Νομίζουμε πως είναι πλέον εμφανές προς όλους πως οι διαβουλεύσεις ανάμεσα στα κόμματα είναι καθημερινές. Στόχος η διατήρηση και διαχείριση των υποθέσεων τη κυριαρχίας όπως και τα ανταλλάγματα που θα λάβουν όλοι αυτοί οι βαστάζοι του συστήματος για τη συμμετοχή τους στην προσπάθεια άμβλυνσης των κοινωνικών αντιθέσεων, με σκοπό την ένταξη των ανθρώπων στους νέους όρους δουλείας που επιχειρούν να εδραιώσουν οι, εγχώριοι και μη, δυνάστες.
Στα πλαίσια αυτά παραμένει απαραίτητη η αξιοποίηση -σταδιακά- των λεγόμενων, μη υποστηρικτών της κυβέρνησης Παπαδήμου. Ήταν ανάγκη να υπάρξουν αρχικά κάποιες, φαινομενικά αντιθετικές δυνάμεις όπου στα πλαίσια της νομιμότητας θα εξέφραζαν τη δυσφορία του κόσμου. Διότι, η στήριξη της κυβέρνησης Παπαδήμου δεν υλοποιείται από την συνεργασία των κομμάτων που συγκυβερνούν, (Ν.Δ, ΠΑ.ΣΟ.Κ, ΛΑ.Ο.Σ) αλλά και από τα υπόλοιπα που διατηρούν τους θεσμούς και εκφράζονται μέσ’ απ’ αυτούς. Το ΚΚΕ μαζί με το ΣΥ.ΡΙΖ.Α ουσιαστικά αποτελούν αυτό που ονομάζεται αξιωματική αντιπολίτευση. Η διατήρηση της ομαλότητας είναι στήριξη των θεσμών της εξουσίας.
Ο Φ. Κουβέλης πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ, αρχικώς εμφανίστηκε σαν αντίθετος προς την κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας», όπως την ονομάζουν και τασσόταν υπέρ της εκλογικής διαδικασίας. Μετά, άρχισε τις προτροπές («σχολιασμό» το λέμε στη γλώσσα του «πολυκέρατου» δηλ. της πολιτικής) προς τον Σαμαρά να μην υπογράψει και τώρα σε συνέντευξή του στην εφημερίδα τα ΝΕΑ δηλώνει ότι το κόμμα του δεν έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στον Λουκά Παπαδήμο γιατί αυτή η κυβέρνηση «ήταν μια επιλογή στο πλαίσιο του συντηρητικού τόξου του πολιτικού συστήματος. Η συγκρότηση αυτού του τόξου απέκλεισε εκ των προτέρων τις άλλες πολιτικές δυνάμεις και τούτο ανεξάρτητα από το τι θα έπρατταν οι άλλες πολιτικές δυνάμεις». Αν, δηλαδή, δεν απέκλειε τις άλλες πολιτικές δυνάμεις πρώτος και καλύτερος θα έτρεχε ο «κος 1989». Παραμένει μάλιστα αμετανόητα σαφής: «έχω υπόψη μου βουλευτές και της Νέας Δημοκρατίας οι οποίοι, εάν εγκαταλείψουν βαρίδια και εξαρτήσεις, θα μπορούσαν να υπηρετήσουν μια χρήσιμη πολιτική για τον τόπο», (η επιβεβαίωση για το una razza, una fazza).
Παρακάτω με διπλωματικό τρόπο δηλώνει πως εάν είναι σωστά τα μέτρα του Παπαδήμου (λες και είναι δικά του) θα τα ψηφίσει. Όπως επίσης δηλώνει πως δεν αποκλείει μια ενδεχόμενη μετεκλογική συνεργασία με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Άλλωστε, «Τη Δημοκρατική Αριστερά δεν την αφήνει αδιάφορη η κυβερνητική εξουσία».
Μετά απ’ αυτά είναι να μην σου ’ρχεται αναγούλα;
Στα πλαίσια αυτά παραμένει απαραίτητη η αξιοποίηση -σταδιακά- των λεγόμενων, μη υποστηρικτών της κυβέρνησης Παπαδήμου. Ήταν ανάγκη να υπάρξουν αρχικά κάποιες, φαινομενικά αντιθετικές δυνάμεις όπου στα πλαίσια της νομιμότητας θα εξέφραζαν τη δυσφορία του κόσμου. Διότι, η στήριξη της κυβέρνησης Παπαδήμου δεν υλοποιείται από την συνεργασία των κομμάτων που συγκυβερνούν, (Ν.Δ, ΠΑ.ΣΟ.Κ, ΛΑ.Ο.Σ) αλλά και από τα υπόλοιπα που διατηρούν τους θεσμούς και εκφράζονται μέσ’ απ’ αυτούς. Το ΚΚΕ μαζί με το ΣΥ.ΡΙΖ.Α ουσιαστικά αποτελούν αυτό που ονομάζεται αξιωματική αντιπολίτευση. Η διατήρηση της ομαλότητας είναι στήριξη των θεσμών της εξουσίας.
Ο Φ. Κουβέλης πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ, αρχικώς εμφανίστηκε σαν αντίθετος προς την κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας», όπως την ονομάζουν και τασσόταν υπέρ της εκλογικής διαδικασίας. Μετά, άρχισε τις προτροπές («σχολιασμό» το λέμε στη γλώσσα του «πολυκέρατου» δηλ. της πολιτικής) προς τον Σαμαρά να μην υπογράψει και τώρα σε συνέντευξή του στην εφημερίδα τα ΝΕΑ δηλώνει ότι το κόμμα του δεν έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στον Λουκά Παπαδήμο γιατί αυτή η κυβέρνηση «ήταν μια επιλογή στο πλαίσιο του συντηρητικού τόξου του πολιτικού συστήματος. Η συγκρότηση αυτού του τόξου απέκλεισε εκ των προτέρων τις άλλες πολιτικές δυνάμεις και τούτο ανεξάρτητα από το τι θα έπρατταν οι άλλες πολιτικές δυνάμεις». Αν, δηλαδή, δεν απέκλειε τις άλλες πολιτικές δυνάμεις πρώτος και καλύτερος θα έτρεχε ο «κος 1989». Παραμένει μάλιστα αμετανόητα σαφής: «έχω υπόψη μου βουλευτές και της Νέας Δημοκρατίας οι οποίοι, εάν εγκαταλείψουν βαρίδια και εξαρτήσεις, θα μπορούσαν να υπηρετήσουν μια χρήσιμη πολιτική για τον τόπο», (η επιβεβαίωση για το una razza, una fazza).
Παρακάτω με διπλωματικό τρόπο δηλώνει πως εάν είναι σωστά τα μέτρα του Παπαδήμου (λες και είναι δικά του) θα τα ψηφίσει. Όπως επίσης δηλώνει πως δεν αποκλείει μια ενδεχόμενη μετεκλογική συνεργασία με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Άλλωστε, «Τη Δημοκρατική Αριστερά δεν την αφήνει αδιάφορη η κυβερνητική εξουσία».
Μετά απ’ αυτά είναι να μην σου ’ρχεται αναγούλα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου