Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΑΣ ΒΡΩΜΑΕΙ ΦΑΣΙΣΜΟ -
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ
Ο αποφασιστικός αγώνας του Νίκου Ρωμανού για μια ανάσα ελευθερίας τούτες τις μέρες είναι μια όαση στην κατήφεια και την ηττοπάθεια που έχει επιβληθεί στην κοινωνία την τελευταία περίοδο.
Με την ολοκληρωτική επίθεση που δέχονται μεγάλα στρώματα του πληθυσμού από ένα σάπιο, υπό κατάρρευση σύστημα, υποτιμάται όχι μόνο η εργασία αλλά και ολόκληρη η ζωή των φτωχών και εξευτελίζονται κατακτήσεις αγώνων σε κάθε πεδίο της κοινωνικής ζωής. Χιλιάδες κόσμος έχει πεταχτεί στην ανεργία και την επισφάλεια κι έχει καταδικαστεί στην φτώχεια και τη μιζέρια, στην αγωνία πώς θα επιβιώσει, πώς θα εξασφαλίσει έστω τα στοιχειώδη, λίγη θέρμανση το χειμώνα, πώς να θρέψει τα παιδιά του, πώς θα ανταπεξέλθει στην εξοντωτική φορολογία που υποχρεώνει ακόμα και αυτούς οι οποίοι δεν έχουν εισοδήματα να πληρώνουν δυσβάσταχτα ποσά στην εφορία, την ίδια στιγμή που οι μεγαλοεπιχειρηματίες πολλαπλασιάζουν ραγδαία τον πλούτο τους. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι στην Ελλάδα ζουν χωρίς ρεύμα, οι ανασφάλιστοι αυξάνονται και η πρόσβαση στην περίθαλψη περιορίζεται, με αποτέλεσμα να έχει ήδη μειωθεί το προσδόκιμο ζωής του πληθυσμού. Η εκπαίδευση αναδιαρθρώνεται έτσι ώστε να αποκλείονται από τη μόρφωση τα παιδιά των πληβείων, με ό,τι σημαίνει αυτό για τις μελλοντικές γενιές.
Και μαζί με την απαξίωση έρχεται και η ένταση της επιτήρησης, ο ασφυκτικότερος έλεγχος πάνω στην κοινωνία, η αυστηροποίηση των νόμων, η όξυνση της ωμής καταστολής και η περιστολή κοινωνικών ελευθεριών που κατακτήθηκαν με αίμα. Η δημοκρατία διολισθαίνει σταθερά προς την άλλη όψη της κρατικής διαχείρισης: τον απροκάλυπτο φασισμό. Δεν είναι συμπτωματικό ότι όλο και περισσότερα στελέχη της κυβέρνησης προέρχονται από φασιστικά μορφώματα, ο ίδιος ο πρωθυπουργός προέρχεται από την ακροδεξιά του κόμματός του.
Το διαρκές καθεστώς έκτακτης ανάγκης επιβάλλει όλο και πιο σφιχτά πλαίσια στη ζωή των καταπιεσμένων, την ίδια στιγμή που η δικαιοσύνη εκπληρώνει τον ταξικό της ρόλο βγάζοντας λάδι τους μεγαλοαπατεώνες. Ταυτόχρονα, εφαρμόζονται πρακτικές κρατικής βίας και τρομοκρατίας, είτε με την προετοιμασία ειδικών συνθηκών κράτησης/απομόνωσης σε φυλακές τύπου Γ, είτε με δικαστικές αποφάσεις που οδηγούν αγωνιστές σε απίθανες ποινές εγκλεισμού, είτε ακόμα με την γενίκευση πρακτικών όπως π.χ το να φορτώνει η αστυνομία με μολότωφ τους συλληφθέντες διαδηλωτές προκειμένου να εξοντωθούν δικαστικά, όπως είδαμε τις τελευταίες μέρες. Το εκδικητικό πρόσωπο της εξουσίας γίνεται όλο και πιο απεχθές.
Κάτω από την φαινομενική απάθεια και την εικόνα της κοινωνικής αφασίας που πριμοδοτείται από τα μέσα μαζικής προπαγάνδας του καθεστώτος, η κοινωνία είναι ένα καζάνι που βράζει και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πότε θα εκραγεί. Η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 ξέσπασε σε μια περίοδο που πολλοί ισχυρίζονταν ότι η κοινωνία συλλήβδην είχε βυθιστεί τόσο στον ευδαιμονισμό και την εξατομίκευση που ουσιαστικά βρισκόταν σε νάρκη. Διαψεύστηκαν οικτρά από την ίδια την πραγματικότητα.
Τις τελευταίες μέρες, με αιχμή την απεργία πείνας του Νίκου Ρωμανού, η επικαιρότητα της εξέγερσης αναθερμάνθηκε τόσο από τα έντονα συγκρουσιακά γεγονότα στις μεγάλες πόλεις (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο, Βόλος, Αγρίνιο κλπ) όσο κι από τη διασπορά εστιών αντίστασης σε όλη την επικράτεια: Καταλήψεις δημαρχείων (Ηράκλειο Κρήτης, Ρέθυμνο, Χανιά, Καβάλα, Κομοτηνή, Γιάννενα, Βύρωνας, Ζωγράφου, Περιστέρι) όσο και άλλων κτιρίων δημόσιου ενδιαφέροντος (Εργατικά Κέντρα Καρδίτσας, Ξάνθης, Θεσσαλονίκης, ΓΣΕΕ στην Αθήνα, πολιτιστικοί χώροι, πανεπιστημιακές σχολές κλπ).
Ευτυχώς, για άλλη μια φορά, γίνεται φανερό ότι υπάρχουν κομμάτια της κοινωνίας που δεν είναι διατεθειμένα να γίνουν έρμαια στα ανθρωποφάγα σχέδια του κράτους και του κεφαλαίου. Οι αντιστάσεις που ξεδιπλώνονται, άλλοτε περιορισμένες, και άλλοτε δυναμικές και μαζικές, είναι ρήγματα στη σιγή νεκροταφείου που τείνει να επιβάλει η κυριαρχία. Όταν μάλιστα οι αγώνες είναι αυτοοργανωμένοι, χωρίς γραφειοκρατικές ηγεσίες και με αντιιεραρχική δομή, τότε τα ρήγματα προχωρούν ένα βήμα παραπέρα και σπάνε τις λογικές ανάθεσης που επικρατούν στη δημόσια ζωή. Η εναπόθεση της ελπίδας μας στην εναλλακτική διαχείριση του καθεστώτος που προβάλλεται από συστημικούς κομματικούς σχηματισμούς, τελικά οδηγεί στην παθητικοποίηση και την αδράνεια. Και, στο τέλος, διευκολύνει την υποχώρηση στην επίθεση που δεχόμαστε σαν κοινωνία.
Γι’ αυτό, καλούμε κάθε έναν και κάθε μία που αντιλαμβάνεται ότι έχει μπει στο στόχαστρο αυτής της άγριας επίθεσης να οργανωθεί και να αντισταθεί συλλογικά μέσα σε αυτοοργανωμένες δομές στη γειτονιά, στους χώρους της εκπαίδευσης, στους εργασιακούς χώρους και σε κάθε πεδίο της κοινωνικής ζωής. Ο δρόμος του αγώνα είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να αποτελέσει ανάχωμα στην ισοπεδωτική επέλαση της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Ο δρόμος του αγώνα είναι ο μόνος δρόμος για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
Η κατάληψη αντιπληροφόρησης που πραγματοποιούμε σήμερα στο κτίριο της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου στη Νάξο σαν κομμάτι του ογκώδους κύματος αλληλεγγύης, που έχει αναπτυχθεί σε όλη τη χώρα αλλά και εκτός Ελλάδας, διατρανώνει την αλληλεγγύη της στους απεργούς πείνας και
· ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥ ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ
· ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΥΣΗ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗΣ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΩΝ
Πρωτοβουλία Κατάληψης της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου στη Νάξο
9/12/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου