30 χρόνια από τη σφαγή στη Σάμπρα και Σατίλα

                                                         




Σαν σήμερα, πριν από 30 χρόνια, ξεκινούσε μια από τις χειρότερες σφαγές στη σύγχρονη ιστορία της Μέσης Ανατολής, η σφαγή των Παλαιστινίων προσφύγων αλλά και Λιβανέζων στις προσφυγικές γειτονιές Σάμπρα και Σατίλα της Βηρυτού, από Λιβανέζους Χριστιανούς Φαλαγγίτες, υπό την επίβλεψη των Ισραηλινών Δυνάμεων Κατοχής. Εν μέσω λιβανικού εμφυλίου, και τρεις μήνες μετά τη χερσαία εισβολή των Ισραηλινών, η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης αναγκάστηκε να αποδεχθεί τη διεθνή συμφωνία για αποχώρηση των μαχητών της προς διάφορες χώρες και μετεγκατάσταση των αρχηγείων της στην Τυνησία. Ο ίδιος ο ηγέτης της, ο Γιάσερ Αραφάτ αποχώρησε, στις 30 Αυγούστου, με πρώτο σταθμό την Ελλάδα.
Στις 10-11 Σεπτεμβρίου αποχώρησε η διεθνής δύναμη. Στις 14 Σεπτεμβρίου δολοφονήθηκε ο Μαρονίτης πρόεδρος Μπασίρ Τζεμαγιέλ.
Την επόμενη μέρα οι Ισραηλινές Δυνάμεις Κατοχής εισβάλλουν στη Βηρυττό και περικυκλώνουν μεταξύ άλλων τη Σάμπρα και Σατίλα αποκλείοντάς τες πλήρως. Ενώ υπάρχουν αναφορές και για βομβαρδισμό τους από πυρά πυροβολικού. Το απόγευμα της 16^ης Σεπτεμβρίου οι Ισραηλινές Δυνάμεις Κατοχής υπό τις διαταγές του Υπουργού Άμυνας Αριέλ Σαρόν, επιτρέπουν στη μιλίτσια των Λιβανέζων Χριστιανών Φαλαγγιτών να εισβάλει στη Σάμπρα και τη Σατίλα. Εκείνοι αναγκάζουν τους άμαχους και ανυπεράσπιστους Παλαιστίνιους πρόσφυγες, να βγουν από τα σπίτια τους ή εισβάλλουν σε αυτά και τους σφάζουν με τον πιο άγριο τρόπο. Τη νύχτα οι Ισραηλινοί ρίχνουν φωτοβολίδες για να φωτίσουν τα προσφυγικά στρατόπεδα και να διευκολύνουν τη σφαγή. Υπάρχουν καταγγελίες και για παρουσία Ισραηλινών εντός των προσφυγικών στρατοπέδων. Οι Φαλαγγίτες σκοτώνουν, τραυματίζουν και βιάζουν ανενόχλητοι επί σχεδόν δύο εικοσιτετράωρα. Ο δημοσιογράφος Ρόμπερτ Φίσκ που ήταν από τους πρώτους που εισήλθαν στον τόπο της σφαγής περιγράφει εικόνες με πτώματα γυναικών με σκισμένα ρούχα και ανοιχτά πόδια, παιδιών με κομμένους λαιμούς, σειρές νεαρών ανδρών εκτελεσμένων πισώπλατα, μωρών μαυρισμένων από τη σήψη σε σωρούς σκουπιδιών.



Η σφαγή διαρκεί έως τις 18 Σεπτεμβρίου, αν και υπάρχουν καταγγελίες ότι κάποιοι από τους χιλιάδες αιχμάλωτους Παλαιστίνιους παραδόθηκαν από τους Ισραηλινούς και συνέχισαν να εκτελούνται τις επόμενες μέρες στα χέρια Φαλαγγιτών Λιβανέζων.

Κανείς δεν ξέρει τον ακριβή αριθμό των θυμάτων. Οι πιο μετριοπαθείς εκτιμήσεις των Ισραηλινών, μιλούν για κάπου 800, αλλά δεδομένων και των εξαφανίσεων, άλλες αναφορές κάνουν λόγο για 2.500 έως και 3.500 χιλιάδες θύματα.
Οι σφαγιαστές παραμένουν ατιμώρητοι μέχρι σήμερα. Ούτε ένας δεν τιμωρήθηκε. Στους Φαλαγγίτες δόθηκε αμνηστία.

Αριέλ Σαρόν και Μεναχέμ Μπεγκίν

Υπό την πίεση εκατοντάδων χιλιάδων Ισραηλινών διαδηλωτών, στήθηκε ισραηλινή εξεταστική επιτροπή, η επιτροπή Καχάν, που βρήκε τον Αριέλ Σαρόν προσωπικά αν και εμμέσως υπεύθυνο. Ο ίδιος αρχικά αρνήθηκε να παραιτηθεί και ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός Μεναχέμ Μπεγκίν αρνήθηκε να τον αποπέμψει. Τελικά, μετά και τη δολοφονία του Ισραηλινού ειρηνιστή Emil Grunzweig, ο Σάρον δέχτηκε να παραιτηθεί από Υπουργός Άμυνας.
Δύο δεκαετίες αργότερα έγινε πρωθυπουργός.

Ο Elie Hobeika (δεξιά)

Ο Elie Hobeika, ηγέτης των Λιβανέζων Φαλαγγιτών έφτασε να γίνει τρεις φορές υπουργός. Τελικά δολοφονήθηκε το 2002 ενώ ετοιμαζόταν να καταθέσει εναντίον του Αριέλ Σαρόν στη δίκη στο Βέλγιο, όπου είχαν προσφύγει συγγενείς των θυμάτων. Τελικά το δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή ως αναρμόδιο. Ο ακόμα εν ζωή, αν και σε κώμα, Αριέλ Σαρόν δεν δικάστηκε ποτέ.
Η Σάμπρα και Σατίλα δεν ήταν ούτε η πρώτη ούτε και η τελευταία σφαγή του Σαρόν. Το γεγονός ότι αυτός ο εγκληματίας πολέμου μπόρεσε να διενεργήσει τέτοιες ευρέως γνωστές πράξεις και παρ’ όλα αυτά έγινε πρωθυπουργός είναι το πιο ολοφάνερο σημάδι του βαθύτατα ρατσιστικού χαρακτήρα του κράτους του Ισραήλ. Είκοσι εννιά χρόνια μετά τη σφαγή στη Σάμπρα και Σατίλα, οι διάδοχοι του Σαρόν με την πλέρια υποστήριξη της Ουάσιγκτον εξακολουθούν να κατέχουν την Παλαιστίνη και να καταπιέζουν βάναυσα τον παλαιστινιακό λαό. Ο σκοπός της σφαγής του 1982 ήταν να καμφθεί το πνεύμα του παλαιστινιακού λαού και να συντριβεί η αντίστασή του. Απέτυχε να βρει το στόχο της.

πηγη:http://intifadagr.wordpress.com/