Ένας "σκασμός " από Ζαπατίστας..

                                                  Mετάφραση, επιμέλεια : Σύλβια Βαρνάβα

Πριν από 22  χρόνια,την 1η Γενάρη του 1994, σε μια άμεση διαμαρτυρία εναντίον της τότε πρόσφατα υπογεγραμμένης Συμφωνίας του Ελεύθερου Εμπορίου Βόρειας Αμερικής, εξεγερμένοι αγρότες Μάγια, που είχαν μόνοι τους οργανωθεί,κατέλαβαν έναν αριθμό από μικρές και μεγάλες πόλεις στην Τσιάπας, στην απομακρυσμένη νοτιοανατολική γωνιά του Μεξικού. Ζητούσαν δικαιώματα για τους αυτόχθονες πληθυσμούς του Μεξικού, οι οποίοι αντιμετώπιζαν για πολύ καιρό άδικη μεταχείριση και θεωρούσαν ότι με αυτή την εμπορική, οικονομική συμφωνία θα υπέφεραν ακόμη περισσότερο.

Ονομάζοντας τον εαυτό τους Ζαπατίστας από τον Emiliano Zapata, τον κύριο ηγέτη της μεξικανικής επανάστασης του 1910, παρουσιάστηκαν ως ένα λαϊκό κίνημα, που έκανε ανοιχτά έκκληση για μια νέα επανάσταση στο Μεξικό, η οποία θα αντικαθιστούσε μια κυβέρνηση, η οποία όπως υποστήριζαν δεν είχε καμία επαφή με τις ανάγκες του λαού της.

Ο χαρισματικός ηγέτης του EZLN γνωστός ως Υποδιοικητής Μάρκος, με την πίπα και την μπαλακλάβα του, σύντομα έγινε το πρόσωπο σύμβολο για τον αγώνα των ιθαγενών. Μετά την δολοφονία του δασκάλου Ζαπατίστα Galeano από παραστρατιωτικές ομάδας το 2014, ο υποδιοικητής Μάρκος παραιτήθηκε από εκπρόσωπος των Ζαπατίστας ανακοινώνοντας τον συμβολικό θάνατο του Μάρκο,ς μετονομάζοντας τον εαυτό του σε Galeano.  

Υπάρχει μια μόνο τρύπα από σφαίρα σε ένα κάγκελο στον δεύτερο όροφο του δημοτικού μεγάρου στη νότια πόλη του Μεξικού, στη Σαν Κριστόμπαλ ντε λας Κάσας.

Είναι το μόνο που απομένει από τα γεγονότα της Πρωτοχρονιάς του 1994, όταν εισέβαλαν ένοπλοι αντάρτες στο κτίριο εκπλήσσοντας τους πάντες. 

Οι μάχες ήταν βραχύβιες, καθώς στάλθηκε αμέσως ο στρατός για να αποκαταστήσει την τάξη. Λιγότερο από δύο εβδομάδες αργότερα, η Καθολική Εκκλησία διαπραγματεύτηκε μια ασταθή κατάπαυση του πυρός.

Ο στρατός κλήθηκε άμεσα για να επαναφέρει την τάξη.

Στην εφημερίδα της Concepcion Villafuerte επέλεξαν τότε οι Ζαπατίστας να δημοσιεύσουν τα αιτήματά τους. «Τα πρώτα έξι βασικά αίτηματά τους ήταν : γη, στέγη, τροφή, υγεία, εκπαίδευση και εργασία», θυμάται η κα Villafuerte.

«Tα υπόλοιπα ήταν πιο γενικά, αφορούσαν το σύνολο του Μεξικό: δικαιοσύνη, δημοκρατία και  ελευθερία  Ήταν οι βασικές ανάγκες για όλους, για όλους τους φτωχούς ανθρώπους, όχι μόνο για τους Ιθαγενείς».

Η Concepcion Villafuerte

Την ρωτάμε πόσοι από τους στόχους αυτούς έχουν επιτευχθεί μέχρι σήμερα. 

"Κανένας από αυτούς", απαντάει βλοσυρά.  "Αλλά, ούτε έχουν επιτευχθεί και για άλλους Μεξικανούς."

"Σήμερα έχουμε μια μεγαλύτερη οικονομική κρίση από ό, τι το '94. Και δεν είναι μόνο μια οικονομική κρίση, είναι μια κρίση στην εκπαίδευση, στην υγειονομική περίθαλψη."

Απ’όταν τελείωσε η μάχη, εξηγεί η ίδια, οι Ζαπατίστας έχουν δημιουργήσει τις δικές τους αυτόνομες κοινότητες, που ονομάζονται Caracoles, οι οποίες είναι ανεξάρτητες από την τοπική αυτοδιοίκηση και βρίσκονται στη γη, που πήραν πίσω από τους μεγάλους γαιοκτήμονες τη δεκαετία του 1990.

"Νομίζω ότι οι Ζαπατίστας είναι σε καλύτερη κατάσταση από ό, τι είμαστε εμείς", προσθέτει η κα Villafuerte.

Πολλές γυναίκες έπαιξαν βασικό στο κίνημα, με πολλές από αυτές να γίνονται διοικήτριες.

Η μικρή κλινική των Ζαπατίστας στην περιοχή Oventic

 

Είκοσι δύο χρόνια έχουν περάσει από τότε που οι Ζαπατίστας κήρυξαν τον πόλεμο στη μεξικανική πολιτεία, επειδή υπέγραψε τη Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου της Βόρειας Αμερικής (NAFTA), κλείνοντας οριστικά την αγροτική μεταρρύθμιση τροποποιώντας το άρθρο 27 του Συντάγματος, καθώς και για την έλλειψη οργανώσεων που θα διασφάλιζαν τις δίκαιες εκλογές στο Μεξικό. Την πρώτη ημέρα του 1994, ο EZLN πολέμησε και κατέλαβε τους δήμους  San Cristóbal, Ocosingo, Las Margaritas, Altamirano, Chanal, Huixtán και Oxchuc στην Τσιάπας. Ο επίσημος αριθμός των νεκρών του ένοπλου αγώνα ήταν 56 θύματα, στην πλειονότητά τους νέοι αυτόχθονες αντάρτες. Ο EZLN είχε επίσης απαγάγει και τον πρώην κυβερνήτη της Τσιάπας, Absalon Castellanos Domínguez, μαζί με τη σύζυγό του και τον αδελφό του. Οι όμηροι απελευθερώθηκαν αργότερα, χωρίς να έχουν πάθει κάτι.  

Οι Ζαπατίστας ανέμεναν, πως ο ένοπλος αγώνας τους θα ξεσήκωνε και άλλους αντάρτες  «κρυφών πυρήνων» σε όλο στο Μεξικό. Νόμιζαν ότι οι οργανώσεις αγροτών και συνδικάτων, θα τους ακολουθούσαν και θα ξεσηκώνονταν, ξεκινώντας ένα επαναστατικό πόλεμο εναντίον της κυβέρνησης. Πράγματι, η έκκληση αντήχησε σε πολλά μέρη του Μεξικού και άλλες εμπόλεμες ομάδες, συνδικάτα, αγρότες και κοινωνικές οργανώσεις εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στον EZLN. Αλλά γρήγορα έγινε σαφές ότι κάτι τέτοιο, δεν ήταν αρκετό για να ανατρέψει το αυταρχικό καθεστώς του PRI και ότι η νίκη με στρατιωτικά μέσα δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί. Η επανάσταση που αναμενόταν δεν συνέβη και πολλοί διέγνωσαν την πλήρη αποτυχία των Ζαπατίστας.

Αντ 'αυτού, η αρχική εξέγερση προκάλεσε μια ακανόνιστη ροή γεγονότων. Τη σύντομη περίοδο του ένοπλου αγώνα ακολούθησε μια φάση έντονων και περίπλοκων ειρηνευτικών συνομιλιών, που κατέληξαν στις συμφωνίες του Σαν Αντρές.  Αρκετές κατασταλτικές πράξεις διαπράττονταν από παραστρατιωτικές ομάδες εναντίον όσων τάσσονταν με τους Ζαπατίστας, συμπεριλαμβανομένης της επαίσχυντης δολοφονίας των 45 άοπλων αυτόχθονων γυναικών και παιδιών, που προσεύχονταν σε μια εκκλησία στο χωριό Acteal. Ακολούθησε η κοροϊδία ότι συμπεριλήφθηκαν στο Σύνταγμα του Μεξικού τα δικαιώματα των αυτόχθωνων κατοίκων. Δολοφονήθηκε η ακτιβίστρια ανθρώπινων δικαιωμάτων Digna Ochoa,  η οποία υπερασπιζόταν τους πολιτικούς κρατούμενους Ζαπατίστας  (ο ομοσπονδιακός εισαγγελέας του Μεξικού, είχε καταλήξει στην απόφαση, ότι η ακτιβίστρια πυροβόλησε τον εαυτό της με ένα πιστόλι,  ένα συμπέρασμα που κανείς δεν πιστεύει, καθώς η σφαίρα είχε εισχωρήσει  από την αριστερή πλευρά του κεφαλιού της και η Digna ήταν δεξιόχειρας ). Πραγματοποιήθηκαν πολλές κινητοποιήσεις (μερικές από αυτές σε εθνικό επίπεδο), που ακολουθούνταν από μεγάλες περιόδους σιωπής, όταν ο EZLN επέστρεφε στους λόφους (η σιωπή έγινε ένα τελετουργικό, καθώς χρησίμευσε και για να ιντριγκάρει τη μεξικανική κυβέρνηση για τις επόμενες δράσεις των Ζαπατίστας).

Φώτογραφία από την κοινότητα La Illusion, μία από τις 35 ή περισσότερες αυτόνομες κοινότητες των Ζαπατίστας ψηλά στα βουνά της Τσιάπας. Η La Illusion είναι 5 ώρες από την San Cristobal de las Casas. Οι Ζαπατίστας φορούν μάσκες και καλύπτουν τα πρόσωπά τους ως μορφή διαμαρτυρίας και αντίστασης, αυτοκαλούνται «Απρόσωποι» μετατρέποντας την ανωνυμία σε μια πηγή ενέργειας. Όταν ρωτήθηκαν για τις μάσκες, απάντησαν : "Έχουμε καλύψει τα πρόσωπά μας, για να μας δουν. Πεθαίνουμε για να ζήσουμε"

Πολλά από όσα συνέβησαν αυτά τα 22 χρόνια αποτελούν σημαντικούς σταθμούς, που οδήγησαν στην αυτοοργάνωση των Ζαπατίστας  και την δημιουργία των αυτόνομων Καλών Κυβερνήσεών τους. Αποτελεί ακόμη εκπληκτικό το γεγονός,  ότι οι αυτόχθονες πληθυσμοί από την Τσιάπας ξαφνικά ξεσηκώθηκαν μετά από αιώνες, που υπέφεραν ήσυχα τις άθλιες συνθήκες φτώχειας, καταπίεσης και εγκατάλειψης και δεν είναι πολύ σαφές ακόμη, πώς ακριβώς συνέβη κάτι τέτοιο. Δεν είναι πολύ σαφές πώς ακόμη και οι Ζαπατίστας, που πολλοί από αυτούς δεν κρατούσαν τίποτε περισσότερο από όπλα -παιχνίδια σκαλιστά από ξύλο, ξαφνικά έφτασαν στο επίκεντρο αυτού του αντικαπιταλιστικού αγώνα.

Ενώ η επανάσταση δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ με τον τρόπο που ανέμεναν το 1994 οι Ζαπατίστας, η ιδεολογία τους έχει ισχυρή παρουσία στην Τσιάπας και στο Μεξικό. Συνεχίζουν να αντιτίθενται φωναχτά και ν’αντιστέκονται στην κυβέρνηση,  έχουν διευρύνει τη ρητορική τους , έχοντας συμπεριλάβει ευρύτερα ζητήματα της παγκοσμιοποίησης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Σήμερα, ζουν με δόγμα τους, τον σεβασμό με κάθε κόστος και παλεύουν για "εργασία, γη, στέγη, τροφή, υγεία,  εκπαίδευση,  ανεξαρτησία,  ελευθερία,  δημοκρατία, δικαιοσύνη και ειρήνη."

Σήμερα, αν και ονομαστικά παραμένουν σε εμπόλεμη κατάσταση με τη μεξικανική πολιτεία, ο αγώνας των ανταρτών είναι περισσότερο ιδεολογικός παρά ένοπλος.  

Όσα και ό,τι κι αν είναι αυτά που κατάφεραν μέσα σε αυτά τα χρόνια από την εξέγερσή τους οι Ζαπατίστας,  λίγοι θα διαφωνούσαν με το συμπέρασμα, πως η εξέγερση μετατόπισε αμετάκλητα τη σχέση μεταξύ των αρχών και του γηγενούς πληθυσμού στην Τσιάπας.

Είναι ένα συναίσθημα που συνοψίζεται στην πινακίδα που υπάρχει στην είσοδο του Oventic: "Βρίσκεστε στο έδαφος των εξεγερμένων Ζαπατίστας . Εδώ οι άνθρωποι αποφασίζουν και η κυβέρνηση πρέπει να υπακούει".

Η κοινότητα Oventic

Οι κοινότητες των Ζαπατίστας βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στις μπανάνες, μια τέτοια φυτεία  φαίνεται στην φωτογραφία καθώς και στους κόκκους καφέ , που εμπορεύονται μέσω αυτοδιοικητικών συνεταιρισμών που επιβλέπονται από μια Καλή Κυβέρνηση (junta), που διανέμει τα κέρδη ανάμεσα σε αυτά τα φτωχά αλλά αυτοσυντηρούμενα και ανεξάρτηα χωριά.

Η εκπαίδευση είναι ένας τομέας στον οποίον εστιάζουν ιδιαίτερα οι Ζαπατίστας. Τάξεις ανάγνωσης πραγματοποιούνται  κάθε πρωί.

Κάθε κοινότητα έχει το δικό της ιατρικό κέντρο, το οποίο χρηματοδοτείται εν μέρει από τα κέρδη που προέρχονται από τον καφέ και τις μπανάνες των συνεταιρισμών.

Στη φωτογραφία φαίνεται το  «Γραφείο για τις Γυναίκες και την Αξιοπρέπεια». Οι Ζαπατίστας γυναίκες έχουν βαρύνοντα λόγο στη διαχείριση των κοινοτικών υποθέσεων, καθώς  άνδρες και γυναίκες είναι ίσοι σύμφωνα με το δόγμα των Ζαπατίστας. Οι γυναίκες κατέχουν πολλές θέσεις της ηγεσίας της οργάνωσης, μεταξύ άλλων και ως στρατιωτικοί διοικητές.

 

Ένας φίλος μοιράστηκε μαζί μας μια ερώτηση που έκανε στον οδηγό του, όταν είχε επισκεφτεί τις κοινότητες των Ζαπατίστας :

- «Πόσοι Ζαπατίστας υπάρχουν πραγματικά;»

- «Αυτή η ερώτηση μπορεί να απαντηθεί μόνο με έναν τρόπο: ¡ Un chingo! Ένας σκασμός !»

                            

ΠΗΓΗ : https://omniatv.com/blog/5794-%CE%B6%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82-22-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%86%CE%B5%CF%8D%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7%CF%82

All about mr David Bowie

http://www.davidbowie.com

EΔΩ/

Τα σύνορα δεν βρίσκονται στη Λέσβο, αλλά μέσα στο μυαλό και την καρδιά μας..

Στη Λέσβο βρέθηκε τις προηγούμενες ημέρες ο διεθνούς φήμης εικαστικός Άι Γουέι Γουέι, προκειμένου να γνωρίσει από πρώτο χέρι την κατάσταση των προσφύγων που φτάνουν στο νησί.  Ο διεθνούς φήμης εικαστικός Άι Γουεϊγουέι παραχώρησε συνέντευξη Τύπου, όπου μοιράστηκε την εμπειρία που αποκόμισε, αλλά και δίνοντας το μήνυμα ότι απαιτείται διεθνής συνεργασία προκειμένου να αντιμετωπιστεί η προσφυγική κρίση και να βοηθηθεί η Ελλάδα.

Συγκεκρκιμένα, ο διεθνώς αναγνωρισμένος καλλιτέχνης της Σύγχρονης Τέχνης και ανθρωπιστής χαρακτήρισε την κατάσταση στη Μυτιλήνη τραγική, μια ανθρωπιστική κρίση που ξεπερνά τις μέχρι σήμερα εμπειρίες του, που δεν είναι λίγες στο πεδίο της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δοκιμασίας του ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

 Ο ίδιος αναφέρθηκε στην Ελλάδα που "άνοιξε την αγκαλιά της για να τους (σ.σ. τους πρόσφυγες) δεχθεί. Όχι να τους αρνηθεί. Αλλά να σώσει τις ζωές τους. Αισθάνομαι πολύ υπερήφανος γι αυτό. Διότι μια χώρα υπερασπίζεται τις πανανθρώπινες αξίες".

"Η προσφυγιά δεν σταματά ποτέ" είπε ο Κινέζος καλλιτέχνης και ανθρωπιστής. "Δεν είναι κάτι καινούργιο. Αλλά αυτή τη στιγμή, στην Ελλάδα έχει πάρει ιστορικές διαστάσεις. Η έντασή της είναι μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά. Όμως στον 21ο αιώνα δεν μπορούμε να επιτρέπουμε αυτές τις καταστάσεις" πρόσθεσε. "Πρέπει όλοι οι άνθρωποι να κατανοήσουν τι πραγματικά συμβαίνει, να βοηθήσουν την Ελλάδα και το πιο σημαντικό, να σώσουν την Ελλάδα". Την ίδια στιγμή "πρέπει όλοι να βοηθήσουν τους πρόσφυγες να αποκτήσουν ένα νέο μέλλον".

"Γι αυτό βρίσκομαι εδώ. Διότι είχα την εμπειρία μιας τέτοιας δραματικής κατάστασης" τόνισε ο Αϊ Γουέι Γουέι, του οποίου το ταξίδι στη Μυτιλήνη ήταν προϊόν προσεκτικής προετοιμασίας και οι εμπειρίες που αποκόμισε τον οδήγησαν στην απόφαση να δημιουργήσει μόνιμο στούντιο στο νησί, όπου φέτος αναμένεται να συναντηθούν φοιτητές του από την Κίνα και τη Γερμανία και να συμπράξουν καλλιτεχνικά.

Ο Αϊ Γουέι Γουέι επαίνεσε τη δράση των εθελοντών και των οργανώσεων που έχουν συρρεύσει στο νησί από όλον τον κόσμο. Αλλά επισήμανε την έλλειψη καλής οργάνωσης και των περιορισμένων πόρων που έχει το ελληνικό κράτος προκειμένου να διαχειρισθεί στην κατάσταση. Μίλησε, λοιπόν, για την ανάγκη να υπάρξει πολύ καλύτερη και πιο λεπτομερής οργάνωση των μέσων υποδοχής προσφύγων και διαχείρισης της ανθρωπιστικής κρίσης.

Την ίδια στιγμή, χαρακτήρισε "κοντόφθαλμη" την άποψη -που διατυπώνεται από πολλά χείλη στην Ελλάδα και την Ευρώπη- ότι θα έπρεπε να αποτραπεί η έλευση των προσφύγων. "Είναι κοντόφθαλμο να προσπαθεί κάποιος να σταματήσει τους πρόσφυγες. Αντίθετα θα πρέπει όλοι να βοηθήσουν την Ελλάδα. Η Ελλάδα δεν μπορεί να σταματήσει τους πρόσφυγες, αλλά μόνο να τους βοηθήσει" είπε και πρόσθεσε: "Συμφωνώ με αυτό που κάνει η Ελλάδα. Αλλά χρειάζεται τη βοήθεια της Ευρώπης". Το πρόβλημα είναι καταρχήν παγκόσμιο και κατά δεύτερον ευρωπαϊκό, είπε ο Αϊ Γουέι Γουέι και επέκρινε τους πολιτικούς που, "ενώ κατανοούν το πρόβλημα, χρησιμοποιούν γλώσσα με την οποία εκφράζουν πολύ αρνητικά συναισθήματα. Κι αυτό δεν είναι δικαιολογία σε αυτή την τραγική κατάσταση. Η ανθρωπιστική κρίση πρέπει να λυθεί".

Ως καλλιτέχνης ο ίδιος έχει σκοπό να επικοινωνήσει με όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους για ό,τι συμβαίνει στη Μυτιλήνη, χρησιμοποιώντας όλες τις μορφές της Τέχνης, αλλά και τα κοινωνικά δίκτυα. "Η σπουδαία Τέχνη έρχεται από εκεί που δοκιμάζονται υψηλές αξίες, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια" είπε και πρόσθεσε ότι σε αυτή την ιστορική στιγμή θέλει να εμπλακεί ως καλλιτέχνης για να γίνει συνείδηση της διεθνούς κοινής γνώμης ό,τι δοκιμάζεται στη Λέσβο, δηλ. οι πανανθρώπινες αξίες. "Κάνω την προσπάθειά μου ως άτομο, ως πολίτης, ως καλλιτέχνης. Με το έργο μου υποστηρίζω τις πιο σημαντικές από τις ανθρώπινες αξίες. Αυτή είναι η καλλιτεχνική μου προσπάθεια, στην οποία κάθε φορά αφοσιώνομαι με όλες μου τις δυνάμεις".

Κι επειδή η Τέχνη είναι το Φως στο σκοτάδι, όπως είπε ο Κινέζος ανθρωπιστής και καλλιτέχνης, εξιστόρησε πως την παραμονή της Πρωτοχρονιάς μοίρασε με την ομάδα του ηλιακές λάμπες στα παιδιά των προσφύγων, που έκλαιγαν και προσπαθούσαν ανήσυχα να κοιμηθούν μέσα στο σκοτάδι των σκηνών, όπου έχουν βρει καταφύγιο. "Οι σκηνές δεν είχαν φως. Αποφασίσαμε να προσφέρουμε φως στο σκοτάδι. Αρχίσαμε να μοιράζουμε φώτα στα παιδιά. Τα παιδιά τα κράταγαν αναμμένα μέσα στο σκοτάδι. Τα παιδιά καταλαβαίνουν τα πάντα" είπε ο Αι Γουέι Γουέ καταλήγοντας ότι "αυτό είναι η Τέχνη. Το φως που έρχεται στο σκοτάδι".

Τέλος, αναφερόμενος στο μνημείο που έχει αποφασίσει να δημιουργήσει και να δωρίσει στο δήμο Μυτιλήνης, σημείωσε ότι "τα μνημεία χρειάζονται για να υπενθυμίζουν στους ανθρώπους, για τη μνήμη. Αυτό δεν θα είναι μνημείο αποθανόντων, αλλά ένα μνημείο όπου θα τιμάται η ανθρώπινη προσπάθεια και δοκιμασία". Θα τιμάται η προσπάθεια των παιδιών, των γυναικών και των ανδρών, των ηλικιωμένων που "θυσιάζουν" τα πάντα για ένα αβέβαιο μέλλον. Κανένας τους δεν έρχεται για να μεταναστεύσει. Είναι άνθρωποι που φθάνουν υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες για να σώσουν τις ζωές τους" κατέληξε ο Αϊ Γουέϊ Γουέϊ.

«Τα σύνορα δεν βρίσκονται στη Λέσβο, αλλά μέσα στο μυαλό και την καρδιά μας»

Στη συνέντευξη του Αϊ Γουέι Γουέι παραβρέθηκαν ο αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας και ο αναπληρωτής υπουργός για θέματα Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Νίκος Ξυδάκης.

«Είμαι περήφανος που άνθρωποι σαν τον Άι Γουεϊγουέι αφήνουν την ακαδημαϊκή και καλλιτεχνική τους καριέρα κι έρχονται να βοηθήσουν», δήλωσε ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας, καλωσορίζοντας τον Κινέζο καλλιτέχνη. «Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους εικαστικούς της εποχής μας, αλλά και αγωνιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που βρέθηκε στη Μυτιλήνη και με τις δύο αυτές ιδιότητες και επισκέφθηκε τις αρχές και τους εθελοντές. Θεώρησα υποχρέωσή μου να τον συναντήσω και να μοιραστώ τις εμπειρίες του», κατέληξε.

«Ήταν μια εμπειρία που δεν θα μπορούσαν να την φανταστώ», δήλωσε ο Άι Γουεϊγουέι, ο οποίος, όπως είπε, επισκέφθηκε τα στρατόπεδα και τις ομάδες εθελοντών απ' όλο τον κόσμο και συναντήθηκε με τον δήμαρχο της Μυτιλήνης, από τον οποίο ενημερώθηκε και συμφώνησε τη δημιουργία στο νησί μιας βάσης για κοινά πρότζεκτ με τα στούντιο που διευθύνει στο Πεκίνο και το Βερολίνο.

Παράλληλα, χαρακτήρισε «κοντόφθαλμους» όσους, στην Ευρώπη, ζητούν την ανάσχεση των προσφυγικών ροών με κάθε μέσο, γιατί «τίποτε δεν θα σταματήσει ανθρώπους που θυσιάζουν ό,τι έχουν προκειμένου να αναζητήσουν προστασία και ρισκάρουν τη ζωή τους». Κάποιοι, συνέχισε, «δεν καταλαβαίνουν ακριβώς την κατάσταση ή παίζουν παιχνίδια. Δεν χωρούν δικαιολογίες σε αυτό το ζήτημα», τόνισε. Οι ντόπιοι «το καταλαβαίνουν αυτό και προσπαθούν, μαζί με τους εθελοντές, όμως τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους είναι περιορισμένα», παρατήρησε.

Τέλος, απαντώντας εμμέσως στις «αντιπροσφυγικές» φωνές, υπογράμμισε: «Τα σύνορα δεν βρίσκονται στη Λέσβο, αλλά μέσα στο μυαλό και την καρδιά μας»...

ΠΗΓΗ: http://www.alterthess.gr/content/ai-goyei-goyei-sti-lesvo-i-ellada-yperaspizetai-tis-axies-toy-politismenoy-kosmoy