Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΠΡΟΔΙΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ!



Έιμι Γουάινχαουζ

    
Έιμι Γουάινχαουζ
Amy Winehouse by bottelho.jpg
Έιμι Γουάινχαουζ- Πίνακας του Βottelho.
Πραγματικό όνομαAmy Jade Winehouse
Γέννηση14 Σεπτεμβρίου 1983 (1983-09-14) (27 ετών) Σάουθγκεϊτ, Λονδίνο, Αγγλία
Θάνατος23 Ιουλίου 2011 (27 ετών) Κάμντεν, Λονδίνο, Αγγλία
ΕθνικότηταΑγγλική
ΥπηκοότηταΑγγλική
Είδος ΤέχνηςΤραγούδι
Καλλιτεχνικά ρεύματαΣόουλ, Τζαζ, Μπλουζ
Σημαντικά έργαBack To Black
ΒραβεύσειςΒραβείο BRIT καλύτερης σόλο γυναικείας ερμηνείας
Η Έιμι Γουάινχαουζ (Amy Jade Winehouse, γεν. 14 Σεπτεμβρίου 1983 - 23 Ιουλίου 2011[1]) υπήρξε Βρετανίδα τραγουδίστρια και συνθέτρια, γνωστή για τα δυναμικά της contralto φωνητικά και την εκλεκτική μίξη διάφορων μουσικών ειδών, συμπεριλαμβανομένων της σόουλ, τζαζ και Rhythm n' Blues μουσικής σκηνής. Έχει λάβει δημοσιότητα ως προς την χρήση ουσιών και των θεμάτων τής ψυχικής υγείας της.
Το ντεμπούτο άλμπουμ της Γουάινχαουζ Frank ήταν κριτικά επιτυχημένο στο Ηνωμένο Βασίλειο, και προτάθηκε για βραβείο Mercury. To επόμενο άλμπουμ της Back To Black, που κυκλοφόρησε το 2006, προτάθηκε για έξι υποψηφιότητες των βραβείων Γκράμι και κέρδισε πέντε βραβεία, κατακτώντας το ρεκόρ για τις περισσότερες νίκες από γυναίκα καλλιτέχνιδα σε μία βραδιά, και κάνοντας έτσι την Γουάινχαουζ την πρώτη Βρετανίδα καλλιτέχνιδα η οποία κέρδισε πέντε βραβεία Γκράμι, συμπεριλαμβανομένων τριών βραβείων εκ των Μπιγκ Φορ (Big Four, μουσικός όρος για τα τέσσερα πιο σημαντικά βραβεία Γκράμι: βραβείο για τον Δίσκο Της Χρονιάς, βραβείο για την Ερμηνεία Της Χρονιάς, βραβείο για τον Καλύτερο Προτοεμφανιζόμενο Καλλιτέχνη και βραβείο για το Τραγούδι Της Χρονιάς). Στις 14 Φεβρουαρίου 2007, κέρδισε ένα βραβείο Brit, αυτό της Καλύτερης Βρετανίδας Γυναίκας Καλλιτέχνιδας, ενώ είχε προταθεί επίσης για το βραβείο Καλύτερου Βρετανικού Άλμπουμ. Έχει κερδίσει τρεις φορές το βραβείο Ιvor Novello, μία φορά το 2004 για το Καλύτερο Εναλλακτικό Τραγούδι (σε μουσική και στίχους) για το τραγούδι Stronger Than Me, μία φορά το 2007 για το Καλύτερο Εναλλακτικό Τραγούδι για το τραγούδι Rehab, και μία φορά το 2008 για το Καλύτερο Τραγούδι (σε στίχους και μουσική) για το τραγούδι Love Is A Losing Game, μεταξύ άλλων σημαντικών διακρίσεων. Το άλμπουμ ήταν το τρίτο πιο επιτυχημένο σε πωλήσεις άλμπουμ της δεκαετίας 2000-2009 στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η Γουάινχαουζ είχε συμφωνήσει επίσης να σχηματίσει ένα συγκρότημα με τον ντράμερ Κουέστλαβ του συκροτήματος The Roots.
Έχει αναγνωριστεί ως επιρροή για την ανάπτυξη της καριέρας πολλών γυναικών καλλιτέχνιδων της σόουλ μουσικής. Η Γουάινχαουζ έχει επιλεγεί ως μούσα από πολλούς διάσημους σχεδιαστές μόδας, όπως ο Καρλ Λάγκερφελντ. Τα προβλήματα της τραγουδίστριας με τα ναρκωτικά και την εξάρτιση από το αλκοόλ, όπως και η αυτοκαταστροφική της συμπεριφορά, έχει γίνει θέμα για πολλές κίτρινες φυλλάδες από το 2007. Αυτή και ο πρώην σύζυγός της, Μπλέικ Φίλντερ-Σίβιλ (Blake Fielder-Civil), αντιμετώπιζαν νομικά προβλήματα, τα οποία του προέβλεπαν φυλάκιση. Το 2008, η Γουάινχαουζ αντιμετώπισε μία σειρά από προβλήματα υγείας που κινδύνευσαν την καριέρα της όσο και την ζωή της.
Στις 23 Ιουλίου 2011 βρέθηκε νεκρή σπίτι της στο βόρειο Λονδίνο.
Βιογραφία
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Σάουθγκεϊτ του Λονδίνου, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1983 από οικογένεια Εβραίων[2][3] μουσικών της τζαζ, οι οποίοι ήταν η πηγή για το ενδιαφέρον της Έιμι για την τζαζ. Η Έιμι είναι το νεότερο παιδί του Μίτσελ Γουάινχαουζ (Mitchell Winehouse), οδηγού ταξί,[4], και της Τζάνις Γουάινχαουζ (Janis Winehouse), φαρμακοποιού.[5]Η Έιμι έχει ένα μεγαλύτερο αδερφό, τον Άλεξ. Ο Μίτσελ συνήθιζε να τραγουδάει συνέχεια στο σπίτι, τραγουδώντας συχνά Frank Sinatra στη μικρή Έιμι, η οποία επίσης υιοθέτησε αυτή τη συνήθεια, σε σημείο που οι καθηγητές της ήταν αδύνατο να την κρατήσουν ήσυχη στην τάξη. Όταν οι γονείς της χώρισαν, η Έιμι βρισκόταν σε ηλικία εννέα ετών,[6] και η γιαγιά της, Σύνθια (Cynthia), πρότεινε να στείλει την Έιμι στην θεατρική σχολή Susi Earnshaw Theatre School για περισσότερη εξάσκηση.[7] Στην ηλικία των δέκα, η Γουάινχαουζ δημιούργησε το μικρό συγκρότημα Σουίτ εν Σόουρ (Sweet 'n' Sour) με την παιδική της φίλη Τζούλιετ Άσμπάι (Juliette Ashby), αλλά το συγκρότημα διασπάστηκε. Έμεινε στη θεατρική σχολή Έρνσο για τέσσερα χρόνια, πριν από την πλήρη εξάσκησή της στην θεατρική σχολή Sylvia Young’s Theatre School, αλλά η Έιμι αποβλήθηκε από το σχολείο της στην ηλικία των δεκατεσσάρων, επειδή δεν εγγράφτηκε εγκαίρως στο σχολείο αλλά και επειδή έκανε μία τρύπα για σκουλαρίκι στη μύτη της. Με συμμαθητές της από την σχολή Sylvia Young’s Theatre School, εμφανίστηκε σε ένα επεισόδιο του σόου The Fast Show το 1997. Αργότερα, παρακολούθησε μαθήματα στη σχολή BRIT στο Σέλχερστ (Selhurst) του Κρόιντον (Croydon). Επίσης, παρακολούθησε μαθήματα στη σχολή του Σάουθγκέιτ (Southgate) και στη σχολή του Ασμόουλ (Ashmole).[
Μουσική καριέρα

 Πρώιμη καριέρα

Μετά την ασχολία της με την κιθάρα του αδερφού της, η Γουάινχαουζ απέκτησε την πρώτη της κιθάρα όταν ήταν δεκατριών, και άρχισε να γράφει μουσική ένα χρόνο μετά. Σύντομα ξεκίνησε να εργάζεται, όπως για παράδειγμα ως δημοσιογράφος για την World Entertainment News Network, καθώς και επαγγελματικά ως τραγουδίστρια σε ένα συγκρότημα τζαζ.[13] Ο περιστασιακός σύντροφός της και τραγουδιστής της σόουλ, Τάιλερ Τζέιμς (Tyler James), έστειλε ένα ντέμο της Έιμι σε έναν ειδικό για νέα ταλέντα. Η Γουάινχαουζ υπέγραψε στην δισκογραφική εταιρεία του Σάιμον Φούλερ (Simon Fuller) το 2002. Ενώ η δισκογραφική εταιρεία σχημάτιζε το προφίλ της Έιμι, η Γουάινχαουζ έκρυβε ένα μυστικό. Ο μελλοντικός της ατζέντης της δισκογραφικής Ιsland/Universal, Ντάρκους Μπιζ (Darcus Beese), την άκουσε τυχαία όταν ο διευθυντής της δισκογραφικής The Lewinson Brothers του έδειξε μερικές παραγωγές πελατών του στις οποίες η Γουάινχαουζ εμφανιζόταν ως ερμηνεύτρια. Όταν τον ρώτησε ποιός ήταν ο ατζέντης της, είπε ότι δεν επιτρεπόταν να πει. Έχοντας αποφασίσει ότι ήθελε να γραφτεί στην δική του δισκογραφική εταιρεία, πέρασαν μήνες ρωτώντας τον Μπιζ σχετικά με την άγνωστη ταυτότητα της Γουάινχαουζ. Μέχρι εκείνο τον καιρό η Έιμι είχε ηχογραφήσει έναν αριθμό από τραγούδια και υπέγραψε με την δισκογραφική ΕΜΙ. Μέσα από τις σχέσεις της με τους εκδότες της απέκτησε επαγγελματική σχέση με τον παραγωγό Σαλαάμ Ρέμι (Salaam Remi). O Μπιζ παρουσίασε την Έιμι στον διευθυντή του, Νικ Γκάτφιλντ (Nick Gatfield), και ο διευθυντής της δισκογραφικής Island μοιράστηκε τον ενθουσιασμό του με την υπογραφή του συμβολαίου της Έιμι στη δισκογραφική εταιρεία του. Η Γουάινχαουζ υπέγραψε συμβόλαιο στην Island/Universal, με τους εκπροσώπους της ΕΜΙ και της Virgin να έχουν ξεκινήσει ήδη κινήσεις ενδιαφέροντος ως προς το ταλέντο της Έιμι. Ο Μπιζ είπε στην HitQuarters, μια παγκόσμια μουσική εκδοτική εταιρεία, ότι ένιωσε τον λόγο πίσω από τον ενθουσιασμό του για μία καλλιτέχνιδα, η οποία ήταν μία τυπική τραγουδίστρια της ποπ μουσικής τον καιρό που επρόκειτο να ξεσπάσει το γεγονός που τα μουσικά ριάλιτι στην τηλεόραση με κοινό χωρίς γνήσια και νέα ταλέντα.
Το πρώτο της άλμπουμ, με τίτλο Frank (κυκλοφόρησε το 2003) ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Ερμής και κέρδισε το 2004 το βραβείο Νοβέλο για το τραγούδι "Stronger than Me" . Το Μάιο του 2007 κέρδισε το ίδιο βραβείο με το "Rehab" από τη δισκογραφική της δουλειά του 2006 Back to Black. Στις 14 Φεβρουαρίου 2007 κέρδισε ένα βραβείο BRIT στην κατηγορία της καλύτερης γυναίκας καλλιτέχνιδας.
Τον Αύγουστο του 2007 η τραγουδίστρια κατέρρευσε ύστερα από υπερβολική δόση ηρωΐνης και χρειάστηκε ένεση αδρεναλίνης αλλά και πλύση στομάχου. Τις επόμενες μέρες τις πέρασε κλειδωμένη σε κεντρικό ξενοδοχείο του Λονδίνου ενώ αναγκάστηκε να αναβάλει την εμφάνισή της στο Όσλο.[14] Η Γουάινχαους αντιμετώπισε προβλήματα βουλιμίας και εκτός από τα ναρκωτικά ήταν εθισμένη και στο αλκοόλ. Την άρνησή της να ενταχθεί σε κέντρο απεξάρτησης την κατέγραψε στο τραγούδι "Rehab", το οποίο έγινε επιτυχία και βραβεύτηκε.
Στα τέλη του 2007 έγινε γνωστό ότι ο δίσκος της Back to Black είναι το πιο εμπορικό άλμπουμ για το 2007 στη Βρετανία. Το εν λόγω άλμπουμ κυκλοφόρησε στα τέλη του 2006 και μέχρι το Δεκέμβριο του 2007 [15] είχε πουλήσει 1.500.000 αντίτυπα στη Βρετανία.
Το Φεβρουάριο του 2008 η Γουάινχαουζ δεν μπόρεσε να παραβρεθεί στην απονομή των βραβείων Γκράμι, επειδή δεν εξασφάλισε εγκαίρως βίζα για τις ΗΠΑ. Εμφανίστηκε μέσω δορυφορικής σύνδεσης για να τραγουδήσει τις επιτυχίες της You Know I'm No Good και Rehab, και να παραλάβει τα πέντε συνολικά βραβεία που κέρδισε.[16] To Μάιο του 2008 οι στίχοι του τραγουδιού της «Love is a Losing Game»[17] αποτέλεσαν μέρος ενός θέματος στις εξετάσεις του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ.
To 2009 η Έιμι ιδρύει την δική της δισκογραφική εταιρεία με τίτλο Lioness Records. H Έιμι υποστηρίζει ότι έχει επιρρεαστεί από την Motown Records του Μπέρι Γκόρντι και την 2'Tone του συγκροτήματος The Specials, για να την δημιουργήσει.
Το Μάρτιο του 2009 απαγγέλθηκαν κατηγορίες εναντίον της για βιαιοπραγία σε βάρος μιας γυναίκας, στη διάρκεια ενός φιλανθρωπικού χορού στο Λονδίνο, το Σεπτέμβριο του 2008.[18]
Η Έιμι Γουάινχαουζ επρόκειτο να τραγουδήσει ζωντανά, για πρώτη φορά στην Αθήνα, στα πλαίσια του Ejekt Festival το καλοκαίρι, στις 22 Ιουνίου 2011, αλλά μετά την εμφάνισή της στο Βελιγράδι, η Έιμι ακύρωσε τις εμφανίσεις της στην Κωνσταντινούπολη και στην Αθήνα, καθώς και τις υπόλοιπες εννέα εμφανίσεις της. Η Έιμι ζήτησε συγγνώμη από τους θαυμαστές της, καθώς, είπε χαρακτηριστικά, ότι αυτό ήταν το καλύτερο που έπρεπε να κάνει. Επίσης, η Έιμι επέστρεψε πίσω στο κοινό την αμοιβή της για την εμφάνισή της στο Βελιγράδι.

 Τελευταία έργα

Στις 9 Νοεμβρίου 2010, η Έιμι σε συνεργασία με τον Κουίνσι Τζόουνς, κυκλοφόρησε το πρώτο της σινγκλ από το 2008. Το σινγκλ ήταν η επανεκτέλεση του τραγουδιού It's My Party της Lesley Gore. Το κομμάτι είχε ερμηνευτεί από την Lesley Gore το 1963. Το σινγκλ περιέχεται στον δίσκο Q: Soul Bossa Nostra, ο οποίος περιέχει διάφορες επανεκτελέσεις τραγουδιών.
Ο Αμερικανός τραγουσιτής Τόνι Μπένετ επέλεξε την Έιμι και διάφορους άλλους καλλιτέχνες να κάνουν ντουέτο με τον ίδιο για το απερχόμενο άλμπουμ του Tony Bennett: Duets ΙΙ, το οποίο έχει σχεδιαστεί να κυκλοφορήσει στις 20 Σεπτεμβρίου 2011.

Είδα την Amy να πέφτει (μα δε πρόλαβα να κάνω μιαν εύχη)


Οι εικόνες της Amy σε αντίστιξη με το Crave της άλλης μεγάλης αυτοκαταστροφικής βρεταννίδας, της θεατρικής συγγραφέως Σάρα Κέην η οποία αυτοκτόνησε στα 28 της το 1999. Προσωπική μου γνώμη είναι πως η Amy όπως και η Σάρα κουβάλησαν τον έρωτα και τις παρενεργειές του στους ελαφρείς τους ώμους ως δυσβάστακτο φορτίο. Διεκδίκησαν βέβαια και οι 2 μοναδικά με την ωθησή του και την πήραν, μια μοναδική αίσθηση καλλιτεχνικής αξίας σε ότι πρόλαβαν να παράξουν. Μπορεί στο τέλος να χάσανε τον ενσαρκωμένο εαυτό τους κατατρεγμένες από τους δυσβάστακτους δαιμονές τους αλλά έμεινε πίσω η αντανακλασή του στην τέχνη τους. Ως ένα αιώνιο ερωτικό τραγούδι που θα μπορούμε να το ανακαλούμε κάθε στιγμή.
Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου
Και να σου κάνω τα ψώνια σου,
και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου,
Και να σου λέω πόσο πολύ
μου αρέσει να είμαι μαζί σου,
Και να θέλω να παίζουμε κρυφτό,
Και να σου δίνω τα ρούχα μου,
και να σου λέω πόσο μ’ αρέσουν τα παπούτσια σου,
Και να σου τρίβω το σβέρκο σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες
ώσπου να κάνεις μπάνιο,
Και να σου φιλάω τα πόδια σου,
Και να σου κρατάω το χέρι σου,
Και να βγαίνουμε για φαγητό,
και να μη με νοιάζει που θα μου τρως το δικό μου,
και να σου δακτυλογραφώ την αλληλογραφία σου,
και να σου κουβαλάω τα ντοσιέ σου,
Και να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς,
Και να γελάω με την παράνοια σου,
και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες,
και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες,
και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο,
και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι,
και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω
καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν,
Και να πηγαίνουμε για καφέ
στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα,
Και να σ’ αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα,
Και να μην καταφέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο,
Και να σου λέω τι είδα
στην τηλεόραση χτες το βράδυ,
και να μη γελάω με τα αστεία σου,
και να σε θέλω το πρωί
αλλά να σ’ αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα.
Και να φιλάω την πλάτη σου,
και να χαϊδεύω το δέρμα σου
Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου,
τα μάτια σου, τα χείλη σου, το λαιμό σου, το στήθος σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες και να καπνίζω,
ώσπου να γυρίσει σπίτι ο διπλανός σου,
και να κάθομαι στις σκάλες
ώσπου να γυρίσεις σπίτι εσύ,
Και να τρελαίνομαι όταν αργείς,
και να ξαφνιάζομαι όταν γυρίζεις νωρίτερα,
και να σου χαρίζω ηλιοτρόπια,
Και να πηγαίνω στο πάρτι σου
και να χορεύω ώσπου να πέσω ξερός,
και νάμαι δυστυχισμένος όταν έχω άδικο,
Και νάμαι ευτυχισμένος όταν με συγχωρείς,
και να χαζεύω τις φωτογραφίες σου,
και να παρακαλάω να σ’ ήξερα μια ζωή.
Και ν’ ακούω τη φωνή σου στο αυτί μου,
και να νοιώθω το δέρμα σου πάνω στο δέρμα μου,
και να τρομάζω όταν θυμώνεις,
Και τόνα σου μάτι να κοκκινίζει και το άλλο γαλάζιο,
και να σ’ αγκαλιάζω όταν σε πιάνει αγωνία,
και να σε κρατάω σφιχτά όταν πονάς,
Και να σε θέλω όταν σε μυρίζω
και να σε πληγώνω όταν σε αγγίζω,
και να κλαψουρίζω όταν είμαι πλάι σου,
και να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι,
και να κυλάει το σάλιο μου πάνω στο στήθος σου,
και να σε πλακώνω και να σε πνίγω τις νύχτες,
και να ξεπαγιάζω όταν μου παίρνεις τις κουβέρτες,
και να ζεσταίνομαι όταν δεν μου τις παίρνεις,
και να λιώνω όταν χαμογελάς και να διαλύομαι όταν γελάς,
και να μην καταλαβαίνω όταν λες ότι σε απορρίπτω,
και ν’ αναρωτιέμαι πως σου πέρασε ποτέ απ’ το νου
ότι εγώ θα μπορούσα ποτέ να σε απορρίψω,
Και ν’ αναρωτιέμαι ποια είσαι
αλλά να σε δέχομαι έτσι όπως είσαι,
Και να σου λέω για το μαγεμένο δάσος,
τον άγγελο του δέντρου,
το αγόρι που πέρασε πετώντας τον ωκεανό
επειδή σ’ αγαπούσε
και να σου γράφω ποιήματα,
και να αναρωτιέμαι γιατί δεν με πιστεύεις,
και να σ’ αγαπάω τόσο βαθιά
που να μην μπορώ να το βάλω σε λόγια,
και να θέλω να σου πάρω ένα γατάκι που θα το ζηλεύω
γιατί θα το προσέχεις περισσότερο από μένα,
και να μη σ’ αφήνω να σηκωθείς απ’ το
κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις,
και να σου αγοράζω δώρα
που εσύ δεν τα θέλεις,
και πάλι να τα παίρνω πίσω,
και να σου λέω να παντρευτούμε,
και συ να μου λες πάλι όχι
Και κάπως με κάποιο τρόπο να σου εκφράζω έστω και λίγο
Τον ακάθεκτο
Τον ακατάλυτο
Τον ακατάσβεστο
Τον μεταρσιωτικό
Τον ψυχαναλυτικό
Τον άνευ όρων
τον τα πάντα πληρούντα,
τον δίχως τέλος
και δίχως αρχή,
ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ                                                              ΠΗΓΗ:LIFO.GR

 Θάνατος

Στις 3:54 μ.μ. ώρα Βρετανίας (14:54 UTC) της 23ης Ιουλίου 2011, δύο ασθενοφόρα κλήθηκαν στην οικία της τραγουδίστριας, στο Κάμντεν του Λονδίνου.[19] Λίγο αργότερα, επιβεβαιώθηκε ο θάνατός της από την Σκότλαντ Γιαρντ.[20][21] Η αστυνομία ανέφερε ότι τα αίτια του θανάτου της Γουάινχαουζ ήταν ανεξήγητα .[22] Η νεκροψία ορίστηκε για τις 24 Ιουλίου 2011.[23]

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου