ΕΜΠΟΔΙΣΤΕ ΤΑ ΑΘΛΙΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΣΑΣ .......
Κάθε εβδομάδα και μια καινούργια ιδέα. Η ιδέα αυτής της εβδομάδας συμπυκνώνεται σε μια αγγελία. «Ελλάδα: πωλείται όπως είναι… επιπλωμένη έναντι 125 δισ. ευρώ». Εμπνευστής της τελευταίας ιδέας «διάσωσης» της Ελλάδας μέσω της απογύμνωσής της είναι η εταιρία συμβούλων στρατηγικής (sic!) Roland Berger, με έδρα το Μόναχο, τακτικός συνεργάτης της γερμανικής κυβέρνησης που, κατά τις πληροφορίες, παρήγγειλε και την πρόταση αυτή. Η πρόταση διέρρευσε μέσω Γαλλίας, από την εφημερίδα La Tribune, αλλά προορισμός της ήταν μάλλον η ίδια η Γερμανία. Φαίνεται ότι η ιδέα μιας ολοκληρωτικής ιδιωτικοποίησης της κρατικής περιουσίας της Ελλάδας, που είναι και η ουσία του σχεδίου Eureca της Roland Berger, ενθουσίασε τους Γερμανούς βουλευτές που υπερψήφισαν με τεράστια πλειοψηφία τη διεύρυνση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, EFSF. Και η Ανγκέλα Μέρκελ άφησε να πλανάται πάνω από την ανήσυχη γερμανική κοινή γνώμη ότι τα λίγα λεφτά που βάζουν στο EFSF θα τα πάρουν πίσω και με το παραπάνω.
Το σχέδιο Eureca αποτελεί μια ακραία εφαρμογή νεοφιλελεύθερου πειραματισμού. Εν ολίγοις προτείνει τα εξής:
Όλα τα περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού κράτους μέχρι την αξία των 125 δισ. ευρώ συγκεντρώνονται σε μια ή περισσότερες εταιρίες συμμετοχών. Τα περιουσιακά στοιχεία ομαδοποιούνται σε επί μέρους κατηγορίες.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω του EFSF ή άλλου μηχανισμού, εξαγοράζει την εταιρία με τα περιουσιακά στοιχεία της Ελλάδας έναντι 125 δισ. ευρώ- η έδρα της εταιρείας ορίζεται, φυσικά, το Λουξεμβούργο, το «πλυντήριο» της διεθνούς τοκογλυφίας. Με τα χρήματα αυτά η Ελλάδα επαναγοράζει τα ελληνικά ομόλογα που κατέχει η ΕΚΤ κι επομένως μειώνει το ελληνικό χρέος κατά το αντίστοιχο ποσό των 125 δισ. Άρα, το χρέος μειώνεται περίπου στο 88% του ΑΕΠ. Έτσι, η ΕΚΤ απαλλάσσεται από την έκθεσή της στον «ελληνικό κίνδυνο».
Η Ε.Ε., ιδιοκτήτης των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων πλέον, αναλαμβάνει την ιδιωτικοποίησή τους. Την ενισχύει, όμως, με ένα πρόγραμμα επενδύσεων 20 δισ. ευρώ για να βελτιώσει την αξία των περιουσιακών στοιχείων κατά 40 – 60 δισ. Κατά τους εισηγητές της πρότασης αυτό θα επιφέρει ετήσια ανάπτυξη 5% του ΑΕΠ, αλλά και των φορολογικών εσόδων κατά 4%. Κατά τους εισηγητές της πρότασης, τα επιτόκια δανεισμού της Ελλάδας θα μειωθούν στο μισό, η χώρα θα αναβαθμιστεί πιστοληπτικά κι οι ελληνικές τράπεζες θα κερδίσουν 30 δισ. από τα ανατιμημένα πια ομόλογα που θα έχουν.
Ταυτόχρονα, η χώρα θα πρέπει να δεσμευτεί σε ένα πρόγραμμα επιπλέον ετήσιας μείωσης του χρέους κατά 1% του ΑΕΠ το χρόνο, με στόχο να έχει μειωθεί κάτω από το 60% μέχρι το 2025. Αν το πρόγραμμα πώλησης των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων αποφέρει κέρδη, αυτά θα δοθούν στην Ελλάδα για να μειώσει κι άλλο το χρέος της. Αν, όμως, το πρόγραμμα αποδειχθεί ζημιογόνο, δηλαδή δεν συγκεντρωθεί το ποσό 125 δισ. και μείνουν απούλητα περιουσιακά, τότε η Ελλάδα υποχρεούται να ξαναγοράσει τα απούλητα περιουσιακά στοιχεία και να επεκτείνει το πρόγραμμα μείωσης του χρέους της κάτω από το 60% μέχρι το 2025.
Δεν γνωρίζουμε ακόμη αν αυτό το εξωφρενικό σχέδιο απογύμνωσης του ελληνικού κράτους από κάθε περιουσιακό στοιχείο, δηλαδή, απόλυτης πτωχοποίησής του και μετατροπής της Ε.Ε. σε μεσίτη πωλήσεων, απηχεί και σε ποιο βαθμό απόψεις της ευρωπαϊκής ελίτ. Ξέρουμε, όμως, ότι η φιλοσοφία του υπάρχει ήδη σ’ ένα βαθμό στη εταιρία για την αποκρατικοποίηση περιουσίας ύψους 50 δισ. που έχει ήδη συγκροτηθεί. Ξέρουμε ακόμη ότι το μοντέλο αυτό, που ενδεχομένως συγκινεί για ιστορικούς λόγους τη Γερμανίδα καγκελάριο, πήρε την απόλυτη μορφή του κατά την ενοποίηση των δύο Γερμανιών. Η εταιρία Τρόιχαντανσάλτ που ιδρύθηκε για τον ίδιο σκοπό στην Ανατολική Γερμανία, μέσα σε 4 χρόνια ξεπούλησε αντί πινακίου φακής 8.500 επιχειρήσεις, άφησε χωρίς δουλειά σχεδόν 2,4 εκατομμύρια Ανατολικογερμανούς και μετέτρεψε την περιοχή σε παραγωγικό κρανίου τόπο. Ουσιαστικά αποτέλεσε ένα μεγάλο πλιάτσικο που δεν πρόσθεσε ούτε χιλιοστό ανάπτυξης. Αντίθετα, εκτός από εκκολαπτήριο σκανδάλων που περιείχαν δολοφονίες, διαπλοκή με το οργανωμένο έγκλημα και ατασθαλίες που παραλίγο να καταστρέψει πολιτικά τον τότε καγκελάριο Χέλμουτ Κολ, εξελίχθηκε σε μηχανισμό οικονομικής ερημοποίησης της ανατολικής Γερμανίας την οποία η δυτική αναγκάστηκε να αντισταθμίσει με ενισχύσεις 1,6 τρισ. ευρώ από το 1994 μέχρι σήμερα.
Επί της ουσίας, η πρόταση είναι ένα σχέδιο με το οποίο οι πιστωτές της χώρας όχι μόνον δεν θα χάσουν ούτε ευρώ από τα χρήματά τους, αλλά θα βγάλουν και κέρδος από τον «αφρό» του κρατικού πλούτου που θα αποκτήσουν κοψοχρονιά, εν μέσω ύφεσης, καταβαράθρωσης του χρηματιστηρίου και γενικής υποτίμησης των περιουσιακών στοιχείων.
Άλλωστε, κι επειδή ο κόσμος είναι μικρός, υπάρχει μια όχι και τόσο μακρινή σχέση των εμπνευστών του σχεδίου «πωλείται χώρα» με τον σκοτεινό χρηματοπιστωτικό υπέρκοσμο. Ο Roland Berger, ιδρυτής της ομώνυμης εταιρίας που εισηγείται το «Eureca», είναι και πρόεδρος του ομίλου Blackstone, άλλοτε μητρικής εταιρίας της Blackrock, της εταιρίας που σήμερα «ξεψαχνίζει» τις ελληνικές τράπεζες με επιλογή κυβέρνησης και τρόικας, αποκτώντας μεταξύ άλλων πρόσβαση σε πολύτιμα στοιχεία για τις κρατικές συμμετοχές στις τράπεζες και όχι μόνο. Σ’ αυτές τις διαχρονικές σχέσεις λένε πως το αίμα νερό δεν γίνεται. Ιδιαίτερα σε οντότητες που στις φλέβες τους δεν ρέει αίμα, αλλά χρήμα…
Το σχέδιο Eureca αποτελεί μια ακραία εφαρμογή νεοφιλελεύθερου πειραματισμού. Εν ολίγοις προτείνει τα εξής:
Όλα τα περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού κράτους μέχρι την αξία των 125 δισ. ευρώ συγκεντρώνονται σε μια ή περισσότερες εταιρίες συμμετοχών. Τα περιουσιακά στοιχεία ομαδοποιούνται σε επί μέρους κατηγορίες.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω του EFSF ή άλλου μηχανισμού, εξαγοράζει την εταιρία με τα περιουσιακά στοιχεία της Ελλάδας έναντι 125 δισ. ευρώ- η έδρα της εταιρείας ορίζεται, φυσικά, το Λουξεμβούργο, το «πλυντήριο» της διεθνούς τοκογλυφίας. Με τα χρήματα αυτά η Ελλάδα επαναγοράζει τα ελληνικά ομόλογα που κατέχει η ΕΚΤ κι επομένως μειώνει το ελληνικό χρέος κατά το αντίστοιχο ποσό των 125 δισ. Άρα, το χρέος μειώνεται περίπου στο 88% του ΑΕΠ. Έτσι, η ΕΚΤ απαλλάσσεται από την έκθεσή της στον «ελληνικό κίνδυνο».
Η Ε.Ε., ιδιοκτήτης των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων πλέον, αναλαμβάνει την ιδιωτικοποίησή τους. Την ενισχύει, όμως, με ένα πρόγραμμα επενδύσεων 20 δισ. ευρώ για να βελτιώσει την αξία των περιουσιακών στοιχείων κατά 40 – 60 δισ. Κατά τους εισηγητές της πρότασης αυτό θα επιφέρει ετήσια ανάπτυξη 5% του ΑΕΠ, αλλά και των φορολογικών εσόδων κατά 4%. Κατά τους εισηγητές της πρότασης, τα επιτόκια δανεισμού της Ελλάδας θα μειωθούν στο μισό, η χώρα θα αναβαθμιστεί πιστοληπτικά κι οι ελληνικές τράπεζες θα κερδίσουν 30 δισ. από τα ανατιμημένα πια ομόλογα που θα έχουν.
Ταυτόχρονα, η χώρα θα πρέπει να δεσμευτεί σε ένα πρόγραμμα επιπλέον ετήσιας μείωσης του χρέους κατά 1% του ΑΕΠ το χρόνο, με στόχο να έχει μειωθεί κάτω από το 60% μέχρι το 2025. Αν το πρόγραμμα πώλησης των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων αποφέρει κέρδη, αυτά θα δοθούν στην Ελλάδα για να μειώσει κι άλλο το χρέος της. Αν, όμως, το πρόγραμμα αποδειχθεί ζημιογόνο, δηλαδή δεν συγκεντρωθεί το ποσό 125 δισ. και μείνουν απούλητα περιουσιακά, τότε η Ελλάδα υποχρεούται να ξαναγοράσει τα απούλητα περιουσιακά στοιχεία και να επεκτείνει το πρόγραμμα μείωσης του χρέους της κάτω από το 60% μέχρι το 2025.
Δεν γνωρίζουμε ακόμη αν αυτό το εξωφρενικό σχέδιο απογύμνωσης του ελληνικού κράτους από κάθε περιουσιακό στοιχείο, δηλαδή, απόλυτης πτωχοποίησής του και μετατροπής της Ε.Ε. σε μεσίτη πωλήσεων, απηχεί και σε ποιο βαθμό απόψεις της ευρωπαϊκής ελίτ. Ξέρουμε, όμως, ότι η φιλοσοφία του υπάρχει ήδη σ’ ένα βαθμό στη εταιρία για την αποκρατικοποίηση περιουσίας ύψους 50 δισ. που έχει ήδη συγκροτηθεί. Ξέρουμε ακόμη ότι το μοντέλο αυτό, που ενδεχομένως συγκινεί για ιστορικούς λόγους τη Γερμανίδα καγκελάριο, πήρε την απόλυτη μορφή του κατά την ενοποίηση των δύο Γερμανιών. Η εταιρία Τρόιχαντανσάλτ που ιδρύθηκε για τον ίδιο σκοπό στην Ανατολική Γερμανία, μέσα σε 4 χρόνια ξεπούλησε αντί πινακίου φακής 8.500 επιχειρήσεις, άφησε χωρίς δουλειά σχεδόν 2,4 εκατομμύρια Ανατολικογερμανούς και μετέτρεψε την περιοχή σε παραγωγικό κρανίου τόπο. Ουσιαστικά αποτέλεσε ένα μεγάλο πλιάτσικο που δεν πρόσθεσε ούτε χιλιοστό ανάπτυξης. Αντίθετα, εκτός από εκκολαπτήριο σκανδάλων που περιείχαν δολοφονίες, διαπλοκή με το οργανωμένο έγκλημα και ατασθαλίες που παραλίγο να καταστρέψει πολιτικά τον τότε καγκελάριο Χέλμουτ Κολ, εξελίχθηκε σε μηχανισμό οικονομικής ερημοποίησης της ανατολικής Γερμανίας την οποία η δυτική αναγκάστηκε να αντισταθμίσει με ενισχύσεις 1,6 τρισ. ευρώ από το 1994 μέχρι σήμερα.
Επί της ουσίας, η πρόταση είναι ένα σχέδιο με το οποίο οι πιστωτές της χώρας όχι μόνον δεν θα χάσουν ούτε ευρώ από τα χρήματά τους, αλλά θα βγάλουν και κέρδος από τον «αφρό» του κρατικού πλούτου που θα αποκτήσουν κοψοχρονιά, εν μέσω ύφεσης, καταβαράθρωσης του χρηματιστηρίου και γενικής υποτίμησης των περιουσιακών στοιχείων.
Άλλωστε, κι επειδή ο κόσμος είναι μικρός, υπάρχει μια όχι και τόσο μακρινή σχέση των εμπνευστών του σχεδίου «πωλείται χώρα» με τον σκοτεινό χρηματοπιστωτικό υπέρκοσμο. Ο Roland Berger, ιδρυτής της ομώνυμης εταιρίας που εισηγείται το «Eureca», είναι και πρόεδρος του ομίλου Blackstone, άλλοτε μητρικής εταιρίας της Blackrock, της εταιρίας που σήμερα «ξεψαχνίζει» τις ελληνικές τράπεζες με επιλογή κυβέρνησης και τρόικας, αποκτώντας μεταξύ άλλων πρόσβαση σε πολύτιμα στοιχεία για τις κρατικές συμμετοχές στις τράπεζες και όχι μόνο. Σ’ αυτές τις διαχρονικές σχέσεις λένε πως το αίμα νερό δεν γίνεται. Ιδιαίτερα σε οντότητες που στις φλέβες τους δεν ρέει αίμα, αλλά χρήμα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου