O σκηνοθέτης της θεατρικής παράστασης "Birdy" αναλύει στο Cosmo.gr τα μηνύματα του έργου που μοιάζουν πιο επίκαιρα και απαραίτητα από ποτέ.
Το "Birdy" είναι ένα παραμύθι απόδρασης, η ιστορία δύο παιδικών φίλων, του Al και του Birdy, που βλέπουν τα όνειρα και τις ελευθερίες τους να γκρεμίζονται μέσα στη δίνη του Β' Παγκόσμιου.
Η παράσταση είναι ουσιαστικά ένα flashback στην παιδική ηλικία των ηρώων και μια μάχη να βρουν ξανά τις ταυτότητές τους, μετά από έναν πόλεμο που έχει τραυματίσει σοβαρά τον Αλ (τόσο ψυχικά όσο και σωματικά) και έχει κλείσει τον Birdy στον εαυτό του, με αποτέλεσμα να φέρεται σαν πουλί και να αρνείται πεισματικά να επικοινωνήσει με τους ανθρώπους.
Το "Birdy" γράφτηκε το 1978, είναι το πρώτο μυθιστόρημα του William Wharton, ενώ το 1984 ο Alan Parker σκηνοθέτησε την κινηματογραφική του εκδοχή με πρωταγωνιστή τον Nicolas Cage. Παρ' όλ' αυτά, τα μηνύματά του είναι αιφνιδιαστικά πολύ επίκαιρα.
Το Cosmo.gr μίλησε με τον σκηνοθέτη της παράστασης (και πρωταγωνιστή στο ρόλο του Al), Πέτρο Νάκο για την παράσταση, τις ελευθερίες και το μήνυμα του "Birdy":
Κατ' αρχήν, πώς θα περιγράφατε την παράσταση σε κάποιον που δεν την έχει δει;
Είναι ένα πολύ σύγχρονο και επίκαιρο έργο, γιατί μιλάει για την κατάσταση που βιώνει εδώ και δύο χρόνια κάθε Έλληνας. Ο λοχίας Al του έργου είναι ένας τραυματίας πολέμου που φοβάται πολύ, έχει περάσει δύσκολα, έχει τραύματα από το παρελθόν και κατάλαβε απότομα πόσο σκληρή είναι η ζωή που έχει ένα σωρό νάρκες. Ό,τι ακριβώς συμβαίνει και με τον Έλληνα σήμερα.
Ο πόλεμος της παράστασης είναι η κρίση του σήμερα. Από την άλλη, ο φίλος του ο Birdy συμβολίζει την ψυχή μας που θέλει να πετάξει, να φύγει από όλα αυτά, να κάνει αυτά που γουστάρει, να είναι ελεύθερη.
Ουσιαστικά μιλάμε για μια απόλυτα επίκαιρη παράσταση...
Το "Birdy" εκφράζει όλες τις γενιές. Ο 50άρης μπορεί να θυμηθεί τον εαυτό του που μαχόταν στο Πολυτεχνείο. Ο 80άρης την αντίσταση κατά των Ναζί και ο σύγχρονος Έλληνας την οικονομική κρίση.
Γιατί το έργο λέγεται "Birdy" και όχι "Al";
Γιατί είχα ανάγκη να δω αισιόδοξα όλο αυτό που γίνεται. Το έργο προτείνει και μια στάση ζωής σε αυτό που βιώνουμε. Δεν είναι η στάση που θα πρότεινα εγώ υπό φυσιολογικές συνθήκες, αλλά εδώ που έχουμε φτάσει, αυτό το πράγμα δεν παλεύεται κι έτσι ο καθένας πρέπει να τα βρει με τον εαυτό, να ανασυνταχθεί ο ίδιος και να αποφασίσει ότι δεν θα πεθάνει επειδή του επιβάλλουν αυτές τις συνθήκες.
Πρέπει να κρατήσει ζωντανό αυτό που θέλει να κάνει κι ας διαλύεται ο κόσμος γύρω του. Αρκεί να το δικαιούται αυτό που θέλει να κάνει. Θετικά. Ο Birdy είναι η αίσθηση της ελευθερίας, η επαφή με τα ιδανικά και τα θέλω μας.
Πολύ καλά σχόλια έχει ήδη αποσπάσει και το μουσικό ντύσιμο της παράστασης με ιταλικά 60s. Κατ' αρχάς ο ρόλος μου είναι ένας Ιταλός. Είναι μια τέλεια σύμπτωση, γιατί κι εγώ είμαι Ιταλός κατά το ήμισυ, ενώ έχω και πάρα πολλά κοινά με τον Al. Ο Alfonso Columbato είναι ένας Ιταλός δεύτερης γενιάς, ο ίδιος δηλώνει ότι είναι χέστης, φοβιτσιάρης (πέρασε και έναν πόλεμο), η μάνα του είναι μια παραδοσιακή Ιταλίδα, ενώ ο ίδιος το παίζει παγκοσμιοποιημένος τύπος, δεν γουστάρει το Alfonso και θέλει το Al. Αυτή είναι η διαφορά μας. Εγώ γουστάρω την ιταλική ταυτότητα, αλλά κι εγώ είμαι ένας Ελληνοϊταλός. Tα τραγούδια είναι ιταλικά και λόγω της καταγωγής του ήρωα, αλλά και της δικής μου.
Επίσης, ήθελα να δώσω αυτή τη νοσταλγία της νιότης στο έργο. Nομίζω ότι αποδίδεται αυτή η αίσθηση του ρετρό και ότι αρέσει και στους νέους παρότι δεν τη γνωρίζουν. Ήθελα να κάνω και την κριτική μου στη σύγχρονη μουσική. Συνειδητοποίησα ότι η μουσική της παράστασης μετατρέπει τους ανθρώπους σε χαρούμενους. Είναι ένα όπλο για την παράσταση, δίνει χαρά και αισιοδοξία, ενώ η μουσική που ακούμε τώρα μας ρίχνει. Λες και είναι όπλο της εξουσίας που αδυνατίζει τα νεύρα των ανθρώπων.
Πιστεύετε ότι μας έχουν απομείνει πολλές ελευθερίες πλέον;
Δεν υπάρχει καμία ελευθερία. Δεν υπάρχει καταρχάς δημοκρατία και σύστημα. Νιώθω ότι όλα γύρω μου συνθλίβονται. Ούτως ή άλλως, η αγάπη για το χρήμα που μας έχει επιβληθεί τον τελευταίο αιώνα δεν μας επιτρέπει να δούμε κάποιες αρχές που παραβιάζονται.
Γιατί λέτε ότι δεν υπάρχει δημοκρατία;
Τυχαίνει να είμαι και νομικός. Αυτή τη στιγμή έχει καταλυθεί το Σύνταγμα. Η αναδρομικότητα των νόμων είναι παράνομη, αντισυνταγματική. Επίσης, η Βουλή δεν αποφασίζει για πολύ βασικά ζητήματα που άπτονται της εθνικής κυριαρχίας. Είναι ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση δεν έχει το λαϊκό έρεισμα. Όλος ο λαός έχει ξεσηκωθεί, κατεβαίνει στις πλατείες, τι άλλο να κάνει πια;
Πόσοι "Birdy" υπάρχουν εκεί έξω;
Θα έλεγα ότι σαν πακέτο ο Al και ο Birdy σίγουρα εκφράζουν τον καθένα μας. Σε μια κατάσταση κρίσης, κάθε άνθρωπος μπορεί να επιδείξει τρεις συμπεριφορές. Είτε θα έρθει σε σύγκρουση (fight), είτε θα παγώσει όπως το ζώο που περνάει το δρόμο και κοκαλώνει όταν βλέπει ένα αυτοκίνητο να έρχεται καταπάνω του (freeze), είτε θα πετάξει μακριά (flight). Ο Al είναι το fight, αυτό κάνω κι εγώ σαν άνθρωπος και γι' αυτό μου ταιριάζει και ο ρόλος. Όπως και στο Γεράσιμο (σ.σ. Πετικάρη), ταιριάζει ο Birdy γιατί είναι άνθρωπος και του freeze και του flight.
Κατά τη γνώμη μου, το fight συστήνεται σε αυτούς που θέλουν να έχουν έναν πιο δίκαιο κόσμο. Το σωστό είναι να κοιτάμε το σύνολο του κόσμου. Εννοείται ότι ο καθένας πρέπει να ανταμείβεται ανάλογα με την αξία του, αλλά αφού εξασφαλίσουμε την επιβίωση όλων, την αξιοκρατία, και όλα αυτά που πιστεύαμε τόσα χρόνια ότι υπήρχαν και ότι βαδίζαμε προς αυτά.
Σας είχα συναντήσει μετά την πρεμιέρα της παράστασης τη Δευτέρα (24/10) και παρ' ότι το θέατρο ήταν γεμάτο, μου είπατε ότι δεν είστε πολύ αισιόδοξος γι' αυτήν; Γιατί;
Η νέα γενιά έχει απαξιώσει το θέατρο. Το "Birdy" απευθύνεται κατ' εξοχήν στους νέους, κατά τη γνώμη μου. Τους υμνεί. Υμνεί την αθωότητα, τα πιστεύω και τον τρόπο σκέψης τους. Θεωρεί ότι ο δίκαιος κόσμος είναι αυτός των νέων. Αν συμφωνήσουμε όλοι σε αυτό, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε -κυρίως οι νεότεροι- ότι αυτό που έχει επιβληθεί είναι το χρήμα και όχι η η αξία ή η ηθική.
Γιατί να χρειαζόμαστε ένα λαμόγιο ή ένα μέσο που έχει άκρες παντού για να προωθήσουμε τη δουλειά μας; Στέλνω ένα δελτίο τύπου για την παράσταση με ωραίες φωτογραφίες, βλέπεις ότι το έργο έχει να πει πράγματα, γιατί ρε φίλε δεν το δημοσιεύεις όπως έχεις υποχρέωση να κάνεις; Γιατί κάποια μέσα είναι "ένα μαγαζί" με θέατρα και προβάλλουν μόνο αυτά; Στην Ελλάδα, μιλάμε προφανώς για θέατρο δύο διαφορετικών Θεών.
Θεωρείτε ότι η τέχνη στην Ελλάδα στέκεται στο ύψος των περιστάσεων;
Η τέχνη έχει πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Τόσα χρόνια που είμαι στο χώρο, έρχομαι αντιμέτωπος με ένα φαινόμενο υποκουλτούρας. Τα πιο φωτεινά μυαλά της τέχνης στην Ελλάδα συστρατεύθηκαν με το κατεστημένο, εντάχθηκαν στο σύστημα και ο καθένας προσπαθεί να πει δειλά αυτά που θέλει, αλλά μέσα από το σύστημα.
Δεν έχουμε θεατρικούς συγγραφείς που να σχολιάζουν την κατάσταση με τρόπο που να βοηθά τον κόσμο να καταλάβει τι συμβαίνει. Δεν αρκεί να το κάνουν με τρόπο που να το χλευάζουν και ο κόσμος να γελάει. Εδώ είναι οι ζωές μας, δεν γελάμε. Δυστυχώς, οι καλλιτέχνες έχουν συμβάλλει στον ωχαδερφισμό του Έλληνα.
Περνάει η χώρα την κρίση του "ηθικού";
Στην Ελλάδα, ζήσαμε την παράδοση του Οτσαλάν που είναι ένα πολύ θλιβερό γεγονός. Δώσαμε τον καλύτερο σύμμαχο της Ελλάδας στα χέρια του εχθρού. Αυτό είναι μια εντελώς ανήθικη πράξη. Απ' όσο ξέρω τα ελληνικά αεροδρόμια βοήθησαν στους βομβαρδισμούς των συμμάχων Σέρβων. Επίσης ανήθικη πράξη. Έχουμε συνηθίσει οι Έλληνες να κοιτάμε την πάρτη μας και να μη μας νοιάζει η ηθική πλευρά του ζητήματος. Κι όλα αυτά στο όνομα του χρήματος. Έχουν ξεπουληθεί οι συνειδήσεις μας στο όνομα της επιβίωσης.
Βλέπετε τους νέους να έχουν πάρει τον διαφορετικό, τον καλύτερο δρόμο; Εγώ έζησα σε μια κοινωνία που έμαθα ότι η ένταξη σε έναν κομματικό μηχανισμό είναι το μέσο για να πετύχεις επαγγελματικά στη ζωή σου. Εμένα αυτό ποτέ δεν με ενδιέφερε, δεν θέλησα να ξεπουλήσω την αξιοπρέπεια και τη δυναμική μου στα πλαίσια ενός κομματικού μηχανισμού, γιατί θα έπρεπε να δουλέψω γι' αυτόν μετά. Οι νέοι που ήρθαν αργότερα θα έπρεπε να έχουν ανατρέψει αυτήν την κατάσταση.
Το λάθος των 30άρηδων είναι ότι πέρασε πολύ καιρό θεωρώντας πρέπον το να είσαι απολιτίκ απαξιώνοντας την πολιτική. Έτσι, οι σημερινοί 30άρηδες άφηναν τους γονείς τους να ψηφίζουν με τον ίδιο τρόπο. Αντί να το παίζουν τσάμπα μάγκες και να κάθονται στον καναπέ και να τα γράφουν όλα, θα έπρεπε να έχουν πάρει την κατάσταση στα χέρια τους. Οι νέοι πρέπει να συστρατευθούν και να προτείνουν λύσεις, μια τρίτη λύση, γιατί εδώ χρειάζονται χοντρές αλλαγές.
Το "Birdy" εμπνέει μια μορφή εσωτερικής τουλάχιστον επανάστασης..
Αυτό είναι το μήνυμα. Στην πρεμιέρα νιώσαμε μια πολύ περίεργη ενέργεια στο χειροκρότημα. Σίγουρα άρεσε η παράσταση, αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Νιώσαμε σαν ένα θέατρο να ήθελε να σηκωθεί και να φωνάξει όπως στο γκολ του Χαριστέα στον τελικό του Euro. Υπήρχε μια ψυχική ανάταση. Σαν να το μετέφρασε ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Αυτό θέλει να δώσει η παράσταση. Ο καθένας ξέρει τι είναι αυτό που μπορεί να τον ξεσηκώσει. Απλά πρέπει να το βρούμε τη δύναμη να ξεσηκωθούμε, να κάνουμε κάτι. Όχι απαραίτητα πολιτικά. Ο καθένας όπως νομίζει. Το θέμα να μείνει ζωντανός, να μείνει το όνειρο ζωντανό.
Η παράσταση "Birdy" ανεβαίνει κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21.30 στο θέατρο Altera Pars (Μεγ. Αλεξάνδρου 123, Κεραμεικός).
ΠΗΓΗ:COSMO.GR
EΠΙΛΟΓΗ ΒΙΝΤΕΟ ΤΕΧΝΗΣ ΑΝΕΜΟΣ
Η παράσταση είναι ουσιαστικά ένα flashback στην παιδική ηλικία των ηρώων και μια μάχη να βρουν ξανά τις ταυτότητές τους, μετά από έναν πόλεμο που έχει τραυματίσει σοβαρά τον Αλ (τόσο ψυχικά όσο και σωματικά) και έχει κλείσει τον Birdy στον εαυτό του, με αποτέλεσμα να φέρεται σαν πουλί και να αρνείται πεισματικά να επικοινωνήσει με τους ανθρώπους.
Το "Birdy" γράφτηκε το 1978, είναι το πρώτο μυθιστόρημα του William Wharton, ενώ το 1984 ο Alan Parker σκηνοθέτησε την κινηματογραφική του εκδοχή με πρωταγωνιστή τον Nicolas Cage. Παρ' όλ' αυτά, τα μηνύματά του είναι αιφνιδιαστικά πολύ επίκαιρα.
Το Cosmo.gr μίλησε με τον σκηνοθέτη της παράστασης (και πρωταγωνιστή στο ρόλο του Al), Πέτρο Νάκο για την παράσταση, τις ελευθερίες και το μήνυμα του "Birdy":
Κατ' αρχήν, πώς θα περιγράφατε την παράσταση σε κάποιον που δεν την έχει δει;
Είναι ένα πολύ σύγχρονο και επίκαιρο έργο, γιατί μιλάει για την κατάσταση που βιώνει εδώ και δύο χρόνια κάθε Έλληνας. Ο λοχίας Al του έργου είναι ένας τραυματίας πολέμου που φοβάται πολύ, έχει περάσει δύσκολα, έχει τραύματα από το παρελθόν και κατάλαβε απότομα πόσο σκληρή είναι η ζωή που έχει ένα σωρό νάρκες. Ό,τι ακριβώς συμβαίνει και με τον Έλληνα σήμερα.
Ο πόλεμος της παράστασης είναι η κρίση του σήμερα. Από την άλλη, ο φίλος του ο Birdy συμβολίζει την ψυχή μας που θέλει να πετάξει, να φύγει από όλα αυτά, να κάνει αυτά που γουστάρει, να είναι ελεύθερη.
Ουσιαστικά μιλάμε για μια απόλυτα επίκαιρη παράσταση...
Το "Birdy" εκφράζει όλες τις γενιές. Ο 50άρης μπορεί να θυμηθεί τον εαυτό του που μαχόταν στο Πολυτεχνείο. Ο 80άρης την αντίσταση κατά των Ναζί και ο σύγχρονος Έλληνας την οικονομική κρίση.
Γιατί το έργο λέγεται "Birdy" και όχι "Al";
Γιατί είχα ανάγκη να δω αισιόδοξα όλο αυτό που γίνεται. Το έργο προτείνει και μια στάση ζωής σε αυτό που βιώνουμε. Δεν είναι η στάση που θα πρότεινα εγώ υπό φυσιολογικές συνθήκες, αλλά εδώ που έχουμε φτάσει, αυτό το πράγμα δεν παλεύεται κι έτσι ο καθένας πρέπει να τα βρει με τον εαυτό, να ανασυνταχθεί ο ίδιος και να αποφασίσει ότι δεν θα πεθάνει επειδή του επιβάλλουν αυτές τις συνθήκες.
Πρέπει να κρατήσει ζωντανό αυτό που θέλει να κάνει κι ας διαλύεται ο κόσμος γύρω του. Αρκεί να το δικαιούται αυτό που θέλει να κάνει. Θετικά. Ο Birdy είναι η αίσθηση της ελευθερίας, η επαφή με τα ιδανικά και τα θέλω μας.
Επίσης, ήθελα να δώσω αυτή τη νοσταλγία της νιότης στο έργο. Nομίζω ότι αποδίδεται αυτή η αίσθηση του ρετρό και ότι αρέσει και στους νέους παρότι δεν τη γνωρίζουν. Ήθελα να κάνω και την κριτική μου στη σύγχρονη μουσική. Συνειδητοποίησα ότι η μουσική της παράστασης μετατρέπει τους ανθρώπους σε χαρούμενους. Είναι ένα όπλο για την παράσταση, δίνει χαρά και αισιοδοξία, ενώ η μουσική που ακούμε τώρα μας ρίχνει. Λες και είναι όπλο της εξουσίας που αδυνατίζει τα νεύρα των ανθρώπων.
Πιστεύετε ότι μας έχουν απομείνει πολλές ελευθερίες πλέον;
Δεν υπάρχει καμία ελευθερία. Δεν υπάρχει καταρχάς δημοκρατία και σύστημα. Νιώθω ότι όλα γύρω μου συνθλίβονται. Ούτως ή άλλως, η αγάπη για το χρήμα που μας έχει επιβληθεί τον τελευταίο αιώνα δεν μας επιτρέπει να δούμε κάποιες αρχές που παραβιάζονται.
Γιατί λέτε ότι δεν υπάρχει δημοκρατία;
Τυχαίνει να είμαι και νομικός. Αυτή τη στιγμή έχει καταλυθεί το Σύνταγμα. Η αναδρομικότητα των νόμων είναι παράνομη, αντισυνταγματική. Επίσης, η Βουλή δεν αποφασίζει για πολύ βασικά ζητήματα που άπτονται της εθνικής κυριαρχίας. Είναι ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση δεν έχει το λαϊκό έρεισμα. Όλος ο λαός έχει ξεσηκωθεί, κατεβαίνει στις πλατείες, τι άλλο να κάνει πια;
Πόσοι "Birdy" υπάρχουν εκεί έξω;
Θα έλεγα ότι σαν πακέτο ο Al και ο Birdy σίγουρα εκφράζουν τον καθένα μας. Σε μια κατάσταση κρίσης, κάθε άνθρωπος μπορεί να επιδείξει τρεις συμπεριφορές. Είτε θα έρθει σε σύγκρουση (fight), είτε θα παγώσει όπως το ζώο που περνάει το δρόμο και κοκαλώνει όταν βλέπει ένα αυτοκίνητο να έρχεται καταπάνω του (freeze), είτε θα πετάξει μακριά (flight). Ο Al είναι το fight, αυτό κάνω κι εγώ σαν άνθρωπος και γι' αυτό μου ταιριάζει και ο ρόλος. Όπως και στο Γεράσιμο (σ.σ. Πετικάρη), ταιριάζει ο Birdy γιατί είναι άνθρωπος και του freeze και του flight.
Κατά τη γνώμη μου, το fight συστήνεται σε αυτούς που θέλουν να έχουν έναν πιο δίκαιο κόσμο. Το σωστό είναι να κοιτάμε το σύνολο του κόσμου. Εννοείται ότι ο καθένας πρέπει να ανταμείβεται ανάλογα με την αξία του, αλλά αφού εξασφαλίσουμε την επιβίωση όλων, την αξιοκρατία, και όλα αυτά που πιστεύαμε τόσα χρόνια ότι υπήρχαν και ότι βαδίζαμε προς αυτά.
Σας είχα συναντήσει μετά την πρεμιέρα της παράστασης τη Δευτέρα (24/10) και παρ' ότι το θέατρο ήταν γεμάτο, μου είπατε ότι δεν είστε πολύ αισιόδοξος γι' αυτήν; Γιατί;
Η νέα γενιά έχει απαξιώσει το θέατρο. Το "Birdy" απευθύνεται κατ' εξοχήν στους νέους, κατά τη γνώμη μου. Τους υμνεί. Υμνεί την αθωότητα, τα πιστεύω και τον τρόπο σκέψης τους. Θεωρεί ότι ο δίκαιος κόσμος είναι αυτός των νέων. Αν συμφωνήσουμε όλοι σε αυτό, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε -κυρίως οι νεότεροι- ότι αυτό που έχει επιβληθεί είναι το χρήμα και όχι η η αξία ή η ηθική.
Γιατί να χρειαζόμαστε ένα λαμόγιο ή ένα μέσο που έχει άκρες παντού για να προωθήσουμε τη δουλειά μας; Στέλνω ένα δελτίο τύπου για την παράσταση με ωραίες φωτογραφίες, βλέπεις ότι το έργο έχει να πει πράγματα, γιατί ρε φίλε δεν το δημοσιεύεις όπως έχεις υποχρέωση να κάνεις; Γιατί κάποια μέσα είναι "ένα μαγαζί" με θέατρα και προβάλλουν μόνο αυτά; Στην Ελλάδα, μιλάμε προφανώς για θέατρο δύο διαφορετικών Θεών.
Θεωρείτε ότι η τέχνη στην Ελλάδα στέκεται στο ύψος των περιστάσεων;
Η τέχνη έχει πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Τόσα χρόνια που είμαι στο χώρο, έρχομαι αντιμέτωπος με ένα φαινόμενο υποκουλτούρας. Τα πιο φωτεινά μυαλά της τέχνης στην Ελλάδα συστρατεύθηκαν με το κατεστημένο, εντάχθηκαν στο σύστημα και ο καθένας προσπαθεί να πει δειλά αυτά που θέλει, αλλά μέσα από το σύστημα.
Δεν έχουμε θεατρικούς συγγραφείς που να σχολιάζουν την κατάσταση με τρόπο που να βοηθά τον κόσμο να καταλάβει τι συμβαίνει. Δεν αρκεί να το κάνουν με τρόπο που να το χλευάζουν και ο κόσμος να γελάει. Εδώ είναι οι ζωές μας, δεν γελάμε. Δυστυχώς, οι καλλιτέχνες έχουν συμβάλλει στον ωχαδερφισμό του Έλληνα.
Περνάει η χώρα την κρίση του "ηθικού";
Στην Ελλάδα, ζήσαμε την παράδοση του Οτσαλάν που είναι ένα πολύ θλιβερό γεγονός. Δώσαμε τον καλύτερο σύμμαχο της Ελλάδας στα χέρια του εχθρού. Αυτό είναι μια εντελώς ανήθικη πράξη. Απ' όσο ξέρω τα ελληνικά αεροδρόμια βοήθησαν στους βομβαρδισμούς των συμμάχων Σέρβων. Επίσης ανήθικη πράξη. Έχουμε συνηθίσει οι Έλληνες να κοιτάμε την πάρτη μας και να μη μας νοιάζει η ηθική πλευρά του ζητήματος. Κι όλα αυτά στο όνομα του χρήματος. Έχουν ξεπουληθεί οι συνειδήσεις μας στο όνομα της επιβίωσης.
Το λάθος των 30άρηδων είναι ότι πέρασε πολύ καιρό θεωρώντας πρέπον το να είσαι απολιτίκ απαξιώνοντας την πολιτική. Έτσι, οι σημερινοί 30άρηδες άφηναν τους γονείς τους να ψηφίζουν με τον ίδιο τρόπο. Αντί να το παίζουν τσάμπα μάγκες και να κάθονται στον καναπέ και να τα γράφουν όλα, θα έπρεπε να έχουν πάρει την κατάσταση στα χέρια τους. Οι νέοι πρέπει να συστρατευθούν και να προτείνουν λύσεις, μια τρίτη λύση, γιατί εδώ χρειάζονται χοντρές αλλαγές.
Το "Birdy" εμπνέει μια μορφή εσωτερικής τουλάχιστον επανάστασης..
Αυτό είναι το μήνυμα. Στην πρεμιέρα νιώσαμε μια πολύ περίεργη ενέργεια στο χειροκρότημα. Σίγουρα άρεσε η παράσταση, αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Νιώσαμε σαν ένα θέατρο να ήθελε να σηκωθεί και να φωνάξει όπως στο γκολ του Χαριστέα στον τελικό του Euro. Υπήρχε μια ψυχική ανάταση. Σαν να το μετέφρασε ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Αυτό θέλει να δώσει η παράσταση. Ο καθένας ξέρει τι είναι αυτό που μπορεί να τον ξεσηκώσει. Απλά πρέπει να το βρούμε τη δύναμη να ξεσηκωθούμε, να κάνουμε κάτι. Όχι απαραίτητα πολιτικά. Ο καθένας όπως νομίζει. Το θέμα να μείνει ζωντανός, να μείνει το όνειρο ζωντανό.
Η παράσταση "Birdy" ανεβαίνει κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21.30 στο θέατρο Altera Pars (Μεγ. Αλεξάνδρου 123, Κεραμεικός).
ΠΗΓΗ:COSMO.GR
KAI O BIRDY ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ ΤΟ 1984
Ο Μπέρντυ , αέρινος και ολίγον ιδιαίτερος χαρακτήρας, μια μηχανική ιδιοφυία, θαυμάζει τα πουλιά. Προσπαθεί, σαν σύγχρονος Ντα Βίντσι, μελετώντας τα να τα «αντιγράψει»... ονειρεύεται να «πετάξει» κι αυτός με τα αυτοσχέδια φτερά του.
Η μουσικη και το τρειλερ της ταινιας του Αλαν Παρκερ (1984) σε μουσικη Peter Gabriel έναν από τους πιο σπουδαίους μουσικούς της rock σκηνής από την δεκαετία του 60 μέχρι σήμερα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου