Σημαία υψώστε την ψυχή στο πιο αψηλό κατάρτι: δεν είναι αλήθεια ότι ήρθαμε αργά στην εποχή μας!

Η τέχνη που εκφράζει το λαό, τον στηρίζει κιόλας όταν αυτός δοκιμάζεται. Τον εμπνέει να ξεσηκωθεί, του φωτίζει το δρόμο που άνοιξε η μεγάλη κοσμοθεωρία. Τώρα, στα «δύσκολα», θα σκύψουμε στους ποιητές, θα πάρουμε   δύναμη, θα αντλήσουμε αισιοδοξία, θα οπλιστούμε με πίστη στις δυνατότητές μας. Αυτός ο τόπος μια σταλιά, μα ποιητές…  γέννησε πολλούς ετούτη η γης.

Ένα ποίημα του Κώστα Ουράνη, που πολλοί έχουν χαρακτηρίσει  ποιητή της "απαισιοδοξίας", πήρε ο Δημήτρης Παπαδημητρίου και το έκανε τραγούδι όμορφο. Το πρωτοτραγούδησε η Φωτεινή Δάρρα.

Η φωνή του Παντελή Θαλασσινού... φαίνεται του πάει καλύτερα.

Πότε θ’ ανοίξουμε πανιά;

Πότε θ’ ανοίξουμε πανιά για τα Νησιά του Νότου

πότε το ρου θ' ανέβουμε του ποταμού Αμαζόνα;

Καιρός μας πια να πάψουμε να βλέπουμε μπροστά μας

των ίδιων πάντα λιμανιών τη νυσταγμένη εικόνα!

Ας σβήσει η νέα μας ορμή (σαν βήματα στον άμμο

από το κύμα) την παλιάν, ασάλευτη ζωή μας!

Σημαία υψώστε την ψυχή στο πιο αψηλό κατάρτι:

δεν είναι αλήθεια ότι ήρθαμε αργά στην εποχή μας!

Μπορούμε ακόμα μια ζωή να ζήσουμε καινούρια,

αντίς να μαραζώνουμε σαν τον κομμένο δυόσμο:

φτάνει να κάνουμε πανιά σαν τους Θαλασσοπόρους

που, μια πατρίδα αφήνοντας - έβρισκαν ένα κόσμο!

ΠΗΓΗ:http://e-oikodomos.blogspot.com/2012/04/blog-post_05.html#more