Στα αρπακτικά των αγορών παραδίδονται οι βασικότερες στρατηγικές υποδομές της χώρας. Με ένα ακόμα νομοθετικό πραξικόπημα, η κυβέρνηση των εκποιητών δρομολογεί το ξεπούλημα και την κατάργηση κάθε υποχρέωσης δημόσιου ελέγχου στα Δίκτυα Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας και Φυσικού Αερίου.
της Φλώρας Παπαδέδε
της Φλώρας Παπαδέδε
Με πράξη νομοθετικού περιεχομένου που δημοσιεύτηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2011 και κυρώθηκε στις 9 Φεβρουαρίου από το «ελληνικό» κοινοβούλιο οδηγούνται στο Ταμείο Εκποίησης Δημόσιας Περιουσίας και στην πλήρη ιδιωτικοποίησή τους ο Ανεξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ) και ο Διαχειριστής Ελληνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου (ΔΕΣΦΑ), οι θυγατρικές που λειτουργούν τα δίκτυα μεταφοράς ενέργειας της ΔΕΗ και της ΔΕΠΑ.
Τα Δίκτυα Μεταφοράς, δηλαδή οι Γραμμές Υψηλής Τάσης και οι Αγωγοί Φυσικού Αερίου αποτελούν τις πιο κομβικές στρατηγικές υποδομές. Συνιστούν τη ραχοκοκαλιά του ενεργειακού μας συστήματος. Όποιος κατέχει τον έλεγχό τους, ελέγχει ανά πάσα στιγμή την ηλεκτροδότηση της χώρας ή τη διακοπή της, τη ροή φυσικού αερίου. Για ποια ενεργειακή ανεξαρτησία και ασφάλεια εφοδιασμού, ποια εθνική άμυνα μπορούμε να μιλάμε αν επιτρέψουμε να ξεπουληθούν στους τοκογλύφους - δανειστές, στα ξένα κι εγχώρια μονοπώλια;
Όποιος κατέχει τον έλεγχό τους, ελέγχει στην ουσία ολόκληρη την ενεργειακή αγορά: Kαθορίζει ποιες επιχειρήσεις θα παράγουν και θα πωλούν ενέργεια κι επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τη διαμόρφωση της τελικής τιμής προς τους καταναλωτές. Πόσες νέες αυξήσεις στις τιμές του ρεύματος και του φυσικού αερίου θα επιφέρει η παράδοσή τους στην ιδιωτική κερδοσκοπία; Τι επιπτώσεις σηματοδοτεί για τα λαϊκά νοικοκυριά με τα πετσοκομμένα εισοδήματα; Για ολόκληρη τη χώρα την ώρα που η βιομηχανική παραγωγή και συνολικά η ελληνική οικονομία βουλιάζουν στην ύφεση;
Θα έχουμε ρεύμα αν τα δίκτυα μεταφοράς περάσουν στα χέρια ιδιωτικών «επενδυτικών funds» τύπου Eνέργκα και Eλλάς Πάουερ; Πόσο θα το πληρώνουμε αν ξεπουληθούν στη γερμανική RWE ή τη γαλλική EdF που χρόνια τώρα ορέγονται την ελληνική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας; Μήπως είναι καλύτερα να παραχωρηθούν έναντι πινακίου φακής στις κινέζικες Στέιτ Γκριντ ή Σίνερτζι που δείχνουν «έντονο ενδιαφέρον»;
Θυμίζουμε ότι το μεγάλο μπλακ άουτ που το 2006 βύθισε στο σκοτάδι τη Δυτική και Κεντρική Ευρώπη (από Γαλλία ως Εσθονία), προκλήθηκε ακριβώς λόγω της ιδιωτικοποίησης των Δικτύων Μεταφοράς. Γιατί; Οι επενδύσεις σε νέα δίκτυα και οι συντηρήσεις απαιτούν τεράστια κεφάλαια και συνεπάγονται εξαιρετικά μακροχρόνιες αποσβέσεις (20-25 χρόνια). Προκειμένου να βγάλουν γρήγορα κέρδη, οι ολλανδικοί και γερμανικοί όμιλοι που ανέλαβαν τη λειτουργία τους, περιόρισαν τις δαπάνες σταματώντας και τις επενδύσεις και τις συντηρήσεις!
Δεν μένει λοιπόν, παρά μία απάντηση από τους εργαζόμενους κι ολόκληρο τον ελληνικό λαό: Δεν πουλάμε τη δημόσια περιουσία μας! Η ενέργεια –ηλεκτρισμός, φυσικό αέριο και πετρέλαιο– είναι κοινωνικό δικαίωμα κι όχι πεδίο ιδιωτικής κερδοσκοπίας. Σήμερα μόνη ρεαλιστική λύση αποτελεί η εθνικοποίηση ολόκληρου του ενεργειακού τομέα και η λειτουργία του σαν μοχλού για την παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας σε όφελος του λαού και της χώρας.
Τα Δίκτυα Μεταφοράς, δηλαδή οι Γραμμές Υψηλής Τάσης και οι Αγωγοί Φυσικού Αερίου αποτελούν τις πιο κομβικές στρατηγικές υποδομές. Συνιστούν τη ραχοκοκαλιά του ενεργειακού μας συστήματος. Όποιος κατέχει τον έλεγχό τους, ελέγχει ανά πάσα στιγμή την ηλεκτροδότηση της χώρας ή τη διακοπή της, τη ροή φυσικού αερίου. Για ποια ενεργειακή ανεξαρτησία και ασφάλεια εφοδιασμού, ποια εθνική άμυνα μπορούμε να μιλάμε αν επιτρέψουμε να ξεπουληθούν στους τοκογλύφους - δανειστές, στα ξένα κι εγχώρια μονοπώλια;
Όποιος κατέχει τον έλεγχό τους, ελέγχει στην ουσία ολόκληρη την ενεργειακή αγορά: Kαθορίζει ποιες επιχειρήσεις θα παράγουν και θα πωλούν ενέργεια κι επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τη διαμόρφωση της τελικής τιμής προς τους καταναλωτές. Πόσες νέες αυξήσεις στις τιμές του ρεύματος και του φυσικού αερίου θα επιφέρει η παράδοσή τους στην ιδιωτική κερδοσκοπία; Τι επιπτώσεις σηματοδοτεί για τα λαϊκά νοικοκυριά με τα πετσοκομμένα εισοδήματα; Για ολόκληρη τη χώρα την ώρα που η βιομηχανική παραγωγή και συνολικά η ελληνική οικονομία βουλιάζουν στην ύφεση;
Θα έχουμε ρεύμα αν τα δίκτυα μεταφοράς περάσουν στα χέρια ιδιωτικών «επενδυτικών funds» τύπου Eνέργκα και Eλλάς Πάουερ; Πόσο θα το πληρώνουμε αν ξεπουληθούν στη γερμανική RWE ή τη γαλλική EdF που χρόνια τώρα ορέγονται την ελληνική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας; Μήπως είναι καλύτερα να παραχωρηθούν έναντι πινακίου φακής στις κινέζικες Στέιτ Γκριντ ή Σίνερτζι που δείχνουν «έντονο ενδιαφέρον»;
Θυμίζουμε ότι το μεγάλο μπλακ άουτ που το 2006 βύθισε στο σκοτάδι τη Δυτική και Κεντρική Ευρώπη (από Γαλλία ως Εσθονία), προκλήθηκε ακριβώς λόγω της ιδιωτικοποίησης των Δικτύων Μεταφοράς. Γιατί; Οι επενδύσεις σε νέα δίκτυα και οι συντηρήσεις απαιτούν τεράστια κεφάλαια και συνεπάγονται εξαιρετικά μακροχρόνιες αποσβέσεις (20-25 χρόνια). Προκειμένου να βγάλουν γρήγορα κέρδη, οι ολλανδικοί και γερμανικοί όμιλοι που ανέλαβαν τη λειτουργία τους, περιόρισαν τις δαπάνες σταματώντας και τις επενδύσεις και τις συντηρήσεις!
Δεν μένει λοιπόν, παρά μία απάντηση από τους εργαζόμενους κι ολόκληρο τον ελληνικό λαό: Δεν πουλάμε τη δημόσια περιουσία μας! Η ενέργεια –ηλεκτρισμός, φυσικό αέριο και πετρέλαιο– είναι κοινωνικό δικαίωμα κι όχι πεδίο ιδιωτικής κερδοσκοπίας. Σήμερα μόνη ρεαλιστική λύση αποτελεί η εθνικοποίηση ολόκληρου του ενεργειακού τομέα και η λειτουργία του σαν μοχλού για την παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας σε όφελος του λαού και της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου