Gotye είναι το ψευδώνυμο που χρησιμοποιεί ο Wouter De Becker, ένας μουσικός που γεννήθηκε μεν στο Βέλγιο, αλλά, όταν ο ίδιος ήταν μόλις δύο ετών, η οικογένειά του μετοίκησε στην Αυστραλία, όπου μεγάλωσε και ζει έκτοτε και της οποίας είναι προφανώς πολίτης (αν και κατέχει και, εκτός φυσικά της αγγλικής, τη βελγική γλώσσα). Κάτοικος Μελβούρνης λοιπόν ο De Becker, ασχολήθηκε από πολύ μικρός με τη μουσική, ξεκινώντας από το να μάθει να παίζει αρκετά όργανα (με κυριότερα το πιάνο και τα ντραμς) πριν αρχίσει να γράφει τραγούδια. Έχει διατελέσει μέλος λίγων τοπικών συγκροτημάτων με πλέον πρόσφατο το indie pop τρίο Basics που όχι μόνον υπάρχουν ακόμα αλλά είναι και ιδιαίτερα δημοφιλείς στην Αυστραλία, έχοντας μέχρι στιγμής κυκλοφορήσει τρεις δίσκους.
Παράλληλα όμως με τους Basics ξεκίνησε και συνεχίζει μια -αρκετά ως και πολύ
διαφορετική- προσωπική πορεία με το όνομα Gotye, η οποία ήδη φαίνεται πως θα
είναι πιο λαμπρή μα και επιτυχημένη από αυτή του γκρουπ του. Αν το πρώτο του
album το ʼ03 πέρασε σχετικά απαρατήρητο, δεν συνέβη καθόλου το ίδιο και με το
δεύτερο, το «Like Drawing Blood» του ʼ06, που έτυχε των πλέον εγκωμιαστικών
σχολίων αλλά και μιας πολύ μεγάλης αποδοχής από το κοινό της Αυστραλίας. Ηταν
όμως η τρίτη κατά σειρά δισκογραφική δουλειά του, το περυσινό «Making Mirrors»,
αυτή που τον έκανε να κατακτήσει οριστικά και περισσότερο από κάθε προηγούμενη
φορά τους ομοεθνείς του μουσικόφιλους. Και κάτι περισσότερο και από δίκαια όπως
αποδεικνύεται τώρα που, όπως όλα δείχνουν, ήρθε η στιγμή να συμβεί το ίδιο και
με εκείνους σε αρκετές άλλες χώρες του κόσμου...
Ο De Becker/Gotye είναι αυτό που λέμε maverick. Όχι μόνο γράφει τη μουσική και τους στίχους όλων των τραγουδιών του και τα ερμηνεύει και παίζει πολλά όργανα στις ηχογραφήσεις του, αλλά οι τελευταίες γίνονται επίσης από τον ίδιο στο προσωπικό του στούντιο. Η διαδικασία της ηχογράφησης και συνολικά της παραγωγής είναι επίσης κάτι που ξεκίνησε να μαθαίνει σε πολύ νεαρή ηλικία, αρχίζοντας με ένα μικρό στούντιο που είχε φτιάξει στον... αχυρώνα (!) του αγροκτήματος των γονέων του. Σήμερα βέβαια την κατέχει απόλυτα και δεν την εξασκεί πλέον στο μικρό «οικιακό» στούντιο αλλά στο ιδιόκτητο και εξ ολοκλήρου επαγγελματικό του.
Ο τόσο ολοκληρωμένος λοιπόν (παρ' ότι μόλις τριάντα δύο ετών) αυτός μουσικός έχει απόλυτο έλεγχο επάνω σε όλα τη δημιουργική διαδικασία της μουσικής του, από την πρωτογενή σύλληψή της μέχρι και το τελικό αποτέλεσμά της. Αυτό είναι μεν ένας αξιοσημείωτος και σημαντικός παράγοντας αλλά μόνος του δεν θα αρκούσε ποτέ για έναν τόσο καλό δίσκο όσο το «Making Mirrors». Ποιο είναι λοιπόν το «μυστικό» του Gotye;
Στα σκαλοπάτια του χρόνου...
Το μυστικό του δεν έχει παρά το όνομα ταλέντο, γνήσιο, πληθωρικό και πολύ μεγάλο ταλέντο. Η ιδέα και σε ένα βαθμό η ίδια η αφορμή του «Making Mirrors» βρίσκονται στο εξώφυλλό του, έναν πίνακα που είχε ζωγραφίσει ο ίδιος ο Gotye όταν ήταν μικρός (η ζωγραφική είναι επίσης ένας δημιουργικός τομέας στον οποίο επιδίδεται αν και περισσότερο ως χόμπι) και τον οποίο στη συνέχεια επεξεργάστηκε ηλεκτρονικά για να καταλήξει να αποτελέσει το εξώφυλλο. Όπως λέει ο ίδιος, ένας καθρέφτης λειτουργεί με δύο τρόπους και έτσι έχει και ισάριθμους συμβολισμούς. «Σου δίνει μιαν εικόνα του εαυτού σου αλλά ταυτόχρονα και του τι υπάρχει γύρω σου. Αυτό συνέβη και σε εμένα καθώς έγραφα αυτά τα τραγούδια, παρατηρούσα πώς δρούσε ο εαυτός μου, τόσο ως μουσικός όσο και ως άνθρωπος, σε αμφότερες τις περιπτώσεις, όμως κυρίως αναφορικά με το παρελθόν. Ανέλυα δηλαδή, υποσυνείδητα μάλλον κατά το μεγαλύτερο ποσοστό, τις επιρροές, τις επιδράσεις και την ως τώρα μουσική μου διαδρομή αλλά την ίδια στιγμή και παλαιότερες σκέψεις και συναισθήματά μου, αν έχουν γίνει πλέον μόνον αναμνήσεις, αν έχουν διαφοροποιηθεί ή αν έχουν παραμείνει ίδιες όπως ήταν».
Το ύφος των τραγουδιών, οι ενορχηστρώσεις και γενικότερα το μουσικό ύφος του «Making Mirrors» δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο πολυσυλλεκτικό, χωρίς όμως ποτέ να χάνει το πολύ ισχυρό κέντρο βάρους του. Θα μπορούσαμε και να πούμε ότι είναι και ένα ταξίδι εμπρός - πίσω στον χρόνο, σε διαφορετικές μουσικές εποχές... Η πραγματική δύναμη όμως του album αυτού και εκείνο που του προσδίδει την αξία του είναι άλλη. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από αυτό που ανέκαθεν, διαχρονικά αποτελούσε και αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο κάθε είδους λαϊκής μουσικής... τα τραγούδια.
Για να το θέσουμε πολύ απλά, ο Gotye είναι ένας πολύ σπουδαίος τραγουδοποιός. Λιτός παρά τις περίτεχνες ενορχηστρώσεις του και εξομολογητικός, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά και με τη φωνή του να ταιριάζει απόλυτα με το περιεχόμενο τους -η χροιά της βρίσκεται κάπου ανάμεσα σε αυτή του Sting και εκείνη του Peter Gabriel, για να σας δώσουμε μιαν ιδέα- εκθέτει με ειλικρίνεια και κυρίως με απλότητα την αλήθεια όπως την αντιλαμβάνεται ο ίδιος, αυτά που σκέφτεται και νιώθει. Μόνον οι αληθινά προικισμένοι, πηγαίοι και μεγάλοι μελωδοί μπορούν να βασίζονται τόσο πολύ στην απλότητα, να είναι δηλαδή τόσο απλοί και συνάμα τόσο πειστικοί. Με το «Making Mirrors» ο Gotye απέδειξε ήδη, οριστικά και αδιάψευστα, ότι είναι ένας από αυτούς...
Ο De Becker/Gotye είναι αυτό που λέμε maverick. Όχι μόνο γράφει τη μουσική και τους στίχους όλων των τραγουδιών του και τα ερμηνεύει και παίζει πολλά όργανα στις ηχογραφήσεις του, αλλά οι τελευταίες γίνονται επίσης από τον ίδιο στο προσωπικό του στούντιο. Η διαδικασία της ηχογράφησης και συνολικά της παραγωγής είναι επίσης κάτι που ξεκίνησε να μαθαίνει σε πολύ νεαρή ηλικία, αρχίζοντας με ένα μικρό στούντιο που είχε φτιάξει στον... αχυρώνα (!) του αγροκτήματος των γονέων του. Σήμερα βέβαια την κατέχει απόλυτα και δεν την εξασκεί πλέον στο μικρό «οικιακό» στούντιο αλλά στο ιδιόκτητο και εξ ολοκλήρου επαγγελματικό του.
Ο τόσο ολοκληρωμένος λοιπόν (παρ' ότι μόλις τριάντα δύο ετών) αυτός μουσικός έχει απόλυτο έλεγχο επάνω σε όλα τη δημιουργική διαδικασία της μουσικής του, από την πρωτογενή σύλληψή της μέχρι και το τελικό αποτέλεσμά της. Αυτό είναι μεν ένας αξιοσημείωτος και σημαντικός παράγοντας αλλά μόνος του δεν θα αρκούσε ποτέ για έναν τόσο καλό δίσκο όσο το «Making Mirrors». Ποιο είναι λοιπόν το «μυστικό» του Gotye;
Στα σκαλοπάτια του χρόνου...
Το μυστικό του δεν έχει παρά το όνομα ταλέντο, γνήσιο, πληθωρικό και πολύ μεγάλο ταλέντο. Η ιδέα και σε ένα βαθμό η ίδια η αφορμή του «Making Mirrors» βρίσκονται στο εξώφυλλό του, έναν πίνακα που είχε ζωγραφίσει ο ίδιος ο Gotye όταν ήταν μικρός (η ζωγραφική είναι επίσης ένας δημιουργικός τομέας στον οποίο επιδίδεται αν και περισσότερο ως χόμπι) και τον οποίο στη συνέχεια επεξεργάστηκε ηλεκτρονικά για να καταλήξει να αποτελέσει το εξώφυλλο. Όπως λέει ο ίδιος, ένας καθρέφτης λειτουργεί με δύο τρόπους και έτσι έχει και ισάριθμους συμβολισμούς. «Σου δίνει μιαν εικόνα του εαυτού σου αλλά ταυτόχρονα και του τι υπάρχει γύρω σου. Αυτό συνέβη και σε εμένα καθώς έγραφα αυτά τα τραγούδια, παρατηρούσα πώς δρούσε ο εαυτός μου, τόσο ως μουσικός όσο και ως άνθρωπος, σε αμφότερες τις περιπτώσεις, όμως κυρίως αναφορικά με το παρελθόν. Ανέλυα δηλαδή, υποσυνείδητα μάλλον κατά το μεγαλύτερο ποσοστό, τις επιρροές, τις επιδράσεις και την ως τώρα μουσική μου διαδρομή αλλά την ίδια στιγμή και παλαιότερες σκέψεις και συναισθήματά μου, αν έχουν γίνει πλέον μόνον αναμνήσεις, αν έχουν διαφοροποιηθεί ή αν έχουν παραμείνει ίδιες όπως ήταν».
Το ύφος των τραγουδιών, οι ενορχηστρώσεις και γενικότερα το μουσικό ύφος του «Making Mirrors» δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο πολυσυλλεκτικό, χωρίς όμως ποτέ να χάνει το πολύ ισχυρό κέντρο βάρους του. Θα μπορούσαμε και να πούμε ότι είναι και ένα ταξίδι εμπρός - πίσω στον χρόνο, σε διαφορετικές μουσικές εποχές... Η πραγματική δύναμη όμως του album αυτού και εκείνο που του προσδίδει την αξία του είναι άλλη. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από αυτό που ανέκαθεν, διαχρονικά αποτελούσε και αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο κάθε είδους λαϊκής μουσικής... τα τραγούδια.
Για να το θέσουμε πολύ απλά, ο Gotye είναι ένας πολύ σπουδαίος τραγουδοποιός. Λιτός παρά τις περίτεχνες ενορχηστρώσεις του και εξομολογητικός, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά και με τη φωνή του να ταιριάζει απόλυτα με το περιεχόμενο τους -η χροιά της βρίσκεται κάπου ανάμεσα σε αυτή του Sting και εκείνη του Peter Gabriel, για να σας δώσουμε μιαν ιδέα- εκθέτει με ειλικρίνεια και κυρίως με απλότητα την αλήθεια όπως την αντιλαμβάνεται ο ίδιος, αυτά που σκέφτεται και νιώθει. Μόνον οι αληθινά προικισμένοι, πηγαίοι και μεγάλοι μελωδοί μπορούν να βασίζονται τόσο πολύ στην απλότητα, να είναι δηλαδή τόσο απλοί και συνάμα τόσο πειστικοί. Με το «Making Mirrors» ο Gotye απέδειξε ήδη, οριστικά και αδιάψευστα, ότι είναι ένας από αυτούς...
πηγη:http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=704613
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου