Η «Βρωμιά» στην Πειραιώς
O μονόλογος του Ρ. Σνάιντερ στο Θέατρο του Νέου Κόσμου με τον Γιάννο Περλέγκα
Ο Γιάννος Περλέγκας είναι ο Σαντ, στον μονόλογο του Ρόμπερτ Σνάιντερ «Βρωμιά»Ο Σαντ, είναι τριάντα χρόνων. Γεννήθηκε και έζησε στο Ιράκ. Πριν από μια πενταετία ήρθε στην Ευρώπη, τον τόπο που ονειρευόταν και είχε αγαπήσει διαβάζοντας και μελετώντας. Σήμερα ζει σε αυτή την Ευρώπη που ονειρεύτηκε, χωρίς χαρτιά ως οικονομικός μετανάστης, φοβισμένος και κλεισμένος στο δωμάτιό του. Ο Σαντ βρίσκεται κάπου ανάμεσά μας - ή μήπως και μέσα μας; Το 1993 που το Θέατρο του Νέου Κόσμου και ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος μας πρότειναν τη «Βρωμιά» του Ρόμπερτ Σνάιντερ, η θεματική του επικαιρότητα έμοιαζε απόλυτη. Είκοσι, σχεδόν, χρόνια μετά, ο μονόλογος του αυστριακού θεατρικού συγγραφέα, είναι ίσως ακόμα πιο επίκαιρος. Με τον Γιάννο Περλέγκα να υποδύεται τον Σαντ - στην παράσταση του ΄93 ήταν ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, η «Βρωμιά» κάνει πρεμιέρα την Πέμπτη (9/6) στο Φεστιβάλ Αθηνών.
Ο 30χρονος σήμερα ηθοποιός, έχει ήδη δοκιμαστεί σε μονόλογο - στις «Σημειώσεις από τα φύλλα που πέφτουν» (σε μορφή δίπτυχου με τη Σοφία Σεϊρλή) αλλά θα είναι όμως η πρώτη φορά που θα βρεθεί μόνος απέναντι στο κοινό, ενώπιος ενωπίω με τον εαυτό του.
Οσο για τον «συνομήλικο» του, Σαντ, γνωρίζονται από παλιά: Οταν ήταν τριτοετής στη Δραματική του Εθνικού, κι αφού είχε μεσολαβήσει η συμμετοχή του στο «Καθαροί πια» της Σάρα Κέιν σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή, ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος έδωσε σε όλα τα αγόρια - μαθητές του, να μελετήσουν τον συγκεκριμένο μονόλογο. «Τότε ήμουν πιο φοβισμένος αλλά και πιο αθώος θεατρικά. Τον είχα αντιμετωπίσει σαν ένα μονόλογο της οργής, σαν μια καταγγελία, και αυτό ήταν που με κράταγε ενεργειακά ψηλά. Τώρα, ακριβώς αυτή η καταγγελία είναι και η παγίδα. Γιατί να κερδίσει το καταγγελτικό, τότε το μόνον που θα φανεί είναι ότι πρόκειται για ένα καλογραμμένο αντιρατσιστικό κείμενο, που δεν ξεπερνώ το επίπεδο του "κατηγορώ"» προσθέτει. «Τώρα», συνεχίζει ο Γιάννος Περλέγκας, «αναζητώ τη δύναμη και την θεατρικότητα. Τώρα τον αντιμετωπίζω σαν έναν ήρωα που δεν έχει να πιαστεί από πουθενά.... Εχει αφήσει πίσω στο Ιράκ, την οικογένειά του και σε αυτόν τον καινούργιο τόπο, δεν έχει πατήματα. Αν βγει έξω φοβάται ότι θα τον λιντσάρουν».
Τι προσπαθεί να κάνει λοιπόν; «Προσπαθεί να πιστέψει στον εαυτό του. Μιλάει για να ακούσει κάτι από τον εαυτό του, για να μπορέσει να αναζητήσει την πίστη. Σήμερα καταλαβαίνω την επιθετικότητά του. Οταν γράφτηκε ο μονόλογος τα πράγματα ήταν πιο άσπρο ή μαύρο, ήταν πιο εύκολα. Σήμερα είναι όλα πιο δύσκολα κι αυτό κάνει το έργο πιο σύνθετο και πιο επικίνδυνο». Οσο για την κραυγή που εκφράζει, όπως εξηγεί ο ηθοποιός, δεν είναι πια μόνο του ξένου: «Σάμπως κι εμείς όταν τρέχουμε να προλάβουμε τις δουλειές κι είμαστε συνεχώς στον δρόμο, κατά κάποιον τρόπο είμαστε κι εμείς μετανάστες στην ίδια μας τη χώρα... Αυτή είναι η προσπάθειά μου: Να βγει ο Σαν με όλο του το ψυχικό βάθος...».
Οσο για τον «συνομήλικο» του, Σαντ, γνωρίζονται από παλιά: Οταν ήταν τριτοετής στη Δραματική του Εθνικού, κι αφού είχε μεσολαβήσει η συμμετοχή του στο «Καθαροί πια» της Σάρα Κέιν σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή, ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος έδωσε σε όλα τα αγόρια - μαθητές του, να μελετήσουν τον συγκεκριμένο μονόλογο. «Τότε ήμουν πιο φοβισμένος αλλά και πιο αθώος θεατρικά. Τον είχα αντιμετωπίσει σαν ένα μονόλογο της οργής, σαν μια καταγγελία, και αυτό ήταν που με κράταγε ενεργειακά ψηλά. Τώρα, ακριβώς αυτή η καταγγελία είναι και η παγίδα. Γιατί να κερδίσει το καταγγελτικό, τότε το μόνον που θα φανεί είναι ότι πρόκειται για ένα καλογραμμένο αντιρατσιστικό κείμενο, που δεν ξεπερνώ το επίπεδο του "κατηγορώ"» προσθέτει. «Τώρα», συνεχίζει ο Γιάννος Περλέγκας, «αναζητώ τη δύναμη και την θεατρικότητα. Τώρα τον αντιμετωπίζω σαν έναν ήρωα που δεν έχει να πιαστεί από πουθενά.... Εχει αφήσει πίσω στο Ιράκ, την οικογένειά του και σε αυτόν τον καινούργιο τόπο, δεν έχει πατήματα. Αν βγει έξω φοβάται ότι θα τον λιντσάρουν».
Τι προσπαθεί να κάνει λοιπόν; «Προσπαθεί να πιστέψει στον εαυτό του. Μιλάει για να ακούσει κάτι από τον εαυτό του, για να μπορέσει να αναζητήσει την πίστη. Σήμερα καταλαβαίνω την επιθετικότητά του. Οταν γράφτηκε ο μονόλογος τα πράγματα ήταν πιο άσπρο ή μαύρο, ήταν πιο εύκολα. Σήμερα είναι όλα πιο δύσκολα κι αυτό κάνει το έργο πιο σύνθετο και πιο επικίνδυνο». Οσο για την κραυγή που εκφράζει, όπως εξηγεί ο ηθοποιός, δεν είναι πια μόνο του ξένου: «Σάμπως κι εμείς όταν τρέχουμε να προλάβουμε τις δουλειές κι είμαστε συνεχώς στον δρόμο, κατά κάποιον τρόπο είμαστε κι εμείς μετανάστες στην ίδια μας τη χώρα... Αυτή είναι η προσπάθειά μου: Να βγει ο Σαν με όλο του το ψυχικό βάθος...».
ΠΟΤΕ & ΠΟΥ
«Βρωμιά» του Ρόμπερτ Σνάιντερ - Θέατρο του Νέου Κόσμου
Πρεμιέρα την Πέμπτη (9/6) στην Πειραιώς 260 (Αποθήκη Η), 21.00
Παραστάσεις: 10-11/6 & 15-16/6.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου