Παρουσίαση Παιδικού Παραμυθιού Cafe Ασμάρι (Παναγία - Απείρανθος)

Τι προβλήματα μπορεί να σου προκαλέσει ένα σπάνιο χάρισμα, όπως το να βγάζεις φωτιές από το στόμα;

Πώς αισθάνεσαι όταν νομίζεις ότι έχεις γίνει ρεζίλι στους καλύτερούς σου φίλους αναγκάζοντάς τους… να φάνε κάρβουνο αντί για τούρτα;

Πόσο σημαντική είναι η δύναμη της φιλίας ακόμα και ανάμεσα σε έναν δράκο, μια φώκια, έναν βάτραχο και μία αλεπού;

Πώς η αγάπη μπορεί να σε βοηθήσει να βρεις λύσεις στα προβλήματά σου ακόμα κι αν πιστεύεις ότι είναι άλυτα;

Το Σάββατο 5 Δεκεμβρίου στις 6 το απόγευμα σας περιμένουμε στο Cafe Ασμάρι (Παναγία - Απείρανθος) μικρούς και μεγάλους για να γιορτάσουμε τα γενέθλια του δράκου στην παρουσίαση του βιβλίου "Τα γενέθλια του δράκου Κυριάκου" της Λένας Βλασταρά (Lena Vlastara) (εικονογράφηση: Λήδα Βαρβαρούση) που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις CaptainBook.gr


Σας περιμένουμε σε ένα παιδικό πάρτι όπου θα αφηγηθούμε την ιστορία του δράκου Κυριάκου με μπαλόνια, τούρτες, γλυκά και εκπλήξεις πολλές!

η Λένα

Η Λένα Βλασταρά γεννήθηκε στην Αθήνα και από τότε ψάχνει να βρει τρόπους να φύγει από αυτή την πόλη. Ένας από αυτούς είναι τα διηγήματα και τα παραμύθια. Ο πρώτος της φίλος ήταν ένα
βιβλίο. Είχε μάλιστα και ονοματεπώνυμο: Όλιβερ Τουίστ. Από τότε έκανε κι άλλους πολλούς φίλους-βιβλία µε αποτέλεσμα σήμερα να ζει και να εργάζεται ανάμεσά τους. Δεν ξέρει πώς ακριβώς ξεκίνησε να γράφει ιστορίες. Ίσως επειδή της είναι πολύ πιο εύκολο από το να μιλάει.

Από το 2001 αρθρογραφεί σε έντυπα και διαδικτυακά μέσα. Το 2009 πήρε το Α΄
Βραβείο Διηγήματος στον Β΄ Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος του
diavasame.gr και το διήγημά της «Τα εισιτήρια» δημοσιεύτηκε στη συλλογή
διηγημάτων «19 νέα βήματα».
«Τα γενέθλια του δράκου Κυριάκου» είναι το πρώτο της εικονογραφημένο παραμύθι.



η Λήδα
Η Λήδα Βαρβαρούση µε πολλή χαρά βοήθησε τον δράκο Κυριάκο να σβήσει τα κεράκια του και εκείνος
την κέρασε τούρτα!
Η Λήδα γεννήθηκε στην Αθήνα και από τότε που θυμάται τον εαυτό της ζωγραφίζει και γράφει. Τα
τελευταία χρόνια ζωγραφίζει μανιωδώς παραμύθια και ήρωες. Έτσι βρέθηκε να έχει
εικονογραφήσει 200 “ολόκληρα” παιδικά βιβλία και να έχει γράψει 15 από αυτά!
Μετά της άρεσε να ζωγραφίζει ιστορίες πάνω σε μεγάλα χαρτιά και τον τελευταίο καιρό
τις ζωγραφίζει και στους τοίχους!

Το 2006 πήρε το A΄Διεθνές Βραβείο Εικονογράφησης από το South East Europe Children Literature Center - Sofia Bulgaria, για το βιβλίο της «Ένα σκουλήκι ...µε φτερά!», επίσης εικονογράφησε το αναγνωστικό της Α΄ δημοτικού «Η γλώσσα µου» και το σχολικό λεξικό της Α΄, Β΄ και Γ΄ δημοτικού. Με την Αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ελλάδα έχει κάνει 2 βιβλία. Πολλές γνωστές παιδικές σειρές και λογοτεχνικοί ήρωές της κυκλοφορούν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Είναι υποψήφια εικονογράφος για το Βραβείο Andersen IBBY 2016.
 
ΠΗΓΗ:www.lidavarvarousi.com

Ευγένιος Τριβιζάς : Η τελευταία μαύρη γάτα , ένα δριμύ «κατηγορώ» κατά του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και της δεισιδαιμονίας.

                                                              Ευγένιος Τριβιζάς

Σε ένα μακρινό νησί τα μέλη μιας μυστικής αδελφότητας προληπτικών πιστεύουν ότι οι μαύρες γάτες φέρνουν γρουσουζιά και αποφασίζουν να τις εξολοθρεύσουν με δηλητήρια, παγίδες και χίλιους δύο απάνθρωπους τρόπους. Σε λίγο έχουν σχεδόν επιτύχει τον σκοπό τους. Μόνο μια μαύρη γάτα έχει απομείνει ζωντανή. Τα μέλη της αδελφότητας είναι αποφασισμένα να τη βρουν και να την εξοντώσουν. Αλλά και η γάτα είναι αποφασισμένη να επιζήσει. Αυτή είναι η ιστορία ενός ανελέητου διωγμού, ενός απελπισμένου έρωτα, μιας πικρής προδοσίας – αυτή είναι η ιστορία της τελευταίας μαύρης γάτας.

Η Tελευταία μαύρη γάτα: ένα μυθιστόρημα από τον «ποιητή παραμυθιών» Ευγένιο Τριβιζά, που κερδίζει από την πρώτη σελίδα και κρατά αδιάπτωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, μια συναρπαστική περιπέτεια που συνδυάζει τον λυρισμό με το χιούμορ, τη συγκίνηση με το μυστήριο, την απόγνωση με την ελπίδα, ένα δριμύ «κατηγορώ» κατά του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και της δεισιδαιμονίας.

Οι άνδρες που αγαπούσαν τις γάτες... και ένα από τα κρυμμένα ποιήματα του Κ.Καβάφη: "Η Γαλή"

O illustrator από τη Νέα Υόρκη, Sam Kalda, μέσα από ένα ξεχωριστό project προσπαθεί να καταδείξει τους ισχυρούς δεσμούς διάσημων ανδρών με τις γάτες τους.

Για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι οι Ernest Hemingway, Jean Cocteau και Haruki Murakami λάτρευαν τις γάτες και δούλευαν συχνά με τη βοήθεια της συντροφιάς τους. Ο Sam Kalda παρουσιάζει διάφορα πορτρέτα που καταγράφουν αυτήν την τρυφερή σχέση.
Τα πορτρέτα έχουν συγκεντρωθεί με σκοπό να γίνουν σύντομα και βιβλίο με τίτλο:  Men & Cats: An Illustrated History.
"Ήθελα με αυτόν τον τρόπο να διηγηθώ ιστορίες με θέμα τον παράξενο δεσμό που είχαν διάσημοι και μεγάλοι άνδρες της τέχνης με τις γάτες τους", ανέφερε ο δημιουργός.

Jean Cocteau

Jean Cocteau

Haruki Murakami

Haruki Murakami

MARK TWAIN

Ernest Hemingway

Saul Steinberg

KARL LAGERFELD

Το διάσημο πορτρέτο του Κ. Π. Καβάφη, το οποίο φιλοτέχνησε το 1948 ο Νίκος Εγγονόπουλος

                                      

• Κ. Καβάφης, Η Γαλή-Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993)

• Είν’ η γαλή αντιπαθής εις τους κοινούς ανθρώπους.
  Μαγνητική και μυστική, τον επιπόλαιόν των
  κουράζει νουν· και τους χαρίεντάς της τρόπους
  δεν εκτιμούν.
  Aλλ’ είναι της γαλής ψυχή η υπερηφάνειά της.
  Το αίμα και τα νεύρα της είν’ η ελευθερία.
  Ποτέ δεν είναι ταπεινά τα βλέμματά της.
  Εν των παθών της δε τω πάντοτε κρυπτώ,
  εν τη καθαριότητι, εν τη ηρεμία
  και καλλονή των στάσεων, τη εγκρατεία
  ενδείξεων, πόση λεπτή αισθήσεων αγνότης
  ευρίσκεται. Ότ’ αι γαλαί ρεμβάζουν ή κοιμώνται
  τας περιβάλλει οραματισμού ψυχρότης.
  Ίσως τριγύρω των τότε περιπλανώνται
  φάσματα παλαιών καιρών. Ίσως η οπτασία
  εις Βούβαστιν τας οδηγεί· όπου τα ιερά των
  ήνθουν, και Pαμεσών τας έστεφε λατρεία,
  κ’ ην οιωνός εις ιερείς παν κίνημά των.

πηγη:http://www.designweek.co.uk/we-like/men-and-cats/3038603.article
        από το κουτί της Πανδώρας

Η Συναισθηματική Νοημοσύνη (El)

«Σοφός δεν είναι όποιος δε θυμώνει. Σοφός είναι όποιος θυμώνει με το σωστό άτομο, τη σωστή στιγμή και στο σωστό βαθμό.»

                                                      Αριστοτέλης

Με αυτή τη φράση του Σταγειρίτη φιλόσοφου ξεκινάει ένα από τα πιο ευπώλητα ψυχολογικά βιβλία του αιώνα που πέρασε, η «Συναισθηματική Νοημοσύνη».

Εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο, μετάφραση σε δεκάδες γλώσσες, αναδημοσιεύσεις σε περιοδικά κάθε είδους και ξαφνικά οι άνθρωποι ανακάλυψαν ότι το συναίσθημα μπορεί να είναι πιο ισχυρό από την λoγικο-μαθηματική σκέψη (η οποία μετριέται με τα IQ τεστ).

Ξαφνικά;

Υπάρχει ένα παλιό ανέκδοτο: «Τι γίνεται ένας ηλίθιος όταν μεγαλώσει; Αφεντικό.»

Μπορεί να ειπωθεί και αλλιώς: «Τι γίνεται ένας ηλίθιος όταν μεγαλώσει; Πρωθυπουργός της Ελλάδας.»

Οι έρευνες του David Goleman, του συγγραφέα του συγκεκριμένου βιβλίου, απέδειξαν (όσο μπορεί να αποδειχτεί κάτι από μια ανθρωπιστική επιστήμη), ότι δεν είναι τόσο η «εξυπνάδα» που μετράει, αλλά η «συναισθηματική νοημοσύνη».

Έγιναν έρευνες σε βάθος δεκαετίας και φάνηκε ολοφάνερα ότι τα παιδιά που τα καταφέρνανε καλύτερα στη μετέπειτα ζωή τους δεν ήταν εκείνα με το υψηλότερο IQ, αλλά εκείνα με το υψηλότερο El...

Και τι σημαίνει υψηλό El;

Σημαίνει να προσηλώνεσαι στους στόχους σου. Να μην αφήνεις τις εξωτερικές καταστάσεις να σε αποπροσανατολίζουν. Να ελέγχεις το θυμικό σου και να μην γίνεσαι έρμαιο του. Να μην σε επηρεάζουν αρνητικά οι πράξεις και τα λόγια των άλλων ανθρώπων, αλλά να ξέρεις να χειρίζεσαι και τα δικά τους συναισθήματα. Να έχεις αυτοπεποίθηση, αλλά να αναγνωρίζεις τα λάθη σου και να τα διορθώνεις. Να αποδέχεσαι τη θλίψη ως κάτι το φυσιολογικό και περαστικό και να οραματίζεσαι τη στιγμή που θα είσαι χαρούμενος ξανά. Να αποτυγχάνεις και να συνεχίζεις με περισσότερη δύναμη.

«Όπου αποτύχεις ξαναπροσπάθησε», έγραφε ο Νίτσε.

Όπως θα καταλάβατε το βιβλίο του Goleman δεν είναι υπόδειγμα επιστημονικής μελέτης. Πιο πολύ μοιάζει με έναν από τους «οδηγούς ζωής» που οι Αμερικάνοι συνηθίζουν να εκδίδουν για κάθε περίσταση και περίπτωση.

Εκλαϊκευμένη ψυχολογία, πολύ πιο εκλαϊκευμένη και από τα εκλαϊκευμένα κείμενα επιστήμης του λαϊκού Γελωτοποιού.

Και σίγουρα δεν ήταν πρωτότυπο, αφού δέκα χρόνια πριν ο Gardner είχε δημοσιεύσει το “Frames of Mind”, με το οποίο καθιέρωσε τη διάσπαση της πρωτοκαθεδρίας του IQ σε εννιά –τουλάχιστον- είδη νοημοσύνης.

Γιατί το βιβλίο του Goleman είχε τέτοια απήχηση;

Πρώτον: Ξέρει να γράφει πολύ καλά. Δε βαριέσαι ούτε ένα δευτερόλεπτο όταν το διαβάζεις. Ταυτόχρονα σε κάθε σελίδα βλέπεις τον εαυτό σου. Και όταν το τελειώνεις νομίζεις ότι έχεις βρει το μυστικό για να πετύχεις όλους τους στόχους σου.

Δεύτερον: Το συναίσθημα είναι κάτι που όλοι οι άνθρωποι έχουν ανεπτυγμένο, ενώ η λογική (όπως θα καταλάβετε αν δείτε τις ειδήσεις) είναι πιο σπάνια και από τις εμπριμέ τρούφες.

Τρίτον: Ενώ η λογική καρατομήθηκε μετά το Διαφωτισμό, το θυμικό ποτέ δεν έχασε το παιχνίδι: Θεοποιήθηκε στο ρομαντισμό, έγινε πιο βαθύ στο μεσοπόλεμο (με το σουρεαλισμό και την ψυχανάλυση), δαιμονοποιήθηκε και οδήγησε στο ναζισμό, επανάκαμψε με την αισιοδοξία του εξήντα, έφτασε στην κατάθλιψη του 21^ου αιώνα.

Ο Αντρέ Μαλρό είχε προφητεύσει: «Ο εικοστός πρώτος αιώνας θα είναι ο αιώνας της μεταφυσικής».

Και «μεταφυσική» σημαίνει συναίσθημα.

Οπότε ο εικοστός πρώτος αιώνας θα είναι ο αιώνας του συναισθήματος.

Το θεωρείτε καλό αυτό; Ας γελάσουμε με κεφαλαία: ΧΑ ΧΑ ΧΑ (και ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω).

Οι φονταμενταλιστές κάθε θρησκείας δεν καθοδηγούνται από τη λογική όταν καίνε, καταστρέφουν, αφορίζουν.

Οι ψηφοφόροι κάθε χώρας δεν καθοδηγούνται από τη λογική όταν ψηφίζουν έντρομοι ή επειδή ο υποψήφιος έχει ωραίο χαμόγελο.

Οι στρατιώτες κάθε πατρίδας δεν καθοδηγούνται από τη λογική όταν πάνε να σκοτώσουν και να σκοτωθούν.

Ακόμα και οι μεγιστάνες (οι οποίοι δεν έχουν θρησκεία ή πατρίδα) δεν καθοδηγούνται από τη λογική όταν καταστρέφουν λαούς και οικοσυστήματα για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους.

Το συναίσθημα είναι πιο επικίνδυνο από την ατομική βόμβα όταν δε συνδιαλλάσσεται με τη λογική... Και δε συνηθίζει να το κάνει...

Προσοχή: Υψηλό El δε σημαίνει να είσαι μανιοκαταθλιπτικός ούτε να είσαι ρομποτικός. Σημαίνει να αντιλαμβάνεσαι, να απολαμβάνεις και να ελέγχεις τα συναισθήματα σου προς ΌΦΕΛΟΣ του εαυτού σου και των άλλων. Δηλαδή εμπεριέχει τη συμπάθεια και την αλληλεγγύη (γιατί χωρίς αυτές η ζωή μας είναι κόλαση, όπως θα έχετε διαπιστώσει κι εσείς).

Ένας άντρας με χαμηλό El θα καταπίνει τις προσβολές του αφεντικού χαμογελώντας ηλίθια και μετά θα ξεσπάει το θυμό του στο παιδί του και στη γυναίκα του (ή στον πιτσιρικά που του πήρε τη θέση του πάρκινγκ).

Μια γυναίκα με χαμηλό El θα ανέχεται την περιφρόνηση του συζύγου της, ίσως και τον περιστασιακό ξυλοδαρμό, για αρκετά χρόνια, ώσπου μια μέρα θα τον σφάζει στο γόνατο και θα πηγαίνει ισόβια στη φυλακή (επειδή δε μιλούσε τόσα χρόνια).

Ένα παιδί με χαμηλό El θα συνετίζεται με το εκπαιδευτικό σύστημα της αποστήθισης και της φιμωμένης δημιουργικότητας μέχρι τις πανελλαδικές εξετάσεις, όπου θα κλείνεται με κρίση πανικού στο δωμάτιο του –ή θα αυτοκτονεί αφήνοντας πίσω του ένα σημείωμα με πρόλογο, κυρίως θέμα και επίλογο.

Ένας λαός με χαμηλό El θα αποδέχεται κάθε βιασμό μέχρι την ημέρα που θα καταλαβαίνει ότι δεν έχει τίποτα πια να χάσει (ίσως όμως είναι αργά και για να κερδίσει) και θα αντιδράσει καταστρέφοντας.

Δεν είναι λάθος να θυμώνεις ή να εξοργίζεσαι -κάποιες φορές. Αλλά πρέπει να το κάνεις τη σωστή στιγμή, στο σωστό βαθμό και με το σωστό άτομο.

Ο Goleman μετά τη «Συναισθηματική Νοημοσύνη» έγραψε πάμπολλα βιβλία-δορυφόρους του πρώτου: «Η συναισθηματική νοημοσύνη στην εργασία», «η συναισθηματική νοημοσύνη στο γάμο», «η συναισθηματική νοημοσύνη στην εφηβεία», «η συναισθηματική νοημοσύνη στην εκτροφή σαλιγκαριών» κα...

Δεν ήταν ότι είχε αστείρευτο ταλέντο ή ιδέες. Όταν βλέπετε έναν συγγραφέα να εκδίδει σίκουελ (καλή ώρα η Ρόουλινγκ του Πότερ) να θυμάστε μόνο ότι έχει αβυσσαλέες τσέπες.

Φανταστείτε το Φρόιντ (για να μην πιάσουμε τους λογοτέχνες) να εκδίδει τα: «Η ερμηνεία των ονείρων για όσους κοιμούνται το μεσημέρι» ή «Η ερμηνεία των ονείρων από το Α ως το Ω» κλπ.

Ακολουθώντας το παράδειγμα του ευρύτσεπου Goleman θα επιχειρήσουμε μια «Συναισθηματική Νοημοσύνη της Πολιτικής», όπως αυτή εκφράζεται στην Ελλάδα.

Και θα χρησιμοποιήσουμε ως καλούπι ή πατρόν τη φράση του Αριστοτέλη, γιατί όπως έδειξε ο Goleman, είμαστε όλοι Έλληνες (αρχαίοι Έλληνες, μη χαίρεστε εσείς οι νεοέλληνες και γραικοί).

Λοιπόν: «Σοφός δεν είναι όποιος δε θυμώνει. Αλλά εκείνος που θυμώνει με το σωστό άτομο, τη σωστή στιγμή και στο σωστό βαθμό.»

                                                                      

πηγη:http://sanejoker.blogspot.gr/2012/10/el.html