Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

Όχι στον εμφύλιο ξανά!!!.....Ο εχθρός προ των πυλών.........



                                                    


Tις τελευταίες μέρες κληθήκαμε όλοι να λύσουμε ένα παζλ στο μυαλό την καρδιά και την συνείδηση μας.
 Αναδημοσίευση ενός καλού <<παίκτη - λύτη >>τέτοιων γρίφων - παζλ είναι και το παρακάτω κείμενο που σε μεγάλο ποσοστό με βρίσκει σύμφωνο.
     θέλω μόνο να πω σαν δικό μου  συμπέρασμα , ότι μπορεί να χάσαμε την μάχη αλλά δεν χάσαμε τον πόλεμο και επίσης να πω την κλισέ έκφραση , ότι οι δυνάμεις του <<καλού>> στο τέλος θα νικήσουν αυτές του <<κακού>>.....(  για τους απαισιόδοξους... )
Αυτό που πρέπει να κάνουμε, είναι όχι μόνο αυτό που λέει η καρδιά μας , αλλά να συνδυάσουμε τον αυθορμητισμό μας, χωρίς να τον χάσουμε , με την λογική και την αυτοκριτική σε συνδυασμό με τα ιδανικά και τις αρχές μας(απευθύνομαι σε συντρόφους και σκεπτόμενα άτομα προφανώς) με τελικό στόχο- σκοπό- επίκεντρο , τον παράγοντα " Άνθρωπο".
Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να ρίξουμε λιγάκι το ΕΓΏ μας για το κοινό καλό .Δεν είναι δυνατόν να έχουμε όλοι δίκιο , αλλά δεν είναι και απαραίτητο να συμφωνήσουμε  πάλι σε όλα .
Μπορούμε όμως να συνειπάρξουμε σε μια κοινωνία δικαίου που όλοι πρεσβεύουμε.
Τώρα όμως προέχει αυτό:
Είμαστε σε πόλεμο και έχουμε  την εμπειρία του παρελθόντος για να πολεμήσουμε τον κοινό μας εχθρό που είναι το καπιταλιστικό σύστημα και αυτούς που το υπηρετούν.
Το ανθρώπινο δυναμικό που διαθέτουμε για τη μάχη είναι καλό και άξιο  κατά την δική μου γνώμη και αποτελείται από δυνατά μυαλά που είναι ικανά να δώσουν ελπίδα , προοπτική  και να οδηγήσουν τον κόσμο να δει την αλήθεια ώστε να βγει από το τούνελ - λαβύρινθο που έχει μπει και δεν βλέπει έξοδο και φως από πουθενά  με αποτέλεσμα να πέφτει το ηθικό του .
 Αυτό που μας λείπει είναι η  συνοχή,να γίνουμε συμπαγείς .Σε αυτή τη μάχη δεν περισσεύει κανείς.Πρέπει ,ΤΏΡΑ  να το καταλάβουμε γιατί από την μια δεν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου και απο την άλλη δεν θα μείνει στο τέλος και τίποτα για να παλέψουμε.
Ας μεταφέρουμε λοιπόν τις μάχες σε τοπικό επίπεδο ο καθένας μας , στους χώρους δουλειάς,στις γειτονιές, κλπ ,και ας φύγουμε από τη <<φάκα>>της πλατείας συντάγματος που τείνει να γίνει άλλη μια πλατεία κλαυθμώνος για τον λαό.
                                                                         
Kαι επειδη πρώτα φεύγει ο άνθρωπος και μετά το χούι του (παλιά παροιμία ....)δεν θα μπορουσα να μην βρώ και ενα τραγουδι να πλαισιώσω τα λεγόμενα.                              

Enjoy....                                                                 Τέχνης Άνεμος

                                                                    

Όταν νίκησε το Κράτος

                                                                                                     risinggalaxy

Ξεκινώντας θα ήθελα να πω σε διάφορους χομπίστες του τοξικού μίσους -και όχι του ταξικού-, που έχουν αρχίσει να αναδύονται, ότι η σειρά των πολιτικών χώρων που αναφέρονται είναι η σειρά όπως μου έρχεται και γράφω και δεν υπονοεί κάτι. Επίσης αν μια παράγραφος είναι μεγαλύτερη από την άλλη μη μου το χρεώσετε. Μπορείτε απλά να ζητήσετε την αυτομαστίγωση μου.
Θα μου ήταν χρήσιμο να διαβάσω μια κριτική του ΣΥΝ για τον ΣΥΝ, για τις αηδίες που έλεγε -μεταξύ άλλων- πως άμα κατέβουν 1.000.000 στο Σύνταγμα θα πέσει η κυβέρνηση. Επίσης για το γεγονός ότι μιλάει για κουκουλοφόρους τη στιγμή που γουστάρει τους Ζαπατίστας και τα “κινήματα του κόσμου” και για το γεγονός ότι μιλάει για παρακρατικούς συχνά-πυκνά, τη στιγμή που κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων των αγανακτισμένων στελέχη του ανέχονταν την παρουσία φασιστών όπως οι αυτόνομοι εθνικιστές παρά τις πιέσεις των συντρόφων του α/α χώρου να εκδιωχθούν από τη πλατεία, με το πρόσχημα “να μην χαλάσουμε την ατμόσφαιρα” και “τι ωραία είμαστε στην ομάδα ψυχραιμίας”. Επίσης γιατί ο αρθρογράφος στην Αυγή κ. Καρτερός, ενώ ο πολιτικός σχηματισμός στον οποίο βρίσκεται είναι κατά της βίας, στο άρθρο του εχθές υποστηρίζοντας το ΠΑΜΕ -και σύμφωνα με τη δικιά μου ανάγνωση πάντα- ..ζητούσε αίμα και χαίρονταν που προσπάθησαν να κάνουν άλλοι τη βρομοδουλειά για αυτόν.
Θα μου ήταν χρήσιμο να διαβάσω μια κριτική του ΚΚΕ για το ΚΚΕ , για το γεγονός ότι οι ταξικά συνειδητοί εργάτες των ΚΝΑΤ δεν μπορούν να αναγνωρίσουν στα κεφάλια των παιδιών που κοπανούσαν τα δικά τους παιδιά. Γιατί αν δεν μπορούν να το κάνουν τότε είναι μικροαστοί και όχι εργάτες με ταξική συνείδηση. Για το γεγονός ότι η μορφωμένη και με εμπειρία ηγεσία του ΚΚΕ, βρίσκει πιο εύκολο να ομιλεί με την Ελληνική Αστυνομία των δεκάδων στρατηγών και των 70.000 μπάτσων παρά να πιάσει κουβέντα με 2.ο00 ανθρώπους κάθε ηλικίας που ήρθαν σε σύγκρουση με τα ΚΝΑΤ ( Είτε γιατί το επέλεξαν συνειδητά, είτε γιατί έπρεπε να προστατευτούν από τα ντου της περιφρούρησης ). Για το γεγονός ότι καταδικάζει τη παρουσία “ασφαλιτών” σε μπλόκ έξω από το δικό του αλλά βλέπει το Κράτος ως εργαλείο (μαζί με την ΕΥΠ και τους ασφαλίτες και τα ΜΑΤ ως παιδιά του λαού). Για το γεγονός ότι έκανε ότι θα έκαναν και οι μπάτσοι αν τους προκαλούσαν, δηλαδή σκούπα σε όλη την πλατεία και με όρους πλήρους βαρβαρότητας.
Θα μου ήταν χρήσιμο να διαβάσω μια κριτική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για το γεγονός ότι μιλάει για εξέγερση τη στιγμή που στα σωματεία π.χ και στους χώρους εργασίας , μόνο εξέγερση δεν μυρίζει ακόμα. Για το γεγονός ότι δεν είδε στην ανακοίνωση της τις πέτρες που έριχνε ψιλοκρεμαστά το ΠΑΜΕ αλλά μόνο τις πέτρες που έριχναν ψιλοκρεμαστά οι άλλοι στο ΠΑΜΕ.
Θα μου ήταν χρήσιμο να διαβάσω από συλλογικότητες και μεμονωμένα άτομα μια κριτική του Α/Α χώρου για τον Α/Α χώρο, για το γεγονός ότι πολλοί φαίνεται να μην μπορούν να σκεφτούν με σωφροσύνη σε περιστάσεις όπως προχθές και επιλέγουν την στρατιωτική αντιπαράθεση χωρίς αντίκρισμα και με όρους πλήρους βαρβαρότητας. Για το γεγονός ότι υπάρχει και δημιουργείται ένα κλίμα βεντέτας το οποίο -σύμφωνα με τη δικιά μου οπτική- δεν βοηθάει την υπόθεση της αναρχίας και του ελευθεριακού κομμουνισμού και μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Και αυτές τις καταστάσεις το Κράτος, τα ΜΜΕ και το αστικό σύστημα κυριαρχίας ξέρουν πως να τις χειριστούν. Για το γεγονός ότι ο αφορμαλισμός έχει επικρατήσει έναντι της στοιχειώδους οργάνωσης.
Θα μου ήταν χρήσιμο να διαβάσω μια κριτική από το κίνημα των Πλατειών για το Κίνημα των Πλατειών, σχετικά με την εμμονή τους στη από-ιδεολογικοποίηση τη στιγμή που οι Πρετεντέρηδες και το σύστημα μας πρόσφεραν μόνο αυτό τα τελευταία 20 χρόνια: “Όλοι ίδιοι είναι”. Για το γεγονός ότι πολλές φορές υπήρξε το στοιχείο αυτό -σε πολύ κόσμο- της εξέγερσης με μόνο στόχο την επιστροφή στο παρελθόν. Δηλαδή να γίνει ένα μπαμ, ειρηνικό η βίαιο (που κερδίζει και σε πολλά μικροαστικά στρώματα το τελευταίο καιρό, απόδειξη ότι πλέον συγκρούονται και άνθρωποι που ούτε το σκέφτονταν πριν) και να επιστρέψουμε σε μια κατάσταση ψευτό-ευδαιμονίας που υπήρχε πριν κάποια χρόνια. Για το γεγονός ότι όλα αυτά μπορεί να οδηγήσουν κάλλιστα και στον φασισμό η την Απολυταρχία. Τίποτα δεν είναι γραμμικό στην ιστορία.
ξέρω..ξέρω… Είμαι αφελής που αναζητώ πρώτα την αυτοκριτική και τον αναστοχασμό.
Όμως αν όλοι μας είμαστε σωστοί στις ανακοινώσεις και στα δελτία τύπου και κανένας δεν κάνει λάθος, γιατί ο κόσμος μας είναι στη κατάσταση που βρίσκεται;
Είμαι τελικά τόσο αφελής που δεν πιστεύω στον “πόλεμο όλων εναντίων όλων” του Χόμπς;
Που δεν πιστεύω στον κοινωνικό Δαρβινισμό του επικρατέστερου για επιβίωση στο κοινωνικό;
Δεν έχω να πω πολλά άλλα. Διαπιστώνω ότι μου είναι εύκολο να γράψω 5.000 λέξεις για την κυριαρχία και τους μπάτσους αλλά δυσκολεύομαι να γράψω για εμάς. Το όποιο “εμάς.”
Ευχαριστώ τους συντρόφους και συντρόφισσες όπως και αν αυτοπροσδιορίζονται πολιτικά με τους οποίους φωνάξαμε και σώσαμε 1-2 ΠΑΜΙΤΕΣ από βέβαιο λιντσάρισμα μπροστά στο plazza και μαρτυρώ ότι ήταν πολλοί από αυτούς που η κ. Παπαρήγα αλλά και σύσσωμο το πολιτικό σύστημα καταγγέλλει ως “παρακρατικούς” και “κουκουλοφόρους”. Είναι μια δική μου θετική ανάμνηση του όποιου εμάς.
Ευχαριστώ τους συντρόφους και τις συντρόφισσες της Κατάληψης Σινιάλο για το κείμενο τους, το οποίο θεωρώ ότι βρίσκεται σε μια από τις αρκετές σωστές κατευθύνσεις. Γενικά θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που ανήκω σε έναν πολιτικό χώρο που έχει κάνει δημόσια σκληρή κριτική και αυτοκριτική όταν χρειάστηκε. Να με συγχωρέσετε για το ίσως συναισθηματικό γράψιμο αλλά για προσωπικούς αξιακούς λόγους, μου είναι αδύνατο να συνηθίσω στην ιδέα ότι θα πρέπει να συνηθίσω στην ιδέα του αίματος.
Το Κράτος νίκησε κύριοι.
Για κάποιους νίκησε ως λάφυρο εξουσίας. Για τους υπόλοιπους το Κράτος νίκησε ως το σύνολο των αναμεταξύ μας σχέσων.
Για μια φορά ακόμα. Ο μεγάλος νικητής. Το Κράτος.
Δεν είμαι ούτε με τον Σταλινισμό, ούτε με τον οπορτουνισμό, ούτε με τον αφορμαλισμό. Είμαι με την Ταξική και Κοινωνική Αυτοδιεύθυνση και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό.
Αν αποδειχτώ λάθος, feel free να κατουρήσετε στην τέφρα μου.

risinggalaxy ( προβοκάτορας, παρακρατικός, έμισθος της ασφάλειας, σωματέμπορας της Κανέλλη, ονειροπόλος των συμμαθητών και αδιάβαστος των καθηγητών,  αφελής των Μακιαβέληδων και μη-συγκροτημένος των σοβαρών παλικαριών )

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου