίας τους είναι και η πτώση του τάγματος του Εωσφόρου. Στις ιδιότητες τους δεν είναι η γνώση των μελλόντων, παρά μόνο αν τους το αποκαλύψει ο Θεός, ούτε η γνώση της ανθρώπινης θελήσεως. Η μετακίνησή τους γίνεται ταχύτατα, αλλά δεν είναι πανταχού παρόντες. Κάθε φορά βρίσκονται σε συγκεκριμένο τόπο, δίχως να γνωρίζουν το τι συμβαίνει αλλού.

Οι άγγελοι αντιπροσωπεύονται σε όλη την Παλαιά Διαθήκη ως σώμα του πνευματικού μεσάζοντος των όντων μεταξύ του Θεού και των ατόμων, ενώ σύμφωνα με τον ψαλμό 148,2 του Δαυίδ, αποτελούν και αυτά κτίσματα. Οι άγγελοι στο χριστιανισμό παρίστανται ενώπιον του θρόνου του Θεού, όπου και διαρκώς Τον υμνούν. Στην Παλαιά Διαθήκη κατά κύριο λόγο εμφανίζονται ως αγγελιαφόροι του Θεού στην ανθρωπότητα, δηλαδή αποτελούν όργανά του, από τα οποία διαβιβάζει τη θέλησή του. Με μια προσεκτικότερη ματιά όμως, φαίνεται να αποτελούν και προσωπικοί φύλακες, όπως υπονοείτε επανειλημμένα, καθώς κάθε μεμονωμένη ψυχή έχει τον κηδεμονικό άγγελό της. Στον Ποιμένα του Ερμά μάλιστα γίνεται σαφής νύξη για το προσωπικό φύλακα άγγελο τού κάθε ανθρώπου. Στόχος των αγγέλων είναι η προσπάθεια σωτηρίας των ψυχών. Τέλος οι άγγελοι λειτουργούν ως εκτελεστές του λόγου του Θεού στον φυσικό κόσμο.

Στην Καινή Διαθήκη οι άγγελοι εμφανίζονται συχνά ως απεσταλμένοι του Θεού και φορείς του μηνύματος της Αποκάλυψης. Εμφανίζονται στον Ιησού, στη Μαρία, τη μητέρα του Χριστού,, στον Απόστολο Πέτρο, ενώ ο Ιησούς μιλά για τους αγγέλους ως φορείς τέτοιων λειτουργιών, υπονοώντας οτι δεν παντρεύονται. Οι άγγελοι τονίζονται ιδιαίτερα ως παρουσία στη γέννηση του Ιησού, την Μεταμόρφωση και την Αποκάλυψη. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός αναφέρεται στους αγγέλους, ενώ κατά γενική ομολογία στα κορυφαία σημεία του βίου Του εμφανίζονται ως λειτουργοί, υπηρέτες και συμπαραστάτες του, ενισχύοντας την ανθρώπινη φύση του και παρεμβαίνοντες ως δευτεραγωνιστές. Έτσι ο Γαβριήλ ευαγγελίζεται την έλευσή του, ο "άγγελος Κυρίου" εμφανίζεται στον Ιωσήφ και τους ποιμένες, στρατιά αγγέλων δοξολογεί τη γέννηση του Σωτήρος, άλλοι Τον διακονούν στην έρημο μετά το πέρας των πειρασμών, άγγελος Τον ενισχύει στο όρος των Ελαιών προ του πάθους, ενώ λεγεώνες θα παρίσταντο προς υπεράσπισή του κατά την σύλληψη. Δύο άγγελοι βεβαιώνουν την ανάστασή του, δύο επίσης μιλούν στους μαθητές περί της δευτέρας παρουσίας κατά την Ανάληψή του.

Ιεραρχία και αριθμός

Ο αριθμός των αγγελικών όντων φαίνεται να είναι ανυπολόγιστος και απροσμέτρητος. Ο ίδιος ο Ιησούς ομιλεί στη Γεθσημανή για περισσότερες από δώδεκα λεγεώνες αγγέλων, ενώ ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μαρτυρεί ότι είδε και άκουσε σε όραμα που του δόθηκε από τον Θεό γύρω από το Θεϊκό θρόνο χορωδία από μυριάδες μυριάδων και χιλιάδες χιλιάδων αγγέλων.

Μεταξύ των εκκλησιαστικών πατέρων δεν υπάρχει ομοφωνία σχετικά με τον αριθμό και την ονομασία των αγγελικών δυνάμεων. Ο Μέγας Βασίλειος, ακολουθώντας τον Ωριγένη, δεν αποδέχεται την απαρίθμηση και κατονομασία των αγγελικών δυνάμεων καθώς πίστευε ότι είναι αδύνατον να βρεθούν οι ονομασίες των λογικών και αόρατων φύσεων που υπερβαίνουν την ανθρώπινη διάνοια. Εντούτοις, ο ψευδο-Διονύσιος Αρεοπαγίτης εισήγαγε διακρίσεις σε αγγελικά τάγματα και διακοσμήσεις, οι οποίες επικράτησαν στην Ορθόδοξη παράδοση. Με βάση την ιεραρχία τους, διαχωρίζονται σε 3 τάξεις που έκαστος φέρει τριχώρους ή αλλιώς «Ταξιαρχίες»:

• Σεραφείμ, Χερουβείμ, Θρόνους,
• Κυριότητες, Δυνάμεις, Εξουσίες και
• Αρχές, Αρχάγγελους και αγγέλους.

Ιδίωμα της πρώτης ιεραρχίας είναι η πύρινη σοφία και η γνώση των ουρανίων, ενώ έργο τους ο θεοπρεπής Ύμνος του γελ. Η δεύτερη ιεραρχία έχει ως ιδίωμα τη διευθέτηση των μεγάλων πραγμάτων και την διενέργεια των θαυμάτων, ενώ έργο τους είναι ο τρισάγιος ύμνος «Άγιος, Άγιος, Άγιος». Τέλος ιδίωμα της τρίτης ιεραρχίας είναι να εκτελούν θείες υπηρεσίες και έργο τους αποτελεί ο ύμνος «Αλληλούια». Από την Αγία Γραφή γνωρίζουμε και μερικούς αγγέλους ονοματικά. Τον Αρχάγγελο Γαβριήλ, που σημαίνει «ήρωας του Θεού», από την εμφάνισή του στον προφήτη Δανιήλ, στον προφήτη Ζαχαρία και στη Θεοτόκο. Γνωρίζουμε το Μιχαήλ, που σημαίνει «τις ως ο Θεός ημών», ενώ εμφανίζεται πολλές φορές στην Παλαιά Διαθήκη. Ο Ραφαήλ είναι ο τρίτος άγγελος που γνωρίζουμε, το όνομά του σημαίνει «ο Κύριος θεραπεύει» και εμφανίζεται στον Τωβίτ μεταφέροντας τις ανθρώπινες προσευχές στο θρόνο του Θεού. Τέλος γνωστός από την εβραϊκή παράδοση είναι και ο Ουριήλ.

Εωσφόρος, ο έκπτωτος άγγελος

Σύμφωνα με πολλά αποσπάσματα (Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, Αποκάλυψη του Ιωάννη), ο Εωσφόρος πριν από την πτώση του ήταν ο σπουδαιότερος, ο πρώτος στην ιεραρχία των αγγέλων. Το όνομά του σήμαινε «αυτός που μεταφέρει το φως». Η μετέπειτα ονομασία του ως «Σατανάς» προέρχεται από την εβραϊκή λέξη σατάν, η οποία χρησιμοποιήθηκε στην ελληνική μετάφραση των Εβδομήκοντα με τις λέξεις «Σατανάς» ή «Διάβολος» και δηλώνει τον επίβουλο, τον εχθρό. Αυτός που άλλοτε «έφερε το φως» μετατράπηκε στον κατ’ εξοχήν εχθρό του ανθρώπου. Επειδή είχε μεγάλη δόξα, η σοφία του διεφθάρη και η υπερηφάνεια του μετατράπηκε σε αλαζονία, με αποτέλεσμα να απαιτεί να είναι ίσος με το Θεό. Η αλαζονεία λοιπόν ήταν ένα από τα βασικά αίτια που οδήγησαν τον Εωσφόρο στην πτώση. Όπως καταγράφεται στην Αποκάλυψη του Ιωάννη, μαζί του παρέσυρε και ένα μεγάλο αριθμό αγγέλων περίπου το 1/3 από όλα τα τάγματα. Οι δαίμονες που τον ακουλούθησαν ειναι πνεύματα ακάθαρτα σε διαφορετικές πτυχές το καθένα και ο Σατανάς(ο πραγματικός Σατανάς διαφέρει απο τον Εωσφόρο γιατι το κακό προυπήρχε πριν τη πτώση των αγγέλων) ειναι ακάθαρτος σε όλες τις πλευρές του!

Ανατολικές θρησκείες

Στο Ζωροαστρισμό οι αγαθοί άγγελοι, ονομάζονται Αμέσα Σπέντα, τους Αθανάτους που αποτελούσαν λειτουργικές όψεις του Αχούρα Μάζντα, του Σοφού Κυρίου. Ο Βοχού Μάνα, ένα αγαθό λειτουργικό πνεύμα, ήταν που ανακάλυψε τον 6ο αιώνα π.Χ. τον Ζωροάστρη που ήταν ο αληθινός Θεός καθώς και ένα είδος συμβολαίου που οποιοσδήποτε θα μπορούσε να ακολουθήσει ή να απορρίψει ως τρόπο ζωής. Με παρόμοιο τρόπο ο άγγελος Γαβριήλ βρήκε το Κοράνιοκαι τον προφήτη Μωάμεθ ο οποίος αποκάλυψε τον αληθινό Θεό (Αλλάχ). Μάλιστα οι χαρακτηρισμοί που αποδίδονται στον Γαβριήλ («πνεύμα αγιότητος» και «πιστό πνεύμα») είναι παρόμοιοι με του αγγέλους του Αμέσα Σπέντα.

Γενικά

Με βάση τους αγγέλους, αγαθούς ή πονηρούς-σκοτεινούς πολλά θρησκευτικά ρεύματα, θεμελίωσαν την αντίληψη τους περί σύμπαντος. Οι 3 κύριες τάσεις που αναπτύχθηκαν ήταν οι αντιλήψεις περί μονιστικού συμπαντικού συστήματος, με κύριο εκφραστή τον ινδουισμό, περί δυιστικού συστήματος με κύριο εκπρόσωπο τον γνωστικισμό και περί τριμερούς σύμπαντος, που παρατηρείται στις μονοθεϊστικές θρησκείες.

Μονιστικό σύμπαν 

Οι θρησκείες που έχουν σαν βασική κοσμοθεώρηση ένα μονιστικό κόσμο, κατά γενική ομολογία δεν πιστεύουν σε αγγέλους που έχουν αποστολή την αποκάλυψη της αλήθειας, καθώς η αποστολή αυτή εναπόκειται σε άλλα όντα όπως τα «αβάταρα» δηλαδή ενσαρκώσεις θεών (Ινδουισμός), στα «τιρχανκάρα» (Ζαϊνισμός) ή στα «μποντισάτβα» (Βουδισμός). Αυτά τα πρότυπα κατά κύριο λόγο θεωρούνται πρότυπα άγιας ζωής και όχι πηγές αποκάλυψης. Παράλληλα οι δοξασίες αυτές πιστεύουν σε δαιμονικούς αγγέλους. Κύριοι εκφραστές του «μονισμού» είναι ο Ινδουισμός και ο Ζαϊνισμός.

Δυιστικό σύμπαν

Ο Γνωστικισμός αποτέλεσε την πηγή ερμηνείας του σύμπαντος με δυιστική ματιά. Κατά το Γνωστικισμό οι άγγελοι έπαιζαν καίριο ρόλο στα τεκταινόμενα του σύμπαντος. Έτσι θεωρούσαν τους αγγέλους ως όντα ουράνια που ασκούσαν έλεγχο σε κάποιες σφαίρες, μέσα από τις οποίες έπρεπε να περάσει η ψυχή μόλις απελευθερωνόταν από το σώμα. Απαραίτητη δε, προϋπόθεση του πιστού για να επιτύχει την τελική ένωση με την υπέρτατη πνευματική πραγματικότητα ήταν να γνωρίζει αυτούς τους αγγέλους κατ' όνομα. Άλλες γνωστικές δοξασίες αναφέρουν πως 7 άγγελοι κυβερνούν τις 7 πλανητικές σφαίρες και αυτοί οι άγγελοι είναι ο Γαβριήλ, ο Αδωναΐ, ο Αριήλ κ.α. ενώ ο άγγελος της δημιουργίας είναι ο Γιαχβέ. Ο Γιαχβέ κατά τους Γνωστικούς ήταν κατώτερος Θεός και κακός.

Ο Μανιχαϊσμός αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα Γνωστικά κινήματα, ο οποίος διαχώρισε πλήρως το σύμπαν σε δύο σφαίρες και δύο αρχές. Αυτή του φωτός και του σκότους. Με βάση τον Μανιχαϊσμό άγγελοι είναι τα 12 φωτεινά διαδήματα του Πατέρα του Μεγαλείου καθώς και οι 12 αιώνες, δηλαδή οι «πρωτόπλαστοι» που βρίσκονται με μορφή «αγγέλου» και διαχωρίζονται σε 3 ομάδες, περιβάλλοντας το «Υπέρτατο Όν» στα τέσσερα τέταρτα του ουρανού. Ο Μανισχαϊσμός κήρυττε πως ο Άρχων του Βασιλείου του σκότους διαρκώς επιζητούσε προνόμια, από το Βασίλειο του Φωτός και σε κάποια μάχη Φωτός και Σκότους αναμίχθηκαν οι δυνάμεις τους, δημιουργώντας κατ'άγνοια του ανθρώπου, τον υλικό κόσμο. Έτσι ο άνθρωπος αγνοώντας τον πνευματικό κόσμο πειράζεται από τους δαίμονες, ενώ οι άγγελοι τον βοηθούν ξεπεράσει την άγνοιά του, οδηγώντας τον μέσω της γνώσης στη σωτηρία.

Τριμερές σύμπαν

Οι αντιλήψεις περί τριμερούς σύμπαντος κατά κύριο λόγο συναντώνται στις Βιβλικές, ελληνιστικές και ισλαμικές αντιλήψεις. Οι αντιλήψεις αυτές θεωρούν τον άνθρωπο περιορισμένο από παράγοντες όπως ο χρόνος, ο χώρος, η αιτία και το αποτέλεσμα. Το ουράνιο βασίλειο αποτελούσαν οι 7 σφαίρες-πλανήτες και ήταν το βασίλειο του θείου, ενώ το υποχθόνιο βασίλειο ήταν η περιοχή του χάους και των κακών-δαιμονικών δυνάμεων. Το μέσο βασίλειο αποτελούσε ο κόσμος των ανθρώπων. Οι άγγελοι μέσα από τις τρεις αυτές θρησκείες, είναι οι διαμεσολαβητικές δυνάμεις, αποτελώντας το αγγελιοφόρο των μηνυμάτων του Θεού, με στόχο τη γνώση της θείας θέλησης ή και της πορείας του κόσμου. Στόχος η αποκάλυψη της πηγής της δημιουργίας και του τελικού σκοπού ύπαρξης του ανθρώπου, αλλά και η γνώση κατά των δυνάμεων του σκότους που αποσκοπούν στην αιώνια καταδίκη του ανθρώπου.

Αγγελολογία

H αγγελολογία είναι ένας κλάδος της θεολογίας που εξετάζει το ιεραρχικό σύστημα των αγγέλων, των αγγελιοφόρων, των ουράνιων δυνάμεων. Αφορά πρώτιστα τον Καββαλιστικό Ιουδαϊσμό και το Χριστιανισμό, όπου είναι ένας από τους δέκα σημαντικούς κλάδους της θεολογίας του, αν και είναι σχετικά παραμελημένος. Πολλοί μελετητές θεωρούν ότι ο ιουδαιοχριστιανισμός οφείλει μεγάλο χρέος στο Ζωροαστρισμό στην εισαγωγή της αγγελολογίας και της δαιμονολογίας, καθώς επίσης και στον εκπεσόντα άγγελο Εωσφόρο ως ο υπέρτατος πράκτορας του κακού, συγκρίνοντάς τον με το κακό πνεύμα Αριμάν (Ahriman). Όπως ο Ιρανικής προέλευσης των βεδικών παραδόσεων, Αβεστάν (Avestan). Αλλά και άλλοι κλάδοι των ινδοευρωπαϊκών μυθολογιών υποστηρίζουν ότι η έννοια των δαιμόνων είχε υπάρξει πολύ νωρίτερα. Μερικοί μελετητές θεωρούν ότι Ζωροαστρισμός είχε επιρροές στην εβραϊκή αγγελολογία και επομένως και η σύγχρονη Χριστιανική αγγελολογία, λόγω της εμφάνισης στοιχείων του Ζωροαστρισμού στον Ιουδαϊσμό, ύστερα από την εκτεταμένη επαφή του έθνους Ισραήλ με την Περσική Αυτοκρατορία, δανειζόμενος έννοιες, κατά την εξορία του στη Βαβυλώνα. Οι δανεισμένες έννοιες μπορούν να περιλάβουν την εισαγωγή της έννοιας του «Σατανά» ως κυβερνήτη των δυνάμεων του κακού, σε αντίθεση με το Θεό (κυρίως στη δυτική χριστιανική και ισλαμική θεολογία) που συγκρίνει τον Σατανά με τον Angra Mainyu (επίσης γνωστό ως Ahriman) της πίστης του Ζωροαστρισμού, που ήταν ο εχθρός Aχούρα Μάζντα, τον ανώτατο Θεό της ανθρωπότητας. Οι άγγελοι, μερικοί θεωρούν πως μπορεί να είχαν απεικονιστεί πρώτα ως βοηθοί του Θεού στο Ζωροαστρισμό, ενώ η ιεραρχία τους είναι συγκρίσιμη με την ιεραρχία της σύγχρονης Aγγελολογίας.

Η παράσταση «Η νύχτα των παλιάτσων» στη Μονή στις 16/8

Η παράσταση «Η νύχτα των παλιάτσων» στη Μονή στις 16/8

Ο Σύλλογος Μονιατών «Η ΤΕΧΝΗ», φιλοξενεί τη θεατρική ομάδα «ΤΣΙΡΙΤΣΑΝΤΣΟΥΛΕΣ», για να παρουσιάσουν την παράσταση «Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΠΑΛΙΑΤΣΩΝ», στη Μονή, την Πέμπτη 16 Αυγούστου και ώρα 21:30, στο γήπεδο 5×5 στο παλιό νταμάρι.
Το κείμενο μιλάει για τον έρωτα, τον πόλεμο, τη φτώχεια και την επανάσταση.
Θέματα διαχρονικά αλλά και επανεπικαιροποιημένα από τις συνθήκες που βιώνουμε σήμερα… Είναι γραμμένο σε δεκαπεντασύλλαβο στίχο και η παράσταση συνοδεύεται από πολύ μουσική…
Η είσοδος θα είναι ελεύθερη, με προαιρετική εισφορά για την ενίσχυση του θιάσου.




πηγη:http://www.naxosnow.gr/?p=13258

Iggy Pop - ΑΛΜΠΟΥΜ : brick by brick

IGGY POP - BRICK BY BRICK (1990) 

  Moonlight Lady-Iggy Pop

Εκτιμώ αυτόν τον ανθρώπο γιατι ακολουθεί μια φιλοσοφία που αγαπώ. Eίναι ένας άνθρωπος/καλλιτέχνης που πιστεύω ότι όσο περναν τα χρόνια ωριμάζει με έναν ωραίο τρόπο αντί να ακολουθεί τους συμβιβασμούς που ορίζει η ηλικία και να τον φάει η μούχλα. Περνώντας λοιπόν πρώτα απο τις άγριες εποχές των the stooges, ακολούθησε και μια ενδιαφέρουσα σόλο διαδρομή. Αυτός πιστεύω είναι ένας αρκετά επιτυχής δίσκος του σε πιο κλασσικ ροκ και χαρντ ροκ (για μένα και γκλαμ) καταστάσεις, στο "my babe wants to rock n roll" συμμετέχει ο Slash των guns n roses, και στο γνωστό και αγαπημένο μου "candy" η Kate Pierson των B 52s δανείζει τη φωνή της. Γενικότερα θα έλεγα ότι είναι ένας δίσκος που ακούγεται ευχάριστα χωρίς όμως να γίνεται ανούσιος και ρηχός. Ωραίό -μεταξύ αρκετών αλλών- είναι το πιο blues "starry night" και το "neon forest"

IGGY AND THE STOOGES

IGGY, ο άνθρωπος που σε κάθε ρυτίδα του προσώπου και του σώματος έχουν χαραχτεί οι μεγάλες στιγμές της ροκ ιστορίας. Η φωτογραφία του θα έπρεπε να κοσμεί τα λεξικά κάτω από το λήμμα rock and roll. Όχι μόνο γιατί το υπηρετεί ανελλιπώς και με ευλαβική πίστη τα τελευταία 45 χρόνια. Αλλά κυρίως γιατί το rock and roll απέκτησε σαφή υπόσταση τη στιγμή που ο 19χρονος James Ostenberg πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στη σκηνή παρέα με τους αδερφούς Asheton και τον Dave Alexander παρουσιάζοντας στον πλανήτη το φαινόμενο IGGY POP AND THE STOOGES.


Σε μια εποχή που κυριαρχούσε η μουσική δεξιοτεχνία του Hendrix και των Doors, o Iggy έρχεται να αντιπροτείνει τη σαρωτική του αντίληψη για το ροκ που συνοψιζόταν στο « Παίξε ό,τι θες αρκεί οι ενισχυτές να είναι στο τέρμα! Ζήσε ό,τι θες αρκεί να το ζήσεις σαν να μην υπάρχει αύριο.»
Στον Iggy και στους Stooges τίποτα δεν χαρίστηκε. Σε μια καριέρα με πολλά σκαμπανεβάσματα και σε μια περίοδο από το 1968 έως το 1975 (που πρωτο-διαλύθηκαν) πρόλαβαν να βγάλουν μόλις τρία άλμπουμ αλλά να γράψουν αναρίθμητες επιτυχίες:“1969”, “I Wanna Be Your Dog”, “No Fun”, “Search And Destroy”, “T.V.Eye”, “Down on the Street”, “I Need Somebody”, “Gimme Danger”.


Tο 2003 ξανανεβαίνουν στη σκηνή και μας παρουσιάζουν νέο άλμπουμ, το “Weirdness”. Από τότε ροκάρουν ασταμάτητα μαζί κουβαλώντας την ενέργεια δέκα συγκροτημάτων. Ο Iggy Pop μέχρι σήμερα παραμένει μια ανεξέλεγκτη ατμομηχανή όπου κάποιος ξέχασε να συνδέσει τα φρένα. Όταν ο Iggy παίζει live, οι διαστάσεις της σκηνής καταργούνται. Ο Iggy τραγουδάει πάνω σε τράσες, πάνω σε μπαριέρες, ξαπλωμένος πάνω στα χέρια του κόσμου, χοροπηδάει ξυπόλητος, ανάμεσα σε φανς που ανεβάζει στην σκηνή σε κάθε live(με σύνθημα συνήθως τα πρώτα riffs του No fun ή του I wanna be your dog.).

ΟΛΟ ΤΟ ΑΛΜΠΟΥΜ :

http://www.youtube.com/watch?v=FoVbNaCyUTk

Gonda van Steen: «Με ενδιαφέρει το θέατρο σε στιγμές πολιτικής κρίσης»

Συνέντευξη στον Σπύρο Κακουριώτη

Η Gonda Van Steen γεννήθηκε στο Βέλγιο, όπου και έλαβε πτυχίο Κλασικής Φιλολογίας. Συνέχισε τις σπουδές της στο Πρίνστον, απʼ όπου έλαβε διδακτορικό στην Κλασική και Νεοελληνική Φιλολογία. Διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Φλώριδας, στην έδρα Ελληνικών Σπουδών Α. Ν. Κάσας, αρχαία και νέα ελληνική γλώσσα και λογοτεχνία. Το πρώτο της έργο, Venom in Verse: Aristophanes in Modern Greece, εκδόθηκε το 2000, για να ακολουθήσουν τα Liberating Hellenism from the Ottoman Empire και το Theatre of the Condemned. Στα ελληνικά μεταφρασμένα άρθρα της περιλαμβάνονται στους τόμους Αττική κωμωδία: Πρόσωπα και προσεγγίσεις (Gutenberg, 2011) και Χ και ΧΙ Διεθνής συνάντηση αρχαίου ελληνικού δράματος (Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, 2007).
Το ραντεβού μας με την καθηγήτρια Gonda van Steen, κατά την ολιγοήμερη παραμονή της στην Αθήνα, ορίστηκε στα γραφεία του Πανελλαδικού Συνδέσμου Αγωνιστών ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης. Καθόλου περίεργο, μιας και ανάμεσα στα μέλη του συγκαταλέγονται μερικοί από τους καλύτερους πληροφορητές της για το θέατρο των εξορίστων, στη Μακρόνησο, τον Αη Στράτη, το Τρίκερι... Αυτό είναι το θέμα του πρόσφατου βιβλίου της Theatre of the Condemned: Classical Tragedy on Greek Prison Islands, το εξώφυλλο του οποίου κοσμεί φωτογραφία από το αυθεντικό πρόγραμμα της παράστασης των Περσών στον Αη Στράτη, που φιλοτέχνησε ο Χρίστος Δαγκλής. Το θέατρο ως μορφή αντίστασης, λοιπόν, το θέατρο σε στιγμές πολιτικής κρίσης, ήταν το κεντρικό θέμα της συζήτησής μας, η οποία επεκτάθηκε και στην εποχή της χούντας, που θα αποτελέσει θέμα του επόμενου βιβλίου της...

* Γιατί ασχοληθήκατε με το θέατρο στα νησιά της εξορίας;
Το επιστημονικό μου ενδιαφέρον στρέφεται γύρω από το ελληνικό θέατρο σε στιγμές πολιτικής κρίσης. Είχα σκοπό εδώ και καιρό να ασχοληθώ με το θέατρο την περίοδο της χούντας (είναι το βιβλίο πάνω στο οποίω δουλεύω τώρα), αλλά πάντα έπεφτα πάνω σε ανθρώπους που είχαν ήδη βρεθεί στην εξορία την περίοδο του εμφυλίου. Έτσι, συνειδητοποίησα πως έπρεπε να ασχοληθώ αποκλειστικά με το θέατρο στην εξορία, για να καταλάβω ποια ήταν η κατάσταση, πώς λειτουργούσε η λογοκρισία, ποια η αντιμετώπιση των αριστερών και πώς οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι έκαναν αργότερα θεατρική καριέρα, την εποχή της χούντας.

* Πιστεύετε ότι η εμπειρία της εξορίας επηρέασε τους καλλιτέχνες αυτούς σε όλη την επόμενη περίοδο;
Σε κάποιους ηθοποιούς η ενασχόλησή τους αυτή έδινε την αίσθηση ότι η καριέρα τους δεν είχε σταματήσει, αφού ορισμένοι βρέθηκαν από το Εθνικό Θέατρο απευθείας στην εξορία. Εκεί ο Κατράκης διαμόρφωσε την ιδεολογία του πάνω στο θέατρο. Όταν απολύεται, το 1955-56, φτιάχνει το Λαϊκό Θέατρο, το οποίο είχε την άποψη ότι τα μεγάλα έργα μπορούν να γίνουν κατανοητά από το ευρύ κοινό, αρκεί οι καλλιτέχνες να τα παρουσιάσουν με τοΝ σωστό τρόπο. Ήθελε με πείσμα να εκμεταλλευτεί την εμπειρία του θεάτρου της εξορίας και να τη μεταλαμπαδεύσει στη δουλειά του στην Αθήνα. Κυρίως, την αντίληψη ότι το θέατρο μπορεί να αποτελέσει μια σημαντική μορφή αντίστασης, να εκπαιδεύσει το κοινό ώστε να κατανοεί τι γίνεται γύρω του. Τα πρόσωπα βέβαια αλλάζουν, την εποχή της χούντας είναι οι φοιτητές και οι νέοι που ανακαλύπτουν ξανά τη δύναμη αυτή του θεάτρου, όμως οι επιρροές από την εποχή του εμφυλίου υπάρχουν κι αυτές.

* Θα θέλατε να μας πείτε δυο λόγια για το Θέατρο των καταδικασμένων;
Μολονότι ο υπότιτλός του είναι Η αρχαία τραγωδία στα νησιά της εξορίας, δεν εστιάζω μόνο σε αυτήν. Κυρίως με ενδιαφέρει το πολιτικό, πολιτιστικό και εκπαιδευτικό πλαίσιο που δημιούργησαν οι ίδιοι οι πολιτικοί εξόριστοι, μέσα στο οποίο έκαναν και θέατρο. Είναι ένα πλαίσιο που λειτουργούσε με διαφορετικό τρόπο στη Μακρόνησο, στον Αη Στράτη ή στις γυναίκες στο Τρίκερι.
Εξετάζω πώς ξεκίνησαν σε κάθε έναν από αυτούς τους τόπους εξορίας οι θεατρικές παραστάσεις: ποιος πήρε την πρωτοβουλία, ποια άτομα συμμετείχαν, τι στάση κράτησε η διοίκηση... Και στα τρία νησιά που ερεύνησα, το θέατρο και η εκπαίδευση γενικότερα λειτουργούσε με διαφορετικό τρόπο ανάμεσα στις ομάδες των κρατουμένων, αλλά και των φυλάκων. Στη Μακρόνησο, π.χ., οι θεατρικές παραστάσεις συνέφεραν και τη διοίκηση. Στον Αη Στράτη ήταν περισσότερο ανεξάρτητη και δημιουργική δουλειά, ενώ για τις γυναίκες στο Τρίκερι ήταν περισσότερο θέμα πνευματικής αλληλοϋποστήριξης... Στο βιβλίο μου ξεκινώ από τη Μακρόνησο, γιατί αυτό μου επιτρέπει να μιλήσω για το πολιτικό πλαίσιο της περιόδου του Εμφυλίου.
Στο δεύτερο μέρος εξετάζω την Αριστερά όχι πλέον από την πλευρά του θύματος, αλλά από εκείνη του θύτη: μιλώ για τον Άρη Αλεξάνδρου και την Αντιγόνη του, την οποία ξεκίνησε να γράφει στη Μακρόνησο, κατέστρεψε το χειρόγραφο και μετά, στον Αη Στράτη, την ξαναέγραψε, αλλά ποτέ δεν του επέτρεψαν να την παρουσιάσει.
Η Αντιγόνη δεν παραστάθηκε παρά μόνο το 2003. Αυτό για μένα ήταν αινιγματικό: Αφού οι κρατούμενοι έψαχναν διαρκώς έργα που να τους εκπροσωπούν, γιατί δεν χρησιμοποίησαν ένα έργο που μιλούσε και για τις συνθήκες που τους αφορούσαν; Ο Άρης Αλεξάνδρου ήταν μια ειδική περίπτωση μέσα στην αριστερά, στην οποία έπρεπε να αναφερθώ. Προσπαθώ να μιλήσω και για τους αριστερούς που βασανίστηκαν στη Μακρόνησο αλλά και για όσους υπήρξαν θύματα των συντρόφων τους.
Το 2005, σε ένα άρθρο μου στο Journal of Modern Greek Studies, παρουσίαζα την παράσταση στη Μακρόνησο σαν να ήταν αποκλειστικά μια πράξη αντίστασης. Όμως στη συνέχεια κατάλαβα ότι δεν ήταν έτσι. Στους στρατιωτικούς στη Μακρόνησο άρεσε που οι «δικοί τους» κρατούμενοι έκαναν μια τέτοια παράσταση, γιʼ αυτό επέτρεψαν να παιχτεί. Υπήρχε ένα είδος «συμφωνίας», καθώς εκτός από τους κρατούμενους συνέφερε και τη διοίκηση να παρουσιαστεί μια θεατρική παράσταση, στην οποία έφερναν επισκέπτες απʼ έξω προκειμένου να δείξουν το «έργο» τους κ.λπ.
Βέβαια, η συμμετοχή στις θεατρικές παραστάσεις αφορούσε τους κρατούμενους που οι υπεύθυνοι των Ταγμάτων θεωρούσαν πως τελικά θα υπέγραφαν δήλωση. Όσοι αρνούνταν και προέβαλλαν πείσμονα αντίσταση βρίσκονταν στην απομόνωση και δεν τους επιτρεπόταν καμία συμμετοχή. Πάντως, γενικά, ανάμεσα στα διάφορα Τάγματα του νησιού υπήρχαν μεγάλες διαφοροποιήσεις στο τι τους επέτρεπαν να κάνουν και πώς το παρουσίαζαν προς τα έξω.

* Γύρω από την αρχαία τραγωδία υφίστατο μια διαρκής μάχη ερμηνειών ανάμεσα στις δύο πλευρές;
Ο καθένας καταλαβαίνει εκείνο που θέλει να καταλάβει. Όταν παίζονταν οι Πέρσες, οι φύλακες θεωρούσαν ότι επρόκειτο για ένα έργο πατριωτικό ή εθνικιστικό, που αφορούσε τη νίκη των Ελλήνων εναντίον των Περσών. Όμως το δράμα μιλά και για την ήττα σε έναν πόλεμο, για τους νικημένους. Υπάρχουν και οι δύο πλευρές. Οι φύλακες θα καταλάβουν τη μία, οι κρατούμενοι κάτι άλλο. Στη Μακρόνησο έπαιξαν και τον Φιλοκτήτη, όπου στο τέλος του υπάρχει η συμφιλίωση και ο ήρωας ξαναμπαίνει στον πόλεμο και οι Έλληνες καταλαμβάνουν την Τροία. Οπότε μια ερμηνεία θα μπορούσε να ήταν: «να υπογράψουμε, να μπούμε στον πόλεμο και να τελειώσει ο Εμφύλιος». Όμως, ο Φιλοκτήτης αφορά επίσης έναν άνθρωπο που υποφέρει απομονωμένος σε ένα νησί, έναν άνθρωπο που τον έχει απορρίψει η ίδια η κοινωνία στην οποία ανήκε. Οπότε κάθε πλευρά μπορούσε να αντιληφθεί εκείνο που της ταίριαζε. Το σημαντικό ήταν να περνά το έργο από τη λογοκρισία.

* Στην εξορία οι κρατούμενοι έπαιζαν μόνο αρχαίες τραγωδίες;
Όχι, παρουσίαζαν και πολλά άλλα έργα. Έπαιζαν διάφορα ηθογραφικά έργα, όπως του Μπόγρη, ξέρετε, τη φτωχή τίμια κοπέλα που παντρεύεται τον σωστό πλούσιο άνδρα κ.λπ., έργα που προωθούσαν την ιδέα πως αν κάνεις το σωστό και υπογράψεις δήλωση, θα ενταχθείς στην οικογένεια του έθνους...
Φαίνεται πως τέτοιου είδους παραστάσεις αποτελούσαν πρωτοβουλία της διοίκησης του στρατοπέδου, που έβρισκε τους «κατάλληλους» ανθρώπους να τα ανεβάσουν, οι οποίοι καλούσαν και άλλους συγκρατούμενούς τους για να βοηθήσουν. Ήταν έργα ήδη γνωστά από τη δεκαετία του ʼ30, τα οποία δεν μπορούσαν να αλλάξουν ιδιαίτερα. Ακόμη, δημιούργησαν χορωδίες και παρουσίαζαν και ελαφρές κωμωδίες. Κάποιοι, όπως ο Αλεξάνδρου, έγραψαν και διάφορα μικρά έργα για να παιχτούν ή διασκεύαζαν ξένα. Στη Μακρόνησο είχαν διασκευάσει το έργο του Οʼ Νηλ Μέρες χωρίς τέλος... Ταυτόχρονα παρουσίαζαν έργα που ταίριαζαν στις θρησκευτικές ή εθνικές επετείους, Πάσχα, 25η Μαρτίου κ.λπ., και σε αυτό βοηθούσαν και οι φύλακες.
Η Μακρόνησος, λοιπόν, είναι αρκετά σύνθετη περίπτωση. Στον Αη Στράτη, από την άλλη μεριά, το θέατρο ήταν πολύ πιο ανεξάρτητο και γιʼ αυτό πιο ενδιαφέρον, γιατί εκεί εξέφραζαν τον εαυτό τους. Παίζονταν έργα υψηλού επιπέδου, όπως οι Πέρσες, Σαίξπηρ...
Μιλώντας πρόσφατα με τον Γιώργο Φαρσακίδη, μου είπε πως και στο Λακκί Λέρου, κατά τη διάρκεια της χούντας, δημιούργησαν θεατρική ομάδα και έπαιξαν και πάλι τους Πέρσες. Η εμπειρία υπάρχει και οι παλιοί την κουβαλούν μέχρι το τέλος της χούντας.
Στον Αη Στράτη και στο Τρίκερι είναι ξεκάθαρο πως στόχος ήταν η επιμόρφωση των συγκρατουμένων και η δημιουργία ομαδικής δουλειάς. Θέλουν να πολεμήσουν την ιδέα ότι τα καλύτερα χρόνια τους τα περνούν χωρίς να κάνουν κάτι δημιουργικό πνευματικά. Οι μορφωμένοι, οι ηθοποιοί, μαζεύουν τους άλλους για να κάνουν κάτι όλοι μαζί.

* Ποια σχέση βλέπετε να υπάρχει ανάμεσα σε αυτές τις δύο ομάδες, τους μορφωμένους κρατούμενους και τους υπόλοιπους;
Οι μορφωμένοι παίρνουν την πρωτοβουλία, αλλά οι υπόλοιποι καμαρώνουν πάρα πολύ για τη συμμετοχή τους, είναι κάτι που τους ανεβάζει το ηθικό, κι αυτό είναι σημαντικό. Υπάρχουν, βέβαια, και παράπονα, για παράδειγμα στις φυλακές Αβέρωφ. Γράφει μια κοπέλα σε επιστολή της ότι όλες οι άλλες γυναίκες μαζεύονταν και έπαιζαν θέατρο, σε αυτήν όμως, επειδή ήταν από επαρχία, δεν της το επέτρεψαν. Καταλαβαίνει κανείς ότι υπάρχουν κλίκες, διαφωνίες μεταξύ τους. Κάποιους τους απομονώνουν και δεν τους μιλούν καν. Όλες αυτές οι διαφωνίες φαίνονται και όσοι τις υφίστανται τις αντιμετωπίζουν με πολύ άγχος και πίκρα. Ειδικά στου Αβέρωφ φαίνεται καθαρά ότι υπάρχουν και κοινωνικές διακρίσεις. Γυναίκες από λαϊκά στρώματα παραπονιούνται ότι οι άλλες τις βλέπουν σαν υπηρέτριές τους. Τα απομνημονεύματα τα έγραψαν άνθρωποι που ήταν μορφωμένοι. Έχουμε ελάχιστες μαρτυρίες από απλούς ανθρώπους, που δεν είχαν ευκολία με το γράψιμο. Παρότι μιλάμε για αλληλεγγύη και ομαδική δουλειά, τελικά οι ανθρώπινες αδυναμίες είναι παρούσες. Ό,τι υπήρχε στην κοινωνία το κουβαλούσαν και στις φυλακές.

* Είστε κλασική φιλόλογος, όμως όλα σας τα έργα έχουν να κάνουν με τη σύγχρονη πρόσληψη των αρχαίων κειμένων...
Σταδιακά, όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον μου στρεφόταν προς το νεοελληνικό θέατρο. Ξεκίνησα με την πρόσληψη του Αριστοφάνη στον 19ο και τον 20ό αιώνα, γιατί ήθελα να συνδυάσω τα αρχαία με τα νέα ελληνικά. Ο Αριστοφάνης στη σύγχρονη κοινωνία είναι μια λαϊκή μορφή θεάτρου, αντίθετα απʼ ό,τι η τραγωδία. Ας είμαστε ειλικρινείς: Μπορεί στη Μακρόνησο να ανέβασαν τραγωδία και να καμάρωναν γιʼ αυτό, όμως αυτός που τους συγκίνησε ήταν ο Θανάσης Βέγγος με τα καλαμπούρια του, που τα είχαν ανάγκη πιο πολύ... Όμως το γεγονός ότι έχω κάνει κλασικές σπουδές με βοηθά πάρα πολύ στο να διατυπώνω ερωτήματα, π.χ. τι σημαίνει να επιλέξουν τον Φιλοκτήτη στα ξερονήσια, που κατά τα άλλα είναι ένα έργο που δεν παίζεται συχνά.
Ένα ακόμη βιβλίο μου αφορά έναν Γάλλο περιηγητή των αρχών του 19ου αιώνα, που βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη και παρακολουθεί μία παράσταση των Περσών - είναι ο ίδιος που κλέβει την Αφροδίτη της Μήλου και την πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη. Πρόκειται για μια αντιφατική προσωπικότητα, που είναι φιλέλληνας, παρακολουθεί την παράσταση των Περσών και στηρίζει τους Έλληνες, όμως, αν βρει την ευκαιρία να πάρει το άγαλμα μαζί του, θα το κάνει.
Το επόμενο βιβλίο μου, όμως, που θα ασχολείται με την περίοδο της χούντας, αφορά καθαρά το νεοελληνικό θέατρο.

* Σχετικά με την περίοδο της χούντας, θα μελετήσετε όλο το θεατρικό τοπίο ή συγκεκριμένες παραστάσεις;
Στο πρώτο μέρος εξετάζω τα κοινωνικά κινήματα και τον ρόλο που έπαιζε το θέατρο, τη λογοκρισία και πώς λειτουργούσε και μετά ασχολούμαι με συγκεκριμένες παραστάσεις που χρησιμοποιώ παραδειγματικά, αναλύω την παράσταση για να περιγράψω τι γίνεται, πού αντέδρασε η λογοκρισία κ.λπ.
Εξετάζω το Ελεύθερο Θέατρο και την παράσταση Η ιστορία του Αλή Ρέτζο, αναλύοντας τι σημαίνει ο Μπρεχτ και το θέατρο του παραλόγου για μια νεανική ομάδα. Επέλεξα επίσης μια παράσταση από τη Θεσσαλονίκη, το Τρομπόνι του Μάριου Ποντίκα, που μιλά επί σκηνής για βασανιστήρια την εποχή του Πολυτεχνείου. Επέλεξα επίσης και μία «κλασική» παράσταση, το Μεγάλο μας τσίρκο. Ένα ερώτημα επίσης είναι τι κάνει από την πλευρά του το καθεστώς. Προωθεί κάποιο είδος θεάτρου; Οπότε ασχολούμαι και με τα μεγάλα θεάματα που διοργάνωσε η χούντα στο Στάδιο, για την «Πολεμική αρετή των Ελλήνων» κ.λπ.
Πιστεύω πως η περίοδος αυτή ήταν η πιο καθοριστική, που πραγματικά άλλαξε το νεοελληνικό θέατρο για τα επόμενα χρόνια. Αφενός, ο Έλληνας συγγραφέας μπήκε δίπλα στους μοντέρνους ξένους δραματουργούς και η νεοελληνική δραματουργία πήρε διαστάσεις σημαντικού ρεύματος. Αφετέρου, δημιουργήθηκαν σχήματα, όπως το Ελεύθερο Θέατρο, τα οποία, ακόμη κι αν δεν κράτησαν πολύ, ανανέωσαν το θεατρικό τοπίο. Οι θεατές κατάλαβαν ότι εκεί γίνεται η ανανέωση, εκεί κυκλοφορούν οι νέες απόψεις και όχι στο Εθνικό Θέατρο, που δεν ήταν πια το μοναδικό σχήμα το οποίο είχε κύρος. Αυτή η κίνηση ξεκινά από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 και συνεχίζεται όλο και πιο τολμηρά, με μοντέλο για όλους το Θέατρο Τέχνης. Η αποκέντρωση είναι επίσης μια ιδέα που αρχίζει να κυριαρχεί εκείνη την εποχή, όχι μόνο με τα σχήματα που πήγαιναν στην επαρχία αλλά και με τον Μιχαηλίδη στη Ν. Ιωνία, τη Στοά στου Ζωγράφου, το Εργαστήρι της «Τέχνης» στη Θεσσαλονίκη κ.λπ.
Πιστεύω ότι το βιβλίο αυτό θα προσεχθεί περισσότερο, μιας και πολύ περισσότεροι άνθρωποι εκείνης της εποχής βρίσκονται ακόμη εν ζωή. Άλλωστε, ο Γιώργος Κοτανίδης με το βιβλίο του Όλοι μαζί, τώρα! άρχισε έναν διάλογο γι' αυτήν την περίοδο, ο οποίος νομίζω ότι θα συνεχιστεί και θα είναι δημιουργικός.

* Προγραμματίζετε τη μετάφραση του βιβλίου σας για το θέατρο στην εξορία στα ελληνικά;
Ελπίζω να γίνει κάποια στιγμή. Είναι νωρίς ακόμη, και το οικονομικό περιβάλλον δεν βοηθά.

                                         

πηγη:http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=706057

O Morrissey μιλα για Ολυμπιακούς, Βρετανία & Ελλάδα!

O Morrissey γράφει στην ιστοσελίδα του, στις 3 Αυγουστου, ότι δεν μπορει να δει τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Λονδίνο, λόγω των σωβινιστικων στοιχείων. 

''And, yet! I am unable to watch the Olympics due to the blustering jingoism that drenches the event. Has England ever been quite so foul with patriotism? The "dazzling royals" have, quite naturally, hi-jacked the Olympics for their own empirical needs, and no oppositional voice is allowed in the free press. It is lethal to witness. As London is suddenly promoted as a super-wealth brand, the England outside London shivers beneath cutbacks, tight circumstances and economic disasters. 
Meanwhile the British media present 24-hour coverage of the "dazzling royals", laughing as they lavishly spend, as if such coverage is certain to make British society feel fully whole. In 2012, the British public is evidently assumed to be undersized pigmies, scarcely able to formulate thought. 
As I recently drove through Greece I noticed repeated graffiti seemingly everywhere on every available wall. In large blue letters it said WAKE UP WAKE UP. It could almost have been written with the British public in mind, because although the spirit of 1939 Germany now pervades throughout media-brand Britain, the 2013 grotesque inevitability of Lord and Lady Beckham (with Sir Jamie Horrible close at heel) is, believe me, a fate worse than life. WAKE UP WAKE UP''.

Απορει με την εκρηξη πατριωτισμου στη χωρα. Μιλα για..

«εκθαμβωτικους γαλαζοαιματους» που έχουν απολυτως "κλεψει" τους Ολυμπιακους για τις δικές τους ανάγκες και λεει οτι  καμμια αντιπολιτευτικη γραμμη δεν επιτρεπεται στον Τύπο. Είναι θανατoς, λεει, να τα βλεπεις ολα αυτα. Το οτι ξαφνικά το Λονδίνο προωθείται σαν υπερεμπορικό σημα πλούτου, ενω η Αγγλία έξω από το Λονδίνο υποφερει κάτω από τις περικοπές, δυσκολες συνθήκες και οικονομικές καταστροφές. Εν τω μεταξύ, τα βρετανικά ΜΜΕ εχουν 24-ωρη κάλυψη των «εκθαμβωτικων βασιλιαδων", γελωντας καθώς αυτοι ξοδεύουν πλουσιοπαροχα, λες κι  αυτή η κάλυψη θα κάνει τη βρετανική κοινωνία να αισθάνεται πλήρης. Στα 2012, το βρετανικό κοινό είναι προφανές ότι υποτιθεται οτι ειναι πυγμαιοι και μόλις μετά βίας σε θέση να διατυπώσουν τις σκέψεις τους.

Όπως πρόσφατα οδήγησα, (λεει), σε δρομους στην Ελλάδα παρατήρησα πολλα γκράφιτι παντού σε κάθε τοίχο. Με μεγάλα μπλε γράμματα εγραφε ΞΥΠΝΗΣΤΕ  ΞΥΠΝΗΣΤΕ. Θα μπορούσε σχεδόν να ειχαν γραφτεί, εχοντας το βρετανικό κοινό στο νου, γιατί αν και το πνεύμα του 1939 στη Γερμανία κυριαρχεί σήμερα στην κατακλεισμενη απο μαρκες μηντια, Βρετανία, η  αναπόφευκτη για το 2013 γκροτέσκ εικονα του Λόρδου και της Λαίδης Μπέκαμ (με τον Sir Jamie Απαισιο κοντά τους) είναι, πιστέψτε με , μια μοίρα χειρότερη από την ιδια τη ζωή. ΞΥΠΝΗΣΤΕ  ΞΥΠΝΗΣΤΕ''

Ο Morrissey οπως γραφει και η DN έχει πολλές φορες κανει  αμφιλεγόμενες δηλώσεις και στο παρελθον. Μεταξύ άλλων, ειχε πει σε κοινό της Αργεντινης ότι τα Φώκλαντς κλάπηκαν από αυτούς και αλλες φορες με το συγκρότημά του φορουσαν Τ-shirts που εγραφαν "We hate William and Kate"  ("Μισούμε τον William και την Kate").

Ο τραγουδιστής ανακοίνωσε πρόσφατα ότι θα σταματησει τη καρριερα του σε δύο χρόνια. Το φθινοπωρο ξεκιναει περιοδεια στη Βόρεια Αμερική που αρχίζει στις 5 Οκτωβρίου, στη Βοστώνη.

Irish blood, English heart, this I'm made of 

There is no-one on earth I'm afraid of 

And no regime can buy or sell me 

I've been dreaming of a time when

 To be English is not to be baneful

 To be standing by the flag not feeling 

Shameful, racist or partial 

Irish blood, English heart, this I'm made of 

There is no-one on earth I'm afraid of 

And I will die with both my hands untied

 I've been dreaming of a time when 

The English are sick to death of Labour And Tories,

 and spit upon the name of Oliver Cromwell 

And denounce this royal line that still salute him 

And will salute him forever 

πηγη:http://stovoreiostereomatiselva.blogspot.gr/

Tο φαινόμενο των Περσειδών Σαββατοκύριακο 11 και 12 Αυγούστου

Στο αποκορύφωμά τους με 100 πεφταστέρια ανά ώρα αναμένεται να φτάσει το φαινόμενο των Περσειδών, το Σαββατοκύριακο 11 και 12 Αυγούστου. Οι διάττοντες αυτοί αστέρες εμφανίζονται κάθε Αύγουστο στους ουρανούς του πλανήτη. Η «βροχή» των αστεριών θα είναι ορατή, αν κοιτάξει κανείς στον ουρανό σε κατεύθυνση βορειανατολική - και εφόσον δεν υπάρχουν σύννεφα.

                                                               &

Το μεγαλύτερο τρισδιάστατο χάρτη του διαστήματος δημιούργησαν οι επιστήμονες, παρουσιάζοντας τις θέσεις πάνω από ενός εκατομμυρίου γαλαξιών.

ΠΗΓΗ:http://tvxs.gr/news/kala-nea/perseides-100-peftasteria-ana-ora-sabbatokyriako

Εσύ πού ήσουν «περήφανε» Ελληναρά;

«Περήφανε» Ελληναρά, αυτό το κείμενο απευθύνεται σ’ εσένα. Εσένα που ξαφνικά πιστεύεις πως…ξύπνησες!

Εσένα που θεωρείς πως ξύπνησες τοποθετώντας την ελληνική σημαία στο μπαλκόνι του σπιτιού σου και σαν avatar στο facebook. Εσένα που ξαφνικά αντιλήφθηκες πως… σε πούλησαν οι «αλήτες – προδότες – πολιτικοί», αλλά φυσικά ξαναπήγες να τους ψηφίσεις ώστε να αποκρούσεις τον «κομμουνιστικό κίνδυνο» και να προστατεύσεις τις καταθέσεις που δεν έχεις από τον «κίνδυνο της εξόδου της Πατρίδας από το ευρώ και την άτακτη χρεοκοπία». Εσένα που πιστεύεις πως πίσω απ’ το κάθε τί κρύβεται μια μυστική συνωμοσία Εβραίων και μασόνων, που κοιτάς τον ουρανό κάθε τρεις και λίγο για να δεις αν «μας ψεκάζουν ή όχι», που επικροτείς την βία κατά των μεταναστών που «σου παίρνουν τις δουλειές»…

Εσένα ρατσιστή που επιδιώκεις να συνδέσεις το όνομα του τόπου στον οποίο γεννήθηκε η Δημοκρατία και πρωτοδοκιμάστηκε η αυτοκυβέρνηση, με τον μιλιταρισμό, και την ξενοφοβία. Εσένα που αφού μάσησες απλωμένος στην ξαπλώστρα τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, θυμήθηκες πως πρέπει «να επιστρέψουν τα κλεμμένα». Εσένα που ξαφνικά θέλεις να «ξεβρωμίσει ο τόπος», να δίνεται φαγητό «μόνο σε Έλληνες», να γίνονται μεταγγίσεις αίματος «μόνο σε Έλληνες», αφού βέβαια ξεζούμισες πρώτα μετανάστες στα χωράφια, στα εργοστάσια, στα δημόσια έργα, αλλά και μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, να ξεσκατίζουν την ανήμπορη μάνα σου και να αισθάνεσαι οσιομάρτυρας που παραχωρούσες μια τρίωρη έξοδο την Κυριακή… Εσένα που αντιμετωπίζεις ως εχθρούς τους αριστερούς και τους αναρχικούς, αλλά ποτέ δεν κάθισες να διαβάσεις τι στο διάολο μπορεί να λέει αυτός ο Μαλατέστα, ή εκείνος ο Μαρξ, ή η άλλη, η Έμμα Γκόλντμαν, αλλά αρκέστηκες να αναμασάς από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου τις χιλιοειπωμένες παπαριές της ακροδεξιάς για «ανθέλληνες», «άπλυτους» κτλ. Αλήθεια…ποιός μισεί τη χώρα στην οποία γεννήθηκε; Αυτός που χρόνια τώρα αγωνιζόταν στους δρόμους για ανθρώπινα δικαιώματα, ελευθερίες, ισότητα, ισονομία, δικαιοσύνη ή αυτός που σχημάτιζε λακκούβες στους καναπέδες παρακολουθώντας reality και τσόντες;

Σ’ ακούω να γελάς ειρωνικά… «περήφανε» Ελληναρά του πληκτρολογίου! Σε βλέπω να σερφάρεις στο διαδίκτυο από το πρωί μέχρι το βράδυ, να σχολιάζεις σε κάθε ανάρτηση και όποτε σε πιάνουν τα υπαρξιακά σου, να μιλάς για την «Πόλη» που «πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δική σου θα ‘ναι»! Να κάνεις λόγο για τις «προφητείες του Γέροντα Παίσιου», να μιλάς για Ορθόδοξα και Βυζαντινά μεγαλεία και ταυτόχρονα να εκθειάζεις τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη – τι τρομερός συνδυασμός! Αρχαία Ελλάδα και Βυζάντιο… (από τη μια η δημοκρατία και από την άλλη ο θεοκρατικός σκοταδισμός… ή μάλλον σκοταδισμός και στις δύο περιπτώσεις, μιας και δεν είσαι σε θέση ν’ αντιληφθείς ούτε καν την φιλοσοφική δημοκρατική σκέψη των αρχαίων Αθηναίων, και απεναντίας, φετιχίζεσαι είτε με εικόνες του Λεωνίδα είτε με έναν από τους μεγαλύτερους σφαγείς της αρχαιότητας, τον Μέγα Αλέξανδρο)!

Που ήσουν λοιπόν τιμητή της αριστεράς και της αντιεξουσίας; Ενδεικτικά και μόνο ερωτώ τα παρακάτω:

Πού ήσουν όταν ψηφίστηκε ο νόμος [1] περί κηρύξεως μιας απεργίας παράνομης και καταχρηστικής και πότε συνειδητοποίησες ότι σ’ αυτή την χώρα, εδώ και 30 χρόνια, δεν υπήρξε ούτε μία σημαντική ή δυναμική απεργία που να μην κηρύχθηκε παράνομη ή/και καταχρηστική [2] από κάποιο ελληνικό δικαστήριο; Γιατί τώρα παραπονιέσαι που είσαι άνεργος, που σε θεωρούν «συνεργάτη» και δεν έχεις άδειες, επιδόματα, αποζημίωση απόλυσης κλπ.; Πότε αγωνίστηκες στον χώρο της δουλειάς σου; Πότε προσπάθησες να συνδικαλιστείς αυτο-οργανωνόμενος, μακριά από πουλημένες ή ανίκανες συνδικαλιστικές ηγεσίες ή εργατοπατέρες; Πού ήσουν όταν εργάτες απολύονταν στην προσπάθεια τους να ιδρύσουν σωματείο στα εργοστάσια και τις εταιρίες; Και ποιό ρόλο είχες, αλήθεια, στις απεργίες; Του απεργού, ή μήπως του απεργοσπάστη;

Πού ήσουν το Φλεβάρη του 1991, όταν οι εργαζόμενοι της ΕΑΣ (νυν ΕΘΕΛ) ξεκίνησαν απεργία διαρκείας ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που ήταν βγαλμένα απευθείας απ’ τις σημειώσεις της Θάτσερ και του Ρήγκαν; Όταν στις 21 Μάρτη του ’91 τα ΜΑΤ γνώρισαν τι θα πει εργατική αντίσταση από πρώτο χέρι ή όταν τον επόμενο χρόνο οι ίδιοι εργαζόμενοι κατέλαβαν κάθε αμαξοστάσιο, περιφρούρησαν την απεργία σε κάθε αφετηρία και στάση και πέτυχαν να μην κυκλοφορήσει κανένα λεωφορείο, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΕΑΣ, τις απολύσεις και τις μειώσεις μισθών; Ήσουν κάποιος από τους φουρνάρηδες που τους έδιναν δωρεάν ψωμί, ή κάποιος από τους αδιόριστους εκπαιδευτικούς που προσέφεραν δωρεάν μαθήματα στα παιδιά τους ή έστω κάποιος από τους 40.000 που στήριξαν τους απεργούς σε συναυλία αλληλεγγύης στο στάδιο της ΑΕΚ;

Πού ήσουν όταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη άρχισε τις ιδιωτικοποιήσεις το 1992, ξεπουλώντας την ΑΓΕΤ-ΗΡΑΚΛΗΣ, αρχίζοντας μια τακτική που τότε επικροτούσες επειδή το Δημόσιο σου φαινόταν «υδροκέφαλο» και για όλα έφταιγαν πάντα και μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι, ενώ τώρα, που ξεπουλιούνται τα πάντα, από ενεργειακές πηγές και υπηρεσίες μέχρι νοσοκομεία, φωνάζεις επειδή η κόρη σου είναι κατά 99% μέσα στους 150.000 δημοσίους υπαλλήλους που θ’ απολυθούν ως περιττοί σε μία χώρα που έχει το μικρότερο δημόσιο τομέα και τους πιο κακοπληρωμένους δημοσίους υπαλλήλους από όλες όσες την κατηγορούν για «υπέρογκο Δημόσιο Τομέα»;

Ξέρω! Ναι για τότε ξέρω! Ήσουν στα συλλαλητήρια του «Η Μακεδονία είναι Ελληνική», ανεμίζοντας ένα ριγέ γαλανόλευκο πανί με ένα σταυρουδάκι. Καταλαβαίνεις πόσο μακριά νυχτωμένος ήσουν όταν είχαν αρχίσει ήδη να σου κλέβουν τη ζωή κι εσύ φορούσες μια περικεφαλαία ενώ ήσουν έτοιμος να πάθεις εγκεφαλικό σκεφτόμενος ότι κάποιοι «γυφτοσκοπιανοί» (γειά σου ρε Άριε Έλληνα…!) τόλμησαν ν’ αμφισβητήσουν την ελληνικότητα του Βουκεφάλα και του αναβάτη του;

Αλήθεια, τί έκανες όταν το 1992 οι ασφαλιστικές εισφορές εκτοξεύτηκαν ενώ, με τον πρώτο ασφαλιστικό νόμο, οι ασφαλισμένοι χωρίστηκαν στους «πριν την 1.1.1993» και στους «μετά την 1.1.1993», με τους τελευταίους να είναι γνωστό ήδη από τότε, πριν από 19 χρόνια, ότι αν ποτέ έφταναν να συνταξιοδοτηθούν θα έπρεπε να ζήσουν με χρήματα που δεν φτάνουν ούτε για φαγητό 10 ημερών; Τώρα που μειώθηκε στο ήμισυ η σύνταξη του γέρου σου, μήπως αναρωτιέσαι αν είσαι και εσύ συνυπεύθυνος που αντί να αντισταθείς τότε, προτίμησες να ρεφάρεις με τζογαρίσματα σε αεριτζίδικες επιχειρήσεις και σε χρηματιστήρια;

Και όταν οι πολιτικοί που ψήφισες με υπερηφάνεια (και μυαλό) παγωνιού, επικύρωναν την Συνθήκη του Μάαστριχτ, γιατί δεν μπήκες καν στον κόπο να μάθεις τί αφορούσε και πώς θα επηρεαζόταν η ζωή σου και η ζωή στην χώρα που ζεις; Δεν σου πέρασε από το μυαλό ότι ο Νεοφιλελευθερισμός δεν έχει χώρο στην βάρκα του παρά μόνο για ελάχιστους; Πώς σου ήρθε ότι εσύ θα ήσουν μέσα σ’ αυτούς; Επειδή ήσουν το καλό παιδί και ψήφιζες καμαρωτά; Επειδή δεν απεργούσες ή επειδή ανέμιζες όλο χαρά την γαλάζια και πράσινη σημαία; Επειδή δεν ήξερες τι σημαίνει πορεία διαμαρτυρίας, πίστεψες ότι θα σε λυπηθούν εσένα και την οικογένειά σου… ;

Όταν ο Σημίτης και οι φίλοι του σε έβαλαν να παίξεις στο χρηματιστήριο γιατί ήσουν τόσο αδικαιολόγητα αμόρφωτος ή αφελής ώστε να πιστέψεις ότι «όλοι μπορούν να πλουτίσουν έτσι»; Υποτίθεται ότι σπούδασες, ναι; Πώς δεν κατάλαβες κάτι που ακόμα και ένα παιδί του δημοτικού θα υποπτευόταν; Υπήρξες κυρίως ηλίθιος, κυρίως κάθαρμα ή και τα δύο μαζί;

Μπορείς να μου εξηγήσεις με δικά σου λόγια, γιατί το 1998 πανηγύριζες σε κατάσταση ιερής μανίας επειδή ανατέθηκαν στην χώρα οι Ολυμπιακοί αγώνες του 2004, λες και ήταν δύσκολο να φανταστείς, ότι με την μίζα και την γνωστή μαφία που εκμεταλλεύεται τέτοιου είδους παγκόσμια happenings…, θα πλούτιζε μια μικρή ντόπια και μη, μειοψηφία, ενώ έμπαιναν οι βάσεις για την πιο βαθιά εξαθλίωση του λαού σε μια χώρα που σπαταλούσε σαν νεόπλουτος μικροαστός; Από που σκέφτηκες ότι θα βγουν αυτά τα λεφτά; Από το μαγικό καπέλο του Σημίτη ή της Αγγελοπούλου ή από την δική σου τσέπη και πάνω στα πτώματα των μεταναστών εργατών που τότε, για χάρη της Ολυμπιάδας ήταν εργάτες, ενώ μετά μεταμορφώθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη σε «λαθρομετανάστες»;

Πού ήσουν τον Ιούνη του 2003, όταν στη σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Πόρτο Καρράς της Χαλκιδικής 25.000 άνθρωποι διαδήλωσαν ενάντια στις ολιγαρχίες αυτού του πλανήτη; Όταν αναρχικοί συγκρούονταν με τα ΜΑΤ, λίγα χιλιόμετρα μακριά από το κτίριο της συνεδρίασης, προσπαθώντας να σπάσουν τον αστυνομικό κλοιό;

Που ήσουν από το Μάη 2006 ως τον Απρίλη 2007, όταν δεκάδες χιλιάδες φοιτητές κατέλαβαν τα πανεπιστήμια όλης της χώρας, ρισκάροντας ή και χάνοντας εξάμηνα από τις σπουδές τους, ώστε να αποτρέψουν την ψήφιση του νόμου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση που πρότεινε η Γιαννάκου ; Όταν οι φοιτητές κατέβαιναν καθημερινά στους δρόμους, αντιμετωπίζοντας την κρατική καταστολή, μέσα από ποιά φωνή εκφραζόσουν τότε ενάντια στους φοιτητές και τις διεκδικήσεις τους, αν όχι από τη ΔΑΠάρα της Μυκόνου;

Όταν οι δάσκαλοι απεργούσαν επί 35 ημέρες διεκδικώντας ένα καλύτερο δημόσιο σχολείο και τους χτυπούσαν τα ΜΑΤ σε καθημερινή βάση, γιατί χαιρόσουν; Επειδή πίστευες ότι το δημόσιο σχολείο ήταν για φούντο έτσι κι αλλιώς αφού είχε γεμίσει με παιδάκια μεταναστών; Τώρα γιατί γκρινιάζεις που το παιδί σου θα μπει σε μία τάξη 25 τ.μ. μαζί με άλλα 40 παιδιά;

Πού ήσουν όταν βγήκε στη φόρα το σκάνδαλο του Bατοπαιδίου, της Siemens, του παραδικαστικού κυκλώματος, των υποκλοπών, τωνβασανιστηρίων κατά των Αφγανών και των απαγωγών των Πακιστανών ; Χαίρεσαι ακόμα που οι μπάτσοι αθωώθηκαν λόγω αμφιβολιών; Σου λέει κάτι ότι από την εποχή του Μελίστα [3], οι μόνοι ποινικοί που έχουν πλήρη ασυλία σ’ αυτήν την χώρα που αποκαλείς ακόμα Πατρίδα, είναι οι μπασκίνες (και, εσχάτως, και οι νεοναζιστές);

Πού ήσουν όταν το Κράτος έβαφε τα χέρια του με αίμα; Όταν δολοφονούσε τον Μιχάλη Καλτεζά, πυροβολώντας τον πισώπλατα. Όταν ο πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ, της νεολαίας της σημερινής κυβερνητικής παράταξης, δολοφόνησε χτυπώντας με λοστό στο κεφάλι το Νίκο Τεμπονέρα, κατά τη διάρκεια κατάληψης ενάντια στο νομοσχέδιο του τότε Υπουργού Παιδείας, Βασίλειου Κοντογιαννόπουλου. Όταν σκότωνε εν ψυχρώ τον 15χρονο Αλέξη Γρηγορόπουλο. Όταν όλοι εμείς ήμασταν στο δρόμο, ενάντια στο Κράτος της Καταστολής και της Τρομοκρατίας, εσύ που ακριβώς βρισκόσουν;

Πού ήσουν πέρσι όταν ο κόσμος προσπαθούσε να συνδιαμορφώσει προτάσεις μέσα από λαϊκές συνελεύσεις; Μούντζωνες τη Βουλή φορώντας μια γαλανόλευκη σαν μπέρτα και έτρωγες καλαμποκάκι; Όταν στα τέλη του περσινού Ιούνη χιλιάδες διαδηλωτών δέχτηκαν τη βίαιη καταστολή της Αστυνομίας, εσύ βοηθούσες πρόθυμα σαν παρακρατικός ακροδεξιός ή έβριζες για την καταστροφή των μαρμάρων του κέντρου απ’ αυτούς που θες ν’ αποκαλείς κουκουλοφόρους; Τον Φλεβάρη του ’12, θρηνούσες για την πυρκαγιά στο Αττικόν ή σήκωνες την πέτρα ενάντια στα χακί τάγματα ασφαλείας; Αλήθεια, πότε επιτέλους θα σταματήσεις να μασάς την καραμέλα της Μαρφίν, αποδίδοντας σε χιλιάδες ανθρώπους το εσκεμμένο ή όχι έγκλημα ενός-δύο-τριών ανθρώπων;

Και κάτι ακόμα: Τώρα πού είσαι; Τώρα που κατηγορείς για τα πάντα τους πάντες και τα πάντα, από τον Σόρος έως τους εξωγήινους, αλλά κυρίως βέβαια τους «κουκουλοφόρους, ανθέλληνες, προδότες, αναρχικούς των Εξαρχείων» και τους «ξένους – που – ήρθαν – και – σου – πήραν – την – χώρα». Είσαι έστω και τώρα ελάχιστα συγκεντρωμένος ώστε να καταλάβεις ποιός είναι ο εχθρός και ποιός ο φίλος και ο σύμμαχος; Τι ρωτάω; Εσύ είσαι έτοιμος, στο όνομα της Πατρίδας… να ψηφίσεις ακόμα και τα παιδιά του Αδόλφου…

Δεν σου γράφω για να σε αφορίσω – δεν είμαι παπάς εξάλλου. Ούτε για να αποδείξω αυτάρεσκα πως εγώ είμαι ο αγωνιστής που δεν ευθύνεται για τίποτα κι εσύ αυτός που αξίζει να κοιμηθεί όπως έστρωσε. Σου γράφω για να διαλύσω, όσο μπορώ, αυτό το τοπίο της ανορθολογικής ομίχλης που έχεις δημιουργήσει στον ορίζοντα σου. Προσπαθώ, αναλαμβάνοντας κι εγώ τις δικές μου ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση, να κόψω το δέντρο, που μας κρύβει το δάσος. Κατάλαβε το, κι εμπέδωσε το, πως είτε το θέλουμε είτε όχι μαζί θα συνεχίσουμε στο δρόμο της εξαθλίωσης ή μαζί θα αγωνιστούμε για ν’ αλλάξουμε ριζικά ό,τι στρεβλό δημιουργήσαμε ή αφήσαμε να δημιουργηθεί όλα αυτά τα χρόνια. Αν επιλέξεις να συγκρουστείς μαζί μου, γυρίζοντας την πλάτη στα πραγματικά σου προβλήματα, να ξέρεις πως έχω κι εγώ την ψυχή να συγκρουστώ, ενάντια σε κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς εξουσίας και καταπίεσης. Άλλωστε δεν θα ‘ναι η πρώτη φορά για μένα. Και θα το κάνω. Γιατί απαιτώ να ζήσω ελεύθερος και ως ίσος μεταξύ ίσων. Αλλά, προτεραιότητα μου είναι να είσαι δίπλα μου, κι εγώ σ’ εσένα.

                                        

πηγη:kokkinostypos.blogspot.com

Γράμμα από έναν Σύριο Αναρχικό.

       

Γράμμα από έναν Σύριο Αναρχικό.


Είμαι ο Μάζεν *****, ένας αναρχικός από την Συρία. Θέλω να σας ενημερώσω για την δύσκολη ανθρωπιστική κατάσταση στην χώρα μου την Συρία. 
Λόγω την ωμής καταπίεσης του καθεστώτος εναντίον των επαναστατημένω

ν μαζών, μία ομάδα νεαρών αναρχικών της Συρίας μαζί με αντιεξουσιαστές και αντιεξουσιάστριες από το Χαλέπι, επικοινώνησαν μαζί μου ζητώντας επειγόντως βοήθεια. Η κοινότητά τους είναι σε τραγική κατάσταση. Δεν υπάρχουν τα βασικά φάρμακα, σκηνές για τους άστεγους των βομβαρδισμών, βρεφικό γάλα, διάφορα αναλώσιμα κλπ. Ελπίζουμε ότι μπορείτε να τους βοηθήσετε όπως μπορείτε για να ανακουφιστούν έστω και στο ελάχιστο τα δεινά που περνάει ο Συριακός λαός αυτές τις δύσκολες ώρες.

Η πραγματική κατάσταση στην χώρα επιδεινώνετε με ραγδαίους ρυθμούς.
Μετά την έκρηξη στο υπουργείο άμυνας, που σκότωσε τον υπουργό άμυνας και άλλα υψηλόβαθμα στελέχη του καθεστώτος Άσαντ, ο ελεύθερος συριακός στρατός (FSA), επιτέθηκε σε δύο κύριες πόλεις που μέχρι εκείνη την στιγμή, δεν συμμετείχαν στην επανάσταση: την πρωτεύουσα Δαμασκό, και το εμπορικό κέντρο της χώρας, το Χαλέπι.
Ύστερα από μερικές μικρές νίκες του FSA και ένοπλων πολιτών, ο στρατός του Άσαντ συγκέντρωσε σε αυτές τις δύο πόλεις μεγάλες δυνάμεις, που περιλάμβανε μαχητικά ελικόπτερα και αεροσκάφη, πυροβολικό και τανκς. Χιλιάδες πολίτες σφαγιάστηκαν άγρια την στιγμή που προσπαθούσαν να εγκαταλείψουν πανικόβλητοι τα θέατρα των σκληρών συγκρούσεων.

Στην πραγματικότητα, η επανάσταση στην Συρία, θεωρείτε πλέον ένας ανοιχτός ένοπλος αγώνας. Οι ειρηνικές διαδηλώσεις έχουν χάσει σήμερα την σημασία τους, και όλοι έχουν την αίσθηση ότι δεν έχουν κανένα αντίκτυπο που μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις και την έκβαση του αγώνα. Αυτό που ξεκίνησε σαν μία αυθόρμητη μαζική εξέγερση, έχει γίνει σήμερα μία ένοπλη αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του καθεστώτος. Αυτό συνέβη κυρίως λόγω της βάναυσης καταπίεσης της κυβέρνησης Άσαντ και της κλίκας του, που χρησιμοποίησε βαρέα όπλα εναντίον άοπλων διαδηλωτών και ανυπεράσπιστων οικογενειών.

Λόγω της στρατηγικής θέσης της Συρίας, η εξέγερση βρέθηκε μέσα σε διαφορετικά μέτωπα αντιπαλότητας της ευρύτερης περιοχής για περιφεριακή κυριαρχία, κατά πρώτο λόγο μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν, αλλά και μεταξύ Ρωσίας και Ηπα, όπου ο καθένας κοιτάζει τα δικά του γεωπολιτικά συμφέροντα στην περιοχή. Δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι η Σαουδική μοναρχία νοιάζεται για την ελευθερία του συριακού λαού, απλά θέλουν να αποδυναμώσουν τον αντίπαλό τους: το ιρανικό ισλαμικό, καταπιεστικό καθεστώς.
Τόσο η Σαουδική Αραβία, όσο και το Κατάρ κάνουν ό,τι μπορούν για να εκτρέψουν την συριακή επανάσταση σαν μία σεκταριστική διαμάχη, μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών. Πράγμα, που ακριβώς προσπαθεί να παρουσιάσει και το καθεστώς του μακελάρη Άσαντ.

Μόλις πρόσφατα, ένας δημοσιογράφος παπαγαλάκι της Σαουδικής μοναρχίας, χαρακτήρισε την Αραβική άνοιξη, σαν άνοιξη των σουνιτών που απειλούνται από το Ιράν και τους συμμάχους του στην περιοχή. Το συριακό καθεστώς, προσπαθεί να παρουσιαστεί σαν "προστάτης" των θρησκευτικών μειονοτήτων.

Από την δική μας πλευρά, κατανοήσαμε την σύγκρουση που μαίνεται εδώ και δεκαοκτώ μήνες, σαν αυτό που πραγματικά είναι: μία αυθόρμητη μαζική εξέγερση στις χώρες του μαγκρέμπ, απέναντι σε καταπιεστικά δικτατορικά καθεστώτα. Οι μάζες των ανθρώπων που επαναστάτησαν ενάντια στους καταπιεστές τους, δεν χαρακτηρίζονται από αιρέσεις, θρησκείες, εθνικότητες. Η βάση της κοινωνίας, έχει οργανισμούς όπως οι σύντροφοί μας στο Χαλέπι, από πρωτοβουλίες φοιτητών, και εργάτες. Πρόκειται για έναν δύσκολο αγώνα, που στην περίπτωση της Συρίας έχει εξελιχθεί σε ανοιχτό πόλεμο, και δεν υπάρχει καμία εγγύηση από πουθενά για τον τερματισμό, παρά μόνο μέσα από την αποφασιστικότητα των μαζών για την συνέχιση του αγώνα, για πραγματική ελευθερία, δικαιοσύνη, και αυτο-οργάνωση των καταπιεσμένων.

Τόσο στην Συρία, όσο και στον υπόλοιπο Αραβικό κόσμο, οι διαιρέσεις της αριστεράς είναι μεγάλες: τα τρία σταλινικά κόμματα της Συρίας, στάθηκαν δίπλα στο καθεστώς του Άσαντ στην βάση ενός θολού αντι- ιμπεριαλισμού. Τα τρία αυτά κόμματα στηρίζουν ξεδιάντροπα το δολοφονικό καθεστώς, όπως επίσης και σε άλλες Αραβικές χώρες, που αντίστοιχα στήριξαν τα καταπιεστικά καθεστώτα. Ένα παράδειγμα είναι οι "Επαναστάτες Σοσιαλιστές", ένα τροτσκιστικό κόμμα με αρκετή δύναμη στην Αίγυπτο, που όμως βλέπουν τους ισλαμιστές αδελφούς σαν πιθανούς συμμάχους τους

Και ένα τελευταίο ζήτημα αδέρφια μου. Θα επιστρέψω πίσω στην Συρία τον Αύγουστο, προκειμένου να εν ταχθώ στον αγώνα του λαού μαζί με τους συντρόφους μου αναρχικούς. Ορισμένοι ακτιβιστές της Συρίας οργανώνουν μία εκστρατεία που ονομάζεται "επανερχόμαστε". Θα μπούμε στην Συρία το Αύγουστο στις *******. Αναμένεται ότι το καθεστώς θα μας συλλάβει, και θα μας βασανίσει. Ακόμα κινδυνεύουμε να μας δολοφονήσει. Θα προσπαθήσουμε να κρατήσουμε κάποιους διαύλους επικοινωνίας για τις εξελίξεις. Για την ώρα, βρίσκομαι ακόμα στην περιοχή ***** της Αιγύπτου. 

Θα ήταν ευχής έργο, εάν μπορούσε να δημιουργηθεί οποιαδήποτε κίνηση υποστήριξης και αλληλεγγύης για τους συντρόφους και τις συντρόφισσες μας στο εσωτερικό της Συρίας. Μπορώ να δώσω στοιχεία επικοινωνίας μέσα στο εσωτερικό της Συρίας, ή από κάποιους συντρόφους εδώ στην Αίγυπτο. Ευχαριστώ πολύ για την αλληλεγγύη σας.

Για την επανάσταση την ελευθερία και την Αναρχία! Μάζεν ****

Κάποια στοιχεία έχουν σκόπιμα αποκρυφτεί, για την ασφάλεια του συντρόφου μας.

(στμ) προσπαθούμε να μάθουμε πληροφορίες για ό,τι αναφέρει ο σύντροφος στο γράμμα του, και πως μπορούμε να βοηθήσουμε και εμείς από την Ελλάδα.

Για την μετάφραση: Ελληνο-Συριακή Επιτροπή Αλληλεγγύης

πηγη:facebook

ΒΑΡΥΠΟΙΝΙΤΕΣ

Μια ακόμη δίκη έλαβε τέλος. Μετά την προηγούμενη και πριν την επόμενη. Το δικαστήριο θα μας καταδικάσει κι αυτή τη φορά.

Ερήμην. Δε μας κάλεσε κανείς. Δεν απολογηθήκαμε. Δεν κρίθηκε απαραίτητη η παρουσία μας.

Το δικό μας «Εξπρές του Μεσονυκτίου». Όχι σε άλλη χώρα. Εδώ. Στην πρώην δική μας χώρα. Ο εισαγγελέας και οι άλλοι δικαστές, ξένοι. Δεν καταλαβαίνουμε τη γλώσσα. Συνεδρίασαν και θα βγάλουν απόφαση.


Όχι τώρα. Τον Σεπτέμβρη θ’ ανακοινωθεί η νέα ποινή μας. Μέχρι τότε θα την καθαρογράψουν οι γραμματικοί. Ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος κι ο Κουβέλης. Το διοικητικό προσωπικό του δικαστηρίου.
Είναι οι ίδιοι που προσκομίζουν τα στοιχεία στους δικαστές. Τόσοι συνταξιούχοι περισσεύουν, τόσοι εργαζόμενοι πληρώνονται ακόμη πάνω από 400 ευρώ το μήνα, τόσοι άνεργοι δε ζητιανεύουν για ένα πιάτο φαγητό.

Όλοι αυτοί πρέπει να τιμωρηθούν αυστηρά. Να παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι. Να σταματήσουν να ζητάνε. Να καταλάβουν ότι ακόμη κι αυτό το πιάτο νερόσουπα που έχουν, είναι αρκετό.
Οι εκπρόσωποι της τρόικας έφυγαν. Οι υπάλληλοι της τρόικας έμειναν. Πρέπει να μας εξηγήσουν πως, όσο βαριά κι αν θα είναι η ποινή που θα μας απαγγείλουν, είναι απαραίτητη. Δίκαιη. Κυρίως, είναι για το καλό μας.

Κι εμείς ζούμε με την αγωνία μέσα στα κελιά μας. Ανησυχούμε μήπως η μερίδα γίνει ακόμη πιο μικρή. Μήπως οι βουρδουλιές γίνουν περισσότερες. Μήπως έρθει η ώρα που δε θ’ αντέξουμε και θα σφηνώσουμε το κεφάλι μας ανάμεσα στα κάγκελα για να τελειώνει το μαρτύριο μια ώρα νωρίτερα.
Οι γραμματικοί, υπόσχονται ότι θα ζητήσουν επιμήκυνση. Και πολλοί από εμάς χαίρονται. Ίσως επειδή χαζέψαμε εντελώς και δεν καταλαβαίνουμε τίποτα. Χαιρόμαστε που μας υπόσχονται ότι θα διεκδικήσουν την επιμήκυνση της ποινής μας.

Δεν έχει χρόνια αυτή η ποινή. Δε θα τελειώσει ποτέ από μόνη της. Μας το ξεκαθαρίζουν. Κι εμείς νοιαζόμαστε για τη μερίδα. Για τις βουρδουλιές. Εθελοντές βαρυποινίτες. Εθελοντές στο απόσπασμα. Καλά ζωάκια. Υπάκουα.

Περιμένουμε με λαχτάρα τη στιγμή που θα μας βγάλουν στον κήπο. Να δουλέψουμε. Να σκάψουμε. Να παράγουμε για να πληρωθούν οι Φύλακές μας. Να παράγουμε για να ξεπληρώσουμε το συσσίτιό μας. Το ενοίκιο για το κελί μας. Να παράγουμε για να κερδίσουν οι δικαστές μας. Να βγάλει το κέρδος του ο εισαγγελέας.

Ακόμη και η κατσαρίδα, όταν την κυνηγάς τρέχει να σωθεί. Ακόμη και η κατσαρίδα! Αν μ’ εννοείς…

  

                                                      
πηγη: http://kartesios.com/?cat=28

πηγη:http://anarhogatoulis.blogspot.gr/2012/08/blog-post_2751.html#more