Ο Πολ Κρούγκμαν, σε σύντομο άρθρο του στην ιστοσελίδα της Νιου Γιορκ Τάιμς, μετά τη λήξη της συνεδρίασης του Eurogroup.Το άρθρο έχει τον τίτλο: «Η Αθήνα πρέπει να καταστραφεί», στηριζόμενο στη γνωστή ρήση του Ρωμαίου Κάτων ότι «Η Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί».
«Εντάξει, αυτό είναι καταπληκτικό, αλλά όχι με την καλή έννοια, η συνεδρίαση για την Ελλάδα με τους υπουργούς Οικονομικών του Eurogroup διακόπηκε αφότου διέρρευσε το σχέδιο δήλωσης, το οποίο απέρριψε η ελληνική κυβέρνηση ως "παράλογο"».Αντί να υποχωρήσουν, προτιμούν να δουν την Ελλάδα να οδηγείται σε αθέτηση του προγράμματος και κατά πάσα πιθανότητα να βγει από το ευρώ, με την υποτιθέμενη οικονομική καταστροφή να λειτουργεί ως μάθημα σε οποιοδήποτε άλλον σκέφτεται να ζητήσει ανακούφιση. Δηλαδή, ετοιμάζονται να επιβάλλουν το οικονομικό ισοδύναμο της "Ειρήνης της Καρχηδόνας" που επιδίωξε να επιβάλει η Γαλλία στη Γερμανία μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο».
Λέγεται ότι ο Κάτων ο Πρεσβύτερος, Ρωμαίος πολιτικός του 2ου αιώνα π.Χ. και πολέμιος της ειρήνης με την Καρχηδόνα, τέλειωνε τις ομιλίες του στην Ρωμαϊκή Σύγκλητο με την φράση «και να προσθέσω, ότι η Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί».Θεωρούσε δηλαδή ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την Ρώμη πέρα από την οριστική καταστροφή της μεγάλης ανταγωνίστριας πόλης-κράτους στην βόρεια ακτή της Αφρικής, της Καρχηδόνας.
Μπορεί να φαίνεται άσχετο, αλλά στις μέρες μας, αν η ανθρωπότητα θέλει να επιβιώσει, ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός πρέπει να καταστραφεί.
Την στιγμή που ο πλούτος της ανθρωπότητας συσσωρεύεται στα χέρια όλων και λιγότερων ανθρώπων, η φρίκη της φτώχειας και του πολέμου επεκτείνεται στο μεγαλύτερο τμήμα του πλανήτη, ακόμα και σε περιοχές που παλαιότερα τις θεωρούσαμε σχετικά ασφαλείς και αναπτυγμένες.
Κι όλα αυτά, στο όνομα τις απληστίας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.Κι όλα αυτά, την εποχή που η τεχνολογική πρόοδος είναι τέτοια, ώστε η δυνατότητα ενός κόσμου όπου η εργασία του ανθρώπου να μην είναι αναγκαία για την επιβίωση του και για αυτό που ονομάζουμε «υψηλό επίπεδο ποιότητας ζωής».
Κι όμως, τις τελευταίες δεκαετίες της ξέφρενης ανάπτυξης η απόσταση μεταξύ του ασύλληπτου πλούτου και της απίστευτης φτώχειας αυξάνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.
Ο πλούτος συσσωρεύεται στα χέρια των λίγων και η απολυταρχία της αγοράς καταβροχθίζει και τα τελευταία ψήγματα της συμμετοχικής δημοκρατίας που είχε κατακτηθεί – στον βαθμό που είχε κατακτηθεί – με τους πολιτικοκοινωνικούς αγώνες αιώνων.
Κι η κατάσταση μοιάζει σήμερα πως είναι αδιέξοδη, το αύριο έχει την μυρωδιά της κόλασης του Δάντη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου