Σύσκεψη για τις απολύσεις στο Γεννηματά

Η εικόνα εμφανίζεται σε σμίκρυνση (φυσικό μέγεθος)

Ο ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟΣ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ ΣΤΟ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ. Η Παναττική Ένωση Καθαριστριών & Οικιακού Προσωπικού καταγγέλλει την εταιρεία ΦΑΣΜΑ ΑΕ, για τις απολύσεις στο Νοσοκομείο Γεννηματά. Καταγγέλλει τον ιδιοκτήτη της εταιρείας, σαν ηθικό αυτουργό του εγκεφαλικού που υπέστη η συναδέλφισσα Αγγελική Κότσιρα, από τις απολυμένες εργαζόμενες, μετά την ανακοίνωση της απόλυσής της. Τον καθιστά ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟ για ότι της συμβεί μετά από αυτό. Η εταιρεία ΦΑΣΜΑ ΑΕ, ζητούσε από τις απλήρωτες εδώ και δύο μήνες εργαζόμενες να υπογράψουν ότι έλαβαν τα χρήματά τους. Η άρνηση αρκετών εργαζόμενων και η καταγγελία στο συνδικάτο τους για τα παραπάνω, ήταν η αιτία για τις απολύσεις τριών εργαζόμενων καθαριστριών. Η εταιρεία αποθρασυνόμενη από την προκλητική κάλυψη του διοικητή του νοσοκομείου, παρ όλο που εδώ και χρόνια είναι υπόλογη για αθρόες παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας, συνέχιζε παράνομα την εργολαβία καθαρισμού στο νοσοκομείο. Το 2010 μάλιστα, απέλυσε την συνδικαλίστρια και μέλος της διοίκησης της ΠΕΚΟΠ  Παρασκευή Κυτιάννη. Την Πέμπτη 27 Ιουνίου η ΠΕΚΟΠ μαζί με αλληλέγγυους συνδικαλιστές διαμαρτυρήθηκε στον διοικητή του νοσοκομείου ΓΝΑ «Γ. Γεννηματάς» και στην 1η ΥΠΕ, για τις απλήρωτες εργαζόμενες και τις καταγγελίες πως ο εργοδότης ζητάει επιστροφή χρημάτων από την μισθοδοσία των εργαζόμενων, παίρνοντας υποκριτικές διαβεβαιώσεις πως θα διευθετηθεί το θέμα και δεν πρόκειται να γίνει καμιά απόλυση. Την ίδια ημέρα η εταιρεία απολύει την εργαζόμενη Αγγελική Κότσιρα και μέχρι σήμερα έχουν γίνει γνωστές άλλες δύο απολύσεις από τις εργαζόμενες που αρνήθηκαν να υπογράψουν, μεταξύ των οποίων μια εργαζόμενη που πάσχει από καρκίνο. Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, η τρομοκρατία της εργοδοσίας στον χώρο μας, είναι η συνέπεια των δουλεμπορικών νόμων που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πριν από χρόνια και τώρα με ευκαιρία της κρίσης γενικεύουν σε όλους τους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Η κάλυψη των διοικήσεων των οργανισμών που απασχολούν τις δουλεμπορικές εταιρείες καθαριότητας (όπως η διοίκηση του ΓΝΑ «Γ. Γεννηματάς»), είναι συνενοχή, κάτω από την πολιτική ομπρέλα της μνημονιακής κυβέρνησης, στις αθρόες παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας. Είναι το ίδιο υπεύθυνοι με τους εργολάβους για την ασυδοσία που επικρατεί στον χώρο. Συνάδελφοι και συναδέλφισσες, με τα μνημόνια και οι ελάχιστες εγγυήσεις που έδινε η εργατική νομοθεσία, καταργήθηκαν μαζί με τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας,  επιτρέποντας την απόλυτη λεηλασία της εργασίας μας από εργοδότες. Ο δρόμος του αγώνα είναι πια για όλους μας μονόδρομος. Αν τους αφήσουμε σήμερα να τσακίσουν τις απλήρωτες εργαζόμενες στο ΓΝΑ «Γ. Γεννηματάς», οδηγώντας τους στην απελπισία θα έχουμε αφήσει ανοιχτό τον δρόμο για ακόμη μεγαλύτερες υποχωρήσεις. Για αυτό η διοίκηση της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών & Οικιακού Προσωπικού καλεί κάθε ταξικό σωματείο κάθε αγωνιστική πολιτική συλλογικότητα και κάθε εργαζόμενο, να σταθούν στο πλάι μας και να παλέψουν να ακυρωθούν οι απολύσεις των καθαριστριών στο ΓΝΑ «Γ. Γεννηματάς» από την εταιρεία ΦΑΣΜΑ ΑΕ. Καλούμε σε σύσκεψη την Κυριακή 30 Ιουνίου, 11 πμ στον 3ο όροφο στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας. 28/6/2013 ΠΑΝΑΤΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΩΝ & ΟΙΚΙΑΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ Γ.ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 48β ( 320 γραφείο – 3ος όροφος ) Σελίδα: pekop.wordpress.com Email.pekop1999@gmail.com Κινητά: 6973837993- 6974029211.

http://pekop.wordpress.com

πηγη:/https://athens.indymedia.org/calendar/event.php?id=45369

«ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΤΗΣ ΑΦΘΟΝΙΑΣ»

Του Ν.ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Φυσικά, η θηριώδης προπαγάνδα που θέλει τα συμφέροντα των ρωσικών, των αμερικανικών, των ελβετικών, των αζέρικων, των ελληνικών και κάθε λογής κεφαλαίων να «συγχρωτίζονται» με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού (ενός λαού που λόγω της φτωχοποίησής του σε ποσοστό 80% ζει το χειμώνα χωρίς θέρμανση...) θα συνεχιστεί ακάθεκτη.

Συμβαίνει συχνά: Τα ιδιοτελή, ιδιωτικά και ατομικά τους συμφέροντα, τα ταξικά τους συμφέροντα, να τα βαφτίζουν «εθνικό συμφέρον».

Το είχαμε βιώσει και τότε, με την υπογραφή της (ατυχήσασας στην πορεία...) συμφωνίας για τον αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη.Οπως τώρα με τον «ΤΑP» και με το φυσικό αέριο, έτσι και τότε κάποιοι φέρονταν ωσάν να άρχισε να ρέει το πετρέλαιο από τα ...μπατζάκια τους. Στα δελτία ειδήσεων της εποχής ακούγαμε μάλιστα ότι η υπογραφή εκείνης της συμφωνίας από τους Καραμανλή - Πούτιν ήταν τόσο ιστορική στιγμή που κάποτε δεν απεκλείετο να διδάσκεται από τα βιβλία Ιστορίας...

Τις ίδιες ιστορικές «καλλιγραφίες» παρακολουθούμε από προχτές και με αφορμή τον «TAP».

Ας κάνουμε, λοιπόν, μια προσπάθεια «προσγείωσης» στην πραγματικότητα.

*

Η ευλογία του φυσικού πλούτου μετατρέπεται σε ιμπεριαλιστική πολεμική κατάρα σε μια σειρά από χώρες και περιοχές του πλανήτη (τρανό παράδειγμα η Μέση Ανατολή).

Ακόμα και στις περιοχές όπου το κυρίαρχο ακόμα στοιχείο δεν είναι ο στρατιωτικός τους στραγγαλισμός από τις «μεγάλες δυνάμεις» και η απόβαση πεζοναυτών (χωρίς να σημαίνει ότι έχουν απαλλαγεί αυτές οι περιφέρειες από θερμές συγκρούσεις), εκείνο που καθορίζει την κατάσταση στο εσωτερικό τους είναι η απόβαση των πολυεθνικών στα εδάφη τους με όρους οικονομικής λεηλασίας.

Ενδεικτικά:

Σε μια περιοχή που παράγει 300.000 βαρέλια πετρέλαιο ημερησίως και έχει υπολογιστεί πως η παραγωγή του θα μπορούσε να φθάσει το 1.000.000 βαρέλια, όλος αυτός ο πλούτος δε φαίνεται να διευκολύνει τη ζωή των ανθρώπων. Ο λαός, οι άνθρωποι του Νταρφούρ - για το Νταρφούρ πρόκειται - το μόνο που εισπράττουν είναι δυστυχία, πόνο, φτώχεια και πόλεμο. Η αιτία είναι απλή: Οι πολυεθνικές έχουν εντοπίσει στο Νταρφούρ κοιτάσματα πετρελαίου, αλλά και χαλκού και ουρανίου και χρυσού. Αλλωστε, οι τελευταίες εμφύλιες συγκρούσεις, που έχουν ξεσπάσει από το 2003, αφορούσαν στον έλεγχο του χρυσωρυχείου στο Τζέμπελ Αμερ στο βόρειο Νταρφούρ. Οι πολυεθνικές, όμως, δεν βιάζονται. Περιμένουν πρώτα να σφαχτούν έως τέλους οι φυλές μεταξύ τους. Τότε, η συμφωνία για τις πολυεθνικές θα είναι πολύ πιο συμφέρουσα. Μέχρι τότε, δίπλα στους πετρελαιαγωγούς και στα κοιτάσματα χρυσού, πάνω από 1.500.000 ψυχές πεθαίνουν χωρίς φάρμακα και τρόφιμα.

Το πετρέλαιο είναι χρυσάφι. Οχι πάντα. Οχι για όλους. Για την Αφρική, η ύπαρξη πετρελαίου είναι μια τραγωδία. Ισοδυναμεί με τη συσσώρευση αμύθητου πλούτου για την ολιγαρχία και ταυτόχρονα είναι αιτία τρόμου και αφανισμού για το λαό, που αποτελεί εξάρτημα εκμετάλλευσης, τόσο των πολυεθνικών όσο και των εκεί κυβερνήσεων και θύμα των ανώμαλων πολιτικών καταστάσεων που υπαγορεύονται από το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στο πετρέλαιο. Το παράδειγμα της Νιγηρίας είναι εκκωφαντικό. Μια χώρα πλημμυρισμένη στο πετρέλαιο και στο φυσικό αέριο, η έκτη μεγαλύτερη παραγωγός πετρελαίου και όγδοη παραγωγός φυσικού αερίου του κόσμου, που το 2010 εξήγε 2,5 εκατομμύρια βαρέλια ακατέργαστο πετρέλαιο τη μέρα, έχει 100 εκατομμύρια φτωχούς πολίτες...

*

Τα μονοπώλια στο χώρο της Ενέργειας λειτουργούν σαν ύαινες που είναι εξοπλισμένες με την επίσημη κρατική πολιτική της χώρας - έδρας τους και ενεργούν σε απόλυτη συμμαχία με τις κυβερνήσεις της ντόπιας πλουτοκρατίας σε κάθε χώρα όπου «επενδύουν». Το ξέρουν καλά οι λαοί της Αφρικής που ακούνε ότι «τα ενεργειακά κοιτάσματα φέρνουν ευημερία»...

Ξέρουν ότι η ευημερία και τα κέρδη από τα κοιτάσματα σίγουρα αφορούν στις πολυεθνικές και τα μονοπώλια. Αλλά πόσο βοηθήθηκαν οι λαοί των χωρών που τα «φιλοξενούν»; Αρκεί να κοιτάξει κανείς την εικόνα της φτώχειας σε αυτές τις χώρες.

Οπως έχει σημειωθεί από μελετητές, «για δύο δεκαετίες η Αγκόλα, η Νιγηρία και η Γκαμπόν έχουν αντλήσει δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου με κυριότερα αποτελέσματα τη γενικευμένη διαφθορά και τη φτώχεια, φαινόμενο που είναι γνωστό ως "το παράδοξο της αφθονίας". Είναι χαρακτηριστικό πως στη Νιγηρία, η οποία έχει εισπράξει πάνω από 300 δισ. δολάρια από το πετρέλαιο τα τελευταία 25 χρόνια, το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι λιγότερο από 1 δολάριο τη μέρα!».

*

Θα μπορούσε κανείς να φέρει πολλά παραδείγματα για το πώς ο φυσικός πλούτος σε μια σειρά χώρες μετατρέπεται, στο πλαίσιο της οικοδόμησης και λειτουργίας του καπιταλιστικού κόσμου, σε τραγωδία.

Στο Αζερμπαϊτζάν, που δεν είναι απλώς χώρα διέλευσης όπως «φιλοδοξεί» να γίνει η Ελλάδα, αλλά χώρα παραγωγής του φυσικού αερίου, τα 10 εκατομμύρια των κατοίκων του ζουν στην ανέχεια, το 52% του πληθυσμού του ζει επισήμως κάτω από το όριο της φτώχειας, την ώρα που η διαφθορά βασιλεύει μεταξύ εκείνων που λυμαίνονται το φυσικό αέριο.

Στη Ρωσία, που είναι η πρώτη παγκοσμίως χώρα παραγωγής φυσικού αερίου, όσο αυξάνονται τα κέρδη των μονοπωλίων, όσο γιγαντώνονται μεγαθήρια τύπου «Γκάζπρομ» που το λυμαίνονται, τόσο αυξάνονται και οι φτωχοί, που επισήμως έχουν εκτιναχτεί στα 25 εκατομμύρια ανθρώπους.

Στο Τουρκμενιστάν, τέταρτη χώρα παγκοσμίως σε αποθέματα φυσικού αερίου, τα 5 εκατομμύρια των κατοίκων του ζουν με ονομαστικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ κάτω από 6.000 δολάρια το χρόνο, δηλαδή κατά μέσο όρο με 500 δολάρια το μήνα.

Στις ΗΠΑ, που είναι η έκτη χώρα παραγωγής φυσικού αερίου στον κόσμο, πάνω από 50 εκατομμύρια άνθρωποι προσπαθούν να επιβιώνουν αναζητώντας τροφή στις ουρές των συσσιτίων.

Στην Αλγερία, που είναι η δέκατη χώρα σε αποθέματα φυσικού αερίου, το ονομαστικό κατά κεφαλήν ΑΕΠτων 34 εκατομμυρίων κατοίκων της δεν ξεπερνά καν τα 4.000 δολάρια το χρόνο, δηλαδή ζουν με λιγότερα από 350 δολάρια το μήνα.

Στο Ιράκ που επί Σαντάμ παρήγε 2.500.000 βαρέλια ημερησίως, αυτός είναι ο λόγος που επί δέκα χρόνια τώρα «παράγονται» καθημερινά εκατόμβες.

Στη Σαουδική Αραβία, που παράγει 10.000.000 βαρέλια ακαθάριστο πετρέλαιο ημερησίως, αυτός είναι ο λόγος που εδώ και έναν αιώνα η χώρα τελεί υπό το καθεστώς μιας πλουτοκρατικής δεσποτείας με το 1/3 του πληθυσμού της που βρίσκεται σε παραγωγική ηλικία, δηλαδή πάνω από 3 εκατομμύρια άνθρωποι, να είναι άνεργοι.

Αυτή είναι η πραγματικότητα στον κόσμο που επικρατεί «το (καθόλου) παράδοξο της αφθονίας». Αυτή είναι η πραγματικότητα στον κόσμο που τον πλούτο και την εξουσία δεν την έχουν οι λαοί, αλλά τα μονοπώλια. Ουδεμία σχέση, δηλαδή, με τα «Αρλεκιν» του κυβερνητικού «success story».

πηγη:iskra.gr

Ανοίγει τις πύλες του το 17ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ

Για 17η χρονιά το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ ανοίγει τις πόρτες και καλεί σε μια γιορτή στην καρδιά της Αθήνας γεμάτη μουσικές, ιστορίες και γεύσεις από όλες τις γωνιές της γης. Το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί 28, 29 και 30 Ιουνίου στο Ποδηλατοδρόμιο στο ΟΑΚΑ. «Σημαία μας η ισότητα - 'Οπλο μας η αλληλεγγύη».

                                                       
«Ζοφεροί καιροί για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Αλλά και για τους ντόπιους εργαζόμενους και εργαζόμενες, οι μέρες δεν είναι λιγότερο άγριες. Οι «από κάτω» στο σύνολό τους πιέζονται μέχρι συνθλίψεως απ’ τους «από πάνω» για να πληρώσουν μια βαθιά κρίση που δε δημιούργησαν οι ίδιο. Παράλληλα, βλέπουν το «κράτος έκτακτης ανάγκης» να περιστέλλει ταχύτατα δημοκρατικές κατακτήσεις και δικαιώματα σε όλο τους το φάσμα», αναφέρουν οι διοργανωτές και συνεχίζουν:

«Μαζί με τη λεηλασία της ζωής μας, γινόμαστε μάρτυρες μιας σειράς καθημερινών εικόνων που άλλοτε θυμίζουν Μεσαίωνα, άλλοτε ναζιστική Γερμανία κι άλλοτε αμερικανικό Νότο της εποχής των σκλάβων. Μετανάστες πυροβολούνται στο ψαχνό από τσιφλικάδες ενώ διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους, πρόσφυγες κυριολεκτικά απάγονται και παραδίδονται στους κυνηγούς τους τη στιγμή που ζητούν άσυλο, άνθρωποι που πέρασαν απ’ τα σαράντα κύματα για να ζήσουν μια καλύτερη, πιο ασφαλή, ζωή βλέπουν τα μαγαζιά τους να καίγονται από ρατσιστικούς εμπρησμούς, άλλοι οδηγούνται στο νοσοκομείο τραυματισμένοι από φασίστες, ενώ στα παιδιά τους η πολιτεία αρνείται την Ιθαγένεια –και μαζί μια ισότιμη θέση στον αγώνα για ζωή…

Ζούμε το αίσχος των στρατοπέδων συγκέντρωσης, αλλά και των αδιανόητων συνθηκών διαβίωσης στα κρατητήρια των αστυνομικών τμημάτων της χώρας, που έχουν μετατραπεί παράνομα σε φυλακές για εκατοντάδες μετανάστες και όχι μόνον. Βιώνουμε τη βαρβαρότητα της φασιστικής/ρατσιστικής βίας που εκτός απ’ τους «ξένους», απειλεί και τους ντόπιους που έχουν «ενοχλητική» ιδεολογία ή «ενοχλητικό» σεξουαλικό προσανατολισμό. Μπροστά μας εκτυλίσσεται η νομιμοποίηση της ναζιστικής Ακροδεξιάς, οι ρητορείες και τα εγκλήματα μισανθρωπισμού τείνουν να γίνουν ρουτίνα. Την ίδια στιγμή το ζήτημα ενός «αντιρατσιστικού νόμου» εξελίσσεται σε φιάσκο.
 

Το 17ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, η μεγαλύτερη αντιρατσιστική γιορτή της πόλης, υψώνει τη σημαία της ισότητας, σηκώνει το όπλο της αλληλεγγύης και καλεί για μαζικά, ηχηρά, δυνατά «όχι» στη ρατσιστική βία, «όχι» στην περιστολή των δικαιωμάτων Ελλήνων και Μεταναστών, «όχι» στην απαξίωση της κοινωνίας. Αντλεί τη δύναμη και την ελπίδα του από τους όλο και περισσότερους χώρους και ανθρώπους που αυτοργανώνονται και αντιστέκονται –πολλές φορές με τρόπους ιδιαίτερα αποτελεσματικούς και απολύτως φρέσκους.

Απ’ τις εκατοντάδες δομές Αλληλεγγύης που ανθίζουν στις γειτονιές προσφέροντας τροφή, φάρμακα και ενισχυτική διδασκαλία σε όσους έχουν ανάγκη μέχρι τα αυτοδιαχειριστικά εργατικά/εργασιακά εγχειρήματα των τελευταίων χρόνων και από την πανσπερμία των αυτοργανωμένων Στεκιών των Συνοικιών μέχρι τις Λαϊκές Συνελεύσεις και τις Αντιφασιστικές Πρωτοβουλίες που στήνονται καθημερινά κατά τόπους απ’ άκρη σ’ άκρη στη χώρα, είναι αμέτρητοι οι άνθρωποι εκείνοι που δείχνουν αποφασισμένοι να μη συναινέσουν παθητικά στην εδραίωση του τοπίου της μνημονιακής καταστροφής.

Με μια τριήμερη γιορτή στην καρδιά της Αθήνας γεμάτη μουσικές, ιστορίες και γεύσεις από όλες τις γωνιές της γης, θα έχουμε και φέτος την ευκαιρία για παράλληλη κουβέντα, ανταλλαγή απόψεων και ιδεών. Θα συζητήσουμε για το τι σημαίνει να είσαι μετανάστης στην Ελλάδα των μνημονίων, της φασιστικής βίας και της καταστολής, θα διεκδικήσουμε Ιθαγένεια για όλα τα παιδιά, νομιμοποίηση για τους μετανάστες και άσυλο για τους πρόσφυγες, θα προβληματιστούμε για την εργασιακή επισφάλεια, την κατάργηση των συμβάσεων, τις πολιτικές επιστρατεύσεις, θα προβάλουμε την ανάγκη συντονισμού των εργατικών και κοινωνικών αγώνων, θα κουβεντιάσουμε το παράδειγμα της Χαλκιδικής με τον ηρωικό αγώνα της ενάντια στις εξορύξεις χρυσού και το ξεπούλημα των κοινών δημόσιων αγαθών και θα αναζητήσουμε τρόπους αντιμετώπισης του σεξισμού και της αυξανόμενης ομοφοβίας. Τέλος, στο τριήμερο αυτό, θα λειτουργήσουν και αρκετοί αυτοργανωμένοι χώροι».

Διαβάστε αναλυτικά το πρόγραμμα των εκδηλώσεων, συζητήσεων και συναυλιών στην ιστοσελίδα του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ.

Πρόσβαση

Ο σταθμός Ειρήνη του ΗΣΑΠ είναι απέναντι από την είσοδο του Φεστιβάλ. Επίσης, για τις μεταμεσονύκτιες ώρες υπάρχει η γραμμή 500 Κηφισιά- Πειραιάς (με δρομολόγια ανά 1 ώρα) αλλά και η γραμμή X14 Σύνταγμα- Κηφισιάπου διασχίζει την Κηφισίας και έχει δρομολόγια ανά 20 λεπτά. Επίσης ο χώρος του Φεστιβάλ διαθέτει παρκινγκ για αυτοκίνητα.

Εισιτήριο Εισόδου

Το εισιτήριο ενίσχυσης για την κάλυψη των εξόδων του Φεστιβάλ είναι 5 ευρώ ενώ υπάρχει και τριήμερο εισιτήριο με 10 ευρώ. Η είσοδος για μετανάστες/ριες και πρόσφυγες είναι δωρεάν.

πηγη:tvxs.gr

The Revolution Will Not Be Televised - The Revolution Will Be Live...

Η πρώτη ηχογράφηση του περίφημου αυτού κομματιού έγινε το 1970 στο άλμπουμ Small Talk. Ο τίτλος του τραγουδιού προέρχεται από ένα πολύ δημοφιλές σύνθημα στο κίνημα διαμαρτυρίας της δεκαετίας του 1960 στις ΗΠΑ

Σε συνέντευξή του ο Scott-Heron έχει πει για το τραγούδι:

«Αυτό το τραγούδι αφορούσε το μυαλό. Θα πρέπει να αλλάξετε το μυαλό σας, πριν ν’ αλλάξει ο τρόπος που ζούμε και ο τρόπος που κινούμαστε. Τα πράγματα που πρόκειται να αλλάξουν οι άνθρωποι θα είναι κάτι που κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να τα αποτυπώσει σε μια ταινία. Απλά, θα είναι κάτι που θα αντιληφθείτε και ξαφνικά θα συνειδητοποιήσετε ότι “είμαι σε λάθος σελίδα”».

Ο Gilbert "Gil" Scott-Heron (1949-2011), ήταν ένας Αμερικανός ποιητής της soul και της jazz, μουσικός και συγγραφέας. Το ποιητικό ύφος του έχει επηρεάσει βαθιά τη γενιά του hip hop.

Το 2010, το περιδικό «New Statesman» κατέταξε το «The Revolution Will Not Be Televised» ως ένα από τα "Top 20 πολιτικά τραγούδια".


                                                                               Άγγελος Καλοδούκας

πηγη:left.gr

ΠΑΝΟ ΤΗΣ ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΝΑΞΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ Κ.ΣΑΚΚΑ

Η σκανδαλώδης όσο και παράνομη και αντισυνταγματική παράταση της προφυλάκισης του Κώστα Σακκά είναι δείγμα της εξοντωτικής μεταχείρισης που επιφυλάσσει το κράτος απέναντι στους κοινωνικούς, ταξικούς και πολιτικούς του εχθρούς.
Μετά από τις επιστρατεύσεις απεργών εργαζομένων που στην περίπτωση των καθηγητών ήταν προληπτικές, -πριν γίνει καν η απεργία,- μαζί με την καταστολή κάθε κινητοποίησης και διιαδήλωσης, με τους βασανισμούς και τις βαριές κατηγορίες (όπως στην περίπτωση των αντιφαστών στην ασφάλεια), το διαρκές καθεστώς έκτακτης ανάγκης επιβάλλει με τη βία τους σχεδιασμούς για την καθυπόταξη των κοινωνικών αντιστάσεων.  
Ο αγώνας του Κ. Σακκά είναι υπόθεση όλων μας.

ΓΙΟΡΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΝΑΞΟΣ ΧΑΛΚΙ 22-06-2013 ΒΙΝΤΕΟ-ΦΩΤΟ

Γράμμα από τη Βραζιλία

Μπέλο Οριζοντε, Δευτέρα 17.06.2013                      απο το El Sobrero

  

Αγαπητέ φίλε,

ναι μιλάω σε εσένα που ακους Βραζιλία και σκέφτεσαι παραλίες, τακουνάκια, ανάποδα ψαλίδια, υπερμεγέθεις κώλους και ατελείωτα πάρτι. Συγγνώμη που σου χαλάω το όνειρο, αλλά το πάρτι τελείωσε. Η μάλλον έχει τελειώσει εδώ και πολλά χρόνια αλλά δεν σου το είπανε. Εδώ εξάγουμε, αλλά δεν πίνουμε καφέ, δεν χορεύουμε σάμπα εκτός των ορίων του Ρίο ντε Ζανέιρο ή μάλλον χορεύουμε σπάνια έτσι κι αλλιώς. Μέχρι και στην μπάλα εξάγουμε πλέον αμυντικά χαφ και στόπερ. Τα στερεότυπα μας τελείωσαν όπως και η υπομονή.

Τελείωσε η υπομονή. Την τελευταία εβδομάδα πήραμε τους δρόμους. Οι διαμαρτυρίες ξεκίνησαν για την αύξηση 7 λεπτών του ευρώ στις συγκοινωνίες αλλά πλέον διαμαρτυρόμαστε για όλη τη σαπίλα πίσω από αυτό. Το πρόβλημα δεν είναι τα επτά λεπτά αλλά τα βασικά δικαιώματα.  Η στρατονομία, κατάλοιπο της δικτατορίας, μοιράζει αφειδώς λαστιχένιες σφαίρες και ληγμένα δακρυγόνα. Αλλά είναι πλέον αργά. Ο κόσμος επιτέλους ξύπνησε και ζητά επίπεδο ζωής ανάλογο με την θέση της χώρας στο οικονομικό χάρτη. Βαρέθηκε να βλέπει τους λίγους να γεμίζουν τις τσέπες και να επανεκλέγονται εδώ και δεκαετίες. Βαρέθηκε ο φτωχός αλλά, επιτέλους βαρέθηκε και ο πλούσιος, και θα στο εξηγήσω.

Στην Βραζιλία ο βασικός μισθός είναι 234 ευρώ. Το εισιτήριο του λεωφορείου είναι 1 ευρώ και το ρημάδι έρχεται όποτε γουστάρει. Κάποιος που ζει στο Μπέλο Οριζόντε κερδίζοντας βασικό μισθό, μένει τουλάχιστον 15 χιλιόμετρα από την δουλειά του και θέλει δύο λεωφορεία και μιάμιση ώρα για να φτάσει εκεί όταν δεν έχει κίνηση. Και όταν μιλάμε για κίνηση, μιλάμε για χάος. Στο Σάο Πάουλο για παράδειγμα κάθε μέρα έχουμε ουρές 70 χιλιομέτρων στις ώρες αιχμής. Εκεί συναντιούνται ο φτωχός με τον πλούσιο. Ο φτωχός στο λεωφορείο και πλούσιος στην αμαξάρα του με τα φιμέ τζάμια.

Ο πλούσιος που θα γυρίσει στο σπίτι το οποίο πληρώνει κατά μέσο όρο 1500 ευρώ ενοίκιο και άλλα 400 για κοινόχρηστα. Πληρώνει ιδιωτική ασφάλιση υγείας γιατί το δημόσιο δεν δουλεύει, πληρώνει πανάκριβα σχολεία για τα παιδιά του γιατί στο δημόσιο είναι δύσκολο να μάθουν οτιδήποτε, πληρώνει τα διπλάσια για οποιοδήποτε προϊόν (αυτοκίνητο, ρούχα, υπολογιστής κλπ.) έρχεται απ’έξω γιατί ο φόρος εισαγωγής είναι 60% συν το κέρδος του εμπόρου. Πληρώνει με φόβο, γιατί δεν μπορεί να βγεί απο το «κάστρο» με τον ηλεκτρικό φράχτη όποτε θέλει. Γιατί δεν μπορεί να πάει μια βόλτα όπου και όποτε του γουστάρει. Γιατί φοβάται για την ζωή του καθημερινά. Και σου μιλάω πάντα για το Μπέλο Οριζόντε και τις άλλες μεγαλουπόλεις της χώρας. Αν πάρεις τον δρόμο και πας προς το βορρά ξέχνα τα όλα αυτά, εκεί είσαι πλέον σε στάνταρντς Αφρικής.

Κανείς σχεδόν δεν τα περνάει όσο ωραία φαντάζεσαι στην Βραζιλία. Ναι, έχουμε παραλίες και ήλιο αλλά ο αναλφαβητισμός είναι στο 10% και κάθε μέρα περίπου 13 εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουνε φαΐ στο τραπέζι τους.

Είμαστε η 6^η οικονομική δύναμη στον κόσμο και την ίδια στιγμή πολύ χαμηλά στους δείκτες της παιδείας και της δημόσιας υγείας. Οσο αφορά την διαφθορά και την γραφειοκρατία πρέπει να είμαστε στο τοπ 3 εύκολα. Πολύ ψηλά είμαστε και στην εγκληματικότητα με τα νούμερα νεκρών σε Ρίο και Σάο Πάουλο να είναι μεγαλύτερα από εκείνα σε εμπόλεμες ζώνες (49 χιλιάδες μέσα στο 2010). Δυστυχώς το Μουντιάλ και η Ολυμπιάδα δεν θα αλλάξουν τίποτα από όλα αυτά.

Για μια ακόμα φορά μας δούλεψαν ψιλό γαζί. Μας υποσχέθηκαν πως θα αλλάξει η ζωή μας, επιτέλους, προς το καλύτερο. Πως θα έχουμε συγκοινωνίες και δρόμους πρώτου και όχι τρίτου κόσμου και πως θα αλλάξουμε, λέει, επίπεδο σε όλα. Πως όλο αυτό το «φαγοπότι» θα αξίζει τον κόπο.  Αντίθετα, μέχρι τώρα όλη αυτή η ιστορία έχει στοιχίσει πάνω από 27 δις δολάρια, περισσότερα από όσο τα τελευταία τρία μουντιάλ μαζί.  Εδώ στο Μπέλο Οριζόντε, το Μινεϊράο κόστισε 270 εκ. ενώ αρχικά είχε υπολογιστεί σε 146 εκ. Να σου πω ακόμα πως πήγα στο στάδιο «Ιντεπεντένσια», επίσης εδώ στο Μπέλο Οριζόντε, που κόστισε 45 εκ. ευρώ, παραδόθηκε με 2 χρόνια καθυστέρηση και λόγω κατασκευαστικού λάθους έχει πάνω από 6 χιλιάδες θέσεις που δεν βλέπουν το ένα τέρμα. Ανάλογες και χειρότερες είναι οι ιστορίες και στα υπόλοιπα γήπεδα.

Μιας και μιλάμε για μπάλα, να σου πω πως οι περισσότεροι Βραζιλιάνοι θα δουν το Μουντιάλ από την τηλεόραση. Το φτηνό εισιτήριο  για το Κύπελλο Συνομοσπονδιών για τον αγώνα Ταϊτή – Νιγηρία κοστίζει κοντά στα 50 ευρώ. Φαντάσου λοιπόν τι θα πρέπει να πληρώσουμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο και μην ξεχνάς, ο βασικός μισθός είναι στα 234 ευρώ.

Μουντιάλ για ποιόν λοιπόν; Ίσως για εκείνους που θα έρθουν για να «ζήσουν το όνειρο» τους στην Βραζιλία. Αυτή ακριβώς τη στιγμή γύρω στους 200 χιλιάδες Βραζιλιάνους σε οκτώ μεγαλουπόλεις είναι στους δρόμους και διαδηλώνουν για τα δικαιώματα τους. Δεν τους νοιάζει το Μουντιάλ, δεν πίνουν καφέ και σίγουρα δεν χορεύουν σάμπα.

                                                 

πηγη:http://parallhlografos.wordpress.com/2013/06/20/%ce%b3%cf%81%ce%ac%ce%bc%ce%bc%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7-%ce%b2%cf%81%ce%b1%ce%b6%ce%b9%ce%bb%ce%af%ce%b1/

Τελικά τι ήθελε να κάνει;

Μεταφέρει από Καρτέσιο η Zeta Dor

-Είναι αυτό που συζητάμε τις τελευταίες ημέρες με γνωστούς και φίλους. Δε βγάζουμε συμπέρασμα. Γιατί ο Σαμαράς έκλεισε την ΕΡΤ με τον τρόπο που το έκανε; Οι πρώτες σκέψεις έκαναν λόγο για αποπροσανατολισμό από το φιάσκο της ΔΕΠΑ. Όμως αυτό όχι μόνο δεν ξεχάστηκε, αλλά ήρθε στο καπάκι να προστεθεί κι εκείνο για τον ΔΕΣΦΑ με το Αζερμπαϊτζάν. Οπότε και να θες να ξεχάσεις το διπλό φιάσκο, δε γίνεται.

-Στη συνέχεια, υπήρχαν σκέψεις ότι έπρεπε με κάποιον τρόπο να βρει κάτι από το 1 δισ. ευρώ που είχε υποσχεθεί στους δανειστές από την πώληση της ΔΕΠΑ. Έστω και ψίχουλα, ως ένδειξη καλής θέλησης προς τους τοκογλύφους. Είναι συνήθης πρακτική. Όμως το κλείσιμο της ΕΡΤ αποδεικνύεται ότι όχι μόνο δε φέρνει κέρδος, αλλά μάλλον θα φέρει μεγάλες ζημίες από τις ρήτρες που θα πληρώσει η ΕΡΤ λόγω μη εκπομπής προγράμματος και διαφημίσεων.

-Η τρίτη σκέψη ήταν ότι ήθελε να αποδείξει πως έχει στο χέρι τον Βενιζέλο και τον Κουβέλη δείχνοντας ποιος είναι ο απόλυτος αρχηγός. Αν ίσχυε αυτό, τότε ο Σαμαράς είναι ο μόνος άνθρωπος στην Ελλάδα που δε γνωρίζει ότι ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης δε μπορούν να υποστούν περαιτέρω εξευτελισμό ακόμη κι αν τους βγάλει γυμνούς στο Σύνταγμα, ενώ τα κόμματά τους έχουν τελειώσει ολοκληρωτικά και το 3% στις επόμενες εκλογές θα φαντάζει άθλος.

-Η τέταρτη σκέψη ήταν ότι μπορεί να έλεγε αλήθεια ο Σαμαράς (απίθανο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις) όταν διέρρεε ότι το κλείσιμο της ΕΡΤ ήταν προαπαιτούμενο της τρόικας. Μα τότε για ποιο λόγο να τον «κρεμάσει» αμέσως η Κομισιόν διαψεύδοντας ότι η ίδια ζήτησε κάτι τέτοιο ενώ στη συνέχεια κατήγγειλε την απόφαση Σαμαρά να κατεβάσει τους διακόπτες;

-Η πέμπτη σκέψη ήταν ότι έπρεπε να ικανοποιήσει συμφέροντα καναλαρχών για να τους μοιράσει συχνότητες μαζί με την περιουσία της ΕΡΤ. Όμως μετά τις αντιδράσεις του κόσμου ποιος επιχειρηματίας θα ήθελε να ταυτιστεί με τη φασιστικότερη των κινήσεων την ώρα που προσπαθεί μέσα από τα κανάλια του να πουλήσει δήθεν δημοκρατία και τάχα μου πλουραλισμό; Ακόμη κι ο Αλαφούζος που ταΐζει με λεφτά του Δημοσίου όλο το μνημονιακό κυνοτροφείο που διαθέτει, είναι πάνω απ’ όλα έμπορος και στην κρίσιμη ώρα θα κοιτάξει το συμφέρον του παρά την ηθική του κάθε είδους ξεχρεώματος στον Σαμαρά.

-Η έκτη σκέψη ήταν ότι θεώρησε πως με το κλείσιμο της ΕΡΤ θα είχε μαζί του όλους αυτούς που κατηγορούν το Δημόσιο. Μπερδεύτηκε. Πέρα από τους κρατικοδίαιτους ιδεοληπτικούς της παπαριάς που ζητούν επίμονα να εκτελεστούν στις πλατείες όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι της χώρας, οι υπόλοιποι καταγγέλλουν το σημερινό Δημόσιο ζητώντας ένα παραγωγικότερο, αξιοκρατικότερο, ορθολογικά στημένο Δημόσιο που θα εξυπηρετεί και θα υπηρετεί τον πολίτη.
Δεν θέλουν να κλείσει το Δημόσιο, αλλά επιτέλους να λειτουργήσει, διότι ως εχέφρονες γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει χώρα του κόσμου χωρίς δημόσιες υπηρεσίες καθώς αν υπήρχε αυτό το μοντέλο, θα ήταν πρώτες οι ΗΠΑ που θα το εφάρμοζαν. Όταν, λοιπόν, οι ΗΠΑ διαθέτουν δημόσιες υπηρεσίες είναι τουλάχιστον ηλίθιο να πιστεύει κάποιος ότι δε μπορεί να έχει η Ελλάδα. Αφήνουμε στην άκρη το γεγονός ότι με το που άκουσε ο Έλληνας πολίτης ότι κλείνει η ΕΡΤ με τόση ευκολία, τα αντανακλαστικά του άκουσαν την ίδια στιγμή «κλείνει ο Ευαγγελισμός, κλείνει το αντικαρκινικό Θεαγένειο, κλείνει το νοσοκομείο του Ηρακλείου, κλείνουν τα μισά σχολεία στην Ελλάδα». Σε αυτό το θέμα, ο Σαμαράς έχασε πολλούς υποστηρικτές του που κατάλαβαν ότι άλλο το ξεκαθάρισμα του Δημοσίου που υποσχόταν προεκλογικά και άλλο το ξεκλήρισμα που πράττει.

-Η έβδομη σκέψη ήταν ότι η ΕΡΤ την έσπαγε στη Γεωργία τη σύζυγό του, στον Άδωνη τον κολλητό του, στον ιδεολογικό του καθοδηγητή τον Βορίδη, στη Χρυσή Αυγή που είναι το πραγματικό του σπίτι. Πιστεύω ότι κάποιος θα του εξηγούσε πως το κόστος από το κλείσιμο της ΕΡΤ και η δημιουργία ενός καθαρά πριβέ καναλιού για τη ΝΔ και τη Χρυσή Αυγή, θα ήταν πολύ μεγαλύτερο από το όποιο κέρδος θα έφερναν εκπομπές που θα εξυμνούσαν αυτή την ιδιόρρυθμη εκλεγμένη Χούντα. Εκτός κι αν απουσιάζει από τη Συγγρού οποιοσδήποτε με κοινό νου.

-Η όγδοη σκέψη είναι ότι ήθελε να κάνει επίδειξη δύναμης και πυγμής στον ελληνικό λαό. Να ήθελε, δηλαδή, να του δείξει ότι δεν έχει σημασία η γνώμη του. Ότι δεν έχουν σημασία πιθανές αντιδράσεις του στα χειρότερα που έρχονται. Ότι τον έχει γραμμένο κανονικά. Ότι ο πρωθυπουργός κάνει ό,τι γουστάρει. Μα με την κίνησή του να κλείσει την ΕΡΤ κατάφερε το εντελώς αντίθετο. Βασικά έγινε ρεζίλι καθώς αποδείχθηκε ότι ο νόμος για το κλείσιμο της ΕΡΤ υπήρχε ήδη από το 2011 και φέρει τις υπογραφές Ρέππα, Καστανίδη, Μπεγλίτη, Χρυσοχοΐδη, Παπακωνσταντίνου, Διαμαντοπούλου, Ραγκούση, Λοβέρδου, Κουτρουμάνη, Σκανδαλίδη, Γερουλάνου και φυσικά του Ευάγγελου Βενιζέλου.
Επίσης, απέδειξε ότι όχι μόνο το επιτελείο του δε γνωρίζει τους ήδη υπάρχοντες νόμους και παράγει νόμους ίδιους με ήδη προϋπάρχοντες, αλλά και ότι η Προεδρία της Δημοκρατίας έχει συνολικά μαλάκυνση εγκεφάλου, καθώς την ώρα που ο Παπούλιας μυξοκλαιγόταν ότι το Σύνταγμα δεν του δίνει περιθώρια να εμπλακεί στο κλείσιμο της ΕΡΤ, είχε από το 2011 υπογράψει το κλείσιμο της ΕΡΤ. Ως εκ τούτου, πώς να πάρεις στα σοβαρά έναν πρωθυπουργό και μία κυβέρνηση που δεν έχει καμία σχέση με τους νόμους του κράτους, δε γνωρίζει τι έχει ψηφιστεί και δεν ξέρει τι της γίνεται; Εν ολίγοις, πώς να φοβηθείς έναν πρωθυπουργό που με κάθε του «success story» αυτογελοιοποιείται;

-Η ένατη σκέψη αποτελείται από υποθέσεις και σενάρια που ξεκινούν με την απέλπιδα προσπάθεια του Σαμαρά να ρίξει την κυβέρνησή του και ο ίδιος να εξαφανιστεί για να σωθεί, ενώ αγγίζουν τα όρια συνωμοσιολογίας ότι ο Σαμαράς εξυπηρετεί τα σχέδια δημιουργίας μιας «Μεσογειακής Άνοιξης» στα βήματα της «Αραβικής Άνοιξης» που θα κατέληγε σε ξεσηκωμό της Νότιας Ευρώπης μαζί με την Τουρκία και απώτερο σκοπό έχει την αλλαγή γεωπολιτικών δεδομένων στην περιοχή. Ακόμη κι αν ισχύει κάτι τέτοιο, θα έλεγα πως βρήκαν έναν εντελώς ανίκανο άνθρωπο για να υλοποιήσει ένα τόσο σύνθετο σχέδιο. Είναι ανίκανος ακόμη και για να δημιουργήσει ένα σωστό ξεσηκωμό.

-Νιώθω πολύ πιο κοντά στη δέκατη άποψη που θέλει τον Σαμαρά και τους συμβούλους του να επιβεβαιώνουν απόλυτα το «Οι φασίστες είναι ηλίθιοι και γι’ αυτό διπλά επικίνδυνοι». Είναι ηλίθιοι. Αυτό ακούγεται υπεραπλουστευμένο και είναι. Όμως είναι και μια τεράστια αλήθεια. Μέχρι σήμερα δεν έχω καταλάβει τί ακριβώς ήθελε να κάνει ο Σαμαράς κλείνοντας την ΕΡΤ. Ίσως, όλα τα παραπάνω. Ίσως όμως το έκανε πάνω στα νεύρα του επειδή ο καφές που του έφεραν δεν ήταν όπως τον πίνει. Ξέρετε, οι κομπλεξικοί τα έχουν αυτά τα απότομα ξεσπάσματα. Όταν σ’ έχουν μονίμως στη σφαλιάρα, μόλις σου δώσουν αξία τρελαίνεσαι. Το είχε πάθει και ο Χίτλερ. Μόνο που εκείνος είχε κάποιο σχέδιο από την αρχή και αν υπήρχε ίντερνετ στην εποχή του, σίγουρα θα είχε κατοχυρώσει το hitler.de, το thirdreich.de και το nazi.com, ενώ αυτοί οι ηλίθιοι ξέχασαν να κατοχυρώσουν ακόμη και το nerit.gr την ώρα που προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι το κλείσιμο της ΕΡΤ βασιζόταν σ’ ένα πολύ καλά σχεδιασμένο πρόγραμμα! Μα πόσο ηλίθιοι πια!

πηγη:http://parallhlografos.wordpress.com/2013/06/15/%cf%84%ce%b5%ce%bb%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%cf%84%ce%b9-%ce%ae%ce%b8%ce%b5%ce%bb%ce%b5-%ce%bd%ce%b1-%ce%ba%ce%ac%ce%bd%ce%b5%ce%b9/

Σκάνδαλα στην ΕΡΤ του ΣΑΜΑΡΑ - Ψέματα και αλήθειες

Του Γιώργου Κογιάννη

Ψέματα και αλήθειες: Mια απάντηση στον Αντώνη Σαμαρά.

Κύριε πρωθυπουργέ,

Διάβασα με ιδιαίτερη προσήλωση το άρθρο σας στην εφημερίδα «Καθημερινή» και αναρωτήθηκα: Γιατί ξαφνικά γίνατε τόσο σκληρός με τα ίδια τα «παιδιά σας» στα οποία εδώ κι ένα χρόνο παραδώσατε, εν λευκώ, την ΕΡΤ;

Ρωτάτε κύριε πρωθυπουργέ: «Μπορείς να κάνεις μεταρρυθμίσεις χωρίς να ξεβολευτούν οι βολεμένοι»;

Υποθέτω ότι αναφέρεστε σε εκείνους που βολέψατε είτε εσείς ο ίδιος, είτε οι συνοδοιπόροι και εταίροι σας στην κυβέρνηση. Αναφέρεστε, προφανώς, στους 30 – αργόμισθους στην πλειοψηφία τους – ειδικούς συμβούλους και Προσωπικό Ειδικών Θέσεων, που διορίσατε στην ΕΡΤ, από την πρώτη κιόλας μέρα της ανάληψης των καθηκόντων σας.

Υποθέτω ότι αναφέρεστε στον κουμπάρο σας κ. Γιώργο Αντωνίου, τον οποίο διορίσατε με μηνιαίες αποδοχές 3.500 ευρώ το μήνα.

Υποθέτω ότι αναφέρεστε, επίσης, στον κουμπάρο του διευθυντή του Γραφείου Τύπου σας κ. Γιώργου Μουρούτη, τον κ. Μενέλαο Σεβαστιάδη, ο οποίος επίσης λαμβάνει 3.500 ευρώ το μήνα.

Υποθέτω

ότι αναφέρεστε ακόμη στην συντοπίτισσα του υπουργού σας, αρμόδιου για τον Τύπο, κ. Σίμου Κεδίκογλου και υποψήφια – πότε με το ΠΑΣΟΚ και πότε με τη ΝΔ – κυρία Ματίνα Ρέτσα, που αμείβεται με 3.000 ευρώ το μήνα. Η εν λόγω κυρία ουδέποτε έχει εμφανιστεί στην ΕΡΤ, από την οποία πληρώνεται, και σηκώνει απλά, όποτε το καλέσεις, το προσωπικό κινητό τηλέφωνο του κ. Κεδίκογλου.

Υποθέτω ότι αναφέρεστε επίσης στον εκ Μεσσηνίας ορμόμενο – τυχαίο, άραγε; – κ. Σταύρο Οικονομόπουλο, ο οποίος αμείβεται με 3.500 ευρώ το μήνα.

Υποθέτω ότι αναφέρεστε στον, γυμναστή στο επάγγελμα, κ. Μανούσο Καμπανέλη, εξ Ευβοίας ορμόμενο – τυχαίο κι αυτό; – και κομματάρχη του κ. Κεδίκογλου, τον οποίο τοποθετήσατε διευθυντή του γραφείου του Διευθύνοντος Συμβούλου της ΕΡΤ με 3.500 ευρώ το μήνα. Κάποιος έπρεπε να είναι το «μάτι» και το «αυτί» του υπουργού στη Διοίκηση, προφανώς…

Ρωτάτε κύριε πρωθυπουργέ εάν «μπορείς να ζητάς από τον κόσμο να βλέπει να μένουν άθικτα γύρω του προπύργια αδιαφάνειας και διαφθοράς;».

Φαντάζομαι ότι αναφέρεστε στις καταγγελίες που έχουν κάνει συνάδελφοί μου, με την υπογραφή «Εργαζόμενοι ΕΡΤ», στον εισαγγελέα και τον Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, για τα πεπραγμένα της Διοίκησης που εσείς τοποθετήσατε στην ΕΡΤ.

Φαντάζομαι αναφέρεστε στο 1 εκατομμύριο ευρώ το χρόνο που κόστιζε η εκπομπή «Μεσογείων 136» η οποία στήθηκε για να βρει βήμα έκφρασης η κυρία Ανθή Σαλαγκούδη (υποψήφια με τη ΝΔ και κόρη πρώην υπουργού του κόμματός σας). Αλλά, και για να βολευτούν και άλλα συγγενικά πρόσωπα στελεχών σας στην ΕΡΤ. Είναι τυχαίο ότι η νομική υπηρεσία της ΕΡΤ αρνείτο να υπογράψει τη σύμβαση με την εταιρία παραγωγής της εν λόγω εκπομπής καθώς έκρινε ότι ήταν «αποικιοκρατική» σε ό,τι αφορά τα συμφέροντα της δημόσιας τηλεόρασης; Συντάκτης της σύμβασης ήταν ο διευθυντής του γραφείου του Γενικού Διευθυντή Ενημέρωσης κ. Αιμίλιου Λιάτσου.

Λέτε κύριε πρωθυπουργέ ότι «ο Εισαγγελέας Διαφθοράς διέταξε έρευνα» και σύντομα «θα πέσουν οι μάσκες για την αμαρτωλή ΕΡΤ».

Αναφέρεστε προφανώς στην περίπτωση, π.χ., της εκπομπής «ΕΠΤΑ» την οποία ήδη ερευνά ο εισαγγελέας γιαπλαστοπροσωπία αρχισυντάκτη. Είναι η περίπτωση στην οποία ο κ. Λιάτσος είχε προσλάβει συνταξιούχο δημοσιογράφο –φίλο του, αλλά για να μη χάσει και τη σύνταξη στη σύμβαση εμφανιζόταν ως εργαζόμενος της ΕΡΤ ο γιος του, ο οποίος όμως τυγχάνει να είναι… φαντάρος.

Υποθέτω αναφέρεστε στην περίπτωση επίσης γνωστής ιδιοκτήτριας εταιρίας παραγωγής, με δύο εκπομπές στην ΕΡΤ, η οποία κατάφερε λόγω των σχέσεών της με τους συνεργάτες σας στο Μέγαρο Μαξίμου, να επιβάλλει το γιό της ως συντονιστή του τμήματος που επιλέγει ποιο πρόγραμμα θα παίξει στη δημόσια τηλεόραση. Αν δεν το καταλάβατε, ο γιος αποφάσιζε και η μητέρα εκτελούσε.

Λέτε κύριε πρωθυπουργέ ότι «ο ελληνικός λαός έχει δίκιο όταν αναρωτιέται: Εχετε την πολιτική βούληση να τα βάλετε με τους ισχυρούς και με τα ολοφάνερα κέντρα σπατάλης; Ή είστε μία από τα ίδια;»

Προφανώς αναφέρεστε στις μικτές παραγωγές, τις οποίες η προηγούμενη διοίκηση για λόγους διαφάνειας είχε καταργήσει, και επανήλθαν σωρηδόν επί των ημερών σας. Το κόστος αυτών των μικτών – και εξωτερικών – παραγωγών που επαναφέρατε ξεπερνά τα 35 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο.
Λέτε κύριε πρωθυπουργέ ότι «τα προνόμια στην ΕΡΤ ήταν «καλά προστατευμένα και η αδιαφάνεια διάχυτη».

Μιλώντας για αδιαφάνεια, εικάζω ότι αναφέρεστε στην διαδρομή που ακολουθούσε – επί των ημερών σας πάντοτε – κάθε εταιρία παραγωγής προκειμένου να συνεργαστεί με την ΕΡΤ. Περνούσε πρώτα από το γραφείο του διευθυντή του αρμόδιου υπουργού κ. Σίμου Κεδίκογλου και στη συνέχεια , εάν έπαιρνε το πράσινο φως, κατέθετε την πρόταση στην δημόσια τηλεόραση. Για να διασφαλιστεί το σύστημα, στην επιτροπή που ενέκρινε τις παραγωγές, προήδρευε ο κουμπάρος σας κ. Γιώργος Αντωνίου (τυχαίο και αυτό;…).

Λέτε κύριε πρωθυπουργέ: «Δεν αντιδικούμε με τους εργαζόμενους της ΕΡΤ. Αρκετοί από αυτούς θα ξαναπροσληφθούν στο νέο Οργανισμό. Αλλά με αξιοκρατικά κριτήρια αυτή τη φορά».

Υποθέτω ότι αναφέρεστε σε κριτήρια ανάλογα με εκείνα που επιστρατεύσατε για την πρόσληψη, π.χ., του Γενικού Διευθυντή Ενημέρωσης κ. Αιμίλιου Λιάτσου ή της παρουσιάστριας κυρίας Ανθής Σαλαγκούδη, με τα γνωστά αντικειμενικά προσόντα και την , εκ του αποτελέσματος κρινόμενη, επαγγελματική απόδοση.

Αποκαλείτε κύριε πρωθυπουργέ την ΕΡΤ «χειραγωγούμενη».

Προφανώς αναφέρεστε στις προσπάθειες των ανθρώπων που εσείς διορίσατε για να μετατρέψουν την ΕΡΤ σε απόλυτο κομματικό-κυβερνητικό φερέφωνο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι απροκάλυπτες, ενώπιον συσκέψεων 20 ατόμων, εντολές που λάμβανε ο κ. Λιάτσος τηλεφωνικά από τον διευθυντή του Γραφείου Τύπου σας κ. Μουρούτη για το πότε να βγάλει έκτακτο δελτίο ειδήσεων με τις δραστηριότητές σας.

Παλιό κουσούρι, άλλωστε, του κόμματός σας. Το βίωσα και ο ίδιος προεκλογικά όταν ο κ. Μουρούτης με απειλούσε, τόσο τηλεφωνικά, όσο και μέσω του Διαδικτύου, απαιτώντας να επιβάλλει εκείνος τη σειρά με την οποία θα έπαιζαν τα θέματα του δελτίου ειδήσεων. Κι επειδή αρνιόμουν και αντιστεκόμουν, το πλήρωσα με την καθαίρεσή μου μόλις αναλάβετε την διακυβέρνηση.

Αποκαλείτε κ. πρωθυπουργέ την ΕΡΤ «απαξιωμένη».

Αναφέρεστε προφανώς στην απαξίωση στην οποία την οδήγησε η διοίκηση που ορίσατε εσείς. Ανέλαβε τη δημόσια τηλεόραση μετά την πρωτοφανή πρωτιά της σε τηλεθέαση τη βραδιά των εκλογών του Ιουνίου και, μέσα σ’ ένα χρόνο, την οδήγησε σε ποσοστά της τάξης του 4% (κεντρικό δελτίο ειδήσεων) μέσα από την επιβολή της κομματοκρατίας και του κυβερνητισμού. Θυμίζω ότι όταν παρέλαβαν την ΕΡΤ τα δικά σας στελέχη, το ποσοστό τηλεθέασης του κεντρικού δελτίου ήταν 9,5% (στοιχείαAGB). Τη δε βραδιά των εκλογών ο μέσος όρος τηλεθέασης ήταν 18,5%, ξεκάθαρα στη πρώτη θέση σε σχέση με όλα τα ιδιωτικά κανάλια.

Και κάτι ακόμη, στο οποίο δεν αναφερθήκατε – τυχαία;- κύριε πρωθυπουργέ.

Η ΕΡΤ, όταν την παρέλαβε η διοίκηση που εσείς ορίσατε, είχε κλείσει ισολογισμό για το 2011 με κέρδη 57 εκατομμυρίων ευρώ, έναντι κερδών 34 εκατομμυρίων το 2010 και ζημιάς 9 εκατομμυρίων το 2009. Σας άνοιξε την όρεξη και της κλέψατε 75 εκατομμύρια τα οποία διαθέσατε στον ΛΑΗΓΕ. Παρ’ όλα αυτά, και για το 2012 η ΕΡΤ θα κλείσει με κέρδος 15 εκατομμυρίων ευρώ. Αν, δηλαδή, δεν της κλέβατε τα 75 εκατομμύρια, τα κέρδη της θα έφθαναν στα 90 εκατομμύρια ευρώ.

Λέτε, τέλος, κύριε πρωθυπουργέ ότι «πρέπει να δημιουργήσουμε έναν σύγχρονο και υγιή οργανισμό». 

Γι αυτό, με το κλείσιμο της ΕΡΤ, την αποκλείσατε από τον διαγωνισμό για την εκχώρηση των δικτύων διανομής ψηφιακού τηλεοπτικού σήματος στη χώρα, που θα γίνει τέλος Ιουνίου; Αφού η ΕΡΤ, με απόφασή σας, δεν υπάρχει, μοναδικός διεκδικητής θα είναι η DIGEA, ιδιοκτησίας των κυρίων Βαρδινιοαγιάννη, Μπόμπολα, Ψυχάρη, Κυριακού, Αλαφούζου και Κοντομηνά. Τυχαία σύμπτωση;

Οι απαντήσεις σας κύριε πρωθυπουργέ σε όλα αυτά θα είχαν ξεχωριστό ενδιαφέρον.

Γιώργος Κογιάννης
Δημοσιογράφος
πρώην Διευθυντής Ειδήσεων ΕΡΤ

ΕΥΑΘ, ΕΡΤ: Ποιος αποφασίζει;

της	Μαρίας  Κανελλοπούλου

Η πώληση της ΕΥΑΘ υπό σιγή (ιδιωτικών) τηλεοπτικών ιχθύων προχωράει πλέον στη δεύτερη φάση της, αφού το ΤΑΙΠΕΔ απέκλεισε την «Ένωση Πολιτών για το Νερό» (την προσπάθεια της συνεταιριστικής διαχείρισης από τους ίδιους τους Θεσσαλονικείς μαζί με το σωματείο των εργαζομένων). Ο κ. Σταυρίδης, πρώην πρόεδρος της ΕΥΔΑΠ και τώρα του ΤΑΙΠΕΔ, ο πιο πρόθυμος από τους υποστηρικτές της ελεύθερης οικονομίας, ιδίως όταν αυτή πραγματώνεται δημιουργώντας ιδιωτικά μονοπώλια υπό την επίβλεψη «ρυθμιστικών αρχών», στη μνημειώδη, για την έλλειψη νομικών ή άλλων τεκμηριώσεων, επιστολή του «πληροφορεί» απλώς, σε τόνο συγκατάνευσης, ότι η πρόταση της Ένωσης δεν «περνάει» στην επόμενη φάση. Στην επόμενη φάση όμως περνάει η γαλλική πολυεθνική Suez μαζί με τον ακόμη προθυμότερο κ. Μπόμπολα και ακόμη η δημόσια (!!!) ισραηλινή εταιρεία Mekorot σε κοινοπραξία με τον κ. Αποστολόπουλο. Η Ένωση ήδη κατέθεσε ένσταση, όπως ήταν φυσικό, και αναμένουμε.

Αναμένουμε ακόμη την υλοποίηση των αποφάσεων 17 δήμων από την ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης για διεξαγωγή τοπικών δημοψηφισμάτων και την υπογραφή του σχετικού προεδρικού διατάγματος, που αργεί χαρακτηριστικά από τον Καλλικράτη μέχρι σήμερα – πόσα χρόνια είναι; –, ενώ εν μια νυκτί ο θεσμικός πατήρ του ελληνικού λαού υπογράφει με μια μονοκοντυλιά την κατάργηση της ΕΡΤ. Ύστερα από τις ανακοινωμένες ιδιωτικοποιήσεις του νερού, προχθές έπεσε μαύρο σε όλα τα τηλεοπτικά, ραδιοφωνικά, ιντερνετικά και δορυφορικά προγράμματα της Δημόσιας Τηλεόρασης.

Πρόκειται για μια θλιβερή εξέλιξη και στη δική μας προσπάθεια ενημέρωσης των συμπολιτών μας σε σχέση με τους κινδύνους της ιδιωτικοποίησης, μια και περιμέναμε την προβολή σχετικού ντοκιμαντέρ του «Εξάντα» του Γ. Αυγερόπουλου, στην προετοιμασία του οποίου είχαμε συμμετάσχει. Η εξέλιξη αυτή είναι επικίνδυνη και για έναν ακόμη λεπτό λόγο, που εμπίπτει στην ενασχόλησή μας με την ευρύτερη έννοια των συλλογικών αγαθών. Το αρχείο της ΕΡΤ, η κιβωτός της νεότερης πολιτιστικής μας Ιστορίας, είναι αδιανόητο να γίνει αντικείμενο αγοραπωλησίας, γεγονός που θα σήμαινε την ύστατη περίφραξη, εκτός των φυσικών μας συλλογικών αγαθών, όπως το νερό, της συλλογικής διάνοιας και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Και στις δυο περιπτώσεις παρακολουθούμε μια παλινωδία. Η κυβέρνηση ρίχνει την ευθύνη στην τρόικα και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Επιτροπή νίπτει τας χείρας της για τις αποφάσεις. Θέλω να καταγγείλω τη σημερινή κυβέρνηση και κυρίως τους επικουρούντες της, που αντιτίθενται, όπως λένε, στην πώληση της ΕΥΑΘ (αλλά και στο κλείσιμο της ΕΡΤ), ότι προχωράνε με δική τους πολιτική και σε έναν μελλοντικό χρόνο ελπίζουμε νομική ευθύνη στην πώληση, αφού υπάρχει επίσημη επιστολή της Κομισιόν που λέει ότι δεν πιέζει τη χώρα μας προς αυτή την κατεύθυνση. Γιατί έγραψε αυτό το γράμμα; Η Κομισιόν ξέρει ότι η πίεση είναι έκνομη, μια και δεσμεύεται από την ΣΛΕΕ να είναι ουδέτερη σε θέματα διαχείρισης ειδικά των υπηρεσιών ύδρευσης (Άρθρο 345 ΣΛΕΕ). Οπότε αν η κυβέρνηση πιέζεται, να μας το πει να βγάλουμε ψεύτρα την Κομισιόν και να πάμε όλοι μαζί στα ευρωπαϊκά δικαστήρια. Αν η κυβέρνηση δεν πιέζεται και απλώς πάσχει από έλλειψη ορθολογισμού και κατανόησης της έννοιας του δημοσίου συμφέροντος, υπάρχει ένας ακόμα λόγος να μην θέλει τις πωλήσεις των υπηρεσιών ύδρευσης. Στην περίπτωση της ΕΥΔΑΠ ακόμα κι αν πουλήσει στα 350 εκατ., δηλαδή στη χρηματιστηριακή αξία τις μετοχές μας στην ΕΥΔΑΠ, αύριο πρέπει, αντί να εισπράξει, να πληρώσει, αφού η εταιρεία έχει απαιτήσεις από το Δημόσιο, ΟΤΑ κ.λπ., που ξεπερνάνε τα 1,2 δισ. ευρώ! (βλ. ετήσια οικ. έκθεση). Όσο για την Κομισιόν, δεν έχει καμιά νομιμοποίηση να προχωρά στις ιδιωτικοποιήσεις στις χώρες του Νότου, ενώ έχουμε ΗΔΗ στα χέρια μας την πρώτη ιστορικά επιτυχημένη Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών right2water. Αντί λοιπόν να παίζει κρυφτούλι, καλά θα έκανε να άνοιγε άμεσα τις διαδικασίες προκειμένου να θεσμοθετηθεί το ανθρώπινο δικαίωμα για πρόσβαση σε καθαρό νερό και υγιεινή που ψηφίστηκε το 2010 στον ΟΗΕ, όπως προτείνει η νομοθετική πρωτοβουλία από πλευράς πολιτών, και να περιορίσει τις επιθυμίες της για τη δημιουργία αγοράς νερού στην Ευρώπη, μιας επιθυμίας ορμώμενης από το Steering group του κ. Barnier, ενός φορέα που απαρτίζεται από τα μεγαλοστελέχη των πολυεθνικών του νερού. Ο ρόλος του κ. Barnier, αν και δεν τον εννοεί, είναι το ευρωπαϊκό δημόσιο συμφέρον. Και η κερδοσκοπία επί της βασικότερης ανάγκης των Ευρωπαίων πολιτών δεν το αντικατοπτρίζει επ’ ουδενί.

Είτε πρόκειται για τα συλλογικά φυσικά αγαθά, όπως το νερό, είτε πρόκειται για τη συλλογική μας πολιτιστική κληρονομιά, ένα είναι βέβαιο. Κάθε περίφραξή της είναι άμεσα ή έμμεσα ενάντια στο θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα για τη ζωή. Τα συλλογικά αγαθά δεν είναι ιδιοκτησία κανενός προσωρινού εκλεγμένου εκπροσώπου.

Ασχέτως με το αν συμφωνεί κανείς ή όχι με τα προηγούμενα, σε ένα δεν μπορεί να διαφωνήσει: Είναι ευθύνη της πολιτείας (ελληνικής και ευρωπαϊκής) να δίνει θεσμική διέξοδο στη βούληση της κοινωνίας. Αν δεν μπορεί να την επιτελέσει, έχουμε μια οντολογική κρίση ως πολιτική κοινωνία, πολύ πιο καταστροφική από την πολυδιαφημιζόμενη οικονομική.

Υπογράψτε για το νερό σας σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Ορισμένα οικονομικά στοιχεία: Η ΕΥΑΘ είναι μία εταιρεία με μονοπωλιακή θέση στην παροχή νερού, που έχει κερδοφορία για το 2012 24 εκατ. ευρώ, διαθέσιμα μετρητά 33 εκατ. ευρώ, ίδια κεφάλαια 135 εκατ. ευρώ και ετήσια έσοδα 74 εκατ. ευρώ. Η χρηματιστηριακή αξία είναι 220 εκατ. ευρώ και εάν πουληθεί στη χρηματιστηριακή αξία του το 75% που κατέχει το ΤΑΙΠΕΔ, δηλαδή 165 εκατ. ευρώ, ο επενδυτής θα πάρει τα χρήματά του σε έξι χρόνια και θα έχει και την ιδιοκτησία της εταιρείας με το μονοπωλιακό της δικαίωμα. Είναι μία επένδυση που με τις σημερινές τιμές του νερού έχει 18% ετήσια απόδοση ως προς τα απασχολούμενα κεφάλαια (33/135), ενώ εάν αυξήσεις την τιμή οι αποδόσεις απογειώνονται.

Γιατί όχι στην ιδιωτικοποίηση: Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στη ζωή μας από την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης; Τι δείχνει η διεθνής εμπειρία; 

• Αλματώδης αύξηση των τιμών 250% - 300% με τη μερική ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ. Δωδεκαπλασιασμός στο Βουκουρέστι σε διάστημα 13 ετών. Pacos de Ferreira Πορτογαλία 400% και αύξηση 6% κάθε χρόνο.
• Υποβάθμιση της ποιότητας του νερού και άνιση πρόσβαση στις υπηρεσίες ύδρευσης. Στο Walkerton (Ontario) του Καναδά 7 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους πίνοντας νερό με βακτήρια E coli. Εκτεταμένες μολύνσεις με τη Suez στο Γιοχάνεσμπουργκ (Ν. Αφρική).
• Ελλιπής συντήρηση δικτύου & αθέτηση συμβατικών όρων για επενδύσεις. Στη Γαλλία, η χρηματοδότηση υπηρεσιών ύδρευσης εξακολουθεί να γίνεται από τον δημόσιο τομέα σε ποσοστό 88%. Στην Αργεντινή, η κυβέρνηση διέκοψε το συμβόλαιο με την Suez λόγω αθέτησης των συμβατικών της υποχρεώσεων (συντήρηση και επέκταση του δικτύου).
• Μονοπωλιακές πρακτικές & καρτέλ. Η Ε.Ε. διεξήγαγε έρευνα κατά SUEZ, VEOLIA και SAUR, για τραστ στη Γαλλία (2012). Στην Αγγλία οι εταιρείες ήδη από το στάδιο του διαγωνισμού δεν ανταγωνίζονται η μία την άλλη και κατεβαίνουν στους διαγωνισμούς χωρίς αντίπαλο.
•Έλλειψη λογοδοσίας & μυστικές συμφωνίες. Οι περισσότερες συμβάσεις παραμένουν μυστικές διαφεύγοντας τον οποιονδήποτε έλεγχο. Στο Βερολίνο, οι VEOLIA και RWE, το 1999, είχαν απαιτήσει έγγραφη εγγύηση μεγάλου κέρδους που κρατήθηκε μυστική έως ότου οι πολίτες το 2011 με δημοψήφισμα απαίτησαν να δημοσιοποιηθούν οι όροι της σύμβασης. Όπου έχει εφαρμοστεί η ιδιωτικοποίηση του νερού έχει αποτύχει.
Η διεθνής τάση είναι η ανάκτηση των υπηρεσιών ύδρευσης από δημόσιους φορείς (Γαλλία, Καναδάς, Αργεντινή, Ουγγαρία). Οι Ιταλοί απέτρεψαν την ιδιωτικοποίηση του νερού με δημοψήφισμα (2011). Στην Ολλανδία οι υπηρεσίες ύδρευσης είναι διά νόμου δημόσιες (2004). Στη Γερμανία, πλην της περιοχής του Βερολίνου, όπου υπάρχουν εξελίξεις επαναδημοτικοποίησης, η διαχείριση του νερού γίνεται από φορείς του Δημοσίου.
*Η κ. Κανελλοπούλου είναι μέλος της πρωτοβουλίας για την μη ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα (www.savegreekwater.org).

πηγη:http://www.topontiki.gr/article/54444/EUATH-ERT-Poios-apofasizei