Η ταπείνωση των Ελλήνων είναι ταπείνωση της Ευρώπης

Της
Σίας Αναγνωστοπούλου
Τα τελευταία τρία χρόνια η ελληνική κοινωνία έχει δεχτεί μια επίθεση, η οποία δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία της. Αυτή η επίθεση δεν εκδηλώνεται μόνο στο οικονομικό επίπεδο, αλλά σε ό,τι συνιστά τις δομές πολιτικής και πολιτισμικής συνοχής μιας κοινωνίας. Έχει υποδειχθεί, τόσο από την ηγεσία της ΕΕ όσο και από την ελληνική ηγεσία, ως μίασμα, ως το άρρωστο μέλος ενός υγιούς ευρωπαϊκού σώματος, το οποίο πρέπει να κοπεί για να σταματήσει η μόλυνση. Είμαστε οι «Εβραίοι» του 21ου αιώνα!
Μπροστά σε αυτή την πρωτοφανή, βαθιά ρατσιστική και εθνικιστική επίθεση που δεχόμαστε, η οποία αποσκοπεί στο ξερίζωμα των αξιών (κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα) που συνιστούν την αξιοπρέπεια μιας κοινωνίας, θεωρήσαμε ότι πρέπει να είμαστε όλοι μαζί. Να είμαστε όλοι μαζί για να μην επιτρέψουμε τον εκβαρβαρισμό μας.
Να αντισταθούμε, πρώτον, στην ελληνική και ευρωπαϊκή, νεοφιλελεύθερη ηγεσία που, αποδομώντας τους θεσμούς της κοινωνίας, επιδιώκει τον εκβαρβαρισμό της, επομένως την εύκολη υποταγή της.
Να αντισταθούμε, δεύτερον, στην απομόνωση και τα φοβικά σύνδρομα που δημιουργεί στην κοινωνία ένας όλο και πιο ρατσιστικός και εθνικιστικός λόγος, που κυριαρχεί τον τελευταίο καιρό στη χώρα μας, ο οποίος διαχέεται ως η μόνη «αντίσταση» του ελληνικού λαού και ο οποίος εντέλει αναπαράγει την κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη, ρατσιστική ιδεολογία και αναπαράγεται από αυτή.
Η πρωτοβουλία μας λοιπόν είναι πατριωτική, επομένως ευρωπαϊκή. Η «Ευρώπη», ως πολιτισμικό, πολιτικό και κοινωνικό σύστημα αξιών, διαμορφώθηκε και διαμορφώνεται ως μια συνεχής μάχη ανάμεσα σε δυνάμεις που διεκδικούν την αξιοπρέπεια, την αλληλεγγύη και το σεβασμό ανάμεσα στα διαφορετικά έθνη και τις κοινωνίες, και σε δυνάμεις αυταρχικές, εθνικιστικές, ισοπεδωτικές και γι αυτό αντιευρωπαϊκές. Η ίδια μάχη δινόταν και δίνεται σε επίπεδο εθνών. Με την κίνησή μας προσπαθούμε να ξαναθέσουμε στο επίκεντρο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής αυτές τις αξίες, οι οποίες κάποτε δεν επέτρεψαν τον εκφασισμό της Ευρώπης και σήμερα δεν θα επιτρέψουν τον εκβαρβαρισμό της. Η πολιτική της ΕΕ σήμερα, όπως και πολιτική της ελληνικής ηγεσίας, είναι καταρχάς και καταρχήν αντιευρωπαϊκή και γι’ αυτό ανθελληνική. Αντιστεκόμαστε στην εθνική μας ταπείνωση, γιατί αντιστεκόμαστε στην ταπείνωση της Ευρώπης.

Οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους

Στο πλαίσιο του βίαιου εκβαρβαρισμού της ελληνικής κοινωνίας, οι λέξεις όπως ευρωπαϊσμός, ευρωπαϊκή προοπτική, έχουν χάσει το νόημά τους. Η ελληνική κυβέρνηση δείχνει έναν πρωτοφανή επαρχιωτισμό, τον οποίο αποδίδει με τη λέξη ευρωπαϊσμός. Από πότε ο ευρωπαϊσμός ταυτίζεται με την εξάρτηση και την υποταγή; Από πότε ο οικονομικός και εθνικός εξευτελισμός μιας χώρας σημαίνει ευρωπαϊκή προοπτική; Από την άλλη μεριά, η ηγεσία της ΕΕ δείχνει έναν πρωτοφανή αντιευρωπαϊσμό, τον οποίο μεταφράζει ως «σωτηρία της Ευρώπης». Από πότε η σωτηρία της Ευρώπης ταυτίζεται με τον εκφοβισμό, την κατατρομοκράτηση, τον οικονομικό αφανισμό ενός έθνους; Από πότε η σωτηρία της Ευρώπης ταυτίζεται με την απειλή και όχι με τη συναίνεση;
Η λέξη μεταρρυθμίσεις είναι μια άλλη κακοποιημένη λέξη. Η ελληνική κυβέρνηση, υπό τις οδηγίες κάποιων «ευρωπαίων» υπαλλήλων, επιβάλλει άνωθεν μεταρρυθμίσεις. Οι άνωθεν ωστόσο μεταρρυθμίσεις «εξευρωπαϊσμού» επιβλήθηκαν μόνο σε εξευτελιστικά εξαρτημένες και αποικιοκρατούμενες χώρες ή σε αυταρχικά καθεστώτα. Από πότε οι νεο-αποικιοκρατικές σχέσεις βαπτίζονται μεταρρυθμίσεις; Από πότε οι μεταρρυθμίσεις –τόσο απαραίτητες για το ελληνικό κράτος και την κοινωνία σήμερα, αντί να διευρύνουν τη συναίνεση στο δημόσιο χώρο, περιθωριοποιούν συλλήβδην την κοινωνία ως αντιδραστική; Από πότε οι μεταρρυθμίσεις ξεχαρβαλώνουν τον δημόσιο τομέα;
Πολλές λέξεις κακοποιούνται σήμερα, ανάμεσα στις πολλές και δύο σημαντικές. Η λέξη δημοκρατία και η λέξη Έλληνας. Η ελληνική κυβέρνηση, μια φοβισμένη, διεφθαρμένη σε μεγάλο ποσοστό ελίτ, που τρέμει στην ιδέα να αντιμετωπίσει τον ίδιο της τον λαό, έχει κρυφτεί κάθιδρη (μαζί με μια «πνευματική ελίτ» που τη στηρίζει) πίσω από την «Ευρώπη», για να πολεμήσει έναν ευρωπαϊκό λαό. Από πότε η δημοκρατία δεν έχει ως θεμελιώδες προαπαιτούμενο τη λαϊκή κυριαρχία; Από πότε οι νεοφιλελεύθερες αμαρτίες μιας (πολλών) κυβέρνησης (-εων) μετατρέπονται σε δημοκρατική εξυγίανση, χωρίς αυτή η εξυγίανση να κινητοποιεί τις υγιείς κοινωνικές ομάδες; Από πότε η δημοκρατία ταυτίζεται με τον αφανισμό των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων και την εξαθλίωση της μικρομεσαίας τάξης, προς δόξαν όλου του φάσματος της λαμογιάς που μας οδήγησε εδώ που βρισκόμαστε;
Όσο για τη λέξη Έλληνας, αυτή κι αν έχει υποστεί πολλαπλούς βιασμούς, και μάλιστα πολύ πριν από την κρίση. Δεν θα αναφερθώ στο πολιτικό και κοινωνικό περιεχόμενο, που έδωσαν συστηματικά τα τελευταία 30 χρόνια οι ελληνικές κυβερνήσεις στον όρο Έλληνας. Θεωρώ, ωστόσο, σήμερα ότι οι Έλληνες, αντί να απομονωθούμε δείχνοντας μόνο τους εχθρούς μας, πρέπει να ανοιχτούμε και πάλι προς τα έξω. Έλληνας σήμερα μπορεί να συμβολίσει την αντίσταση των ευρωπαϊκών λαών απέναντι στον πιο χυδαίο νεοφιλελευθερισμό που γνώρισε η Ευρώπη. Γι’ αυτό είμαστε όλοι μαζί, για να το καταφέρουμε!

ΠΗΓΗ : http://www.epohi.gr