Απαγόρευση εγκατάστασης ανεμογεννητριών για λόγους υγείας;
Στις 23 Δεκέμβρη εγκρίθηκαν από το υπουργείο περιβάλλοντος, οι περιβαλλοντικοί όροι για την δημιουργία Αιολικών πάρκων σε Τήνο, Άνδρο, Πάρο και Νάξο. Πρόκειται για φαραωνικού μεγέθους έργο (95 ανεμογεννήτριες, 20 στην Τήνο) μεγέθους 130 μέτρων συνολικά, που δεν θα φέρει στα νησιά κανένα ουσιαστικό και πρακτικό όφελος. Ο δήμος Τήνου με την 246/18 Οκτωβρίου 2011, όπως και οι άλλοι τρεις δήμοι Άνδρου, Πάρου και Νάξου όπως και η περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου είχαν γνωμοδοτήσει αρνητικά. Παρ΄όλα αυτά ο υπουργός Περιβάλλοντος υπέγραψε τις αιτήσεις του ομίλου Κοπελούζου.
Στα νησιά όπου θα γίνουν οι παραπάνω βιομηχανικές εγκαταστάσεις έχει ήδη ξεκινήσει συζήτηση σχετικά με τη χρησιμότητα των ανεμογεννητριών. Ωφελούν τελικά ή όχι; Μειώνουν το κόστος της ενέργειας στον τελικό καταναλωτή ή το αυξάνουν; Έχουν θετικές ή αρνητικές περιβαλλοντικές συνέπειες; Ενισχύουν την τοπική οικονομία; Τα στοιχεία που υπάρχουν από εγκαταστάσεις σε άλλες περιοχές της Ελλάδας και του εξωτερικού οδηγούν, κυρίως, σε αρνητικά συμπεράσματα. Η προπαγάνδα όμως των ΜΜΕ υπέρ των αιολικών πάρκων έχει καταφέρει να επηρεάσει ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης. Τα αιολικά πάρκα παρουσιάζονται ως "καθαρή ενέργεια" και οι εταιρείες που θα επενδύσουν σε αυτά ως ευεργέτες.
Έντονα αμφισβητείται πλέον η κατασκευή και η λειτουργία μεγάλων ανεμογεννητριών, ως εναλλακτική λύση μαζικής παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες οι «μελέτες» των ΜΚΟ – ΑΠΕ. Τα συμπεράσματα που έχουν προκύψει από τη χρονική στιγμή που άρχισαν να λειτουργούν οι πρώτες ανεμογεννήτριες είναι απογοητευτικά και ταυτόχρονα αποκαλυπτικά…
- Καταστρέφεται το δάσος και τα βουνά μας από διαμορφώσεις και διανοίξεις δρόμων σε μεγάλη έκταση.
- Το «ζωικό βασίλειο» υποφέρει. Οι ανεμογεννήτριες μόνο στην περιοχή της Καλιφόρνιας σκοτώνουν κατά μέσο όρο 200-300 γεράκια, και 40-60 χρυσαετούς ετησίως, ενώ έχει εκτιμηθεί ότι 7.000 αποδημητικά πουλιά το χρόνο σκοτώνονται από αιολικούς στροβιλοκινητήρες στη νότια Καλιφόρνια.
πηγη:http://www.oraiokastronet.gr/2012/11/26/%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B5%CF%82-%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%84%CF%8C%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%83%CE%AF%CE%B4/
Μια επίσημη επιστημονική έρευνα στην πολιτεία του Wisconsin βρίσκει «επικίνδυνα τα επίπεδα των υποήχων» από τις ανεμογεννήτριες και οι αρμόδιες αρχές απαίτησαν να σταματήσουν όλα τα έργα για αιολικά πάρκα στην πολιτεία μέχρι να εγκριθούν νέοι κανόνες ασφαλείας για τις ζωές των ανθρώπων.
Μια έρευνα της Επιτροπής Δημόσιας Υγείας του Wisconsin αποκάλυψε ως άκρως επικίνδυνα τα επίπεδα θορύβων χαμηλής συχνότητας και των υπόηχων που δημιουργούν οι ανεμογεννήτριες στο έργο Wind Shirley, πράγμα που ανάγκασε τις πολιτειακές αρχές να αναστείλουν την άδεια λειτουργίας του έργου. Ταυτόχρονα η Πολιτεία ζήτησε την άμεση έκδοση νομοθετικής πράξης εκτάκτου ανάγκης, που να αναστέλλει αμέσως τη διαδικασία αδειοδότησης για όλα τα έργααιολικής ενέργειας στο έδαφός της.
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε στις αρχές Δεκεμβρίου από την "Clean Wisconsin", μια περιβαλλοντική οργάνωση που τάσσεται ξεκάθαρα υπέρ των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας- άρα για το μόνο που δεν μπορεί να κατηγορηθεί είναι για "μεμψιμοιρία", και κατά κύριο λόγο χρηματοδοτείται από την Πολιτειακή Επιτροπή Δημόσιων Υπηρεσιών- και συνεπώς κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει πως πίσω της κρύβονται τα ύποπτα συμφέροντα της βιομηχανίας άνθρακα.
Την διενέργεια της έρευνας την είχε απαιτήσει εδώ και μήνες το Δημοτικό Συμβούλιο της επαρχίας Brown, μετά από 50 ένορκες καταθέσεις δημοτών που ζουν στην ευρύτερη περιοχή του Έργου Wind Shirley, και απαιτούσαν εξηγήσεις για τα προβλήματα υγείας που εμφάνισαν ξαφνικά. Ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Audrey Murphy, είχε τότε δηλώσει: "Πιστεύω ότι αυτά τα προβλήματα είναι πραγματικά και υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν στην επαρχία μας. Τα συμπτώματα φαίνεται να είναι κοινά μεταξύ τους και αφορούν στον ένα ή τον άλλο βαθμό σχεδόν τους πάντες!" Το δημοτικό συμβούλιο απαίτησε τότε από τους κρατικούς αξιωματούχους της Πολιτείας, την άμεση έναρξη ερευνών θέλοντας να ανακαλύψουν αν οιχαμηλής συχνότητας θόρυβοι, που παράγονται από τις ανεμογεννήτριες, είναι η αιτία των προβλημάτων υγείας για τα άτομα που ζουν στην ευρύτερη περιοχή του έργου "Wind Shirley".
Ο John Anderson εκπρόσωπος της Αμερικανικής Ένωσης Αιολικής Ενέργειας- της περιβόητης AWEA, είχε τότε υποστηρίξει πως οι ανεμογεννήτριες είναι απολύτως ασφαλείς για την υγεία των ανθρώπων και πως η ισχύουσα νομοθεσία καλύπτει όλα τα πιθανά αλλά μηδενικά προβλήματα που εγείρονται με την εγκατάσταση των αιολικών πάρκων.
Στην Brown County οι πρώτες ανεμογεννήτριες στήθηκαν το 2010, και η αρμόδια Πολιτειακή Επιτροπή για την Χωροθέτηση των Αιολικών Πάρκωνείχε κι αυτή υποστηρίξει ότι δεν υπήρχε επαρκής απόδειξη των αρνητικών επιπτώσεων στην υγεία των ανθρώπων από τις ανεμογεννήτριες για να εφαρμόσει αυστηρότερους κανόνες. Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία στο Wisconsin, οι ανεμογεννήτριες επιτρέπεται να στηθούν ακόμη και σε ευθεία απόσταση 1.250 ποδιών από κατοικίες. Σύμφωνα με το νόμο μάλιστα, καμία αρχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν είναι σε θέση να θέτει περιορισμούς σχετικά με την εγκατάσταση και την λειτουργία των συστημάτων αιολικής ενέργειαςπέρα από τη αρμόδια αρχή της Πολιτείας.
Μετά τις καταγγελίες των κατοίκων και τις αναφορές του Δημοτικού Συμβουλίου της Brown County, η Πολιτεία αναγκάστηκε τελικά να αντιδράσει. Η Επιτροπή Δημόσιας Υγείας της Πολιτείας ανέθεσε στην οργάνωση "Clean Wisconsin" την εκπόνηση έρευνας πεδίου και την σύνταξη αναφοράς για το θέμα της επίδρασης των υποήχων που δημιουργούν οι ανεμογεννήτριες στην υγεία των ανθρώπων.
Την διενέργεια της έρευνας την είχε απαιτήσει εδώ και μήνες το Δημοτικό Συμβούλιο της επαρχίας Brown, μετά από 50 ένορκες καταθέσεις δημοτών που ζουν στην ευρύτερη περιοχή του Έργου Wind Shirley, και απαιτούσαν εξηγήσεις για τα προβλήματα υγείας που εμφάνισαν ξαφνικά. Ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Audrey Murphy, είχε τότε δηλώσει: "Πιστεύω ότι αυτά τα προβλήματα είναι πραγματικά και υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν στην επαρχία μας. Τα συμπτώματα φαίνεται να είναι κοινά μεταξύ τους και αφορούν στον ένα ή τον άλλο βαθμό σχεδόν τους πάντες!" Το δημοτικό συμβούλιο απαίτησε τότε από τους κρατικούς αξιωματούχους της Πολιτείας, την άμεση έναρξη ερευνών θέλοντας να ανακαλύψουν αν οιχαμηλής συχνότητας θόρυβοι, που παράγονται από τις ανεμογεννήτριες, είναι η αιτία των προβλημάτων υγείας για τα άτομα που ζουν στην ευρύτερη περιοχή του έργου "Wind Shirley".
Στην Brown County οι πρώτες ανεμογεννήτριες στήθηκαν το 2010, και η αρμόδια Πολιτειακή Επιτροπή για την Χωροθέτηση των Αιολικών Πάρκωνείχε κι αυτή υποστηρίξει ότι δεν υπήρχε επαρκής απόδειξη των αρνητικών επιπτώσεων στην υγεία των ανθρώπων από τις ανεμογεννήτριες για να εφαρμόσει αυστηρότερους κανόνες. Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία στο Wisconsin, οι ανεμογεννήτριες επιτρέπεται να στηθούν ακόμη και σε ευθεία απόσταση 1.250 ποδιών από κατοικίες. Σύμφωνα με το νόμο μάλιστα, καμία αρχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν είναι σε θέση να θέτει περιορισμούς σχετικά με την εγκατάσταση και την λειτουργία των συστημάτων αιολικής ενέργειαςπέρα από τη αρμόδια αρχή της Πολιτείας.
Τα συμπεράσματα της μελέτης δημοσιεύθηκαν τελικά την Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012, και εκεί διαπιστώνεται η ύπαρξη σε "επικίνδυνα επίπεδα" υποήχων στο Αιολικό Πάρκο στην Glenmore Shirley, και σε απόσταση αρκετών εκατοντάδων μέτρων από αυτό.Υπόηχοι ανιχνεύονται όμως ακόμη και σε απόσταση πολλών χιλιομέτρων από τις πηγές δημιουργίας τους- τις ανεμογεννήτριες, και καμία μέχρι τώρα υγειονομική μελέτη δεν έχει καθορίσει τα σαφή όρια ασφαλείας της ανθρώπινης έκθεσης σε αυτούς. Οι ήχοι χαμηλών συχνοτήτων μπορούν να μεταδοθούν σε μεγάλες αποστάσεις, χωρίς να μειωθεί η ένταση τους σημαντικά. Φυσικά εμπόδια, που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν προστατευτικά από αυτούς, είναι αποτελεσματικά μόνο αν το μέγεθος του εμποδίου είναι μεγαλύτερο από το μήκος κύματος του ηχητικού σήματος. Η αποδοτικότητα ενός προστατευτικού πετάσματος έναντι των υποήχωνεξαρτάται από το μέγεθος του "πετάσματος" σε σχέση με το περιεχόμενο σε συχνότητες του ηχητικού σήματος.
Οι υπόηχοι και οι ήχοι χαμηλής συχνότητας είναι το κύριο χαρακτηριστικό της ακουστικής ρύπανσης των ανεμογεννητριών που μέχρι τώρα είχε απαξιωθεί από το λόμπυ της βιομηχανίας της αιολικής ενέργειας, με το επιχείρημα ότι οι ήχοι που παράγονται από τις σύγχρονες ανεμογεννήτριες δεν έχουν επαρκές πλάτος για να φτάσουν το όριο της ακοής, και να γίνουν αντιληπτοί από τον άνθρωπο. Και η ραδιενέργεια όμως δεν είναι αντιληπτή από τις ανθρώπινες αισθήσεις, παρόλο που οι συνέπειες της είναι τραγικές. Το ότι οι υπόηχοι δεν είναι αντιληπτοί από τον άνθρωπο δεν σημαίνει ότι είναι και αβλαβείς στην ανθρώπινη υγεία.
Διεθνείς έρευνες έχουν δείξει ότι η αντίληψη και οι επιδράσεις ήχων χαμηλών συχνοτήτων έχουν σημαντικές διαφορές σε σχέση με ήχους μεσαίων και υψηλών συχνοτήτων.
Σε συχνότητες μικρότερες των 20 Hz (υποηχητικές συχνότητες) οι ήχοι δεν γίνονται αντιληπτοί μέσω της ακοής. Γίνονται αντιληπτοί όμως ήχοι μέχρι και του επιπέδου των 1 Hz μέσω διαφορετικών μηχανισμών, όπωςμέσω του σκελετού και μέσω συντονισμών των εσωτερικών οργάνων και μπορούν να γίνουν αντιληπτοί σαν περιοδικοί βόμβοι ή σαν δονήσεις. Άτομα που εκτίθενται σε υποηχητικές συχνότητες περιγράφουν το αίσθημα που έχουν σαν μία πίεση στα αυτιά και παραπονούνται έντονα για αίσθημα ανασφάλειας και φόβου. Μία ειδική επίδραση υποηχητικών συχνοτήτων είναι ότι μειώνουν την συχνότητα της αναπνοής. Δευτερογενή φαινόμενα από την παρουσία υποηχητικών συχνοτήτων είναι ιδιαίτερα ενοχλητικά και άμεσα αντιληπτά, όπως: συντονισμοί σε παράθυρα, ντουλάπες, πόρτες κλπ. και αισθητές δονήσεις επάνω σε δομικά στοιχεία.
Τα ζώα είναι γνωστό ότι αντιλαμβάνονται τους υπόηχους που μεταδίδονται μέσα στη γη ή στο νερό. Ως παράδειγμα αναφέρεται πως κατά τη διάρκεια του Σεισμού στην Ινδονησία το 2004, παρατηρήθηκε ότι τα ζώα απομακρύνθηκαν από τις ακτές πολύ πριν το φονικό τσουναμι φτάσει σε αυτές. Έχει διαπιστωθεί ότι οι υπόηχοι προκαλούν αισθήματα δέους ή φόβου στους ανθρώπους. Από τη στιγμή που δεν μπορούν να γίνουν συνειδητά αισθητοί, κάποιος που δέχεται την επίδραση υπόηχων μπορεί να νομίσει ότι είναι μάρτυρας υπερφυσικών φαινομένων. Οι υπόηχοι έχουν προστεθεί εσκεμμένα κατά καιρούς στην ηχητική μπάντα ορισμένων ταινιών προκειμένου να προκαλέσουν ανησυχία ή δυσφορία στους θεατές.Το πιο γνωστό παράδειγμα είναι η ταινία "Μη αναστρέψιμος" του 2002. Λόγω αυτών των επιπτώσεων έχουν γίνει επίσης σκέψεις, κυρίως από τον αμερικανικό στρατό, για τη χρήση υπόηχων ως μεθόδου καταστολής και καταβολής του αντιπάλου, χωρίς όμως ουσιαστική συνέχεια λόγω του κόστους του εξοπλισμού παραγωγής υπόηχων ικανοποιητικής έντασης καθώς και της αδυναμίας εστίασης και κατεύθυνσής τους σε συγκεκριμένο στόχο.
Σε συχνότητες μεταξύ 20 Hz και 60 Hz, οι ήχοι γίνονται αισθητοί μέσω της ακοής, αλλά είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κάποιος τις συχνότητες. Συχνά αυτό που ακούει κανείς είναι μία αργή αυξομείωση της συνολικής έντασης του ήχου. Όπως και στις υποηχητικές συχνότητες και εδώ μπορούν να υπάρξουν δευτερογενή φαινόμενα που δημιουργούν ενόχληση. Σε συχνότητες μεγαλύτερες των 60 Hz ξεκινά πλέον η κανονική ακοή, όπου μπορεί κανείς να ξεχωρίσει εύκολα τις ξεχωριστές συχνότητες και χροιές του ήχου. Σε αυτές τις συχνότητες οι διάφοροι θόρυβοι είναι ιδιαίτερα ενοχλητικοί όταν περιέχουν διακριτό συχνοτικό περιεχόμενο, αλλά τα δευτερογενή φαινόμενα που δημιουργούν είναι ασήμαντα.
Παρόλο που η έρευνα συνιστά να γίνουν και άλλες μελέτες πεδίου για να ταυτοποιηθούν πλήρως οι κίνδυνοι για την ανθρώπινη υγεία από τους υποήχους των αιολικών πάρκων, το συμπέρασμά της ήταν σαφές: τα προβλήματα υγείας που εμφανίστηκαν στους κατοίκους της Brown County είχαν και έχουν άμεση συσχέτιση με τις ανεμογεννήτριες που εγκαταστάθηκαν εκεί. Αυτή ήταν και η αιτία για την άμεση κινητοποίηση των αρχών της Πολιτείας του Wisconsin, που απαίτησαν να σταματήσουν όλα τα έργα γιααιολικά πάρκα στην πολιτεία μέχρι να εγκριθούν νέοι κανόνες ασφαλείας για τις ζωές των ανθρώπων. Πολλοί γερουσιαστές και βουλευτές του Πολιτειακού Νομοθετικού Σώματος του Wisconsin, που μέχρι τώρα ήταν ένθερμοι υποστηρικτές της αιολικής ενέργειας αναγκάστηκαν να δικαιολογηθούν για την αλλαγή στάση τους και για την επιβληθείσα προσωρινή απαγόρευση της εγκατάστασης τωναιολικών πάρκων, λέγοντας πως αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα τότε πολλές αγωγές πολιτών που υπέστησαν βλάβες στην υγεία τους θα εγείρουν οικονομικές αξιώσεις όχι μόνο εναντίον των εταιρειών της αιολικής ενέργειας αλλά και κατά της ίδιας της Πολιτείας.
πηγη:http://konstantinosdavanelos.blogspot.gr/2013/01/blog-post_2.html
GAMESA… και άσ’ τα
Με χαρακτηριστικά μαμούθ σχεδιάζεται η «επένδυση Ρόκα» ή πιο σωστά της ισπανικής Iberdola σε ανεμογεννήτριες στη Χίο.
Παρακάτω παρουσιάζονται τα πιο σημαντικά στοιχεία της μελέτης που αφορούν τη Χίο, όπως αυτά θα τεθούν υπόψη στο περιφερειακό και στο δημοτικό συμβούλιο αναμένοντας τις πρώτες από τις 21 συνολικά εγκρίσεις που απαιτούνται.
Συνοπτικά εκατοντάδες στρέμματα χϊακής γης δεσμεύονται και περνούν στην ιδιοκτησία της εταιρείας, κατασκευάζονται πολλά χιλιόμετρα οδικού δικτύου σε βουνά, λαγκάδια και όπου αλλού απαιτηθεί, δρόμοι σκάβονται, δέντρα κόβονται ενώ δεκάδες χιλιόμετρα κορυφογραμμών θα υποστούν μια πρωτοφανή αισθητική υποβάθμιση για πάντα.
Σε κίνδυνο μπαίνει και τουλάχιστον μία από τις παραλίες στη Σιδηρούντα αφού από εκεί θα ξεκινήσει το υπόγειο καλώδιο της διασύνδεσης των αιολικών πάρκων με το κορμό της ηπειρωτικής Ελλάδας.
Η Iberdola στη Χίο όπως όλα δείχνουν επιχειρεί το δικό της colpo grosso αφού τα οικονομικά συμφέροντα που διακυβεύονται είναι τεράστια και ξεπερνούν τα συνήθη μεγέθη .
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της μελέτης τα έσοδα από την πώληση της ηλεκτρικής ενέργειας που θα παράγεται στο νησί μας θα ξεπεράσουν τα 50.000.000 ευρώ ετησίως χωρίς να προσφέρουν ούτε μια θέση μόνιμης εργασίας αφού μετά την τοποθέτηση τους όλα θα ελέγχονται μέσω τηλεχειρισμού.
Συνολικά τοποθετούνται 150 MW σε 7 Πάρκα με 75 Α/Γ τύπου GAMESA G-80 ονομαστικής ισχύος 2MW η κάθε μία οι οποίες θα είναι ορατές από παντού.
Η διάμετρος τους από ρότορα έως φτερό θα φτάνει τα 80 μ, το ύψος ιστού είναι 68 μ. το βάρος της κάθε μίας είναι 253 τόνοι ενώ θα χρειαστούν και γήπεδο 1 στρέμμα που ισοπεδώνεται ώστε να τοποθετηθεί η κάθε μία. Οι νέοι δρόμοι που ανοίγονται φθάνουν τα 48 Km, δρομολογούνται παρεμβάσεις σε άλλα 3χιλ. και ανοίγονται χαντάκια καλωδίων 65 χιλ. Παράλληλα δημιουργείται μόνιμος χώρος απόθεσης 110 στρεμμάτων στο Αίπος και πολλά άλλα.
Σημαντικό επίσης ότι ΔΕΝ προβλέπεται από το έργο διασύνδεση με το τοπικό δίκτυο ώστε να τεθεί σε ψυχρή εφεδρεία το εργοστάσιο της ΔΕΗ που συνεχίζει κανονικά τη λειτουργία του
Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι το έργο σχεδιάζεται για εξαγωγή ρεύματος και κέρδη και όχι για τους ιθαγενείς αυτού του τόπου. ..
Επίσης, παρακάτω πέρα από τον αριθμό των α/γ πρέπει να ληφθεί υπόψη και το μήκος της κορυφογραμμής που καταλαμβάνουν
Α/Π 1. Αμανής.. Δέκα (10) Ανεμογεννήτριες με ελάχιστη απόσταση μεταξύ διαδοχικών α/γ 200 μ και μέγιστη 355 μ.
Α/Π 2. Φλωριανού Βουνό. Δημοτική Ενότητα Ομηρούπολης /Καρδαμύλων. Έξι (6) Ανεμογεννήτριες με ελάχιστη απόσταση μεταξύ διαδοχικών α/γ του πάρκου 250 μ και μέγιστη 703μ .
Α/Π3 . Κούμα Λάκκοι. Δημοτική Ενότητα Ομηρούπολης /Καρδαμύλων.
Δεκαέξι (16) Ανεμογεννήτριες με ελάχιστη απόσταση μεταξύ διαδοχικών α/γ 251 μ και μέγιστη 445μ.
Α/Π 4. Περδικοβούνι. Δημοτική Ενότητα Καρδαμύλων. Έξι (6) Ανεμογεννήτριες με ελάχιστη απόσταση μεταξύ διαδοχικών ανεμογεννητριών 200,28 μ και μέγιστη 314,86μ
Α/Π5. Κεφαλόβουνο. Δημοτική Ενότητα Ομηρούπολης.
Εννέα (9) Ανεμογεννήτριες με ελάχιστη απόσταση μεταξύ διαδοχικών ανεμογεννητριών 217μ και μέγιστη 280,11μ
Α/Π 6. Κέραμος -Σπηλάκια. Δημοτική Ενότητα Ομηρούπολης Δέκα (10) Ανεμογεννήτριες με ελάχιστη απόσταση μεταξύ τους 224,96μ και μέγιστη 858,5μ
Α/Π 7 Φράγκου Λάκος. Δημοτική ενότητα Ομηρούπολης / Καρδαμύλων. Δεκαοχτώ (18) Ανεμογγενήτριες με ελάχιστη απόσταση μεταξύ διαδοχικών ανεογεννητριών 217,81μ και μέγιστη 370,82μ
50.000.000+ ο τζίρος ετησίως , έκπτωση 1% στο λογαριασμό της ΔΕΗ για τους ιθαγενείς
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως έχουν και τα οικονομικά στοιχεία
Σύμφωνα με τα στοιχεία της μελέτης η εταιρεία αναμένεται να εισπράξει ποσό που προσδιορίζεται σε πάνω από 50.000.000 ευρώ το χρόνο.
Από υπολογισμούς (της μελέτης) πουλάει σύμφωνα με τον ν. 3851/2010,
http://www.cres.gr/kape/neos%20nomos%20RES_N3851_2010.pdf
124,31 €/MWh. Παράγει 412MWh ετησίως δηλ εισπράτει
124,31 * 412 * 100% = περίπου 51,2 εκατ ευρώ. /έτος
Παράλληλα αποδίδει 2,7% (1% καταναλωτές περιοχών που εγκαθίστανται τα α/π ως πίστωση σε λογαρισμούς ΔΕΗ & 1,7% σε δήμο) σύνολο 1,3 εκ ευρώ /έτος
Υπενθυμίζουμε ότι τα οικόπεδα εγκατάστασης των α/γ και το καλώδιο με το χαντάκι είναι ιδιοκτησία της εταιρείας όπως ξεκάθαρα αναφέρεται.
Ο “Ασκός του Αιόλου” και οι Ανεμογεννήτριες – Η περίπτωση “Αποπηγάδι”, στα Χανιά της Κρήτης.
Του Κωστή Πετράκη
Από την αρχαιότητα οι άνθρωποι γνώριζαν την τεράστια δύναμη του ανέμου και κατάφεραν να την τιθασεύσουν και να την καταστήσουν χρήσιμη στην ζωή τους, με τα ιστιοφόρα πλοία και τους ανεμόμυλους. Σήμερα μετά την μεγάλη πετρελαϊκή κρίση του 1970 και την κλιματική αλλαγή που απειλεί τον πλανήτη μας, η ανθρωπότητα αναζητά διεξόδους με τις “εναλλακτικές και ανανεώσιμες” μορφές ενέργειας, που ρυπαίνουν λιγότερο από τις “συμβατικές”.
Σημαντική θέση μεταξύ αυτών -των “ήπιων” μορφών- κατέχει η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας με τις ανεμογεννήτριες (Α/Γ), που τα τελευταία χρόνια εμφανίζονται ολοένα και περισσότερο και στη χώρα μας, με ένθερμους υποστηρικτές που επιχειρηματολογούν φανατικά, όπως οι περισσότεροι γνωρίζουμε, για τα πλεονεκτήματα τους. Από την άλλη πλευρά και παρά τις προσπάθειες “εξιδανίκευσης”, πολλοί αντιδρούν στην κατασκευή και τη λειτουργία των γιγάντιων αιολικών “βιομηχανικών σταθμών” πιο σωστά και όχι “πάρκων”, όπως εξωραϊστικά συνήθως αποκαλούνται.
Εκτός από το “Αποπηγάδι” στα Χανιά της Κρήτης ( [1]), διαμαρτυρίες και κινητοποιήσεις ενάντια στους γιγαντιαίους αιολικούς σταθμούς καταγράφονται και στο Ρέθυμνο (Δήμος Ν. Φωκά), στην Κεντρική και Νότια Εύβοια, στη Λακωνία (Βάτικα, Ταΰγετος, Μονεμβασία), στη Σκύρο (ως εμπλεκόμενη φέρεται η μονή Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους), στην Κάρυστο, στην Πάτρα, στη Νάξο, στη Βοιωτία, στην Ικαρία, στην Κύμη, στη Λευκάδα, στην Κύπρο, στη Ρόδο, στην Πάρο, στην Άνδρο, στη Σέριφο, στην Αργολίδα, στην Κορινθία, στη Χίο, στην Ευρυτανία, στην Κεφαλλονιά και αλλού.
Αλλά και στην Ευρώπη, όπου η δημιουργία των αιολικών σταθμών έχει προηγηθεί χρονικά, υπάρχουν μεγάλες αντιδράσεις ενάντια στην ανεξέλεγκτη εγκατάσταση Α/Ν, που οδήγησαν στην ίδρυση του “Ευρωπαϊκού Συνασπισμού κατά των Αιολικών Πάρκων” [3], πριν τη μεγάλη διαδήλωση στις 4/10/2008 στο Παρίσι, με την συμμετοχή 176 ομοσπονδιών και οργανώσεων από την Γερμανία, το Βέλγιο, την Ισπανία, την Γαλλία, την Δανία, την Αγγλία, την Σκωτία, την Ουαλία και την Σλοβενία.
Οι αρνητικές επιπτώσεις της αιολικής ενέργειας συνήθως αποσιωπούνται, υποτιμούνται και ενίοτε γελοιοποιούνται. Η κριτική της θεωρείται “ταμπού” ενώ υπερτιμάται η συνεισφορά της στις στατιστικές. Ωστόσο αυτό δεν εμποδίζει τον ευρωπαϊκό συνασπισμό, αλλά και γενικότερα τους “αμφισβητίες” των Α/Ν, να επικεντρώνουν την κριτική τους [4] στα παρακάτω συνοπτικά:
l Οι εκατοντάδες Α/Γ με τους αναγκαίους συνοδούς υποσταθμούς και γραμμές μεταφοράς της ηλεκτρικής ενέργειας, καταστρέφουν φυσικά – πολιτιστικά τοπία που εξελίχθηκαν και διατηρήθηκαν μέσω αιώνων και τα μετατρέπουν σε βιομηχανικές ζώνες παραγωγής. Η χλωρίδα, η πανίδα, οι ανεξερεύνητες αρχαιολογικές θέσεις, τα παραδοσιακά μονοπάτια, χάνονται από τις βίαιες επεμβάσεις. Επίσης οι Α/Ν αποτελούν καίριο πλήγμα για τον τουρισμό, (παρά τα φαιδρά λεγόμενα περί “επιστημονικού τουρισμού” στην Δανία των χιλιάδων Α/Γ ο τουρισμός μειώθηκε κατά 40%), την κτηνοτροφία και όλους αυτούς που εργάζονται και ζουν από το δάσος.
l Η απαιτούμενη πολλές φορές διάνοιξη δρόμων, μήκους πολλών χιλιομέτρων, καταστρέφει το δάσος, δημιουργεί προσπέλαση (με ότι αυτό συνεπάγεται) κατακερματίζοντας παρθένους οικότοπους, παρεμβαίνει και αλλάζει την φυσική ροή άρα και την αποστράγγιση των βρόχινων υδάτων, με επιπτώσεις στις πηγές της περιοχής.
l Το μεγαλύτερο αιολικό “πάρκο” στην Ευρώπη απασχολεί μόνο τρεις μόνιμους υπαλλήλους. Επομένως είναι ψευδές ότι δημιουργούνται θέσεις εργασίας στην τοπική κοινωνία και μείωση της ανεργίας.
l Ο ήχος μιας Α/Ν είναι ένας διαπεραστικός θόρυβος – γδούπος, που θυμίζει την αντήχηση ελικοπτέρου και που ακούγεται περισσότερο μακριά (μέχρι 2 χλμ.) παρά στην βάση της. Επίσης παράγονται υπόηχοι και υπέρηχοι που δεν γίνονται αντιληπτοί από τους ανθρώπους αλλά τους βλάπτουν, όπως βλάπτουν και την πανίδα τής γύρω (από τις Α/Ν) περιοχής [5].
l Οπτικά μια Α/Ν μπορεί να διακρίνεται από απόσταση ακόμα και 40 χλμ. αφού το ύψος της αρχίζει από τα 65 και μπορεί να φτάσει έως και τα 105 μέτρα. Το συνολικό βάρος της, ανάλογα με το μέγεθος, είναι 223 έως και 313 τόνους και απαιτεί επιφάνεια 100 τ.μ., σε βάθος τουλάχιστον 3 μ. γεμάτη από περίπου 500 κ.μ. μπετόν αναμεμειγμένου, λόγω της μεγάλης απόστασης μεταφοράς από τον τόπο παρασκευής του, με ιδιαιτέρως τοξικά επιβραδυντικά πήξης. Η διάρκεια ζωής τους υπολογίζεται, εφόσον γίνεται η απαραίτητη συντήρηση, σε 20-25 χρόνια. Μετά την παύση λειτουργίας τους, ουδέποτε απομακρύνονται, γιατί το κόστος μετακίνησης τους είναι δυσβάστακτο για τις εταιρείες, με αποτέλεσμα να μετατρέπουν την περιοχή εγκατάστασης τους, σε ένα απέραντο νεκροταφείο παλιοσιδερικών, μπετόν και καλωδίων.
Αρκετές φορές έχει τύχει να σπάσουν έλικες, που ο καθένας ζυγίζει 1,5 τον. και να εκσφενδονιστούν ως και 400 μ. μακριά, αλλά και να αρπάξουν φωτιά (οι Α/Ν) λόγω υπερθέρμανσης και να προκαλέσουν πυρκαγιά στην γύρω περιοχή.
Η τιμή του ρεύματος που παράγεται από την αιολική ενέργεια για τον τελικό αποδέκτη – καταναλωτή, όχι μόνο δεν είναι μειωμένη αλλά αυξάνεται από 130% έως 400% σε σχέση με την συμβατική ενέργεια, αφού μέσα στο λογαριασμό της ΔΕΗ που πληρώνουν οι καταναλωτές, υπάρχει ειδικό τέλος “υπέρ ΑΠΕ”, ώστε να καλυφθεί το πολύ υψηλότερο κόστος παραγωγής της σε σύγκριση με το κόστος της ενέργειας που παράγεται από ορυκτά καύσιμα ή πυρηνικά εργοστάσια. Μόνο το 2010 το τέλος ΑΠΕ στην Ελλάδα αυξήθηκε 18,5 φορές από 0,00030 σε 0,0055 E/ΚWh στα οικιακά τιμολόγια. Στα τιμολόγια επιχειρήσεων έχει γίνει ακόμη μεγαλύτερη αύξηση και ο Σύνδεσμος Βιοτεχνών έχει διαμαρτυρηθεί.
Το ρεύμα που παράγεται από τις Α/Ν δεν εντάσσεται ομαλά στο συνολικό δυναμικό της ΔΕΗ και τις καθιστά αναξιόπιστη πηγή ενέργειας. Παρόλο που η εξέταση των αιολικών χαρτών μας δείχνει ότι, η ποσότητα της διαθέσιμης αιολικής ενέργειας μπορεί να είναι μεγαλύτερη από την ζήτηση, εν τούτοις μόνο ένα μικρό ποσοστό της ενσωματώνεται στο δίκτυο, λόγω της μεταβλητότητας του ανέμου. Γιατί στις περιόδους που υπάρχει ανάγκη για περισσότερο ρεύμα, όπως στις συνθήκες καύσωνα ή έντονης κακοκαιρίας (κρύο, δυνατοί άνεμοι) οι Α/Ν είτε δεν λειτουργούν καθόλου, είτε υπολειτουργούν, αφού οι καύσωνες συνοδεύονται συνήθως από άπνοια, άρα τα πτερύγια δεν κινούνται ενώ στον κρύο και δυνατό άνεμο, πάνω από 8-9 μποφόρ, πάλι σταματούν να λειτουργούν. Σύμφωνα με τον Ted Trainer, καθηγητή στο Πανεπιστημίου της New South Wales (Αυστραλία) [6], «Οι Γερμανοί που έχουν περισσότερες Α/Ν από οποιαδήποτε άλλη χώρα και οι Δανοί που έχουν τη μεγαλύτερη συμμετοχή της αιολικής ενέργειας στην παραγωγή ηλεκτρισμού, αντιμετωπίζουν πρόβλημα ενσωμάτωσης της αιολικής ενέργειας στο δίκτυο, όταν η αιολική ενέργεια καλύπτει μόνο το 5% της ζήτησης. Μια Α/Ν σε καλή περιοχή μπορεί να λειτουργεί στο 33% της μέγιστης δυναμικότητας της, αλλά αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αντιπροσωπεύει ολόκληρο το αιολικό σύστημα. Ο Sharman αναφέρει ότι ακόμα και στη Δανία το 2003, η μέση παραγωγή του αιολικού συστήματος ήταν 17% της μέγιστης δυναμικότητας και αρκετούς μήνες έπεφτε ακόμα και στο 5%. Η έκθεση E.On Netz για την Γερμανία, τη χώρα με τις περισσότερες ανεμογεννήτριες επίσης αναφέρει ότι το 2003 η μέση παραγωγή ήταν στο 16% της μέγιστης δυναμικότητας και αρκετούς μήνες έπεφτε στο 5%. Και το 2003 θεωρείται ότι ήταν μια καλή χρονιά». Και επειδή δεν φυσάει πάντα “ιδανικά”, για να καλυφθεί η συνεχώς διογκούμενη κατανάλωση και το πλεόνασμα ενέργειας όταν υπάρχει, δεν μπορεί να αποθηκευτεί ικανοποιητικά, φαίνεται ότι οι αιολικοί σταθμοί τελικά, αυξάνουν αντί να μειώνουν την εξάρτηση από τα θερμοηλεκτρικά ή πυρηνικά εργοστάσια που καθίστανται αναγκαία ως εφεδρικά (back-up) [7].
Σύμφωνα με την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία: «οι Α/Ν προκαλούν την άμεση θανάτωση ενός πολύ μεγάλου αριθμού πουλιών αλλά και νυχτερίδων κάθε χρόνο, ενώ η λειτουργία αιολικών πάρκων σε γειτνίαση με βιότοπους ειδών που κινδυνεύουν με εξαφάνιση, ή μικρών ή ευάλωτων για διάφορους λόγους πληθυσμών, μπορεί να επιφέρει σε αυτούς βαρύ πλήγμα ή και εξαφάνιση σε τοπικό επίπεδο…» [8].
Το Μανιφέστο του Darmstadt [9] που αφορά την εκμετάλλευση της αιολικής ενέργειας στη Γερμανία, υπογράφτηκε από εκατοντάδες πανεπιστημιακούς και συγγραφείς και ασκεί έντονη κριτική στην ανεξέλεγκτη γενίκευση της χρήσης των Α/Ν. Οι υπογράφοντες τονίζουν χαρακτηριστικά ότι, παρότι η χώρα τους ηγείται των εξελίξεων στη χρήση της αιολικής ενέργειας, δεν κατάφερε να υποκαταστήσει μέχρι σήμερα ούτε ένα πυρηνοκίνητο ή κινούμενο από ορυκτά καύσιμα σταθμό παραγωγής και απαιτούν την ανάκληση όλων των άμεσων και έμμεσων επιδοτήσεων στην τεχνολογία των Α/Γ και τη διάθεση αυτών των κονδυλίων στην έρευνα για την εξέλιξη αποτελεσματικότερης τεχνολογίας με οφέλη διαρκή και φιλικά προς το περιβάλλον.
Καθίσταται σαφές από τα παραπάνω ότι “τα αιολικά πάρκα δεν είναι (τελικά) τόσο απλή υπόθεση”, όπως πολύ σωστά επισημαίνει στο ομότιτλο άρθρο του [10], ο Βαγγέλης Μπούρμπος, γεωπόνος ερευνητής, φυτοπαθολόγος-οικοτοξικολόγος. Σίγουρα η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας με τις Α/Ν είναι “φιλικότερη” προς το περιβάλλον σε σύγκριση με την συμβατική, από γαιάνθρακες και πυρηνικά εργοστάσια, όμως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρηθεί ως εντελώς “ακίνδυνη”, “πανάκεια” στην λύση του ενεργειακού προβλήματος και της κλιματικής αλλαγής.
Η δημοσίευση του άρθρου θα ολοκληρωθεί σε συνέχειες από την προσεχή Τρίτη και μετά
--------------------------------------------------------------------------------
( [1] ) Οι αντιδράσεις-διαμαρτυρίες από τους κατεξοχήν αγρότες και κτηνοτρόφους κατοίκους των όμορων χωριών του Αποπηγαδιού (βουνό – σημαντικός αποταμιευτής με εξαιρετικής ποιότητας νερά, στο κέντρο περίπου του νομού Χανίων και υψόμετρο 1330 μ.) ξεκίνησαν το 2008, όταν διαπίστωσαν ότι οι περιουσίες τους (2800 περίπου στρ.) μετά από τους διαδοχικούς χαρακτηρισμούς του Δασαρχείου Χανίων που έγιναν (από το 2004) στην ουσία “εν κρυπτώ”, έχουν περιέλθει στην κυριότητα του Δημοσίου, και έχουν μισθωθεί στις πολυεθνικές. Παρόλο που οι κάτοικοι διαθέτουν τίτλους ιδιοκτησίας, ακόμη και από την εποχή της Τουρκοκρατίας και στην Κρήτη, όπως και σε κάποια άλλα μέρη της Ελλάδας, δεν ισχύει το “τεκμήριο υπέρ του Δημοσίου” (αρθρ. 62, Ν/998/79). Κανένας δεν τους ενημέρωσε, ούτε βέβαια τους ζήτησε την άδεια, για τα “φαραωνικά” επενδυτικά σχέδια “πράσινης” επιχειρηματικότητας, που οι εταιρείες σε αγαστή συνεργασία με την πολιτεία, αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν καταπατώντας τις περιουσίες τους και ισοπεδώνοντας το ιστορικό βουνό.
Ήδη έχουν δοθεί άδειες από τη ΡΑΕ για 43 Α/Ν (38 MW) και για ένα υβριδικό – υδροηλεκτρικό των 5 MW (στους χάρτες τους σημειώνονται δυο ακόμα, το ένα στον «Άγιο Ιωάννη» παρομοίων διαστάσεων και το άλλο στα «Δίστρατα» πολύ μεγαλύτερο με δεξαμενές των 330.000 κ. μ.) στις θυγατρικές της EDF, πολυεθνικής με δεκάδες πυρηνικά εργοστάσια στη Γαλλία [1]. Το νερό για την λειτουργία των υβριδικών – υδροηλεκτρικών θα το προμηθεύονται από γεωτρήσεις στους πρόποδες του βουνού!
Επίσης στο Αποπηγάδι δόθηκε άδεια για 5 γιγάντιες (με διάμετρο ρότορα 71 μ.) Α/Ν συνολικής ισχύος 11,5 MW, για την υλοποίηση των μεγαλόπνοων σχεδίων της εταιρείας “Κ. Σάρρας Α. Ε.” και του ομίλου Κοπελούζου, που φιλοδοξεί να παράγει 975 MW σε 39 βουνοκορφές της Κρήτης, για να τα στέλνει με υπόγειο καλώδιο στην Αθήνα [2])!
Περισσότερα στοιχεία για την περίπτωση και τους αγώνες των κατοίκων στο Αποπηγάδι μπορείτε να βρείτε στο διαδικτυακό τόπο http://www.kandanos.eu/
Αναδημοσίευση από http://www.agonaskritis.gr/
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο Αίολος ο θεός των ανέμων, που ζούσε στο νησί Αιολία μαζί με την γυναίκα του Ηώ, τους έξι γιους και έξι κόρες του, κρατούσε τους ανέμους ερμητικά κλεισμένους σε ένα ασκό και τους απελευθέρωνε (ελεγχόμενα) με εντολή του Δία.
Από την αρχαιότητα οι άνθρωποι γνώριζαν την τεράστια δύναμη του ανέμου και κατάφεραν να την τιθασεύσουν και να την καταστήσουν χρήσιμη στην ζωή τους, με τα ιστιοφόρα πλοία και τους ανεμόμυλους. Σήμερα μετά την μεγάλη πετρελαϊκή κρίση του 1970 και την κλιματική αλλαγή που απειλεί τον πλανήτη μας, η ανθρωπότητα αναζητά διεξόδους με τις “εναλλακτικές και ανανεώσιμες” μορφές ενέργειας, που ρυπαίνουν λιγότερο από τις “συμβατικές”.Σημαντική θέση μεταξύ αυτών -των “ήπιων” μορφών- κατέχει η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας με τις ανεμογεννήτριες (Α/Γ), που τα τελευταία χρόνια εμφανίζονται ολοένα και περισσότερο και στη χώρα μας, με ένθερμους υποστηρικτές που επιχειρηματολογούν φανατικά, όπως οι περισσότεροι γνωρίζουμε, για τα πλεονεκτήματα τους. Από την άλλη πλευρά και παρά τις προσπάθειες “εξιδανίκευσης”, πολλοί αντιδρούν στην κατασκευή και τη λειτουργία των γιγάντιων αιολικών “βιομηχανικών σταθμών” πιο σωστά και όχι “πάρκων”, όπως εξωραϊστικά συνήθως αποκαλούνται.
Εκτός από το “Αποπηγάδι” στα Χανιά της Κρήτης ( [1]), διαμαρτυρίες και κινητοποιήσεις ενάντια στους γιγαντιαίους αιολικούς σταθμούς καταγράφονται και στο Ρέθυμνο (Δήμος Ν. Φωκά), στην Κεντρική και Νότια Εύβοια, στη Λακωνία (Βάτικα, Ταΰγετος, Μονεμβασία), στη Σκύρο (ως εμπλεκόμενη φέρεται η μονή Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους), στην Κάρυστο, στην Πάτρα, στη Νάξο, στη Βοιωτία, στην Ικαρία, στην Κύμη, στη Λευκάδα, στην Κύπρο, στη Ρόδο, στην Πάρο, στην Άνδρο, στη Σέριφο, στην Αργολίδα, στην Κορινθία, στη Χίο, στην Ευρυτανία, στην Κεφαλλονιά και αλλού.
Αλλά και στην Ευρώπη, όπου η δημιουργία των αιολικών σταθμών έχει προηγηθεί χρονικά, υπάρχουν μεγάλες αντιδράσεις ενάντια στην ανεξέλεγκτη εγκατάσταση Α/Ν, που οδήγησαν στην ίδρυση του “Ευρωπαϊκού Συνασπισμού κατά των Αιολικών Πάρκων” [3], πριν τη μεγάλη διαδήλωση στις 4/10/2008 στο Παρίσι, με την συμμετοχή 176 ομοσπονδιών και οργανώσεων από την Γερμανία, το Βέλγιο, την Ισπανία, την Γαλλία, την Δανία, την Αγγλία, την Σκωτία, την Ουαλία και την Σλοβενία.
Οι αρνητικές επιπτώσεις της αιολικής ενέργειας συνήθως αποσιωπούνται, υποτιμούνται και ενίοτε γελοιοποιούνται. Η κριτική της θεωρείται “ταμπού” ενώ υπερτιμάται η συνεισφορά της στις στατιστικές. Ωστόσο αυτό δεν εμποδίζει τον ευρωπαϊκό συνασπισμό, αλλά και γενικότερα τους “αμφισβητίες” των Α/Ν, να επικεντρώνουν την κριτική τους [4] στα παρακάτω συνοπτικά:
l Οι εκατοντάδες Α/Γ με τους αναγκαίους συνοδούς υποσταθμούς και γραμμές μεταφοράς της ηλεκτρικής ενέργειας, καταστρέφουν φυσικά – πολιτιστικά τοπία που εξελίχθηκαν και διατηρήθηκαν μέσω αιώνων και τα μετατρέπουν σε βιομηχανικές ζώνες παραγωγής. Η χλωρίδα, η πανίδα, οι ανεξερεύνητες αρχαιολογικές θέσεις, τα παραδοσιακά μονοπάτια, χάνονται από τις βίαιες επεμβάσεις. Επίσης οι Α/Ν αποτελούν καίριο πλήγμα για τον τουρισμό, (παρά τα φαιδρά λεγόμενα περί “επιστημονικού τουρισμού” στην Δανία των χιλιάδων Α/Γ ο τουρισμός μειώθηκε κατά 40%), την κτηνοτροφία και όλους αυτούς που εργάζονται και ζουν από το δάσος.
l Η απαιτούμενη πολλές φορές διάνοιξη δρόμων, μήκους πολλών χιλιομέτρων, καταστρέφει το δάσος, δημιουργεί προσπέλαση (με ότι αυτό συνεπάγεται) κατακερματίζοντας παρθένους οικότοπους, παρεμβαίνει και αλλάζει την φυσική ροή άρα και την αποστράγγιση των βρόχινων υδάτων, με επιπτώσεις στις πηγές της περιοχής.
l Το μεγαλύτερο αιολικό “πάρκο” στην Ευρώπη απασχολεί μόνο τρεις μόνιμους υπαλλήλους. Επομένως είναι ψευδές ότι δημιουργούνται θέσεις εργασίας στην τοπική κοινωνία και μείωση της ανεργίας.
l Ο ήχος μιας Α/Ν είναι ένας διαπεραστικός θόρυβος – γδούπος, που θυμίζει την αντήχηση ελικοπτέρου και που ακούγεται περισσότερο μακριά (μέχρι 2 χλμ.) παρά στην βάση της. Επίσης παράγονται υπόηχοι και υπέρηχοι που δεν γίνονται αντιληπτοί από τους ανθρώπους αλλά τους βλάπτουν, όπως βλάπτουν και την πανίδα τής γύρω (από τις Α/Ν) περιοχής [5].
l Οπτικά μια Α/Ν μπορεί να διακρίνεται από απόσταση ακόμα και 40 χλμ. αφού το ύψος της αρχίζει από τα 65 και μπορεί να φτάσει έως και τα 105 μέτρα. Το συνολικό βάρος της, ανάλογα με το μέγεθος, είναι 223 έως και 313 τόνους και απαιτεί επιφάνεια 100 τ.μ., σε βάθος τουλάχιστον 3 μ. γεμάτη από περίπου 500 κ.μ. μπετόν αναμεμειγμένου, λόγω της μεγάλης απόστασης μεταφοράς από τον τόπο παρασκευής του, με ιδιαιτέρως τοξικά επιβραδυντικά πήξης. Η διάρκεια ζωής τους υπολογίζεται, εφόσον γίνεται η απαραίτητη συντήρηση, σε 20-25 χρόνια. Μετά την παύση λειτουργίας τους, ουδέποτε απομακρύνονται, γιατί το κόστος μετακίνησης τους είναι δυσβάστακτο για τις εταιρείες, με αποτέλεσμα να μετατρέπουν την περιοχή εγκατάστασης τους, σε ένα απέραντο νεκροταφείο παλιοσιδερικών, μπετόν και καλωδίων.
Αρκετές φορές έχει τύχει να σπάσουν έλικες, που ο καθένας ζυγίζει 1,5 τον. και να εκσφενδονιστούν ως και 400 μ. μακριά, αλλά και να αρπάξουν φωτιά (οι Α/Ν) λόγω υπερθέρμανσης και να προκαλέσουν πυρκαγιά στην γύρω περιοχή.
Η τιμή του ρεύματος που παράγεται από την αιολική ενέργεια για τον τελικό αποδέκτη – καταναλωτή, όχι μόνο δεν είναι μειωμένη αλλά αυξάνεται από 130% έως 400% σε σχέση με την συμβατική ενέργεια, αφού μέσα στο λογαριασμό της ΔΕΗ που πληρώνουν οι καταναλωτές, υπάρχει ειδικό τέλος “υπέρ ΑΠΕ”, ώστε να καλυφθεί το πολύ υψηλότερο κόστος παραγωγής της σε σύγκριση με το κόστος της ενέργειας που παράγεται από ορυκτά καύσιμα ή πυρηνικά εργοστάσια. Μόνο το 2010 το τέλος ΑΠΕ στην Ελλάδα αυξήθηκε 18,5 φορές από 0,00030 σε 0,0055 E/ΚWh στα οικιακά τιμολόγια. Στα τιμολόγια επιχειρήσεων έχει γίνει ακόμη μεγαλύτερη αύξηση και ο Σύνδεσμος Βιοτεχνών έχει διαμαρτυρηθεί.
Το ρεύμα που παράγεται από τις Α/Ν δεν εντάσσεται ομαλά στο συνολικό δυναμικό της ΔΕΗ και τις καθιστά αναξιόπιστη πηγή ενέργειας. Παρόλο που η εξέταση των αιολικών χαρτών μας δείχνει ότι, η ποσότητα της διαθέσιμης αιολικής ενέργειας μπορεί να είναι μεγαλύτερη από την ζήτηση, εν τούτοις μόνο ένα μικρό ποσοστό της ενσωματώνεται στο δίκτυο, λόγω της μεταβλητότητας του ανέμου. Γιατί στις περιόδους που υπάρχει ανάγκη για περισσότερο ρεύμα, όπως στις συνθήκες καύσωνα ή έντονης κακοκαιρίας (κρύο, δυνατοί άνεμοι) οι Α/Ν είτε δεν λειτουργούν καθόλου, είτε υπολειτουργούν, αφού οι καύσωνες συνοδεύονται συνήθως από άπνοια, άρα τα πτερύγια δεν κινούνται ενώ στον κρύο και δυνατό άνεμο, πάνω από 8-9 μποφόρ, πάλι σταματούν να λειτουργούν. Σύμφωνα με τον Ted Trainer, καθηγητή στο Πανεπιστημίου της New South Wales (Αυστραλία) [6], «Οι Γερμανοί που έχουν περισσότερες Α/Ν από οποιαδήποτε άλλη χώρα και οι Δανοί που έχουν τη μεγαλύτερη συμμετοχή της αιολικής ενέργειας στην παραγωγή ηλεκτρισμού, αντιμετωπίζουν πρόβλημα ενσωμάτωσης της αιολικής ενέργειας στο δίκτυο, όταν η αιολική ενέργεια καλύπτει μόνο το 5% της ζήτησης. Μια Α/Ν σε καλή περιοχή μπορεί να λειτουργεί στο 33% της μέγιστης δυναμικότητας της, αλλά αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αντιπροσωπεύει ολόκληρο το αιολικό σύστημα. Ο Sharman αναφέρει ότι ακόμα και στη Δανία το 2003, η μέση παραγωγή του αιολικού συστήματος ήταν 17% της μέγιστης δυναμικότητας και αρκετούς μήνες έπεφτε ακόμα και στο 5%. Η έκθεση E.On Netz για την Γερμανία, τη χώρα με τις περισσότερες ανεμογεννήτριες επίσης αναφέρει ότι το 2003 η μέση παραγωγή ήταν στο 16% της μέγιστης δυναμικότητας και αρκετούς μήνες έπεφτε στο 5%. Και το 2003 θεωρείται ότι ήταν μια καλή χρονιά». Και επειδή δεν φυσάει πάντα “ιδανικά”, για να καλυφθεί η συνεχώς διογκούμενη κατανάλωση και το πλεόνασμα ενέργειας όταν υπάρχει, δεν μπορεί να αποθηκευτεί ικανοποιητικά, φαίνεται ότι οι αιολικοί σταθμοί τελικά, αυξάνουν αντί να μειώνουν την εξάρτηση από τα θερμοηλεκτρικά ή πυρηνικά εργοστάσια που καθίστανται αναγκαία ως εφεδρικά (back-up) [7].
Σύμφωνα με την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία: «οι Α/Ν προκαλούν την άμεση θανάτωση ενός πολύ μεγάλου αριθμού πουλιών αλλά και νυχτερίδων κάθε χρόνο, ενώ η λειτουργία αιολικών πάρκων σε γειτνίαση με βιότοπους ειδών που κινδυνεύουν με εξαφάνιση, ή μικρών ή ευάλωτων για διάφορους λόγους πληθυσμών, μπορεί να επιφέρει σε αυτούς βαρύ πλήγμα ή και εξαφάνιση σε τοπικό επίπεδο…» [8].
Το Μανιφέστο του Darmstadt [9] που αφορά την εκμετάλλευση της αιολικής ενέργειας στη Γερμανία, υπογράφτηκε από εκατοντάδες πανεπιστημιακούς και συγγραφείς και ασκεί έντονη κριτική στην ανεξέλεγκτη γενίκευση της χρήσης των Α/Ν. Οι υπογράφοντες τονίζουν χαρακτηριστικά ότι, παρότι η χώρα τους ηγείται των εξελίξεων στη χρήση της αιολικής ενέργειας, δεν κατάφερε να υποκαταστήσει μέχρι σήμερα ούτε ένα πυρηνοκίνητο ή κινούμενο από ορυκτά καύσιμα σταθμό παραγωγής και απαιτούν την ανάκληση όλων των άμεσων και έμμεσων επιδοτήσεων στην τεχνολογία των Α/Γ και τη διάθεση αυτών των κονδυλίων στην έρευνα για την εξέλιξη αποτελεσματικότερης τεχνολογίας με οφέλη διαρκή και φιλικά προς το περιβάλλον.
Καθίσταται σαφές από τα παραπάνω ότι “τα αιολικά πάρκα δεν είναι (τελικά) τόσο απλή υπόθεση”, όπως πολύ σωστά επισημαίνει στο ομότιτλο άρθρο του [10], ο Βαγγέλης Μπούρμπος, γεωπόνος ερευνητής, φυτοπαθολόγος-οικοτοξικολόγος. Σίγουρα η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας με τις Α/Ν είναι “φιλικότερη” προς το περιβάλλον σε σύγκριση με την συμβατική, από γαιάνθρακες και πυρηνικά εργοστάσια, όμως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρηθεί ως εντελώς “ακίνδυνη”, “πανάκεια” στην λύση του ενεργειακού προβλήματος και της κλιματικής αλλαγής.
Η δημοσίευση του άρθρου θα ολοκληρωθεί σε συνέχειες από την προσεχή Τρίτη και μετά
--------------------------------------------------------------------------------
( [1] ) Οι αντιδράσεις-διαμαρτυρίες από τους κατεξοχήν αγρότες και κτηνοτρόφους κατοίκους των όμορων χωριών του Αποπηγαδιού (βουνό – σημαντικός αποταμιευτής με εξαιρετικής ποιότητας νερά, στο κέντρο περίπου του νομού Χανίων και υψόμετρο 1330 μ.) ξεκίνησαν το 2008, όταν διαπίστωσαν ότι οι περιουσίες τους (2800 περίπου στρ.) μετά από τους διαδοχικούς χαρακτηρισμούς του Δασαρχείου Χανίων που έγιναν (από το 2004) στην ουσία “εν κρυπτώ”, έχουν περιέλθει στην κυριότητα του Δημοσίου, και έχουν μισθωθεί στις πολυεθνικές. Παρόλο που οι κάτοικοι διαθέτουν τίτλους ιδιοκτησίας, ακόμη και από την εποχή της Τουρκοκρατίας και στην Κρήτη, όπως και σε κάποια άλλα μέρη της Ελλάδας, δεν ισχύει το “τεκμήριο υπέρ του Δημοσίου” (αρθρ. 62, Ν/998/79). Κανένας δεν τους ενημέρωσε, ούτε βέβαια τους ζήτησε την άδεια, για τα “φαραωνικά” επενδυτικά σχέδια “πράσινης” επιχειρηματικότητας, που οι εταιρείες σε αγαστή συνεργασία με την πολιτεία, αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν καταπατώντας τις περιουσίες τους και ισοπεδώνοντας το ιστορικό βουνό.
Ήδη έχουν δοθεί άδειες από τη ΡΑΕ για 43 Α/Ν (38 MW) και για ένα υβριδικό – υδροηλεκτρικό των 5 MW (στους χάρτες τους σημειώνονται δυο ακόμα, το ένα στον «Άγιο Ιωάννη» παρομοίων διαστάσεων και το άλλο στα «Δίστρατα» πολύ μεγαλύτερο με δεξαμενές των 330.000 κ. μ.) στις θυγατρικές της EDF, πολυεθνικής με δεκάδες πυρηνικά εργοστάσια στη Γαλλία [1]. Το νερό για την λειτουργία των υβριδικών – υδροηλεκτρικών θα το προμηθεύονται από γεωτρήσεις στους πρόποδες του βουνού!
Επίσης στο Αποπηγάδι δόθηκε άδεια για 5 γιγάντιες (με διάμετρο ρότορα 71 μ.) Α/Ν συνολικής ισχύος 11,5 MW, για την υλοποίηση των μεγαλόπνοων σχεδίων της εταιρείας “Κ. Σάρρας Α. Ε.” και του ομίλου Κοπελούζου, που φιλοδοξεί να παράγει 975 MW σε 39 βουνοκορφές της Κρήτης, για να τα στέλνει με υπόγειο καλώδιο στην Αθήνα [2])!
Περισσότερα στοιχεία για την περίπτωση και τους αγώνες των κατοίκων στο Αποπηγάδι μπορείτε να βρείτε στο διαδικτυακό τόπο http://www.kandanos.eu/
Αναδημοσίευση από http://www.agonaskritis.gr/
ΠΗΓΗ:http://ksandrou.blogspot.gr/2011/03/blog-post_4257.html
Τήνος, το "φτερωτό" νησί.
Στις 23 Δεκέμβρη εγκρίθηκαν από το υπουργείο περιβάλλοντος, οι περιβαλλοντικοί όροι για την δημιουργία Αιολικών πάρκων σε Τήνο, Άνδρο, Πάρο και Νάξο. Πρόκειται για φαραωνικού μεγέθους έργο (95 ανεμογεννήτριες, 20 στην Τήνο) μεγέθους 130 μέτρων συνολικά, που δεν θα φέρει στα νησιά κανένα ουσιαστικό και πρακτικό όφελος. Ο δήμος Τήνου με την 246/18 Οκτωβρίου 2011, όπως και οι άλλοι τρεις δήμοι Άνδρου, Πάρου και Νάξου όπως και η περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου είχαν γνωμοδοτήσει αρνητικά. Παρ΄όλα αυτά ο υπουργός Περιβάλλοντος υπέγραψε τις αιτήσεις του ομίλου Κοπελούζου.
Αύριο Πέμπτη 23 Ιανουαρίου, στην αίθουσα συνεδριάσεων του δήμου Τήνου, στις 19.00μμ, θα συνέλθει η επιτροπή που συνέστησε ο δήμος για τον σκοπό αυτό.
Θα συνεκτιμήσουν τα νέα δεδομένα και θα γνωμοδοτήσουν σχετικά στο δημοτικό συμβούλιο.
Θα πρέπει να είμαστε εκεί.
Η Ένωση πολιτών Τήνου συνυπογράφει τη «Διακήρυξη της Πανελλαδικής Επιτροπής κατά των Βιομηχανικών Αιολικών Εγκαταστάσεων» και η Δράση Πολιτών εξέδωσε και διακινεί το πιο κάτω κείμενο.
Ενδιαφέρον προκαλεί το γράφημα σύγκρισης μιας ανεμογεννήτριας και του ναού της Παναγίας.
Τήνος, το "φτερωτό" νησί
Η εγκατάσταση αιολικών πάρκων σε Τήνο, Άνδρο, Πάρο και Νάξο έχει ήδη εγκριθεί από το Υπουργείο Περιβάλλοντος με βάση το νόμο για την επιτάχυνση της ανάπτυξης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ), για την υποτιθέμενη αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Ενενήντα πέντε (95) θηριώδεις ανεμογεννήτριες ύψους έως και 113 μέτρων η κάθε μία, συνολικής ισχύος 218,5 MW, θα τοποθετηθούν στα νησιά μας, χωρίς να έχουμε ποτέ συμφωνήσει. Μαζί με αυτές θα εγκατασταθούν υπόγεια και υποβρύχια δίκτυα μέσης και υψηλής τάσης συνολικού μήκους 464,4 km, καθώς και επτά (7) υποσταθμοί. Γιατί; Ποιος ωφελείται από αυτό το "πράσινο" έργο;
Ας μη γελιόμαστε. Με τα διλήμματα αυτά ασχολείται μονάχα η τοπική κοινωνία, η κοινωνία που πρόκειται να επηρεαστεί άμεσα και σε μεγάλο βαθμό από την "πράσινη" επένδυση. Για τις εταιρείες, ο τομέας της ενέργειας είναι ένας τεράστιας σημασίας επενδυτικός τομέας. Οι λίγοι, σχετικά, όμιλοι που επενδύουν διεθνώς σε αυτόν, δεν έχουν διλήμματα "καθαρής" ή "βρώμικης" ενέργειας. Οι ίδιοι κολοσσοί προωθούν όλα τα είδη ενέργειας, ανάλογα με τη συγκυρία που διαμορφώνεται. Αυτοί είναι που καθορίζουν το "μίγμα ενέργειας" (πυρηνικά, άνθρακας, υδρογονάνθρακες, βιομηχανικές ΑΠΕ, σχιστολιθικό αέριο), αυτοί ελέγχουν τους πόρους αλλά και τα δίκτυα μεταφοράς της ενέργειας.
Η επικείμενη πώληση του Ανεξάρτητου Διαχειριστή Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ) μέσω ΤΑΙΠΕΔ, της ραχοκοκαλιάς του ηλεκτρικού συστήματος της Ελλάδας, έρχεται σαν απόδειξη των παραπάνω. Η συγκεκριμένη θυγατρική της ΔΕΗ Α.Ε. είναι σήμερα ο διαχειριστής της σύνδεσης των μονάδων ηλεκτροπαραγωγής με τους υποσταθμούς διανομής και τελικά με εμάς, τους καταναλωτές της ηλεκτρικής ενέργειας. Μετά την πώλησή του, οι τελικοί καταναλωτές θα βρίσκονται ουσιαστικά σε ομηρία από τα ιδιωτικά συμφέροντα που θα κατέχουν και θα εκμεταλλεύονται το μονοπώλιο των δικτύων μεταφοράς ενέργειας.
Είναι ξεκάθαρο πως η πολιτική για τις ΑΠΕ, μέσα στα πλαίσια της γενικότερης πολιτικής που ακολουθείται, σχεδιάζεται με βάση τις πρωτοβουλίες της αγοράς και όχι με ορθολογικά κριτήρια. Κυρίως, όχι με κοινωνικά κριτήρια. Τα όποια αιτήματα για ενημέρωση και συμμετοχή της κοινωνίας στις αποφάσεις, συναντούν άρνηση. Ακόμη και όταν ζητείται η διά αντιπροσώπων γνωμοδότηση της κοινωνίας, μέσω των δημοτικών αρχών, αυτή, απλώς, παρακάμπτεται σε περίπτωση αντίρρησης! Είναι χαρακτηριστικό ότι και οι τέσσερις δήμοι των θιγόμενων νησιών, καθώς και η περιφέρεια, γνωμοδότησαν αρνητικά στην εγκατάσταση των ανεμογεννητριών. Το Υπουργείο Περιβάλλοντος απλώς προχώρησε στην έγκριση του έργου, αγνοώντας επιδεικτικά όλες τις γνωμοδοτήσεις.
Η ενέργεια είναι κοινωνικό αγαθό, όπως το νερό. Η ιδιωτικοποίηση των αγαθών αυτών, σε καμία περίπτωση δεν εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον. Τα βασικά προαπαιτούμενα μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης γίνονται εμπόρευμα και η τιμή τους καθορίζεται από τους νόμους της αγοράς. Η εμπειρία σε κράτη, όπως η Βρετανία και η Γερμανία, έχει δείξει ότι η αύξηση των τιμών στις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας που ιδιωτικοποιήθηκαν, είναι τεράστια και τα κοινωνικά αποτελέσματα αυτών των πολιτικών είναι καταστροφικά. Την ίδια στιγμή που στην Ελλάδα πωλείται ο ΑΔΜΗΕ, στο Βερολίνο και το Αμβούργο η κοινωνία αγωνίζεται για να επανακρατικοποιηθούν τα ενεργειακά δίκτυα, καθώς έχουν διαπιστώσει ότι η ιδιωτικοποίηση ανεβάζει το κόστος της ενέργειας ενώ η Ιρλανδία εγκαταλείπει την πώληση της κρατικής εταιρείας ηλεκτρισμού που ζητούσε η "δική της" τρόικα.
Οι μεγάλες εταιρείες και τα συμφέροντά τους ίσως φαντάζουν ανίκητες, όμως τα επενδυτικά τους σχέδια μπορούν να ακυρωθούν, αν οι κοινωνίες προβάλουν αντίσταση. Απόδειξη αυτού, η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που δημοσιεύτηκε την Παρασκευή 10/1 και ανατρέπει οριστικά τα έως σήμερα σχέδια για την εκτροπή του Αχελώου. Η απόφαση αυτή δικαιώνει έναν συνεπή και υπομονετικό οικολογικό αγώνα είκοσι και πλέον ετών, για να σωθεί ο μεγάλος ποταμός από ένα παράλογο και κακοσχεδιασμένο έργο. Αγωνιστική ιστορία έχει να επιδείξει και η Τήνος. Το 1994 η σύνδεση των Κυκλάδων με τον Εθνικό Σύστημα Ηλεκτροδότησης "απαιτούσε" γιγάντιους πυλώνες. Η κοινωνία, συνειδητοποιώντας την επιβάρυνση που θα προκαλούσε το έργο στο περιβάλλον και στην υγεία, αντιστάθηκε προσφεύγοντας στο Σ.τ.Ε. Ύστερα από αγώνα δεκατριών χρόνων, πέτυχε την αποξήλωση των εγκατεστημένων πυλώνων και ιστών μεταφοράς ρεύματος υψηλής τάσης από την ΔΕΗ, πετυχαίνοντας έναν ακόμη στόχο.
Έξι χρόνια μετά κάποιοι προσπαθούν να κερδοσκοπήσουν εις βάρος μας και ερήμην μας.
Θα τους αφήσουμε;
Ανεμογεννήτριες: Μπετόν και παλιοσίδερα στο βουνό. Ηχητική και οπτική ρύπανση παντού.
Έντονα αμφισβητείται πλέον η κατασκευή και η λειτουργία μεγάλων ανεμογεννητριών, ως εναλλακτική λύση μαζικής παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες οι «μελέτες» των ΜΚΟ – ΑΠΕ. Τα συμπεράσματα που έχουν προκύψει από τη χρονική στιγμή που άρχισαν να λειτουργούν οι πρώτες ανεμογεννήτριες είναι απογοητευτικά και ταυτόχρονα αποκαλυπτικά…
Νεότερες ανεξάρτητες επιστημονικές μελέτες, από τις στημένες «μελέτες» των ΜΚΟ προώθησης ΑΠΕ (Οι περισσότερες είναι κατασκευασμένες από τις διεπαγγελματικές του χώρου και τα διάφορα λόμπυ), δείχνουν ότι «η παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια από τη λειτουργία των μεγάλων βιομηχανικών ανεμογεννητριών είναι απίστευτα ασήμαντη ενώ η καταστροφή στο φυσικό περιβάλλον είναι πρωτοφανής και ανεπανόρθωτη!»
Από τα γεγονότα, που σχετίζονται με την εγκατάσταση των ανεμογεννητριών, προκύπτει ότι μια ανεξέλεγκτη καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος βρίσκεται σε εξέλιξη, με μοναδικό κίνητρο το οικονομικό όφελος των κερδοσκοπικών εταιριών, που εκμεταλλευόμενοι τις μεγάλες επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης επωφελούνται της ευνοϊκής γι’ αυτούς νομοθεσίας, για δήθεν προστασία του περιβάλλοντος.
Κάθε ανεμογεννήτρια των 3 MW ζυγίζει μέχρι και 380 τόνους χωρίς τα θεμέλιά της. Απαιτείται ισχυρότατη θεμελίωση. Πρέπει να γίνει εκσκαφή μεγέθους τουλάχιστον 16μ. x 16μ. και βάθους τουλάχιστον 3 μέτρων και εκχέρσωση του γύρω χώρου κατά τουλάχιστον 2 στρέμματα. Κάθε ανεμογεννήτρια συνοδεύεται από ένα κτίριο. Η μεταφορά μιας ανεμογεννήτριας 3 MW θα γίνει με τεράστιες νταλίκες. Τεράστιοι δρόμοι θα διανοιχτούν.
Τέλος, μια μεγάλη ανεμογεννήτρια απαιτεί κατά μέσο όρο περίπου 14 χιλιόμετρα καλώδια για την σύνδεση της με τον υποσταθμό (εναέρια -κολώνες, ή υπόγεια -εκσκαφές πολλών χιλιομέτρων.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες μερικές από τις επιπτώσεις είναι:
- Η χλωρίδα, η πανίδα, τα παραδοσιακά μονοπάτια, θα χαθούν κάτω από το βάρος των βίαιων επεμβάσεων.
- Οι εκατοντάδες μεγάλες ανεμογεννήτριες, οι υποσταθμοί, οι γραμμές μεταφοράς θα εξαφανίσουν το κάλλος των φυσικών τοπίων, που θα μετατραπούν σε βιομηχανικές ζώνες παραγωγής αιολικής ενέργειας.
- Το μεγαλύτερο αιολικό «πάρκο» στην Ευρώπη έχει τρεις μόνιμους υπαλλήλους (αντί για χιλιάδες θέσεις εργασίας που έλεγαν οι στημένες «μελέτες»). Επομένως το επιχείρημα της καταπολέμησης της ανεργίας είναι κατ’ ελάχιστον ανακριβές.
- Μεγάλες δημόσιες εκτάσεις θα περάσουν για εκμετάλλευση στα χέρια των κερδοσκόπων για δεκάδες χρόνια. Γι αυτό το λόγο αντί οι ανεμογεννήτριες να μπουν η μία δίπλα στην άλλη σε μικρό χώρο μπαίνουν σε χιλιάδες στρέμματα κορυφογραμμών.
- Καταστρέφεται το δάσος και τα βουνά μας από διαμορφώσεις και διανοίξεις δρόμων σε μεγάλη έκταση.
- Οι εγκαταστάσεις εξυπηρετούν μόνον τα κερδοσκοπικά συμφέροντα των επιχειρηματιών της αιολικής ενέργειας, που σπεύδουν να αξιοποιήσουν τα Ευρωπαϊκά κονδύλια ως νέοι αποικιοκράτες.
- Αυτοί που επιζητούν την ηρεμία της φύσης και της υπαίθρου, παύουν να επισκέπτονται περιοχές με ανεμογεννήτριες, εξαιτίας της ρύπανσης. Αυτό το διαπιστώνει όποιος προσπαθήσει να ζήσει έστω και μια μέρα σε περιοχή δίπλα σε ανεμογεννήτριες.
- Ο ήχος μιας μεγάλης ανεμογεννήτριας είναι ένας θόρυβος διαπεραστικός, χαμηλής συχνότητας γδούπος, κάθε φορά που η έλικα περνά από τον πύργο της. Θυμίζει την αντήχηση του ελικοπτέρου από μακριά.
- Οπτικά μια μεγάλη ανεμογεννήτρια διακρίνεται από απόσταση 40 χιλιομέτρων μιας και το ύψος της ξεκινά από 65 μέτρα και μπορεί να φτάσει έως και τα 200 μέτρα.
- Το συνολικό βάρος της κάθε μεγάλης ανεμογεννήτριας είναι ανάλογο με το μέγεθός της και ξεκινάει από 223 τόνους, 264 τόνους, 313 τόνους και φτάνει στους 490 τόνους.
- Κάθε μεγάλη ανεμογεννήτρια χρειάζεται 150 τ.μ. τσιμέντο και σε βάθος τουλάχιστον 3 μέτρων και για κάθε πυλώνα χρειάζεται να πέσουν 800 περίπου κυβικά μέτρα μπετόν.
- Αρκετές φορές έχει τύχει να αρπάξουν φωτιά οι τουρμπίνες και να την μεταδώσουν στο δάσος.
- Αρκετές φορές έχει τύχει να σπάσουν έλικες, που ο καθένας τους ζυγίζει 1,5 τόνο και να εκσφενδονιστούν έως και 400 μέτρα μακριά.
- Η τιμή του ρεύματος που παράγεται από την αιολική ενέργεια, και που φτάνει στο τελικό αποδέκτη, δηλαδή τον καταναλωτή, όχι μόνο δεν είναι μειωμένη, αλλά αυξάνεται από 130% έως 400%, σε σχέση με τις τιμές της συμβατικής ενέργειας.
- Το «ζωικό βασίλειο» υποφέρει. Οι ανεμογεννήτριες μόνο στην περιοχή της Καλιφόρνιας σκοτώνουν κατά μέσο όρο 200-300 γεράκια, και 40-60 χρυσαετούς ετησίως, ενώ έχει εκτιμηθεί ότι 7.000 αποδημητικά πουλιά το χρόνο σκοτώνονται από αιολικούς στροβιλοκινητήρες στη νότια Καλιφόρνια.
- Το μανιφέστο 100 Γερμανών καθηγητών και διανοουμένων σχετικά με την αιολική ενέργεια αναφέρει: η ικανότητα παραγωγής ενέργειας από τον άνεμο είναι συγκριτικά χαμηλή. Οι ανεμογεννήτριες με επιφάνεια πτερυγίων ίσων με το μέγεθος ενός γηπέδου ποδοσφαίρου, παράγουν μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό της ενέργειας που παράγει ένας συμβατός σταθμός.
- Έτσι με περισσότερες από 22.000 μεγάλες ανεμογεννήτριες στη Γερμανία, παράγεται λιγότερο από το 5%του απαιτούμενου ηλεκτρισμού.
- - Οι δείκτες μόλυνσης είναι παρόμοιοι για τον ίδιο λόγο.
- Η συνεισφορά της βιομηχανοποιημένης αιολικής ενέργειας, προς αποφυγή του φαινομένου του θερμοκηπίου είναι περίπου 1 έως 2 τοις χιλίοις!
Λίγη ενέργεια – Πολλά «σκουπίδια»
- Στατιστικά η αιολική ενέργεια είναι απολύτως ασήμαντη όσον αφορά την συνεισφορά της στη μαζική παραγωγή ενέργειας και ως εκ τούτου στη μόλυνση του περιβάλλοντος και στο φαινόμενο του θερμοκηπίου.
- Ενώ η τεχνολογία αυτή ήταν γνωστή πάρα πολλά χρόνια, εν τούτοις χρησιμοποιήθηκε τα τελευταία χρόνια, που άρχισαν οι επιδοτήσεις των αιολικών πάρκων.
- Όπου σταμάτησαν οι επιδοτήσεις έπαυσαν να τις συντηρούν. Αυτό συνέβη στη Σουηδία, Ολλανδία, Γερμανία, Νορβηγία και Καλιφόρνια των ΗΠΑ.
- Το όριο ζωής των ανεμογεννητριών δεν ξεπερνά τα 20-25 χρόνια.
- Αν συνεχιστεί η κατασκευή τους (που στην ουσία είναι συνέχιση των επιδοτήσεων αφού εκεί αποβλέπουν οι «επενδύσεις»), αυτό που θα κληροδοτηθεί στις επόμενες γενιές, θα είναι ένα απέραντο νεκροταφείο παλιοσιδηρικών και βουνά φορτωμένα με χιλιάδες τόνους μπετόν και χιλιάδες μέτρα υπόγειων και υπέργειων καλωδιώσεων ή ακμάζουσες κερδοσκοπικές επιχειρήσεις σε δωρεάν παραχωρημένες δημόσιες εκτάσεις!
Ανεμογεννήτριες – Μπετόν και Παλιοσίδερα στα Βουνά μας
(Aπο τη διακήρυξη του πανελλαδικού δικτύου ενάντια στις ανεμογεννήτριες).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου