«Σίριαλ κίλερ» στο Ιράκ

Επισήμως, ο πεζοναύτης Κρις Κάιλ σκότωσε 160 ανθρώπους στη διάρκεια της θητείας του στο Ιράκ - τους περισσότερους που έχει σκοτώσει ποτέ ελεύθερος σκοπευτής στην ιστορία των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων. Ανεπισήμως, πιστεύεται ότι έχει σκοτώσει περισσότερους από 250. Δεν έχει την παραμικρή τύψη - το αντίθετο μάλιστα: «Ηταν οι καλύτερες στιγμές της ζωής μου» δηλώνει. Και για να μοιραστεί αυτές τις στιγμές, έγραψε ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα στις ΗΠΑ με τίτλο «American Sniper», «Αμερικανός ελεύθερος σκοπευτής».

Οι εξεγερμένοι ήταν γι' αυτόν «ζώα», «άγριοι», «απάνθρωποι» φανατικοί. Επειτα από δέκα χρόνια θητείας στις Ενοπλες Δυνάμεις, λέει πως δεν μετανιώνει ούτε για έναν πυροβολισμό, πως καθένας απ' αυτούς τους ανθρώπους, τους οποίους είδε για πρώτη και τελευταία φορά από το σκόπευτρο ενός 300 Winchester Magnum, «άξιζε να πεθάνει». «Σκοτώνεις ξανά και ξανά μέχρι να μην υπάρχει πια κανείς για να σκοτώσεις» γράφει. Μπορεί να σχηματίζει κανείς την εικόνα ενός τέρατος, ενός φονιά εν ψυχρώ και κατά συρροή, όμως ο στρατός βλέπει τα πράγματα διαφορετικά. Ο Κάιλ, που φέτος κλείνει τα 38, έχει γεμίσει τιμές και παράσημα, είναι ένας αμερικανός ήρωας.

Το 2007, στη διάρκεια της αιματηρής μάχης στο Ραμάντι, βρέθηκε στην καλύτερη φόρμα του. Τις πρώτες ώρες της μάχης, σκότωσε 24 Ιρακινούς. «Επεφταν ο ένας μετά τον άλλο. Κάθε φορά που περνούσαν από το σκόπευτρό μου, πατούσα τη σκανδάλη» γράφει στεγνά και νηφάλια. Οι εξεγερμένοι τον επονόμασαν «διάβολο του Ραμάντι» και τον επικήρυξαν για 20.000 δολάρια.

Είναι υπερήφανος γι' αυτή την επικήρυξη, διότι «ήταν η απόδειξη πως έκανα καλή δουλειά», όμως είχε εκνευριστεί επειδή πλήρωναν περισσότερα για να δουν νεκρό έναν επίλεκτο σκοπευτή αντίπαλου τάγματος... «Ασφαλώς και ήθελα να είμαι ο καλύτερος» υπογραμμίζει καθώς, στη διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ, οι αμερικανοί κομάντος είχαν κάνει τους φόνους ένα είδος σπορ στο οποίο ανταγωνίζονταν.

Ο Κρις Κάιλ μεγάλωσε σ' ένα ράντσο του Τέξας και μικρός ήθελε να γίνει καουμπόης - όμως άλλαξε προσανατολισμό όταν τραυματίσθηκε σοβαρά σ' ένα ροντέο. Εγκατέλειψε το σχολείο και κατατάχθηκε στις Ενοπλες Δυνάμεις. Αραγε σήμερα δεν τον στοιχειώνει το αίμα όλων αυτών των ανθρώπων που έχυσε στο Ιράκ, τους οποίους μάλιστα έβλεπε πολύ καθαρά μέσα από το σκόπευτρό του και, σε μερικές περιπτώσεις, τους παρακολουθούσε επί ώρες; Ο ίδιος δεν θέλει ούτε να ακούσει για μετατραυματικό στρες, όμως η γυναίκα του και μητέρα των δύο παιδιών του λέει πως πετάγεται συχνά από τον ύπνο του τις νύκτες• και πως μια φορά παραλίγο να της σπάσει το χέρι όντας ακόμη κοιμισμένος. Εστω κι αν δεν το παραδέχεται, φαίνεται πως του είναι δύσκολο να αφήσει εντελώς πίσω του το παρελθόν του ως «σίριαλ κίλερ» στο Ιράκ.