Προφανώς και η κυβέρνηση υποχρεώθηκε μέσα σε ένα εξαιρετικά ασφυκτικό πλαίσιο , να κάνει διαπραγμάτευση και πάντως καμία σχέση δεν είχε με την κυβέρνηση Σαμαρά –Βενιζέλου και τα «yes men» στις απαιτήσεις της τρόικας. Από την άλλη όμως η κυβέρνηση και ο λαός βρίσκονται πλέον σε ένα σημείο καμπής μέσα σε αυτό το τετράμηνο , όπου η αλήθεια είναι πως η συμφωνία είναι ένας επώδυνος συμβιβασμός για τη νέα κυβέρνηση.Η κυβέρνηση και ο λαός μας σε αυτό το τετράμηνο και από δυσμενέστερες θέσεις θα πρέπει να απαντήσουν όπως είπε σε ένα καθοριστικό στρατηγικόδίλημμα:« Δύσκολα χρόνια με δική μας πολιτική και νόμισμα με ελπίδα για το αύριο ή θάνατος αλλά με αγκαλιά το ευρώ;».
Πανηγύριζε ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, το μεσημέρι του Σαββάτου, στο αμήχανο διάγγελμα που απηύθυνε στον ελληνικό λαό, μετά την απόφαση της Ευρωομάδας, της συνόδου των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης (Eurogroup). «Η Ελλάδα χθες πέτυχε μια σημαντική διαπραγματευτική επιτυχία στην Ευρώπη» ήταν η πρώτη φράση του διαγγέλματος του. «Κρατήσαμε την Ελλάδα αξιοπρεπή και όρθια», ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός και συνέχισε: «Μέσα σε λίγες μόνο μέρες πετύχαμε πολλά... Χθες κάναμε ένα αποφασιστικό βήμα, αφήνοντας πίσω μας τη λιτότητα, τα Μνημόνια και την τρόικα».
Ελάχιστοι ερμηνεύουν τα γεγονότα με την οπτική γωνία του Αλέξη Τσίπρα. Πάγωσε στη συντριπτική πλειονότητά του ο ελληνικός λαός από την τροπή των εξελίξεων.
Η εντύπωση που πλανιέται στην πολιτική ατμόσφαιρα της χώρας είναι ότι η κυβέρνηση Τσίπρα υποχώρησε στις ασφυκτικές γερμανικές πιέσεις.
Άρρηκτα δεμένα δάνεια και Μνημόνια
Προκαλεί εντύπωση ο ισχυρισμός του πρωθυπουργού ότι η κυβέρνησή του «άφησε πίσω της» λιτότητα, Μνημόνια και τρόικα. Όλοι οι Έλληνες αντιλαμβάνονται ότι η διακριτική μετονομασία της τρόικας σε... «θεσμούς», όπως και του Μνημονίου σε «πρόγραμμα», «συμφωνία» ή «ρύθμιση» δεν αλλάζει τίποτα. Οι εξουθενωτικοί για τον ελληνικό πληθυσμό όροι του Μνημονίου παραμένουν ίδιοι και αναλλοίωτοι, ανεξάρτητα από το πώς τους ονομάζει κανείς.
Υποβάλλοντας αίτημα παράτασης επί τετράμηνο της υφιστάμενης δανειακής συμφωνίας, η κυβέρνηση προσπαθεί να αποκρύψει διά της σιωπής ότι παράταση των δανείων σημαίνει παράταση και του Μνημονίου! Δεν χρειάζεται καν να της επιβάλει το Μνημόνιο η Ευρωομάδα, αφού το προβλέπει αυτό η ίδια η... δανειακή σύμβαση, την παράταση της οποίας ζήτησε η κυβέρνηση Τσίπρα!
Το άρθρο 7 του Προοιμίου της δεύτερης δανειακής σύμβασης -αυτής, δηλαδή, που ισχύει τώρα και την παράταση της οποίας ζήτησε επί τετράμηνο η κυβέρνηση της Αθήνας- ορίζει ρητά: «Η διαθεσιμότητα και η παροχή χρηματοδοτικής ενίσχυσης στο πλαίσιο της παρούσας σύμβασης (...) εξαρτώνται από τη συμμόρφωση (!) του δικαιούχου κράτους-μέλους με τα μέτρα που ορίζονται στο Μνημόνιο»! Πιο ευθεία σύνδεση των δανείων με το Μνημόνιο δεν είναι δυνατόν να γίνει. Η Ελλάδα δεν θα παίρνει λεφτά αν δεν υλοποιεί τα μέτρα που προβλέπει το Μνημόνιο. Αυτά τα λέει, υπενθυμίζουμε, όχι το Μνημόνιο, αλλά η δανειακή σύμβαση, την παράταση της οποίας ζήτησε η ελληνική κυβέρνηση.
Νόμιμη, επομένως, η απορία: Υπό το βάρος αυτών των άρρηκτα συνδεδεμένων σχέσεων δανείων και Μνημονίου, πώς είναι δυνατόν ο πρωθυπουργός να ισχυρίζεται ότι η κυβέρνησή του άφησε πίσω της τη λιτότητα και τα Μνημόνια; Προφανώς, η δήλωσή του είναι εσκεμμένα ανακριβής.
Λεφτά; Από... Μάη και βλέπουμε!
Η ρευστότητα των τραπεζών μέσω του μηχανισμού έκτακτης παροχής ρευστότητας (ELA) σίγουρα διασφαλίζεται μέσω της συμφωνίας που επετεύχθη στο πλαίσιο της Ευρωομάδας. Το κράτος όμως πότε θα πάρει λεφτά; Πολύ αργότερα, είναι η απάντηση. Συγκεκριμένα, από... Μάη και βλέπουμε, αν το επιτρέψουν οι Γερμανοί! Δεν υπερβάλλουμε· ακριβώς αυτό αποφάσισαν στην Ευρωομάδα των υπουργών Οικονομικών. Ας το δούμε πιο συγκεκριμένα.
Η λίστα που υπέβαλε η κυβέρνηση «θα συγκεκριμενοποιηθεί περαιτέρω και στη συνέχεια θα συμφωνηθεί με τους θεσμούς (σ.σ.: δηλαδή την Κομισιόν, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ) έως το τέλος Απριλίου», αναφέρει επί λέξει η απόφαση της Ευρωομάδας. Η Ελλάδα υποχρεώθηκε να παραδώσει τη λίστα στις 23 Φεβρουάριου και οι «θεσμοί» της τρόικας θα μας απαντήσουν έπειτα από... δυόμιση μήνες που θα τις μελετούν! Εμείς άρον άρον, αυτοί με το πάσο τους...
Μόνο αν θέλει το Βερολίνο
Τα μαρτύρια της κυβέρνησης δεν σταματούν εδώ. «Μόνο η έγκριση των συμπερασμάτων της αξιολόγησης για την παραταθείσα συμφωνία από τους θεσμούς θα επιτρέψει με τη σειρά της την όποια εκταμίευση δόσης του τρέχοντος προγράμματος του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) και τη μεταβίβαση των SMP κερδών (σ.σ.: πρόκειται για τα κέρδη που αποκόμισαν οι κεντρικές τράπεζες των κρατών της Ευρωζώνης από τις αγοραπωλησίες ελληνικών κρατικών ομολόγων) του 2014», τονίζεται ρητά και κατηγορηματικά στην απόφαση της Ευρωομάδας.
Ούτε αυτό αρκεί όμως. «Και τα δύο και πάλι υπόκεινται σε έγκριση από την Ευρωομάδα», υπογραμμίζεται στην ίδια ανακοίνωση του Eurogroup. Μόνο αν θέλουν οι Γερμανοί, αν, δηλαδή, το επιτρέπει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, θα πάρει λεφτά η Ελλάδα, έστω και τον Μάιο!
Με δεδομένο δε ότι η χώρα μας δεν έχει να αποπληρώσει κανένα ποσό στον EFSF ή στην ΕΚΤ παρά μόνο τον Ιούλιο και τον Αύγουστο και, μάλιστα, το εφιαλτικό ποσό των 6,7 δις ευρώ, άποψή μας είναι πως δεν αποκλείεται καθόλου οι Γερμανοί να δώσουν δάνεια στην κυβέρνηση Τσίπρα μόνο για να τα ξαναπάρουν οι Ευρωπαίοι, αποπληρώνοντας η Ελλάδα τα 6,7 δις ευρώ τον Ιούλιο και τον Αύγουστο.
Τότε, άλλωστε, θα πρέπει να έχει κλείσει και το νέο Μνημόνιο με την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, υπό το κράτος αυτού του ισχυρότατου εκβιασμού. Τους τρεις καλοκαιρινούς μήνες (Ιούνιο, Ιούλιο και Αύγουστο) η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει στους δανειστές της το ασύλληπτο ποσό των... 11,4 δις ευρώ! Πού θα τα βρει, αν δεν τη δανείσουν οι Ευρωπαίοι, για να τα πάρουν πάλι πίσω οι ίδιοι; Είναι εξόφθαλμο ότι πάνω σε αυτό πάτησαν ουσιαστικά οι Ευρωπαίοι για να εκβιάσουν την κυβέρνηση Τσίπρα και να την υποχρεώσουν να υποταχθεί στην πολιτική της Γερμανίδας καγκελαρίου, Άνγκελα Μέρκελ.
Όρκοι πίστης για το χρέος
Στο πλαίσιο αυτό εξανάγκασε το Βερολίνο τον Αλέξη Τσίπρα, αντί για «κούρεμα» του χρέους, να προβεί σε... όρκους πίστης ότι θα αποπληρώνει μέχρι την τελευταία δεκάρα τους δανειστές. «Οι ελληνικές Αρχές επαναβεβαιώνουν την κατηγορηματική δέσμευσή τους να τηρούν τις οικονομικές υποχρεώσεις τους προς όλους τους πιστωτές τους στο ακέραιο και εγκαίρως», τονίζεται ρητά και κατηγορηματικά στο κείμενο της απόφασης της Ευρωομάδας της περασμένης Παρασκευής.
Είναι προφανές ότι, υπό το κράτος των ασφυκτικών γερμανικών πιέσεων και εκβιασμών, η κυβέρνηση Τσίπρα αναγκάστηκε να υποκύψει στις γερμανικές απαιτήσεις και για το θέμα του χρέους, τουλάχιστον για τους τέσσερις πρώτους μήνες, που όμως είναι και οι κρισιμότεροι, αν πραγματικά είχε στόχο να αντιπαραταχθεί στον καταστροφικό για τους Έλληνες ηγεμονισμό του Δ' Ράιχ της Γερμανίας.
Θεωρητικά, τίποτα δεν έχει χαθεί. Η κυβέρνηση Τσίπρα μπορεί να αντισταθεί στο Βερολίνο αργότερα, όταν οι συνθήκες θα είναι καλύτερες ίσως. Πρακτικά, η επικράτηση των Γερμανών με απόλυτη άνεση στην κρίσιμη πρώτη φάση αυξάνει τις πιθανότητες η καγκελαρία να κατασπαράξει ανελέητα την κυβέρνηση Τσίπρα. Κάτι που απευχόμαστε και ελπίζουμε να μην συμβεί.
Την Τετάρτη 4 Μαΐου θα πραγματοποιηθεί η ανοιχτή ιδρυτική συνέλευση της πρωτοβουλίας Διαγραφή του Χρέους Τώρα.
Ήδη προσωπικότητες από τον ακαδημαϊκό, καλλιτεχνικό και δημοσιογραφικό χώρο, έχουν υπογράψει το αρχικό κείμενο κάλεσμα το οποίο θα διαμορφωθεί στη συνέλευση.
Η πρωτοβουλία εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
Ερήμην και σε βάρος του λαού οι συμφωνίες της κυβέρνησης με δανειστές Ανοιχτή εκδήλωση – ιδρυτική συνέλευση στις 4 Μαρτίου
Πλήρη υποταγή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στους πιστωτές σηματοδοτεί η απόφαση του Συμβουλίου υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης (Γιούρογκρουπ) στις 20 Φεβρουαρίου.
Το τελικό ανακοινωθέν στρέφεται ενάντια στη δίκαιη λαϊκή διεκδίκηση για διαγραφή του χρέους και τερματισμό της πολιτικής της λιτότητας και ισοδυναμεί με αθέτηση των προεκλογικών διακηρύξεων της κυβέρνησης καθώς: Πρώτο, αναγνωρίζει το δημόσιο χρέος («οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την κατηγορηματική δέσμευσή τους να τηρήσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές πλήρως και εγκαίρως»). Δεύτερο, σηματοδοτεί την συνέχιση της τρέχουσας αξιολόγησης που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2014 («σκοπός της παράτασης είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης»). Τρίτο, συναρτά τις εκταμιεύσεις των δόσεων από την έγκριση της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης της παραταθείσας συμφωνίας. Τέταρτο, μεταφέρει τα διαθέσιμα κεφάλαια του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας στο Ευρωπαϊκό ΤΧΣ, αφαιρώντας από την κυβέρνηση τα μέσα άσκησης κοινωνικής πολιτικής. Πέμπτο, διαιωνίζει την επιτήρηση της ελληνικής οικονομίας, που πλέον δεν θα ασκείται από την Τρόικα, αλλά από τους λεγόμενους «θεσμούς» που συμπεριλαμβάνουν όλες τις «συνιστώσες» της Τρόικας (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ). Έκτο, συνεχίζει την λιτότητα μέσα από την συμφωνία για πρωτογενή πλεονάσματα. Έβδομο, η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται να μη νομοθετεί χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των δανειστών, θυμίζοντας αποικία («οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να απέχουν από οποιαδήποτε κατάργηση μέτρων και μονομερείς αλλαγές στις πολιτικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα μπορούσαν να επηρεάσουν αρνητικά τους δημοσιονομικούς στόχους»).
Συμπερασματικά, η συμφωνία του Γιούρογκρουπ διασφαλίζει τα συμφέροντα των πιστωτών και δίνει παράταση στην πολιτική της φτωχοποίησης. Επ’ ουδενί δεν μπορεί να χαρακτηριστεί επιτυχία για τον ελληνικό λαό. Θρίαμβος των δανειστών είναι και τα μέτρα λιτότητας που υποσχέθηκε να εφαρμόσει η κυβέρνηση με την λίστα Βαρουφάκη που υπέβαλε στο Γιούρογκρουπ την Τρίτη 24 Φεβρουαρίου: Φοροκυνηγητό για τους πολλούς, κατάργηση φοροαπαλλαγών, περικοπές δημοσίων δαπανών σε υγεία, παιδεία, δήμους και κοινωνικά επιδόματα, κατάργηση πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, θωράκιση των ιδιωτικοποιήσεων κι η παραπομπή ακόμη κι αυτού του προγράμματος της Θεσσαλονίκης σε ορίζοντα 5ετίας, σηματοδοτούν την πρόωρη διάψευση όποιων ελπίδων που γέννησε η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις 25 Ιανουαρίου. Τα χειρότερα μάλιστα έπονται…
Η Πρωτοβουλία για την Διαγραφή του Χρέους Τώρα πιστεύει ότι η μονομερής διαγραφή του χρέους είναι όχι μόνο αναγκαία, αλλά κι εφικτή από την σημερινή Βουλή. Πρώτη πράξη αυτής της διαδικασίας είναι η άμεση κατάργηση και των δύο δανειακών συμβάσεων που θα ανοίξει τον δρόμο για την οριστική απαλλαγή από τα δεσμά του χρέους και της λιτότητας. Διαδικασία που προϋποθέτει σύγκρουση και ρήξη με τους πιστωτές: Ευρωζώνη, ΕΕ και ΔΝΤ.
Η Πρωτοβουλία για την Διαγραφή του Χρέους Τώρα πιστεύοντας ότι το θέμα του χρέους πρέπει να γίνει υπόθεση του λαού καλεί σε ανοιχτή συγκέντρωση – ιδρυτική συνέλευση της μαζικής μας κίνησης την Τετάρτη 4 Μαρτίου στις 6 το απόγευμα στην αίθουσα της ΟΤΟΕ (Βησσαρίωνος 9).
Αρχή πρώτη: Η Αλήθεια είναι Επαναστατική και Εθνικόν είναι το Αληθές
Αρχή δεύτερη: Το μεν αληθές εν, το δε ψεύδος πολυσχιδές.
Αρχή Τρίτη: Η πραγματικότητα όσο κι αν προσπαθήσεις να την μεταμφιέσεις είναι ξεροκέφαλη, όπως και τα γεγονότα που την συνθέτουν.
Πάμε να δούμε τα γεγονότα χωρίς να τα λογοκρίνουμε, να τα ωραιοποιούμε ή να τα ανασκολοπίζουμε:
ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ
Η κυβέρνηση την περασμένη Παρασκευή ζήτησε από τους «εταίρους» να αποδεχτούν το αίτημά της για παράταση της λεγόμενης «Δανειακής Σύμβασης». Σύμφωνα με την κυβέρνηση είναι «άλλο πράγμα» η Δανειακή κι «άλλο πράγμα» το Μνημόνιο. Όμως:
α)Η Δανειακή – όπως σημειώναμε και σε προηγούμενο κείμενο της στήλης – δεν είναι τίποτα λιγότερο από την νομική βάση του Μνημονίου. Πάνω από 41 φορές στο κείμενο της Δανειακής Σύμβασης αναφέρεται ότι Μνημόνιο και Δανειακή σύμβαση αποτελούν μια αδιάσπαστη ενότητα. Οτι προϋπόθεση της Δανειακής είναι το Μνημόνιο. Και ότι προϋπόθεση του Μνημονίου είναι η Δανειακή (Αυτό λέγεται “Μνημόνιο”).
β) Η Δανειακή δεν είναι τίποτα λιγότερο από το ιταμό κείμενο που υπέγραψαν και συμφώνησαν οι κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά, με το οποίο η Ελλάδα τίθεται υπό το Αγγλικό Δίκαιο, η εκδίκαση των υποθέσεων που αφορούν στην Ελλάδα ανατίθεται στα δικαστήρια του Δουκάτου του Λουξεμβούργου και η πατρίδα μας παραιτείται της ασυλίας επί των περιουσιακών στοιχείων της χώρας, τόσο εκείνων που έχουν ήδη αποκτηθεί όσο και εκείνων που θα αποκτηθούν στο μέλλον!
γ) Για το ποιος είναι ο χαρακτήρας της Δανειακής Σύμβασης αδιάψευστος μάρτυρας είναι οι δηλώσεις του ίδιου του πρωθυπουργού και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, όταν βρίσκονταν στην αντιπολίτευση. Ενδεικτικά:
«Είμαι βέβαιος ότι η διαχωριστική γραμμή που θα μπει πλέον πολύ βίαια στη ζωή μας θα είναι ή αποδοχή της νέας δανειακής σύμβασης και τηςυποτέλειαςκαι της επιτροπείας του διεθνούς οικονομικού ελέγχου ή μη αποδοχή και εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης. Αυτό είναι το βασικό».(Αλ. Τσίπρας, ρ/σ Real FM, 8/2/2012).
«Πράξη εθνικής ευθύνης είναι η απόρριψη της δανειακής σύμβασης (…). Με έναν νέο συνασπισμό εξουσίας δεν θα αναγνωρίσουμε τις παράνομεςκαιαντισυνταγματικές δανειακές συμβάσεις…». (Αλ. Τσίπρας, Γραφείο ΤύπουΣΥΡΙΖΑ, 11/2/2012).
«…Με τη συμφωνία τους για τη νέα αποικιοκρατική δανειακή σύμβαση, το δρακόντειο μνημόνιο που τη συνοδεύει (…) οδηγεί τον λαό σε εξανδραποδισμό, ταπείνωση και αφανισμό». (Δ. Στρατούλης, ρ/σ «Κόκκινο», 9/2/2012).
«Αν περάσει αυτό το πακέτο (σ.σ.: μνημόνιο και δανειακή σύμβαση) θα δεθούν η χώρα και οι πολίτες της χειροπόδαρα για δεκαετίες, μηδενίζεται κάθε περιθώριο αναδιαπραγμάτευσης σαν και αυτή που υποσχόταν παλιά ο κ. Σαμαράς». (Δηλώσεις Δ. Παπαδημούλη, ρ/σ «Κόκκινο», 9/2/2012).
Όπως βλέπουμε, πριν από τις εκλογές του 2012, για τον ΣΥΡΙΖΑ η δανειακή σύμβαση δεν ήταν «άλλο πράγμα» από το μνημόνιο. Μνημόνιο και σύμβαση, έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν ένα και το αυτό «πακέτο». Που μηδένιζε «κάθε περιθώριο αναδιαπραγμάτευσης». Το «δρακόντειο μνημόνιο» δεν ήταν κάτι άσχετο από τη σύμβαση, αντίθετα ήταν το «συνοδευτικό» της«αποικιοκρατικής», «παράνομης» και «αντισυνταγματικής» σύμβασης.
Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε για «απόρριψη» της «υποτέλειας» που συνεπαγόταν η δανειακή σύμβαση. Σήμερα επιλέγει τη «διαπραγμάτευση» με «γέφυρα» την παράταση της δανειακής. Αλλά θα επαναλάβουμε το ερώτημα όπως το θέσαμε και μέσα από την «Realnews» της Κυριακής: Από πότε το πέρασμα από την υποτέλεια στην ανεξαρτησία γίνεται με «γέφυρα» την παράταση της «αποικιοκρατίας»;
ΤΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ ΤΟΥ EUROGROUP
Ας έρθουμε τώρα στο τι υπέγραψε η κυβέρνηση την περασμένη Παρασκευή στο «Eurogroup». Σύμφωνα με το Ανακοινωθέν που εκδόθηκε, η κυβέρνηση έβαλε την υπογραφή της κάτω από ένα κείμενο στο οποίο τονίζεται ότι:
α) Η παράταση της Δανειακής Σύμβασης «διέπεται από μια σειρά δεσμεύσεων» όπου πρώτη αναφέρεται «η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης στη βάση των όρων της υπάρχουσας συμφωνίας». Για όσους – κάνουν ότι – δεν θυμούνται, η «υπάρχουσα συμφωνία» (επί των όρων της οποίας θα συνεχίσει να «αξιολογείται» και να «επιθεωρείται» η Ελλάδα) δεν είναι άλλη από τα δυο Μνημόνια που προηγήθηκαν, οι 400 εφαρμοστικοί νόμοι και τα 25.000 περίπου άρθρα των Μνημονίων.
β) «…τα κεφάλαια που είναι διαθέσιμα ως απόθεμα του Ελληνικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα πρέπει να παραμείνουν δεσμευμένα (…). Τα κεφάλαια αυτά (….) μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών…». Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ η κυβέρνηση υπέγραψε ότι παραιτείται από τη θέση που ανέπτυξε ο κ.Τσίπρας στο λεγόμενο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» όταν έλεγε ότι η χρηματοδότηση του εν λόγω προγράμματος θα γινόταν σχεδόν κατά το ήμισυ από τα χρήματα που θα «αποδεσμεύονταν» από το ΕΤΧΣ.
γ) «Συμφωνούμε επιπλέον ότι το ΔΝΤ θα συνεχίσει να παίζει το ρόλο του». Επ’ αυτού και με δεδομένο το ρόλο του ΔΝΤ μάλλον δεν χρειάζεται κάποιο ιδιαίτερο σχόλιο.
δ) «…οι ελληνικές αρχές υπόσχονται να χρησιμοποιήσουν με το βέλτιστο τρόπο τη συνεχιζόμενη διάθεση τεχνικής βοήθειας». Θυμίζουμε ότι οι Φούχτελ και οι Ράιχενμπαχ κυκλοφορούν στην Ελλάδα την τελευταία 5ετία ως επικεφαλής της λεγόμενης «τεχνικής βοήθειας»…
ε) – παρακαλούμε την προσοχή σας: «Οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την αδιαμφισβήτητη δέσμευσή τους να τηρήσουν τις δανειακές υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές, πλήρως και έγκαιρα». Και στη συνέχεια: «Οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται επιπλέον να διασφαλίσουν τα πρέποντα πρωτογενή πλεονάσματα ή τα οικονομικά έσοδα που απαιτούνται για τη βιωσιμότητα του χρέους σύμφωνα με την απόφαση του Eurogroup του Νοεμβρίου 2012». Ούτε «διαγραφή» χρέους, λοιπόν, ούτε «κούρεμα», ούτε «λογιστικός έλεγχος», ούτε «διεθνής διάσκεψη», ούτε κιχ για το επαχθές, επονείδιστο και απεχθές βάρος του παράνομου χρέους που έχει γονατίσει τον ελληνικό λαό. Αντιθέτως: «Αδιαμφισβήτητη δέσμευση» ότι το χρέος θα πληρωθεί «πλήρως και έγκαιρα»! Αντιθέτως: Διαβεβαιώσεις ότι τα «πρωτογενή πλεονάσματα» θα πηγαίνουν όχι για την ανακούφιση του λαού αλλά – όπως και επί Σαμαρά – για την «βιωσιμότητα» ενός χρέους που, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ παραδεχόταν προεκλογικά, είναι «μη βιώσιμο».
στ) – παρακαλούμε την προσοχή σας: «Οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να απόσχουν από κάθε ανατροπή μέτρων ή μονομερείς αλλαγές στις πολιτικές αυτές και στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα είχαν αρνητικές συνέπειες στους δημοσιονομικούς στόχους (….) όπως αξιολογούνται από τους θεσμούς». Καμία «μονομερής» ενέργεια, λοιπόν, που θα ανατρέπει τις πολιτικές των Μνημονίων. Καμία δημοσιονομική κίνηση (πχ μέτρα προγράμματος Θεσσαλονίκης) που δεν θα έχουν την αξιολόγηση και την έγκριση των «θεσμών». Οπου «θεσμοί» η τρόικα. Αλλά που τώρα θα τη λέμε «θεσμούς». Και καμιά φορά… «θεσμοτρόικα».
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Πρώτο (και σε συνάφεια με τις τρεις Αρχές που καταγράψαμε στο προοίμιο του σημερινού άρθρου):
Η Αριστερά, με όπλο την αλήθεια και το δίκιο, ή θα είναι η δύναμη της ρήξης, της σύγκρουσης και τελικά της ανατροπής των ταξικών δεσμών που καθυποτάσσουν το λαό στο σύστημα της κυριαρχίας των μονοπωλίων και των «θεσμών» τους ή θα είναι μια κατ΄ όνομα «Αριστερά» που – πέρα από καλές προθέσεις και «διαπραγματευτικά κλέη» – θα λειτουργεί ως διαχειριστής των υποθέσεων της ολιγαρχίας, την ώρα που θα επιδίδεται σε «αντιολιγαρχικές» ρητορείες.
Δεύτερο: Στις εκλογές υπερψηφίστηκε η θέση του ΣΥΡΙΖΑ ότι μέσα στην ΕΕ, με «σεβασμό στις συνθήκες», σε συνεννόηση με τους «εταίρους», μέσα από διαπραγματεύσεις μαζί τους και χωρίς να αμφισβητείται το πλαίσιο εντός του οποίου κινείται η Ελλάδα (ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΟΟΣΑ, ΔΝΤ κλπ) μπορεί να υπάρξει ανατροπή του Μνημονίου και όλων όσα αυτό σημαίνει. Και επίσης ότι μέσα σε αυτό το πλαίσιο, όπου τα κλειδιά της οικονομίας και της εξουσίας τα κατέχει η ελληνική και η διεθνής χρηματιστική ολιγαρχία, μπορεί να υπάρξει εθνική κυριαρχία, χωρίς εποπτείες, χωρίς «αξιολογήσεις», ότι μπορεί να υπάρξει ολόκληρη λαική περηφάνια και αξιοπρέπεια.
Αλλά – ευτυχώς – οι εκλογές δεν σταματούν τη δυνατότητα των ανθρώπων να σκέφτονται και να αναστοχάζονται. Το ερώτημα επανατίθεται, λοιπόν: Αυτός είναι ο δρόμος της εξόδου από τα Μνημόνια; Εδώ που «η θέση της Ελλάδας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ δεν αμφισβητούνται»; Εδώ όπου τα μονοπώλια και οι «Αγορές» ελέγχουν τον πλούτο και ταυτόχρονα την οικονομία μιας χώρας;
Η θέση μας είναι γνωστή: Αυτός ο δρόμος, που ακολουθείται από συστάσεως του ελληνικού κράτους, με ή χωρίς «κυβερνήσεις της Αριστεράς», είναι ο δρόμος των αέναων και μάταιων θυσιών. Εδώ, είτε την κρίση, είτε την «ανάπτυξη», πάντα θα τις πληρώνουν οι καταπιεσμένοι, οι εκμεταλλευόμενοι, οι σκλάβοι της εργασίας, της ανεργίας και της βιοπάλης.
Αλλά το ζήτημα δεν είναι η φενάκη της προσμονής να χαλαρώσει ο χαλκάς της αλυσίδας. Το ζήτημα είναι ο ελληνικός λαός να στηριχτεί στο ιστορικό του μεγαλείο, στην τεράστια εμπειρία του, στις αστείρευτες δυνάμεις του και να πορευτεί το δρόμο της ρήξης και της ανατροπής των πλαισίων που τον αλυσοδένουν.
Που σημαίνει:
Να αποδεσμευτεί από τους «θεσμούς» των Σόιμπλε.
Να αρνηθεί να αναγνωρίσει ένα χρέος που δεν το χρωστάει και το έχει πληρώσει χίλιες φορές.
Να πάρει στα χέρια τον παραγωγικό πλούτο του τόπου και πάνω σε αυτή τη βάση να οικοδομήσει την αναδημιουργημένη και «ελεύθερη Ελλάδα» στέλνοντας το μήνυμα της «πανανθρώπινης λευτεριάς» (όπως έλεγε το τραγούδι του ΕΑΜ και μιας και πολλοί θέλουν να μιλούν για το ΕΑΜ…)
Οι τελευταίες εξελίξεις το επιβεβαιώνουν ακόμα μια φορά: Εκείνο που θα έχει να χάσει ο λαός μας ιχνηλατώντας αυτόν τον δρόμο θα είναι μόνο τις αλυσίδες του
Στο απόλυτο παράδειγμα των ηγετών του 21ου αιώνα που παρουσιάζουν ένα φιλολαϊκό προσωπείο ενώ στην πραγματικότητα λειτουργούν αποκλειστικά για τα συμφέροντα των ισχυρότερων επιχειρηματικών κέντρων της χώρας τους, έχει μετατραπεί ο Μπαράκ Ομπάμα. Ενώ λοιπόν ο προϋπολογισμός του 2016 παρουσιάστηκε σαν μια «αριστερή» στροφή, με μείωση των φορολογικών βαρών για τους πολλούς και αυξημένες ευθύνες για τους λίγους, ο πρόεδρος με μια μακιαβελική κίνηση εξασφάλισε ακριβώς το αντίθετο. Στα φιλολαϊκά μέτρα που εξήγγειλε συμπεριλαμβάνεται η δωρεάν φοίτηση σε κολέγια, φορο-ελαφρύνσεις σε μεγάλες οικογένειες, ενίσχυση της προ-νηπιακής πρόνοιας και επενδύσεις σε έργα υποδομής μέσω των οποίων θα μειωθεί η ανεργία. Το μυστικό κρύβεται στο γεγονός ότι κανένα από αυτά τα μέτρα δεν πρόκειται να περάσει από το Κογκρέσο που βρίσκεται υπό τον έλεγχο των Ρεπουμπλικάνων. Αν ήθελε να προωθήσει έστω και ένα από αυτά τα μέτρα θα το είχε κάνει ότι είχε τον απόλυτο έλεγχο των νομοθετικών σωμάτων και όχι τώρα, που εξαρτάται πολιτικά από τους αντιπάλους του.
Συνεπώς οι υποσχέσεις δεν κοστίζουν τίποτα ενώ αντίθετα ενισχύουν το φιλολαϊκό προφίλ του προέδρου σε βάρος των ρεπουμπλικάνων. Αντίθετα τα μέτρα που θα περάσουν χωρίς κανένα πρόβλημα από το Κογκρέσο είναι αυτά που εξασφαλίζουν τη χρήση του κράτους σαν μηχανή ενίσχυσης του οικονομικού κατεστημένου.
Οι κρατικές δαπάνες πράγματι θα αυξηθούν, όπως υποσχέθηκε ο Ομπάμα, όμως οι αυξήσεις δεν θα αφορούν το κράτος πρόνοιας, που ο ίδιος ψαλιδίζει εδώ και χρόνια, αλλά το Πεντάγωνο, το οποίο καλείται να αυξήσει την παρουσία του και την επιθετική του στρατηγική για τη Μέση Ανατολή και την Ασία.
Στοιχεία που ήρθαν πρόσφατα στη δημοσιότητα αποδεικνύουν ότι ειδικές δυνάμεις του Αμερικανικού Πενταγώνου δραστηριοποιούνται πλέον σε περισσότερες από 100 χώρες του πλανήτη. Η μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση των στρατιωτικών δυνάμεων τα τελευταία χρόνια παρατηρείται στην Αφρική, με στόχο φυσικά τον περιορισμό της κινεζικής διείσδυσης. Το 60% των στρατιωτών, πάντως, που βρίσκονται εκτός αμερικανικού εδάφους σταθμεύουν πλέον στην κεντρική και ανατολική Ασία, προετοιμάζοντας το έδαφος για μελλοντικές αντιπαραθέσεις με τις ανερχόμενες οικονομικές υπερδυνάμεις της περιοχής. Πρόκειται για επιχειρήσεις που θα απαιτούν όλο και περισσότερα κεφάλαια τα επόμενα χρόνια στραγγαλίζοντας τις δημόσιες δαπάνες στο εσωτερικό των ΗΠΑ.
Το 2016 η στρατιωτική μηχανή των ΗΠΑ – και μέσω αυτής τα μεγαθήρια της πολεμικής βιομηχανίας, που ελέγχουν και αρκετούς ακόμη τομείς της αμερικανικής οικονομίας και τα μέσα ενημέρωσης, θα λάβουν 600 δισεκατομμύρια δολάρια. Σε αυτά περιλαμβάνεται αύξηση 38 δισεκατομμυρίων που εξήγγειλε επισήμως ο Αμερικανός πρόεδρος και άλλα 51 δις, που πέρασαν κάτω από το χαλί σαν έκτακτες δαπάνες λόγω της επιδείνωσης της κατάστασης στη Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Πρόκειται για μια επιθετική επιστροφή στον κεϊνσιανό μιλιταρισμό με τον οποίο ο Λευκός Οίκος θα εξασφαλίσει εκατόμβες αθώων θυμάτων στο εξωτερικό και αναδιανομή πλούτου από τους πολλούς προς το 1% του πληθυσμού στο εσωτερικό.
Ίσως η μοναδική σοβαρή «επένδυση» που αναμένεται να πραγματοποιηθεί εντός των συνόρων είναι η ενίσχυση των μηχανισμών επιτήρησης και καταστολής για τον έλεγχο του πληθυσμού. Η εξέγερση του Φέργκιουσον και τα επεισόδια που ακολούθησαν ύστερα από τις συνεχείς δολοφονίες μαύρων πολιτών από την αστυνομία έστειλαν ένα σαφές μήνυμα στην κυβέρνηση ότι θα πρέπει να προετοιμάζεται για νέες κοινωνικές αναταραχές, οι οποίες θα έχουν τον μανδύα φυλετικών συγκρούσεων ενώ θα αποτελούν το αποτέλεσμα του ταξικού πολέμου που έχει κηρύξει ο Ομπάμα στους φτωχότερους των φτωχών.
Το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών θα συνεχίσει να διευρύνεται με τρομακτικούς ρυθμούς καθώς ο προϋπολογισμός του 2016 εξασφαλίζει ότι για τα επόμενα πέντε χρόνια οι δημόσιες δαπάνες στο εσωτερικό των ΗΠΑ, ως ποσοστό του ΑΕΠ, θα είναι οι χαμηλότερες που έχουν καταγραφεί από τη δεκαετία του 60. Οι υποσχέσεις λοιπόν για στήριξη των μεσαίων στρωμάτων πέφτουν στο κενό, παρά τους πηχυαίους τίτλους που κατάφερε να επιβάλλει στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης ο ένοικος του Λευκού Οίκου.
Προς αυτή την κατεύθυνση κινούνται και οι φορολογικές ελαφρύνσεις που υποσχέθηκε στο μεγάλο κεφάλαιο. Εκτός από την περαιτέρω μείωση κατά 10% στη φορολογία μεγάλων επιχειρήσεων, θα θέσει σε εφαρμογή και ένα πρόγραμμα ξεπλύματος «μαύρου» και αφορολόγητου χρήματος. Με πρόσχημα την ανάγκη επιστροφής των περίπου δυο τρισεκατομμυρίων δολαρίων, που βρίσκονται «παρκαρισμένα» σε ξένες τράπεζες και δεν φορολογούνται, ο Ομπάμα πρότεινε μείωση της φορολογίας επαναπατρισμού κεφαλαίων από το 35% στο 14%.
Στο ερώτημα βέβαια που θα βρεθούν τα λεφτά ώστε να μπορέσουν να αυξηθούν οι στρατιωτικές δαπάνες και να χαλαρώσει περαιτέρω η φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου χωρίς να καταρρεύσει η αμερικανική οικονομία η απάντηση είναι στις περικοπές του κράτους πρόνοιας. Το ψαλίδισμα έως και κατά 400 δισεκατομμύρια δολάρια των δαπανών για την υγεία θα επιτρέψει κυριολεκτικά την κατασκευή αρμάτων μάχης και μαχητικών αεροσκαφών. Όσο θα μεγαλώνουν οι ουρές των συσσιτίων και οι λίστες των ανασφάλιστων στις ΗΠΑ τόσο θα αυξάνονται και τα θύματα της αμερικανικής πολεμικής μηχανής στο εξωτερικό.
Το φαινομενικά παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι οι εξαγγελίες Ομπάμα αντιμετωπίστηκαν από την πλειονότητα των αμερικανικών μέσων ενημέρωσης σαν απότομη «αριστερή» στροφή προκαλώντας και τις αναμενόμενες αντιδράσεις των ρεπουμπλικάνων. Μοιράζοντας για άλλη μια φορά ρόλους, ο πρόεδρος εξασφαλίζει ότι από το σύνολο των υποσχέσεών του θα εφαρμοστούν μόνο αυτές στις οποίες υπάρχει διακομματική αποδοχή – δηλαδή το περαιτέρω ψαλίδισμα του κράτους πρόνοιας αλλά και της φορολογίας μεγάλων επιχειρήσεων με παράλληλα έμφαση στη γιγάντωση του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος.
Δεν ανήκω στους κακόπιστους. Φιλύποπτος -λόγω και ηλικίας ίσως- μπορεί. Ανυποψίαστος ποτέ. Στο δίλημμα αισιόδοξος ή απαισιόδοξος, απαντώ συνήθως, καλά πληροφορημένος αισιόδοξος και αφήνω πάντοτε το χρόνο ή τη ζωή που θα ‘λεγε κι ο Χαρίλαος να αποδείξει αν και κατά πόσο οι ελπίδες κι οι προσδοκίες δικαιώνονται ή αν μένουν φρούδες και ανεκπλήρωτες.
Ο πήχυς, μπήκε ψηλά και σε μια περίπτωση διάψευσης, η πτώση γίνεται πιο επώδυνη. Πτώση που αφορά στη συλλογική απογοήτευση και στην επαναδιατύπωση μιας επικίνδυνης γενίκευσης: «Δε βαριέσαι, όλοι ίδιοι είναι».
Δάκρυσα, όταν μετά την ορκωμοσία σου ως πρωθυπουργού, πήγες στο θυσιαστήριο της Καισαριανής για να αποτίσεις φόρο τιμής στους 200 κομουνιστές- θύματα της Ναζιστικής θηριωδίας.
Συμμερίστηκα τη συγκίνησή σου στην τελευταία αποστροφή του λόγου σου, στην παρουσίαση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησής σου, παρά το ότι τις βρήκα στο σύνολό τους μικρότερες των προσδοκιών μου.
Χαιρέτησα τη δήλωσή σου για τις κόκκινες γραμμές που θα έθετες στους με ιταμό τρόπο συμπεριφερόμενους συνομιλητές σου.
Χάρηκα την απάντησή σου στο φερέφωνο των δανειστών, που σ’ επισκέφτηκε στο γραφείο σου τη δεύτερη μέρα της ανάληψης των καθηκόντων σου. Νταής σε μπλουμ –αν δεν κάνω λάθος στο όνομά του.
Και δεν ήμουν μόνος! Εκατομμύρια άνθρωποι σ΄ αυτόν τον τόπο, αισθάνθηκαν έστω μια ανάταση, ανεξαρτήτως αν σε στήριξαν εκλογικά, ή αν πίστεψαν στο σύνολο των δεσμεύσεών σου.
Μια φωνή επιτέλους, ένα όχι, που δε θα μείνει απλώς, στη φραστική διατύπωση, αλλά θα πάρει σάρκα και οστά στα έργα.
Σύντροφοί μου του ΣΥΡΙΖΑ!
Δεν έχω διαβάσει στη ζωή μου πιο άθλια ελληνικά. Έμοιαζε σα να είχα βάλει το κείμενο της συμφωνίας στο google translator.
Θυμήθηκα τα διαφημιστικά μηνύματα παγίδες, που δεχόμαστε στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο: «Χαιρετισμούς, τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σας συνδέεται με τον αριθμό των εισιτηρίων: 5647. Έχετε στρατολογήσειως δικαιούχος για μια προσωπική δωρεά, από την κα Έβελυν Ήρα Curry απαντήσει αμέσως για περισσότερες πληροφορίες.»
Τέτοιο ακριβώς.
Προτίμησα λοιπόν, παρά το ότι δεν κατέχω την Αγγλική τόσο καλά όπως η κα Παναρίτη ή ο κ. υπουργός περί τα οικονομικά, να το διαβάσω απ το πρωτότυπο. Κατάλαβα περισσότερα!
Αποκλείω εκ προοιμίου τέτοια αμορφωσιά στο οικονομικό επιτελείο. Προφανώς και άλλοι λόγοι πρυτάνευσαν, όσον αφορά στην ασάφεια της μετάφρασης του κειμένου, δεδομένου ότι όλοι οι ιθαγενείς αυτού του τόπου δεν γνωρίζουν φαρσί την γλώσσα των επιτρόπων και των ανά την υφήλιο σπουδαγμένων υπουργών και των παρατρεχάμενών τους.
Όχι, δε θα αναλύσω τα άρθρα της συγκεκριμένης συμφωνίας, ούτε θα προσπαθήσω να βρω τι κρύβεται πίσω απ’ τις λέξεις, όσο κι αν η πρόκληση για ομοιοκαταληξία (λόγω διαστροφής του επαγγέλματος) με ωθεί. Το έκαναν άλλοι και με περισσή επάρκεια. Άσκοπο να επαναλαμβάνει κανείς το προφανές.
Διότι, βλέπουμε πως οι δανειστές, κέρδισαν κατά κράτος στην πρόσφατη σύνοδο η δε περίφημη λίστα με τις θέσεις της Ελλάδας μοιάζει με εκπτωτικό κουπόνι. Δεν είναι άλλωστε, τυχαία η χαρά των αποδεκτών της. Των θεσμών δηλαδή και … λέγε με Τρόικα –αν με εννοείς.
Ούτε καν για τις 85 καθαρίστριες δεν υπήρξε τόλμη! Οπότε, ας μη μιλήσουμε καλύτερα ούτε για την προστασία της πρώτης κατοικίας απ’ τα Τραπεζιτικά γεράκια, ούτε για τις 100 δόσεις σε εφορία και ταμεία, ούτε για τα 3000.000 νοικοκυριά, που μετετράπησαν σε κάποια…
Πολλώ δε μάλλον για τις συντάξεις, τους μισθούς, τους εργαζόμενους στην πρώην ΕΡΤ, την επαναπρόσληψη των οποίων είχατε κάνει προεκλογική σας σημαία.
Διακινδυνεύοντας τον χαρακτηρισμό του πολιτικά αφελούς, λέω, ότι θα μπορούσα να αποδεχτώ τους συμβιβασμούς (θα συμφωνούσα και με πιο ακραίους χαρακτηρισμούς) ως μέρος ενός σχεδίου που στόχο έχει να επιρρίψει στους Ευρωπαίους εκβιαστές την ευθύνη σε ένα μελλούμενο ναυάγιο στις διαπραγματεύσεις και να δικαιώσει εν τέλει, μια καλά προετοιμασμένη ρήξη. To good to be true που θα έλεγαν στη γηραιά Αλβιώνα. Όμως, έστω και ως υπόθεση εργασίας, το κρατώ.
Τέσσερις μήνες ζητήσατε; Τέσσερις και εκατόν τέσσερις θα είμαστε δίπλα κι απέναντί σας, ίσκιος σας και κριτής σας, με κουβέντες καθαρές, χωρίς φιοριτούρες και νεολογισμούς. Και τότε η ζωή θα δείξει και θα δείξει με τρόπο απόλυτα σαφή και εκκωφαντικό συνάμα.
Σύντροφοί μου της κομουνιστικής Αριστεράς.
Προσπερνάω τον εύκολο χαρακτηρισμό –που ήδη ακούω στ’ αφτιά μου- περί πολιτικής αφέλειας που τάχα με διακατέχει. Ως κομουνιστής όμως, προσπαθώ πάντα να βρω τη χαραμάδα και να τη μετατρέψω σε ρήγμα. (Σας θυμίζει κάτι αυτή η φράση σύντροφοι; Δεν είναι δική μου πάντως.)
Παρατηρώντας τις διαθέσεις του κόσμου, ακόμα και το θυμικό του, επιδιώκω να το μεταβάλλω σε συνειδητή στάση, δίνοντας στο συναίσθημα την πολιτική του διάσταση, μετατρέποντάς το δηλαδή, σε συνειδητό. (Ούτε αυτή η διατύπωση είναι δική μου, αν σας θυμίζει κάτι).
Δεν ήταν επαναστάτες με θεωρητική κατάρτιση οι εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες που γύρισαν τα όπλα τους στους στρατηγούς το ’17 στη Ρωσία. Απελπισμένοι άνθρωποι του λαού ήταν, αφελείς και πλανεμένοι ίσως μέχρι πρότινος, που χάρις στη δουλειά των ελάχιστων μπολσεβίκων, μεγαλούργησαν και έγραψαν ιστορία.
Κι ας μην ξεχνάμε: Το 36% του ΣΥΡΙΖΑ, δεν ήταν όπως θα θέλαμε ίσως, εντολή για ρήξη. Το γεγονός ότι μπορεί όχι μόνο το 36 αλλά και το υπόλοιπο 64 να μετατραπεί σε τέτοια, καθόλου δεν αποκλείεται μέσα σε συνθήκες έντασης της ταξικής πάλης. Η προηγούμενη παράγραφος, προς επίρρωση των ισχυρισμών μου.
Game over δηλαδή; Το σίγουρο είναι πως το παιχνίδι θα έχει οριστικά κριθεί σε βάρος μας, αν σταυρώσουμε τα χέρια, σταυρώνοντας παράλληλα συλλήβδην και μια κυβέρνηση καθόλου ομοιογενή, όσον αφορά τουλάχιστον, στην πολιτική προέλευση του καθενός υπουργού ξεχωριστά.
Το θέμα δεν είναι να χειροκροτήσουμε αυτάρεσκα τους εαυτούς μας, σε περίπτωση μιας οριστικής υπαναχώρησης, (όσο κι αν αυτή διαφαίνεται) αλλά να συμβάλλουμε έτσι ώστε να την αποτρέψουμε. Κι αυτό θα γίνει στους δρόμους και τις πλατείες, στους χώρους δουλειάς και πολιτικής ζύμωσης. Αυτό απαιτεί η σημερινή συγκυρία.
Η συμφωνία του Γιούρογκρουπ δεν έχει ολοκληρωθεί, εν μέρει γιατί δεν γνωρίζουμε ακόμη ποιες ‘μεταρρυθμίσεις’ θα προτείνει η ελληνική κυβέρνηση σήμερα (Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου) και ποιες από αυτές θα γίνουν δεκτές. Όσοι όμως έχουμε εκλεγεί στη βάση του προγράμματος του Σύριζα και θεωρούμε τις εξαγγελίες της Θεσσαλονίκης ως δέσμευση που έχουμε αναλάβει προς τον ελληνικό λαό, έχουμε βαθιές ανησυχίες. Είναι υποχρέωσή μας να τις καταγράψουμε.
Το γενικό περίγραμμα της συμφωνίας έχει ως εξής:
1.Η Ελλάδα ζητάει επέκταση της τρέχουσας συμφωνίας δανειακής στήριξης, η οποία στηρίζεται σε μια σειρά από δεσμεύσεις.
2.Ο στόχος της επέκτασης είναι να επιτρέψει την ολοκλήρωση της αξιολόγησης της τρέχουσας συμφωνίας και να δώσει χρόνο για μια πιθανή νέα συμφωνία.
3.Η Ελλάδα θα υποβάλλει αμέσως κατάλογο ‘μεταρρυθμίσεων’, οι οποίες θα αξιολογηθούν από τους ‘θεσμούς’ και θα συμφωνηθούν τελικά τον Απρίλιο. Εάν η αξιολόγηση είναι θετική, θα αποδεσμευτούν τα χρήματα που δεν δόθηκαν ακόμη από την τρέχουσα συμφωνία συν τις επιστροφές από τα κέρδη της ΕΚΤ.
4.Τα υπάρχοντα κονδύλια του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για τις ανάγκες των τραπεζών και θα είναι εκτός ελληνικού ελέγχου.
5.Η Ελλάδα δεσμεύεται να εκπληρώσει πλήρως και εγκαίρως όλες τις χρηματοοικονομικές της υποχρεώσεις προς τους εταίρους της.
6.Η Ελλάδα δεσμεύεται να διασφαλίσει ‘κατάλληλα’ πρωτογενή πλεονάσματα για να εγγυηθεί τη βιωσιμότητα του χρέους στη βάση των αποφάσεων του Γιούρογκρουπ του Νοεμβρίου 2012. Το πλεόνασμα για το 2015 θα λάβει υπόψη του τις οικονομικές συνθήκες του 2015.
7.Η Ελλάδα δεν θα ανακαλέσει μέτρα, ούτε θα κάνει μονομερείς αλλαγές που μπορεί να έχουν αρνητική επίδραση στους δημοσιονομικούς στόχους, την οικονομική ανάκαμψη, ή τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, όπως θα εκτιμηθούν από τους ΄θεσμούς’.
Στη βάση αυτή, το Γιούρογκρουπ θα ξεκινήσει τις εθνικές διαδικασίες για τετράμηνη επέκταση της τρέχουσας συμφωνίας και καλεί τις ελληνικές αρχές να ξεκινήσουν άμεσα τη διαδικασία για την επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολόγησής της.
Είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς πως μέσα από αυτήν τη συμφωνία θα υλοποιηθούν οι εξαγγελίες ‘της Θεσσαλονίκης’ που περιλαμβάνουν τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και την άμεση αντικατάσταση των Μνημονίων με το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης. Όσοι εκλεγήκαμε με το Σύριζα δεσμευτήκαμε ότι θα προχωρήσουμε στην υλοποίηση του Εθνικού Σχεδίου ανεξάρτητα από τις διαπραγματεύσεις για το χρέος, διότι το θεωρούμε απαραίτητο για την επανεκκίνηση της οικονομίας και την ανακούφιση της κοινωνίας. Είναι ανάγκη λοιπόν να εξηγηθεί τώρα το πως αυτά θα υλοποιηθούν και πως θα μπορέσει η νέα κυβέρνηση να αλλάξει την τραγική κατάσταση που κληρονόμησε.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, το Εθνικό Σχέδιο περιλάμβανε τέσσερις πυλώνες με κόστος για τον πρώτο χρόνο ως εξής:
Ι) Αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης (1,9 δις).
ΙΙ) Επανεκκίνηση της οικονομίας με φορολογικές ελαφρύνσεις, ρύθμιση «κόκκινων δανείων», ίδρυση Αναπτυξιακής Τράπεζας, επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ (συνολικά 6,5 δις).
ΙΙΙ) Πρόγραμμα Δημόσιας Απασχόλησης για 300000 θέσεις εργασίας (3 δις τον πρώτο χρόνο και άλλα 2 δις τον δεύτερο).
IV) Μετασχηματισμό του πολιτικού συστήματος με παρεμβάσεις στην τοπική αυτοδιοίκηση και στο κοινοβούλιο.
Οι πηγές χρηματοδότησης και πάλι για τον πρώτο χρόνο είχαν προβλεφθεί ως εξής:
Ι) Εκκαθάριση χρεών προς την εφορία (3 δις)
ΙΙ) Πάταξη της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου (3 δις)
Με δεδομένο λοιπόν το ανακοινωθέν του Γιούρογκρουπ, ρωτώ:
Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης
Πως θα χρηματοδοτηθεί το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης, όταν τα 3 δις του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας είναι πλέον εκτός ελληνικού ελέγχου; Η αφαίρεση αυτών των κονδυλίων κάνει ακόμη πιεστικότερη τη συλλογή μεγάλων ποσών από τη φοροδιαφυγή και την εκκαθάριση χρεών σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Πόσο εφικτή είναι αυτή η προοπτική;
Διαγραφή χρέους
Πως θα προχωρήσει η διαγραφή του χρέους, όταν η Ελλάδα δεσμεύεται να εκπληρώσει πλήρως και εγκαίρως όλες τις χρηματοοικονομικές της υποχρεώσεις προς τους εταίρους της;
Άρση λιτότητας
Πως θα υπάρξει άρση της λιτότητας, όταν η Ελλάδα δεσμεύεται να πετύχει ‘κατάλληλα’ πρωτογενή πλεονάσματα για να καταστήσει το υπάρχον τεράστιο χρέος ‘βιώσιμο’; Η ‘βιωσιμότητα’ του χρέους – όπως την εκτιμούσε η Τρόικα – ήταν ακριβώς η αιτία για το παράλογο κυνήγι πρωτογενών πλεονασμάτων. Καθώς το χρέος δεν θα μειωθεί σημαντικά, πως θα πάψουν να υπάρχουν πρωτογενή πλεονάσματα που είναι καταστροφικά για την ελληνική οικονομία και αποτελούν την ουσία της λιτότητας;
Εποπτεία και δημοσιονομικό κόστος
Πως θα προχωρήσει οποιαδήποτε προοδευτική αλλαγή στη χώρα, όταν οι ΄θεσμοί’ θα ασκούν αυστηρή εποπτεία και θα απαγορεύουν μονομερείς ενέργειες; Θα επιτρέψουν οι ‘θεσμοί’ την υλοποίηση των πυλώνων ‘της Θεσσαλονίκης’ δεδομένου ότι έχουν άμεσο, ή έμμεσο δημοσιονομικό κόστος;
Η μελλοντική διαπραγμάτευση
Τι ακριβώς θα έχει αλλάξει στους επόμενους τέσσερις μήνες της ‘παράτασης’, ώστε η νέα διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας να γίνει από καλύτερες θέσεις; Τι θα αποτρέψει την επιδείνωση της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης της χώρας;
Οι στιγμές είναι απολύτως κρίσιμες για την κοινωνία, το έθνος και φυσικά την Αριστερά. Η δημοκρατική νομιμοποίηση της κυβέρνησης εδράζεται στο πρόγραμμα του Σύριζα. Το ελάχιστο που απαιτείται είναι να έχουμε μια ανοιχτή συζήτηση στα κομματικά όργανα και στην Κοινοβουλευτική Ομάδα. Πρέπει άμεσα να δώσουμε καίριες απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα ώστε να διατηρήσουμε τη μεγάλη στήριξη και δυναμική που μας δίνει ο ελληνικός λαός. Οι απαντήσεις που θα δοθούν το αμέσως επόμενο διάστημα θα κρίνουν το μέλλον της χώρας και της κοινωνίας.
