«Αν ζήσει κανένας σας, να θυμάται τα λόγια αυτά: Οι Εγγλέζοι θα σας σφάξουν όλους σαν αρνιά, εγώ στα χέρια τους δε θα πέσω, γιατί τα βουνά με ξέρουν. Με την πέτρα προσκέφαλο, την ψείρα συντροφιά, την κάπα σκέπασμα δε θα με ιδούνε ζωντανό στα χέρια τους. Αυτό θέλω να το θυμάστε αν κανένας σας ζήσει.».
Άρης Βελουχιώτης, στη σύσκεψη των Καπετάνιων του ΕΛΑΣ στη Λαμία (17 Νοέμβρη 1944).
__________________________________________________
__________________________________________________
Κι όμως, υπάρχει ακόμα αξιοπρέπεια! Η καλή σπορά δεν χάνεται ποτέ. Η σπορά του παπα Ανυπόμονου, των Μητροπολιτών, Ηλείας και Κοζάνης (Κυβέρνηση του Βουνού) και τόσων άλλων. Αντί γι’ άλλα λόγια, παραθέτουμε την επιστολή του γραμματέα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας (!) Αρχιμανδρίτη Βασιλείου Βαρβέλη, παιδιού καθαρίστριας, που δημοσιεύθηκε από την «Εφημερίδα των Συντακτών», Η επιστολή αναφέρεται στα σκουλήκια «που πάντα υπηρετούν την εκάστοτε εξουσία πιστά, τους ταγματαλήτες στην κατοχή, τους ασφαλίτες στη χούντα, που τόλμησαν και σήκωσαν το βέβηλο χέρι τους, στις μανάδες μας».
Ολόκληρη η επιστολή:
«Η μάνα μου καθαρίστρια, εγώ παιδί κι ανίψι καθαριστριών. Έλαμπαν τα σπίτια που δούλευε 6 μέρες την εβδομάδα και την έβδομη, την Κυριακή, (στην «αργία» της), να καθαρίσει και το δικό μας το σπίτι κι εμάς, να μαγειρέψει ένα πιάτο ζεστό φαγητό, να πλύνει, ν” απλώσει, να σιδερώσει, να μας αγκαλιάσει και να ξεκουραστεί.
Αυτή η μάνα μου!
Αυτές οι Περιστεριώτισσες οι μανάδες των φίλων μας, που ξεκινούσαν χαράματα νηστικιές, αφήνοντας τα παιδιά στους δρόμους, για να φτάσουν στην Εκάλη, στη Φιλοθέη, στο Ψυχικό, με κρύο, με βροχή, με χιόνι, με ζέστη και να γίνουν «παραδουλεύτρες» όπως τις έλεγαν οι «Κυρίες», για να μας μεγαλώσουν, με το μεροκάματο τους, να μας μορφώσουν, να γίνουμε άνθρωποι.
Και οι περισσότεροι γίναμε!
Αυτή η μάνα μου!
Αυτές οι Περιστεριώτισσες οι μανάδες των φίλων μας, που ξεκινούσαν χαράματα νηστικιές, αφήνοντας τα παιδιά στους δρόμους, για να φτάσουν στην Εκάλη, στη Φιλοθέη, στο Ψυχικό, με κρύο, με βροχή, με χιόνι, με ζέστη και να γίνουν «παραδουλεύτρες» όπως τις έλεγαν οι «Κυρίες», για να μας μεγαλώσουν, με το μεροκάματο τους, να μας μορφώσουν, να γίνουμε άνθρωποι.
Και οι περισσότεροι γίναμε!
Κι όταν επέστρεφε η μάνα απ τη δουλειά, έχοντας μέσα στην τσάντα της την βρεγμένη της ρόμπα, που φορούσε όταν σφουγγάριζε με τα γόνατα τα πατώματα, μικρός εγώ, πολύ μικρός, την ρώταγα με αγωνία:
– Μαμά, τι μου έφερες;
– Κούραση, παιδί μου, η απάντηση της.
Κούραση!
Μεγαλώσαμε με τα ρούχα που έδιναν οι «Κυρίες» στη μάνα μας για ψυχικό.
Δικό μας ρούχο δεν είχαμε.
Αποφόρια. Μ΄ αυτά ντυνόμασταν.
– Μαμά, τι μου έφερες;
– Κούραση, παιδί μου, η απάντηση της.
Κούραση!
Μεγαλώσαμε με τα ρούχα που έδιναν οι «Κυρίες» στη μάνα μας για ψυχικό.
Δικό μας ρούχο δεν είχαμε.
Αποφόρια. Μ΄ αυτά ντυνόμασταν.
Μανάδες ηρωίδες!
Σ΄ αυτές τις μανάδες σήκωσε το χέρι του ο Φασισμός.
Αυτές τις μανάδες χτύπησαν οι «μπράβοι» των 500 ευρώ.
Αντί να φιλήσουν το χέρι τους, τις έστειλαν στα νοσοκομεία.
Σ΄ αυτές τις μανάδες σήκωσε το χέρι του ο Φασισμός.
Αυτές τις μανάδες χτύπησαν οι «μπράβοι» των 500 ευρώ.
Αντί να φιλήσουν το χέρι τους, τις έστειλαν στα νοσοκομεία.
Αυτοί που σκότωσαν τον «αδελφό» μας και το «παιδί» μας, τον Γρηγορόπουλο
αυτοί που προσφέρουν ασυλία στους Ναζιστές, σάρκα από την σάρκα τους
αυτοί που πουλάνε πρέζα στις πιάτσες για να μην ξυπνήσει ποτέ ο λαός
αυτοί που εκδίδουν πόρνες για να μαζεύουν τα ποσοστά
αυτοί που φέρονται απάνθρωπα στους μετανάστες
αυτοί που εκβιάζουν καταστηματάρχες
αυτοί που πάντα υπηρετούν την εκάστοτε εξουσία πιστά, οι ταγματαλήτες στην κατοχή, οι ασφαλίτες στη χούντα, για να λάβουν ως ανταπόδοση το «μέρισμά» τους…τόλμησαν και σήκωσαν το βέβηλο χέρι τους, στις μανάδες μας.
αυτοί που προσφέρουν ασυλία στους Ναζιστές, σάρκα από την σάρκα τους
αυτοί που πουλάνε πρέζα στις πιάτσες για να μην ξυπνήσει ποτέ ο λαός
αυτοί που εκδίδουν πόρνες για να μαζεύουν τα ποσοστά
αυτοί που φέρονται απάνθρωπα στους μετανάστες
αυτοί που εκβιάζουν καταστηματάρχες
αυτοί που πάντα υπηρετούν την εκάστοτε εξουσία πιστά, οι ταγματαλήτες στην κατοχή, οι ασφαλίτες στη χούντα, για να λάβουν ως ανταπόδοση το «μέρισμά» τους…τόλμησαν και σήκωσαν το βέβηλο χέρι τους, στις μανάδες μας.
Σ΄ όλα αυτά τα ανθρωπάρια, με τους γυμνασμένους μύες και το ελάχιστο μυαλό, που με την στάση και την συμπεριφορά τους έφτυσαν τις ίδιες τις μανάδες τους, γυρίζω την πλάτη. Σκληραίνω την καρδιά μου.
Δεν τους ευλογώ πια.
Δεν μου βγαίνει.
Δεν έχω ευχή γι΄ αυτούς.
Όλοι αυτοί, θα με βρουν μπροστά τους, στον αγώνα.
Φωνάζω δυνατά: «Ξυπνήστε όλοι, ξύπνα επιτέλους λαέ του Θεού πριν να είναι αργά»
Δεν τους ευλογώ πια.
Δεν μου βγαίνει.
Δεν έχω ευχή γι΄ αυτούς.
Όλοι αυτοί, θα με βρουν μπροστά τους, στον αγώνα.
Φωνάζω δυνατά: «Ξυπνήστε όλοι, ξύπνα επιτέλους λαέ του Θεού πριν να είναι αργά»
Αν δεχθούμε το Οργουελιανό απόφθεγμα ότι «σε μια εποχή παγκόσμιου ψεύδους, το να λες την αλήθεια είναι μια πράξη επαναστατική», τότε αυτή η επιστολή είναι επαναστατική πράξη! Διότι λέει τα πράγματα με τ΄όνομά τους και τοποθετεί τον θρασύδειλο υπόκοσμο των ΜΑΤ, στη θέση που του αξίζει: Στον ιστορικό βόθρο, που πλέουν οι Εφιάλτες, οι Νενέκοι, οι Ταγματασφαλίτες κι όλα εκείνα τα παρασιτικά κι αντικοινωνικά καθάρματα, που έχουν -ανά την ιστορία- στρατολογηθεί απ’όλα τα κατοχικά, αποικιοκρατικά και φασιστικά καθεστώτα, για να τσακίζουν το φτωχό λαό, μήπως και σηκώσει κεφάλι.
Ελπίζω, όχι μόνο να υπάρχουν κι άλλοι τέτοιοι Αρχιμανδρίτες, αλλά να συναντηθούμε και στους δρόμους.
Ελπίζω, όχι μόνο να υπάρχουν κι άλλοι τέτοιοι Αρχιμανδρίτες, αλλά να συναντηθούμε και στους δρόμους.
Και μην ξεχνάμε: Να κρατήσουμε ψηλά, το πνεύμα του Μετώπου!
askordoulakos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου