ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΦΥΓΟΥΜΕ ΛΙΓΟ.....
Σχεδόν αόρατος για τα οπτικά τηλεσκόπια, αφού είναι πιο μαύρος από κάρβουνο, ένας αστεροειδής διαμέτρου 400 μέτρων θα βρεθεί τα ξημερώματα της Τετάρτης πιο κοντά στη Γη από ό,τι η ίδια η Σελήνη. Ο διαστημικός βράχος, με την ονομασία 2005 YU55, θα περάσει σε απόσταση 324.600 χιλιομέτρων στη 01.28 ώρα Ελλάδας στις 8 Νοεμβρίου.
Η απόσταση αν και ακούγεται μεγάλη είναι λίγο μικρότερη από τη μέση απόσταση Γης-Σελήνης που αγγίζει τα 385.000 χιλιόμετρα. Η σελήνη μάλιστα θα βρεθεί ακόμα πιο κοντά στον αστεροειδή, σε απόσταση περίπου 241.000 χιλιομέτρων.
«Είμαστε 100% σίγουροι ότι δεν αποτελεί απειλή» διαβεβαίωσε ο Ντον Γιόμανς, επικεφαλής του προγράμματος NEO της NASA, το οποίο παρακολουθεί τους διαστημικούς βράχους που θα μπορούσαν δυνητικά να χτυπήσουν τη Γη. Εξάλλου σημειώνεται ότι σώματα αυτού του μεγέθους εκτιμάται ότι προσκρούουν στη Γη κάθε 100.000 χρόνια.
«Η βαρυτική επίδραση του αστεροειδή δεν θα έχει μετρήσιμες συνέπειες για οτιδήποτε εδώ στη Γη, συμπεριλαμβανομένης της παλίρροιας και των τεκτονικών πλακών» διαβεβαίωσε η NASA. Αν πάντως έπεφτε στην ξηρά, υπολογίζει η NASA, ο 2005 YU55 θα δημιουργούσε κρατήρα με διάμετρο 6,4 χιλιόμετρα και βάθος πάνω από 500 μέτρα.
Πάντως ο 2005 YU55 παρακολουθείται από την ανακάλυψή του το 2005. Είναι ένα σχεδόν σφαιρικό σώμα που περιστρέφεται αργά και είναι πιο μαύρο από το κάρβουνο στα ορατά μήκη κύματος. Οι αστρονόμοι τον κατατάσσουν στους αστεροειδείς κατηγορίας C, οι οποίοι περιέχουν άνθρακα σε υψηλές αναλογίες, πιθανώς και νερό.
Ο Ντον Γιόμανς του προγράμματος NEO, ένα σώμα αυτής της κατηγορίας θα μπορούσε να είναι ο προορισμός της πρώτης επανδρωμένης αποστολής σε αστεροειδή, την οποία εξήγγειλε η κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα ως στόχο για την ερχόμενη δεκαετία. Η NASA ετοιμάζεται τώρα να μελετήσει τον 2005 YU55 με τα ραδιοτηλεσκόπια του Γκόλντστοουν στην Καλιφόρνια και του Αρεσίμπο στο Πουέρτο Ρίκο. Εξάλλου πρόκειται για μεγάλη ευκαιρία των αστρονόμων να μελετήσουν ένα τέτοιο σώμα, καθώς, η τελευταία φορά που πλησίασε τόσο κοντά στη Γη ένα σώμα αυτού του μεγέθους ήταν το 1976, και η επόμενη θα έρθει το 2028.
πηγη:alterthess.gr
επιλογες εικονας - βιντεο Τέχνης Άνεμος
Majestic Disk of Stars
The Hubble Space Telescope revealed this majestic disk of stars and dust lanes in this view of the spiral galaxy NGC 2841
Giant Ring of Black Holes
Ultraviolet
Also known as the Andromeda Galaxy, M31 is more than 220,000 light-years across and lies 2.5 million light-years away. On a clear, dark night, the galaxy is faintly visible as a misty patch to the naked eye.
Deep Inside the Milky Way
This artist's impression shows how the Arches star cluster appears from deep inside the hub of our Milky Way Galaxy. Hidden from our direct view, the massive cluster lies 25,000 light-years away and is the densest known gathering of young stars in our galaxy.
Sun and Moon
On Oct. 7, 2010, NASA's Solar Dynamics Observatory, or SDO, observed its first lunar transit when the new moon passed directly between the spacecraft (in its geosynchronous orbit) and the sun. With SDO watching the sun in a wavelength of extreme ultraviolet light, the dark moon created a partial eclipse of the sun.
Spiral Extraordinaire
Scientists have yet to discover what caused the strange spiral structure. Nor do they know why it glows. The glow may be caused by light reflected from nearby stars. As for the spiral itself, current supposition is that this is the result of a star in a binary star system entering the planetary nebula phase, when its outer atmosphere is ejected. Given the expansion rate of the spiral gas, a new layer must appear about every 800 years, a close match to the time it takes for the two stars to the time it takes for the two stars to orbit each other. The above image was taken in near-infrared light by the Hubble Space Telescope.
A Chameleon Sky
The sands of time are running out for the central star of this the Hourglass Nebula. With its nuclear fuel exhausted, this brief, spectacular, closing phase of a sun-like star's life occurs as its outer layers are ejected and its core becomes a cooling, fading white dwarf. In 1995, astronomers used the Hubble Space Telescope to make a series of images of planetary nebulae, including the one above. Here, delicate rings of colorful glowing gas (nitrogen-red,hydrogen-green, and oxygen-blue) outline the tenuous walls of the 'hourglass.' The unprecedented sharpness of Hubble's images revealed surprising details of the nebula ejection process and may resolve the outstanding mystery of the variety of complex shapes and symmetries of planetary nebulae
McCandless Orbits in Jetpack
On Feb. 12, 1984, astronaut Bruce McCandless, ventured further away from the confines and safety of his ship than any previous astronaut had ever been.
Endeavour at the Pad
Nile River Delta at Night
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου